Wielu okulistów zgadza się, że jedną z najskuteczniejszych procedur leczenia chorób oczu jest strzał w oczy. Ta procedura pozwala lekowi bezpośrednio wpaść w dotkniętą chorobą część oka i działać precyzyjnie. Istnieje kilka rodzajów zastrzyków w oczy. Wybór konkretnej metody jest określany przez lekarza prowadzącego w zależności od choroby, obszaru uszkodzenia i indywidualnych cech pacjenta.
Zastrzyki do gałki ocznej różnią się sposobem podawania:
Wstrzykiwanie leków do gałki ocznej może wykonywać tylko doświadczony okulista w sterylnych warunkach przy użyciu jednorazowych narzędzi. Przed oddaniem strzału w oczy wykonuje się procedurę znieczulenia preparatami dikain lub nowokainy w postaci kropli do oczu. Po 5 minutach możesz przejść do procedury. Jeśli zabieg wykonuje się metodą podspojówkową, pozagałkową lub parabulbarną, konieczne jest leczenie obszaru wprowadzania igły 70% etanolem. Po zabiegu naciśnij na kilka minut włókninę roztworem antybakteryjnym.
W niektórych chorobach jedynym sposobem leczenia są zastrzyki w oczy. Preparaty stosowane w tej procedurze są różnorodne: hormonalne, enzymatyczne, witaminowe, antybiotykowe itp.
„Avastin” odnosi się do leków przeciwnowotworowych, jest stosowany w złożonej terapii antyangiogennej, mającej na celu zahamowanie wzrostu nowych naczyń krwionośnych. Choroby, które mogą wywołać takie zjawisko: mokra postać zwyrodnienia plamki żółtej u pacjentów w wieku, retinopatia cukrzycowa i inne.
Głównym składnikiem aktywnym jest bewacyzumab. Przenikając białko, blokuje wygląd nowych naczyń krwionośnych, a także hamuje wzrost guza. Lek jest wprowadzany do ciała szklistego, podczas gdy igła jest skierowana w kierunku centralnych obszarów. Dla jednej procedury „Avastin” można wprowadzić tylko w jednym oku. W następnej procedurze, którą przeprowadza się w ciągu miesiąca, lek wstrzykuje się do drugiego oka. Z reguły leczenie trwa 3 miesiące i zostaje wznowione w przypadku utraty ostrości wzroku. Podczas leczenia należy zrezygnować z zarządzania transportem i pracą, która wymaga szybkiej reakcji.
Avastin ma wiele przeciwwskazań:
Analog leku „Avastin” ma nazwę „Lucentis”. Różnią się substancją czynną: w Avastin - bewacyzumab, w Lucentis - ranibizumab. Działanie farmakologiczne leków jest takie samo: hamowanie wzrostu nowych naczyń krwionośnych. Wskazania i przeciwwskazania do stosowania leków są identyczne.
Leczenie „Avastin” i „Lucentis” wykazuje bardzo pozytywny trend: 90% pacjentów, którzy stosowali te leki, miało widzenie, 70% stało się bardziej ostre. Jak wykazało badanie skuteczności tych leków, bewacyzumab był bardziej skuteczny - poprawa widzenia wynosiła +1,89 liter.
Lek należy do klasy stymulatorów biogennych, które mają korzystny wpływ na szybkość procesów regeneracyjnych i metabolicznych. Stosuje się go w leczeniu różnego rodzaju zapalenia spojówek, zapalenia rogówki i marginesów powiek, zmętnień ciała szklistego, jaglicy, chorób oczu związanych z utratą wzroku itp. Głównymi czynnymi składnikami Fibs są destylacja błota estuarium, kwasu cynamonowego i kumaryny.
Lek podaje się raz dziennie, leczenie trwa przez 30−40 dni. Drugi kurs jest powoływany nie wcześniej niż za dwa miesiące. Przeciwwskazania do wstrzyknięć oka preparatem Fibs są następujące: idiosynkrazja, ostre choroby związane z układem sercowo-naczyniowym i przewód pokarmowy, późny wiek ciążowy, powinny być ostrożnie stosowane w obecności choroby nerek.
Jest wytwarzany w postaci implantu i zawiera hormon - deksametazon (0,7 mg), jak również zaróbki, kopolimer kwasu mlekowego i glikolowego. Deksametazon należy do grupy silnych kortykosteroidów i ma wyraźny efekt przeciwzapalny i przeciwobrzękowy, hamuje wzrost nowych naczyń, zmniejsza przepuszczalność naczyń włosowatych i aktywność fibroblastów, aktywnie walczy z zamknięciem żyły siatkówki, przywraca przepływ krwi przez naczynia włosowate.
Implant Ozurdex jest skuteczny w leczeniu obrzęku plamki żółtej (obrzęk strefy środkowej siatkówki) z powodu niedrożności żyły centralnej siatkówki. Implant jest nakładany raz na chore oko. W razie potrzeby można przeprowadzić drugą procedurę. Jeśli nie było pozytywnej odpowiedzi lub osiągnięto zatrzymanie wzroku, nie jest wymagane wielokrotne podawanie leku.
Wprowadzenie implantu „Ozurdex” wykazuje pozytywny trend: u znacznej liczby pacjentów grubość siatkówki zmniejszyła się ponad dwukrotnie (liczby stały się bliskie normalnego), a ostrość wzroku wzrosła z 5% do 65%. Lek ten ma wiele przeciwwskazań, w tym idiosynkrazję, jaskrę, ropne, wirusowe i bakteryjne zakażenia, jaglica.
Lek ma wyraźne działanie immunomodulujące i przeciwnowotworowe, zwalcza wirusy, tłumi podział wirusów w zainfekowanych komórkach. W okulistyce stosuje się go w leczeniu wirusowego zapalenia spojówek, uevity, a także zapalenia zewnętrznej osłony i rogówki oka.
Główny składnik aktywny leku interferon alfa 2a, zawierający 165 aminokwasów. „EU Referon” podaje się codziennie pod spojówką, czas trwania kursu jest przepisywany przez lekarza, ale średnio 15–25 wstrzyknięć pod oczy jest wystarczające. Ten sam lek można stosować jako krople. „Reaferon EC” po wprowadzeniu drogi podspojówkowej osiąga maksymalne stężenie po 7,5 godzinach, wydalane przez nerki.
Lek jest przeciwwskazany u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, nerek, ośrodkowego układu nerwowego, układu sercowo-naczyniowego, nietolerancji interferonu, padaczki. Surowo zabrania się używania w okresie ciąży i karmienia piersią. Interferony nie są przepisywane z lekami mającymi na celu tłumienie układu odpornościowego i ośrodkowego układu nerwowego, a także osób z chorobami psychicznymi i skłonnościami samobójczymi. Z działań niepożądanych można zidentyfikować lokalne reakcje na wprowadzenie spojówek: bóle głowy, nudności, zaburzenia snu, alergie. Interferony mogą niekorzystnie wpływać na szybkość reakcji, dlatego podczas leczenia konieczne jest ograniczenie pobytu za kierownicą.
