Dalekowzroczność to zaburzenie widzenia, w którym obraz otaczających obiektów skupia się za siatkówką, a nie na jej powierzchni, jak w zdrowym oku. W rezultacie osoba traci zdolność do wyraźnego widzenia obiektów znajdujących się w pobliżu osoby i próbuje się odsunąć, aby je zobaczyć. Choroba charakteryzuje się również szybkim zmęczeniem i zaczerwienieniem oczu, uczuciem pieczenia w nich, bólami głowy.
W medycynie nadwzroczność określana jest jako nadwzroczność. Termin ten pochodzi od trzech greckich słów: hyper (over), metron (measure) i ops (eyes). Częstość występowania patologii wśród dorosłej populacji jest bardzo wysoka - do 35% chłopców i dziewcząt ma pewien stopień nadwzroczności przed osiągnięciem dorosłości. Po 40 latach zaburzenie to rozpoznaje się u ponad 50% osób. Należy rozumieć, że nadwzroczność dzieci ma charakter fizjologiczny i występuje u 90% trzyletnich dzieci. Jednak nie wszystkie aparaty wizualne nabierają zdrowej funkcjonalności w miarę dorastania, aw starości zasoby ciała są wyczerpane, a problem dalekowzroczności staje się jeszcze bardziej dotkliwy.
Treść artykułu:
Każda encyklopedia medyczna powie, że hipermetropia charakteryzuje się niewystarczającą refrakcją i wymaga stałego ciśnienia w mieszkaniu. Zrozumienie tych naukowych definicji nie jest łatwe, więc większość ludzi chciałaby wiedzieć, czym jest dalekowzroczność w prostych słowach. Dzisiaj postaramy się opowiedzieć najciekawsze rzeczy na temat tej choroby w dostępnym języku: przyczyny i objawy, różnice w krótkowzroczności i innych wadach wzroku, nowoczesne metody korekcji i leczenia. Tutaj znajdziesz odpowiedzi na wiele ważnych pytań: jak uniknąć dalekowzroczności wieku i co robić, aby wykryć chorobę w czasie i spowolnić jej rozwój.
Hyperopropy to cecha refrakcji oka, która polega na tym, że w spoczynku obrazy obiektów skupiają się w płaszczyźnie znajdującej się za siatkówką, a nie na niej. Dopóki człowiek jest młody, a jego dalekowzroczność nie jest zbyt wyraźna, aparat wzrokowy może zrekompensować tę wadę za pomocą ciśnienia akomodacyjnego. Ale z wiekiem oczy zużywają się i ta zdolność jest tracona. Teraz spójrzmy szczegółowo na te pojęcia w prostych słowach.
Refrakcja to proces załamania promieni świetlnych przechodzących przez układ optyczny oka. Gdy promienie skupiają się na siatkówce, jej komórki przekształcają otrzymane informacje w impulsy nerwowe. Ci z kolei wchodzą do mózgu, gdzie pojawia się obraz. Ale jeśli ognisko znajduje się za powierzchnią siatkówki, tak jak w nadwzroczności, bliskie przedmioty nie są wyraźnie widoczne.
Refrakcja jest mierzona w dioptriach i zależy od kilku czynników:
Odległość między rogówką a soczewką, a następnie między soczewką a siatkówką;
Promień krzywizny przedniej i tylnej powierzchni rogówki i soczewki.
Najważniejszym kryterium oceny jakości widzenia u ludzi jest kliniczne załamanie oka, to znaczy położenie punktu przecięcia promieni światła względem siatkówki w pozostałej części aparatu wzrokowego. Jeśli ognisko znajduje się dokładnie na powierzchni siatkówki, mówią o 100% wzroku. Jeśli przesunie się bliżej lub dalej, pojawią się odpowiednie naruszenia: krótkowzroczność i nadwzroczność.
Zakwaterowanie (od łacińskiego słowa „adaptacja”) to mechanizm, który wykorzystujemy do rozwiązania tego problemu. Z pomocą napięcia i osłabienia mięśnia rzęskowego i więzadła Zinna zmienia się siła załamania soczewki, a nasz układ optyczny dostosowuje się do percepcji wzrokowej obiektów znajdujących się w różnych odległościach: zbyt blisko lub zbyt daleko. Osoba jakby skręca soczewkę szkła polowego, próbując „przynieść ostrość”. W ten sposób możesz skorygować załamanie światła nawet w pięciu dioptriach! Ale przystosowanie napięcia jest funkcją nie wieczną, wraz z wiekiem zostaje utracona.
Z wrodzoną dalekowzrocznością u ludzi zawsze istnieje potrzeba zwiększenia refrakcji. Z tego powodu oczy szybko się męczą, zwłaszcza podczas czytania, pracy przy komputerze i uważnego studiowania małych obiektów w pobliżu. Pojawia się zaczerwienienie i pieczenie spojówki, a wraz ze wzrostem eksploatacji aparatu wzrokowego pojawiają się bóle głowy. Nadwzroczność działa również jako żyzne pole dla zapalnych i zwyrodnieniowych dystroficznych patologii oka: zapalenie rogówki, zapalenie powiek, zaćma, jaskra.
Istnieje błędna opinia, że dalekowzroczność jest wtedy, gdy dana osoba widzi blisko, a daleko jest dobra.
To stwierdzenie jest częściowo prawdziwe, ale tylko dla osób starszych, które nie mają wrodzonej wady wzroku i po prostu cierpią na starczowzroczność („starcze oko”). Mają soczewkę w stanie swobodnym, a jednocześnie obiekty znajdujące się w oddali, naprawdę wyglądają całkiem jasno. Ale jeśli mówimy o ludziach, którzy mają dalekowzroczne oczy do końca życia i są zmuszeni do zmęczenia oczu przez długi czas, to nie widzą dobrze zarówno z bliska, jak i daleko, kiedy dojrzewają.
Większość osób, które doświadczyły zaburzeń widzenia, interesuje się przede wszystkim, jaki znak wskazuje na nadwzroczność: „+” lub „-”? Wszakże informacje te są niezbędne do właściwego doboru okularów i soczewek. Aby nie musieć po prostu zapamiętywać odpowiedzi na to pytanie, najpierw zrozumiem, jak działa ludzkie oko. Wtedy powstanie koncepcja dodatnich i ujemnych wartości dioptrii.
Tak więc układ optyczny oka składa się z następujących części:
Rogówka jest wypukłą soczewką organiczną, przez którą promienie świetlne początkowo wnikają do oka i załamują się;
Źrenica jest naturalnym analogiem membrany kamery, jest dziurą w tęczówce oka. Rozszerzając się i zwężając, źrenica reguluje grubość nadchodzącej wiązki światła i odcina zniekształcające promienie;
Soczewka to kolejna soczewka organiczna, tym razem dwuwypukła, umieszczona za tęczówką i zmieniająca jej moc refrakcyjną w zależności od tego, jak daleko obiekt jest. Proces ten jest podobny do funkcji autofokusa, a wszystkie opisane powyżej części oka, w sumie, są jak obiektyw kamery;
Siatkówka jest najbardziej złożoną wielowarstwową tkanką nerwową, która wyścieła tylną błonę naczyniową gałki ocznej. Jest to najważniejsza część oka dla wzroku, można ją porównać z filmem fotograficznym. Światło przechodzi przez dwie soczewki, informacja jest rzutowana na siatkówkę w odwróconej formie, jest przekształcana w impulsy nerwowe i wchodzi do mózgu, gdzie zamienia się w obraz, stając się z powrotem „od stóp do głów”;
Plamka żółta jest centralną częścią siatkówki odpowiedzialną za przejrzystość widzenia i jasną percepcję kolorów otaczającego świata. Na plamce żółtej ognisko załamanych promieni świetlnych powinno normalnie spaść;
Nerw wzrokowy jest główną drogą transportową, informacja z siatkówki jest przekazywana do mózgu.
