Ludzkie organy wzrokowe są złożonym układem różnych elementów, jednym z najważniejszych jest siatkówka. Dystrofia siatkówki znacząco wpływa na widzenie pacjenta. W przypadku tej patologii dochodzi do nieodwracalnego zwyrodnienia siatkówki, które prowadzi najpierw do zmniejszenia ostrości widzenia, a następnie do całkowitej ślepoty. W większości przypadków prowadzi to do starczej ślepoty. Na szczęście dystrofia oka rozwija się powoli, nie jest całkowicie wyleczona, ale możliwe jest spowolnienie procesu i zapobieganie niepełnosprawności.
Uwaga: Dystrofia siatkówki jest zbiorczym określeniem używanym do identyfikacji wielu chorób wewnętrznej światłoczułej skorupy oka. Wszystkie z nich charakteryzują się przerzedzeniem jednej lub kilku warstw siatkówki (jest ich 10), co dodatkowo prowadzi do śmierci struktur gałki ocznej.
Główną przyczyną dystrofii siatkówki jest naturalne pogorszenie narządów wzroku, zmiany związane z wiekiem w organizmie. Ale takie zjawisko niekoniecznie jest w podeszłym wieku, nie wszyscy starsi ludzie rozwijają dystrofię narządów wzroku. Zagrożone są:
Jest to interesujące: według badań zmiany zanikowe w siatkówce są częstsze u kobiet z jasną skórą i niebieską tęczówką. I często objawy dystrofii zaczynają być wyraźnie wyrażane podczas ciąży u kobiet.
W zależności od tego, gdzie rozwija się przerzedzenie siatkówki, występują dwa rodzaje chorób:
Ponadto zanik siatkówki może być wrodzony lub nabyte. Nabyte formy patologii obejmują dystrofię plamki żółtej, dystrofię siatkówki siatkówki i dystrofię siatkówki i naczyniówki. Zazwyczaj towarzyszą im zaćmy i są diagnozowane u osób powyżej 60 roku życia w wyniku zmian związanych z wiekiem. W przypadku zmian plamki żółtej może rozwinąć się dystrofia wysiękowa lub sucha. Ta ostatnia jest uważana za bezpieczniejszą formę, ale dla wysiękowej postaci patologii pacjent potrzebuje specjalnej opieki i aktywnej interwencji medycznej.
Ze względu na dziedziczność najczęściej przekazywana jest patologia dwóch takich typów:
Istnieje również najlepsza dystrofia żółtka, która występuje na tle torbieli. Najpierw tworzy się torbiel siatkówki, następnie pęka, pojawia się krwotok, a następnie blizny tkanek. Dzięki tej formie patologii ryzyko rozpadu siatkówki jest dość wysokie. Ale z dystrofią sieciową oka siatkówka złuszcza się, ale pozostaje nietknięta, bez rozrzedzenia i pęknięcia.
Przerzedzenie siatkówki, jak wspomniano powyżej, rozwija się powoli, czasami przez całe życie, dlatego wykrywanie patologii jest często trudne i występuje tylko wtedy, gdy siatkówka pęka.
Objawy choroby są bezpośrednio związane z jej formą. W atrofii siatkówki obwodowej objawy często nie występują, więc patologia nie jest w ogóle wykrywana, jeśli pacjent nie zgłosi się do okulisty z innych powodów lub skarg.
Zwykle do lekarza podchodzi się w zaawansowanych stadiach choroby, kiedy wyczerpanie siatkówki prowadzi do jej pęknięcia. Skargi pacjentów w tym przypadku:
Jednak głównym i częstym objawem niezależnie od rodzaju choroby jest znaczne zmniejszenie widzenia. Starsi ludzie nie powinni odpisywać na takie zjawisko na zwykłej krótkowzroczności starczej, a pogorszenie wzroku powinno być zawsze badane przez okulistę, zwłaszcza jeśli pacjent jest zagrożony.
Zwykle wystarczy, aby lekarz wysłuchał skarg pacjenta, aby ustalić wstępną diagnozę, biorąc pod uwagę jego wiek i ogólny stan. Aby potwierdzić diagnozę, wykonuje się następujące procedury:
Lekarz bada dno oka za pomocą specjalnej soczewki lustrzanej, która pozwala na zbadanie wszystkich struktur oka w optymalnym powiększeniu. W celu dokładniejszego zbadania gałki ocznej lekarz może przepisać USG. Wykonywana jest również optyczna tomografia koherencyjna. Jest to bezdotykowa metoda diagnostyczna, która umożliwia podjęcie kroków w celu uchwycenia siatkówki.
Wielu pacjentów po prostu nie zdaje sobie sprawy z tego, co to jest, więc nie idź do lekarza, ale po prostu podnieś okulary. Ale dystrofii nie można wyleczyć w ten sposób, proces będzie postępował, w wyniku czego dojdzie do rozpadu lub odwarstwienia siatkówki. Metody leczenia określa się w zależności od rodzaju dystrofii i przyczyn, które ją wywołały.
W przypadku wrodzonej siatkówki siatkówki leczenie rozpoczyna się w młodym wieku, jest podawane przez kursy kilka razy w roku i opiera się na zachowaniu funkcji aparatu wzrokowego. Stosuje się kompleksy specjalnych preparatów medycznych o działaniu ogólnoustrojowym i miejscowym, witaminach, fizjoterapii, w skrajnych przypadkach interwencji chirurgicznej.
