Istnieją różne patologie narządów łzowych - stan zapalny, zaburzenia rozwojowe, guzy, choroby zwyrodnieniowe, urazy i zmiany pourazowe. Przyjrzyjmy się bliżej najczęstszym chorobom gruczołów łzowych.
Jedną z najczęstszych chorób gruczołu łzowego jest dacryadenitis. Ta patologia może wystąpić w postaci ostrej i przewlekłej. Ostre zapalenie ścięgna zwykle rozpoznaje się u dzieci i młodzieży. Może być zarówno jednostronny, jak i dwustronny. Często ostre zapalenie węzłów chłonnych występuje jako powikłanie świnki, grypy, zapalenia migdałków i niektórych innych chorób.
Charakterystycznymi objawami ostrego zapalenia gruczołu łzowego są obrzęk górnej powieki, a także ból w tym obszarze. Obrzęk może być rozległy i tak ciężki, że szczelina oka zamyka się. Osób osłabionych może rozwinąć ropień lub flegmę.
W ostrym zapaleniu ścięgna, przemieszcza się gałka oczna przyśrodkowo i w dół z ograniczeniem ruchliwości, być może jej wysunięcie. Widoczne jest podwojenie obiektów. Spójnica jest obrzęknięta. Ogólny stan pogarsza się (zaburzenia snu, utrata apetytu, bóle głowy, gorączka).
W przypadku przewlekłej postaci zapalenia stawu skokowego w rejonie gruczołu łzowego występuje gęsty w dotyku, ale bezbolesny obrzęk, który stopniowo zwiększa się. Czasami choroba przewlekła staje się konsekwencją ostrego zapalenia stawów.
Leczenie choroby obejmuje terapię lekową (antybiotyki w postaci zastrzyków i maści, krople witamin, sulfonamidy, ogólny przebieg antybiotyków) i fizjoterapię. W przypadku silnego bólu przepisywane są leki przeciwbólowe. Jeśli choroba ma przewlekły przebieg, można wykonać radioterapię. Jeśli wystąpi ropień, otwiera się, jama jest przepłukiwana antybiotykami.
Zapalenie worka łzowego nazywa się zapaleniem pęcherza moczowego. Patologię tę obserwuje się u około 5% pacjentów cierpiących na choroby narządów łzowych, a ta choroba jest znacznie częstsza u kobiet niż u mężczyzn. Może mieć formę ostrą i przewlekłą; Szczególnym przypadkiem jest noworodkowe zapalenie pęcherza moczowego.
Choroba wymaga leczenia zachowawczego lub chirurgicznego. W przypadku ropnia ropień jest osuszany, a ubytek jest wypłukiwany. Najczęstszą opcją leczenia chirurgicznego zapalenia pęcherza moczowego jest dakryocystorynostomia (tworząca bezpośrednią przetokę między jamą nosową a workiem łzowym).
Specyficzny zestaw objawów - postępujący symetryczny wzrost gruczołów ślinowych i łzowych, przemieszczenie gałek ocznych do wewnątrz i do dołu, zaangażowanie węzłów chłonnych w procesie - nazwano na cześć doktora Mikulicha, który po raz pierwszy opisał tę patologię w 1892 roku.
Przyczyny choroby nie zostały jeszcze wyjaśnione. Według różnych teorii choroba może rozwinąć się w wyniku gruźlicy i białaczki (pseudo-białaczka).
Leczenie powinno być ukierunkowane na zwalczanie choroby podstawowej. Lokalna radioterapia. Ponadto w zespole Mikulicha stosuje się leki na bazie arsenu.
Na rozwój narządów łzowych może wpływać rozwój nowotworów, takich jak mieszane guzy gruczołów łzowych, gruczolakorak, mięsak i cylinder.
Guzy mieszane są zwykle diagnozowane u osób starszych, charakteryzujących się powolnym wzrostem. Takie nowotwory charakteryzują się występowaniem gałki ocznej i bólem neurologicznym. Czasami występują zaburzenia percepcji wzrokowej. Często rozwojowi guza towarzyszą zmiany patologiczne w dnie oka (atrofia nerwu wzrokowego, zapalenie nerwu). W niektórych przypadkach guzy te dają nawroty i przerzuty.
Obraz kliniczny cylindrom przypomina klinikę mieszanych guzów, ale rokowanie choroby jest gorsze (w przybliżeniu w co czwartym przypadku dochodzi do zgonu). Gdy śmiertelność gruczolakoraka jest jeszcze wyższa, obraz kliniczny jest taki sam. Ciężki mięsak gruczołu łzowego, rokowanie jest słabe, szczególnie w przypadkach, gdy choroba została wykryta w dzieciństwie lub okresie dojrzewania.
Torbiele występują z powodu przerostu przewodów wydalniczych gruczołu łzowego, mogą osiągnąć wielkość orzecha laskowego. W tym przypadku guz nie powoduje bólu. Zabieg polega na otwarciu torbieli i utworzeniu połączenia między jamą torbieli a jamą spojówkową.
http://www.okomed.ru/bolezni-sleznyh-zhelez.htmlDacryadenitis to zapalenie gruczołów łzowych, które w istocie jest odpowiedzią organizmu na negatywny efekt.
Jego pojawienie się jest dość niepokojącym znakiem: często jest to jedyny wskaźnik rozwoju wielu poważnych chorób bezobjawowych lub w nietypowej formie.
Bakteryjna lub wirusowa etiologia zapalenia gruczołów łzowych jest charakterystyczna dla dacryaadenitis: w większości przypadków jest wtórna - rozwija się na tle innych chorób. Osłabiony stan układu odpornościowego prowadzi do tego, że patogeny ze źródła infekcji rozprzestrzeniają się przez krew lub limfę w całym ciele pacjenta i powodują negatywną reakcję. Choroby gruczołów łzowych mogą świadczyć o patologiach ciała.
Ostra manifestacja stanu zapalnego może wyzwolić:
Przewlekła forma jest komplikacją poważniejszych patologii:
Niezależnie od przyczyny reakcji zapalnej jest jednostronny lub dwustronny.
Pierwotne zapalenie węzłów chłonnych rozwija się z powodu lokalnych skutków na obszarze gruczołu:
Powody te uważa się za dość rzadkie, ponieważ gruczoł łzowy jest niezawodnie ukryty przed czynnikami zewnętrznymi przez tkanki miękkie orbity. Zapalenie węzłów chłonnych u dzieci w wieku poniżej 14 lat może być jedynym orientacyjnym objawem pojawienia się świnki (świnki, świnki) w przypadku terminowego szczepienia przeciwko tej chorobie.
Przeczytaj o patologicznych bólach w okolicy Kadyk tutaj.
O funkcjach i hormonach przysadki mózgowej, patrz tutaj.
Zapalenie gruczołu łzowego ma dość wyraźne objawy. Najbardziej oczywistą z nich jest zmiana konturów górnej powieki. Stopniowo jego krawędź zaczyna się wyginać w postaci poziomej litery S, tzw. S-bend.
Inne charakterystyczne objawy choroby:
Po kilku dniach powieszenie powieki może prawie całkowicie zakryć widoczne światło. Nasilenie obrzękniętej tkanki powoduje, że gałka oczna wchodzi w głąb, co prowadzi do odchylenia osi wzrokowej. Występuje podwójne widzenie - podwojenie w oczach. Procesy zapalne mogą wpływać na przewód łzowy. Ich powtarzająca się manifestacja wskazuje na rozwój przewlekłej patologii, tj. Zapalenie kanalików. Rurki mogą również ulegać deformacji, co spowoduje naruszenie ich drożności - blokada (obliteracja lub zwężenie). Na tym tle istnieje wysokie ryzyko rozprzestrzeniania się zapalenia w worku łzowym (dacryocystitis).
Struktura gruczołów łzowych
Kontrola wzrokowa. Lekarz wykonuje badanie dotykowe (palpacyjne) obrzękniętego obszaru i bada zewnętrzne wskaźniki gruczołu, obracając górną powiekę.
