Deuteranopia. (Deuteranopia) to defekt widzenia barw, w którym kolory czerwony, żółty i zielony łączą się ze sobą. Uważa się, że ludzie cierpiący na taką wadę wzroku mają mieszane mechanizmy postrzegania czerwonych i zielonych kolorów.
Pacjenci z deuteranopią mają takie same problemy z odcieniami jak protanopie, ale bez nieprawidłowego zaćmienia. Fioletowe, lawendowe, purpurowe i niebieskie dla osób z tą chorobą różnią się tylko nazwą (to znaczy dla nich wszystkie te kolory są bardzo podobne).
Kolory tęczy, którą widzą ludzie z różnymi rodzajami dichromianu
Jest to forma ślepoty barw, która dotyka około 1% męskiej populacji, znanej również jako ślepota barw i nosi imię Johna Daltona. (Daltonowi zdiagnozowano deuteranopię w 1995 r., Około 150 lat po jego śmierci, zgodnie z analizą DNA zachowanej gałki ocznej).
Nieprawidłowe widzenie kolorów
Anomalie są zwykle nazywane anomaliami lub innymi drobnymi naruszeniami postrzegania kolorów. Są dziedziczone jako cecha recesywna połączona z chromosomem X. Osobami z anomalią koloru są wszystkie trichromiany, tj. podobnie jak ludzie o normalnym widzeniu kolorów, aby uzyskać pełny opis widocznego koloru, należy użyć trzech kolorów podstawowych. Jednak anomalie są gorzej rozpoznawane przez niektóre kolory niż trójchromaty z normalnym widzeniem, aw testach dopasowywania kolorów używają czerwieni i zieleni w innych proporcjach. Testy na anomaloskopie pokazują, że gdy protonomia w mieszaninie kolorów jest bardziej czerwona niż normalna, a deuteranomalia w mieszaninie bardziej niż potrzebujesz, zielona. W rzadkich przypadkach tritanomalii kanał żółto-niebieski jest osłabiony.
Różne formy dichromatopsii są również dziedziczone jako recesywne cechy związane z X. Dichromiany mogą opisać wszystkie kolory, które widzą, za pomocą dwóch czystych kolorów. Zarówno protanopy, jak i deuteranopy mają zakłócone czerwono-zielone kanały. Protanopei mylą czerwień z czernią, ciemnoszarą, brązową, aw niektórych przypadkach, jak deuterorans, z zielenią. Pewna część widma wydaje się achromatyczna. Dla protanopu obszar ten wynosi między 480 a 495 nm, dla deuteranopu - między 495 a 500 nm. Rzadko spotykane tritanopasy mieszają kolor żółty i niebieski. Niebiesko-fioletowy koniec widma wydaje się achromatyczny - jak przejście z szarego na czarny. Obszar widmowy między 565 a 575 nm jest również postrzegany przez tritanops jako achromatyczny.
Ślepota pełnokolorowa
Mniej niż 0,01% wszystkich osób cierpi na całkowitą ślepotę barw. Te monochromaty postrzegają świat jako czarno-biały film, tj. rozróżnij tylko skalę szarości. Takie monochromy zazwyczaj mają naruszenie adaptacji światła na fotopowym poziomie oświetlenia. Ze względu na to, że oczy monochromatyczne są łatwo oślepiane, słabo odróżniają kształt w świetle dziennym, co powoduje fotofobię. Dlatego noszą ciemne okulary nawet przy normalnym świetle dziennym. Badanie histologiczne zwykle nie stwierdza żadnych anomalii w siatkówce monochromatycznej. Uważa się, że ich szyszki zamiast pigmentu wzrokowego zawierają rodopsynę.
Naruszenia patyki
Ludzie z anomaliami aparatu nerkowego postrzegają kolor normalnie, ale ich zdolność do adaptacji w ciemności jest znacznie zmniejszona. Przyczyną takiej „nocnej ślepoty” lub niktalopii może być niewystarczająca zawartość spożywanej witaminy A1, która jest materiałem wyjściowym do syntezy siatkówki.
Diagnoza zaburzeń widzenia barwnego
Ponieważ zaburzenia widzenia barwnego są dziedziczone jako znak związany z chromosomem X, są one znacznie częstsze u mężczyzn niż u kobiet. Częstość protanomalii u mężczyzn wynosi około 0,9%, protanopia - 1,1%, deuteranomalia 3-4% i deuteranopia - 1,5%. Tritanomalia i tritanopia są niezwykle rzadkie. U kobiet deuteranomalia występuje z częstością 0,3%, a protanomalia - 0,5%.
Deuteranopia (brak czerwono-zielonej):
Pronatopia (inna forma niedoboru czerwono-zielonego):
Trinatopiya (brak niebiesko-żółtej, bardzo rzadkiej formy):
http://checkeye.ru/news/anomalia.phpŚlepota na kolory, ślepota na kolory to dziedziczna, rzadziej nabywana cecha widzenia, wyrażająca się niezdolnością do odróżnienia jednego lub kilku kolorów. Nazwany na cześć Johna Daltona, który jako pierwszy opisał jeden z rodzajów ślepoty barw na podstawie własnych odczuć w 1794 roku.
Dalton był protanopem (nie odróżniał czerwonego koloru), ale nie wiedział o swojej ślepocie barwnej do 26 roku życia. Miał trzech braci i siostrę, a dwóch braci cierpiało na ślepotę barw na czerwony kolor. Dalton opisał szczegółowo swoją wadę wzroku rodzinnego w małej książce. Dzięki jego publikacji pojawiło się słowo „ślepota na kolor”, które przez wiele lat stało się synonimem nie tylko opisywanej przez niego wizualnej anomalii w czerwonym obszarze widma, ale także każdego naruszenia wizji kolorów.
U ludzi w centralnej części siatkówki znajdują się wrażliwe na kolor receptory - komórki nerwowe, zwane szyszkami. Każdy z trzech rodzajów stożków ma swój własny typ wrażliwego na kolor pigmentu pochodzenia białkowego. Jeden rodzaj pigmentu jest wrażliwy na czerwony z maksimum 552-557 nm, drugi na zielony (maksymalnie około 530 nm), trzeci na niebieski (426 nm). Ludzie o normalnym widzeniu kolorów mają w stożkach wszystkie trzy pigmenty (czerwony, zielony i niebieski) w wymaganej ilości. Nazywane są trichromatami (od starożytnej greki. Χρῶμα - kolor).
Transmisja ślepoty barw jest dziedziczona z chromosomu X i prawie zawsze przekazywana z macierzystego nosiciela genu na syna, w wyniku czego pojawia się dwadzieścia razy częściej u mężczyzn z zestawem chromosomów płciowych XY. U mężczyzn defekt pojedynczego chromosomu X nie jest kompensowany, ponieważ nie ma „wolnego” chromosomu X. 2–8% mężczyzn cierpi na różne stopnie ślepoty barw i tylko 4 na 1000 kobiet Aby kobieta mogła rozwinąć wadę wzroku, potrzebna jest rzadka kombinacja - obecność mutacji w obu chromosomach X. Przejaw tego typu ślepoty barw jest związany z upośledzonym wytwarzaniem jednego lub więcej światłoczułych pigmentów w stożkowych receptorach wzrokowych.
