U osób z dystrofią siatkówki zaburzone jest widzenie obwodowe i adaptacja do ciemności. Oznacza to, że słabo widzą w ciemnych pomieszczeniach i prawie nie odróżniają obiektów znajdujących się z boku. Wraz z rozwojem powikłań u pacjentów mogą pojawić się bardziej oczywiste i niebezpieczne objawy.
W zależności od charakteru zmian patologicznych siatkówki, istnieje kilka rodzajów zwyrodnienia obwodowego. Tylko okulista może je odróżnić po oftalmoskopii - badanie dna oka. Podczas badania lekarz może zobaczyć błonę siatkową, która wyściela gałkę oczną od wewnątrz.
Występuje w około 65% przypadków i ma najbardziej niekorzystne rokowanie. Według statystyk jest to dystrofia sieciowa, która najczęściej prowadzi do odwarstwienia siatkówki i utraty wzroku. Na szczęście choroba ma powolny przebieg i powoli rozwija się przez całe życie.
Zwyrodnienie kratownicy charakteryzuje się pojawieniem się wąskich białych pasków na dnie, które wyglądają jak krata. Są spustoszone i wypełnione szklistymi naczyniami siatkówki. Między białymi pasmami widoczne obszary cieńszej siatkówki, mające różowawy lub czerwony odcień.
Ten typ obwodowego zwyrodnienia siatkówki najczęściej rozwija się u osób z wysoką krótkowzrocznością. Patologia charakteryzuje się pojawieniem się na siatkówce rodzaju perforowanych defektów, które wyglądają jak ślady ślimaka na asfalcie. Choroba prowadzi do pęknięcia siatkówki i jej późniejszego oderwania. Przeczytaj więcej o pęknięciu siatkówki →
Jest to choroba dziedziczna dotykająca mężczyzn i kobiety. Białawe osady na siatkówce oka, przypominające płatki śniegu, są charakterystyczne dla podobnej dystrofii obwodowej.
Należy do najmniej niebezpiecznej siatkówki PWHT. Występuje częściej u osób starszych i osób z krótkowzrocznością. Choroba jest prawie bezobjawowa i ma stosunkowo korzystny przebieg. Rzadko prowadzi do łzawienia lub odwarstwienia siatkówki.
W przypadku dystrofii typu bruku brukowego w dnie widoczne są liczne ogniska degeneracji. Mają biały kolor, wydłużony kształt i nierówną powierzchnię. Z reguły wszystkie ogniska znajdują się w okręgu, na samym obrzeżu dna.
Choroba jest dziedziczna. Prowadzi do oddzielenia siatkówki i powstawania ogromnych torbieli wypełnionych płynem. Retinoschisis jest bezobjawowy. W niektórych przypadkach towarzyszy mu miejscowa utrata wzroku w miejscu torbieli. Ale ponieważ ogniska patologiczne znajdują się na peryferiach, niezauważalne.
Patologia nazywana jest również chorobą Blessin-Ivanov. Małemu torbielowatemu PCRD siatkówki towarzyszy tworzenie wielu małych torbieli na obrzeżach dna. Choroba ma zwykle powolny przebieg i korzystne rokowanie. Jednak w rzadkich przypadkach torbiele mogą pękać wraz z tworzeniem się łez i odwarstwień siatkówki.
Duża część dystrofii obwodowej siatkówki i naczyniówki odnosi się do chorób dziedzicznych. W 30–40% przypadków rozwój choroby wywołuje wysoki stopień krótkowzroczności, u 8% - nadwzroczność. Uszkodzenie siatkówki może być również konsekwencją chorób ogólnoustrojowych lub ocznych.
Możliwe przyczyny zwyrodnienia obwodowego:
U młodych ludzi nabyte zwyrodnienie siatkówki najczęściej rozwija się na tle wysokiej krótkowzroczności. U osób starszych patologia powstaje z powodu upośledzenia prawidłowego krążenia krwi i metabolizmu w tkankach gałki ocznej.
Początkowo dystrofia obwodowa siatkówki nie objawia się. Czasami może się poczuć w jasnych błyskach lub migających muchach przed oczami. Jeśli pacjent ma zaburzenia widzenia bocznego, nie zauważa tego przez długi czas. W miarę postępu choroby osoba uświadamia sobie, że podczas czytania potrzebuje jaśniejszego światła. Z czasem może mieć inne upośledzenia wzroku.
Najczęstsze objawy PWHT:
Kiedy pojawiają się komplikacje (pęknięcie lub odwarstwienie siatkówki), pacjent ma iskry, błyskawice, jasne błyski przed oczami. W przyszłości, w polu widzenia, tworzy się ciemna kurtyna, przez co trudno jest zobaczyć normalnie. Objawy te są bardzo niebezpieczne, więc gdy wystąpią, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.
Dystrofia siatkówki obwodowo-siatkówkowej najczęściej dotyka ludzi z wysokim stopniem krótkowzroczności. Wynika to z faktu, że przy krótkowzroczności gałka oczna rośnie w długości. W konsekwencji prowadzi to do silnego rozciągania i ścieńczenia siatkówki. W rezultacie staje się niezwykle podatny na procesy dystroficzne.
Grupa ryzyka obejmuje również osoby powyżej 65 roku życia i osoby z cukrzycą, miażdżycą i nadciśnieniem. Dla wszystkich tych osób siatkówka cierpi na brak tlenu i składników odżywczych z różnych powodów. Wszystko to jest potężnym impulsem do rozwoju dystrofii.
Lekarz siatkówki jest zaangażowany w leczenie PCDD siatkówki. Specjalizuje się w diagnostyce i leczeniu chorób tylnego odcinka gałki ocznej (ciała szklistego, błon siatkowatych i naczyniówkowych).
Jeśli wystąpią powikłania, pacjent może potrzebować pomocy chirurga okulisty lub chirurga okulisty laserowego. Specjaliści ci wykonują złożone operacje w celu wyleczenia łzawienia i odwarstwienia siatkówki. W trudnych sytuacjach ich pomoc pozwala zaoszczędzić, a nawet przywrócić częściowo utraconą wizję.
Metody stosowane do diagnozowania zwyrodnień obwodowych.
http://okulist.pro/bolezni-glaz/setchatka/perifericheskaya-distrofiya.htmlDystrofia siatkówki jest jedną z najpoważniejszych patologii oka, która może prowadzić do ślepoty. Przyczyną tego procesu są zaburzenia w układzie naczyniowym oka. Strefa obwodowa siatkówki jest ukryta za gałką oczną, co czyni ją niewidoczną podczas badania dna oka.
