Zapalenie gałki ocznej (atrofia) - zmniejszenie wielkości oka z deformacją oka lub bez niego. Objawy kliniczne zaniku oka są zróżnicowane i przejawiają się jako zmiany bliznowate błony oka i ośrodków refrakcyjnych, patologia przewodu naczyniowego i siatkówki oraz powikłania o charakterze zapalnym.
Najczęstszą przyczyną jest uszkodzenie oka z uszkodzeniem błon oka, będące konsekwencją ciężkich chorób zapalnych. Niski i szczątkowy wzrok lub utrata wzroku.
Wszystkie przyczyny dystroficznych uszkodzeń oczu dzielą się na dwie duże grupy.
Etap II - etap rozwiniętych zmian; oś oka 20–17 mm, gruboznaczne unaczynienie rogówki, zmniejszenie jego średnicy, grube cofnięte blizny twardówki, atrofia i unaczynienie tęczówki, zamknięcie źrenicy, zaćma w postaci gęstych błon tkankowych z nowo utworzonymi naczyniami, wielokrotne utrwalone zmętnienia szklistych, rozległych plemników z nowo utworzonymi naczyniami, wielokrotne utrwalone zmętnienia szklistego, rozległego plemnika naczyniowego ciało.
We wszystkich etapach zaniku oka przeprowadza się leczenie:
Lokalnie:
Systematycznie:
W przypadku ciężkiego zapalenia tęczówki przy braku efektu leczenia i niezdolności do wykonania zabiegu, zaleca się przepisywanie doustnych kortykosteroidów - 55-65 dni dla dorosłych (700-1000 mg prednizolonu) i 45-55 dni (500-700 mg) dla dzieci.
Leczenie chirurgiczne etapami:
Etap II - ekstrakcja zaćmy pourazowej, cumowanie i witrektomia, wprowadzenie silikonu, usunięcie ciała obcego (aktywne chemicznie), przecięcie mięśni prostokąta (operacja Viherkiewicza). Możliwość uratowania oka.
Przy braku skuteczności leczenia przez 8 tygodni, całkowita utrata wzroku lub niewłaściwa projekcja światła, rozwój wtórnej bolesnej jaskry - wykazuje wyłuszczenie oka.
Z reguły przyczyną subatrofii są poważne obrażenia oczu. Nie wszyscy pacjenci są natychmiast gotowi do przeprowadzenia pełnej rehabilitacji kosmetycznej, tj. usuń oko z implantacją oczodołu i protetyką w zwykły sposób. Wiele osób chce umieścić protezę na zdeformowanych i zredukowanych oczach.
Takie protezy są możliwe tylko w spokojnych warunkach, tj. kiedy oko nie wykazuje objawów zapalenia bez leczenia przez kilka miesięcy. Jeśli pacjent jest zmuszony do kontynuowania wkraplania kortykosteroidów w ramach leczenia podtrzymującego, kwestia usunięcia oka nie jest usuwana, nie zaleca się umieszczania protezy w takich warunkach.
Wykazano, że wszyscy pacjenci z subatrofią pourazową przeprowadzają badanie immunologiczne w celu określenia uczulenia na uszkodzone tkanki oka. Pozytywny wynik jest przeciwwskazaniem do stosowania protez górnych.
Zalecany okres protetyczny to 1 rok po urazie.
Technika. Do wyboru używane są szkło jedno- i dwuścienne oraz plastikowe protezy o różnej grubości, porównywalne do jednościennych i dość grubych. Wybór zależy od stopnia subatrofii oka, anophthalmos i stanu rogówki.
Gruby unaczyniony cierń jest w stanie przenieść nałożenie dowolnej protezy. Jeśli rogówka jest przezroczysta i rozcieńczona, podejście powinno być ostrożne: zaleca się wybranie protezy jednościennej z wystarczająco głębokim wycofaniem, aby zminimalizować kontakt tylnej powierzchni protezy z rogówką. Zwykle protetyce towarzyszy zmętnienie przezroczystej rogówki. Pacjent powinien zostać o tym ostrzeżony, szczególnie w sytuacji granicznej, gdy stopień subatrofii jest niewielki, rogówka jest konserwowana kosmetycznie, a pacjent musi tylko powiększyć oko dzięki protezie. Niektórzy pacjenci używają protezy tylko w szczególnych przypadkach, aw zwykłym życiu bez niej. Nabyte zmętnienie rogówki takiego pacjenta nie jest spełnione.
Jeśli nie ma przeciwwskazań od rogówki, rozmiar protezy dobiera się w taki sam sposób, jak w przypadku anophthalmos, tj. z dużym kikutem, cienką protezą, z małą - wolumetryczną.
Pierwszą protezę umieszcza się we wnęce na 15-30 minut. Przy dużej wrażliwości dotykowo-bolesnej części rogówki i spojówki z wyprzedzeniem wykonuje się znieczulenie do wkraplania. Przed umieszczeniem protezy należy poczekać na zmniejszenie wstrzyknięcia spojówki, które występuje po znieczuleniu. Po usunięciu protezy sprawdź spojówkę i zwróć uwagę na dynamikę jej przekrwienia.
Zwykle niewielkie zaczerwienienie trwa 5-10 minut, podczas gdy pacjent nie doświadcza nieprzyjemnych doznań. Jeśli podrażnienie oka utrzymuje się przez pół godziny lub dłużej, lepiej jest powstrzymać się od protetyki, aby nie wywołać zaostrzenia pourazowego zapalenia błony naczyniowej oka.
Jeśli nie było żadnych komplikacji, następnego dnia zaleca się umieszczenie protezy na 2-3 godziny. Oceniany jest stopień reakcji oka na protezę.
W przypadku braku reakcji pacjent może korzystać z protezy w ciągu dnia. W nocy należy go usunąć. Monitorowanie stanu oka u okulisty jest stale potrzebne, badanie powinno być przeprowadzone w ciągu pierwszych sześciu miesięcy - co miesiąc, a następnie - raz na trzy miesiące.
Należy przestrzegać ogólnych wymagań dotyczących protetyki: monitorować czystość protezy i jamy spojówkowej, regularnie wymieniać protezy: szkło - po 6-12 miesiącach, tworzywo sztuczne - po 1-2 latach.
http://eyesfor.me/glossary-of-terms/f/phthisis.htmlJedną z najpoważniejszych i najbardziej niebezpiecznych patologii okulistycznych jest zanik oka. Pacjent ma znacznie zmniejszoną ostrość widzenia. Gałka oczna deformuje się i kurczy. Poważne urazy, przedłużające się procesy zapalne, odwarstwienie siatkówki itp. Przyczyniają się do tej patologii.
Narządy wzrokowe są najbardziej narażone. Błona śluzowa nie chroni oczu przed zranieniem, przenikaniem fragmentów i innych ciał obcych. Atrofia gałki ocznej może wystąpić w każdym wieku u obu płci.
Stan patologiczny charakteryzuje się niezdolnością chorego oka do pełnienia funkcji fizjologicznych. Przywracanie funkcjonalności wizualnej jest niemożliwe nawet podczas operacji.
Zmiany urazowe występują po urazach i urazach oka. Stan patologiczny rozwija się z powodu przedłużającego się braku leczenia zapalenia lub odwarstwienia siatkówki. Ślepoty można uniknąć, jeśli na czas zwrócisz się o pomoc do lekarza. Okulista zidentyfikuje przyczynę i zaleci kurs terapeutyczny mający na celu jego eliminację.
Według statystyk, w ostatnich latach liczba urazów domowych i kryminalnych narządów wzroku znacznie wzrosła. Wiele osób staje się niepełnosprawnych z powodu dysfunkcji oczu. Po penetracji ran oczu, osoba ma hipotensję, która jest głównym mechanizmem rozwoju atrofii.
Naruszenie integralności włóknistej kapsułki często występuje z powodu kontuzji. Niedociśnienie występuje z powodu śpiączki cukrzycowej, zmniejszonego ciśnienia śródczaszkowego itp. Jeśli ta patologia nie jest leczona, wkrótce następuje całkowita ślepota.
W ciężkich przypadkach okulista zaleca całkowite usunięcie zanikłego oka. Wyłuszczenie zmniejsza ryzyko infekcji, pojawienia się procesu zapalnego i rozwoju chorób nowotworowych.
Protezę umieszcza się później w miejscu usuniętego narządu wzrokowego. Jest to konieczne nie tylko z estetycznego punktu widzenia, ale także w celu zapobiegania uszkodzeniom patologicznie zmodyfikowanych tkanek oczodołu.
Jeśli oko jest zdeformowane, staje się mniejsze, a wizja gwałtownie spada, zawsze jest ku temu powód. Najczęściej atrofia gałki ocznej występuje z powodu odwarstwienia siatkówki, zapalenia błony naczyniowej oka lub zapalenia neoreretynowego. Procesy zapalne niszczą tkankę na poziomie komórkowym. Odwarstwienie siatkówki jest całkowitym procesem, który można poddać terapii we wczesnych stadiach.