Niektóre rodzaje ślepoty barw nie powinny być uważane za „chorobę dziedziczną”, ale raczej za cechę widzenia. Według badań brytyjskich naukowców ludzie, którym trudno odróżnić kolory czerwone i zielone, mogą rozróżnić wiele innych odcieni. W szczególności odcienie koloru khaki, które wydają się takie same dla osób z normalnym wzrokiem. Być może w przeszłości ta cecha dawała przewoźnikom przewagę ewolucyjną, na przykład pomagała znaleźć żywność w suchej trawie i liściach.
Jest to choroba, która rozwija się tylko w oku, gdzie dotknięta jest siatkówka lub nerw wzrokowy. Ten rodzaj ślepoty barw charakteryzuje się postępującym pogorszeniem i trudnościami w odróżnieniu koloru niebieskiego od żółtego.
Wiadomo, że I. Ye. Repin, będąc w podeszłym wieku, próbował poprawić swój obraz „Iwan Groźny i jego syn Iwan 16 listopada 1581”. Jednak inni odkryli, że z powodu naruszenia wizji kolorów, Repin mocno zniekształcił schemat kolorów swojego obrazu, a praca musiała zostać przerwana.
Ślepota barw w niebiesko-fioletowym obszarze widma - tritanopia, jest niezwykle rzadka i nie ma praktycznej wartości. W tritanopii wszystkie kolory widma są reprezentowane przez odcienie czerwieni lub zieleni.
Klinicznie rozróżnij pełną i częściową ślepotę barw.
Charakter postrzegania kolorów jest określony na specjalnych polichromatycznych tabelach Rabkina. W zestawie znajduje się 27 kolorowych arkuszy - tabele, na których obraz (zazwyczaj liczby) składa się z zestawu kolorowych kółek i kropek o tej samej jasności, ale nieco innych kolorów. Dla osoby z częściową lub pełną ślepotą kolorów (ślepota barw), która nie rozróżnia pewnych kolorów na rysunku, tabela wydaje się być jednolita. Osoba o normalnej percepcji kolorów (normalny trichromian) jest w stanie odróżnić figury lub figury geometryczne składające się z kół tego samego koloru.
Dichromiany: odróżniają niewidomy od czerwonego (protanopia), w którym postrzegane widmo jest skracane od czerwonego końca, a ciemne do zielonego (deuteranopia). W przypadku protanopii czerwony kolor jest postrzegany jako ciemniejszy, zmieszany z ciemnozielonym, ciemnobrązowym i zielonym z jasnoszarym, jasnożółtym, jasnobrązowym. Kiedy deuteranopii zielony miesza się z jasnopomarańczowym, jasnoróżowym i czerwonym - z jasnozielonym, jasnobrązowym.
Ślepota na kolory może ograniczyć zdolność danej osoby do wykonywania określonych umiejętności zawodowych. Wizja lekarzy, kierowców, żeglarzy i pilotów jest dokładnie badana, ponieważ życie wielu ludzi zależy od jej poprawności. Wada widzenia barw po raz pierwszy zwróciła uwagę opinii publicznej w 1875 r., Kiedy w Szwecji doszło do katastrofy pociągu w pobliżu miasta Lagerlund, powodując ogromne straty. Okazało się, że kierowca nie rozróżnił koloru czerwonego, a rozwój transportu w tym czasie doprowadził do powszechnej sygnalizacji kolorowej.
Katastrofa ta doprowadziła do tego, że ubiegając się o pracę w służbie transportowej, zaczęli bezbłędnie oceniać postrzeganie kolorów.
Narządy wzrokowe wielu gatunków ssaków mają ograniczoną zdolność do postrzegania kolorów (często tylko 2 kolory), a niektóre zwierzęta zasadniczo nie są w stanie odróżnić kolorów. Więcej informacji można znaleźć w artykule Vision. Z drugiej strony wiele zwierząt jest w stanie lepiej odróżnić gradacje kolorów, które są dla nich ważne dla ich żywotnej aktywności. Wielu przedstawicieli oddziałów koniowatych (w szczególności koni) odróżnia odcienie brązu, które wydają się identyczne z osobą (zależy to od tego, czy dana kartka może być zjedzona); Niedźwiedzie polarne są w stanie rozróżnić odcienie bieli i szarości ponad 100 razy lepiej niż osoba (podczas rozmrażania zmienia kolor, w odcieniu koloru można spróbować stwierdzić, czy kry przełamie się, jeśli na niego wejdziesz).
http://dic.academic.ru/dic.nsf/ruwiki/1108605Zespół Protanopia jest patologią oka, w trakcie której osoba nie może odróżnić czerwieni od odcieni wśród reszty. Choroba jest uważana za formę ślepoty barw, jak również tritanopii (nie percepcji błękitu) i deuteranopii (nie postrzegania zieleni). Pierwotna patologia jest uważana za chorobę dziedziczną i nie można jej leczyć. Jeśli protanopia pojawiła się na tle innych czynników prowokujących, wzrok można jeszcze przywrócić.
W większości przypadków ślepota barwna, a mianowicie jej forma - protanopia ma dziedziczną etiologię, to znaczy dziedziczona jest od jednego z rodziców. Jednocześnie w okresie prenatalnym aparat stożka siatkówki jest zdeformowany, co odpowiada za postrzeganie kolorów z zewnątrz.
Siatkowa osłona zawiera 3 stożki obdarzone światłoczułym pigmentem. Każdy stożek odpowiada za percepcję kolorów różnych długości fali światła. Tak więc fale o długości 570 nm są postrzegane jako czerwone, 544 nm - zielone, 443 nm - niebieskie. Jeśli jakiekolwiek stożki są uszkodzone, postrzeganie odpowiedniego koloru jest zakłócone. Gdy w proces patologiczny zaangażowanych jest kilka butelek, świat zewnętrzny dla osoby staje się prawie czarny i biały.
Rzadziej występuje ślepota barwna z powodu wpływu na organizm innego czynnika prowokującego. W tym przypadku protanopię rozpoznaje się jako chorobę wtórną, która często rozwija się na tle innych patologii siatkówki i chorób nerwu wzrokowego.
Zatem możliwe źródła protanopii można nazwać:
Oczywiście ta lista powodów nie jest wyczerpująca, ponieważ każdy organizm jest indywidualny i może inaczej reagować na bodźce zewnętrzne.
Aby dokonać prawidłowej diagnozy i określić niezbędne leczenie, specjaliści opracowali specjalne testy, w oparciu o wyniki których można zrozumieć, czy protanopia występuje u osoby, czy nie.
Najczęściej przepisywanym testem jest Ishihara. Przed osobą łączone są obrazy z kolorowymi kropkami lub plamami, które razem łączą się w rysunek. Dzięki odpowiedniej percepcji kolorów osoba będzie w stanie uzyskać 90% dokładnych odpowiedzi. Jeśli rozwija się protanopia, liczba prawidłowych odpowiedzi nie przekroczy 25%.
Inną metodą diagnostyczną jest system widmowy, który zapewnia wykorzystanie tabel polichromatycznych Rabkina. Zawierają kolorowe koła o tej samej jasności. Pośrodku kółek znajdują się kształty i liczby geometryczne. Wynik diagnozy zależy od liczby kolorów i liczby kształtów, które osoba prawidłowo zidentyfikowała. Według takiego systemu można dokładniej określić rodzaj ślepoty barw (protanopia, deuteranopia, tritanopia).
