Stożki to grupa fotoreceptorów na siatkówce, które przekształcają stymulację światła w nerwową. Lub, mówiąc prościej, stożki przekształcają światło w impulsy elektryczne, które przemieszczają się przez nerw wzrokowy do mózgu. Często wspominane są szyszki wraz z innymi fotoreceptorami siatkówki - pałeczkami.
Szyszki otrzymały tę nazwę ze względu na swój kształt, podobny do kolb laboratoryjnych. Długość stożka wynosi 0,00005 metra lub 0,05 mm. Jego średnica w najwęższym punkcie wynosi około 0,000001 metra lub 0,001 mm i 0,004 mm w najszerszym miejscu. Na siatkówce zdrowej osoby dorosłej około 7 milionów szyszek.
Stożki są mniej wrażliwe na światło, innymi słowy, aby je pobudzić, strumień świetlny jest wymagany dziesięć razy bardziej intensywny niż wzbudzanie prętów. Jednak stożki mogą przetwarzać światło bardziej intensywnie niż pręty, dlatego lepiej dostrzegają zmiany strumienia świetlnego (na przykład, odróżniają światło bardziej dynamicznie, gdy obiekty poruszają się względem oka), a także określają wyraźniejszy obraz.
Powodem powyższych właściwości stożków jest zawartość biologicznego pigmentu jodopsyny. W czasie pisania tego tekstu znaleziono dwa rodzaje jodopsyny (izolowane i sprawdzone): erytrolab (pigment wrażliwy na czerwoną część widma, na długie fale L), chloro-labore (pigment wrażliwy na zieloną część widma, na średnie fale M). Do tej pory pigment, który jest wrażliwy na niebieską część widma, na krótkie fale S, nie został znaleziony, chociaż nazwa cyanolab została już mu przypisana.
Oddzielenie stożków na 3 typy (ze względu na dominację w nich pigmentów barwnych: erytrolab, chloro-labore, cyanolaba) nazywa się hipotezą trójskładnikową. Istnieje jednak również nieliniowa dwuskładnikowa teoria widzenia, której zwolennicy uważają, że każdy stożek zawiera jednocześnie erytrolab i chlororub, a zatem jest w stanie dostrzec kolory czerwonego i zielonego widma. W tym przypadku rola cyanolabu powoduje wyblakłe rodopsyny z patyczków. Teorię tę potwierdza również fakt, że osoby z ślepotą barwną, a mianowicie ślepota w niebieskiej części widma (tritanopia), również mają trudności ze wzrokiem zmierzchowym (ślepota nocna), co jest oznaką nieprawidłowej pracy prętów siatkówki. Nadal nie ma zgody.
Zdjęcie pokazuje absorpcję światła. Dla ludzkiego oka istnieją 3 maksymalne wchłanianie kolorów: L - erytrolab (maksymalnie 564 nm), M - chloroab (maksymalnie 534 nm), S - [cyanolab] (maksymalnie 420 nm) i 1 maksymalna absorpcja światła - 498 nm.
http://infoglaza.ru/ztrglaza/189-kolbochki-v-setchatke-glazaPręty i stożki siatkówki są szczególnymi fotoreceptorami narządów wzrokowych. Obowiązkiem stożków jest transformacja energii otrzymanej ze światła w specjalne części mózgu, w wyniku czego ludzkie oko jest w stanie wizualnie postrzegać swoje środowisko. Kije są odpowiedzialne za zdolność poruszania się w ciemności lub tzw. Wizję zmierzchu. Kije postrzegają tylko ciemne i jasne kolory. Natomiast stożki postrzegają miliony kolorów i odcieni, a także są odpowiedzialne za ostrość widzenia. Każdy z tych receptorów ma specjalną strukturę, dzięki której spełnia swoje funkcje.
Pręty i stożki są wrażliwymi receptorami siatkówki, które przekształcają stymulację światła w nerwową
Sticks mają swoją nazwę dzięki cylindrycznemu kształtowi. Każdy kij jest podzielony na cztery główne części:
Aby wywołać wzbudzenie fotoreceptora, wystarczająca ilość energii na foton. Ta energia jest wystarczająca, aby oczy były w stanie odróżnić obiekty w ciemnych warunkach. Otrzymując energię świetlną, kije siatkówki są podrażnione, a zawarty w nich pigment zaczyna pochłaniać fale świetlne.
Szyszki mają swoją nazwę dzięki podobieństwu do zwykłej kolby medycznej. Są również podzielone na cztery części. Stożki zawierają inny pigment odpowiedzialny za rozpoznawanie odcieni zieleni i czerwieni. Ciekawostką jest fakt, że pigment rozpoznający odcienie niebieskiego nie jest instalowany przez współczesną medycynę.
Pręty są odpowiedzialne za percepcję w warunkach słabego oświetlenia, stożki za ostrość widzenia i postrzeganie kolorów.
Połączona praca stożków i prętów nazywana jest fotorecepcją, czyli zmianą energii otrzymywanej z fal światła na określone obrazy wizualne. Jeśli ta interakcja jest zakłócona w gałce ocznej, osoba traci znaczną część swojej wizji. Na przykład naruszenie pracy kijów może prowadzić do tego, że dana osoba traci zdolność do nawigacji w ciemności i zmierzchu.
Stożki siatkówki odbierają fale światła w warunkach światła dziennego. Również dzięki nim ludzkie oko ma „czysty” obraz kolorów.
Choroby, którym towarzyszą patologie w dziedzinie fotoreceptorów, mają następujące objawy:
Większość chorób związanych z narządami wzroku ma charakterystyczne objawy, zgodnie z którymi specjalista łatwo rozpoznaje chorobę. Takimi chorobami mogą być ślepota barw i hemeralopia. Istnieje jednak szereg chorób, którym towarzyszą te same objawy, a rozpoznanie pewnej patologii jest możliwe tylko dzięki dogłębnej diagnozie i długoterminowemu gromadzeniu danych historycznych.
Szyszki otrzymały tę nazwę ze względu na kształt podobny do kolb laboratoryjnych.
Aby zdiagnozować patologie związane z działaniem szyszek i prętów, przepisany jest cały kompleks badań:
Prawidłowe postrzeganie kolorów i ostrości widzenia zależy bezpośrednio od pracy prętów i stożków. Nie można dokładnie odpowiedzieć na pytanie, ile szyszek w siatkówce, ponieważ ich liczba jest w milionach. W różnych chorobach siatkówki narządu wzrokowego praca tych receptorów jest zaburzona, co może prowadzić do częściowej lub całkowitej utraty wzroku.
