U osób z dystrofią siatkówki zaburzone jest widzenie obwodowe i adaptacja do ciemności. Oznacza to, że słabo widzą w ciemnych pomieszczeniach i prawie nie odróżniają obiektów znajdujących się z boku. Wraz z rozwojem powikłań u pacjentów mogą pojawić się bardziej oczywiste i niebezpieczne objawy.
W zależności od charakteru zmian patologicznych siatkówki, istnieje kilka rodzajów zwyrodnienia obwodowego. Tylko okulista może je odróżnić po oftalmoskopii - badanie dna oka. Podczas badania lekarz może zobaczyć błonę siatkową, która wyściela gałkę oczną od wewnątrz.
Występuje w około 65% przypadków i ma najbardziej niekorzystne rokowanie. Według statystyk jest to dystrofia sieciowa, która najczęściej prowadzi do odwarstwienia siatkówki i utraty wzroku. Na szczęście choroba ma powolny przebieg i powoli rozwija się przez całe życie.
Zwyrodnienie kratownicy charakteryzuje się pojawieniem się wąskich białych pasków na dnie, które wyglądają jak krata. Są spustoszone i wypełnione szklistymi naczyniami siatkówki. Między białymi pasmami widoczne obszary cieńszej siatkówki, mające różowawy lub czerwony odcień.
Ten typ obwodowego zwyrodnienia siatkówki najczęściej rozwija się u osób z wysoką krótkowzrocznością. Patologia charakteryzuje się pojawieniem się na siatkówce rodzaju perforowanych defektów, które wyglądają jak ślady ślimaka na asfalcie. Choroba prowadzi do pęknięcia siatkówki i jej późniejszego oderwania. Przeczytaj więcej o pęknięciu siatkówki →
Jest to choroba dziedziczna dotykająca mężczyzn i kobiety. Białawe osady na siatkówce oka, przypominające płatki śniegu, są charakterystyczne dla podobnej dystrofii obwodowej.
Należy do najmniej niebezpiecznej siatkówki PWHT. Występuje częściej u osób starszych i osób z krótkowzrocznością. Choroba jest prawie bezobjawowa i ma stosunkowo korzystny przebieg. Rzadko prowadzi do łzawienia lub odwarstwienia siatkówki.
W przypadku dystrofii typu bruku brukowego w dnie widoczne są liczne ogniska degeneracji. Mają biały kolor, wydłużony kształt i nierówną powierzchnię. Z reguły wszystkie ogniska znajdują się w okręgu, na samym obrzeżu dna.
Choroba jest dziedziczna. Prowadzi do oddzielenia siatkówki i powstawania ogromnych torbieli wypełnionych płynem. Retinoschisis jest bezobjawowy. W niektórych przypadkach towarzyszy mu miejscowa utrata wzroku w miejscu torbieli. Ale ponieważ ogniska patologiczne znajdują się na peryferiach, niezauważalne.
Patologia nazywana jest również chorobą Blessin-Ivanov. Małemu torbielowatemu PCRD siatkówki towarzyszy tworzenie wielu małych torbieli na obrzeżach dna. Choroba ma zwykle powolny przebieg i korzystne rokowanie. Jednak w rzadkich przypadkach torbiele mogą pękać wraz z tworzeniem się łez i odwarstwień siatkówki.
Duża część dystrofii obwodowej siatkówki i naczyniówki odnosi się do chorób dziedzicznych. W 30–40% przypadków rozwój choroby wywołuje wysoki stopień krótkowzroczności, u 8% - nadwzroczność. Uszkodzenie siatkówki może być również konsekwencją chorób ogólnoustrojowych lub ocznych.
Możliwe przyczyny zwyrodnienia obwodowego:
U młodych ludzi nabyte zwyrodnienie siatkówki najczęściej rozwija się na tle wysokiej krótkowzroczności. U osób starszych patologia powstaje z powodu upośledzenia prawidłowego krążenia krwi i metabolizmu w tkankach gałki ocznej.
Początkowo dystrofia obwodowa siatkówki nie objawia się. Czasami może się poczuć w jasnych błyskach lub migających muchach przed oczami. Jeśli pacjent ma zaburzenia widzenia bocznego, nie zauważa tego przez długi czas. W miarę postępu choroby osoba uświadamia sobie, że podczas czytania potrzebuje jaśniejszego światła. Z czasem może mieć inne upośledzenia wzroku.
Najczęstsze objawy PWHT:
Kiedy pojawiają się komplikacje (pęknięcie lub odwarstwienie siatkówki), pacjent ma iskry, błyskawice, jasne błyski przed oczami. W przyszłości, w polu widzenia, tworzy się ciemna kurtyna, przez co trudno jest zobaczyć normalnie. Objawy te są bardzo niebezpieczne, więc gdy wystąpią, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.
Dystrofia siatkówki obwodowo-siatkówkowej najczęściej dotyka ludzi z wysokim stopniem krótkowzroczności. Wynika to z faktu, że przy krótkowzroczności gałka oczna rośnie w długości. W konsekwencji prowadzi to do silnego rozciągania i ścieńczenia siatkówki. W rezultacie staje się niezwykle podatny na procesy dystroficzne.