Leczenie atrofii oka wiązką laserową ma na celu głównie zapobieganie odwarstwieniu siatkówki, niestety nie można całkowicie wyleczyć patologii, ostrość wzroku, jeśli pacjent ma dystrofię siatkówki siatkówki, nie powraca do normy. Ale jeśli środki zostaną podjęte w odpowiednim czasie, można uniknąć innych komplikacji. Najnowocześniejszą, skuteczną i bezpieczną metodą leczenia w tym przypadku jest koagulacja laserowa.
Używając tej miary, możesz zatrzymać proces dystroficzny w ogniskach i zapobiec pęknięciu siatkówki. Kierunkowa wiązka laserowa „topi” przerzedzone kieszenie i „przykleja” je do sąsiedniej warstwy. Oczywiście koagulacja nie może zatrzymać procesu patologicznego i przywrócić wzroku. Ale zastosowanie tej metody może zapobiec komplikacjom.
Zalety chirurgii laserowej:
Obecnie leczenie laserowe jest praktykowane w wielu klinikach i jest dostępne dla prawie wszystkich pacjentów.
Jeśli choroba rozwija się w łagodnej postaci i jest diagnozowana na wczesnym etapie, przeprowadzana jest terapia medyczna. W zależności od rodzaju choroby, ciężkości, przyczyny i chorób towarzyszących lekarz wybiera schemat leczenia obejmujący leki z takich grup:
Lucentis dobrze się pokazał, zapobiegając wzrostowi tkanki naczyniowej, spadając do oczu z witaminami i przeciwutleniaczami, stymulując procesy metaboliczne i przywracając tkankę gałki ocznej.
W wysiękowych postaciach choroby i zmian w plamce żółtej wstrzyknięcia wewnątrzgałkowe leków anty-VEGF dają dobry efekt. Zastrzyki w oczy usuwają obrzęk, poprawiają stan naczyń krwionośnych, pomagają przekształcić niebezpieczną formę degeneracji w suchą, bezpieczniejszą i bardziej stabilną. Ważne jest, aby przeprowadzać kursy kompleksowego leczenia atrofii kilka razy w roku, a następnie znacznie opóźnić czas, w którym wymagana jest operacja.
Działanie leków jest wzmocnione przez różne zabiegi fizjoterapeutyczne:
W domu pacjent może samodzielnie przyjmować witaminy, zakrywać oczy przepisanymi lekami, wykonywać ćwiczenia na oczy. Lekarze zalecają stosowanie diety bogatej w witaminy i minerały, rzucenie palenia i spożywanie alkoholu. Ponieważ wdychanie dymu tytoniowego niekorzystnie wpływa na elastyczność naczyń krwionośnych, a po zatruciu alkoholem często występuje oderwanie i pęknięcie siatkówki, każdy, kto ma predyspozycje do dystrofii siatkówki, lepiej jest odmówić papierosów i alkoholu.
Leczenie dystrofii siatkówki środkami ludowymi w medycynie urzędowej nie jest uważane za skuteczne, nie można wyleczyć tego rodzaju patologii tylko ziołami leczniczymi. Ale przepisy medycyny alternatywnej mogą być stosowane w celu poprawy ogólnego tonu ciała, poprawy metabolizmu i wzmocnienia układu odpornościowego, który zawsze skorzysta z wszelkich patologii.
Centralna dystrofia siatkówki i siatkówki jest nieuleczalna, zmiany zanikowe są nieodwracalne. Ale dzięki szybkiemu wykrywaniu naruszeń możesz wybrać skuteczny kurs leczenia, aby zatrzymać postęp choroby i zapobiec powikłaniom. Kursy będą musiały być powtarzane w regularnych odstępach czasu do końca życia. W przerwach między nimi pamiętajcie o środkach zapobiegawczych: nie przeciążajcie narządów wzroku, leczcie chorób przewlekłych jakościowo, przyjmujcie kompleksy witaminowe, dobrze jedzcie i porzućcie złe nawyki.
http://glaziki.com/bolezni/chto-takoe-distrofiya-setchatki-glazaSiatkówka jest jednym z kluczowych elementów systemu wzrokowego, który zapewnia tworzenie obrazu otaczających obiektów.
W związku z tym wszelkie procesy patologiczne zachodzące w tej części oka mogą prowadzić do poważnych problemów.
Jedną z chorób, która charakteryzuje się uszkodzeniem tkanek siatkówki i stopniowym zmniejszeniem ostrości wzroku, nazywa się degeneracją naczyniówki i siatkówki. Może występować w kilku formach, ale w każdym razie wymaga terminowej diagnozy i leczenia.
CHRD - choroba zlokalizowana w centralnych obszarach siatkówki i powodująca nieodwracalne uszkodzenia tkanek. Proces dystroficzny obejmuje warstwy naczyniowe i pigmentowe oka, a także płytkę szklistą znajdującą się między nimi.
Zdjęcie 1. Dno oka z dystrofią środkowo-siatkówkową. Obwód i strzałki wskazują obszar zmian patologicznych.
Z czasem zdrowe tkanki są zastępowane włóknistymi, blizny pojawiają się na powierzchni, co prowadzi do pogorszenia funkcji siatkówki.
To ważne! Dystrofia choryoretinalna rzadko prowadzi do całkowitej ślepoty, ponieważ pacjent utrzymuje widzenie centralne lub obwodowe (w zależności od lokalizacji patologii), ale znacząco pogarsza jakość życia.
