Krótkowzroczność (krótkowzroczność) to zaburzenie widzenia, w którym przedmiotowe obiekty są wyraźnie widoczne tylko z bliskiej odległości. U noworodków oczy są zwykle dalekowzroczne, ale w miarę wzrostu, czasami gałka oczna wydłuża się nieco w kierunku przednio-tylnym, odległość od źrenicy do siatkówki wzrasta, a wyświetlanie obiektów skupia się nie na siatkówce, ale przed nią. W tym samym czasie obiekty są widziane niejasno, niejasno.
Najczęściej krótkowzroczność rozwija się w latach szkolnych. Przyczyny rozwoju krótkowzroczności mogą być dziedziczną tendencją, osłabiającą przyleganie oka podczas długotrwałej pracy z bliskiej odległości, rozciągając zewnętrzną powłokę oka. Pojawienie się krótkowzroczności sprzyjają ogólnym chorobom ciała, niedostatecznemu oświetleniu miejsca pracy, złej pozycji podczas czytania lub pisania oraz drobnemu drukowi. Aby skrócić krótkowzroczność, używają soczewek dwuwklęsłych.
Nadwzroczność (nadwzroczność) jest wadą optyczną oka, w której promienie światła odbite od rozważanych obiektów po refrakcji nie skupiają się na siatkówce, ale za nią. Przy dalekowzroczności nie można zobaczyć dobrze umieszczonych obiektów. Jednak większość osób dalekowzrocznych zwykle widzi dobrze usytuowane w pewnej odległości z powodu zakwaterowania - wzrost krzywizny soczewki. Aby poprawić dalekowzroczność, potrzebne są soczewki dwuwypukłe.
Astygmatyzm jest defektem optycznym oka, w którym różne refrakcje (krótkowzroczność, nadwzroczność i normalne) lub różne stopnie tej samej refrakcji mogą być połączone w jednym oku. Najczęściej astygmatyzm jest spowodowany nieregularną krzywizną rogówki, rzadziej - nieregularnym kształtem soczewki. Wyraźne wyświetlanie obiektu na siatkówce nie działa. Astygmatyzm jest zazwyczaj wadą wrodzoną, często dziedziczną. Zwiększ ostrość wzroku w tej anomalii za pomocą okularów z cylindrycznymi soczewkami lub za pomocą specjalnych soczewek kontaktowych. U dzieci stopień astygmatyzmu zmienia się wraz ze wzrostem, dlatego zaleca się, aby okulista ponownie wybierał okulary co roku.
Zez - pozycja oczu, w której wzrokowa linia jednego oka jest skierowana na przedmiot, a druga - w kierunku nosa lub świątyni. Ta wada może być okresowa lub trwała, monolateralna (zez jednego oka) lub zmienna (zez jednego lub drugiego oka). Zez rozwija się w wyniku naruszenia spójności w pracy mięśni oczu. Najczęściej anomalia ta rozwija się w wieku 2-3 lat. Przyczynami tego mogą być: wrodzone i nabyte choroby ośrodkowego układu nerwowego, uraz psychiczny, gwałtowne pogorszenie wzroku lub ślepoty w jednym oku, przeszłe choroby zakaźne.
Leczenie zeza rozpoczyna się od wyznaczenia okularów do stałego noszenia. W przypadku aktywnej pracy mrużącego oka przez długi czas (co najmniej 4 miesiące) funkcja oka bez mrugnięcia jest wyłączona - jest zamykana specjalnym zaworem. W przypadkach, gdy przy stałym noszeniu okularów przez 1,5–2 lat zez nie znika, uciekają w wieku 4–6 lat do leczenia chirurgicznego. Środkiem zapobiegającym rozwojowi zeza jest terminowe monitorowanie wzroku w wieku od 1 do 1,5 roku. W razie potrzeby wyznacz stałe noszenie okularów i innych procedur medycznych.
Skurcz mieszkania - mniej lub bardziej długotrwałe napięcie zakwaterowania, które utrzymuje się nawet po zaprzestaniu naprawiania obiektu przez oczy. Zwykle występuje u młodych ludzi w wyniku długotrwałego napięcia zakwaterowania, a także w przypadku narażenia na bardzo jasne światło i urazy pourazowe. Skurcz mieszkania może wywołać wrażenie krótkowzroczności.
