Ludzkie oko ma bardzo złożoną strukturę, główne miejsce, w którym dokładnie zajmuje siatkówka, co pozwala oku na odbieranie impulsów świetlnych. Jego funkcją jest zapewnienie interakcji układu optycznego i wizualnych podziałów, których miejscem jest mózg. Osiąga się to poprzez otrzymywanie, przetwarzanie i przesyłanie informacji wizualnych. Wraz z rozwojem dystrofii siatkówki (choroba ta jest w większości przypadków diagnozowana u osób starszych), dochodzi do naruszenia układu naczyniowego oka. Wraz z postępem choroby u pacjentów, na poziomie mikrokomórkowym występuje uszkodzenie siatkówki, dlatego cierpią fotoreceptory, których zadaniem jest organizowanie procesów głębokiej percepcji gamy kolorów, a także zapewnienie widzenia dalekiego zasięgu.
Dystrofia siatkówki jest chorobą, której towarzyszy śmierć tkanek gałki ocznej. Pacjenci, u których zdiagnozowano zaawansowany etap tej choroby, zaczynają szybko tracić wzrok, podczas gdy mają postępującą degenerację tkanek siatkówki.
Współczesna medycyna dzieli dystrofię siatkówki na nabyte i wrodzone (dziedziczone).
Istnieje również klasyfikacja tej choroby poprzez lokalizację patogenezy:
Dystrofia obwodowa. Rozwija się na tle urazu narządów wzroku. Służyć jako impuls do pojawienia się dystrofii obwodowej, może to być wrodzona lub nabyta krótkowzroczność, a także krótkowzroczność;
Dystrofia centralna. Obserwuje się go w obszarze plamki oka, może wystąpić na tle związanych z wiekiem zmian w organizmie człowieka. Centralna dystrofia siatkówki jest podzielona na mokrą i suchą.
Osoby w podeszłym wieku ze słabą dziedzicznością, żyjące w niekorzystnych ekologicznie regionach i prowadzące niezdrowy tryb życia należą do grupy ryzyka rozwoju dystrofii siatkówki.
Według statystyk opublikowanych w specjalistycznych mediach występuje dystrofia siatkówki:
U osób z krótkowzrocznością - w 30-40% przypadków;
U osób z nadwzrocznością - w 6-8% przypadków;
U osób z prawidłowym wzrokiem - tylko w 2-3% przypadków.
Dystrofii siatkówki towarzyszą zwykle charakterystyczne objawy:
Migotanie czarnych much przed oczami;
Zniekształcenie wizualnie postrzeganych obrazów;
Brak widzenia centralnego;
Rozmyte postrzeganie obiektów bocznych;
Pojawienie się jasnych błysków przed oczami;
Zaburzona ostrość wzroku;
Wygląd zasłony przed oczami;
Niemożność odróżnienia obiektu statycznego od obiektu ruchomego;
Pojawienie się potrzeby jasnego światła podczas czytania i pisania.
Jeśli pacjent nie uda się do placówki medycznej w celu uzyskania profesjonalnej pomocy, może doświadczyć progresji choroby, która ostatecznie prowadzi do odwarstwienia siatkówki i całkowitej utraty wzroku.
Przyczyny rozwoju ekspertów od dystrofii siatkówki obejmują następujące czynniki:
Naruszenie układu naczyniowego oka. Ta patologia prowadzi do tego, że pacjenci w siatkówce rozpoczynają proces bliznowacenia;
Zakłócenie układu odpornościowego może również prowadzić do początku bliznowacenia siatkówki;
Niezrównoważona dieta. Wielu lekarzy uważa, że dystrofia siatkówki może rozwinąć się na tle stosowania produktów niespełniających norm z naruszeniem diety;
Palenie tytoniu ma negatywny wpływ na wszystkie narządy wewnętrzne i układy organizmu ludzkiego, ale narządy wzroku, w szczególności siatkówka, cierpią zwłaszcza na nikotynę;
Systematyczne stosowanie napojów alkoholowych może również powodować dystrofię siatkówki;
Przenoszone infekcje wirusowe, w trakcie których nie otrzymywano wykwalifikowanej pomocy medycznej;
Choroby przewlekłe, takie jak cukrzyca, choroby serca, układ hormonalny, nadciśnienie;
Cierpiał na operację oka;
Naruszenie procesów metabolicznych w organizmie człowieka, które prowadzą do otyłości.
Jeśli pacjent z dystrofią siatkówki nie otrzymuje wykwalifikowanej opieki medycznej i samoleczenia, może mieć poważne konsekwencje. Najgorszą opcją dla niego będzie całkowita utrata wzroku, której nie można już przywrócić nawet po operacji.
Przed przepisaniem leczenia pacjentowi, u którego podejrzewa się dystrofię siatkówki, okulista przeprowadza kompleksową diagnozę, która obejmuje następujące środki:
Badanie ultradźwiękowe gałki ocznej;
Instrumentalne badanie dna;
Angiografia fluorescencyjna naczyń ocznych;
Badanie elektrofizjologiczne (głównym celem tej procedury jest określenie stanu pracy komórek nerwowych siatkówki, a także nerwu wzrokowego).
