W ostatnich latach CT oka i strefę oczodołu coraz częściej stosuje się do diagnozowania chorób oczu. Najczęściej przepisywana jest tomografia komputerowa w celu określenia ubytków kości, a także nowotworów o różnej etiologii. Badania statystyczne pokazują, że co roku zwiększa się liczba guzów przerzutowych w okolicy oczodołu. Jednocześnie CT oka jest tak wrażliwe, że pomaga wykryć nawet małe guzy.
Podczas CT promienie rentgenowskie przechodzą przez badany obszar (górna część głowy), w wyniku czego powstaje obraz, reprezentowany przez obrazy warstw i oczu. W tomografii komputerowej lekarz może badać strukturę nerwu wzrokowego, tętnic i żył siatkówki, gruczołów łzowych, gałki ocznej i mięśni gałki ocznej. Badanie może wykryć objawy zapalenia, zwyrodnienia, przerostu guza lub urazu.
Zazwyczaj region oczodołu CT jest zalecany dla:
Ponadto wskazaniem do CT orbit jest nagłe nagłe zmniejszenie widzenia, obecność bólu, a także inne oznaki wzrostu guza.
Pomimo faktu, że tomografia komputerowa oczodołów jest nieinwazyjną metodą badania, istnieje szereg warunków, w których niemożliwe jest wykonanie tomografii komputerowej:
Przed tomografią komputerową oczodołów nie trzeba specjalnie przygotowywać. W przypadku badań kontrastu wskazane jest, aby nie jeść.
Po pierwsze, pacjent leży na stole, który jest częścią instalacji do wykonywania CT. Ten stół może poruszać się w różnych płaszczyznach i podczas badania wjeżdża w łuk rentgenowski. Procedura trwa mniej niż minutę, jeśli kontrast się skończy, czas wykonania wydłuża się do 15 minut. Podczas całego okresu badania pacjent musi leżeć nieruchomo, w przeciwnym razie obrazy będą rozmazane i nieinformacyjne. Lekarz przekazuje pacjentowi instrukcje przez głośnik, ponieważ znajduje się w innym pomieszczeniu, oddzielonym grubym szkłem. Podczas wykonywania tomografii komputerowej tylko część głowy pacjenta znajduje się w obszarze naświetlania. Narządy miednicy, jeśli to konieczne, przykryć peleryną ołowiową.
W ciągu godziny po badaniu pacjent otrzymuje wnioski na temat rąk, a także same obrazy, które można wydrukować na filmie lub nagrać na nośnikach elektronicznych.
Przeprowadzając tomografię komputerową obszaru orbity, ekspozycja na promieniowanie organizmu jest minimalna w porównaniu z tradycyjnym obrazem rentgenowskim. Ponadto informatyzacja techniki jest znacznie wyższa.
Inne zalety metody CT to:
Jedną z metod diagnostycznych, które mogą zastąpić orbity CT, jest MRI. Jednak MRI jest znacznie gorszą wizualizowaną strukturą kości, więc podczas obrazowania metodą rezonansu magnetycznego występują trudności w identyfikacji procesu nowotworowego lub zmian urazowych.
Podczas badania pacjentów z podejrzeniem chorób oczu lekarze często korzystają ze specjalnych metod diagnostycznych (oftalmoskopia, badania elektrofizjologiczne). Czasami badania te są wystarczające, aby prawidłowo zidentyfikować patologię, ale w niektórych przypadkach przepisuje się dodatkowe CT lub MRI.
Tomografię komputerową oka można wykonać w specjalistycznym centrum medycznym, w którym dostępny jest niezbędny sprzęt. Również w klinice powinien być specjalista, który potrafi kompetentnie rozszyfrować powstałe obrazy.
TK skanów nasadek można wykonać nie tylko na podstawie recepty, ale także na życzenie pacjenta. Ta usługa jest w większości przypadków płatna. Koszt CT wynosi 3000-4000 rubli, aw przypadku kontrastu - 7500 rubli.
http://setchatkaglaza.ru/kompyuternaya-tomografiyaOrbita jest stożkową masą kostną. Szeroka część stożka jest skierowana do przodu, wąska część stożka wnika głęboko w czaszkę. Gałka oczna, mięśnie oka, gruczoły łzowe, tkanka tłuszczowa, liczne naczynia i nerwy są umieszczone wewnątrz orbity. Orbita znajduje się w pobliżu takich struktur anatomicznych jak jama czaszki, jama nosowa, zatoki nosowe, nosogardziel. Między tymi strukturami występuje złożony związek anatomiczny i topograficzny.
Patologiczne zmiany na orbicie mogą początkowo rozwijać się na orbicie i mogą się do niej przenieść z anatomicznych struktur znajdujących się w pobliżu. Wszystko to prowadzi do trudności w diagnozowaniu chorób i konieczności stosowania tak poważnych metod badania, jak tomografia komputerowa oczodołów.
Tomografia komputerowa oka jest informacyjną, nieinwazyjną metodą badania orbity, gałki ocznej, nerwów wzrokowych i otaczających tkanek miękkich i struktur kostnych.
Na obrazach uzyskanych za pomocą tomografii komputerowej można zobaczyć następujące zmiany patologiczne:
Tkanka tłuszczowa wypełniająca orbitę oka ma niską gęstość. Na tle tkanki tłuszczowej wyraźnie widoczne są bardziej gęste organy znajdujące się na orbicie, a także ciała obce i nowotwory. Dzięki temu, w zależności od wskazań do badania, tomografia komputerowa może być wykonywana z kontrastem lub bez.
Środek kontrastowy do badania oka podaje się dożylnie.
Możliwe jest uzyskanie skierowania na CT orbit od lekarza w następujących przypadkach:
Przeciwwskazania do tomografii komputerowej dzieli się na bezwzględne i względne.
Do bezwzględnych przeciwwskazań należą:
Przeciwwskazania względne:
Zabrania się przeprowadzania ankiety z użyciem środka kontrastowego w następujących kategoriach pacjentów:
Jeśli procedura badania obejmuje podanie kontrastowego leku, należy powstrzymać się od jedzenia i picia przez 6 godzin przed badaniem.
Podczas przeprowadzania tomografii komputerowej bez wzmocnienia kontrastu nie są wymagane żadne ograniczenia przed zabiegiem.
Dla własnej wygody podczas zabiegu pacjent musi wybrać ubrania o swobodnym kroju, w których będzie wygodnie leżeć w pozycji leżącej przez długi czas.
Łańcuch, spinki do włosów, szpilki i szpilki muszą zostać usunięte przed badaniem, aby nie nakładały się na obrazy tkanki oczodołu.
Pacjent umieszcza się na chowanym stole skanera w pozycji leżącej lub na brzuchu. Aby ułatwić osobie trzymanie się nieruchomo przez cały czas trwania procedury, używane są specjalne poduszki i pasy.
Główka stołu jest umieszczona w łuku skanera. Samo badanie może trwać od 1 do 15 minut w zależności od tego, czy konieczne jest podanie środka kontrastowego.
Początkowo badanie można przeprowadzić bez kontrastu. Jeśli lekarz widzi zmiany na zdjęciach, które nie są wyświetlane bez substancji kontrastującej wystarczająco wyraźnie, aby je zidentyfikować, wprowadzany jest kontrast.
Po wstrzyknięciu środka kontrastowego badanie powtarza się. Po uzyskaniu obrazów obszaru oczodołu lekarz sprawdza ich jakość. Jeśli zdjęcia są wyraźne i szczegółowe, ankieta jest uważana za kompletną, a wyniki są przesyłane do transkryptu.
Zdjęcia wykonane podczas badania są opisane i rozszyfrowane przez lekarza diagnostyki radiologicznej. Zwykle trwa od 30 do 60 minut, aby zidentyfikować oznaki istniejącej patologii i sformułowanie wniosku przez lekarza. Pacjent otrzymuje na swoje ręce obrazy, które można zapisać na dowolnym nośniku pamięci, takim jak dysk lub karta flash, lub wydrukować na filmie lub papierze. Wniosek jest wydawany pacjentowi na papierze, poświadczony podpisem i pieczęcią lekarza.