Aby określić dystrofię witreochorioretyczną obwodową (PWHT), potrzebne jest specjalne badanie. Możliwość ślepoty, słabych symptomów i potrzeby specjalnej diagnostyki czynią PWID siatkówki bardzo niebezpieczną i podstępną chorobą.
Choroba nie ma objawów, które w pełni charakteryzują ten typ patologii. Kiedy obserwuje się PWHT:
Pacjenci na różne sposoby charakteryzują pojawiające się zaburzenia i zamykają pole widzenia. Obecność takich problemów wymaga odwołania się do optometrysty.
Dystrofia siatkówki wywołuje zaburzenia naczyniowe oka i brak dopływu krwi. Degeneracja może pchać:
Zmiany patologiczne mogą występować w obu oczach jednocześnie lub wpływać tylko na lewe lub prawe oko.
PVCRD siatkówki może wpływać tylko na jedno oko lub rozwijać się na dwa na raz.
Istnieje wiele powodów, które przyczyniają się do rozwoju dystrofii siatkówkowej witreochorioretinalu. Podstawą ich działania jest pogorszenie krążenia krwi w naczyniach siatkówki, które następnie zmienia zachodzące w nim procesy biochemiczne, jak również w otaczających częściach ciała szklistego. W wyniku tych zaburzeń następuje sklejenie siatkówki i ciała szklistego. Takie procesy mogą wystąpić u osób z emmetropową ostrością widzenia.
Przy krótkowzroczności zwiększa się przednio-tylna wielkość gałki ocznej, w wyniku czego obserwuje się rozciąganie struktur oka. Siatkówka staje się cieńsza, rozwija się angiopatia, zakłóca się dopływ krwi, szczególnie dotknięte są części obwodowe, a jeśli jest cumowanie witreoretinalne, możliwe jest pęknięcie.
Niedostateczny dopływ krwi powoduje dystroficzne przerzedzenie warstwy siatkówki, co może prowadzić do pęknięcia i utraty wzroku. Luki występują w wyniku nadmiernego wysiłku fizycznego, podnoszenia ciężarów, wspinania się na wysokość lub zejścia pod wodą w miejscach największych dystroficznych zmian w tkankach.
Poważnym czynnikiem prowokującym w rozwoju zwyrodnienia siatkówki jest krótkowzroczność. Krótkowzroczność prowadzi do rozciągnięcia gałki ocznej. Prowadzi to do zmiany w całej strukturze narządu wzroku - obwód siatkówki staje się cieńszy, przepływ krwi pogarsza się.
Wysoki stopień krótkowzroczności powinien być przyczyną regularnych wizyt u okulisty, aby zdiagnozować w odpowiednim czasie dystrofię siatkówki z witreochorioretinalem.
Jednak większość okulistów uważa dziedziczność za główny czynnik rozwoju PWHT. Patologie oczu często są rodzinne i przekazywane z rodziców na dzieci.
Dziedziczność jest jednym z czynników prowokujących PWHT.
Oba typy patologii - chorioretinal i vitreochorioretinal - są związane z zaburzeniami oka naczyniowego, które prowadzą do rozwoju zwyrodnienia siatkówki.
Dystrofia witreochorioretyczna obwodowa jest bardziej niebezpiecznym typem choroby, ponieważ zmiany zwyrodnieniowe wpływają również na ciało szkliste oka. Vitreo - vitreo agg - od łacińskiego szkła, szklistego.
Drugi typ choroby - PRCD - dotyczy tylko samej siatkówki i naczyń.
Pierwszy typ choroby jest mniej powszechny, ale wymaga większej uwagi ze strony lekarza i pacjenta, ponieważ zagraża odwarstwieniu siatkówki i utracie wzroku. Zrosty witreoretinalne ciała szklistego z siatkówką powodują zniszczenie jej warstwy i pęknięcie.
Nie należy mylić PWHT i PCDD - są to dwie różne patologie.
Przebieg dystrofii witreochorioretinalnej jest:
PWHT jest klasyfikowany według przepływu i rodzaju luki.
Zgodnie z rodzajem podziału siatkówki istnieją następujące typy:
Etapy choroby wskazują na nasilenie, stopień i rodzaje przerw i trakcji, i są od I do V. Począwszy od etapu IV, zawsze pokazywana jest koagulacja laserowa. Na przykład stopień lub stopień PCRD 2I nie ma wskazań bezwzględnych, a decyzja o dalszym leczeniu podejmowana jest indywidualnie.
Według organizacji medycznych, na początku okresu rozrodczego ponad 25% kobiet ma krótkowzroczność, ponad 7% z nich ma wysoki stopień. Na tle normalnego przebiegu ciąży u kobiet z krótkowzrocznością odnotowuje się zwężenie naczyń siatkówki.
Wynika to ze zwiększonego obciążenia układu sercowo-naczyniowego i potrzeby dodatkowego krążenia krwi dla nienarodzonego dziecka. Dlatego podczas ciąży pacjenci są dwukrotnie badani przez okulistę z pełnym badaniem dna.
W przypadku rozwoju PWHT w czasie ciąży wskazana jest koagulacja laserowa. Można to przeprowadzić do 32 tygodni. Po udanej operacji kobieta może sama rodzić.
Potrzeba cięcia cesarskiego w czasie ciąży kobiety z PWID siatkówki znajduje się na miesiąc przed przybliżoną datą porodu.
Decyzja o potrzebie cięcia cesarskiego z powodu dystroficznych warunków siatkówki jest podejmowana na miesiąc przed porodem. Wysoki stopień krótkowzroczności (ponad 6,0 dioptrii) nie jest wskazaniem do operacji.
Okuliści zalecają cesarskie cięcie po koagulacji laserowej przez ponad 32 tygodnie lub jeśli u jednego widzącego oka występuje PWHT.
Początkowy etap zwyrodnienia witreochorioretycznego obwodowego przebiega bez objawów, osłabienie widzenia i pojawienie się hałasu przed oczami zaczyna się, gdy warstwa jest zniszczona. Przy zwykłym badaniu dna oka obszary obwodowe ukrywają gałkę oczną.