W leczeniu dystrofii siatkówki specjaliści o wąskim profilu zajmują się różnymi technikami. Obecnie najskuteczniejszą metodą radzenia sobie z dystrofią siatkówki jest chirurgia laserowa. Wynika to z faktu, że ten rodzaj operacji jest uważany za najmniej traumatyczny i całkowicie bezkrwawy, ponieważ chirurg eliminuje potrzebę otwierania gałki ocznej. W trakcie przeprowadzania leczenia chirurgicznego wiązką laserową z powodu bezkontaktowego wpływu na obszar uszkodzenia siatkówki, możliwość zakażenia pacjenta jest całkowicie wykluczona.
Leczenie farmakologiczne dystrofii siatkówki polega na stosowaniu przez pacjentów specjalnych leków.
W większości przypadków pacjentom przepisuje się następujące leki:
Angioprotektory i środki rozszerzające naczynia. Ta grupa leków ma działanie mające na celu wzmocnienie i rozszerzenie naczyń krwionośnych. Należą do nich: Complamin, No-spa, Ascorutin, Papaverin itp. Lekarz prowadzący indywidualnie wybiera dawkę i formę leku dla każdego pacjenta, biorąc pod uwagę stopień choroby i ogólne samopoczucie;
Środki przeciwpłytkowe. Działanie tych leków polega na zapobieganiu tworzeniu się skrzepów krwi w naczyniach. Najczęściej pacjentom przepisuje się klopidogrel, tiklodipinę lub kwas acetylosalicylowy;
Kompleksy witaminowe, a także osobno witaminy z grupy B;
Lucentis - lek, który zapobiega patologicznej proliferacji naczyń krwionośnych;
Leki, które mogą skutecznie obniżać poziom cholesterolu we krwi;
Leki, które są wprowadzane do struktury oka, ponieważ są w stanie poprawić mikrokrążenie (na przykład Pentoksyfilina);
Leki, które pochodzą z materiału biologicznego pobranego od bydła. Ta grupa leków jest nazywana „polipeptydami” (na przykład retinolamina);
Krople do oczu, takie jak Oftan-Katahrom, Taufon, Emoksipin itp. Ta grupa leków pomaga usprawnić procesy metaboliczne, jak również szybką regenerację tkanek gałki ocznej.
Podczas przepisywania leków lekarz prowadzący samodzielnie opracowuje schemat przyjmowania leków. Zazwyczaj pacjenci z tak złożoną diagnozą muszą powtarzać leczenie kilka razy w roku. Równolegle z leczeniem dystrofii siatkówki specjaliści stosują różne metody fizjoterapeutyczne.
Wyraźny efekt terapeutyczny uzyskuje się dzięki następującym procedurom:
Fotostymulacja lub elektrostymulacja siatkówki;
Elektroforeza (podczas tej procedury stosuje się but-shpa, heparynę lub kwas nikotynowy);
Wykorzystanie niskoenergetycznego promieniowania laserowego do stymulacji siatkówki;
Laserowe napromieniowanie krwi (dożylne);
Terapia magnetyczna itp.
W zaawansowanych przypadkach specjaliści prowadzą leczenie chirurgiczne dystrofii siatkówki.
Pacjenci indywidualnie dobrani do rodzaju zabiegu:
Laserowa koagulacja siatkówki. Po takim zabiegu pacjenci muszą przyjmować specjalne leki należące do grupy inhibitorów angiogenezy. Dzięki wsparciu medycznemu pacjenci nie będą rozwijać nieprawidłowych naczyń, a postęp dystrofii plamki żółtej siatkówki (mokrej) również zostanie zatrzymany;
Rewaskularyzacja i chirurgia naczynioruchowa;
Po zakończeniu leczenia pacjenci, u których zdiagnozowano dystrofię siatkówki, są zobowiązani do przeprowadzania środków zapobiegawczych w regularnych odstępach czasu. Ta kategoria pacjentów jest surowo zabroniona, aby przeciążać narządy wzroku (w trakcie czytania konieczne jest zrobienie przerw na odpoczynek). Przebywanie na ulicy pod wpływem promieni ultrafioletowych powinno być tylko w okularach przeciwsłonecznych. Zaleca się, aby tacy ludzie przeglądali swoją dietę i wzbogacali ją o produkty, które są dobre dla ich wzroku. Każdego dnia musisz przyjmować witaminy i minerały, które są niezbędne do pełnego funkcjonowania narządów wzroku. Całkowicie należy porzucić złe nawyki, takie jak palenie tytoniu i nadużywanie alkoholu.
Tradycyjna medycyna w połączeniu z tradycyjnymi metodami leczenia dość skutecznie walczy z różnymi chorobami narządów wzroku, w tym z początkowym stadium dystrofii siatkówki. Pacjentom zaleca się poddanie kursowi hirudoterapii, w którym pijawki wstrzykują swoją ślinę, bogatą w korzystne enzymy, do krwi pacjenta.
Ukąszenie pijawki ma wyjątkowy korzystny wpływ na organizm ludzki:
Normalizuje układ odpornościowy;
Działa jako środek przeciwbólowy;
Pomaga oczyścić organizm z toksyn;
Obniża poziom szkodliwego cholesterolu i cukru we krwi itp.
