Oddzielenie siatkówki gałki ocznej jest chorobą, która stała się bardzo powszechna dzisiaj. We wczesnych stadiach choroby nie objawia się. Początkowy etap przebiega bez manifestacji bolesnych objawów. Aby zdiagnozować zmiany patologiczne narządów wzrokowych, bardzo ważne jest, aby odwiedzić na czas okulistę i postawić diagnozę. Odwarstwienie siatkówki jest niebezpieczną chorobą, którą może zaostrzyć ciągłe napięcie w gałce ocznej. Obszar oderwania zaczyna zwiększać swój rozmiar, co nieuchronnie prowadzi do utraty jakości widzenia. Kiedy choroba wchodzi w ostatnie etapy rozwoju, krótkowzroczność może się zwiększyć, widzenie obwodowe zniknie i pojawią się zniekształcenia percepcji wzrokowej.
Operacja odwarstwienia siatkówki może być dwojakiego rodzaju: koagulacja laserowa i wypełnienie pozaszkieletowe. W rzadkich przypadkach, gdy choroba ma zaniedbaną formę, istnieje pilna potrzeba przeprowadzenia witrektomii, czyli usunięcia ciała szklistego.
Odwarstwienie siatkówki jest poważną chorobą, która wymaga natychmiastowego leczenia.
Operacja na siatkówce jest koniecznym środkiem dla jej oderwania. Podczas tego patologicznego procesu wewnętrzne warstwy siatkówki są rozdzielane. W wyniku tego oddzielenia płyn zaczyna gromadzić się w gałce ocznej. Procedura wypełnienia pozaszkieletowego ma na celu przywieranie warstw w celu przywrócenia funkcjonalności wzroku.
W przypadku uszkodzeń mechanicznych głowy i narządów wzroku, w wyniku których następuje pęknięcie, stosuje się technikę koagulacji laserowej. Ta metoda jest również popularna w leczeniu odwarstwienia siatkówki obwodowej. W wyniku interwencji luki w skorupie pozostają, ale ich krawędzie są uszczelnione specjalnymi koagulantami. Ta operacja jest nagłym przypadkiem, gdy istnieje pilna potrzeba zatrzymania postępu choroby.
Witrektomia - przeprowadzana jest w przypadkach, gdy lekarz ujawnia patologię w ciele szklistym. Operacja jest zwykle przeprowadzana w przypadku obfitej zmiany warstwy siatkowej, zmian w strukturze układu naczyniowego i krwotoków w lokalizacji ciała szklistego.
Każda z powyższych metod ma swoje wady i zalety. Istnieje specjalna grupa ludzi, dla których takie metody leczenia są przeciwwskazane.
Przeciwwskazania do zabiegu witrektomii:
Jeśli te objawy zostaną wykryte, procedura witrektomii nie przyniesie pozytywnych efektów.
Przeciwwskazania do zabiegu wypełnienia pozaszkieletowego:
Przeciwwskazania do procedury koagulacji laserowej:
Ponadto, jeśli wystąpi reakcja alergiczna na środek znieczulający lub ograniczenie znieczulenia, procedura może zostać odrzucona. Operacja odwarstwienia siatkówki nie jest wykonywana, jeśli choroba jest w stadium aktywnego zapalenia. Przed zabiegiem konieczne jest przeprowadzenie specjalnych testów, zrobienie zdjęcia rentgenowskiego i wyleczenie próchnicy.
Taka operacja nie oznacza znieczulenia, a jej czas trwania wynosi do 20 minut. W wyspecjalizowanych instytucjach operacja jest wykonywana ambulatoryjnie, a pacjent jest wysyłany do domu tego samego dnia. W szpitalach pacjent obserwuje się przez tydzień.
Do koagulacji laserowej stosuje się specjalne krople do oczu i środki znieczulające zamiast znieczulenia. Po ich zastosowaniu pacjentowi podaje się lek, który zwiększa źrenicę. Gdy tylko lek zaczął działać, lekarz zainstalował specjalną soczewkę optyczną, która skupia wiązki laserowe. Za pomocą takiego urządzenia pojedyncze promienie są gromadzone w wiązce i wysyłane do obszaru oderwania. W trakcie operacji pojawiają się obszary, w których w wyniku rozpadu białka siatkówka „topi się”. Takie „kolce” zapobiegną dalszemu oderwaniu się.
Pacjent znajduje się na specjalnym krześle, w pozycji siedzącej. Podczas ekspozycji może wystąpić niewielki dyskomfort spowodowany działaniem lasera, który wyraża się w jasnym błysku światła. Niektórzy pacjenci mogą odczuwać zawroty głowy lub nudności w wyniku takich ognisk. Proces całkowitej adhezji rozwarstwionych obszarów zajmuje około dwóch tygodni. Po tym okresie pacjent musi przyjść do lekarza, aby zdiagnozować wyniki.
Koagulacja laserowa służy do ograniczenia obszaru szczeliny i cieńszych obszarów siatkówki.
Przed wykonaniem tej operacji pacjent otrzymuje odpoczynek w łóżku. W spoczynku płyn nagromadzony w lokalizacji oddziału tworzy rodzaj bańki i uzyskuje wyraźne granice. Takie podejście pozwala bardzo dokładnie określić obszary, na które należy wpływać.
Operacja składa się z kilku etapów. Najpierw przecina się zewnętrzną warstwę gałki ocznej. Za pomocą specjalnego urządzenia wytwarza się ciśnienie na twardówce gałki ocznej. Po ścisłym przyciśnięciu twardówki do siatkówki wszystkie uszkodzone obszary są oznaczone lekarzem i wykonywane są specjalne wypełnienia.
Głównym materiałem do ich produkcji często jest silikon. Ta uszczelka jest instalowana pod osłoną z siatki i jest jej połączeniem z twardówką. Aby foka nie przesuwała się, jest przymocowana specjalnymi nitkami. Płyn gromadzący się w miejscach pęknięcia jest absorbowany przez warstwę pigmentu. W późniejszych stadiach choroby, gdy jej liczba jest kilka razy wyższa niż normalnie, może być konieczne przecięcie twardówki w celu jej usunięcia.
Czasami może to wymagać dodatkowego montażu siatkówki. W takich przypadkach specjalna mieszanina gazów jest pompowana do ciała szklistego. Aby gaz osiągnął wymagany punkt, pacjent musi skupić wzrok w określonym punkcie wskazanym przez lekarza. W sytuacjach, gdy konieczne jest przywrócenie objętości ciała szklistego, wstrzykuje się do niego roztwór izotoniczny. Po wszystkich manipulacjach zszywa się zewnętrzną warstwę gałki ocznej.
Procedura wypełniania pozaszkieletowego ma zwiększoną złożoność i można jej zaufać tylko u prawdziwego profesjonalisty. W dziewięćdziesięciu pięciu procentach przypadków specjaliści mogą odnieść sukces i zatrzymać odwarstwienie siatkówki. Głównym punktem w tej sprawie jest terminowe wykrycie choroby.
Wypełnienie twardówki jest zbieżnością warstw siatkówki, tworząc odcinek wgłębienia twardówki od zewnątrz.
Ta technika interwencji chirurgicznej jest przeprowadzana w szpitalu i najczęściej ma charakter dodatkowego leczenia po wypełnieniu pozaszkieletowym. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym.
W niektórych obszarach twardówki lekarz robi dziury. Do tych otworów wkładane są specjalne narzędzia. Następnie specjalista zaczyna bezpośrednio oddziaływać na ciało szkliste, częściowo lub całkowicie go usuwając. Zamiast tego instalowana jest specjalna mieszanina gazu lub oleju silikonowego.
Często po operacji występują następujące komplikacje:
Prawdopodobieństwo, że choroba rozprzestrzeni się na inne części siatkówki, wynosi około dwudziestu procent. Aby tego uniknąć, czasami konieczne jest przeprowadzenie drugiej korekty.
Jeśli znasz podstawowe symptomy oderwania, nie będzie trudno je rozpoznać.
Przywrócenie wzroku po zabiegu odwarstwienia siatkówki trwa dość krótko. Przy ekspozycji lasera na pacjenta nie ustanawia się pewnych ograniczeń. Jedynym wymogiem lekarza może być unikanie silnego wysiłku fizycznego. Większość ekspertów zaleca podczas okresu regeneracji wykonywanie specjalnych ćwiczeń wzmacniających tkankę mięśniową gałki ocznej.
Po pozazwojowym wypełnieniu odwarstwienia siatkówki okres pooperacyjny trwa znacznie dłużej.
Eksperci ogłaszają następującą listę ograniczeń:
Po zabiegu witrektomii pacjenci są przeciwwskazani w następujący sposób:
Zaleca się również powstrzymanie się od korzystania z transportu podziemnego.
Czas trwania okresu regeneracji dla każdej osoby jest ściśle indywidualny, ponieważ zależy od szybkości procesu gojenia. Wielkość dotkniętego obszaru, stopień interwencji chirurgicznej - czynniki te odgrywają ogromną rolę w tym okresie. Średnia stopa rehabilitacji może wynosić od dwóch tygodni do trzech miesięcy. Aby uniknąć poważnych konsekwencji dla organizmu i rozwoju nieprzyjemnych chorób, konieczne jest terminowe poszukiwanie pomocy specjalistów. Jakościowo świadczone usługi medyczne, głęboka diagnostyka i właściwy dobór metod leczenia są gwarancją zdrowia narządów wzroku.
http://tvoiglazki.ru/zabolevaniya/problemy-s-setchatkoj/otsloenie-setchatki-glaza-operatsiya.htmlOdwarstwienie siatkówki polega na oddzieleniu wewnętrznych warstw siatkówki od nabłonka pigmentowego i naczyniówki. W ten sposób normalne funkcjonowanie i postrzeganie światła siatkówki jest zakłócone. Bez odpowiedniego leczenia stan ten może prowadzić do całkowitej lub częściowej nieodwracalnej utraty wzroku.
Po raz pierwszy de Saint-Yves postawił podobną diagnozę na początku XVIII wieku, ale od 1851 roku zaczął rzetelnie mówić o chorobie, kiedy Helmholtz wynalazł oftalmoskop. Niestety do lat 20. XX wieku. odwarstwienie siatkówki zawsze prowadziło do ślepoty, aż Jules Gonin, MD miał pierwszą operację odwarstwienia siatkówki. W kolejnych latach nastąpił gwałtowny wzrost metod i technologii chirurgicznego leczenia odwarstwienia siatkówki, a nowoczesne możliwości mikrochirurgii okulistycznej pozwalają z powodzeniem radzić sobie z opisanym stanem poprzez różnego rodzaju interwencje chirurgiczne. O nich i zostaną omówione w tym artykule.
Wskazania do interwencji chirurgicznej w celu odwarstwienia zależą od etiologii, czasu wystąpienia choroby, stanu pacjenta i obecności towarzyszących patologii okulistycznych.
Rozważ różne sytuacje kliniczne:
Reumatogenne odwarstwienie siatkówki jest niewątpliwie stanem pilnym wymagającym natychmiastowej interwencji chirurgicznej. Optymalny czas operacji to 1-2 dni po wystąpieniu choroby. Im wcześniej przywrócona zostanie integralność warstw, tym większe są szanse na powrót dobrego widzenia przez pacjenta. Zaangażowanie plamki żółtej w proces leczenia powinno rozpocząć się w ciągu jednego dnia. Jeśli plamka pozostaje nienaruszona, podczas operacji możesz poczekać kilka dni, pod warunkiem ścisłego odpoczynku w łóżku. Niezależnie od wieku pacjenta leczenie chirurgiczne powinno składać się z dwóch głównych elementów - zamknięcia wady (pęknięcia) i wyeliminowania efektów trakcji, co doprowadziło do powstania luki.
Operacja odwarstwienia siatkówki trakcyjnej może nie być tak pilna - pacjent może być obserwowany dynamicznie, zwłaszcza jeśli nie ma wyraźnego postępu. Ale gdy zaangażowany jest obszar plamki żółtej, często wskazana jest interwencja mikrochirurgiczna. W przypadku znacznego składnika trakcji wskazana jest witrektomia, czasami konieczne jest również wypełnienie nadtwardówkowe.
Wysiękowe odwarstwienie siatkówki rzadko wymaga interwencji awaryjnej. Wyjątkiem są krwotoki podmiejskie, opóźnienie, które prowadzi do nieodwracalnych zmian. Rodzaj interwencji zależy głównie od etiologii choroby. Na przykład, stany zapalne wymagają miejscowego lub ogólnoustrojowego stosowania kortykosteroidów, z zakażeniami bakteryjnymi, przepisana jest odpowiednia terapia przeciwbakteryjna. Dla pacjentów z cukrzycą integralną częścią leczenia jest wybór leczenia insuliną w celu kontroli glikemii i odpowiedniej terapii przeciwnadciśnieniowej.
Wskazania do operacji i taktyki leczenia są ustalane indywidualnie przez lekarza prowadzącego w zależności od sytuacji klinicznej i stanu pacjenta.
Pomimo tego, że interwencje na rzecz odłączenia są często przeprowadzane w trybie awaryjnym, istnieją pewne ograniczenia. Leczenie operacyjne odwarstwienia jest przeciwwskazane w następujących sytuacjach:
Obecność wyraźnego nieodwracalnego upośledzenia przezroczystości rogówki.
Nieodwracalne zmiany patologiczne w siatkówce.
Ektazja twardówki i znaczne zmniejszenie przezroczystości ciała szklistego (ważne dla wypełnienia nadtwardówkowego).
Procesy zapalne gałki ocznej wymagające leczenia.
Ogólny stan pacjenta, ciężkie choroby towarzyszące w ostrej fazie.
Ponieważ istnieje kilka rodzajów operacji leczenia dystansu, specjaliści zawsze starają się pomóc pacjentowi w jak największym stopniu i wybrać dla niego optymalną taktykę leczenia.
Niezależnie od wyboru metody interwencji chirurgicznej, celem jej wdrożenia jest zidentyfikowanie i zamknięcie miejsca pęknięcia lub łez siatkówki, przy jednoczesnym zminimalizowaniu uszkodzeń jatrogennych. W większości przypadków przerwy w siatkówce są przyczyną oderwania. Również podczas manipulacji z pacjentem konieczne jest wyeliminowanie efektu trakcji na siatkówce ciała szklistego.
Wszystkie rodzaje operacji odwarstwienia siatkówki można podzielić na metody pozazwojowe i endowitralne. Wypełnienie siatkówki pozaziemkowe wykonuje się poza gałką oczną na powierzchni twardówki, a oderwana siatkówka zbliża się do nabłonka pigmentu podstawowego przez obniżenie zewnętrznej ściany oka. Metody endowitrealne polegają na wyciskaniu siatkówki z wnętrza oka. Wady są uszczelniane przez tworzenie silnych zrostów naczynioruchowych z powodu wpływu temperatury lub energii na tkankę oka w obszarze rozpadu siatkówki. Najczęściej stosowane są następujące metody:
Diatermia twardówki, podczas której generowane jest zmienne wyładowanie elektryczne o częstotliwości 13,56 MHz. Gdy prąd przechodzi przez struktury tkanki, temperatura wzrasta ze względu na różne opory pewnych struktur komórkowych. Ze względu na ten efekt temperaturowy niezbędna strefa koaguluje na siatkówce. Wśród wad metody można zauważyć następującą martwicę okolicy twardówki.
Kriopeksja przezskórna (krioterapia) lub ekspozycja na niskie temperatury. Powstałe w ten sposób wiązania klejowe są mniej stabilne w pierwszym tygodniu. Osiągają maksymalną siłę w drugim tygodniu po interwencji.
Fotokoagulacja laserowa jest znacznie mniej traumatyczną i bezpieczną metodą. Wiązki laserowe o wysokiej energii, kierowane przez specjalistę w strefę uszkodzonej siatkówki, są przekształcane w energię cieplną. Prowadzi to do denaturacji białek komórkowych i koagulacji uszkodzonego obszaru. Manipulacja jest praktycznie bezbolesna, krótka i najczęściej stosowana do odwarstwienia siatkówki w połączeniu z podstawowymi technikami chirurgicznymi.
Do nadtwardnienia siatkówki stosuje się uszczelki wykonane z jednoczęściowej gąbki silikonowej lub silikonowej, co pozwala na promieniowe, sektorowe lub okrągłe nadzienie pozazwojowe w zależności od liczby i położenia przerw oraz objętości oderwanej siatkówki. Istota operacji jest następująca: perytomia spojówkowa jest wykonywana z przydziałem mięśni prostokąta. Wykonywana jest pośrednia oftalmoskopia w celu zlokalizowania wszystkich przerw. Po wykryciu defektów są zamykane za pomocą kriopeksji przezskórnej.
Element wypełniający jest przygotowywany i zszywany na zewnątrz gałki ocznej, dociskając twardówkę do projekcji rozdarcia siatkówki, tak że szczelina jest całkowicie umieszczona na trzonie wrażenia uszczelnienia. Jeśli pod siatkówką znajduje się znaczna ilość płynu, chirurg podejmuje decyzję o konieczności drenażu przestrzeni podsiatkówkowej, aby zapewnić ścisłe dopasowanie odłączonej siatkówki na uszczelce bez znacznego wzrostu ciśnienia wewnątrzgałkowego. Do nacięcia spojówki nakłada się okrągły szew ciągły lub przerywane szwy, które usuwa się 10-14 dni po operacji.
Początkowo witrektomia była operacją z wyboru w skomplikowanych warunkach, takich jak olbrzymie pęknięcia siatkówki lub odwarstwienie trakcji cukrzycowej. Obecnie witrektomia mikroinwazyjna jest z powodzeniem stosowana przez wielu chirurgów witreoretinalnych i w nieskomplikowanych warunkach pierwotnych.
Najbardziej popularna jest technologia 3-hp wykorzystująca narzędzia 23- i 25G. W obecności osiowych zmętnień (na przykład krwotoku do ciała szklistego) są one usuwane. U pacjentów z fakią pars plana witrektomia ma większe ryzyko powstania zaćmy w porównaniu z wypełnieniem twardówki, dlatego chirurg witreoretinalny podejmuje niezbędne środki, aby uniknąć uszkodzenia soczewki. Według niektórych ekspertów prawie niemożliwe jest całkowite wyeliminowanie trakcji witreoretinalnej bez uszkodzenia soczewki. W związku z tym istnieje opinia, że witrektomia jest operacją z wyboru w odwarstwieniu siatkówki u pacjentów z pseudofakią i afakią. Wymagana jest każda kombinowana interwencja, gdy soczewka zostanie wymieniona przed witrektomią.
Standardową witrektomię przezskórną wykonuje się w następujący sposób. Przy pomocy narzędzia do witreotomii usuwane jest ciało szkliste - przezroczysta żelopodobna substancja wypełniająca gałkę oczną od wewnątrz i powodująca powstawanie rozdarcia siatkówki z powodu efektu trakcji. Płyn podsiatkówkowy jest zasysany przez istniejące wady siatkówki, a krawędzie szczeliny siatkówki są następnie poddawane krioterapii lub koagulacji laserowej w celu utworzenia spoidła naczynioruchowego. W celu niezawodnego utrwalenia siatkówki stosuje się tamponadę wewnątrzgałkową z długotrwale wchłanialną mieszaniną gaz-powietrze lub olej silikonowy. Zalety gazu to duży nacisk na defekt w porównaniu do silikonu. Ponadto pęcherzyk gazu stopniowo się rozdziela, silikon jest usuwany podczas drugiej operacji w ciągu 2-4 miesięcy. Po witrektomii konieczne jest przestrzeganie pozycjonowania pooperacyjnego przez pierwsze 10-14 dni.
Witrektomia jest wykonywana w warunkach ambulatoryjnych lub szpitalnych. Znieczulenie może być miejscowe (krople do oczu ze znieczuleniem), regionalne (wstrzyknięcia pozagałkowe znieczulające) lub ogólne, w zależności od wskazań, stanu pacjenta i standardów świadczenia opieki okulistycznej, przyjęte w konkretnej placówce medycznej.
Pneumoretinopeksja polega na wstrzyknięciu do ciała szklistego rozszerzającego się pęcherza gazowego w celu wyciśnięcia siatkówki z wnętrza oka w obszarze pęknięcia nabłonka pigmentowego i naczyniówki. Pneumoretinopeksja jest niezwykle rzadko stosowana jako oddzielna niezależna operacja odwarstwienia siatkówki. W przytłaczającej większości przypadków leczenia chirurgicznego jednocześnie wykonuje się koagulację laserową lub kriopeksję w obszarze pęknięć.
Każda operacja wiąże się z ryzykiem powikłań. Eksperci zawsze uprzedzają pacjentów z wyprzedzeniem o prawdopodobieństwie wystąpienia niepożądanego scenariusza, po którym następuje podpisanie świadomej zgody. Następujące powikłania są możliwe po operacji odwarstwienia siatkówki:
Procesy zakaźne. Dodanie zakażenia bakteryjnego może spowodować ciężkie zapalenie wnętrza gałki ocznej. W celu zapobiegania zazwyczaj przepisywane są krople do oczu z lekiem przeciwbakteryjnym.
Krwotoki są możliwe podczas wykonywania dowolnej operacji. Przed operacją należy dokładnie przeanalizować wszystkie stale przyjmowane leki, szczególną uwagę należy zwrócić na leki przeciwzakrzepowe i przeciwpłytkowe.
Uszkodzenie soczewki i rozwój zaćmy po witrektomii.
Rozwój zeza po wypełnieniu nadtwardówkowym.
Nawrót odwarstwienia siatkówki, który wymaga powtórnej interwencji chirurgicznej.
Wszystkie opisane komplikacje są z powodzeniem korygowane dzięki terminowej diagnozie. Po operacji specjalista określa harmonogram wizyt w klinice w celu przeprowadzenia badań kontrolnych. W przypadku nagłego pogorszenia stanu, pojawienia się bólu lub ostrego pogorszenia widzenia, powinieneś udać się do lekarza tego samego dnia.
Standardowe wizyty pooperacyjne obejmują podawanie miejscowe antybiotyku w postaci kropli do oczu (7-10 dni) i kortykosteroidy również w postaci kropli do oczu przez miesiąc. Konieczne jest stałe monitorowanie ciśnienia wewnątrzgałkowego i, w razie potrzeby, jego korekta. Ponadto pacjent otrzymuje pewne zalecenia, których musi przestrzegać, aby jak najszybciej odzyskać i przywrócić wzrok, a główne są następujące:
Pozycjonowanie pooperacyjne w celu lepszego dociśnięcia siatkówki za pomocą pęcherzyków gazu lub oleju silikonowego w obszarze szczeliny.
Nie wolno pocierać oczu, wywierać na nie zewnętrznego nacisku, używać kosmetyków do makijażu przez 2 tygodnie.
Pierwsze kilka dni, aby optymalnie utrzymać łagodny reżim, aby uniknąć intensywnego wysiłku fizycznego i podnoszenia ciężarów.
Przez długi czas niepożądane jest wykonywanie czynności związanych z napięciem oczu, w tym czytanie, oglądanie telewizji, korzystanie z komputera, tabletu lub smartfona.
Istnieją ograniczenia w odwiedzaniu łaźni, saun.
Podczas przeprowadzania tamponady gaz-powietrze podczas witrektomii lub pneumatycznej retinopeksji, ruch powietrza jest zabroniony, dopóki gaz nie zostanie całkowicie wchłonięty, ponieważ gdy ciśnienie atmosferyczne zmienia się na wysokości lotu, gaz rozszerza się i następuje niekontrolowany wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego, co może prowadzić do śmierci nerwu wzrokowego. Silikonowa tamponada jest pozbawiona tego niedoboru, a loty samolotem nie są zabronione.
Tylko ścisłe przestrzeganie wszystkich zaleceń pomoże zmniejszyć rehabilitację i szybciej przywrócić wzrok.
Istnieje możliwość swobodnego działania na odwarstwienie siatkówki. W publicznych zakładach opieki zdrowotnej istnieją kwoty na takie leczenie. Oznacza to, że w oczekiwaniu na kolejkę pacjent może zostać poddany bezpłatnej witrektomii lub wypełnieniu siatkówki pod spodem. Koagulacja laserowa jest również przeprowadzana bezpłatnie, zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego. W szpitalu pacjent po kontroli rejestruje operację. Jednak na czas, tak szybko jak to możliwe, operacja z odwarstwieniem siatkówki jest głównym czynnikiem, który pozwala przywrócić wzrok utracony w wyniku choroby.
W prywatnych klinikach okulistycznych kolejki praktycznie nie istnieją. Koszt operacji różni się w zależności od statusu kliniki, dostępności tego lub innego sprzętu, wyboru metody działania. Cena koagulacji laserowej siatkówki waha się w granicach 10 000–15 000 rubli, koszt wypełnienia nadtwardówkowego mieści się w przedziale cenowym 35–60 tysięcy rubli, cena witrektomii wynosi 50–100 tysięcy rubli.
Według statystyk ogromna większość opisanych operacji jest udana. Pacjenci pozostawiają pozytywne opinie, mówiąc o szybkim odzyskaniu wzroku. Komplikacje, jeśli się pojawią, nie odchodzą bez echa i szybko się zatrzymują.
Istnieją negatywne opinie. Są one związane z niewystarczającym, zdaniem pacjentów, stopniem przywrócenia wzroku. W takich przypadkach należy wziąć pod uwagę stan początkowy pacjenta, obecność takich poważnych chorób, jak cukrzyca.
Dzięki nowoczesnym możliwościom mikrochirurgii oka, setki ludzi z odwarstwieniem siatkówki są wyleczone, żyją pełnią życia i nie tracą wzroku.
http://operaciya.org/microsurgery/operaciya-pri-otsloenii-setchatki/Ze względu na pogarszającą się sytuację środowiskową pacjenci z okulistami coraz częściej zwracają się do pacjentów ze skargami na zmniejszenie zdolności widzenia. Jedną z przyczyn takich dolegliwości jest odwarstwienie siatkówki i chociaż choroba nie jest zbyt powszechna - wprowadza się ją w szereg niebezpiecznych patologii układu wzrokowego.
W szczególności złuszczanie jest uważane za niebezpieczne, ponieważ leczenie nie zawsze jest skuteczne, a czasami wywołuje szybszy rozwój choroby. Siatkówka bezpośrednio wpływa na proces widzenia, więc wszelkie negatywne zaburzenia w jej tkankach prowadzą do zmniejszenia widoczności.
Z pewnością patologia ta powinna być leczona tak szybko, jak to możliwe, ponieważ jeśli siatkówka nie wyzdrowieje, możliwe będzie zatrzymanie procesu odłączenia i pozostawienie wizji na obecnym poziomie bez umożliwienia jej zmniejszenia.
Aby lepiej zrozumieć patologię odwarstwienia siatkówki, trzeba mieć pewne pojęcie o strukturze tylnej części oka i funkcjach jego części.
Wnęka tylnego segmentu gałki ocznej jest wypełniona galaretowatym ciałem szklistym (vitreum), które zapewnia zachowanie jej kształtu i tonu oraz przejście promieni świetlnych do siatkówki. Składa się z wody (do 99%), niewielkiej ilości białka i kwasu hialuronowego.
Z utratą lub usunięciem ciała szklistego nie przywraca się go niezależnie i nie zastępuje go płynem wewnątrzgałkowym. Wydziela zrąb i otaczającą błonę hialidową.
Witamina normalnie ma zrosty z siatkówką u podstawy ciała szklistego (nieco przed linią „zębatą”), z tylną torebką soczewki (wiązka soczewki haloidalnej), wzdłuż krawędzi głowy nerwu wzrokowego, wokół dołka i wokół obwodowych naczyń siatkówki (wymienione przez zstępującą siłę przylegania).
Po 40 latach pojawiają się związane z wiekiem zmiany w strukturze ciała szklistego: upłynnienie i synereza (zapaść). Jest to zwykle poprzedzone oderwaniem tylnej błony haloidowej (tylnego haloidu) od siatkówki.
Ten stan występuje u około 50% osób powyżej 65 roku życia, ale tylko w 12% przypadków jest on skomplikowany przez tworzenie się szczeliny w siatkówce. Siatkówka (siatkówka) wyściela wnętrze gałki ocznej.
Dostrzega informacje wizualne i wykonuje podstawowe przetwarzanie, a następnie przekształca je w impulsy nerwowe. Siatkówka jest częścią mózgu i jest z nią połączona przez nerw wzrokowy.
Siatkówka składa się prawie wyłącznie z 10 warstw komórek, których liczba zmniejsza się w miarę zbliżania się do plamki żółtej:
Fotoreceptory obejmują pręty (około 100-120 milionów), które są odpowiedzialne za widzenie w warunkach niedostatecznej widoczności, ale nie są w stanie zapewnić wysokiej jasności i widzenia kolorów, a stożki (około 7 milionów), pozwalając w świetle dziennym odróżnić kolory i małe części obiektów.
Grubość siatkówki również nie jest taka sama: największa na krawędzi głowy nerwu wzrokowego, najmniejsza w obszarze dołka. Przestrzeń między warstwą fotoreceptora a warstwą nabłonka pigmentu nazywa się podsiatkówką.
Odwarstwienie siatkówki polega na oddzieleniu jej wewnętrznych warstw od nabłonka pigmentowego i naczyniówki. Zgodnie z mechanizmem oderwania można podzielić na trzy grupy.
Regathogenic (ROS). Nazwa ta pochodzi od greckiego słowa „regma”, oznaczającego przerwę. Ten rodzaj oderwania wynika z faktu, że przez utworzone szczeliny w warstwie neuronalnej ciało szkliste przenika do przestrzeni podsiatkówkowej i złuszcza warstwę sensoryczną siatkówki z pigmentu.
Jest to najczęstszy rodzaj oderwania. Ich wygląd wynika z faktu, że wraz z wiekiem ciało szkliste oka staje się bardziej płynne, co przyczynia się do oderwania tylnej błony haloidowej. Dla większości ludzi nie prowadzi to do żadnych konsekwencji.
W niektórych przypadkach, w szczególności przy krótkowzroczności, proces ten rozpoczyna się w młodszym wieku. W przypadku silnych zrostów witreoretinalnych tylny hialidowy złuszcza się, działa trakcyjnie na siatkówkę i może prowadzić do jej pęknięcia.
Prawdopodobieństwo takiego rozwoju jest większe w obecności dystroficznych zmian zapalnych na siatkówce. Przenikanie ciekłej części ciała szklistego przez uformowaną szczelinę powoduje oderwanie nabłonka nerwowego od leżących poniżej tkanek.
Dlatego właśnie trakcja witreoretinalna jest główną przyczyną rozwoju POS. Aż do lat 20. XX wieku choroba ta niemal nieuchronnie doprowadziła do ślepoty, aż w 1923 roku szwajcarski okulista Jules Gonin nie dokonał znaczącego przełomu w swoim leczeniu.
Rewolucyjna hipoteza Gonena była taka, że jego zdaniem załamanie siatkówki było przyczyną oderwania się, a nie jego konsekwencją, jak wtedy myślano. Gonen twierdził, że aby osiągnąć sukces w leczeniu, konieczne jest zablokowanie luki za wszelką cenę.
W tym celu zaproponował metodę ignipuncture - kauteryzację (kauteryzację) siatkówki przez twardówkę za pomocą cienkiego instrumentu podgrzanego do wysokiej temperatury. Podejście to od dawna było odrzucane przez towarzystwo okulistyczne, pomimo znacznego wzrostu odsetka skutecznych wyników leczenia.
Jednak w 1929 r. Na Międzynarodowym Kongresie Okulistyki technika zyskała zasłużone uznanie. Po 10 latach holenderski okulista Henryk-Jacob-Marie Vev zaproponował inną metodę leczenia.
Dokonał nacięcia twardówki w miejscu pęknięcia siatkówki z uwolnieniem nagromadzonego tam płynu podsiatkówkowego, a następnie wykonał diatermię (kauteryzację) tej strefy. Ta metoda okazała się jeszcze bardziej skuteczna niż ignipunktura.
Jego istota polega na wciśnięciu muszli w obszarze pęknięcia za pomocą uszczelki (zwykle silikonowej) znajdującej się na zewnętrznej powierzchni twardówki. Ta metoda została z powodzeniem zastosowana do pojedynczych przerw.
Później, w 1958 r., Hiszpański oftalmolog J. Arruge zaproponował okrągłe wycięcie (circlapse), które umożliwia zamknięcie wielu pęknięć siatkówki. Ostatnio stosuje się do tego implanty silikonowe.
Rola i miejsce rogówki można łatwo zrozumieć, porównując ją z filmem w aparacie. Jeśli film jest uszkodzony, jakość uzyskanego obrazu nie będzie zadowalająca, pomimo doskonałości optyki aparatu (składającej się z figuratywnie rogówki, komory przedniej, źrenicy-przepony, soczewki i ciała szklistego).
Promień światła (sygnał) przechodzi przez te elementy na drodze do receptora na siatkówce. Siatkówka jest częścią „układu nerwowego” oka i składa się z niezwykłej sieci komórek nerwowych (komórek fotoreceptorów), które zbierają informacje wizualne i wysyłają je do „centrum przetwarzania” w tylnej części mózgu. Wszystkie te elementy są odpowiedzialne za jakość uzyskanego obrazu i jego rozpoznawalność.
Odwarstwienie siatkówki występuje, gdy włókna nerwowe siatkówki, składające się z komórek fotoreceptorowych, oddzielają się (złuszczają) od ich podstawy - nabłonek barwnikowy siatkówki i płyn z ciała szklistego zaczynają gromadzić się pod siatkówką.
Nabłonek barwnikowy siatkówki ma ważną funkcję metaboliczną i ochronną. Tak więc w przypadku odwarstwienia siatkówki komórki fotoreceptorów obumierają, co prowadzi do utraty wzroku. To jest ostry (ostry) stan i wymaga PILNEJ interwencji chirurgicznej.
Objawy poprzedzające odwarstwienie siatkówki są zwykle nagłymi, spontanicznymi objawami u pacjentów z „rozbłyskami” lub „błyskawicami” przed okiem.
Pojawiają się one w wyniku silnego naciągnięcia ciała szklistego lub pojawienia się jednego lub więcej defektów - pęknięcia siatkówki, tak zwanych „przerw”, które poprzedzają złuszczanie.
Jeśli pacjent zwróci się do okulisty na czas, jak tylko zobaczy pierwsze objawy, można wykryć luki i wykonać koagulację laserową, aby zapobiec ewentualnemu odwarstwieniu siatkówki.
Jeśli jednak siatkówka już się rozdzieliła, koagulacja laserowa nie może pomóc. Chirurgia jest jedynym sposobem na połączenie siatkówki z naczyniówką i utrzymanie ostrości widzenia.
Jako objaw odwarstwienia siatkówki pacjent może zauważyć zasłonę lub „zasłonę” o różnych rozmiarach w polu widzenia, najczęściej w dolnej części, ponieważ pęknięcia siatkówki występują zazwyczaj w jej górnej części, która jest zaprojektowana w odwróconej postaci.
Niektórzy pacjenci nie zwracają uwagi na pierwsze objawy i myślą, że nie utrzymają się długo, zwłaszcza gdy wzrokowa zdolność drugiego oka pozostaje niezmieniona.
Jeśli jednak odwarstwienie siatkówki zaczyna pojawiać się na drugim oku, pacjent szybko uświadamia sobie zmiany i poszukuje pomocy. Oderwanie zazwyczaj rozwija się szybko, a jeśli przechwyci żółtą plamę, to bez operacji chirurgicznej wzrok jest tracony i zmniejsza się do różnicy między ciemnością a światłem.
Plamka żółta (plamka żółta) jest najbardziej wrażliwym miejscem. Bardzo szybko traci swoją funkcję, ale pomimo tego, że jest bardzo mały (tylko 5 mm2), jest bardzo ważny dla widzenia, ponieważ zawiera najwyższe stężenie komórek fotoreceptorowych. Gdy żółta plamka odpada, jej odżywianie zatrzymuje się i komórki umierają.
Ostrość widzenia może być w pełni zachowana tylko przy braku oderwania żółtej plamki. Z tego powodu, gdy pojawiają się pierwsze objawy choroby („zasłony” przed jednym lub oboma oczami), konieczne jest przeprowadzenie PILNEJ OPERACJI CHIRURGICZNEJ, jeśli to możliwe, nie później niż 24 godziny później.
Jeśli jednak operacja jest opóźniona przez jakiś czas, mogą wystąpić nieodwracalne zmiany w siatkówce (a zwłaszcza w żółtej plamce). Pomimo sukcesu operacji, rehabilitacja funkcji wizualnej nie będzie w pełni możliwa, jeśli operacja zostanie odłożona na długi czas.
Spośród wszystkich możliwych przyczyn odwarstwienia siatkówki najczęstszym jest występowanie łez w wyniku pęknięcia siatkówki, tak zwanego odwarstwienia siatkówki regmatogennego (pierwotnego).
Pęknięcie może wystąpić w procesie odrywania ciała szklistego, w przypadku silnej trakcji między siatkówką a ciałem szklistym, powodując pękanie siatkówki w miejscu największego przyciągania przez ciało szkliste.
Następnie płyn z ciała szklistego może łatwo przeniknąć przez szczelinę w siatkówce i zgromadzić się pod nią, prowokując w ten sposób oderwanie włókien nerwowych siatkówki od jej podstawy, nabłonka barwnikowego siatkówki (RPE).
Ryzyko, że to nastąpi, wzrasta w pewnych przypadkach: u osób krótkowzrocznych, w normalnym procesie starzenia się ciała szklistego iw przypadku zwiększonej mobilności ciała szklistego; w wyniku przypadkowego zranienia oka, stępienia lub przeniknięcia itp.
Z drugiej strony, pęknięcia siatkówki w większości przypadków nie prowadzą do jej oderwania, ponieważ przy braku silnego przyciągania między ciałem szklistym a siatkówką, siły fizjologiczne w nabłonku naczyniówki i pigmentu są w stanie utrzymać siatkówkę na miejscu.
Pęknięcia w siatkówce (dziury, łzy) w takich przypadkach są wykrywane przypadkowo podczas badania okulistycznego, ponieważ tacy pacjenci nie mają typowych objawów.
Trzecia grupa składa się z odwarstwienia siatkówki z wylaniem płynu pod siatkówką, na przykład z obrzękiem oka, zapaleniem naczyniówki i wadami wrodzonymi.
Odwarstwienie siatkówki leczy się wyłącznie chirurgicznie. Celem leczenia jest „przyklejenie” szczelin w taki sposób, aby powstała blizna w obszarze złamania między siatkówką a naczyniówką.
Leczenie wykonuje się przez kriopeksję (miejscowa ekspozycja na zimno) lub fotokoagulację laserową. Aby to zrobić, szczelina musi być przyciągnięta do naczyniówki, albo pozazwojowej (z zewnątrz) przez wypełnienie miękką gąbką silikonową i odprowadzenie płynu zgromadzonego pod siatkówką, albo od wewnątrz za pomocą tamponady gazowej.
Przed wprowadzeniem gazu ciało szkliste jest usuwane. Metoda ta nazywa się VITRECTOMY i jest używana częściej niż klasyczna operacja z wypełnieniem twardówki i drenażem.
Tak więc, dzięki usunięciu ciała szklistego, prawdopodobieństwo powstawania nowych pęknięć i powtarzające się oderwanie jest mniejsze, a długość oka nie zmienia się, w przeciwieństwie do wyników procedury wypełniania twardówki.
Witrektomia jest stosowana jako główna metoda chirurgiczna w odwarstwieniu siatkówki wynikająca z obecności błon na siatkówce, u pacjentów z cukrzycą i długotrwałych odwarstw.
Podczas operacji struktury te są całkowicie usuwane, co zapewnia długotrwałe połączenie siatkówki. W takich przypadkach, które są bardziej złożone, zamiast tamponady gazowej można stosować olej silikonowy.
Jego przewagą nad gazem jest przywrócenie widoku niemal natychmiast po operacji. Tak więc jest zawsze używany, gdy chodzi o ostatnie oko, ale wymaga dodatkowej interwencji - usunięcia oleju silikonowego dwa do trzech miesięcy po pierwszej operacji.
Służy do większego uszkodzenia oka. Przy bardzo skomplikowanych odwarstwieniach siatkówki, takich jak uraz lub długotrwałe odwarstwienie, nawet po genialnym zabiegu chirurgicznym, można oczekiwać, że tworzenie nowych błon jest normalnym procesem przerostu. W takich przypadkach wymagana jest jedna lub więcej dodatkowych operacji.
Odwarstwienie siatkówki jest pilną sytuacją, która wymaga natychmiastowego leczenia chirurgicznego. W przeciwnym razie mogą wystąpić nieodwracalne zmiany.
W przypadku odwarstwienia siatkówki jedynie zabieg mikrochirurgiczny może pomóc w zachowaniu wzroku. Głównym zadaniem chirurga jest przybliżenie siatkówki do otaczających tkanek i zablokowanie szczeliny.
W wyniku tej manipulacji możliwe jest uratowanie wzroku pacjenta i uwolnienie go od ślepoty. Gdy odwarstwienie siatkówki można wykonać dwa rodzaje operacji: na powierzchni twardówki, to jest pozazwojowej lub endowitralnej, które wpływają na wewnętrzne struktury oka.
Gdy wykonywana jest operacja pozaszkieletowa, oderwane warstwy siatkówki zbliżają się, ściskając oczy na zewnątrz. Nad obszarem rozerwania siatkówki na twardówce nałożyć silikonową uszczelkę o wymaganym rozmiarze i przymocować ją szwami.
W wyniku operacji obszar twardówki i naczyniówki zbliża się do wewnętrznej błony, która znajduje się pod wypełnieniem. Ten wał blokuje szczelinę. Ciecz, która zgromadziła się w strefie oderwania, rozpuszcza się z czasem.
Wypełnienia silikonowe o danym rozmiarze można nakładać wzdłuż promieni, sektorów, a nawet w okręgu. W zależności od lokalizacji i kształtu pęknięcia siatkówki zmieni się również obszar wypełnienia. Czasami wykonują tzw. Circlage.
Ta operacja, która jest zalecana do odwarstwienia siatkówki, polega na równikowych zagłębieniach twardówki gałki ocznej za pomocą oplotu lub nici. Przy znacznej ilości cieczy w strefie oderwania jest ona usuwana przez dodatkowe przebicie skorupy.
Podczas balonowania twardówki na tle odwarstwienia siatkówki stosuje się specjalny cewnik i balon. Skuteczność tej techniki jest porównywalna do wypełnienia twardówki, jednak mechanizm działania jest nieco inny.
Nacisk twardówki przeprowadza się za pomocą balonu, w którym ciecz jest umieszczana w wymaganej ilości. W celu ustalenia wyniku balonowania wykonuje się laserową koagulację siatkówki, która ogranicza strefę oderwania i pęknięcia.
Ponadto przyczynia się do szybkiego wchłaniania płynu pod skorupą. Po utworzeniu gęstego kolca balon można usunąć. Ten rodzaj operacji jest mniej traumatyczny, ale jest stosowany tylko w niektórych przypadkach.
Witrektomia odnosi się do operacji wewnątrzkomórkowych, które są wykonywane podczas odwarstwienia siatkówki. Podczas operacji zmieniona substancja ciała szklistego jest usuwana z gałki ocznej.
Następnie powstająca wnęka jest wypełniana specjalnym gazem, silikonem lub cieczą o wysokiej masie cząsteczkowej. W wyniku operacji naczyniówka i twardówka zbliżają się do odłączonej siatkówki.
Do witrektomii konieczne jest zastosowanie trzech mikro nacięć, w które włożona jest oprawa oświetleniowa, rozwiązanie i narzędzie robocze. W ciągu miesiąca po operacji zastępczy gaz lub ciecz zostaje całkowicie zastąpiony przez wilgoć wewnątrzgałkową.
Wszystkie operacje wykonywane podczas odwarstwienia siatkówki mają kilka zalet:
Podczas okresu rehabilitacji po zabiegu odwarstwienia siatkówki lekarz zaleca powstrzymanie się od pójścia do sauny lub kąpieli (przez miesiąc) i uniknięcia poważnego wysiłku fizycznego (do roku). Brak ograniczeń wizualnych po nałożeniu takich procedur.
Kiedy pacjent przychodzi do lekarza ze skargami na ostry, nagły spadek widzenia, pojawienie się „iskier” w oku i zdiagnozowano u niego odwarstwienie siatkówki, z reguły jest to wynikiem nie zdiagnozowanych luk w czasie.
Jednocześnie wskazane jest leczenie chirurgiczne, jednak nie zawsze jest możliwe „odłożenie” odłączonej siatkówki i niestety przywrócenie utraconego widzenia. Nawet po udanych operacjach ostrość widzenia po leczeniu odwarstwienia siatkówki rzadko jest przywracana do początkowego poziomu. Zwykle jest niższy.
Po chirurgicznym leczeniu odwarstwienia siatkówki często wzrasta krótkowzroczność i astygmatyzm. Mogą wystąpić nawracające odwarstwienie siatkówki (nawroty).
W przypadkach nawrotu odwarstwienia siatkówki należy powtarzać operacje, które również nie zawsze są skuteczne. Celem leczenia chirurgicznego jest zamknięcie (zablokowanie) łez siatkówki.
Im wcześniej przeprowadzane jest właściwe leczenie chirurgiczne, tym lepsze wyniki daje i tym bardziej możliwe jest przywrócenie wzroku. Najbardziej korzystna prognoza dla przywrócenia wzroku po leczeniu, gdy oddział nie miał czasu dotrzeć do strefy centralnej.
Operacja odwarstwienia siatkówki:
Dodatkowo można przeprowadzać kriokoagulację przerw i subklinicznych odwarstwień siatkówki. Wszystkie oddziały działały bezskutecznie lub z jakichkolwiek przyczyn nieobsługiwanych, mogą i powinny być próbowane leczyć, jeśli nie minęło więcej niż 1 rok od momentu oderwania się i oko z ufnością widzi światło.
W takich przypadkach istnieje szansa na osiągnięcie wizji. Po dokładnej diagnozie każdego pacjenta dobierany jest optymalny indywidualny program leczenia przy użyciu wszystkich możliwych nowoczesnych technik, aby osiągnąć maksymalny efekt.
Interwencja chirurgiczna jest wykonywana z odwarstwieniem siatkówki. W tym przypadku dwie warstwy są rozdzielone - nabłonek nerwowy i pigment. Ciecz gromadzi się między nimi. Wypełnianie połączeń w celu przywrócenia integralności powłoki i przywrócenia utraconych funkcji do oka.
Przy niewielkich urazach, oderwaniu obwodowym i zachowaniu wzroku wykonuje się koagulację. Jednocześnie luki pozostają, ale są „zamknięte” na krawędziach. W rezultacie separacja nie rozprzestrzenia się i nie występuje utrata wzroku.
Witrektomia jest wykonywana, gdy wykryta zostanie zmiana ciała szklistego (galaretowata substancja wypełniająca większość gałki ocznej). Operacja ta może być również wskazana w przypadku rozległych zmian w siatkówce, patologicznego kiełkowania naczyń krwionośnych, krwawienia w jamie ciała szklistego.
Każdy z opisanych rodzajów operacji ma swoje przeciwwskazania. Witrektomii nie wykonuje się za pomocą:
Wypełnienie pozaszkieletowe jest przeciwwskazane w:
Koagulacja laserowa nie jest wykonywana, gdy:
Przeciwwskazania pozostają również w obecności ograniczeń znieczulenia, alergii znieczulających. Operacje nie są przeprowadzane w obecności stanu zapalnego w aktywnym stadium. Dlatego przed przeprowadzeniem należy koniecznie przejść wszystkie niezbędne testy, wykonać fluorografię, pozbyć się próchnicy.
Operacja jest przeprowadzana bez znieczulenia i trwa około 5-10 minut. W prywatnych klinikach nie towarzyszy jej hospitalizacja, pacjent może opuścić placówkę w dniu korekty. W szpitalach publicznych obserwuje się go przez 3-7 dni po zabiegu.
Operacja jest wykonywana bez znieczulenia, z niewielką ilością środka znieczulającego w postaci kropli do oczu. Używaj także leków rozszerzających źrenicę. Po rozpoczęciu działania pacjent zakłada specjalną soczewkę przypominającą okular mikroskopu.
Pomaga skupić wiązkę laserową i skierować ją bezpośrednio w odpowiednie miejsce. Podczas operacji powstają strefy destrukcji białka i „klejenia” siatkówki, co uniemożliwia jej oddzielenie. Procedura jest wykonywana w pozycji siedzącej. Pacjent czuje działanie lasera w postaci jasnych błysków światła.
W rzadkich przypadkach mogą powodować zawroty głowy i nudności. W celu zapobiegania zaleca się skoncentrować na drugim oku. Może być mrowienie. Zrosty powstają ostatecznie w ciągu 10-14 dni, po upływie tego okresu można wyraźnie ocenić powodzenie operacji.
Przed zabiegiem pożądane jest, aby pacjent przestrzegał zaleceń dotyczących leżenia w łóżku. W spoczynku płyn w obszarze rozwarstwienia jest zasysany, a „pęcherzyki” stają się wyraźniejsze. To, dzięki wypełnieniu pozazwojowemu, pomoże dokładnie określić wszystkie obszary pęknięć.
Tak więc, tworząc tymczasowy szyb (miejsce naciskające twardówkę na siatkówkę), zaznacza wszystkie punkty dekoltu, po czym indywidualnie wykonuje się uszczelkę o pożądanym rozmiarze. W tym celu użyj miękkiego elastycznego materiału (często silikonowego).
Pieczęć nakłada się na twardówkę (skorupa pod siatkówką). W rezultacie warstwy są dociskane do siebie i przywracane jest funkcjonowanie aparatu wzrokowego. Uszczelka jest szyta z nienasiąkliwych nici.
Płyn, który może znajdować się w szczelinie, jest stopniowo wchłaniany przez nabłonek pigmentowy. Czasami przy nadmiernej akumulacji konieczne jest wykonanie cięć w twardówce w celu jej usunięcia. W niektórych przypadkach siatkówka jest dodatkowo dociskana, z drugiej strony (jak z wnętrza oka).
Aby to zrobić, powietrze lub inna mieszanina gazów jest pompowana do ciała szklistego. Pacjent może zostać poproszony o spojrzenie w określonym kierunku, z opuszczonym okiem. Dzięki temu pęcherzyk gazu stanie dokładnie w punkcie pęknięcia.
Aby wypełnić objętość, może być konieczne wprowadzenie roztworu izotonicznego do ciała szklistego. Spojówka zszyta. Pomimo wielkiej złożoności operacji, jej sukces jest dość wysoki.
Do tej pory profesjonalizm chirurgów znacznie się zwiększył, sprzęt stał się bardziej wyrafinowany i niedrogi. Najważniejszą rzeczą jest terminowa diagnoza, która jest możliwa dzięki okresowym badaniom przez okulistę.
Operacja jest przeprowadzana w szpitalu. Zwykle uzupełnia dopełnienie pozazwojowe odpowiednimi wskazaniami. Witrektomia jest wykonywana w znieczuleniu ogólnym lub miejscowym.
W twardówce powstają małe otwory.
Cienkie nożyczki i pęseta są włożone w nie. Ciało szkliste jest wycinane, całkowicie lub częściowo usuwane, a wolna przestrzeń jest wypełniana mieszaniną gazów lub olejem silikonowym.
Najczęstsze nieprzyjemne konsekwencje po zabiegu to:
Przy koagulacji laserowej praktycznie nie ma ograniczeń dla pacjenta. Może być zalecane ćwiczenia mające na celu wzmocnienie mięśni okulomotorycznych. Być może lekarz zaleci powstrzymanie się od silnego wysiłku fizycznego w ciągu pierwszego miesiąca po zabiegu.
Przy wypełnianiu pozaziemskim lista reguł jest znacznie szersza:
Po witrektomii oprócz powyższych ograniczeń nie zaleca się:
Szybkość rehabilitacji zależy od intensywności procesów regeneracyjnych w organizmie, początkowego obszaru zmiany, stopnia interwencji chirurgicznej. Średnio może trwać od 10 dni do kilku miesięcy.
Koagulacja laserowa może być przeprowadzona bezpłatnie w obecności lekarza prowadzącego. Po wizycie w szpitalu z oddziałem mikrochirurgii oka, zbadaniu i potwierdzeniu diagnozy, pacjentowi przepisano datę zabiegu. Nie wcześniej niż miesiąc musi przejść wszystkie niezbędne testy i zostać zbadany.
W prywatnej klinice proces jest zwykle szybszy. Okresy hospitalizacji i przygotowawcze są zazwyczaj nieobecne. Koszt zabiegu to 8 000 - 15 000 rubli za koagulację siatkówki w jednym oku.
Wypełnianie pozaszkieletowe i witrektomia są przeprowadzane bezpłatnie według kwot. Oznacza to, że pacjent będzie musiał czekać w kolejce do operacji, a możliwość jego wdrożenia zależy od tego, czy jest on odpowiedni dla pewnych parametrów (wiek, ogólny stan zdrowia, powikłanie rozwarstwienia siatkówki przez inne choroby).
Ceny różnią się znacznie. Wypełnienie pozaszkieletowe można wykonać za 10 000 - 60 000 rubli, witrektomia - za 50 000 - 100 000 rubli.
Większość bieżących operacji kończy się powodzeniem. Pacjenci zgłaszają zwiększenie ostrości widzenia. W recenzjach zwracają uwagę na profesjonalizm i postawę personelu medycznego. Często czas przed operacją jest opóźniony, zwłaszcza jeśli pacjent czeka na wolny zabieg, który wpływa na stopień poprawy.
Możemy tylko zalecić uważne monitorowanie swoich uczuć, zarówno przed, jak i po zabiegu, aw przypadku podejrzanych objawów, skontaktować się ze specjalistami.
Mikrochirurgia oka to młoda i rozwijająca się gałąź medycyny. Sprzęt jest stale ulepszany. Operacje stają się dostępne dla ogólnej populacji. Poprawa widzenia przyczynia się do poprawy jakości życia pacjentów, ich socjalizacji i skuteczności.
Siatkówka oka to unikalna struktura składająca się z komórek światłoczułych, dzięki której następuje rozpoznawanie kształtu, koloru i innych parametrów obiektu. Z siatkówki za pomocą włókien nerwowych obraz jest przesyłany do mózgu.
Funkcjonalność siatkówki wiąże się z jej niezawodnym przymocowaniem do naczyniówki z zewnątrz, a także ścisłym dopasowaniem do ciała szklistego od wewnątrz. Gdy następuje odwarstwienie siatkówki, oddziela się ona od żywieniowej naczyniówki.
Stopniowo analizator wizualny traci zdolność postrzegania obrazu. Tylko szybkie i odpowiednie kroki w leczeniu odwarstwienia siatkówki zapewniają zdolność do zachowania wzroku.
Niepomijanie wczesnych objawów patologii jest szczególnie ważne dla osób należących do grupy ryzyka lub mających pewne powiązane choroby oczu.
Objawy odwarstwienia siatkówki pojawiają się stopniowo, gdy proces patologiczny rozprzestrzenia się na plamkę żółtą, obszar siatkówki odpowiedzialny za widzenie centralne.
W szczególności przed oczami pacjenta może pojawić się mglisty obszar, czasami pojawiają się złudne błyski światła, obraz jest zniekształcony lub jego części wypadają z pola widzenia. Objawom tym często towarzyszy dyskomfort i ból.
Podczas wykrywania odwarstwienia siatkówki w klinikach leczenie polega na interwencji chirurgicznej. Jego celem jest przymocowanie siatkówki do naczyniówki, co jest jedynym możliwym sposobem zapobiegania utracie wzroku.
Bardzo ważne jest, aby nie stracić czasu i szybko przejść operację. W zależności od miary rozprzestrzeniania się procesu patologicznego i innych wskaźników diagnostycznych podejmuje się decyzję o technice inwazji.
Obecnie wykonuje się następujące operacje na odwarstwienie siatkówki:
Oprócz wyżej wymienionych metod leczenie odwarstwienia siatkówki w szpitalach może obejmować zastosowanie jednej z najbardziej innowacyjnych nowoczesnych procedur okulistycznych. Mówimy o wszczepieniu bionicznej siatkówki, której zasadą jest przekształcanie światła w impulsy elektryczne, a następnie przekazywanie ich do mózgu.
Przywrócenie wzroku po zabiegu następuje niemal natychmiast. Sama procedura jest wykonywana w znieczuleniu miejscowym przez małe nacięcie i nie zajmuje więcej niż pół godziny. Program leczenia:
W okresie pooperacyjnym należy unikać wysiłku fizycznego i ściśle stosować się do zaleceń okulisty. Koszt leczenia odwarstwienia siatkówki powinien obejmować przygotowanie osobistego programu rehabilitacji, który powinien stanowić podstawę sposobu życia w nadchodzących miesiącach. W szczególności po witrektomii musisz spać przez pewien czas w pozycji zakrytej.
Do tej pory ostateczny wskaźnik skuteczności leczenia w centrach medycznych wynosi ponad 95%. Na etapie, w którym postęp choroby nie wpłynął jeszcze na plamkę żółtą, często możliwe jest zachowanie wzroku.
Takie interwencje chirurgiczne wymagają hospitalizacji przez okres nie dłuższy niż 3 dni. Ich czas trwania wynosi od 90 do 120 minut.
http://glazaexpert.ru/otsloenie-setchatki/operaciya-i-konservativnye-mery-lecheniya