Zablokowanie kanału łzowego, wynikające z nieprawidłowego rozwoju struktur oka, zapalenia, uszkodzenia pourazowego lub z innych przyczyn, może prowadzić do najpoważniejszych konsekwencji. Klinika „OkodMed” oferuje dorosłym i dzieciom leczenie niedrożności przewodów łzowych.
Płyn łzowy jest wytwarzany w specjalnych gruczołach łzowych, które znajdują się nad każdym okiem. Uwolnione łzy spływają po powierzchni oka, nawilżając go i zmywając osiadły kurz i mikroorganizmy. Nagromadzona ciecz jest odprowadzana przez małe otwory znajdujące się w rogach powiek do jamy nosowej, gdzie jej część jest zasysana, a część jest wydalana.
Jeśli niedrożność przewodu łzowego zostanie wykryta poza czasem, a leczenie patologii zostanie przeprowadzone nieprawidłowo, nastąpi przedłużona stagnacja płynu łzowego. W tym żyznym środowisku rozwijają się patogenne bakterie, grzyby i wirusy, powodując różne infekcje oczu.
Wymieńmy główne przyczyny rozwoju niedrożności przewodów łzowych:
Zwracamy szczególną uwagę, że prawdopodobieństwo rozwoju niedrożności systemu odwadniającego wzrasta w obecności następujących czynników:
Naruszenie drożności kanałów łzowych można zaobserwować zarówno z boku jednego oka, jak iz obu stron. Objawy tej choroby mogą wystąpić w wyniku zatorów w systemie drenażu lub w wyniku zaawansowanej infekcji. Główne objawy patologii obejmują:
Diagnoza niedrożności przewodu łzowego obejmuje szereg badań:
Wybór metod leczenia zależy przede wszystkim od przyczyny, która doprowadziła do zablokowania lub zwężenia kanałów. W wielu przypadkach kompleksowe leczenie.
Jak już wspomniano, u niemowląt niedrożność systemu drenażowego oka może przejść sama w pierwszych miesiącach życia. Dziecko jest pod nadzorem specjalisty, a jeśli problem będzie się utrzymywał, lekarz przepisze specjalny masaż, a także antybiotyki w postaci kropli, aby zapobiec infekcji. W niektórych przypadkach rurka rozszerzająca jest rozszerzana cienką rurką.
Jeśli naruszenie drożności jest spowodowane urazem twarzy, często system drenażowy przywraca również funkcjonalność bez specjalnego traktowania po pewnym czasie.
Leczenie chirurgiczne niedrożności przewodu łzowego jest przepisywane starszym dzieciom i dorosłym pacjentom (a także dzieciom, jeśli inne metody leczenia nie wywołały wyraźnego efektu). Celem operacji w tym przypadku jest odbudowa uszkodzonych lub niedostatecznie rozwiniętych kanałów łzowych. Ponadto można wykonać dakryocystorynostomię, w której chirurg tworzy nowy kanał łzowy między workiem łzowym a jamą nosową; Taka operacja jest złożona i przeprowadzana jest w znieczuleniu ogólnym.
Jakiś czas po zabiegu pacjent musi stosować leki, aby zmniejszyć obrzęk błony śluzowej, a także krople, aby zapobiec zakażeniu i zmniejszyć nasilenie zapalenia pooperacyjnego.
Aby uzyskać więcej informacji na temat leczenia niedrożności przewodów łzowych u dzieci i dorosłych, należy skontaktować się z konsultantami kliniki „Okomed”.
http://www.okomed.ru/neprohodimost-slyoznyh-putey.htmlŁzy są nie tylko przejawem gwałtownych emocji. Płyn łzowy tworzy warstwę na powierzchni gałki ocznej, chroniąc ją przed wysychaniem. Łza zawiera przeciwciała i specjalne substancje o działaniu przeciwbakteryjnym, które pomagają chronić oczy przed infekcją.
Płyn łzowy jest wytwarzany w gruczole łzowym, który znajduje się pod górną powieką i w dodatkowych gruczołach spojówki. Na wewnętrznej krawędzi oka gromadzi się łza i przez kanaliki łzowe, które znajdują się w powiekach, wpływają do worka łzowego, a następnie do jamy nosowej wzdłuż kanału nosowo-łzowego. Gdy miga film łzowy na powierzchni oka jest aktualizowany. Aby pomóc małemu dziecku, które nie może jeszcze opowiedzieć o swoich nieprzyjemnych odczuciach, ważne jest, aby dorosły nauczył się widzieć objawy niedrożności kanału łzowego i przeprowadzić leczenie przepisane przez specjalistę.
Przed urodzeniem kanały łzowe płodu mają cienką błonę tkanki embrionalnej, która chroni oczy przed płynem owodniowym. Przy narodzinach, kiedy dziecko bierze pierwszy oddech, ten film jest rozdarty, a jego oczy zaczynają normalnie pracować. Jeśli już niepotrzebna ochrona nie zniknie, odpływ łez zostanie przerwany, łza zastygnie, dojdzie do infekcji i nastąpi zapalenie pęcherza moczowego - ropne zapalenie worka łzowego.
Czasami ta sytuacja jest uważana za zapalenie spojówek, rodzice stosują antybakteryjne krople do oczu, myją oczy dziecka środkami antyseptycznymi, wywarem z rumianku. Przez pewien czas leczenie pomaga, ale wkrótce problem powraca, ponieważ przyczyna choroby nie jest wyeliminowana.
Według statystyk około 5% dzieci cierpi z powodu niedrożności przewodów łzowych, ale w różnym stopniu wielu rodziców zmaga się z tym problemem. Występują następujące symptomy:
Ta patologia może być zarówno jednostronna, jak i dwustronna, ale częściej dzieje się z jednej strony.
Aby dowiedzieć się, czy ścieżki łez są przejezdne, czy nie, stosuje się test West lub test kołnierza. Test jest przeprowadzany przez lekarza i polega na tym, że jedna kropla 3% koloidu, nieszkodliwego środka barwiącego, jest zakopana w obu oczach dziecka. Bawełniany knot wkładany jest do nosa dziecka.
Jeśli po 10–15 minutach na knotu pojawią się substancje barwiące, oznacza to, że kanały łzowe są przejezdne (test jest pozytywny). Jeśli knot pozostaje czysty, oznacza to, że nie ma wypływu płynu do jamy nosowej, a drożność przewodów łzowych jest osłabiona (próbka jest ujemna).
Próbkę można uznać za pozytywną i jeśli spojówka rozjaśni się po trzech minutach.
Test West nie pozwala określić poziomu zmiany i jej charakteru, dlatego dodatkowo wyznaczono badanie otolaryngologa (specjalistę laryngologa). Pomoże to ustalić, czy trudności w wypływie płynu łzowego są spowodowane przez katar, obrzęk błony śluzowej i inne problemy z nosogardzieli.
U niektórych dzieci, pod koniec drugiego tygodnia życia, pozostałości tkanki embrionalnej w kanałach łzowych znikają same, a problem zostaje rozwiązany. W niektórych przypadkach korek jest zachowany i bez pomocy okulisty dziecięcego jest niezbędny.
Musisz jak najszybciej skonsultować się z lekarzem, aby uniknąć poważnych powikłań zapalenia pęcherza moczowego u noworodków - śluzowatego worka łzowego. Powikłaniom towarzyszy gorączka, dziecko staje się niespokojne, płacze, co dodatkowo pogarsza problem. Brak leczenia zapalenia pęcherza moczowego może prowadzić do powstania przetoki worka łzowego.
Przede wszystkim dziecko otrzymuje masaż kanału łzowego, który rodzice będą musieli regularnie wykonywać w domu. Za pomocą ruchów masażu w przewodzie nosowym powoduje zwiększone ciśnienie, które pomaga przełamać błonę embrionalną i przywrócić drożność przewodów łzowych.
Zabieg masażu należy wykonywać 4–7 razy dziennie przez co najmniej dwa tygodnie. Z reguły do 3-4 miesiąca rozwiązuje się problem dziecka.
Oprócz masażu zaleca się płukanie oczu i wkraplanie kropli przeciwzapalnych. Ponieważ krople do oczu najczęściej stosują 0,25% lewomycetinum, Vitabact.
Do szóstego miesiąca życia ważne jest, aby dziecko przywróciło drożność przewodu łzowego, w przeciwnym razie cienka membrana stanie się gęstsza i znacznie trudniej będzie pokonać barierę.
Jeśli masaż nie przyniósł rezultatu, dziecko potrzebuje pomocy chirurgicznej - sondowania (obfitości) kanału łzowego. Operacja jest przeprowadzana w znieczuleniu miejscowym i polega na tym, że lekarz wprowadza sondę do kanału łzowo-nosowego, przebijając się przez błonę embrionalną.
Po zabiegu przepisywany jest kurs masażu i specjalne krople do oczu, aby zapobiec powstawaniu zrostów (w przypadku wystąpienia zrosty te doprowadzą do nawrotu choroby).
Jeśli po półtora do dwóch miesięcy oczy nadal będą się ropieć, operacja zostanie powtórzona.
Jeśli wykrywanie jest nieskuteczne, konieczne jest dodatkowe badanie niemowlęcia, aby wykluczyć anomalie w rozwoju kanału łzowo-nosowego, krzywizny przegrody nosowej i innych patologii. W niektórych przypadkach dziecko może potrzebować dakryocystorynostomii - złożonej operacji, która jest wykonywana po osiągnięciu przez dziecko wieku pięciu lub sześciu lat.
Ciągłe łzawienie, a zwłaszcza wyciek ropy z oczu noworodka, powinien Cię ostrzec. Chociaż niedrożność kanału łzowego u dziecka można wyeliminować spontanicznie, nie można mieć nadziei tylko na to. Konieczne jest okazanie dziecku okulisty, aby w razie potrzeby niezwłocznie przepisał leczenie.
Gdy dziecko ma objawy niedrożności kanału łzowego, należy skontaktować się z okulistą. Zazwyczaj takie objawy są zauważane przez pediatrę podczas regularnych badań kontrolnych. W razie potrzeby dziecko doradza specjalista laryngologiczny.
http://myfamilydoctor.ru/neproxodimost-sleznogo-kanala-u-grudnichka-simptomy-i-lechenie/Niedrożność przewodów łzowych jest patologią charakteryzującą się utrudnionym odpływem płynu łzowego przez kanał nosowo-łzowy. Wrodzone anomalie jego rozwoju, urazy pourazowe, częste choroby zakaźne oka, blokada przy użyciu kosmetyków itp. Mogą być przyczyną rozwoju takiego stanu. W większości przypadków metody zachowawcze są nieskuteczne i wymagana jest operacja.
Okuliści z Centrum Chirurgii „SM-Clinic” biegle posługują się nowoczesnymi metodami leczenia niedrożności przewodów łzowych, zapewniając maksymalny efekt i niskie ryzyko nawrotu.
Nasi lekarze indywidualnie podchodzą do leczenia niedrożności przewodu łzowego, wybierając najskuteczniejszą taktykę w każdym przypadku klinicznym. Na charakter leczenia wpływa forma i cechy przebiegu choroby, wiek, ogólny stan pacjenta, istniejące dolegliwości itp.
Wybór taktyki leczenia zależy od przyczyn niedrożności przewodów łzowych. W początkowej fazie choroby nasi specjaliści przeprowadzają wykrywanie lub płukanie kanału łzowego. Jeśli po trzech zabiegach nie udało się osiągnąć pozytywnego efektu, okuliści zalecają interwencję chirurgiczną i wykonują dakryocystorynostomię.
Celem interwencji chirurgicznej jest stworzenie nowej drogi odpływu płynu z worka łzowego do jamy nosowej. Aby to zrobić, nasi okuliści wykonują operację dacritistorhinostomy.
W naszym ośrodku dakryocystorynostomię wykonuje się za pomocą znieczulenia dotchawiczego, dlatego obserwacja lekarza prowadzącego jest konieczna przez 1 dzień po zabiegu. Drugiego dnia po operacji musisz przyjść do kliniki, aby usunąć tampon z nosa - zabieg ten przeprowadza się wspólnie z otolaryngologiem.
Przez okres do 2 tygodni lekarz przepisuje krople przeciwzapalne w operowanym oku i przyjmuje leki przeciwbakteryjne. Przez 3 tygodnie zalecamy unikanie silnego wysiłku fizycznego.
Nabyta niedrożność przewodu łzowego może być spowodowana przez następujące czynniki.
Nabyta niedrożność przewodu łzowego charakteryzuje się:
Oddział Chirurgii Oka naszego Centrum ma wszystko, czego potrzebujesz do przeprowadzenia szczegółowego badania i identyfikacji patologii. Przede wszystkim okulista przeprowadza badanie zewnętrzne za pomocą specjalnego sprzętu. Aby wyjaśnić diagnozę i zidentyfikować przyczynę przeszkody, można wykonać dodatkowe procedury:
Istota interwencji chirurgicznej w przypadku niedrożności przewodów łzowych polega na utworzeniu nowej drogi odpływu płynu z worka łzowego do jamy nosowej. Aby to zrobić, nasi okuliści wykonują dakrytistorię.
Operację wykonuje się za pomocą znieczulenia dotchawiczego. Chirurg przecina skórę, tkankę miękką i okostną w projekcji worka łzowego, a następnie tworzy nowe okno kostne i kanał nosowo-łzowy. W tym celu używamy stentu silikonowego. Po zainstalowaniu lekarz sprawdza działanie nowego kanału. W tym celu roztwór soli fizjologicznej wstrzykuje się do worka łzowego i monitoruje jego ruch. Jeśli wynik jest pozytywny, rana jest leczona i nakładane są samoabsorbujące się szwy.
Niedrożność przewodów łzowych może stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia narządów wzroku. Terminowe leczenie patologii pomoże uniknąć komplikacji. Aby zapisać się na konsultację z okulistą w Centrum Chirurgii SM, zadzwoń pod numer +7 (495) 777-48-49.
http://centr-hirurgii.ru/surgery/glaznaya-khirurgiya/neprokhodimost-sleznykh-putey/Zapalenie pęcherza moczowego jest specyficzną patologią okulistyczną, której towarzyszy blokada kanału łzowo-nosowego, w wyniku której dochodzi do zapalenia worka łzowego. Zwiększone łzawienie przyczynia się do stałego nawodnienia oka, które jest następnie korzystnym środowiskiem dla rozwoju różnych bakterii chorobotwórczych. Płyn łzowy nasycony bakteriami wchodzi do nakłuć łzowych (znajdujących się na górnej i dolnej powiece w wewnętrznych rogach).
Ponadto zachodzi proces zapalny wlotów przewodów łzowych i ich blokada, w wyniku czego następuje rozwój tej złożonej i dość niebezpiecznej choroby.
Zapalenie pęcherza moczowego może również powstać z powodu poważnych naruszeń drożności kanału łzowego, worka łzowego lub kanalików łzowych. W tym przypadku łzy stale gromadzą się w oku, jednocześnie przepływając przez dolną powiekę, zapewniając tym samym dyskomfort i dyskomfort pacjenta.
Zapalenie pęcherza moczowego u noworodków w wieku do trzech tygodni jest uważane za normalne i nie wymaga leczenia. Zjawisko to występuje z powodu pokrycia kanałów łzowych cienką warstwą, która powinna naturalnie pęknąć, a funkcjonowanie oka stanie się normalne.
Niemowlęta i dorośli w wieku powyżej czterdziestu lat są narażeni na ryzyko niedrożności przewodu łzowego (szczyt wynosi od sześćdziesięciu do siedemdziesięciu lat) Uważa się, że ludzie z płaskim nosem są bardziej podatni na chorobę. Warto zauważyć, że mulaty i przedstawiciele rasy Negroid cierpią na tę chorobę rzadziej, ponieważ mają szersze usta i bezpośredni przebieg kanałów nosowo-łzowych.
Wrodzone zapalenie pęcherza moczowego występuje u sześciu procent noworodków, niezależnie od płci niemowlęcia. Jeśli chodzi o zapalenie pęcherza moczowego u dorosłych, najczęściej diagnozuje się je u kobiet (do osiemdziesięciu procent).
Ostre zapalenie pęcherza moczowego charakteryzuje się tym, że początkowo pacjent odczuwa dyskomfort, zauważa nadmierną wilgoć w oczach i boli łzę. Dalszemu rozwojowi choroby towarzyszy obrzęk kanału łzowego, poważne zaczerwienienie mięsa łzowego i zwiększone łzawienie. Ból można zlokalizować w nosie lub przejść do zębów. W większości przypadków, z powodu zapalenia punktów rozerwania, ropa z ostrym nieprzyjemnym zapachem jest uwalniana.
Czasami zapalny worek łzowy pęka, co z kolei prowadzi do krwawienia. Ponadto, jako oczywiste oznaki choroby, można zauważyć ropowicę okołogałkową, zapalenie spojówek, leukocytozę, zatrucie, które charakteryzuje się silnym osłabieniem całego ciała, osłabieniem i wysoką temperaturą.
Zapalenie celulozy często towarzyszy ostrej postaci choroby, ponieważ w procesie rozrywania pęcherzy łzowych infekcja spada na łodygę łzową. Wśród objawów cellulitu można wyróżnić zapalenie mięśni oczu, podwójne widzenie, odczuwanie bólu w procesie ruchu oka. Ze względu na przedłużający się proces zapalny na rogówce tworzy się mętny film, co prowadzi do obniżenia jakości widzenia.
Jednym z rzadkich objawów jest martwica włókien nerwowych źrenicowo-motorycznych, które są odpowiedzialne za ruchliwość oka na orbicie i zwiększone w nim ciśnienie. W wyniku wystąpienia tych patologii pogarsza się widzenie obwodowe i uszkadza się nerw wzrokowy (można to określić tylko za pomocą perymetrii). Często występuje obrzęk okołooczodołowy i rumień o masywnym charakterze. Opuchlizna jest wynikiem akumulacji toksyn, które występują po rozpadzie komórek i egzotoksynach (izolowane gronkowce). Ten objaw jest najlepiej widoczny po przebudzeniu i stopniowo zanika w ciągu pięciu do siedmiu godzin.
Jednym z najbardziej oczywistych wskaźników choroby jest nadmierne łzawienie z powodu upośledzonych łez. Zwiększone łzawienie jest podłożem dla rozwoju zapalenia spojówek.
Wraz z rozwojem wrodzonego typu zapalenia pęcherza moczowego ważną rolę odgrywa upośledzona drożność nosowo-łzowa, szczególnie zawór Gasnera (lokalizacja - wyjście do jamy nosowej kanału). Ta zastawka u niemowląt w wieku do jednego miesiąca jest całkowicie zamknięta, ale czasami dacryocystitis u noworodków obserwuje się znacznie wcześniej niż fałda łzowa ma czas na otwarcie. Z tego wynika, że istnieją inne przyczyny rozwoju tej patologii. Jednym z czynników jest zakażenie noworodków.
Nabytemu zapaleniu pęcherza moczowego często towarzyszy niedrożność w dolnym obszarze przewodów nosowo-łzowych. W obecności ostrego zapalenia pęcherza moczowego u dzieci i dorosłych należy uprawiać różne mikroorganizmy chorobotwórcze. Najczęściej pneumokoki, mykobakterie, paciorkowce, hemofilne pałeczki, Staphylococcus aureus znajdują się w organizmie dziecka.
Staphylococcus aureus występuje częściej u pacjentów z ostrą postacią choroby niż u pacjentów przewlekłych. Rozwój zapalenia pęcherza moczowego u dorosłych może być wywołany aspergilozą, wirusem Epsteina-Barra, Escherichia coli, gronkowcem naskórka, kiłą, kandydozą, patogenami trądziku, pałeczkami Pseudomonas, jaglicą, gruźlicą.
U niektórych pacjentów po leczeniu zapalenia pęcherza moczowego również wysiewano inne chorobotwórcze mikroorganizmy. Jednocześnie pojedynczy czynnik zakaźny obserwowano u siedemdziesięciu jeden procent pacjentów, podczas gdy reszta wykazywała mieszane typy procesów zakaźnych.
Następujące nieprawidłowości wpływają na rozwój patologii:
Często choroba objawia się w zespole ECC („rozszczep wargi”, „rozszczep podniebienia”, ectrodactyly). Najczęstszą przyczyną objawów zapalenia pęcherza moczowego jest zapalenie sitowe (ostre lub przewlekłe zapalenie błony śluzowej komórek labiryntu sitowego).
Najczęściej dacryocystitis (ICD-10: H04.3) określa się u pacjenta, stosując następujące dane diagnostyczne:
W celu określenia stopnia drożności kanałów łzowych stosuje się różne testy. Głównym i najczęstszym testem jest przebarwienie barwnika. Fluoresceina lub kolargol (najpierw musisz wykonać test kolagenu) kapać na dolne łuki spojówki, po czym, po dziesięciu do piętnastu minutach, mierzą wysokość menisku łzy. Normę uważa się za pełne symetryczne zniknięcie. Testy nosa i kanalików są również wykonywane w celu oceny poziomu niedrożności przewodów nosowo-łzowych (kolargol i fluoresceina odgrywają rolę barwnika).
Mycie i sondowanie przewodów łzowych można przeprowadzać zarówno w celach diagnostycznych, jak i terapeutycznych.
Przed wykonaniem tych procedur ważne jest, aby sprawdzić poziom drożności punktów rozdarcia.
Sonografia jest używana bardzo rzadko, ponieważ może jedynie wykazać obecność zastoju lub rozszerzenia worka łzowego. Dzięki tej metodzie badań niezwykle rzadko określa się obecność guza lub ciała obcego w worku łzowym. W TK można określić obecność zmian pourazowych i nowotworów. MRI nie jest tak skuteczny jak CT, ale z kolei może pomóc odróżnić formacje torbielowe od guzów.
Dakryoscyntygrafia i dacryocystistografia pomagają określić lokalizację anomalii anatomicznych systemów łez Endoskopia nosa jest używana do określenia patologii w dolnym obszarze małżowiny nosowej (która może być przyczyną choroby).
Leczenie zapalenia pęcherza moczowego u dorosłych określa się po ustaleniu całego obrazu klinicznego i objawów samej choroby. Przed rozpoczęciem leczenia ważne jest sprawdzenie obecności współistniejących zakażeń lub powiązanych patologii, które mogą wywołać początek i szybki rozwój zapalenia pęcherza moczowego.
W przypadku ostrego zapalenia pęcherza moczowego, któremu towarzyszy flegma, hospitalizacja jest obowiązkowa. W tym przypadku przede wszystkim pacjentom przepisuje się antybiotykoterapię. Równolegle z interwencjami terapeutycznymi, pobierane są rozmazy z wydalonej ropy i krwi do wysiewu. Po przeprowadzeniu wszystkich zabiegów następuje chirurgiczny drenaż ropnych jam (często otwiera się worek łzowy w trakcie zabiegu). Funkcja drenażu podczas zabiegu chirurgicznego zapewnia pełny i niezakłócony odpływ ropy z worka łzowego.
Przewlekła postać choroby najczęściej przechodzi w stan utajony po zastosowaniu miejscowego leczenia lekami steroidowymi. Ten rodzaj leku pomaga również w wystąpieniu choroby po zapaleniu błon śluzowych, reakcji alergicznych i nieżytu nosa. Aby zmniejszyć objawy przewlekłej (wrodzonej) postaci choroby u niemowląt, konieczne jest masowanie oczu noworodka z zapaleniem pęcherza moczowego. Ważne jest, aby zweryfikować bezpieczeństwo i wykonalność tej metody ekspozycji przed masowaniem oczu dziecka (powinieneś odwiedzić specjalistę w celu konsultacji i procedury).
Technika masażu: palec wskazujący (gwóźdź osoby wykonującej masaż należy przyciąć i wyczyścić jak najwięcej) należy umieścić w punkcie zbieżności dolnego i górnego kanału łzowego. Ruch powinien być lekki, bez wywierania nacisku na oko i wykonany z góry na dół. Procedura ta jest przeprowadzana regularnie - cztery do sześciu razy dziennie. Masaż należy wykonać co najmniej dziesięć minut.
Jeśli techniki konserwatywne dają pozytywne wyniki, przejdź do obfitości kanałów nosowo-łzowych. Już po pierwszym rozszerzeniu kanału łzowego u dorosłych i wysokiej jakości terapii skojarzonej większość pacjentów całkowicie pozbywa się choroby. Należy pamiętać, że u dzieci w wieku do sześciu miesięcy stan kanałów nosowo-łzowych może powrócić do normy niezależnie (dziewięćdziesiąt pięć procent przypadków), a nawet przy dłuższym rozwoju choroby wskazane jest leczenie zapalenia pęcherza moczowego bez zabiegu chirurgicznego. Interwencja chirurgiczna może być przeprowadzona w ściśle określonych przypadkach, przy braku alternatywnych metod leczenia.
Jeśli procedura sondowania pożądanego efektu nie jest obserwowana, wykonuje się dakryocystorynostomię (tworzy się alternatywne łzy). Często jest pozytywny wynik operacji. Również okulista przepisuje antyseptyczne krople do oczu (Vitabact) i leki o właściwościach antybiotykowych (Tobreks). Procedurę można przeprowadzić za pomocą efektów laserowych i inwazyjnych. Konsekwencją usunięcia worka łzowego (dakryocystorynostomii) jest uproszczona i niezakłócona łza. Jedyną wadą zabiegu jest mała blizna w wewnętrznej części oka.
Często rodzice i dorośli próbują rozwiązać problem samodzielnie. Warto jednak zauważyć, że tradycyjna medycyna może być skuteczna tylko w obecności wrodzonego zapalenia pęcherza moczowego, zdefiniowanego we wczesnych stadiach. W przypadku ostrej i przewlekłej postaci stosowanie medycyny alternatywnej tylko pogorszy problem i może wywołać złożone i nieodwracalne komplikacje.
Kalanchoe jest często używany jako środek ludowy. Sok z tej rośliny podrażnia śluzowe oczy, działa przeciwzapalnie i dezynfekująco. W tym celu zaleca się stosowanie pierzastego Kalanchoe. Jednak sok musi być odpowiednio przygotowany. Dorosłe liście są ostrożnie odrywane, dokładnie myte, owijane gazą i przechowywane przez kilka dni w lodówce. W celu zakroplenia nosa noworodka konieczne jest rozcieńczenie soku roślinnego roztworem soli w stosunku 1: 1.
Po zakropleniu dziecko powinno mieć atak kichania, podczas którego kanały są oczyszczane z ciał obcych i ropy. Po zabiegu należy umyć oczy specjalnymi kroplami lub solanką, a następnie kroplówki antyseptyczne lub antybiotykowe.
Przed użyciem nietradycyjnych metod leczenia należy skonsultować się z okulistą, aby nie spowodować jeszcze większego uszkodzenia ciała dziecka.
Bardzo rzadko leczeniu wrodzonych lub ostrych postaci zapalenia pęcherza moczowego mogą towarzyszyć powikłania, takie jak kamienie w kanałach łzowych, posocznica i ropień mózgu, flegma oczodołowa, ropień worka łzowego, w rzadkich przypadkach - śmierć. W przypadku postaci przewlekłej występowanie powikłań jest mało prawdopodobne.
http://brulant.ru/health/dakriocistit/Jeśli osoba zablokowała przewody łzowe, to normalny wypływ płynu łzowego zostaje zakłócony, oczy stale podlewają, rozwija się infekcja.
Około 20% noworodków cierpi na tę chorobę, ale przewody łzowe są zazwyczaj usuwane do końca pierwszego roku życia.
U dorosłych może dojść do zablokowania kanału łzowego w wyniku zakażenia, zapalenia, urazu lub guza. Ta choroba jest prawie zawsze uleczalna, ale leczenie zależy od wieku pacjenta i konkretnej przyczyny choroby.
Nasz płyn łzowy jest uwalniany z gruczołów łzowych powyżej każdego oka. Łzy spływają po powierzchni oka, nawilżając je i chroniąc. Następnie płyn łzowy przenika do cienkich otworów w rogach powiek. „Zużyty” płyn łzowy dostaje się do jamy nosowej przez specjalne kanały, gdzie jest ponownie wchłaniany lub wydalany.
Zablokowanie kanału łzowego w dowolnym punkcie tego złożonego układu prowadzi do zakłócenia wypływu płynu łzowego. W takim przypadku pacjent ma wodniste oczy i zwiększa ryzyko infekcji i zapalenia.
Przyczyny niedrożności kanału łzowego obejmują:
• Wrodzona niedrożność. U niektórych dzieci system odwadniający może być słabo rozwinięty. Często kanał łzowy jest blokowany przez cienką śluzówkę. Ta wada może zniknąć sama w pierwszych miesiącach życia, ale może wymagać specjalnej procedury - bougienage (wyczuwania).
• Nieprawidłowy rozwój czaszki i twarzy. Obecność takich nieprawidłowości jak w zespole Downa zwiększa ryzyko niedrożności przewodów łzowych.
• Zmiany wieku. Starsi ludzie mogą odczuwać związane z wiekiem zmiany związane ze zwężeniem otworów kanałów łzowych.
• Zakażenie i zapalenie oczu. Przewlekłe zapalenie oczu, przewodów nosowych i łzowych prowadzi do niedrożności.
• Urazy twarzy. W przypadku uszkodzenia twarzy kości w pobliżu kanałów łzowych mogą zostać uszkodzone, co zakłóca normalny odpływ.
• Guzy nosa, worka łzowego, kości ze znacznym wzrostem czasami nakładają się na przewody łzowe.
• Torbiele i kamienie. Czasami cysty i kamienie tworzą się wewnątrz tego złożonego systemu drenażowego, powodując zakłócenia odpływu.
• Zewnętrzne leki. W rzadkich przypadkach stosowanie kropli do oczu (na przykład w leczeniu jaskry) może powodować niedrożność kanałów łzowych.
• Wewnętrzne leki. Niedrożność jest jednym z możliwych skutków ubocznych leku docetaksel (Taxoret) stosowanego w leczeniu raka piersi lub płuc.
Wśród znanych czynników ryzyka niedrożności przewodów łzowych:
• Wiek i płeć. Starsze kobiety są bardziej narażone na tę chorobę w wyniku zmian związanych z wiekiem.
• Przewlekłe zapalenie oczu. Jeśli oczy są stale podrażnione i zapalne (zapalenie spojówek), istnieje zwiększone ryzyko.
• Operacja w przeszłości. Operacja oka, powieki, zatok nosowych może powodować bliznowacenie w systemie drenażowym oka.
• Jaskra. Preparaty na jaskrę czasami przyczyniają się do rozwoju niedrożności kanałów łzowych.
• Leczenie raka w przeszłości. Jeśli dana osoba została narażona na twarz lub zażyła leki przeciwnowotworowe, ryzyko wzrasta.
Niedrożność kanału łzowego można zaobserwować zarówno z boku jednego oka, jak iz obu stron.
Objawy tej choroby mogą być spowodowane bezpośrednią niedrożnością kanałów lub zakażeniem, które rozwinęło się w wyniku blokady:
• Nadmiar płynu łzowego (mokre oczy).
• Częste zapalenie oka (zapalenie spojówek).
• Zapalenie worka łzowego (dacryocystitis).
• Bolesny obrzęk w wewnętrznym kąciku oka.
• Śluzowy lub ropny wydzielina z oka.
• Krew w płynie łzowym.
• Niewyraźne widzenie.
Testy diagnostyczne do określenia niedrożności kanału łzowego obejmują:
• Test z barwnikiem fluorescencyjnym. Test jest przeprowadzany w celu sprawdzenia, jak dobrze działa system drenażowy oka. Kropla specjalnego roztworu z barwnikiem jest wkraplana do oczu pacjenta. Jeśli po kilku minutach podczas normalnego mrugania na oku pozostaje duża ilość barwnika, wówczas występuje problem w układzie odpływowym.
• Sondowanie kanału łzowego. Lekarz może użyć specjalnego cienkiego instrumentu do zbadania kanału, aby sprawdzić jego drożność. Podczas procedury kanał rozszerza się, a jeśli problem wystąpił przed procedurą, można go po prostu rozwiązać.
• Dakryocystografia lub dakryoscyntygrafia. Celem tego badania jest uzyskanie obrazu systemu wypływu oka. Przed badaniem do oka wkrapla się środek kontrastowy, po czym wykonuje się zdjęcie rentgenowskie, obliczone lub rezonans magnetyczny. Barwnik podkreśla kanały łzowe na zdjęciach.
Leczenie zależy od konkretnej przyczyny niedrożności lub zwężenia kanałów. Czasami potrzeba kilku metod leczenia, aby rozwiązać ten problem.
Jeśli podejrzewa się zakażenie, lekarz prawdopodobnie przepisze antybiotyki.
Jeśli guz spowodował niedrożność, wówczas leczenie skupi się na zwalczaniu guza. W tym celu guz usuwa się zazwyczaj chirurgicznie.
U dużego odsetka niemowląt wrodzona niedrożność przewodu łzowego jest rozwiązywana sama w pierwszych miesiącach życia dziecka. Jeśli tak się nie stanie, lekarz najpierw zaleci dziecku specjalny masaż, a aby zwalczyć zakażenie, przepisz krople zawierające antybiotyki.
Leczenie zachowawcze można zalecić pacjentom, którzy doznali urazu twarzy. W większości tych przypadków system wypływu zaczyna ponownie działać kilka miesięcy po urazie, inne leczenie może nie być konieczne.
W leczeniu wrodzonej niedrożności kanału łzowego u małych dzieci stosuje się mało inwazyjne metody, jeśli inne metody nie pomogły. Najczęściej stosowaną metodą jest bougienage, w której do kanału łzowego wprowadza się specjalną rurkę, przywracając jej drożność. Zabieg nie wymaga znieczulenia i zajmuje tylko kilka minut. Po zabiegu lekarz przepisze krople do oczu antybiotykami, aby zapobiec infekcji.
Operacja jest zwykle przepisywana dorosłym i starszym dzieciom z nabytą niedrożnością kanału łzowego. Są również przepisywane na wrodzoną niedrożność, jeśli wszystkie inne metody były nieskuteczne.
Operacje są niezbędne do odbudowy uszkodzonych lub słabo rozwiniętych kanałów łzowych. Jedna z operacji - dakryocystorynostomia - polega na stworzeniu nowego przejścia między jamą nosową a workiem łzowym. Takie operacje są dość złożone i przeprowadzane w znieczuleniu ogólnym.
Po zabiegu pacjenci potrzebują czasu na zastosowanie leku. Lekarz może przepisać aerozol do nosa w celu zmniejszenia obrzęku błon śluzowych, a także kropli do oczu, aby zapobiec infekcji i zmniejszyć pooperacyjne zapalenie.
Ze względu na to, że łzy nie mogą płynąć tam, gdzie powinny, ciecz zastyga, stając się podatnym gruntem dla grzybów, bakterii i wirusów. Te mikroorganizmy mogą powodować trwałe infekcje oczu.
U niemowląt głównym objawem niedrożności kanału łzowego jest ropienie („zakwaszenie”) jednego lub obu oczu. Lekarz natychmiast przepisuje krople antybiotykami, stan poprawia się, ale po zaprzestaniu leczenia infekcja pojawia się ponownie.
http://medbe.ru/news/meditsina/neprokhodimost-sleznogo-kanala-prichiny-i-lechenie/Niedrożność kanału nosowo-łzowego jest patologią, której towarzyszy trudność w odpływie łez wzdłuż ścieżki fizjologicznej. Głównymi objawami choroby są zwiększone łzawienie, objaw „mokrych” oczu, pojawienie się „mgły” przed oczami, uczucie dyskomfortu w przyśrodkowym rogu orbity, podrażnienie powiek i twarzy. Diagnoza obejmuje tomografię komputerową, dakryocystografię i sondowanie diagnostyczne. Konserwatywna taktyka ogranicza się do masowania dotkniętego obszaru. Celem leczenia jest sondowanie, a przy niewystarczającym efekcie - dakryocystorynostomia z lub bez stentowania.
Niedrożność kanału nosowo-łzowego (niedrożność przewodów łzowych) jest powszechną patologią wczesnego dzieciństwa. Niedrożność przewodu rozpoznaje się u 5% dzieci w okresie noworodkowym. Dane statystyczne dotyczące występowania choroby wśród dorosłych pacjentów nie są dostępne. Choroba występuje z taką samą częstotliwością wśród mężczyzn i kobiet. U pacjentów z anatomiczną predyspozycją do rozwoju patologii prawdopodobieństwo nawrotu lub skomplikowanego przebiegu jest wysokie. Wszędzie zdiagnozowano naruszenie drożności kanału nosowego, nie ma geograficznych cech rozpowszechnienia.
Przyczyną naruszenia drożności przewodów łzowych u osób z wrodzonym wariantem choroby jest hipoplazja lub obturacja kanału nosowo-łzowego przez śluzówkę. Kiedy kanał jest słabo rozwinięty, jego długość i prześwit są znacznie mniejsze niż norma. Przez niedrożność prowadzi do przejścia płynu owodniowego do światła kanalików. Główne przyczyny nabytej formy patologii to:
Łzy są syntetyzowane przez gruczoł łzowy. Po przemyciu płynu łzawiącego przedniej powierzchni gałki ocznej łza dociera do środkowego rogu oka. Przez punkty łez i kanaliki wchodzi do wspólnego kanału łzowego i worka, który przechodzi do kanału nosowo-łzowego. Kanał łzowy otwiera się pod dolną konchą nosową. Z powodu niedrożności kanału nosowo-łzowego nie jest możliwy odpływ łez. Prowadzi to do tego, że wszystkie powyższe struktury przepełniają się płynem łzowym. Długotrwałe zastoje nasilają niedrożność, przyczyniają się do wtórnego tworzenia kamieni z substancji nieorganicznych, które tworzą łzę (chlorek sodu, węglan sodu i magnez, wapń).
Istnieją pojedyncze i obustronne niedrożności przewodów łzowych. Choroba może występować w izolacji lub być wynikiem innych patologii (kamica moczowa, usta wilka, chromosomy trisomii 21). Jeśli nie jest możliwe ustalenie etiologii niedrożności kanału nosowo-łzowego, jest to kwestia postaci idiopatycznej. Według klasyfikacji klinicznej wyróżnia się następujące warianty choroby:
● Wrodzone. W tej formie obturacja kanału następuje w jego dolnej części. Dakryolity mają miękką teksturę. Chorobę rozpoznaje się w okresie noworodkowym.
● Nabyte. Nakładanie się prześwitu kanału jest możliwe w dowolnej części, ale najczęściej kanał ma wpływ na górne odcinki. Konsystencja gęstych kamieni. Samoleczenie jest prawie niemożliwe.
W przypadku wrodzonej patologii pierwsze objawy są wykrywane w okresie noworodkowym. Rodzice zauważają mimowolne łzawienie dziecka. Określa się objaw „mokrego” oka. Jeśli przyczyną zaburzenia jest zator z niedrożnością płynu owodniowego lub śluzówki, lekkie masowanie kanału przyczynia się do całkowitego ustąpienia objawów klinicznych. Ogólny stan dziecka nie cierpi. Być może niezależne lekarstwo w ciągu pierwszych 2 miesięcy życia. Z anatomiczną wadą struktury, masowanie dotkniętego obszaru nie eliminuje objawów. Objawy choroby wzrastają wraz z płaczem.
Pacjenci z nabytą postacią skarżą się na nadmierne łzawienie, światłowstręt i dyskomfort w wewnętrznym kąciku oka. Rozdzieranie zwiększa się w zimne dni lub przy silnym wietrze. Wizualnie określona stagnacja łez, która prowadzi do „zamglenia” widoku. Z biegiem czasu, uczucie pieczenia oczu i podrażnienia skóry dolnej powieki, okolic wokół oczodołu i nosa, spowodowane przepływem płynu łzowego na przyśrodkowej powierzchni nosa i policzków. Kiedy infekcja jest przyłączona, wydzielina z oczu staje się żółto-zielona, rzęsy mogą się sklejać. W niektórych przypadkach patologia charakteryzuje się nawrotem choroby.
Najczęściej chorobę komplikuje dacryadenitis, dacryocystitis. Niedrożność przewodów łzowych nasila powstawanie dakryolitów, co prowadzi do rozwoju kamicy żółciowej. Pacjenci są narażeni na ryzyko rozwoju zmian zapalnych w przednim odcinku gałki ocznej (zapalenie spojówek, zapalenie rogówki, zapalenie powiek). Wraz z postępem zrostów możliwe jest całkowite naruszenie drożności przewodu. Stałe podrażnienie skóry łzami przyczynia się do wystąpienia egzemy. Częste inwazyjne interwencje powodują zmniejszenie węchu.
Diagnoza opiera się na oględzinach i badaniu instrumentalnym. W przypadku wrodzonego wariantu choroby często nie jest możliwe ujawnienie nakłuć łzowych, czasem nawet w pierwszych dniach życia, diagnozuje się wrodzone wady rozwojowe czaszki twarzy lub zewnętrznego nosa. Konkretne metody diagnostyczne obejmują:
Taktyka leczenia zależy od formy i charakteru choroby. Z wrodzoną genezą patologii pokazano taktykę oczekiwania. Dzieci otrzymują masaż woreczka łzowego i monitoruje się przepływ łez. Jeśli masowanie przyczynia się do odpływu płynu łzowego, zaleca się, aby rodzice powtarzali tę procedurę codziennie przez 2 miesiące od momentu narodzin dziecka. W tym czasie łzy dojrzewają, objawy ustępują. Jeśli wykonanie masażu nie przyniesie pożądanego efektu, wykrywanie odbywa się od drugiego miesiąca życia. Manipulacja jest pożądana, aby spędzić do 4-6 miesięcy (początek ząbkowania).
U pacjentów z nabytą postacią choroby leczenie rozpoczyna się od wykrycia i przepłukania kanału nosowo-łzowego. Jeśli trojakie powtórzenie procedury nie powiedzie się, wskazana jest dakryocystorynostomia. Podczas zabiegu tworzy się sztuczny komunikat między workiem łzowym a jamą nosową. W celu uzyskania pożądanego efektu można wszczepić silikonowe stenty intubacyjne. Stentowanie zapobiega ponownemu tworzeniu się zrostów tkanki łącznej, występowaniu nawrotu choroby.
Patologia ma korzystny wynik. Nie opracowano konkretnych środków zapobiegawczych. Nieswoista profilaktyka sprowadza się do właściwej pielęgnacji spojówki oka i jamy nosowej u noworodków. W przypadku podejrzenia o utrudnienie dróg łzowych pokazano konsultację z okulistą. Dziecko z historią tej patologii powinno być w przychodni. Pacjenci powinni uważnie monitorować higienę oczu (usuwanie makijażu w odpowiednim czasie, stosować tylko wysokiej jakości kosmetyki dekoracyjne). Podczas pracy w zakurzonym pomieszczeniu lub z chemikaliami należy używać środków ochrony osobistej (maska, okulary ochronne).
http://www.krasotaimedicina.ru/diseases/ophthalmology/nasolacrimal-duct-obstructionW sekcji konsultacji na naszej stronie wielokrotnie zadawano mi te same pytania dotyczące łzawienia i łzawienia u małych dzieci. Aby nie powielać moich odpowiedzi kilkakrotnie w konsultacjach, chcę opowiedzieć trochę o problemie systemu łzowego u dzieci i, jeśli to możliwe, podkreślić wszystkie pytania, które nas interesują.
Być może zaczniemy od anatomii przewodów łzowych, aby lepiej zrozumieć proces problemu.
Na tym zdjęciu widać główne struktury aparatu wytwarzającego ludzkie łzy.
Myślę, że niektóre koncepcje należy rozważyć bardziej szczegółowo.
System łez składa się z następujących struktur:
Punkty rozerwania znajdują się w wewnętrznych rogach powiek, tj. bliżej nosa. W górnej i dolnej powiece znajdują się punkty łez. To przez nich łza wchodzi w kanał łez.
Kanaliki łzowe - odchodzą od górnych i dolnych punktów łzowych, a następnie łączą się w jednym kanale łzowym, który wchodzi bezpośrednio do worka łzowego.
Torba łzy jest tam, gdzie nasze łzy pochodzą z kanalików. Znajduje się w przybliżeniu w górnej części nosa, w wewnętrznym rogu dolnej powieki.
Kanał nosowo-łzowy jest kontynuacją worka łzowego. Kanał nosowo-łzowy otwiera się do jamy nosowej, właśnie z tego powodu, z banalnym nieżytem nosa, może wystąpić łzawienie i łzawienie stanu, ponieważ z powodu obrzęku błony śluzowej nosa łza po prostu nie może przejść do jamy nosowej w normalnym trybie.
Skąd pochodzi łza?
Główna ilość łez, w normalnych warunkach, jest wytwarzana przez specjalne gruczoły, które są w grubości powiek. Są one odpowiedzialne za równomierne nawodnienie i odżywienie naszych rogówek. Gruczoł łzowy zaczyna pracować w stresujących przypadkach, na przykład z płaczem lub alergiami.
Mechanizm odrywania jest dość skomplikowany i nie będę go szczegółowo opisywał, abyś się nie nudził. Mogę tylko powiedzieć, że dla normalnego wyładowania łez z oka do kanałów łzowych, worka i dalej, jamy nosowej, konieczna jest odpowiednia praca mięśni powieki, tj. ruch mrugania. To dzięki presji, która powstaje podczas mrugania, nasze łzy są popychane coraz dalej wzdłuż ścieżek łez.
Przyczyny łzawienia:
Zwiększona ilość łez może spowodować rozdarcie lub rozdarcie.
Łzawienie - lub nadmierne wytwarzanie łez - można zaobserwować w wyniku zapalenia lub powierzchownego uszkodzenia struktur oka. Traktuj go metodami terapeutycznymi, usuwając przyczynę, która spowodowała ten stan.
Łzawienie - występuje w wyniku dysfunkcji aparatu łzowego oka, zwykle nasilonego przez zimną i wietrzną pogodę i zmniejsza się w ciepłym i suchym pomieszczeniu.
Głównymi powodami tego stanu może być zmiana położenia punktu rozerwania - na przykład, gdy okazuje się, a łza po prostu nie może przedostać się przez nie do kanałów łzowych; niedrożność mechaniczna w pewnym obszarze, począwszy od otworu łzowego i do kanału nosowo-łzowego; naruszenie wypływu łez z oka, spowodowane zmianami patologicznymi w mięśniach powiek i niemożliwością pełnego mrugnięcia.
Co bada lekarz z problemem łzawienia?
Na początek lekarz musi przeprowadzić ogólny przegląd stanu oka za pomocą lampy szczelinowej (mikroskop z lekką szczeliną), następnie zbadać powieki, w szczególności stan nakłuć łzowych, po czym bada się funkcję powiek i ich zdolność do prawidłowego zamykania się, co, jak pamiętamy, wpływa na na wypływ łez. Następnie przejdź do badania worka łzowego. Po pierwsze, lekarz bada (odczuwa) woreczek łzowy, lekko naciskając go, aby określić, czy jest w nim ropa (w tym przypadku ropa pojawi się z otwarcia otworu łzowego). W przypadku zapalenia worka łzowego (dacryocystitis) pacjent doświadcza bólu, który służy jako znak diagnostyczny tej zmiany. Ponadto lekarz może przeprowadzić test funkcjonalny z użyciem fluoresceiny (jest to lek, który daje blask podczas oglądania w niebieskim świetle). Zazwyczaj roztwór leku powinien szybko opuścić jamę spojówkową, jeśli pozostaje tam przez długi czas, następuje naruszenie odpływu łez w systemie.
Sondowanie i płukanie
Wykonuj tylko po ustaleniu drożności punktu łzowego. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym (częściej), ale możliwe jest również znieczulenie ogólne. Mała kaniula (coś jak igła ze strzykawki, ale nie ostra) jest wkładana przez górny punkt łzowy do kanalika i powoli przesuwana do worka łzowego. Po wprowadzeniu kaniuli lekarz wstrzykuje 2 ml roztworu hipertonicznego. Jeśli to rozwiązanie przechodzi do nosa, wtedy ścieżki łez są przejezdne.
Jeśli przewody łzowe nie są przejezdne, roztwór nie dostaje się do nosa, ale jest wyrzucany z powrotem przez górne lub dolne punkty łzowe i możliwe jest, że oba są jednocześnie. Zależy to od poziomu, na którym znajduje się przeszkoda mechaniczna.
Worek łzowy może mieć większy rozmiar. Wypływająca ciecz może mieć charakter śluzowy, śluzowo-ropny lub ropny, w zależności od zawartości worka łzowego.
Sytuacja ta będzie wskazywać na naruszenie drożności z powodu zwężenia przewodów łzowych lub naruszenia odpływu łez z worka łzowego.
Jeśli podejrzewasz częściową niedrożność przewodów łzowych, pożądane jest przeprowadzenie testu Jonesa. Obejmuje testy cewkowe i donosowe. Do oka wkrapla się roztwór fluoresceiny, a do nosa wstrzykuje się bawełniany wacik zwilżony miejscowym środkiem znieczulającym. Stopień drożności przewodu łzowego ocenia się na podstawie obecności lub braku zabarwienia tamponu. Podczas przeprowadzania testu donosowego wkrapla się roztwór soli fizjologicznej z wacikiem umieszczonym w dolnym kanale nosowym. Jeśli zabarwiony grypą roztwór fizyczny dostanie się na tampon, oznacza to, że lek może dostać się do worka łzowego, co wskazuje na normalny stan funkcjonalny górnych przewodów łzowych, ale jeśli roztwór fizyczny nie jest zabarwiony, wówczas występuje częściowa przeszkoda na poziomie punktu łzowego lub kanalików.
Cóż, teraz chciałbym bardziej szczegółowo omówić wrodzoną niedrożność przewodu łzowego, ponieważ to ona jest najczęściej przyczyną zwrócenia się do okulisty z małymi dziećmi.
Wrodzona niedrożność przewodów łzowych
Jednym z głównych rodzajów wrodzonej niedrożności jest niedrożność przewodu nosowo-łzowego. Jednak ten stan najlepiej określa się jako opóźnione przywrócenie drożności przewodu nosowo-łzowego, ponieważ często mija on sam. Pełne przywrócenie drożności występuje zwykle natychmiast po urodzeniu, ale prawie 20% dzieci w pierwszym roku życia wykazuje oznaki niedrożności.
Na co warto zwrócić uwagę?
* łzawienie i wiązanie rzęs, które mogą być przemijające lub stałe, często z hipotermią i infekcjami układu oddechowego;
* z lekkim naciskiem worka łzowego może być zawartość ropna;
* ostre zapalenie worka łzowego (dacryocystitis) jest rzadkie;
Ten stan jest leczony za pomocą masażu łez lub odczuwania.
Masaż worka łzowego - zwiększa ciśnienie w systemie łez, które może mechanicznie przełamać barierę odpływu. Aby wykonać masaż, palec wskazujący umieszcza się lekko na obszarze nosa z dala od wewnętrznego kącika oka, a masaż wykonuje się od góry do dołu, tak jakby wepchnięto łzę w kanał nosowo-łzowy. Zaleca się przeprowadzenie około 10 ruchów masażu 4 razy dziennie.
Przy nieskuteczności masażu konieczne jest przeprowadzenie detekcji. Brzmienie może być opóźnione, aż dziecko osiągnie wiek 12 miesięcy, pamiętając, że wrodzona niedrożność w 95% przypadków ma tendencję do samorozdzielczości. Sondowanie wykonywane w pierwszych dwóch latach życia dziecka ma bardzo wysoką skuteczność, z wiekiem skuteczność tej manipulacji zmniejsza się i może być wymagana ponowna procedura.
Po sondowaniu krople przeciwbakteryjne są przepisywane na 1 tydzień. Jeśli w ciągu 6 tygodni dziecko nie ulegnie poprawie, wykrywanie należy powtórzyć.
Zazwyczaj 90% dzieci leczy się za pomocą pierwszego wykrywania, a 6% za pomocą drugiego.
Myślę, że udało mi się przekazać podstawowe informacje na ten temat. Choroby zakaźne, które prowadzą do łzawienia, rozważamy w poniższym artykule.
http://www.stranamam.ru/article/113557/