Pole widzenia lub widzenie obwodowe ocenia się na podstawie granic przestrzeni, która jest w stanie widzieć stałe oko bez zmiany położenia głowy i ciała. Określ pole widzenia za pomocą różnych metod. Najprostsza to metoda kontroli, perymetria i kampimetria. Wszystkie należą do subiektywnych metod badawczych.
Metoda kontroli pozwala badaczowi porównać pole widzenia podmiotu z jego polem widzenia.Ta metoda nie jest dokładna, ale ma tę zaletę, że może być przeprowadzona w normalnych warunkach. Wykonuje się to w następujący sposób: badanie i test umieszcza się naprzeciw siebie na tym samym poziomie w odległości 50-70 cm, a badane oko musi unieruchomić okuli położone przy nim, co z kolei naprawia badane oko pacjenta. Drugie oczy pacjenta i lekarza są zamknięte. Lekarz przesuwa obiekt, na przykład palec, w płaszczyźnie usytuowanej prostopadle do linii widzenia w połowie odległości między nim a pacjentem, przesuwając obiekt z obrzeża do środka lub odwrotnie w kierunku poziomym, pionowym i skośnym. Polecam trzymać się monotonii w realizacji badania. Pacjent jest proszony o zaznaczenie momentu pojawienia się w polu widzenia obiektu krótkim słowem, na przykład „tak” lub „zobacz”. Porównaj dane badanych z ich danymi.
Perymetria jest wykonywana za pomocą obwodu, który może być półkolem lub ćwiartką koła lub półkulą. W środku obwodu znajduje się znak, który powinien być ustalony przez badane oko. Po zewnętrznej stronie łuku lub półkuli obwodowej znajdują się znaki wskazujące odległość od punktów mocowania w stopniach (5 °, 10 °, 15 °, 90 °). Obiekty perymetrii są znacznikami w postaci okręgu o białych lub kolorowych średnicach 1,3,5,10 mm. Dla wyników badania bardzo ważne jest, aby podczas badania powierzchnia łuku obwodowego była skierowana w stronę badanego oka równomiernie oświetlona, podczas gdy oko i głowa oka pozostają ruchome. Obiekt obwodowy może być zastosowany do powierzchni łuku w postaci jasnych plam o określonym rozmiarze i kolorze za pomocą specjalnych urządzeń. Obwody z takimi urządzeniami nazywane są projekcją.
Technika perymetrii. W badaniu pola widzenia za pomocą najprostszych obwodów (stołu lub ręki) badanych siedzą plecami do okna. Jego podbródek jest zamontowany na podbródku, tak że źrenica badanego oka zajmuje pozycję względem znaku fiksacji. Muszla oczna powinna znajdować się na poziomie dolnej krawędzi oczodołu. Drugie oko jest wyłączone przez narzucenie mu lekkiego opatrunku lub specjalnego okludera. Egzaminator jest umieszczony bezpośrednio przy pacjencie, aby zobaczyć pozycję badanego oka. Obiekt obwodowy jest przesuwany z obrzeża do środka lub, przeciwnie, w różnych południkach. Zaleca się wykonanie perymetrii co najmniej 4 kierunków (8 promieni): poziomej, pionowej i dwóch skośnych. Dokładniejsze dane uzyskuje się powtarzając badania meridianów co 15 °. Prędkość ruchu obiektu wzdłuż łuku obwodowego powinna być równomierna, około 20 mm na sekundę. W przypadku badania pola widzenia koloru, obiekty kolorowe powinny być rozproszone. Jednocześnie badana osoba zostaje ostrzeżona, że w momencie, gdy obiekt pojawia się w polu widzenia jako plama o nieokreślonym szarym kolorze, mówi krótkie „tak” lub „zobacz”, aw następnej chwili, kiedy obiekt staje się kolorowy, nazywa kolor. Obwodowy obiekt bez przerwy kontynuuje ruch do środka. W przypadku mroczki widoczność obiektu w określonym obszarze znika.
Wyniki perymetrii są wykreślane na schemacie pola widzenia, z uwzględnieniem południka (promienia) badania i odległości obiektu od punktu fiksacji. Jeśli nie ma pustych pól widzenia, wynik badania można zapisać w postaci liczb wskazujących położenie obiektu w stopniach na liniach schematu promienia badania. Powinien być oznaczony nosową i czasową stroną pola widzenia. Podczas nagrywania i analizy wyników perymetrii, pole widzenia prawego oka znajduje się przed badaczem po prawej stronie, a pole widzenia lewego oka jest po lewej stronie; jednocześnie tymczasowe połówki pola widzenia są obrócone na zewnątrz, a połówki nosowe - do wewnątrz. Dla jasności na wykresie różnica między granicą pola widzenia podmiotu a normą jest gęsto kreskowana. Wykres rejestruje nazwę podmiotu, datę, ostrość wzroku, oświetlenie, wielkość obiektu, rodzaj obwodu.
Podczas badania osób o wysokiej ostrości wzroku zaleca się użycie obiektu o średnicy do 3 mm. Aby zidentyfikować drobne defekty i drobne zwężenia pola widzenia, perymetria jest wykonywana z obiektem o średnicy 1 mm. W przypadku znacznej utraty wzroku używaj obiektów o większej wielkości. Gdy widzenie jest równe percepcji światła, pole widzenia jest badane na obwodzie, w którym żarówka porusza się wzdłuż swojego łuku jako obiekt; istnieje urządzenie do zmiany jasności, rozmiaru i koloru świecącego się miejsca. Punktem mocowania jest również żarówka. Ale w tym momencie może to być palec pacjenta. U takich pacjentów perymetria może być wykonywana na standardowym stole lub obwodzie dłoni przy użyciu dwóch latarek lub oftalmoskopów elektrycznych lub płomienia świecy jako świecących przedmiotów.
Perymetria u obłożnie chorych pacjentów wykonywana jest za pomocą przenośnego obwodu, ręcznego.
Campymetria to metoda badania stanu widzenia peryferyjnego do maksymalnie 45 ° od punktu fiksacji. W przypadku kampimetrii używana jest płaszczyzna czarnej tkaniny o wymiarach 2x2 mz siatką styczną i stopniem (kampimetrem) nałożoną na jej powierzchnię. Biała etykieta jest umieszczona na środku kampimetru w postaci okręgu o średnicy do 3 mm. Okrąg tego samego rozmiaru, zamontowany na czarnym pręcie, służy jako ruchomy obiekt.
