1,3 ml - zakraplacz tuby polietylenowej (5) - opakowania kartonowe.
5 ml - butelki (1) w komplecie z zakrętką - pakuje tekturę.
GKS. Tłumi funkcję leukocytów i makrofagów tkankowych. Ogranicza migrację leukocytów do obszaru zapalenia. Narusza zdolność makrofagów do fagocytozy, a także tworzenia interleukiny-1. Przyczynia się do stabilizacji błon lizosomalnych, zmniejszając w ten sposób stężenie enzymów proteolitycznych w obszarze zapalenia. Zmniejsza przepuszczalność naczyń włosowatych dzięki uwalnianiu histaminy. Tłumi aktywność fibroblastów i tworzenie kolagenu.
Hamuje aktywność fosfolipazy A2, co prowadzi do zahamowania syntezy prostaglandyn i leukotrienów. Tłumi uwalnianie COX (głównie COX-2), co również pomaga zmniejszyć produkcję prostaglandyn.
Zmniejsza liczbę krążących limfocytów (limfocytów T i B), monocytów, eozynofili i bazofilów dzięki ich przemieszczaniu się z łożyska naczyniowego do tkanki limfoidalnej; hamuje tworzenie się przeciwciał.
Deksametazon hamuje uwalnianie ACTH i β-lipotropiny przez przysadkę mózgową, ale nie zmniejsza poziomu krążącej β-endorfiny. Hamuje wydzielanie TSH i FSH.
Dzięki bezpośredniej aplikacji naczyń ma działanie zwężające naczynia.
Deksametazon ma wyraźny, zależny od dawki wpływ na metabolizm węglowodanów, białek i tłuszczów. Stymuluje glukoneogenezę, wspomaga wchłanianie aminokwasów przez wątrobę i nerki, zwiększa aktywność enzymów glukoneogenezy. W wątrobie deksametazon wzmacnia odkładanie glikogenu, stymulując aktywność syntetazy glikogenu i syntezę glukozy z produktów metabolizmu białek. Zwiększenie stężenia glukozy we krwi aktywuje wydzielanie insuliny.
Deksametazon hamuje wychwyt glukozy przez komórki tłuszczowe, co prowadzi do aktywacji lipolizy. Jednak ze względu na wzrost wydzielania insuliny stymulowana jest lipogeneza, co prowadzi do gromadzenia się tłuszczu.
Ma działanie kataboliczne w tkance limfoidalnej i łącznej, mięśniach, tkance tłuszczowej, skórze, tkance kostnej. Zespół osteoporozy i Itsenko-Cushinga to główne czynniki ograniczające długoterminową terapię SCS. W wyniku działania katabolicznego wzrost może być tłumiony u dzieci.
W dużych dawkach deksametazon może zwiększać pobudliwość tkanki mózgowej i obniżać próg drgawkowej gotowości. Stymuluje nadmierną produkcję kwasu solnego i pepsyny w żołądku, co przyczynia się do rozwoju wrzodów trawiennych.
W przypadku stosowania ogólnoustrojowego, terapeutyczna aktywność deksametazonu wynika z działania przeciwzapalnego, przeciwalergicznego, immunosupresyjnego i antyproliferacyjnego.
Terapeutyczna aktywność deksametazonu stosowana miejscowo i miejscowo wynika z działania przeciwzapalnego, przeciwalergicznego i przeciwwysiękowego (z powodu działania zwężającego naczynia).
Na działanie przeciwzapalne przewyższa hydrokortyzon 30 razy, nie posiada aktywności mineralokortykoidów.
Wiązanie z białkami osocza wynosi 60–70%. Przenika bariery histohematogenne. W małych ilościach przenika do mleka matki.
Metabolizowany w wątrobie.
T1/2 wynosi 2-3 godziny, wydalany przez nerki.
Po zastosowaniu miejscowym w okulistyce jest wchłaniany przez rogówkę z nienaruszonym nabłonkiem w wilgoci przedniej komory oka. Gdy zapalenie tkanki oka lub uszkodzenie błony śluzowej i rogówki, szybkość wchłaniania deksametazonu znacznie wzrasta.
Do podawania doustnego: choroba Addison-Birmere; ostre i podostre zapalenie tarczycy, niedoczynność tarczycy, postępująca oftalmopatia związana z nadczynnością tarczycy; astma oskrzelowa; reumatoidalne zapalenie stawów w ostrej fazie; NK; choroby tkanki łącznej; autoimmunologiczna niedokrwistość hemolityczna, małopłytkowość, aplazja i hipoplazja krwiotwórcza, agranulocytoza, choroba posurowicza; ostra erytrodermia, pęcherzyca (normalna), ostra egzema (na początku leczenia); nowotwory złośliwe (jako terapia paliatywna); wrodzony zespół adrenogenitalny; obrzęk mózgu (zwykle po wcześniejszym pozajelitowym podaniu GCS).
Do podawania pozajelitowego: wstrząs o różnej genezie; obrzęk mózgu (z guzem mózgu, urazowym uszkodzeniem mózgu, interwencją neurochirurgiczną, krwotokiem mózgowym, zapaleniem mózgu, zapaleniem opon mózgowych, uszkodzeniem radiacyjnym); stan astmatyczny; ciężkie reakcje alergiczne (obrzęk naczynioruchowy, skurcz oskrzeli, dermatoza, ostra reakcja anafilaktyczna na leki, transfuzje surowicy, reakcje pirogenne); ostra niedokrwistość hemolityczna, małopłytkowość, ostra białaczka limfoblastyczna, agranulocytoza; ciężkie choroby zakaźne (w połączeniu z antybiotykami); ostra niewydolność kory nadnerczy; pikantny zad; choroby stawów (zapalenie okołostawowe barku-łopatki, zapalenie nadkłykcia, zapalenie styloidów, zapalenie kaletki, zapalenie ścięgna, neuropatia uciskowa, osteochondroza, zapalenie stawów o różnej etiologii, zapalenie kości i stawów).
Do stosowania w praktyce okulistycznej: alergiczne i ropne zapalenie spojówek nie, zapalenie rogówki, zapalenie rogówki bez uszkodzenia, zapalenie tęczówki i ciała rzęskowego, zapalenie powiek, zapalenia powiek, twardówki, zapalenie nadtwardówki, nabłonka, procesu zapalnego po urazach oczu i interwencji chirurgicznych, współczulne zapalenie oka.
Do lokalnego stosowania w praktyce laryngologicznej (połączenie leków): zapalenie ucha zewnętrznego bez uszkodzenia błony bębenkowej, zakażonej egzemy zewnętrznego przewodu słuchowego; choroby zapalne i zakaźne jamy nosowej, gardła, zatok przynosowych.
Do krótkotrwałego stosowania ze względów zdrowotnych - zwiększona wrażliwość na deksametazon.
Do podawania dostawowego i podawania bezpośrednio do zmiany: poprzednia artroplastyka, nieprawidłowe krwawienie (endogenne lub spowodowane przez stosowanie leków przeciwzakrzepowych), złamanie śródstawowe kości, zakaźne (septyczne) zapalenie w zakażeniach stawów i okołostawowych (w tym historii), jak również ogólna choroba zakaźna, wyraźna osteoporoza okołostawowa, brak objawów zapalenia w stawie („suchy” staw, na przykład w chorobie zwyrodnieniowej stawów bez zapalenia błony maziowej), ciężkie zniszczenie kości i deformacja stawów (ostre zwężenie przestrzeni stawowej, ankyloza), niestabilność stawów jako wynik zapalenia stawów, aseptyczna martwica nasad kości tworzących staw.
Do użytku zewnętrznego: bakteryjne, wirusowe, grzybicze choroby skóry, gruźlica skóry, objawy skórne kiły, nowotwory skóry, okres po szczepieniu, naruszenie integralności skóry (wrzody, rany), dzieci (do 2 lat, swędzenie odbytu - do 12 lat lat), trądzik różowaty, trądzik pospolity, zapalenie skóry wokół oczu.
Do stosowania w okulistyce: bakteryjne, wirusowe, grzybicze choroby oczu, uszkodzenie oka gruźlicy, naruszenie integralności nabłonka oka, ostra postać ropnego zakażenia oka przy braku specyficznej terapii, choroby rogówki związane z wadami nabłonka, jaglica, jaskra.
Indywidualny. W przypadku poważnych chorób, na początku leczenia, przepisuje się do 10-15 mg / dobę, dawka podtrzymująca może wynosić 2-4,5 mg lub więcej na dobę. Dzienna dawka jest podzielona na 2-3 dawki. W małych dawkach należy zażywać 1 raz dziennie rano.
W przypadku podawania pozajelitowego jest on wprowadzany do / w powolnym strumieniu lub kroplówce (w stanach ostrych i nagłych); w / m; możliwe jest również podawanie okołostawowe i dostawowe. W ciągu dnia 3-4 razy można wprowadzić od 4 do 20 mg deksametazonu. Czas podawania pozajelitowego wynosi zazwyczaj 3-4 dni, a następnie w formie doustnej przejść na leczenie podtrzymujące. W ostrym okresie, z różnymi chorobami i na początku leczenia, deksametazon jest stosowany w wyższych dawkach. Gdy efekt zostanie osiągnięty, dawkę zmniejsza się w odstępach kilku dni, aż do osiągnięcia dawki podtrzymującej lub do przerwania leczenia.
W przypadku stosowania w okulistyce w ostrych stanach zaszczepić 1-2 kapsułki w worku spojówkowym. co 1-2 godziny, a następnie zmniejszając stan zapalny, co 4-6 godzin Czas trwania leczenia od 1-2 dni do kilku tygodni, w zależności od przebiegu klinicznego choroby.
W praktyce laryngologicznej są one stosowane miejscowo zgodnie z zalecanym schematem dawkowania stosowanego preparatu.
Z układu hormonalnego: zmniejszenie tolerancji glukozy, cukrzycy steroidów lub manifestacji utajonej cukrzycy, niewydolności kory nadnerczy, zespół Cushinga (w tym księżyca twarzy, otyłość typu mózgowej, hirsutyzm, podwyższenie ciśnienia tętniczego, zaburzeń miesiączkowania, brak miesiączki, miastenia gravis, rozstępy), opóźniony rozwój seksualny u dzieci.
Ze strony metabolizmu: zwiększone wydalanie jonów wapnia, hipokalcemia, zwiększona masa ciała, ujemny bilans azotowy (zwiększony rozpad białek), zwiększone pocenie się, hipernatremia, hipokaliemia.
CNS: majaczenie, dezorientacja, euforia, omamy, psychoza maniakalno-depresyjna, depresja, paranoja, zwiększone ciśnienie śródczaszkowe, nerwowość lub lęk, bezsenność, zawroty głowy, zawroty głowy, móżdżkowy pseudotorb, ból głowy, drgawki.
Od układu sercowo-naczyniowego: zaburzenia rytmu serca, bradykardia (do zatrzymania akcji serca); rozwój (u podatnych pacjentów) lub zwiększone nasilenie przewlekłej niewydolności serca, zmiany w EKG charakterystyczne dla hipokaliemii, podwyższone ciśnienie krwi, nadkrzepliwość, zakrzepica. U pacjentów z ostrym i podostrym zawałem mięśnia sercowego - rozprzestrzenianiem się martwicy, spowalniającym tworzenie tkanki bliznowatej, co może prowadzić do pęknięcia mięśnia sercowego; po podaniu śródczaszkowym - krwawienie z nosa.
Ze strony układu pokarmowego: nudności, wymioty, zapalenie trzustki, sterydowe wrzody żołądka i dwunastnicy, nadżerkowe zapalenie przełyku, krwawienie i perforacja przewodu pokarmowego, zwiększony lub zmniejszony apetyt, wzdęcia, czkawka; rzadko - zwiększona aktywność aminotransferaz wątrobowych i fosfatazy alkalicznej.
Ze strony zmysłów: tylna zaćma podtorebkowa, zwiększone ciśnienie wewnątrzgałkowe z możliwym uszkodzeniem nerwu wzrokowego, tendencja do rozwoju wtórnych zakażeń bakteryjnych, grzybiczych lub wirusowych oka, zmiany troficzne rogówki, wytrzeszcz oczu.
Ze strony układu mięśniowo-szkieletowego: wolniejsze procesy wzrostu i kostnienia u dzieci (przedwczesne zamknięcie nasadowych stref wzrostu), osteoporoza (bardzo rzadko - patologiczne złamania kości, aseptyczna martwica głowy kości ramiennej i kości udowej), pęknięcie ścięgna mięśni, miopatia steroidowa, zmniejszenie masy mięśniowej (atrofia).
Reakcje dermatologiczne: opóźnione gojenie się ran, wybroczyny, wybroczyny, przerzedzenie skóry, hiper- lub hipopigmentacja, trądzik steroidowy, rozstępy, tendencja do rozwoju ropnego zapalenia skóry i kandydozy.
Reakcje alergiczne: uogólnione (w tym wysypka skórna, swędzenie skóry, wstrząs anafilaktyczny) i stosowane miejscowo.
Skutki związane z działaniem immunosupresyjnym: rozwój lub zaostrzenie zakażeń (wspólne stosowanie leków immunosupresyjnych i szczepień przyczynia się do wystąpienia tego działania niepożądanego).
Reakcje miejscowe: przy podawaniu pozajelitowym - martwica tkanki.
Stosowany miejscowo: rzadko - świąd, przekrwienie, pieczenie, suchość, zapalenie mieszków włosowych, trądzik, hipopigmentacja, zapalenie skóry wokół oczu, alergiczne zapalenie skóry, maceracja skóry, wtórne zakażenie, zanik skóry, rozstępy, smugi. Przy długotrwałym stosowaniu lub stosowaniu na duże obszary skóry mogą rozwinąć się ogólnoustrojowe skutki uboczne charakterystyczne dla GCS.
Przy jednoczesnym stosowaniu leków przeciwpsychotycznych, bukarbanom, azatiopryny istnieje ryzyko rozwoju zaćmy; ze środkami przeciwcholinergicznymi - ryzyko rozwoju jaskry.
Przy jednoczesnym stosowaniu z deksametazonem zmniejsza się skuteczność insuliny i doustnych leków hipoglikemicznych.
Przy jednoczesnym stosowaniu hormonalnych środków antykoncepcyjnych możliwe są androgeny, estrogeny, sterydy anaboliczne, hirsutyzm i trądzik.
Przy jednoczesnym stosowaniu leków moczopędnych może zwiększyć wydalanie potasu; z NLPZ (w tym z kwasem acetylosalicylowym) - zwiększa się częstość występowania erozyjnych i wrzodziejących zmian chorobowych oraz krwawienia z przewodu pokarmowego.
Przy jednoczesnym stosowaniu doustnych leków przeciwzakrzepowych może osłabić działanie przeciwzakrzepowe.
W przypadku jednoczesnego stosowania z glikozydami nasercowymi tolerancja glikozydów nasercowych może ulec pogorszeniu z powodu niedoboru potasu.
Przy jednoczesnym stosowaniu z aminoglutetymidem może zmniejszać lub tłumić działanie deksametazonu; z karbamazepiną - może zmniejszać działanie deksametazonu; z efedryną - zwiększone wydalanie deksametazonu z organizmu; w przypadku imatynibu zmniejszenie stężenia imatynibu w osoczu jest możliwe dzięki indukcji jego metabolizmu i zwiększeniu wydalania z organizmu
Przy jednoczesnym stosowaniu z itrakonazolem zwiększa się działanie deksametazonu; z metotreksatem - może zwiększać hepatotoksyczność; z prazikwantelem - może zmniejszać stężenie prazikwantelu we krwi.
Przy jednoczesnym stosowaniu z ryfampicyną, fenytoiną, barbituranami, działanie deksametazonu można zmniejszyć przez zwiększenie jego eliminacji z organizmu.
Należy zachować ostrożność w przypadku chorób pasożytniczych i zakaźnych o charakterze wirusowym, grzybiczym lub bakteryjnym (obecnie lub niedawno przeniesionych, w tym niedawny kontakt z pacjentem) - opryszczka zwykła, półpasiec (faza wiremii), ospa wietrzna, odra, amebiaza, silnozydoza (ustalona lub podejrzany), grzybica układowa; aktywna i utajona gruźlica. Stosowanie w ciężkich chorobach zakaźnych jest dopuszczalne tylko na tle specyficznej terapii.
Należy go stosować ostrożnie w ciągu 8 tygodni przed i 2 tygodnie po szczepieniu, z zapaleniem węzłów chłonnych po szczepieniu BCG, ze stanami niedoboru odporności (w tym AIDS lub zakażeniem HIV).
Należy go stosować ostrożnie w chorobach przewodu pokarmowego: wrzód żołądka i wrzód dwunastnicy, zapalenie przełyku, zapalenie żołądka, ostry lub utajony wrzód trawienny, nowo utworzone zespolenie jelitowe, niespecyficzne wrzodziejące zapalenie jelita grubego z zagrożeniem perforacji lub tworzenia ropnia, zapalenie uchyłków.
Należy zachować ostrożność w chorobach układu sercowo-naczyniowego, w tym po niedawnym zawale mięśnia sercowego (pacjenci z ostrym i podostrym zawałem mięśnia sercowego mogą rozprzestrzeniać martwicę, spowalniać tworzenie tkanki bliznowatej, aw konsekwencji pęknięcie mięśnia sercowego), z niewyrównaną przewlekłą niewydolnością serca, nadciśnieniem, hiperlipidemią), z chorobami endokrynologicznymi - cukrzyca w tym naruszenie tolerancji na węglowodany), nadczynność tarczycy, niedoczynność tarczycy, choroba Itsenko-Cushinga, z ciężką przewlekłą niewydolnością nerek i / lub wątroby, kamica nerkowa, z hipoalbuminemią i stanami predysponującymi do jej wystąpienia, z osteoporozą układową, miastenią, ostrą psychozą, otyłością (III-IV stopień), z poliomyelitis (z wyjątkiem postaci opuszkowego zapalenia mózgu), jaskrą z otwartym i zamkniętym kątem przesączania.
Jeśli to konieczne, podawanie dostawowe należy stosować ostrożnie u pacjentów z ogólnym ciężkim stanem, nieskutecznością (lub krótkim czasem trwania) efektu 2 poprzednich wstrzyknięć (biorąc pod uwagę indywidualne właściwości stosowanego GCS).
Przed i podczas leczenia kortykosteroidami konieczne jest monitorowanie całkowitej morfologii krwi, poziomu glikemii i zawartości elektrolitów w osoczu.
W przypadku współistniejących zakażeń, schorzeń septycznych i gruźlicy konieczna jest jednoczesna antybiotykoterapia.
Względna niewydolność nadnerczy spowodowana deksametazonem może utrzymywać się przez kilka miesięcy po jej ustąpieniu. Biorąc to pod uwagę, gdy w tym okresie pojawiają się stresujące sytuacje, wznawia się terapię hormonalną z jednoczesnym powołaniem soli i / lub mineralokortykoidów.
Przy stosowaniu deksametazonu u pacjentów z opryszczką rogówki należy pamiętać o możliwości jego perforacji. Podczas leczenia konieczne jest kontrolowanie ciśnienia wewnątrzgałkowego i stanu rogówki.
Wraz z nagłym anulowaniem deksametazonu, zwłaszcza w przypadku wcześniejszego stosowania w dużych dawkach, występuje tak zwany zespół odstawienia (nie spowodowany hipokortyzmem), objawiający się anoreksją, nudnościami, zahamowaniem, uogólnionym bólem mięśniowo-szkieletowym i ogólnym osłabieniem. Po anulowaniu deksametazonu na kilka miesięcy, względna niewydolność kory nadnerczy może się utrzymywać. Jeśli w tym okresie występują sytuacje stresujące, wyznacz (zgodnie ze wskazówkami) na okres GCS, jeśli to konieczne w połączeniu z mineralokortykoidami.
Podczas leczenia wymagana jest kontrola ciśnienia krwi, równowagi wodno-elektrolitowej, zdjęcia krwi obwodowej i stężenia glukozy we krwi, a także obserwacja okulisty.
U dzieci podczas długotrwałego leczenia konieczne jest uważne monitorowanie dynamiki wzrostu i rozwoju. Dzieciom, które miały kontakt z odrą lub ospą wietrzną w okresie leczenia, przepisywane są specyficzne immunoglobuliny profilaktycznie.
http://health.mail.ru/drug/dexamethasonemez/Zapalenie spojówek (nie ropne i alergiczne), zapalenie rogówki, zapalenie rogówki i spojówki (bez uszkodzenia nabłonka), zapalenie powiek, zapalenie twardówki, zapalenie nadtwardówki, zapalenie tęczówki, zapalenie tęczówki i inne, zapalenie błony naczyniowej o różnej genezie, krwawienie z narządów płciowych; interwencje, współczulna oftalmia.
Choroby alergiczne i zapalne (w tym drobnoustrojowe) uszu: zapalenie ucha.
krople do oczu, maść do oczu, krople do oczu i uszu
Nadwrażliwość, wiek dzieci (do 18 lat).
W leczeniu oczu (opcjonalnie): choroby wirusowe i grzybicze oka, ropne zakażenie oka (bez jednoczesnego leczenia przeciwbakteryjnego), jaglica, jaskra, uszkodzenie integralności nabłonka rogówki (w tym stan po usunięciu ciała obcego rogówki); gruźlica oka.
W leczeniu chorób otologicznych (opcjonalnie): perforacja błony bębenkowej.
Krople do oczu: w przypadku ciężkiego procesu zapalnego - w ciągu pierwszych 24-48 godzin leczenia, 1-2 krople wkrapla się do worka spojówkowego co 2 godziny, a gdy proces zapalny ustępuje, co 4-6 godzin Aby zapobiec procesom zapalnym po operacjach i urazach okulistycznych: w ciągu pierwszych 24 godzin po zabiegu - 1-2 czapki 4 razy dziennie, następnie - 3 razy dziennie przez 2 tygodnie.
Maść okulistyczna: pasek maści o długości 1-1,5 cm układa się w dolnej powiece 2-3 razy dziennie. Możesz łączyć stosowanie maści i kropli do oczu: kropli w ciągu dnia, maści - wieczorem (przed snem). Przebieg leczenia dobierany jest indywidualnie, średnio - 2-3 tygodnie.
Leczenie zapalenia ucha: 3-4 krople do chorego ucha 2-3 razy dziennie.