W medycynie ludowej istnieje duża liczba przepisów, które można stosować w leczeniu dystrofii siatkówki:
Weź świeże mleko kozie i wymieszaj z przegotowaną wodą (1: 1). Po tym powstała mieszanina zaszczepi bolące oko i przykryje ciemną szmatką przez pół godziny. Przebieg leczenia wynosi 1 tydzień, uważa się, że w tym czasie proces odwarstwienia siatkówki zostanie zatrzymany;
Weź w pewnych proporcjach i wymieszaj następujące składniki: igły (5 części), jagody dzikiej róży (2 części), skórka cebuli (2 części). Wlać całą wrzącą wodę i gotować na małym ogniu przez 10 minut. Schłodzony i przefiltrowany bulion należy wypić 0,5 litra dziennie, podzielony na kilka dawek. Przebieg leczenia wynosi 1 miesiąc;
Wlać 1 łyżkę kminku do pojemnika emaliowanego i zalać 200 ml wrzącej wody. Włóż naczynia do ognia i gotuj płyn przez 5 minut. W powstałym bulionie należy dodać kwiaty chabrowe (1 łyżka stołowa. Łyżka), wymieszać i przykryć pokrywką. Po schłodzeniu i przefiltrowaniu wywar jest używany jako krople do oczu (konieczne jest zakopanie 2 razy dziennie, 2 krople w każdym oku);
Wlać 1 łyżkę. łyżka glistnika w dowolnym pojemniku i zalać wrzątkiem. Postaw naczynia na wolnym ogniu i gotuj przez kilka minut. Po wywaru schłodzonym i nalegającym jest gotowy do użycia. Zaleca się grzebanie oczu 3 razy dziennie po 3 krople. Kurs leczenia trwa 1 miesiąc;
Nalewki z liści brzozy, skrzypu polnego, borówki brusznicy, musztardy i innych ziół nadających się do wzroku można przyjmować doustnie kilka razy dziennie.
http://www.ayzdorov.ru/lechenie_sechatka_distrofiya.phpW przypadku wrodzonego przerostu nabłonka barwnikowego siatkówki jest to naruszenie tworzenia tej warstwy w okresie życia wewnątrzmacicznego. Choroba objawia się zgrupowaną pigmentacją, która ma zewnętrzne podobieństwo do śladu niedźwiedzia.
Do końca patogenezy przerostu siatkówki nie badano. Niektórzy naukowcy uważają, że w wyniku powstania funkcji katabolicznej w patologicznej siatkówce makromelanosomów. W rezultacie umierają komórki nabłonka pigmentu, a na ich miejscu powstają luki lub centra hipogigmentacji.
W przypadku wrodzonego rozrostu warstwy pigmentowej siatkówki dochodzi do ogniskowych przebarwień. W swojej formie centra hiperpigmentacji przypominają niedźwiedzi znak. Kolor tych plam może być jasnobrązowy lub czarny. Kształt plamek jest okrągły, a krawędzie są gładkie lub zapiekanka. Wokół ośrodków przebarwień można znaleźć dość szeroki obszar łożyska. Lacunas powstałe podczas hiperplazji mogą być pojedyncze lub wielokrotne. Zgrupowane ogniska hiperpigmentacji (małe kępki lub gromady) nazywane są śladem niedźwiedzi. Rozmiar tych gromad może pochodzić z małego dysku, a czasem osiąga całą ćwiartkę dna oka. Typowa lokalizacja tych zmian patologicznych nie jest ujawniona. Centralny obszar siatkówki, czyli plamki żółtej, rzadko jest zaangażowany w proces patologiczny.
Choroba może być bezobjawowa. Czasami ogniska rozrostu zwiększają rozmiar lub złośliwość. Podczas wykonywania angiografii fluorescencyjnej we wczesnych stadiach patologii można rozważyć duże naczynia błony naczyniówki, które przecinają luki. Jednocześnie nie ma warstwy naczyń włosowatych. W całym obszarze przerośniętym można wykryć hipofluorescencję.
Mikroskopia świetlna
Warstwa przerośniętego nabłonka pigmentowego to duże owalne granulki pigmentowe. Fotoreceptory sąsiadujące z tą strefą ulegają dystrofii (segmenty zewnętrzne i wewnętrzne). Występuje również wygaszanie błony Brucha i nie ma fotoreceptorów i komórek nabłonka barwnikowego w szczelinach z hipopigmentacją. Choroid w tej chorobie nie ulega zmianie.
Studia instrumentalne
Podczas wykonywania angiografii fluorescencyjnej w strefie hiperpigmentacji można zauważyć blokadę fluorescencji tła naczyniówki. W hipopigmentowanych lukach zachowuje się przepływ naczyniówki. Sieć naczyń pokrywających siedlisko zmian jest niewidoczna. Czasami występują oznaki zatarcia naczyń włosowatych, mikrotętniaków, przecieków naczyniowych, zanikania struktur, fluoresceina może wyciekać.
Podczas badania pola widzenia mogą wystąpić względne mroczki, które zwiększają się z wiekiem. EOG i ERG pozostają normalne.
Diagnostyka różnicowa
Wrodzony przerost warstwy nabłonkowej pigmentu siatkówki należy odróżnić od czerniaka, pęcherza naczyniówki i melanocytomów. Ponadto należy przeprowadzić diagnostykę różnicową z reaktywną hiperplazją tej warstwy siatkówki, która występuje w wyniku urazu, krwotoku, zapalenia lub przyjmowania substancji toksycznych.
Leczenie tej choroby nie jest przeprowadzane.