Zanik oczu z powodu zespołu hipotonicznego. Funkcjonowanie mięśnia rzęskowego jest osłabione. Zmniejsza się zdolność wydzielnicza. Uveoskleralny odpływ wzrasta. Z powodu braku wilgoci naczynia siatkówki rozszerzają się, a naczynia włosowate stają się przepuszczalne.
Zatem płyn wychodzi z łożyska naczyniowego. Normalna tkanka troficzna jest zaburzona. Następstwa niedożywienia struktur oczu są następujące:
Urazy powodujące zanik oczu, w zależności od przyczyny, dzielą się na następujące grupy:
Urazy rolnicze są spowodowane przez rogi lub kopyta zwierząt. Sytuację komplikuje uderzenie w ziemię wewnątrz oka. Grozi zarażeniem. Możliwość niekorzystnego wyniku jest wysoka. Urazy zawodowe dotyczą pracowników kopalń i zakładów chemicznych.
Dzieci nie zawsze przestrzegają środków ostrożności, zakłócają koordynację ruchów. Mogą przypadkowo zranić oczy ołówkiem, kijem narciarskim, kompasem, drutem itp. Zanik gałki ocznej często występuje z powodu obrażeń domowych.
Nieprzestrzeganie procedur bezpieczeństwa podczas korzystania z urządzeń domowych jest częstą przyczyną obrażeń oczu. Rany bojowe są najbardziej niebezpieczne i prawie zawsze prowadzą do konieczności wyłuszczenia.
Charakter objawów zależy od stadium choroby. Stopień choroby określa się na podstawie charakterystyki zmian patologicznych w strukturach oka i wielkości osi przednio-tylnej (PZO). Okuliści wyróżniają 3 etapy zaniku oka:
Wizja gwałtownie spada. W ostatnim etapie rozwoju chore oko zachowuje możliwość postrzegania światła. Człowiek odróżnia światło od ciemności. Po zakończeniu procesu patologicznego oko jest całkowicie ślepe.
Zaatakowany narząd wzrokowy staje się mniejszy, rogówka staje się mętna i wybiela. Dodatkowe objawy zależą od przyczyny procesu patologicznego. Następujące objawy mogą towarzyszyć zanikowi:
Zanik oczu - jest to ostatni etap urazu lub zaniedbanej choroby oczu. Czasami można tego uniknąć, jeśli na czas skonsultujesz się z lekarzem. Wczesna diagnoza pierwotnej przyczyny jest kluczem do utrzymania zdolności widzenia z bólem oka.
W przypadku obrażeń, urazów i innych uszkodzeń narządów układu optycznego należy natychmiast skonsultować się z lekarzem. Okulista przeprowadzi kontrolę. Kompleksowa ankieta pomoże zidentyfikować przyczynę naruszenia. We współczesnej okulistyce stosuje się następujące metody diagnostyczne:
Atrofia oka nie może być wyleczona. Wada estetyczna jest eliminowana przez usunięcie dotkniętego narządu wzroku i późniejszych protez. Jeśli proces patologiczny jeszcze się nie rozpoczął, optyk zaleci leczenie mające na celu wyeliminowanie urazu lub choroby.
Terapia rozpoczyna się od usunięcia urazowej zaćmy poprzez witrektomię. Jeśli występuje odwarstwienie siatkówki, wykonywana jest operacja i zakładane są szwy.
Następnie wykonuje się keratoektomię i keratoplastykę, aby wyeliminować cofnięte blizny. Im wcześniej wymienione procedury, tym większe prawdopodobieństwo korzystnego wyniku i braku procesów atroficznych.
Drugim etapem terapii jest usunięcie uszkodzonego obiektywu. Następnie wykonuje się cumowanie, usuwanie ciał obcych, witrektomię i przywracanie sprawności mięśni.
Po wszystkich zabiegach chirurgicznych silikon jest wkładany do gałki ocznej. Również przepisane leki. Wykonywane są zastrzyki znieczulające. Wyłuszczenie jest ekstremalną miarą.
Gałka oczna jest usuwana tylko w przypadku wystąpienia całkowitej ślepoty i braku pozytywnego efektu leczenia przez 2 miesiące. Ważne jest, aby skontaktować się z profesjonalną instytucją medyczną natychmiast po kontuzji lub po wykryciu pierwszych niepożądanych objawów. Tylko w takim przypadku istnieje szansa na uratowanie oka i możliwość zobaczenia.
http://o-glazah.ru/drugie/atrofiya-glaznogo-yabloka.htmlTermin ten oznacza „brak jedzenia”. Jednak atrofia lekarzy nazywana jest znacznym zmniejszeniem objętości narządu ludzkiego lub jego brakiem. Innymi słowy, skrajny stopień dystrofii to zanik. Jego mechanizm polega na zmniejszeniu rozmiarów ciała wraz z utratą funkcji z powodu zmniejszenia liczby zdrowych komórek. Dowiedz się więc o atrofii gałki ocznej, jej objawach i leczeniu.
Mechanizm spustowy atrofii - zmniejszenie przepływu tlenu do komórek i składników odżywczych. Takie komórki stopniowo umierają i są usuwane. Są one po prostu dzielone na cząsteczki, transportowane do innych części ciała. Ponieważ w miejscu martwych komórek najczęściej nie powstają nowe, pozostałe zbliżają się do siebie - a organ zmniejsza objętość.
Atrofia gałki ocznej jest zmniejszeniem jej rozmiaru, z deformacją lub bez.
Praktyka okulistyczna stwierdza, że przyczyną tego zjawiska są najczęściej traumatyczne uszkodzenia oczu. Wciągają wszystkie błony w rozpoczęty proces zapalny.
Jeśli chodzi o objawy zaniku oka, w dużej mierze zależą one od stopnia urazowego uszkodzenia narządu wzroku. Czasami więc osoba ma bliznowate zmiany w błonach oka, patologię naczyniową i naruszenie struktury siatkówki. Często zmiany te są związane ze zmianami wtórnymi. Z reguły zanik to spadek ostrości widzenia, jego utrata.
Okuliści klasyfikują zanik gałki ocznej zgodnie z etapami rozwoju:
Zanik gałki ocznej wymaga leczenia wyłącznie w szpitalu. Choroba jest diagnozowana za pomocą wizometrii, perymetrii, biomikroskopii, tonometrii i echografii.
Taktyka leczenia zaniku głównego jabłka obejmuje następujące etapy:
Na wszystkich etapach tej choroby okulistycznej zalecana jest terapia lekowa, w tym wprowadzanie kofeiny z ryboflawiną, nie powodującej wstrząsów. Pacjentowi przepisuje się glikokortykosteroidy. Przeprowadza się ogólnoustrojowe leczenie środkami przeciwbólowymi, przeciwhistaminowymi, chlorkiem wapnia, rutyną, indometacyną, kwasem askorbinowym.
Kryteriami skuteczności takiego leczenia jest eliminacja objawów zapalenia, stabilizacja ciśnienia śródgałkowego, zachowanie narządu wzroku.
Jeśli w ciągu dwóch miesięcy efekt takiej terapii jest nieobecny, powstaje wtórna jaskra, a następnie wykonuje się wyłuszczenie (usunięcie) gałki ocznej.
http://ozrenii.com/story/atrofiya-glaznogo-yablokaFtizis gałka oczna suszona, [1] nie działające oko. Może to być wynikiem ciężkiej choroby oczu, stanu zapalnego, urazu lub powikłania po operacji. [3] Funkcje leczenia mogą obejmować wstawienie protezy, która może nastąpić po wyłuszczeniu oka. [4] [5]
Ametropia (z innego greckiego. Ἄμετρος „nieproporcjonalny” + ὄψ, otwór п.πός „oko”) to zmiana zdolności refrakcyjnej ludzkiego oka, co powoduje, że tylne ognisko oka nie spada na siatkówkę, gdy uspokajający się mięsień akomodacyjny.
Anopia lub anopia jest wadą pól widzenia. Jeśli defekt jest tylko częściowy, część pola z defektem może zostać użyta do wyizolowania przyczyny.
Rodzaje częściowej anopii:
Afakía (od greckiego. A - negatywna cząstka i fakos - soczewica), brak soczewki.
Pod odwróceniem powieki (synonim: ektrofia), zmiana pozycji jednej lub obu powiek, w której krawędź powieki pozostaje w tyle za gałką oczną lub odrzucona, co powoduje, że błona śluzowa jest zwrócona na zewnątrz. Odróżnij inwersję spastyczną, paralitykę, starczość i bliznę.
Ślepota dzienna to gwałtowny spadek widzenia w warunkach nadmiernego oświetlenia, niewystarczająca adaptacja do jasnego światła.
Keratoglobus jest zwyrodnieniową, niezapalną chorobą rogówki, która powoduje przerzedzenie zrębu i jednolity wypust, który nadaje powierzchni kształt przypominający kulę ziemską. Niektóre patologiczne mechanizmy choroby mogą zbiegać się z mechanizmami rozwoju stożka rogówki, aby skorygować keratoglobus, przeszczepia się dużą powierzchnię rogówki dawcy.