Istnieją inne serie leków „IFERON”. Ale to z lekiem „JEŚLI reon” wykonuje zastrzyki w oczy. Leki, ich nazwy Reaferon Lipint i Reaferon E.S. Lipint, są stosowane doustnie i są stosowane w leczeniu i zapobieganiu grypie i ARVI, a także w innych chorobach.
Jest stosowany w wielu chorobach i ma następujące właściwości:
Substancją czynną jest chlorowodorek metyletylopirydynolu. W okulistyce stosuje się go do leczenia zmian naczyniowych oka, zakrzepicy oczu, jaskry, zaćmy, zapalenia rogówki, powikłań krótkowzroczności, oparzenia rogówki. Z działań niepożądanych wydzielają się lokalne reakcje w postaci swędzenia, przekrwienia spojówek, pieczenia.
Lek podaje się podspojówkowo (pod spojówką), retro-opuszkę (na krawędzi oczodołu przez dolną powiekę), parabulbarno (wstrzyknięcia wykonuje się pod oczami przez skórę dolnej powieki). Niektórzy okuliści przepisują zastrzyki w świątyni „Emoxin”, mówiąc, że ten rodzaj procedury jest bardziej skuteczny dla oczu. Naukowo udowodnione dowody tego stwierdzenia nie są, dlatego metoda ta jest używana bardzo rzadko. Sposób podawania leku, dawkowanie i czas leczenia określa specjalista.
Przeciwwskazania: indywidualna nietolerancja, alergie, nadwrażliwość. Należy go ostrożnie stosować w okresie ciąży i laktacji. „Emoxipin” nie miesza się z innymi lekami. W przypadku leczenia skojarzonego z użyciem dodatkowych kropli, „Emoxipin” jest stosowany w ostateczności 20 minut po poprzednim przygotowaniu.
Zastrzyki do oczu mogą być przepisywane wyłącznie przez lekarza prowadzącego i wykonywane przez doświadczonego specjalistę. Zastrzyki okulistyczne w okulistyce okazały się skuteczne w leczeniu chorób oczu z długotrwałymi efektami i wysokim procentem gojenia.
http://zrenie.me/lechenie/ukolyi-v-glazaEmoksypina jest substancją proszkową o strukturze krystalicznej i wysokim stopniu rozpuszczalności w wodzie. Międzynarodowa nazwa substancji czynnej to metyletylopirydynol.
Lek ma właściwości przeciwutleniające i przeciw niedotlenieniu, a także działa przeciwzapalnie i przeciwpłytkowo. Właściwości antyoksydacyjne Emoksypiny zapewniają neutralizację wolnych rodników, zaprzestanie łańcuchowych reakcji utleniających, a zatem zapobiegają uszkodzeniom ważnych cząsteczek biologicznych - DNA, białek, enzymów, struktur błony komórkowej itp.
Właściwości przeciwhipoksydowe pozwalają Emoxipinowi zapobiegać głodowi tlenowemu narządów wewnętrznych i tkanek, dostarczając więcej gazu i zwiększając jego penetrację przez ścianę naczyń i błonę komórkową.
Właściwości Emoxipin w zakresie ochrony naczyń wyrażają się w zdolności do nadawania wytrzymałości, gładkości i elastyczności ściance naczynia. Jednocześnie ze wzrostem siły ściany naczyniowej zmniejsza się jej przepuszczalność.
Gładka powierzchnia naczyń zmniejsza „klejenie” komórkowych elementów krwi, jak również zapobiega ich utrwalaniu na ścianach żył i tętnic, co umożliwia zapewnienie właściwości przeciwdziałającej agregacji Emoxipin. Dzięki temu efektowi poprawia się również płynność krwi, to znaczy jej lepkość maleje.
Oprócz zmniejszenia „klejenia” krwinek, Emoksipin wzmaga resorpcję skrzepów krwi, zmniejsza przepuszczalność naczyń krwionośnych i zapobiega krwotokom, a także przyczynia się do szybkiej resorpcji tych ostatnich. W patologiach serca Emoxipin ma działanie rozszerzające naczynia krwionośne, przyczynia się do lokalizacji i precyzyjnej delimitacji zmiany chorobowej podczas ataku serca, wzmacnia siłę skurczów i normalizuje przewodzenie impulsów, zapobiegając naruszeniom rytmu serca. Ogólnie rzecz biorąc, Emoxipin zwiększa odporność tkanek organizmu na brak tlenu i krążenie krwi.
Manipulacje medyczne przy użyciu źródeł światła o dużej intensywności i częstotliwości wymagają ochrony oka przed negatywnymi skutkami tych procedur. W tej sytuacji Emoxipin stosuje się do ochrony oczu przed promieniowaniem ultrafioletowym i laserowym, w tym oparzeniem słonecznym.
Pacjenci z odwarstwieniem naczyniówki i operowani z powodu innych patologii, takich jak jaskra, wymagają dawek podtrzymujących emoksypiny, aby zapobiec rozwojowi zmian w żyłach i tętnicach narządu wzroku i utrzymać ich funkcjonowanie.
Oprócz praktyki okulistycznej, lek jest stosowany w kardiologii, ponieważ ma działanie ochronne, w tym na naczynia serca. Kardioprotekcyjne właściwości Emoxipinu stosuje się w leczeniu ostrego zawału mięśnia sercowego, a także w celu zapobiegania „zespołowi reperfuzji”. Przyjmowanie Emoxipin znacząco poprawia odżywianie i metabolizm w mięśniu sercowym po zawale serca. Niestabilna dławica piersiowa jest znacznie lepiej kontrolowana przez stosowanie emoksypiny, a objawy bólu i ataków w okolicy serca stają się znacznie mniej wyraźne i rzadsze.
W praktyce neurologicznej Emoxipin stosuje się w leczeniu zaburzeń krążenia w mózgu różnego pochodzenia. Ponadto lek działa równie skutecznie w odniesieniu do gwałtownie zmniejszonego przepływu krwi i krwotoku w tkance mózgowej. Po interwencjach chirurgicznych w celu usunięcia krwiaków znajdujących się w przestrzeni podtwardówkowej i nadtwardówkowej, lek Emoxipin pomaga normalizować dopływ krwi i zapobiegać nawrotom krwotoków.
Do tej pory Emoxipin stosuje się do leczenia wszelkich stanów, w których obserwuje się aktywną peroksydację, czyli stres oksydacyjny. Stres oksydacyjny występuje w bardzo szerokim zakresie chorób, takich jak zawał mięśnia sercowego, udar, jaskra, infekcja wirusowa itp.
2. W ciągu 10-30 dni wstrzykuje się domięśniowo 3% roztwór emoksypiny, 3-5 ml na zastrzyk. Wprowadzenie leku odbywa się 2-3 razy dziennie.
Czas trwania leczenia Emoxipinem zależy bezpośrednio od złożoności patologii, szybkości powrotu do zdrowia i normalizacji funkcji ciała.