W przypadku braku zmian patologicznych w obszarze plamki żółtej nie obserwuje się spadku ostrości widzenia.
http://setchatkaglaza.ru/vrozhdennaya-gipertrophia-pigmentnogo-epitelia-setchatkiDystrofia siatkówki jest niebezpieczną chorobą, na którą wpływa błona siatkówki oka. Niezależnie od przyczyny tej choroby u ludzi, w wyniku przedwczesnego i niewykwalifikowanego leczenia, wynikiem dystrofii jest jeden - atrofia lub całkowita śmierć tkanek tworzących siatkówkę. Z tego powodu pacjent otrzyma nieodwracalne zaburzenia widzenia, w tym ślepotę. Warto zauważyć, że czas utraty wzroku zależy bezpośrednio od rodzaju choroby. Dystrofia siatkówki przebiega dość wolno, ale w miarę postępu stan pacjenta pogarsza się.
Choroba charakteryzuje się bezobjawowymi, zwłaszcza na początkowym etapie rozwoju. Bardzo często ludzie nawet nie wiedzą, że są nosicielami takiego problemu. Prawdopodobieństwo dystrofii jest bardzo małe. Statystyki medyczne są takie, że wśród wszystkich możliwych bolesnych stanów wpływających na aparat wzrokowy, problemy związane z dystrofią siatkówki są mniejsze niż jeden procent. Najczęściej dotykają go osoby starsze (po osiągnięciu wieku pięćdziesięciu lat). W młodszym wieku choroba występuje tylko u kobiet w czasie ciąży.
Główna rola w postępie tej choroby należy do predyspozycji dziedzicznych. Zwykle z powodu tego czynnika etiologicznego obserwuje się postęp dystrofii siatkówki u dzieci.
Ponadto następujące powody mogą wywołać postęp choroby:
Ze względu na formację choroba dzieli się na:
Tego typu choroby mają swój własny podział na podtypy. Zatem wrodzoną postacią choroby jest:
Dystrofia nabyta lub związana z wiekiem dzieli się na:
Z kolei dystrofia obwodowa siatkówki dzieli się na:
Dystrofia plamki siatkówki może być:
Na samym początku jej występowania dystrofia siatkówki nie wykazuje żadnych objawów. Pierwsze objawy choroby zaczynają być wyrażane na umiarkowanym lub zaawansowanym etapie.
Pomimo wielu rodzajów tego zaburzenia widzenia, wszyscy mają te same objawy:
Gdy pojawi się jeden lub więcej z powyższych objawów dystrofii siatkówki, osoba powinna natychmiast skontaktować się z okulistą. Jeśli nie poprosisz o pomoc na czas, choroba może się szybko rozprzestrzenić, co prowadzi do pogorszenia widzenia lub całkowitej utraty.
Po wstępnym badaniu przez okulistę, aby wskazać prawidłową diagnozę, będziesz musiał przejść kilka badań i testów:
Te pomiary diagnostyczne są w stanie wykryć oznaki dystrofii siatkówki we wczesnych stadiach.
Obecnie jednym z najczęstszych i najskuteczniejszych sposobów leczenia dystrofii siatkówki jest korekcja laserowa. Ta metoda jest nie tylko bardzo skuteczna, ale ma również wiele pozytywnych aspektów:
Leczenie choroby lekami ma na celu poprawę mikrokrążenia. Najczęściej przepisywane:
Dzieci z dziedziczną dystrofią siatkówki zaleca się odwiedzić psychologa. Dzieje się tak, aby dziecko nie miało problemów z komunikacją i było w stanie dostosować się do społeczeństwa.
Bezpośrednia interwencja chirurgiczna jest stosowana tylko wtedy, gdy dwie opisane powyżej metody nie pomogły lub w przypadku ciężkiej choroby. Operacje są przydzielane i wykonywane tylko przez wysoko wykwalifikowanych specjalistów.
Oprócz klinicznych metod leczenia istnieją środki ludowe, które są stosowane jednocześnie z lekami lub po leczeniu laserowym. Do najczęstszych metod ludowych należą przepisy wykorzystujące:
Zaleca się zapobieganie wszelkim zaburzeniom widzenia:
Siatkówka jest specyficzną strukturalną i funkcjonalną jednostką gałki ocznej, niezbędną do utrwalenia obrazu otaczającej przestrzeni i przekazania jej do mózgu. Z punktu widzenia anatomii siatkówka jest cienką warstwą komórek nerwowych, dzięki której człowiek widzi, ponieważ to na nich obraz jest rzutowany i przesyłany wzdłuż nerwu wzrokowego do mózgu, gdzie przetwarzany jest „obraz”. Siatkówka jest tworzona przez komórki światłoczułe, zwane fotoreceptorami, ponieważ są one w stanie uchwycić wszystkie szczegóły otaczającego „obrazu”, które pojawiły się na ekranie.
Dystrofia siatkówki jest nazwą dużej grupy heterogenicznych chorób danej strukturalnej i funkcjonalnej jednostki gałki ocznej. Niezależnie od przyczyny, cech i charakteru kursu, każda dystrofia jest związana ze „śmiercią” tkanek siatkówki, to znaczy z ich postępującą degeneracją. Na tle „obumierania” ludzkich tkanek siatkówki, wzrok człowieka pogarsza się stopniowo, a tempo jego utraty zależy od rodzaju i charakteru choroby.
W ciągu ostatnich dwudziestu lat choroby dystroficzne siatkówki stały się coraz częstszą przyczyną słabego widzenia i całkowitej utraty wzroku. Jakiekolwiek choroby dystroficzne siatkówki charakteryzują się powolnym, lecz stale postępującym przebiegiem, któremu towarzyszy coraz ostrzejsza utrata wzroku.
