Zez jest jednym z najczęstszych zaburzeń widzenia. Dzieci i dorośli cierpiący na tę chorobę powinni zadbać o korektę i ewentualną poprawę sytuacji. Ostatnio coraz więcej używa soczewek, a także okularów do zeza.
Prawidłowa technika widzenia na jednym obiekcie z dwoma oczami naraz jest wytwarzana przez dzieci przez pierwsze sześć do siedmiu lat. Specjalne sygnały odpowiedzialne za postrzeganie obiektów poprawiły się do 12 lat życia. Jeśli zauważy się wrodzony zez (zez), dziecko nie jest w stanie rozwinąć widzenia obuocznego. Mimo to należy zadbać o wykonanie głównego zadania, które zapewnia odpowiednią wizualizację otaczających obiektów. Wymaga to kompleksowego leczenia, które wymaga użycia okularów lub soczewek, ćwiczeń, aw niektórych przypadkach operacji.
Mówią, że nie można wyeliminować wrodzonego zeza. Mimo to, mimo wszystko, możliwe są ulepszenia. Głównym zadaniem jest wybór punktów, biorąc pod uwagę naruszenia.
Technika optyczna jest jedną z najbardziej odpowiednich opcji eliminacji zeza u dzieci. W tym przypadku metoda zapewnia korektę patologii po dokładnym badaniu defektów w strukturze narządu wzroku. Zakłada się obowiązkowe przypisanie odpowiednich punktów. Efektywność nie jest odnotowywana we wszystkich przypadkach, aw wielu sytuacjach nie będzie możliwe obejście się bez interwencji chirurgicznej.
Aby poprawić widzenie, najczęściej przepisywane są sferyczne i cylindryczne okulary sferyczne.
W przypadku nieprzylegającego lub częściowo akomodacyjnego zeza często stosuje się pryzmaty Fresnela. Ostatnie elementy są zamontowane na soczewkach okularów. Selekcja jest przeprowadzana indywidualnie, ponieważ przewiduje obowiązkowe rozliczanie zaburzeń widzenia. Powołanie i wybór okularów z pryzmatami Fresnela to zadanie, które musi wykonać okulista. W większości przypadków narzędzie jest używane w zezach paraliżujących. Pryzmaty mają minimalną wagę, więc ich użycie nie powoduje dyskomfortu. Okulary wymagają stałej opieki. Jeśli pryzmat opuści się, lekarz wymaga dodatkowej procedury.
Skutecznym sposobem wyeliminowania zeza jest metoda pleoptic.
Ta technika pomaga poprawić wzrok pacjenta, ale wymaga dużo czasu i zwiększonej odpowiedzialności. Głównym celem w tej sytuacji jest rozwój zdolności do skupienia widoku na obiekcie zainteresowania. Pleoptika zawsze składa się z dwóch głównych elementów leczenia:
Okluzja jest zawsze przeprowadzana na podstawie pewnych zasad, które decydują o możliwości uzyskania pożądanego efektu.
Zastosowanie różnych podejść w leczeniu zeza u dzieci przyczynia się do zwiększenia szans na wynik pozytywny. Jeśli zaczniemy eliminować heterotropię w czasie, wizję można z powodzeniem dostosować.
To ważne! Przed założeniem soczewek lub okularów do zeza należy zadbać o właściwy wybór, biorąc pod uwagę istniejące problemy z oczami.
Najważniejszą rzeczą jest diagnoza na czas. W przeciwnym razie brak leczenia doprowadzi do pogorszenia sytuacji wzrokowej i zmniejszy szanse na wynik pozytywny.
Możliwy dobry wynik zostanie osiągnięty tylko przy prawidłowym doborze okularów, biorąc pod uwagę istniejącą wadę związaną z widzeniem. W związku z tym bez wstępnego badania i werdyktu lekarza nie będzie można zrobić. Tylko wtedy, gdy okulary są początkowo odpowiednie dla pacjenta, można zauważyć ich maksymalną korzyść.
Do tej pory zaleca się noszenie specjalnych okularów w celu poprawy widzenia. Jednocześnie nie ma możliwości noszenia okularów lub soczewek, które ukryją zez. Eksperci zauważają, że w leczeniu zeza w ostatnim czasie nie jest konieczne stosowanie okluzji w postaci specjalnego opatrunku. Coraz częściej pacjenci mogą korzystać z soczewki utworzonej ze specjalnej warstwy podłoża, na podstawie której rysowana jest kopia oka. Jednak takie podejście jest również nieestetyczne, więc pacjent nadal zachowuje prawo wyboru.
Zanim zrozumiesz, czy możesz nosić pewne okulary lub soczewki, zaleca się sprawdzenie, jakie rodzaje akcesoriów korekcyjnych istnieją.
Soczewki pryzmatyczne mają unikalny kształt. Jeden koniec wyróżnia się grubym wykonaniem, drugi - ściętym kształtem. W rezultacie soczewki pomagają skorygować kąt widzenia, wzmacniając mięśnie narządów wzroku.
Soczewki pryzmatyczne działają na różne sposoby, dlatego należy rozważyć istniejące zaburzenia widzenia:
Z tego powodu niezależny wybór nie jest możliwy. Ponadto w przypadku heteroforii (utajone zaburzenia widzenia) dozwolone są również soczewki pryzmatyczne. Dopiero po konsultacji z lekarzem znajdziesz odpowiednią opcję.
Zaleca się stosowanie specjalnych okularów, gdy konieczne jest poważne pogorszenie widzenia. Wybór podobnych modeli zapewnia obecność grubych okularów. Należy zrozumieć, że takie produkty mają dużą wagę i wyróżniają się brakiem estetycznego wyglądu. Aby poprawić sytuację, używają pryzmatów Fresnela, które są łatwiejsze i bardziej elastyczne, w wyniku czego przyczyniają się do ukrywania niedoboru.
Okulary te mają pozytywny wpływ na zakończenia nerwu wzrokowego. Podstawą korzystnego efektu jest stymulacja kolorów.
Punkty Sidorenko są przydatne ze względu na następujące aspekty:
Skuteczność środków terapeutycznych znacznie wzrasta.
To ważne! Czerwono-niebieskie filtry przyczyniają się do skutecznej eliminacji zeza u dzieci i dorosłych. Wynika to z wykorzystania innowacyjnych technologii w rozwoju okularów, które są używane tylko podczas pracy na komputerze w specjalnym oprogramowaniu.
Takie procedury, obejmujące stosowanie okularów z unikalnymi filtrami, zwiększają skuteczność ogólnego kursu terapeutycznego i innych zaleceń lekarza. Wybierając okulary lub specjalne soczewki do zeza, niezwykle ważne jest, aby zadbać o skuteczne leczenie i wyeliminowanie wady wzroku. Pomimo potrzeby odpowiedzialnego podejścia i dodatkowych braków estetycznych, należy przestrzegać zaleceń lekarza. Tylko w takim przypadku możesz liczyć na udaną poprawę wizji i wyeliminowanie początkowego problemu.
http://bolvglazah.ru/kosoglazie/ochki-ot-kosoglaziya.htmlW przypadku chorób narządów wzroku często stosuje się środki niefarmakologiczne. Okluzor do oczu jest produktem okulistycznym, którego celem jest leczenie chorób oczu. Jego zadaniem jest „wyłączenie” jednego oka, aby drugie zaczęło ciężko pracować. Istnieją różne rodzaje etykiet, które poprawiają stan aparatu wzrokowego.
Plaster do oczu jest potrzebny do zeza, „leniwego oka” i jest stosowany w okresie zdrowienia po interwencji okulistycznej.
Wewnątrz okluder jest wyposażony w lekką podkładkę, która nie przykleja się do powierzchni oka ani nie nawija w tym obszarze. Ze względu na hipoalergiczną powłokę kleju wokół krawędzi opaski na oko, nie ma podrażnienia skóry i bezpiecznego przywiązania do skóry. Usunięcie okludera jest bezbolesne. Podczas stosowania nie pozostawia śladów na skórze. Dla różnorodności i komfortu taśmy samoprzylepne występują w różnych kolorach i rozmiarach.