Pacjenci z wysokim stopniem krótkowzroczności są częściej badani przez okulistów, ponieważ należą do grupy ryzyka. PWHT często występuje u wielu pacjentów, gdy rozpoczyna się proces peelingu. Dlatego, ze słabym i umiarkowanym stopniem krótkowzroczności, z oczywistym i ciągłym pogorszeniem ostrości wzroku, warto poddać się diagnozie.
Aby zdiagnozować chorobę przeprowadza się:
Przy pomocy nowoczesnych urządzeń cyfrowych można uzyskać kolorowy obraz obwodowej części siatkówki i ocenić zasięg i obszar uszkodzeń.
Badanie dna oka za pomocą soczewki Goldmana pomaga zdiagnozować PWHT.
Badanie okulistyczne obejmuje diagnozę PWHT przed jej sporządzeniem. W zależności od stopnia i charakteru choroby następuje opóźnienie koagulacji laserowej.
Zwyrodnienie siatkówki jest procesem nieodwracalnym, powrót do normalnej tkanki nie będzie możliwy. Zabieg ma na celu spowolnienie niszczenia i poprawę widzenia.
Gdy PWHT w początkowej fazie stosuje się konserwatywne metody leczenia - leki. Pokazuje:
Narzędzia te pomagają zatrzymać proces niszczenia tkanek. Kompleksowe podawanie leków odbywa się dwa razy w roku.
Ascorutin jest przepisywany jako środek rozszerzający naczynia.
Procedury przyczyniają się do zawieszenia degeneracji tkanek. Zalecana elektroforeza, elektro-lub fotostymulacja siatkówki, laser. Leczenie odbywa się za pomocą kursów.
Aby zapobiec odwarstwieniu siatkówki, stosuje się koagulację laserową, jest to najskuteczniejsza metoda, która okazała się skuteczna. Wiązka laserowa skleja siatkówkę w miejscach napięcia z dnem naczyniowym narządu wzrokowego, zapobiegając rozwarstwieniu.
Koagulacja bariery (BLK) jest wykonywana w znieczuleniu miejscowym, procedura trwa 10-20 minut. Pacjent może wrócić do domu natychmiast po manipulacji. We współczesnej medycynie jest to najlepszy sposób zapobiegania poważnym konsekwencjom PWHT i angiopatii.
Operacja dystrofii siatkówki ze szklistką obwodową jest wykonywana w ciężkich przypadkach, gdy nie ma efektu leczenia farmakologicznego ani koagulacji laserowej.
Operacja jest przeprowadzana tylko wtedy, gdy zawiodą inne metody leczenia.
Po wykryciu choroby zapobieganie ma na celu zapobieganie dalszemu rozwojowi procesu patologicznego i zapobieganie pęknięciu siatkówki.
Pacjenci z PWHT powinni pamiętać - tylko ostrożne podejście do zdrowia, ścisłe przestrzeganie środków zapobiegawczych i recepty lekarskie pomogą uniknąć strasznych komplikacji.
Należy unikać wysiłku fizycznego, prowadzić zdrowy tryb życia, odwiedzać okulistę dwa razy w roku i prowadzić kursy leczenia.
Ludzie zagrożeni powinni być uważni i przechodzić badania lekarskie na czas. Konieczne jest porzucenie nadużywania komputera, wykonywanie ćwiczeń na oczy, przyjmowanie witamin.
Właściwe odżywianie, unikanie złych nawyków pomoże zminimalizować ryzyko dziedzicznych czynników choroby i uniknąć PWHT.
http://zrenie.online/zabolevaniya-setchatki/pvhrd.htmlStopniowy proces niszczenia siatkówki nazywany jest dystrofią siatkówki. Z reguły patologia ta jest związana z zaburzeniami naczyniowymi w strukturach oka. Podczas procesów dystroficznych fotoreceptory są uszkodzone, co powoduje stopniowe pogorszenie widzenia. Szczególne niebezpieczeństwo dystrofii obwodowej polega na tym, że wczesne stadia choroby są zwykle bezobjawowe. Ponadto obszary siatkówki, które znajdują się przed równikiem oka, są trudniejsze do zbadania, dlatego podczas badania dna oka trudniej jest wykryć dystrofię obwodową, w wyniku czego odwarstwienie siatkówki często rozwija się niezauważalnie.
Pacjenci z krótkowzrocznością (krótkowzroczność) są najbardziej podatni na rozwój dystrofii obwodowej. Wynika to z faktu, że krótkowzroczność zwiększa długość oka, co prowadzi do napięcia siatkówki i jej przerzedzenia. Grupa ryzyka obejmuje również osoby starsze w wieku 65 lat i starsze. Należy zauważyć, że zwyrodnienie obwodowe siatkówki jest bardzo częstą przyczyną upośledzenia wzroku w podeszłym wieku. Ponadto osoby najbardziej podatne na tę patologię obejmują pacjentów z cukrzycą, nadciśnieniem tętniczym, miażdżycą tętnic i innymi chorobami.
Rodzaje dystrofii obwodowej siatkówki
Istnieje wiele klasyfikacji dystrofii obwodowej siatkówki. Skala zaangażowania struktur oka w proces patologiczny jest inna:
Ponadto choroba jest klasyfikowana zgodnie z charakterem szkody:
Często przyczyna choroby gromadzi się w organizmie wraz z produktami rozkładu metabolicznego wieku. Ważnymi czynnikami w rozwoju patologii są również problemy z dopływem krwi do wyściółki wewnętrznej, zakażeniem i zatruciem. Dystrofia obwodowa może również występować u młodych ludzi z powodu chorób gruczołów dokrewnych i układu sercowo-naczyniowego, a także podczas ciąży.
Niebezpieczeństwo tej choroby leży dokładnie w jej bezobjawowym rozwoju. Często okazuje się to całkowicie przypadkowo podczas badania okulistycznego. Oczywiste objawy patologii zwykle objawiają się, gdy występują pęknięcia siatkówki: przed oczami pojawiają się „pływające muchy”, błyski.
Podczas rutynowego badania dna oka obszary obwodowe siatkówki są ukryte przed obserwacją. Do diagnozy tych obszarów tradycyjnie przeprowadza się maksymalną ekspansję medyczną źrenicy, po czym do badania wykorzystuje się soczewkę z trzema lusterkami Goldmana. W niektórych przypadkach może być konieczne wykonanie sklerokompresji - nie jest to szczególnie przyjemna manipulacja naciskiem twardówki. Ponadto do diagnozy można przeprowadzić badanie pól widzenia, optycznej koherentnej tomografii, elektrofizjologii i ultradźwięków.
W leczeniu tej choroby stosuje się techniki laserowe, medyczne i chirurgiczne, chociaż te ostatnie są stosowane rzadziej. Nie należy oczekiwać pełnego przywrócenia wzroku po leczeniu, terapia ma na celu ustabilizowanie i zrekompensowanie procesu dystroficznego oraz podjęcie niezbędnych środków, aby zapobiec zerwaniu siatkówki.
Koagulacja laserowa jest uważana za najskuteczniejszą metodę leczenia dystrofii obwodowej siatkówki, dlatego jest najczęściej stosowana. Podczas zabiegu wykonuje się zrosty wzdłuż krawędzi dystroficznych ognisk za pomocą specjalnego lasera, który staje się przeszkodą dla dalszego zniszczenia wewnętrznej skorupy oka. Manipulacja ta jest wykonywana ambulatoryjnie i natychmiast po jej wykonaniu zaleca się ograniczenie różnic wysokości i intensywny wysiłek fizyczny.
Leczenie pomocnicze to terapia witaminowa. Procedury fizjoterapeutyczne (terapia magnetyczna, stymulacja elektryczna itp.) W leczeniu dystrofii siatkówki obwodowo-siatkówkowej mają niską skuteczność.
Sukces w leczeniu tego PCDD i PWHT polega na zapobieganiu dalszemu postępowi dystrofii siatkówki i jej odwarstwieniu. W przypadku szybkiego dostępu do okulisty problemy te są prawie zawsze skutecznie rozwiązywane.
http://setchatkaglaza.ru/bolezni/disrofii/perifericheskaya-dystrophiyaDystrofia siatkówki jest jedną z najpoważniejszych patologii oka, która może prowadzić do ślepoty. Przyczyną tego procesu są zaburzenia w układzie naczyniowym oka. Strefa obwodowa siatkówki jest ukryta za gałką oczną, co czyni ją niewidoczną podczas badania dna oka.
Aby określić dystrofię witreochorioretyczną obwodową (PWHT), potrzebne jest specjalne badanie. Możliwość ślepoty, słabych symptomów i potrzeby specjalnej diagnostyki czynią PWID siatkówki bardzo niebezpieczną i podstępną chorobą.
Choroba nie ma objawów, które w pełni charakteryzują ten typ patologii. Kiedy obserwuje się PWHT:
Pacjenci na różne sposoby charakteryzują pojawiające się zaburzenia i zamykają pole widzenia. Obecność takich problemów wymaga odwołania się do optometrysty.
Dystrofia siatkówki wywołuje zaburzenia naczyniowe oka i brak dopływu krwi. Degeneracja może pchać:
Zmiany patologiczne mogą występować w obu oczach jednocześnie lub wpływać tylko na lewe lub prawe oko.
PVCRD siatkówki może wpływać tylko na jedno oko lub rozwijać się na dwa na raz.
Istnieje wiele powodów, które przyczyniają się do rozwoju dystrofii siatkówkowej witreochorioretinalu. Podstawą ich działania jest pogorszenie krążenia krwi w naczyniach siatkówki, które następnie zmienia zachodzące w nim procesy biochemiczne, jak również w otaczających częściach ciała szklistego. W wyniku tych zaburzeń następuje sklejenie siatkówki i ciała szklistego. Takie procesy mogą wystąpić u osób z emmetropową ostrością widzenia.
Przy krótkowzroczności zwiększa się przednio-tylna wielkość gałki ocznej, w wyniku czego obserwuje się rozciąganie struktur oka. Siatkówka staje się cieńsza, rozwija się angiopatia, zakłóca się dopływ krwi, szczególnie dotknięte są części obwodowe, a jeśli jest cumowanie witreoretinalne, możliwe jest pęknięcie.
Niedostateczny dopływ krwi powoduje dystroficzne przerzedzenie warstwy siatkówki, co może prowadzić do pęknięcia i utraty wzroku. Luki występują w wyniku nadmiernego wysiłku fizycznego, podnoszenia ciężarów, wspinania się na wysokość lub zejścia pod wodą w miejscach największych dystroficznych zmian w tkankach.
Poważnym czynnikiem prowokującym w rozwoju zwyrodnienia siatkówki jest krótkowzroczność. Krótkowzroczność prowadzi do rozciągnięcia gałki ocznej. Prowadzi to do zmiany w całej strukturze narządu wzroku - obwód siatkówki staje się cieńszy, przepływ krwi pogarsza się.
Wysoki stopień krótkowzroczności powinien być przyczyną regularnych wizyt u okulisty, aby zdiagnozować w odpowiednim czasie dystrofię siatkówki z witreochorioretinalem.
Jednak większość okulistów uważa dziedziczność za główny czynnik rozwoju PWHT. Patologie oczu często są rodzinne i przekazywane z rodziców na dzieci.
Dziedziczność jest jednym z czynników prowokujących PWHT.
Oba typy patologii - chorioretinal i vitreochorioretinal - są związane z zaburzeniami oka naczyniowego, które prowadzą do rozwoju zwyrodnienia siatkówki.
Dystrofia witreochorioretyczna obwodowa jest bardziej niebezpiecznym typem choroby, ponieważ zmiany zwyrodnieniowe wpływają również na ciało szkliste oka. Vitreo - vitreo agg - od łacińskiego szkła, szklistego.
Drugi typ choroby - PRCD - dotyczy tylko samej siatkówki i naczyń.
Pierwszy typ choroby jest mniej powszechny, ale wymaga większej uwagi ze strony lekarza i pacjenta, ponieważ zagraża odwarstwieniu siatkówki i utracie wzroku. Zrosty witreoretinalne ciała szklistego z siatkówką powodują zniszczenie jej warstwy i pęknięcie.
Nie należy mylić PWHT i PCDD - są to dwie różne patologie.
Przebieg dystrofii witreochorioretinalnej jest:
PWHT jest klasyfikowany według przepływu i rodzaju luki.
Zgodnie z rodzajem podziału siatkówki istnieją następujące typy:
Etapy choroby wskazują na nasilenie, stopień i rodzaje przerw i trakcji, i są od I do V. Począwszy od etapu IV, zawsze pokazywana jest koagulacja laserowa. Na przykład stopień lub stopień PCRD 2I nie ma wskazań bezwzględnych, a decyzja o dalszym leczeniu podejmowana jest indywidualnie.