Dystrofia siatkówki zwykle rozwija się u osób z czynnikami ryzyka, takimi jak cukrzyca, nadciśnienie, miażdżyca, nadwaga, palenie tytoniu, czynniki dziedziczne, nadmierna ekspozycja na bezpośrednie działanie promieni słonecznych na oczy, choroby wirusowe, stres i niedobory witamin i mikroelementów w diecie..
Dystrofia jest procesem uszkodzenia tkanek, który rozwija się na tle nieodpowiedniego odżywiania, ukrwienia i metabolizmu bezpośrednio w siatkówce. W rezultacie normalna struktura tkanki jest uszkodzona i przestaje ona w pełni wykonywać swoje funkcje fizjologiczne, co objawia się zaburzeniami widzenia.
Cały zestaw dystrofii siatkówki jest podzielony na dwie duże grupy - wrodzoną (pierwotną) i nabytą (wtórną). Wrodzone dystrofie siatkówki są związane z różnymi czynnikami dziedzicznymi i rozwijają się w dzieciństwie. Nabyte dystrofie siatkówki są spowodowane jakąkolwiek istniejącą chorobą lub urazem.
W zależności od tego, który obszar siatkówki został dotknięty, są one podzielone na trzy duże grupy:
1. Uogólniona dystrofia siatkówki;
2. Centralna dystrofia siatkówki;
3. Dystrofia obwodowa siatkówki.
W centralnej dystrofii dotyczy tylko środkowej części całej siatkówki. Ponieważ ta centralna część siatkówki jest nazywana plamką żółtą, termin plamka jest często używany do oznaczenia dystrofii odpowiedniej lokalizacji. Dlatego termin „centralna dystrofia siatkówki” jest synonimem dystrofii siatkówki.
W dystrofii obwodowej wpływają na brzegi siatkówki, a obszary centralne pozostają nienaruszone. W uogólnionej dystrofii siatkówki dotknięte są wszystkie jej części - zarówno centralne, jak i obwodowe. Wyróżnia się zależna od wieku (starcza) dystrofia siatkówki oka, która rozwija się na tle zmian starczych w strukturze mikronaczyń. Zgodnie z lokalizacją zmiany starczej dystrofia siatkówki jest centralna (plamka).
W zależności od charakterystyki uszkodzenia tkanki i charakterystyki przebiegu choroby, centralne, obwodowe i uogólnione dystrofie siatkówki są podzielone na liczne odmiany, które będą rozpatrywane oddzielnie.
Centralna dystrofia siatkówki i siatkówki (centralna surowicza choriopatia) rozwija się u mężczyzn w wieku powyżej 20 lat. Powodem powstawania dystrofii jest nagromadzenie wysięku z naczyń oka bezpośrednio pod siatkówką. Wysięk ten zakłóca normalne odżywianie i metabolizm w siatkówce, w wyniku czego rozwija się jego stopniowa dystrofia. Ponadto wysięk stopniowo złuszcza siatkówkę, co jest bardzo poważnym powikłaniem choroby, co może prowadzić do całkowitej utraty wzroku.
Ze względu na obecność wysięku pod siatkówką, charakterystycznym objawem tej dystrofii jest zmniejszenie ostrości wzroku i pojawienie się podobnej do fali krzywizny obrazu, tak jakby osoba patrzyła przez warstwę wody.
Dystrofia siatkówki związana z wiekiem (związana z wiekiem) może występować w dwóch głównych postaciach klinicznych:
1. Postać sucha (nieszkodliwa);
2. Forma mokra (wysiękowa).
Obie formy dystrofii siatkówki rozwijają się u osób w wieku powyżej 50 do 60 lat na tle starczych zmian w strukturze ścian mikronaczyniowych. Na tle dystrofii związanej z wiekiem uszkodzenie centralne występuje w centralnej części siatkówki, tak zwana plamka żółta, która zapewnia wysoką rozdzielczość, to znaczy pozwala osobie zobaczyć i rozróżnić najmniejsze szczegóły przedmiotów i środowiska z bliskiej odległości. Jednakże, nawet z ciężką dystrofią związaną z wiekiem, całkowita ślepota występuje niezwykle rzadko, ponieważ obwodowe obszary siatkówki pozostają nienaruszone i pozwalają osobie częściowo zobaczyć. Uporczywe obszary obwodowe siatkówki umożliwiają normalne poruszanie się w znanym środowisku. W najcięższym przebiegu dystrofii siatkówki związanej z wiekiem osoba traci zdolność czytania i pisania.
Suche (nie wysiękowe) związane z wiekiem zwyrodnienie plamki żółtej siatkówki charakteryzuje się gromadzeniem się odpadów komórkowych między naczyniami krwionośnymi a samą siatkówką. Te produkty odpadowe nie są usuwane na czas z powodu naruszenia struktury i funkcji mikronaczyń oka. Produkty odpadowe są substancjami chemicznymi, które osadzają się w tkankach pod siatkówką i mają wygląd małych żółtych guzków. Te żółte nierówności nazywane są druzami.
Suchy dystrofia siatkówki stanowi do 90% przypadków wszystkich dystrofii plamki żółtej i jest stosunkowo łagodną postacią, ponieważ jej przebieg jest powolny, a zatem zmniejszenie ostrości wzroku jest również stopniowe. Nie wysiękowa dystrofia plamki zwykle przebiega w trzech kolejnych etapach:
1. Wczesne stadium zwyrodnienia plamki żółtej związanego z wiekiem w siatkówce charakteryzuje się obecnością małych przyjaciół. Na tym etapie osoba nadal dobrze widzi, nie przeszkadza jej żadne upośledzenie wzroku;
2. Etap pośredni charakteryzuje się obecnością jednego dużego druza lub kilku małych druzów znajdujących się w środkowej części siatkówki. Te druzy zmniejszają pole widzenia osoby, w wyniku czego czasami widzi miejsce przed oczami. Jedynym objawem na tym etapie związanej z wiekiem dystrofii plamki żółtej jest potrzeba jasnego światła do czytania lub pisania;
3. Wyraźny etap charakteryzuje się pojawieniem się miejsca w polu widzenia, które ma ciemny kolor i duży rozmiar. To miejsce nie pozwala osobie zobaczyć większości otaczających obrazów.
Mokra dystrofia siatkówki w siatkówce występuje w 10% przypadków i ma niekorzystne rokowanie, ponieważ na jej tle, po pierwsze, ryzyko odwarstwienia siatkówki jest bardzo wysokie, a po drugie, utrata wzroku występuje bardzo szybko. W tej postaci dystrofii pod siatkówką nowe naczynia krwionośne, które normalnie nie istnieją, zaczynają aktywnie rosnąć. Te naczynia mają strukturę, która nie jest charakterystyczna dla oka, ale dlatego, że ich skorupa jest łatwo uszkodzona, a przez to zaczyna się pocić płyn i krew, gromadząc się pod siatkówką. Ten wysięk nazywany jest wysiękiem. W rezultacie wysięk gromadzi się pod siatkówką oka, która naciska na niego i stopniowo złuszcza się. Dlatego mokre zwyrodnienie plamki żółtej jest niebezpiecznym odwarstwieniem siatkówki.
W mokrym zwyrodnieniu plamki siatkówki występuje ostry i nieoczekiwany spadek ostrości widzenia. Jeśli nie rozpoczniesz natychmiast leczenia, możliwe jest wystąpienie całkowitej ślepoty na tle odwarstwienia siatkówki.
Obwodowa część siatkówki zwykle nie jest widoczna dla lekarza podczas standardowego badania dna oka ze względu na jego położenie. Aby zrozumieć, dlaczego lekarz nie widzi obwodowych części siatkówki, musisz wyobrazić sobie piłkę, przez środek której narysowany jest równik. Połowa piłki do równika jest pokryta siatką. Ponadto, jeśli spojrzysz na tę piłkę bezpośrednio w obszarze bieguna, części siatki znajdujące się w pobliżu równika będą słabo widoczne. To samo dzieje się w gałce ocznej, która również ma kształt kuli. Oznacza to, że lekarz wyraźnie odróżnia centralne części gałki ocznej, a te obwodowe, które są blisko równika warunkowego, są dla niego praktycznie niewidoczne. Dlatego też dystrofie siatkówki obwodowej są często diagnozowane późno.
Dystrofia obwodowa siatkówki jest często spowodowana zmianami długości oka na tle postępującej krótkowzroczności i słabego krążenia krwi w danym obszarze. Na tle postępu dystrofii obwodowych siatkówka staje się cieńsza, co powoduje powstawanie tzw. Trakcji (obszarów nadmiernego napięcia). Te trakcje podczas długotrwałej egzystencji stwarzają warunki dla łez siatkówki, przez które ciekła część ciała szklistego wsiąka pod nią, unosi się i stopniowo odrywa się.
W zależności od stopnia zagrożenia odwarstwieniem siatkówki, a także od rodzaju zmian morfologicznych dystrofie obwodowe dzielą się na następujące typy:
Dystrofia kratowa siatkówki występuje w 63% przypadków ze wszystkich wariantów obwodowych typów dystrofii. Ten typ dystrofii obwodowej powoduje największe ryzyko odwarstwienia siatkówki, dlatego uważa się go za niebezpieczny i ma niekorzystne rokowanie.
Najczęściej (w 2/3 przypadków) dystrofię sieciową siatkówki wykrywa się u mężczyzn w wieku powyżej 20 lat, co wskazuje na jej dziedziczny charakter. Dystrofia kratowa wpływa na jedno lub oba oczy z mniej więcej taką samą częstotliwością, a następnie powoli i stopniowo postępuje przez całe życie człowieka.
Z dystrofią sieciową w dnie widocznym białymi, wąskimi, falistymi paskami, tworzącymi kraty lub drabinki linowe. Pasma te są tworzone przez zapadnięte i wypełnione szklistą naczynia krwionośne. Między zapadniętymi naczyniami tworzyły się obszary przerzedzenia siatkówki o charakterystycznym wyglądzie różowawych lub czerwonych ognisk. W tych obszarach cieńszej siatkówki mogą powstawać torbiele lub łzy, co prowadzi do oderwania. Ciało szkliste w obszarze przylegającym do miejsca siatkówki ze zmianami dystroficznymi, rozcieńczone. Natomiast na krawędziach miejsca dystrofii ciało szkliste jest bardzo mocno przylutowane do siatkówki. Z tego powodu istnieją obszary nadmiernego napięcia siatkówki (trakcji), które tworzą małe szczeliny w postaci zaworów. To przez te zawory pod siatkówką penetruje ciekłą część ciała szklistego i prowokuje jego oderwanie.