Najczęściej choroba jest wykrywana u osób starszych (ponad 50 lat), to znaczy główną przyczyną CDS są zmiany związane z wiekiem w tkankach, ale jej dokładna etiologia nie została wyjaśniona. Oprócz wieku dojrzałego, czynnikami ryzyka rozwoju dystrofii ośrodkowo-siatkówkowej są:
Choroba dotyka jednocześnie obu oczu, ale czasami zaczyna się na jednym z nich, po czym rozprzestrzenia się na drugą.
W początkowej fazie CRHD może być bezobjawowa, a następnie pojawiają się drobne zaburzenia okulistyczne (muchy, zniekształcenia obrazów, utrata pewnych obszarów itp.).
W miarę rozwoju procesu patologicznego widzenie centralne znacznie się zmniejsza i ostatecznie zanika całkowicie.
Pomoc Według statystyk kobiety i osoby z jasną tęczówką są najbardziej narażone na rozwój patologii.
Dystrofia środkowo-siatkówkowa może występować w dwóch postaciach: nieostrościowej i wilgotnej (wysiękowej), przy czym ta pierwsza występuje częściej w 90% przypadków, podczas gdy ta druga charakteryzuje się ciężkim przebiegiem i niekorzystnym rokowaniem.
Postać nieuleczalna charakteryzuje się zaburzeniami procesów metabolicznych między warstwą naczyniową a siatkówką. Objawy rozwijają się powoli, ostrość widzenia pozostaje zadowalająca przez długi czas, po czym następuje lekkie zmętnienie obrazu, zniekształcenie linii prostych i pogorszenie funkcji oka.
Mokrej CRRD towarzyszy pojawienie się nieprawidłowych naczyń i gromadzenie się płynu pod siatkówką, tworzenie się blizn. Objawy pojawiają się w ciągu kilku tygodni po rozpoczęciu procesu patologicznego - wzrok pacjenta dramatycznie się zmniejsza, tworzenie obrazu jest zakłócone, linie stają się złamane i skręcone.
Zdjęcie 2. Dno pacjenta z mokrą formą obrońców praw człowieka. W centralnej części siatkówki widać czerwonawy obrzęk.
W przebiegu klinicznym tej formy choroby wyróżnia się cztery etapy rozwoju:
Uwaga! We wczesnych stadiach mokrej postaci CHRD proces patologiczny można zatrzymać, ale zmiany w tkance są nieodwracalne i nie można ich leczyć.
W przeciwieństwie do dystrofii centralnej, obwodowy typ choroby nie wpływa na środkową część siatkówki, ale na jej obrzeża, to znaczy na obrzeża. Może być dziedziczna lub nabyta, a głównymi czynnikami ryzyka są: krótkowzroczność, choroby zapalne, uszkodzenia oczu i czaszki oraz patologia narządów wewnętrznych. W zależności od lokalizacji zmiany i jej głębokości, naruszenie zwykle dzieli się na obwodowe formy naczyniówki i witreochorano-siatkówki.
Zdjęcie 3. Obraz dna oka w obwodowej dystrofii naczyniówki i siatkówki. Uszkodzenie znajduje się na krawędziach siatkówki.
Drugi wariant kursu jest bardziej niebezpieczny dla pacjenta niż pierwszy i może prowadzić do całkowitej utraty wzroku.
To ważne! Trudno jest odróżnić PCDD od PVRHD nawet przy użyciu nowoczesnych metod diagnostycznych, co komplikuje leczenie choroby i pogarsza rokowanie.
Rozpoznanie dystrofii naczyniowo-siatkowej wykonuje się na podstawie dolegliwości pacjenta, wywiadu i złożonej diagnostyki przy użyciu różnych metod:
Dodatkowo, badania mogą być wykorzystane do sprawdzenia postrzegania kolorów, kontrastu widzenia i innych jego cech.
Pomoc Dystrofię środkowo-siatkówkową rozpoznaje się dość łatwo, czasami podczas badania dna oka, podczas gdy pełna diagnoza jest konieczna do wykrycia formy obwodowej.
Terapia tej patologii ma na celu zatrzymanie nieprawidłowego procesu i niszczenia tkanek, a także zapobieganie powikłaniom.
Nieuleczalna forma choroby jest łatwiejsza do leczenia, dlatego we wczesnych stadiach dystrofii naczyniówki i odbytnicy możliwe jest leczenie zachowawcze za pomocą antykoagulantów, angioprotektorów, przeciwutleniaczy i innych leków.
Leczenie należy przeprowadzać w sposób ciągły, dwa razy w roku, zazwyczaj wiosną i jesienią. Czasami potrzebna jest stymulacja laserowa tkanek, aby zatrzymać uszkodzenie siatkówki i zapobiec powikłaniom.
Oprócz przyjmowania leków (doustnie lub przez wstrzyknięcie) pacjenci muszą zrezygnować ze złych nawyków i dobrze się odżywiać.
Dystrofia wysiękowa zwykle wymaga operacji - wykonuje się koagulację laserową siatkówki i błon, która „skleja” uszkodzone tkanki, zatrzymuje krwawienie, zapobiega łzawieniu i oderwaniu. Wraz z korektą laserową zaleca się terapię odwodnienia w celu usunięcia nadmiaru płynu (leki moczopędne, dieta bezsolna itp.), Przyjmując witaminy i mikroelementy.
Uwaga! Nie zaleca się leczenia recepturami ludowymi na dystrofię siatkówki i siatkówki, ponieważ może to prowadzić do rozwoju powikłań i całkowitej ślepoty.
Obejrzyj film, który opisuje dystrofię siatkówki, jej typy - centralną i obwodową.
Dystrofia siatkówki oka jest złożonym procesem patologicznym, który niszczy tkankę oka i może prowadzić do poważnych zaburzeń widzenia lub całkowitej ślepoty.