Okklyuder traktuje „leniwe oko” i zez. Najczęściej patologie te pojawiają się w dzieciństwie. Podstawą terapii jest zasada, w której okluder jest przyklejony do jednego oka, całkowicie pokrywając widoczność narządu wzroku. Opticlude musi być przymocowany do skóry oczu. W przypadku korzystania z okularów obiektyw jest zamknięty. „Leniwe oko” nie jest traktowane przez te urządzenia. W przypadku choroby, chory narząd widzenia widzi słabo i zakłada się, że cała objętość obciążenia jest zdrowa. Aby oba oczy dziecka funkcjonowały prawidłowo i równo, ważne jest równomierne rozłożenie obciążenia. Ta funkcja jest wykonywana przez okluderki dziecięce. Są ubrani w oczy lub okulary.
Gdy zez naruszył paralelizm osi wizualnej. Jeśli nic się nie dzieje i patologia nie jest leczona, możliwe są poważne konsekwencje. Aby wyleczyć chorobę, konieczne jest leczenie na czas, cierpliwie i nieprzerwanie przy użyciu okludera do zeza. To urządzenie jest skuteczną i sprawdzoną metodą leczenia patologii ocznych. Ważne jest, aby zrozumieć, że jakość produktu, wytrwałość i cierpliwość rodziców wpływają na wynik terapii. A także konieczne jest przestrzeganie wszystkich zaleceń okulisty.
Dziecięce okluzery do korekcji wzroku muszą być wybierane indywidualnie. Wybór adaptacji odbywa się na podstawie wizyty okulisty, biorąc pod uwagę wiek dziecka i smak jego rodziców. Okluzy dla dzieci są podzielone przez następujące właściwości:
Według rodzaju mocowania znajdują się produkty do okularów.
Kolorowy tynk tkaninowy jest dostępny w różnych odcieniach, z różnego rodzaju obrazkami i figurami. W produkcji klejenia na oku lub okularach należy stosować wysokiej jakości i naturalne materiały, o hipoalergicznej powierzchni klejącej. Konieczne jest, aby urządzenie mogło przenosić powietrze, a skóra oddychała. Ważne jest, aby produkt dobrze się zapinał. Ale jednocześnie podczas usuwania dziecka nie należy odczuwać bólu. Jeśli nosisz tynk prawidłowo, będzie wygodnie nosić, nie powodując dyskomfortu dla dziecka.
Occluders są następujących typów:
Wewnątrz znajduje się miękka podkładka. Opatrunek okluzyjny może łatwo dostosować się do anatomii twarzy dziecka, w wyniku czego dziecko nie odczuwa żadnego dyskomfortu i może być obudzone naklejką. Produkty te obejmują okludery Ortopad, które wyróżniają się jakością i bezpieczeństwem produktu. Jednak dużym „minusem” opatrunków jednorazowych jest wysoki koszt.
Ta uszczelka jest wykonana głównie z silikonu. Musi być przyklejony do soczewki okularów. W takim przypadku nie ma potrzeby codziennie usuwać i naprawiać nowego. Silikonowy okluzor wielokrotnego użytku jest najlepszym rozwiązaniem, jeśli twoje dziecko ma skoszone oczy przez długi czas. Ważne jest, aby dobrze przykleić urządzenie i upewnić się, że okruchy nie zerkają na klejenie. Rodzice mogą także robić własne okulary na okulary.
Optycy mają rozmiar. Podszewka dla dzieci zależy od wieku dziecka, które przedstawiono w tabeli:
http://etoglaza.ru/och/okklyuder-dlya-glaz.htmlCześć drodzy członkowie forum!
Zezłości od dzieciństwa od 3-4 lat, w wieku 18 lat, operowane prawe oko, w wieku 19 lat zostało. Bezskutecznie. Po przeczytaniu notatki i forum zrozumiałem dlaczego. Teraz, po zrozumieniu przyczyny niepowodzenia i uzbrojeni w metodologię V.I. Pospelova i rady specjalistów medycznych z tego forum, chcę przejść całą drogę i wyleczyć zeza. Poszedłem na egzamin do specjalisty pracującego według metody V. I. Pospelova w Jekaterynburgu. Oto jego wniosek:
16052011949.jpg
Kwestia leczenia chirurgicznego została odłożona na sierpień, aż do wyjazdu specjalisty na wykład do V.Pospelova w Visus-1 w Niżnym Nowogrodzie.
Mówiąc słownie, zdałem sobie sprawę, że mam niedowidzenie (z centralną stabilizacją) + nadwzroczność w obu oczach o różnym stopniu. Przygotowałem się do pierwszego etapu leczenia - od leczenia pleoptic Notatka jest napisana:
„... Wiele osób z zezem (częściej podczas koszenia jednego oka) ma niedorozwój widzenia zwany niedowidzenie. Tacy pacjenci są leczeni metodą pleoptic, mającą na celu poprawę ostrości wzroku i przywrócenie funkcjonalnej równości oczu. Jego skuteczność jest bardzo wysoka - moim zdaniem praktycznie nie ma nieuleczalnej pierwotnej niedowidzenia... ",
ale byłem zaskoczony słysząc, że „muszę zapomnieć o słowie amblyopia w stosunku do moich oczu, cechy wieku są takie, że prawdopodobieństwo powodzenia zajęć w eliminowaniu niedowidzenia jest niskie... i że nie spoczniemy na jej leczeniu, ale uwzględnimy niektóre elementy, które przyczynią się do jej leczenie w ogólnym kompleksowym leczeniu zeza ”.
Drugą rzeczą, która mnie zaskoczyła, było to, że może nie powinienem nosić okluzji, a zamiast tego będę nosił specjalne „okulary karne”, które zostaną zrobione podczas mojej następnej wizyty. Ale przecież w notatkach forum wyraźnie stwierdza:
„Okluzja (klejenie) to uniwersalny, obowiązkowy atrybut leczenia zeza…”
„... Dopiero po opanowaniu przez pacjenta wszystkich tych umiejętności usuwa się z niego okluzję...”
„... nawrót zeza wynika z błędów w leczeniu: słabe noszenie okluzji...”,... i tak dalej...
Teraz trzy razy w tygodniu przeprowadzimy leczenie na synaptorze + praca z szyją (zwiększenie przepływu krwi, nie wiem, jak to jeszcze zostanie zrobione) i latarką w domu 3-5 razy dziennie przez 5-7 minut, a także praca z lampą błyskową nieznacznie różni się od formularza zamieszczonego w notatce na forum i wygląda tak;
flash.jpg
Doskonale rozumiem, że instrukcje i instrukcje dla każdego kroku nie mogą być napisane, aw życiu wszystko musi być dostosowane do rzeczywistej sytuacji, również, ewentualnie ze zmianami, uzupełnieniami i wnioskami opartymi na osobistym doświadczeniu. Dlatego bardzo interesują mnie opinie ekspertów forum na powyższe.
http://forum.vseoglazah.ru/showthread.php?t=3817Okluzja (nakładanie się) oka jest główną metodą leczenia niedowidzenia (funkcjonalna redukcja ostrości wzroku), a także zeza.
Celem okluzji w niedowidzeniu jest zmuszenie słabo widzącego oka do działania i wykluczenie wpływu na niego dobrze widzącego zamkniętego oka, które tłumi jego wrażenia wzrokowe.
U pacjentów bez zeza, z uporczywym widzeniem obuocznym, oko jest zablokowane przez część dnia (do 75% okresu czuwania). Stosowane są następujące opcje okluzji, w zależności od poziomu widzenia lewego i prawego oka:
Im niższy poziom ostrości wzroku, tym większa różnica ostrości wzroku lewego i prawego oka, a także szybsze rozwijanie funkcji oka z niedowidzeniem, im dłużej para oczu powinna być zamykana codziennie.
Pacjent ze zezem (z niedowidzeniem i bez) powinien używać okluzji przez cały dzień, aby nie patrzeć jednocześnie obiema oczami. Dlaczego tego potrzebujesz?
Warto sobie wyobrazić sytuację: operowano osobę bez zeza z normalnym wzrokiem obuocznym, analogicznie do zeza. Po tym można oczekiwać pojawienia się zeza. Ale tak się nie stanie, ponieważ mózg zdrowej osoby uczy się otrzymywać informacje wizualne za pomocą normalnego „wzroku”. Dlatego, nawet po operacji, wyda polecenie mięśniom oka, które natychmiast ustawią symetrycznie oczy prosto.