Zmniejszone widzenie może być spowodowane różnymi przyczynami, takimi jak wady siatkówki lub dystrofia nerwu wzrokowego. Ale większość problemów powstaje właśnie z powodu naruszenia charakterystyki załamania soczewek organicznych - rogówki i soczewki. Kiedy pracują nieprawidłowo, osoba traci zdolność do wyraźnego widzenia obiektów w pewnej odległości. A co dokładnie te obiekty będą - położone blisko lub daleko - zależą od stopnia załamania światła: niewystarczające (wymaga „plusa”) lub zbędne (wymaga „minus”).
Wróćmy więc do głównego pytania: czym jest dalekowzroczność - „plus” lub „minus”?
W hipermetropii osoba potrzebuje okularów z kolekcją dwuwypukłych soczewek, które przejmują niektóre funkcje soczewki i zwiększają refrakcję promieni świetlnych. Takie produkty są oznaczone dodatnimi wartościami dioptrii (+2, +3, +4 itd.). W konsekwencji dalekowzroczność jest plusem.
Wideo: Żyj świetnie! „Dalekowzroczność”:
Emmetropia - 100% zdrowego widzenia - to stan układu optycznego oka, w którym proces załamania światła (refrakcji) jest zakończony przez skupienie promieni dokładnie na powierzchni siatkówki w spoczynku, to znaczy bez wykorzystania zdolności adaptacyjnych soczewki krystalicznej (akomodacji).
Krótkowzroczność (krótkowzroczność) to zaburzenie widzenia, w którym na tle spoczynku fokus przesuwa się do płaszczyzny znajdującej się przed siatkówką. Przyczyn tego może być kilka: gałka oczna od urodzenia ma zwiększoną długość; jest rozciągany z czasem pod wpływem dużych obciążeń wizualnych lub zwyrodnienia twardówki. Długość ogniskowej jest zmniejszona z powodu nadmiernej mocy refrakcyjnej rogówki. W takiej sytuacji osoba jest zmuszona przynieść przedmiotowe przedmioty osobie lub zbliżyć się do niej. Wszystko, co jest za nimi, będzie wyglądało jak rozmycie jako tło fotografii portretowej. Pomoc krótkowzrocznej osobie w okularach z rozpraszającymi się dwuwklęsłymi soczewkami.
Hipermetropia - dalekowzroczność jest zaburzeniem wzroku, w którym, w spoczynku, załamane promienie światła skupiają się w płaszczyźnie znajdującej się za siatkówką oka. Problem ten pojawia się również z kilku powodów: osoba ma zbyt krótkie gałki oczne (w procesie dorastania nie przybrały regularnego kształtu kulistego, nastąpiła uraz, choroba lub guz doprowadziły do skracania), siła załamania rogówki jest słaba, soczewka utraciła zdolność do zmiany krzywizny. Dopóki istnieje zapas zakwaterowania, nadwzroczność może być częściowo lub całkowicie zrekompensowana. Wymaga to jednak ciągłego napięcia mięśni okulomotorycznych i rzęskowych, co prowadzi do przyspieszonego zużycia aparatu wzrokowego, bólów głowy, zwiększonego ryzyka rozwoju zapalnych i zwyrodnieniowych dystroficznych patologii oka. Osoba dalekowzroczna potrzebuje okularów z obustronnie wypukłymi soczewkami.
Główne różnice między krótkowzrocznością a nadwzrocznością:
Lokalizacja ogniska załamanych promieni świetlnych na siatkówce oka w spoczynku: z krótkowzrocznością - przed nią, z krótkowzrocznością - za nią;
Kształt gałek ocznych: krótkowzroczne oko jest wydłużone w płaszczyźnie przednio-tylnej, a oko hipermetropiczne jest skrócone;
Moc powstrzymująca rogówkę: u osób krótkowzrocznych - nadmierna, u osób dalekowzrocznych - niewystarczająca;
Wpływ zakwaterowania: nadwzroczność jest kompensowana przez ten mechanizm adaptacyjny soczewki krystalicznej, ale zresztą krótkowzroczność nie jest spowodowana skurczem akomodacji (mimowolne skurcz mięśni odpowiedzialnych za skupienie wzroku na blisko położonych obiektach), u którego osoba rozwija „fałszywą krótkowzroczność”, która bez leczenia może zmienić się w prawdziwe krótkowzroczność;
Pochodzenie patologii: krótkowzroczność jest zazwyczaj dziedziczona (do 50% prawdopodobieństwa) lub staje się wynikiem bezlitosnego wykorzystywania widzenia bliży, a nadwzroczność najczęściej rozwija się z powodu starzenia się aparatu wzrokowego i utraty zdolności przystosowywania się;
Jakość widzenia: w krótkowzroczności osoba widzi dobrze z bliska, nie napinając oczu, aw oddali widzi słabo, bez względu na to, jak bardzo stara się je napiąć. W przypadku wrodzonej nadwzroczności wizualizacja jest rozmyta z dowolnej odległości, ale dopóki istnieje zapas miejsca, osoba może lepiej „przyjrzeć się”, zmieniając krzywiznę soczewki i wymuszając skupienie załamanych promieni świetlnych na siatkówce. Wyjątkiem od tej reguły są osoby ze starczowzrocznością, to znaczy starcze, a nie wrodzone dalekowzroczność - dobrze widzą w oddali.
Czasami zdarza się, że jedno oko jest krótkowzroczne u osoby, a drugie jest hipermetropiczne, aw takiej sytuacji można mówić o obecności obu wad wzroku. Ale jest jeszcze bardziej paradoksalna diagnoza: nadwzroczność i krótkowzroczność w obu oczach jednocześnie. Jak to możliwe i dlaczego tak się dzieje? Powodem rozwoju mieszanej patologii są starczowzroczność i astygmatyzm.
Starczowzroczność to związany z wiekiem spadek zdolności akomodacyjnych soczewki, spowodowany naturalnym procesem starzenia. Jak wspomnieliśmy powyżej, to dzięki zakwaterowaniu ludzie mogą zrekompensować przejawy nadwzroczności. A jeśli u osób z emmetropią (normalne widzenie), starczowzroczność zaczyna się rozwijać po 40-45 latach, to u osób krótkowzrocznych występuje później, a u osób dalekowzrocznych - dużo wcześniej, w wieku 30-35 lat, od soczewki i pary mięśni i więzadeł do tego czasu zużywają się od ciągłego używania. Rozwija się miażdżyca, odwodnienie, zagęszczenie jądra i torebka soczewki, traci elastyczność. Stopniowa dystrofia mięśnia rzęskowego odpowiedzialna za zmianę krzywizny soczewki przyczynia się do pogorszenia sytuacji.