Leczenie skurczu akomodacyjnego odbywa się w zależności od przyczyny, która go spowodowała. Zazwyczaj zaleca się wykonanie specjalnej gimnastyki dla oczu, obserwację higieny wzroku, zakopywanie preparatów atropiny w oczach.
Ślepota barw to wrodzone zaburzenie widzenia barw. Cierpią na nie około 8% mężczyzn i 0,5% kobiet. Istnieją następujące formy naruszenia wizji kolorów:
· Protanopia (brak percepcji czerwonego koloru);
· Deuteranopia (nie ma postrzegania zieleni);
· Tritanopia (nie ma percepcji fioletowego koloru);
· Achromasia (całkowita ślepota na kolor).
Dla osób cierpiących na achromazję świat jest zabarwiony we wszystkich odcieniach szarości. Nie postrzegająca czerwień nie odróżnia jasnoczerwonego od ciemnozielonego, ale fioletowego i fioletowego od niebieskiego; ci, którym brakuje percepcji zielonego koloru, mieszają zieleń z ciemnoczerwoną.
Data dodania: 2015-05-19 | Wyświetleń: 799 | Naruszenie praw autorskich
http://medlec.org/lek-167968.htmlŚwiat wokół nas jest wyraźnie i wyraźnie widoczny, gdy wszystkie części wizualnego analizatora działają harmonijnie i bez zakłóceń. Ale może nadejść chwila, kiedy na przykład kolory zanikają i zanikają lub granice obiektów stają się rozmyte, a czasem pojawiają się zniekształcenia lub ciemne „zasłony” przed oczami itp. - oznacza to, że wystąpiło nieprawidłowe działanie analizatora wizualnego i nastąpiła choroba.
Najczęstszymi formami zaburzeń widzenia u dzieci są skurcze akomodacyjne, krótkowzroczność, nadwzroczność, astygmatyzm i zez.
Większość okulistów nazywa skurcz zakwaterowania nadmiernym napięciem mięśniowym, które nie znika, nawet gdy oko go nie potrzebuje. Temu (skurczowi) towarzyszy napięcie widzenia w dal, zmęczenie wzrokowe podczas pracy z bliskiej odległości. Taki skurcz powoduje trwałe zwiększenie zdolności refrakcyjnej oka ze szkodą dla wzroku.
Częstotliwość skurczu akomodacji jest znacząca. Profesor A.I. Danilevsky, jego pracownicy uważają, że każdy szósty krótkowzroczny uczeń cierpi z podobnym naruszeniem. Według R.S. Zilberman, ze słabym skurczem krótkowzroczności występuje w 35, 2%, ze średnią (3,0 D - 6,0 D) - w 28,4%.
Uczeń, który rozwija uporczywe napięcie w mięśniu rzęskowym, staje się drażliwy, szybko się męczy, zmniejsza wyniki w nauce, skarży się na bóle głowy. Czas trwania skurczu waha się od kilku miesięcy do kilku lat, w zależności od ogólnego stanu dziecka, trybu jego życia i czynności, terminowości diagnozy i prawidłowo przepisanego leczenia oczu.
Zapobieganie skurczowi akomodacji, który ma ogromne znaczenie ze względu na częstotliwość tej zmiany, jej nasilenie i czas trwania, powinny być przeprowadzane przez rodziców, pedagogów i okulistów.
http://vuzlit.ru/926159/osnovnye_formy_narusheniya_zreniya_deteyŚwiat wokół nas jest wyraźnie i wyraźnie widoczny, gdy wszystkie części wizualnego analizatora działają harmonijnie i bez zakłóceń. Ale może nadejść chwila, kiedy na przykład kolory zanikają i zanikają lub granice obiektów stają się rozmyte, a czasem pojawiają się zniekształcenia lub ciemne „zasłony” przed oczami itp. - oznacza to, że wystąpiło nieprawidłowe działanie analizatora wizualnego i nastąpiła choroba.
Najczęstszymi formami zaburzeń widzenia u dzieci są skurcze akomodacyjne, krótkowzroczność, nadwzroczność, astygmatyzm i zez.
Skurcz mieszkania
Większość okulistów nazywa skurcz zakwaterowania nadmiernym napięciem mięśniowym, które nie znika, nawet gdy oko go nie potrzebuje. Temu (skurczowi) towarzyszy napięcie widzenia w dal, zmęczenie wzrokowe podczas pracy z bliskiej odległości. Taki skurcz powoduje trwałe zwiększenie zdolności refrakcyjnej oka ze szkodą dla wzroku.
Częstotliwość skurczu akomodacji jest znacząca. Profesor A.I. Danilevsky, jego pracownicy uważają, że każdy szósty krótkowzroczny uczeń cierpi z podobnym naruszeniem. Według R.S. Zilberman, ze słabą krótkowzrocznością, skurcz występuje w 35,2%, przy umiarkowanym (3,0D - 6,0D) - w 28,4%.
Uczeń, który rozwija uporczywe napięcie w mięśniu rzęskowym, staje się drażliwy, szybko się męczy, zmniejsza wyniki w nauce, skarży się na bóle głowy. Czas trwania skurczu waha się od kilku miesięcy do kilku lat, w zależności od ogólnego stanu dziecka, trybu jego życia i czynności, terminowości diagnozy i prawidłowo przepisanego leczenia oczu.
Zapobieganie skurczowi akomodacji, który ma ogromne znaczenie ze względu na częstotliwość tej zmiany, jej nasilenie i czas trwania, powinny być przeprowadzane przez rodziców, pedagogów i okulistów.
Krótkowzroczność
Z reguły jest to choroba nabyta, gdy w okresie intensywnego długotrwałego wysiłku (czytanie, pisanie, oglądanie telewizji, granie w gry na komputerze) zmiany w gałce ocznej pojawiają się z powodu zaburzeń dopływu krwi, co prowadzi do jej rozciągnięcia.
W wyniku tego rozciągania wzrok jest dalej pogorszony, co poprawia się podczas mrużenia oczu lub naciskania gałki ocznej.
Dalekowzroczność
W przeciwieństwie do krótkowzroczności nie jest to nabyte, ale wrodzone schorzenie związane z cechą struktury gałki ocznej.
Pierwsze oznaki dalekowzroczności to pogorszenie ostrości.
bliski widok, pragnienie odsunięcia tekstu od ciebie. W bardziej wyraźnych i późnych stadiach - zmniejszenie widzenia na odległość, zmęczenie oczu, zaczerwienienie i ból związane z pracą wzrokową.
Astygmatyzm
Jest to specjalny rodzaj optycznej struktury oka. Zjawisko tej wrodzonej lub nabytej natury jest najczęściej spowodowane przez nieregularność krzywizny rogówki.
Astygmatyzm wyraża się zmniejszeniem wzroku zarówno w odległości, jak i w pobliżu, zmniejszeniem zdolności widzenia, szybkim zmęczeniem i bolesnymi odczuciami w oczach podczas pracy z bliskiej odległości.
Cross-eye
Zez - pozycja oczu, w której wzrokowa linia jednego oka jest skierowana na przedmiot, podczas gdy druga jest odchylona na bok. Odchylenie w kierunku nosa nazywane jest zbieżnym zezem, do świątyni - rozbieżne, w górę lub w dół - pionowe.
Zez rozwija się z powodu naruszenia skoordynowanej pracy mięśni oka. Jednocześnie działa tylko jedno zdrowe oko, podczas gdy mrużące oko jest praktycznie nieaktywne, co stopniowo prowadzi do trwałego spadku wzroku.
Higiena wzroku dzieci
Głównym celem higieny dzieci jest zapewnienie optymalnych warunków dla aktywności oczu, przyczyniając się do ich normalnego rozwoju, zwiększając ogólną i wzrokową sprawność oraz zapobiegając zmęczeniu oczu i związanych z tym zaburzeń widzenia.
Higiena wzroku dzieci zapewnia racjonalne i ilościowe jakościowe uwzględnienie instytucji i miejsc pracy dzieci w szkole i w domu, spełniając określone wymagania dotyczące przedmiotów pracy wizualnej, właściwego siedzenia dzieci podczas zajęć i gier, przestrzegania schematu dziennego i sesji treningowych.
Stworzenie optymalnych warunków higienicznych do pracy wzrokowej pozwala na pewien stopień kompensacji upośledzenia wzroku.
Podstawowe normy higieny dzieci zostały przedstawione w pracach E.S. Avetisova (1975), V.I. Beletskaya, A.N. Gneusheva (1982) i L.P. Grigorieva (1985), L.A. Grigoryan.
Od 1.09.2003 wprowadzono nowe wymogi higieniczne dotyczące warunków kształcenia w placówkach kształcenia ogólnego (nr 2.4.2.1178-02). Ważnym miejscem w nich są wymagania dotyczące naturalnego i sztucznego oświetlenia sal lekcyjnych.
Wymagania higieniczne dotyczące oświetlenia
Naturalne oświetlenie jest dostarczane głównie przez rozproszone światło firmamentu i jest uzupełniane przez światło bezpośrednich promieni słońca (nasłonecznienie), a także światło słońca i nieba odbite od chmur, budynków, powierzchni ziemi i innych obiektów.
Naturalne oświetlenie jest najbardziej korzystne pod względem higieny i, jeśli to możliwe, powinno być maksymalnie wykorzystywane we wszystkich pomieszczeniach, w których dzieci przebywają przez długi czas. Warto zauważyć, że przy długotrwałym znacznym braku naturalnego oświetlenia, biorytmy ciała są zakłócane, co jest zsynchronizowane z dzienną i roczną dynamiką środowiska światła na Ziemi.
Stopień oświetlenia pomieszczeń instytucji edukacyjnych dla dzieci w ciągu dnia zależy od chmur, różnych wysokości słońca, a także od wielkości okien, ich lokalizacji i głębokości pomieszczenia.
Aby ocenić poziom naturalnego światła, stosuje się współczynnik światła naturalnego i współczynnik światła. Ze względu na zmienność oświetlenia naturalnego w pomieszczeniach charakteryzuje się względną wartością - współczynnikiem naturalnego oświetlenia (KEO).
Współczynnik światła naturalnego to stosunek światła wewnętrznego do światła w tym samym czasie na świeżym powietrzu. Zgodnie z wymogami higienicznymi w pomieszczeniach edukacyjnych w odległości 1 m od ściany przeciwnej do otworów świetlnych, KEO powinno wynosić 1,5%. W przypadku pomieszczeń szkolnych dzieci niedowidzących i niewidomych współczynnik musi wynosić co najmniej 2,5%.
Współczynnik światła to stosunek przeszklonej powierzchni okien do powierzchni podłogi. Dla sal lekcyjnych stosunek ten powinien wynosić 1: 5, dla pozostałych pomieszczeń - 1: 8. Aby oświetlenie klas było wystarczające, ich głębokość nie powinna przekraczać odległości od górnej krawędzi okna do podłogi o więcej niż 2 razy. Dolna krawędź okien powinna znajdować się na poziomie biurek; szerokość i grubość ram okiennych i pokryw powinny być zminimalizowane.
Biurka w klasach są tak ustawione, że okna są po lewej stronie, a cień pisma nie spada na papier. Okna nie powinny znajdować się za biurkami (z powodu możliwego powstawania cienia z głowy i tułowia na powierzchni roboczej), a także z przodu biurek (aby jasne światło słoneczne nie oślepiało oczu).
Aby wyeliminować przeszkody w przenikaniu do pomieszczeń dziecięcych instytucji oświatowych światła dziennego, konieczne jest utrzymywanie szyby w czystości. Regularnie (raz w tygodniu w żłobkach i przedszkolach i raz w miesiącu w szkołach) należy myć lub wycierać szkło na mokro od wewnątrz i co najmniej 2 razy w roku na zewnątrz.
W celu efektywnego wykorzystania światła dziennego i równomiernego oświetlenia sal lekcyjnych, kwiatów, pomocy wizualnych, dużych akwariów itp. Nie należy umieszczać na parapetach, kwiaty i różne rośliny należy umieszczać w ścianach między oknami w przenośnych kwiaciarniach o wysokości 65–70 cm od podłogi lub układać w korytarzach rekreacji.
Regulowane urządzenia chroniące przed słońcem (rolety, zasłony z tkaniny itp.) Są instalowane w oknach, aby wyeliminować odblaski bezpośredniego światła słonecznego. Nie wolno używać zasłon wykonanych z folii z polichlorku winylu. Do celów dekoracyjnych zaleca się umieszczenie zasłon na krawędziach otworu okiennego, tak aby tylko 10-15 cm wychodziły poza jego krawędzie. Zasłony powinny być lekkie i pasować do koloru ścian i mebli.