Niestety zmiany w strukturach oczu z tą chorobą są nieodwracalne, dlatego nie można poprawić funkcji widzenia.
Dzięki terminowej diagnozie i prawidłowemu leczeniu, rozwój dystrofii naczyniówki i siatkówki można zatrzymać, utrzymując w ten sposób dostateczną ostrość wzroku, a pacjenci mogą prowadzić normalne życie.
http://linza.guru/distrofiya-setchatki/horioretinalnaya/Centralna dystrofia siatkówki i siatkówki (CHRD) charakteryzuje się nieodwracalnymi zmianami zwyrodnieniowymi występującymi w warstwie naczyniowo-kapilarnej układu naczyniowego oka, które wpływają na warstwę pigmentową siatkówki i błony Brucha. Inną nazwą tej choroby jest starcza dystrofia plamki żółtej, która sugeruje, że tego typu patologia występuje zwykle u osób starszych i objawia się naruszeniem widzenia centralnego. Istnieją dwie postacie dystrofii naczyniówki i siatkówki: wilgotne (wysiękowe), które występują w 9 na 10 przypadków, i suche (nie wysiękowe), występujące w 1 na 10 przypadków.
Starsi ludzie w wieku powyżej 60 lat są najbardziej narażeni na tę chorobę. Wiadomo, że patologia jest dziedziczona, dlatego krewni pacjentów z dystrofią naczyniowo-siatkową muszą również uważnie monitorować ich stan widzenia. Pacjenci z miażdżycą są również zagrożeni.
Dystrofia choryoretinalna może być wrodzona lub wystąpić z powodu urazów lub różnych infekcji. Choroba może również rozwinąć się z powodu upośledzonego mikrokrążenia w warstwie naczyniówki.
Często proces patologiczny dotyka ludzi w wieku powyżej 60 lat, którzy cierpią na choroby układu odpornościowego lub hormonalnego, pacjenci, którzy przeszli operację zaćmy i nadużywają palenia tytoniu.
W przypadku nieuleczalnej formy patologii jakość widzenia może pozostać niezmieniona przez długi czas, po czym następuje manifestacja metamorfopii - charakterystyczne zniekształcenie linii prostych. W przyszłości możliwe jest pojawienie się mroczka centralnego, który wypada poza zasięgiem wzroku. Proces atroficzny warstwy kosmówkowo-kapilarnej i nabłonka pigmentowego trwa, co powoduje znaczne zmniejszenie widzenia centralnego.
Wysiękowa postać choroby charakteryzuje się skargami pacjenta na obraz, postrzeganymi tak, jakby przez warstwę wody, krzywiznę linii prostych, pojawienie się prześwitujących plamek i błysków światła przed oczami. W przypadku braku leczenia następny etap choroby może objawiać się gwałtownym zmniejszeniem wzroku, w którym pacjenci praktycznie tracą zdolność czytania i pisania.
Znaczenie dla diagnozy patologii ma obecność charakterystycznych cech: zniekształcenie linii prostych i utrata ognisk z pola widzenia. Zniekształcenie jest szacowane za pomocą testu Amslera, a kampimetria jest używana do badania widzenia centralnego. Możliwe jest przeprowadzenie badań kontrastu, postrzegania kolorów i wielkości pól widzenia.
Skanowanie laserowe lub optyczna koherentna tomografia, naczyniowa angiografia fluorescencyjna i elektroretinografia są wykorzystywane do bardziej szczegółowych informacji.
Terapia dystrofii naczyniowo-siatkówkowej siatkówki ma na celu stabilizację procesów degeneracji tkanek. Nie oczekuj poprawy po wizji.
Leki, lasery i, w rzadkich przypadkach, metody chirurgiczne są stosowane w leczeniu choroby. W nieuleczalnej postaci choroby preparaty stosuje się w celu spowolnienia procesów degeneracyjnych, a także za pomocą lasera helowego stymuluje się siatkówkę.
W przypadku postaci wysiękowej przeprowadza się terapię odwodnienia i stosuje się koagulację laserową błon siatkówki i podsiatkówki, dla której zalecany jest laser kryptonowy. Iniekcje dożylne (wewnątrzgałkowe) takich leków jak Lucentis, Avastin, Eilea dają dobre wyniki.
W odniesieniu do przywrócenia jakości widzenia rokowanie jest niekorzystne.
http://setchatkaglaza.ru/bolezni/disrofii/chrdSiatkówka jest specyficzną strukturalną i funkcjonalną jednostką gałki ocznej, niezbędną do utrwalenia obrazu otaczającej przestrzeni i przekazania jej do mózgu. Z punktu widzenia anatomii siatkówka jest cienką warstwą komórek nerwowych, dzięki której człowiek widzi, ponieważ to na nich obraz jest rzutowany i przesyłany wzdłuż nerwu wzrokowego do mózgu, gdzie przetwarzany jest „obraz”. Siatkówka jest tworzona przez komórki światłoczułe, zwane fotoreceptorami, ponieważ są one w stanie uchwycić wszystkie szczegóły otaczającego „obrazu”, które pojawiły się na ekranie.
Dystrofia siatkówki jest nazwą dużej grupy heterogenicznych chorób danej strukturalnej i funkcjonalnej jednostki gałki ocznej. Niezależnie od przyczyny, cech i charakteru kursu, każda dystrofia jest związana ze „śmiercią” tkanek siatkówki, to znaczy z ich postępującą degeneracją. Na tle „obumierania” ludzkich tkanek siatkówki, wzrok człowieka pogarsza się stopniowo, a tempo jego utraty zależy od rodzaju i charakteru choroby.