U osób z zezem mózg jest „wykorzystywany” do otrzymywania asymetrycznych informacji wizualnych z „wzroku”. Ponadto im później rozpoczyna się leczenie zeza, tym silniejszy jest ten nawyk. Dlatego próby wyeliminowania go tylko przez działanie są absolutnie nieskuteczne. Przed operacją w celu wyeliminowania zeza u tych pacjentów konieczne jest zniszczenie lub osłabienie nawyku nieprawidłowego widzenia w możliwie największym stopniu. Odbywa się to z wyjątkiem zamknięcia jakiejkolwiek możliwości nieprawidłowego widzenia obiema oczami aż do końca leczenia zeza.
W związku z tym warto pamiętać, że nawet 1-2 minuty widzenia w obu oczach wystarczą, aby przywrócić nienormalne widzenie, które zneutralizuje wszystkie wyniki leczenia. Rozpoczynając leczenie od okluzji, warto się przygotować, aby przejść do końca. Okluzja zostanie anulowana tylko dzięki wyeliminowaniu zeza i przywróceniu normalnego widzenia obuocznego. Czasami zajmuje to 5-6 lat.
Zmiana okluzji oka w leczeniu zeza, również w zależności od ostrości wzroku:
W przypadku tej samej wizji obu oczu zmienia się codziennie: prawe oko jest zablokowane w dni parzyste, lewe oko w dni nieparzyste.
W przypadku nierównego widzenia lepiej widzieć oko powinno być zablokowane na większą liczbę dni, gorsze oko - dla mniejszego. Powyższa zasada obowiązuje również tutaj.
Należy pamiętać, że nie zaleca się okluzji tego samego oka z zezem przez ponad 2 tygodnie z rzędu.
U pacjenta z niedowidzeniem, z nieprawidłową fiksacją wzrokową, można przepisać odwrotną okluzję - trwałe wyłączenie oka z niedowidzenie. Jego celem jest osłabienie współzawodnictwa poza centrum obszaru mocowania siatkówki w porównaniu z centralnym dołem siatkówki, które jest osłabione przez jego niewykorzystanie, co zapewnia najlepszą ostrość widzenia w zdrowym oku.
Sukces odwrotnej okluzji (w przypadku zachowania niezmienności niezmienności widzenia wzrokowego) będzie sygnalizowany zmniejszeniem widzenia w oku niedowidzącym. Na tle takiej okluzji pacjent jest szkolony, aby prawidłowo badać obiekty za pomocą foveoli.
Gdy się tego nauczy, odwrotna okluzja musi zostać zmieniona na prostą (lepiej pokrywającą się z okiem widzącego) lub na przemian. Ponadto musisz przeprowadzić różne ćwiczenia, które poprawią prawidłowe mocowanie, poprawią ostrość wzroku i poprawią ułożenie oka niedowidzącego.
Przechodząc do Moskiewskiej Kliniki Okulistycznej, każdy pacjent może być pewien, że za wyniki interwencji chirurgicznej odpowiadają wysoko wykwalifikowani chirurdzy refrakcyjni - jeden z najlepszych rosyjskich specjalistów w tej dziedzinie. Zaufanie do właściwego wyboru z pewnością zapewni wysoką reputację kliniki i tysięcy wdzięcznych pacjentów. Najnowocześniejszy sprzęt do diagnozowania i leczenia chorób oczu, jeden z najlepszych specjalistów i indywidualne podejście do problemów każdego pacjenta to gwarancja wysokich wyników leczenia w Moskiewskiej Klinice Oczu.
Aby wyjaśnić koszt zabiegu, możesz umówić się na wizytę w Moskiewskiej Klinice Oczu, dzwoniąc pod numer 8 (800) 777-38-81 (codziennie od 9:00 do 21:00, bezpłatnie dla telefonów komórkowych i regionów Federacji Rosyjskiej) lub korzystając z formularza nagrywanie online.
Autor artykułu: specjalista moskiewskiej kliniki okulistycznej Mironova Irina Sergeevna
Wysłany 31 lipca 2016 r
W celu przywrócenia wzroku do zeza stosuje się zamknięcie oka. Zarówno mrużące oko, jak i to, które widzi normalnie, mogą być zamknięte, aw niektórych przypadkach oczy mogą się zmieniać. Dzieje się tak w zależności od rodzaju zeza i niektórych charakterystycznych cech organizmu.
Główną zasadą w leczeniu niedrożności jest jej ciągłe stosowanie, bardzo ważne jest, aby oba oczy nie patrzyły w tym samym czasie, ponieważ znacznie opóźnia proces gojenia.
Ta metoda terapii jest przeprowadzana w celu zapewnienia, że mózg nie otrzymuje poleceń przywracających mrużące oczy. Najczęściej po okluzji wykonywana jest korekcja chirurgiczna, która pozwala szybko pozbyć się zeza.
Okluzja oka z zezem Źródło: elite-medicine.narod.ru
Najczęściej zezowanie rozwija się w trzecim roku życia, kiedy istnieje zainteresowanie ćwiczeniem blisko: rysowania, modelowania, oglądania zdjęć itp. Zwiększa to obciążenie mięśni oczu i akomodacji, które, gdy system wzrokowy jest niedoskonały, objawia się odchyleniem oczu.
Zmrużenie może być również wrodzone, zwłaszcza gdy występuje paraliż mięśni oka. Nazywa się paralitykiem. Oczywisty zez jest zwykle zauważany natychmiast, ale musisz wiedzieć, że istnieje również ukryty zez (heteroforia) lub brak równowagi mięśniowej.
Anatomia narządu wzroku jest taka, że 6 mięśni jest odpowiedzialnych za ruchliwość gałki ocznej, w sumie 12, które są w stanie innego napięcia. Nierównowaga mięśni występuje u 80% ludzi, zwykle nie jest powodem do niepokoju, ale może być nieświadomym powodem szybkiego zmęczenia wzroku.
Z tego wynika, że heteroforia jest czynnikiem ryzyka krótkowzroczności. Wraz ze wzrostem obciążenia wzrokowego w pobliżu zasobów mięśniowych, może szybko wyschnąć, a zez staje się trwały. W tym przypadku głównym „prowokatorem” jest komputer.
Oprócz predyspozycji dziedzicznych na pierwszym miejscu jest patologia ciąży i porodu. Z powodu niedotlenienia płodu, urazu porodowego mózgu i kręgosłupa szyjnego, unerwienie mięśni oczu jest zaburzone, co prowadzi do ich odrzucenia.
Wrodzone wady wzroku, takie jak nadwzroczność (nadwzroczność), krótkowzroczność, astygmatyzm, odgrywają znaczącą rolę w rozwoju zeza. W tym przypadku punktem wyjścia jest anizometropia (różnica w optycznej strukturze oczu), w wyniku czego gorsze oko widzące odsuwa się od wspólnego punktu fiksacji.
W kierunku odchylenia zez jest zbieżny, gdy oczy odchylają się do nosa, rozchodzą się - do świątyni i pionowo. Niekorzystne rokowanie, jeśli tylko jedno oko kosi. Mówi to o funkcjonalnej nierówności oczu i grozi słabym widzeniem „z nieużywania”, jak powiedziano w dawnych czasach.
Rodzice boją się sytuacji, gdy tylko jedno oko najpierw kosi, aw trakcie leczenia oba oczy zaczynają się na przemian odchylać. To przejście od jednoocznego zeza do naprzemiennego (naprzemiennego) nie oznacza pogorszenia, ale wskazuje, że oczy stały się równe i współpracują ze sobą.
Jest taki rodzaj zeza, który jest całkowicie korygowany za pomocą okularów. Nazywa się to akomodacją. Jeśli kąt zeza w okularach staje się mniejszy, to jest on częściowo akomodacyjny, jeśli nie zmienia się, a następnie zeza niedostarczającego. Ten ostatni jest często poddawany leczeniu chirurgicznemu.