Zbieranie materiału biologicznego. Ropa, płyn łzowy i inne możliwe wydaliny są wysyłane do laboratorium w celu analizy bakteriologicznej. Bardzo ważne jest dokładne określenie, która infekcja spowodowała zapalenie, aby przepisać prawidłowy przebieg antybiotyków.
Badania histologiczne prowadzone są w przypadkach podejrzenia raka z przewlekłym zapaleniem dakryoadenicznym. Aby wyeliminować złośliwość procesu rozwoju, wykonuje się biopsję gruczołu dotkniętego chorobą.
Badanie funkcjonalne. W laboratorium lekarz wykonuje test Schirmera w celu określenia ilości wydzielanej wydzieliny gruczołu (płynu łzowego).
Przepuszczalność punktów łzowych, worka, przewodu nosowo-łzowego i ich zdolność ssania jest szacowana na podstawie badań donosowych i rurkowych. Przepuszczalność bierna jest określana przez wykrywanie (za pomocą sondy Bowmana) kanałów łzowych.
Badania sprzętu. Czasami wymagana jest tomografia komputerowa (CT), rezonans magnetyczny (MRI), badanie ultrasonograficzne lub radiograficzne.
Na podstawie zbiorczo uzyskanych danych zaleca się odpowiednie leczenie.
Zapalenie w górnej części oka
Wyraźny obrzęk powieki
W zależności od stadium i formy rozwoju patologii terapia dorosłych odbywa się w szpitalu lub ambulatoryjnie. Leczenie dzieci z zapaleniem gruczołów łzowych odbywa się tylko pod nadzorem lekarza w szpitalu, ze względu na bardziej intensywne rozprzestrzenianie się zakażenia w tym wieku.
Podstawowe zasady leczenia dacryadenitis:
Właściwe leczenie zapalenia gruczołów łzowych przeprowadza się w kilku etapach.
Pierwszy etap - aktywne działanie leku:
Drugi etap - fizjoterapia, mająca na celu rozgrzanie tkanek gruczołu łzowego:
Trzeci etap - interwencja chirurgiczna (z rozwojem powikłań). Ropień lub ropowicę otwiera się chirurgicznie i odsącza. Przed zabiegiem przeprowadza się intensywną terapię antybiotykową, aby zminimalizować ryzyko rozprzestrzeniania się infekcji na krew przez krew.
Czwartym etapem jest wzmocnienie odporności na różne sposoby:
W razie potrzeby przepisuje się leki przeciwhistaminowe (przeciwalergiczne), środki przeciwbólowe lub nasenne, aby złagodzić obecny stan pacjenta.
Rozwiązanie problemu zapalenia u niemowląt jest rozwiązywane dzięki łagodniejszym metodom:
Możliwa jest również interwencja chirurgiczna noworodków, ale tylko w ostateczności.
Sekret wydzielany przez gruczoły łzowe nie tylko chroni oko przed kurzem, brudem i uszkodzeniami mechanicznymi, ale także odżywia jego rogówkę, ponieważ nie ma naczyń krwionośnych. Właściwe i terminowe leczenie dacryadenitis pozwoli w przyszłości uniknąć poważnych problemów (w tym ślepoty) z widzeniem.
Przeczytaj o zapaleniu gruczołów łojowych w tym artykule.
W takich warunkach proces gojenia będzie znacznie opóźniony, co jest szczególnie widoczne na tle obniżonej odporności. Leczenie rozpoczęte na czas, co do zasady, pozwala pacjentowi w pełni wyzdrowieć w ciągu czternastu dni.
Niekontrolowany obrzęk części skroniowej może spowodować penetrację ropy do złogów tłuszczu znajdujących się w pobliżu oczodołu oka, co prowadzi do śmierci tkanek w tym obszarze.
Podsumowując wszystkie informacje, możemy stwierdzić: dacryadenitis, mimo że wydaje się być nieznaczną lokalną chorobą, wymaga przemyślanego leczenia. Jego przyczyny i konsekwencje mogą być bardzo poważne. Ignorowanie objawów doprowadzi do rozwoju przewlekłej postaci zapalenia.
http://gormonexpert.ru/zhelezy-vneshnej-sekrecii/sleznye-zhelezy/vospalenie-2.htmlPatologia narządów łzowych może być reprezentowana przez zaburzenia rozwojowe, procesy zapalne, guzy, atrofię i degenerację, a także zmiany pourazowe.
Wrodzone wady gruczołu łzowego objawiają się brakiem, nieodpowiednim rozwojem i niedoczynnością oraz łzawieniem, jak również brakiem - opadaniem powiek lub przerostem z nadczynnością.
W przypadku braku lub niedostatecznego rozwoju gruczołu łzowego oko staje się podatne na różne wpływy zewnętrzne, co prowadzi do poważnych i czasami nieodwracalnych zmian w przedniej części gałki ocznej - kserozę i utratę wzroku.
Leczenie polega na operacjach rekonstrukcyjnych polegających na przeszczepieniu zewnętrznej części przewodu worka spojówkowego (przewód parotideus, przewód stenonowy) ślinianki przyusznej. Ze względu na duże podobieństwo składu fizykochemicznego wydzielania gruczołów łzowych i ślinowych, ten ostatni zapewnia względnie zadowalający stan oka. I odwrotnie, z nadmiernym wydzielaniem gruczołu łzowego, który powoduje trwałe i bolesne łzawienie, środki mające na celu zmniejszenie wytwarzania łez są przepisywane skleroterapią (elektrokoagulacja, wstrzykiwanie alkoholu, chinina-uretan, gotowanie nowokainy itp.), Usunięcie części powiekowej i czasami części oczodołowej. gruczoły lub przecięcie podspojówkowe przewodów wydalniczych.
W przypadku opadania powieki (wypadanie gruczołu łzowego) i naruszenia jego funkcji wskazane jest również leczenie chirurgiczne - podwijanie gruczołu łzowego do okostnej w obszarze zewnętrznej części brwi.
Zapalenie gruczołu łzowego - zapalenie dakryoadeniczne (dakryoadenitis) może mieć przebieg zarówno ostry, jak i przewlekły. Ostre zapalenie ścięgna (acacia dacryoadenitis) występuje głównie z powodu endogennej infekcji (odra, szkarlata, zapalenie ślinianek przyusznych, dur brzuszny, reumatyzm, ból gardła, grypa itp.).
Proces ten jest często jednostronny, jednak spotyka się również obustronne uszkodzenie gruczołu łzowego, zwłaszcza przy zapaleniu ślinianki przyusznej, zapaleniu płuc lub tyfusie. Choroba obustronna jest również bardziej powszechna podczas wybuchów infekcji u dzieci.
Dacryadenitis charakteryzuje się obrzękiem, zaczerwienieniem i tkliwością gruczołu łzowego. Ból głowy, osłabienie, utrata snu i apetyt, temperatura wzrasta. Powieka nabiera charakterystycznego kształtu S wydłużonego poziomo. W ciągu 2-3 dni od początku choroby następuje dalszy wzrost zarówno powieki, jak i części oczodołowej gruczołu łzowego, co prowadzi do zwiększenia obrzęku powieki i przekrwienia, chemozy, a także przesunięcia oka w dół i do wewnątrz. Pojawia się diplopia. Obmacywanie obszaru gruczołu jest bardzo bolesne. Odwrócenie wieku i kontrola są możliwe tylko w znieczuleniu ogólnym. Podczas badań określa się przekrwienie, naciekanie, obrzęk, gęstość i zwiększoną część powiekową gruczołu. Regionalne (predushnye) węzły chłonne mogą być zaangażowane w ten proces, a następnie pęcznienie rozciąga się na całą skroniową część twarzy, szczelina oka zamyka się całkowicie, występuje obfite łzawienie. Szybki przebieg choroby na tle osłabionej odporności organizmu po przeniesieniu infekcji prowadzi do ropnia lub do jeszcze poważniejszego powikłania - cellulitu, który również wychwytuje przestrzeń pozagałkową. Jednak częściej choroba jest łagodna, a naciek w ciągu 10-15 dni ulega odwróceniu.