Obecnie znane są następujące choroby, które wpływają na fotoreceptory narządów wzrokowych:
Długotrwałe obciążenie oczu - główna przyczyna zmęczenia i stresu narządów wzroku. Stały stres może prowadzić do poważnych konsekwencji i rozwoju poważnych chorób, w wyniku których może wystąpić utrata wzroku.
Eksperci twierdzą, że przestrzegając określonej techniki, można skutecznie radzić sobie ze zmęczeniem oczu i zapobiegać występowaniu zmian patologicznych. Głównym czynnikiem w tej sprawie jest odpowiednie oświetlenie. Okuliści nie zalecają czytania i pracy przy komputerze w pokoju o słabym świetle. Brak oświetlenia może spowodować poważne napięcie w gałkach ocznych.
Jeśli używasz soczewek optycznych i okularów, rozmiar dioptrii powinien wybrać specjalista. Aby to zrobić, w biurze okulisty można przejść specjalne testy, które ujawniają ostrość widzenia.
Ciągła praca przy komputerze powoduje, że gałka oczna zaczyna tracić wilgoć. Dlatego ważne jest, aby robić małe odstępy, aby oczy mogły odpocząć. Idealnym rozwiązaniem dla zdrowia narządów wzrokowych będą pięciominutowe przerwy w odstępie jednej godziny. Co trzy lub cztery godziny konieczne jest wykonywanie ćwiczeń gimnastycznych dla oczu.
Innym ważnym czynnikiem w zapobieganiu chorobom narządów wzroku jest odpowiednia dieta. Spożywana żywność powinna zawierać witaminy i składniki odżywcze. Zaleca się jeść więcej świeżych warzyw, owoców i jagód, a także produktów mlecznych.
http://tvoiglazki.ru/stroenie-glaza/chto-vosprinimayut-kolbochki-setchatki-glaza.html
Za pomocą widoku osoba zapoznaje się ze światem zewnętrznym i orientuje się w przestrzeni. Niewątpliwie inne narządy są również ważne dla normalnego życia, ale to przez oczy ludzie otrzymują 90% wszystkich informacji. Ludzkie oko ma unikalną strukturę, potrafi nie tylko rozpoznawać przedmioty, ale także odróżniać odcienie. Kolorowe patyczki i stożki są odpowiedzialne za postrzeganie kolorów. To oni przekazują informacje uzyskane ze środowiska do mózgu.
Oczy zajmują bardzo mało miejsca, ale wyróżnia je zawartość ogromnej liczby różnych struktur anatomicznych, z którymi dana osoba widzi.
Aparat wzrokowy jest prawie bezpośrednio połączony z mózgiem, podczas specjalnych badań okulistycznych widać przecięcie nerwu wzrokowego.
Oko zawiera elementy takie jak szkliste, soczewki, przednie i tylne komory. Gałka oczna wizualnie przypomina kulę i znajduje się w zagłębieniu zwanym orbitą, tworzy kości czaszki. Na zewnątrz aparat wzrokowy ma ochronę twardówki.
Twardówka zajmuje około 5/6 całej powierzchni oka, jej głównym celem jest zapobieganie uszkodzeniu narządu wzroku. Część skorupy wewnętrznej gaśnie i pozostaje w stałym kontakcie z negatywnymi czynnikami zewnętrznymi, nazywa się to rogówką. Ten element ma wiele cech, dzięki którym osoba wyraźnie odróżnia przedmioty. Obejmują one:
Ukryta część wewnętrznej powłoki nazywa się twardówką, składa się z gęstej tkanki łącznej. Pod nim znajduje się układ naczyniowy. Środkowa część obejmuje tęczówkę, ciało rzęskowe i naczyniówkę. Również w jego składzie jest źrenica, która jest mikroskopijną dziurą, która nie wchodzi do tęczówki. Każdy z elementów ma swoje funkcje niezbędne do zapewnienia płynnego działania narządu wzroku.
Wewnętrzna powłoka aparatu wzrokowego jest ważną częścią rdzenia. Składa się z wielu neuronów, pokrywających całe oko od wewnątrz. To dzięki siatkówce człowiek odróżnia przedmioty wokół siebie. Na nim jest koncentracja załamanych promieni świetlnych i powstaje wyraźny obraz.
Zakończenia nerwowe siatkówki przechodzą przez włókna światłowodowe, skąd informacje przekazywane są przez włókna do mózgu. Jest też mała żółta plamka zwana plamką żółtą. Znajduje się w centrum siatkówki i ma największą zdolność widzenia wzrokowego. Plamka jest zamieszkana przez pręty i stożki odpowiedzialne za widzenie w dzień i w nocy.
Powrót do spisu treści
Ich głównym celem jest umożliwienie osobie zobaczenia. Elementy działają jak rodzaj czarno-białych i kolorowych przetworników wizyjnych. Oba typy komórek są sklasyfikowane jako receptory światłoczułe.
Szyszki oka mają swoją nazwę dzięki kształtowi, który wizualnie przypomina stożek. Łączą centralny układ nerwowy i siatkówkę. Główną funkcją jest przekształcanie sygnałów świetlnych ze środowiska zewnętrznego w impulsy elektryczne przetwarzane przez mózg. Pręty oczu są odpowiedzialne za widzenie w nocy, zawierają również element pigmentowy - rodopsynę, a gdy padają na niego promienie światła, staje się ono odbarwione.
Fotoreceptor w wyglądzie przypomina stożek. W siatkówce koncentruje się do siedmiu milionów stożków. Jednak duża liczba nie oznacza gigantycznych parametrów. Element ma skromną długość (tylko 50 mikronów), szerokość wynosi cztery milimetry. Zawierają pigment jodopsynowy. Mniej wrażliwe niż patyki, ale bardziej wrażliwe na ruch.
Struktura receptora obejmuje:
Istnieją trzy rodzaje stożków, z których każdy zawiera unikalny rodzaj jodopsyny i dostrzega pewną część widma barw:
Współcześni naukowcy badający trójskładnikowy system percepcji wzrokowej zauważają jego niedoskonałość, ponieważ istnienie trzech rodzajów stożków nie zostało naukowo udowodnione. Ponadto nie znaleziono dzisiaj pigmentu cyanolab.