W ciągu ostatnich dwudziestu lat choroby dystroficzne siatkówki stały się coraz częstszą przyczyną słabego widzenia i całkowitej utraty wzroku. Jakiekolwiek choroby dystroficzne siatkówki charakteryzują się powolnym, lecz stale postępującym przebiegiem, któremu towarzyszy coraz ostrzejsza utrata wzroku.
Dystrofia siatkówki zwykle rozwija się u osób z czynnikami ryzyka, takimi jak cukrzyca, nadciśnienie, miażdżyca, nadwaga, palenie tytoniu, czynniki dziedziczne, nadmierna ekspozycja na bezpośrednie działanie promieni słonecznych na oczy, choroby wirusowe, stres i niedobory witamin i mikroelementów w diecie..
Dystrofia jest procesem uszkodzenia tkanek, który rozwija się na tle nieodpowiedniego odżywiania, ukrwienia i metabolizmu bezpośrednio w siatkówce. W rezultacie normalna struktura tkanki jest uszkodzona i przestaje ona w pełni wykonywać swoje funkcje fizjologiczne, co objawia się zaburzeniami widzenia.
Cały zestaw dystrofii siatkówki jest podzielony na dwie duże grupy - wrodzoną (pierwotną) i nabytą (wtórną). Wrodzone dystrofie siatkówki są związane z różnymi czynnikami dziedzicznymi i rozwijają się w dzieciństwie. Nabyte dystrofie siatkówki są spowodowane jakąkolwiek istniejącą chorobą lub urazem.
W zależności od tego, który obszar siatkówki został dotknięty, są one podzielone na trzy duże grupy:
1. Uogólniona dystrofia siatkówki;
2. Centralna dystrofia siatkówki;
3. Dystrofia obwodowa siatkówki.
W centralnej dystrofii dotyczy tylko środkowej części całej siatkówki. Ponieważ ta centralna część siatkówki jest nazywana plamką żółtą, termin plamka jest często używany do oznaczenia dystrofii odpowiedniej lokalizacji. Dlatego termin „centralna dystrofia siatkówki” jest synonimem dystrofii siatkówki.
W dystrofii obwodowej wpływają na brzegi siatkówki, a obszary centralne pozostają nienaruszone. W uogólnionej dystrofii siatkówki dotknięte są wszystkie jej części - zarówno centralne, jak i obwodowe. Wyróżnia się zależna od wieku (starcza) dystrofia siatkówki oka, która rozwija się na tle zmian starczych w strukturze mikronaczyń. Zgodnie z lokalizacją zmiany starczej dystrofia siatkówki jest centralna (plamka).
W zależności od charakterystyki uszkodzenia tkanki i charakterystyki przebiegu choroby, centralne, obwodowe i uogólnione dystrofie siatkówki są podzielone na liczne odmiany, które będą rozpatrywane oddzielnie.
Centralna dystrofia siatkówki i siatkówki (centralna surowicza choriopatia) rozwija się u mężczyzn w wieku powyżej 20 lat. Powodem powstawania dystrofii jest nagromadzenie wysięku z naczyń oka bezpośrednio pod siatkówką. Wysięk ten zakłóca normalne odżywianie i metabolizm w siatkówce, w wyniku czego rozwija się jego stopniowa dystrofia. Ponadto wysięk stopniowo złuszcza siatkówkę, co jest bardzo poważnym powikłaniem choroby, co może prowadzić do całkowitej utraty wzroku.
Ze względu na obecność wysięku pod siatkówką, charakterystycznym objawem tej dystrofii jest zmniejszenie ostrości wzroku i pojawienie się podobnej do fali krzywizny obrazu, tak jakby osoba patrzyła przez warstwę wody.
Dystrofia siatkówki związana z wiekiem (związana z wiekiem) może występować w dwóch głównych postaciach klinicznych:
1. Postać sucha (nieszkodliwa);
2. Forma mokra (wysiękowa).
Obie formy dystrofii siatkówki rozwijają się u osób w wieku powyżej 50 do 60 lat na tle starczych zmian w strukturze ścian mikronaczyniowych. Na tle dystrofii związanej z wiekiem uszkodzenie centralne występuje w centralnej części siatkówki, tak zwana plamka żółta, która zapewnia wysoką rozdzielczość, to znaczy pozwala osobie zobaczyć i rozróżnić najmniejsze szczegóły przedmiotów i środowiska z bliskiej odległości. Jednakże, nawet z ciężką dystrofią związaną z wiekiem, całkowita ślepota występuje niezwykle rzadko, ponieważ obwodowe obszary siatkówki pozostają nienaruszone i pozwalają osobie częściowo zobaczyć. Uporczywe obszary obwodowe siatkówki umożliwiają normalne poruszanie się w znanym środowisku. W najcięższym przebiegu dystrofii siatkówki związanej z wiekiem osoba traci zdolność czytania i pisania.
Suche (nie wysiękowe) związane z wiekiem zwyrodnienie plamki żółtej siatkówki charakteryzuje się gromadzeniem się odpadów komórkowych między naczyniami krwionośnymi a samą siatkówką. Te produkty odpadowe nie są usuwane na czas z powodu naruszenia struktury i funkcji mikronaczyń oka. Produkty odpadowe są substancjami chemicznymi, które osadzają się w tkankach pod siatkówką i mają wygląd małych żółtych guzków. Te żółte nierówności nazywane są druzami.
