Stożki siatkówki gałki ocznej - jedna z odmian fotoreceptorów, która znajduje się w składzie warstwy odpowiedzialnej za światłoczułość. Stożki - jedna z najbardziej złożonych i ważnych struktur struktury ludzkiego oka, odpowiedzialna za zdolność odróżniania kolorów. Zmieniając otrzymaną energię świetlną na impulsy elektryczne, wysyłają informacje o świecie, który otacza osobę, do pewnych części mózgu. Neurony przetwarzają przychodzący sygnał i rozpoznają dużą liczbę kolorów i ich odcieni, ale nie wszystkie z tych procesów zostały zbadane dzisiaj.
Szyszki otrzymały swoją nazwę dzięki temu, że ich wygląd jest bardzo podobny do zwykłej kolby laboratoryjnej.
Pręty i stożki są wrażliwymi receptorami siatkówki, które przekształcają stymulację światła w nerwową
Długość stożka wynosi 0,05 milimetra, a jego szerokość wynosi 0,004. Średnica najwęższego punktu stożka wynosi 0,001 milimetra. Pomimo faktu, że ich rozmiar jest bardzo mały, akumulacja stożków na siatkówce jest szacowana na miliony. Ten fotoreceptor, pomimo mikroskopijnych rozmiarów, ma jedną z najbardziej złożonych anatomii i składa się z kilku sekcji:
Proces aktywności szyszek wciąż pozostaje nierozwiązany. Obecnie istnieją dwie wiodące wersje, które mogą najdokładniej opisać ten proces.
Stożki są odpowiedzialne za ostrość wzroku i postrzeganie kolorów (widzenie w dzień)
Zwolennicy tej wersji mówią, że w siatkówce ludzkiego oka istnieje kilka rodzajów stożków zawierających różne pigmenty. Jodopsyna - główny pigment znajdujący się w zewnętrznej części szyszek ma 3 odmiany:
A jeśli pierwsze dwa rodzaje pigmentów zostały już szczegółowo zbadane, istnienie trzeciego ma miejsce tylko w teorii, a jego istnienie potwierdza tylko fakt pośredni. Więc na jaki kolor wrażliwe są stożki siatkówki? Jeśli użyjemy tej teorii jako głównej, możemy powiedzieć, co następuje. Szyszki zawierające erytrolab są w stanie dostrzec tylko promieniowanie o długiej długości fali, i jest to żółto-czerwona część widma. Promieniowanie o średniej długości lub żółto-zielonej części widma postrzegane jest przez stożki zawierające chlorobarb.
Stwierdzenie, że istnieją stożki, które przetwarzają promieniowanie krótkich fal (odcienie niebieskiego) istnieją bez logiki i trójskładnikowa teoria struktury siatkówki oka, opiera się na tym stwierdzeniu.
Zwolennicy tej teorii całkowicie zaprzeczają istnieniu trzeciego typu pigmentu. Opierają się one na fakcie, że dla normalnej percepcji światła innych części widma wystarczy mechanizm taki jak kije. Na tej podstawie można argumentować, że siatkówka gałki ocznej jest w stanie postrzegać całą gamę kolorów tylko wtedy, gdy stożki i pręty współpracują ze sobą. Teoria ta sugeruje również, że interakcja tych struktur generuje zdolność do określania obecności żółtych odcieni w szeregu widocznych kolorów. Do jakiego koloru szyszki siatkówki są selektywnie wrażliwe, dziś nie ma odpowiedzi, ponieważ to pytanie nie zostało rozwiązane.
Na siatkówce zdrowej osoby dorosłej około 7 milionów szyszek
Naukowo udowodniono istnienie osób z rzadką anomalią - dodatkowy stożek siatkówki oka. Oznacza to, że u ludzi z tym zjawiskiem w gałce ocznej znajduje się inny fotoreceptor. Ludzie z tą anomalią są w stanie rozróżnić 10 razy więcej odcieni niż osoba z normalną liczbą receptorów. Sprzeczne badania dostarczają następujących danych.
Ujawniona patologia występuje tylko u 2% populacji, a ponadto jest wyłącznie kobieca. Jednak druga grupa badawcza twierdzi, że dzisiaj taką cechę znaleziono u jednej czwartej populacji Ziemi.
Siatkówka - siatkówka gałki ocznej, jest w stanie w pełni postrzegać informacje, tylko wtedy, gdy wszystkie wewnętrzne mechanizmy działają prawidłowo. Jeśli jeden z komponentów nie wytwarza niezbędnych substancji, wówczas percepcja spektrum kolorów jest znacznie zawężona. To zjawisko otrzymało ogólną nazwę Daltonizm. Pacjenci z tą diagnozą nie mają zdolności odróżniania pewnych kolorów, ponieważ choroba jest dziedziczeniem genetycznym i nie ma określonej metody leczenia.
http://tvoiglazki.ru/stroenie-glaza/k-kakomu-tsvetu-chuvstvitelny-kolbochki-setchatki.htmlNa jaki kolor są selektywnie wrażliwe stożki siatkówki?