Hipoteza ta stwierdza, że tylko stożki i chloroab, które odbierają długą i środkową część spektrum kolorów, są zawarte odpowiednio w stożkach. W przypadku krótkich fal rodopsyna „odpowiada”, która jest głównym składnikiem pałeczek.
Twierdzenie to potwierdza fakt, że pacjenci, którzy nie rozróżniają niebieskiego widma (tj. Krótkie fale), cierpią z powodu problemów z widzeniem w nocy.
Receptor ten zaczyna działać, gdy nie ma wystarczającej ilości światła na zewnątrz lub wewnątrz. Wyglądem przypominają cylinder. W siatkówce koncentruje się około stu dwudziestu milionów pałeczek. Ten duży przedmiot ma skromne opcje. Wyróżnia się małą długością (około 0,06 mm) i szerokością (około 0,002 mm).
Skład pałeczek zawiera cztery główne elementy:
Receptor reaguje na najsłabsze błyski światła, ponieważ ma wysoki stopień czułości. Skład pałeczek zawiera unikalną substancję zwaną wizualną purpurą. W warunkach dobrego oświetlenia rozpada się i wrażliwie postrzega niebieskie widmo wizualne. W nocy lub wieczorem substancja jest regenerowana, a oko rozpoznaje obiekty nawet w ciemnościach.
Rhodopsin otrzymał niezwykłą nazwę ze względu na krwistoczerwony odcień, który zmienia kolor na żółty w światło, a następnie staje się całkowicie odbarwiony.
Pręty i stożki postrzegają przepływ światła i kierują go do centralnego układu nerwowego. Obie komórki są w stanie wydajnie pracować w ciągu dnia. Główna różnica polega na tym, że szyszki mają wyższą światłoczułość niż sztyfty.
Interneurony są odpowiedzialne za transmisję sygnału, kilka receptorów jest jednocześnie dołączonych do każdej komórki. Podczas łączenia wielu patyków wzrasta stopień czułości aparatu wzrokowego. W okulistyce zjawisko to nazywa się „konwergencją”. Dzięki niej człowiek może jednocześnie badać kilka pól widzenia jednocześnie i wykrywać najmniejsze wahania strumienia świetlnego.
Oba fotoreceptory są wymagane, aby oczy mogły odróżnić widzenie w dzień iw nocy, aby wykryć kolorowe obrazy. Unikalna struktura oka daje człowiekowi ogromną liczbę możliwości: zobaczyć o każdej porze dnia, dostrzec dużą powierzchnię otaczającego świata, itp.
Również ludzkie oczy mają niezwykłą zdolność - widzenie obuoczne, znacznie rozszerzając przegląd. Pręty i stożki biorą udział w postrzeganiu całego spektrum kolorów, dlatego w odróżnieniu od zwierząt ludzie wyróżniają wszystkie odcienie otaczającego świata.
Wraz z rozwojem choroby dotykającej główne receptory siatkówki obserwuje się następujące objawy:
Niektóre patologie mają specyficzne objawy, więc łatwo je zdiagnozować. Obejmują one ślepotę barw i ślepotę nocną. Aby zidentyfikować inne choroby, należy przejść dodatkowe badania lekarskie.
Jeśli podejrzewasz, że rozwój procesów patologicznych w aparacie wzrokowym pacjenta jest wysyłany do następujących badań:
Choroby wpływające na receptory siatkówki obejmują:
Każda z tych chorób wymaga natychmiastowego leczenia, aby uniknąć rozwoju poważnych dolegliwości, które mogą zaszkodzić zdrowiu i oczom.
Człowiek jest jedyną żywą istotą na Ziemi, postrzegającą otaczający nas świat we wszystkich jego jasnych kolorach. Aby zachować ten dar natury przez wiele lat, chroń oczy przed szkodliwym promieniowaniem ultrafioletowym i regularnie odwiedzaj okulistę, który może zidentyfikować patologię na wczesnym etapie i znaleźć skuteczną terapię.
Z filmu dowiesz się więcej o strukturze stożków i prętów
http://zdorovoeoko.ru/stroenie-glaza/palochki-i-kolbochki-setchatki-glaza/Organ wizualny jest złożonym mechanizmem widzenia optycznego. Zawiera gałkę oczną, nerw wzrokowy z tkankami nerwowymi, część pomocniczą - układ łzowy, powieki, mięśnie gałki ocznej, a także soczewkę krystaliczną, siatkówkę. Proces wizualny rozpoczyna się od siatkówki.
W siatkówce wyróżnia się dwie części różniące się funkcją: jest to część wizualna lub optyczna; część jest ślepa lub rzęskowa. Siatkówka ma wewnętrzną warstwę okrywającą oko, która jest oddzielną częścią znajdującą się na obrzeżach układu wzrokowego.
Składa się z receptorów o wartości fotograficznej - stożków i prętów, które wykonują wstępne przetwarzanie przychodzących sygnałów świetlnych w postaci promieniowania elektromagnetycznego. Cienka warstwa ciała leży po wewnętrznej stronie ciała szklistego, a zewnętrzna strona przylega do układu naczyniowego powierzchni gałki ocznej.
Podział siatkówki jest podzielony na dwie części: większą część, odpowiedzialną za widzenie, a mniejszą, ślepą. Średnica siatkówki wynosi 22 mm i zajmuje około 72% powierzchni gałki ocznej.
W narządzie siatkówki oka dostępne fotoreceptory odgrywają ważną rolę w percepcji kolorów obrazów. Są to receptory - stożki i pręty, które są nierównomiernie rozmieszczone. Gęstość ich lokalizacji waha się od 20 do 200 tysięcy na milimetr kwadratowy.
W środku siatkówki znajduje się duża liczba stożków, na obwodzie znajduje się więcej pałeczek. Istnieje również tak zwana żółta plama, w której kije są całkowicie nieobecne.
Pozwalają zobaczyć wszystkie odcienie i jasność otaczających obiektów. Wysoka czułość tego typu receptora pozwala na przechwytywanie sygnałów światła i przekształcanie ich w impulsy, które są następnie przesyłane przez kanały nerwu wzrokowego do mózgu.
W godzinach dziennych receptory, stożki oczu, praca, o zmierzchu iw nocy receptory, pręty, zapewniają ludzkie widzenie. Jeśli w ciągu dnia osoba zobaczy kolorowy obraz, to w nocy tylko w czerni i bieli. Każdy z receptorów systemu fotograficznego podlega ściśle zarezerwowanej dla nich funkcji.