Kryptofthalm - wewnątrzmaciczna hipoplazja powiek i gałki ocznej, w której powieki nie są oddzielone, ale stanowią pojedynczy przeszczep skóry, często pokrywający słabo rozwiniętą gałkę oczną. Po narodzinach dziecka wykonuje się operację tworzenia szczeliny powieki i powiek, a gałkę oczną należy usunąć, ponieważ najczęściej takie oko jest źródłem guzów.
Kryptofalma - zwykle obustronna anomalia, często połączona z innymi wadami, na przykład w ramach zespołu Frasera.
Xanthelama (ksantelazma) to płaski ksantomoma, występujący częściej u kobiet z cukrzycą, hipercholesterolemią itp. Xanthelasma zwykle znajduje się na powiekach w postaci małych żółtawych blaszek, nieco uniesionych ponad skórę. Może być umieszczany w grupach, samoistne wymieranie nie występuje. Xanthelasma charakteryzuje się charakterystycznymi żółtawymi blaszkami na powiekach i wokół oczu. Histologicznie, zmiany te są podobne do ksantogenów. Jednak ksantelazmie, w przeciwieństwie do tego ostatniego, rzadko towarzyszy wzrost poziomu triglicerydów. Normalnie we krwi wykrywa się normalne poziomy lipidów, a następnie nieznaczny wzrost stężenia cholesterolu.
Xerophthalmia (od starożytnego greckiego dryερός „dry” + ὀφθαλμός „eye”) to suchość rogówki i spojówki oka, wynikająca z upośledzonego łzawienia. Przyczyną kserophthalmia może być awitaminoza, jaglica, chemiczne oparzenia oczu.
Kserofthalmia może być objawem zespołu Sjogrena.
Lagoftalm (ze starożytnego greckiego λαγ - „zając” i ὀφθαλμός - „oko”) jest chorobą okulistyczną, niemożnością całkowitego zamknięcia powiek (często zapalenia rogówki) z porażeniem nerwu twarzowego, wrodzoną krótkością powieki, złuszczeniem blizn itp.
Madarosis to brak lub utrata rzęs (a czasem brwi), zarówno w stanie wrodzonym, jak iw wyniku infekcji, takiej jak trąd, łysienie, totalizacja itd.
Madaroz - brak rzęs iw ciężkich przypadkach brwi. Może to być spowodowane infekcją lub nowotworem złośliwym.
Megalocornea (łac. Megalocornea, MGCN, MGCN1; od starożytnej greki. Μεγάλη - „ogromny” i lat. Cornea - „rogówka”) - wyjątkowo rzadki, nie progresywny, wrodzony wzrost rogówki, którego średnica sięga i przekracza 13 mm. Odnotowuje się to u niektórych pacjentów z zespołem Marfana. Zakłada się, że istnieją dwa podtypy megalocorne: jeden jest dziedziczony wzdłuż szlaku autosomalnego, drugi jest związany z chromosomem X (region Xq21.3-q22). Ostatni podtyp jest bardziej powszechny. Około 90% przypadków megalocornea obserwuje się u mężczyzn.
Myosis (zwężenie źrenicy: starogrecki. Μείωσις - spadek, spadek) - zwężenie źrenicy (średnica mniejsza niż 2,5 mm). Występuje ze skurczem mięśnia, który zwęża źrenicę (zwężenie spastyczne) lub porażenie mięśnia, który rozszerza źrenicę (zwężenie źrenicy). Zwykle obserwowane w jasnym świetle. Występuje również, gdy zatrucie FOV.
Okulistyczny (z innego greckiego ὀφθαλμία - „zapalenie oka”) to ogólna nazwa niektórych zmian zapalnych oka, na przykład z powodu choroby lub uszkodzenia oka (współczulna oftalmia), gdy infekcja z przepływem krwi (przerzutowa oczna) występuje w oku z intensywnym ultrafioletem napromieniowanie oka (elektroftalmia).
Śnieżna oftalmia lub ślepota śnieżna - oparzenie spojówki i rogówki oka promieniami ultrafioletowymi słońca odbijanymi od kryształów śniegu. Szczególnie często pojawia się wiosną, w okresie „połysku śniegu”, kiedy zwiększa się współczynnik odbicia pokrywy śnieżnej.
Trichiasis (novolat. Trichíasis, ze starożytnego greckiego θρίξ, rodzaj. Case τριχός - włosy) to nieprawidłowy wzrost rzęs w kierunku gałki ocznej, powodujący podrażnienie i uszkodzenie rogówki.
Cykloplegia (łacińska cykloplegia) - porażenie mięśnia rzęskowego oka.
Egzophoria jest formą heteroforii, w której oczy mają tendencję do poruszania się na zewnątrz. Podczas kontroli, kiedy oczy ulegają dysocjacji jako pryzmat, osie wizualne będą się od siebie różnić.
Enophthalm (grecki εν - „in” i grecki οφδαλμος - „oko”) to głębsza pozycja gałki ocznej na orbicie w porównaniu z normą. Odwrotnym objawem enophthalmos jest exophthalmos.
Powszechną przyczyną enophthalmos jest poważny uraz spowodowany zniszczeniem ścian orbity i późniejszym zanikiem jej tkanek miękkich. Wśród innych przyczyn enophthalmos jest naruszenie współczulnego unerwienia oka (w ramach zespołu Bernarda-Hornera), wrodzona redukcja gałki ocznej (mikrofthalmos). Eliminacja enophthalmos jest związana z leczeniem choroby, której jest objawem.
Łzawienie (Epiphora) - nadmierny przepływ łez na twarzy. Znakiem klinicznym lub stanem generatywnym jest niewystarczający drenaż filmu łzowego z oczu, w którym to przypadku łza spływa na twarz, a nie przez system nosowo-łzowy.
To jest artykuł napisany na artykule w Wikipedii napisanym przez autorów (tutaj).
Tekst jest dostępny na licencji CC BY-SA 3.0; mogą obowiązywać dodatkowe warunki.
Obrazy, filmy i dźwięk są dostępne na ich licencjach.
Subatrofia gałki ocznej to tak zwana powolna śmierć oka.
Choroba charakteryzuje się stałym spadkiem wielkości ślepej głowy, która ostatecznie całkowicie zanika.
Często ciężkie urazy lub ciężkie lokalne procesy zapalne prowadzą do takiego stanu patologicznego. Takie oczy należy usunąć.
Powodem ich resekcji jest nie tylko trwałe zapalenie i zewnętrzna wada estetyczna, ale także dalsze powikłanie - współczulna oftalmia.
Współczulna oftalmia jest atakiem odporności na zachowane, zdrowe oko. Taka reakcja zapalna powstaje w wyniku rozwoju reakcji odrzucania, która wraz ze wzrostem obrazu klinicznego może przejść do obszaru zdrowego oka w wyniku błędnej reakcji samego układu odpornościowego.
Subatrofia gałki ocznej może być spowodowana wpływem następujących czynników patohomonicznych:
Często uszkodzone oko należy usunąć, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się procesu patologicznego na pobliskie obszary.
Pierwszy etap subatrofii, który powstał po każdym
Trauma - główna przyczyna subatrofii gałki ocznej
urazy charakteryzują się początkowymi zmianami, które przejawiają się w postaci zmian bliznowatych na rogówce i twardówce, dystrofii twardówki, urazowej zaćmie, pływających zmętnieniach ciała szklistego, czasami występuje płaskie oddzielenie odwarstwienia siatkówki;
W drugim etapie następuje znaczna zmiana wielkości, która charakteryzuje się zmianą osi samego oka. Na rogówce pojawiają się grube, unaczynione formacje bliznowate, atrofia tęczówki, zaćma, która objawia się w postaci gęstych błon fibrynowych z naczyniami, które się w nich pojawiają.
Trzeci etap charakteryzuje się pełnym i szczegółowym obrazem tego patologicznego procesu. Gałka oczna w subatrofii osiąga rozmiary 17 mm lub mniej, podczas gdy zmniejsza się rozmiar i spłaszczenie rogówki, zanik tęczówki, gęste formacje filmowe w miejscu soczewki, które mogą wrastać do komory przedniej i ciała szklistego. Istnieje całkowite odwarstwienie siatkówki.
Pierwszy etap leczenia charakteryzuje się ekstrakcją
Metoda leczenia zależy od stadium choroby.
(chirurgiczna metoda usuwania gałki ocznej) i / lub in vitro wycięcie (operacja, w której ciało szkliste jest częściowo lub całkowicie usunięte). Opierając się na fakcie, że wiodącym zespołem patologicznym w subatrofii gałki ocznej jest spadek ciśnienia, który występuje z powodu stopniowego odrywania ciała rzęskowego, wskazane jest przeprowadzenie jego operacyjnego unieruchomienia.
Aby wyeliminować cofnięte blizny, które znajdują się na rogówce, należy zastosować uszkodzenie rogówki. Podczas wykonywania wszystkich powyższych metod leczenia może zachować wzrok.