Wielkość kąta zeza określa taktykę odniesienia. Jeśli początkowo kąt zeza jest większy niż 15 stopni, wówczas leczenie chirurgiczne jest prawie nieuniknione. Jeśli kąt zeza wynosi 20 stopni lub więcej, operacja jest zalecana natychmiast po adaptacji do okularów i klejeniu.
Przy małych kątach zeza - mniej niż 10 stopni, często ogranicza się tylko do obróbki sprzętu. W każdym przypadku zarządzanie pacjentem obejmuje logiczną sekwencję działań terapeutycznych w celu przywrócenia widzenia obuocznego.
Funkcja widzenia obuocznego jest bardzo złożona i tworzy pierwsze 7 lat życia. Poprawa połączeń nerwowych oka z mózgiem trwa do 12 lat. Gdy początkowo widzenie obuoczne zeza jest nieobecne, aw procesie leczenia konieczne jest stworzenie funkcji wizualnej, która nie rozwinęła się jeszcze z natury.
Ta cecha choroby jest największą trudnością w leczeniu. Aby go pokonać, opracowano przełomowe podejście:
Adaptacja do okludera jest poważnym problemem, ponieważ dzieci nie lubią chodzić z jednym zamkniętym okiem, jest to początkowo trudne, trudne do zauważenia. Małe dzieci przerywają pieczęć, nie dają się nosić. Istnieje również aspekt psychologiczny, ponieważ samo klejenie jest defektem kosmetycznym.
Dzieci mogą dokuczać, wskazywać na nich palcem. Do tego wszystkiego musisz być gotowy i odpowiednio skonfigurować dziecko. Konieczne jest znalezienie podejścia, aby przekonać, być może, w grze: przykleić oko ukochanego niedźwiedzia lub siebie, dając pozytywny przykład.
Cel zakleky ma dwa cele: Poprawa ostrości wzroku, ponieważ samo oko działa bardziej prawdopodobne, że zostanie „zbadane”. Rozwój funkcjonalnej równości oczu dzięki tworzeniu prawidłowych połączeń nerwowych oczu z mózgiem. Są to główne warunki leczenia. Occluder for strabismus jest przepisywany na cały dzień i jest usuwany w nocy. Sposób noszenia określa lekarz.
Z powodu własnego strachu o dziecko nie powinieneś go skazywać na życie bez widzenia obuocznego. Ta inna percepcja wzrokowa nie jest stereoskopowa, w tej samej płaszczyźnie, bez głębi przestrzeni. Jednocześnie zastępcze wrażenie wizualne wchodzi do mózgu z mrużącego oka, co powoduje asymetrię prawej i lewej półkuli.
Aby pokonać duchy, mózg tłumi obraz z jednego oka. Innymi słowy, z zezem zaburza się nie tylko praca mięśni oczu, ale także funkcjonowanie centralnego układu nerwowego.
Są to złożone zagadnienia neurofizjologii i musimy zrozumieć, że leczymy dzieci zezem nie na poziomie oka, ale na poziomie ośrodków wzrokowych kory mózgowej. Wymaga to dziecka o określonym poziomie rozwoju i inteligencji.
Dezaktywacja lepiej widzącego oka z aktu widzenia - bezpośrednia okluzja jest najczęstszą i starszą metodą leczenia niedowidzenia, opisaną przez A. Dombrzhansky'ego już w 1829 r. (Cyt. EM Belostotsky, 1960). Ta metoda nie straciła na znaczeniu nawet teraz ze względu na prostotę, dostępność i wydajność.
U dzieci w wieku przedszkolnym długotrwała bezpośrednia okluzja oka wiodącego jest skuteczna nie tylko z niedowidzeniem z prawidłowym utrwaleniem, ale także z jego zaburzeniami. W warunkach bezpośredniej okluzji, efekt hamujący wiodącego oka jest usuwany, a oko niedowidzące uczestniczy w aktywnej aktywności.
Prowadzi to do odhamowania funkcji widzenia centralnego, przywrócenia centralnej fiksacji i zwiększenia ostrości widzenia. Im wcześniej rozpocznie się okluzja, tym lepsze wyniki leczenia niedowidzenia.
Wyłączenie najlepszego oka można przeprowadzić bandażem, tapingiem, klapką do okularów lub specjalnymi okluzjami przymocowanymi do ramki okularów. Okluzja może być stała (od rana do wieczora) lub przerywana (kilka godzin dziennie).
W niektórych przypadkach nie jest to całkowite wyłączenie wiodącego oka, ale częściowe, w którym jego wzrok jest redukowany za pomocą przezroczystych filmów do takiego poziomu, że dominujące staje się oko niedowidzące. To zamknięcie nazywa się przezroczyste.
Skuteczność bezpośredniej okluzji jest znacznie zwiększona, jeśli jest połączona z wizualnym obciążeniem oka niedowidzącego, które wymaga „wysiłku”, napięcia niedowidzenia oka, postrzegania kolorów i treningu lokalizacji (czytanie książki w różnych odległościach od oczu, rysowanie, dobra robota, sortowanie zadu, sznurowanie koralików itp.).
Wyłączenie oka wiodącego może trwać przez wiele miesięcy i jest przeprowadzane do momentu, gdy ostrość widzenia obu oczu jest równa lub zmieniają się jedno- stronne zezy. W tym czasie dziecko powinno być badane przez okulistę przynajmniej raz w miesiącu.
Sprawdzana jest ostrość widzenia obu oczu i utrwalenie oka niedowidzącego. Jeśli podejrzewasz zmniejszenie widzenia oka odcinającego, zamknięcie zostaje anulowane na 1-1,5 godziny dziennie.
Po zwiększeniu ostrości wzroku oka niedowidzącego do poziomu wiodącego i przejściu zeza jednokierunkowego na przemian w celu ustalenia wyników, są one przenoszone do przerywanego lub półprzezroczystego wyłączania oka wiodącego. Zastosowanie bezpośredniej okluzji ujawnia wyraźną zależność wyników leczenia od wieku pacjentów.
Tak więc, zgodnie z naszymi danymi, użycie bezpośredniej okluzji u dzieci w wieku poniżej 5 lat zwiększyło ostrość wzroku do 1,0-0,7 w 61% przypadków, do 0,6-0,3 - w 30%, w wieku 6-8 lat odpowiednio 32,5% i 48%, w wieku 9-15 lat - 17,4% i 53,3%.
Prowadząc bezpośrednią okluzję nie-depilującego oka, zauważyliśmy, że 1/3 pacjentów zwiększa ostrość wzroku nie tylko mrużącego się niedowidzącego oka, ale także lepiej niż oko widzące, które jest wyłączone. Wyjaśniamy to pozornie paradoksalne zjawisko jako przejaw reakcji oczno-ocznych w środkach korowych jednego i drugiego oka.
Obecność tego zjawiska zauważyliśmy w leczeniu mrużących oczu niedowidzenia i innych metod. W latach 1975-76 Na stronach Dziennika Okulistycznego odbyła się dyskusja na temat leczenia niedowidzenia.
W jednogłośnej opinii wszystkich okulistów, którzy wzięli udział w dyskusji, bezpośrednią okluzję można stosować u dzieci poniżej 5-6 lat w dowolnym stanie fiksacji wzrokowej. U starszych dzieci powinno być używane tylko z odpowiednią fiksacją, z niewłaściwym zamocowaniem istnieje niebezpieczeństwo, że okluzja to naprawi.
W takich przypadkach leczenie niedowidzenia powinno być wykonywane innymi metodami, które zostaną opisane poniżej. U dzieci w wieku szkolnym bezpośrednia okluzja jest stosowana tylko w przypadku niedowidzenia z prawidłowym utrwaleniem iz powodów kosmetycznych tylko w domu.
U dzieci w wieku przedszkolnym stosujemy inny rodzaj częściowej okluzji, aby zapobiec nawrotowi niedowidzenia - wyłączając dolną połowę szklanki oka wiodącego. Dzięki temu dziecko może patrzeć w dal z dwojgiem oczu i blisko - z byłym amblyopic i trenować go.
Pacjent ze zezem (z niedowidzeniem i bez) powinien używać okluzji przez cały dzień, aby nie patrzeć jednocześnie obiema oczami. Dlaczego tego potrzebujesz? Warto sobie wyobrazić sytuację: operowano osobę bez zeza z normalnym wzrokiem obuocznym, analogicznie do zeza.