Widzenie kolorów tłumaczy się tym, że w siatkówce występują trzy rodzaje stożków: niektóre są podekscytowane na czerwono, inne na zielono, a inne na niebiesko. Uczucie wszystkich innych kolorów wynika z pobudzenia tych stożków w różnych proporcjach.
Prawidłowa odpowiedź jest ponumerowana 3.
Analogi do numeru zadania 656: 7635 Wszystko
Istnieją trzy podstawowe kolory - czerwony, niebieski i żółty, ale nie do końca zielony.
Szyszki, w przeciwieństwie do prętów, są trzech typów:
1. „Niebieski” (krótka fala - S) - 430-470 nm. Ich 2% całkowitej liczby stożków.
2. „Zielony” (środkowa fala - M) - 500-530 nm. Ich 32%.
3. „Czerwony” (fala długa - L) - 620–760 nm. Ich 64%.
http://bio-oge.sdamgia.ru/problem?id=656Zdrowy człowiek nawet nie myśli o znaczeniu oczu w systemie ludzkiego ciała. Spróbuj zamknąć oczy i usiąść na kilka minut, a natychmiast życie traci swój zwykły rytm, mózg, nie odbierając impulsów wysyłanych przez siatkówkę, traci, trudno jest kontrolować inne narządy, na przykład układ mięśniowo-szkieletowy.
Jeśli opiszemy pracę oczu językiem dostępnym dla człowieka, okazuje się, że promień światła padający na rogówkę i soczewkę oka ulega załamaniu, przechodzi przez przezroczystą masę płynną (ciało szkliste) i opada na siatkówkę oka. Siatkówka jest warstwą między błoną oka a masą szklistą. Składa się z dziesięciu warstw, z których każda spełnia swoją funkcję.
W siatkówce występują dwa typy komórek nadwrażliwych - pręty i stożki. Impuls świetlny uderza w siatkówkę, a substancja zawarta w prętach zmienia kolor. Ta reakcja chemiczna pobudza nerw wzrokowy, który przekazuje irytujący impuls do mózgu.
Jak już wspomniano, siatkówka ma dwa typy wrażliwych komórek - pręty i stożki - z których każdy spełnia swoje funkcje. Pręty odpowiadają za percepcję światła, stożki - za kolor. W organach widzenia zwierząt liczba prętów i stożków nie jest taka sama. W oczach zwierząt i nocnych ptaków jest więcej patyków, więc dobrze widzą w półmroku i prawie nie odróżniają kolorów. W siatkówce ptaków i zwierząt dziennych jest więcej szyszek (jaskółki lepiej odróżniają kolory niż ludzie).
W oku jednej osoby jest ponad sto milionów pałeczek. W pełni uzasadniają swoją nazwę, ponieważ ich długość jest trzydziestokrotnie większa od średnicy, a kształt przypomina wydłużony cylinder.
Pręty są wrażliwe na impulsy światła, wystarczy pojedynczy foton, aby wzbudzić pręty. Zawierają barwnik rodopsyny, nazywany jest również fioletem wizualnym, w przeciwieństwie do jodopsyny, która znajduje się w szyszkach, rodopsyna reaguje wolniej na światło. Kije słabo odróżniają obiekty w ruchu.
Inny rodzaj fotoreceptorowych komórek nerwowych siatkówki - stożki. Ich funkcją jest odpowiadanie za postrzeganie kolorów. Są tak nazwane, ponieważ ich kształt przypomina kolbę laboratoryjną. Ich liczba w ludzkim oku jest znacznie mniejsza niż liczba prętów, około sześciu milionów. Są podekscytowani jasnym światłem i bierni o zmierzchu. Tłumaczy to fakt, że w ciemności nie rozróżniamy kolorów, lecz tylko kontury przedmiotów. Świat staje się czarny i szary.
Stożek składa się z czterech warstw:
Jodopsyna z pigmentu biologicznego przyczynia się do szybkiego przetwarzania strumienia światła, a także wpływa na wyraźniejszy obraz.
Są one podzielone na trzy typy:
Jeśli trzy typy stożków są podekscytowane w tym samym czasie, widzimy biały. Fale świetlne o różnej długości wpływają na siatkówkę, a stożki każdego typu nie są jednakowo stymulowane. Na tej podstawie długość fali jest postrzegana jako oddzielny kolor. Widzimy różne kolory, jeśli szyszki są nierówno podrażnione. Różne kolory i odcienie są uzyskiwane dzięki optycznemu mieszaniu kolorów podstawowych: czerwonego, niebieskiego i zielonego.
Latem, w ostrym słońcu lub zimą, kiedy biały śnieg oślepia nasze oczy, jesteśmy zmuszeni nosić okulary i ograniczać przepływ jasnego światła. Okulary nie tracą czerwonego koloru, szyszki dla percepcji czerwonego koloru są w spoczynku. Wszyscy zauważyli, jak wygodne są oczy w lesie, ponieważ działają tylko zielone szyszki, a odpoczywają stożki, które postrzegają czerwony i niebieski kolor.
Istnieją również odchylenia w postrzeganiu kolorów.
Jednym z tych odchyleń jest ślepota barw. Ślepota na kolory to brak postrzegania przez ludzkie oko jednego lub kilku kolorów lub wędrówki ich odcieni. Powód - brak stożków o określonym kolorze w siatkówce.
Ślepota barw może być wrodzona lub nabyta. Może wystąpić u osób starszych lub z powodu wcześniejszych chorób. Nie wpływa to na samopoczucie danej osoby, ale mogą obowiązywać ograniczenia w wyborze zawodu (osoba niewidoma nie może prowadzić pojazdu).
Jest jeszcze inne odchylenie od normy, są to ludzie, którzy są w stanie zobaczyć i odróżnić odcienie kolorów, które nie podlegają wizji zwykłej osoby. Tacy ludzie nazywani są tetrachromatami. Ten aspekt postrzegania koloru przez ludzkie oko nie został wystarczająco zbadany.
W placówkach medycznych istnieją specjalne tabele, które pomogą zbadać zdolność postrzegania kolorów i wykryć wszelkie zaburzenia widzenia.
Dzięki stożkom widzimy świat w całej okazałości, w całej gamie kolorów i odcieni. Bez nich nasze postrzeganie rzeczywistości przypominałoby czarno-biały film.
http://glaz.guru/stroenie-glaza/k-kakom-cvetu-izbiratelno-chuvstvitelny-kolbochki-setchatki.htmlSzyszki siatkówki są jednym z typów fotoreceptorów, które są częścią warstwy światłoczułej w oczach człowieka. Są to bardzo złożone i niezwykle ważne struktury, bez których ludzie nie potrafią odróżnić kolorów. Przekształcając energię światła w impuls elektryczny, przekazują informacje o świecie do mózgu. Neurony centrum wzrokowego odbierają te sygnały i rozróżniają ogromną liczbę odcieni, jednak mechanizmy tego niesamowitego procesu nie zostały jeszcze zbadane.
Struktury te są bardzo małe, w formie wyglądają jak kolby laboratoryjne. Ich długość wynosi tylko 0,05 mm, szerokość - 0,004 mm (w najwęższym punkcie średnica wynosi 0,001 mm). Przy tak małych rozmiarach są bardzo liczne: w każdym oku jest 6–7 milionów (u zdrowej osoby ze stuprocentowym wzrokiem). Zaskakująco, ten mikroskopijny fotoreceptor ma najbardziej złożoną anatomię i jest podzielony na cztery segmenty lub sekcje. Każdy z nich ma swoją specyficzną strukturę i spełnia pewne funkcje:
Funkcjonowanie stożków i ich postrzeganie różnych kolorów i odcieni nadal nie ma ogólnie akceptowanego naukowego wyjaśnienia. Ale dziś istnieją dwie główne hipotezy opisujące te procesy.
Zwolennicy tej hipotezy twierdzą, że w ludzkiej siatkówce istnieją trzy różne typy stożków, z których każdy zawiera pewien pigment. Faktem jest, że jodopsyna jest substancją heterogeniczną, istnieją trzy jej rodzaje. Spośród nich tylko dwa - erytrolab i chloroab - zostały znalezione i opisane przez naukowców. Trzeci pigment, cyanolab, istnieje tylko w teorii, a jego obecność potwierdzają jedynie dowody pośrednie.
Szyszki siatkówki zawierające erytrolab otrzymują promieniowanie długofalowe, czyli żółto-czerwoną część widma.
Fale o średniej długości są pochłaniane przez chloro-rob, a receptory, w których się znajdują, widzą żółto-zieloną część widma.
Logiczne jest, że powinny być fotoreceptory, które odbierają promieniowanie krótkofalowe (niebieskie barwy), dlatego obecność cyanolabu w komórkach światłoczułych trzeciego typu jest bardzo prawdopodobna.
Teoria ta przeciwnie zaprzecza obecności trzeciego pigmentu, cyanolaba. Zakłada ona, że dla postrzegania tej części widma promieniowania wystarcza praca prętów. Zatem siatkówka postrzega wszystkie widoczne kolory, gdy oba typy fotoreceptorów działają razem. Co więcej, zwolennicy tej hipotezy podkreślają, że te wrażliwe struktury są w stanie określić zawartość żółtego w mieszaninie widocznych odcieni.
Niektórzy ludzie mają rzadki przypadek - dodatkowy stożek siatkówki. Oznacza to, że nie mają trzech, ale czterech typów tego fotoreceptora. Tacy ludzie są nazywani tetrachromatami i są w stanie zobaczyć 100 milionów kolorów zamiast 10 milionów w zwykłej osobie. Różne badania cytują różne dane dotyczące częstotliwości występowania tetrachromatyzmu. Niektórzy naukowcy twierdzą, że anomalia jest możliwa tylko u kobiet, a tylko 2% populacji kobiet ją posiada. Inni badacze twierdzą, że nie jest to rzadkie zjawisko i nawet jedna czwarta populacji świata (zarówno kobiety, jak i mężczyźni) ma tę cechę postrzegania kolorów.
Ludzka siatkówka może w pełni postrzegać informacje wizualne tylko wtedy, gdy oba typy światłoczułych receptorów zawierają wszystkie niezbędne pigmenty i enzymy niezbędne do ich transformacji.
Jeśli w fotoreceptorach nie powstają żadne takie substancje, osoba nie widzi części widma emisji widzialnej. Takie naruszenia są zbiorowo nazywane ślepotą kolorów. Ludzie ze ślepotą barwną nie są w stanie zobaczyć pewnych kolorów przez całe życie, ponieważ ta patologia jest uwarunkowana genetycznie.
http://medprevention.ru/glaza/zabolevaniya-organov-zreniya/4238-k-kakomu-tsvetu-izbiratelno-chuvstvitelny-kolbochki-setchatkiPytanie zostało opublikowane w dniu 06/09/2017
na temat biologii od użytkownika Gość >>
Gość zostawił odpowiedź
Na jaki kolor są selektywnie wrażliwe stożki siatkówki?
Jaka jest przyczyna krótkowzroczności osoby?
1) rozluźnienie mięśni rzęskowych
Czy sądy oceniające ludzką tkankę nerwową są następujące?
A. Główną właściwością tkanki nerwowej jest pobudliwość i przewodność - tak
V. Ciała wrażliwych neuronów leżą na drodze do centralnego układu nerwowego w węzłach nerwowych - nie
Jeśli nie ma odpowiedzi lub okazało się, że jest ona niepoprawna w temacie biologii, spróbuj użyć wyszukiwania na stronie lub sam zadaj pytanie.
Jeśli problemy pojawiają się regularnie, to może powinieneś poprosić o pomoc. Znaleźliśmy świetną stronę, którą możemy bez wątpienia polecić. Zebrano najlepszych nauczycieli, którzy przeszkolili wielu uczniów. Po studiach w tej szkole możesz rozwiązać nawet najbardziej złożone zadania.
http://shkolniku.com/biologiya/task486098.htmlSzyszki i sztyfty należą do aparatu receptora gałki ocznej. Są odpowiedzialni za transmisję energii świetlnej poprzez przekształcenie jej w impuls nerwowy. Ten ostatni przechodzi przez włókna nerwu wzrokowego w strukturach centralnych mózgu. Wędki zapewniają widzenie w warunkach słabego oświetlenia, są w stanie dostrzec tylko światło i ciemność, czyli czarno-biały obraz. Szyszki są w stanie dostrzec różne kolory, są także wskaźnikiem ostrości widzenia. Każdy fotoreceptor ma strukturę, która umożliwia mu wykonywanie funkcji.
Pręty mają kształt cylindra i dlatego mają swoją nazwę. Są one podzielone na cztery segmenty:
Energia jednego fotonu jest wystarczająca, aby doprowadzić do wzbudzenia patyka. Jest to postrzegane przez człowieka jako światło, które pozwala mu widzieć nawet w warunkach bardzo słabego oświetlenia.
Pałeczki mają specjalny pigment (rodopsynę), który pochłania fale świetlne w obszarze dwóch zakresów.
Szyszki przypominają wyglądem kolby, dlatego mają swoje własne imię. Zawierają cztery segmenty. Wewnątrz stożków znajduje się inny pigment (jodopsyna), który zapewnia postrzeganie czerwieni i zieleni. Pigment odpowiedzialny za rozpoznawanie niebieskiego koloru nie został jeszcze ustalony.
Główną funkcją są stożki i pręty, czyli odbieranie fal świetlnych i przekształcanie ich w obraz wizualny (fotoreceptor). Każdy receptor ma swoje własne cechy. Na przykład, kije są potrzebne, aby zobaczyć o zmierzchu. Jeśli z jakiegoś powodu przestają pełnić swoją funkcję, osoba nie może widzieć w warunkach słabego oświetlenia. Stożki są również odpowiedzialne za wyraźne widzenie kolorów w normalnym oświetleniu.
W inny sposób możemy powiedzieć, że kije należą do systemu postrzegania światła, a stożki do systemu postrzegania kolorów. To jest podstawa diagnostyki różnicowej.
W przypadku chorób obejmujących uszkodzenia pręcików i stożków występują następujące objawy:
Niektóre choroby mają bardzo specyficzne objawy, które mogą łatwo zdiagnozować patologię. Dotyczy to hemeralopii lub ślepoty barw. Inne objawy mogą występować w różnych patologiach, w związku z czym konieczne jest przeprowadzenie dodatkowego badania diagnostycznego.
Aby zdiagnozować choroby, w których występuje uszkodzenie pręcików lub stożków, należy wykonać następujące badania:
Warto jeszcze raz przypomnieć, że fotoreceptory są odpowiedzialne za postrzeganie kolorów i postrzeganie światła. Dzięki pracy człowieka można dostrzec obiekt, którego obraz powstaje w analizatorze wizualnym. W przypadku patologii siatkówki, w których znajdują się stożki i pręty, funkcja fotoreceptorów jest osłabiona, co prowadzi do osłabienia funkcji wzrokowych jako całości.
Patologie wpływające na fotoreceptor gałki ocznej obejmują:
Pręty i stożki są światłoczułymi receptorami siatkówki, zwanymi również fotoreceptorami. Ich głównym zadaniem jest przekształcenie stymulacji światłem w nerwową. Oznacza to, że zamieniają promienie świetlne w impulsy elektryczne, które wchodzą do mózgu przez nerw wzrokowy, które po pewnym przetworzeniu stają się obrazami, które postrzegamy. Każdy typ fotoreceptora ma swoje własne zadanie. Pręty odpowiadają za percepcję światła w warunkach słabego oświetlenia (widzenie w nocy). Stożki są odpowiedzialne za ostrość wzroku, a także postrzeganie kolorów (widzenie w dzień).
Te fotoreceptory mają postać cylindra, którego długość wynosi około 0,06 mm i średnicę około 0,002 mm. Zatem taki cylinder jest rzeczywiście całkiem podobny do różdżki. Oko zdrowej osoby zawiera około 115-120 milionów pałeczek.
Ludzką gałkę oczną można podzielić na 4 strefy segmentowe:
1 - Zewnętrzna strefa segmentowa (zawiera dyski membranowe zawierające rodopsynę),
2 - Segmentowa strefa łącząca (cilium),
3 - Wewnętrzna strefa segmentowa (obejmuje mitochondria),
4 - Podstawowa strefa segmentowa (połączenie nerwowe).
Pręty są bardzo światłoczułe. Tak więc dla ich reakcji jest wystarczająca energia 1 fotonu (najmniejszej, elementarnej cząstki światła). Ten fakt jest bardzo ważny w przypadku noktowizji, która pozwala widzieć w słabym świetle.
Pałeczki nie potrafią odróżnić kolorów, głównie z powodu obecności w nich tylko jednego pigmentu - rodopsyny. Pigment rodopsyny, inaczej zwany wzrokowym fioletem, ze względu na włączone grupy białek (chromofory i opsyny) ma 2 maksymalne pochłanianie światła. To prawda, że jedna z maksimów znajduje się poza krawędzią światła widzianego przez ludzkie oko (278 nm to obszar promieniowania UV), więc prawdopodobnie powinieneś nazwać to maksymalną absorpcją fali. Ale drugie maksimum jest widoczne dla oka - istnieje przy 498 nm, znajduje się na granicy zielonego i niebieskiego spektrum kolorów.
Wiadomo, że rodopsyna obecna w pręcikach reaguje na światło znacznie wolniej niż jodopsyna zawarta w szyszkach. Dlatego pręty charakteryzują się słabą reakcją na dynamikę strumieni światła, a ponadto nie odróżniają wyraźnie ruchu przedmiotów. A ostrość widzenia nie jest ich przywilejem.
Te fotoreceptory otrzymały również swoją nazwę dzięki charakterystycznej formie, podobnej do formy kolb laboratoryjnych. Stożek ma długość około 0,05 mm, jego średnica w najwęższym punkcie wynosi około 0,001 mm, aw najszerszym miejscu wynosi 0,004. Siatkówka zdrowej osoby dorosłej zawiera około 7 milionów szyszek.
Szyszki są mniej wrażliwe na światło. Oznacza to, że w celu zainicjowania ich działania wymagany jest strumień świetlny, który jest dziesięć razy bardziej intensywny niż w przypadku wzbudzenia pracy prętów. Ale stożki przetwarzają strumienie światła znacznie intensywniej niż pręty, dlatego lepiej je postrzegają i zmieniają (na przykład lepiej rozróżniają światło, gdy obiekty poruszają się, w stosunku do oka, w dynamice). Ponadto bardziej precyzyjnie określają obraz.
Stożki ludzkiego oka zawierają również 4 strefy segmentowe:
1 - Zewnętrzna strefa segmentowa (zawiera dyski membranowe zawierające jodopsynę),
2 - Segmentowa strefa połączeń (holowanie),
3 - Wewnętrzna strefa segmentowa (obejmuje mitochondria),
4 - Złącze synaptyczne lub segment podstawowy.
Powodem wyżej opisanych właściwości szyszek jest zawartość w nich specyficznego pigmentu jodopsynowego. Obecnie wyizolowano i udowodniono dwa rodzaje tego pigmentu: erytrolab (jodopsyna, wrażliwa na czerwone widmo i długie fale L) oraz chloroab (jodopsyna, wrażliwa na zielone widmo i średnie fale M). Pigment, który jest wrażliwy na niebieskie widmo i krótkie fale S, nie został jeszcze znaleziony, chociaż nazwa za nim jest już ustalona - cyanolab.
Podział stożka według rodzajów dominacji pigmentów barwnych w nich (erytrolab, chloro-labore, cyanolab) wynika z trójskładnikowej hipotezy widzenia. Istnieje jednak inna teoria widzenia - nieliniowa dwuskładnikowa. Jego zwolennicy uważają, że wszystkie stożki zawierają erytrolab i hloro-lab w tym samym czasie, a zatem są w stanie dostrzec kolory zarówno czerwonego, jak i zielonego widma. Rola cyanolabu w tym przypadku polega na wykonaniu wyblakłych pręcików rodopsynowych. Teorię tę potwierdzają przykłady osób z ślepotą barwną, mianowicie niemożność odróżnienia niebieskiej części widma (tritanopia). Mają też trudności z widzeniem w półmroku (hemeralopia), co jest oznaką anomalnej aktywności prętów siatkówki.
Porażka prętów i stożków oka jest możliwa dzięki różnym patologiom siatkówki:
http://mgkl.ru/patient/stroenie-glaza/palochki-i-kolbochki
Za pomocą widoku osoba zapoznaje się ze światem zewnętrznym i orientuje się w przestrzeni. Niewątpliwie inne narządy są również ważne dla normalnego życia, ale to przez oczy ludzie otrzymują 90% wszystkich informacji. Ludzkie oko ma unikalną strukturę, potrafi nie tylko rozpoznawać przedmioty, ale także odróżniać odcienie. Kolorowe patyczki i stożki są odpowiedzialne za postrzeganie kolorów. To oni przekazują informacje uzyskane ze środowiska do mózgu.
Oczy zajmują bardzo mało miejsca, ale wyróżnia je zawartość ogromnej liczby różnych struktur anatomicznych, z którymi dana osoba widzi.
Aparat wzrokowy jest prawie bezpośrednio połączony z mózgiem, podczas specjalnych badań okulistycznych widać przecięcie nerwu wzrokowego.
Oko zawiera elementy takie jak szkliste, soczewki, przednie i tylne komory. Gałka oczna wizualnie przypomina kulę i znajduje się w zagłębieniu zwanym orbitą, tworzy kości czaszki. Na zewnątrz aparat wzrokowy ma ochronę twardówki.
Twardówka zajmuje około 5/6 całej powierzchni oka, jej głównym celem jest zapobieganie uszkodzeniu narządu wzroku. Część skorupy wewnętrznej gaśnie i pozostaje w stałym kontakcie z negatywnymi czynnikami zewnętrznymi, nazywa się to rogówką. Ten element ma wiele cech, dzięki którym osoba wyraźnie odróżnia przedmioty. Obejmują one:
Ukryta część wewnętrznej powłoki nazywa się twardówką, składa się z gęstej tkanki łącznej. Pod nim znajduje się układ naczyniowy. Środkowa część obejmuje tęczówkę, ciało rzęskowe i naczyniówkę. Również w jego składzie jest źrenica, która jest mikroskopijną dziurą, która nie wchodzi do tęczówki. Każdy z elementów ma swoje funkcje niezbędne do zapewnienia płynnego działania narządu wzroku.
Wewnętrzna powłoka aparatu wzrokowego jest ważną częścią rdzenia. Składa się z wielu neuronów, pokrywających całe oko od wewnątrz. To dzięki siatkówce człowiek odróżnia przedmioty wokół siebie. Na nim jest koncentracja załamanych promieni świetlnych i powstaje wyraźny obraz.
Zakończenia nerwowe siatkówki przechodzą przez włókna światłowodowe, skąd informacje przekazywane są przez włókna do mózgu. Jest też mała żółta plamka zwana plamką żółtą. Znajduje się w centrum siatkówki i ma największą zdolność widzenia wzrokowego. Plamka jest zamieszkana przez pręty i stożki odpowiedzialne za widzenie w dzień i w nocy.
Powrót do spisu treści
Ich głównym celem jest umożliwienie osobie zobaczenia. Elementy działają jak rodzaj czarno-białych i kolorowych przetworników wizyjnych. Oba typy komórek są sklasyfikowane jako receptory światłoczułe.
Szyszki oka mają swoją nazwę dzięki kształtowi, który wizualnie przypomina stożek. Łączą centralny układ nerwowy i siatkówkę. Główną funkcją jest przekształcanie sygnałów świetlnych ze środowiska zewnętrznego w impulsy elektryczne przetwarzane przez mózg. Pręty oczu są odpowiedzialne za widzenie w nocy, zawierają również element pigmentowy - rodopsynę, a gdy padają na niego promienie światła, staje się ono odbarwione.
Fotoreceptor w wyglądzie przypomina stożek. W siatkówce koncentruje się do siedmiu milionów stożków. Jednak duża liczba nie oznacza gigantycznych parametrów. Element ma skromną długość (tylko 50 mikronów), szerokość wynosi cztery milimetry. Zawierają pigment jodopsynowy. Mniej wrażliwe niż patyki, ale bardziej wrażliwe na ruch.
Struktura receptora obejmuje:
Istnieją trzy rodzaje stożków, z których każdy zawiera unikalny rodzaj jodopsyny i dostrzega pewną część widma barw:
Współcześni naukowcy badający trójskładnikowy system percepcji wzrokowej zauważają jego niedoskonałość, ponieważ istnienie trzech rodzajów stożków nie zostało naukowo udowodnione. Ponadto nie znaleziono dzisiaj pigmentu cyanolab.
Hipoteza ta stwierdza, że tylko stożki i chloroab, które odbierają długą i środkową część spektrum kolorów, są zawarte odpowiednio w stożkach. W przypadku krótkich fal rodopsyna „odpowiada”, która jest głównym składnikiem pałeczek.
Twierdzenie to potwierdza fakt, że pacjenci, którzy nie rozróżniają niebieskiego widma (tj. Krótkie fale), cierpią z powodu problemów z widzeniem w nocy.
Receptor ten zaczyna działać, gdy nie ma wystarczającej ilości światła na zewnątrz lub wewnątrz. Wyglądem przypominają cylinder. W siatkówce koncentruje się około stu dwudziestu milionów pałeczek. Ten duży przedmiot ma skromne opcje. Wyróżnia się małą długością (około 0,06 mm) i szerokością (około 0,002 mm).
Skład pałeczek zawiera cztery główne elementy:
Receptor reaguje na najsłabsze błyski światła, ponieważ ma wysoki stopień czułości. Skład pałeczek zawiera unikalną substancję zwaną wizualną purpurą. W warunkach dobrego oświetlenia rozpada się i wrażliwie postrzega niebieskie widmo wizualne. W nocy lub wieczorem substancja jest regenerowana, a oko rozpoznaje obiekty nawet w ciemnościach.
Rhodopsin otrzymał niezwykłą nazwę ze względu na krwistoczerwony odcień, który zmienia kolor na żółty w światło, a następnie staje się całkowicie odbarwiony.
Pręty i stożki postrzegają przepływ światła i kierują go do centralnego układu nerwowego. Obie komórki są w stanie wydajnie pracować w ciągu dnia. Główna różnica polega na tym, że szyszki mają wyższą światłoczułość niż sztyfty.
Interneurony są odpowiedzialne za transmisję sygnału, kilka receptorów jest jednocześnie dołączonych do każdej komórki. Podczas łączenia wielu patyków wzrasta stopień czułości aparatu wzrokowego. W okulistyce zjawisko to nazywa się „konwergencją”. Dzięki niej człowiek może jednocześnie badać kilka pól widzenia jednocześnie i wykrywać najmniejsze wahania strumienia świetlnego.
Oba fotoreceptory są wymagane, aby oczy mogły odróżnić widzenie w dzień iw nocy, aby wykryć kolorowe obrazy. Unikalna struktura oka daje człowiekowi ogromną liczbę możliwości: zobaczyć o każdej porze dnia, dostrzec dużą powierzchnię otaczającego świata, itp.
Również ludzkie oczy mają niezwykłą zdolność - widzenie obuoczne, znacznie rozszerzając przegląd. Pręty i stożki biorą udział w postrzeganiu całego spektrum kolorów, dlatego w odróżnieniu od zwierząt ludzie wyróżniają wszystkie odcienie otaczającego świata.
Wraz z rozwojem choroby dotykającej główne receptory siatkówki obserwuje się następujące objawy:
Niektóre patologie mają specyficzne objawy, więc łatwo je zdiagnozować. Obejmują one ślepotę barw i ślepotę nocną. Aby zidentyfikować inne choroby, należy przejść dodatkowe badania lekarskie.
Jeśli podejrzewasz, że rozwój procesów patologicznych w aparacie wzrokowym pacjenta jest wysyłany do następujących badań:
Choroby wpływające na receptory siatkówki obejmują:
Każda z tych chorób wymaga natychmiastowego leczenia, aby uniknąć rozwoju poważnych dolegliwości, które mogą zaszkodzić zdrowiu i oczom.
Człowiek jest jedyną żywą istotą na Ziemi, postrzegającą otaczający nas świat we wszystkich jego jasnych kolorach. Aby zachować ten dar natury przez wiele lat, chroń oczy przed szkodliwym promieniowaniem ultrafioletowym i regularnie odwiedzaj okulistę, który może zidentyfikować patologię na wczesnym etapie i znaleźć skuteczną terapię.
Z filmu dowiesz się więcej o strukturze stożków i prętów
http://zdorovoeoko.ru/stroenie-glaza/palochki-i-kolbochki-setchatki-glaza/Caps - (eng. Cone) to jeden z dwóch typów fotoreceptorów, procesów obwodowych komórek światłoczułych siatkówki, nazwanych tak ze względu na swój stożkowaty kształt. Są to wysoce wyspecjalizowane komórki, które przekształcają bodźce świetlne w podniecenie nerwowe. Szyszki są wrażliwe na światło z powodu obecności w nich określonego pigmentu - jodopsyny. Z kolei jodopsyna składa się z kilku pigmentów wizualnych. Do tej pory dwa pigmenty są dobrze znane i badane: chloro-labore (wrażliwy na żółto-zielony obszar widma) i erytrolab (wrażliwy na żółto-czerwoną część widma). W siatkówce u osoby dorosłej ze 100% widzeniem jest około 6-7 milionów stożków. Ich rozmiary są bardzo małe: długość około 50 mikronów, średnica - od 1 do 4 mikronów. Stożki są około 100 razy mniej wrażliwe na światło niż pałeczki (inny typ komórek siatkówki), ale są one znacznie bardziej wrażliwe na szybkie ruchy.
Szyszki i pręty mają podobną budowę i składają się z czterech sekcji.
W strukturze stożka zwyczajowo rozróżnia się (patrz rysunek):
Zewnętrzny segment jest wypełniony półdyskami membranowymi utworzonymi przez błonę plazmową i oddzielonymi od niej. Są fałdami błony plazmatycznej. W sztyfcie jest mniej dysków membranowych niż w dyskach, a ich liczba jest rzędu kilkuset. W obszarze łącznika (zwężenie) segment zewnętrzny jest prawie całkowicie oddzielony od segmentu wewnętrznego przez przyklejenie zewnętrznej błony. Połączenie między dwoma segmentami odbywa się przez cytoplazmę i parę rzęsek, przemieszczając się z jednego segmentu do drugiego. Rzęski zawierają tylko 9 obwodowych dubletów mikrotubul: nie ma pary centralnych mikrotubul charakterystycznych dla rzęsek. Wewnętrzny segment jest obszarem aktywnego metabolizmu; jest wypełniona mitochondriami, które dostarczają energii dla procesów widzenia, oraz polirozosomy, które syntetyzują białka zaangażowane w tworzenie dysków błonowych i pigmentu wzrokowego. W tym samym obszarze znajduje się rdzeń. W regionie synaptycznym komórka tworzy synapsy z komórkami dwubiegunowymi. Rozproszone komórki dwubiegunowe mogą tworzyć synapsy z wieloma prętami. Zjawisko to nazywamy zbieżnością synaptyczną.
Monosynaptyczne komórki dwubiegunowe wiążą jeden stożek z jedną komórką zwojową, co zapewnia większą ostrość widzenia w porównaniu z pręcikami. Poziome i amakrylowe komórki wiążą ze sobą wiele prętów i stożków. Dzięki tym komórkom informacja wizualna podlega pewnym procesom, nawet zanim opuści siatkówkę; w szczególności te komórki biorą udział w hamowaniu bocznym. [1]
Istnieją trzy rodzaje stożków, w zależności od wrażliwości na różne długości fal światła (kolory). Szyszki typu S są wrażliwe na fioletowo-niebieskie (S z angielskiego. Krótkie - widmo krótkiej fali), M-typ - zielono-żółte (M z angielskiego. Średnio-średnie fale) i L-typ - żółto-czerwone (L z Długie fale angielskie) części widma. Obecność tych trzech rodzajów stożków (i pręcików wrażliwych na szmaragdowo-zieloną część widma) daje osobową wizję koloru.
http://med.academic.ru/dic.nsf/ruwiki/113468Siatkówka jest główną częścią wizualnego analizatora. Tutaj jest postrzeganie elektromagnetycznych fal świetlnych, ich transformacja w impulsy nerwowe i transmisja do nerwu wzrokowego. Dzień (kolor) i widzenie w nocy zapewniają specjalne receptory siatkówki. Razem tworzą tak zwaną warstwę światłoczułą. Zgodnie z ich kształtem, receptory te nazywane są stożkami i pręcikami.
Mikroskopijna struktura oka
Histologicznie 10 siatek komórkowych jest izolowanych na siatkówce. Zewnętrzna warstwa światłoczuła składa się z fotoreceptorów (prętów i stożków), które są specjalnymi formacjami komórek nabłonka nerwowego. Zawierają wizualne pigmenty, które mogą absorbować fale świetlne o określonej długości. Pałeczki i stożki są nierównomiernie rozmieszczone na siatkówce. Główna liczba stożków umieszczonych w centrum, podczas gdy pręty znajdują się na obrzeżach. Ale to nie jedyna różnica:
Pręty są wrażliwe tylko na krótkie fale, których długość nie przekracza 500 nm (niebieska część widma). Ale są aktywne nawet w rozproszonym świetle, gdy gęstość strumienia fotonu jest obniżona. Szyszki są bardziej czułe i mogą odbierać wszystkie sygnały kolorów. Ale dla ich podniecenia wymagane jest światło o znacznie większej intensywności. W ciemnościach różdżki wykonują prace wizualne. W rezultacie o zmierzchu iw nocy człowiek widzi sylwetki przedmiotów, ale nie czuje ich kolorów.
Zaburzone funkcje fotoreceptorów siatkówki mogą prowadzić do różnych patologii widzenia: