Ludzkie oko w swojej strukturze przypomina urządzenie kamery. W tym przypadku soczewka, rogówka i źrenica, które przepuszczają światło i skupiają wiązkę na siatkówce, załamując promienie, służy jako soczewka. Obiektyw ma możliwość zmiany krzywizny, podczas gdy działa jak autofokus, który pozwala szybko dostosować się z bliskich obiektów do odległych. Siatkówka jest podobna do filmu fotograficznego lub matrycy aparatu cyfrowego i rejestruje dane, które są następnie przesyłane do centralnych struktur mózgu w celu dalszej analizy.
Złożona struktura anatomiczna oka jest bardzo delikatnym mechanizmem i podlega różnym wpływom zewnętrznym i patologiom, które występują na tle zaburzonego metabolizmu lub chorób innych układów organizmu.
Ludzkie oko to sparowany organ, którego struktura jest bardzo złożona. Dzięki pracy tego ciała osoba otrzymuje najwięcej (około 90%) informacji o świecie zewnętrznym. Pomimo cienkiej i złożonej struktury, oko jest niezwykle piękne i indywidualne. Istnieją jednak wspólne cechy w jego strukturze, które są ważne dla wykonywania podstawowych funkcji systemu optycznego. W procesie rozwoju ewolucyjnego nastąpiły znaczące zmiany w oku, w wyniku czego tkanki o różnym pochodzeniu (nerwy, tkanka łączna, naczynia krwionośne, komórki pigmentowe itp.) Znalazły swoje miejsce w tym wyjątkowym narządzie.
Kształt oka jest podobny do kuli lub kuli, więc ciało to nazywane jest gałką oczną. Jego struktura jest raczej łagodna, w związku z czym zaprogramowany jest charakter śródkostnego ułożenia oka. Wnęka orbity niezawodnie chroni oko przed zewnętrznymi wpływami fizycznymi. Przód gałki ocznej pokryty jest powiekami (górną i dolną). Aby zapewnić mobilność oka, istnieje kilka sparowanych mięśni, które działają dokładnie i harmonijnie, aby zapewnić widzenie obuoczne.
Do powierzchni oka cały czas było mokro, gruczoły łzowe stale uwalniają płyn, który tworzy najcieńszy film na powierzchni rogówki. Nadmiar łez spływa do przewodu łzowego.
Spojówka jest najbardziej zewnętrzną kopertą. Oprócz samej gałki ocznej pokrywa ona wewnętrzną powierzchnię powiek.
Biała skorupa oka (twardówka) ma największą grubość i chroni wewnętrzne struktury, a także utrzymuje ton oka. W obszarze przedniego bieguna twardówki z białego staje się przezroczysty. Zmienia się także jego kształt: wygląda jak szkło zegarkowe. Ta twardówka ma nazwę rogówki. Zawiera dużą liczbę receptorów, dzięki czemu powierzchnia rogówki jest bardzo wrażliwa na wszelkie efekty. Ze względu na specjalny kształt rogówka jest bezpośrednio zaangażowana w załamanie i skupienie promieni światła pochodzących z zewnątrz.
Region przejścia między twardówką a rogówką nazywany jest rąbkiem. W tym miejscu zlokalizowane są komórki macierzyste, które biorą udział w regeneracji i odnowie zewnętrznych warstw błony rogówkowej.
Wewnątrz twardówki znajduje się pośrednia naczyniówka. Jest odpowiedzialna za karmienie tkanek i dostarczanie tlenu przez naczynia krwionośne. Uczestniczy również w utrzymaniu tonów. Sama naczyniówka składa się z naczyniówki, przylegającej do twardówki i siatkówki, oraz tęczówki z ciałem rzęskowym, zlokalizowanej w przedniej części oka. Struktury te mają szeroką sieć naczyń i nerwów.
Ciało rzęskowe jest nie tylko ośrodkiem nerwowym, ale także narządem wewnątrzwydzielniczym i mięśniowym, który odgrywa ważną rolę w syntezie płynu wewnątrzgałkowego i odgrywa ważną rolę w procesie akomodacji.
Z powodu pigmentu tęczówki ludzie mają inny kolor oczu. Ilość pigmentu określa kolor tęczówki, która może być jasnoniebieska lub ciemnobrązowa. W centralnej części tęczówki znajduje się dziura, zwana źrenicą. Przez nią promienie światła przenikają przez gałkę oczną i spadają na siatkówkę. Co ciekawe, tęczówka i sama naczyniówka z różnych źródeł są unerwione i zaopatrzone w krew. Znajduje to odzwierciedlenie w wielu procesach patologicznych zachodzących wewnątrz oka.
Pomiędzy rogówką a tęczówką znajduje się przestrzeń zwana komorą przednią. Kąt utworzony przez sferyczną rogówkę i tęczówkę nazywany jest kątem przedniej komory oka. W tym obszarze znajduje się żylny system drenażowy, który zapewnia odpływ nadmiaru płynu wewnątrzgałkowego. Bezpośrednio do tęczówki za soczewką, a następnie do ciała szklistego. Soczewka jest dwuwypukłą soczewką, zawieszoną na zestawie wiązadeł, które przyczepiają się do procesów ciała rzęskowego.
Za tęczówką i przed soczewką znajduje się tylna komora oka. Obie komory są wypełnione płynem wewnątrzgałkowym (ciecz wodnista), który krąży i jest stale aktualizowany. Dzięki temu składniki odżywcze i tlen są dostarczane do soczewki, rogówki i niektórych innych struktur.
Głębsza jest skorupa siatki. Jest bardzo cienka i wrażliwa, składa się z tkanki nerwowej i znajduje się w tylnej 2/3 gałki ocznej. Z komórek nerwowych siatkówki wypływają włókna nerwu wzrokowego, który przekazuje informacje do wyższych centrów mózgu. W tym ostatnim informacje są przetwarzane i uzyskiwany jest prawdziwy obraz. Z wyraźnym ogniskowaniem promieni na siatkówce, obraz jest przekazywany do mózgu wyraźny, aw przypadku rozogniskowania - niewyraźny. W warstwie siatkowej znajduje się strefa nadwrażliwości (plamka żółta), która odpowiada za widzenie centralne.
W samym środku gałki ocznej znajduje się ciało szkliste, które jest wypełnione przezroczystą galaretowatą substancją i zajmuje większość oka. Jego główną funkcją jest utrzymanie wewnętrznego tonu, a także załamanie promieni.
Funkcja oka jest optyczna. W tym systemie wyróżnia się kilka ważnych struktur: soczewka, rogówka i siatkówka. To właśnie te trzy elementy są głównie odpowiedzialne za przekazywanie informacji zewnętrznych.
Rogówka ma najwyższą moc refrakcyjną. Ona przechodzi promienie, które dalej przechodzą przez źrenicę, która działa jak przepona. Główną funkcją źrenicy jest regulowanie ilości promieni świetlnych, które przeniknęły do oka. Wskaźnik ten zależy od ogniskowej i pozwala uzyskać wyraźny obraz o wystarczającym stopniu oświetlenia.
Soczewka ma również moc refrakcyjną i transmisyjną. Jest odpowiedzialny za skupienie promieni na siatkówce, która odgrywa rolę filmu lub matrycy.
Płyn wewnątrzgałkowy i ciało szkliste mają małą refrakcję, ale wystarczającą przepuszczalność. Jeśli ich struktura wykazuje zmętnienie lub dodatkowe wtrącenia, jakość widzenia znacznie się zmniejsza.
Po przejściu światła przez wszystkie przezroczyste struktury oka na siatkówce powinien powstać wyraźny odwrócony obraz w mniejszej wersji.
Ostateczna transformacja informacji zewnętrznej następuje w centralnych strukturach mózgu (korze potylicznej).
Oko jest bardzo złożone, a zatem naruszenie co najmniej jednego połączenia strukturalnego wyłącza najcieńszy układ optyczny i niekorzystnie wpływa na jakość życia.
http://mosglaz.ru/blog/itemlist/category/66-stroenie-glaza.htmlDoświadczyłeś problemów ze wzrokiem, przyszedłeś do okulisty, a on zaczął przewijać z niezrozumiałymi terminami i definicjami podczas badania i konsultacji - czy to znajoma sytuacja? Aby zrozumieć, na czym polega problem, dlaczego powstał i jak się go pozbyć, pomoże minimalna wiedza na temat anatomii narządów wzroku. Na przykład, co to są kamery oka, jaka jest ich struktura i lokalizacja, funkcje i znaczenie dla jakości widzenia?
Odpowiedzi na te pytania pomogą ci czuć się bardziej komfortowo z problemami z oczami i lepiej współdziałać z lekarzami. Ponadto oczy są unikalnym i najbardziej złożonym w swojej strukturze ludzkim organem, w którym wszystko jest przemyślane i działa bardzo płynnie. Dlatego urządzenie gałki ocznej i jej wartość będą interesujące nawet dla tych, którzy do tej pory dobrze widzieli i nie zwracali się do optyka.
Wewnątrz gałki ocznej stale krąży specjalny płyn. W swoim składzie jest podobny do osocza krwi i zawiera wszystkie pierwiastki śladowe niezbędne do prawidłowego odżywiania tkanki oka. Jego objętość jest niezmieniona, wynosi od 1,23 do 1,32 centymetra sześciennego. Sam płyn wewnątrzgałkowy jest całkowicie przezroczysty (pod warunkiem, że oko jest zdrowe). Takie właściwości pozwalają mu swobodnie przekazywać światło do siatkówki i soczewki oraz zapewniają wyraźny obraz.
Jeśli oczy danej osoby są w porządku, porusza się swobodnie od połowy do drugiej. Te dwie części nazywane są przednią komorą oka i tylną komorą oka. Funkcjonalnie przednia kamera przekracza tylną kamerę, im bardziej szczegółowy zostanie opisany poniżej. Jego struktura jest dość skomplikowana, znajduje się między opalizującym a rogówką.
Głębokość komory przedniej nie jest taka sama na całym obwodzie. W środku oka, na źrenicy, może osiągnąć 3,5 mm. Wzdłuż krawędzi głębokość jest mniejsza, gdy kamera się zwęża. To właśnie zmiany kąta i głębokości komory przedniej mogą wykryć patologiczne zaburzenia oka podczas badania i wybrać odpowiednie leczenie.
Na przykład rozszerzanie obwodowe komory przedniej często występuje po usunięciu soczewki metodą fakoemulsyfikacji (rozpuszczanie soczewki za pomocą specjalnej substancji i późniejsze usunięcie powstałej emulsji za pomocą specjalnych narzędzi). Zwężenie jest zwykle odnotowywane w oderwaniu naczyniówki.
Zaraz za przednią kamerą znajduje się tył. Na tylnej ścianie ogranicza się do obiektywu, a z przodu - tęczówki. W nim, w procesach rzęskowych ciała rzęskowego, wytwarzana jest wilgoć oka. We wnęce tylnej części aparatu znajduje się duża liczba cienkich pasm tkanki łącznej. Są to tak zwane więzadła Zinna, z jednej strony penetrujące strukturę soczewki, az drugiej strony przechodzące do ciała rzęskowego. To właśnie te więzadła regulują kurczenie się soczewki i dają możliwość wyraźnego widzenia.
Od tyłu kamery płyn wewnątrzgałkowy przepływa do przodu przez otwór źrenicy, rozprzestrzenia się w rogach obwodowych i wraca na tył aparatu. Proces ten jest stale utrzymywany ze względu na różne ciśnienie w naczyniach wzroku. W tym przypadku kąty komory przedniej pełnią w tym przypadku rolę systemu drenażowego. Duże znaczenie ma wielkość kąta, ponieważ od tego zależy również prawidłowa cyrkulacja cieczy. Jeśli kąt komory przedniej jest zablokowany, wypływ płynu jest zaburzony, wzrasta ciśnienie wewnątrzgałkowe i rozwija się jaskra z zamkniętym kątem przesączania.
I często diagnozuje się zaćmę siatkówki. Zmiana objętości wilgoci z kolei prowadzi do zmiany ciśnienia wewnątrz oka, jeśli funkcje elementów tylnej komory odpowiedzialne za jej wytwarzanie są zaburzone. Funkcje komór oka są opisane bardziej szczegółowo poniżej.
Jest już jasne, że główną funkcją tylnej komory jest wytwarzanie wodnistego płynu, dzięki któremu ciśnienie jest normalnie utrzymywane w oczach. Dlaczego uważa się, że front jest funkcjonalnie ważniejszy? W strukturze oka przypisuje jej następujące role:
Kamera tylna uczestniczy również w transmisji światła i refrakcji. Ale jeśli funkcje przedniej kamery zostaną naruszone, tylna kamera pozostaje niewykorzystana. Oczywiste jest, że ostrość widzenia osoby zależy od dobrze skoordynowanej pracy dwóch kamer i wszystkich ich elementów.
Duże znaczenie ma prawidłowe funkcjonowanie systemu odwadniania, który obejmuje następujące elementy konstrukcyjne:
Przepona beleczkowata to mała, porowata i warstwowa siatka. Rozmiar porów nie jest taki sam, na zewnątrz stają się szersze. Z tego powodu krążenie krwi jest regulowane. Po pierwsze, płyn wewnątrzgałkowy przechodzi przez przeponę beleczkowatą do kanału hełmu, skąd wchodzi do twardówki. I już stamtąd, przez kanały kolektora wraca żylna zatoka twardówkowa.
Wszystkie te części są ze sobą ściśle powiązane i są w ciągłej interakcji. Dlatego trudno powiedzieć, który jest najważniejszy, a który jest drugorzędny. Wszystkie powinny działać płynnie, wtedy ciśnienie wewnątrzgałkowe będzie normalne i stabilne, co oznacza, że wizja też.
Wizja osoby ulegnie pogorszeniu, gdy zmieni się głębokość którejkolwiek z komór lub struktura i funkcje systemu odwadniającego zostaną osłabione. Istnieje szereg chorób spowodowanych zmianami patologicznymi w komorach oka. Są one podzielone na dwie duże grupy:
Do najczęstszych chorób wrodzonych i stanów patologicznych należą:
Spośród nabytych chorób najpowszechniejsze są:
Głębokość i właściwości aparatu mogą również ulec zmianie w przypadku niektórych operacji okulistycznych na oczy, na przykład po zdjęciu obiektywu. Oderwanie lub pęknięcie siatkówki powoduje zmianę grubości komory oka.
Uszkodzenie kamery można rozpoznać po jednym z następujących objawów:
Badanie instrumentalne często ujawnia zmętnienie rogówki.
Różne nowoczesne metody diagnostyczne są wykorzystywane do badania dna oka i dokładnej diagnozy. W zależności od zidentyfikowanych objawów i zaburzeń lekarz może zastosować następujące środki:
Ponadto lekarz zbada proces wytwarzania płynu w ciele rzęskowym tylnej komory oka i jego wypływ. Na podstawie uzyskanych wyników lekarz zdiagnozuje i określi najbardziej skuteczne taktyki leczenia. Jeśli metody konserwatywne okażą się niewłaściwe, przeprowadzona zostanie rekonstrukcja dotkniętych chorobą elementów oka.
Streszczenie: Przednie i tylne komory oka mają ogromne znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania narządów wzroku. Ich głównym celem - produkcja płynu wewnątrzgałkowego i zapewnienie jego krążenia. W tym przypadku funkcję wydzielania wykonuje tylna kamera, a przednia odpowiada za normalny wypływ wilgoci. A także te elementy zapewniają przepuszczalność światła i załamanie światła. Wraz z porażką którejkolwiek z komór rozwija się szereg patologii.
http://glaziki.com/obshee/chto-takoe-kamery-glazaLudzkie oko jest najbardziej złożonym organem po mózgu w ludzkim ciele. Najbardziej zdumiewające jest to, że w małej gałce ocznej jest tak wiele działających systemów i funkcji. System wizualny składa się z ponad 2,5 miliona części i jest w stanie przetworzyć ogromną ilość informacji w ułamku sekundy.
Skoordynowana praca wszystkich struktur oka, takich jak siatkówka, soczewka, rogówka, tęczówka, plamka, nerw wzrokowy, mięśnie rzęskowe, pozwala na prawidłowe funkcjonowanie i mamy doskonały wzrok.
Struktura ludzkiego oka przypomina kamerę. W roli soczewki znajdują się rogówka, soczewka i źrenica, które załamują promienie światła i skupiają je na siatkówce. Obiektyw może zmienić swoją krzywiznę i działa jak autofokus w aparacie - natychmiast dostosowuje dobre widzenie do bliskości lub odległości. Siatkówka, podobnie jak film, rejestruje obraz i wysyła go w postaci sygnałów do mózgu, gdzie jest analizowany.
1 - źrenica, 2 - rogówka, 3 - tęczówka, 4 - soczewka krystaliczna, 5 - ciało rzęskowe, 6 - siatkówka, 7 - błona naczyniowa, 8 - nerw wzrokowy, 9 - naczynia oczne, 10 - mięśnie oczu, 11 - twardówka, 12 - szklany korpus.
Złożona struktura gałki ocznej czyni ją bardzo wrażliwą na różne uszkodzenia, zaburzenia metaboliczne i choroby.
Ludzkie oko to unikalna i złożona para zmysłów, dzięki której otrzymujemy do 90% informacji o otaczającym nas świecie. Oko każdej osoby ma indywidualne cechy charakterystyczne dla niego. Ale ogólne cechy struktury są ważne dla zrozumienia, co oko jest od wewnątrz i jak to działa. Podczas ewolucji oka osiągnęła złożoną strukturę i są ze sobą ściśle powiązane struktury o różnym pochodzeniu tkankowym. Naczynia krwionośne i nerwy, komórki pigmentowe i elementy tkanki łącznej - wszystkie one stanowią główną funkcję widzenia - widzenia.
Oko ma kształt kuli lub kuli, więc zastosowano do niego alegorię jabłka. Gałka oczna jest bardzo delikatną strukturą, dlatego znajduje się w jamie kostnej czaszki - oczodole, gdzie jest częściowo zakryta przed możliwymi uszkodzeniami. Przód gałki ocznej chroni górne i dolne powieki. Swobodne ruchy gałki ocznej są zapewniane przez zewnętrzne mięśnie okulomotoryczne, których precyzyjna i harmonijna praca pozwala nam zobaczyć otaczający świat dwojgiem oczu, tj. lornetka.
Stałe nawilżanie całej powierzchni gałki ocznej zapewniają gruczoły łzowe, które zapewniają odpowiednią produkcję łez, które tworzą cienki ochronny film łzowy, a wypływ łez następuje poprzez specjalne łzy.
Najbardziej zewnętrzną skorupą oka jest spojówka. Jest cienka i przezroczysta, a także wyścieła wewnętrzną powierzchnię powiek, zapewniając łatwe przesuwanie się gałki ocznej i mruganie powiek.
Zewnętrzna „biała” skorupa oka - twardówka, jest najgrubszą z trzech błon oka, chroni wewnętrzne struktury i utrzymuje ton gałki ocznej.
Powłoka twardówki w środku przedniej powierzchni gałki ocznej staje się przezroczysta i ma wygląd wypukłego szkła do zegarka. Ta przezroczysta część twardówki nazywana jest rogówką, która jest bardzo wrażliwa dzięki obecności wielu zakończeń nerwowych w niej. Przezroczystość rogówki umożliwia przenikanie światła do wnętrza oka, a jego sferyczność zapewnia załamanie promieni świetlnych. Strefa przejściowa między twardówką a rogówką nazywa się rąbkiem. W tej strefie komórki macierzyste są zlokalizowane, aby zapewnić stałą regenerację komórek zewnętrznych warstw rogówki.
Następna powłoka jest naczyniowa. Linię twardówki od wewnątrz. Ze swojej nazwy jest jasne, że zapewnia dopływ krwi i odżywianie struktur wewnątrzgałkowych, jak również utrzymuje ton gałki ocznej. Choroid składa się z samej naczyniówki, która jest w bliskim kontakcie z twardówką i siatkówką oraz strukturami takimi jak ciało rzęskowe i tęczówka, które znajdują się w przednim odcinku gałki ocznej. Zawierają wiele naczyń krwionośnych i nerwów.
Kolor tęczówki określa kolor ludzkiego oka. W zależności od ilości pigmentu w jego zewnętrznej warstwie ma kolor od jasnoniebieskiego lub zielonkawego do ciemnobrązowego. W środku tęczówki znajduje się dziura - źrenica, przez którą światło wpada do oka. Ważne jest, aby zauważyć, że dopływ krwi i unerwienie naczyniówki i tęczówki ciałem rzęskowym są różne, co znajduje odzwierciedlenie w klinice chorób o zasadniczo jednolitej strukturze jako naczyniówki.
Przestrzeń między rogówką a tęczówką jest przednią komorą oka, a kąt utworzony przez obwód rogówki i tęczówki nazywany jest kątem komory przedniej. Dzięki temu kątowi wypływ płynu wewnątrzgałkowego następuje poprzez specjalny kompleksowy system drenażu do żył oka. Za tęczówką znajduje się soczewka, która znajduje się przed ciałem szklistym. Ma kształt dwuwypukłej soczewki i jest dobrze umocowany przez wiele cienkich więzadeł w procesach ciała rzęskowego.
Przestrzeń między tylną powierzchnią tęczówki, ciałem rzęskowym i przednią powierzchnią soczewki i ciała szklistego nazywa się tylną komorą oka. Komory przednie i tylne są wypełnione bezbarwnym płynem wewnątrzgałkowym lub cieczą wodną, która stale krąży w oku i myje rogówkę, soczewkę krystaliczną, jednocześnie je odżywiając, ponieważ struktury te nie mają własnych naczyń.
Siatkówka jest najbardziej wewnętrzna, najcieńsza i najważniejsza dla aktu widzenia. Jest to wysoce zróżnicowana tkanka nerwowa, która wyprowadza naczyniówkę w jej tylnej części. Włókna nerwu wzrokowego pochodzą z siatkówki. Niesie on całą informację otrzymaną przez oko w postaci impulsów nerwowych przez złożoną ścieżkę wizualną do naszego mózgu, gdzie jest przekształcany, analizowany i postrzegany jako obiektywna rzeczywistość. Na siatkówce obraz ostatecznie spada lub nie spada na obraz iw zależności od tego widzimy obiekty wyraźnie lub niezbyt mocno. Najbardziej wrażliwą i cienką częścią siatkówki jest obszar centralny - plamka. To plamka zapewnia nasze centralne widzenie.
Wnęka gałki ocznej wypełnia przezroczystą, nieco galaretowatą substancję - ciało szkliste. Utrzymuje gęstość gałki ocznej i leży w wewnętrznej powłoce - siatkówce, mocując ją.
W istocie i celu ludzkie oko jest złożonym układem optycznym. W tym systemie możesz wybrać kilka najważniejszych struktur. To jest rogówka, soczewka i siatkówka. Zasadniczo jakość naszej wizji zależy od stanu struktur transmisyjnych, załamujących i odbierających światło, stopnia ich przejrzystości.
Zatem oko jest bardzo złożone i zaskakujące. Zakłócenie stanu lub ukrwienia jakiegokolwiek elementu strukturalnego oka może niekorzystnie wpłynąć na jakość widzenia.
http://www.vseozrenii.ru/stroenie-glaza/Organ widzenia jest najważniejszym ze wszystkich ludzkich zmysłów, ponieważ około 80% informacji o świecie zewnętrznym, które dana osoba otrzymuje za pośrednictwem analizatora wizualnego.
Struktura ludzkiego oka jest dość złożona i wieloaspektowa, ponieważ w rzeczywistości oko jest całym wszechświatem składającym się z wielu elementów mających na celu rozwiązanie jego problemów funkcjonalnych.
Przede wszystkim warto zauważyć, że aparat okulistyczny jest systemem optycznym, który odpowiada za percepcję, dokładne przetwarzanie i przekazywanie informacji wizualnych. Skoordynowana praca wszystkich części składowych gałki ocznej ma na celu osiągnięcie tego celu.
Aparat do ochrony oczu
• Oczko jest pojemnikiem na kości dla oka. Ma kształt ściętej piramidy czworościennej, z wierzchołkiem skierowanym w stronę czaszki pod kątem 45%, o głębokości około 4-5 cm, o wymiarach 4 * 3,5 cm. Oprócz oka zawiera tłuszczowe ciało, nerw wzrokowy, mięśnie i naczynia krwionośne oka.
• Powieki (górna i dolna) chronią gałkę oczną przed różnymi przedmiotami. Zamykają się nawet wtedy, gdy powietrze porusza się i przy najmniejszym dotyku do rogówki. Przy pomocy mrugających ruchów powiek, drobne cząsteczki kurzu są usuwane z powierzchni gałki ocznej, a płyn łzowy jest równomiernie rozłożony. Wolne krawędzie powiek ściśle przylegają do siebie, gdy są zamknięte. Na krawędzi powiek rosną rzęsy. Chronią także oko przed małymi przedmiotami i kurzem. Skóra powiek jest cienka, łatwo zbiera się w fałdach. Pod skórą powiek znajdują się mięśnie: okrągły mięsień oka, przez który powieki się zamykają, oraz mięsień, który unosi górną powiekę. Po wewnętrznej stronie powiek pokrywa się spojówka.
Przygodowy aparat oka
Spojówka. Jest to cienka (0,1 mm) tkanka śluzowa, która w postaci delikatnej pochwy pokrywa tylną powierzchnię powiek i, tworząc łuki worka spojówkowego, przechodzi na przednią powierzchnię oka. Kończy się na kończynie. Przy zamkniętych powiekach między liśćmi spojówki tworzyła się szczelina przypominająca worek. Gdy powieki są otwarte, ich objętość wyraźnie spada. Główną funkcją spojówki jest ochrona.
Aparat łzowy oka
Składa się z gruczołu łzowego, punktów łzowych, kanalików, worka łzowego i przewodu nosowego. Gruczoł łzowy znajduje się w górnej zewnętrznej ścianie orbity. Przydziela łzy, które spadają na powierzchnię oka przez kanały wydalnicze, wpływa do dolnego sklepienia spojówkowego. Następnie przez górne i dolne punkty łzowe, które znajdują się w wewnętrznym kąciku oka na żebrach powiek, przez kanaliki łzowe wchodzą do worka łzowego (znajdującego się między wewnętrznym kącikiem oka a skrzydłem nosa), skąd przechodzą przez przewód nosowy do nosa.
Łza jest klarowną cieczą o słabym środowisku zasadowym i złożonym składzie biochemicznym, z których większość to woda. Zwykle nie więcej niż 1 ml jest wydalane dziennie. Pełni szereg ważnych funkcji: ochronnych, optycznych i odżywczych.
Aparat mięśniowy oka
Sześć mięśni okulomotorycznych dzieli się na dwie skośne: górną i dolną; cztery linie: górna, dolna, boczna, przyśrodkowa. Podobnie jak mięsień, który unosi górną powiekę i okrągły mięsień oka. Przy pomocy tych mięśni gałka oczna może obracać się we wszystkich kierunkach, podnosić górną powiekę, a także zamykać oczy.
Oko znajduje się na orbicie i jest otoczone tkankami miękkimi (tkanka tłuszczowa, mięśnie, nerwy itp.). Z przodu pokryta jest spojówką i jest osłonięta przez wieki. Gałka oczna składa się z trzech skorup: zewnętrznej, środkowej i wewnętrznej, które ograniczają wewnętrzną przestrzeń oka do przedniej i tylnej komory oka, a także przestrzeń wypełnioną ciałem szklistym - komorą szklistą.
Rogówka składa się z 5 warstw:
Rogówka jest bogata w zakończenia nerwowe, więc jest bardzo wrażliwa. Rogówka nie tylko transmituje, ale także załamuje promienie świetlne, ma dużą moc refrakcyjną.
Choroid jest środkową wyściółką oka, składającą się głównie z naczyń różnych kalibrów.
Jest podzielony na trzy części:
Tęczówka ma kształt koła z otworem w środku (źrenica). Tęczówka składa się z mięśni, ze skurczem i rozluźnieniem, które zmieniają rozmiary źrenicy. Wchodzi do naczyniówki. Tęczówka jest odpowiedzialna za kolor oczu (jeśli jest niebieski, oznacza to, że jest w nim niewiele komórek pigmentowych, jeśli brązowy jest dużo). Wykonuje tę samą funkcję, co membrana w kamerze, regulując strumień światła.
Ciałko rzęskowe jest środkową pogrubioną częścią naczyniówki, która ma kształt okrągłego wałka, składającego się głównie z dwóch funkcjonalnie różnych części: 1 - naczyniowej, składającej się głównie z naczyń i 2 z mięśnia rzęskowego. Część naczyniowa z przodu ma około 70 cienkich pędów. Główną funkcją procesów jest wytwarzanie płynu wewnątrzgałkowego, który wypełnia oko. Cienkie więzadła cynamonowe, na których zawieszona jest soczewka, oddalają się od procesów. Mięsień rzęskowy dzieli się na 3 części: południk zewnętrzny, środek promieniowy i okrąg wewnętrzny. Kurczą się i relaksują, uczestniczą w procesie zakwaterowania.
Choroid jest grzbietem naczyniówki, składającym się z tętnic, żył i naczyń włosowatych. Jego główną funkcją jest podawanie siatkówki i transportowanie krwi do ciała rzęskowego i tęczówki. Daje czerwony kolor dna oka z powodu zawartej w nim krwi.
Szklisty humor - tylna część oka zajmuje ciało szkliste zamknięte w komorze. Jest to przezroczysta żelatynowa masa (jak żel) o objętości 4 ml. Podstawą żelu jest woda (98%) i kwas hialuronowy. W ciele szklistym występuje stały przepływ płynu. Funkcja ciała szklistego: załamanie promieni świetlnych, utrzymanie kształtu i tonu oczu, a także moc siatkówki.
Wewnętrzna osłona siatkowa (siatkówka)
Siatkówka jest pierwszym podziałem analizatora wzrokowego. W siatkówce światło jest przekształcane w impulsy nerwowe, które są przekazywane przez włókna nerwowe do mózgu. Tam są analizowane, a osoba postrzega obraz. Siatkówka składa się z 10 warstw głęboko w gałce ocznej:
Zewnętrzna warstwa siatkówki jest pigmentowana. Pochłania światło, zmniejszając jego rozproszenie w oku. W kolejnej warstwie są procesy komórek siatkówki - pręciki i stożki. Procesy zawierają wizualne pigmenty - rodopsynę (pręciki) i jodopsynę (stożki). Optycznie aktywną część siatkówki można zobaczyć, badając oko. Nazywa się dna oka. W dnie można rozważyć naczynia, głowę nerwu wzrokowego (miejsce, w którym nerw wzrokowy wyłania się z oka), a także żółtą plamkę. Żółta plamka (plamka żółta) jest centralną częścią siatkówki, gdzie koncentruje się maksymalna liczba stożków odpowiedzialnych za widzenie kolorów i największą zdolność widzenia.
Nerw wzrokowy (II para nerwów czaszkowych) wpada do mózgu. Nerwy wzrokowe z każdego oka u podstawy mózgu tworzą częściowe wycofanie (chiasm). Włókna unerwiające przyśrodkową powierzchnię siatkówki przechodzą na przeciwną stronę.
Częściowe przecięcie zapewnia każdej półkuli mózgu informacje z obu oczu.
Po nałożeniu nerwy wzrokowe nazywane są układami optycznymi. Są rzutowane na wiele struktur mózgu (ośrodków podkorowych).
Wyższe ośrodki wzrokowe zlokalizowane w płatach potylicznych kory mózgowej.
Skoordynowana praca wszystkich działów oka pozwala nam dostrzec w oddali i z bliska, w ciągu dnia i o zmierzchu, różnorodność kolorów, orientację w przestrzeni.
http://retina.by/stroenie-glaza-chelovekaKażda osoba jest zainteresowana pytaniami anatomicznymi, ponieważ odnoszą się do ludzkiego ciała. Wiele osób interesuje się tym, z czego składa się organ widzenia. W końcu należy do zmysłów.
Za pomocą oka osoba otrzymuje 90% informacji, pozostałe 9% trafia do ucha, a 1% do pozostałych organów.
Najciekawszym tematem jest struktura ludzkiego oka, artykuł opisuje szczegółowo, na co składają się oczy, jakie są choroby i jak sobie z nimi radzić.
Miliony lat temu stworzono jedno z unikalnych urządzeń - to ludzkie oko. Składa się z cienkiego i złożonego systemu.
Zadaniem ciała jest przekazanie mózgowi wynikowej, a następnie przetworzonej informacji. Wszystkiemu pomaga to, co dzieje się z promieniowaniem elektromagnetycznym światła widzialnego, ta percepcja wpływa na każdą komórkę oka.
Organ widzenia ma szczególne zadanie, składa się z następujących czynników:
Zaleca się kobietom, które odczuwają zmęczenie oczu w wyniku długotrwałego czytania, pracy przy komputerze, oglądania telewizji, noszenia okularów lub soczewek kontaktowych.
Badania wykazały, że u 97% pacjentów siniaki i worki pod oczami całkowicie zniknęły, a zmarszczki stały się mniej wyraźne. Polecam!
Narząd wzrokowy jest jednocześnie pokryty kilkoma muszlami, które znajdują się wokół wewnętrznego jądra oka. Składa się z cieczy wodnistej, a także ciała szklistego i soczewki.
Narząd widzenia ma trzy muszle:
Sferyczne ciało odpowiada za funkcję wizualną - jest gałką oczną. Dostaje wszystkie informacje o środowisku.
Za drugą parę nerwów głowy odpowiedzialny jest nerw wzrokowy. Zaczyna się od dolnej powierzchni mózgu, a następnie płynnie przechodzi w krzyż, do tego miejsca część nerwu ma swoją nazwę - tractus opticus, po skrzyżowaniu ma inną nazwę - n.opticus.
Wokół ludzkich narządów wzroku poruszają się fałdy - powieki.
Wykonują kilka funkcji:
Dzięki wiekom występuje taka sama wilgotność rogówki i spojówki.
Fałdy mobilne składają się z dwóch warstw:
Te dwie warstwy są oddzielone szarawą linią, znajdują się na krawędzi fałd, przed nią znajduje się duża liczba otworów gruczołów meibomijskich.
Zadaniem aparatu łzowego jest wytwarzanie łez i pełnienie funkcji drenażu.
Jego skład to:
Jakość i objętość widzenia zapewnia ruch gałki ocznej. Na to odpowiedz mięśnie oczne w ilości 6 sztuk. 3 nerwy czaszkowe kontrolują funkcjonowanie mięśni oczu.
Narząd widzenia składa się z kilku ważnych dodatkowych narządów.
Rogówka - wygląda jak szkło do zegarka i reprezentuje zewnętrzną powłokę oka, jest przezroczysta. Dla systemu optycznego jest podstawowy. Rogówka wygląda jak soczewka wypukła-wklęsła, niewielka część osłony narządu wzroku. Ma przezroczysty wygląd, więc łatwo odbiera promienie świetlne, docierając do samej siatkówki.
Ze względu na obecność rąbka rogówka wchodzi w twardówkę. Powłoka ma inną grubość, w samym środku jest cienka, obserwuje się pogrubienie w przejściu na obrzeże. Krzywizna w promieniu wynosi 7,7 mm, pozioma średnica promienia wynosi 11 mm. Moc załamania wynosi 41 dioptrii.
Rogówka ma 5 warstw:
Gałka oczna jest otoczona zewnętrzną osłoną - błoną śluzową, zwaną spojówką.
Ponadto skorupa znajduje się w wewnętrznej powierzchni powiek, dzięki czemu łuki są uformowane powyżej oka i poniżej.
Łuki zwane są ślepymi kieszeniami, dzięki czemu gałka oczna porusza się łatwo. Górny łuk wielkości jest większy niż dolny.
Conjunctiva pełni główną rolę - nie pozwalają na przenikanie czynników zewnętrznych do narządów wzroku, zapewniając jednocześnie komfort. Pomagają w tym liczne gruczoły wytwarzające mucyny i gruczoły łzowe.
Stabilny film łzowy powstaje po wytworzeniu mucyny, a także płynu łzowego, chroniąc w ten sposób narządy wzroku. W przypadku chorób spojówki towarzyszy im nieprzyjemny dyskomfort, pacjent odczuwa pieczenie i obecność obcego ciała lub piasku w oczach.
Błona śluzowa w wyglądzie jest cienka i przezroczysta reprezentuje spojówkę. Znajduje się z tyłu powiek i ma ścisłe połączenie z chrząstką. Po skorupie powstają specjalne łuki, wśród nich są górne i dolne.
Wewnętrzna powierzchnia jest wyłożona specjalną siatkówką, w przeciwnym razie nazywana jest skorupą wewnętrzną.
Wygląda jak płyta o grubości 2 mm.
Siatkówka jest częścią wizualną, a także ślepą.
W większości gałki ocznej znajduje się obszar widzenia, ma on kontakt z naczyniówką i jest przedstawiony w postaci 2 warstw:
Ze względu na obecność ślepego obszaru zasłonięte jest ciało rzęskowe, a także tylna część tęczówki. Zawiera tylko warstwę pigmentu. Obszar wizualny wraz z obszarem siatki graniczy z linią zębatą.
Możesz zbadać dno i zwizualizować siatkówkę za pomocą oftalmoskopii:
Neurony siatkówki składają się z następujących elementów:
W ludzkich narządach wzroku znajdują się naczynia włosowate - są to małe naczynia, które z czasem tracą swoją pierwotną zdolność.
W rezultacie, w pobliżu źrenicy, gdzie występuje uczucie koloru, może pojawić się żółta plamka.
Jeśli plama powiększy się, osoba straci wzrok.
Gałka oczna otrzymuje krew przez główną gałąź tętnicy wewnętrznej, nazywana jest okiem. Dzięki tej gałęzi jest moc narządu wzroku.
Sieć naczyń włosowatych tworzy pożywienie dla oka. Główne naczynia pomagają karmić siatkówkę i nerw wzrokowy.
Z wiekiem, małe naczynia narządu wzroku, naczynia włosowate, zużywają się, a oczy zaczynają przyklejać się do jedzenia, ponieważ nie ma wystarczającej ilości składników odżywczych. Na tym poziomie ślepota nie pojawia się, śmierć siatkówki nie występuje, wrażliwe obszary narządu wzroku ulegają zmianie.
Naprzeciwko ucznia znajduje się żółta plama. Jego zadaniem jest zapewnienie maksymalnej rozdzielczości kolorów, a także większej chromatyczności. Z wiekiem pojawia się zużycie naczyń włosowatych i plama zaczyna się zmieniać, starzeje się, więc wzrok osoby pogarsza się, nie czyta dobrze.
Gałka oczna na zewnątrz pokryta jest specjalną twardówką. Reprezentuje błonę włóknistą oka wraz z rogówką.
Twardówka wygląda jak nieprzezroczysta tkanina, wynika to z chaotycznego rozkładu włókien kolagenowych.
Pierwsza funkcja twardówki jest odpowiedzialna za zapewnienie dobrego widzenia. Działa jako bariera ochronna przed przenikaniem światła słonecznego, gdyby nie twardówka, mężczyzna byłby ślepy.
Ponadto powłoka nie pozwala na penetrację uszkodzeń zewnętrznych, służy jako prawdziwe wsparcie dla struktur, jak również tkanek narządu wzroku, które znajdują się poza gałką oczną.
Struktury te obejmują następujące ciała:
Jako gęsta struktura twardówka utrzymuje ciśnienie wewnątrzgałkowe, uczestniczy w wypływie płynu wewnątrzgałkowego.
Zewnętrzny obszar gęstej powłoki nie przekracza 5/6 części, ma inną grubość, w jednym miejscu wynosi od 0,3-1,0 mm. W równikowym obszarze narządu oka grubość wynosi 0,3-0,5 mm, te same wymiary są na wyjściu z nerwu wzrokowego.
W tym miejscu zachodzi formowanie się płyty sitowej, dzięki której uwalnianych jest około 400 procesów komórek zwojowych, nazywanych inaczej - aksonami.
Struktura tęczówki obejmuje 3 arkusze lub 3 warstwy:
Jeśli dokładnie rozważysz tęczówkę, możesz zobaczyć położenie różnych części.
Najwyższym miejscem jest krezka, dzięki której tęczówka jest podzielona na 2 różne części:
Brązowa granica nabłonka znajduje się między krezką a marginesem źrenicy. Następnie możesz zobaczyć położenie zwieracza, a następnie gałęzie radarowe statków. W zewnętrznym regionie rzęskowym są zaznaczone luki, a także krypty, które zajmują przestrzeń między naczyniami, wyglądają jak szprychy w kole.
Organy te mają charakter losowy, im wyraźniejsze jest ich położenie, tym bardziej równomiernie rozmieszczone są naczynia. Na tęczówce są nie tylko krypty, ale także rowki, które koncentrują rąbek. Organy te mogą wpływać na wielkość źrenicy, dzięki czemu źrenica rozszerza się.
Ciało rzęskowe lub ciało rzęskowe odnosi się do środkowej pogrubionej części przewodu naczyniowego. Jest odpowiedzialna za produkcję płynu wewnątrzgałkowego. Soczewka otrzymuje wsparcie dzięki ciału rzęskowemu, dzięki czemu odbywa się proces akomodacji, nazywany jest kolektorem termicznym narządu wzroku.
Ciało rzęskowe znajduje się pod twardówką, w samym środku, gdzie znajdują się tęczówka i naczyniówka, trudno jest zobaczyć w normalnych warunkach. Na twardówce ciało rzęskowe znajduje się w postaci pierścieni, których szerokość wynosi 6-7 mm, odbywa się wokół rogówki. Pierścień ma dużą szerokość na zewnątrz, a po stronie nosowej jest mniejszy.
Ciało rzęskowe wyróżnia się złożoną strukturą:
W analizatorze wizualnym znajduje się sekcja obwodowa, zwana wewnętrzną powłoką oka lub siatkówki.
Ciało zawiera dużą liczbę komórek fotoreceptorowych, dzięki czemu łatwo pojawia się percepcja, a także konwersja promieniowania, w której znajduje się widzialna część widma, przekształcana w impulsy nerwowe.
Anatomiczna siatka wygląda jak cienka powłoka, która znajduje się w pobliżu wewnętrznej strony ciała szklistego, z zewnątrz znajduje się w pobliżu naczyniówki narządu wzroku.
Składa się z dwóch różnych części:
Historie naszych czytelników!
„Zawsze byłem kochankiem, który bardzo późno kładł się spać, dlatego torby pod oczami były moimi stałymi towarzyszami. Plastry nie tylko usuwały siniaki pod oczami, ale także poprawiały samą skórę. Mam bardzo złą skórę, a zwłaszcza pod oczami.
Nigdy wcześniej nie widziałem takiego wpływu na produkty do pielęgnacji skóry. Zdecydowanie polecam te maski każdemu, kto chce wyglądać młodziej! ”
Organ ludzki składa się ze złożonego układu optycznego soczewek, obraz świata zewnętrznego jest postrzegany przez siatkówkę w postaci odwróconej i zredukowanej.
Struktura aparatu dioptrii obejmuje kilka organów:
Promień krzywizny rogówki, jak również położenie przedniej i tylnej powierzchni soczewki, wpływa na moc refrakcji narządu wzroku.
Procesy ciała rzęskowego narządu wzroku wytwarzają czystą wilgoć cieczowo-komorową. Wypełnia oczy i znajduje się w pobliżu przestrzeni okołonaczyniowej. Zawiera elementy znajdujące się w płynie mózgowo-rdzeniowym.
Struktura tego ciała obejmuje jądro wraz z korą.
Wokół soczewki znajduje się przezroczysta membrana o grubości 15 mikronów. W pobliżu znajduje się pas rzęskowy.
Organ ma urządzenie mocujące, główne elementy są zorientowanymi włóknami o różnych długościach.
Pochodzą z kapsułki soczewki, a następnie płynnie przechodzą do ciała rzęskowego.
Promienie świetlne przechodzą przez powierzchnię, która jest ograniczona przez 2 media o różnych gęstościach optycznych, z których wszystkie towarzyszą specjalne załamania.
Na przykład, przechodzenie promieni przez rogówkę jest zauważalne, gdy załamują się, jest to spowodowane faktem, że gęstość optyczna powietrza różni się od struktury rogówki. Następnie promienie świetlne penetrują dwuwypukłą soczewkę, nazywamy ją soczewką.
Gdy kończy się refrakcja, promienie zajmują jedno miejsce za obiektywem i są skupione. Na załamanie ma wpływ kąt padania promieni świetlnych odbijających się na powierzchnię soczewki. Promienie są bardziej załamane od kąta padania.
Większe załamanie obserwuje się w promieniach rozproszonych na krawędziach soczewki, w przeciwieństwie do promieni centralnych, które są prostopadłe do soczewki. Nie mają zdolności załamywania światła. Z tego powodu na siatkówce pojawia się niewyraźna plamka, która ma negatywny wpływ na narząd wzroku.
Ze względu na dobrą ostrość widzenia widoczne są wyraźne obrazy na siatkówce ze względu na odbijalność układu optycznego narządu wzroku.
Gdy kierunek jasnego widzenia w pewnym punkcie dalej, gdy napięcie powróci, organ widzenia powraca do punktu bliskiego. Okazuje się więc, że odległość obserwowana między tymi punktami jest nazywana obszarem zakwaterowania.
Ludzie z normalnym wzrokiem mają wysoki stopień zakwaterowania, zjawisko to wyraża się u osób dalekowzrocznych.
Kiedy osoba znajduje się w ciemnym pokoju, w ciele rzęskowym pojawia się lekkie napięcie, co wyraża się stanem gotowości.
W narządzie widzenia występuje wewnętrzny sparowany mięsień, nazywany jest mięśnie rzęskowym.
Dzięki jej pracy zapewnione jest zakwaterowanie. Ma inne imię, często słyszysz, jak mięśnie rzęsowe przemawiają do tego mięśnia.
Składa się z kilku włókien mięśni gładkich, które różnią się rodzajem.
Dopływ krwi do mięśnia rzęskowego odbywa się za pomocą 4 przednich tętnic rzęskowych - są to gałęzie tętnic narządu wzroku. Z przodu znajdują się żyły rzęskowe, które otrzymują odpływ żylny.
W środku tęczówki ludzkiego narządu wzroku znajduje się okrągły otwór i nazywa się go źrenicą.
Często zmienia średnicę i odpowiada za regulację przepływu promieni świetlnych, które dostają się do oka i pozostają na siatkówce.
Zwężenie źrenic występuje z powodu tego, że zwieracz zaczyna się naciągać. Ekspansja ciała rozpoczyna się po ekspozycji na rozszerzacz, pomaga wpływać na stopień oświetlenia siatkówki.
Taka praca jest wykonywana jako membrana kamery, ponieważ rozmiar membrany zmniejsza się po ekspozycji na jasne światło, a także silne oświetlenie. Dzięki temu pojawia się wyraźny obraz, oślepiające promienie są odcinane. Przysłona rozszerza się, gdy oświetlenie jest słabe.
Ta funkcja nazywana jest przeponą, która wykonuje swoje czynności dzięki odruchowi źrenicowemu.
Ludzkie oko ma siatkówkę wzrokową, reprezentuje aparat receptorowy. Zewnętrzna warstwa pigmentu, jak również wewnętrzna światłoczuła warstwa nerwu są częścią wewnętrznej wyściółki gałki ocznej i siatkówki.
Ze ściany miseczki ocznej rozpoczyna się rozwój siatkówki. Jest to wewnętrzna powłoka narządu wzroku, składa się z ulotek światłoczułych, a także pigmentu.
Jego podział został znaleziony na 5 tygodni, w tym czasie siatkówka jest podzielona na dwie identyczne warstwy:
W siatkówce narządu wzroku znajduje się specjalne miejsce, w którym gromadzona jest największa ostrość widzenia - jest to żółta plamka. Jest owalna i znajduje się naprzeciwko źrenicy, ponad nią jest nerw wzrokowy. Żółty pigment znajduje się w komórkach plamy, więc ma tę nazwę.
Dolna część narządu jest wypełniona naczyniami krwionośnymi. Przerzedzenie siatkówki jest zauważalne w środku plamki, tworzy się tam fossa, która składa się z fotoreceptorów.
Organy ludzkiego wzroku wielokrotnie podlegają różnym zmianom, z tego powodu rozwija się szereg chorób, które mogą zmienić wizję osoby.
Zmętnienie soczewki oka nazywa się zaćmą. Obiektyw znajduje się między tęczówką, a ciałem szklistym.
Soczewka ma przezroczysty kolor, w rzeczywistości mówi o naturalnej soczewce, która jest załamywana za pomocą promieni świetlnych, a następnie przekazuje je do siatkówki.
Jeśli obiektyw utracił przezroczystość, światło nie przechodzi, widzenie staje się gorsze, a z czasem osoba staje się ślepa.
Odnosi się do stopniowego widzenia choroby wpływającej na narząd wzrokowy.
Komórki siatkówki są stopniowo niszczone przez zwiększone ciśnienie, które powstaje w oku, w wyniku czego nerw wzrokowy zanika, sygnały wzrokowe nie wchodzą do mózgu.
U ludzi zmniejsza się zdolność widzenia normalnego, zanika widzenie obwodowe, zmniejsza się widoczność i staje się znacznie mniejsza.
Całkowitą zmianą ostrości jest krótkowzroczność, podczas gdy osoba słabo widzi obiekty znajdujące się daleko. Choroba ma inną nazwę - krótkowzroczność, jeśli osoba ma krótkowzroczność, widzi obiekty, które są blisko.
Krótkowzroczność jest częstą chorobą związaną z zaburzeniami widzenia. Ponad miliard ludzi żyjących na naszej planecie cierpi na krótkowzroczność. Jedną z odmian ametropii jest krótkowzroczność, są to zmiany patologiczne, występujące w funkcji refrakcyjnej oka.
Ciężkie i pospolite choroby obejmują odwarstwienie siatkówki, w którym to przypadku obserwuje się je, gdy siatkówka oddala się od naczyniówki, zwana jest naczyniówką. Siatkówka zdrowego narządu wzroku jest połączona naczyniówką, dzięki czemu odżywia się.
Z powodu porażki naczyń siatkówki pojawia się choroba retinopatii. Prowadzi to do zakłócenia dopływu krwi do siatkówki.
Podlega zmianom, w końcu nerw wzrokowy zanika, a następnie następuje ślepota. Podczas retinopatii pacjent nie odczuwa bolesnych objawów, ale przed jego oczami osoba widzi pływające plamy, a także zasłonę, widzenie zmniejsza się.
Retinopatię można rozpoznać, diagnozując specjalistę. Lekarz przeprowadzi badanie ostrości wzroku oraz pola widzenia, używając oftalmoskopii, wykona biomikroskopię.
Dno oka jest sprawdzane pod kątem angiografii fluorescencyjnej, konieczne jest przeprowadzenie badań elektrofizjologicznych, ponadto konieczne jest wykonanie USG narządu wzroku.
Ślepota na chorobę ma swoją nazwę - ślepota barw. Specyfika widoku polega na naruszeniu różnic między kilkoma różnymi kolorami lub odcieniami. Ślepota na kolory charakteryzuje się objawami, które pojawiają się w wyniku dziedziczenia lub z powodu naruszeń.
Czasami ślepota na kolor wydaje się być oznaką poważnej choroby, może to być zaćma lub choroba mózgu lub zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego.
W wyniku różnych urazów lub infekcji, a także reakcji alergicznej, rogówka narządu wzroku jest zapalona i ostatecznie powstaje choroba zwana zapaleniem rogówki. Chorobie towarzyszy niewyraźne widzenie, a następnie silny spadek.
W niektórych przypadkach dochodzi do naruszenia prawidłowego funkcjonowania mięśni oka, w wyniku czego pojawia się zez.
Jedno oko w tym przypadku odbiega od wspólnego punktu fikcji, organy widzenia są skierowane w różnych kierunkach, jedno oko jest skierowane na konkretny obiekt, a drugie odbiega od normalnego poziomu.
Gdy pojawi się zez, wzrok obuoczny jest osłabiony.
Choroba jest podzielona na 2 typy:
W przypadku choroby, gdy koncentruje się na obiekcie, wyrażany jest częściowy lub całkowicie zamazany obraz. Problem polega na tym, że rogówka lub soczewka narządu wzroku staje się nieregularna.
Po wykryciu astygmatyzmu promienie świetlne są zniekształcone, na siatkówce jest kilka punktów, jeśli narząd widzenia jest zdrowy, jeden punkt znajduje się na siatkówce.
Ze względu na zmiany zapalne spojówki, przejaw choroby - zapalenie spojówek.
Błona śluzowa pokrywająca powieki i twardówkę ulega zmianom:
Gdy gałka oczna zaczyna wybrzuszać się z orbity, pojawia się proptoza. Chorobie towarzyszy obrzęk skorupy oka, źrenica zaczyna się zwężać, powierzchnia narządu wzroku zaczyna wysychać.
Wśród poważnych i niebezpiecznych chorób w okulistyce jest zwichnięta soczewka.
Choroba pojawia się po urodzeniu lub powstaje po urazie.
Jedną z najważniejszych części ludzkiego narządu wzroku jest soczewka.
Dzięki temu następuje refrakcja światła narządowego, uważana jest za soczewkę biologiczną.
Soczewka krystaliczna zajmuje stałe miejsce, jeśli jest w dobrym stanie, w tym miejscu obserwuje się silny związek.
Po przeniknięciu czynników fizycznych i chemicznych na narząd wzroku pojawia się uszkodzenie, które nazywa się - oparzeniem oczu. Może to nastąpić z powodu niskiej lub wysokiej temperatury lub narażenia na promieniowanie. Wśród czynników chemicznych znajdują się substancje chemiczne o wysokim stężeniu.
Środki zapobiegania i leczenia narządów wzroku:
Wizja jest zobowiązaniem i bogactwem ludzkiego narządu wzroku, dlatego powinna być chroniona od najmłodszych lat.
Dobre widzenie zależy od właściwego odżywiania, w diecie codziennego menu powinny być pokarmy zawierające luteinę. Substancja ta znajduje się w składzie zielonych liści, na przykład w kapuście, a także w sałacie lub szpinaku, wciąż w zielonej fasoli.
http://vizhuchetko.com/anatomiya-glaz/iz-chego-sostoyat-glaza.html