Grupa ryzyka obejmuje również osoby powyżej 65 roku życia i osoby z cukrzycą, miażdżycą i nadciśnieniem. Dla wszystkich tych osób siatkówka cierpi na brak tlenu i składników odżywczych z różnych powodów. Wszystko to jest potężnym impulsem do rozwoju dystrofii.
Lekarz siatkówki jest zaangażowany w leczenie PCDD siatkówki. Specjalizuje się w diagnostyce i leczeniu chorób tylnego odcinka gałki ocznej (ciała szklistego, błon siatkowatych i naczyniówkowych).
Jeśli wystąpią powikłania, pacjent może potrzebować pomocy chirurga okulisty lub chirurga okulisty laserowego. Specjaliści ci wykonują złożone operacje w celu wyleczenia łzawienia i odwarstwienia siatkówki. W trudnych sytuacjach ich pomoc pozwala zaoszczędzić, a nawet przywrócić częściowo utraconą wizję.
Metody stosowane do diagnozowania zwyrodnień obwodowych.
http://okulist.pro/bolezni-glaz/setchatka/perifericheskaya-distrofiya.htmlSiatkówka jest jednym z kluczowych elementów systemu wzrokowego, który zapewnia tworzenie obrazu otaczających obiektów.
W związku z tym wszelkie procesy patologiczne zachodzące w tej części oka mogą prowadzić do poważnych problemów.
Jedną z chorób, która charakteryzuje się uszkodzeniem tkanek siatkówki i stopniowym zmniejszeniem ostrości wzroku, nazywa się degeneracją naczyniówki i siatkówki. Może występować w kilku formach, ale w każdym razie wymaga terminowej diagnozy i leczenia.
CHRD - choroba zlokalizowana w centralnych obszarach siatkówki i powodująca nieodwracalne uszkodzenia tkanek. Proces dystroficzny obejmuje warstwy naczyniowe i pigmentowe oka, a także płytkę szklistą znajdującą się między nimi.
Zdjęcie 1. Dno oka z dystrofią środkowo-siatkówkową. Obwód i strzałki wskazują obszar zmian patologicznych.
Z czasem zdrowe tkanki są zastępowane włóknistymi, blizny pojawiają się na powierzchni, co prowadzi do pogorszenia funkcji siatkówki.
To ważne! Dystrofia choryoretinalna rzadko prowadzi do całkowitej ślepoty, ponieważ pacjent utrzymuje widzenie centralne lub obwodowe (w zależności od lokalizacji patologii), ale znacząco pogarsza jakość życia.
Najczęściej choroba jest wykrywana u osób starszych (ponad 50 lat), to znaczy główną przyczyną CDS są zmiany związane z wiekiem w tkankach, ale jej dokładna etiologia nie została wyjaśniona. Oprócz wieku dojrzałego, czynnikami ryzyka rozwoju dystrofii ośrodkowo-siatkówkowej są:
Choroba dotyka jednocześnie obu oczu, ale czasami zaczyna się na jednym z nich, po czym rozprzestrzenia się na drugą.
W początkowej fazie CRHD może być bezobjawowa, a następnie pojawiają się drobne zaburzenia okulistyczne (muchy, zniekształcenia obrazów, utrata pewnych obszarów itp.).
W miarę rozwoju procesu patologicznego widzenie centralne znacznie się zmniejsza i ostatecznie zanika całkowicie.
Pomoc Według statystyk kobiety i osoby z jasną tęczówką są najbardziej narażone na rozwój patologii.
Dystrofia środkowo-siatkówkowa może występować w dwóch postaciach: nieostrościowej i wilgotnej (wysiękowej), przy czym ta pierwsza występuje częściej w 90% przypadków, podczas gdy ta druga charakteryzuje się ciężkim przebiegiem i niekorzystnym rokowaniem.
Postać nieuleczalna charakteryzuje się zaburzeniami procesów metabolicznych między warstwą naczyniową a siatkówką. Objawy rozwijają się powoli, ostrość widzenia pozostaje zadowalająca przez długi czas, po czym następuje lekkie zmętnienie obrazu, zniekształcenie linii prostych i pogorszenie funkcji oka.
Mokrej CRRD towarzyszy pojawienie się nieprawidłowych naczyń i gromadzenie się płynu pod siatkówką, tworzenie się blizn. Objawy pojawiają się w ciągu kilku tygodni po rozpoczęciu procesu patologicznego - wzrok pacjenta dramatycznie się zmniejsza, tworzenie obrazu jest zakłócone, linie stają się złamane i skręcone.
Zdjęcie 2. Dno pacjenta z mokrą formą obrońców praw człowieka. W centralnej części siatkówki widać czerwonawy obrzęk.
W przebiegu klinicznym tej formy choroby wyróżnia się cztery etapy rozwoju:
Uwaga! We wczesnych stadiach mokrej postaci CHRD proces patologiczny można zatrzymać, ale zmiany w tkance są nieodwracalne i nie można ich leczyć.
W przeciwieństwie do dystrofii centralnej, obwodowy typ choroby nie wpływa na środkową część siatkówki, ale na jej obrzeża, to znaczy na obrzeża. Może być dziedziczna lub nabyta, a głównymi czynnikami ryzyka są: krótkowzroczność, choroby zapalne, uszkodzenia oczu i czaszki oraz patologia narządów wewnętrznych. W zależności od lokalizacji zmiany i jej głębokości, naruszenie zwykle dzieli się na obwodowe formy naczyniówki i witreochorano-siatkówki.
Zdjęcie 3. Obraz dna oka w obwodowej dystrofii naczyniówki i siatkówki. Uszkodzenie znajduje się na krawędziach siatkówki.
Drugi wariant kursu jest bardziej niebezpieczny dla pacjenta niż pierwszy i może prowadzić do całkowitej utraty wzroku.
To ważne! Trudno jest odróżnić PCDD od PVRHD nawet przy użyciu nowoczesnych metod diagnostycznych, co komplikuje leczenie choroby i pogarsza rokowanie.
Rozpoznanie dystrofii naczyniowo-siatkowej wykonuje się na podstawie dolegliwości pacjenta, wywiadu i złożonej diagnostyki przy użyciu różnych metod:
Dodatkowo, badania mogą być wykorzystane do sprawdzenia postrzegania kolorów, kontrastu widzenia i innych jego cech.
Pomoc Dystrofię środkowo-siatkówkową rozpoznaje się dość łatwo, czasami podczas badania dna oka, podczas gdy pełna diagnoza jest konieczna do wykrycia formy obwodowej.
Terapia tej patologii ma na celu zatrzymanie nieprawidłowego procesu i niszczenia tkanek, a także zapobieganie powikłaniom.
Nieuleczalna forma choroby jest łatwiejsza do leczenia, dlatego we wczesnych stadiach dystrofii naczyniówki i odbytnicy możliwe jest leczenie zachowawcze za pomocą antykoagulantów, angioprotektorów, przeciwutleniaczy i innych leków.
Leczenie należy przeprowadzać w sposób ciągły, dwa razy w roku, zazwyczaj wiosną i jesienią. Czasami potrzebna jest stymulacja laserowa tkanek, aby zatrzymać uszkodzenie siatkówki i zapobiec powikłaniom.
Oprócz przyjmowania leków (doustnie lub przez wstrzyknięcie) pacjenci muszą zrezygnować ze złych nawyków i dobrze się odżywiać.
Dystrofia wysiękowa zwykle wymaga operacji - wykonuje się koagulację laserową siatkówki i błon, która „skleja” uszkodzone tkanki, zatrzymuje krwawienie, zapobiega łzawieniu i oderwaniu. Wraz z korektą laserową zaleca się terapię odwodnienia w celu usunięcia nadmiaru płynu (leki moczopędne, dieta bezsolna itp.), Przyjmując witaminy i mikroelementy.
Uwaga! Nie zaleca się leczenia recepturami ludowymi na dystrofię siatkówki i siatkówki, ponieważ może to prowadzić do rozwoju powikłań i całkowitej ślepoty.
Obejrzyj film, który opisuje dystrofię siatkówki, jej typy - centralną i obwodową.
Dystrofia siatkówki oka jest złożonym procesem patologicznym, który niszczy tkankę oka i może prowadzić do poważnych zaburzeń widzenia lub całkowitej ślepoty.
Niestety zmiany w strukturach oczu z tą chorobą są nieodwracalne, dlatego nie można poprawić funkcji widzenia.
Dzięki terminowej diagnozie i prawidłowemu leczeniu, rozwój dystrofii naczyniówki i siatkówki można zatrzymać, utrzymując w ten sposób dostateczną ostrość wzroku, a pacjenci mogą prowadzić normalne życie.
http://linza.guru/distrofiya-setchatki/horioretinalnaya/Dystrofia siatkówki jest jedną z najpoważniejszych patologii oka, która może prowadzić do ślepoty. Przyczyną tego procesu są zaburzenia w układzie naczyniowym oka. Strefa obwodowa siatkówki jest ukryta za gałką oczną, co czyni ją niewidoczną podczas badania dna oka.
Aby określić dystrofię witreochorioretyczną obwodową (PWHT), potrzebne jest specjalne badanie. Możliwość ślepoty, słabych symptomów i potrzeby specjalnej diagnostyki czynią PWID siatkówki bardzo niebezpieczną i podstępną chorobą.
Choroba nie ma objawów, które w pełni charakteryzują ten typ patologii. Kiedy obserwuje się PWHT:
Pacjenci na różne sposoby charakteryzują pojawiające się zaburzenia i zamykają pole widzenia. Obecność takich problemów wymaga odwołania się do optometrysty.
Dystrofia siatkówki wywołuje zaburzenia naczyniowe oka i brak dopływu krwi. Degeneracja może pchać:
Zmiany patologiczne mogą występować w obu oczach jednocześnie lub wpływać tylko na lewe lub prawe oko.
PVCRD siatkówki może wpływać tylko na jedno oko lub rozwijać się na dwa na raz.
Istnieje wiele powodów, które przyczyniają się do rozwoju dystrofii siatkówkowej witreochorioretinalu. Podstawą ich działania jest pogorszenie krążenia krwi w naczyniach siatkówki, które następnie zmienia zachodzące w nim procesy biochemiczne, jak również w otaczających częściach ciała szklistego. W wyniku tych zaburzeń następuje sklejenie siatkówki i ciała szklistego. Takie procesy mogą wystąpić u osób z emmetropową ostrością widzenia.
Przy krótkowzroczności zwiększa się przednio-tylna wielkość gałki ocznej, w wyniku czego obserwuje się rozciąganie struktur oka. Siatkówka staje się cieńsza, rozwija się angiopatia, zakłóca się dopływ krwi, szczególnie dotknięte są części obwodowe, a jeśli jest cumowanie witreoretinalne, możliwe jest pęknięcie.
Niedostateczny dopływ krwi powoduje dystroficzne przerzedzenie warstwy siatkówki, co może prowadzić do pęknięcia i utraty wzroku. Luki występują w wyniku nadmiernego wysiłku fizycznego, podnoszenia ciężarów, wspinania się na wysokość lub zejścia pod wodą w miejscach największych dystroficznych zmian w tkankach.
Poważnym czynnikiem prowokującym w rozwoju zwyrodnienia siatkówki jest krótkowzroczność. Krótkowzroczność prowadzi do rozciągnięcia gałki ocznej. Prowadzi to do zmiany w całej strukturze narządu wzroku - obwód siatkówki staje się cieńszy, przepływ krwi pogarsza się.
Wysoki stopień krótkowzroczności powinien być przyczyną regularnych wizyt u okulisty, aby zdiagnozować w odpowiednim czasie dystrofię siatkówki z witreochorioretinalem.
Jednak większość okulistów uważa dziedziczność za główny czynnik rozwoju PWHT. Patologie oczu często są rodzinne i przekazywane z rodziców na dzieci.
Dziedziczność jest jednym z czynników prowokujących PWHT.
Oba typy patologii - chorioretinal i vitreochorioretinal - są związane z zaburzeniami oka naczyniowego, które prowadzą do rozwoju zwyrodnienia siatkówki.
Dystrofia witreochorioretyczna obwodowa jest bardziej niebezpiecznym typem choroby, ponieważ zmiany zwyrodnieniowe wpływają również na ciało szkliste oka. Vitreo - vitreo agg - od łacińskiego szkła, szklistego.
Drugi typ choroby - PRCD - dotyczy tylko samej siatkówki i naczyń.
Pierwszy typ choroby jest mniej powszechny, ale wymaga większej uwagi ze strony lekarza i pacjenta, ponieważ zagraża odwarstwieniu siatkówki i utracie wzroku. Zrosty witreoretinalne ciała szklistego z siatkówką powodują zniszczenie jej warstwy i pęknięcie.
Nie należy mylić PWHT i PCDD - są to dwie różne patologie.
Przebieg dystrofii witreochorioretinalnej jest:
PWHT jest klasyfikowany według przepływu i rodzaju luki.
Zgodnie z rodzajem podziału siatkówki istnieją następujące typy:
Etapy choroby wskazują na nasilenie, stopień i rodzaje przerw i trakcji, i są od I do V. Począwszy od etapu IV, zawsze pokazywana jest koagulacja laserowa. Na przykład stopień lub stopień PCRD 2I nie ma wskazań bezwzględnych, a decyzja o dalszym leczeniu podejmowana jest indywidualnie.
Według organizacji medycznych, na początku okresu rozrodczego ponad 25% kobiet ma krótkowzroczność, ponad 7% z nich ma wysoki stopień. Na tle normalnego przebiegu ciąży u kobiet z krótkowzrocznością odnotowuje się zwężenie naczyń siatkówki.
Wynika to ze zwiększonego obciążenia układu sercowo-naczyniowego i potrzeby dodatkowego krążenia krwi dla nienarodzonego dziecka. Dlatego podczas ciąży pacjenci są dwukrotnie badani przez okulistę z pełnym badaniem dna.
W przypadku rozwoju PWHT w czasie ciąży wskazana jest koagulacja laserowa. Można to przeprowadzić do 32 tygodni. Po udanej operacji kobieta może sama rodzić.
Potrzeba cięcia cesarskiego w czasie ciąży kobiety z PWID siatkówki znajduje się na miesiąc przed przybliżoną datą porodu.
Decyzja o potrzebie cięcia cesarskiego z powodu dystroficznych warunków siatkówki jest podejmowana na miesiąc przed porodem. Wysoki stopień krótkowzroczności (ponad 6,0 dioptrii) nie jest wskazaniem do operacji.
Okuliści zalecają cesarskie cięcie po koagulacji laserowej przez ponad 32 tygodnie lub jeśli u jednego widzącego oka występuje PWHT.
Początkowy etap zwyrodnienia witreochorioretycznego obwodowego przebiega bez objawów, osłabienie widzenia i pojawienie się hałasu przed oczami zaczyna się, gdy warstwa jest zniszczona. Przy zwykłym badaniu dna oka obszary obwodowe ukrywają gałkę oczną.
Pacjenci z wysokim stopniem krótkowzroczności są częściej badani przez okulistów, ponieważ należą do grupy ryzyka. PWHT często występuje u wielu pacjentów, gdy rozpoczyna się proces peelingu. Dlatego, ze słabym i umiarkowanym stopniem krótkowzroczności, z oczywistym i ciągłym pogorszeniem ostrości wzroku, warto poddać się diagnozie.
Aby zdiagnozować chorobę przeprowadza się:
Przy pomocy nowoczesnych urządzeń cyfrowych można uzyskać kolorowy obraz obwodowej części siatkówki i ocenić zasięg i obszar uszkodzeń.
Badanie dna oka za pomocą soczewki Goldmana pomaga zdiagnozować PWHT.
Badanie okulistyczne obejmuje diagnozę PWHT przed jej sporządzeniem. W zależności od stopnia i charakteru choroby następuje opóźnienie koagulacji laserowej.
Zwyrodnienie siatkówki jest procesem nieodwracalnym, powrót do normalnej tkanki nie będzie możliwy. Zabieg ma na celu spowolnienie niszczenia i poprawę widzenia.
Gdy PWHT w początkowej fazie stosuje się konserwatywne metody leczenia - leki. Pokazuje:
Narzędzia te pomagają zatrzymać proces niszczenia tkanek. Kompleksowe podawanie leków odbywa się dwa razy w roku.
Ascorutin jest przepisywany jako środek rozszerzający naczynia.
Procedury przyczyniają się do zawieszenia degeneracji tkanek. Zalecana elektroforeza, elektro-lub fotostymulacja siatkówki, laser. Leczenie odbywa się za pomocą kursów.
Aby zapobiec odwarstwieniu siatkówki, stosuje się koagulację laserową, jest to najskuteczniejsza metoda, która okazała się skuteczna. Wiązka laserowa skleja siatkówkę w miejscach napięcia z dnem naczyniowym narządu wzrokowego, zapobiegając rozwarstwieniu.
Koagulacja bariery (BLK) jest wykonywana w znieczuleniu miejscowym, procedura trwa 10-20 minut. Pacjent może wrócić do domu natychmiast po manipulacji. We współczesnej medycynie jest to najlepszy sposób zapobiegania poważnym konsekwencjom PWHT i angiopatii.
Operacja dystrofii siatkówki ze szklistką obwodową jest wykonywana w ciężkich przypadkach, gdy nie ma efektu leczenia farmakologicznego ani koagulacji laserowej.
Operacja jest przeprowadzana tylko wtedy, gdy zawiodą inne metody leczenia.
Po wykryciu choroby zapobieganie ma na celu zapobieganie dalszemu rozwojowi procesu patologicznego i zapobieganie pęknięciu siatkówki.
Pacjenci z PWHT powinni pamiętać - tylko ostrożne podejście do zdrowia, ścisłe przestrzeganie środków zapobiegawczych i recepty lekarskie pomogą uniknąć strasznych komplikacji.
Należy unikać wysiłku fizycznego, prowadzić zdrowy tryb życia, odwiedzać okulistę dwa razy w roku i prowadzić kursy leczenia.
Ludzie zagrożeni powinni być uważni i przechodzić badania lekarskie na czas. Konieczne jest porzucenie nadużywania komputera, wykonywanie ćwiczeń na oczy, przyjmowanie witamin.
Właściwe odżywianie, unikanie złych nawyków pomoże zminimalizować ryzyko dziedzicznych czynników choroby i uniknąć PWHT.
http://zrenie.online/zabolevaniya-setchatki/pvhrd.htmlPacjenci z krótkowzrocznością (krótkowzroczność) są najbardziej podatni na rozwój dystrofii obwodowej. Wynika to z faktu, że krótkowzroczność zwiększa długość oka, co prowadzi do napięcia siatkówki i jej przerzedzenia. Grupa ryzyka obejmuje również osoby starsze w wieku 65 lat i starsze. Należy zauważyć, że zwyrodnienie obwodowe siatkówki jest bardzo częstą przyczyną upośledzenia wzroku w podeszłym wieku. Ponadto osoby najbardziej podatne na tę patologię obejmują pacjentów z cukrzycą, nadciśnieniem tętniczym, miażdżycą tętnic i innymi chorobami.
Istnieje wiele klasyfikacji dystrofii obwodowej siatkówki. Skala zaangażowania struktur oka w proces patologiczny jest inna:
Często przyczyna choroby gromadzi się w organizmie wraz z produktami rozkładu metabolicznego wieku. Ważnymi czynnikami w rozwoju patologii są również problemy z dopływem krwi do wyściółki wewnętrznej, zakażeniem i zatruciem. Dystrofia obwodowa może również występować u młodych ludzi z powodu chorób gruczołów dokrewnych i układu sercowo-naczyniowego, a także podczas ciąży.
Niebezpieczeństwo tej choroby leży dokładnie w jej bezobjawowym rozwoju. Często okazuje się to całkowicie przypadkowo podczas badania okulistycznego. Oczywiste objawy patologii zwykle objawiają się, gdy występują pęknięcia siatkówki: przed oczami pojawiają się „pływające muchy”, błyski.
Podczas rutynowego badania dna oka obszary obwodowe siatkówki są ukryte przed obserwacją. Do diagnozy tych obszarów tradycyjnie przeprowadza się maksymalną ekspansję medyczną źrenicy, po czym do badania wykorzystuje się soczewkę z trzema lusterkami Goldmana. W niektórych przypadkach może być konieczne wykonanie sklerokompresji - nie jest to szczególnie przyjemna manipulacja naciskiem twardówki. Ponadto do diagnozy można przeprowadzić badanie pól widzenia, optycznej koherentnej tomografii, elektrofizjologii i ultradźwięków.
Koagulacja laserowa jest uważana za najskuteczniejszą metodę leczenia dystrofii obwodowej siatkówki, dlatego jest najczęściej stosowana. Podczas zabiegu wykonuje się zrosty wzdłuż krawędzi dystroficznych ognisk za pomocą specjalnego lasera, który staje się przeszkodą dla dalszego zniszczenia wewnętrznej skorupy oka. Manipulacja ta jest wykonywana ambulatoryjnie i natychmiast po jej wykonaniu zaleca się ograniczenie różnic wysokości i intensywny wysiłek fizyczny.
Sukces w leczeniu tego PCDD i PWHT polega na zapobieganiu dalszemu postępowi dystrofii siatkówki i jej odwarstwieniu. W przypadku szybkiego dostępu do okulisty problemy te są prawie zawsze skutecznie rozwiązywane.
Autor artykułu: specjalista moskiewskiej kliniki okulistycznej Mironova Irina Sergeevna
http://mgkl.ru/patient/stati/perifericheskie-retinalnye-degeneratsiiDystrofia siatkówki jest niebezpiecznym stanem, w którym następuje stopniowe, często bezobjawowe, zniszczenie siatkówki, powodujące znaczne pogorszenie funkcji wzrokowych. Jednym z rodzajów dystrofii jest PWHT - dystrofia witreochorioretyczna obwodowa siatkówki. Ten proces degeneracyjny jest często wynikiem upośledzenia dopływu krwi do dna oka i może być leczony zarówno zachowawczo, jak i chirurgicznie.
PWHT - co to jest? Jest to dystrofia obwodowych obszarów siatkówki, która jest powszechna i może wystąpić w każdym wieku. Dokładny mechanizm rozwoju patologii jest nieznany. Następujące czynniki mogą wywołać dystrofię witreochorioretinalną obwodową:
Pod wpływem szeregu czynników, dopływ krwi do aparatu wzrokowego jest zakłócany, wymiana materiału jest zaburzona, w wyniku czego ściany siatkówki stają się cieńsze, a ciało szkliste jest uszkodzone. Takie zmiany zwyrodnieniowe prowadzą do upośledzenia wzroku iw obecności takich prowokujących czynników, jak fizyczne lub emocjonalne przeciążenie, mogą wystąpić nadmierne obciążenia wzrokowe lub narażenie na wibracje, pęknięcie lub oderwanie siatkówki.
Szczególną cechą występowania dystrofii siatkówki obwodowej witreohori jest jej przebieg bezobjawowy, co utrudnia zdiagnozowanie problemu w czasie. Pierwsze objawy PWHT są często obserwowane już w obecności luk w siatkówce. Podejrzane zmiany dystroficzne na obwodzie oka mogą wynikać z następujących objawów:
Widzenie centralne w PWHT nie jest zaburzone, obserwuje się jedynie stopniowe pogorszenie obwodowych funkcji wzrokowych. Jeśli po rozerwaniu siatkówki leczenie nie rozpoczęto w odpowiednim czasie, a proces degeneracyjny postępuje dalej, wówczas możliwe jest krwawienie do ciała szklistego lub odwarstwienie siatkówki, co ostatecznie prowadzi do utraty wzroku.
Dystrofia obwodowych obszarów siatkówki występuje w 2 postaciach: PCRD (dystrofia obwodowo-siatkówkowa) i PWHT (dystrofia witreochorioretyczna obwodowa). Różnica między PCRD a PWHT polega na tym, że w pierwszym przypadku proces patologiczny dotyczy tylko siatkówki i naczyniówki, aw drugim przypadku ciało szkliste jest również zaangażowane w proces degeneracyjny.
Współczesna medycyna wyróżnia kilka rodzajów dystrofii siatkówki z obwodowej witreorethory:
Dystrofia witreochorioretyczna obwodowa była przez długi czas bezobjawowa, dlatego często diagnozuje się ją, gdy występują duże luki i znaczne upośledzenie widzenia. Niemożliwe jest zidentyfikowanie PWHT za pomocą zwykłego badania dna oka, dlatego też oftalmoskopia jest wykonywana przy maksymalnym rozszerzeniu źrenicy i za pomocą specjalnego obiektywu Goldmana, który pozwala szczegółowo zbadać najbardziej odległe obszary siatkówki.
Ponadto można podjąć następujące działania diagnostyczne:
Na początkowych etapach rozwoju dystrofii obwodowej witreochorioretinalu, a także kilka miesięcy po interwencji lasera, zalecana jest terapia lekowa mająca na celu poprawę metabolizmu fizycznego i kompensację procesów dystroficznych. Następujące leki mogą być przepisywane w leczeniu PWHT:
Aby osiągnąć najlepszy efekt, okulista przepisuje kilka leków na raz, a ich połączenie pozwala wyeliminować procesy zwyrodnieniowe, zapobiec wystąpieniu powikłań i przywrócić funkcje wzrokowe.
W celu osiągnięcia najlepszego wyniku i najszybszej eliminacji procesów zwyrodnieniowych, oprócz głównej metody leczenia, zaleca się fizjoterapię, aby wzmocnić układ mięśniowy i normalizować IOP. Zalecane są następujące procedury fizjoterapeutyczne:
Wraz z fizjoterapią można przypisać różne programy komputerowe. Ambliokor, gimnastyka wizualna.
Najlepszym sposobem leczenia PWID jest koagulacja laserowa siatkówki, której istotą jest przyklejenie cienkich części skóry lub odcięcie podartej tkanki. Koagulacja laserowa jest przeprowadzana ambulatoryjnie w znieczuleniu miejscowym, a jej czas trwania nie przekracza 20 minut.
Interwencja laserowa jest skuteczna i bezpieczna, okres powrotu do zdrowia mija szybko i bez komplikacji. W celu szybkiego tworzenia zrostów w ciągu pierwszych 2 tygodni po operacji konieczne jest powstrzymanie się od obciążeń fizycznych i wizualnych, zabiegów termicznych i przyjmowanie napojów alkoholowych, środków rozszerzających naczynia.
Jeśli obwodowej dystrofii witreochorioretycznej siatkówki towarzyszy wiele przerw lub silne oderwanie błony, wówczas konieczna jest poważniejsza interwencja chirurgiczna, w której dotknięte obszary są wycinane, a pozostałe tkanki są zszywane. Możliwa jest implantacja ciała szklistego.
W okresie ciąży układ odpornościowy słabnie, w wyniku czego wzrasta prawdopodobieństwo rozwoju różnych procesów dystroficznych. Jeśli u kobiety ciężarnej wykryto PWRD w oku, wskazana jest koagulacja laserowa. W przypadku braku przeciwwskazań operacja jest możliwa w dowolnym momencie, ale nie zaleca się tego później niż w tygodniu 31. Przy takiej diagnozie, w większości przypadków, lekarze zalecają poród przez cięcie cesarskie, ponieważ poród pochwowy może powodować odwarstwienie siatkówki.
Rokowanie dla dystrofii obwodowej witreochorioretyny siatkówki oka jest w większości przypadków korzystne, po przebiegu leczenia zanikają zjawiska dystroficzne, przywracane jest widzenie. PWHT jest bezobjawowy i często występuje już w zaawansowanym stadium. Aby tego uniknąć, zaleca się przeprowadzanie corocznych badań profilaktycznych przez okulistę i wykonywanie następujących środków zapobiegawczych:
ICD-10. H30-H36, H32.
Krótkie dane epidemiologiczne.
Dystrofie witreochorioretyczne obwodowe (PWHT) są najczęstszą przyczyną odwarstwienia siatkówki.
PWHT może wystąpić na tle choroby krótkowzrocznej, po zabiegu chirurgicznym, koagulacji laserowej. Częstość występowania obwodowych dystrofii witreochorioretycznych (PWHT) z krótkowzrocznością wynosi około 40%, centralna dystrofia naczyniówki (CCHRD) 5-6%. Wśród kobiet w wieku rozrodczym częstość występowania PWHT wynosi 14,6%.
Patogeneza PWHT prowadząca do jej pęknięcia i oderwania nie została do tej pory w pełni wyjaśniona. Przedstawiono rolę czynników dziedzicznych, troficznych i trakcyjnych, badano mechanizmy immunologiczne tworzenia różnych form PWHT.
Według klasyfikacji E.O. Saksonova i wsp. (1979) wyróżnia się następujące typy PWHT:
A. Dystrofie równikowe
B. dystrofie paraoralne
B. formy mieszane
Różne typy dystrofii siatkówki ze szklistką obwodową.
Najbardziej niebezpieczne pod względem rozwoju odwarstwienia siatkówki sieci krtaniowej typu PWHT, pęknięć siatkówki, retinezji i form mieszanych.
Klinika
PWHT jest najczęściej wykrywany u pacjentów w warunkach maksymalnego rozszerzenia źrenicy podczas badania dna oka. Pacjenci skarżą się na fotopsje lub pływającą mgłę. Pojawienie się tych dolegliwości wynika z tylnego oderwania ciała szklistego, częściowego hemophthalmus lub ciężkiej trakcji witreoretinalnej.
Zalecane badania kliniczne:
Niezbędnym warunkiem wykrywania PWHT jest oftalmoskopia z maksymalnym rozszerzeniem źrenicy z badaniem równikowych i obwodowych części dna oka na całym jego obwodzie.
Leczenie:
Wybierając metodę leczenia profilaktycznego, należy postępować zgodnie z następującymi zasadami: wszystkie przerwy siatkówki, które nie mają tendencji do samoograniczania się i obszary dystrofii sieciowej z przerzedzeniem siatkówki, jak również wszystkie strefy dystrofii w połączeniu z trakcją witreoretinalną powinny być zablokowane. Na obecnym etapie ograniczająca koagulacja laserowa siatkówki jest uważana za najskuteczniejszy i najmniej traumatyczny sposób zapobiegania rozwojowi odwarstwienia siatkówki. Terminowa koagulacja laserowa siatkówki pozwala na zminimalizowanie ryzyka jej oderwania. Korzystnie przeprowadza się koagulację siatkówki przez argon, co pozwala na stabilizację przebiegu zmian dystroficznych.
Zmiany dystroficzne ograniczają bardziej centralne części dna.
3 miesiące po interwencji przeprowadzane jest leczenie, którego celem jest poprawa mikrokrążenia i procesów metabolicznych w siatkówce:
- Spirulina platentis, wewnątrz na zakładce 2. 3 p / dzień, 1 miesiąc
- Nicergolin wewnątrz 10 mg 3 r / dni, 1-2 miesiące
- Pentoksyfilina wewnątrz 400 mg 2 p / dzień, miesiąc
- Ryboflawina, 1% roztwór, w / m 1 ml 1 p / dzień, 30 wstrzyknięć, 2 kursy rocznie
- Tauryna, 4% roztwór, w worku wklęsłym 1 kropla 3 r / dobę, 2 tygodnie. (powtarzane kursy w odstępie 2-3 miesięcy.)
- Trimetazydyna w środku 20 mg 3 r / dni, 2 miesiące
Obserwacja i dostawa.
Wszystkie kobiety w ciąży powinny być niezwłocznie zbadane przez okulistę przez 10-14 tygodni. ciąża z obowiązkowym badaniem dna oka w warunkach maksymalnego rozszerzenia źrenicy. Identyfikując patologiczne zmiany w dnie oka, okazuje się, że koagulacja laserowa wokół łez lub zabiegu chirurgicznego jest wykonywana po wykryciu odwarstwienia siatkówki.
Rodzaj i stopień klinicznej refrakcji nie ma znaczenia przy wyborze metody dostarczania, dlatego powszechne przekonanie, że przy krótkowzroczności do 6,0 dioptrii możliwe jest niezależne dostarczanie, a przy krótkowzroczności o wyższym stopniu, cięcie cesarskie nie jest prawidłowe. Tylko obecność powikłań - dystroficzne odwarstwienie siatkówki, jak również zidentyfikowane poważne zmiany dystroficzne w siatkówce, które stwarzają ryzyko powikłań, może określić wskazania do cięcia cesarskiego w zależności od stanu oczu. Miesiąc przed porodem pacjenci otrzymują opinię na temat charakteru porodu w zależności od stanu oczu.
Bezwzględnym wskazaniem do cięcia cesarskiego jest odwarstwienie siatkówki, wykryte i operowane w 30-40 tygodniu ciąży, a wcześniej operowane odwarstwienie siatkówki na jednym oku widzącym.
Oczywiście, pomimo faktu, że okulista przedstawia wniosek na temat preferowanej metody porodu, decyzję w każdej konkretnej sytuacji podejmuje się w porozumieniu z ginekologiem położnikiem odpowiedzialnym za tę ciężarną kobietę.
LITERATURA.
1. Volkov V.V., Troyanovsky R.L. Nowe aspekty patogenezy, leczenia i zapobiegania odwarstwieniu siatkówki // Aktualne problemy okulistyki. - M., 1981, -C. 140-171.
2. Egorov E.A., Alekseev V.N., Astakhov Yu.S. et al., // Rational Pharmacotherapy in Ophthalmology // Przewodnik dla praktyków. -Moskwa, 2004, - C - 310-316.
3. Rabadanova, M.G., Wielowymiarowa analiza czynników ryzyka rozwoju i przewidywania powikłań w krótkowzroczności: streszczenie autora. diss.. Cand. kochanie nauki ścisłe. - M., 1994. - 28 str.
4. Petropavlovskaya GA, Saksonova EO, Prefix EF, i wsp. Lekkie i chirurgiczne zapobieganie odwarstwieniu siatkówki u „pary” i zdrowych oczu u pacjentów z jednostronnym odwarstwieniem siatkówki // Proc. raport konferencja naukowa poświęcona 100. rocznicy urodzin Acada. A.P. Filatov. - Odessa, 1975. - str. 43.
5. Kharizov A. A. Laser argonowy w leczeniu i zapobieganiu zmianom witreochorioretycznym w wysoce skomplikowanej krótkowzroczności: streszczenie autora. diss. Cand. kochanie nauki ścisłe. - M., 1986. - 24 str.
6. Bonnet M. P., Camean F. Regmatogenne odwarstwienie siatkówki po profilaktycznej fotokoagulacji laserowej argonem // Graefe's Arch. Clin. Oftalmol. - 1987. - Tom. 225. - P. 5-8.
7. Byer N. E. Prognoza bezobjawowych przerw // Łuk. Oftalmol. - 1974. - Tom. 92. —P. 208-210.
8. Francois J., Gamble E. Laserowa laserowa lampowa argonowa fotokoagulacja: wskazania i wyniki // Ophthalmologica. - 1974. - Tom. 169. - str. 362-370.
9. Haimann M. H., Burton T. C., Brown C. K. Epidemiologia odwarstwienia siatkówki // Łuk. Oftalmol. - 1982. - Tom. 100. - str. 289-292.
10. Mester U., Volker V., Kroll P., Berg P. Powikłania 2000 oczu / Okulistyczny Surg. - 1988. - Tom. 19. - P. 482-484.
11. Meyer-Schwicherath G. Wskazania i ograniczenie koagulacji światłem // Am. Acad. Oftalmol. Otolaryngol. - 1959. - Tom. 63. —P. 725-738.
12. Preferowany schemat praktyki: Prekursory odwarstwienia siatkówki u dorosłych. - The American Academy of Ophthalmology, 1994.
13. Sigennan J. Szkliste łzy siatkówki: zastosowanie kliniczne // Surv. Oftalmol. - 1980. - Tom. 25. - str. 59-74.
14. Smlddy, W., E., Flynn, H., W., Jr., Nicholson, D, H., Clarkson, G., Oaas, J.T., Oben, K., R., i Feuer, W., Am. J. Ophthalmol. - 1991, - Tom. 112, —P. 623-631.