Okuliści używają 1% roztworu Emoksipin, a zastrzyki wykonuje się wokół gałki ocznej (pozagałkowej i parabularnej), a także pod spojówką (podspojówkową). Parabulbarno Emoxipin iniekcje przeprowadza się raz dziennie lub co drugi dzień, a 1% roztwór podaje się w ilości 0,5-1 ml. Pod spojówką podaje się 1% roztwór do wstrzykiwań codziennie lub co drugi dzień 0,2-0,5 ml. Podawanie podspojówkowe i parabularne Emoxipin odbywa się przez kursy trwające 10-30 dni. W ciągu jednego roku kalendarzowego leczenie można powtórzyć 2-3 razy.
Przy głębokim uszkodzeniu oka, użyj metody wstrzyknięcia pozagałkowego 1% roztworu Emoxipin do wstrzykiwań. Przebieg leczenia polega na codziennym pojedynczym wstrzyknięciu 1% Emoxipin w ilości 0,5-1 ml przez 10-15 dni.
W celu ochrony oka podczas manipulacji koagulacją laserową, wstrzyknięcie parabularne lub wstrzyknięcie pozagałkowe 1% roztworu emoksypiny w ilości 0,5-1 ml wykonuje się dwukrotnie - 24 godziny i 1 godzinę przed operacją. Po zabiegu chirurgicznym przez 2-10 dni lek wstrzykuje się w ten sam sposób z 0,5 ml 1% roztworu raz dziennie, codziennie.
Jeśli dana osoba cierpi na nadciśnienie, wówczas stosowanie Emoxipin powinno być prowadzone przy stałym monitorowaniu ciśnienia krwi. Powinieneś również stale monitorować wskaźniki krzepnięcia krwi.
Jeśli Emoxipin w postaci kropli do oczu musi być stosowany w połączeniu z innym lekiem miejscowym, należy zakopać go na co najmniej 10-15 minut po zastosowaniu poprzedniego leku.
Emoksypiny nie można mieszać z innymi lekami, w szczególności nie dopuszczać do wspólnego podawania leku z innym w tej samej strzykawce.
Krople do oczu mogą powodować kłucie, pieczenie, szczypanie w oczy po podaniu. Te niewygody są zazwyczaj całkowicie niezależne.
Wstrzyknięcia wewnątrzgałkowe (pozagałkowe, przyuszne, podspojówkowe) Emoksypinie mogą towarzyszyć następujące działania niepożądane:
Dożylne podawanie emoksypiny w leczeniu chorób serca i neurologicznych może wywołać następujące działania niepożądane:
Emoksypina jest bardzo skuteczna, ale ma silne lokalne działanie drażniące, które powoduje dyskomfort podczas stosowania leku na oczy. Osób cierpiących na poważne choroby oczu i stosowanie kropli i zastrzyków Emoxipin, biorąc pod uwagę wskazania i jasne zrozumienie potrzeby leczenia, uzyskują doskonały wynik. W tym przypadku zwykle tworzył pozytywne wrażenie leku, a zatem pozytywny przegląd. Jeśli Emoxipin jest stosowany w leczeniu drobnych zaburzeń, a osoba nie jest gotowa znosić pewnych nieprzyjemnych odczuć, to tworzy to negatywną opinię na temat leku, ponieważ w tej sytuacji efekt leczenia jest niewielki i jest niewygodny.
Emoksypina do wstrzykiwań pomogła wyeliminować skutki zawałów serca i udarów u wielu pacjentów, którzy byli w stanie znacząco zmniejszyć objawy zaburzeń neurologicznych w krótkim czasie. Ta grupa pacjentów ma pozytywne doświadczenia z lekiem, a zatem pozytywną ocenę. Również ludzie, którzy używali go do poprawy krążenia mózgowego i szybkiej resorpcji krwiaków, pozytywnie reagują na lek. Negatywne informacje zwrotne od wstrzykiwania Emoxipin zazwyczaj pozostawiają ludzie, którzy używają tego leku samodzielnie, by potraktować powszechnie określany jako „gęsta krew”.
Witamy, drogi czytelniku, na naszej stronie! Często trzeba spotkać ten sam lek w różnych farmakologicznych formach uwalniania. Znana sytuacja? Dlaczego producenci to robią? Kieruje nimi chęć „zwiększenia zasięgu” lub istnieje pilna potrzeba wyprodukowania takiej odmiany?
Rozważ to pytanie na przykładzie jednego z popularnych leków okulistycznych. Temat rozmowy: „instrukcje dotyczące stosowania zastrzyków z emoksypiny”.
Farmaceuci oferują rozwiązanie do wstrzykiwań w szklanych ampułkach o pojemności 1 i 5 ml. W 1 ml gotowych środków substancji czynnej - 0,01 g. Pozostała zawartość - substancje pomocnicze. Pakowanie różne: ampułki z 1% roztworem o objętości 1 ml można znaleźć w opakowaniu 5 lub 10 sztuk. 3% o pojemności 5 ml - 5, 10, 100, 250, 500 ampułek. Opakowanie jest kartonowe. W nim oprócz rozwiązania znajduje się instrukcja i nóż do ampułek.
EMOXYPINES został stworzony przez naukowców syntetycznie do wykorzystania w okulistyce. Po przeprowadzeniu serii badań klinicznych naukowcy zauważyli, że lek może poprawić krążenie krwi, pomagając komórkom w prawidłowym funkcjonowaniu podczas głodu tlenowego.
EMOXYPIN optymalizuje procesy bioenergetyczne na poziomie komórkowym, aktywuje mózg, minimalizuje występowanie zawału serca.
Roztwór wstrzykuje się przez wykwalifikowanych lekarzy. Sposoby podawania są różne w przypadku wstrzyknięcia: domięśniowe, dożylne, podspojówkowe, parabularne, pozagałkowe.
EMOXYPIN - lek o szerokim działaniu. Ego stosuje się w różnych dziedzinach medycyny: okulistyce, kardiologii, neurologii, neurochirurgii. Choroby, dla których przepisano zastrzyki:
EMOXYPIN rozcieńcza krew, zmniejszając ryzyko zakrzepów w naczyniach, poprawia funkcjonowanie mięśnia sercowego, pomaga normalizować ciśnienie krwi, chroni oczy przed jasnym światłem (chroni przed oparzeniami). Jest używany przez ludzi, którzy mają soczewki. Aby zminimalizować obrażenia oczu.
W okulistyce EMOXYPIN w zastrzykach wykonuje się na trzy sposoby, w zależności od diagnozy, przebiegu choroby i stanu pacjenta:
Metody te są trudne, mają wiele przeciwwskazań, powikłań po nich. Zdecyduj się na wprowadzenie takiego leku powinien tylko lekarz prowadzący. Sama manipulacja wymaga sterylnych warunków, wysokiej kwalifikacji pracownika medycznego, stałego monitorowania pacjenta po zakończeniu. Odbywa się raz dziennie lub co drugi dzień. Do tego użyj 1% roztworu. Termin może wynosić od 10 do 30 dni. Drugie szkolenie odbywa się za około sześć miesięcy.
Kardiolodzy, neurolodzy, chirurdzy stosują w leczeniu 3% roztworu. Podaje się domięśniowo lub dożylnie. Jeśli lekarz zaleci wprowadzenie leku dożylnie, to jest on przygotowany tak, że średnio 30 kropli wpada do żyły. Domięśniowo, lek podaje się 2, 3 razy dziennie, 3 ml.
Niemożliwe jest zrobienie takich ukłuć kobietom w ciąży, dzieciom, alergiom. EMOXYPIN nie jest kompatybilny z innymi lekami. Nie można mieszać innych leków w jednej strzykawce. Przeciwwskazania: słabe krzepnięcie krwi, silne krwawienie, wysokie ciśnienie krwi, wygasły.
Według badań klinicznych u pacjentów obserwowano następujące działania niepożądane:
Producent twierdzi, że krótkoterminowy przejaw powyższych reakcji - norma. Wszystkie mijają za kilka minut. Jeśli ten dyskomfort się utrzyma, powinieneś poinformować o tym lekarza. Oceni sytuację, stan ciała, uwzględni ryzyko i powie, jak postępować.
W trakcie kursu należy mierzyć ciśnienie i wykonywać testy krzepnięcia krwi. Zawsze informuj lekarza o wszelkich zmianach w swoim samopoczuciu.
Przechowywać ampułki w ciemnym miejscu w temperaturze pokojowej. Okres ważności - 3 lata.
Zastrzyki z emoksipiny szybko docierają tam, gdzie powinny, w przeciwieństwie do kropli. W związku z tym szybko poradzić sobie z chorobą. Ryzyko związane ze stosowaniem nie wyższych niż inne leki. Jeśli lekarz przepisał procedurę z użyciem zastrzyków - powinieneś słuchać. Być może z czasem zastrzyki uratują ci życie.
Czas zakończyć rozmowę. Śledź nasze aktualizacje strony, zapisz się, udostępnij artykuł znajomym za pośrednictwem sieci społecznościowych lub zostaw komentarz.
http://glazmedic.ru/emoksipin-ukolyi-instruktsiya-po-primeneniyu/Dystrofia siatkówki jest bardzo niebezpieczną chorobą, która wpływa na najważniejszą strukturę oka. Siatkówka jest odpowiedzialna za naszą wizję obiektów. Podczas choroby, fotoreceptory są uszkodzone, a tkanki są niszczone, co prowadzi do ślepoty.
Patologia we wczesnych stadiach nie wykazuje oczywistych objawów, występuje najczęściej u osób starszych. Dystrofia ma wrodzoną predyspozycję, więc osoby takie powinny zdecydowanie zostać zdiagnozowane przez okulistę.
Leczenie jest zazwyczaj konserwatywne, na przykład stosuje się zastrzyki do oczu, zwłaszcza popularny anty-VEGF. W tym artykule omówimy dystrofię siatkówki, jej objawy, diagnozę i najpopularniejsze leki przeciw chorobie.
Siatkówka jest jedną z najważniejszych części struktury oka, która postrzega impulsy światła. Dystrofia siatkówki jest częstą nazwą grupy chorób dotykających wewnętrzną światłoczułą błonę oka.
Podczas tego procesu wizja cierpi, pogarsza się praca fotoreceptorów, które odpowiadają za zdolność widzenia obiektów w oddali, a także za odróżnianie kolorów. Widoczność w słabo oświetlonych pomieszczeniach znacznie się pogarsza.
Choroba jest uważana za bardzo podstępną, ponieważ we wczesnych stadiach choroby osoba nie odczuwa żadnych objawów. We współczesnej medycynie istnieje wiele metod leczenia, które pomogą wyeliminować objawy dystrofii siatkówki.
Siatkówka jest jednym z najważniejszych elementów narządu wzroku. Dzięki siatkówce oka zachodzi interakcja postrzegających (optycznych) części oka z obszarami wzrokowymi mózgu.
Dystrofia siatkówki - bardzo szeroka koncepcja obejmująca dużą liczbę indywidualnych chorób, które są niezależne lub powstają w wyniku innych chorób.
Dystrofia siatkówki - jedna z przyczyn pogorszenia lub całkowitej utraty wzroku. Ta choroba jest typowa dla ludzi w młodym wieku i dla osób starszych. Dystrofia siatkówki może nie objawiać się długo, ale prowadzi do nieodwracalnych zmian w oku.
Najcieńsza warstwa tkanki nerwowej wyściełającej wewnętrzną przestrzeń oka, z tyłu gałki ocznej, nazywana jest siatkówką. W jego składzie znajdują się miliony światłoczułych komórek, zwanych fotoreceptorami.
Struktura tej choroby obejmuje grupę różnych wad wzroku, które charakteryzują się zmianami w siatkówce oka. Obecnie choroba ta staje się główną przyczyną słabego wzroku i ślepoty.
Z tą chorobą, powoli i systematycznie, wraz ze wzrostem postępów, funkcje widzenia są zmniejszone. Choroba może powodować różne zaburzenia naczyniowe, nadciśnienie, cukrzycę.
Stan siatkówki w czasie ciąży jest głównym zagrożeniem dla wzroku. Głównymi problemami, które mogą się pojawić, są dystrofia, pęknięcie lub odwarstwienie siatkówki.
W przypadku dystrofii siatkówki leczenie przeprowadza się po kompleksowym badaniu pacjenta. Patologia powoli postępuje, rzadko powodując całkowitą utratę wzroku. Choroba jest często mylona z postacią plamki żółtej (ze względu na podobną klinikę), ale dana choroba dotyczy tylko wewnętrznej części narządu.
Centralna dystrofia siatkówki jest ciężką chorobą zwyrodnieniowej genezy. Jest to nieodwracalne zniszczenie tkanek siatkówki, podczas którego ostrość widzenia gwałtownie spada. Jednocześnie plamka może stać się cieńsza. Choroba jest uważana za główną przyczynę utraty wzroku starczego.
Naukowcy zauważyli dziedziczną predyspozycję do dystrofii siatkówki, dlatego ci, którzy mają rodzinną historię dystrofii siatkówki (w tym dystrofię siatkówki i siatkówki i siatkówki) powinni być badani przez okulistę tak często, jak to możliwe.
Ponadto grupa ryzyka obejmuje osoby o jasnej karnacji i niebieskim kolorze tęczówki, z chorobami naczyniowymi, cukrzycą, nadciśnieniem. Pacjenci z krótkowzrocznością są również bardziej podatni na dystrofię siatkówki niż osoby z prawidłowym wzrokiem.
Dystrofia rogówki jest badaną chorobą. Okuliści identyfikują specjalne grupy ryzyka dla rozwoju tej patologii:
Dystrofia choryoretinalna siatkówki jest dziedziczną dolegliwością, która często rozwija się u osób o białej skórze i niebieskich oczach. Sprawiedliwy seks jest bardziej podatny na chorobę. Przerzedzenie siatkówki jest związane ze zmianami naczyniowymi.
Często zmiany te towarzyszą:
Zmiany dystroficzne w siatkówce są najczęściej spowodowane przez różne zmiany naczyniowe.