Starczowzroczność objawia się zmniejszeniem ostrości wzroku w pobliżu, niejasnością konturów przedmiotów, niezdolnością do czytania tekstu pisanego drobnym drukiem, zmęczeniem oczu, pragnieniem oddalenia się od przedmiotowego obiektu lub włączeniem jaśniejszego światła.
Pierwsze objawy starczowzroczności u zdrowych osób pojawiają się po około 40 latach, kiedy próg jasności widzenia bliży jest 30-33 cm od twarzy. W latach 60-65 próg ten zlewa się z punktem jasnej wizji w dalekiej odległości, a następnie możemy powiedzieć, że zakwaterowanie spadło do zera, jego zasoby zostały całkowicie wyczerpane.
U osób z krótkowzrocznością starczowzroczność może pozostać niezauważona przez długi czas i nie powoduje żadnych szczególnych niedogodności. Nawet przy krótkowzroczności -3-5, aby wyraźnie widzieć pobliski obiekt, osoba musi po prostu zdjąć okulary.
To zupełnie inna rzecz z dalekowzrocznością. Ludzie cierpiący na tę wadę wzroku zaczynają odczuwać objawy starczowzroczności po 30-35 latach. Mają akomodacyjną astenopię (zmęczenie aparatu wzrokowego), tępe bóle gałek ocznych, brwi i mostek nosa, a także bóle głowy, łzawienie i światłowstręt.
Dalekowzroczność nie tylko przyczynia się do wczesnego wystąpienia starczowzroczności, ale także znacznie przyspiesza jej rozwój. Jednocześnie człowiek widzi słabo zarówno blisko, jak i daleko, to znaczy ma krótkowzroczność i dalekowzroczność w tym samym czasie.
Istnieje jeszcze jedna, bardziej rzadka choroba oczu, w której krótkowzroczność i nadwzroczność można łączyć ze sobą - astygmatyzm. Przeczytaj o tym dalej.
Astygmatyzm jest zaburzeniem widzenia spowodowanym przez nieregularny kształt rogówki, soczewki, gałki ocznej lub kombinację tych wad. Wraz z krótkowzrocznością i dalekowzrocznością astygmatyzm odnosi się do ametropii, patologicznej zmiany w funkcji refrakcji nośnika optycznego oka z zniekształceniem tylnego ogniska. W strukturze chorób okulistycznych astygmatyzm zajmuje do 10% całkowitej liczby rozpoznań.
Ze względu na nierównomierną krzywiznę rogówki i / lub soczewki, promienie świetlne wnikające do oka nie zbiegają się w jednym punkcie, jak powinno być, ale przyjmują postać segmentu, elipsy lub figury ósmej, i mogą być skupione zarówno na siatkówce, jak i za nią, i przed nią. Osoba cierpiąca na astygmatyzm widzi otaczające obiekty zniekształcone, niejasne lub nawet podwójne.
Najczęstszą przyczyną choroby jest czynnik dziedziczny - jeśli jedno z rodziców ma astygmatyzm, w 50% przypadków taka sama diagnoza zostanie postawiona dziecku w młodym wieku. Istnieje jednak również nabyta forma choroby, spowodowana zmianami bliznowatymi, urazami i guzami oczu, operacjami okulistycznymi, procesami zapalnymi i dystroficznymi.
Według lokalizacji wyróżnia się astygmatyzm rogówki i soczewki;
W zależności od załamania głównych meridianów (prostopadłych płaszczyzn oczu) istnieją trzy typy - proste (przeważa siła załamania pionowego południka), odwrotna (pozioma) i astygmatyzm z osiami skośnymi;
Poprzez formę emitowania poprawnego astygmatyzmu, w którym południki są prostopadłe do siebie, a błędne, gdy nie są. Z kolei prawidłowy astygmatyzm dzieli się na proste (w jednym z meridianów załamanie jest normalne), złożone (z krótkowzrocznością lub nadwzrocznością w obu meridianach) i mieszane (z różnym załamaniem w meridianach);
Przez pochodzenie izolowana jest wrodzona i nabyta forma choroby, a wrodzony astygmatyzm do 0,75 dioptrii jest fizjologiczny i nie wymaga korekty, a nabyta jest zawsze patologiczna;
W zależności od stopnia światła (do 3 dioptrii), średniego (3-6 dioptrii) i ciężkiego astygmatyzmu (więcej niż 6 dioptrii). Zależy od różnicy stopni między stopniem załamania najsilniejszych i najsłabszych południków.
Istnieje więc mieszany typ choroby, w której załamanie w meridianach jest inne, wtedy możemy powiedzieć, że osoba ma krótkowzroczność i dalekowzroczność w tym samym czasie, a to upośledzenie widzenia pogarszają zniekształcenia spowodowane przez astygmatyzm.
Do leczenia choroby za pomocą mikrochirurgii i korekcji laserowej. Prawidłowy wyraźny astygmatyzm w okularach jest bardzo trudny. Jeśli z astygmatyzmem powyżej 1 dptr następuje stopniowe zmniejszenie ostrości wzroku, osłabienie wzroku, zwiększona nadwzroczność lub krótkowzroczność, należy pilnie zwrócić się o pomoc do okulisty.
Kiedy rodzi się dziecko, jego gałki oczne nie mają takiego samego kształtu jak u dorosłego - są krótsze w kierunku przednio-tylnym. Nadwzroczność fizjologiczna u dzieci jest wariantem normy i zazwyczaj przechodzi niezależnie przez siedem lat. Ale jeśli było to bardzo wyraźne i uwarunkowane genetycznie, mówią również o wrodzonej dalekowzroczności, która nie zniknie sama w sobie, a następnie doprowadzi do poważnych problemów wzrokowych. Ponieważ oko ludzkie dorasta do wieku 15-16 lat, należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem, jeśli dziecko skarży się, że obraz nie jest jasny. Dotyczy to zwłaszcza rodzin, w których hipermetropia występuje u jednego lub obojga rodziców.
Długość gałki ocznej osoby dorosłej wynosi 2,4 cm, a dziecka 1,8 cm Niestety, u 25% dzieci w wieku 7 lat oczy nie rosną do normy fizjologicznej - diagnozuje się wrodzoną dalekowzroczność o różnym nasileniu.
Hipermetropia jest bardzo niebezpieczna dla zdrowia aparatu wzrokowego dziecka. Często powoduje poważne powikłania: strobizm (zez) i niedowidzenie.
Przyjazny zez występuje u dzieci z wrodzoną dalekowzrocznością ponad 3 dioptrii ze względu na to, że muszą stale patrzeć w nos, starając się lepiej widzieć blisko rozmieszczone obiekty. Co więcej, jeśli jedno oko dobrze widzi, a drugie nie, zdrowi będą mogli właściwie się skupić i zacząć przejmować cały zakres funkcji wzrokowych, a pacjent zacznie kosić.
Niedowidzenie („nudny” lub „leniwy” zespół oka) charakteryzuje się jedynie brakiem udziału jednego z narządów w akcie widzenia. Mózg otrzymuje różne informacje z oczu: od jednego - jasne, od drugiego - rozmyte, i nie może połączyć ich w wspólny obraz, dlatego po prostu wyłącza wadliwy narząd z funkcjonalności aparatu wzrokowego dziecka. Z czasem oko niedowidzące będzie działać jeszcze gorzej, ponieważ nie będzie ćwiczyć, mięśnie podtrzymujące go osłabią. Ta patologia jest diagnozowana u około 2% dzieci i wymaga terminowego leczenia za pomocą korekcji optycznej, okluzji, penalizacji i metod terapii wzrokowej.