Metodyka kampimetrii. Pacjent siedzi w odległości 1 m od kampimetra, tak że źrenica badanego oka znajduje się naprzeciw znaku fiksacji, każde oko jest badane oddzielnie. Celowe jest dzielenie kampimetrii na dwa etapy. Na pierwszym etapie należy wyjaśnić, czy wraz z martwym polem dostępne są mroczki na podstawie wielkości kampimetru, obszarów pola widzenia. W tym celu obiekt należy przesuwać wzdłuż linii siatki stopni od środka do peryferii. W zewnętrznej połowie pola widzenia w odległości 12–18 ° od punktu fiksacji mroczek fizjologiczny jest zawsze widoczny poziomo. W drugim etapie ustalane są rozmiary i kształty bydła, w tym martwe pola.
Aby ustalić rozmiar i kształt martwego pola, zaleca się poprowadzić obiekt od środka do peryferii, najpierw od poziomu, a następnie wzdłuż linii siatki stopni, zaznaczając moment zniknięcia, a następnie wygląd obiektu w polu widzenia krótkimi słowami, odpowiednio, „nie”, „zobacz”. W punktach zniknięcia i pojawienia się przedmiotu wtryskiwane są szpilki. Kreda do tego celu nie jest zalecana, więc dodatkowe białe kropki nie pojawiają się. Po otrzymaniu konturu martwego pola, znajdź pozycję i rozmiar angioskopii odpowiadającej wiązce naczyniowej siatkówki. W tym celu obiekt jest prowadzony równolegle do konturu, aby usunąć 2–3 °, zaznaczając strefę wypadającego obiektu.
Wielkość martwego pola, podobnie jak wielkość innego bydła, wyrażona jest w stopniach siatki stycznej. Zwykle jest równy 8-9 ° - pionowo. Gdy mogą wystąpić procesy patologiczne nerwu wzrokowego, siatkówki, naczyniówki, patologicznej mroczki, rozmiar i kształt martwego pola zmienia się. Szkoty są absolutne i względne, pozytywne i negatywne, w kształcie pierścienia i podobne do sektora. Z absolutną szkotą, ani białe, ani kolorowe obiekty nie są postrzegane na miejscu. W przypadku względnej mroczki na białym tle charakterystyczna jest zmiana jakości bieli. Biały obiekt wydaje się szary. W przypadku względnego mroczka na kolorze, kolorowy obiekt wydaje się mniej nasycony niż w normalnych obszarach pola widzenia lub szary.
W ostatnich dziesięcioleciach pojawiły się metody obiektywnej perymetrii. Opierają się one albo na zmianach w encefalogramie wynikających z ruchu obiektu obwodowego w strefie mroczka, albo na danych z badania reakcji źrenicy. Takie badania prowadzone są za pomocą złożonych instrumentów, w tym komputerów. Do tej pory nie ma takich urządzeń w praktycznych placówkach służby zdrowia.
http://studopedia.ru/19_9779_issledovanie-polya-zreniya.htmlPole widzenia to przestrzeń, która jest jednocześnie postrzegana przez stałe oko. Stan pola widzenia zapewnia orientację w przestrzeni i pozwala nadać funkcjonalną charakterystykę analizatora wizualnego podczas profesjonalnej selekcji, badania służby wojskowej, badania zdolności roboczej, w badaniach naukowych. Zmiana pola widzenia jest wczesnym i często jedynym objawem wielu chorób oczu. Dynamika pola widzenia często służy jako kryterium oceny przebiegu choroby i skuteczności leczenia, a także ma wartość prognostyczną. Wykrywanie zaburzeń pola widzenia zapewnia znaczącą pomoc w diagnostyce miejscowej uszkodzenia mózgu z powodu charakterystycznych wad pola widzenia w przypadku uszkodzenia różnych części ścieżki wzrokowej. Zmiany w polu widzenia uszkodzenia mózgu są często jedynym objawem, na którym opiera się diagnoza miejscowa. Wszystko to wyjaśnia praktyczne znaczenie badania pola widzenia, a jednocześnie wymaga jednolitości metod uzyskiwania porównywalnych wyników.
Rozmiar pola widzenia normalnego oka jest określony zarówno przez granicę optycznie czynnej części siatkówki zlokalizowanej wzdłuż linii zębatej, jak i przez konfigurację części twarzy przylegających do oka (tył nosa, górna krawędź oczodołu). Głównymi punktami odniesienia pola widzenia są punkt fiksacji i martwy punkt. Pierwszy związany jest z obszarem środkowej części dołu żółtej plamy, a drugi z dyskiem nerwu wzrokowego, którego powierzchnia pozbawiona jest receptorów światła.
Badanie pola widzenia polega na określeniu jego granic i identyfikacji defektów w ich funkcji wizualnej. W tym celu zastosuj metody kontrolne i instrumentalne.
Zwykle pole widzenia każdego oka jest badane oddzielnie (jednoogniskowe pole widzenia), aw rzadkich przypadkach oba oczy jednocześnie (pole widzenia obuocznego).
Metoda kontroli pola widzenia jest prosta, nie wymaga użycia urządzeń. Jest on szeroko stosowany w praktyce ambulatoryjnej i u ciężko chorych pacjentów do oceny orientacyjnej.
Istotą metody kontrolnej badania jest porównanie pola widzenia podmiotu z polem widzenia lekarza, co powinno być normalne. Po umieszczeniu pacjenta plecami do światła lekarz siada przy nim w odległości 1 m. Po zamknięciu jednego oka pacjenta lekarz zamyka oko, przeciwnie do zamkniętego u pacjenta.
Kontrolna metoda badania pola widzenia
Podmiot rejestruje oczy lekarza oczami i zaznacza moment pojawienia się palca lub innego obiektu, który lekarz gładko przesuwa z różnych stron od peryferii do środka w tej samej odległości od siebie i pacjenta. Porównując świadectwo podmiotu z jego własnym, lekarz może określić zmiany w granicach pola widzenia i obecność w nim wad.
Kampimetria i perymetria są instrumentalnymi metodami badania pola widzenia.
Campymetria (z łaciny: kampus - pole, samolot i grek: metreo - miara) to metoda pomiaru defektów funkcji wizualnej na płaskiej powierzchni centralnych części pola widzenia.
Metoda ta pozwala najdokładniej określić kształt i rozmiar martwego pola, centralne i paracentralne wady pola widzenia - mroczki (z greckiego: skotos - ciemność).
Badanie przeprowadza się za pomocą kampimetru - matowego czarnego ekranu z białym punktem fiksacji w środku. Pacjent siedzi plecami do światła w odległości 1 m od ekranu, opierając podbródek na stojaku zainstalowanym na punkcie fiksacji.
Białe obiekty o średnicy 1-5 do 10 mm, wzmocnione długimi czarnymi prętami, powoli przesuwają się od środka do peryferii w południkach poziomych, pionowych i skośnych. W tym przypadku szpilki lub kreda oznaczają punkt, w którym obiekt znika. Szukają więc miejsc opadu - mroczków i, kontynuując badanie, określają ich kształt i rozmiar.
Ślepa plamka - projekcja w przestrzeni głowy nerwu wzrokowego odnosi się do fizjologicznych mroczków. Znajduje się w skroniowej części pola widzenia w 12-18 ° od punktu utrwalenia. Jego wymiary pionowe wynoszą 8-9 °, a poziomo - 5-8 °.
Obraz fizjologicznego bydła na schematach skotometrycznych przy badaniu pola widzenia prawego oka (punkt fiksacji jest zaznaczony krzyżykiem): 1 - martwe pole; 2 - angioscotomy.
Fizjologiczne mroczki obejmują również szczeliny taśmopodobne w polu widzenia, z powodu naczyń siatkówki zlokalizowanych przed ich fotoreceptorami - angioscotomami. Zaczynają się od martwego pola i można je śledzić na kampimetrze w polu widzenia 30-40 °.
Perymetria jest najczęstszą prostą i dość zaawansowaną metodą badania widzenia peryferyjnego. Główną zaletą perymetrii jest rzut pola widzenia nie na płaszczyznę, ale na wklęsłą sferyczną powierzchnię koncentryczną względem siatkówki. Eliminuje to zniekształcenia granic pola widzenia, co jest nieuniknione przy badaniu na płaszczyźnie. Przesuwanie obiektu o określoną liczbę stopni wzdłuż łuku da równe segmenty, a na płaszczyźnie ich rozmiar rośnie nierównomiernie od środka do peryferii.
Główną częścią najbardziej powszechnego obwodu pulpitu jest łuk o szerokości 50 mm i promieniu krzywizny 333 mm. W środku tego łuku znajduje się biały nieruchomy obiekt, który służy jako przedmiot fiksacji. Środek łuku jest połączony ze statywem osią, wokół której łuk swobodnie się obraca, co pozwala mu na dowolne przechylenie w celu zbadania pola widzenia w różnych południkach. Południk badawczy jest określony przez dysk podzielony na stopnie i umieszczony za łukiem. Wewnętrzna powierzchnia łuku jest pokryta czarną matową farbą, a na zewnętrznej powierzchni z odstępami 5 ° występują podziały od 0 do 90 °. W środku krzywizny łuku znajduje się stojak na głowę, gdzie po obu stronach środkowego pręta znajdują się podpory podbródka, które umożliwiają umieszczenie oka testowego w środku łuku. Do badania z użyciem białych lub kolorowych przedmiotów, zamontowanych na długich prętach w kolorze czarnym, dobrze połączonych z tłem łuku obwodowego.
Zaletami obwodu pulpitu są łatwość obsługi i niski koszt, a wadą jest przerywane podświetlenie łuku i przedmiotów, niedokładna kontrola nad mocowaniem oka. Dzięki temu trudno jest wykryć małe defekty w polu widzenia (mroczki).
Znacznie więcej informacji na temat widzenia peryferyjnego uzyskuje się z badań z wykorzystaniem obwodów projekcji, które opierają się na zasadzie rzutowania lekkiego obiektu na łuk lub na wewnętrzną powierzchnię półkuli (obwód sferyczny, rysunek 3.12).
Rys. 3.12 - Pomiar pola widzenia na sferoparymetrze
Zestaw membran i filtrów świetlnych zamontowanych na ścieżce strumienia świetlnego pozwala szybko i co najważniejsze mierzyć zmianę wielkości, jasności i chromatyczności obiektów. Ponadto na obwodzie sferycznym można zmieniać jasność oświetlenia tła w dawkach i badać pola widzenia w ciągu dnia (fotopowe), zmierzchu (mezopowe) i nocne (skotopowe). Urządzenie do sekwencyjnego zapisu wyników skraca czas potrzebny na badanie. U obłożnie chorych pacjentów pole widzenia jest badane za pomocą przenośnego obwodu składanego.
Metoda perymetrii Pole widzenia jest badane naprzemiennie dla każdego oka. Drugie oko jest wyłączane za pomocą lekkiego opatrunku, tak aby nie ograniczało pola widzenia badanego oka.
Pacjent w wygodnej pozycji siedzi na obwodzie plecami do światła. Badania obwodów projekcyjnych przeprowadza się w zaciemnionym pomieszczeniu. Dostosowując wysokość zagłówka, ustaw oko, które ma być badane, w środku krzywizny łuku obwodowego w stosunku do punktu mocowania.
Aby określić granice pola widzenia na białym kolorze przy użyciu obiektów o średnicy 3 mm, i do pomiaru defektów w polu widzenia - 1 mm. Przy słabym wzroku możesz zwiększyć rozmiar i jasność obiektów. Perymetria kolorów jest wykonywana przy użyciu przedmiotów o średnicy 5 mm. Przesuwając obiekt wzdłuż łuku obwodowego od peryferii do środka, zwróć uwagę na moment, w którym podmiot stwierdza wygląd obiektu w skali stopnia łuku. Jednocześnie konieczne jest upewnienie się, że badany nie porusza swoim okiem i stale mocuje stały punkt w środku łuku obwodowego. Ruch obiektu należy wykonywać ze stałą prędkością 2-3 cm / s.
Obracając łuk obwodowy wokół osi, pole widzenia jest kolejno mierzone w 8–12 meridianach w odstępach 30 lub 45 °. Wzrost liczby południków badania zwiększa dokładność perymetrii, ale jednocześnie czas spędzony na badaniu stopniowo wzrasta.
Perymetria wykorzystująca pojedynczy obiekt pozwala jedynie na jakościową ocenę widzenia peryferyjnego, z grubsza oddzielając widoczne obszary od niewidzialnego. Bardziej dokładną charakterystykę pola widzenia można uzyskać za pomocą statycznej perymetrii komputerowej.
Badanie przeprowadzane jest na sferycznym obwodzie przez dwa obiekty o różnej wielkości, które są przycinane za pomocą filtrów świetlnych, aby ilość odbijanego przez nie światła była taka sama. Zwykle granice pola widzenia (izoptery) uzyskane za pomocą dwóch obiektów pokrywają się. Różnica izoptera większa niż 5 ° wskazuje na naruszenie sumowania przestrzennego w polu widzenia. Metoda pozwala wykryć zmiany patologiczne w polu widzenia we wczesnych stadiach choroby, gdy normalna perymetria nie ujawnia nieprawidłowości.
Badając pole widzenia na kolorach, należy pamiętać, że podczas przemieszczania się z peryferii do środka kolorowy obiekt jest odbierany inaczej. Na skrajnych peryferiach strefy achromatycznej wszystkie kolorowe obiekty są widoczne w przybliżeniu w tej samej odległości od środka pola widzenia i wyglądają na szare. Przechodząc do środka, stają się chromatyczne, ale początkowo ich kolor jest odbierany nieprawidłowo. Czerwony od szarego zmienia się na żółty, następnie na pomarańczowy, a wreszcie na czerwony, a niebieski - od szarego przez niebieski do niebieskiego. Granice pola widzenia kolorów są obszarami, w których występuje prawidłowe rozpoznawanie kolorów. Przede wszystkim rozpoznawane są niebieskie i żółte obiekty, a następnie czerwone i zielone obiekty. Granice normalnego pola widzenia na kolory podlegają wyraźnym indywidualnym wahaniom (Tabela 3.1).
Średnie pole widzenia kolorów (w stopniach)
http://studopedia.org/1-85871.htmlPo podzieleniu defektów na klasy przeprowadza się ocenę ilościową w oparciu o deficyt pola widzenia. Deficyt powierzchni to liczba niewidocznych punktów wyświetlanych jako procent całkowitej liczby punktów prezentowanych w określonym obszarze pola widzenia.
„Pericom” umożliwia przeprowadzenie badania pola widzenia u pacjenta w trybie szybkim (30%), zredukowanym (70%) lub pełnym (100%). Zaproponowano łącznie 12 testów perymetrycznych. Możliwe jest prowadzenie badań w oddzielnych kwadrantach. Wyniki badania są archiwizowane i prezentowane w formie standardowych formularzy z obrazem stref „norm” i „patologii” 3 poziomów, a także tabel wyników. Dane archiwalne są porównywane z najnowszymi badaniami i przetwarzane statystycznie.
Centralne pole widzenia (CCH).
Peryferyjne pole widzenia (PPL).
Paracentralne ogniskowe i łukowate mroczki.
Badanie martwego punktu.
Reprezentacja i interpretacja danych pola widzenia
Informacje o polu widzenia wyświetlane w postaci liczb lub wartości czułości poszczególnych sekcji są trudne do zinterpretowania. Graficzna trójwymiarowa lub dwuwymiarowa reprezentacja czułości pola widzenia ułatwia ocenę, szczególnie przy identyfikacji obszarów opadów lub zmianie pola widzenia w czasie.Trzy główne metody graficznej reprezentacji danych pola widzenia wykresy areoptero-scotomalne i wykresy w skali szarości są powszechnie stosowane.
Opracowano wiele metod badania strategii i taktyki ponadprogowej perymetrii statycznej. Ale podstawą jest prezentacja bodźca (w PPL lub CPZ) z jasnością postrzeganą przez zdrową osobę. Perymetria opiera się na subiektywnych reakcjach pacjenta. Jakość informacji zależy od zdolności pacjenta do współpracy w przygotowaniu warunków. Aby zwiększyć wiarygodność informacji o polu widzenia, stosuje się kontrolowane fałszywe trafienia. ) i fałszywe błędy negatywne (nie widzi bodźca wcześniej zdefiniowanego w tym obszarze) Automatyzacja procedury badawczej pozwala nie tylko na sprawdzenie błędy fałszywie dodatnie i fałszywie ujemne, utrwalenie spojrzenia, fluktuacja odpowiedzi w podwójnym potrójnym badaniu izolowanego obszaru pola widzenia, ale także monitorowanie pozycji oka w martwym punkcie, porównanie danych z wynikami grupy zdrowych osób z bliskiej grupy wiekowej z poprzedniego badania (dane historyczne) i wykonać ich przetwarzanie statystyczne. Ponadto nie jest wymagany wykwalifikowany personel, przeprowadzono standaryzację badań i automatyczną klasyfikację patologii.
Dzięki automatycznej perymetrii badacz otrzymuje znaczną ilość informacji. Mówimy o warunkach badania parametrów obiektu testowego, wiarygodności czasu odpowiedzi refrakcji, ostrości widzenia oraz statystykach czułości różnych obszarów pola widzenia pacjenta. Te ostatnie mogą być reprezentowane przez wartości liczbowe odchyleń od normy za pomocą wykresu prawdopodobieństwa w skali szarości. Kilka ważnych punktów wskazuje na brak korekcji załamania źrenicy podczas badania minimalnej ostrości widzenia nie mniejszej niż 0,1. Konieczne jest zinterpretowanie wyniku badania w połączeniu z danymi standardowego badania okulistycznego.
http://studfiles.net/preview/6065846/page:2/Widzenie peryferyjne lub boczne pozwala nam poruszać się w przestrzeni. Podczas jazdy czujnie podążamy drogą, ale mimo to zauważamy wszystko, co dzieje się z boku. Ta zdolność jest zapewniona przez obwodową część siatkówki.
Wysoka ostrość widzenia jest nieodłączna tylko w centralnej strefie siatkówki, plamki żółtej. Reszta nie jest w stanie odróżnić kształtu i kolorów obiektów, ale jest bardzo wrażliwa na ruch. Z tego powodu szybko zauważamy nagłe niebezpieczeństwo. Ponadto widzenie peryferyjne pozwala nam poruszać się w półmroku, w nocy.
Pole widzenia jest określone przez obszar optycznie czynnej części siatkówki. Przy stałym widoku widzimy dość dużą część przestrzeni: na zewnątrz - 90º, do wewnątrz - 60º, do góry - 50º, do dołu - 70º. Granice pola widzenia zależą także od kształtu nosa, struktury orbity i szerokości szpary powiekowej. Na przykład pole widzenia kobiet jest nieco szersze niż pole widzenia mężczyzn, ponieważ cechy kobiecej twarzy są miękkie, mniej widoczne. Wielkość obiektu, stopień oświetlenia i refrakcja mają pewien wpływ na wielkość pola widzenia.
Zmiany w polu widzenia mogą być wczesnym objawem choroby oczu (jaskry), nerwu wzrokowego i mózgu (nowotwory, choroby wrodzone i naczyniowe). W zależności od kształtu, wielkości i lokalizacji defektów w polu widzenia można założyć, gdzie dokładnie rozwinął się proces patologiczny.
Szkotowce są ograniczonymi wadami pola widzenia. W każdym normalnym oku jest jeden taki mroczek. Odpowiada to wyjściu nerwu wzrokowego z siatkówki. W tej strefie nie ma komórek wyczuwających światło, dlatego jest „ślepa”.
Zwężenie lub utrata pewnych obszarów pola widzenia może być spowodowana chorobami oka, nerwu wzrokowego lub mózgu.
Pole widzenia każdego oka jest badane oddzielnie, a jedno z nich jest obandażowane lub przykryte osłoną lub dłonią. Zostaniesz poproszony o zapisanie dowolnego punktu badanym okiem i jednoczesne zanotowanie wyglądu obiektu w różnych częściach pola widzenia.
http://www.vseozrenii.ru/obsledovanie-glaz/issledovanie-poley-zreniya/Wszystkie widoczne obiekty są w zasięgu wzroku osoby. Badanie pól widzenia obejmuje kompleksową diagnostykę chorób nerwu wzrokowego, siatkówki, jaskry i innych niebezpiecznych patologii, które mogą prowadzić do całkowitej utraty wzroku. Perymetria pomaga również kontrolować rozwój patologii i sprawdzać skuteczność terapii.
Pole widzenia to przestrzeń, którą osoba rozpoznaje, gdy wzrok jest nieruchomy, a głowa jest nieruchoma. Jeśli spojrzysz na określony obiekt, oprócz jego wyraźnego obrazu, osoba widzi inne obiekty znajdujące się wokół. To się nazywa widzenie peryferyjne i nie jest tak wyraźne jak centralne.
Perymetria jest badaniem okulistycznym, które pozwala na eksplorację granic pól widzenia poprzez projekcję na sferycznej powierzchni. Istnieje perymetria kinetyczna i statyczna. Badania kinetyczne polegają na użyciu poruszającego się obiektu i statycznego - zmieniając oświetlenie obiektu w jednej pozycji.
Badanie pomaga analizować zmiany w polu widzenia i określa lokalizację procesu patologicznego (siatkówka, nerw wzrokowy, ścieżki wzrokowe, ośrodki wzrokowe w mózgu). Najczęściej objawia się zwężenie pól widzenia i utrata niektórych obszarów (mroczek).
Wskazania perymetrii:
Perymetria jest przeciwwskazana, jeśli pacjent jest w stanie odurzenia alkoholowego lub narkotykowego lub ma chorobę psychiczną. Zabieg nie powoduje żadnych komplikacji.
Co może zniekształcić wyniki perymetrii:
Fałszywe wady pola widzenia mogą również pojawić się ze względu na specyfikę struktury twarzy i szerokości źrenicy. W celu wyeliminowania fałszywych defektów, ponowne testowanie jest przeprowadzane w tym samym programie. Aby obserwacja w dynamice była wiarygodna, konieczne jest przestrzeganie tych samych warunków dla perymetrii (wielkość obiektów, oświetlenie, czas i kolory).
Aby wykonać perymetrię, potrzebujesz obwodu. Urządzeniem może być komputer stacjonarny, projekcja i komputer. Badanie przeprowadza się dla każdego oka oddzielnie, obejmując drugi bandaż. Pacjent siedzi przed urządzeniem i umieszcza podbródek na stojaku, tak aby badane oko znajdowało się naprzeciw stałego punktu, który znajduje się w środku obwodu. Lekarz wstaje z boku i przesuwa obiekt do środka wzdłuż południków.
Pacjent zauważa momenty, kiedy patrząc na punkt, zaczyna widzieć poruszający się obiekt. Lekarz zaznacza na wykresie stopnie punktu, w którym obiekt był widziany. Obiekt przesuwa się dalej do znaku fiksacji w celu sprawdzenia bezpieczeństwa widzenia w południku. Zwykle badanych jest 8 meridianów, ale analiza 12 meridianów daje dokładne wyniki.
Perymetria kinetyczna wykorzystuje ruchome obiekty świetlne, bodźce, które określają pewną jasność. Nazywane są także bodźcami o określonej jasności. Lekarz przesuwa obiekt wzdłuż badanych południków. Punkty, w których obiekt staje się widoczny i niewidoczny, łączą się i odbierają granice między strefami, w których pacjent widzi i nie widzi obiektu o określonych parametrach. Te granice są nazywane isopterami, ograniczają pole widzenia. Wyniki perymetrii kinetycznej zależą od wielkości, jasności i koloru obiektu bodźca.
Perymetria statyczna jest znacznie bardziej skomplikowana, ale daje więcej informacji o polu widzenia. Test pozwala określić pionową granicę wzniesienia wizualnego (światłoczuła część pola). Pacjentowi pokazuje się nieruchomy przedmiot, a lekarz zmienia jego intensywność. To ustawia próg wrażliwości. Perymetria statyczna jest podzielona na próg i powyżej progu.
Przy perymetrii progowej intensywność obiektu zmienia się stopniowo, ale zawsze o tę samą wartość aż do wartości progowej. Ta metoda daje więcej informacji na temat wzniesienia wizualnego, a perymetria powyżej progu nadaje się do badań przesiewowych. Polega ona na wykorzystaniu obiektów o cechach zbliżonych do normy wartości progowej w różnych punktach pola widzenia. Odchylenie od tych wartości może wskazywać na obecność patologii.
Podczas przeprowadzania badania pacjent patrzy w jednym punkcie. W chaotycznym porządku zaczynają się pojawiać obiekty o różnej jasności, a ich prędkość stale się zmienia. Zauważając obiekt, pacjent musi nacisnąć przycisk urządzenia. Perymetria komputera może zająć 5-20 minut (w zależności od urządzenia).
Perymetria przeprowadzana jest według kilku różnych metod. Najprostszym jest test Dondersa, który pozwala ocenić granice pola widzenia. Pacjent jest umieszczony metr od lekarza i poproszony o skupienie oczu na nosie egzaminatora. Pacjent najpierw zamyka jedno oko, a lekarz pokazuje rozpoznawalny przedmiot i przenosi go w jednym z południków. Zdrowy człowiek zauważa jednocześnie przedmiot obiema oczami. Działanie jest powtarzane w 4-8 meridianach, aby określić w przybliżeniu granice pola widzenia. Test wstępny Donders to bezpieczeństwo granic.
Aby zbadać pole centralne, wykorzystywany jest test Amslera - jeszcze prostsza metoda badania. Test umożliwia oszacowanie strefy do 10 ° od środka pola widzenia. Podczas diagnozowania użyj siatki linii poziomych i pionowych, w których znajduje się punkt w środku. Pacjent powinien spojrzeć na punkt z odległości 40 cm. Oznaki patologii według testu Amslera: krzywizna linii i pojawienie się plam. Metoda jest niezbędna do pierwotnego rozpoznania patologii plamki żółtej.
Możesz zbadać centralne pole widzenia za pomocą metody kampimetrii. Pacjent musi zamknąć jedno oko i spojrzeć na czarną tablicę umieszczoną w metrze. Deska (1 × 1 m) ma białą kropkę w środku. Białe obiekty o różnych średnicach (1-10 mm) są prowadzone wzdłuż badanych południków, aż znikną. Szkotowce są zaznaczone jako pierwsze na planszy, a wyniki są przenoszone do pustych.
Teoretycznie wyniki różnych metod powinny być zbieżne, ale w praktyce ruchome obiekty są postrzegane lepiej niż obiekty stacjonarne. Jest to szczególnie zauważalne na obszarach z wadami, które nazywa się zjawiskiem Riddoha.
W zależności od jakości widzenia używane są obiekty o różnej średnicy. W normalnym widzeniu używane są obiekty o średnicy 3 mm, a na niskim - od 5 do 10 mm. Na obrzeżach siatkówki nie ma odczucia światła, krawędź postrzega tylko biel. Gdy zbliżasz się do środka, pojawiają się niebieski, czerwony, żółty i zielony. W środku wszystkie kolory są rozróżnialne.
Granice pól widzenia podczas używania białego obiektu:
Możliwe są od 5 do 100 jednostek. Badanie innych kolorów odbywa się podobnie, ale z kolorowymi przedmiotami. Pacjent nie oznacza momentu pojawienia się obiektu, ale momentu rozpoznania koloru. Często zmiany w kolorze białym nie są wykrywane, ale ujawniają zwężenie do innych kolorów.
Pole widzenia może być reprezentowane jako trójwymiarowe wzgórze wizualne. Jego podstawą są granice pola, a wysokość wzgórza określa stopień wrażliwości poszczególnych sekcji siatkówki. Zwykle wysokość zmniejsza się od środka do peryferii. Aby uprościć analizę, wyniki perymetrii są wyświetlane jako mapa na płaszczyźnie. Obszary dna na takiej mapie są przedstawione w taki sposób, że zaburzenia w niższych częściach siatkówki są odzwierciedlone przez zmiany w górnych.
Środek pola widzenia (punkt fiksacji) to fotoreceptory centralnej dołu. Ponieważ dysk nerwu wzrokowego nie zawiera komórek wrażliwych na światło, jest on reprezentowany na mapie przez „ślepą” plamkę. Nazywany jest również mroczkiem fizjologicznym lub plamką mariotty. Martwy punkt znajduje się w zewnętrznej części pola w południku poziomym (10-20 ° od środka pola). Normalnie można także wykryć angioscotomy, to znaczy projekcje naczyń siatkówki, które są związane z plamką Mariotte i przypominają kształtem gałęzie drzewa.
Normy granic peryferyjnych:
Głównymi wskaźnikami zaburzeń perymetrii są zwężenia pól widzenia i mroczki. W zależności od stopnia uszkodzenia ścieżki wizualnej, charakterystyka zwężenia pola będzie się różnić. Zmiany mogą być jednostronne lub dwustronne, a także koncentryczne i sektorowe. Koncentryczne zmiany obserwuje się we wszystkich południkach i sektorach - w określonym obszarze o normalnych granicach na resztę długości.
Wady, które znajdują się w każdym oku w jednej połowie pola, nazywane są hemianopią. Ten stan dzieli się na homonimiczny i heteronimiczny. Hemianopsja homonimiczna - utrata od strony skroniowej w jednym oku i od nosa w drugiej. Heteronimiczna hemianopsja to symetryczne wypadanie nosowych lub ciemieniowych połówek pola w obu oczach.
Typy hemianopsji według wielkości:
Scotomy to obszar osadzania się w polu widzenia, który jest otoczony strefą bezpieczną, to znaczy nie pokrywa się z granicami peryferyjnymi. Takie zeznania mogą przybierać dowolną formę i znajdować się w dowolnym obszarze (centrum, strefy para- i peryferyjne, peryferia).
Wyróżnione przez pacjenta mroczki nazywane są dodatnimi. Jeśli strata zostanie wykryta tylko podczas badania, uznaje się ją za negatywną. Pacjenci cierpiący na migrenę zaznaczają występowanie migotania mroczków. Pojawia się nagle, trwa krótko i porusza się w zasięgu wzroku.
Rodzaje patologicznego bydła:
Mroczki paracentralne Bjerrum mogą wskazywać na rozwój jaskry (zwiększone ciśnienie wewnątrzgałkowe). Taki mroczek wygina się wokół środka pola, a następnie zwiększa się i zlewa się z nim. Szkot pojawia się wraz ze wzrostem ciśnienia wewnątrzgałkowego i wraz ze spadkiem może całkowicie zniknąć. W późnym stadium jaskry ujawniają się dwa mroczki Bjerruma, połączone ze sobą.
Ceny perymetrii mogą się znacznie różnić w różnych instytucjach medycznych. W klinikach, w których używają starego sprzętu, średnia cena za badania pól widzenia wynosi 300 rubli. Ankieta na nowoczesnym obwodzie komputera może kosztować pacjenta 1500 rubli.
Perymetria pozostaje skuteczną metodą diagnozowania wielu zaburzeń okulistycznych, więc jest dostępna w większości publicznych i prywatnych instytucji medycznych. Procedura jest bezbolesna i bezpieczna, więc nie można odmówić przeprowadzenia badania, jeśli istnieją podejrzenia jaskry, patologii siatkówki lub nieprawidłowości w mózgu.
Sukces osoby bezpośrednio zależy od tego, jak szybko orientuje się w przestrzeni i czasie. Kluczem do tego jest między innymi ostrość wzroku. Postęp techniczny i szybkie tempo życia mogą powodować zaburzenia widzenia w dość młodym wieku. Opiekunem tego jest światowa okulistyka. Diagnostyka prewencyjna obejmuje szeroki zakres procedur, które umożliwiają monitorowanie zdrowia oczu.
Jedną z takich procedur jest perymetria - badanie granic pola widzenia (widzenie obwodowe), których wskaźniki pomagają okulistom w diagnozowaniu chorób oczu, w szczególności jaskry lub zaniku nerwu wzrokowego. Aby zmierzyć niezbędne parametry w arsenale lekarzy istnieje nowoczesny sprzęt diagnostyczny, którego badanie przeprowadza się bez poważnych konsekwencji i bez kontaktu z powierzchnią oczu, co zmniejsza ryzyko zapalenia.
W przypadku jakichkolwiek problemów zaleca się, aby niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, a także nie zaniedbywać corocznych badań profilaktycznych.
Widzenie peryferyjne daje osobie zdolność widzenia i rozpoznawania pewnej ilości otaczających go obiektów. Aby sprawdzić jego jakość, okuliści stosują technikę badania granic pola widzenia, które nazywa się perymetrią. W granicach pola widzenia w medycynie odnosi się do widocznej przestrzeni, która jest w stanie rozpoznać stałe oko. Innymi słowy, jest to przegląd, który jest dostępny pod warunkiem, że spojrzenie pacjenta jest ustalone w jednym punkcie.
Jakość tej zdolności wizualnej jest wprost proporcjonalna do objętości punktów obecnych w przestrzeni, które są przykryte nieruchomymi oczami. Obecność pewnych odchyleń wskaźnika uzyskanego podczas perymetrii daje lekarzowi podstawy do podejrzenia tej lub innej choroby oczu.
W szczególności określenie granic pola widzenia jest konieczne, aby dowiedzieć się, w jakim stanie znajduje się siatkówka lub nerw wzrokowy. Ponadto taka procedura jest niezbędna do wykrywania patologii i diagnozowania chorób okulistycznych, takich jak jaskra, i wyznaczenia skutecznego leczenia.
W praktyce medycznej istnieje wiele wskazań, dla których konieczne jest przypisanie perymetrii. Na przykład zaburzenia widzenia mogą być spowodowane następującymi przyczynami:
W szczególności perymetria pozwala nam zdiagnozować jaskrę, a następnie zbadać i udoskonalić tę diagnozę lub ustalić choroby związane z uszkodzeniem plamki żółtej.
W niektórych przypadkach informacje o danych perymetrii są wymagane przy ubieganiu się o pracę. Z jego pomocą pracownik coraz częściej sprawdza obecność. Ponadto, dzięki tej metodzie badań, możliwe jest zdiagnozowanie urazowych uszkodzeń mózgu, przewlekłego nadciśnienia, a także udarów mózgu, choroby niedokrwiennej i zapalenia nerwów.
Wreszcie określenie pola widzenia pomaga zidentyfikować nastroje symulacyjne u pacjentów.
W niektórych przypadkach stosowanie diagnostyki perymetrycznej jest przeciwwskazane. W szczególności technika ta nie jest stosowana w przypadku agresywnych zachowań pacjentów lub obecności zaburzeń psychicznych. Zakłócenie wyników prowadzi nie tylko do tego, że pacjenci są pod wpływem alkoholu lub narkotyków, ale nawet do stosowania minimalnych dawek napojów zawierających alkohol. Przeciwwskazaniami do określenia ostrości widzenia obwodowego jest także upośledzenie umysłowe pacjentów, które nie pozwala na postępowanie według zaleceń lekarza.
Jeśli to konieczne, taka diagnoza w tych przypadkach, lekarze zalecają uciekanie się do alternatywnych metod badania.
W przypadku perymetrii w praktyce okulistycznej stosuje się kilka rodzajów urządzeń, nazywanych obwodami. Z ich pomocą lekarze śledzą granice pola widzenia za pomocą specjalnie opracowanych technik.
Poniżej przedstawiono główne typy procedur. Wszystkie są bezbolesne i nieinwazyjne, a także nie wymagają żadnego przygotowania od pacjenta.
Jest to procedura oceny zależności pola widzenia od rozmiaru i nasycenia kolorów poruszającego się obiektu. Test ten sugeruje obecność jasnego bodźca świetlnego w poruszającym się obiekcie poruszającym się wzdłuż predefiniowanych trajektorii. Podczas badania rejestrowane są punkty powodujące pewną reakcję oka. Są one wprowadzane w formularzu badania perymetrycznego. Ich połączenie na końcu zdarzenia umożliwia identyfikację trajektorii granic pola widzenia. Podczas prowadzenia perymetrii kinetycznej stosowane są nowoczesne obwody projekcyjne z wysoką dokładnością pomiaru. Są one używane do diagnozowania wielu patologii ocznych. Oprócz nieprawidłowości okulistycznych, ta metoda badań umożliwia wykrycie pewnych patologii w pracy centralnego układu nerwowego.
Podczas perymetrii statycznej monitorowany jest jakiś nieruchomy obiekt z jego utrwaleniem w wielu obszarach pola widzenia. Ta metoda diagnostyczna pozwala ustawić czułość widzenia na zmiany w intensywności wyświetlania obrazu, a także nadaje się do badań przesiewowych. Ponadto można go wykorzystać do określenia początkowych zmian w siatkówce. Jako główne wyposażenie stosuje się automatyczny obwód komputerowy, który umożliwia przeprowadzenie badania całego pola widzenia lub jego poszczególnych sekcji. Przy pomocy takiego sprzętu przeprowadzane jest badanie perymetryczne progowe lub progowe. Pierwsza z nich pozwala uzyskać jakościową ocenę wrażliwości siatkówki na światło, a druga - na rejestrację zmian jakościowych w polu widzenia. Wskaźniki te mają na celu diagnozowanie szeregu chorób okulistycznych.
Pod kampymetrią oznacza ocenę centralnego pola widzenia. Badanie to przeprowadza się przez przymocowanie oczu do białych obiektów, które poruszają się wzdłuż czarnego matowego ekranu - kampimetru - od środka do peryferii. Lekarz zaznacza punkty, w których obiekty tymczasowo wypadają z pola widzenia pacjenta.
Inną dość prostą metodą oceny centralnego pola widzenia jest test Amspera. Znany jest również jako test zwyrodnienia plamki siatkówki. Podczas diagnozy lekarz bada reakcję oczu w przypadku, gdy oczy są przymocowane do obiektu umieszczonego w środku sieci. Zgodnie z normą wszystkie linie siatki powinny wydawać się pacjentowi całkowicie płaskie, a kąty utworzone przez przecięcie linii powinny być proste. W przypadku, gdy pacjent widzi zniekształcony obraz, a niektóre obszary są zakrzywione lub zachmurzone, oznacza to obecność patologii.
Test Dondersa czyni go bardzo prostym, bez użycia jakichkolwiek urządzeń, do określenia przybliżonych granic pola widzenia. Prowadząc go, oko jest przymocowane do obiektu, który zaczyna się przemieszczać od obrzeża do środka południka. Wraz z pacjentem okulista jest również zaangażowany w ten test, którego pole widzenia jest uważane za normę.
Lekarz i pacjent w odległości jednego metra od siebie muszą jednocześnie skupić się na konkretnym obiekcie, pod warunkiem, że ich oczy są na tym samym poziomie. Okulista zakrywa prawe oko prawą dłonią, a pacjent lewym okiem lewą ręką. Następnie lekarz kładzie lewą rękę na skroniowej stronie (poza zasięgiem wzroku) pół metra od pacjenta i, przesuwając palcami, zaczyna przesuwać rękę w kierunku środka. Momenty są ustalane, gdy oko badanego łapie początek wyglądu konturów poruszającego się obiektu (pędzla lekarza) i jego końca. Są one kluczowe dla ustalenia granic pola widzenia dla prawego oka pacjenta.
Ta technologia służy do ustalenia zewnętrznych granic pola widzenia w innych południkach. W tym samym czasie, do badania w południku poziomym, szczotka okulisty znajduje się pionowo, aw pionie - poziomo. Podobnie, tylko w lustrzanym odbiciu badane są wskaźniki pola widzenia lewego oka pacjenta. W przypadku standardu w obu przypadkach wykonuje się pole widzenia okulisty. Test pomaga ustalić, czy granice pola widzenia pacjenta są normalne lub czy ich zwężenie jest obserwowane koncentrycznie lub sektorowo. Jest używany tylko w przypadkach, gdy nie jest możliwe przeprowadzenie diagnostyki instrumentalnej.
Perymetria komputerowa zapewnia najwyższą dokładność oceny, dla której wykorzystuje się specjalny obwód komputerowy. Ta nowoczesna diagnostyka o wysokiej wydajności wykorzystuje programy do badań przesiewowych (progowych). Parametry pośrednie szeregu badań pozostają w pamięci instrumentu, co umożliwia przeprowadzenie analizy statycznej całej serii.
Diagnostyka komputerowa pozwala uzyskać szeroki zakres danych o stanie widzenia pacjentów, zapewniając ich największą dokładność. Nie jest to jednak nic skomplikowanego i wygląda tak.
W trakcie tej procedury, zgodnie z tym schematem, zapewniona jest zmiana prędkości, kierunku ruchu i gamy kolorów obiektów wyświetlanych na monitorze. Ze względu na absolutne bezpieczeństwo i bezbolesność taka procedura może być powtarzana wiele razy, dopóki specjalista nie będzie przekonany, że uzyskano obiektywne wyniki badania widzenia obwodowego. Po diagnozie nie jest wymagana rehabilitacja.
Jak wspomniano powyżej, dane uzyskane podczas badania obwodowego podlegają dekodowaniu. Po przeanalizowaniu wskaźników badania zapisanych na specjalnej formie okulista porównuje je ze standardowymi wskaźnikami perymetrii statystycznej i dokonuje oceny widzenia obwodowego pacjenta.
Poniższe fakty mogą wskazywać na obecność wszelkich patologii.
Przechodząc przez diagnostykę komputerową, należy wziąć pod uwagę wiele czynników, które mogą zniekształcić wyniki badania i spowodować odchylenia od normatywnych wskaźników perymetrii. Obejmują one zarówno cechy struktury fizjologicznej wyglądu (obniżone brwi i górną powiekę, wysoki most, głęboko osadzone gałki oczne), jak i znacznie zmniejszone widzenie, podrażnienie lub zapalenie naczyń w pobliżu nerwu wzrokowego, a także słabą jakość korekcji wzroku, a nawet niektóre rodzaje ramek.
http://foodandhealth.ru/meduslugi/opredelenie-poley-zreniya/Widzenie peryferyjne (zwane również widzeniem bocznym) pozwala osobie normalnie orientować się w przestrzeni. Jedynie środkowa część siatkówki, plamka, ma wysoką ostrość transmisji obrazu. Inne strefy nie rozróżniają kolorów i kształtów przedmiotów, ale są bardzo wrażliwe na ruch. Widzenie peryferyjne pozwala dostrzec niebezpieczeństwo w czasie, a także normalnie orientować się w ciemności. Na temat metod badań i traktowania możliwych odchyleń - na.
Pole widzenia to przestrzeń, której obiekty są jednocześnie widoczne ze stałym widokiem. Badania terenowe są prowadzone w celu oceny stanu siatkówki, nerwu wzrokowego, diagnozowania jaskry, innych niebezpiecznych chorób, monitorowania procesów patologicznych i przebiegu ich leczenia.
Pole widzenia jest przestrzenią, w której obiekty są widoczne w stałym widoku w tym samym czasie. Graficznie jest zwykle przedstawiany jako trójwymiarowy obraz - wizualne wzgórze.
W zdrowym oku mroczka znajduje się jedno - odpowiada ono miejscu wyjścia z siatkówki nerwu wzrokowego. W tej strefie nie ma komórek, które odbierają światło, więc jest „ślepa”. Utrata, skurcz dodatkowych obszarów z pola widzenia zwykle powoduje różne choroby oczu, mózgu i nerwu wzrokowego.
W przypadku badania z zastosowaniem różnych metod, każde oko musi zostać zdiagnozowane osobno. Lekarz poprosi Cię o spojrzenie w jednym punkcie, zwracając uwagę na wygląd obiektu w pobliskich obszarach.
Pole widzenia dla każdego oka jest określane oddzielnie. Nie sprawdzane oko jest zamykane klapką, dłonią lub bandażem.
Podstawowe metody diagnostyczne:
Główne metody perymetrii to kinetyka, statyczność, kontrola z podwójną częstotliwością.
Zmiany w polu widzenia wskazują na następujące choroby:
Gdzie dokładnie zlokalizowany jest proces patologiczny, lekarz określa rozmiar, kształt i lokalizację wad pola widzenia.
Metoda leczenia i przywrócenia pola widzenia zależy od przyczyny, która spowodowała rozwój patologii:
Z uszkodzeniami nerwu wzrokowego, ośrodków korowych, przewodu pokarmowego, znacznego niedożywienia komórek mózgowych, po udarze, niedokrwieniu, uszkodzeniu kompresyjnym, przepisuje się terapię regeneracyjną.
Zmętnienie rogówki lub białaczka, określane również jako ciernie oka, - co to jest i jak leczyć tę chorobę, powie ten artykuł.
Zewnętrzna granica pola widzenia zaczyna zwężać się, gdy niewydolność naczyń mózgowych, a wewnętrzna z jaskrą. Główne metody perymetrii to kinetyka, statyczność, kontrola i podwójna częstotliwość. Leczenie wszelkich nieprawidłowości jest zalecane, biorąc pod uwagę ich przyczynę. Najczęstszymi przyczynami zniekształceń pola widzenia są uszkodzenia oka, nerwu wzrokowego i mózgu.
Przeczytaj także o takich metodach diagnostycznych jak wizometria i keratotopografia.
http://eyesdocs.ru/medicinaoperacii/diagnostika/kak-provoditsya-issledovanie-polej-zreniya.html