Leczenie ma na celu zwalczanie powszechnej choroby. W ostrym procesie wskazane są antybiotyki. Lokalna - fizjoterapia (suche ciepło, promieniowanie ultrafioletowe, elektroforeza, jod, itp.), Przemywanie worka spojówkowego ogrzanymi roztworami antyseptycznymi (furatsilin 1: 5000, nadmanganian potasu 1: 5000 itd.) maść sodowa, 1% syntomycyna maziowa, itp.). W przypadku ropienia, spojówki, nacięcia, a następnie drenażu i zastosowania opatrunków hipertonicznych wykonuje się wstrzyknięcia nowokainy antybiotykami.
Grupa guzów pierwotnych gruczołu łzowego obejmuje guzy nabłonkowe i chłoniaki. Łagodne i złośliwe guzy nabłonkowe gruczołu łzowego występują z tą samą częstotliwością.
Łagodny guz orbity jest polimorficznym gruczolakiem.
Guzy złośliwe są reprezentowane
W większości przypadków nowotwory występują w części oczodołowej gruczołu; w momencie wykrycia osiągają duży rozmiar, ale nie wpływają na funkcję gruczołu łzowego.
Gruczolak polimorficzny jest bezbolesny, rośnie ponad rok. Wypiera kość bez kiełkowania. Nowotwory złośliwe rosną szybciej (od 6 do 12 miesięcy), często bolesne (około 40% przypadków), z CT można zauważyć naciekanie kości o nierównych lub postrzępionych krawędziach, zwapnieniach (występują również w choristoma, dermoidach i cystach implantacyjnych, plazmacytoma, chłoniaku ).
Gruczolak polimorficzny zwykle występuje między 17 a 77 rokiem życia (średnio 39 lat), mężczyźni cierpią dwa razy częściej. Jest wyraźnie nakreślona, pagórkowata, ma fałszywą kapsułę, usianą wyrostkami guza. Nawroty występują bardzo często, czasami ze zwyrodnieniem nowotworu złośliwego; mogą być spowodowane biopsją nacięcia, pęknięciem fałszywej kapsułki, niekompletnym usunięciem. Dlatego wykryty nowotwór jest usuwany natychmiast, bez wcześniejszej biopsji. Gruczolak polimorficzny może ulegać zwyrodnieniu złośliwemu (u mężczyzn dwa razy częściej, średnio 50 lat): zwykle w gruczolakoraku niskiego stopnia (trzy razy częściej u mężczyzn), w raku gruczołowym (dwa razy częściej u kobiet) lub w raku płaskonabłonkowym. Czasami w tych obszarach występuje mięsak, który szybko rośnie, któremu towarzyszy ból i zniszczenie kości.
Wymaga radykalnego usunięcia. Rokowanie jest słabe; odsetek nawrotów wynosi 70%, często występują po 10 latach lub dłużej. Podczas autopsji 50% pacjentów wykazuje inwazję guza do jamy czaszki, a 30% ma odległe przerzuty.
Rak gruczołowy torbielowaty jest równie powszechny u mężczyzn i kobiet i może wystąpić w każdym wieku; szczytowa częstość występuje w drugiej i czwartej dekadzie życia. Edukacja rośnie w czasie krótszym niż rok, któremu towarzyszy ból (9-40%), opadanie powiek, podwójne widzenie, parestezje, naciek i zniszczenie kości. W momencie diagnozy często wykrywa się kiełkowanie guza wzdłuż nerwów wzrokowych i naczyń w zatoce jamistej, więc nie można już go usunąć. Z czasem dochodzi do odległych przerzutów.
Rokowanie jest złe, chociaż niektórzy pacjenci żyją nawet bez długiego leczenia.
Gruczolakorak może wynikać z niezmienionego nabłonka (7%) lub z polimorficznego gruczolaka. Rozwija się w późniejszym wieku niż rak gruczołowo-torbielowaty (od 40 do 60 lat). Rak śluzówkowo-naskórkowy rzadko występuje w gruczole łzowym, rozwija się z nabłonka przewodów łzowych. Rak płaskonabłonkowy jest bardzo rzadkim guzem pierwotnym gruczołu łzowego.
Uszkodzenie gruczołu łzowego występuje zwykle w przypadku obrażeń orbity lub górnej powieki. Operacja - usunięcie gruczołu - jest konieczna tylko przy znacznych uszkodzeniach.
Ciężkim kontuzjom mogą towarzyszyć łzy powiek, poprzez i nie, aż do całkowitego oddzielenia powieki od zewnętrznego lub wewnętrznego kącika oka. Oddzielenie powiek w wewnętrznym kąciku oka jest szczególnie niebezpieczne, co powoduje cierpienie przewodów łzowych (łez kanalików łzowych) i gruczołu łzowego.
Leczenie. Takie obrażenia wymagają natychmiastowego pierwotnego leczenia chirurgicznego. Leczenie chirurgiczne polega na usunięciu zanieczyszczeń i ciał obcych w ranie, a następnie przywróceniu drożności przewodów łzowych. W przypadku penetracji ran powiek z uszkodzeniem części chrzęstnej, szwy są nakładane oddzielnie na części chrzęstne i mięśniowo-skórne, przywracając integralność wszystkich warstw warstwami.
Objawia się to łzawieniem w normalnym stanie aparatu łzowego z powodu różnych bodźców odruchowych.
Zwiększone łzawienie (łzawienie lub łuszczenie) może być spowodowane jasnym światłem, wiatrem, zimnem itp. (Na przykład podrażnieniem błony śluzowej nosa, spojówki), ale może być również spowodowane reakcją zapalną samego gruczołu. Przy stałym łzawieniu konieczne jest badanie otolaryngologa w celu identyfikacji i leczenia specyficznej patologii nosa i zatok przynosowych. Jeśli łzy są trwałe i nie nadają się do leczenia zachowawczego, alkohol jest czasami wstrzykiwany do gruczołu łzowego, elektrokoagulacji lub częściowej adenotomii, blokady pterygopalatii.
Zespół Tehrena jest chorobą o poważniejszych konsekwencjach. Odnosi się do kolagenozy. Charakteryzuje się niedoczynnością gruczołów łzowych i potowych. Występuje częściej u kobiet w wieku menopauzy, występuje z zaostrzeniami i remisjami. Klinicznie objawia się suchym zapaleniem rogówki i spojówki. Patologia jest zwykle obustronna. Pacjenci martwią się swędzeniem, uczuciem ciała obcego w oku, światłowstrętem, suchością w gardle. Spojówka powiek jest przekrwiona, z przerostem brodawkowatym i skąpym „nitkowatym” sekretem. Rogówka w dolnej części jest matowa, szorstka.
Leczenie powinno być kompleksowe u reumatologa i okulisty. Stosowane są głównie kortykosteroidy i cytostatyki. Miejscowe leczenie suchego zapalenia rogówki i spojówki - kortykosteroidy, żel „Actovegin”, substytuty łez - 0,25% lizozymu, krople „Vitasik”, „Gel tears” (USA). Proponowane blokowanie kanalików łzowych w celu utrzymania łez w jamie spojówkowej za pomocą korków ulicznych Gerrick itp.
http://eyesfor.me/home/eye-diseases/diseases-of-the-lacrimal-system/lacrimal-gland-pathology.htmlOstre zapalenie dakryadenenitis (acuta dakryoadenitis) jest rzadkie, charakteryzujące się ostrym obrzękiem, tkliwością i przekrwieniem zewnętrznej części górnej powieki. Szczelina oka uzyskuje zmodyfikowany, charakterystyczny kształt (rysunek 7.3).
Rys. 7.3 - Dacryadenitis
Odnotowuje się hiperemię i obrzęk spojówki gałki ocznej w górnym obszarze zewnętrznym. Oko można przesunąć w dół i do wewnątrz, jego ruchliwość jest ograniczona. Regionalne węzły chłonne Predusnye są powiększone i bolesne. Chorobie towarzyszy gorączka.
Etiologia. Zapalenie węzłów chłonnych jest powikłaniem częstych zakażeń - grypy, zapalenia migdałków i niektórych innych chorób zakaźnych. Często występuje w przypadku świnki.