Drugi etap subatrofii gałki ocznej charakteryzuje się
ekstrakcja zaćmy, która przyczynia się do urazów, cumowania (usuwanie grubych filmów w siatkówce i ciele szklistym) i in vitro. Ponadto silikon wprowadza się do wnęki gałki ocznej, przecinają mięśnie prostokąta i wykonuje się tzw. Operację Viherkiewicza, z możliwością uratowania oka.
W trzecim etapie, przy braku procesu zapalnego w obszarze dotkniętej gałki ocznej, konieczne jest wprowadzenie silikonu. Dzięki tego rodzaju zabiegowi możliwe jest również zaoszczędzenie oka.
Na wszystkich etapach leczenia leczenie farmakologiczne odbywa się przez:
Tradycyjną metodą usuwania gałki ocznej jest
Interwencja chirurgiczna - jeden ze sposobów leczenia subatrofii
Ten rodzaj zabiegu polega na całkowitym usunięciu całej objętości gałki ocznej bez dalszego uzupełniania.
Główną wadą tego typu usuwania jest obecność istotnych defektów kosmetycznych, takich jak:
Z powodu zwisania dolnej powieki proteza, która była wcześniej umieszczona w jamie oka, nie może być następnie utrzymywana w zaplanowanym miejscu, co przyczynia się do jej utraty z jamy spojówkowej.
Stosowana jest również interwencja chirurgiczna z użyciem implantów oczodołowych.
Podczas tego typu operacji wykonywana jest enukleacja. Ale z wycięciem zachowana jest pewna część aparatu mięśniowego oka i jego otoczka białkowa.
To dzięki zachowaniu obszarów możliwe jest dalsze umiejscowienie implantu, dobra mobilność oczu i zabezpieczenie jego zamocowania w oczodole.
Wszelkie obrażenia gałki ocznej muszą zostać zbadane ze względu na kruchość aparatu oka i jego znaczenie w życiu człowieka. Wczesne badanie i plan leczenia dają możliwość zachowania wzroku.
Wideo dotyczy struktury gałki ocznej:
Zauważyłeś błąd? Wybierz go i naciśnij Ctrl + Enter, aby powiedzieć nam.
http://mirbodrosti.com/subatrofiya-glaznogo-yabloka-prichiny-i-lechenie-neduga/Protokół świadczenia opieki medycznej pacjentom z chorobami zwyrodnieniowymi oka (zanik gałki ocznej)
Kod ICD - 10
H 44,5
Objawy i kryteria diagnostyczne:
Zanik gałki ocznej - zmniejszenie wielkości oka z deformacją oka lub bez niego. Objawy kliniczne zaniku oka są zróżnicowane i przejawiają się jako zmiany bliznowate błony oka i ośrodków refrakcyjnych, patologia przewodu naczyniowego i siatkówki oraz powikłania o charakterze zapalnym. Najczęstszą przyczyną jest uszkodzenie oka z uszkodzeniem błon oka, będące konsekwencją ciężkich chorób zapalnych. Niski i szczątkowy wzrok lub utrata wzroku.
Klasyfikacja subatrofii pourazowej oka:
Etap I - etap wstępnych zmian; przednia - tylna oś oka od 23 do 18 mm, bliznowate zmiany rogówki i twardówki, dystrofia rogówki, urazowa zaćma (obrzęk, film), pływające i pojedyncze utrwalone ciało szkliste, płaskie ograniczone odwarstwienie siatkówki.
Etap II - etap rozwiniętych zmian; oś oka 20–17 mm, gruboznaczne unaczynienie rogówki, zmniejszenie jego średnicy, grube cofnięte blizny twardówki, atrofia i unaczynienie tęczówki, zamknięcie źrenicy, zaćma w postaci gęstych błon tkankowych z nowo utworzonymi naczyniami, wielokrotne utrwalone zmętnienia szklistych, rozległych plemników z nowo utworzonymi naczyniami, wielokrotne utrwalone zmętnienia szklistego, rozległego plemnika naczyniowego ciało.
III etap - daleko idące zmiany; oś oka 17–15 mm lub mniej, redukcja, spłaszczenie rogówki i jej regeneracja bliznowata, rubeoza i atrofia tęczówki, trwałe trwałe błoniaste nowotwory w soczewce, rozszerzanie się do komory przedniej i ciała szklistego, zwłóknienie i schvartoobrazovaniyu w ciele szklistym, całkowite odwarstwienie siatkówki.
Poziomy opieki:
Trzeci poziom to szpital okulistyczny
Ankiety:
1. Wizometria
2. Perymetria
3. Biomikroskopia
4. Oftalmoskopia
5. Gonioskopia
6. Tonometria
7. Echografia
Obowiązkowe badania laboratoryjne:
1. Pełna morfologia krwi
2. Analiza moczu
3. Krew na RW
4. Cukier we krwi
5. Antygen Hbs
Konsultacje na temat zeznań ekspertów:
Terapeuta
Charakterystyka środków terapeutycznych:
Etap I - urazowa ekstrakcja zaćmy i witrektomia. Ponieważ wiodącym objawem subatrofii jest zespół hipotoniczny, spowodowany oderwaniem ciała rzęskowego - chirurgiczne unieruchomienie ciała rzęskowego (szycie całego ciała rzęskowego); eliminacja cofniętych blizn rogówki w miejscu uszkodzenia rogówki - operacja keratopektomii z keratoplastyką sektorową. Możliwość oszczędzania wzroku.
Etap II - ekstrakcja zaćmy pourazowej, cumowanie i witrektomia, wprowadzenie silikonu, usunięcie ciała obcego (aktywne chemicznie), przecięcie mięśni prostokąta (operacja Viherkiewicza). Możliwość uratowania oka.
Etap III - przy braku procesu zapalnego - wprowadzenie silikonu. Można zapisać oko.
We wszystkich etapach zaniku oka przeprowadza się leczenie:
zastrzyki pod spojówką 3% roztworu chlorku sodu w 0,3-0,5 ml, 2% roztwór roztworu 0,2-0,3 ml, 1% roztwór mononukleotydu ryboflawiny w 0,2 ml, 5% roztwór kofeiny w 0, 3 - 0,4 ml - leki zmieniają się i wstrzykują po 15 zastrzyków. Kortykosteroidy - wkraplanie w ciągu 6-12 miesięcy, wstrzykiwane pod spojówkę (10-15 razy) lub w postaci elektroforezy śródnosowej. Ogólne leczenie - nieswoiste leki przeciwzapalne (butadion 2 tygodnie), leki przeciwhistaminowe (difenhydramina, suprastin 10 dni); chlorek wapnia, rutyna, kwas askorbinowy przez 1-1,5 miesiąca, dalsze indometacyna 4-6 miesięcy. W przypadku ciężkiego zapalenia tęczówki przy braku efektu leczenia i niezdolności do wykonania zabiegu, zaleca się przepisywanie doustnych kortykosteroidów - 55-65 dni dla dorosłych (700-1000 mg prednizolonu) i 45-55 dni (500-700 mg) dla dzieci.
Przy braku skuteczności leczenia przez 8 tygodni, całkowita utrata wzroku lub niewłaściwa projekcja światła, rozwój wtórnej bolesnej jaskry - wykazuje wyłuszczenie oka.
Ostatecznym oczekiwanym rezultatem jest ochrona oczu.
Czas trwania leczenia - 14 dni
Kryteria jakości leczenia:
Brak stanu zapalnego, normalizacja ciśnienia w oku, oszczędność oka.
Możliwe działania niepożądane i powikłania:
Niezdolność do wyeliminowania zapalenia, rozwój wtórnej bolesnej jaskry.
Wymagania żywieniowe i ograniczenia:
Nie
Wymagania dotyczące trybu pracy, odpoczynku i rehabilitacji:
Pacjenci są wyłączeni przez 2 miesiące. Badanie kliniczne.
Subatrofia gałki ocznej nazywana jest powolną śmiercią oka. W tym stanie stopniowo się kurczy, zmniejsza rozmiar i ostatecznie zanika całkowicie - wysycha. Choroba może prowadzić do całkowitej utraty wzroku, z niemożnością jej wyzdrowienia.
Subatrofia oczu może wystąpić w następujących sytuacjach:
W tym przypadku, aby uniknąć współczulnej oftalmii, uszkodzone oko musi zostać wyłuszczone na czas.
Zapalenie oka, występujące w postaci zapalenia neuroretin, znika natychmiast po wyłuszczeniu oka. W leczeniu zapalenia neuroretinii nie ma gwarancji, że proces zapalny może zostać zatrzymany. Dlatego przy wykrywaniu pierwszych objawów zapalenia należy usunąć oko.
Z reguły takie oko jest chirurgicznie usuwane. Nie wynika to z estetycznego defektu wyglądu osoby. Zaatakowane oko to nidus infekcji, który może szybko rozprzestrzenić się na zdrowe oko, powodując tzw. Współczulną oftalmię.
Wyraźnym znakiem subatrofii jest wizualna redukcja (wycofanie) oka, która jest związana ze zmniejszeniem jego wielkości. Instrumentalnym potwierdzeniem Diange jest ultradźwięk oka.