Podczas ciąży znaczna zmiana w krążeniu krwi i zwiększenie szybkości metabolizmu we wszystkich narządach i tkankach, w tym w oczach, występują w organizmie kobiety. Ale w drugim trymestrze ciąży następuje spadek ciśnienia krwi, co zmniejsza przepływ krwi do małych naczyń oczu. To z kolei może wywołać niedobory żywieniowe niezbędne do prawidłowego funkcjonowania siatkówki i innych struktur oka. Niedostateczny dopływ krwi i niedobory żywieniowe są przyczyną dystrofii siatkówki. Tak więc kobiety w ciąży mają zwiększone ryzyko dystrofii siatkówki.
Jeśli kobieta przed zajściem w ciążę miała jakiekolwiek choroby oczu, na przykład krótkowzroczność, hemeralopię i inne, to znacznie zwiększa ryzyko dystrofii siatkówki podczas porodu. Ponieważ różne choroby oczu są powszechne w populacji, rozwój dystrofii siatkówki u kobiet w ciąży nie jest rzadkością. Ze względu na ryzyko dystrofii, a następnie odwarstwienie siatkówki, ginekolodzy wysyłają kobiety w ciąży do okulisty w celu konsultacji. Z tego samego powodu kobiety cierpiące na krótkowzroczność potrzebują pozwolenia okulisty na naturalny poród. Jeśli okulista uzna, że ryzyko dystrofii błyskawicy i odwarstwienia siatkówki w pracy jest zbyt wysokie, zaleci cięcie cesarskie.
Dystrofia siatkówki w 30–40% przypadków rozwija się u osób cierpiących na krótkowzroczność (krótkowzroczność), u 6–8% - na tle nadwzroczności (dalekowzroczność) iu 2–3% przy prawidłowym widzeniu. Cały zestaw czynników sprawczych dystrofii siatkówki można podzielić na dwie duże grupy - lokalną i ogólną.
Lokalne przyczyny dystrofii siatkówki obejmują:
Oprócz wymienionych objawów klinicznych dystrofii siatkówki, ujawniają się następujące objawy, które ujawniają się podczas obiektywnych badań i różnych testów:
1. Linie zniekształceń na teście Amsler. Test ten polega na tym, że osoba na przemian z każdym okiem patrzy na punkt znajdujący się w środku siatki narysowanej na kartce papieru. Najpierw papier jest umieszczany na wyciągnięcie ręki od oka, a następnie powoli powiększany. Jeśli linie są zniekształcone, jest to oznaka dystrofii plamki siatkówki (patrz rysunek 1);
Rysunek 1 - Test Amslera. Prawe zdjęcie, które widzi osobę z normalnym wzrokiem. W lewym górnym rogu i na dole znajduje się obraz, który osoba widzi w dystrofii siatkówki.
2. Charakterystyczne zmiany w dnie (na przykład druzy, torbiele itp.).
3. Zmniejszona elektroretinografia.
Ta fotografia pokazuje dystrofię siatkówki typu „Ślimak”.
Ta fotografia pokazuje dystrofię siatkówki typu brukowiec.
Ta fotografia pokazuje suchą dystrofię plamki żółtej związaną z wiekiem.
Ponieważ dystroficzne zmiany w siatkówce nie mogą być wyeliminowane, każde leczenie ma na celu zatrzymanie dalszego postępu choroby iw rzeczywistości jest objawowe. W leczeniu dystrofii siatkówki stosuje się medyczne, laserowe i chirurgiczne metody leczenia w celu zatrzymania postępu choroby i zmniejszenia nasilenia objawów klinicznych, tym samym częściowo poprawiając widzenie.
Leczenie farmakologiczne dystrofii siatkówki polega na stosowaniu następujących grup leków:
1. Leki przeciwpłytkowe - leki zmniejszające zakrzepy krwi w naczyniach krwionośnych (na przykład tiklopidyna, klopidogrel, kwas acetylosalicylowy). Leki te są przyjmowane doustnie w postaci tabletek lub podawane dożylnie;
2. Leki rozszerzające naczynia i angioprotektory - leki, które rozszerzają i wzmacniają naczynia krwionośne (na przykład No-spa, Papaverine, Ascorutin, Complamin, itp.). Leki są przyjmowane doustnie lub wstrzykiwane;
3. Leki hipolipidemiczne - leki obniżające poziom cholesterolu we krwi, na przykład metionina, symwastatyna, atorwastatyna itp. Leki są stosowane tylko u osób cierpiących na miażdżycę;
4. Kompleksy witaminowe, w których występują elementy ważne dla normalnego funkcjonowania oczu, na przykład okyuvayt-luteina, borówka czarna itp.;
5. Witaminy z grupy B;
6. Leki poprawiające mikrokrążenie, na przykład pentoksyfilina. Zazwyczaj leki są wstrzykiwane bezpośrednio do struktury oka;
7. Polipeptydy pochodzące z siatkówki bydła (preparat retinolaminy). Lek jest wprowadzany do struktury oka;
8. Krople do oczu zawierające witaminy i substancje biologiczne, które promują naprawę i poprawiają metabolizm, na przykład Taufon, Emoksipin, Oftalm-Katahrom itp.;
9. Lucentis - środek zapobiegający wzrostowi nieprawidłowych naczyń krwionośnych. Używany do leczenia zwyrodnienia plamki żółtej związanego z wiekiem.
Odbiór wymienionych leków odbywa się kilkakrotnie (przynajmniej dwa razy) w ciągu roku.