Leczenie. Przypisz suche ciepło, terapię UHF, wewnątrz - sulfonamidy, leki przeciwgorączkowe, przeciwbólowe; domięśniowo i miejscowo - zastrzyki z antybiotyków. Po ropieniu wykonuje się nacięcie, a następnie drenaż ropnia i zastosowanie opatrunków z roztworem hipertonicznym.
Zawężenie punktu łzy jest jedną z najczęstszych przyczyn trwałego łzawienia. Czasami trudno jest znaleźć otwór łzowy za pomocą lornetki lornetkowej.
Leczenie. Rozwiń punkt łzowy można ponownie wprowadzić stożkowe sondy. Jeśli to się nie powiedzie, wskazana jest interwencja chirurgiczna - zwiększenie otworu łzowego przez wycięcie małej trójkątnej klapki z tylnej ściany początkowej części kanalika (ryc. 7.4).
Rys. 7.4 - Aktywacja dolnego punktu rozerwania
Odwrócenie punctum łzowego często występuje w przypadku przewlekłego zapalenia powiek i spojówek, bliznowacenia i starczej atonii wieku.
Odwrócenie punktu rozdarcia
Punkt łzowy w tym samym czasie nie zanurza się w jeziorze łzowym i jest zwrócony na zewnątrz. Złe położenie punktu łzowego obserwuje się również w przypadku wrodzonego zwichnięcia.
Leczenie. Przy łagodnym punkcie nieprzylegania, dobry efekt funkcjonalny można uzyskać przez wycięcie tylnej ściany początkowej części kanalika. W ciężkich przypadkach operacja jest konieczna, aby wyeliminować inwersję stulecia.
Zapalenie przewodu łzowego jest rzadkie i występuje zwykle przewlekle. Pacjenci skarżą się na łzawienie, zaczerwienienie wewnętrznej połowy wieku, ropne wydzieliny. W obszarze zapalenia występuje obrzęk, zaczerwienienie skóry. Czasami kanalik nabiera kształtu kielicha, brodawka łzowa wybrzusza się gwałtownie.
Zapalenie przewodu łzowego
Podczas naciskania na kanalik z punktu łzowego, wyciek ropny jest wyciskany, często z domieszką gęstej pastowatej masy.
Etiologia. Najczęstszą ekspozycją na ciało obce jest choroba grzybicza.
Leczenie. Leczenie zachowawcze jest nieskuteczne. Pokazano: podział kanalika wzdłuż tylnej ściany, usunięcie zawartości, leczenie jamy 1% roztworem błyszczącej zieleni lub błękitu metylenowego, wyznaczenie kropli dezynfekujących.
Zwężenia przewodów łzowych powstają w wyniku zapalenia błony śluzowej powiek i samych kanalików w przewlekłym zapaleniu spojówek. Najczęściej zlokalizowane w miejscach zwężenia fizjologicznego w początkowej lub przyśrodkowej części kanalika, rzadko występuje obliteracja kanalików w całym. Zdiagnozuj ograniczenia poprzez staranne wykrywanie i mycie.
Leczenie. Najmniejsze zwężenia (1-1,5 mm) można wyeliminować przez sondowanie, a następnie przyklejać materiały Bougué do światła kanalika przez kilka tygodni (ligatura jedwabiu, catgut, cienkie kanaliki polimerowe). Przy zespoleniu przyśrodkowej części kanalika możliwe jest przywrócenie jego drożności poprzez utworzenie zespolenia pomiędzy pozostałym światłem kanalika a workiem łzowym. W przypadku całkowitego zespolenia kanalików, protezy łzowe są wkładane - cienkie plastikowe kanaliki lub tworzą przetokę między wewnętrznym kątem jamy spojówkowej a workiem łzowym (spojówka-dakryocystomia).
Zapalenie worka łzowego (dakryocystitis) występuje w postaci ostrej i przewlekłej. Przyczyną rozwoju przewlekłego zapalenia pęcherza moczowego jest zwężenie przewodu nosowego, co prowadzi do zastoju łez i wyładowania błony śluzowej worka łzowego. Ściany torby są stopniowo rozciągane. Nagromadzona w nim zawartość jest sprzyjającym środowiskiem dla rozwoju patogennej mikroflory (paciorkowce, pneumokoki itp.). Warunki są tworzone dla rozwoju powolnego procesu zapalnego. Przejrzysty sekret śluzu w jamie łzowej staje się śluzoworurkowy.
Pacjenci skarżą się na uporczywe łzawienie, ropne wydzieliny z oka. Badając pacjenta, zwracaj uwagę na nadmiar łez na krawędzi dolnej powieki, miękki wypust skóry w kształcie fasoli pod wewnętrznym więzadłem powiek (Rysunek 7.5).
Rys. 7.5 - Przewlekłe zapalenie pęcherza moczowego
Gdy naciskasz obszar worka łzowego, z punktów łez wypływa zawartość śluzu lub śluzowo-ropna.
Wypływ ropy z punktu łzowego za pomocą zapalenia pęcherza moczowego
Często worek łzowy jest tak mocno rozciągnięty i wystający, że pojawia się przez przerzedzoną skórę, z szarawo-niebieskawym odcieniem. Stan ten jest powszechnie określany jako worek puchowy (hydrops). Test kanalikowy jest najczęściej dodatni, a test łez nosowych jest ujemny. Podczas płukania płyn w nosie nie przechodzi i płynie wraz z zawartością worka przez pusty punkt.
Sondowanie diagnostyczne jest możliwe tylko w przekroju poziomym, dopóki sonda nie zatrzyma się w ściance przyśrodkowej worka łzowego, ściśle przylegającej do kości. Trzymanie sondy w przewodzie nosowym jest przeciwwskazane ze względu na możliwość uszkodzenia ściany worka łzowego i zakażenia otaczającej tkanki. Przewlekłe zapalenie pęcherza moczowego jest poważnym zagrożeniem dla oka, ponieważ często jest przyczyną ropnego owrzodzenia rogówki, które rozwija się z niewielkim uszkodzeniem nabłonka, na przykład, jeśli w oku znajduje się drobina światła.
Leczenie przewlekłego zapalenia pęcherza moczowego jest tylko chirurgiczne. Wyprodukuj dakryocystorynostomię - stworzenie bezpośredniej przetoki między workiem łzowym a jamą nosową. W tym celu wycinana jest kość łzowa, która je ogradza, wewnętrzna ściana worka łzowego i błona śluzowa nosa przylegająca do okna kości są cięte wzdłużnie, a następnie krawędzie otworów są zszywane (Rysunek 7.6).
Rys. 7.6 - Etapy dakryocystorynostomii (schemat)
a - nacięcie skóry; b - nacięcie błon śluzowych worka łzowego i jamy nosowej; zszywanie błon śluzowych za pomocą igły Ohm.
Szerokie zespolenie między workiem łzowym a jamą nosową eliminuje skutki zapalenia pęcherza moczowego i przywraca swobodny przepływ łez. Możliwa jest dakryocystorynostomia wewnątrznaczyniowa. Jeśli występuje ropny wrzód rogówki, wskazania do dacryocystorhinostomy stają się pilne.
Zapalenie pęcherza moczowego noworodka (dacriocystitis neonatorum) jest niezależną postacią przewlekłego zapalenia pęcherza moczowego, które rozwija się w wyniku atrezji dolnego końca przewodu nosowo-łzowego. W okresie prenatalnym rozwoju w tym miejscu znajduje się delikatna błona, która otwiera się tylko w momencie narodzin dziecka. Jeśli błona nie jest zmniejszona, zawartość worka łzowego, nie mająca wyjścia do dolnego kanału nosowego, staje się zastojowa, ulega zakażeniu i występuje zapalenie dakryocyst. Już w pierwszych dniach i tygodniach życia dziecka rodzice zauważają obfite wydzieliny śluzowe lub śluzowo-ropne z jednego lub obu oczu. W konsultacjach pediatrycznych taki obraz jest mylony z zapaleniem spojówek i dlatego przepisywane są krople dezynfekujące, które dają tylko krótkotrwały efekt. Głównym objawem zapalenia pęcherza moczowego jest wydzielanie śluzu lub ropie z punctum łzowego, gdy jest on dociskany do worka łzowego. Jeśli przeprowadzono lokalne leczenie kroplami środka dezynfekującego, objaw ten może nie występować.
Testy kolorystyczne i mycie łzowe pomagają ustalić diagnozę. Czasami zapalenie pęcherza moczowego u noworodków jest utrudnione przez rodzaj ostrego zapalenia flegmatycznego. Jednocześnie w okolicy worka łzowego pojawia się zaczerwienienie i ostry bolesny obrzęk. Powieki puchną, dziecko zachowuje się niespokojnie, temperatura ciała wzrasta. Kilka dni później następuje przełom ropy w skórze, objawy zapalenia ustępują. Czasami powstaje przetoka łzowa.
Leczenie zapalenia pęcherza moczowego noworodków powinno rozpoczynać się od masażu worka łzowego, wykonanego przez delikatne naciśnięcie palca na wewnętrzny kąt szczeliny powiekowej od góry do dołu.
Masaż worka łzowego
Jednocześnie membrana zamykająca przewód nosowy pod ciśnieniem siły, którą wywiera zawartość worka, może pęknąć i przywrócić drożność przewodu łzowego. Zaleca się wkraplanie kropli antyseptycznych (20% roztwór soli sodowej sulfacylu, roztwory antybiotyków). Jeśli powrót do zdrowia nie wystąpi w ciągu 3-5 dni po takim zabiegu, należy spróbować przełamać błonę, myjąc przewody łzowe roztworami antyseptycznymi pod ciśnieniem. Jeśli ta procedura również się nie powiedzie, uciekają się do sondowania, co daje pozytywny efekt w prawie wszystkich przypadkach (Rysunek 7.7).
Rys. 7.7 - Sondowanie przewodu łzowego u dzieci z zapaleniem pęcherza moczowego
Aby nie robić fałszywych ruchów, ta delikatna procedura powinna być wykonywana przez doświadczonego okulistę lub otorynolaryngologa endonasalnego.
Ropowica worka łzowego (ostre ropne zapalenie pęcherza moczowego) najczęściej występuje jako zaostrzenie przewlekłego zapalenia pęcherza moczowego i jest szybko rozwijającym się ropnym zapaleniem worka łzowego i otaczających go tkanek. Proces ten polega na przenikaniu ropnej infekcji do worka łzowego, a stamtąd poprzez rozrzedzoną i zapalną błonę śluzową do otaczającej tkanki.
W okolicy worka łzowego pojawiają się przekrwienie, obrzęk i ostry ból. Obrzęk rozciąga się na powieki, przyległe obszary nosa i policzki. Z powodu ostrego puchnięcia powiek, szczelina oka jest zamknięta (Rysunek 7.8).
Rys. 7.8 - Flegmon łzy
Ropowica Cellulitis z towarzyszącą gorączką, bólem głowy, ogólnym złym samopoczuciem. Po kilku dniach naciek zmiękcza, w środku tworzy się ropień, po czym następuje przełom.
Leczenie. W środku zapalenia przepisuje się ogólne leczenie za pomocą środków przeciwbakteryjnych. Lokalnie zalecane: suche ciepło w różnych formach, terapia UHF, promieniowanie kwarcowe. W odpowiednim czasie rozpoczęte leczenie zapobiega spontanicznemu otwarciu flegmy. Kiedy tworzy się zmienny ropień, otwiera się go przez drenaż i mycie ropnej jamy antybiotykami. Po ustąpieniu ostrych zdarzeń wykonać dakryocystorynostomię.
http://studfiles.net/preview/3547625/page:41/Ardamakova Alesya Valeryevna
Okulista, chirurg laserowy
Narządy łzowe są systemem pomocniczego aparatu oka, który chroni oczy przed wysychaniem, produkuje płyn łzowy i odprowadza go do jamy nosowej.
Narządy łzowe dzielą się na łzy (wydzieliny łez) i łzy.
Kanał łzowy składa się z głównego gruczołu łzowego i kilku dodatkowych zlokalizowanych w worku spojówkowym.
Drut łzowy obejmuje: łzowe punctum, łzowe jezioro, łzowy strumień i inne formacje, wzdłuż których porusza się łza, zanim wejdzie do jamy nosowej.
Dzięki łzom możesz nie tylko wyrazić swój stan emocjonalny, ale przede wszystkim potrzebujemy ich do ochrony oczu. Cienka warstwa filmu łzowego pokrywa powierzchnię rogówki i czyni ją idealnie przezroczystą i gładką, chroniąc oczy przed wysychaniem.
Sercem łez jest antybakteryjny enzym - lizozym, który pomaga oczyścić woreczek spojówkowy z małych ciał obcych i mikroorganizmów.
W stanie normalnym do nawilżenia oka wymagana jest niewielka ilość łez - 0,4–1 ml na dobę, wytwarzają go dodatkowe gruczoły spojówkowe. Duże gruczoły łzowe zaczynają działać wraz z pojawieniem się dodatkowych bodźców: z silnym bólem, stresem emocjonalnym, kontaktem z ciałem obcym na spojówce lub rogówce. Również w przypadku zbyt jasnego światła, ekspozycji na dym i substancje toksyczne.
Zaburzenia gruczołu łzowego objawiają się zwiększonym łzawieniem (nadczynnością) lub nieodpowiednim wytwarzaniem płynu łzowego (niedoczynność).
Zwiększone rozdarcie może nastąpić z powodu jasnego światła, silnego wiatru, zimna i innych bodźców zewnętrznych lub w wyniku zakłóceń unerwienia oka. Charakterystycznym znakiem patologii przewodów łzowych jest zwiększone łzawienie (nasadka).
Hipofunkcja gruczołów łzowych (lub „zespół suchego oka”) jest jednym z objawów zespołu Sjogrena. Występuje także w chorobach endokrynologicznych, autoimmunologicznych, u pacjentów poddawanych hormonalnej terapii zastępczej, u osób, które pracują przez długi czas na monitorze, u palaczy.
Zapalenie worka łzowego (dakryocystitis) jest chorobą, która występuje, gdy przewód nosowy jest zablokowany, co prowadzi do gromadzenia się i rozmnażania organizmów patogennych i pojawienia się reakcji zapalnych.
Zapalenie worka łzowego może być ostre i przewlekłe.
Ze względu na specyfikę struktury kanałów łzowych ta patologia występuje najczęściej u noworodków. U dorosłych choroba pojawia się znacznie rzadziej, a u kobiet częściej niż u mężczyzn.
Głównymi przyczynami zapalenia worka łzowego są:
Następujące objawy wskazują na ostre zapalenie błony śluzowej dwunastnicy:
Na początku choroby w okolicy worka łzowego powstaje bolesny, obrzęk w kolorze czerwonym. Potem zmiękcza, a na jej miejscu pojawia się ropień.
W zaawansowanych przypadkach może wystąpić flegma worka łzowego. Jego główną cechą jest silny obrzęk w okolicy worka łzowego i otaczających tkanek. Flegmon jest bardzo niebezpieczny, ponieważ istnieje możliwość rozprzestrzeniania się infekcji na sąsiednie obszary i mózg!
Czasami zapalenie pęcherza moczowego może być skomplikowane przez tworzenie przetoki, patologia staje się przewlekła.
Przewlekłe zapalenie pęcherza moczowego objawia się następującymi objawami:
W zaawansowanej postaci zapalenia kanału łzowego skóra na powiekach staje się cienka, wiotka, łatwo się rozciąga. Częste procesy zapalne w okolicach powiek, przewody łzowe prowadzą do tworzenia zwężenia i krzepnięcia przewodów łzowych.
Po badaniu wzrokowym okulista może przepisać pacjentowi następujące badania:
Leczenie kanału łzowego zależy od ciężkości reakcji zapalnej. Zaleca się miejscowe i, jeśli to konieczne, ogólne leczenie przeciwbakteryjne.
Zapalony kanał łzowy jest płukany specjalnym roztworem o właściwościach dezynfekujących.
Dalsze leczenie będzie zależało od postaci choroby, przyczyny patologii i wieku pacjenta.
W przypadku zaniedbania zapalenia przewodu łzowego mogą być wymagane następujące procedury chirurgiczne:
Dacryadenitis jest ostrym lub przewlekłym zapaleniem gruczołu łzowego. Wizualnie zaznaczony obrzęk górnej powieki. U dzieci w wieku przedszkolnym występuje ostra postać choroby, która występuje w wyniku infekcji u dzieci (szkarlatyna, odry i ślinianki przyusznej).
U dorosłych zapalenie osierdzia jest rzadkie, głównie na tle grypy, zapalenia migdałków, reumatyzmu i duru brzusznego. Zwykle występuje w postaci przewlekłej lub podostrej.
Ostre zapalenie ścięgna występuje jako powikłanie powszechnych chorób: grypy, zapalenia płuc, zapalenia migdałków, odry, szkarlatyny itp. Choroba jest jednostronna i obustronna.
Choroba zaczyna się od ciężkiego zaczerwienienia i obrzęku górnej, zewnętrznej części powieki. Charakteryzuje się suchością oka, bólem, gorączką, opadaniem powieki, pominięciem gałki ocznej z powodu obrzęku. Jeśli podniesiesz górną powiekę, zobaczysz znaczny obrzęk gruczołu łzowego. Z reguły ostra postać choroby trwa 10-15 dni.
W przypadku przewlekłej postaci zapalenia ścięgna, gruczoł łzowy jest nieco obrzęknięty i powiększony, bezbolesny przy badaniu dotykowym. Może również wystąpić niewielka opadanie powieki, nieznaczne przekrwienie błony spojówkowej, normalne wytwarzanie łez, nie zakłócają ruchów oczu. Choroba może rozwinąć się w ciągu kilku miesięcy.
Badanie tej patologii oka rozpoczyna się od badania zewnętrznego w gabinecie okulisty.
W ostrej postaci choroby możliwe są następujące metody diagnostyczne:
W celu zbadania postaci przewlekłej dodaje się następujące badania:
W niektórych przypadkach można przypisać dodatkowe metody, takie jak test Mantoux, prześwietlenie klatki piersiowej, biopsja ślinianek lub biopsja tkanki płucnej.
Leczenie ostrej postaci choroby przeprowadza się najczęściej metodami terapeutycznymi, w tym mianowaniem leków przeciwzapalnych, przeciwbólowych, przeciwbakteryjnych, a także zabiegów fizjoterapeutycznych (UHF, „suche ciepło”).
Gdy powstaje ropień gruczołu łzowego, stosuje się interwencje chirurgiczne, które obejmują otwarcie ropnia i dezynfekcję rany.
Terapia przewlekłej postaci zapalenia ścięgna ma na celu zwalczanie głównych chorób. Antybiotyki i inne leki są przepisywane domięśniowo lub domięśniowo.
Leczenie zapalenia układu łzowego i gruczołu łzowego powinno być zaufane tylko doświadczonym specjalistom. Tylko oni mogą zidentyfikować przyczyny patologii i zalecić odpowiednią terapię.
Możesz również skorzystać z poniższych formularzy, aby zadać pytanie naszemu specjalistowi, umówić się na wizytę w klinice lub zamówić oddzwonienie. Zadaj pytanie lub wskaż problem, z którym chciałbyś się z nami skontaktować, a my skontaktujemy się z Tobą jak najszybciej, aby wyjaśnić informacje.
http://www.mediccity.ru/directions/625Narządy łzowe wytwarzają łzy i odprowadzają je do jamy nosowej. Do normalnego nawilżenia narządu wzroku konieczne jest nie więcej niż 1 ml łez dziennie. W niektórych chorobach wytwarza więcej lub mniej niż norma.
Istnieją funkcjonalne zaburzenia gruczołu łzowego i jego stanu zapalnego. Zaburzenie funkcji gruczołu łzowego objawia się w postaci jego nadczynności lub niedoczynności. W pierwszym przypadku płyn łzowy jest wydalany bardziej niż normalnie, aw drugim - mniej. Nadczynność gruczołu łzowego może rozwinąć się w wyniku bodźców odruchowych lub zaburzeń unerwienia. Hipofunkcja gruczołów łzowych jest jednym z przejawów zespołu Sjogrena.
Izolowane zapalenie gruczołu łzowego jest dość rzadkie. W większości przypadków jest to spowodowane chorobami zakaźnymi: szkarlatyną, grypą, zakażeniami wirusowymi układu oddechowego. W przypadku patologii narządów łzowych pacjentów trwa uporczywe uporczywe wydzielanie płynu łzowego. W wyniku zapalenia lub urazowego uszkodzenia spojówek powiek dochodzi do patologicznych zmian w nakłuciach łzowych, takich jak wywinięcie, zwichnięcie, skurcz lub obliteracja.
Najczęściej występuje odwrócenie dolnego punktu łzowego. Proces zapalny przewodu łzowego jest tylko drugorzędny. Pojawia się na tle zapalenia spojówek.
W niektórych przypadkach określa się atonię kanalików łzowych. Charakteryzuje się ujemnym testem rurkowym z wolnym prześwitem kanalików łzowych i normalnym stanem otworu łzowego.
W wyniku uszkodzenia i zapalenia przewodu łzowego może wystąpić zwężenie i obliteracja. Dacryocystitis (zapalenie łzowego SAC) jest wykrywane dość często. Cechą przewlekłego zapalenia pęcherza moczowego jest to, że rozwija się w wyniku zamknięcia światła kanału łzowo-nosowego.
Diagnoza chorób narządów łez rozpoczyna się od ich badania. W celu zbadania powiekowej części gruczołu łzowego pacjent proszony jest o obrócenie badanego oka do nosa i do dołu, a następnie obrócenie górnej powieki. Z pomocą palpacji bada się orbitalną część gruczołu łzowego.
Badanie funkcjonalne przewodów łzowych polega na badaniu kanalikowym i nosowym. Test kanalikowy przeprowadza się w celu sprawdzenia zdolności ssania punktów łzowych, kanalików i worka łzowego oraz odsysania nosa w celu określenia drożności przewodów łzowych. W worku spojówkowym wkrapla się 2 krople 1% roztworu fluoresceiny lub 3% roztworu kolargolu. Sonda z nawilżoną watą wprowadzana jest do dolnego kanału nosowego. Jeśli farba pojawiła się na wełnie w ciągu pierwszych 5 minut, próbkę uznaje się za pozytywną. Uważa się, że spowolnienie następuje, gdy farba pojawia się w przedziale czasowym od 6 do 20 minut, a ujemna, jeśli czas ten jest dłuższy niż 20 minut, lub nie może być w ogóle wykryta.
Możliwe jest również, w celu diagnostycznym, płukanie łez 0,9% roztworem chlorku sodu po przeprowadzeniu znieczulenia oka 0,3% roztworem lidokainy lub 0,25% roztworem dikainy. W celach diagnostycznych nie wykonuje się wykrywania kanału łzowo-nosowego.
Ponadto, w celu określenia biernej drożności przewodów łzowych dla cieczy, są one myte. Aby to zrobić, weź tępą kaniulę, która jest noszona na strzykawce, i delikatnie wstrzyknij ją w punkt łzowy. Dostarczany jest 0,02% roztwór furatsiliny lub izotoniczny roztwór chlorku sodu. Jeśli drożność przewodów łzowych nie jest osłabiona, płyn swobodnie wpływa do tacy z odpowiednich nozdrzy.
W przypadku zatarcia przewodów łzowych, wstrzyknięty płyn do nosa nie przechodzi i płynie z przeciwnego lub tego samego punktu łzowego do worka spojówkowego. Radiografia z kontrastem pozwala uzyskać najbardziej kompletne informacje na temat poziomu naruszenia i stopnia drożności przewodów łzowych. Badanie przez otolaryngologa pozwala zidentyfikować cechy anatomiczne struktury jamy nosowej, a także różne zmiany patologiczne w tym obszarze. Badanie Rhinological pozwala okulistom określić taktykę leczenia pacjentów patologią usuwania łez.
W leczeniu atonii kanalików łzowych okuliści zalecają elektroforezę nowokainy i chlorku wapnia, a także darsonwalizację regionu kanalików łzowych. Zwężenie lub zatkanie przewodu łzowego wymaga plastycznego odtworzenia jego światła. Jeśli występuje zwężenie przewodu nosowego, najpierw przemywa się je roztworami zawierającymi enzymy proteolityczne, a następnie przeprowadza się starannie sondowanie testowe. W przewlekłym zapaleniu pęcherza moczowego i obliteracji kanału łzowo-nosowego wykonywana jest operacja - dakryocystorynostomia.
Dacryadenitis (zapalenie gruczołu łzowego) jest ostry lub przewlekły.
Ostre zapalenie dakryadencingu rozwija się głównie po takich chorobach zakaźnych:
Dacryadenitis jest powikłaniem tych chorób. Często rozwija się z jednej strony, ale czasami jest dwustronny. Początkowo obrzęk i przekrwienie pojawiają się w zewnętrznej części powieki. Pacjenci obawiają się bólu w tym miejscu. Gałka oczna jest przesuwana do nosa i do dołu, gdy patrzy się na zewnątrz i do góry, ruchliwość oka jest ograniczona. Kiedy ściągasz górną powiekę, możesz zobaczyć część gruczołu łzowego, który wybrzusza się w przejściowej fałdzie. Wzrastają regionalne węzły chłonne, wzrasta temperatura ciała, ogólne złe samopoczucie i obawy o ból głowy.
Zwykle ostre dacryadenitis trwa od 10 do 15 dni. Czasami gruczoł łzowy może się ropieć. Często jest to ropień. Ropa z ropnia może otworzyć się do worka spojówkowego przez celulozę parabulbarną lub nawet przez skórę górnej powieki. W większości przypadków choroba ma łagodny przebieg, a naciek jest odwrócony.
W celu skutecznego leczenia, leczenie ostrego zapalenia dakryodenicznego jest zalecane w leczeniu choroby podstawowej. Obejmuje antybiotyki doustne (doksytromycyna, maxaksyna, ampicylina, oksacylina, metacyklina) lub ich podawanie domięśniowe (gentamycyna, penicylina, netromycyna). Preparaty sulfaamidowe (sulfadimezyna, norsulfazol, sulfapirydazyna sodowa, etazol) są również podawane doustnie. W przypadku silnego bólu wskazane jest stosowanie leków przeciwbólowych (analgin), niespecyficznych leków przeciwzapalnych (diklofenaku, ibuprofenu). W nocy możesz brać tabletki nasenne.
Miejscowe leczenie ostrego zapalenia żołądka:
Jeśli uformował się ropień, przeprowadza się leczenie chirurgiczne (rozwarstwienie i drenaż).
Przyczyną przewlekłego zapalenia pęcherza moczowego mogą być różne choroby:
Czasami choroba jest pierwotna.
W rejonie gruczołu łzowego powstaje obrzęk, który jest dość gęsty w dotyku. Wchodzi głęboko na orbitę. Skóra na uszczelce zwykle nie ulega zmianie. Obracając górną powiekę w górnym zewnętrznym narożniku, pojawia się występ gruczołu powiekowego, powiększony. Choroba jest jednostronna lub obustronna. Postępuje bez wyraźnych oznak zapalenia.
Jeśli etiologia gruźlicy dacryadenitis, a następnie na radiogramie, można zobaczyć charakterystyczne ogniska zwapnienia. Istnieją również objawy gruźlicy, jak powiększone węzły chłonne szyjne, jak również pozytywne reakcje na Mantoux i Pirque. Aby zidentyfikować syfilityczną naturę choroby, starannie zbiera się historię i wykonuje testy serologiczne.
Leczenie przewlekłego zapalenia stawu skokowego polega na różnych lokalnych procedurach termicznych, terapii UHF. Przepisuj leki do leczenia choroby podstawowej. W zależności od jego etiologii przeprowadza się leczenie lekami sulfonamidy i antybiotykami. Jeśli występuje tępy przebieg zapalenia dakryadenckiego, w dawkach przeciwzapalnych przepisywane jest promieniowanie rentgenowskie regionu łzowego.
W przypadku etiologii gruźlicy dacryadenitis leczenie prowadzone jest we współpracy ze specjalistą od gruźlicy. Pacjenci są przepisywani przez 10 dni w 500 000 jednostek siarczanu streptomycyny, przez 2 miesiące do PAS 0,5 g, a także przez ftivazid przez 2-3 miesiące. Jeśli występuje syfilityczne zapalenie diademii, wówczas wenerolog przepisuje określone leczenie.
Przewlekłe zapalenie mieczy jest chorobą Mikulicha. Charakteryzuje się symetrycznym postępującym wzrostem gruczołów łzowych i ślinowych, który jest spowodowany chorobą układową układu limfatycznego. Eksperci uważają, że podstawą tej choroby jest patologia układu krwiotwórczego. Należy do grupy limfodenoz aleukemicznych i białaczki limfocytowej fonicznej.
Proces patologiczny w większości przypadków rozwija się po obu stronach. Gruczoły łzowe stają się obrzęknięte, ich badanie dotykowe jest bolesne. Z nadmiernym wzrostem gruczołów łzowych gałka oczna może poruszać się w dół i ku nosowi, częściowo do przodu. Gruczoły o gęstej konsystencji, nie ropią. Ślinianki (ślinianki przyuszne, podżuchwowe, a czasem podjęzykowe), jak również odpowiednie węzły chłonne, mogą się powiększać. Pacjenci obawiają się suchości w jamie ustnej, może rozwinąć się próchnica, „suche” zapalenie spojówek. Czasami w tym samym czasie gruczoł ślinowy i łzowy pęcznieją z tej samej strony.
Konieczne jest przeprowadzenie diagnostyki różnicowej choroby Mikulicha z chłoniakami oczodołowymi, którym nie towarzyszy uszkodzenie gruczołów ślinowych. Aby określić charakter choroby, przeprowadzono badanie punktowego szpiku kostnego i składu krwi obwodowej. W takim przypadku konieczne jest skonsultowanie się z hematologiem.
Zalecane leczenie lekami arsenowymi (1% roztwór arsenianu sodu, roztwór „Duplex” - 1% roztwór arsenianu sodu i 0,1% wodny roztwór azotanu strychniny). Zastosowano również roztwór arsenianu potasu, mielosanu i dopanu. Wykonaj transfuzję krwi. W niektórych przypadkach po radioterapii są dobre wyniki.
Hipofunkcja gruczołów łzowych lub zespół Sjogrena jest przewlekłą chorobą, której objawem jest zmniejszenie produkcji płynu łzowego. Do tej pory etiologia i patogeneza choroby nie została ostatecznie ustalona. Uważa się, że jest to manifestacja reakcji alergicznej lub rodzaju kolagenozy, prawdopodobnie neuroinfekcji.
W początkowej fazie choroby notuje się obrzęk spojówek, przekrwienie pod nabłonkiem przesiękowym i zwyrodnienie nabłonkowe. Następnie spojówka staje się cienka i zanika. Kobiety podatne na choroby ponad 40 lat. Z reguły choroba zaczyna się równocześnie z początkiem menopauzy. Czasami zespół Sjogrena może również występować w młodszym wieku.
Istnieją 3 etapy choroby:
Następuje stopniowy początek i rozwój procesu patologicznego. Choroba ma przewlekły przebieg z remisjami. Pacjenci skarżą się na swędzenie, uczucie ciała obcego za powieką, pieczenie i światłowstręt. Podczas płaczu łzy nie wyróżniają się, notuje się podrażnienie oczu. W worku spojówkowym pojawia się lepka wydzielina w postaci włókien, które składają się z komórek śluzu i komórek nabłonkowych. Mogą rozciągać się na kilka centymetrów.
Spojówka powiek jest umiarkowanie przekrwiona. Można zauważyć jej przerost brodawkowaty. Rogówka w dolnej części ma matowy kolor, aw jej nabłonku określono liczne małe okrągłe szare ogniska i defekty ogniskowe. Po wkropleniu 1% roztworu fluoresceiny do worka spojówkowego za pomocą badania biomikroskopowego, możliwe jest ujawnienie ledwo zauważalnych naruszeń integralności spojówki spojówki i nabłonka rogówki. Funkcja gruczołów ślinowych jest drastycznie zmniejszona, w łzach obserwuje się zmniejszone stężenie lizozymu. W zależności od tego, jak dotknięta jest rogówka, rozwija się upośledzenie widzenia. Proces patologiczny zwykle rozwija się z dwóch stron.
Po pewnym czasie funkcje innych narządów są naruszane. Pojawia się suchość skóry, języka, błony śluzowej jamy ustnej, nosogardzieli i narządów płciowych. Rozwija się próchnica zębów i przewlekłe zapalenie wielostawowe. Nastąpił wzrost temperatury ciała, zmiany w składzie krwi (eozynofilia, zwiększony ESR, wzrost zawartości gamma globuliny). Upośledzona jest również funkcja wątroby, narządów trawiennych, układu moczowego i sercowo-naczyniowego. Choroba trwa dość długo z okresowym zaostrzeniem.
Leczenie objawowe stosuje się w leczeniu choroby:
Zapalenie pęcherza moczowego jest zapaleniem worka łzowego. Jest ostry lub przewlekły.
Ostre zapalenie pęcherza moczowego jest ropnym zapaleniem ścian worka łzowego. Najczęściej rozwija się na podstawie przewlekłego procesu zapalnego. Gdy stan zapalny przechodzi w otaczającą tkankę, może powstać flegma worka łzowego.
Oznaki ostrego zapalenia pęcherza moczowego to zaczerwienienie skóry i bolesny obrzęk w okolicy worka łzowego. Powieki stają się spuchnięte, szczelina oka zwężona lub zamknięta. Obraz kliniczny choroby często przypomina róży skóry twarzy, ale w przeciwieństwie do tego, zaczerwienienie nie ma wyraźnych granic. Początkowo obrzęk w okolicy worka łzowego jest gęsty, ale po kilku dniach staje się bardziej miękki. Obszar skóry powyżej staje się żółty, tworzy się ropień. Czasami otwiera się spontanicznie. Po otwarciu ropnia zapalenie stopniowo ustępuje. Może powstać przetoka worka łzowego, z której uwolniona zostanie łza lub ropa.
Zalecane leczenie lokalne:
Po utworzeniu ropnia jest on otwierany, a po ustąpieniu ostrych zjawisk zapalnych wykonuje się dakryocystorynostomię.
Przyczyną przewlekłego zapalenia pęcherza moczowego jest zawsze obliteracja kanału łzowo-nosowego. W przypadku naruszenia jego drożności łzy i drobnoustroje chorobotwórcze pozostają w worku łzowym. Prowadzi to do zapalenia błony śluzowej. Objawami przewlekłego zapalenia pęcherza moczowego są uporczywe łzawienie i obrzęk worka łzowego. Z punktów łzowych, gdy naciska się na położenie łzowego SAC, pojawia się ropne lub śluzoworurkowe wydzielanie. Hiperemiczna fałda półksiężycowata, spojówka powiekowa i łzowy łzowy.
Podczas badania pacjenta wykonuje się test donosowy z użyciem fluoresceiny lub kołnierza. To będzie negatywne, to znaczy zabarwiony płyn w jamie nosowej nie przechodzi. Jeśli przewlekłe zapalenie utrzymuje się przez długi czas, może wystąpić ektopia (ciężkie rozdęcie) worka łzowego. Następnie skóra na rozciągniętej torbie łez staje się cieńsza i świeci przez skórę niebieskawym kolorem.
Przewlekłe zapalenie pęcherza moczowego jest niebezpieczne, ponieważ ropne wydzieliny mogą bardzo łatwo zainfekować rogówkę jej powierzchownym uszkodzeniem. To często prowadzi do owrzodzenia.
Wykonuje się leczenie chirurgiczne choroby - wykonuje się dakryocystorynostomię. W celu zmniejszenia zjawiska zastoinowego i zapalnego w worku łzowym, przed operacją, rano i wieczorem, zaleca się, aby pacjent naciskał obszar worka łzowego w celu usunięcia zawartości. Następnie dokładnie umyć bieżącą wodą i zaaplikować krople dezynfekujące i przeciwzapalne.
Aby zreorganizować spojówkę, lekarze przepisują takie leki:
Wpuszczają także krople do oczu Garazon, Tsipromed, Vitabact, Maksitrol lub Prenatsid. Woreczek spojówkowy przemywa się 2% roztworem kwasu borowego, furatsiliny lub nadmanganianu potasu. Zapalenie zmniejsza się po wkropleniu do worka spojówkowego kortykosteroidów (0,3% roztwór prednizolonu, zawiesina hydrokortyzonu 1-2,5% lub roztwór 0,1% deksametazonu), a także kropli do oczu Sofradex.
Jeśli niedrożność kanału nosowego u noworodków może również rozwinąć zapalenie pęcherza moczowego. Faktem jest, że w kanale nosowym znajduje się wtyczka lub folia żelatynowa. Powinien rozwiązać się przed narodzinami dziecka lub w pierwszych tygodniach życia. Jeśli tak się nie stanie, łza zastygnie, pojawi się łzawienie. Z worka spojówkowego oka uwalniane jest wydzieliny śluzowe lub śluzowo-ropne. Spojówka staje się hiperemiczna, z naciskiem na lokalizację łzowego SAC pojawia się śluzowo-ropna wydzielina z nakłuć łzowych.
Leczenie zapalenia pęcherza moczowego u noworodków należy przepisać natychmiast po wykryciu choroby. Po pierwsze, w celu rozbicia filmu, który zamyka kanał nosowo-łzowy, wykonuje się masaż jogiczny przez 2-3 dni. Jeśli po tym nie nastąpi, wykonaj sondowanie kanału przez dolny punkt łzowy za pomocą cienkiej sondy Bowmana. Następnie przewody łzowe przemywa się roztworami antybiotyków, chymotrypsyny lub 2% roztworu kwasu borowego. Wykonuje się również wkraplanie 10% roztworu soli sodowej sulfapiridazyny, 20% roztworu soli sodowej sulfacylu, 0,02% roztworu furaciliny, 2% roztworu kolargolu lub 0,25% roztworu lewomycetyny.
Zapalenie przewodów łzowych nazywa się zapaleniem kanalików. Występuje w wyniku zapalenia worka łzowego, spojówki i kanału łzowo-nosowego. Proces zapalny wywoływany jest przez grzyby pasożytnicze, mikroorganizmy ropotwórcze.
Po przyciśnięciu skóry w kanaliku występuje nieznaczny obrzęk, przekrwienie i ból. Usta punktów łzowych stają się rozszerzone, przekrwione i obrzęknięte. Z otworów łzowych uwalnia się wydzielina śluzowo-ropna. Istnieje stagnacja łez, pacjenci skarżą się na wyraźne łzawienie. Jeśli przyczyną choroby są grzyby, to z przewodów łzowych z naciskiem na obszar kanałów łzowych wyróżniają się małe żółte masy.
Leczenie zapalenia kanalików jest następujące:
W przypadku grzybiczego charakteru choroby zaleca się wkraplanie 1% roztworu nystatyny, 1-2,5% roztworu leworyny, roztworu amfoterycyny B w stężeniu 0,25-0,5%.Jeśli choroba nie jest uleczalna, przewód łzowy jest wycinany i zdrapywany z jego zawartości. Rana chirurgiczna jest traktowana 1-2% roztworem jodu alkoholowego.
Poniżej podajemy kliniki okulistyczne w Moskwie, gdzie można poddać się diagnozie i leczeniu chorób gruczołu łzowego, worka i kanalików.
http://mosglaz.ru/blog/item/1828-zabolevaniya-sleznoj-zhelezy.html