Szyszki i pręty mają podobną strukturę, ale mają różnice ze względu na różne funkcjonalne prace i postrzeganie strumienia świetlnego. Kije, jest to jeden z receptorów, nazwany tak ze względu na formę w postaci cylindra. W tej części jest ich około 120 milionów.
Są raczej krótkie, 0,06 mm długości i 0,002 mm szerokości. Receptory mają cztery fragmenty:
Fotokomórka jest w stanie reagować na słabe błyski światła w jednym fotonie dzięki jego wysokiej czułości. W swoim składzie ma jeden składnik, zwany rodopsyną lub wizualny fioletowy.
Rodopsyna w jasnym świetle rozkłada się i staje się wrażliwa na niebieski obszar widzenia. W półmroku lub półmroku przywraca się rodopsynę, a oko jest w stanie widzieć przedmioty.
Rhodopsin ma swoją nazwę ze względu na jasny czerwony kolor. W świetle staje się żółty, a następnie odbarwiony. W ciemności znów staje się jasnoczerwony.
Receptor ten nie jest w stanie rozpoznać koloru i odcieni, ale pozwala zobaczyć zarysy obiektów wieczorem. Reaguje na światło znacznie wolniej niż receptory stożkowe.
Szyszki są stożkowe. Liczba stożków w tej sekcji wynosi 6–7 milionów, długość do 50 mikronów, a grubość do 4 mm. W swoim składzie ma składnik - jodopsynę. Składnik dodatkowo składa się z pigmentów:
Istnieje również trzeci, oddzielnie reprezentowany pigment: cyanolab - składnik, który postrzega fioletowo-niebieską część widma.
Szyszki są mniej wrażliwe 100 razy niż sztyfty, ale przy ruchu reakcja percepcji jest znacznie szybsza. Receptor - szyszki składają się z 4 fragmentów składowych:
Część dysków skierowanych na strumień świetlny w sekcji zewnętrznej jest stale aktualizowana, przywracana, trwa wymiana pigmentu wizualnego. W ciągu dnia wymienianych jest ponad 80 dysków, całkowita wymiana dysków odbywa się w ciągu 10 dni, a same stożki mają różną długość fali, są trzy typy:
Pałeczki są fotoreceptorem, który postrzega światło, a stożki są fotoreceptorem, który reaguje na kolor. Te typy stożków i różdżek razem tworzą możliwość postrzegania kolorów otaczającego świata.
Grupy receptorów, które zapewniają percepcję obiektów w pełnym kolorze, są bardzo wrażliwe i mogą podlegać różnym chorobom.
Choroby wpływające na fotoreceptory siatkówki:
Dystrofia plamki żółtej - niedożywienie centralnej części siatkówki. W tej chorobie obserwuje się następujące objawy:
W przypadku innych chorób występują wyraźne objawy:
Nocna ślepota lub hemeralopia występuje, gdy brakuje witaminy A, ale jednocześnie praca kijów jest zakłócana, gdy osoba nie widzi wcale wieczorem i w ciemności, i widzi ją doskonale w ciągu dnia.
Zaburzenia czynnościowe szyszek prowadzą do światłowstrętu, kiedy widzenie jest normalne w słabym świetle, a początek ślepoty w jasnym świetle. Może rozwinąć się ślepota na kolor - achromazja.
Codzienna pielęgnacja wzroku, ochrona przed szkodliwymi skutkami, zapobieganie zachowaniu ostrości wzroku, harmonijne i postrzeganie kolorów to główne zadanie dla tych, którzy chcą zachować narząd wzroku - oczy, mieć czujność wzroku i wielostronność pełnego życia bez chorób.
Wideo kognitywne opowiada o paradoksach widzenia:
Zauważyłeś błąd? Wybierz go i naciśnij Ctrl + Enter, aby powiedzieć nam.
http://glaza.online/anatomija/setchatka/palochki-i-kolbochki.htmlSzyszki i sztyfty należą do aparatu receptora gałki ocznej. Są odpowiedzialni za transmisję energii świetlnej poprzez przekształcenie jej w impuls nerwowy. Ten ostatni przechodzi przez włókna nerwu wzrokowego w strukturach centralnych mózgu. Wędki zapewniają widzenie w warunkach słabego oświetlenia, są w stanie dostrzec tylko światło i ciemność, czyli czarno-biały obraz. Szyszki są w stanie dostrzec różne kolory, są także wskaźnikiem ostrości widzenia. Każdy fotoreceptor ma strukturę, która umożliwia mu wykonywanie funkcji.
Pręty mają kształt cylindra i dlatego mają swoją nazwę. Są one podzielone na cztery segmenty:
Energia jednego fotonu jest wystarczająca, aby doprowadzić do wzbudzenia patyka. Jest to postrzegane przez człowieka jako światło, które pozwala mu widzieć nawet w warunkach bardzo słabego oświetlenia.
Pałeczki mają specjalny pigment (rodopsynę), który pochłania fale świetlne w obszarze dwóch zakresów.
Szyszki przypominają wyglądem kolby, dlatego mają swoje własne imię. Zawierają cztery segmenty. Wewnątrz stożków znajduje się inny pigment (jodopsyna), który zapewnia postrzeganie czerwieni i zieleni. Pigment odpowiedzialny za rozpoznawanie niebieskiego koloru nie został jeszcze ustalony.
Główną funkcją są stożki i pręty, czyli odbieranie fal świetlnych i przekształcanie ich w obraz wizualny (fotoreceptor). Każdy receptor ma swoje własne cechy. Na przykład, kije są potrzebne, aby zobaczyć o zmierzchu. Jeśli z jakiegoś powodu przestają pełnić swoją funkcję, osoba nie może widzieć w warunkach słabego oświetlenia. Stożki są również odpowiedzialne za wyraźne widzenie kolorów w normalnym oświetleniu.
W inny sposób możemy powiedzieć, że kije należą do systemu postrzegania światła, a stożki do systemu postrzegania kolorów. To jest podstawa diagnostyki różnicowej.
W przypadku chorób obejmujących uszkodzenia pręcików i stożków występują następujące objawy:
Niektóre choroby mają bardzo specyficzne objawy, które mogą łatwo zdiagnozować patologię. Dotyczy to hemeralopii lub ślepoty barw. Inne objawy mogą występować w różnych patologiach, w związku z czym konieczne jest przeprowadzenie dodatkowego badania diagnostycznego.