Tomografia komputerowa odnosi się do tych metod badania, które muszą być wykonywane tylko zgodnie ze ścisłymi wskazaniami, ponieważ na ciało ludzkie podczas zabiegu wpływają promienie rentgenowskie. Dawka promieniowania, jaką pacjent otrzymuje w jednym badaniu, jest niewielka. Jednak nawet małe dawki otrzymane w krótkim okresie czasu mogą mieć niekorzystny ogólny efekt. Dlatego w odniesieniu do tomografii komputerowej ograniczenia nakłada się zarówno na objętość jednego badania, jak i na mnogość tomografii komputerowej na pacjenta. Optymalny odstęp czasu między CT wynosi 12 miesięcy. Jeśli istnieją poważne powody, możesz powtórzyć badanie po 6 miesiącach.
http://mrt-gid.ru/kt/kt-glaza/Tomografia komputerowa siatkówki (znana również jako optyczna tomografia koherencyjna) jest popularna i wzbudza zaufanie okulistów. Jak wiadomo, medycyna nie stoi w miejscu, a obecnie mamy możliwość poddania się badaniu siatkówki za pomocą bezdotykowego i bezbolesnego sposobu, takiego jak tomografia komputerowa.
Tomograf wykorzystuje promieniowanie rentgenowskie, które pozwala skanować górną część głowy pacjenta. W końcu ekran specjalisty wyświetla obrazy orbit w warstwach, co pozwala ocenić stan siatkówki, nerwu ocznego (wzrokowego), identyfikując początkowe stadia choroby, a zatem przepisując pacjentowi terminowe leczenie.
Optyczna tomografia koherencyjna oka jest powszechną metodą diagnostyczną, więc okuliści często uciekają się do tej procedury. Główne wskazania do tego badania są następujące:
Podobnie jak w przypadku tomografii komputerowej innych narządów ludzkich, badanie siatkówki może być wykonane przy użyciu kontrastu (substancja zawierająca jod), więc pacjent powinien powstrzymać się od jedzenia na 4 godziny przed zaplanowanym czasem zabiegu. Żadne inne środki przygotowawcze (na przykład badania, ultradźwięki) nie są wymagane w przypadku CT siatkówki. Bezpośrednio przed rozpoczęciem tomografii pacjent powinien usunąć wszystkie metalowe przedmioty i biżuterię, ponieważ mogą one znacznie zniekształcić wyniki badania w związku z konkretnym urządzeniem tomografu komputerowego. Należy ostrzec lekarza o możliwych reakcjach alergicznych na substancje barwiące.
Jak wspomniano wcześniej, procedura tomografii komputerowej siatkówki trwa mniej niż minutę (bez użycia kontrastu) i około 15 minut, jeśli konieczne jest wstrzyknięcie substancji zawierającej jod (w tym przypadku jest ona przyjmowana na pusty żołądek). Przed rozpoczęciem diagnozy lekarz mówi o tym, jak przebiegnie cały proces. Należy zauważyć, że pacjenci nie mają powodów do obaw - badanie jest nie tylko krótkotrwałe, ale także bezbolesne. Sam proces badania przebiega następująco: po usunięciu przez pacjenta wszystkich metalowych przedmiotów, należy go położyć na specjalnym stole, który następnie zostanie przeniesiony do tomografu, tak aby głowa pacjenta dostała się do obszaru skanowania. Podobnie jak w przypadku innych rodzajów tomografii, pacjent musi być nieruchomy.
Czarno-biały trójwymiarowy obraz jest wyświetlany na komputerze radiologa, który umożliwia zbadanie gałek ocznych, siatkówki, nerwu wzrokowego ze wszystkich stron. Obraz można powiększyć, aby zobaczyć drobne szczegóły. Wszystkie wyniki są przechowywane na komputerze kliniki, w której wykonywany jest CT siatkówki.
Po pierwsze, główną zaletą tomografii komputerowej siatkówki jest brak kontaktu, ponieważ oczy są nadwrażliwe na dotyk i zakłócenia. Po drugie, procedura trwa nie dłużej niż minutę (pod warunkiem, że kontrast nie jest używany). Po trzecie, diagnoza jest całkowicie bezbolesna (ze względu na brak fizycznej interwencji). OCT siatkówki pozwala lekarzom na otrzymywanie szczegółowych i jasnych informacji o stanie oczu pacjenta, co jest niewątpliwą zaletą. Wreszcie, ta metoda diagnostyczna jest dość budżetowa, jej koszt może sięgnąć 3000-4500 rubli.
Podobnie jak wiele innych rodzajów badań, tomografia komputerowa siatkówki ma przeciwwskazania:
Wyniki tomografii to nie tylko trójwymiarowy obraz i obrazy według warstw, ale także różne tabele, wykresy i protokoły. Aby odszyfrować uzyskane wyniki, specjalista może użyć dodatkowej bazy danych przechowywanej w pamięci tomografu. W rezultacie lekarz otrzymuje dane dotyczące charakterystyki tkanek, lokalizacji zagęszczenia i przerzedzenia, lokalizacji urazów i patologii, ich wielkości, stopnia rozwoju. Innymi słowy, wszystkie niezbędne parametry do sformułowania prawidłowej diagnozy.
Tomografia komputerowa (CT) jest nieniszczącą metodą tomograficzną do badania narządów wewnętrznych warstwa po warstwie, która opiera się na wykorzystaniu promieni rentgenowskich. Ta metoda diagnozowania od dawna jest z powodzeniem stosowana w różnych dziedzinach medycyny, ale pojawiła się całkiem niedawno w praktyce okulistycznej.
Tomografia komputerowa oka jest nieinwazyjnym, koherentnym badaniem tylnej części oczodołu (nerwu wzrokowego i siatkówki). Mechanizm działania procedury na wiele sposobów przypomina technologię ultradźwięków, ale podczas tomografii oko nie jest badane przez fale akustyczne, ale przez promieniowanie laserowe w podczerwieni.
Metoda opiera się na wykorzystaniu tomografu optycznego z pomocą promieniowania, z którego lekarz bada orbity oka. Wszystkie zeskanowane informacje są przesyłane na ekran urządzenia komputerowego, gdzie pojawia się trójwymiarowy obraz narządu testowego, co pozwala osobie przeprowadzającej procedurę na analizę strukturalnego i funkcjonalnego stanu siatkówki oka w czasie rzeczywistym i określenie nawet najmniejszych zmian w jego strukturze. Nowoczesne tomografy są zwykle wyposażone w dodatkowy moduł, który umożliwia zbadanie całego obszaru orbity oka, w tym rogu i tęczówki.
Aby uzyskać bardziej szczegółową diagnozę patologii oka, lekarz może wykonać procedurę za pomocą środka kontrastowego, w którym to przypadku będzie nazywany spektralnym CT.
Główne wskazania do optycznego CT obejmują:
Ponadto często wykonuje się spójną tomografię oka w celu oceny skuteczności leczenia patologii siatkówki oka i analizy wszystkich zmian zachodzących w jej strukturze. Tomografia komputerowa nie szkodzi zdrowiu ludzkiemu, więc można to zrobić tak często, jak wymaga tego lekarz (wyniki każdego badania są przechowywane na komputerze).
Nie ma przygotowania do optycznej tomografii komputerowej, badanie przeprowadza się o każdej porze dnia. Podczas procedury osoba jest proszona o przymocowanie oczu oka, które jest obecnie badane na specjalnym znaku, po czym specjaliści wykonają kilka skanów. Wyniki tomografii komputerowej są wyświetlane na ekranie komputera w postaci specjalnych tabel, a dla wygody ich deszyfrowania lekarz korzysta z dodatkowej bazy danych (znajduje się w pamięci tomografu optycznego), która pokazuje podobne wskaźniki badawcze uzyskane od innych pacjentów. Wszystkie rodzaje krwotoków w siatkówce i zmętnieniu rogówki mogą uczynić procedurę mniej pouczającą.
Przewodzący optyczny CT jest przeciwwskazany dla kobiet w ciąży i karmiących piersią, dzieci w wieku poniżej 14 lat, osób z chorymi nerkami lub alergiami na główne składniki środka kontrastowego (podczas przeprowadzania badania spektralnego).