Fluorowane GCS, ma wyraźne działanie przeciwzapalne, przeciwalergiczne i przeciwzapalne.
Oddziałując ze specyficznym receptorem białkowym w tkankach docelowych, reguluje ekspresję genów zależnych od kortykoidów, a tym samym wpływa. na syntezie białek. Zmniejsza powstawanie, uwalnianie i aktywność mediatorów zapalnych (histamina, kinina, Pg, enzymy lizosomalne). Zmniejsza migrację komórek do miejsca zapalenia; zmniejsza rozszerzenie naczyń krwionośnych i zwiększa przepuszczalność naczyń w zapaleniu. Stabilizuje enzymy lizosomalne błon leukocytów; hamuje syntezę przeciwciał i zakłóca rozpoznawanie antygenu. Spowalnia uwalnianie interleukiny 1 i interleukiny 2, interferonu gamma limfocytów i makrofagów. Wywołuje tworzenie lipokortyny, hamuje uwalnianie mediatorów zapalnych przez eozynofile i stabilizuje błony komórek tucznych. Wszystkie te efekty są zaangażowane w tłumienie odpowiedzi zapalnej w tkankach w odpowiedzi na uszkodzenia mechaniczne, chemiczne lub immunologiczne.
Czas działania przeciwzapalnego po wkropleniu 1 nakrętki roztworu wynosi od 4 do 8 godzin.
Przy długotrwałym stosowaniu kropli do oczu (ponad 10 dni) można zwiększyć ciśnienie wewnątrzgałkowe, rozwinąć jaskrę z uszkodzeniem nerwu wzrokowego, zmniejszyć ostrość widzenia i utratę pola widzenia, a także tworzenie tylnej zaćmy podtorebkowej i ścieńczenie rogówki; bardzo rzadko - rozprzestrzenianie się opryszczki i zakażeń bakteryjnych.
U pacjentów z nadwrażliwością na deksametazon lub chlorek benzalkoniowy (środek konserwujący), alergiczne zapalenie spojówek i zapalenie powiek.
Podczas stosowania kropli do ucha: swędzenie zewnętrznego przewodu słuchowego, uczucie ciała obcego w przekrwieniu ucha lub ucha, ból ucha, rozwój nadkażenia, dyskomfort w uchu, mrowienie w uchu, tymczasowa utrata słuchu, rumień.
Podczas leczenia chorób okulistycznych (trwających dłużej niż 2 tygodnie) po 10 dniach konieczna jest kontrola ciśnienia wewnątrzgałkowego i stan rogówki.
Po wkropleniu kropli do oczu, miękkie soczewki kontaktowe muszą zostać usunięte i ponownie zainstalowane nie wcześniej niż 15-20 minut.
W ciągu 30 minut po wkropleniu kropli do oczu konieczne jest powstrzymanie się od czynności wymagających dużej koncentracji uwagi i szybkości psychomotorycznej.
Leczenie farmakologiczne może maskować obraz infekcji bakteryjnej lub grzybiczej, dlatego w leczeniu chorób zakaźnych oczu i uszu lek należy łączyć z odpowiednią terapią przeciwbakteryjną.
Przy długotrwałym stosowaniu z idoksurydyną może nasilać procesy destrukcyjne w nabłonku rogówki.
http://www.webapteka.ru/drugbase/name19167.htmlKrople do oczu deksametazonu - skuteczny lek, który zapobiega występowaniu procesu zapalnego i objawów alergicznych na narządach wzroku. Również to rozwiązanie terapeutyczne, lekarze przepisują po zabiegu, urazie, siniakach, oparzeniach. Lek można znaleźć w sprzedaży pod inną nazwą:
Środek hormonalny można wykryć w kroplach do oczu o złożonej kompozycji. Na przykład krople do oczu deksametazonu + tobramycyny zawierają nie tylko aktywny składnik deksametazon, ale także antybiotyk.
Ważne jest, aby wiedzieć, że niekontrolowane stosowanie leku może pogorszyć chorobę. Jest to jednak środek hormonalny, który wymaga poważnego podejścia do leczenia. Przy długotrwałym wkraplaniu zwiększa się prawdopodobieństwo uzależnienia od leku.
Międzynarodowa nazwa niezastrzeżona INN: Deksametazon. Lekowi przypisano kod OKPD - 24.42.12.168 - 140 razy. Kod OKPD 2 - 00.00.00.000 - 137 razy.
Krople do oczu deksametazonu są uważane za środek syntetyczny należący do grupy kortykosteroidów. Oznacza to, że lek zawiera hormon wytwarzany przez korę nadnerczy.
Zgodnie z opisem w farmakologii, mechanizm działania leku ma na celu zapewnienie działania przeciwzapalnego, przeciwalergicznego, przeciwobrzękowego. Składnik aktywny stabilizuje błony komórkowe, zmniejsza prawdopodobieństwo przepuszczalności naczyń. Właściwości te przyczyniają się do zmniejszenia procesów zapalnych i obrzęków.
Krople są skuteczne przeciwko alergiom i ich objawom. Aktywność przejawia się niemal natychmiast.
Streszczenie prostych kropli do oczu deksametazonu nie zapewnia działania antybakteryjnego. Ale w sprzedaży jest wiele leków skojarzonych z tą własnością. Obejmują one:
Te przeciwbakteryjne antybiotykowe krople do oczu zawierające hormon Deksametazon mają szerokie spektrum działania.
Przy zastosowaniu miejscowym lek przechodzi do rogówki bliżej komory przedniej oka. Do 70% leku jest wchłaniane do krwi, metabolizowane w wątrobie.
Okuliści przepisują lek pacjentom, u których zdiagnozowano:
W przypadku uszkodzenia nerwu wzrokowego leczenie polega na stosowaniu kropli do oczu Deksametazonu w kompleksowej terapii, ale każdy konkretny przypadek jest traktowany indywidualnie przez lekarza.
Wraz z rozwojem wtórnych chorób bakteryjnych, grzybiczych lub wirusowych narządów wzroku, lek należy stosować w połączeniu z antybiotykiem. Dotyczy to również patologii zakaźnych i septycznych.
Krople do oczu są przeznaczone do użytku lokalnego. Dawka zależy od stopnia uszkodzenia oka. Gdy obserwuje się silny stan zapalny, lek jest podawany podskórnie w pierwszym dniu leczenia, 2 krople co 2-3 godziny. Dawka w kolejnych dniach wynosi 2 krople trzy razy w ciągu dnia.
W celach profilaktycznych, po zabiegu chirurgicznym lub przeniesionym urazie, Dexametazon zaleca się zaszczepić 1-2 krople 4 razy dziennie pierwszego dnia, a następnie 3 razy. Czas trwania leczenia wynosi 10-14 dni.
Lek może być stosowany do leczenia narządów wzroku w postaci zastrzyków, kropli, maści. Maść jest układana pod dolną powieką. Możesz naprzemiennie podawać maść z kroplami. Procedura wstrzykiwania w oczy przeprowadzana jest bezpośrednio przez lekarza. Tylko specjalista może określić, w jakiej postaci dawkowania lepiej stosować lek.
Lek jest dostępny na rynku. Można ją kupić w dowolnej aptece bez recepty od lekarza.
W przypadku stosowania kropli do oczu przedawkowanie jest mało prawdopodobne. Ale nadal nie powinieneś chować narzędzia dłużej niż 14 dni. W przypadku przekroczenia dawki zaleca się przemyć oczy z nadmiaru roztworu ciepłą wodą.
Podobnie jak w przypadku innych leków, krople do oczu deksametazonu mają swoje przeciwwskazania. Dlatego przed użyciem należy zapoznać się z instrukcją.
Nie można używać do:
Ograniczenie we wniosku dotyczy również okresu rodzenia, laktacji i dzieciństwa do 14 lat.
Lekarz wybiera dowolny produkt leczniczy na podstawie danych laboratoryjnych i obrazu klinicznego. Kupowanie leków hormonalnych, w oparciu o rady przyjaciół, którzy nie mają specjalnego wykształcenia, jest niedopuszczalne.
Długotrwałe stosowanie leku może powodować szereg działań niepożądanych (w zależności od rodzaju przyjmowanego leku):
Jeśli zostanie wykryty jakikolwiek objaw działań niepożądanych, dalsze stosowanie leku powinno zostać porzucone i zgłoszone lekarzowi prowadzącemu.
Nie zaleca się łączenia kropli do oczu z deksametazonem z innymi lekami zawierającymi barbiturany i fenytoinę. Hormon jest w stanie zmniejszyć efekt terapeutyczny.
Jednoczesne stosowanie różnych rodzajów kropli do oczu jest niemożliwe. W razie potrzeby należy odczekać między dawkami przez okres co najmniej 10 minut.
Krople deksametazonu mają działanie miejscowe. Jeśli mówimy o zgodności z alkoholem, nie ma zagrożenia dla zdrowia.
Dzieci poniżej 14 roku życia nie powinny używać urządzenia medycznego.
W adnotacji do leku wyraźnie stwierdza się, że stosowanie deksametazonu w pierwszym trymestrze ciąży jest przeciwwskazane.
Wynika to z układania narządów dziecka w tym okresie czasu. Lek, chociaż w małych ilościach, jest nadal wchłaniany do krwi, więc nie zaleca się stosowania go nawet w okresie laktacji.
Jednak lekarze czasami przepisują Deksametazon podczas planowania ciąży. Bardzo często lek jest szeroko stosowany przez endokrynologów, położników, ginekologów w dowolnych postaciach dawkowania dla:
Każdy przypadek wymaga nadzoru medycznego. Kobieta powinna ściśle przestrzegać zaleceń specjalisty i unikać przedawkowania.
Krople do oczu są dostępne w butelkach z wygodnym wkraplaczem 5 ml roztworu leczniczego wewnątrz.
Substancją czynną jest fosforan sodu deksametazonu. Substancje pomocnicze są przedstawione w formie:
Butelka zawiera całkowicie sterylny i przezroczysty lek. Deksametazon jest również dostępny w postaci maści i ampułki.
Krople do oczu należy przechowywać w temperaturze nie wyższej niż 10 stopni. Okres ważności przez dwa lata od daty produkcji leku. Data wydania i okres ważności są wydrukowane na kartonie. Stosowanie po otwarciu butelki nie powinno trwać dłużej niż 30 dni.
Jeśli nie zastosujesz się do instrukcji, nawet zapakowana butelka utraci właściwości lecznicze i będzie bezużyteczna.
Gdy lek z jakiegoś powodu nie pasuje do pacjenta, lekarz szuka alternatywnego środka. Deksametazon można zastąpić następującymi lekami:
Krople do oczu deksametazonu są uważane za silny i wysoce skuteczny lek. Przed zastosowaniem kropli zdecydowanie powinieneś skonsultować się ze specjalistą. W przeciwnym razie możesz pogorszyć chorobę i spowodować nieodwracalne konsekwencje dla układu odpornościowego.
Długotrwałe stosowanie leku może wywołać uzależnienie u ludzi, a nagłe zaprzestanie może powodować zespół odstawienia. Dlatego ważne jest, aby podczas zabiegu ściśle przestrzegać instrukcji.
http://www.kapliglaz.ru/preparaty/deksametazonProducent: FSUE „Moskiewska roślina endokrynologiczna” Rosja
Kod ATC: H02AB02, S01BA01
Postać uwalniania: Płynne formy dawkowania. Krople do oczu.
Składnik aktywny: 1 mg deksametazonu sodu (w postaci fosforanu).
Substancje pomocnicze: kwas borowy, dekahydrat tetraboranu sodu (tetraboran sodu 10-woda), chlorek benzetoniowy, wersenian disodowy (sól disodowa kwasu etylenodiaminotetraoctowego), 1 M roztwór wodorotlenku sodu do pH 7,4-7,8, woda oczyszczona.
Farmakodynamika. Deksametazon jest syntetycznym fluorokortykosteroidem fluorowanym. Ma działanie przeciwzapalne, przeciwalergiczne, przeciwzapalne i przeciwświądowe. Zmniejsza przepuszczalność naczyń krwionośnych, hamuje migrację leukocytów, fagocytozę, uwalnianie kinin, tworzenie przeciwciał. Działanie przeciwzapalne leku jest 25 razy silniejsze niż działanie hydrokortyzonu.
Farmakokinetyka. Po wkropleniu do oka dobrze przenika do nabłonka rogówki, osiąga się stężenia terapeutyczne w cieczy wodnistej oka. Około 60-70% deksametazonu wchodzącego do krążenia ogólnego wiąże się z białkami osocza. Podczas wchłaniania ogólnoustrojowego deksametazon jest metabolizowany w wątrobie pod wpływem enzymów zawierających cytochrom, metabolity są wydalane przez jelita. Okres półtrwania w fazie eliminacji wynosi średnio 3 godziny.
Czas trwania miejscowego działania przeciwzapalnego po wkropleniu 1 kropli roztworu do worka spojówkowego wynosi od 4 do 8 godzin.
Pestilent i alergiczne zapalenie spojówek, zapalenie rogówki, rogówki bez uszkodzenia rogówki, zapalenie tęczówki, tęczówki, zapalenie powiek, zapalenie powiek, blepharonia rogówki).
To ważne! Dowiedz się więcej o oparzeniach rogówki
Zaszczepić do worka spojówkowego chorego oka 1 spadek 3-5 razy dziennie.
Liczba wkropleń zależy od ciężkości procesu zapalnego.
W przypadku ciężkiego zapalenia lek można stosować zgodnie z zaleceniami lekarza przez okres do kilku tygodni.
Ciąża i laktacja. Stosowanie u kobiet w ciąży i karmiących piersią jest możliwe tylko zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego, jeśli spodziewany efekt terapeutyczny przekracza ryzyko możliwych działań niepożądanych.
Powołując pacjentów z opryszczkowym zapaleniem rogówki należy pamiętać o możliwości perforacji rogówki.
Podczas leczenia (trwającego dłużej niż dwa tygodnie) konieczne jest monitorowanie ciśnienia wewnątrzgałkowego i stanu rogówki.
Po zakropleniu należy usunąć miękkie soczewki kontaktowe, można je założyć ponownie nie wcześniej niż za 15-20 minut.
Leczenie farmakologiczne może maskować obraz infekcji bakteryjnej lub grzybiczej, dlatego w leczeniu zakaźnych chorób oczu lek należy łączyć z odpowiednią terapią przeciwbakteryjną.
Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i mechanizmów. W ciągu 30 minut od wkroplenia konieczne jest powstrzymanie się od czynności wymagających większej uwagi.
Długotrwałe stosowanie leku może prowadzić do nasilenia działań niepożądanych.
Na części narządów wzroku: tylna zaćma podtorebkowa; z zapaleniem rogówki z owrzodzeniem rogówki, przerzedzeniem i perforacją rogówki, rozwojem wtórnej infekcji oka, można zaobserwować miejscowe reakcje alergiczne; zwiększone ciśnienie wewnątrzgałkowe, które może prowadzić do rozwoju jaskry z uszkodzeniem nerwu wzrokowego, jak również zmniejszoną ostrość widzenia i utratę pola widzenia.
Od układu sercowo-naczyniowego: zaburzenia rytmu serca, bradykardia, podwyższone ciśnienie krwi.
Ze strony układu nerwowego: nerwowość, bezsenność, zawroty głowy, ból głowy, zwiększone ciśnienie śródczaszkowe.
Ze strony układu pokarmowego: nudności, wymioty, zwiększony lub zmniejszony apetyt, zaostrzenie przewlekłych chorób przewodu pokarmowego.
Przy długotrwałym stosowaniu z idoksurydyną może nasilać procesy destrukcyjne w nabłonku rogówki.
Choroby wirusowe, gruźlica i grzybicze oka, ostra postać zakażenia ropnego przy braku specyficznej terapii, choroby rogówki, którym towarzyszy uszkodzenie integralności rogówki, nadwrażliwości, jaskry. Wiek dzieci do 18 lat.
Z ostrożnością. Ciąża, laktacja.
Możliwe nasilone działania niepożądane. Lek jest anulowany.
W ciemnym miejscu w temperaturze od 12 do 15 ° C Chronić przed dziećmi. Data ważności - 2 lata, po otwarciu butelki - 1 miesiąc. Nie używać po upływie daty ważności wydrukowanej na opakowaniu.
Krople do oczu, 0,1%. Opakowanie: 1,3 ml 1,5 ml, 2 ml lub 5 ml w probówce z zakraplaczem lub 5 ml fiolki. 5 kroplomierzy z instrukcją użycia leku i instrukcją użycia kroplomierza w opakowaniu kartonowym. 1 butelka ze sterylnym zakraplaczem i instrukcją użycia leku w opakowaniu kartonowym.
http://www.24farm.ru/preparats/deksametazon-mez_endokrin/1,3 ml - zakraplacz tuby polietylenowej (5) - opakowania kartonowe.
5 ml - butelki (1) w komplecie z zakrętką - pakuje tekturę.
GKS. Tłumi funkcję leukocytów i makrofagów tkankowych. Ogranicza migrację leukocytów do obszaru zapalenia. Narusza zdolność makrofagów do fagocytozy, a także tworzenia interleukiny-1. Przyczynia się do stabilizacji błon lizosomalnych, zmniejszając w ten sposób stężenie enzymów proteolitycznych w obszarze zapalenia. Zmniejsza przepuszczalność naczyń włosowatych dzięki uwalnianiu histaminy. Tłumi aktywność fibroblastów i tworzenie kolagenu.
Hamuje aktywność fosfolipazy A2, co prowadzi do zahamowania syntezy prostaglandyn i leukotrienów. Tłumi uwalnianie COX (głównie COX-2), co również pomaga zmniejszyć produkcję prostaglandyn.
Zmniejsza liczbę krążących limfocytów (limfocytów T i B), monocytów, eozynofili i bazofilów dzięki ich przemieszczaniu się z łożyska naczyniowego do tkanki limfoidalnej; hamuje tworzenie się przeciwciał.
Deksametazon hamuje uwalnianie ACTH i β-lipotropiny przez przysadkę mózgową, ale nie zmniejsza poziomu krążącej β-endorfiny. Hamuje wydzielanie TSH i FSH.
Dzięki bezpośredniej aplikacji naczyń ma działanie zwężające naczynia.
Deksametazon ma wyraźny, zależny od dawki wpływ na metabolizm węglowodanów, białek i tłuszczów. Stymuluje glukoneogenezę, wspomaga wchłanianie aminokwasów przez wątrobę i nerki, zwiększa aktywność enzymów glukoneogenezy. W wątrobie deksametazon wzmacnia odkładanie glikogenu, stymulując aktywność syntetazy glikogenu i syntezę glukozy z produktów metabolizmu białek. Zwiększenie stężenia glukozy we krwi aktywuje wydzielanie insuliny.
Deksametazon hamuje wychwyt glukozy przez komórki tłuszczowe, co prowadzi do aktywacji lipolizy. Jednak ze względu na wzrost wydzielania insuliny stymulowana jest lipogeneza, co prowadzi do gromadzenia się tłuszczu.
Ma działanie kataboliczne w tkance limfoidalnej i łącznej, mięśniach, tkance tłuszczowej, skórze, tkance kostnej. Zespół osteoporozy i Itsenko-Cushinga to główne czynniki ograniczające długoterminową terapię SCS. W wyniku działania katabolicznego wzrost może być tłumiony u dzieci.
W dużych dawkach deksametazon może zwiększać pobudliwość tkanki mózgowej i obniżać próg drgawkowej gotowości. Stymuluje nadmierną produkcję kwasu solnego i pepsyny w żołądku, co przyczynia się do rozwoju wrzodów trawiennych.
W przypadku stosowania ogólnoustrojowego, terapeutyczna aktywność deksametazonu wynika z działania przeciwzapalnego, przeciwalergicznego, immunosupresyjnego i antyproliferacyjnego.
Terapeutyczna aktywność deksametazonu stosowana miejscowo i miejscowo wynika z działania przeciwzapalnego, przeciwalergicznego i przeciwwysiękowego (z powodu działania zwężającego naczynia).
Na działanie przeciwzapalne przewyższa hydrokortyzon 30 razy, nie posiada aktywności mineralokortykoidów.
Wiązanie z białkami osocza wynosi 60–70%. Przenika bariery histohematogenne. W małych ilościach przenika do mleka matki.
Metabolizowany w wątrobie.
T1/2 wynosi 2-3 godziny, wydalany przez nerki.
Po zastosowaniu miejscowym w okulistyce jest wchłaniany przez rogówkę z nienaruszonym nabłonkiem w wilgoci przedniej komory oka. Gdy zapalenie tkanki oka lub uszkodzenie błony śluzowej i rogówki, szybkość wchłaniania deksametazonu znacznie wzrasta.
Do podawania doustnego: choroba Addison-Birmere; ostre i podostre zapalenie tarczycy, niedoczynność tarczycy, postępująca oftalmopatia związana z nadczynnością tarczycy; astma oskrzelowa; reumatoidalne zapalenie stawów w ostrej fazie; NK; choroby tkanki łącznej; autoimmunologiczna niedokrwistość hemolityczna, małopłytkowość, aplazja i hipoplazja krwiotwórcza, agranulocytoza, choroba posurowicza; ostra erytrodermia, pęcherzyca (normalna), ostra egzema (na początku leczenia); nowotwory złośliwe (jako terapia paliatywna); wrodzony zespół adrenogenitalny; obrzęk mózgu (zwykle po wcześniejszym pozajelitowym podaniu GCS).
Do podawania pozajelitowego: wstrząs o różnej genezie; obrzęk mózgu (z guzem mózgu, urazowym uszkodzeniem mózgu, interwencją neurochirurgiczną, krwotokiem mózgowym, zapaleniem mózgu, zapaleniem opon mózgowych, uszkodzeniem radiacyjnym); stan astmatyczny; ciężkie reakcje alergiczne (obrzęk naczynioruchowy, skurcz oskrzeli, dermatoza, ostra reakcja anafilaktyczna na leki, transfuzje surowicy, reakcje pirogenne); ostra niedokrwistość hemolityczna, małopłytkowość, ostra białaczka limfoblastyczna, agranulocytoza; ciężkie choroby zakaźne (w połączeniu z antybiotykami); ostra niewydolność kory nadnerczy; pikantny zad; choroby stawów (zapalenie okołostawowe barku-łopatki, zapalenie nadkłykcia, zapalenie styloidów, zapalenie kaletki, zapalenie ścięgna, neuropatia uciskowa, osteochondroza, zapalenie stawów o różnej etiologii, zapalenie kości i stawów).
Do stosowania w praktyce okulistycznej: alergiczne i ropne zapalenie spojówek nie, zapalenie rogówki, zapalenie rogówki bez uszkodzenia, zapalenie tęczówki i ciała rzęskowego, zapalenie powiek, zapalenia powiek, twardówki, zapalenie nadtwardówki, nabłonka, procesu zapalnego po urazach oczu i interwencji chirurgicznych, współczulne zapalenie oka.
Do lokalnego stosowania w praktyce laryngologicznej (połączenie leków): zapalenie ucha zewnętrznego bez uszkodzenia błony bębenkowej, zakażonej egzemy zewnętrznego przewodu słuchowego; choroby zapalne i zakaźne jamy nosowej, gardła, zatok przynosowych.
Indywidualny. W przypadku poważnych chorób, na początku leczenia, przepisuje się do 10-15 mg / dobę, dawka podtrzymująca może wynosić 2-4,5 mg lub więcej na dobę. Dzienna dawka jest podzielona na 2-3 dawki. W małych dawkach należy zażywać 1 raz dziennie rano.
W przypadku podawania pozajelitowego jest on wprowadzany do / w powolnym strumieniu lub kroplówce (w stanach ostrych i nagłych); w / m; możliwe jest również podawanie okołostawowe i dostawowe. W ciągu dnia 3-4 razy można wprowadzić od 4 do 20 mg deksametazonu. Czas podawania pozajelitowego wynosi zazwyczaj 3-4 dni, a następnie w formie doustnej przejść na leczenie podtrzymujące. W ostrym okresie, z różnymi chorobami i na początku leczenia, deksametazon jest stosowany w wyższych dawkach. Gdy efekt zostanie osiągnięty, dawkę zmniejsza się w odstępach kilku dni, aż do osiągnięcia dawki podtrzymującej lub do przerwania leczenia.
W przypadku stosowania w okulistyce w ostrych stanach zaszczepić 1-2 kapsułki w worku spojówkowym. co 1-2 godziny, a następnie zmniejszając stan zapalny, co 4-6 godzin Czas trwania leczenia od 1-2 dni do kilku tygodni, w zależności od przebiegu klinicznego choroby.
W praktyce laryngologicznej są one stosowane miejscowo zgodnie z zalecanym schematem dawkowania stosowanego preparatu.
Z układu hormonalnego: zmniejszenie tolerancji glukozy, cukrzycy steroidów lub manifestacji utajonej cukrzycy, niewydolności kory nadnerczy, zespół Cushinga (w tym księżyca twarzy, otyłość typu mózgowej, hirsutyzm, podwyższenie ciśnienia tętniczego, zaburzeń miesiączkowania, brak miesiączki, miastenia gravis, rozstępy), opóźniony rozwój seksualny u dzieci.
Ze strony metabolizmu: zwiększone wydalanie jonów wapnia, hipokalcemia, zwiększona masa ciała, ujemny bilans azotowy (zwiększony rozpad białek), zwiększone pocenie się, hipernatremia, hipokaliemia.
CNS: majaczenie, dezorientacja, euforia, omamy, psychoza maniakalno-depresyjna, depresja, paranoja, zwiększone ciśnienie śródczaszkowe, nerwowość lub lęk, bezsenność, zawroty głowy, zawroty głowy, móżdżkowy pseudotorb, ból głowy, drgawki.
Od układu sercowo-naczyniowego: zaburzenia rytmu serca, bradykardia (do zatrzymania akcji serca); rozwój (u podatnych pacjentów) lub zwiększone nasilenie przewlekłej niewydolności serca, zmiany w EKG charakterystyczne dla hipokaliemii, podwyższone ciśnienie krwi, nadkrzepliwość, zakrzepica. U pacjentów z ostrym i podostrym zawałem mięśnia sercowego - rozprzestrzenianiem się martwicy, spowalniającym tworzenie tkanki bliznowatej, co może prowadzić do pęknięcia mięśnia sercowego; po podaniu śródczaszkowym - krwawienie z nosa.
Ze strony układu pokarmowego: nudności, wymioty, zapalenie trzustki, sterydowe wrzody żołądka i dwunastnicy, nadżerkowe zapalenie przełyku, krwawienie i perforacja przewodu pokarmowego, zwiększony lub zmniejszony apetyt, wzdęcia, czkawka; rzadko - zwiększona aktywność aminotransferaz wątrobowych i fosfatazy alkalicznej.
Ze strony zmysłów: tylna zaćma podtorebkowa, zwiększone ciśnienie wewnątrzgałkowe z możliwym uszkodzeniem nerwu wzrokowego, tendencja do rozwoju wtórnych zakażeń bakteryjnych, grzybiczych lub wirusowych oka, zmiany troficzne rogówki, wytrzeszcz oczu.
Ze strony układu mięśniowo-szkieletowego: wolniejsze procesy wzrostu i kostnienia u dzieci (przedwczesne zamknięcie nasadowych stref wzrostu), osteoporoza (bardzo rzadko - patologiczne złamania kości, aseptyczna martwica głowy kości ramiennej i kości udowej), pęknięcie ścięgna mięśni, miopatia steroidowa, zmniejszenie masy mięśniowej (atrofia).
Reakcje dermatologiczne: opóźnione gojenie się ran, wybroczyny, wybroczyny, przerzedzenie skóry, hiper- lub hipopigmentacja, trądzik steroidowy, rozstępy, tendencja do rozwoju ropnego zapalenia skóry i kandydozy.
Reakcje alergiczne: uogólnione (w tym wysypka skórna, swędzenie skóry, wstrząs anafilaktyczny) i stosowane miejscowo.
Skutki związane z działaniem immunosupresyjnym: rozwój lub zaostrzenie zakażeń (wspólne stosowanie leków immunosupresyjnych i szczepień przyczynia się do wystąpienia tego działania niepożądanego).
Reakcje miejscowe: przy podawaniu pozajelitowym - martwica tkanki.
Stosowany miejscowo: rzadko - świąd, przekrwienie, pieczenie, suchość, zapalenie mieszków włosowych, trądzik, hipopigmentacja, zapalenie skóry wokół oczu, alergiczne zapalenie skóry, maceracja skóry, wtórne zakażenie, zanik skóry, rozstępy, smugi. Przy długotrwałym stosowaniu lub stosowaniu na duże obszary skóry mogą rozwinąć się ogólnoustrojowe skutki uboczne charakterystyczne dla GCS.
Do krótkotrwałego stosowania ze względów zdrowotnych - zwiększona wrażliwość na deksametazon.
Do podawania dostawowego i podawania bezpośrednio do zmiany: poprzednia artroplastyka, nieprawidłowe krwawienie (endogenne lub spowodowane przez stosowanie leków przeciwzakrzepowych), złamanie śródstawowe kości, zakaźne (septyczne) zapalenie w zakażeniach stawów i okołostawowych (w tym historii), jak również ogólna choroba zakaźna, wyraźna osteoporoza okołostawowa, brak objawów zapalenia w stawie („suchy” staw, na przykład w chorobie zwyrodnieniowej stawów bez zapalenia błony maziowej), ciężkie zniszczenie kości i deformacja stawów (ostre zwężenie przestrzeni stawowej, ankyloza), niestabilność stawów jako wynik zapalenia stawów, aseptyczna martwica nasad kości tworzących staw.
Do użytku zewnętrznego: bakteryjne, wirusowe, grzybicze choroby skóry, gruźlica skóry, objawy skórne kiły, nowotwory skóry, okres po szczepieniu, naruszenie integralności skóry (wrzody, rany), dzieci (do 2 lat, swędzenie odbytu - do 12 lat lat), trądzik różowaty, trądzik pospolity, zapalenie skóry wokół oczu.
Do stosowania w okulistyce: bakteryjne, wirusowe, grzybicze choroby oczu, uszkodzenie oka gruźlicy, naruszenie integralności nabłonka oka, ostra postać ropnego zakażenia oka przy braku specyficznej terapii, choroby rogówki związane z wadami nabłonka, jaglica, jaskra.
Należy zachować ostrożność w przypadku chorób pasożytniczych i zakaźnych o charakterze wirusowym, grzybiczym lub bakteryjnym (obecnie lub niedawno przeniesionych, w tym niedawny kontakt z pacjentem) - opryszczka zwykła, półpasiec (faza wiremii), ospa wietrzna, odra, amebiaza, silnozydoza (ustalona lub podejrzany), grzybica układowa; aktywna i utajona gruźlica. Stosowanie w ciężkich chorobach zakaźnych jest dopuszczalne tylko na tle specyficznej terapii.
Należy go stosować ostrożnie w ciągu 8 tygodni przed i 2 tygodnie po szczepieniu, z zapaleniem węzłów chłonnych po szczepieniu BCG, ze stanami niedoboru odporności (w tym AIDS lub zakażeniem HIV).
Należy go stosować ostrożnie w chorobach przewodu pokarmowego: wrzód żołądka i wrzód dwunastnicy, zapalenie przełyku, zapalenie żołądka, ostry lub utajony wrzód trawienny, nowo utworzone zespolenie jelitowe, niespecyficzne wrzodziejące zapalenie jelita grubego z zagrożeniem perforacji lub tworzenia ropnia, zapalenie uchyłków.
Należy zachować ostrożność w chorobach układu sercowo-naczyniowego, w tym po niedawnym zawale mięśnia sercowego (pacjenci z ostrym i podostrym zawałem mięśnia sercowego mogą rozprzestrzeniać martwicę, spowalniać tworzenie tkanki bliznowatej, aw konsekwencji pęknięcie mięśnia sercowego), z niewyrównaną przewlekłą niewydolnością serca, nadciśnieniem, hiperlipidemią), z chorobami endokrynologicznymi - cukrzyca w tym naruszenie tolerancji na węglowodany), nadczynność tarczycy, niedoczynność tarczycy, choroba Itsenko-Cushinga, z ciężką przewlekłą niewydolnością nerek i / lub wątroby, kamica nerkowa, z hipoalbuminemią i stanami predysponującymi do jej wystąpienia, z osteoporozą układową, miastenią, ostrą psychozą, otyłością (III-IV stopień), z poliomyelitis (z wyjątkiem postaci opuszkowego zapalenia mózgu), jaskrą z otwartym i zamkniętym kątem przesączania.
Jeśli to konieczne, podawanie dostawowe należy stosować ostrożnie u pacjentów z ogólnym ciężkim stanem, nieskutecznością (lub krótkim czasem trwania) efektu 2 poprzednich wstrzyknięć (biorąc pod uwagę indywidualne właściwości stosowanego GCS).
Przed i podczas leczenia kortykosteroidami konieczne jest monitorowanie całkowitej morfologii krwi, poziomu glikemii i zawartości elektrolitów w osoczu.
W przypadku współistniejących zakażeń, schorzeń septycznych i gruźlicy konieczna jest jednoczesna antybiotykoterapia.
Względna niewydolność nadnerczy spowodowana deksametazonem może utrzymywać się przez kilka miesięcy po jej ustąpieniu. Biorąc to pod uwagę, gdy w tym okresie pojawiają się stresujące sytuacje, wznawia się terapię hormonalną z jednoczesnym powołaniem soli i / lub mineralokortykoidów.
Przy stosowaniu deksametazonu u pacjentów z opryszczką rogówki należy pamiętać o możliwości jego perforacji. Podczas leczenia konieczne jest kontrolowanie ciśnienia wewnątrzgałkowego i stanu rogówki.
Wraz z nagłym anulowaniem deksametazonu, zwłaszcza w przypadku wcześniejszego stosowania w dużych dawkach, występuje tak zwany zespół odstawienia (nie spowodowany hipokortyzmem), objawiający się anoreksją, nudnościami, zahamowaniem, uogólnionym bólem mięśniowo-szkieletowym i ogólnym osłabieniem. Po anulowaniu deksametazonu na kilka miesięcy, względna niewydolność kory nadnerczy może się utrzymywać. Jeśli w tym okresie występują sytuacje stresujące, wyznacz (zgodnie ze wskazówkami) na okres GCS, jeśli to konieczne w połączeniu z mineralokortykoidami.
Podczas leczenia wymagana jest kontrola ciśnienia krwi, równowagi wodno-elektrolitowej, zdjęcia krwi obwodowej i stężenia glukozy we krwi, a także obserwacja okulisty.
U dzieci podczas długotrwałego leczenia konieczne jest uważne monitorowanie dynamiki wzrostu i rozwoju. Dzieciom, które miały kontakt z odrą lub ospą wietrzną w okresie leczenia, przepisywane są specyficzne immunoglobuliny profilaktycznie.
Przy jednoczesnym stosowaniu leków przeciwpsychotycznych, bukarbanom, azatiopryny istnieje ryzyko rozwoju zaćmy; ze środkami przeciwcholinergicznymi - ryzyko rozwoju jaskry.
Przy jednoczesnym stosowaniu z deksametazonem zmniejsza się skuteczność insuliny i doustnych leków hipoglikemicznych.
Przy jednoczesnym stosowaniu hormonalnych środków antykoncepcyjnych możliwe są androgeny, estrogeny, sterydy anaboliczne, hirsutyzm i trądzik.
Przy jednoczesnym stosowaniu leków moczopędnych może zwiększyć wydalanie potasu; z NLPZ (w tym z kwasem acetylosalicylowym) - zwiększa się częstość występowania erozyjnych i wrzodziejących zmian chorobowych oraz krwawienia z przewodu pokarmowego.
Przy jednoczesnym stosowaniu doustnych leków przeciwzakrzepowych może osłabić działanie przeciwzakrzepowe.
W przypadku jednoczesnego stosowania z glikozydami nasercowymi tolerancja glikozydów nasercowych może ulec pogorszeniu z powodu niedoboru potasu.
Przy jednoczesnym stosowaniu z aminoglutetymidem może zmniejszać lub tłumić działanie deksametazonu; z karbamazepiną - może zmniejszać działanie deksametazonu; z efedryną - zwiększone wydalanie deksametazonu z organizmu; w przypadku imatynibu zmniejszenie stężenia imatynibu w osoczu jest możliwe dzięki indukcji jego metabolizmu i zwiększeniu wydalania z organizmu
Przy jednoczesnym stosowaniu z itrakonazolem zwiększa się działanie deksametazonu; z metotreksatem - może zwiększać hepatotoksyczność; z prazikwantelem - może zmniejszać stężenie prazikwantelu we krwi.
Przy jednoczesnym stosowaniu z ryfampicyną, fenytoiną, barbituranami, działanie deksametazonu można zmniejszyć przez zwiększenie jego eliminacji z organizmu.
Deksametazon (WARSZAWSKA PRACA FARMACEUTYCZNA POLFA, Polska)
DEXAMETHONE (S.C. ROMPHARM Company, Rumunia)
DEXAMETHONE (BELMEDPREPARATI, Białoruś)
http://www.vidal.ru/drugs/dexamethasone-mez__21806