Suchy dystrofia siatkówki stanowi do 90% przypadków wszystkich dystrofii plamki żółtej i jest stosunkowo łagodną postacią, ponieważ jej przebieg jest powolny, a zatem zmniejszenie ostrości wzroku jest również stopniowe. Nie wysiękowa dystrofia plamki zwykle przebiega w trzech kolejnych etapach:
1. Wczesne stadium zwyrodnienia plamki żółtej związanego z wiekiem w siatkówce charakteryzuje się obecnością małych przyjaciół. Na tym etapie osoba nadal dobrze widzi, nie przeszkadza jej żadne upośledzenie wzroku;
2. Etap pośredni charakteryzuje się obecnością jednego dużego druza lub kilku małych druzów znajdujących się w środkowej części siatkówki. Te druzy zmniejszają pole widzenia osoby, w wyniku czego czasami widzi miejsce przed oczami. Jedynym objawem na tym etapie związanej z wiekiem dystrofii plamki żółtej jest potrzeba jasnego światła do czytania lub pisania;
3. Wyraźny etap charakteryzuje się pojawieniem się miejsca w polu widzenia, które ma ciemny kolor i duży rozmiar. To miejsce nie pozwala osobie zobaczyć większości otaczających obrazów.
Mokra dystrofia siatkówki w siatkówce występuje w 10% przypadków i ma niekorzystne rokowanie, ponieważ na jej tle, po pierwsze, ryzyko odwarstwienia siatkówki jest bardzo wysokie, a po drugie, utrata wzroku występuje bardzo szybko. W tej postaci dystrofii pod siatkówką nowe naczynia krwionośne, które normalnie nie istnieją, zaczynają aktywnie rosnąć. Te naczynia mają strukturę, która nie jest charakterystyczna dla oka, ale dlatego, że ich skorupa jest łatwo uszkodzona, a przez to zaczyna się pocić płyn i krew, gromadząc się pod siatkówką. Ten wysięk nazywany jest wysiękiem. W rezultacie wysięk gromadzi się pod siatkówką oka, która naciska na niego i stopniowo złuszcza się. Dlatego mokre zwyrodnienie plamki żółtej jest niebezpiecznym odwarstwieniem siatkówki.
W mokrym zwyrodnieniu plamki siatkówki występuje ostry i nieoczekiwany spadek ostrości widzenia. Jeśli nie rozpoczniesz natychmiast leczenia, możliwe jest wystąpienie całkowitej ślepoty na tle odwarstwienia siatkówki.
Obwodowa część siatkówki zwykle nie jest widoczna dla lekarza podczas standardowego badania dna oka ze względu na jego położenie. Aby zrozumieć, dlaczego lekarz nie widzi obwodowych części siatkówki, musisz wyobrazić sobie piłkę, przez środek której narysowany jest równik. Połowa piłki do równika jest pokryta siatką. Ponadto, jeśli spojrzysz na tę piłkę bezpośrednio w obszarze bieguna, części siatki znajdujące się w pobliżu równika będą słabo widoczne. To samo dzieje się w gałce ocznej, która również ma kształt kuli. Oznacza to, że lekarz wyraźnie odróżnia centralne części gałki ocznej, a te obwodowe, które są blisko równika warunkowego, są dla niego praktycznie niewidoczne. Dlatego też dystrofie siatkówki obwodowej są często diagnozowane późno.
Dystrofia obwodowa siatkówki jest często spowodowana zmianami długości oka na tle postępującej krótkowzroczności i słabego krążenia krwi w danym obszarze. Na tle postępu dystrofii obwodowych siatkówka staje się cieńsza, co powoduje powstawanie tzw. Trakcji (obszarów nadmiernego napięcia). Te trakcje podczas długotrwałej egzystencji stwarzają warunki dla łez siatkówki, przez które ciekła część ciała szklistego wsiąka pod nią, unosi się i stopniowo odrywa się.
W zależności od stopnia zagrożenia odwarstwieniem siatkówki, a także od rodzaju zmian morfologicznych dystrofie obwodowe dzielą się na następujące typy:
Dystrofia kratowa siatkówki występuje w 63% przypadków ze wszystkich wariantów obwodowych typów dystrofii. Ten typ dystrofii obwodowej powoduje największe ryzyko odwarstwienia siatkówki, dlatego uważa się go za niebezpieczny i ma niekorzystne rokowanie.
Najczęściej (w 2/3 przypadków) dystrofię sieciową siatkówki wykrywa się u mężczyzn w wieku powyżej 20 lat, co wskazuje na jej dziedziczny charakter. Dystrofia kratowa wpływa na jedno lub oba oczy z mniej więcej taką samą częstotliwością, a następnie powoli i stopniowo postępuje przez całe życie człowieka.
Z dystrofią sieciową w dnie widocznym białymi, wąskimi, falistymi paskami, tworzącymi kraty lub drabinki linowe. Pasma te są tworzone przez zapadnięte i wypełnione szklistą naczynia krwionośne. Między zapadniętymi naczyniami tworzyły się obszary przerzedzenia siatkówki o charakterystycznym wyglądzie różowawych lub czerwonych ognisk. W tych obszarach cieńszej siatkówki mogą powstawać torbiele lub łzy, co prowadzi do oderwania. Ciało szkliste w obszarze przylegającym do miejsca siatkówki ze zmianami dystroficznymi, rozcieńczone. Natomiast na krawędziach miejsca dystrofii ciało szkliste jest bardzo mocno przylutowane do siatkówki. Z tego powodu istnieją obszary nadmiernego napięcia siatkówki (trakcji), które tworzą małe szczeliny w postaci zaworów. To przez te zawory pod siatkówką penetruje ciekłą część ciała szklistego i prowokuje jego oderwanie.