Ponadto podczas badania zewnętrznego zauważalne jest zmętnienie rogówki i soczewki oka. Badanie dotykowe - zmniejszenie ciśnienia wewnątrzgałkowego (IOP).
Klasyfikacja subatrofii obejmuje uwzględnienie przednio-tylnego rozmiaru oka (PZO) i struktur gałki ocznej (rogówki, ciała szklistego, siatkówki)
Pierwszy etap (początkowy) - wielkość PSA jest większa niż 18 mm, występują zmiany w rogówce (dystrofia lub blizny), soczewka (zaćma, w tym obrzęk), zmętnienia w ciele szklistym oka, odwarstwienie siatkówki (miejscowe).
Drugi etap (rozwinięty) - zmniejsza się odległość przednio-tylna (20–17 mm), neowaskularyzacja rogówki i tęczówki (z atrofią), przezroczysta zaćma, wyraźne zmętnienia ciała szklistego (cumowania), odnotowuje się rozległe odwarstwienie siatkówki.
Trzeci etap (odległy) to oś gałki ocznej mniejsza niż 16 mm, zwyrodnienie rogówki bliznowatej (cierń), zanik tęczówki, zmiany włókniste szklistej, całkowitej warstwy siatkówki siatkówki.
W międzynarodowej klasyfikacji chorób z 10 rewizji subatrofia oka ma kod H44.5 (Stany degeneracyjne gałki ocznej), który wraz z zanikiem i marszczeniem gałki ocznej obejmuje jaskrę absolutną.
Istnieją dwa główne kierunki działań terapeutycznych - lek i operacja.
Metody medyczne mają na celu usunięcie procesu zapalnego i walkę z niedociśnieniem (niskie ciśnienie wewnątrzgałkowe - IOP). Stosuje się leki przeciwskurczowe, preparaty niesteroidowe i hormonalne, kofeinę itp.
Zadaniem leczenia chirurgicznego jest zachowanie oka jako narządu (nie chodzi o przywracanie wzroku) do celów kosmetycznych. Można wykonać witrektomię, cumowanie, wprowadzenie silikonu, chirurgię rekonstrukcyjną na przednim odcinku oka.
W przypadku subatrofii gałki ocznej istnieje możliwość uratowania oka, a nasze centrum okulistyczne ma do tego wszystkie możliwości!
Prosta enukleacja (tradycyjna metoda działania)
Ten rodzaj operacji polega na usunięciu gałki ocznej bez wypełniania objętości. Wadami takiej operacji są możliwe defekty kosmetyczne:
Czasami, z powodu opadania dolnej powieki, proteza włożona do wnętrza nie jest w stanie pozostać w oku i wypada z jamy spojówkowej.
Obsługa za pomocą implantów orbitalnych
W tym przypadku stosowana jest również enukleacja. Ale chirurg zachowuje cały układ mięśniowy oka i jego albuminę. Dzięki temu proteza oka ma dobrą mobilność na orbicie i niezawodne mocowanie.
Po wykonaniu zabiegu zachowującego narządy pacjentom zaleca się zamówienie cienkościennej protezy, która jest w stanie zapewnić doskonały efekt estetyczny. Zaleca się noszenie ich nie wcześniej niż 6 miesięcy po interwencji.
W naszej klinice pacjent ma możliwość zbadania diagnozy „subatrofii oka” na najnowocześniejszym sprzęcie wiodących światowych producentów i otrzymania zaleceń od wiodących lekarzy okulistów w Moskwie dotyczących planu leczenia: medycznego lub chirurgicznego.
W naszym centrum okulistycznym wykonywane są unikalne operacje rekonstrukcyjne i witreoretinalne (czołowi chirurdzy - Tsvetkov Sergey Aleksandrowicz i Iljuchin Oleg Evgenievich), które pozwalają pacjentowi zachować oko i uniknąć dalszego usuwania.
Możesz wyjaśnić koszt zabiegu i umówić się na wizytę w Moskiewskiej Klinice Oczu, dzwoniąc pod numer 8 (499) 322-36-36 w Moskwie i pod numer telefonu 8 (800) 777-38-81 Infolinia MGC 8 (bezpłatny) - codziennie od 9:00 do 21:00 lub korzystając z formularza online.
Autor artykułu: specjalista moskiewskiej kliniki okulistycznej Mironova Irina Sergeevna
http://mgkl.ru/patient/stati/subatrofiya-glaznogo-yablokaTCTerms. Wszelkie dane wejściowe nie powinny być dozwolone. Wszystko, co nie służy. Krytyka lub krytyka, osądzające uwagi, W takim przypadku ta część zostanie usunięta. Odbicie odpowiedzi lub jej zasobów.
Zespół TCTerms
Befund einer augenklinik
Es ist nicht ausgeschlossen, dass sich eine fortschreitende Phthisis entwickelt.
Chodzi o oczy, a nie płuca.
P O L O W A G I
Format daty: PDF / Adobe Acrobat - Schnellansicht
von TA IMSHENETSKAYA - Ęhnliche Artikel
i topnienie rogówki, zapalenie wnętrza gałki ocznej, ftiiz gałki ocznej. Poważne oparzenia mogą prowadzić do niedoboru rąbka, co z kolei.
Rosyjski terier zabawka ma 10 lat. źrenice stały się ciemnoniebieskie.
bolenstock.ru/. / russkiy-toy-terer-10-let-glaza-t. - Diese Seite übersetzen
g) Siatkówka, nerw wzrokowy i wzrok.. do zmniejszenia produkcji wodnistej wilgoci, spadku ciśnienia i zaniku oka (stopy gałki ocznej).
Zwyrodnienie rogówki - Wikivetia
vetcontact.ru/wiki/. / Zwyrodnienie rogówki - Diese Seite übersetzen
31 marca 2011 -. oko, w którym często rozwija się zwyrodnienie, obejmuje blizny rogówki, CCM, przewlekłe zapalenie błony naczyniowej oka, opuchnięcie gałki ocznej.
pribolel.net/13/2/page118.htm - Diese Seite übersetzen
Wszystkie proptotyczne gałki oczne bez rozerwania nerwu wzrokowego lub. zez, owrzodzenie rogówki, uporczywa ślepota i opuchnięcie gałki ocznej.
http://www.translatorscafe.com/tcterms/RU/question.aspx?id=96474Terminowa operacja witreoretinalna wykonywana na penetrującej ranie może mieć kluczowe znaczenie zarówno dla zachowania funkcji wzrokowych, jak i dla zachowania oka jako narządu kosmetycznego. W odpowiedzi na zniszczenie tkanek rozpoczyna się proces proliferacji, mający na celu przywrócenie struktury uszkodzonych skorup. Proliferacja w urazach penetrujących wpływa na powłokę wewnętrzną. Ekspresyjność tego procesu zależy od stopnia zniszczenia tkanki, obecności krwi w oku, mas soczewek, ciał obcych, wysięku (ryc. 14.1).
Większość proliferacji rozwija się wzdłuż kanału rany (ryc. 14.2).
Migrujące komórki osiadają na strukturach CT, powierzchni soczewki, tęczówki, siatkówki. Wzrost proliferacyjny i późniejsze zwłóknienie prowadzą do rozwoju trakcji witreoretinalnej (ryc. 14.3),
co może powodować awarię dodatkowego systemu operacyjnego (rys. 14.4).
Dalszy postęp zwłóknienia może prowadzić do pojawienia się odwarstwienia naczynioruchowego, utrzymującego się niedociśnienia i gałki ocznej ftizisu.
Przeprowadzanie witrektomii bezpośrednio po urazie jest trudne w przypadku krwawienia tętniczego, nieszczelnej rany, wyraźnego descemitu. Ponadto młodzi ludzie, którzy najczęściej mają obrażenia penetrujące, nie mają AST, co może skomplikować wdrożenie witrektomii i okresu pooperacyjnego. Krwotoki w TK i proces zapalny prowadzą do AST w okresie od 5 do 14 dni. Proliferacja komórek zwykle rozpoczyna się 10-14 dnia po uszkodzeniu. Zatem, jeśli nie ma ciała obcego (IT), wskazane jest opóźnienie operacji na 10-14 dni.
We wszystkich przypadkach urazów penetrujących USG, radiografia i tomografia komputerowa są niezbędne do wykrywania i lokalizacji IT wewnątrzgałkowego. Obecność IT wprowadza pewne zmiany w taktyce chirurgicznej. Żelazo, miedź, duże materiały organiczne zawierające IT wymagają pilnej operacji. Wręcz przeciwnie, w przypadku IT ze szkła, plastiku, kamienia, aluminium, ołowiu operację można opóźnić o 10-14 dni.
Diaboliczne usunięcie magnetycznych ciał obcych za pomocą magnesu można uzasadnić niewielkim IT umieszczonym w pobliżu ściany w przednich obszarach gałki ocznej. Usunięcie za pomocą magnesu wymaga bardzo precyzyjnej lokalizacji IT, ponieważ nacięcie twardówki musi być wykonane dokładnie nad IT.