Po tym można oczekiwać pojawienia się zeza. Ale tak się nie stanie, ponieważ mózg zdrowej osoby uczy się otrzymywać informacje wizualne za pomocą normalnego „wzroku”. Dlatego, nawet po operacji, wyda polecenie mięśniom oka, które natychmiast ustawią symetrycznie oczy prosto.
U osób z zezem mózg jest „wykorzystywany” do otrzymywania asymetrycznych informacji wizualnych z „wzroku”. Ponadto im później rozpoczyna się leczenie zeza, tym silniejszy jest ten nawyk. Dlatego próby wyeliminowania go tylko przez działanie są absolutnie nieskuteczne.
Przed operacją w celu wyeliminowania zeza u tych pacjentów konieczne jest zniszczenie lub osłabienie nawyku nieprawidłowego widzenia w możliwie największym stopniu. Odbywa się to z wyjątkiem zamknięcia jakiejkolwiek możliwości nieprawidłowego widzenia obiema oczami aż do końca leczenia zeza.
W związku z tym warto pamiętać, że nawet 1-2 minuty widzenia w obu oczach wystarczą, aby przywrócić nienormalne widzenie, które zneutralizuje wszystkie wyniki leczenia. Rozpoczynając leczenie od okluzji, warto się przygotować, aby przejść do końca. Okluzja zostanie anulowana tylko dzięki wyeliminowaniu zeza i przywróceniu normalnego widzenia obuocznego.
Czasami zajmuje to 5-6 lat. Zmiana okluzji oka w leczeniu zeza jest również wykonywana w zależności od ostrości wzroku: w przypadku tego samego widzenia oba oczy zmieniają go codziennie: prawe oko jest zablokowane nawet w dni, lewe oko jest dziwne.
W przypadku nierównego widzenia lepiej widzieć oko powinno być zablokowane na większą liczbę dni, gorsze oko - dla mniejszego. Powyższa zasada obowiązuje również tutaj. Należy pamiętać, że nie zaleca się okluzji tego samego oka z zezem przez ponad 2 tygodnie z rzędu.
U pacjentów bez zeza, z uporczywym widzeniem obuocznym, oko jest zablokowane przez część dnia (do 75% okresu czuwania). Stosowane są następujące opcje okluzji, w zależności od poziomu widzenia lewego i prawego oka:
Im niższy poziom ostrości wzroku, tym większa różnica ostrości wzroku lewego i prawego oka, a także szybsze rozwijanie funkcji oka z niedowidzeniem, im dłużej para oczu powinna być zamykana codziennie.
U pacjenta z niedowidzeniem, z nieprawidłową fiksacją wzrokową, można przepisać odwrotną okluzję - trwałe wyłączenie oka z niedowidzenie.
Jego celem jest osłabienie współzawodnictwa poza centrum obszaru mocowania siatkówki w porównaniu z centralnym dołem siatkówki, które jest osłabione przez jego niewykorzystanie, co zapewnia najlepszą ostrość widzenia w zdrowym oku.
Sukces odwrotnej okluzji (w przypadku zachowania niezmienności niezmienności widzenia wzrokowego) będzie sygnalizowany zmniejszeniem widzenia w oku niedowidzącym. Na tle takiej okluzji pacjent jest szkolony, aby prawidłowo badać obiekty za pomocą foveoli.
Gdy się tego nauczy, odwrotna okluzja musi zostać zmieniona na prostą (lepiej pokrywającą się z okiem widzącego) lub na przemian. Ponadto musisz przeprowadzić różne ćwiczenia, które poprawią prawidłowe mocowanie, poprawią ostrość widzenia i poprawią atrakcyjność oka.
Często mylimy i źle rozumiemy niektóre wspólne. Co właściwie ma twoje dziecko: „leniwe oko” lub zez? Niedowidzenie lub „leniwe oko” wyraża się w niskim widzeniu jednego oka z powodu słabej koordynacji z mózgiem. Może być w obu oczach, ale częściej występuje tylko w jednym.
Mózg stymuluje pracę oka, które widzi lepiej, co powoduje, że drugie oko nie rozwija się lub pracuje mniej. Kiedy oko jest odchylone, to jest zez. Odchylenie może być na zewnątrz, do wewnątrz, w górę lub w dół. Niedowidzenie zwykle rozwija się w bardzo młodym wieku i jest główną przyczyną utraty wzroku u dzieci.
Dlatego bardzo ważne jest, aby dzieci przeszły wczesne badanie przez okulistę, aby jak najszybciej wykryć niedowidzenie. Różne choroby oczu mogą przyczyniać się do rozwoju niedowidzenia, a leczenie należy rozpocząć jak najszybciej z kilku powodów:
Terminy amblyopia i strabismus są często mylone. Większość ludzi, gdy mówi się im o „leniwym oku”, naprawdę myśli o odchyleniu oczu, to znaczy zeza. „Leniwe oko” odpowiada niedowidzeniu, które polega na słabym widzeniu w jednym lub obu oczach.
Aby zrozumieć różnicę, odchylenie (zez) może spowodować niedowidzenie („leniwe oko”). Ludzie ze zezem zazwyczaj wiedzą o swoim odrzuceniu. Kiedy jedno z oczu odchyla się w kierunku innym niż kierunek drugiego oka, napotkamy przypadek zeza.
Jeśli z jakiegoś powodu, który może być również zezem, jedno z oczu dziecka nie ma dobrego widzenia, wtedy mózg przestanie używać oka, co powoduje rozwój „leniwego oka” z powodu braku jego użycia (niedowidzenie).
Jeśli chodzi o chirurgiczne leczenie „leniwych oczu”, to tak naprawdę nie istnieje. Koncepcja wynika z faktu, że zez (odchylenie oka) jest często mylone z „leniwym okiem” lub niedowidzeniem.
Chirurgia, o której zwykle wspomina się wspominając o tych chorobach, jest w rzeczywistości operacją leczenia zeza, gdy mięśnie oka są obsługiwane w celu skorygowania ich odchylenia. Ten rodzaj zabiegu może być wykonywany zarówno u dorosłych, jak iu dzieci i może poprawić nie tylko wygląd oczu, ale także ich funkcję wzrokową.
Jeśli istnieje zez, ważne jest, aby wziąć pod uwagę następujące informacje:
Dzieci mogą wznowić zajęcia po kilku dniach odpoczynku. W przypadku dorosłych zazwyczaj mogą wrócić do pracy po kilku tygodniach.
Okluzja (zamknięcie jednego oka) jest główną metodą leczenia niedowidzenia (funkcjonalna redukcja ostrości wzroku) i zeza. Celem okluzji w niedowidzeniu jest sprawienie, że słabo widząca praca oczu i wyeliminowanie wpływu zamkniętego oka na nią, co tłumi jej wrażenia wzrokowe, zwłaszcza jeśli to zamknięte oko widzi lepiej.
W leczeniu niedowidzenia z prawidłowym wzrokowym unieruchomieniem oka, okluzję stosuje się w następujący sposób: Pacjenci bez zeza, z zachowanym widzeniem obuocznym, blokują oko na część dnia (10-75% okresu czuwania).
W zależności od stanu wzroku prawego i lewego oka stosuje się następujące opcje okluzji: Przy tym samym spadku ostrości wzroku, w dni parzyste, prawe oko jest zamknięte w części dnia, lewe oko jest zamknięte w dni nieparzyste. Kiedy pod koniec jednego i na początku kolejnego miesiąca zbliżają się dwa dziwne dni, oba dni pokrywają lewe oko.
Jeśli widzenie jest zredukowane do obu oczu w różnych stopniach, najlepiej jest widzieć oko przez dłuższy czas, korzystając z jednej z dwóch opcji leczenia:
Wraz ze spadkiem wzroku tylko w jednym oku podczas wykonywania każdego dnia przez część dnia (25-75%), tylko oko widzące jest zamknięte. Ogólna zasada brzmi: im niższa ostrość widzenia, tym większa różnica widzenia prawego i lewego oka, a im szybciej należy rozwinąć funkcje oka niedowidzącego, tym dłużej para oczu powinna być zamknięta na dłuższy okres czasu.