Jeśli chodzi o nabytą dalekowzroczność, występuje ona z następujących powodów:
Zapalne i degeneracyjne choroby dystroficzne oka, które uderzają w rogówkę lub soczewkę i doprowadziły do zakłócenia układu załamującego (zapalenie rogówki, stożek rogówki, zaćma itp.);
Skrócenie gałek ocznych spowodowane urazem, nieprawidłowo wykonaną operacją oka, ucisk oka przez guz rosnący w oczodole;
Wtórna afakia, to znaczy utrata soczewki z powodu jej idiopatycznej absorpcji, szybka ekstrakcja zaćmy lub uszkodzenie oka;
Naturalne starzenie się aparatu wzrokowego, aw konsekwencji zmniejszenie elastyczności soczewki, dystrofia mięśnia rzęskowego.
Dalekowzroczność wieku (starczowzroczność) jest najczęstszą postacią tej choroby i zasługuje na szczegółowe rozważenie.
Obiektyw jest organiczną dwuwypukłą soczewką, która rośnie i jest stale aktualizowana. Jego średnica u noworodka wynosi 6,5 mm, a u dorosłego - 9 mm. Regenerację tkanki soczewki zapewniają specjalne komórki umieszczone wzdłuż krawędzi. Są podzielone, a przezroczyste włókno pędzi do środka. Jest obszar o zwiększonej gęstości - rdzeń obiektywu. W wieku czterdziestu lat rdzeń ten staje się tak twardy, że narusza elastyczność soczewki, co pogarsza zdolność przystosowywania się. W wieku około 60 lat jądro jest całkowicie stwardniałe, ostatecznie pozbawiając nasze oczy mechanizmu adaptacyjnego.
Zasoby zakwaterowania są zmniejszane o 0,001 dioptrii każdego dnia od momentu narodzin osoby aż do osiągnięcia wieku sześćdziesięciu lat.
Mięsień rzęskowy (rzęskowy) i więzadło cynamonowe (pas rzęskowy) kontrolują soczewkę - zmieniają krzywiznę w zależności od tego, jak daleko znajduje się przedmiot. Przy skurczu mięśni i rozluźnieniu więzadła soczewka jest zaokrąglona, a ognisko zbliża się, w odwrotnej sytuacji, spłaszcza się, a ostrość, odpowiednio, zostaje usunięta. To zaokrąglenie soczewki zapewnia akt akomodacji, który jest niezbędny do samoregulacji widzenia w hipermetropach. Oznacza to, że jeśli praca mięśnia rzęskowego i więzadła zinn jest upośledzona, to nadwzroczność nie może być już kompensowana. Ale te części aparatu wzrokowego starzeją się i noszą jak całe ludzkie ciało. Z biegiem czasu tracą swój ton, ulegają dystrofii i degeneracji, zastępując tkankę łączną. Dlatego starczowzroczność jest prawie nieunikniona.
Hyperopropy jest wynikiem niedopasowania funkcji optycznej aparatu wzrokowego do długości gałki ocznej. Ponadto czynniki te - niedostateczna moc refrakcyjna rogówki i / lub soczewki i skrócenie PZO (oś przednio-tylna) oka - mogą wystąpić zarówno indywidualnie, jak iw połączeniu ze sobą.
Nadwzroczność fizjologiczna w granicach 2 + 4 dioptrii jest typowa dla wszystkich noworodków - PZO ich gałek ocznych ma długość 16–17 mm. Warto zauważyć, że jeśli wskaźnik ten odbiega od normy w mniejszym kierunku, hipermetropia jest często łączona z innymi wrodzonymi patologiami ocznymi (mikrofalma, lenticonus, aniridia), jak również z wadami rozwojowymi płodu (rozszczep wargi, wilcze usta).
Gdy dziecko rośnie i rośnie, wielkość gałki ocznej PZO sięga 23-25 mm, a emmetropia zastępuje fizjologiczną dalekowzroczność - zdrową, stuprocentową wizję, która zwykle wynosi 12 lat. Jednak w wieku siedmiu lat długość oka powinna być zbliżona do normalnej. Jeśli tak się nie stanie, należy zasięgnąć profesjonalnej porady u okulisty. Ponieważ w wieku 7 lat dzieci uczęszczają do szkoły, przydatne będzie sprawdzenie wizji dziecka przed rozpoczęciem pierwszego roku szkolnego, zwłaszcza jeśli jedno z rodziców cierpi na wrodzoną nadwzroczność.
W wieku 15-16 lat ludzki aparat wizualny uzupełnia swój wzrost i do tego czasu około 50% młodych ludzi ma pewien stopień dalekowzroczności, a wśród pozostałych 50% młodych mężczyzn i kobiet połowa jest krótkowzroczna, połowa jest zdrowa.
Jaka jest przyczyna tak rozpowszechnionej nadwzroczności? Naukowcy wciąż nie potrafią dokładnie odpowiedzieć na to pytanie - gałki oczne bez żadnego powodu zaczynają opóźniać wzrost i trudno jest wyjaśnić tę patologię czymś innym niż predyspozycje genetyczne. Oddzielnie należy wspomnieć o wadach wrodzonych lub całkowitym braku rogówki lub soczewki - wady te są niezwykle rzadkie i prawie zawsze prowadzą do ślepoty.
Jednak w większości przypadków, pod warunkiem, że pacjent jest młody, a stopień nadwzroczności jest niski, można go skompensować za pomocą mechanizmu akomodacji. Dlatego też najbardziej dotkliwy problem nadwzroczności wzrasta w wieku dorosłym, po 40 latach, kiedy oczy stopniowo się zużywają. I dlaczego tak się dzieje - spójrz na wideo.
Po pierwsze, zwyczajowo rozróżnia się naturalną dalekowzroczność fizjologiczną u dzieci, jak również wrodzoną i nabytą, która obejmuje „widzenie starcze”, czyli starczowzroczność.
W zależności od przyczyn i mechanizmu rozwoju lekarze rozróżniają następujące typy nadwzroczności:
Osiowe lub osiowe - związane ze skróceniem PZO gałki ocznej;
Refrakcja - spowodowana osłabieniem zdolności załamania rogówki i / lub soczewki.
W oparciu o możliwości zrekompensowania naruszenia mówią o dwóch głównych typach nadwzroczności:
Ukryty - wyeliminowany za pomocą napięcia akomodacyjnego, ale z wiekiem prawie zawsze zamienia się w jasny;
Wyraźny - nie można go wyeliminować poprzez niezależne działania aparatu wzrokowego, wymaga noszenia okularów lub soczewek kontaktowych.
Zgodnie z ciężkością nadwzroczności podzieloną na trzy typy:
Słaby - do +2 dioptrii;
Średni - do +5 dioptrii;
Wysoka - ponad +5 dioptrii.