Aby zdiagnozować choroby, w których występuje uszkodzenie pręcików lub stożków, należy wykonać następujące badania:
Warto jeszcze raz przypomnieć, że fotoreceptory są odpowiedzialne za postrzeganie kolorów i postrzeganie światła. Dzięki pracy człowieka można dostrzec obiekt, którego obraz powstaje w analizatorze wizualnym. W przypadku patologii siatkówki, w których znajdują się stożki i pręty, funkcja fotoreceptorów jest osłabiona, co prowadzi do osłabienia funkcji wzrokowych jako całości.
Patologie wpływające na fotoreceptor gałki ocznej obejmują:
Siatkówka jest główną częścią wizualnego analizatora. Tutaj jest postrzeganie elektromagnetycznych fal świetlnych, ich transformacja w impulsy nerwowe i transmisja do nerwu wzrokowego. Dzień (kolor) i widzenie w nocy zapewniają specjalne receptory siatkówki. Razem tworzą tak zwaną warstwę światłoczułą. Zgodnie z ich kształtem, receptory te nazywane są stożkami i pręcikami.
Mikroskopijna struktura oka
Histologicznie 10 siatek komórkowych jest izolowanych na siatkówce. Zewnętrzna warstwa światłoczuła składa się z fotoreceptorów (prętów i stożków), które są specjalnymi formacjami komórek nabłonka nerwowego. Zawierają wizualne pigmenty, które mogą absorbować fale świetlne o określonej długości. Pałeczki i stożki są nierównomiernie rozmieszczone na siatkówce. Główna liczba stożków umieszczonych w centrum, podczas gdy pręty znajdują się na obrzeżach. Ale to nie jedyna różnica:
Pręty są wrażliwe tylko na krótkie fale, których długość nie przekracza 500 nm (niebieska część widma). Ale są aktywne nawet w rozproszonym świetle, gdy gęstość strumienia fotonu jest obniżona. Szyszki są bardziej czułe i mogą odbierać wszystkie sygnały kolorów. Ale dla ich podniecenia wymagane jest światło o znacznie większej intensywności. W ciemnościach różdżki wykonują prace wizualne. W rezultacie o zmierzchu iw nocy człowiek widzi sylwetki przedmiotów, ale nie czuje ich kolorów.
Zaburzone funkcje fotoreceptorów siatkówki mogą prowadzić do różnych patologii widzenia:
Dla prawidłowego widzenia są odpowiedzialni przede wszystkim za pręty i stożki, komórki wzrokowe reagujące na światło.
Pręty i stożki są zakończeniami komórek nerwowych (neuronów) odpowiedzialnych za naszą zdolność widzenia. Są bardzo wrażliwi na wszelkie uszkodzenia, co wyjaśnia ich ogromną liczbę: na przykład liczba kijów sięga 100 milionów!
Pręty i stożki siatkówki są początkiem ścieżki, która przemieszcza się do mózgu i przekazuje nam impulsy nerwowe przekształcone z bodźców świetlnych.
Szyszki są odpowiedzialne za postrzeganie koloru - niebieski, czerwony i zielony. „Zrobione” zależy od widma światła padającego na stożek. Te podstawowe kolory, łączące się ze sobą, tworzą obrazy określonego koloru.
Położenie stożków na siatkówce jest bardzo nierównomierne - w niektórych miejscach siedzą bardzo ciasno, aw innych nie występują wcale. Jest to ściśle związane z kątem padania światła na oko i pozwala nam optymalnie rozpoznawać kolory, które widzieliśmy w różnych warunkach oświetleniowych.
Miejsce z największym zatłoczeniem stożków w siatkówce nazywane jest żółtą plamką - znajduje się w środku oka i jest miejscem najostrzejszej percepcji wzrokowej.
Wiele urządzeń wyświetlających obrazy, takich jak telewizory lub monitory komputerowe, modeluje się po stożkach w siatkówce.
Pręty, w przeciwieństwie do stożków, nie wymagają silnego oświetlenia dla ich normalnego funkcjonowania. Odpowiadają za trójwymiarową wizję obiektów, a także za wykrywanie ruchu. Dzięki nim znamy rozmiar obserwowanego obiektu i jesteśmy w stanie określić jego pozycję oraz fakt przemieszczenia.
Same różdżki nie rozpoznają kolorów obiektów, dla nich wszystkie obrazy są czarno-białe. Pręty są ponad 10 razy większe niż stożki. Mimo to kije pozwalają zobaczyć z mniejszą dokładnością i ostrością i bez możliwości rozpoznawania części.
Każdy z nas ma swoją własną unikalną liczbę stożków i prętów w siatkówce - to wyjaśnia różnice w ostrości widzenia u ludzi bez wad wizualnych.
Ich całkowita nieobecność prowadzi do ślepoty (absolutny brak zdolności widzenia), a brak pręcików prowadzi do ślepoty o zmierzchu (brak zdolności widzenia w słabym świetle).
Tylko odpowiednia kombinacja liczby stożków i pałeczek zapewnia poprawne widzenie w dowolnym świetle, nawet sztucznym, o każdej porze dnia.
http://oftolog.ru/blog/palochki_i_kolbochki_osnova_ostrogo_i_chetkogo_zrenija/2013-07-01-106Zdrowy człowiek nawet nie myśli o znaczeniu oczu w systemie ludzkiego ciała. Spróbuj zamknąć oczy i usiąść na kilka minut, a natychmiast życie traci swój zwykły rytm, mózg, nie odbierając impulsów wysyłanych przez siatkówkę, traci, trudno jest kontrolować inne narządy, na przykład układ mięśniowo-szkieletowy.
Jeśli opiszemy pracę oczu językiem dostępnym dla człowieka, okazuje się, że promień światła padający na rogówkę i soczewkę oka ulega załamaniu, przechodzi przez przezroczystą masę płynną (ciało szkliste) i opada na siatkówkę oka. Siatkówka jest warstwą między błoną oka a masą szklistą. Składa się z dziesięciu warstw, z których każda spełnia swoją funkcję.
W siatkówce występują dwa typy komórek nadwrażliwych - pręty i stożki. Impuls świetlny uderza w siatkówkę, a substancja zawarta w prętach zmienia kolor. Ta reakcja chemiczna pobudza nerw wzrokowy, który przekazuje irytujący impuls do mózgu.
Jak już wspomniano, siatkówka ma dwa typy wrażliwych komórek - pręty i stożki - z których każdy spełnia swoje funkcje. Pręty odpowiadają za percepcję światła, stożki - za kolor. W organach widzenia zwierząt liczba prętów i stożków nie jest taka sama. W oczach zwierząt i nocnych ptaków jest więcej patyków, więc dobrze widzą w półmroku i prawie nie odróżniają kolorów. W siatkówce ptaków i zwierząt dziennych jest więcej szyszek (jaskółki lepiej odróżniają kolory niż ludzie).
W oku jednej osoby jest ponad sto milionów pałeczek. W pełni uzasadniają swoją nazwę, ponieważ ich długość jest trzydziestokrotnie większa od średnicy, a kształt przypomina wydłużony cylinder.
Pręty są wrażliwe na impulsy światła, wystarczy pojedynczy foton, aby wzbudzić pręty. Zawierają barwnik rodopsyny, nazywany jest również fioletem wizualnym, w przeciwieństwie do jodopsyny, która znajduje się w szyszkach, rodopsyna reaguje wolniej na światło. Kije słabo odróżniają obiekty w ruchu.
Inny rodzaj fotoreceptorowych komórek nerwowych siatkówki - stożki. Ich funkcją jest odpowiadanie za postrzeganie kolorów. Są tak nazwane, ponieważ ich kształt przypomina kolbę laboratoryjną. Ich liczba w ludzkim oku jest znacznie mniejsza niż liczba prętów, około sześciu milionów. Są podekscytowani jasnym światłem i bierni o zmierzchu. Tłumaczy to fakt, że w ciemności nie rozróżniamy kolorów, lecz tylko kontury przedmiotów. Świat staje się czarny i szary.
Stożek składa się z czterech warstw:
Jodopsyna z pigmentu biologicznego przyczynia się do szybkiego przetwarzania strumienia światła, a także wpływa na wyraźniejszy obraz.
Są one podzielone na trzy typy:
Jeśli trzy typy stożków są podekscytowane w tym samym czasie, widzimy biały. Fale świetlne o różnej długości wpływają na siatkówkę, a stożki każdego typu nie są jednakowo stymulowane. Na tej podstawie długość fali jest postrzegana jako oddzielny kolor. Widzimy różne kolory, jeśli szyszki są nierówno podrażnione. Różne kolory i odcienie są uzyskiwane dzięki optycznemu mieszaniu kolorów podstawowych: czerwonego, niebieskiego i zielonego.
Latem, w ostrym słońcu lub zimą, kiedy biały śnieg oślepia nasze oczy, jesteśmy zmuszeni nosić okulary i ograniczać przepływ jasnego światła. Okulary nie tracą czerwonego koloru, szyszki dla percepcji czerwonego koloru są w spoczynku. Wszyscy zauważyli, jak wygodne są oczy w lesie, ponieważ działają tylko zielone szyszki, a odpoczywają stożki, które postrzegają czerwony i niebieski kolor.
Istnieją również odchylenia w postrzeganiu kolorów.
Jednym z tych odchyleń jest ślepota barw. Ślepota na kolory to brak postrzegania przez ludzkie oko jednego lub kilku kolorów lub wędrówki ich odcieni. Powód - brak stożków o określonym kolorze w siatkówce.
Ślepota barw może być wrodzona lub nabyta. Może wystąpić u osób starszych lub z powodu wcześniejszych chorób. Nie wpływa to na samopoczucie danej osoby, ale mogą obowiązywać ograniczenia w wyborze zawodu (osoba niewidoma nie może prowadzić pojazdu).
Jest jeszcze inne odchylenie od normy, są to ludzie, którzy są w stanie zobaczyć i odróżnić odcienie kolorów, które nie podlegają wizji zwykłej osoby. Tacy ludzie nazywani są tetrachromatami. Ten aspekt postrzegania koloru przez ludzkie oko nie został wystarczająco zbadany.
W placówkach medycznych istnieją specjalne tabele, które pomogą zbadać zdolność postrzegania kolorów i wykryć wszelkie zaburzenia widzenia.
Dzięki stożkom widzimy świat w całej okazałości, w całej gamie kolorów i odcieni. Bez nich nasze postrzeganie rzeczywistości przypominałoby czarno-biały film.
http://glaz.guru/stroenie-glaza/k-kakom-cvetu-izbiratelno-chuvstvitelny-kolbochki-setchatki.htmlStożki i widzenie kolorów są obecnie niekwestionowaną zasadą systemu wzrokowego w warunkach światła dziennego.
Według badań odpowiedzi retinomotorycznej fotoreceptorów w rybach (2011) udowodniono, że tylko stożki działają w świetle dziennym.
Fotoreceptory siatkówki stożka zawierają fotopigmenty - jodopsynę (rodzaj fotopigmentów opsynowych), a w zależności od rodzaju i struktury fotopigmentu, ich cząsteczki są najbardziej wrażliwe na długie długości fal świetlnych (czerwone), średnie długości fal świetlnych (kolor zielony) i krótkie długości fal świetlnych (niebieskie kolor). Skąd stożki o różnej wrażliwości na widmowe promienie światła w strefach (S, M., L - niebieski, zielony, czerwony) (patrz rys. 1) zależą oczywiście od długości fali i sekwencji ścieżek sygnałów przechodzących do mózgu postrzeganie kolorów otoczenia i tworzenie naszego optycznego obrazu w kolorze.
Ze względu na różnice morfologiczne w siatkówce kręgowej występują dwa główne typy fotoreceptorów, pręcików i stożków. Pręciki są fotoreceptorami, które zawierają wizualny pigment - rodopsynę (wersja Mig), wrażliwą na niebiesko-zielony kolor z czułością piku równą długości fali światła 498 nm. Pałeczki są bardzo wrażliwymi fotoreceptorami i są używane do widzenia w ciemnych warunkach przy zmierzchu i w nocy. Szyszki zawierają pigmenty - opsyny (wersja MiG). W zależności od rodzaju i struktury fotopigmentów opsyny, cząsteczki opsyny, głównie w stożkach, różnią się swoją czułością (patrz Rys. 13) i, w zależności od długości fali i sekwencji ścieżek, które sygnał przechodzi do mózgu, tworzą podstawę postrzegania środowiska przez kolor i tworzenia naszego wizualnego obrazu optycznego..