Pacjent ze zezem (z niedowidzeniem i bez niego) powinien używać okluzji przez cały dzień, tak aby ani sekunda nie spojrzała dwojgiem oczu jednocześnie. Musi „zasnąć i obudzić się jednym okiem”. Dlaczego tego potrzebujesz?
Wyobraź sobie sytuację: operowano zdrową osobę bez zeza z normalnym wzrokiem obuocznym, jak w zezie. Po tym można się spodziewać zeza. Jednak tak się nie stanie. Mózg zdrowej osoby jest przyzwyczajony do otrzymywania informacji wizualnych za pomocą prostych oczu, posiada umiejętność „wzroku”.
Dlatego po zabiegu, w celu przywrócenia prawidłowego widzenia, jego mózg będzie sterował mięśniami oka, co natychmiast ustawi oczy prosto, symetrycznie. U tych, którzy mają zeza, mózg otrzymuje asymetryczną informację wizualną i rozwija nawyk „wzroku”.
szybciej zjadając zeza i im później rozpoczyna się jego leczenie, tym silniejszy jest ten nawyk. Dlatego próby wyeliminowania z nich zeza tylko z operacji są skazane na niepowodzenie.
Następnie mózg, nie posiadający umiejętności „wzroku”, zgodnie ze swoim nawykiem „wzroku”, nakaże mięśniom oka przywrócenie pierwotnej, ukośnej, „skośnej” pozycji oczu. Dlatego przed operacją u takiego pacjenta konieczne jest złamanie lub maksymalne osłabienie nienormalnego nawyku.
Jednocześnie musisz wiedzieć, że jedna lub dwie minuty widzenia dwoma oczami wystarczy, aby przywrócić część nieprawidłowego algorytmu widzenia, który jest osłabiony w ciągu dnia leczenia, 5-7 minut - na tydzień, jedną na dwie godziny - na miesiąc.
Jeden lub dwa dni bez okluzji rozrywa rok moralnych kosztów i pracy spędzonej na leczeniu jej noszenia. Zaczynając leczenie od okluzji, musisz przygotować się na fakt, że będzie musiał iść do końca.
Zostanie anulowany dopiero po przeszkoleniu pacjenta „prostym okiem”, wyeliminowaniem zeza i przywróceniem normalnego widzenia obuocznego. Trwa od jednego do 5-6 lat.
Dlatego, w pełni współczując tobie, radzę ci mieć cierpliwość i odwagę, ponieważ im bardziej jakościowo pacjent korzysta z okluzji, tym skuteczniej leczy się z kosmetycznej wady. Wymiana okluzji prawego i lewego oka podczas leczenia zeza jest również przeprowadzana w zależności od ostrości wzroku.
Z tą samą wizją obu oczu zmienia się codziennie: w dni parzyste pokrywa prawe, w dni nieparzyste - lewe oko. W przypadku nierównego widzenia, widzące oko jest lepiej zablokowane przez większą liczbę dni, a co gorsze przez widzenie - przez mniejszą. Powyższa zasada obowiązuje również tutaj.
Należy pamiętać, że gdy zez nie zaleca się blokowania tego samego zamknięcia oka więcej niż 13-14 dni z rzędu. W przypadku niedowidzenia z nieprawidłową fiksacją wzrokową, czasami zalecana jest odwrotna okluzja - trwałe wyłączenie oka niedowidzącego.
Jego celem jest osłabienie konkurencyjności niecentralnego miejsca fiksacji siatkówki w porównaniu z osłabionym z braku centralnego dołu siatkówki (foveola), co zapewnia największą ostrość widzenia w zdrowym oku.
O powodzeniu zastosowania odwrotnej okluzji (przy zachowaniu tej samej ekscentryczności fiksacji wzrokowej) świadczy spadek widzenia oka niedowidzącego. Przeciwko tej okluzji pacjent jest szkolony, aby prawidłowo badać obiekty za pomocą foveoli.
Gdy tylko się tego dowie, odwrotna okluzja zostaje zmieniona na linię prostą (nakładanie się jest lepsze niż oko widzące) lub naprzemiennie i prowadzi różne ćwiczenia treningowe mające na celu wzmocnienie prawidłowej fiksacji, poprawę ostrości widzenia i poprawienie akomodacji oka niedowidzącego.
Pełna diagnostyka okulistyczna, w tym:
Wymagana jest również konsultacja z psychoneurologiem dziecięcym, ponieważ dzieci z zezem często cierpią na choroby ośrodkowego układu nerwowego, nerwice u dzieci, problemy psychologiczne (lęki, lęk, trudności w komunikacji, niskie poczucie własnej wartości, zwątpienie w siebie itp.).
Głównym celem leczenia towarzyszącego zeza jest przywrócenie utraconych (lub powstanie brakujących) połączeń obuocznych i widzenia obuocznego. Tylko pod tym warunkiem efekt może być uznany za funkcjonalnie kompletny i wykluczający możliwość nawrotu choroby.
Aby osiągnąć ten cel, konieczne jest rozwiązanie kilku problemów: skorygowanie nieprawidłowej pozycji oczu, wyeliminowanie (jeśli w ogóle) niedowidzenia, przywrócenie normalnej zdolności fuzyjnej. Niestety, w wielu przypadkach rozwiązanie wymienionych zadań jest całkowicie niemożliwe i musi być ograniczone do wyników, które można osiągnąć.
Kolejność leczenia przyjaznego zeza i jego powikłań dobiera się indywidualnie. Leczenie zeza powinno rozpocząć się jak najszybciej po jego wykryciu. Zwykle pierwszym krokiem jest przypisanie dziecku punktów korygujących (pełna korekta) w celu trwałego zużycia po celu (na tle cykloplegii) określenia refrakcji.
W obecności akomodacyjnego zeza jednego z tych środków czasami wystarczy go wyeliminować i stworzyć warunki do rozwoju widzenia obuocznego. W przypadku akomodacyjnego zeza przepisywany jest tylko wzrok, lub tylko w pobliżu okularów lub okularów dwuogniskowych.
Ponadto, gdy oko rośnie, a refrakcja zmienia się w kierunku emmetropii, moc szkieł korekcyjnych maleje i ostatecznie można je całkowicie anulować. W przypadku częściowego zezowania akomodacyjnego, noszenie okularów również w różnym stopniu przyczynia się do korekty mrużenia oczu.
W przypadku nie przyjmującego zeza okulary korekcyjne, jak zauważono, nie zmieniają pozycji oczu. Niemniej jednak, w przypadku ametropii, w tym przypadku konieczne jest przeprowadzenie korekty.
Stałe noszenie okularów z niedostosowanym zezem zapobiega dodawaniu składnika akomodacyjnego, a także zwiększa ostrość widzenia, co ma pośredni pozytywny wpływ na leczenie zeza i jego powikłań. Doświadczenie pokazuje, że dzieci mogą korzystać z okularów od dziewięciu, a nawet od siedmiu miesięcy życia.
Należy podkreślić znaczenie całkowitej korekty ametropii, ponieważ niekompletna korekta może przyczynić się do rozwoju niedowidzenia lub zakłócić jego eliminację, utrzymać stan mikrostrabizmu i utrudnić rozwój bifixacji. Nawet po przywróceniu widzenia obuocznego dziecko powinno być pod nadzorem stanu korekty przez kolejne 2-3 lata.
Oprócz okularów kulistych, cylindrycznych i kombinowanych do zeza stosuje się okulary pryzmatyczne. Przesuwają obraz obiektu na obszar dołka siatkówki, pomagając zmniejszyć lub wyeliminować kąt zeza i przywrócić widzenie obuoczne.
W tym przypadku podstawa pryzmatu znajduje się po stronie przeciwnej do odchylenia oka (na przykład z zbieżnym zezem od strony świątyni). Plastikowe pryzmaty Fresnela są najwygodniejsze, które można łatwo przymocować do zwykłych okularów i są równie łatwe do usunięcia.
Obowiązkową zasadą przy przypisywaniu dzieci do koszenia okularów jest systematyczna obserwacja położenia oczu i odpowiednia zmiana refrakcji na siłę okularów korekcyjnych. Dotyczy to wszelkich zezów, w tym akomodacyjnych.