Nasilenie objawów i czas trwania ich manifestacji zależy od ciężkości choroby:
Łagodny stopień hipermetropii w młodym wieku nie objawia się, ponieważ rezerwy akomodacji są wystarczające do samokorekcji wzroku. Pierwsze oznaki naruszenia staną się zauważalne po 40-45 latach, kiedy oczy nie będą w stanie poradzić sobie ze stałym stresem. Jeszcze inny scenariusz jest jeszcze bardziej prawdopodobny: jeśli osoba intensywnie eksploatuje aparat wzrokowy, nie wiedząc nic o łagodnej dalekowzroczności, choroba pogorszy się, przejdzie do następnego etapu rozwoju i zacznie się manifestować w wieku 30-35 lat;
Średni stopień hipermetropii charakteryzuje się dość wyraźnym wzrokiem dalekiego zasięgu, ale przy długim skupieniu na blisko położonych obiektach oczy szybko się męczą i stają się wodniste. Po kilku godzinach ciągłego czytania litery zaczną się chmurkować i łączyć ze sobą. Stan ten może być zaostrzony przez bolesne i wyginające się bolesne odczucia w okolicy czoła, brwi, nosa i samych gałek ocznych. Fotofobia często występuje po tym, jak dana osoba próbuje zwiększyć zasięg pracy, aby lepiej widzieć. Z reguły dorośli, którzy mają średni stopień dalekowzroczności, czują się jak „mrugający” i pocierają oczy po zaledwie 30–60 minutach aktywnej pracy przy bliży;
Wysoki stopień hipermetropii charakteryzuje się niezdolnością do wyraźnego widzenia zarówno bliskiego, jak i dalekiego, a także ciężkości zespołu astenopowego - bólu głowy, bardzo szybkiego zmęczenia wzroku, poczucia „piasku” w oczach, a to powoduje częste pocieranie przez osobę, która jest obarczona uszkodzeniem rogówki, infekcją i rozwój chorób zapalnych: zapalenie powiek, zapalenie spojówek, zapalenie rogówki, jęczmień, chalazion. U pacjentów w podeszłym wieku nadwzroczność staje się jedną z przyczyn jaskry. Dlatego też, w obecności objawów opisanych powyżej, konieczne jest jak najszybsze skonsultowanie się z okulistą i poddanie się pełnemu badaniu.
Pierwszym krokiem w identyfikacji tej dolegliwości jest standardowa kontrola ostrości wzroku - wizometria. Przeprowadza się ją bez żadnej korekty lub przy użyciu soczewek próbnych „plus” o różnych wartościach dioptrii, jeśli istnieje podejrzenie nadwzroczności. Procedura wizometrii jest bardzo prosta i znana każdemu od dzieciństwa: osoba jest umieszczona w pewnej odległości od dużego plakatu, który pokazuje rzędy liter - największy z góry, a najmniejszy na dole. W zależności od tego, jaka będzie ostatnia rozróżnialna seria, określa się stopień i charakter zaburzenia widzenia - krótkowzroczność lub nadwzroczność. Z astygmatyzmem obraz liter jest zniekształcony i niewyraźny w żadnym rzędzie.
Jeśli wyniki wizometrii ujawnią dalekowzroczność, następnym krokiem będzie badanie refrakcji oka za pomocą skiascopy lub refraktometrii komputerowej. W celu wykrycia i potwierdzenia utajonej nadwzroczności u dzieci i młodych pacjentów refraktometrię wykonuje się po zakropleniu siarczanu atropiny do oka, aby sztucznie wytworzyć cykloplegię (porażenie mięśni rzęskowych) i rozszerzenie źrenic (rozszerzenie źrenicy).
W ramach diagnozy dalekowzroczności i chorób współistniejących lekarz może według własnego uznania zastosować dodatkowe techniki:
USG gałek ocznych;
Biomikroskopia z soczewką Goldmana.
Jeśli dana osoba nie ma nieprzyjemnych objawów astenicznych i ostrości obu oczu - nie mniej niż jedna, pod warunkiem, że istnieje stabilne widzenie obuoczne, wówczas nie jest wskazane żadne leczenie, a wybór okularów lub soczewek kontaktowych również nie jest wymagany. Ale to nie znaczy, że ukryta nadwzroczność powinna być ignorowana. Zarezerwuj nocleg wyczerpany, więc powinieneś dołożyć wszelkich starań, aby go zapisać. Wizja musi być chroniona: dać odpocząć oczom po każdych 2-3 godzinach pracy przy komputerze, z małymi przedmiotami lub dokumentami. Bardzo przydatne jest wykonywanie specjalnych ćwiczeń dla oczu i wykonywanie ćwiczeń relaksacyjnych - na przykład palming. Nie szkodzi przyjmowaniu kompleksów witaminowo-mineralnych i biologicznie aktywnych dodatków do żywności zaprojektowanych do odżywiania tkanek oka, utrzymania procesu regeneracji i zachowania ostrości widzenia. Ale przy tej okazji konieczna jest osobna konsultacja ze specjalistą.
W przypadku cięższej nadwzroczności konieczne jest leczenie:
Konserwatywne metody - noszenie okularów i soczewek kontaktowych.
Soczewki różnią się czasem noszenia. Na przykład popularne jednodniowe soczewki Bausch + Lomb Biotrue® ONEday (Biotru jeden dzień). Są wykonane z HyperGel (HyperGel), który jest podobny do struktur oczu i łez, zawiera dużą ilość wilgoci - 78% i zapewnia komfort nawet po 16 godzinach ciągłego noszenia. Jest to najlepsza opcja dla suchości lub dyskomfortu spowodowanego noszeniem innych soczewek. Nie ma potrzeby zajmowania się tymi soczewkami, nowa para jest zakładana każdego dnia.
Planowane są również soczewki wymienne - hydrożel silikonowy Bausch + Lomb ULTRA, wykorzystujący technologię MoistureSeal® (MoyceSil). Łączą w sobie wysoką wilgotność, dobrą przepuszczalność tlenu i miękkość. Z tego powodu soczewki nie są odczuwalne podczas noszenia, nie uszkadzają oczu. Soczewki te wymagają opieki ze specjalnymi rozwiązaniami - na przykład ReNu MultiPlus (Renu Multiplus), który nawilża i czyści miękkie soczewki, niszczy wirusy, bakterie i grzyby, jest używany do przechowywania soczewek. Dla wrażliwych oczu optymalne rozwiązanie ReNu MPS (Renu MPS) o zmniejszonym stężeniu substancji czynnych. Pomimo miękkości formuły rozwiązanie skutecznie usuwa zanieczyszczenia głębokie i powierzchniowe. Bardziej nowoczesnym uniwersalnym rozwiązaniem jest Biotrue (Biotru), który oprócz usuwania zanieczyszczeń, bakterii i grzybów, zapewnia 20-godzinne zwilżanie soczewek dzięki obecności hialuronianu w polimerze.
Korekcja laserowa - LASIK (laserowa keratomyeloza), SUPER LASIK (ten sam, ale z użyciem analizatora wavefront), LASEK (epithelikekeratoektomia laserowa), PRK (foterfractyczna keratektomia) itp.;
Chirurgia - termokatagulacja, lensektomiya, hiperfakia, hiperartipakia itp.
Przy dalekowzroczności powyżej +3 dptr dla przedszkolaków wybierane są okulary. Jeśli w wieku 6-7 lat nie ma objawów niedowidzenia lub zeza, okulary są anulowane. Jeśli wystąpią takie powikłania, będziesz musiał nosić okulary, które będą musiały być regularnie zmieniane w miarę postępu choroby. Zaleca się również leczenie terapią kuracją („Rucheek”, „Ambliokor”, „Ambliotrener”, „Synoptofor”), masaż, fizjoterapię, ćwiczenia oczu, przyjmowanie witamin i suplementów diety w celu utrzymania wzroku. Jeśli chodzi o dorosłych pacjentów, mogą oni potrzebować tak zwanych okularów dwuogniskowych w wysokich stopniach nadwzroczności, które pozwalają na skorygowanie krótkowzroczności i dalekowzroczności jednocześnie.
Korekcja laserowa jest dostępna od 18 roku życia i jest istotna w przypadku pogorszenia ostrości wzroku do +6 dioptrii. W przypadku wyraźniejszego odchylenia od normy takie procedury mogą być bezużyteczne. Pomimo różnorodności nazw (LASIK, LASEK, EPI-LASIK, intraLASIK, Super LASIK), istota wszystkich tych technik sprowadza się do utworzenia optycznie poprawnej powierzchni rogówki z wykorzystaniem efektu punktowego na nią za pomocą wiązki laserowej na obwodzie. Po tej procedurze rogówka jest ściskana i uzyskuje niezbędną moc refrakcyjną.
Najczęstszymi metodami chirurgicznego leczenia dalekowzroczności są keratomy (tworzenie promieniowych nacięć wzdłuż zewnętrznej krawędzi rogówki) i termokatagulacja termiczna (za pomocą najcieńszej czerwonej gorącej igły w tym samym celu). Poprzez keratoplastykę (przeszczep dawcy rogówki) możliwa jest również implantacja soczewki fakijnej bezpośrednio na soczewkę (hiperakulacja) lub jej całkowite usunięcie (lensektomia) z późniejszym zastąpieniem sztucznym analogiem (hiperartipakia).
Wideo: 10 skutecznych ćwiczeń poprawiających widzenie:
Aby zapobiec rozwojowi wzroku, należy przestrzegać prostych zasad:
Pamiętaj, aby robić przerwy w procesie długotrwałego działania widzenia bliży. Co kilka godzin musisz wstać, rozgrzać się, masować gałki oczne ostrożnymi kołowymi ruchami, trzymać oczy zamknięte przez kilka minut. Jeśli znasz specjalne ćwiczenia, aby rozluźnić oczy, rób je regularnie - jest to najłatwiejszy i najbardziej niezawodny sposób zapobiegania dalekowzroczności;
Miejsce pracy powinno być dobrze oświetlone, ale nie nadmiernie. Z jasnego światła z hipermetropią wzrok zmęczy się nie mniej niż z ciemności;
Obserwuj swoją dietę. Oczy - najbardziej złożony mechanizm, który stale wymaga odżywiania. Chroniczny niedobór niektórych witamin, minerałów i aminokwasów prowadzi do przyspieszonego zużycia aparatu wzrokowego;
Porzuć złe nawyki - palenie, nadużywanie alkoholu;
Zachowaj aktywny tryb życia, unikaj powtarzających się monotonnych obciążeń oczu.
Niestety, zapobieganie dalekowzroczności będzie bezużyteczne, jeśli oś przednio-tylna oka jest krótsza niż 23,5 mm. Jedynym sposobem na spowolnienie postępu choroby w tym przypadku jest terminowy i prawidłowy wybór okularów lub soczewek kontaktowych.
Pożądane jest, aby w miarę możliwości odroczyć moment, w którym wrodzona nadwzroczność staje się nieskorygowana, to znaczy nie będzie kompensowana przez zakwaterowanie. Doprowadzi to nie tylko do pogorszenia widzenia zarówno bliskiego, jak i dalekiego, ale także do wystąpienia poważnych powikłań, takich jak jaskra. Dlatego też zasoby mechanizmu adaptacyjnego oczu należy traktować ostrożnie, przestrzegać wszystkich zaleceń i zaleceń lekarza prowadzącego i natychmiast szukać pomocy, jeśli pojawią się nowe znaki ostrzegawcze lub gwałtowny spadek ostrości wzroku.
Rokowanie w widzeniu wiekowym jest również rozczarowujące - szybko pogorszy się bez użycia wysokiej jakości optyki i szacunku dla aparatu wzrokowego. Starsi ludzie, którzy nie widzą dobrze w pobliżu, zwykle tworzą niezwykle negatywny nawyk przecierania oczu, które stale podlewają i obolały, jak gdyby wlano do nich piasek. Tymczasem ochrona immunologiczna organizmu osłabia, a to wszystko razem prowadzi do rozwoju chorób zapalnych - zapalenia spojówek, zapalenia powiek, zapalenia rogówki. Na ich tle cierpi rogówka, a nadwzroczność postępuje jeszcze bardziej. Dlatego konieczne jest ograniczenie do minimum ryzyka uszkodzenia oczu i infekcji, a jeśli tak się stanie, natychmiast udaj się do lekarza i poddaj się kuracji. Zadbaj o swoje oczy i bądź zdrowy!
Autor artykułu: Marina Degtyarova, okulista, okulista
http://www.ayzdorov.ru/lechenie_dalnozorkost_chto.phpZdolność oka do zapewnienia takiej samej jakości widzenia w dowolnej odległości nazywa się zakwaterowaniem. Zaspokaja codzienne potrzeby człowieka związane z orientacją w środowisku. Jednym z zaburzeń akomodacji jest nadwzroczność.
Dlaczego dochodzi do takiego naruszenia, czym różni się od krótkowzroczności i jakiego rodzaju leczenia oferują oftalmolodzy? W tym artykule dowiesz się, w jaki sposób widzący pacjenci widzą, aw jakich przypadkach postrzeganie wzrokowe jest uważane za normę wieku?
Zdolność osoby do dobrego widzenia w każdej odległości zapewnia skoordynowana praca rogówki, soczewki i siatkówki. Początkowo promienie światła padają na rogówkę, gdzie następuje ich pierwotne załamanie. Wreszcie wiązka światła jest wytwarzana przez soczewkę. Ta naturalna dwuwypukła soczewka załamuje promienie w taki sposób, że skupiają się (gromadzą) ściśle w środkowej części siatkówki.
W zależności od odległości obiektu od obiektywu zmienia się jego krzywizna. Staje się bardziej wypukły dla postrzegania bliskich przedmiotów i bardziej płaski, gdy patrzy się w dal.
Jeśli u osoby zdiagnozowano hipermetropię, oznacza to, że cierpi na dalekowzroczność. U takich pacjentów zdolność widzenia pobliskich obiektów pogarsza się, podczas gdy długoterminowa wizja pozostaje zadowalająca.
POMOC! Minimalna odległość od gałki ocznej, w której obiekt jest wyraźnie widoczny, nazywana jest najbliższym punktem jasnego widzenia. Dla zdrowej osoby liczba ta wynosi 10 cm.
Przy dalekowzroczności najbliższy punkt jasnego widzenia jest w zakresie 20-30 cm, w zależności od stopnia zakłócenia. Wynika to z pracy obiektywu, który w dalekowzrocznych oczach ma niewystarczającą moc refrakcyjną. Jest bardziej płaski i słabo skupia promienie słoneczne - zbiegają się za siatkówką, a nie w jej centralnej części.
Tak więc obraz, jakby odszedł, przestaje być ostry i wyraźny. Dalekowzroczny pacjent widzi otaczający go świat w lekko zamazanej formie. Ponadto okuliści twierdzą, że w większości przypadków odległe widzenie cierpi - osoba nie widzi dobrze zarówno blisko, jak i daleko. To właśnie ta cecha odróżnia nadwzroczność od krótkowzroczności (krótkowzroczność) - myopowie skarżą się tylko na rozmycie w oddali, a bez okularów łatwo je pokonać.
U dzieci i dorosłych przyczyny widzenia nadwzrocznego mają swoje własne cechy. Ale w obu przypadkach anatomia gałki ocznej, która nie spełnia normy, staje się sprawcą słabego widzenia.
Obserwacja wieku w środowisku okulistów nazywana jest starczowzrocznością. Rozwija się po 40-45 latach z powodu utraty elastyczności soczewki i jest uważana za normę warunkową. Naturalna soczewka nieznacznie zmienia swoją krzywiznę i przez większość czasu jest w stanie zrelaksowanym. Obiektyw przestaje się dostosowywać do postrzegania obiektów na różnych odległościach, osoba zaczyna widzieć słabo blisko, nawet jeśli wcześniej nie doświadczył takich trudności.
Wszystkie dzieci rodzą się ze słabym stopniem nadwzroczności, ze względu na niedorozwój układu optycznego oka. Wraz z wiekiem ich wzrok się stabilizuje - trwa około 5 lat, po czym dziecko staje się właścicielem 100-procentowej wizji.
Ale w niektórych przypadkach stabilizacja nie występuje. Może to być spowodowane wrodzonymi anomaliami struktury gałki ocznej, których organizm nie jest w stanie zrównoważyć. Na przykład źrenica jest zbyt wąska, oko jest za krótkie (wzdłuż osi przednio-tylnej), mała moc refrakcyjna rogówki, przemieszczenie soczewki krystalicznej.
WAŻNE! Nabyta dalekowzroczność rozwija się z powodu urazów i operacji, procesów zapalnych i nowotworowych struktur oka.
Dalekowzroczności zawsze towarzyszy spadek ostrości widzenia - w pobliżu jest znacznie zmniejszona, w oddali obraz wydaje się tylko lekko rozmazany. Kontury przedmiotów i drobne szczegóły są postrzegane niewyraźnie, z dużą dozą frustracji, sylwetka może się rozpadać i zniekształcać.
Ale najbardziej nieprzyjemnymi objawami nadwzroczności są objawy astenopii. Są to skargi dotyczące:
U osób z dalekowzrocznością częściej rozpoznaje się zapalenie powiek i zapalenie spojówek. Wynika to z faktu, że osoba stale ociera zmęczone oczy, powodując infekcję.
U dzieci dalekowzroczność może być określona tylko przez pośrednie znaki. Dzieci często mrugają, otwierają szeroko oczy, a następnie ściskają je, aby zmniejszyć napięcie. W grach z drobnymi szczegółami dziecko próbuje odsunąć je od oczu i zbiera na wyciągnięcie ręki. Podczas czytania i pisania takie dzieci mrużą oczy i pocierają oczy. Dziecko może po prostu odmówić rzeźbienia, rysowania i czytania, ponieważ czynności te powodują dyskomfort i wyczerpanie.
Rodzice powinni być ostrzegani przez nieuzasadnione skargi na bóle głowy i zawroty głowy, częste choroby zapalne oczu i łzawienie.
Jeśli podejrzewasz nadwzroczność, powinieneś zwrócić się o pomoc medyczną. Okulista dokona dokładnej diagnozy, pomoże ci podnieść okulary i przepisać leczenie. Wstępna diagnostyka może być przeprowadzona w domu na podstawie wyników testów komputerowych.
Najbardziej pouczający jest test duochromiczny na dalekowzroczność, który można wykonać online. Jest to plakat z literami o różnych rozmiarach ułożonych w kilku liniach. Lewa połowa liter umieszczona na czerwonym tle, prawa - na zielonym. Obiekt jest proszony o zbadanie liter na monitorze z odległości jednego metra, z kolei pokrywając każde oko. Jeśli litery są wyraźne tylko na czerwonym tle, można podejrzewać krótkowzroczność na zielono - dalekowzroczność.
Visometry - główna metoda kliniczna w diagnostyce ostrości wzroku. Tabele Sivtsev (dla dorosłych) i Orlova (dla dzieci) pomogą określić, ile linii pacjent widzi z okularami i bez okularów. W związku z tym określa się dotkliwość naruszenia.
Inne metody diagnostyczne:
Pacjenci po 40 roku życia z dalekowzrocznością są narażeni na ryzyko wystąpienia jaskry z zamkniętym kątem przesączania. Dlatego ta kategoria osób wykazuje gonioskopię - badanie stanu kąta przedniej komory oka.
WAŻNE! Aby zwiększyć zawartość informacji, większość badań okulistycznych przeprowadzana jest z rozszerzoną źrenicą - po wkropleniu kropli atropiny.
Trzy stopnie hipermetropii wyraźnie wskazują na nasilenie zaburzeń ocznych. Przy łagodnej ostrości wzroku do 2 dioptrii pacjent ma trudności z rozpoznaniem małego tekstu. Średni stopień - odchylenie od 2 do 5 dioptrii, szczególnie zauważalne upośledzenie widzenia w pobliżu, również staje się trudne do zbadania odległych obiektów.
Dalekowzroczność jest uważana za wysoką z odczytem większym niż 5 dioptrii. Taki pacjent jest słabo zorientowany na dowolnych odległościach bez okularów, doświadcza zwiększonego zmęczenia, zauważa pogorszenie samopoczucia.
Głównym celem leczenia dalekowzroczności jest osiągnięcie ruchu ogniska z obszaru za siatkówką ściśle wzdłuż jego środka. Jedna lub inna technika terapeutyczna jest wybierana zgodnie z nasileniem zaburzenia, wiekiem pacjenta i towarzyszącymi mu patologiami.
Główne niechirurgiczne metody leczenia obejmują wybór soczewek kontaktowych i okularów. Korekty te pomagają zwiększyć moc refrakcyjną rogówki i soczewki. Promienie światła zaczynają załamywać się mocniej, kompensując w ten sposób fizjologiczne cechy układu optycznego oka.
Zarówno okulary, jak i soczewki dla dalekowzrocznych mają dioptrii dodatnie i wartość liczbową zgodnie ze stopniem naruszenia (od 1 D i powyżej). Szkło dodatnie nie dyfunduje, ale zbiera promienie światła, „przyciągając” skupienie na siatkówce. Okulary są podstawową metodą korygowania zaburzeń u dzieci.
Dorośli coraz częściej wybierają soczewki do korekcji. Są niewidoczne w oczach, ponieważ tworzą z nimi pojedynczy system optyczny. Soczewki kontaktowe nie zniekształcają percepcji wzrokowej, nie ograniczają pola widzenia, obraz jest czysty i jak najbardziej naturalny.
WAŻNE! Okulary i soczewki dla jednego pacjenta mają inną moc dioptryczną. W początkowym wyborze środków korygujących obowiązkowa jest konsultacja z lekarzem!
Wszystkie metody leczenia chirurgicznego są podzielone na dwie duże grupy - laserową i radykalną. Korekcja laserowa jest bardziej łagodną i bezpieczną metodą zalecaną dla pacjentów w wieku od 18 do 50 lat. Zasadą tej techniki jest zmiana kształtu rogówki za pomocą wiązki laserowej. Rogówka uzyskuje formę, która pozwala na załamanie promieni świetlnych ze szczególną precyzją dla uzyskania naturalnej ostrości. Ale jest tylko jedno „ale” - leczenie laserem jest skuteczne tylko w odniesieniu do słabej i średniej nadwzroczności.