Podczas ciąży znaczna zmiana w krążeniu krwi i zwiększenie szybkości metabolizmu we wszystkich narządach i tkankach, w tym w oczach, występują w organizmie kobiety. Ale w drugim trymestrze ciąży następuje spadek ciśnienia krwi, co zmniejsza przepływ krwi do małych naczyń oczu. To z kolei może wywołać niedobory żywieniowe niezbędne do prawidłowego funkcjonowania siatkówki i innych struktur oka. Niedostateczny dopływ krwi i niedobory żywieniowe są przyczyną dystrofii siatkówki. Tak więc kobiety w ciąży mają zwiększone ryzyko dystrofii siatkówki.
Jeśli kobieta przed zajściem w ciążę miała jakiekolwiek choroby oczu, na przykład krótkowzroczność, hemeralopię i inne, to znacznie zwiększa ryzyko dystrofii siatkówki podczas porodu. Ponieważ różne choroby oczu są powszechne w populacji, rozwój dystrofii siatkówki u kobiet w ciąży nie jest rzadkością. Ze względu na ryzyko dystrofii, a następnie odwarstwienie siatkówki, ginekolodzy wysyłają kobiety w ciąży do okulisty w celu konsultacji. Z tego samego powodu kobiety cierpiące na krótkowzroczność potrzebują pozwolenia okulisty na naturalny poród. Jeśli okulista uzna, że ryzyko dystrofii błyskawicy i odwarstwienia siatkówki w pracy jest zbyt wysokie, zaleci cięcie cesarskie.
Dystrofia siatkówki w 30–40% przypadków rozwija się u osób cierpiących na krótkowzroczność (krótkowzroczność), u 6–8% - na tle nadwzroczności (dalekowzroczność) iu 2–3% przy prawidłowym widzeniu. Cały zestaw czynników sprawczych dystrofii siatkówki można podzielić na dwie duże grupy - lokalną i ogólną.
Lokalne przyczyny dystrofii siatkówki obejmują:
Oprócz wymienionych objawów klinicznych dystrofii siatkówki, ujawniają się następujące objawy, które ujawniają się podczas obiektywnych badań i różnych testów:
1. Linie zniekształceń na teście Amsler. Test ten polega na tym, że osoba na przemian z każdym okiem patrzy na punkt znajdujący się w środku siatki narysowanej na kartce papieru. Najpierw papier jest umieszczany na wyciągnięcie ręki od oka, a następnie powoli powiększany. Jeśli linie są zniekształcone, jest to oznaka dystrofii plamki siatkówki (patrz rysunek 1);
Rysunek 1 - Test Amslera. Prawe zdjęcie, które widzi osobę z normalnym wzrokiem. W lewym górnym rogu i na dole znajduje się obraz, który osoba widzi w dystrofii siatkówki.
2. Charakterystyczne zmiany w dnie (na przykład druzy, torbiele itp.).
3. Zmniejszona elektroretinografia.
Ta fotografia pokazuje dystrofię siatkówki typu „Ślimak”.
Ta fotografia pokazuje dystrofię siatkówki typu brukowiec.
Ta fotografia pokazuje suchą dystrofię plamki żółtej związaną z wiekiem.
Ponieważ dystroficzne zmiany w siatkówce nie mogą być wyeliminowane, każde leczenie ma na celu zatrzymanie dalszego postępu choroby iw rzeczywistości jest objawowe. W leczeniu dystrofii siatkówki stosuje się medyczne, laserowe i chirurgiczne metody leczenia w celu zatrzymania postępu choroby i zmniejszenia nasilenia objawów klinicznych, tym samym częściowo poprawiając widzenie.
Leczenie farmakologiczne dystrofii siatkówki polega na stosowaniu następujących grup leków:
1. Leki przeciwpłytkowe - leki zmniejszające zakrzepy krwi w naczyniach krwionośnych (na przykład tiklopidyna, klopidogrel, kwas acetylosalicylowy). Leki te są przyjmowane doustnie w postaci tabletek lub podawane dożylnie;
2. Leki rozszerzające naczynia i angioprotektory - leki, które rozszerzają i wzmacniają naczynia krwionośne (na przykład No-spa, Papaverine, Ascorutin, Complamin, itp.). Leki są przyjmowane doustnie lub wstrzykiwane;
3. Leki hipolipidemiczne - leki obniżające poziom cholesterolu we krwi, na przykład metionina, symwastatyna, atorwastatyna itp. Leki są stosowane tylko u osób cierpiących na miażdżycę;
4. Kompleksy witaminowe, w których występują elementy ważne dla normalnego funkcjonowania oczu, na przykład okyuvayt-luteina, borówka czarna itp.;
5. Witaminy z grupy B;
6. Leki poprawiające mikrokrążenie, na przykład pentoksyfilina. Zazwyczaj leki są wstrzykiwane bezpośrednio do struktury oka;
7. Polipeptydy pochodzące z siatkówki bydła (preparat retinolaminy). Lek jest wprowadzany do struktury oka;
8. Krople do oczu zawierające witaminy i substancje biologiczne, które promują naprawę i poprawiają metabolizm, na przykład Taufon, Emoksipin, Oftalm-Katahrom itp.;
9. Lucentis - środek zapobiegający wzrostowi nieprawidłowych naczyń krwionośnych. Używany do leczenia zwyrodnienia plamki żółtej związanego z wiekiem.
Odbiór wymienionych leków odbywa się kilkakrotnie (przynajmniej dwa razy) w ciągu roku.
Ponadto w przypadku mokrej dystrofii plamki żółtej wstrzykuje się deksametazon do oka i wstrzykuje się dożylnie furosemid. Wraz z rozwojem krwotoków w oku w celu jego szybkiej resorpcji i zatrzymania wstrzykuje się dożylnie heparynę, etamzilat, kwas aminokapronowy lub prourokinazę. Aby złagodzić obrzęk w jakiejkolwiek postaci dystrofii siatkówki, Triamcynolon jest wstrzykiwany bezpośrednio do oka.
Następujące metody fizjoterapii są również stosowane w kursach leczenia dystrofii siatkówki:
Po pierwsze, potrzebujesz kompleksowej terapii lekowej, która oczywiście bierze leki rozszerzające naczynia (na przykład No-shpa, Papaverin itp.), Angioprotektory (Ascorutin, Actovegin, Vazonit itp.), Środki przeciwpłytkowe (Aspirin, Thrombostop itp.) I witaminy A, E i grupa B. Zazwyczaj leczenie tymi grupami leków odbywa się kilka razy w ciągu roku (co najmniej dwa razy). Regularne kursy leczenia farmakologicznego mogą znacznie zmniejszyć lub całkowicie zatrzymać postęp dystrofii plamki żółtej, tym samym zachowując ludzkie widzenie.
Jeśli dystrofia plamki jest w cięższym stadium, to wraz z leczeniem lekami stosuje się metody fizjoterapii, takie jak:
Jeśli osoba ma wilgotną dystrofię, najpierw wykonuje się koagulację laserową kiełkujących, nieprawidłowych naczyń. Podczas tej procedury wiązka laserowa jest kierowana na dotknięte obszary siatkówki oka, a pod wpływem jej potężnej energii następuje uszczelnienie naczyń krwionośnych. W rezultacie płyn i krew przestają się pocić pod siatkówką oka i złuszczają, co hamuje postęp choroby. Laserowa koagulacja naczyń krwionośnych to krótki i całkowicie bezbolesny zabieg, który można wykonać w warunkach poliklinicznych.
Po koagulacji laserowej konieczne jest przyjmowanie leków z grupy inhibitorów angiogenezy, na przykład Lucentis, które będą hamować aktywny wzrost nowych, nieprawidłowych naczyń, zatrzymując w ten sposób postęp zwyrodnienia plamki żółtej siatkówki. Lucentis należy przyjmować w sposób ciągły, a inne leki - kilka razy w roku, podobnie jak w przypadku suchej dystrofii plamki żółtej.
Terapia laserowa jest szeroko stosowana w leczeniu różnych typów dystrofii, ponieważ skierowana wiązka laserowa, która ma ogromną energię, umożliwia skuteczne oddziaływanie na dotknięte obszary bez wpływu na normalne części siatkówki. Leczenie laserem nie jest jednorodną koncepcją, która obejmuje tylko jedną operację lub interwencję. Wręcz przeciwnie, laserowe leczenie dystrofii jest kombinacją różnych technik terapeutycznych, które są wykonywane za pomocą lasera.
Przykładami terapeutycznego leczenia dystrofii laserem jest stymulacja siatkówki, podczas której zaatakowane obszary są napromieniowywane w celu aktywacji ich procesów metabolicznych. Laserowa stymulacja siatkówki w większości przypadków daje doskonały efekt i pozwala na zatrzymanie postępu choroby na długi czas. Przykładem leczenia laserem chirurgicznym dystrofii jest koagulacja naczyniowa lub rozgraniczenie dotkniętego obszaru siatkówki. W tym przypadku wiązka laserowa jest kierowana na dotknięte obszary siatkówki oka i pod wpływem uwolnionej energii cieplnej dosłownie skleja się, uszczelnia tkanki i tym samym wyznacza obszar poddawany leczeniu. W rezultacie obszar siatkówki dotknięty dystrofią jest izolowany z innych części, co również umożliwia zatrzymanie postępu choroby.
W dystrofii siatkówki konieczne jest przyjmowanie witamin A, E i grupy B, ponieważ zapewniają one prawidłowe funkcjonowanie narządu wzroku. Witaminy te poprawiają odżywianie tkanek oka i przy długotrwałym stosowaniu pomagają zatrzymać postęp zmian dystroficznych w siatkówce.
Witaminy do dystrofii siatkówki należy przyjmować w dwóch postaciach - w specjalnych tabletkach lub kompleksach multiwitaminowych, a także w postaci bogatych w nie pokarmów. Witaminy A, E i B są najbogatsze w świeże warzywa i owoce, zboża, orzechy itp. Dlatego produkty te muszą być spożywane przez osoby cierpiące na dystrofię siatkówki, ponieważ są one źródłem witamin, które poprawiają odżywianie i funkcjonowanie oczu.
Leczenie ludowe dystrofii siatkówki można stosować tylko w połączeniu z tradycyjnymi metodami medycznymi, ponieważ choroba ta jest bardzo poważna. Popularne metody leczenia dystrofii siatkówki obejmują przygotowanie i stosowanie różnych mieszanin witamin, które dostarczają organowi widzenia niezbędnych witamin i mikroelementów, poprawiając w ten sposób jego odżywianie i hamując postęp choroby.
Najbardziej skuteczne metody ludowe na dystrofię siatkówki są następujące:
Autor: Nasedkina AK Specjalista w prowadzeniu badań nad problemami biomedycznymi.
http://www.tiensmed.ru/news/distrofiks2.html