Według organizacji medycznych, na początku okresu rozrodczego ponad 25% kobiet ma krótkowzroczność, ponad 7% z nich ma wysoki stopień. Na tle normalnego przebiegu ciąży u kobiet z krótkowzrocznością odnotowuje się zwężenie naczyń siatkówki.
Wynika to ze zwiększonego obciążenia układu sercowo-naczyniowego i potrzeby dodatkowego krążenia krwi dla nienarodzonego dziecka. Dlatego podczas ciąży pacjenci są dwukrotnie badani przez okulistę z pełnym badaniem dna.
W przypadku rozwoju PWHT w czasie ciąży wskazana jest koagulacja laserowa. Można to przeprowadzić do 32 tygodni. Po udanej operacji kobieta może sama rodzić.
Potrzeba cięcia cesarskiego w czasie ciąży kobiety z PWID siatkówki znajduje się na miesiąc przed przybliżoną datą porodu.
Decyzja o potrzebie cięcia cesarskiego z powodu dystroficznych warunków siatkówki jest podejmowana na miesiąc przed porodem. Wysoki stopień krótkowzroczności (ponad 6,0 dioptrii) nie jest wskazaniem do operacji.
Okuliści zalecają cesarskie cięcie po koagulacji laserowej przez ponad 32 tygodnie lub jeśli u jednego widzącego oka występuje PWHT.
Początkowy etap zwyrodnienia witreochorioretycznego obwodowego przebiega bez objawów, osłabienie widzenia i pojawienie się hałasu przed oczami zaczyna się, gdy warstwa jest zniszczona. Przy zwykłym badaniu dna oka obszary obwodowe ukrywają gałkę oczną.
Pacjenci z wysokim stopniem krótkowzroczności są częściej badani przez okulistów, ponieważ należą do grupy ryzyka. PWHT często występuje u wielu pacjentów, gdy rozpoczyna się proces peelingu. Dlatego, ze słabym i umiarkowanym stopniem krótkowzroczności, z oczywistym i ciągłym pogorszeniem ostrości wzroku, warto poddać się diagnozie.
Aby zdiagnozować chorobę przeprowadza się:
Przy pomocy nowoczesnych urządzeń cyfrowych można uzyskać kolorowy obraz obwodowej części siatkówki i ocenić zasięg i obszar uszkodzeń.
Badanie dna oka za pomocą soczewki Goldmana pomaga zdiagnozować PWHT.
Badanie okulistyczne obejmuje diagnozę PWHT przed jej sporządzeniem. W zależności od stopnia i charakteru choroby następuje opóźnienie koagulacji laserowej.
Zwyrodnienie siatkówki jest procesem nieodwracalnym, powrót do normalnej tkanki nie będzie możliwy. Zabieg ma na celu spowolnienie niszczenia i poprawę widzenia.
Gdy PWHT w początkowej fazie stosuje się konserwatywne metody leczenia - leki. Pokazuje:
Narzędzia te pomagają zatrzymać proces niszczenia tkanek. Kompleksowe podawanie leków odbywa się dwa razy w roku.
Ascorutin jest przepisywany jako środek rozszerzający naczynia.
Procedury przyczyniają się do zawieszenia degeneracji tkanek. Zalecana elektroforeza, elektro-lub fotostymulacja siatkówki, laser. Leczenie odbywa się za pomocą kursów.
Aby zapobiec odwarstwieniu siatkówki, stosuje się koagulację laserową, jest to najskuteczniejsza metoda, która okazała się skuteczna. Wiązka laserowa skleja siatkówkę w miejscach napięcia z dnem naczyniowym narządu wzrokowego, zapobiegając rozwarstwieniu.
Koagulacja bariery (BLK) jest wykonywana w znieczuleniu miejscowym, procedura trwa 10-20 minut. Pacjent może wrócić do domu natychmiast po manipulacji. We współczesnej medycynie jest to najlepszy sposób zapobiegania poważnym konsekwencjom PWHT i angiopatii.
Operacja dystrofii siatkówki ze szklistką obwodową jest wykonywana w ciężkich przypadkach, gdy nie ma efektu leczenia farmakologicznego ani koagulacji laserowej.
Operacja jest przeprowadzana tylko wtedy, gdy zawiodą inne metody leczenia.
Po wykryciu choroby zapobieganie ma na celu zapobieganie dalszemu rozwojowi procesu patologicznego i zapobieganie pęknięciu siatkówki.
Pacjenci z PWHT powinni pamiętać - tylko ostrożne podejście do zdrowia, ścisłe przestrzeganie środków zapobiegawczych i recepty lekarskie pomogą uniknąć strasznych komplikacji.
Należy unikać wysiłku fizycznego, prowadzić zdrowy tryb życia, odwiedzać okulistę dwa razy w roku i prowadzić kursy leczenia.
Ludzie zagrożeni powinni być uważni i przechodzić badania lekarskie na czas. Konieczne jest porzucenie nadużywania komputera, wykonywanie ćwiczeń na oczy, przyjmowanie witamin.
Właściwe odżywianie, unikanie złych nawyków pomoże zminimalizować ryzyko dziedzicznych czynników choroby i uniknąć PWHT.
28 listopada 2017Anastasia Tabalina
Choroby siatkówki i ciała szklistego
Ważne, aby wiedzieć! Jeśli wizja zaczęła zawodzić, natychmiast dodaj ten produkt do swojej diety... >>
Dystrofia obwodowa - proces niszczenia siatkówki spowodowany upośledzonym krążeniem krwi. W obecności tej patologii następuje zniszczenie fotoreceptorów. Dystrofia obwodowa siatkówki jest niebezpieczną chorobą, ponieważ wczesny etap nie ma żadnych objawów i dość trudno jest wykryć patologię w badaniu dna oka.
Istnieje wiele czynników predysponujących do wystąpienia tej choroby:
Dystrofia plamki siatkówki: przyczyny, objawy i leczenie
W zależności od obszaru zmiany dystrofia dzieli się na dwa typy:
Z natury szkody PCDD dzieli się na następujące typy:
W początkowej fazie dystrofii osoba nie odczuwa żadnych objawów. Około 80% chorób jest wykrywanych podczas rutynowych badań przez okulistę. Oczywiste objawy pojawiają się dopiero w późnym stadium, gdy siatkówka jest rozdarta. Jednocześnie osoba widzi błysk przed oczami i zauważa zaburzenia widzenia.
Czym jest dystrofia obwodowa siatkówki: opis, przyczyny i leczenie
Podczas rutynowego badania u okulisty obszary peryferyjne dolnej części gałki ocznej są prawie niedostępne. Do swoich badań konieczne jest zwiększenie ucznia w sposób medyczny. Następnie za pomocą specjalnego obiektywu możesz postawić pełną diagnozę.
Jeśli podejrzewa się PCDD, wykonuje się sklerokompresję. Ponadto możesz skorzystać z następujących badań:
Przy niewielkich zmianach w siatkówce leczenie nie jest wskazane. Pacjent musi jednak regularnie odwiedzać okulistę, a nawet z lekkim pogorszeniem należy przepisać leczenie.
Głównym celem leczenia jest spowolnienie procesów zwyrodnieniowych i poprawa wzroku pacjenta. Jednak, aby całkowicie zatrzymać proces patologiczny w tkance, nie zadziała.
Rozerwanie siatkówki: etiologia, klinika, leczenie
W początkowej fazie możesz zastosować leczenie farmakologiczne. Obejmuje:
Fundusze te biorą udział w kursie powtarzanym co sześć miesięcy.
Leczenie chirurgiczne jest stosowane, gdy leki nie dają pożądanego efektu przez określony czas. Najbardziej skuteczne i często stosowane zabiegi chirurgiczne w leczeniu tej patologii to:
Leczenie laserem można łączyć z innymi rodzajami leczenia sprzętowego (na przykład stabilizacją krótkowzroczności).
Dobre wyniki w leczeniu dystrofii dają następującą fizjoterapię:
Oprócz procedur medycznych ważne jest, aby zmienić swój styl życia - zrezygnować ze złych nawyków, jeść zdrową żywność, nosić okulary przeciwsłoneczne.
Aby uniknąć tak podstępnej choroby jak dystrofia siatkówki, powinieneś przestrzegać kilku prostych zaleceń, które pomogą utrzymać oczy i oczy przez długi czas:
Te proste wskazówki pomogą chronić oczy przed dystrofią i zachować wzrok przez długi czas.
Czy kiedykolwiek miałeś problemy z EYES? Sądząc po tym, że czytasz ten artykuł - zwycięstwo nie było po twojej stronie. I oczywiście wciąż szukasz dobrego sposobu na przywrócenie wzroku!
Następnie przeczytaj, co Elena Malysheva mówi o tym w swoim wywiadzie na temat skutecznych sposobów przywrócenia wzroku.
Przeczytaj wywiad z Malyshevą >>
Procesy dystroficzne często rozwijają się na obrzeżach siatkówki.
Strefa obwodowa siatkówki jest praktycznie niewidoczna w zwykłym standardowym badaniu dna oka. Ale to na obrzeżach siatkówki rozwijają się często dystroficzne (zwyrodnieniowe) procesy, które są niebezpieczne, ponieważ mogą prowadzić do łez i odwarstwienia siatkówki.
Zmiany na obwodzie dna - dystrofie obwodowe siatkówki - mogą wystąpić zarówno u osób krótkowzrocznych, jak i dalekowzrocznych oraz u osób z prawidłowym wzrokiem.
Przyczyny obwodowych zmian dystroficznych w siatkówce nie są w pełni poznane. Dystrofia może wystąpić w każdym wieku, z takim samym prawdopodobieństwem u mężczyzn i kobiet.
Istnieje wiele możliwych czynników predysponujących: dziedziczna, krótkowzroczność dowolnego stopnia, zapalne choroby oczu, czaszkowo-mózgowe i urazy narządu wzroku. Częste choroby: nadciśnienie, miażdżyca, cukrzyca, zatrucie, przeszłe infekcje.
Wiodącą rolę w występowaniu choroby odgrywa upośledzony dopływ krwi do obwodowych obszarów siatkówki. Pogorszenie przepływu krwi prowadzi do zaburzeń metabolicznych w siatkówce i pojawienia się miejscowo zmodyfikowanych funkcjonalnie obszarów, w których siatkówka jest rozcieńczona. Pod wpływem wysiłku fizycznego, pracy związanej z podnoszeniem na wysokość lub zanurzaniem pod wodą, przyspieszaniem, przenoszeniem ciężarów, drganiami, pęknięciami mogą występować w obszarach dystroficznie zmodyfikowanych.
Udowodniono jednak, że u osób z krótkowzrocznością obwodowe zmiany zwyrodnieniowe siatkówki występują znacznie częściej, ponieważ z krótkowzrocznością zwiększa się długość oka, co powoduje rozciągnięcie jego błon i przerzedzenie siatkówki na obwodzie.
Dystrofia obwodowa siatkówki jest podzielona na obwodowy obwód naczynioruchowy (PCRD), kiedy tylko dotknięta jest siatkówka i naczyniówka oraz dystrofia witreochorioretyczna obwodowa (PWHT) - z udziałem w procesie degeneracyjnym ciała szklistego. Istnieją inne klasyfikacje dystrofii obwodowych, które są stosowane przez okulistów, na przykład, przez lokalizację dystrofii lub stopień zagrożenia odwarstwieniem siatkówki.
► Dystrofia kratowa - najczęściej wykrywana u pacjentów z odwarstwieniem siatkówki. Zakłada się rodzinną dziedziczną predyspozycję do tego typu dystrofii z większą częstością występowania u mężczyzn. Zwykle występuje w obu oczach. Najczęściej zlokalizowane w górnym zewnętrznym kwadrancie dna oka równikowe lub przednie względem równika oka.
Podczas badania dna oka, degeneracja sieci wygląda jak seria wąskich białych, jakby niejasnych pasów, tworzących figury przypominające kratownicę lub drabinkę linową. W ten sposób wyglądają zatarte naczynia siatkówki.
Pomiędzy tymi zmienionymi naczyniami występują różowo-czerwone ogniska przerzedzenia siatkówki, torbieli i pęknięć siatkówki. Charakterystyczne zmiany pigmentacji w postaci ciemniejszych lub jaśniejszych plam, pigmentacji wzdłuż naczyń. Ciało szkliste jest przymocowane do krawędzi dystrofii, tj. Powstają „trakcje” - pasma, które ciągną siatkówkę i łatwo prowadzą do pęknięć.
► Dystrofia typu „Ślimak”. Na siatkówce znaleziono białawe, lekko połyskujące inkluzje w kształcie pręta z obecnością wielu drobnych przerzedzeń i perforowanych defektów. Ogniska degeneracyjne łączą się i tworzą strefy przypominające wstęgę, które z wyglądu przypominają ślady ślimaka. Najczęściej znajduje się w górnej ćwiartce zewnętrznej. W wyniku takiej dystrofii mogą powstawać duże okrągłe szczeliny.
► Dystrofia innepoidów jest dziedziczną chorobą obwodową siatkówki. Zmiany dna, co do zasady, dwustronne i symetryczne. Na obrzeżach siatkówki znajdują się duże żółtawobiałe inkluzje w postaci „płatków śniegu”, które wystają ponad powierzchnię siatkówki i są zwykle zlokalizowane w pobliżu pogrubionych częściowo zatartych naczyń, mogą występować plamy pigmentowe.
Inepodemiczna degeneracja postępuje przez długi okres czasu i nie prowadzi często do pęknięć, takich jak krata i ślad ślimaka.
► Degeneracja przez rodzaj „bruku” znajduje się z reguły daleko na peryferiach. Widoczne są pojedyncze białe ogniska o lekko wydłużonym kształcie, wokół których czasami identyfikowane są małe grudki pigmentu. Najczęściej spotykane w dolnej części dna oka, chociaż można je określić na całym obwodzie.
► Cisiform (mała torbielowata) degeneracja siatkówki znajduje się na skrajnym obwodzie dna. Małe torbiele mogą się łączyć, tworząc większe. Podczas upadku, tępe obrażenia, torbiele mogą pęknąć, co może prowadzić do powstawania perforowanych pęknięć. Patrząc z oka dnia, torbiele wyglądają jak wielokrotne okrągłe lub owalne jasne czerwone formacje.
► Retinoschisis - rozwarstwienie siatkówki - może być wrodzone i nabyte. Najczęściej jest to dziedziczna patologia - wada rozwojowa siatkówki. Wrodzone torbiele siatkówki, młodzieńcza retinoschis X-chromosomalna są wrodzonymi postaciami retinozy, gdy pacjenci, oprócz zmian obwodowych, często wykazują procesy dystroficzne w strefie centralnej siatkówki, prowadząc do zmniejszenia widzenia. Nabyte dystroficzne retynozy są najczęściej związane z krótkowzrocznością, a także w starszym i starszym wieku.
Jeśli występują również zmiany w ciele szklistym, często powstają trakcje (sznury, zrosty) między zmodyfikowanym ciałem szklistym a siatkówką. Te zrosty, łączące się z jednym końcem do cieńszej powierzchni siatkówki, wielokrotnie zwiększają ryzyko przerwania i późniejszego odwarstwienia siatkówki.
Według rodzaju pęknięcia siatkówki są podzielone na perforowane, zastawki i rodzaj dializy.
Łzy Holey najczęściej wynikają z dystrofii kratowej i szyjnej, dziury w siatkówce.
Zawór nazywany jest szczeliną, gdy siatkówka pokrywa lukę. Łzy zastawkowe są z reguły wynikiem trakcji witreoretinalnej, która „ciągnie” siatkówkę. Gdy pęknie, obszar trakcji witreoretinalnej będzie końcówką zaworu.
Dializa jest liniowym pęknięciem siatkówki wzdłuż linii zębatej - punktem przyczepienia siatkówki do naczyniówki. W większości przypadków dializa wiąże się z tępym urazem oka.
Szczelina dna oka wygląda jak jasno czerwone wyraźnie zarysowane ogniska różnych form, przez które można zobaczyć wzór naczyniówki. Szczególnie zauważalne pęknięcia siatkówki na szarym tle.
Dystrofie siatkówki obwodowej są niebezpieczne, ponieważ są praktycznie bezobjawowe. Najczęściej okazuje się przypadkiem podczas kontroli. Jeśli istnieją czynniki ryzyka wykrycia dystrofii, może to być wynikiem dokładnego, ukierunkowanego badania. Mogą występować skargi na pojawienie się błyskawicy, błysków, nagłego pojawienia się mniej lub więcej pływających much, które mogą już wskazywać na pęknięcie siatkówki.
Pełna diagnostyka dystrofii obwodowej i „cichych” łez (bez odwarstwienia siatkówki) jest możliwa przy badaniu dna oka w warunkach maksymalnej ekspansji medycznej źrenicy za pomocą specjalnej trójwierszowej soczewki Goldmana, która pozwala zobaczyć najbardziej ekstremalne obszary siatkówki.
W razie potrzeby stosuje się kompresję twardówki (sklerokompresję) - lekarz przesuwa siatkówkę z obrzeża do środka, w wyniku czego widoczne są niektóre obszary peryferyjne, które nie są dostępne do badania.
Obecnie istnieją również specjalne urządzenia cyfrowe, za pomocą których można uzyskać kolorowy obraz peryferii siatkówki oraz, w obecności stref dystrofii i łez, oszacować ich rozmiar w stosunku do powierzchni całego dna oka.
Jeśli wykryta zostanie dystrofia obwodowa i pęknięcie siatkówki, leczenie prowadzi się w celu zapobieżenia odwarstwieniu siatkówki.
Wykonaj profilaktyczną koagulację laserową siatkówki w zakresie zmian dystroficznych lub koagulacji laserowej na granicy wokół istniejącej luki. Za pomocą specjalnego lasera oddziałuje się na siatkówkę wzdłuż krawędzi dystroficznego ogniska lub pęknięcia, co powoduje „sklejenie” siatkówki z leżącymi pod spodem skorupami oczu w miejscach ekspozycji na promieniowanie laserowe.
Koagulacja laserowa jest wykonywana ambulatoryjnie i jest dobrze tolerowana przez pacjentów. Należy wziąć pod uwagę, że proces powstawania zrostów zajmuje trochę czasu, dlatego po przeprowadzeniu koagulacji laserowej zaleca się obserwowanie trybu oszczędzania, który eliminuje ciężką pracę fizyczną, wspinaczkę na wysokość, nurkowanie pod wodą, ćwiczenia związane z przyspieszeniem, drganiami i nagłymi ruchami (bieganie, spadochroniarstwo, aerobik itp.).
Mówiąc o prewencji, przede wszystkim oznaczają zapobieganie pęknięciom siatkówki i odwarstwieniu. Głównym sposobem zapobiegania tym powikłaniom jest terminowe rozpoznanie dystrofii obwodowej siatkówki u pacjentów z grupy ryzyka, a następnie regularne monitorowanie i, jeśli to konieczne, zapobiegawcza koagulacja laserowa.
Pacjenci z istniejącą patologią siatkówki i zagrożonych pacjentów powinni być badani 1-2 razy w roku. Podczas ciąży konieczne jest sprawdzenie dna oka szerokiej źrenicy co najmniej dwa razy - na początku i pod koniec ciąży. Po porodzie zaleca się również badanie okulistyczne.
Zapobieganie samym procesom dystroficznym na obrzeżach siatkówki jest możliwe u przedstawicieli grupy ryzyka - są to krótkowzroczni, pacjenci z dziedziczną predyspozycją, dzieci urodzone w wyniku ciężkiej ciąży i porodu, pacjenci z nadciśnieniem tętniczym, cukrzycą, zapaleniem naczyń i innymi chorobami, w których następuje pogorszenie krążenie obwodowe.
Zaleca się również regularne badania profilaktyczne wykonywane przez okulistę w celu zbadania dna oka w warunkach indukowanej lekami rozszerzalności źrenicy oraz kursów terapii naczyniowej i witaminowej w celu poprawy krążenia obwodowego i stymulacji procesów metabolicznych w siatkówce. Zapobieganie strasznym powikłaniom jest zatem całkowicie zależne od dyscypliny pacjentów i dbałości o własne zdrowie.
Stopniowy proces niszczenia siatkówki nazywany jest dystrofią siatkówki. Z reguły patologia ta jest związana z zaburzeniami naczyniowymi w strukturach oka. Podczas procesów dystroficznych fotoreceptory są uszkodzone, co powoduje stopniowe pogorszenie widzenia. Szczególne niebezpieczeństwo dystrofii obwodowej polega na tym, że wczesne stadia choroby są zwykle bezobjawowe. Ponadto obszary siatkówki, które znajdują się przed równikiem oka, są trudniejsze do zbadania, dlatego podczas badania dna oka trudniej jest wykryć dystrofię obwodową, w wyniku czego odwarstwienie siatkówki często rozwija się niezauważalnie.
Pacjenci z krótkowzrocznością (krótkowzroczność) są najbardziej podatni na rozwój dystrofii obwodowej. Wynika to z faktu, że krótkowzroczność zwiększa długość oka, co prowadzi do napięcia siatkówki i jej przerzedzenia. Grupa ryzyka obejmuje również osoby starsze w wieku 65 lat i starsze. Należy zauważyć, że zwyrodnienie obwodowe siatkówki jest bardzo częstą przyczyną upośledzenia wzroku w podeszłym wieku. Ponadto osoby najbardziej podatne na tę patologię obejmują pacjentów z cukrzycą, nadciśnieniem tętniczym, miażdżycą tętnic i innymi chorobami.
Rodzaje dystrofii obwodowej siatkówki
Istnieje wiele klasyfikacji dystrofii obwodowej siatkówki. Skala zaangażowania struktur oka w proces patologiczny jest inna:
Ponadto choroba jest klasyfikowana zgodnie z charakterem szkody:
Często przyczyna choroby gromadzi się w organizmie wraz z produktami rozkładu metabolicznego wieku. Ważnymi czynnikami w rozwoju patologii są również problemy z dopływem krwi do wyściółki wewnętrznej, zakażeniem i zatruciem. Dystrofia obwodowa może również występować u młodych ludzi z powodu chorób gruczołów dokrewnych i układu sercowo-naczyniowego, a także podczas ciąży.
Niebezpieczeństwo tej choroby leży dokładnie w jej bezobjawowym rozwoju. Często okazuje się to całkowicie przypadkowo podczas badania okulistycznego. Oczywiste objawy patologii zwykle objawiają się, gdy występują pęknięcia siatkówki: przed oczami pojawiają się „pływające muchy”, błyski.
Podczas rutynowego badania dna oka obszary obwodowe siatkówki są ukryte przed obserwacją. Do diagnozy tych obszarów tradycyjnie przeprowadza się maksymalną ekspansję medyczną źrenicy, po czym do badania wykorzystuje się soczewkę z trzema lusterkami Goldmana. W niektórych przypadkach może być konieczne wykonanie sklerokompresji - nie jest to szczególnie przyjemna manipulacja naciskiem twardówki. Ponadto do diagnozy można przeprowadzić badanie pól widzenia, optycznej koherentnej tomografii, elektrofizjologii i ultradźwięków.
W leczeniu tej choroby stosuje się techniki laserowe, medyczne i chirurgiczne, chociaż te ostatnie są stosowane rzadziej. Nie należy oczekiwać pełnego przywrócenia wzroku po leczeniu, terapia ma na celu ustabilizowanie i zrekompensowanie procesu dystroficznego oraz podjęcie niezbędnych środków, aby zapobiec zerwaniu siatkówki.
Koagulacja laserowa jest uważana za najskuteczniejszą metodę leczenia dystrofii obwodowej siatkówki, dlatego jest najczęściej stosowana. Podczas zabiegu wykonuje się zrosty wzdłuż krawędzi dystroficznych ognisk za pomocą specjalnego lasera, który staje się przeszkodą dla dalszego zniszczenia wewnętrznej skorupy oka. Manipulacja ta jest wykonywana ambulatoryjnie i natychmiast po jej wykonaniu zaleca się ograniczenie różnic wysokości i intensywny wysiłek fizyczny.
Leczenie pomocnicze to terapia witaminowa. Procedury fizjoterapeutyczne (terapia magnetyczna, stymulacja elektryczna itp.) W leczeniu dystrofii siatkówki obwodowo-siatkówkowej mają niską skuteczność.
Sukces w leczeniu tego PCDD i PWHT polega na zapobieganiu dalszemu postępowi dystrofii siatkówki i jej odwarstwieniu. W przypadku szybkiego dostępu do okulisty problemy te są prawie zawsze skutecznie rozwiązywane.
http://ocular-help.ru/2018/04/07/perifericheskaya-vitreohorioretinal-naya-distrofiya-setchatki-2-stepeni/