Przy dalekowzroczności 5 lub więcej dioptrii operacje mikrochirurgiczne pozostają jedyną metodą leczenia. Jest to fakoemulsyfikacja soczewek i implantacja soczewek fakijnych. Z fakoemulsyfikacją soczewka jest usuwana, co nie zapewnia jakości zakwaterowania, a zamiast niej wprowadza się implant analogowy. Soczewki fakijne są wszczepiane bez usuwania naturalnej soczewki. Jest to rodzaj stałych okularów, które „działają” w połączeniu z naturalną soczewką.
Krople do oczu - jeden ze składników kompleksowego leczenia nadwzroczności. Stosuje się je w celu zapobiegania chorobom współistniejącym, poprawy procesów metabolicznych w tkankach gałki ocznej, w celu łagodzenia zmęczenia i podrażnienia.
Zakres zalecanych leków:
Leki okulistyczne nie leczą nadwzroczności, ale są stosowane jako środek zapobiegawczy i objawowy. Będą skuteczne tylko wtedy, gdy zostaną odpowiednio oznaczone i użyte.
Gimnastyka wzrokowa z dalekowzrocznością pomaga trenować mięśnie oka i poprawia krążenie krwi w gałce ocznej. Powinny być wykonywane codziennie, po 2 podejścia, najlepiej rano i po południu. Najczęściej stosowane techniki Zhdanov, Bates, Norbekov, a także gimnastyka dla dzieci, opracowane przez okulistów dziecięcych.
Specjalne ćwiczenia dla dorosłych pomagają zwiększyć zdolności akomodacyjne soczewki i opóźnić początek starczowzroczności. U dzieci służą one jako zapobieganie zezowi i pomagają złagodzić zmęczenie po zajęciach.
Prezenterzy powiedzą Ci, jak diagnozować nadwzroczność i jak sobie z tym poradzić, używając soczewek kontaktowych lub chirurgii:
W przeciwieństwie do krótkowzroczności, nadwzroczność jest mniej powszechna, ale jest nie mniejszym zagrożeniem dla zdrowia. U dzieci nadwzroczność wywołuje zez i niedowidzenie, a u dorosłych zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia jaskry. Terminowa diagnoza i korekta zaburzenia jest podstawą dobrego widzenia przez wiele lat.
http://glaza.guru/bolezni-glaz/zabolevaniya/ametropiya/dalnozorkostLudzie ze zdrowymi oczami nie zawsze wyobrażają sobie, jak ludzie o słabym wzroku widzą świat. Kiedy osoba wyraźnie widzi w oddali, ale jednocześnie jest rozmyta z bliska, wtedy mówią o dalekowzroczności (plus). Przeciwna sytuacja nazywana jest krótkowzrocznością (minus). Kiedy osoba widzi obiekty równie źle w różnych odległościach, mówi o astygmatyzmie.
Choroby te łączą się w ogólną koncepcję - zaburzenia refrakcyjne.
Istnieją pewne różnice, ponieważ ludzie o słabym wzroku widzą otaczający ich świat, w zależności od rodzaju błędu refrakcji.
Krótkowzroczność lub krótkowzroczność jest zaburzeniem refrakcyjnym, które występuje z powodu wydłużenia gałki ocznej lub zwiększenia zdolności refrakcyjnej rogówki. Najczęstszymi przyczynami tego stanu są:
Zwykle obraz jest przetwarzany na siatkówce. Gdy przetwarzanie odbywa się przed siatkówką, obraz wydaje się rozmazany i niewyraźny. Pierwsze objawy zaczynają się od widzenia minus 2, ale osoba może nie przywiązywać do tego wagi. Ale poważne naruszenia zaczynają się od minus 4 i wyżej.
Ludzie krótkowzroczni postrzegają przedmioty jako ogólną mglistą masę, która nie ma wyraźnych konturów. Tacy ludzie nie rozpoznają przyjaciół na ulicy. Z łagodną krótkowzrocznością rozpoznają ludzi, ale wydają się im młodsi i ładniejsi, ponieważ drobne szczegóły już się psują.
Ludzie z wyraźną negatywną wizją mogą czuć, że widzą jeden obiekt, ale w rzeczywistości okazuje się, że jest to zupełnie inny. Zły wzrok pogarsza się w ciemności. Widoczne obiekty wydają się większe niż zwykle, uzyskują niezwykły kształt, czasem nawet fantastyczny.
Podobna sytuacja występuje u osób dalekowzrocznych. Nadwzroczność lub nadwzroczność - naruszenie przeciwieństwa krótkowzroczności. Obraz jest skupiony za siatkówką z powodu zmian długości gałki ocznej lub kształtu rogówki. Głównymi przyczynami nadwzroczności są:
Osoba dalekowzroczna widzi niewyraźne obiekty w pobliżu. Istnieją trudności z czytaniem, konieczne jest odsunięcie książki od oczu. Ale wizja nie jest zakłócona w oddali. Z powodu nadmiernego zmęczenia oczu szybko się męczą. Być może zaczerwienienie, suchość i dyskomfort śluzu.
Zaburzenie refrakcyjne, w którym promienie świetlne nie mogą się skupić w jednym punkcie, nazywa się astygmatyzmem. Mówiąc prościej, astygmatyzm występuje, gdy jedno oko ma krótkowzroczność, a drugie ma nadwzroczność. Albo w obu oczach występuje identyczne zaburzenie refrakcji, ale w innym stopniu. Przyczyny patologii:
W astygmatyzmie obserwuje się słaby wzrok, patrząc zarówno na odległość, jak i na odległość. Obraz zawsze wydaje się niejasny, nie ma wyraźnych konturów, jest podwojony i zniekształcony. Musisz stale męczyć oczy, aby widzieć lepiej.
Dodatkowo zapraszamy do obejrzenia filmu, w którym odczucia osoby o słabym wzroku są wyraźnie widoczne:
Przy złej widoczności aparat wzrokowy podlega zwiększonemu napięciu. Aby zobaczyć otaczający obraz, musisz zmrużyć oczy, tj. Celowo zwężać szpary powiekowej. Mogą istnieć inne objawy, które pogarszają jakość życia:
Słaby wzrok jest korygowany za pomocą okularów lub soczewek kontaktowych. Okulista wybiera optykę do korekcji za pomocą odpowiedniej liczby dioptrii. Wyznaczone ćwiczenia dla oczu.
W przypadku wyraźnych zaburzeń, a także opcjonalnie, można przeprowadzić laserową korektę. Operacje wykonywane są czasami przy implantacji sztucznych soczewek i wymianie soczewki.
Głównym problemem jest nie tylko słaba jakość widocznych obiektów, ale także trwające zmiany w naczyniach i siatkówce. Może to prowadzić do poważnych komplikacji aż do całkowitej utraty wzroku.
Dlatego zaburzenia refrakcyjne muszą zostać skorygowane. Możesz nosić okulary lub skonsultować się z lekarzem w sprawie laserowej korekcji istniejących nieprawidłowości.
Powiedz w komentarzach, dobrym lub złym, które widzisz. Zadbaj o swój narząd wzrokowy. Wszystkiego najlepszego.
http://ozrenieglaz.ru/simptomy/kak-vidyat-lyudi-s-plohim-zreniem