Ponadto w przypadku mokrej dystrofii plamki żółtej wstrzykuje się deksametazon do oka i wstrzykuje się dożylnie furosemid. Wraz z rozwojem krwotoków w oku w celu jego szybkiej resorpcji i zatrzymania wstrzykuje się dożylnie heparynę, etamzilat, kwas aminokapronowy lub prourokinazę. Aby złagodzić obrzęk w jakiejkolwiek postaci dystrofii siatkówki, Triamcynolon jest wstrzykiwany bezpośrednio do oka.
Następujące metody fizjoterapii są również stosowane w kursach leczenia dystrofii siatkówki:
Po pierwsze, potrzebujesz kompleksowej terapii lekowej, która oczywiście bierze leki rozszerzające naczynia (na przykład No-shpa, Papaverin itp.), Angioprotektory (Ascorutin, Actovegin, Vazonit itp.), Środki przeciwpłytkowe (Aspirin, Thrombostop itp.) I witaminy A, E i grupa B. Zazwyczaj leczenie tymi grupami leków odbywa się kilka razy w ciągu roku (co najmniej dwa razy). Regularne kursy leczenia farmakologicznego mogą znacznie zmniejszyć lub całkowicie zatrzymać postęp dystrofii plamki żółtej, tym samym zachowując ludzkie widzenie.
Jeśli dystrofia plamki jest w cięższym stadium, to wraz z leczeniem lekami stosuje się metody fizjoterapii, takie jak:
Jeśli osoba ma wilgotną dystrofię, najpierw wykonuje się koagulację laserową kiełkujących, nieprawidłowych naczyń. Podczas tej procedury wiązka laserowa jest kierowana na dotknięte obszary siatkówki oka, a pod wpływem jej potężnej energii następuje uszczelnienie naczyń krwionośnych. W rezultacie płyn i krew przestają się pocić pod siatkówką oka i złuszczają, co hamuje postęp choroby. Laserowa koagulacja naczyń krwionośnych to krótki i całkowicie bezbolesny zabieg, który można wykonać w warunkach poliklinicznych.
Po koagulacji laserowej konieczne jest przyjmowanie leków z grupy inhibitorów angiogenezy, na przykład Lucentis, które będą hamować aktywny wzrost nowych, nieprawidłowych naczyń, zatrzymując w ten sposób postęp zwyrodnienia plamki żółtej siatkówki. Lucentis należy przyjmować w sposób ciągły, a inne leki - kilka razy w roku, podobnie jak w przypadku suchej dystrofii plamki żółtej.
Terapia laserowa jest szeroko stosowana w leczeniu różnych typów dystrofii, ponieważ skierowana wiązka laserowa, która ma ogromną energię, umożliwia skuteczne oddziaływanie na dotknięte obszary bez wpływu na normalne części siatkówki. Leczenie laserem nie jest jednorodną koncepcją, która obejmuje tylko jedną operację lub interwencję. Wręcz przeciwnie, laserowe leczenie dystrofii jest kombinacją różnych technik terapeutycznych, które są wykonywane za pomocą lasera.
Przykładami terapeutycznego leczenia dystrofii laserem jest stymulacja siatkówki, podczas której zaatakowane obszary są napromieniowywane w celu aktywacji ich procesów metabolicznych. Laserowa stymulacja siatkówki w większości przypadków daje doskonały efekt i pozwala na zatrzymanie postępu choroby na długi czas. Przykładem leczenia laserem chirurgicznym dystrofii jest koagulacja naczyniowa lub rozgraniczenie dotkniętego obszaru siatkówki. W tym przypadku wiązka laserowa jest kierowana na dotknięte obszary siatkówki oka i pod wpływem uwolnionej energii cieplnej dosłownie skleja się, uszczelnia tkanki i tym samym wyznacza obszar poddawany leczeniu. W rezultacie obszar siatkówki dotknięty dystrofią jest izolowany z innych części, co również umożliwia zatrzymanie postępu choroby.
W dystrofii siatkówki konieczne jest przyjmowanie witamin A, E i grupy B, ponieważ zapewniają one prawidłowe funkcjonowanie narządu wzroku. Witaminy te poprawiają odżywianie tkanek oka i przy długotrwałym stosowaniu pomagają zatrzymać postęp zmian dystroficznych w siatkówce.
Witaminy do dystrofii siatkówki należy przyjmować w dwóch postaciach - w specjalnych tabletkach lub kompleksach multiwitaminowych, a także w postaci bogatych w nie pokarmów. Witaminy A, E i B są najbogatsze w świeże warzywa i owoce, zboża, orzechy itp. Dlatego produkty te muszą być spożywane przez osoby cierpiące na dystrofię siatkówki, ponieważ są one źródłem witamin, które poprawiają odżywianie i funkcjonowanie oczu.
Leczenie ludowe dystrofii siatkówki można stosować tylko w połączeniu z tradycyjnymi metodami medycznymi, ponieważ choroba ta jest bardzo poważna. Popularne metody leczenia dystrofii siatkówki obejmują przygotowanie i stosowanie różnych mieszanin witamin, które dostarczają organowi widzenia niezbędnych witamin i mikroelementów, poprawiając w ten sposób jego odżywianie i hamując postęp choroby.
Najbardziej skuteczne metody ludowe na dystrofię siatkówki są następujące:
Autor: Nasedkina AK Specjalista w prowadzeniu badań nad problemami biomedycznymi.
http://www.tiensmed.ru/news/distrofiks2.html