Zazwyczaj prowadzą do zmian naczyniowych:
Pacjenci z krótkowzrocznością są najbardziej podatni na rozwój dystrofii siatkówki, ponieważ na tle tej choroby jej przerzedzenie występuje w pewnych obszarach. Również dystrofia siatkówki może rozwinąć się u kobiet w czasie ciąży. Dość często występują dziedziczne formy choroby.
Istnieją dwa rodzaje dystrofii siatkówki:
Dystrofia siatkówki jest podzielona na centralną i obwodową. W regionie centralnym dochodzi do uszkodzenia środkowej części siatkówki, zwanej plamką żółtą. W tym przypadku pacjenci różnią się tylko konturami przedmiotów, nie ma różnicy między dniem a nocą.
Dystrofia centralna jest podzielona na dwie formy: suchą, w której produkty metaboliczne gromadzą się między siatkówką a naczyniówką, a wilgotne, w których gromadzi się płyn i krew w obszarze siatkówki.
Terminowa diagnoza dystrofii siatkówki jest bardzo ważna, od której zależy skuteczność leczenia. Z powodu bezobjawowego przebiegu choroby we wczesnych stadiach, diagnoza często nie jest przeprowadzana w odpowiednim czasie i jest wykrywana przypadkowo podczas wizyty u okulisty.
Wszystkie dystrofie siatkówki są podzielone na dziedziczne i nabyte, te ostatnie dzielą się kolejno na obwodowe i centralne.
Dziedziczne dystrofie są dystrofią barwnikową siatkówki (w tej patologii receptory oka są odpowiedzialne za widzenie o zmierzchu), postępująca dystrofia typu stożkowego jest biała kropka (pierwsza pojawia się w dzieciństwie), dystrofie Best i Stargardta i inne. inne
Nabyte formy najczęściej obejmują te związane ze starzeniem się, takie jak dystrofia siatkówki i siatkówki - rozwija się u osób starszych w wieku powyżej 60 lat, często wykrywanych zaćmą.
Dystrofiom obwodowym towarzyszą zmiany zwyrodnieniowe na obwodzie siatkówki, które nie wpływają na region plamki żółtej i są zwykle powikłaniem zapalenia oka, urazu oka lub krótkowzroczności.
W tych warunkach (a zwłaszcza w krótkowzroczności) rozwija się naruszenie dopływu krwi do obwodowych części oka, dzięki czemu otrzymują one mniej tlenu i składników odżywczych, co prowadzi do rozwoju procesów dystroficznych w siatkówce.
Ten typ dystrofii siatkówki jest bardzo trudny do zdiagnozowania, jest bezobjawowy przez długi czas.
Dystrofia centralna siatkówki - zmiany zwyrodnieniowe występujące w regionie plamki żółtej (miejsce najbardziej wyraźnego widzenia). Najczęstszymi chorobami są dystrofia związana z wiekiem plamki i surowicza retinopatia ośrodkowa.
Gdy centralna forma choroby dotyka plamki żółtej, dystrofia siatkówki prowadzi do znacznego pogorszenia widzenia centralnego z pełnym bezpieczeństwem obwodowym. Pacjenci z tą postacią choroby tracą możliwość normalnego czytania, pisania, prowadzenia samochodu.
Aby zapobiec powikłaniom z punktu widzenia, które mogą wystąpić w czasie ciąży, należy przeprowadzić badanie wzroku przyszłej matki, w trakcie którego sprawdzany jest stan siatkówki oka.
Badanie przeprowadza się w 14 tygodniu ciąży, zalecanym przez okulistów. Diagnoza dna oka z rozszerzonym źrenicą. Jeśli podczas badania nie zostaną ujawnione odchylenia, należy powtórzyć wizytę u okulisty przed 36 tygodniem ciąży.
Jeśli kobieta w ciąży ma problemy ze wzrokiem, to nieuchronnie w momencie porodu pojawi się pytanie o metodę porodu. Wybór porodu zależy od wielu czynników, takich jak: stan systemu wzrokowego i siatkówki oka, wiek, obecność patologii ciąży itp.
Operacja jest poważnym ryzykiem, wielokrotnie większym niż ryzyko, które występuje podczas naturalnego porodu. Cesarskie cięcie odbywa się ściśle według wskazań.
W przypadku dystroficznych zmian siatkówki zaleca się cięcie cesarskie, ponieważ w procesie naturalnego porodu może wystąpić odwarstwienie siatkówki u matki, co prowadzi do ślepoty.
Ciężka toksykoza ciąży, nadciśnienie tętnicze, zwiększenie obrzęku kończyn jest oznaką tak groźnego stanu, jak nefropatia ciążowa, która może również powodować odwarstwienie siatkówki.
Obraz kliniczny dystrofii siatkówki jest bardzo zróżnicowany w zależności od postaci choroby. Na przykład forma obwodowa jest bezobjawowa przez bardzo długi czas i nie przeszkadza pacjentowi.
Pierwsze objawy dystrofii obwodowej siatkówki mogą pojawić się podczas jej oderwania - czarne plamy przed oczami, błyski światła. Zwyrodnienie czororetynowe i plamkowe siatkówki objawia się zniekształceniami linii prostych i osadzaniem się centralnego pola widzenia.
Dla suchej postaci dystrofii plamki charakterystyczny jest stopniowy początek:
Często objawy te rozwijają się tylko w jednym oku, więc pacjent nie może długo szukać pomocy medycznej. Mokra dystrofia plamki żółtej charakteryzuje się ostrym początkiem choroby z szybkim wzrostem martwej plamki ze strefy centralnej, zniekształceniem obrazu.
Diagnoza dystrofii siatkówki obejmuje badanie pól widzenia i percepcji kolorów, ostrości wzroku, badania dna oka. Obecnie najbardziej pouczającą metodą obrazowania siatkówki jest spójna tomografia optyczna.
Główne metody stosowane do potwierdzenia diagnozy:
Objawy choroby są znacząco różne, w zależności od formy zespołu. Niektóre z jego form są bezobjawowe. Zespół obwodowy występuje tylko z odwarstwieniem siatkówki. Pacjenci mogą mieć czarne kropki i kółka przed oczami, błyski światła.
W postaci mokrej odnotowuje się ostry, szybki początek choroby. Ślepa plamka strefy centralnej gwałtownie wzrasta, obraz obiektów jest znacznie zniekształcony. Dystrofia kratowa siatkówki pojawia się natychmiast. Jednocześnie linie proste są zdeformowane, centralne pola widzenia wypadają.
Aby dokonać prawidłowej diagnozy, ważne jest przeprowadzenie kompleksowego badania pacjenta. Dystrofia rogówki wymaga często badania i badania pól widzenia. Najczęstsze badanie informacyjne - koherentna tomografia optyczna.
Obecnie metody leczenia dystrofii siatkówki nie zostały jeszcze wynalezione. Terapia jest wybierana przez lekarza zgodnie z przyczynami choroby i formą jej wystąpienia. Często lekarze stosują koagulację do leczenia odwarstwienia siatkówki.