Usunięcie śródgałkowego IT za pomocą pęsety po witrektomii można wykonać pod kontrolą wzrokową i nie wymaga bardzo precyzyjnej lokalizacji. Ta metoda może być dość atraumatyczna, aby usunąć duże IT. Nie ma potrzeby sprawdzania, czy jest magnetyczny czy niemagnetyczny.
Technika działania. Natychmiast po urazie podczas leczenia podstawowego należy zszyć rany rogówki i twardówki. Konieczne jest wyeliminowanie wycieku VGZH i przywrócenie ciśnienia wewnątrzgałkowego. Pa liniowa rana rogówki powinna nałożyć ciągły szew na podartą ranę - przerywane szwy. Jako materiał na szew należy użyć nylonu 10-0 z atraumatyczną igłą (rys. 14.5).
Konieczne jest rozpoczęcie ciągłego szwu „od rany” i wykończenie „do rany”, a następnie podczas zaciskania węzeł zostanie zanurzony w tkance rogówki. Ściegi węzłowe należy przesuwać pęsetą, aby węzeł osiągnął grubość rogówki (ryc. 14.6).
Rany twardówki należy zszywać jedwabiem 8-0, ale można również stosować nylon 8-0. Lepiej jest używać szwów rdzeniowych jako bardziej niezawodnych.
W przypadku dużych ran wewnętrzne błony oka często wpadają w ranę (ryc. 14.7),
które można uzupełnić, jeśli zachowają strukturę. Wraz ze znacznym zniszczeniem padłych tkanek należy je akcyzy. Zakładając szwy, należy uważnie obserwować, czy nie ma szczypania luźnych skorup w ranie. W momencie, gdy chirurg zakłada kolejny szew, asystent musi wepchnąć osłonę szpatułką do środka, aby wykluczyć możliwość zawinięcia lub zakleszczenia rany (ryc. 14.8).
Jak zwykle do przeprowadzenia witrektomii wykonuje się dwa nacięcia spojówki: jedno 5,0 mm długości 6,0 mm 2,0 mm od rąbka w południku 10 godzin, drugie - również 2,0 mm od rąbka z dwoma odcinkami wypukłości 12,0 długości - 15,0 mm przez 1 -2 godziny. W obszarze drugiego nacięcia wykonywany jest znak dla pierwszej sklerotomii 4,0 mm od rąbka, a do twardówki nakłada się wstępny szew materaca, aby zamocować kaniulę infuzyjną, tak aby przyszłe nacięcie znajdowało się między szwami. Nacięcie należy wykonać jednorazowym ostrzem i należy upewnić się, że instrument jest prostopadły do powierzchni twardówki. Przez to nacięcie wstrzyknięto kaniulę infuzyjną. Przed jego wprowadzeniem z systemu należy usunąć pęcherzyki powietrza. W momencie trzymania i mocowania kaniuli należy zatrzymać podawanie płynu.
Po zamocowaniu kaniuli infuzyjnej szwem wstępnym należy upewnić się, że kaniula otwiera się do jamy CT. Można to zrobić za pomocą optyki szerokokątnej lub pośredniej oftalmoskopii obuocznej (rys. 14.9).
W przypadku ciężkiego niedociśnienia kaniula infuzyjna jest infuzowana z ryzykiem odłączenia ciała rzęskowego. W tym przypadku płyn infuzyjny podczas witrektomii spadnie pod naczyniówkę, złuszczając ją (ryc. 14.10).
Aby uniknąć tego powikłania, przed wykonaniem sklerotomii konieczne jest nakłucie za pomocą cienkiej (0,3 x 12 mm) jednorazowej igły do iniekcji w miejscu jej wykonania i wstrzyknięcie fizjologicznego roztworu soli do jamy szklistej przed utworzeniem normalnego IOP. Dopiero potem możesz zrobić sklerotomię. Ta technika jest odpowiednia do zastosowania w przypadkach, w których ultradźwięki wskazują na istniejące już odwarstwienie rzęsiczkowate. Konieczne jest jednak, aby koniec ostrza był czysto stwardniałym nacięciem, a następnie nakłuwając płaską część ciała rzęskowego igłą do wstrzykiwań, powoli wstrzykiwać sól fizjologiczną do CT, stopniowo zwiększając ciśnienie i przemieszczając płyn subchoryoidalny przez sklerotomię (Rys. 14.11).
Po dociśnięciu płaskiej części ciała rzęskowego do nacięcia można wykonać nakłucie za pomocą jednorazowego ostrza i wprowadzić kaniulę infuzyjną. W takich przypadkach, jak również ze znacznym obrzękiem naczyniówki, należy stosować kaniule dłuższe niż zwykle - 4,5; 5,0; 6,0 mm.
W przypadkach wyraźnego przedniego GRP, gdy występują trądziki siatkówki rzęskowej i przedwczesna siatkówka w postaci pierścieniowego fałdu jest ciągnięta do przodu, istnieje ryzyko wprowadzenia kaniuli infuzyjnej pod siatkówkę (Fig. 14.12).
Zazwyczaj przedni GRP obserwuje się w afakii lub artifacii. Aby temu zapobiec, powikłania sklerotomii należy wykonać nie mniej niż 3,0 mm od rąbka, ale 3,0 mm.
Po włożeniu kaniuli infuzyjnej, zawiniętej i pewnej, że otwiera się w CT, można otworzyć system infuzyjny. Teraz powinieneś zrobić dwie inne sklerotomie dla aktywnego narzędzia i endoiluminatora.
Jeśli soczewka jest przezroczysta lub jeśli występują tylko niewielkie lokalne nie progresywne zmętnienia, można ją pozostawić. W przypadku wyraźnego zmętnienia obiektyw należy usunąć. W przypadkach, w których nie ma gęstego rdzenia, usunięcie można przeprowadzić za pomocą witreotomu - lensektomii. Jeśli jednak rdzeń jest wystarczająco gęsty, konieczne jest zastosowanie metody fakoemulsyfikacji. Przy średniej gęstości jądra stosuje się ultradźwiękową fakoemulsyfikację, którą można przeprowadzić przez płaską część ciała rzęskowego. Aby to zrobić, użyj wydłużonej igły fakrofragmentera bez silikonowej tulei infuzyjnej. Infuzja jest przeprowadzana przez obrębioną kaniulę (ryc. 14.13).
W przypadku bardzo twardych jąder zaleca się stosowanie laserowej metody fakoemulsyfikacji. Jednocześnie użyj zwykłej kaniuli infuzyjnej. Przewodnik światła laserowego jest wprowadzany przez jedną sklerotomię, za pomocą której soczewka jest niszczona, a kaniula aspiracyjna jest używana przez drugą w celu usunięcia zniszczonych mas (rys. 14.14).
Przy urazach penetrujących CT jest prawie zawsze zmieniane: od lekkich krwotoków lub zmętnień do ciężkiej całkowitej hemofthalmii. W przypadkach, gdy istnieje IT, witrektomia jest wykonywana z całym wykrywaniem wizualnym. Ponadto, konieczne jest usunięcie CT, który otacza IT, tak aby nie było żadnej przyczepności do siatkówki podczas jej usuwania (rys. 14.15).
Trzeba usunąć IT za pomocą pincety z powłoką diamentową na powierzchniach roboczych pokrytych diamentem. Kiedy leży na siatkówce, należy ją chwycić w taki sposób, aby zapobiec jej obracaniu się lub wyślizgnięciu się z kleszczy i nie uszkodzeniu siatkówki (rys. 14.16).
Po przechwyceniu IT pęsetą, należy go wciągnąć do przedniej części jamy CT, aby ocenić jego rozmiar. Jeśli mniejszy rozmiar IT nie przekracza 6,0 mm, można go usunąć przez sklerotomię. W tym celu usuwany jest endoinicjator, a uwolniona sklerotomia jest zamykana za pomocą zatyczki. Następnie chirurg za pomocą jednorazowego ostrza rozszerza sklerotomię, przez którą przechodzą pęsety. Ostrze musi być wystarczająco głębokie, aby przeciąć nie tylko twardówkę, ale także płaską część ciała rzęskowego. Rozszerzenie musi być takie, aby IT można było łatwo usunąć (Rysunek 14.17).
Ciała obce, które mają wydłużony kształt, muszą zostać usunięte, aby mogły przejść przez nacięcie mniejsze. Trudno jest od razu uchwycić takie IT, zwłaszcza jeśli leży na siatkówce. Aby prawidłowo ustawić IT w pęsecie, musisz ją przesunąć do przodu, zmienić endodonator na drugą pincetę i przechwycić IT. Po tym, ponownie zaciągnij pierwsze pęsety, kierując IT tak, aby wydalanie przez sklerotomię przebiegało wzdłuż długiej osi (Rys. 14.18).