Nie pozwól, aby drzewa zaciemniły okna. Drzewa roślin nie powinny być bliżej niż 15 m, a krzewy - nie bliżej niż 5 m od budynku szkoły.
Naturalne światło w klasie zależy od stopnia odbicia światła dziennego od sufitu, ścian, mebli i innych powierzchni. Dlatego powierzchnie odblaskowe powinny być pomalowane w jasnych kolorach, dając dość wysoki (40 - 80%) współczynnik odbicia. Do malowania sufitu, otworów okiennych i ram konieczne jest zastosowanie koloru białego, na ścianach sal lekcyjnych - jasnych kolorów żółtego, beżowego, różowego, zielonego, niebieskiego. Meble szkolne są malowane w kolorach naturalnego drewna lub jasnozielonego. Jasna kolorystyka ma pozytywny efekt psychologiczny. Zajęcia w jasnym pokoju zwiększają witalność i wydajność uczniów.
Niezbędnym wymogiem jest również użycie materiałów wykończeniowych i farb, które tworzą matową powierzchnię, aby uniknąć połysku.
Wykorzystanie światła dziennego powinno zostać zmaksymalizowane. Jednak nawet jeśli wszystkie powyższe warunki są spełnione, naturalne oświetlenie klas nie jest wystarczające i istnieje potrzeba dodatkowego oświetlenia.
Należy pamiętać, że oświetlenie dla dzieci z wadami wzroku powinno być nie tylko wystarczające pod względem ilościowym, ale także wysokiej jakości.
Sztuczne oświetlenie zapewnia sztuczne źródło światła: elektryczne lampy żarowe lub lampy wyładowcze (na przykład fluorescencyjne). Pozwala na tworzenie stałych poziomów oświetlenia w miejscu pracy, jest łatwo regulowany. Jednocześnie sztuczne oświetlenie ma wiele wad: oślepiającą jasność lamp, specyficzne widmo strumienia świetlnego, często zniekształcające kolor otaczających obiektów, pulsację oświetlenia przy użyciu lamp wyładowczych i ogólną monotonię oświetlenia.
W klasach zapewnione jest głównie oświetlenie fluorescencyjne za pomocą lamp: LB, LHB, LETS. Stwarza to bardziej efektywne warunki percepcji kolorów, co jest szczególnie ważne dla dzieci niedowidzących, ponieważ ich zdolność do odróżniania kolorów jest zmniejszona.
Dozwolone jest używanie żarówek.
Przewiduje się oświetlenie tablicy. Lampy lustrzane są umieszczone powyżej górnej krawędzi deski w odległości 0,3 mi 0,6 mw kierunku klasy przed deską.
W klasach, laboratoriach poziom światła powinien wynosić co najmniej 500 LC.
W poprzednich latach, w szkołach ogólnokształcących dla osób niedowidzących, zalecano ogólne oświetlenie luminescencyjne światłem białym o minimalnym natężeniu oświetlenia w klasach 400 lx (A. V. Roslavtsev, 1954).
W przyszłości wydano zalecenia dotyczące urządzenia do sztucznego oświetlenia i zwiększenia oświetlenia do 1000 - 1500 luksów (V.I. Beletskaya, 1968).
W pracy T.V. Krivoruchko, V.A. Lonina, E.I. Blinova i wsp. (2003) zapewniają zróżnicowane normy poziomów światła w zależności od stanu widzenia. Autorzy przytaczają następujące wskaźniki oświetlenia miejsca pracy:
· G 100 - 250 lx z albinizmem, patologią soczewek, vrozh-
· Dzień zaćmy i dystrofia rogówki;
· G 250 - 700 lx dla jaskry, koloboma tęczówki i choriodei, zwyrodnienie barwnikowe, młodzieńcze zwyrodnienie plamki żółtej, zwyrodnienie krótkowzroczne, zanik nerwu wzrokowego, błędy refrakcyjne, zapalenie naczyniówki i jego konsekwencje.
Współczesna nauka ma wiele danych na temat wpływu poziomów oświetlenia na funkcje wizualne osób z pełnym wzrokiem. Badania L.P. Grigorieva (1985) na temat wydajności wizualnej dzieci w normie wykazały, że komfort wizualny zależy od następujących wskaźników:
Ø ogólne oświetlenie, które określa adaptacyjny poziom oczu,
Ø jasność widocznego pola,
Ø położenie źródła światła w stosunku do kierunku widzenia,
Ø ograniczenia olśnienia źródła
Ø wyeliminuj cienie
Ø Stopień przybliżenia widma emisji do widma światła dziennego.
Sterowanie warunkami oświetleniowymi odbywa się za pomocą obliczeń lub pomiaru oświetlenia za pomocą światłomierzy, jasnych mierników lub radiometrów.
http://megaobuchalka.ru/7/18496.htmlKrótkowzroczność (krótkowzroczność) - charakteryzuje się brakiem siły refrakcyjnej oka, w wyniku której dzieci widzą słabo odległe przedmioty, działania, a także to, co jest napisane na tablicy. Podczas czytania przybliżają książkę do oczu, bardzo mocno przechylają głowy podczas pisania, mrużą oczy patrząc na przedmioty - są to pierwsze oznaki rozwoju krótkowzroczności, których nauczyciele i rodzice nie powinni ignorować. Możliwości wizualne dzieci z krótkowzrocznością podczas pracy z bliska są stosunkowo duże. Jednak ciągłe obciążenie wzrokowe z bliskiej odległości nie powinno przekraczać 15-20 minut. Wyróżnia się trzy stopnie krótkowzroczności: słabe - do 3D; średni - od 3 do 6D; wysoki stopień - ponad - 6D. W badaniach S.I. Shkarlova, V.E. Romanovsky rozróżnia dwie grupy czynników przyczyniających się do występowania i postępu krótkowzroczności. Pierwsza grupa obejmuje więc czynniki charakteryzujące ogólny stan ciała: choroby przenoszone, chroniczne zatrucie, dziedziczność. Z kolei druga grupa składa się z czynników, które łączą niekorzystne warunki pracy wizualnej z bliskiej odległości: niewystarczające oświetlenie, niewłaściwe dopasowanie podczas czytania i pisania, niewłaściwy dobór mebli w szkole iw domu, nieprzestrzeganie codziennej rutyny. Do leczenia tej choroby stosuje się korekcję okularów, soczewki kontaktowe, leki i leczenie fizjoterapeutyczne, akupresurę, a także specjalnie zaprojektowane kompleksy ćwiczeń mają ogromne znaczenie w zapobieganiu krótkowzroczności i zawieszeniu jej postępu.
Nadwzroczność (nadwzroczność) - charakteryzuje się tym, że ognisko równoległych promieni po ich refrakcji w oku znajduje się za siatkówką. W wyniku wzrostu oka zwiększa się wielkość gałki ocznej, aw wieku dziesięciu lat oczy stają się proporcjonalne, a jeśli rozwój oka pozostaje w tyle, staje się on dalekowzroczny (ES Avetisov, D, D. Demirchoghlyan i inni). Jednocześnie funkcjonalność systemu wizualnego przy pracy w pobliżu jest gorsza niż w przypadku krótkowzrocznych. Dalekowzroczne dzieci nadmiernie obciążają aparat akomodacyjny. Dlatego intensywna praca wzrokowa powoduje u nich zmęczenie wzrokowe, które objawia się w postaci bólu głowy, ciężkości w oczach i czole, a także mogą wystąpić zawroty głowy (AV Wasiljewa). Istnieją trzy stopnie dalekowzroczności: słaby stopień - do 3D; średni - od 3 do 6D; wysoki stopień - ponad - 6D. Ostrość wzroku ze słabym i umiarkowanym stopniem w większości przypadków jest normalna. Ale przy wysokim stopniu nadwzroczności u dzieci jest słabe widzenie zarówno w odległości, jak i blisko, źrenica jest zwężona, wielkość oka jest zmniejszona. Ponadto równoległy zez może rozwijać się równolegle. Dalekowzroczność jest korygowana przez soczewki optyczne. Wczesne wykrycie i korekcja okularów może zapobiec wystąpieniu zeza.
Zmrużenie charakteryzuje się odchyleniem jednego oka od wspólnego punktu utrwalenia. Dzieci te mają widzenie obwodowe, zmniejszoną ostrość widzenia koszenia, podatność obiektów na dwoje oczu i zdolność łączenia ich w jeden obraz wizualny są znacznie zmniejszone lub osłabione. Przyczynami tej choroby mogą być: dziedziczność, uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego, różne anomalie refrakcji oka, uraz psychiczny (strach), ostre choroby zakaźne, nadmierne obciążenie wzrokowe (M. A. Penkov, S. F. Zubarev). Przyjmuje się rozróżnienie zeza przyjaznego i paralityka. Dzięki przyjaznemu zezowi ruchliwość gałek ocznych nie jest ograniczona. Bezpośrednią przyczyną tego typu zeza jest brak dokładnego zrównania osi wzrokowych gałek ocznych z przedmiotem fiksacji (przedmiotowy przedmiot) i niemożność utrzymania ich na obiekcie fiksacji, ponieważ główny regulator (widzenie obuoczne jest zdenerwowane. Należy zauważyć, że ten typ zeza jest znacznie bardziej powszechny niż Ponadto może być stały lub okresowy, zbieżny (gałka oczna jest odchylona w kierunku nosa), rozbieżny (gałka oczna jest odchylona do świątyni ), jednostronny (monokularowy), przerywany (na przemian naprzemiennie z jednym lub drugim okiem). Leczenie należy rozpocząć natychmiast po wykryciu choroby. Początkowo przypisuje się okulary, wykonuje się zabieg pleoptic (lepiej przyklejony niż oko widzące), podświetla się specjalnymi urządzeniami, a następnie stosuje ćwiczenia mające na celu przywrócenie widzenia obuocznego, w niektórych przypadkach uciekają się do interwencji chirurgicznej, a zdecydowana większość dzieci z zezem w wyniku leczenia może być szkolona w masie kolah. Jeśli zez jest połączony z wysokim stopniem błędów refrakcji i zmniejszoną ostrością widzenia, dzieci są zapisywane do specjalnych szkół 3-4 typów.
Paraliżowy zez jest spowodowany porażeniem lub niedowładem jednego lub więcej mięśni okulomotorycznych. Charakteryzuje się ograniczeniem lub brakiem ruchomości mrużącego oka w kierunku sparaliżowanego mięśnia. Przyczyny tego typu zeza obejmują: uraz, guz, infekcję. Jego leczenie ma na celu przede wszystkim wyeliminowanie przyczyny uszkodzenia nerwów lub mięśni. W przypadku braku efektu, interwencja chirurgiczna jest stosowana w celu wzmocnienia funkcji dotkniętego mięśnia. W związku z naruszeniem widzenia obuocznego i stereoskopowego podczas zeza u dzieci pojawiają się trudności w postrzeganiu głębi przestrzeni, w kształtowaniu koncepcji przestrzennych, w realizacji syntezy wizualno-przestrzennej.
Niedowidzenie to zaburzenie widzenia spowodowane zaburzeniami czynnościowymi analizatora wzrokowego i związane z osłabieniem ostrości wzroku bez widocznych przyczyn anatomicznych. Należy zauważyć, że w przeciwieństwie do normalnego rozwoju układu wzrokowego, w którym wzrokowa oś oka, kierując się w stronę obiektu, łączy go z centralną jamą ustną, w warunkach niedowidzenia strefa ta traci swoją wyższość funkcjonalną nad innymi częściami siatkówki. W związku z tym oko niedowidzące jest unieruchomione w taki sposób, że obraz obiektu nie spada na środek siatkówki, ale na inną jego część, co nieuchronnie zmniejsza ostrość widzenia. Jednocześnie wizualna oś oka odbiega od rozpatrywanego obiektu, a skierowana jest na niego tak zwana oś nie-centralnej fiksacji (GI Rozhkova, SG Matveyev). Zgodnie z klasyfikacją zaproponowaną przez E.S. Avetisov, rozróżnij następujące typy niedowidzenia: histeryczne, refrakcyjne, anizometropiczne, obturacyjne, dysbinokularne. Każdy rodzaj niedowidzenia ma pewien negatywny wpływ na stan funkcji wzrokowych dzieci.
W przypadku niedowidzenia histerycznego, które jest dość rzadkie, zaburzenia funkcjonalne mogą pojawić się w postaci osłabienia, a nawet całkowitej utraty wzroku, upośledzenia odczuwania koloru, zwężenia pola widzenia, utraty poszczególnych sekcji.
Niedowidzenie refrakcyjne obejmuje przypadki słabego widzenia z anomaliami refrakcji.
Niedowidzenie anizometropiczne występuje w przypadku różnych mocy refrakcyjnych oczu, co prowadzi do tego, że analizator wizualny nie może już łączyć obrazów uzyskanych na siatkówce. Przy wysokim stopniu anizometropii oczu z mniej korzystnym załamaniem, drastycznie opóźnia się w rozwoju.
Niedowidzenie obturacyjne z powodu zmętnienia refrakcyjnego ośrodka oka, spowodowane wrodzoną lub nabytą zaćmą, zmętnieniem rogówki.
Niedowidzenie dwuzwojowe występuje z zezem i występuje z powodu utraty widzenia obuocznego. Jego główne cechy to zmniejszona ostrość wzroku i upośledzenie funkcji utrwalania wzroku.
Ponadto należy zauważyć, że analiza danych statystycznych z różnych struktur diagnostycznych (poradnictwo medyczne, psychologiczne i pedagogiczne, ośrodki ICP itp.) Pokazuje, że dzieci z dysbinokularną i refrakcyjną amblyopią działają jako najliczniejsza grupa.
Kompleksowe leczenie dzieci z niedowidzeniem obejmuje: okluzję, leczenie sprzętowe, organizację trybu życia dzieci, z uwzględnieniem obciążeń wizualnych, leczenie chorób towarzyszących, ogólne środki zdrowotne.
Astygmatyzm jest połączeniem jednego oka różnych rodzajów załamań lub różnych stopni załamania tego samego gatunku. Objawy astygmatyzmu: wyraźne wizualne zmęczenie, bóle głowy, osoba słabo widzi na odległość i blisko, trudno jest określić odległość między obiektami, zdecydować, która z nich jest bliższa i bliższa, a zarysy obiektów są mocno zniekształcone, ich obraz nie jest wyraźnie postrzegany przez oko (GI Rozhkova, SG Matveyev). Astygmatyzm zwykle łączy się z krótkowzrocznością (astygmatyzm krótkowzroczny) lub nadwzrocznością (astygmatyzm hipermetropowy). Sytuacja ta wiąże się ze stałym noszeniem okularów lub soczewek kontaktowych, bez których ostrość widzenia jest bardzo niska. Stosuje się również leczenie chirurgiczne i laserowe tej choroby (S.I. Shkarlov, V.E. Romanovsky). W zależności od stopnia rozróżnia się astygmatyzm: słaby stopień - aż do 3D; średni - od 3 do 6D; wysoki stopień - powyżej - 6D. Przy wyborze korekty najpierw ustala się stopień astygmatyzmu, a przy przypisywaniu punktów bierze się pod uwagę indywidualną tolerancję korekty obliczoną dla komfortu wzrokowego (A.V. Wasilijewa). Astygmatyzm jest najczęściej wrodzony i dziedziczny, ale można go również nabyć, co najczęściej wiąże się z pojawieniem się poważnych zmian bliznowatych w rogówce oka po urazach lub zmianach chirurgicznych. Astygmatyzm jest mały (do 0,5D) jest tak powszechny, że nazywa się astygmatyzmem fizjologicznym.
Oczopląs (drżenie oka) - spontaniczne ruchy oscylacyjne gałek ocznych. W kierunku może być: poziomy, pionowy, obrotowy; wygląd: wahadłowy, nierówny i mieszany. Przyczynami oczopląsu mogą być zmiany o różnym pochodzeniu móżdżku, przysadki mózgowej, rdzenia. Oczopląs z reguły nie budzi dużego zainteresowania dziecka, ale dzieci z podobnymi zaburzeniami doświadczają słabości wzrokowej, co jest trudne do skorygowania. Leczenie oczopląsu przeprowadza się za pomocą korekcji okularów (w obecności błędu refrakcji), leczenia pleoptic i leków, wzmocnienia aparatu akomodacyjnego, co prowadzi do częściowego zmniejszenia amplitudy oczopląsu i wzmocnienia funkcji wzrokowych.
Dzisiaj, według raportu rocznego za 2011 r., Główny okulista okręgu Primorsky Orlova AB (lekarz najwyższej kategorii), uzyskiwany podczas badania dzieci, najczęstszymi patologiami wzrokowymi są błędy refrakcyjne i zez. Istnieją również choroby zapalne oka, wady wrodzone (w szczególności krótkowzroczność wrodzona, zaćma), urazy oczu różnego pochodzenia. Najbardziej szczegółowe informacje przedstawiono w tabeli 1.
http://studfiles.net/preview/6341539/page|/