Po tej operacji pacjent ma przepisany zdrowy tryb życia, zaprzestanie palenia i picia alkoholu. Powinien brać witaminy, śledzić jego ciśnienie i wysiłek fizyczny.
Leczenie lekami obejmuje przyjmowanie angioprotektorów, leków rozszerzających naczynia krwionośne, kortykosteroidy i wiele innych leków. Pod spojówką wykonuje się zastrzyki flawiny i stymulantów biogennych, przeprowadza się różne rodzaje terapii.
Aby poprawić krążenie krwi i procesy metaboliczne, istnieje wiele niezbędnych procedur medycznych przepisanych przez okulistę.
Ludzie cierpiący na dystrofię noszą ciemne okulary - aby zapobiec dostaniu się jasnego światła słonecznego do oczu. Ich pożywna dieta powinna być dość zrównoważona i obejmować różnorodne produkty spożywcze. Dużą korzyścią są napary przygotowane z różnych ziół, przydatne do poprawy wzroku.
Aby osiągnąć najlepszy efekt, przeprowadza się indywidualny dobór techniki terapeutycznej w oparciu o etap i przewagę procesu. Niestety, niemożliwe jest przywrócenie ostrości wzroku z początkiem dystrofii siatkówki.
W początkowych stadiach dystrofii, aby opóźnić postęp procesu, przeprowadza się leczenie: środki rozszerzające naczynia, angioprotektory, pozagałkowe kortykosteroidy, leki moczopędne, stymulatory biogenne, przeciwutleniacze, środki do rozszerzania i wzmacniania naczyń krwionośnych oka, poprawiające procesy metaboliczne w siatkówce.
Ponadto, aby spowolnić procesy dystrofii, można zastosować terapię fotodynamiczną, zastrzyki specjalnych leków mających na celu zahamowanie dystrofii siatkówki (anti-VEGF).
Naruszenie funkcji wizualnych jest często spowodowane brakiem substancji takich jak luteina i zeaksantyna. Ponadto z wiekiem ten niedobór jest bardziej dotkliwy. Substancje te nie są produkowane w jelitach, więc ich zawartość musi być regularnie uzupełniana.
Kiedy skarżą się na postępujące pogorszenie wzroku, ludzie po 45 roku życia muszą przestrzegać diety. Oprócz zeaksantyny i luteiny, dieta powinna zawierać witaminę C, tokoferol, selen i cynk, które odżywiają, przywracają i chronią tkankę oka.
Oprócz diety, aby zapobiec rozwojowi zmian siatkówki związanych z wiekiem, konieczne jest przyjmowanie witamin. Udowodniono, że taka kompozycja zapobiega rozwojowi zmian związanych z wiekiem w siatkówce, umożliwiając nawet osobom starszym cieszenie się ostrym wzrokiem.
Skuteczne metody leczenia suchych postaci dystrofii plamki siatkówki nie istnieją obecnie, dlatego jej zapobieganie jest ważnym aspektem.
Do leczenia postaci mokrej stosuje się wstrzyknięcie wewnątrzgałkowe leków Ilya i Lucentis, które hamują wzrost nowych naczyń krwionośnych i eliminują obrzęk siatkówki. Przebieg leczenia może trwać około dwóch lat, podczas których wykonuje się 3-8 wstrzyknięć.
Stosowane są również metody fizjoterapeutyczne, choć nie mają one znaczącego wpływu na zatrzymanie procesu degeneracji i przywrócenia wzroku - fono- i elektroforezy, ultradźwięków, terapii mikrofalowej i laserowego dożylnego napromieniowania krwi.
Przykładem urządzenia, które może być używane w domu, jest Sidorenko Points, który łączy 4 metody ekspozycji jednocześnie, w tym pneumomassage. Wszystko to sprawia, że jest to obecnie najskuteczniejsze urządzenie dostępne dla oczu. Zalety to także niska cena.
W celu leczenia wilgotnych postaci centralnej dystrofii siatkówki przeprowadza się operacje zapobiegające gromadzeniu się płynu w siatkówce.
Koagulacja laserowa jest najskuteczniejszą metodą leczenia - zapobiega rozwojowi poważnego powikłania dystrofii - odwarstwienia siatkówki. Ten sposób leczenia dystrofii, w tym leczenia dystrofii plamki siatkówki, jako koagulacji laserowej, stosuje się we wszystkich głównych klinikach okulistycznych i ośrodkach widzenia.
Podczas tej procedury kauteryzacja siatkówki występuje w najbardziej krytycznych obszarach, co ją wzmacnia i jest doskonałym środkiem zapobiegającym odwarstwieniu siatkówki. Operacja jest absolutnie bezkrwawa, dobrze tolerowana nawet przez osłabionych i starszych pacjentów, dzieci z okresu noworodkowego.
Niestety, wszystkie rodzaje efektów terapeutycznych w dystrofii siatkówki nie mają na celu wyleczenia, ale zapobiegają postępowi procesu.
Nie jest już możliwe przywrócenie ostrości wzroku do dystrofii siatkówki, dlatego zadaniem okulisty jest wykrycie choroby na wczesnym etapie i terminowe przypisanie leczenia w celu zatrzymania procesu dystrofii.
Dlatego nie ma znaczenia, jaki rodzaj choroby ma pacjent - czy jest to dziedziczne czy nabyte, chorioretinal lub zwyrodnienie plamki siatkówki, leczenie ma na celu jedynie zablokowanie dalszego postępu patologii.
Wybierając klinikę do leczenia dystrofii siatkówki, wybierz instytucję, w której możesz przejść pełną diagnozę i wszystkie rodzaje leczenia nowoczesnym sprzętem. Przy wyborze placówki medycznej ważne jest uwzględnienie nie tylko kosztów leczenia, ale także poziomu specjalistów i reputacji kliniki.
Nowoczesne leczenie dystrofii siatkówki może być skuteczne. Aby osiągnąć maksymalny efekt, ważne jest przeprowadzenie indywidualnego wyboru terapii. Wszystko zależy od stanu pacjenta, stadium i zakresu procesu patologicznego.
Początkowe zmiany mogą być wyleczone lub spowolnione przez leki. Kompleks zabiegowy często obejmuje:
Możesz brać leki, aby rozszerzyć i wzmocnić naczynia krwionośne, poprawić metabolizm siatkówki. W tym celu wyznaczono Taufon, Emokipin. Terapia fotodynamiczna jest stosowana w celu zwalczania choroby i spowolnienia jej postępu.
Wykonuj zastrzyki w oczy na dystrofię siatkówki. Aby to zrobić, użyj anti-VEGF. Mają one na celu zahamowanie zmian patologicznych. Przebieg takiej terapii wynosi do 10 zastrzyków. Każde wstrzyknięcie znacznie poprawia stan pacjenta.
Do leczenia można użyć witamin z luteiną. Są specjalnie zaprojektowane, aby chronić siatkówkę przed szkodliwymi skutkami: promieniowaniem, chemikaliami, pyłem. W ten sposób hamuje się degenerację, zminimalizowanie zmęczenia oczu z obciążeń wizualnych.