Usunięcie IT o rozmiarze większym niż 6,0 mm należy wykonać przez nacięcie rogówki. W tym celu rogówka 0,6–0,8 mm od rąbka jest wstępnie wytwarzana z nacięciem przez 3/4 grubości rogówki, którego długość musi odpowiadać wielkości IT określonej przez promieniowanie rentgenowskie. Po zaawansowaniu IT za pomocą pęsety, nie ma potrzeby stosowania endodromatora. Zostaje wyjęty z oka i ta sklerotomia jest zamknięta zatyczką twardówki. Trzymając IT jedną ręką, chirurg drugą ręką wykonuje paracentezę w obszarze wcześniej wykonanego nacięcia na rogówce. Po rozszerzeniu paracentezy do wymaganego rozmiaru, wkłada się ją w powstałą ranę IT od wewnątrz. Po pojawieniu się krawędzi IT w ranie operacyjnej rogówki należy ją chwycić inną szczypcami i wyjąć (rys. 14.19).
Jeśli pod działaniem wyciekającego płynu infuzyjnego wystąpi utrata tęczówki, jest ona napełniana szpatułką z zamkniętym wlewem. Ciągły szew z monofilowym nylonem 10-0 musi być nałożony na ranę chirurgiczną rogówki.
Dzięki enkapsulacji IT najpierw przeprowadza się witrektomię, aby wyeliminować wszelkie trakcje, które mogą wystąpić podczas procesu izolowania i usuwania IT. Początkowe nacięcie włóknistej kapsułki otaczającej IT należy wykonać za pomocą mikrochirurgicznego noża witreoretinalnego (rys. 14.20).
Rozszerzenie nacięcia jest wskazane do noszenia nożyczek szklistych, których gałęzie są wygięte pod kątem prostym. Po przecięciu kapsułki w jednym kierunku konieczne jest wykonanie cięć prostopadłych do pierwszego, tworząc w ten sposób otwór w kształcie kapsułki nad IT (rys. 14.21).
Dopiero po całkowitym uwolnieniu IT od otaczających tkanek, można go usunąć w ten czy inny sposób, w zależności od jego wielkości i kształtu (Rysunek 14.22).
Podsiatkówkowy IT jest odzyskiwany przez rozdarcie siatkówki, jeśli jest blisko. W przypadkach, w których niemożliwe jest usunięcie IT przez rozdarcie siatkówki, retinotomię należy wykonać na IT i usunąć przez nią (ryc. 14.23).
Po usunięciu IT przedłużona sklerotomia jest przyszyta jedwabnym 8-0 dziewiczym, tak aby pozostawić pusty obszar do włożenia instrumentu. Witrektomia musi być zakończona. Konieczne jest usunięcie wszystkich pozostałych kapsułek, skrzepów krwi, ZGM. Jeśli ERM jest obecny, muszą zostać usunięte za pomocą membranopillingu, segmentacji i delaminacji.
W przypadkach, gdy istnieje system operacyjny, usunięcie membran i rozwijanie siatkówki jest znacznie uproszczone dzięki wprowadzeniu CT PFOS do jamy. Gdy ten SRZH jest przemieszczany spod siatkówki, siatkówka jest dociskana do naczyniówki i staje się mniej ruchoma. Wskazane jest stosowanie frakcyjnego podawania PFOS. Wyjmowanie membran za pomocą nożyczek szklistych i pęset jest możliwe w środowisku PFOS. Witrektomia musi być również przeprowadzana w roztworze do infuzji, powyżej poziomu PFOS.
Po całkowitym usunięciu wszystkich ERM, pozostałości ST, skrzepów krwi i ZGM, PFOS wstrzykuje się do jamy ciała szklistego. Konieczne jest zwrócenie uwagi na potrzebę maksymalizacji wypełnienia całej wnęki. Wraz z wprowadzeniem PFOS należy wyłączyć infuzję i zapewnić wypływ płynu z oka, aby nie spowodować zwiększenia IOP. Ostatnie porcje PFOS muszą być wstrzykiwane powoli, podczas gdy gałka oczna jest obracana w taki sposób, aby szczelina siatkówki zajmowała najwyższą pozycję, tak aby SRG mógł swobodnie przepływać pod siatkówką.
ELC należy przeprowadzić po wypełnieniu całej wnęki ST PFOS. Koagulację należy wykonywać w obszarze pęknięć i atrofii siatkówki, w obszarach odległych ERM i miejscach krwotoku.
Po zakończeniu ELC, PFOS należy zastąpić mieszaniną powietrza i oleju silikonowego. W ostatnich przypadkach (na receptę nie dłuższą niż jeden miesiąc) można go zastąpić gazem. W cięższych i zaawansowanych przypadkach stosuje się olej silikonowy. Jeśli pęknięcia siatkówki znajdują się na górze, należy użyć „lekkiego” silikonu o ciężarze właściwym 0,96. W dolnych przerwach - „ciężki” o ciężarze właściwym 1,08. W okresie pooperacyjnym w przypadkach wstrzyknięcia gazu lub „lekkiego” silikonu konieczne jest obserwowanie pozycji pacjenta „twarzą do dołu”. W przypadku stosowania „ciężkiego” silikonu pacjenci muszą być w pozycji leżącej.
W skomplikowanych przypadkach, z długimi okresami czasu, które upłynęły od momentu urazu, a gdy istnieje OS, konieczne jest przeprowadzenie połączonej interwencji, w tym okrągłego zagłębienia twardówki. W tym przypadku operacja rozpoczyna się od perytomii, oddzielenia spojówki dwoma nacięciami przeczyszczającymi w skośnych południkach. Po wyizolowaniu mięśni prostokąta i zabraniu na uchwyty szwów, na twardówkę umieszcza się cztery szwy materaca. Uszczelnienie odbywa się pod szwami i prostymi mięśniami. Zgodnie z danymi USG drenaż SRZh odbywa się w strefie największego systemu operacyjnego. Po dokręceniu uszczelki i zamocowaniu jej ściegami do twardówki, jest ona zszyta od końca do końca. Ten etap kończy się szyciem sklerotomii drenażowej. Koagulacja twardówki nie jest przeprowadzana.
W przyszłości konieczne jest wykonanie witrektomii, usunięcie IT, peeling membranowy, wprowadzenie PFOS i koagulacji laserowej siatkówki. W ciężkich przypadkach można opóźnić zastąpienie PFOS silikonem na 2-3 tygodnie. Nie należy stosować perfluorodekaliny lub perfluorooktanu, ale eteru perfluoronolu. W takich przypadkach w okresie pooperacyjnym pacjentom należy wyznaczyć ścisły odpoczynek w łóżku w pozycji leżącej na oponie przez 5 dni. Następnie schemat może zostać przedłużony, ale przez większość czasu pacjent powinien być w pozycji leżącej.
Zastąpienie PFOS silikonem odbywa się przez tę samą trzy sklerotomię. Szwy na sklerotomii są usuwane i szew materaca jest utrzymywany w obszarze jednego z nich w celu zamocowania kaniuli infuzyjnej. Uzyskane zrosty oddziela się szpatułką, kaniulę infuzyjną wprowadza się i obkurcza przez sklerotomię. Następnie otwierają się dwie inne sklerotomie za pomocą szpatułki, po jednej następuje kaniula do wprowadzania silikonu, a druga jest kaniulą do usuwania PFOS. W celu uniknięcia gwałtownych wahań IOP i maksymalnego wypełnienia jamy CT silikonem, usunięcie PFOS należy przeprowadzić przez przemieszczenie go silikonem. Kaniula PFOS powinna być umieszczona na tylnym biegunie oka. PFOS, który ma wysoką płynność, łatwo przecieka pod działaniem wstrzykniętego silikonu.
Do usunięcia ostatnich kropli PFOS wymagana jest aspiracja. W tym celu należy przerwać wprowadzanie oleju silikonowego, zamiast tego wstrzykuje się endoiluminator kaniuli i obejmuje on infuzję. Aspirację małych kropelek PFOS leżących na siatkówce należy wykonać za pomocą kaniuli w kształcie litery L, co znacznie zmniejsza ryzyko ssania siatkówki.
Z eksplozjami i ranami postrzałowymi czasami prędkość IT może być tak mała, że przebija oko. W takich przypadkach istnieją dwie rany, jedna w przedniej części oka, druga w tylnej (ryc. 14.24).
Pierwotne leczenie chirurgiczne ran rogówki i przednich odcinków twardówki należy wykonać natychmiast. Do szycia za pomocą nylonu 10-0, na rap rogówki mniej niż 2,0 mm wystarcza jeden szew węzłowy. Wiązany ścieg do rozciągania pęsetą, aby węzeł wszedł w głębię tkaniny. Po tym, jak węzeł zostanie głęboko zatopiony, warto go rozciągnąć w przeciwnym kierunku. Jednocześnie końce monofilowej nici nylonowej pozostają na głębokości, a węzeł przesuwa się na powierzchnię rogówki. Ułatwi to dalsze usuwanie szwu. W przypadku liniowych ran rogówkowych większych niż 2,0 mm należy zastosować ciągły szew z monofilowym nylonem 10-0. Początek szwu powinien być wykonany „z rany” i zakończony „do rany”, a węzeł po zaciśnięciu znajdzie się wewnątrz zrębu rogówki.