Rzadziej stosuje się technikę diagnostyki spektralnej, która polega na użyciu urządzeń Ebneya i Girenberga, anomaloskopu Nagelevsky'ego, analizatora spektroskopii Rabkina i innych.
Wyraźnie wyrażone objawy ślepoty barw u dziecka manifestują się dopiero w wieku 3-4 lat. Zdarzają się przypadki, gdy zapamiętuje nazwy kwiatów, ale w rzeczywistości ich wizja jest przedstawiana inaczej. W domu możesz wydać 2 małe testy:
Tylko na podstawie wyników wszystkich działań diagnostycznych przeprowadzonych przez specjalistę ustalana jest diagnoza.
Nabyta choroba, czyli wtórna, jest podatna na leczenie terapeutyczne. Na przykład, jeśli protanopia jest spowodowana ekspozycją ultrafioletową na siatkówkę, konieczne jest wykluczenie takiego prowokującego czynnika, po którym wzrok powróci do normy.
Czasami lekarze stosują tę metodę korekcji wrodzonej ślepoty barw jako leczenie specjalnymi okularami. Jeśli stopień zmian patologicznych jest nieznaczny, zrobią to zwykłe ciemne okulary, ponieważ oczy widzą lepiej w słabym świetle. Jeśli pewien stożek jest całkowicie nieobecny, nie zaleca się leczenia protanopii, ponieważ przywrócenie normalnego postrzegania kolorów nie jest już możliwe. Tylko wykwalifikowany specjalista może zalecić leczenie lub korektę protanopii.
Co będzie wymagało leczenia nabytej formy choroby, ustalonej na podstawie przyczyny jej wystąpienia. Zmiany związane z wiekiem nie podlegają korekcie. Naturalnego naruszenia procesów percepcji kolorów nie można przywrócić żadnym lekiem, pojedynczą procedurą terapeutyczną. W niektórych przypadkach wymiana soczewki pomaga zwrócić wzrok, ale nie w całości.
To ważne! Jeśli protanopia jest spowodowana efektem traumatycznym, prognoza leczenia zależy od tego, jak bardzo plamka (siatkówka) jest uszkodzona.
Nie wszystkie patologiczne zmiany w systemie wizualnym wpływają na codzienne życie danej osoby, ale w niektórych przypadkach zdecydowanie wpływają na wykonanie pewnych działań, na przykład na zapewnienie kierowcy bezpiecznej jazdy.
Niedawno prawo jazdy kategorii „A” swobodnie wydawane osobom, które cierpią na taką chorobę. Ograniczeniem w uzyskaniu pozwolenia na kierowanie pojazdami kategorii „B” była obecność dichromasy (całkowita utrata jednego koloru). Zmiany w przepisach wprowadzono 1 stycznia 2012 r. W nowym zamówieniu zauważono, że prawo jazdy nie może być wydawane ludziom nawet przy niewielkich naruszeniach percepcji kolorów. Dotyczy to wszystkich kategorii pojazdów.
Zdaniem wielu ekspertów ta innowacja jest w pełni uzasadniona, ponieważ po otrzymaniu prawa jazdy osoba z protanopią nie będzie w stanie odróżnić czerwonego światła na światłach, tworząc jednocześnie sytuacje awaryjne.
To ważne! Zdrowa osoba i osoby z ślepotą barwną postrzegają żółty kolor równie poprawnie.
Oczywiście każdego roku coraz więcej nowych przepisów wchodzi w życie. Nikt nie wie, jakie zmiany w zasadach badania lekarskiego zostaną wprowadzone przez rząd w przyszłym roku, ale do tej pory protanopia i prawo jazdy są niezgodnymi koncepcjami.
Ślepota na kolor nie jest wadą. Wiele osób żyje z taką diagnozą jak protanopia i prowadzi codzienne czynności, pracuje, wychowuje dzieci, chodzi do teatrów i kina. Najważniejsze w tym przypadku jest dostosowanie się i nie skupianie się na tym.
http://bolvglazah.ru/daltonizm/protanopiya-eto.htmlDeuteranopia jest zaburzeniem w postrzeganiu kolorów z powodu braku muszli M. Dzięki tej chorobie kolory czerwony, zielony i żółty tworzą pojedynczy odcień. Badania pokazują, że pacjenci mają niepowodzenie i kombinację narzędzi percepcji tych odcieni. Patologię tę przypisuje się dichromazji - cechom postrzegania obrazu za pomocą tylko 2 rodzajów muszli. Inne formy dichromazji to tritanopia i protanopia.
Ci, którzy cierpią z powodu tego odchylenia, nie rozróżniają określonych odcieni widma jako protanopów, ale nie przesłaniają obrazu. W przypadku protanopii ciemne kolory są podobne i prawie nie różnią się. Poniżej na zdjęciu są kolory tęczy, aby zilustrować, jak widzi osobę cierpiącą na dichromasię.
Przyczyny tej choroby:
Ślepota barw, przy braku innych patologii, nie wpływa na ostrość widzenia. Z tego powodu specjalne testy są używane do identyfikacji deuteranopii. Należą do nich test Ishihary, tabela Rabkin i test FALANT. Dalej opowiem o każdym z nich bardziej szczegółowo.
Wykonywany jest za pomocą zestawu zdjęć z wielokolorowymi plamami, które tworzą kontur. Czasami testerzy nie mogą opisać tego, co jest widoczne na obrazie z powodu utraty części obrazu z pola widzenia.
Test ma również cyfry arabskie, kształty geometryczne. Tło obrazu ma niewielkie różnice w stosunku do samego obrazu, co prowadzi do tego, że osoba z naruszeniem postrzegania kolorów nie jest w stanie określić kształtu.
W przypadku dzieci, które nie są w stanie rozpoznać wyglądu kształtu i liczb, używane są obrazy ze zwykłymi przedmiotami, takimi jak jabłko, koło lub samochód.
Stoły Rabkin zawierają 27 obrazów polichromatycznych. Są to zdjęcia małych kolorowych kółek, podczas gdy na tle jednego odcienia figurki są tworzone z tych samych kręgów o innym odcieniu.
Obrazy są wyświetlane kolejno po 5 sekundach. Jednocześnie struktura tabel pozwala na wykrycie i zdiagnozowanie nie tylko obecności patologii, ale także określenie jej pochodzenia (wrodzonego lub nabytego). Oprócz 20 dodatkowych tabel wyjaśniających diagnozę, pomagają one zweryfikować poprawność diagnozy. Pozwalają one ustalić jakość postrzegania kolorów i zidentyfikować patologię lub symulację.
Ludzie cierpiący na deuteranomalia mogą w ogóle nie widzieć liczb na tle lub rozpoznawać tylko część odcieni.
Test FALANT jest używany do specjalnej diagnostyki, gdy postrzeganie kolorów jest szczególnym wymogiem w pracy. Jest używany w Stanach Zjednoczonych do oceny wizji ludzi, którzy chcą wejść w specjalizację wojskową. Znaczenie testu polega na tym, że w pewnej odległości od osoby znajduje się belka prowadząca światła nawigacyjnego, a test musi określać odcień emitowanego światła.
Wiązka urządzenia jest zaprojektowana w taki sposób, że ma 3 odcienie, a sama wiązka przechodzi przez specjalny filtr wyciszenia. Osoby cierpiące na tę chorobę nie mogą rozpoznać koloru wiązki.