Aby zapobiec występowaniu zmian siatkówki związanych z wiekiem, można przyjmować multiwitaminy. Sprawdzony kompleks witaminowo-mineralny Okuvayte Luten Forte.
Dzięki zrównoważonej kompozycji może być stosowany do ochrony oczu przed szkodliwym światłem słonecznym. Udowodniono, że lek ten jest doskonałym lekarstwem domowym dla osób w każdym wieku.
W zależności od stopnia i przyczyn dystrofii siatkówki lekarz przepisuje leczenie lekami. Eliya i Lucentis są uważane za skuteczne zastrzyki do oczu, które eliminują obrzęki. Są najbardziej skuteczne w suchej postaci dystrofii. Przebieg leczenia trwa około 2 lat, zastrzyki wykonywane są od 5 do 8 razy.
Leki są przepisywane pacjentowi tylko we wczesnym stadium choroby lub po operacji. Taka terapia może poprawić ostrość wzroku, przyspieszyć proces gojenia, przywrócić dotknięte chorobą obszary oczu.
Najczęściej stosowane są: Papaweryna i Ascorutin, które są uważane za angioprotektory. Takie preparaty kondensują układ naczyniowy. BaDy, na przykład Enkad. Suplementy witaminowe: Blueberry-Forte, Lutein. Pentoksyfilina poprawia i stymuluje krążenie krwi.
Dobrze radzić sobie z objawami dystrofii siatkówki oka. Lekarz przepisuje je jako zapobieganie chorobie, jak również w okresie pooperacyjnym. Służą jako środek przeciwbakteryjny. Najczęściej zalecane leki, takie jak tauryna i emoksypina.
Oba leki wywołują ten sam efekt, ale Emoxipin powoduje pewien dyskomfort w postaci pieczenia i bólu oczu. Lekarze nie polecają go osobom z nadwrażliwością i reakcjami alergicznymi.
W każdym przypadku należy skonsultować się z lekarzem, który po badaniu przepisze niezbędny lek w zależności od stadium choroby i indywidualnych cech organizmu.
Stosowanie kropli poprawi stan siatkówki, poprawi proces dopływu krwi i usunie drobne krwotoki. W przypadku suchej dystrofii krople dobrze zwilżają siatkówkę, tworząc sztuczne łzawienie.
Oprócz tych leków istnieje wiele innych, które można przepisać do celów terapeutycznych i profilaktycznych. Wśród nich wiodącą pozycję zajmuje Timolol, który może dodatkowo oddziaływać na układ naczyniowy. Aby uzyskać najlepszy efekt, stosuj krople do oczu w połączeniu z innymi metodami leczenia.
Niepowodzenie funkcji wzrokowej może być związane z brakiem zeaksantyny. Z wiekiem ten niedobór wzrasta tylko, powodując wyczerpanie siatkówki. Substancja nie jest syntetyzowana w organizmie, więc jej zawartość jest ważna, aby stale się uzupełniać.
Elementy narządów wzroku mogą być przerzedzone z powodu niezdrowej żywności, przejadania się, więc wszystkie osoby po 45 roku życia mogą i powinny stosować się do zaleceń żywieniowych. Podobny stan obserwuje się przy niedoborze witamin i minerałów. Dieta powinna zawierać wystarczające stężenie witaminy C, tokoferolu, selenu, cynku.
Składniki te odżywiają, przywracają i chronią narządy wzroku przed szkodliwym wpływem. Dystrofia plamki żółtej siatkówki, jej sucha postać jest złożoną patologią, której nie można przezwyciężyć.
Dzięki porażce siatkówki leczenie takimi lekami hamuje wzrost nowych naczyń krwionośnych, minimalizuje obrzęk oka. W przypadku patologii siatkówki leczenie może trwać do 2 lat, podczas których podaje się do 8 wstrzyknięć.
Fizjoterapia jest uważana za ważny składnik złożonej terapii choroby PCDD, chociaż ta metoda nie ma udowodnionego wpływu na zatrzymanie procesu. Użyj:
Choroby dystroficzne można leczyć w domu za pomocą urządzenia Sidorenko Points. Jest to urządzenie do kompleksowego oddziaływania na ludzkie oko. Łączy jednocześnie 4 metody oddziaływania. Z tego powodu jest nazywany najskuteczniejszym urządzeniem do leczenia oczu.
To urządzenie ma wiele zalet, w tym:
W przypadku PWHT można zastosować zabiegi naczynioruchowe w celu poprawy przepływu krwi. Zazwyczaj wiążą gałęzie tętnicy, działają na żylaki. W celu zwalczania mokrych form choroby pokazano interwencje zapobiegające gromadzeniu się płynu.
Obwodowa dystrofia naczyniowo-siatkowa jest skutecznie leczona przez krzepnięcie. Technika zapobiega poważnym powikłaniom choroby. Jest to najczęstsza metoda walki, której istotą jest kauteryzacja siatkówki w krytycznych strefach jednego lub obu oczu.
Technika wzmacnia organy widzenia i zapobiega powikłaniom. Interwencja jest całkowicie bezkrwawa, dobrze tolerowana przez pacjentów. Dlatego stało się możliwe leczenie chorób siatkówki w każdym wieku.
Interwencje terapeutyczne mogą jedynie zatrzymać zmiany degeneracyjno-dystroficzne. Głównym zadaniem lekarza jest wczesne wykrycie i terminowe leczenie choroby. Dlatego nawet dystrofia witreochorioretinalna wymaga odpowiedniej interwencji medycznej.
Terapię powinni wykonywać wyspecjalizowani specjaliści - leczenie środkami ludowymi jest niedopuszczalne. Wybierając klinikę i lekarza, ważne jest rozważenie przydatności badania, nowoczesnego sprzętu, kompetencji lekarzy.
Aby leki przeciwdziałające rozwojowi nowych naczyń krwionośnych skutecznie oddziaływały na plamkę żółtą, konieczne jest wstrzyknięcie bezpośrednio do ciała szklistego oka. Zabieg wykonywany jest w warunkach sterylności sali operacyjnej przez wykwalifikowanego okulistę.
Procedura wprowadzenia leku zajmuje tylko kilka minut i nie powoduje bólu. Ponieważ lek anty-VEGF przenika przez tkankę plamki żółtej, zmniejsza poziom aktywności białka, w wyniku czego zatrzymuje się nieprawidłowy naczynia krwionośny, po czym naczynia te zaczynają się rozpadać.
Kontrola angiogenezy i związany z nią obrzęk stabilizuje funkcję widzenia i zapobiega dalszym uszkodzeniom plamki żółtej. Około 30% pacjentów otrzymujących terapię przeciw VEGF na mokre AMD ma pewien procent utraconego widzenia z powodu tej choroby.
Leki stosowane w leczeniu zwyrodnienia plamki żółtej związanego z wiekiem - LUCENTIS (Lucentis) i EILEA (Eylea) Pierwszym lekiem do leczenia przeciw VEGF w postaci wstrzyknięć do ciała szklistego, certyfikowanym w Rosji do stosowania w okulistyce, był LUCENTIS.