Nylonowy szew monofilamentowy na rogówce w przypadkach, gdy węzły są zanurzone i nie wystają na powierzchni, całkowicie pokryte przez nabłonek, a pacjenci go nie czują. Wręcz przeciwnie, gdy węzły nie są zanurzone, powstaje uczucie obcego ciała. Gdy powieki poruszają się, węzły poruszają się, a wokół nich powstaje erozja, która może być bramą wejściową dla infekcji.
Na ranach twardówki należy nałożyć przerwany jedwab 8-0. Wytrącone skorupy, jeśli są żywotne, należy przemyć roztworem antybiotyku i ponownie napełnić. Zdeformowane i martwicze muszle powinny być rozcięte.
Niemożliwe jest zszycie rany z tyłu oka, dlatego po zszyciu przedniego uszkodzenia nie jest konieczne wymuszanie wprowadzenia soli fizjologicznej lub powietrza w celu zwiększenia IOP. Trzeba wyeliminować nacisk na gałkę oczną.
Interwencję do ciała szklistego należy wykonać 7–14 dni po urazie. W tym okresie obrzęk błon jest zmniejszony, zastoinowe zastrzyki naczyniowe są zmniejszone, aw konsekwencji ryzyko krwawienia. W tym czasie rozwija się AHST, który pozwoli na pełniejsze usunięcie CT i zmniejszy ryzyko proliferacji. Pilna interwencja jest konieczna w przypadkach zapalenia wnętrza gałki ocznej lub gwałtownego wzrostu ciśnienia wewnątrzgałkowego związanego z obrzękiem soczewki.
Technika działania. Gdy przez rany prawie zawsze wpływa się na soczewkę. Jeśli nie zostanie usunięty podczas pierwotnego przetwarzania, musi być wykonany przed witrektomią (ryc. 14.25).
Pęczniejące masy soczewki można odessać za pomocą witreotomu lub kaniuli aspiracyjnej z dostępem przezskórnym. Aby usunąć stały rdzeń, należy zastosować metodę fakoemulsyfikacji. Podejście może być limbal lub przez płaską część ciała rzęskowego. Jeśli, według USG, istnieje system operacyjny, wówczas torebkę torebkową należy przechowywać na wypadek konieczności użycia silikonu. Przy znacznym uszkodzeniu tylnej torebki, gdy niemożliwe jest wszczepienie IOL do torebki torebki, należy użyć IOL z utrwaleniem w bruździe rzęskowej. Konieczne jest stworzenie bariery zapobiegającej uwalnianiu oleju silikonowego do komory przedniej i jej kontaktu z rogówką. Należy podjąć środki w celu usunięcia jak największej ilości wszystkich mas soczewek, ponieważ mogą one być przyczyną rozwoju przedniego GRP, w celu zapobiegania której konieczne jest również usunięcie PGM.
W przypadku interwencji przezczaszkowej konieczne jest rozszerzenie źrenic, a tymczasem źrenica z ranami rozszerza się z trudem. Często występują tylne zrosty, które nie pozwalają uzyskać pożądanej wielkości źrenicy. W takich przypadkach należy użyć wymuszonego rozciągania źrenicy za pomocą jednorazowych zwijaczy tęczówki. Aby to zrobić, w obszarze rąbka należy wykonać cztery paracentezę z interwałem 90 °. Łopatka niszczy tylną synechię. Zgodnie z paracentezą zwijacze tęczówki są wprowadzane do komory przedniej, chwytają krawędź źrenicy, podciągają się do rąbka i mocują w tej pozycji. Rezultatem jest szeroka źrenica o kształcie czworokątnym, która zapewnia dobrą wizualizację podczas operacji.
Witrektomia powinna być przeprowadzana począwszy od warstw retrolentycznych. CT jest zwykle przesiąknięta krwią, wizualizacja jest trudna i zawsze istnieje ryzyko zranienia siatkówki w przypadkach, gdy jest ona oderwana. Dlatego konieczne jest uwzględnienie danych ultradźwiękowych. Rozpoczynając usuwanie każdej następnej sekcji, wskazane jest poruszanie się w środku CT od przodu do tyłu. Możliwe jest aktywne działanie w tych obszarach, w których, zgodnie z danymi USG, siatkówka jest przylegająca lub nieznacznie oderwana. To w takich obszarach konieczne jest głębsze przejście do okna w SGM i otwarcie siatkówki. W przestrzeni retrovitreal może znajdować się płynna krew, czasami w dość dużych ilościach. Wymywanie krwi powinno być przeprowadzane przez uformowane okno w ZGM, bez jego rozszerzania, przy użyciu aspiracji z bardzo niskim poziomem próżni. Po pobraniu krwi siatkówka jest widoczna w otworze, witrektomia może być wykonywana bardziej pewnie. Stopniowe usuwanie PT nasiąkniętego krwią prowadzi do ekspansji optycznie przezroczystej strefy, łatwiejsza staje się kontrola przebiegu witrektomii. Usuwanie CT w pobliżu oderwanej siatkówki powinno być przeprowadzane ze szczególną ostrożnością. Ruchoma siatkówka, zasysana pod wpływem aspiracji do roboczego otworu witreotomu, może zostać uszkodzona. Aby to wyeliminować, musisz zmniejszyć aspirację, jednocześnie zwiększając częstotliwość cięcia. W niektórych przypadkach można użyć światłowodu endowuminatora, umieszczając go między witreotomą a siatkówką, aby zapobiec jego uszkodzeniu.
Niezwykle ostrożny w działaniu w strefie tylnych uszkodzeń ściany gałki ocznej. To miejsce jest dość łatwo określone przez zaciśnięte ST. Niezbędna jest witrektomia w tym obszarze, co zmniejsza infuzję i aspirację. Nie należy dążyć do całkowitego usunięcia CT, podciągniętego do rany. Obturacja rany, CT pomaga utrzymać IOP. Ponadto obejmuje defekt siatkówki (ryc. 14.26).
Po uwolnieniu znacznej części odcinka tylnego z CT ruchliwość siatkówki można znacznie zmniejszyć przez wstrzyknięcie 1,0-1,5 ml PFOS. Po prawie całkowitym usunięciu nasyconego krwią CT trzeba dodać PFOS, doprowadzając jego poziom do linii zębatej. Po tym musisz przeprowadzić ELC. Obszar rozrywania siatkówki na obrzeżach powinien być ograniczony do potrójnego rzędu koagulatów (ryc. 14.27).
Koagulację należy prowadzić w obszarze krwotoków siatkówki. Jeśli obszary tylnej rany nie wypełniły krawędzi siatkówki przed wprowadzeniem PFOS, ale zostały przylutowane do membran, koagulacja nie jest wymagana.
Po zakończeniu ELC konieczne jest zastąpienie PFOS gazem lub olejem silikonowym. Aby wyeliminować wzrost IOP, w procesie wymiany konieczne jest usunięcie PFOS przez zasysanie synchroniczne z wprowadzeniem mieszaniny powietrza i gazu lub silikonu (rys. 14.28).
Konieczne jest stosowanie tylko 20% mieszaniny gazów z powietrzem, aby nie uzyskać wzrostu ciśnienia wewnątrzgałkowego związanego z ekspansją gazu w okresie pooperacyjnym. Wprowadzenie mieszaniny powietrza i gazu jest również wskazane, gdy nie ma systemu operacyjnego, ponieważ gaz poprzez zatykanie krwawiących naczyń zmniejsza ryzyko nawrotu krwawienia z oka. Ponadto pęcherzyk gazu z powodu napięcia powierzchniowego zwiększa szczelność ran i przyczynia się do ich zamknięcia przez napięcie pierwotne.
W większości przypadków, poprzez rany gałki ocznej, konieczne jest wykonanie okrągłego wypełnienia twardówki, które można wykonać pod koniec operacji. Po zszyciu sklerotomii, szwy materaca są umieszczane na twardówce. Okrągłe uszczelnienie wykonuje się pod szwami i prostymi mięśniami, mocuje do twardówki szwami, a następnie zszywa koniec do końca. Diathermocoagulacja prowadzona jest w strefie pęknięcia obwodowego siatkówki, gdzie nie było możliwe wykonanie ELK.
W przypadkach rozległych poszarpanych tętnic centralnych rogówki, jak również nasiąkania krwią, operacja przezczaszkowa jest możliwa tylko przy użyciu tymczasowej keratoprotezy z jednoczesną keratoplastyką.
Operację witreoretinalną w celu penetracji ran należy przeprowadzać w odpowiednim czasie. W większości przypadków po początkowym leczeniu główną interwencję należy odroczyć na 10-14 dni. Dalsze opóźnienie jest niepraktyczne. Rozwój procesu proliferacyjnego może prowadzić do nieodwracalnych zmian i uniemożliwić nie tylko przywrócenie funkcji wzrokowych, ale także zachowanie oka jako organu kosmetycznego.
http://zreni.ru/articles/oftalmologiya/2109-pronikayuschee-i-skvoznoe-ranenie-glaznogo-yabloka.html