Pole wprowadzania kontrastu osoby może być zakłócone bólem głowy, nudnościami lub wymiotami (skutki uboczne znikają same w ciągu 4–5 godzin).
Główną alternatywą dla tomografii komputerowej jest obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego oka (MRI), ale okuliści twierdzą, że ten drugi słabo wizualizuje urazy lub procesy onkologiczne w siatkówce oka (specjalista decyduje się na MRI lub CT). Wobec braku możliwości tomografii, lekarze mogą przepisać pacjentowi skierowanie na badania elektrofizjologiczne lub oftalmoskopię, ale tomografia daje najbardziej dokładne wyniki.
Obecnie koherentna tomografia jest uważana nie tylko za najbardziej pouczającą metodę badania oka, ale także za najbezpieczniejszy podtyp biopsji optycznej (badanie struktury narządu warstwa po warstwie), ponieważ pozwala lekarzowi zbadać tkankę orbity oka, unikając traumatycznej procedury usuwania jej części.
Z ćwiczeniami i umiarkowaniem większość ludzi może obejść się bez leków.
http://simptomer.ru/metody/kt-glazaIstnieje ograniczona liczba sposobów wizualizacji dokładnej struktury i najmniejszych procesów patologicznych w strukturze narządu wzroku. Użycie prostej oftalmoskopii nie wystarcza do pełnej diagnozy. Stosunkowo niedawno, od końca ubiegłego wieku, optyczna koherentna tomografia (OCT) została wykorzystana do dokładnego zbadania stanu struktur oka.
OCT oka to nieinwazyjna bezpieczna metoda badania wszystkich struktur narządu wzroku w celu uzyskania dokładnych danych o najmniejszych uszkodzeniach. W stopniu rozdzielczości z koherentną tomografią nie można porównywać ani jednego precyzyjnego sprzętu diagnostycznego. Procedura pozwala wykryć uszkodzenia struktur oka o wielkości 4 mikronów.
Istotą metody jest nierównomierne odbijanie wiązki światła podczerwonego od różnych cech strukturalnych oka. Technika jest jednocześnie zbliżona do dwóch procedur diagnostycznych: USG i tomografii komputerowej. Ale w porównaniu z nimi, wygrywa znacznie, ponieważ obrazy są wyraźne, rozdzielczość jest duża, nie ma ekspozycji na promieniowanie.
Optyczna koherentna tomografia oka pozwala ocenić wszystkie części narządu wzroku. Jednak najbardziej pouczająca jest manipulacja podczas analizowania cech następujących struktur oka:
Szczególnym rodzajem badań jest optyczna koherentna tomografia siatkówki. Procedura pozwala zidentyfikować nieprawidłowości strukturalne w tej strefie oka przy minimalnych uszkodzeniach. Do badania obszaru plamki żółtej - obszaru największej ostrości wzroku, siatkówki OCT nie ma pełnoprawnych analogów.
Większość chorób narządu wzroku, a także objawy uszkodzenia oka, są wskazaniami do spójnej tomografii.
Warunki, w jakich przeprowadzana jest procedura, są następujące:
Oprócz samych chorób istnieją objawy podejrzane o uszkodzenia siatkówki. Służą również jako wskazania do badania:
Oprócz wskazań klinicznych istnieją społeczne. Ponieważ procedura jest całkowicie bezpieczna, zaleca się przeprowadzenie następujących kategorii obywateli:
Procedura przeprowadzana jest w specjalnym pomieszczeniu wyposażonym w skaner OCT. Jest to urządzenie ze skanerem optycznym, z soczewki, której wiązki światła podczerwonego są kierowane do narządu wzroku. Wynik skanowania jest zapisywany na podłączonym monitorze w postaci warstwowego obrazu tomograficznego. Urządzenie przekształca sygnały w specjalne tabele, za pomocą których ocenia się strukturę siatkówki.
Przygotowanie do egzaminu nie jest wymagane. Może zostać zakończone w dowolnym momencie. Pacjent w pozycji siedzącej skupia wzrok na specjalnym punkcie wskazanym przez lekarza. Następnie utrzymuje spokój i ostrość przez 2 minuty. To wystarczy na pełne skanowanie. Urządzenie przetwarza wyniki, lekarz ocenia stan struktur oka iw ciągu pół godziny wyciąga wniosek o procesach patologicznych w narządzie widzenia.
Tomografia oka za pomocą skanera OCT jest wykonywana tylko w specjalistycznych klinikach okulistycznych. Nawet w dużych obszarach metropolitalnych nie ma dużej liczby ośrodków medycznych oferujących usługi. Koszt różni się w zależności od zakresu badania. W pełni oczy OCT oszacowano na około 2 tysiące rubli, tylko siatkówka - 800 rubli. Jeśli potrzebujesz zdiagnozować oba narządy wzroku, koszt podwaja się.
Ponieważ badanie jest bezpieczne, istnieje kilka przeciwwskazań. Mogą być reprezentowane jako:
Ostatnie przeciwwskazanie jest względne, ponieważ po wypłukaniu podłoża diagnostycznego, które można znaleźć po różnych badaniach okulistycznych, na przykład gonioskopii, wykonuje się manipulację. Ale w praktyce w ciągu jednego dnia obie procedury nie łączą się.
Przeciwwskazania względne są również związane z optycznymi mediami ocznymi. Diagnostyka może być przeprowadzona, ale obrazy nie są tak wysokiej jakości. Ponieważ nie ma ekspozycji, nie występuje również efekt magnesu, obecność rozruszników serca i innych wszczepionych urządzeń nie jest przyczyną niepowodzenia badania.
Lista chorób, które można wykryć za pomocą KTZ oka, wygląda następująco:
Optyczna koherentna tomografia oka jest więc całkowicie bezpieczną metodą diagnostyczną. Może być stosowany u wielu pacjentów, w tym u tych, którzy są przeciwwskazani w innych precyzyjnych metodach badawczych. Zabieg ma pewne przeciwwskazania, jest wykonywany tylko w klinikach okulistycznych.
Biorąc pod uwagę bezpieczeństwo badania, OCT jest pożądane dla wszystkich osób powyżej 50 roku życia do wykrywania drobnych strukturalnych wad siatkówki. Pozwoli to na zdiagnozowanie chorób na wczesnym etapie i na utrzymanie wysokiej jakości widzenia przez dłuższy czas.
http://diagnostlab.ru/kt/golova-sheya/okt-setchatki-glaza-chto-eto-takoe.htmlPrawie wszystkie choroby oczu, w zależności od ciężkości przebiegu, mogą mieć negatywny wpływ na jakość widzenia. Pod tym względem najważniejszym czynnikiem decydującym o powodzeniu leczenia jest terminowa diagnoza. Główną przyczyną częściowej lub całkowitej utraty wzroku w chorobach okulistycznych, takich jak jaskra lub różne uszkodzenia siatkówki, jest brak lub osłabienie objawów.
Dzięki możliwościom współczesnej medycyny wykrycie takiej patologii na wczesnym etapie pozwala uniknąć możliwych powikłań i zatrzymać postęp choroby. Jednak potrzeba wczesnej diagnozy obejmuje badanie warunkowo zdrowych osób, które nie są gotowe do poddania się wyniszczającym lub traumatycznym zabiegom.
Pojawienie się optycznej tomografii koherencyjnej (OCT) nie tylko pomogło rozwiązać problem wyboru uniwersalnej techniki diagnostycznej, ale także zmieniło opinię okulistów na temat niektórych chorób oczu. Jaka jest podstawa zasady OCT, co to jest i jakie są jej możliwości diagnostyczne? Odpowiedź na te i inne pytania można znaleźć w artykule.
Optyczna koherentna tomografia jest metodą diagnostyczną, wykorzystywaną głównie w okulistyce, która pozwala uzyskać strukturalny obraz tkanki oka na poziomie komórkowym, w przekroju poprzecznym i przy wysokiej rozdzielczości. Mechanizm uzyskiwania informacji w OCT łączy zasady dwóch głównych metod diagnostycznych - USG i RTG.
Jeśli przetwarzanie danych odbywa się zgodnie z zasadami podobnymi do tomografii komputerowej, która rejestruje różnicę w natężeniu promieniowania rentgenowskiego przechodzącego przez ciało, wówczas podczas wykonywania OCT rejestruje się ilość promieniowania podczerwonego odbijanego od tkanek. Podejście to ma pewne podobieństwa do ultradźwięków, gdzie mierzą czas przejścia fali ultradźwiękowej ze źródła do badanego obiektu iz powrotem do urządzenia rejestrującego.
Wiązka podczerwieni stosowana w diagnostyce, o długości fali od 820 do 1310 nm, koncentruje się na obiekcie badania, a następnie mierzona jest wielkość i intensywność odbijanego sygnału świetlnego. W zależności od właściwości optycznych różnych tkanek, część wiązki jest rozproszona, a część jest odbijana, co pozwala uzyskać wyobrażenie o strukturze badanego obszaru na różnych głębokościach.
Powstały wzorzec interferencji, wykorzystujący przetwarzanie komputerowe, przybiera formę obrazu, w którym, zgodnie z określoną skalą, strefy o wysokim współczynniku odbicia są malowane w kolorach czerwonego widma (ciepłe), a niskie w zakresie od niebieskiego do czarnego (zimne). Warstwa nabłonka pigmentu tęczówki oka i włókien nerwowych odznacza się najwyższym współczynnikiem odbicia, warstwa splotowata siatkówki ma współczynnik odbicia od środka, a ciało szkliste jest całkowicie przezroczyste dla promieni podczerwonych, dlatego jest zabarwione na czarno na tomogramie.
Podstawą wszystkich typów tomografii optyczno-koherentnej jest rejestracja wzoru interferencyjnego tworzonego przez dwa promienie emitowane z jednego źródła. Ze względu na fakt, że prędkość fali świetlnej jest tak duża, że nie można jej ustalić i zmierzyć, właściwość koherentnych fal świetlnych jest wykorzystywana do tworzenia efektu interferencji.
W tym celu wiązka emitowana przez diodę superluminescencyjną jest dzielona na 2 części, z których pierwsza jest kierowana na obszar badania, a druga na lustro. Niezbędnym warunkiem niezbędnym do uzyskania efektu interferencji jest równa odległość fotodetektora od obiektu i fotodetektora do lustra. Zmiany natężenia promieniowania pozwalają scharakteryzować strukturę każdego konkretnego punktu.
Istnieją 2 typy OCT wykorzystywane do badania orbity oka, których jakość różni się znacznie:
OST w dziedzinie czasu jest najczęściej stosowaną do niedawna metodą skanowania, której rozdzielczość wynosi około 9 μm. Aby uzyskać skan 1-D określonego punktu, lekarz musiał ręcznie przesunąć ruchome lustro, które znajduje się na ramieniu podtrzymującym, aż do osiągnięcia równej odległości między wszystkimi obiektami. Od dokładności i szybkości ruchu zależy czas skanowania i jakość wyników.
Spectral OCT. W przeciwieństwie do OST w dziedzinie czasu, w widmowym OCT wykorzystano diodę szerokopasmową jako emiter, która pozwala odbierać kilka fal świetlnych o różnych długościach jednocześnie. Ponadto został wyposażony w szybką kamerę CCD i spektrometr, który jednocześnie rejestrował wszystkie składowe fali odbitej. Tak więc, aby uzyskać wiele skanów, nie było konieczne ręczne przenoszenie mechanicznych części urządzenia.
Głównym problemem uzyskania najwyższej jakości informacji jest wysoka czułość urządzenia na drobne ruchy gałki ocznej, powodujące pewne błędy. Ponieważ jedno badanie na OST w dziedzinie czasu trwa 1,28 sekundy, w tym czasie oko udaje się ukończyć 10–15 mikro ruchów (ruchy zwane „mikroskopiami”), co powoduje trudności w odczytywaniu wyników.
Tomografy spektralne pozwalają uzyskać dwukrotnie większą ilość informacji w ciągu 0,04 sekundy. W tym czasie oko nie ma czasu na przesunięcie, końcowy wynik nie zawiera zniekształcających artefaktów. Główną zaletą OCT można rozważyć możliwość uzyskania trójwymiarowego obrazu badanego obiektu (rogówki, głowy nerwu wzrokowego, fragmentu siatkówki).
Wskazaniami do optycznej koherentnej tomografii tylnego odcinka oka są diagnoza i monitorowanie wyników leczenia następujących patologii:
Patologia przedniego odcinka oka, wymagająca OCT:
Optyczna koherentna tomografia oka nie wymaga przygotowania. Jednak w większości przypadków, podczas badania struktur tylnego segmentu, leki są używane do rozszerzania źrenicy. Na początku badania pacjent jest proszony, aby spojrzał w obiektyw aparatu dna oka na obiekt, który tam miga i utkwił w nim wzrok. Jeśli pacjent nie widzi obiektu ze względu na niską ostrość widzenia, powinien patrzeć prosto przed siebie, nie mrugając.
Następnie kamera jest przesuwana w kierunku oka, aż na monitorze komputera pojawi się wyraźny obraz siatkówki. Odległość między okiem a kamerą, która pozwala uzyskać optymalną jakość obrazu, musi wynosić 9 mm. W momencie osiągnięcia optymalnej widoczności kamera jest mocowana za pomocą przycisku i dostosowuje obraz, uzyskując maksymalną przejrzystość. Zarządzanie procesem skanowania odbywa się za pomocą pokręteł i przycisków znajdujących się na panelu sterowania tomografu.
Kolejnym etapem procedury jest wyrównanie obrazu i usunięcie artefaktów i zakłóceń ze skanowania. Po otrzymaniu ostatecznych wyników wszystkie wskaźniki ilościowe są porównywane ze wskaźnikami osób zdrowych w tej samej grupie wiekowej, a także ze wskaźnikami pacjentów uzyskanymi w wyniku wcześniejszych badań.
Interpretacja wyników tomografii komputerowej oka opiera się na analizie uzyskanych obrazów. Przede wszystkim zwróć uwagę na następujące czynniki:
Za pomocą analizy ilościowej można określić stopień zmniejszenia lub zwiększenia grubości badanej struktury lub jej warstw, aby oszacować rozmiar i zmiany całej badanej powierzchni.
W badaniu rogówki najważniejsze jest dokładne określenie obszaru istniejących zmian strukturalnych i zapisanie ich cech ilościowych. Następnie możliwe będzie obiektywne oszacowanie obecności dodatniej dynamiki z zastosowanej terapii. OCT rogówki jest najdokładniejszą metodą określania jej grubości bez bezpośredniego kontaktu z powierzchnią, co jest szczególnie ważne, gdy jest uszkodzona.
Ze względu na fakt, że tęczówka składa się z trzech warstw o różnym współczynniku odbicia, prawie niemożliwe jest zobrazowanie z równą jasnością wszystkich warstw. Najbardziej intensywne sygnały pochodzą z nabłonka pigmentowego - tylnej warstwy tęczówki, a najsłabszego - z przedniej warstwy granicznej. Z pomocą OCT można dokładnie zdiagnozować szereg stanów patologicznych, które nie mają żadnych objawów klinicznych w czasie badania:
Optyczna koherentna tomografia siatkówki pozwala na różnicowanie jej warstw w zależności od zdolności odbijania światła przez każdą z nich. Warstwa włókien nerwowych ma najwyższy współczynnik odbicia, warstwa pleksi i warstwa jądrowa mają warstwę środkową, a warstwa fotoreceptorowa jest całkowicie przezroczysta dla promieniowania. Na tomogramie zewnętrzna krawędź siatkówki jest ograniczona czerwoną warstwą naczyń włosowatych i RPE (nabłonek barwnikowy siatkówki).
Fotoreceptory są wyświetlane jako zaciemnione pasmo bezpośrednio przed warstwami naczyń kosmówki i PES. Włókna nerwowe znajdujące się na wewnętrznej powierzchni siatkówki są zabarwione na jaskrawoczerwone. Silny kontrast między kolorami pozwala na dokładne pomiary grubości każdej warstwy siatkówki.
Tomografia siatkówki pozwala wykryć łzy plamki na wszystkich etapach rozwoju, od przedłamania, które charakteryzuje się oderwaniem włókien nerwowych przy zachowaniu integralności pozostałych warstw, do pełnej (płytkowej) szczeliny, określonej przez pojawienie się defektów w warstwach wewnętrznych przy zachowaniu integralności warstwy fotoreceptorowej.
Badanie nerwu wzrokowego. Włókna nerwowe, które są głównym materiałem budulcowym nerwu wzrokowego, mają wysoki współczynnik odbicia i są wyraźnie zdefiniowane wśród wszystkich elementów strukturalnych dna. Szczególnie pouczający, trójwymiarowy obraz głowy nerwu wzrokowego, który można uzyskać wykonując serię tomogramów w różnych projekcjach.
Wszystkie parametry określające grubość warstwy włókien nerwowych są automatycznie obliczane przez komputer i są przedstawiane w postaci wartości ilościowych każdej projekcji (czasowej, górnej, dolnej, nosowej). Takie pomiary umożliwiają określenie zarówno obecności miejscowych uszkodzeń, jak i rozproszonych zmian w nerwie wzrokowym. Ocena współczynnika odbicia głowy nerwu wzrokowego (dysku optycznego) i porównanie wyników uzyskanych z poprzednimi pozwala ocenić dynamikę poprawy lub postępu choroby podczas nawodnienia i degeneracji tarczy nerwu wzrokowego.
Spektralna optyczna koherentna tomografia zapewnia lekarzowi niezwykle szerokie możliwości diagnostyczne. Jednak każda nowa metoda diagnostyczna wymaga opracowania różnych kryteriów oceny głównych grup chorób. Wielokierunkowość wyników uzyskanych podczas OCT u osób starszych i dzieci znacząco zwiększa wymagania dotyczące kwalifikacji okulisty, co staje się czynnikiem decydującym przy wyborze kliniki, gdzie należy wykonać badanie.
Obecnie wiele specjalistycznych klinik ma nowe modele tomografów OK, które zatrudniają specjalistów, którzy ukończyli dodatkowe kursy edukacyjne i uzyskali akredytację. Znaczący wkład w podnoszenie kwalifikacji lekarzy miało Międzynarodowe Centrum „Jasne Oko”, które zapewnia okulistom i optometrom możliwość zwiększenia poziomu wiedzy bez wychodzenia z pracy, a także uzyskania akredytacji.
http://diametod.ru/kt/opticheskaya-kogerentnaya-tomografiya-glazaOptyczna tomografia koherencyjna (OCT) to bezdotykowa metoda badania cienkich warstw skóry, błon śluzowych, tkanek oczu i zębów. Jest to powszechne w okulistyce podczas badania cienkich warstw błony śluzowej przedniej i tylnej części gałki ocznej. Za pomocą optycznej koherentnej tomografii diagnozuje się anomalie bez pobierania próbek tkanek i ich analizy sprzętowej.
Orbitalny MSCT opiera się na fizycznej zasadzie interferometrii o niskiej koherencji. Jego wynik jest uzyskiwany przez ocenę wielkości i głębokości sygnału świetlnego odbijanego od tkanek różniących się właściwościami optycznymi. Metoda jest podobna do ultradźwięków i CT oczodołów, ale jest korzystna ze względu na brak napromieniowania i wyższą rozdzielczość.
W badaniu strefy plamki żółtej (obszar o największej ostrości wzroku) badanie OCT nie ma analogów. Jego istota polega na utworzeniu serii obrazów graficznych opartych na pomiarze opóźnienia w odbiciu wiązki światła od struktur badanych tkanek.
Głównym elementem aparatu badawczego jest superluminescencyjna dioda LED zdolna do tworzenia wiązek o niskiej spójności. Podczas jego działania część naładowanych elektronów jest kierowana do obszaru badania, a druga do lustra urządzenia. Promienie są odbijane od obiektów i sumowane. Czas odbicia jest rejestrowany przez detektor zdjęć. Wyniki tomografii oka podano w postaci wykresów do analizy.
Nowoczesny tomograf OCT do tomografii koherentnej to kompaktowe urządzenie składające się z urządzenia do emisji nisko koherentnych promieni, interferometru Michelsona, sieci odbijających luster, komputera i oprogramowania. Urządzenie konwertuje odebrane dane cyfrowe na obraz wyświetlany na ekranie LCD.
Na tomogramie promienie odbijają się w innym spektrum kolorów: wysoki poziom odbicia - w kolorze żółtym, pomarańczowym, czerwonym, niskim - w kolorze liliowym, niebieskim, aż do czarnego. Na przykład ciało szkliste jest czarne, a włókna nerwowe czerwone. Urządzenie skanuje obszar badań daleko i szeroko.
Promieniowanie podczerwone małej mocy stosowane w diagnostyce nie wpływa niekorzystnie na organizm. MSCT i spójny CT orbit są wyznaczani przez okulistów zgodnie z następującymi wskazaniami:
Tomografia wizualizuje tkankę w przekroju. Metoda pokazuje stan siatkówki, nerwu wzrokowego, grubości i przezroczystości rogówki, zdrowia tęczówki. Badanie można powtórzyć. Urządzenie rejestruje i rejestruje wyniki, co pomaga monitorować postęp choroby lub skuteczność terapii.
Spójny tomograf kosztuje kilka milionów rubli, a nie każda klinika okulistyczna może sobie na to pozwolić. Alternatywą dla badania jest skanowanie orbit na wielowarstwowej tomografii komputerowej (MSCT). Tomografia komputerowa oka pozwala szczegółowo zobaczyć stan gałek ocznych, siatkówki, głowy nerwu wzrokowego. Złożona metoda (MSCT orbity i tomografii optycznej) ma szczególną wartość w wykrywaniu guzów i przerzutów, podejrzeniu obecności ciał obcych i uszkodzeniu tkanek miękkich.
Oczy tomografii komputerowej są badane na przemian. W tym przypadku pacjent musi skupić wzrok na kolorowym pulsującym punkcie w środku soczewki urządzenia. W przypadku złego widzenia zaleca się patrzenie przed siebie. Skanowanie odbywa się w ciągu kilku sekund. Informacje trafiają do głównego komputera, digitalizowane i usuwane z szumów kolorów.
Przy wizualizacji pól gęstości optycznej w nowoczesnych urządzeniach stosuje się konwertery sygnałów optycznych Hilberta. Metoda zapewnia zwiększoną czułość energetyczną, wysoki kontrast przy określaniu niejednorodności faz i prostą wizualizację wyników. Na tomografie wizualizacja Hilberta pozwala zorganizować system trzech sygnałów optycznych i śledzić ewolucję struktury fazy masowej.
Dekodowanie harmonogramów jest wykonywane przez przeszkolonego specjalistę. Ocenia on morfologiczną strukturę tkanek, ujawnia nienormalną zmianę grubości warstwy komórek, mierzy objętość komórek, otrzymuje mapę powierzchni orbit. Dla porównania baza danych może być zawsze używana w pamięci urządzenia.
Tomografia optyczna i MSCT orbity dokładnie diagnozują i śledzą rozwój jaskry, związanej z wiekiem dystrofii plamki żółtej, w której pacjenci skarżą się, że widzą plamkę w środku oka. W połączeniu z angiografią fluorescencyjną i CT oczu metoda ta wykazuje dobre wyniki i pomaga rozpoznać wczesne zmiany patologiczne w tęczówce, głowie nerwu wzrokowego i cukrzycowym obrzęku plamki.
CT orbit oka ma niewiele ograniczeń. Obejmują one zmniejszenie przezroczystości badanych tkanek, stan, w którym trudno jest ustalić wzrok, utratę przytomności, zaburzenia umysłowe, niechęć do kontaktu z lekarzem. Biorąc pod uwagę minimalne przeciwwskazania, badanie jest zalecane nie tylko dla potrzeb okulisty. W celach profilaktycznych spójne badanie TK powinno być wykonywane przez osoby w wieku powyżej 50 lat, gdy pojawi się prawdopodobieństwo wad struktury siatkówki. Wczesna diagnoza pomoże zatrzymać przebieg choroby i zachować dobry wzrok przez długi czas.
http://uzimetod.ru/kt/golova-sheya/opticheskaya-kogerentnaya-tomografiya.htmlTa metoda diagnostyki optycznej umożliwia wizualizację struktury tkanek żywego organizmu w przekroju poprzecznym. Dzięki wysokiej rozdzielczości optyczna tomografia koherencyjna (OCT) umożliwia uzyskanie obrazów histologicznych in vivo, a nie po przygotowaniu plasterka. Metoda OCT opiera się na interferometrii o niskiej koherencji.
W nowoczesnej praktyce medycznej OCT stosuje się jako nieinwazyjną technologię bezkontaktową do badania przednich i tylnych segmentów oka na poziomie morfologicznym u żywych pacjentów. Ta technika pozwala ocenić i zarejestrować dużą liczbę parametrów:
Ze względu na to, że procedura diagnostyczna może być powtarzana wiele razy, podczas nagrywania i zapisywania wyników można ocenić dynamikę procesu na tle leczenia.
Podczas wykonywania OCT szacowana jest głębokość i wielkość wiązki światła, która jest odbijana od tkanek o różnych właściwościach optycznych. Przy rozdzielczości osiowej 10 μm uzyskuje się najbardziej optymalne wyświetlanie struktur. Ta technika pozwala określić opóźnienie echa wiązki światła, zmianę jego intensywności i głębokości. Podczas skupiania się na tkankach wiązka światła jest rozproszona i częściowo odbijana od mikrostruktur znajdujących się na różnych poziomach w badanym narządzie.
Optyczna koherentna tomografia siatkówki jest z reguły przeprowadzana w przypadku chorób centralnych części siatkówki - obrzęku, dystrofii, krwotoków itp.
Nerw wzrokowy (widoczną częścią jest dysk) jest badany pod kątem takich patologii aparatu wzrokowego jak jaskra. zapalenie nerwu nerwu wzrokowego. obrzęk głowy nerwu itp.
Mechanizm działania OCT jest podobny do zasady uzyskiwania informacji podczas USG A-scan. Istotą tego ostatniego jest pomiar odstępu czasu, który jest wymagany do przejścia impulsu akustycznego ze źródła do badanych tkanek iz powrotem do czujnika odbiorczego. Zamiast fali dźwiękowej w OCT, stosowana jest wiązka światła spójnego. Długość fali wynosi 820 nm, czyli jest w podczerwieni.
Wykonywanie OCT nie wymaga specjalnego szkolenia, ale dzięki ekspansji medycznej źrenicy można uzyskać więcej informacji o strukturze tylnego odcinka oka.
W okulistyce stosuje się tomograf, w którym źródłem promieniowania jest dioda superluminescencyjna. Długość koherencji tego ostatniego wynosi 5-20 mikronów. W sprzęcie instrumentu znajduje się interferometr Michelsona, mikroskop konfokalny (lampa szczelinowa lub kamera dna oka) w ramieniu obiektu oraz jednostka modulacji czasu w ramieniu odniesienia.
Za pomocą kamery wideo można wyświetlić obraz i ścieżkę skanowania obszaru badania. Uzyskane informacje są przetwarzane i zapisywane w pamięci komputera w postaci plików graficznych. Same tomogramy są logarytmicznymi, dwukolorowymi (czarno-białymi) skalami. Aby wynik był lepiej postrzegany, za pomocą specjalnych programów czarno-biały obraz przekształca się w pseudokolor. Obszary o wysokim współczynniku odbicia są pomalowane na biało i czerwono oraz z dużą przezroczystością - w kolorze czarnym.
W oparciu o dane OCT można ocenić strukturę normalnych struktur gałki ocznej, a także zidentyfikować różne zmiany patologiczne:
Ograniczeniem stosowania OCT jest zmniejszona przezroczystość badanych tkanek. Ponadto pojawiają się trudności w przypadkach, gdy pacjent nie jest w stanie unieruchomić swojego spojrzenia przez co najmniej 2-2,5 sekundy. Ile czasu potrzeba na skanowanie.
Aby dokonać dokładnej diagnozy, konieczne jest szczegółowe sprawdzenie uzyskanych wykresów i umiejętności. Jednocześnie szczególną uwagę zwraca się na badanie struktury morfologicznej tkanek (oddziaływanie różnych warstw między sobą oraz z otaczającymi tkankami) i odbicie światła (zmiana przezroczystości lub pojawienie się patologicznych ognisk i wtrąceń).
W analizie ilościowej możliwe jest zidentyfikowanie zmian grubości warstwy komórki lub całej struktury, zmierzenie jej objętości i uzyskanie mapy powierzchni.
Aby uzyskać wiarygodny wynik, konieczne jest, aby powierzchnia oka była wolna od obcych płynów. Dlatego po wykonaniu oftalmoskopii z użyciem panfunduscope lub gonioscopy, spojówkę z żeli kontaktowych należy wcześniej dokładnie wypłukać.
Promieniowanie podczerwone małej mocy stosowane w OCT jest całkowicie nieszkodliwe i nie ma szkodliwego wpływu na oczy. Dlatego dla przeprowadzenia tego badania nie ma ograniczeń dotyczących statusu somatycznego pacjenta.
Rozważany rodzaj badań to wysokoczęstotliwościowa, bezkontaktowa metoda diagnozowania różnych wad wzroku, patologii siatkówki oka i zmian plamki żółtej. Z pomocą OCT można zobaczyć najmniejsze fragmenty środkowej części siatkówki, wykryć na czas naruszenia w jej stanie, a także ocenić ostrość widzenia. W tym przypadku diagnoza implikuje efekt bezdotykowy, ponieważ w trakcie zabiegu używana jest tylko wiązka laserowa lub oświetlenie podczerwone. Wynikiem OCT jest dwu- lub trójwymiarowy obraz dna oka.
Diagnoza ta jest przeprowadzana w następujących stanach patologicznych narządów wzroku:
Należy pamiętać, że metoda badania OCT pozwala na wczesne zdiagnozowanie wszelkich stanów patologicznych narządów wzrokowych. Przyczynia się to do wyboru najbardziej skutecznego schematu leczenia.
Celem optycznej koherentnej tomografii jest pomiar czasu opóźnienia wiązki światła odbitego na badanej tkance narządu wzrokowego. W przeciwieństwie do nowoczesnych urządzeń, które nie są w stanie wykonać takiego zadania na małej przestrzeni, OCT może sobie z tym poradzić na podstawie interferometrii świetlnej. Podczas diagnozy lekarz ma zdolność do dokładnego określania struktury siatkówki w warstwach, do szczegółowej wizualizacji jej zmian, w celu określenia zasięgu choroby.
W istocie mechanizm działania OCT przypomina ultradźwięki. Jednak w naszym przypadku nie są to fale akustyczne, ale promienie lampy podczerwonej. Pozwala to uzyskać szczegółowe informacje o stanie nerwu wzrokowego i siatkówki. Procedura rozpoczyna się od wprowadzenia danych osobowych pacjenta do karty lub bazy komputera. Pacjent patrzy okiem na specjalny migający punkt statystyczny, kamera zbliża się, aż obraz zostanie wyświetlony na monitorze. W razie potrzeby kamera jest naprawiona i wykonuje skanowanie. Ostatnim etapem procedury jest oczyszczenie i wyrównanie skanowanego materiału przed zakłóceniami. Na podstawie uzyskanych wyników przeprowadza się zalecenia i leczenie.
Istnieje również trójwymiarowy widok KTZ. Zasada działania takiego aparatu charakteryzuje się obecnością specjalnego programu komputerowego, który zapewnia trójwymiarową wizualizację określonej części oka. Wynik ten uzyskuje się dzięki skanom liniowym, które ujawniają wszystkie patologie w narządach wzrokowych. Jednocześnie ze skanowaniem siatkówki możliwe jest uzyskanie zdjęcia dna oka. Pozwala to lekarzowi porównywać i analizować możliwe zmiany zidentyfikowane przed skanowaniem oczu. W procesie przeprowadzania takiej diagnozy stosuje się urządzenie laserowe. Wyniki badania są reprodukowane w postaci tabel, protokołów i map, z których można dokonać rzeczywistej oceny struktury i środowiska.
Badanie opiera się na fakcie, że tkanki ciała, w zależności od struktury, mogą odbijać fale świetlne w różny sposób. Po przeprowadzeniu pomiaru mierzony jest czas opóźnienia światła odbitego i jego intensywność po przejściu przez tkankę oka. Biorąc pod uwagę bardzo dużą prędkość fali świetlnej, bezpośredni pomiar tych wskaźników jest niemożliwy. W tym celu tomografy wykorzystują interferometr Michelsona.
Nisko spójna wiązka światła podczerwonego o długości fali 830 nm (do wizualizacji siatkówki) lub 1310 nm (do diagnozy przedniego odcinka oka) jest podzielona na dwie wiązki, z których jedna jest kierowana do tkanek testowych, a druga (kontrola) do specjalnego lustra. Odzwierciedlając, oba są postrzegane przez fotodetektor, tworząc wzór interferencji. To z kolei jest analizowane przez oprogramowanie, a wyniki są przedstawiane w postaci pseudoobrazu, gdzie zgodnie ze wstępnie ustawioną skalą obszary o wysokim stopniu odbicia światła są malowane w „ciepłych” (czerwonych) kolorach, od niskiego - w „zimnym” do czarnego.
Warstwa włókien nerwowych i nabłonka pigmentowego ma większą zdolność odbijania światła, środkowa to warstwy splotu i jądra siatkówki. Ciało szkliste jest optycznie przezroczyste i zwykle ma czarny kolor na tomogramie. Aby uzyskać trójwymiarowy obraz, wykonuje się skanowanie w kierunku wzdłużnym i poprzecznym. OCT może być utrudnione przez obecność obrzęku rogówki, zmętnień nerwów wzrokowych i krwotoków.
Metoda optycznej koherentnej tomografii pozwala na:
OCT jest całkowicie bezbolesną i krótkotrwałą procedurą, ale daje doskonałe wyniki. Aby przeprowadzić badanie, pacjent musi spojrzeć badanym okiem na specjalny znak, a jeśli nie da się tego zrobić, jest to dla innych, którzy widzą to lepiej. Operator wykonuje kilka skanów, a następnie wybiera najlepszą jakość i obraz informacyjny.
Badając patologię tylnego oka:
Podczas badania patologii przedniej części oka:
W diagnostyce chorób przedniego oka OCT stosuje się w obecności wrzodów i głębokiego zapalenia rogówki rogówki, a także w przypadku diagnozowania pacjentów z jaskrą. OCT jest również używany do monitorowania stanu oczu po laserowej korekcji wzroku i bezpośrednio przed nią.
Ponadto metoda optycznej koherentnej tomografii jest szeroko stosowana do badania tylnej części oka pod kątem obecności różnych patologii, w tym odwarstwienia lub zmian zwyrodnieniowych siatkówki, retinopatii cukrzycowej, a także wielu innych chorób
Zastosowanie klasycznej metody kartezjańskiej do analizy obrazów OCT nie jest bezsporne. Rzeczywiście, powstałe obrazy są tak złożone i różnorodne, że nie można ich postrzegać jako problemu rozwiązanego metodą sortowania. Przy analizie obrazów tomograficznych należy wziąć pod uwagę
Elementy patologiczne mogą mieć różny współczynnik odbicia i tworzyć cienie, co dodatkowo zmienia wygląd obrazu. Ponadto naruszenia wewnętrznej struktury i morfologii siatkówki w różnych chorobach stwarzają pewne trudności w rozpoznaniu natury procesu patologicznego. Wszystko to komplikuje każdą próbę automatycznego sortowania obrazów. Jednocześnie sortowanie ręczne nie zawsze jest niezawodne i niesie ze sobą ryzyko błędów.
Analiza obrazu OCT składa się z trzech podstawowych kroków:
Lepiej jest przeprowadzić szczegółowe badanie skanów w czarno-białym obrazie niż w kolorze. Odcienie obrazów kolorowych OCT są ustawiane przez oprogramowanie systemowe, każdy odcień wiąże się z pewnym stopniem odbicia. Dlatego na kolorowym obrazie widzimy dużą różnorodność odcieni kolorów, podczas gdy w rzeczywistości następuje stopniowa zmiana współczynnika odbicia tkaniny. Obraz czarno-biały pozwala wykryć minimalne odchylenia gęstości optycznej tkaniny i zbadać szczegóły, które mogą pozostać niezauważone na kolorowym obrazie. Niektóre struktury można lepiej zobaczyć na obrazach negatywnych.
Analiza morfologii obejmuje badanie kształtu plastra, profilu witreoretinalnego i retinochoryoidalnego, a także profilu chóralnego. Oszacowano również objętość badanego obszaru siatkówki i naczyniówki. Wyściółka siatkówki i naczyniówki twardówki mają wklęsły kształt paraboliczny. Fovea jest wgłębieniem otoczonym przez obszar pogrubiony z powodu przemieszczenia jąder komórek zwojowych i komórek wewnętrznej warstwy jądrowej. Tylna błona hialidowa ma najgęstszą adhezję wzdłuż krawędzi głowy nerwu wzrokowego i w dołku (u młodych ludzi). Gęstość tego kontaktu zmniejsza się z wiekiem.
Siatkówka i naczyniówka mają specjalną organizację i składają się z kilku równoległych warstw. Oprócz równoległych warstw w siatkówce występują struktury poprzeczne, łączące ze sobą różne warstwy.
Zwykle, naczynia włosowate siatkówki o specyficznej organizacji komórek i włókien włosowatych są prawdziwymi barierami dla dyfuzji płynu. Pionowe (łańcuchy komórkowe) i poziome struktury siatkówki wyjaśniają cechy lokalizacji, wielkości i kształtu patologicznych skupisk (wysięk, krwotoki i torbielowate) w tkance siatkówki, które są wykrywane przez OCT.
Anatomiczne bariery pionowo i poziomo zapobiegają rozprzestrzenianiu się patologicznych procesów.
Siatkówka i naczyniówka są utworzone przez warstwowe struktury o różnej zwrotności. Technika segmentacji pozwala wybrać poszczególne warstwy jednorodnej refleksyjności, zarówno wysokiej, jak i niskiej. Segmentacja obrazu umożliwia również rozpoznawanie grup warstw. W przypadkach patologii warstwowa struktura siatkówki może zostać zakłócona.
Zewnętrzne i wewnętrzne warstwy (siatkówka zewnętrzna i wewnętrzna) są izolowane w siatkówce.
Wiele nowoczesnych tomografów pozwala na segmentację poszczególnych warstw siatkówki, podkreślając najciekawsze struktury. Funkcja segmentacji warstwy włókien nerwowych w trybie automatycznym była pierwszą z takich funkcji wprowadzonych do oprogramowania wszystkich tomografów i pozostaje główną w diagnostyce i monitorowaniu jaskry.
Intensywność sygnału odbijanego od tkanki zależy od gęstości optycznej i zdolności tkanki do absorbowania światła. Współczynnik odbicia zależy od:
Struktura jest normalna (odbijalność normalnych tkanek)
Struktury pionowe, takie jak fotoreceptory, są mniej odbijające niż struktury poziome (na przykład włókna nerwowe i warstwy pleksi). Niski współczynnik odbicia może być spowodowany zmniejszeniem współczynnika odbicia tkanki w wyniku zmian zanikowych, przewagą struktur pionowych (fotoreceptorów) i wnęk z zawartością cieczy. Szczególnie wyraźne struktury o niskim współczynniku odbicia można zaobserwować na tomogramach w przypadkach patologii.
Naczynia naczyniówki są hiporefleksyjne. Odbicie tkanki łącznej naczyniówki jest uważane za średnie, czasami może być wysokie. Płytka twardówki ciemnej (lamina fusca) pojawia się na tomogramach jako cienka linia, przestrzeń nadłonowa zwykle nie jest wizualizowana. Zwykle naczyniówka ma grubość około 300 mikronów. Z wiekiem, począwszy od 30 lat, następuje stopniowy spadek jego grubości. Ponadto naczyniówka jest cieńsza u pacjentów z krótkowzrocznością.
Niska refleksyjność (akumulacja płynu):
Optyczna tomografia koherencyjna (OCT) przedniego odcinka oka jest techniką bezstykową, która tworzy obrazy przedniej części oka o wysokiej rozdzielczości, przewyższające możliwości urządzeń ultradźwiękowych.
OCT może mierzyć grubość rogówki (pachymetria) na całej długości, głębokość przedniej komory oka w dowolnym interesującym segmencie, mierzyć średnicę wewnętrzną komory przedniej, a także określać profil kąta komory przedniej z dużą dokładnością i mierzyć jej szerokość.
Metoda ma charakter informacyjny przy analizie stanu kąta komory przedniej u pacjentów z krótką przednio-tylną osią oka i dużymi rozmiarami soczewek w celu określenia wskazań do leczenia chirurgicznego, a także do określenia skuteczności ekstrakcji zaćmy u pacjentów z wąską CCP.
OCT odcinka przedniego może być również niezwykle przydatny do oceny anatomicznej wyników operacji jaskry i wizualizacji urządzeń drenujących wszczepionych podczas operacji.
Analizując obrazy, możesz produkować
Przy powierzchownych patologicznych ogniskach rogówki biomikroskopia świetlna jest niewątpliwie wysoce skuteczna, ale jeśli rogówka zostanie naruszona, OCT dostarczy dodatkowych informacji.
Na przykład, w przewlekłym nawracającym zapaleniu rogówki rogówka staje się nierównomiernie zagęszczona, struktura nie jest jednolita z ogniskami fok, nabiera nieregularnej wielowarstwowej struktury z szczeliną podobną do przestrzeni między warstwami. W świetle komory przedniej uwidaczniają się wtrącenia siatkowe (włókna fibrynowe).
Szczególnie ważna jest możliwość bezkontaktowej wizualizacji struktur przedniego odcinka oka u pacjentów z chorobami destrukcyjno-zapalnymi rogówki. Przy długotrwałym obecnym zapaleniu rogówki, zniszczenie zrębu często występuje z śródbłonka. Tak więc ostrość dobrze widoczna w biomikroskopii w przednich częściach podścieliska rogówki może maskować zniszczenie występujące w głębszych warstwach.
Za pomocą OCT o wysokiej rozdzielczości można ocenić stan obwodu siatkówki in vivo: rejestrować rozmiar ogniska patologicznego, jego lokalizację i strukturę, głębokość zmiany chorobowej, obecność trakcji witreoretinalnej. Pozwala to dokładniej określić wskazania do leczenia, a także pomaga udokumentować wynik operacji laserowych i chirurgicznych oraz monitorować długoterminowe wyniki. Aby prawidłowo zinterpretować obrazy OCT, należy dobrze zapamiętać histologię siatkówki i naczyniówki, chociaż struktury tomograficznej i histologicznej nie zawsze można dokładnie porównać.
W rzeczywistości, ze względu na zwiększoną gęstość optyczną niektórych struktur siatkówki, linia artykulacji zewnętrznych i wewnętrznych segmentów fotoreceptorów, linia połączenia końców zewnętrznych segmentów fotoreceptorów i kosmków nabłonka pigmentu są wyraźnie widoczne na tomogramie, podczas gdy nie są one zróżnicowane w przekroju histologicznym.
Na tomogramie można zobaczyć ciało szkliste, tylną błonę haloidową, normalne i patologiczne struktury ciała szklistego (błony, w tym te, które mają efekt trakcji na siatkówce).
Fotoreceptory, stożki i pałeczki
Warstwa jąder komórek fotoreceptorów tworzy zewnętrzną warstwę jądrową, która tworzy pas hiporefleksyjny. W rejonie dołka środkowego warstwa ta jest znacznie pogrubiona. Ciała komórek fotoreceptorowych są nieco wydłużone. Jądro prawie całkowicie wypełnia ciało komórki. Protoplazma tworzy stożkowy występ na wierzchołku, który ma kontakt z komórkami dwubiegunowymi.
Zewnętrzna część komórki fotoreceptora jest podzielona na segment wewnętrzny i zewnętrzny. Ten ostatni jest krótki, ma stożkowy kształt i zawiera dyski złożone w kolejnych rzędach. Wewnętrzny segment jest również podzielony na dwie części: wewnętrzną miodalną i zewnętrzną.
Linia artykulacji między zewnętrznym i wewnętrznym segmentem fotoreceptorów na tomogramie wygląda jak hiperrefleksyjne poziome pasmo, zlokalizowane w niewielkiej odległości od złożonego nabłonka pigmentowego - naczyniówki, równolegle do tego ostatniego. Ze względu na przestrzenny wzrost stożków w strefie dołka, linia ta jest nieco usuwana na poziomie środkowej dołu od hiperrefleksyjnego pasma odpowiadającego nabłonkowi pigmentowemu.
Zewnętrzna membrana graniczna jest utworzona przez sieć włókien, które rozciągają się głównie z komórek Müllera, które otaczają podstawy komórek fotoreceptorowych. Zewnętrzna membrana na tomogramie wygląda jak cienka linia równoległa do linii połączenia zewnętrznego i wewnętrznego segmentu fotoreceptorów.
Struktury podtrzymujące siatkówki
Włókna komórek Müllera tworzą długie, pionowo ułożone struktury, które łączą wewnętrzne i zewnętrzne membrany graniczne i pełnią funkcję wspierającą. Jądra komórek Müllera znajdują się w warstwie komórek bipolarnych. Na poziomie zewnętrznych i wewnętrznych błon granicznych włókna komórek Mullera rozchodzą się w formie wentylatora. Poziome gałęzie tych komórek są częścią struktury warstw pleksi.
Inne ważne pionowe elementy siatkówki obejmują łańcuchy komórkowe składające się z fotoreceptorów związanych z komórkami dwubiegunowymi, a przez nie z komórkami zwojowymi, których aksony tworzą warstwę włókien nerwowych.
Nabłonek pigmentowy jest reprezentowany przez warstwę komórek wielokątnych, których wewnętrzna powierzchnia ma kształt miski i tworzy kosmki w kontakcie z końcówkami stożków i pręcików. Jądro znajduje się w zewnętrznej części komórki. Na zewnątrz komórka pigmentowa jest w bliskim kontakcie z błoną Brucha. W skanach OCT o wysokiej rozdzielczości linia kompleksu nabłonka pigmentowego - naczyniówki naczyniowe składa się z trzech równoległych pasm: dwóch stosunkowo szerokich hiperrefleksyjnych, oddzielonych cienkim paskiem hiporefleksyjnym.
Niektórzy autorzy uważają, że wewnętrzny hiperrefleksyjny prążek jest linią kontaktu między kosmkami nabłonka pigmentu a zewnętrznymi segmentami fotoreceptorów, a drugi, zewnętrzne pasmo, jest ciałem komórek nabłonka pigmentu z ich jądrami, błoną Brucha i naczyniami włosowatymi. Według innych autorów pasmo wewnętrzne odpowiada końcówkom zewnętrznych segmentów fotoreceptorów.
Nabłonek pigmentowy, błona Brucha i naczynia kosmówkowe są blisko spokrewnione. Zwykle błona Brucha na OCT nie jest zróżnicowana, ale w przypadkach druzów i niewielkiego oderwania nabłonka pigmentowego jest definiowana jako cienka linia pozioma.
Warstwa naczyń włosowatych jest reprezentowana przez wielokątne zraziki naczyniowe, które otrzymują krew z krótkich tętnic rzęskowych tylnych i prowadzą ją przez żyły do żył wirowych. Na tomogramie warstwa ta jest częścią szerokiej linii kompleksu nabłonka pigmentowego - naczyniówki. Główne naczynia naczyniówki na tomogramie są hiporefleksyjne i można je rozróżnić w dwóch warstwach: warstwy naczyń środkowych Sattlera i warstwy dużych naczyń Hallera. Na zewnątrz można wizualizować ciemną płytkę twardówki (lamina fusca). Przestrzeń nadłonowa oddziela naczyniówkę od twardówki.
http://zdorovo.live/okulist/opticheskaya-kogerentnaya-kompyuternaya-tomografiya-glaz-chto-eto-takoe-chto-pokazyvaet-tomogramma-setchatki.html