W czerwcu 2006 roku został zatwierdzony przez amerykańską Agencję Kontroli Leków (FDA) jako unikalny środek do leczenia zwyrodnienia plamki żółtej związanego z wiekiem, aw 2008 roku został zarejestrowany w Rosji.
Naukowcy kontynuowali badania w celu stworzenia bardziej przedłużonego leku, który nie byłby gorszej jakości niż LUCENTIS. W listopadzie 2011 r. Nowy lek Eilea został zatwierdzony do leczenia mokrej postaci zwyrodnienia siatkówki związanego z wiekiem w Stanach Zjednoczonych.
Od marca 2016 roku lek został zarejestrowany w Rosji i zaczął być stosowany w klinikach okulistycznych Excimer. Dlaczego LUCENTIS i EILEA są skuteczne? Przed pojawieniem się tych leków, produkty stworzone do leczenia raka były stosowane jako terapia anty-VEGF.
LUCENTIS (a następnie EILEA) zostały specjalnie zaprojektowane do stosowania w okulistyce, co zapewnia ich wyższą skuteczność i bezpieczeństwo.
Skład leku LUCENTIS obejmuje cząsteczki substancji czynnej - ranibizumab, który zmniejsza nadmierną stymulację angiogenezy (wzrost naczyń patologicznych) podczas związanego z wiekiem zwyrodnienia plamki żółtej i normalizuje grubość siatkówki.
EYLEA jest lekiem zawierającym substancję czynną - aflibercept, którego cząsteczki działają jak „pułapka”, łącząc się z cząsteczkami nie tylko naczyniowego czynnika wzrostu śródbłonka (VEGF), ale także łożyskowego czynnika wzrostu (PIFG).
Ponadto lek ten może być stosowany nie tylko w „mokrej” postaci zwyrodnienia plamki związanego z wiekiem, ale także w przypadkach zaburzeń widzenia spowodowanych cukrzycowym obrzękiem plamki i obrzękiem plamki spowodowanym zamknięciem żyły siatkówki.
Aktywność kliniczna i bezpieczeństwo leków zostały udowodnione w wielu dużych badaniach międzynarodowych. Wyniki są naprawdę imponujące - większość pacjentów nie tylko zatrzymała postęp choroby i zachowała ostrość widzenia, ale liczba ta znacznie się poprawiła.
Grubość centralnej strefy siatkówki przed i po leczeniu W porównaniu z leczeniem laserem (terapia fotodynamiczna), leki przeciw VEGF znacznie przewyższyły wyniki dla uzyskanej ostrości wzroku: o 6 miesięcy leczenia, terapia iniekcyjna dała
8,5-11,4 liter (w skali ETDRS), podczas gdy w grupie leczenia laserowego - 2,5 litery.
W 52 tygodniu, grupy anty-VEGF uzyskały 9,7-13,1 litery, podczas gdy grupa leczenia laserowego straciła jedną literę. Po 52 tygodniach leczenia odsetek pacjentów, którzy zachowali ostrość wzroku w grupach otrzymujących LUCENTIS i EILEA, wynosił odpowiednio 94,4% i 95,3%.
Odstęp między dawkami wynosi co najmniej 1 miesiąc. Po rozpoczęciu fazy stabilizacji leczenie farmakologiczne zostaje zawieszone, ale pacjenci muszą poddać się badaniom stanu układu wzrokowego 2-3 razy w roku.
Leczenie za pomocą EYLEA rozpoczyna się od trzech kolejnych wstrzyknięć do ciała szklistego w dawce 2 mg, a następnie wykonuje się jedno wstrzyknięcie po 2 miesiącach, bez konieczności dodatkowych badań kontrolnych pomiędzy wstrzyknięciami.
Po osiągnięciu fazy „stabilizacji” interwał pomiędzy wstrzyknięciami może być zwiększony przez lekarza prowadzącego na podstawie wyników zmian ostrości wzroku i parametrów anatomicznych.
Cechą wilgotnej dystrofii plamki żółtej jest wyraźny proces zapalny, w którym obfity wysięk i osłabienie ścian nowo powstałych naczyń często powodują krwotoki i rozwój jaskry.
Dlatego jedną z racjonalnych metod terapii jest wprowadzenie do gałki ocznej kortyzonu - przeciwzapalnego leku steroidowego. Skutecznie eliminuje wysięk i przyczynia się do normalizacji widzenia.
Procedurę wprowadzania kortyzonu należy powtarzać co najmniej raz na trzy miesiące przez dwa lata. Wszczepienie soczewki wewnątrzgałkowej Na rozwój dystrofii plamki żółtej wpływa również promieniowanie ultrafioletowe.
Aby wyeliminować wpływ tego widma światła słonecznego, możliwe jest zainstalowanie soczewki wewnątrzgałkowej. Operacja jest wykonywana za pomocą lasera - soczewka jest zastąpiona sztucznym elementem.
Po kilku godzinach pacjent może wrócić do domu. Soczewki są całkowicie niewidoczne i niezawodnie zatrzymują postęp dystrofii związanej z wiekiem.
Środki ludowe mogą próbować poprawić wzrok w dystrofii plamki żółtej i innych podobnych chorobach. Aby to zrobić, możesz użyć wywaru z kminku: Weź nasiona kminku (1 łyżka) i zalej wrzącą wodą (200 ml), Podpal.
Gotować na małym ogniu przez pięć minut. Do wywaru dodać chaber (1 łyżeczka) i pozostawić do zaparzenia na około 5 minut. Filtruj bulion przez watę i gazę i dopiero po tym można go wkroplić 2 razy dziennie.
Teraz mieszaninę umieszcza się w ciemnym miejscu i nalega na 9 godzin. Po tym czasie dodawana jest soda oczyszczona (0,5 łyżeczki), teraz możesz wypłukać oczy z tego leku.
Możesz dużo rozmawiać o medycynie domowej, ale powinieneś używać środków ludowych tylko po uzyskaniu zgody lekarza, aby nie skrzywdzić oczu.
Ale napar z borówki brusznicy, skrzypu i brzozy można pić bez porady okulisty. Używając środków ludowych, nie należy ich przyjmować w dużych ilościach, ponieważ wszystko jest dobre z umiarem.
Biorąc pod uwagę duże trudności w leczeniu dystrofii siatkówki i brak perspektyw na przywrócenie jej wzroku, choroba jest łatwiejsza do zapobiegania.
Aby to zrobić, należy prowadzić zdrowy tryb życia, terminowo identyfikować i leczyć ogólną patologię, która prowadzi do zaburzeń naczyniowych w siatkówce, rezygnować ze złych nawyków i normalizować wagę.
W celu szybkiego wykrycia i rozpoczęcia leczenia dystrofii siatkówki, okulista musi być odwiedzany corocznie, zwłaszcza po osiągnięciu wieku 50 lat.
http://glazaexpert.ru/distrofiya-setchatki/ukoly-v-glaza-pri-distrofii-setchatki