Jeśli chodzi o morfologię struktury, wszystkie stożki są takie same, wszystkie zawierają membranę w postaci stożka, w zewnętrznej części której znajdują się trzy sekcje z pigmentami opsyny o kolorach czerwonym, zielonym i niebieskim RGB, pręty mają postać membrany - cylindra o przekroju 1,5-2 mikronów. Chociaż stożki, w zależności od lokalizacji i połączeń z innymi komórkami siatkówki, są w równych odległościach ze względu na różną długość membrany. Na przykład niebieska membrana stożkowa S ma dłuższy kształt końcówki. Główną różnicą między stożkami jest obecność opsyny w błonach fotopigmentu, których zmiany zmieniają się w zależności od odebranej wiązki światła i emitowanego sygnału przeciwnika. (Potrafi reagować na główne promienie widma - czerwony + zielony, niebieski + żółty, czarny + biały zgodnie z zasadą wyboru najjaśniejszej wiązki przeciwnika). Pomimo różnych reprezentacji trójkomponentowego widzenia barw w postaci trzech stożków S, M, L, należy przedstawić ten trichromatyzm jednego stożka z jego wariantami percepcji promieni koloru (patrz str. 1).
Analizując system wizualny w kategoriach dnia i nocy, nie jest przypadkiem, że siatkówka oka zawiera stożki z membraną stożkową i pręty z cylindryczną membraną. Tylko stożek może odbierać promienie światła w świetle dziennym. Stożkowa forma membrany stożkowej z wyborem przeciwnika jednego z trzech głównych promieni RGB z wiązki światła jest przeznaczona dla części przednich promieni kolorów czerwonego, zielonego i niebieskiego. Zgodnie z zasadą wyboru przeciwnika, trzy pary kolorów są uważane za zielone + czerwone, niebieskie + żółte i białe + czarne, które są zaangażowane w mieszanie trzech głównych promieni widma RGB. Jednocześnie, z punktu widzenia reakcji retinomotorowej fotoreceptora, granicą przejścia między nocą a światłem dziennym jest obszar o długości fali około 500 nm. Nie jest przypadkiem, że w świetle dziennym stożki aktywnie postrzegają zielone i czerwone promienie i widzimy główną strefę widzenia dnia w środku siatkówki - żółtą plamkę (centralna część siatkówki jest reprezentowana przez fossę i obszar w odległości 6 mm od niej). Gdzie znajdują się głównie szyszki, a główne promienie światła w świetle dziennym dla oka są zielonymi i czerwonymi promieniami, skąd kolor tej strefy jest żółty. Promienie ultrafioletowe i niebieskie w świetle dziennym są filtrowane i przechwytywane przez stożki o czułości szczytowej w zakresie 400-485nm, tj. 435 nm Fotony niebieskich promieni świetlnych o większej energii, tj. o długościach fal mniejszych niż 435 nm są filtrowane pod kontrolą fotoreceptorów zwojowych z pigmentem melaninowym ipRGC. Tak w świetle dziennym stożki o znormalizowanej czułości S, M., L, tj. morfologicznie identyczne stożki z fotopigmentami opsynami, które są w stanie wybrać w inny sposób jaśniejsze sygnały czerwonych, zielonych, niebieskich promieni światła do mózgu, w zależności od otrzymanego promienia punktu obiektu.
Przy oświetleniu zmierzchowym lub nocnym (jak wspomniano powyżej), gdy pręty wydają się być otwarte, okres znikania czerwonych i zielonych promieni zaczyna się od okresu postrzegania przez pręty silnie nasyconych energii fotonów promieni niebieskich i ultrafioletowych. Pod tym względem kształt membrany jest tworzony tylko dla promieni niebieskich, w których średnica przedniego przekroju poprzecznego wiązki wynosi 1,5-2 mikrony, równa średnicy cylindra prętów.
Wizualne widzenie kolorów jest podstawą współczesnych teorii widzenia kolorów. Widzenie kolorów pojawiające się w układzie wzrokowym jest inicjowane przez absorpcję światła przy użyciu trzech różnych klas widmowych stożków (stożków). Dlatego widzenie kolorów jest opisane jako trójwarstwowa percepcja podstawowych kolorów lub jako percepcja, poczucie koloru. Początkowo badania psychofizyczne wykazały, że kolory można skonfigurować tak, aby używały trzech różnych systemów (elementów podstawowych). W 1802 roku Thomas Young zaproponował model, w którym percepcja kolorów może być zakodowana w trzech podstawowych kolorach fotoreceptorów, ale nie przez kodowanie tysięcy receptorów kolorów dla poszczególnych kolorów. [3]
Czułość spektralna stożków może być określona kilkoma metodami. Dwie z tych metod obejmują odpowiedzi receptorów izolujących (receptorowych) (Baylor i in., 1984) z zastosowaniem funkcji normalnego koloru i dichromatyzmu lub dwuskładnikowej percepcji kolorów (dichromatów) (Smith i Humble, 1975; dichromat jest przedmiotem, którego siatkówka ma jeden stożek z fotopigmentacją w membranie (fotopigment), wystarczający do tego), mikrospektrometria (mikrospektrometria) (Bowmaker i Dartnall, 1980) lub oparta na odbiciu promieni świetlnych - densytometria (Rashton, 1963, 1966). W metodzie mikrospektrometru polega na wyborze jednego stożka, przez który przechodzi światło. Zmiany w transmisji różnych długości fal można wykorzystać do obliczenia absorpcji spektralnej przez stożek lub zdolności do określenia zmian w odpowiedzi elektrycznej. Odbicie densytometryczne obejmuje kierunek, strukturę światła w siatkówce oraz określenie zmiany absorpcji w funkcji długości fali. Wyniki te są następnie wykorzystywane do obliczenia absorpcji widmowej.
Wyizolowano trzy klasy stożków w ludzkiej siatkówce, które wyizolowano ze wskazanych technologii. Te trzy klasy „stożków” reprezentują:
Każdy ma inną, ale nakładającą się czułość widmową. Widmowa czułość stożków S z pikiem przy około 440 nm, rdzeniami M wynosi 545 nm, a stożki L z pikiem przy 565 nm po korektach, dla wstępnej utraty światła przez siatkówkę. Chociaż różne metody pomiarowe dały wyniki w kilku różnych wersjach maksymalnej wartości czułości (rys. 1).
Tak więc Robert G. Leitl - profesor Optometrii na Wydziale Optometrii i Wizji Nauki, w wyniku najbardziej subtelnych pomiarów postrzegania kolorów szyszek różnymi metodami, skonstruował wykresy stożków-S (niebieski), stożków-M (zielony) i stożków-L (czerwony) na podstawie funkcji liniowych zależności. Wykresy pokazują, że stożki działają w widzeniu kolorów (S, M., L). Ostatnie badania dotyczące widzenia barwnego ryb w 2011 r. Wykazały, że tylko stożki działają w widzeniu kolorów. Kije działają w słabym i nocnym oświetleniu. (Patrz Reakcja retinomotoryczna fotoreceptorów).
http://traditio.wiki/%D0%9A%D0%BE%D0%BB%D0%B1%D0%BE%D1%87%D0%BA%D0%B8_%D1%81%D0B5%D1 % 82% D1% 87% D0% B0% D1% 82% D0% BA% D0% B8% D0% B3% D0% BB% D0% B0% D0% B7% D0% B0% D0% B8_% D1% 86 % D0% B2% D0% B5% D1% 82% D0% BD% D0% BE% D0% B5% D0% B7% D1% 80% D0% B5% D0% BD% D0% B8% D0% B5Pręty i stożki są światłoczułymi receptorami siatkówki, zwanymi również fotoreceptorami. Ich głównym zadaniem jest przekształcenie stymulacji światłem w nerwową. Oznacza to, że zamieniają promienie świetlne w impulsy elektryczne, które wchodzą do mózgu przez nerw wzrokowy, które po pewnym przetworzeniu stają się obrazami, które postrzegamy. Każdy typ fotoreceptora ma swoje własne zadanie. Pręty odpowiadają za percepcję światła w warunkach słabego oświetlenia (widzenie w nocy). Stożki są odpowiedzialne za ostrość wzroku, a także postrzeganie kolorów (widzenie w dzień).
Te fotoreceptory mają postać cylindra, którego długość wynosi około 0,06 mm i średnicę około 0,002 mm. Zatem taki cylinder jest rzeczywiście całkiem podobny do różdżki. Oko zdrowej osoby zawiera około 115-120 milionów pałeczek.
Ludzką gałkę oczną można podzielić na 4 strefy segmentowe:
1 - Zewnętrzna strefa segmentowa (zawiera dyski membranowe zawierające rodopsynę),
2 - Segmentowa strefa łącząca (cilium),
3 - Wewnętrzna strefa segmentowa (obejmuje mitochondria),
4 - Podstawowa strefa segmentowa (połączenie nerwowe).
Pręty są bardzo światłoczułe. Tak więc dla ich reakcji jest wystarczająca energia 1 fotonu (najmniejszej, elementarnej cząstki światła). Ten fakt jest bardzo ważny w przypadku noktowizji, która pozwala widzieć w słabym świetle.
Pałeczki nie potrafią odróżnić kolorów, głównie z powodu obecności w nich tylko jednego pigmentu - rodopsyny. Pigment rodopsyny, inaczej zwany wzrokowym fioletem, ze względu na włączone grupy białek (chromofory i opsyny) ma 2 maksymalne pochłanianie światła. To prawda, że jedna z maksimów znajduje się poza krawędzią światła widzianego przez ludzkie oko (278 nm to obszar promieniowania UV), więc prawdopodobnie powinieneś nazwać to maksymalną absorpcją fali. Ale drugie maksimum jest widoczne dla oka - istnieje przy 498 nm, znajduje się na granicy zielonego i niebieskiego spektrum kolorów.
Wiadomo, że rodopsyna obecna w pręcikach reaguje na światło znacznie wolniej niż jodopsyna zawarta w szyszkach. Dlatego pręty charakteryzują się słabą reakcją na dynamikę strumieni światła, a ponadto nie odróżniają wyraźnie ruchu przedmiotów. A ostrość widzenia nie jest ich przywilejem.
Te fotoreceptory otrzymały również swoją nazwę dzięki charakterystycznej formie, podobnej do formy kolb laboratoryjnych. Stożek ma długość około 0,05 mm, jego średnica w najwęższym punkcie wynosi około 0,001 mm, aw najszerszym miejscu wynosi 0,004. Siatkówka zdrowej osoby dorosłej zawiera około 7 milionów szyszek.
Szyszki są mniej wrażliwe na światło. Oznacza to, że w celu zainicjowania ich działania wymagany jest strumień świetlny, który jest dziesięć razy bardziej intensywny niż w przypadku wzbudzenia pracy prętów. Ale stożki przetwarzają strumienie światła znacznie intensywniej niż pręty, dlatego lepiej je postrzegają i zmieniają (na przykład lepiej rozróżniają światło, gdy obiekty poruszają się, w stosunku do oka, w dynamice). Ponadto bardziej precyzyjnie określają obraz.
Stożki ludzkiego oka zawierają również 4 strefy segmentowe:
1 - Zewnętrzna strefa segmentowa (zawiera dyski membranowe zawierające jodopsynę),
2 - Segmentowa strefa połączeń (holowanie),
3 - Wewnętrzna strefa segmentowa (obejmuje mitochondria),
4 - Złącze synaptyczne lub segment podstawowy.
Powodem wyżej opisanych właściwości szyszek jest zawartość w nich specyficznego pigmentu jodopsynowego. Obecnie wyizolowano i udowodniono dwa rodzaje tego pigmentu: erytrolab (jodopsyna, wrażliwa na czerwone widmo i długie fale L) oraz chloroab (jodopsyna, wrażliwa na zielone widmo i średnie fale M). Pigment, który jest wrażliwy na niebieskie widmo i krótkie fale S, nie został jeszcze znaleziony, chociaż nazwa za nim jest już ustalona - cyanolab.
Podział stożka według rodzajów dominacji pigmentów barwnych w nich (erytrolab, chloro-labore, cyanolab) wynika z trójskładnikowej hipotezy widzenia. Istnieje jednak inna teoria widzenia - nieliniowa dwuskładnikowa. Jego zwolennicy uważają, że wszystkie stożki zawierają erytrolab i hloro-lab w tym samym czasie, a zatem są w stanie dostrzec kolory zarówno czerwonego, jak i zielonego widma. Rola cyanolabu w tym przypadku polega na wykonaniu wyblakłych pręcików rodopsynowych. Teorię tę potwierdzają przykłady osób z ślepotą barwną, mianowicie niemożność odróżnienia niebieskiej części widma (tritanopia). Mają też trudności z widzeniem w półmroku (hemeralopia), co jest oznaką anomalnej aktywności prętów siatkówki.
Porażka prętów i stożków oka jest możliwa dzięki różnym patologiom siatkówki:
http://mgkl.ru/patient/stroenie-glaza/palochki-i-kolbochki