Taka diagnoza nie zawsze jest dokładna, 30% testów nie pozwala zidentyfikować osoby ze słabą postacią choroby.
Dziedziczny deuteranopii nie wyleczony. Ale możliwe jest takie dostosowanie percepcji kolorów, jak wybór specjalnych filtrów do oczu. Są one wykonane w postaci standardowych szkieł lub soczewek kontaktowych, na których zastosowano specjalną powłokę, aby osoby cierpiące na tę chorobę mogły lepiej rozpoznać odcienie w spektrum czerwono-zielonym.
Aby ustalić, jak leczyć nabytą deuteranopię, musisz znaleźć przyczynę jej pojawienia się:
1 stycznia 2012 r. Wydano zarządzenie Ministerstwa Zdrowia Rosji nr 302 z dnia 12 kwietnia 2011 r. Ustanawiające ogólne zasady, zgodnie z którymi nie można pozwolić wszystkim kierowcom, którzy mają nawet niewielkie naruszenia postrzegania kolorów, na prowadzenie dowolnego typu pojazdu. Dlatego nie jest możliwe, aby legalnie uzyskać świadectwo badania lekarskiego.
Kierowcy, którzy otrzymali zaświadczenie lekarskie do 2012 r., Obowiązujące przepisy nie mają zastosowania. Mogą, bez żadnej przeszkody, nie tylko kontynuować jazdę, ale także zmienić prawa.
W wielu krajach europejskich obecność deuteroranopii nie utrudnia prowadzenia samochodu. Uważa się, że kierowcy rozróżniają kolory świateł w zależności od ich lokalizacji. Opinie na ten temat nie są takie same. W Rumunii i Turcji osobom z tą chorobą zabrania się prowadzenia pojazdów mechanicznych.
Szczegóły dotyczące przyczyn pojawienia się deuteranopii na wideo.
http://okulistpro.com/bolezni/setchatki/daltonizm/vidy-daltonizm/dejteranopia.htmlProtanopy i deuteranopy to ludzie cierpiący na jedną z dwóch postaci choroby Daltona. Ślepota na kolory jest zaburzeniem patogenetycznym związanym z trudnościami lub niemożnością postrzegania przez jednego lub dwóch oryginalnych kolorów.
Istnieją trzy patologie postrzegania kolorów, gdy osoba nie rozróżnia jednego koloru:
Te słabo wyrażone stopnie patologii charakteryzują się tylko częściowo osłabionym postrzeganiem koloru podstawowego. Jednak zdolność rozpoznawania kolorów zostaje zachowana. Osoba jest nadal uważana za trójchromian, postrzegając wszystkie trzy podstawowe kolory:
Bardziej rzadkim przypadkiem jest częściowa ślepota barwna - całkowita niezdolność do postrzegania jednego z podstawowych kolorów. Ślepota kolorów na tym etapie nazywa się odpowiednio:
W związku z tym tritanopa, protanopa i deuteranopy są nośnikami jednej z tych form.
W człowieku widzenie trójchromatyczne. Dostrzegamy setki kolorów i odcieni dzięki superpozycji, optycznemu mieszaniu tych kolorów, które występuje bezpośrednio w mózgu, co odbiera sygnały z fotoreceptorów - tzw. Stożków, które są w oku. Istnieją tylko trzy typy stożków, z których każdy reaguje na falę świetlną o określonej długości:
U osoby bez anomalii postrzegania kolorów wszystkie stożki działają razem, dzięki czemu odróżnia wiele odcieni. W dichromianach jeden z rodzajów stożków „wadliwy”.
U osoby bez anomalii postrzegania kolorów wszystkie stożki działają razem, dzięki czemu odróżnia wiele odcieni. W dichromianach jeden z rodzajów stożków „wadliwy”. Nie zawiera elementu niezbędnego do pracy - na przykład w protanopach jest to erytrolab, w deuteranopach jest to chlorolob. Dlatego część widma tęczy nie jest postrzegana przez dichromian. Dostaje kolorowy obraz z mieszania dwóch, a nie trzech kolorów, z wynikiem, który widzi inaczej.
Ślepota kolorów jest niezdolnością do zobaczenia jednego z trzech kolorów podstawowych lub wszystkich dwóch kolorów. Wiele osób przyzwyczaiło się do myślenia, że ślepota na kolor miesza zieloną i czerwoną; to nie tak. Rzeczywiście, protanopia występuje, gdy osoba nie widzi czerwonego koloru, deuteranopia jest zielona, tritanopia jest niebieska. Ale w praktyce oznacza to, że brakująca część widma mózgu zastępuje obraz mieszania innych kolorów.
Dlatego protanopie i deuteranopy widzą bardzo podobnie, choć te pierwsze nie postrzegają czerwieni, a te drugie nie postrzegają zieleni. Faktem jest, że mieszanie koloru czerwonego i niebieskiego lub zielonego i niebieskiego daje podobny wynik - różne odcienie zieleni bagiennej, khaki itp. Dzięki temu często są mylone.
Różnica w ich postrzeganiu kolorów polega na tym, że czysty czerwony kolor protanopu postrzegany jest jako czarny, to znaczy brak koloru, albo ciemnoszary albo brązowy. Charakteryzuje się „ciemnieniem” widma. Nie ma „zaciemnienia” dla deuteranopów, ale widzą także czerwony jako khaki, a niebieski nie odróżnia się od niebieskiego.
Nabyta ślepota barw rozwija się jako choroba wtórna, komplikacja spowodowana przez główną.
Pomimo faktu, że oczy deytranopowa nie potrafią rozpoznać zielonego koloru, dzięki miksowaniu optycznemu większość świata postrzega go jako brudną zieleń. Warto zauważyć, że protanopy i deuteranopy nie widzą fioletu.
Ślepota kolorów jest nabyta i dziedziczna. Nabyte rozwija się jako choroba wtórna, komplikacja spowodowana przez główną. Ślepota na kolory może być spowodowana na przykład przez cukrzycę insulinozależną. Najczęściej jednak nabytą formą choroby jest tritanomalia, najrzadsza forma dziedziczna.
Protomanalyum i deuteranomalia są dziedziczone jako cecha recesywna połączona z chromosomem X. Oznacza to, że nośnikiem zmutowanego genu jest kobieta, która sama nie cierpi na ślepotę barw. Przekazuje gen córce, która również nie będzie miała zaburzeń widzenia barwnego, lub synowi, który będzie protanopem lub deuteranopem, ale łańcuch transferu genów na nim zostaje przerwany. Gen normalnego widzenia trójchromatycznego dominuje nad genem dichromatycznym.
Według statystyk, dzięki temu mechanizmowi transmisji mężczyźni cierpią z powodu różnych form ślepoty barw 20 razy częściej niż kobiety. Aby choroba mogła zostać przeniesiona na dziecko płci żeńskiej, protanopia lub deuteranopia musi być obecna u ojca dziewczynki, a matka musi być nosicielem zmutowanego genu.
Dlatego ślepotę barw można uznać za odchylenie rodzinne. W zdrowym społeczeństwie szansa na zasłonięcie kolorów wynosi 1 na milion. Ale w małym społeczeństwie, odizolowanym od świata, prawdopodobieństwo to gwałtownie wzrasta, co sprzyjają blisko spokrewnione małżeństwa.
Ślepota na kolor jest dewiacją rodzinną, ponieważ jest przenoszona z matki na syna.
Uważa się, że wśród ślepoty barwnej większość z nich to deuteranoale i deuteranopy - około 2,8% całkowitej populacji planety. Protomale i protanopie mają łącznie około 1%.
Diagnozę ślepoty barwnej przeprowadza się za pomocą specjalnych testów umożliwiających rozpoznawanie kolorów lub w bardziej dokładny i nowoczesny sposób - za pomocą spektroanaloskopu. Głównym problemem jest nie tylko określenie ślepej barwy, do której większość testów jest zdolna, ale także odróżnienie prothanopu od deuteropenu, ponieważ bardzo podobnie postrzegają kolory.
Obecnie tablice polichromatyczne Rabkina są uważane za najdokładniejszy test kolorów, który pozwala wybrać wszystkie trzy rodzaje nieprawidłowego widzenia i określić stopień odchylenia - od silnego (A) do słabego (C). Na przykład stopień A protomanalii oznacza, że osoba jest bardzo słaba, ale widzi czerwony. Jeśli w ogóle tego nie widzi, jest to już protanopia.
Najdokładniejszym sposobem diagnozowania daltonizmu jest spektroskopia anomoskopowa. Został zaprojektowany, aby dokładnie określić, jak dana osoba widzi główny kolor - jako czysta lub jako mieszanina dwóch pozostałych.
Okulary pomagają zobaczyć świat w prawdziwych kolorach.
Leczenie dziedzicznej ślepoty barw jest niemożliwe, chociaż eksperymenty w tym kierunku są w toku. Wiadomo, że choroba ta występuje także u wyższych naczelnych. Inżynieria genetyczna jest uważana za obiecujący kierunek: chodzi o zastąpienie lub wprowadzenie brakującej części łańcucha DNA. W 2009 roku pojawiły się informacje o udanych testach tej metody u małp, ale jak dotąd jedynym sposobem, aby pomóc ślepocie barw, są soczewki do korekcji kolorów lub okulary do okularów.
Nabyta forma choroby jest leczona przez wyeliminowanie przyczyny, która ją spowodowała.
Zdolność do odróżniania kolorów jest ważna dla kierowców, żeglarzy, pilotów, lekarzy i przedstawicieli innych zawodów. Istnieją smutne statystyki wypadków, które miały miejsce, ponieważ winny nie rozróżniał kolorów. Jednocześnie jednak w większości krajów europejskich protanopisy i deuteranopy mogą prowadzić samochód - uważa się, że różnią się one od zieleni lokalizacją sygnału świetlnego. Ale w Turcji i Rumunii, a od 2012 roku - iw Rosji, prawa jazdy nie są przyznawane kolorom osób niewidomych.
http://zrenie.online/daltonizm/protanopy-i-dejteranopy.htmlProtanopia jest jedną z wizualnych anomalii postrzegania kolorów, która charakteryzuje się niezdolnością do odróżnienia czerwonego koloru. Patologie postrzegania kolorów zostały po raz pierwszy opisane w 1794 r. Przez angielskiego chemika i przyrodnika Johna Daltona, który sam żył z podobną anomalią. Od tego czasu wszystkie problemy z widzeniem kolorów, które są zazwyczaj dziedziczone, nazywane są ślepotą kolorów.
Głównym znakiem protanopii jest niezdolność osoby do odróżnienia odcieni czerwonego obszaru widma. Aby określić tę patologię, stosuje się specjalne testy ze zdjęciami (tabele Rabkina), które zawierają obrazy postaci i figur geometrycznych na tle różnych odcieni.
Ślepota na kolory jako choroba ma kilka odmian i form. Wszystkie z nich nie mają praktycznie żadnego wpływu na ludzkie życie i nie obniżają jego jakości. Chociaż w pewnym stopniu protanopia nadal stwarza pewne problemy. W końcu, przy braku zdolności rozpoznawania czerwieni, osoba nadal musi wiedzieć, które przedmioty są malowane w danym odcieniu. W związku z tym niektórym osobom niewidomym do koloru odmawia się prawa jazdy ze względu na niezdolność ich oczu do odróżnienia znaków drogowych. To prawda, że dzieje się tak tylko w przypadku poważnych odchyleń w postrzeganiu kolorów. Jednocześnie osoby z tym naruszeniem nie mogą być zaangażowane w działalność zawodową, która wymaga wyraźnego rozróżnienia odcieni kolorów.
Protanopia jest genetycznie uwarunkowaną anomalią, jak prawie wszystkie formy ślepoty barw. Jego osobliwością jest to, że patologia jest przenoszona tylko na mężczyzn, chociaż kobiety mogą być również nosicielami zmienionego genu. Tłumaczy to fakt, że patologia jest zakodowana w chromosomie X, jedynym w męskim ciele, a zatem niezastąpionym.
W niektórych przypadkach przyczyną naruszenia postrzegania kolorów staje się wpływ na ciało czynników zewnętrznych. Tak więc protanopia może rozwinąć się w procesie dojrzewania zaćmy. Ponadto w końcowej fazie choroby osoba może utracić zdolność do całkowitego odróżnienia kolorów.
Ponadto występowanie anomalii widzenia barw jest możliwe dzięki zatruciu organizmu toksynami związków chemicznych. Z reguły są to leki długoterminowe. Uraz oka może również prowadzić do protanopii.
Prawda, nabyte anomalie widzenia są w wielu przypadkach uleczalne. Na przykład, jeśli przestaniesz przyjmować leki, które spowodowały problem, twój wzrok będzie stopniowo się regenerował.
Ślepota na kolory jest chorobą dziedziczną. Ale ujawnienie go w młodym wieku jest możliwe tylko dzięki uważnej obserwacji zachowania dziecka. W tym celu istnieją pewne sposoby:
Ale najbardziej pouczający sposób na określenie ślepoty barw - specjalistyczne testy dla dzieci w gabinecie okulisty. Są to kolorowe obrazy, w których dziecko musi rozpoznać przedstawione liczby, litery, niektóre proste formy. Jeśli dziecko jest trudne do rozpoznania koloru, zaleca się przeprowadzenie dalszej zaawansowanej diagnostyki. Badania diagnostyczne powinny być przeprowadzane nie wcześniej niż 3-4 lata, kiedy dziecko jest już wyraźnie świadome różnic w odcieniach i może wyrazić swoje myśli dość spójnie.
Korekta, odziedziczona po rodzicach protanopiya nie podlega. Nawet w przypadku choroby nabytej nie jest możliwe jej całkowite wyeliminowanie, chociaż istnieje szansa, aby nieco dostosować postrzeganie kolorów. Jeśli więc problem pojawił się przy długotrwałym stosowaniu leków, ich anulowanie po pewnym czasie przywraca normalne widzenie kolorów.
Po części może zrekompensować ślepotę barw:
Ponadto pewna poprawa funkcji widzenia zapewnia noszenie ciemnych okularów. Wynika to z faktu, że słabe światło stymuluje i aktywuje pracę stożków receptorów fluoru odpowiedzialnych za widzenie kolorów.
W wyniku istniejących anomalii postrzegania kolorów osoba może mieć pewne ograniczenia w kontynuowaniu życia. Rzeczywiście, od wczesnego dzieciństwa występuje niedobór niektórych niezbędnych informacji. Protanopia powoduje niezdolność do postrzegania odcieni czerwieni, które odgrywają znaczącą rolę w społeczeństwie. Tak więc ludzie z taką anomalią widzenia kolorów nie będą w stanie zdobyć zawodu pilota, marynarza, pracownika kolei, lekarza, chemika itp. Jednak na ogół ta anomalia nie wpłynie na ich jakość życia. Na przykład, nawet bez możliwości profesjonalnej pracy jako kierowca, ludzie z protanopią mają prawo do uzyskania prawa jazdy kategorii A.
Po skierowaniu do Moskiewskiej Kliniki Okulistycznej każdy pacjent może być pewien, że jeden z najlepszych rosyjskich specjalistów będzie odpowiedzialny za wyniki leczenia. Zaufanie do właściwego wyboru z pewnością zapewni wysoką reputację kliniki i tysięcy wdzięcznych pacjentów. Najnowocześniejszy sprzęt do diagnostyki i leczenia chorób oczu oraz indywidualne podejście do problemów każdego pacjenta to gwarancja wysokich wyników leczenia w Moskiewskiej Klinice Oczu. Diagnozujemy i leczymy dzieci w wieku powyżej 4 lat i dorosłych.
Główny lekarz kliniki, okulista najwyższej kategorii, chirurg okulistyczny. Leczenie chirurgiczne zaćmy, jaskry i innych chorób oczu.
Szczegóły >>>
Chirurg refrakcyjny, specjalista w laserowej korekcji wzroku (LASIK, Femto-LASIK) z krótkowzrocznością, nadwzrocznością i astygmatyzmem.
Szczegóły >>>
Specjalista od siatkówki, diagnozy i laserowe leczenie chorób siatkówki (dystrofie, pęknięcia, krwotoki).
Szczegóły >>>
Aby wyjaśnić koszt zabiegu, możesz umówić się na wizytę w Moskiewskiej Klinice Oczu, dzwoniąc pod numer 8 (499) 322-36-36 lub korzystając z internetowego formularza rejestracyjnego.
Autor artykułu: specjalista moskiewskiej kliniki okulistycznej Mironova Irina Sergeevna
http://mgkl.ru/patient/stati/protanopiyaŚlepota na kolory, ślepota na kolory, to dziedziczna, rzadziej spotykana cecha wizji osoby i naczelnych, wyrażona w zmniejszonej zdolności lub całkowitej niezdolności do odróżnienia wszystkich lub niektórych kolorów. Nazwany na cześć Johna Daltona, który jako pierwszy opisał jeden z rodzajów ślepoty barw na podstawie własnych odczuć w 1794 roku.
John Dalton był protanopem (nie odróżniał czerwonego koloru), ale nie wiedział o swojej ślepocie barwnej do 26 lat. Miał trzech braci i siostrę, a dwóch braci cierpiało na ślepotę barw na czerwony kolor. Dalton opisał szczegółowo swoją wadę wzroku rodzinnego w małej książce. Dzięki jego publikacji pojawiło się słowo „ślepota na kolor”, które przez wiele lat stało się synonimem nie tylko opisywanej przez niego wizualnej anomalii w czerwonym obszarze widma, ale także każdego naruszenia wizji kolorów.
U ludzi wrażliwe na światło receptory znajdują się w centralnej części siatkówki - komórki nerwowe zwane szyszkami. Każdy z trzech rodzajów stożków ma swój własny rodzaj światłoczułego pigmentu, który charakteryzuje się pewnym widmem absorpcji. Pierwszy rodzaj pigmentu, zwykle określany jako „czerwony”, ma maksymalną czułość na widmo o maksimum 560 nm; drugi, „zielony” - z maksimum 530 nm; trzeci „niebieski” - maksymalnie 430 nm [1].
Ludzie o normalnym widzeniu kolorów mają w stożkach wszystkie trzy pigmenty (czerwony, zielony i niebieski) w wymaganej ilości. Nazywane są trichromatami (od starożytnej greki. Χρῶμα - kolor). Kombinacja kolorów czerwonego, zielonego i niebieskiego pozwala odróżnić liczne odcienie. Gdy brakuje jednego lub więcej pigmentów lub występuje pigment, ale w niewystarczającej ilości, występują problemy z postrzeganiem kolorów.
Transmisja ślepoty barwnej jest dziedziczona z chromosomu X i prawie zawsze [wyjaśniana] jest przekazywana od matki niosącej gen synowi, w wyniku czego u mężczyzn z zestawem chromosomów płciowych XY jest dwadzieścia razy częstsza. U mężczyzn defekt pojedynczego chromosomu X nie jest kompensowany, ponieważ nie ma „wolnego” chromosomu X. 2-8% mężczyzn i tylko 0,8% kobiet cierpi na różne poziomy ślepoty barw.
Niektóre rodzaje ślepoty barw nie powinny być uważane za „chorobę dziedziczną”, ale raczej za cechę widzenia. Według badań brytyjskich naukowców [2] [3] ludzie, którym trudno jest odróżnić kolory czerwone i zielone, mogą odróżnić wiele innych odcieni. W szczególności odcienie koloru khaki, które wydają się takie same dla osób z normalnym wzrokiem.
Jest to choroba, która rozwija się tylko w oku, gdzie dotknięta jest siatkówka lub nerw wzrokowy. Ten rodzaj ślepoty barw charakteryzuje się postępującym pogorszeniem i trudnościami w odróżnieniu koloru niebieskiego od żółtego.
Powodem występowania nabytych zaburzeń percepcji kolorów są:
Wiadomo, że I. Ye. Repin, będąc w podeszłym wieku, wypróbował swój obraz „Iwan Groźny i jego syn Iwan 16 listopada 1581 r.”. Jednak inni odkryli, że z powodu naruszenia wizji kolorów, Repin zniekształcił schemat kolorów swojego obrazu i musiał przerwać pracę. [źródło nie podano 2762 dni]
W przypadku braku jednego z wizualnych pigmentów w siatkówce, osoba jest w stanie odróżnić tylko dwa podstawowe kolory. Tacy ludzie nazywani są dichromianami. Pod nieobecność pigmentu odpowiedzialnego za rozpoznawanie czerwieni mówi się o protanopowym (z greckiego. Πρ «τα„ pierwszy ”+ grecki. (podobnie jak w języku greckim. δεύτερος „second”) dichromatia, w przypadku braku niebieskiego pigmentu - o Tritanopic (z greckiego. τρίτος „trzeci”) dichromatic. W przypadku, gdy aktywność jednego z pigmentów jest zmniejszona, mówią one o nieprawidłowym trichromatii - w zależności od koloru, którego odczucie jest osłabione, takie stany nazywane są odpowiednio protanomalią, deuteromeliomalią i tritanomalią.
Najczęstszym naruszeniem czerwono-zielonego widzenia jest 8% białych mężczyzn i 0,5% białych kobiet; w 75% przypadków mówimy o nieprawidłowym trichromatii.
Ślepota barw jest recesywnym zaburzeniem genetycznym i występuje średnio w około 0,0001% przypadków. Jednak w niektórych obszarach, zazwyczaj z powodu długotrwałego ściśle powiązanego krzyżowania, częstość takiej dziedzicznej wady może być znacznie większa: na przykład jest przypadek, gdy mała wyspa, której populacja od dawna jest w zamkniętym stylu życia, ma 23 z 1600 mieszkańców cierpiących na ślepotę pełnokolorową. [źródło nie podano 1457 dni]
Klinicznie rozróżnij pełną i częściową ślepotę barw.
0,3-0,4% kobiet. Protomanalyum, protanopia, deuteranopia - przez
0,1 odpowiednio dla mężczyzn i kobiet.
Charakter postrzegania kolorów jest określony na specjalnych polichromatycznych tabelach Rabkina. W zestawie znajduje się 27 kolorowych arkuszy - tabele, na których obraz (zazwyczaj liczby) składa się z zestawu kolorowych kółek i kropek o tej samej jasności, ale nieco innych kolorów. Dla osoby z częściową lub pełną ślepotą kolorów (ślepota barw), która nie rozróżnia pewnych kolorów na rysunku, tabela wydaje się być jednolita. Osoba o normalnej percepcji kolorów (normalny trichromian) jest w stanie odróżnić figury lub figury geometryczne składające się z kół tego samego koloru.
Dichromiany: odróżniają niewidomy od czerwonego (protanopia), w którym postrzegane widmo jest skracane od czerwonego końca, a ciemne do zielonego (deuteranopia). W przypadku protanopii czerwony kolor jest postrzegany jako ciemniejszy, zmieszany z ciemnozielonym, ciemnobrązowym i zielonym z jasnoszarym, jasnożółtym, jasnobrązowym. Kiedy deuteranopii zielony miesza się z jasnopomarańczowym, jasnoróżowym i czerwonym - z jasnozielonym, jasnobrązowym.
Ślepota na kolory może ograniczyć zdolność danej osoby do wykonywania określonych umiejętności zawodowych. Wizja lekarzy, kierowców, żeglarzy i pilotów jest dokładnie badana, ponieważ życie wielu ludzi zależy od jej poprawności.
Wada widzenia barw po raz pierwszy zwróciła uwagę opinii publicznej w 1875 r., Kiedy doszło do katastrofy kolejowej w Szwecji, w pobliżu miasta Lagerlund, powodując ogromne straty. Okazało się, że kierowca nie rozróżnił koloru czerwonego, a rozwój transportu w tym czasie doprowadził do powszechnej sygnalizacji kolorowej. Katastrofa ta doprowadziła do tego, że ubiegając się o pracę w służbie transportowej, zaczęli bezbłędnie oceniać postrzeganie kolorów.
W Turcji i Rumunii osobom z zaburzeniami postrzegania kolorów nie przysługuje prawo jazdy. W Rosji dichromacy można uzyskać tylko na podstawie prawa jazdy kategorii A lub kategorii B bez prawa do wynajmu [6]. Od 1 stycznia 2012 r. Wymagania dotyczące badań lekarskich są zaostrzane w taki sposób, że naruszenie postrzegania kolorów jest przeciwwskazaniem do uzyskania prawa jazdy wszystkich kategorii [7] [8]. Dekretem Rządu Federacji Rosyjskiej z dnia 29 grudnia 2014 r. Wymagania dotyczące postrzegania kolorów zostały ponownie zmniejszone: obecnie tylko achromatopsja jest przeciwwskazaniem do prowadzenia pojazdu [9].
W krajach UE, z wyjątkiem Rumunii, nie ma ograniczeń dotyczących ciemnej barwy przy wydawaniu zezwoleń na prowadzenie pojazdów.
Narządy wzrokowe wielu gatunków ssaków mają ograniczoną zdolność do postrzegania kolorów (często tylko 2 kolory), a niektóre zwierzęta zasadniczo nie są w stanie odróżnić kolorów. Z drugiej strony wiele zwierząt jest w stanie lepiej odróżnić gradacje kolorów, które są dla nich ważne dla ich żywotnej aktywności. Wielu przedstawicieli oderwania koniowatych, w szczególności koni, odróżnia odcienie brązu, które wydają się być takie same; to zależy od tego, czy możesz zjeść ten arkusz. Niedźwiedzie polarne są w stanie odróżnić odcienie bieli i szarości ponad 100 razy lepiej niż osoba, ponieważ podczas rozmrażania zmienia się kolor lodu i przez odcień koloru można oszacować siłę kry lodowej.
Leczenie ślepoty barw możliwe jest za pomocą metod inżynierii genetycznej dzięki wprowadzeniu brakujących genów do komórek siatkówki przy użyciu cząstek wirusowych jako wektora. W 2009 roku w czasopiśmie Nature ukazała się publikacja na temat udanych testów tej technologii u małp, z których wiele trudno odróżnić kolory od natury [10] [11].
Istnieją również metody korygowania postrzegania kolorów za pomocą specjalnych soczewek okularowych.
Ślepota na kolor jest procesem patologicznym, który objawia się niezdolnością człowieka do odróżnienia kolorów i odcieni. Świat pierwszy dowiedział się o tym zjawisku w 1794 r., Kiedy opublikowano książkę Johna Daltona. Naukowiec szczegółowo opisał w nim cechy postrzegania kolorów na podstawie osobistych doświadczeń.
Ślepota na kolor może być dziedziczna lub nabyta.
Przez dziedziczenie procesu patologicznego, którego przeniesienie następuje od krewnych na chromosomie X. W tym przypadku ślepota barw jest najczęściej diagnozowana w populacji mężczyzn niż u kobiet.
Aby uzyskać ślepotę barw na człowieka, wystarczy tylko jeden matczyny chromosom z genem tej patologii. Ale u kobiet ślepotę barw zdiagnozowano tylko wtedy, gdy gen ten został przekazany przez matkę i babcię po stronie ojca. Jeśli spojrzymy na statystyki, to u kobiet naruszenie percepcji kolorów występuje w 0,4% przypadków, a u mężczyzn - w 2-8%
Istnieje kilka rodzajów ślepoty barw, wśród których najrzadszą jest achromatopsja (w 0,2% przypadków).
Ślepota barwna nabytej postaci może wystąpić na tle uszkodzenia siatkówki narządu wzroku lub nerwu. Taka ślepota kolorów występuje zarówno u mężczyzn, jak iu kobiet.
Około 8% mężczyzn i 0,5% kobiet cierpi na tę formę ślepoty barw. Najczęściej jest wrodzona i nazywa się protanopią. Takiemu odstępstwu towarzyszy niezdolność do odróżnienia niektórych odcieni w gamie żółto-zielonej, a także odcieni kolorów fioletowo-niebieskiego.
Protanop charakteryzuje się brakiem światłoczułego pigmentu w stożkach siatkówki narządu wzrokowego. Ten pigment nazywa się erytrolabem. Ma maksymalną czułość widmową w czerwono-pomarańczowym obszarze widma.
Ludzie postrzegają jasnozielony kolor jako pomarańczowy i trudno im odróżnić fiolet od niebieskiego. W tym przypadku protanopa jest w stanie odróżnić błękit od zieleni i zieleni od ciemnej czerwieni. Obecnie nie można naprawić tej wady.
To odstępstwo od normy percepcji światła. Zdiagnozowali go niezwykle rzadko, tylko u 1% populacji. Ta forma ślepoty barw opiera się na niezdolności do rozróżnienia niektórych kolorów i odcieni związanych z niebiesko-zielonym widmem. W deuteranopie w czapkach siatkówki narządu wzrokowego nie ma szczególnego światłoczułego pigmentu, którego nazwa to chloro-lab. Ma maksymalną czułość w odcieniach żółto-zielonym.
Pacjenci doskonale widzą jasnozielone światło, jasnoniebieskie, ale nie są w stanie zrozumieć, gdzie jest fiolet i gdzie jest żółto-zielony. Ale potrafią odróżnić liliowy od zielonego i zielonego od czerwonego. Rodzaj barwnej ślepoty jest wrodzony, więc nie można pozbyć się wady.
Ten rodzaj ślepoty barw towarzyszy niemożność odróżnienia odcieni i kolorów w sektorach niebiesko-żółtym, fioletowo-czerwonym. Ta patologia jest zdiagnozowana niezwykle rzadko i jest głównie dziedziczna.
Aby zdiagnozować ślepotę barw, pacjent zostanie poproszony o wykonanie testu ślepoty barw. Nie ma w tym nic skomplikowanego. Musisz tylko wziąć pod uwagę specjalne zdjęcia i powiedzieć, że są one przedstawione.
Aby przejść test z wysoką jakością, konieczne jest posiadanie zdjęć do badania wzroku i przestrzeganie prostych zaleceń:
A teraz możesz przejść bezpośrednio do testu.
Wszystkie normalne trichromaty, anomalne trichromaty i dichromaty na zdjęciach są jednakowo rozróżniane przez liczby takie jak 9 i 6. Te obrazy są używane do zademonstrowania metody i wykrywania symulatorów.
Wszystkie normalne trichromaty, anomalne trichromaty i dichromiany na zdjęciach są równie dobrze widziane przez dwie figury - koło i trójkąt.
Więc zanim sobie wyobrażasz. Jeśli zobaczyłeś na nim liczbę 9, oznacza to, że należysz do normalnej trychomaty. Ale te, które widział 5, będą odnosić się do protanopów i deuteranopami.
Patrząc na następny obraz, normalne trichromaty zobaczą tam trójkąt. Ale dla protanopów i deyraneopowa będzie koło.
Jeśli uznamy ten obraz za normalne trichromaty, zobaczą tam liczby 1 i 3. Ale protanopy i deuteranos będą czytać rysunek 6.
Jeśli, patrząc na ten obraz, zauważysz dwie postacie - trójkąt i okrąg, to jesteś normalnym trichromianem. A ci, dla których nie ma żadnych figur na tym zdjęciu, należą do protanopów i deuteranopów.
Normalne trichromaty na zdjęciu wydają się takie jak 9 i 6. Ale deuteranopia widzi tylko liczbę 6.
Jeśli na zdjęciu znalazłeś liczbę 5, należysz do normalnych trichromianów. Ale ci, którzy zauważyli te liczby z trudem lub w ogóle ich nie odróżnili, będą spokrewnieni z Protanopami i deuteranopami.
Jeśli widzisz liczbę 9 na obrazku, to jesteś normalnym trichromianem i deuteranopem. Ale protanope widzą tam 6 lub 8.
W normalnych trichromianach na zdjęciu zostaną pokazane takie liczby - 1,3,6. Ale dla protanopów i deyraneopowa będą tylko dwie cyfry - 66,68 lub 69.
Podczas studiowania obrazu normalne trichromaty mogą rozbierać koło i trójkąt. W tym przypadku będzie tylko trójkąt dla protanopów i okrąg, a także okrąg i trójkąt dla deuteranopów.
Jeśli trichromaty i deuteranopy rozważą obraz, zobaczą 1 i 2. Ale dla protanopów liczby te nie będą widoczne.
Normalny trichromian na zdjęciu będzie wyglądał jak koło i trójkąt. Ale protanopei widzą tylko koło, a deuteranopy - trójkąt.
W normalnych trichromatach w górnej części obrazu będą widoczne takie liczby jak 3 i 0, a poniżej nic nie zobaczą. Protanope będą czytać powyżej 1 i 0, a poniżej - 6.
W normalnych trichromatach, patrząc na obraz na górze, zobaczysz krąg po lewej stronie i trójkąt po prawej. Ale protanopole będą w stanie odczytać dwa trójkąty na górze i kwadrat na dole. Deuteranopy będą miały trójkąt na górze i kwadrat na dole.
Normalne trichromaty będą w stanie zobaczyć na zdjęciach 6 i 9. Tylko 9 można zobaczyć w protanopach i 6 w deuteranopach.
Jeśli należysz do zwykłych trichromatów, na obrazku zobaczysz trójkąt i okrąg. Protanopole będą mogły lamentować tylko w trójkącie, a deuteranopy - w okręgu.
W przypadku normalnych trichromianów przedstawiony obraz zawiera poziome rzędy, w których znajduje się po 8 kwadratów. W tym przypadku poziome rzędy są monochromatyczne. Ale w pionie będą postrzegane jako wielobarwne.
Podczas czytania obrazu można zobaczyć normalne trichromaty 9 i 5. Ale protanopie i deuteranopy mają tylko 5.
Normalne trichromaty, patrząc na zdjęcie, widzę tam trójkąt i koło. Ale dla protanop i deuteranopów liczby te będą nieobecne.
Patrząc na zdjęcie, normalne trichromaty będą w stanie odczytać pionowe rzędy, w których znajduje się po 6 kwadratów. Pionowy rząd jest monochromatyczny. Ale poziomy - wielobarwny.
Normalne trichromaty, podczas głaskania obrazu, zobaczą liczby 66. Ale protanopy i deuteranopy będą w stanie odczytać tylko jedną liczbę.
Normalne trichromaty, protanopy i deuteranopy będą w stanie zobaczyć rysunek 36 na zdjęciu, ale pacjenci, którzy mają wyraźną formę nabytej wady widzenia barwnego, nie zobaczą tych liczb.
Normalne trichromaty, protanopie i deuteranopy będą w stanie odczytać na rysunku liczbę 14. Ale ludzie z wyraźną formą nabytej ślepoty barw nie zobaczą tych liczb.
Opisane tutaj leczenie ludowych środków dystrofii siatkówki.
Normalne trichromaty, protanopy i deuteranopy, głaszczące obraz, liczba 9. Ludzie, którzy mają wyraźną formę ślepoty barw, nie mogą odczytać tej liczby.
Osoby należące do normalnych trichromatów, protanopów i deuteranopów będą w stanie odczytać na rysunku rysunek 4. Ale pacjenci cierpiący na wyraźną formę nabytej ślepoty barwnej nie zobaczą tej figury.
Jeśli dana osoba jest normalnym trichromianem, zobaczy to na zdjęciu 13. Ale protanopy i deuteranopy nie widzą tych liczb.
Zaczerwienienie oczu - przyczyny i leczenie są opisane w tym artykule.
Ślepota na kolory jest wadą wizualną, w wyniku której osoba nie jest w stanie odróżnić pewnych odcieni kolorów. Taka choroba prowadzi do tego, że osoba nie może być kierowcą, marynarzem i maszynistą. Ponieważ oko nie może dostrzec niektórych kolorów, ludzie nie mogą odróżnić znaków drogowych. Ponadto osoby cierpiące na ślepotę barw muszą sprawdzić swoją wizję testu percepcji kolorów, aby pomóc.
http://eyesdocs.ru/proverka-zreniya/tablicy/test-dlya-proverki-zreniya-na-daltonizm.html