Równolegle z korekcją ametropii leczą niedowidzenie. Wyłączenie następuje w ciągu 3-6 miesięcy. Jeśli jednak ostrość wzroku nie zwiększa się w ciągu najbliższych 3-4 tygodni po wystąpieniu niedrożności, wówczas okluzja nie prowadzi już do sukcesu i przestaje.
Najprostszą, powszechną metodą przywracania funkcji koszenia oka, znaną od ponad 200 lat, jest włączenie jej do pracy poprzez wyłączenie drugiego, lepiej widzącego oka (lub jego dolnej połowy, z zezem, tylko widzenie w pobliżu) z aktu widzenia - bezpośredniej okluzji.
Zastosowano dodatkowe środki
Wraz ze wzrostem tła bezpośredniego zamknięcia funkcji wzrokowych oka niedowidzącego w celu ich szybszego przywrócenia u starszych dzieci, uciekają się oni do dodatkowego szkolenia: sztucznie zwiększają obciążenie wizualne za pomocą specjalnych urządzeń i za pomocą ćwiczeń.
Wyłączenie lepszego widzenia oka z kolejnymi dodatkowymi ćwiczeniami jest stosowane w przypadku niedowidzenia z prawidłowym utrwaleniem. Jeśli występuje nieprawidłowa fiksacja, bezpośrednią okluzję można wykonać tylko u dzieci nie starszych niż 5-6 lat, kiedy projekcja fałszywej siatkówki nie miała jeszcze czasu, aby uzyskać przyczółek.
Należy pamiętać, że przedłużająca się okluzja może prowadzić do zmniejszenia oczu. Aby tego uniknąć, konieczne jest okresowe monitorowanie stanu jego funkcji. W przypadku niedowidzenia z ekscentryczną fiksacją u dzieci w wieku powyżej 5-6 lat, nie stosuje się bezpośredniego zamknięcia, ponieważ może to wzmocnić nieprawidłowe zamocowanie.
W takich przypadkach często ucieka się do odwrotnej okluzji, to znaczy do wyłączenia oka niedowidzącego przez 3-4 tygodnie w celu rozwinięcia zahamowania obszaru ekscentrycznego unieruchomienia siatkówki i odhamowania plamki żółtej. Jednak taki środek nie zawsze daje pozytywne wyniki.
Istotą tej techniki jest to, że za pomocą okularów tworzy się sztuczna anizometropia: na przykład, w jednym mocującym oku zakwaterowanie jest wyłączane przez atropinizację i przepisywana jest pełna korekta (oko jest „klarowane”), a drugie jest krótkowzroczne za pomocą szkła.
W tym przypadku dziecko patrzy w dal z pierwszym okiem, a drugie z niedowidzeniem. W ten sposób eliminuje się tłumienie Scotome. Aby wyeliminować ekscentryczny i przywrócić foveal fiksację oka amblyopic, z powodzeniem stosuje się bardziej aktywne metody, dające wyniki z nieskutecznością innych.
Na przykład metoda stymulacji światłem żółtej plamy przy jednoczesnym przyciemnieniu obrzeża siatkówki, w tym obszaru ekscentrycznego mocowania (Bangerter). Po sesji ekspozycji wykonywane są ćwiczenia z optotypami: rysunki, znaki itp. Są pokazywane w oku niedowidzącym.
Operacja zeza albo osłabia działanie silnego mięśnia (tego, w stronę którego odchyla się oko), albo odwrotnie, wzmacnia działanie słabego, czyli przeciwnego mięśnia.
W tym celu miejsce przymocowania silnego mięśnia poprzez przesunięcie go do tyłu jest przesunięte do tyłu (recesja) lub mięsień jest wydłużony przez pocięcie go na kawałki i zszycie (plastyka mięśni).
Pleoptika jest rodzajem leczenia niedowidzenia, które dotyka około 70% dzieci z zezem. Głównym celem leczenia niedowidzenia jest uzyskanie ostrości wzroku, co umożliwia możliwość widzenia obuocznego. Należy to uważać za ostrość wzroku 0,4 i wyższą.
Do głównych metod leczenia niedowidzenia należą: bezpośrednia okluzja, penalizacja, leczenie za pomocą negatywnego obrazu sekwencyjnego, miejscowe oślepiające podrażnienie światłem centralnej części dołu siatkówki.
U dzieci w wieku przedszkolnym, leczenie niedowidzenia, niezależnie od rodzaju fiksacji, wskazane jest, aby rozpocząć od bezpośredniej okluzji lub penalizacji, łącząc je, jeśli to możliwe, z metodą lokalnej stymulacji olśnienia światłem centralnej dołu.
Okluzja - wyłączona z widoku jednego oka. Trwałe zamknięcie lepiej widzącego oka nazywa się prostym, gorsze niż widzący jest odwrotne. Im wcześniej rozpocznie się bezpośrednia okluzja, tym lepsze wyniki leczenia niedowidzenia.
Celem stałego wyłączenia oka wiodącego jest osiągnięcie takiej samej ostrości widzenia obu oczu i przejście stomijnego jednoostrzowego oka na przemian. Co 2-4 tygodnie należy sprawdzić ostrość wzroku dziecka i stan utrwalenia.
Trwałe wyłączenie oka ołowianego powinno być przeprowadzane przez co najmniej 4 miesiące. Po uzyskaniu takiej samej ostrości wzroku obu oczu i przejściu zeza jednoostronnego na przemian w celu ustabilizowania uzyskanego wyniku, okluzję należy kontynuować przez co najmniej 3 miesiące.
Czasami przy długim wyłączeniu ostrość widzenia wiodącego oka maleje. W takich przypadkach wskazane jest przełączenie na alternatywną okluzję: na przykład wyłącz wiodące oko na 6 dni i 1 dzień odpowiednio dla amblyopic lub 5 dni i 2 dni.
Wygodnie jest wyłączyć oko przez okluzje przymocowane do ramki okularów. Głównym celem bezpośredniej okluzji jest zmniejszenie ukształtowanego widzenia lepiej widzącego oka, aby oko niedowidzące stało się „ołowiem”.
Przy bezpośredniej okluzji nie jest konieczne całkowite wyłączenie normalnego oka, dlatego zaleca się przeprowadzenie przeświecającej okluzji. W tym przypadku przezroczyste folie poliwinylowe stosuje się jako okluder, w zależności od tego, jak intensywnie ma być zmniejszona ostrość widzenia wyłączonego oka.
Zasada penalizacji polega na stworzeniu sztucznej anizometropii u pacjenta, w wyniku której wizja wiodącego, lepszego widzenia, oczu pogarsza się (to oko jest karane), a oko niedowidzące staje się utrwalające. Jednocześnie jedno oko staje się starczowzroczne, a drugie krótkowzroczne.
Zadaniem karania za pomocą zeza jednokierunkowego jest uczynienie niedowidzenia oka niedoścignionym w pobliżu i wiodącym okiem za odległość. Odbywa się to poprzez długotrwałą atropinizację i pełną optyczną korekcję wiodącego oka i hipokorekcji amblyopic.
Okres stosowania kary za bliskość nie powinien przekraczać 4-6 miesięcy, ponieważ w większości przypadków efekt leczenia jest określany już w tym okresie. Po 3-4 latach penalizacja powinna być stosowana tylko w przypadkach, gdy z jakiegoś powodu zawiodła bezpośrednia okluzja.
Rozwój metody wykorzystywania negatywnego obrazu sekwencyjnego należy do Cuppers (1956). Zasada polega na tym, że oświetlając siatkówkę tylnego bieguna oka, jednocześnie pokrywając strefę fiolki za pomocą kuli.
W rezultacie powstaje spójny obraz wizualny (pozytywny lub negatywny), który zgodnie z obiektem pokrywającym ma centralne pole.
Do leczenia niedowidzenia przy użyciu metody Cuppersa wygodnie jest używać dużego oftalmoskopu bezruchowego, w którym do układu wprowadza się czarną kulę o średnicy 3 mm, która pokrywa się ze środkiem oftalmoskopu. Intensywne oświetlenie jest szybko wytwarzane przez 20–25 sekund.
Pacjent odwraca się do białego ekranu (50 × 50 cm) umieszczonego na poziomie oczu w odległości 40 cm. Na początku widzi duży okrąg świetlny z ciemnym środkiem (pozytywny obraz sekwencyjny), który szybko zastępuje ciemny okrąg z jasnym środkiem (negatywny obraz seryjny).
Optotyp umieszcza się odpowiednio w jasnym kole do ostrości wzroku dziecka i zachęca go do ich widzenia. Takie ćwiczenia są powtarzane 3 razy. Leczenie odbywa się 1-2 razy dziennie, kurs - 15-20 błysków z powtórzeniem w ciągu 2-4 miesięcy.
Istotą lokalnej „oślepiającej” irytacji światłem centralnej części dołu siatkówki jest pobudzenie centralnego dołu przez światło lampy błyskowej lub lasera helowo-neonowego wprowadzonego do systemu dużego oftalmoskopu bezruchowego. Metoda ta jest szczególnie wygodna w przypadku paracentralnego i centralnego mocowania.
Oprócz powyższego pomocne są inne ćwiczenia, które można wykonywać w domu. Zaleca się połączenie bezpośredniego okluzji z takimi grami treningowymi w oko niedowidzące, takie jak malowanie drobnych szczegółów rysunku, okrążanie rysunków, rysowanie kształtów przez łączenie kropek, wykrywanie różnic na dwóch, na pierwszy rzut oka, identycznych obrazów itp.
Orthoptics - przywrócenie utraconego widzenia obuocznego. Gdy tylko ustabilizuje się ortoforia pod wpływem leczenia lub operacji, z amblyopic ostrością oka 0,4 i wyższą, konieczne jest dołączenie ćwiczeń do pleoptic w celu rozwinięcia widzenia obuocznego w następującej kolejności: wyłączenie tłumienia mroczka, tworzenie fuzji biofeuroleum, rozwój fuzji i widzenia obuocznego.
System leczenia ortoptycznego obejmuje również elektrostymulację mięśni okulomotorycznych i ćwiczenia na rozwój ruchomości oka. Ćwiczenia protetyczne są dopuszczalne tylko z centralną fiksacją i są dostępne dla dzieci w wieku 4-5 lat i starszych.
Koszenie oka stopniowo traci wzrok, aż do słabego wzroku. Odchylenie oczu, co do zasady, pozostaje i martwi się w starszym wieku jako defekt kosmetyczny, często prowadzący do kompleksu niższości.
Obejmują one pracę pilotów, wojskowych, astronautów, nawigatorów itp. Szeregowy, a często równoległy, pacjent na wszystkich etapach leczenia zajmuje co najmniej dwa lata, ale także zajmuje więcej czasu. Jeśli zez pojawił się w wieku 2-3 lat, to w szkole na pewno powinien zostać wyleczony.
Utrudnia odzyskanie niedojrzałego wieku, kiedy dzieci nie są jeszcze zdolne do kompleksowego leczenia. Jeśli możemy nosić okulary i przyklejać dziecko, chociaż nie jest to łatwe, to lekcje pleoptic są możliwe od 3-3,5 roku, ortezy od 4 lat.
Zmrużenie to alarmująca diagnoza, która wymaga dużego wysiłku ze strony rodziców, lekarza i dziecka. To jest drażliwa ścieżka, a ciężar, jak mówię moim rodzicom, musi być noszony. Razem dzielimy odpowiedzialność za odzyskanie dziecka. Dla rodziców jest to przede wszystkim ścisła realizacja wizyt lekarskich.
Według statystyk tylko 28% rodziców przestrzega zaleceń lekarza, co oczywiście opóźnia leczenie. Dotychczas opracowano skuteczny system leczenia zeza, który jest ulepszany i wzbogacany o nowoczesne technologie cyfrowe. Konieczne jest tylko wejście do niego, mówiąc obrazowo, jak w koleinie, aby przylgnąć i nie oddalać się.
Są oczywiście trudne chwile, kiedy rodzice się poddają, pojawia się rozczarowanie, chcę rzucić palenie i nie „torturować” dzieci okularami, naklejkami, urządzeniami i operacjami. Słyszałem to więcej niż raz. Ale naprawdę, w leczeniu zeza, droga zostanie opanowana przez chodzenie. Znam wiele przykładów pełnego wyzdrowienia.
Źródła: forum.vseoglazah.ru, ya-viju.ru, myglaz.ru, icrcat.com, glazka.ru, tomsk.puzyrevskiy.ru
Podstawową przyczyną omawianej dolegliwości jest niemożność skupienia się na obu obiektach na identycznym przedmiocie. Aby nauczyć oczy dobrze skoordynowanej pracy, potrzeba długiego czasu, zintegrowanego podejścia. W niektórych przypadkach, konserwatywne metody będą skuteczne, czasami - interwencja chirurgiczna jest nieunikniona.
U dzieci zdolność koncentracji na jednym przedmiocie oboma oczami rozwija się przez okres 6-7 lat życia. Technika postrzegania odpowiedniego obrazu z tego, co widział, przeniesienie tego obrazu przez specjalne kanały do mózgu zostanie opracowane do 12 lat życia. Jeśli ma miejsce wrodzony strabizm, gdy nie ma zadatki na rozwój widzenia obuocznego, głównym zadaniem lekarzy będzie stworzenie takiej zdolności dziecka, aby odpowiednio wizualizować otaczające obiekty. W tym celu opracowano leczenie systemowe, które obejmuje kilka kroków:
Dla nieakomantycznego, częściowo akomodacyjnego strabizmu zaleca się stosowanie pryzmatów Fresnela. Te ostatnie są przyklejone bezpośrednio do soczewek okularów, które muszą być dobrane zgodnie z wadami wzroku. Procedurę tę powinien wykonać okulista. Używaj takich pryzmatów jako dodatkowego sposobu leczenia paraliżującego zeza. Ze względu na niską wagę noszenie ich nie stanowi problemu dla pacjentów. Te okulary wymagają regularnej opieki. Jeśli pryzmat opada, powinieneś zwrócić się o pomoc do lekarza. Noszenie okularów nie może być zaliczane do aktywnych metod eliminacji zeza: konieczne są dodatkowe zabiegi, regularne wizyty u lekarza.
W aspekcie okluzji istnieje szereg zasad, których należy przestrzegać, aby uzyskać pożądany efekt:
Nie chirurgiczne zmiany w celu wyeliminowania danej choroby mogą obejmować:
Może być używany z umiarkowanym stopniem zeza (do 10 stopni) dzięki ćwiczeniom sprzętowym. Tutaj robią leczenie w formie gry (program „Kontur”, „OKO”, „Pająki”, „Gamma”), który sprzyja wytrwałości, wywołuje zainteresowanie dziećmi. Każde oko ma własne pole widzenia, które w kompleksie musi odtwarzać pewien obraz. Planując leczenie chirurgiczne zeza paraliżującego, ten rodzaj procedury terapeutycznej należy przeprowadzić z pacjentem nie później niż 6 miesięcy przed rozpoczęciem operacji. Termin ten można zwiększyć zgodnie ze świadectwem lekarza. Dzieje się tak, aby mózg zaczął przyzwyczajać się do postrzegania odpowiedniego obrazu.
Dwie ostatnie metody nadają się do leczenia, zapobieganie zezowi akomodacyjnemu: zbieżne, rozbieżne.
Jeśli rozpatrywana dolegliwość rozwija się na tle innej choroby, należy ją wyeliminować, w przeciwnym razie leczenie strabizmu nie przyniesie rezultatu.
Momenty, które decydują o potrzebie interwencji chirurgicznej w leczeniu przedmiotowej choroby, to:
Podstawowym punktem operacji jest ożywienie symetrii pod względem rozmieszczenia narządów widzenia. Odbywa się to poprzez regulację równowagi mięśni. Zdolności słabych mięśni rosną, silne - zmniejszają. W zależności od charakterystyki rozważanej dolegliwości manipulacje chirurgiczne mogą obejmować następujący algorytm:
Możliwe zaostrzenia po chirurgicznym usunięciu zeza: