Tabletki prednizolonu należą do farmakologicznej grupy leków doustnych glikokortykosteroidów do podawania doustnego. Mają one wyraźny przeciwzapalny efekt farmakologiczny i są stosowane w różnych patologiach układowych, głównie związanych z autoimmunologicznym procesem patologicznym.
Tabletki prednizolonu mają okrągły płaski kształt cylindryczny i biały kolor. Z jednej strony stosuje się fazowanie w celu wygodnego rozbicia tabletki na pół. Głównym składnikiem aktywnym leku jest prednizon. Jego zawartość w pierwszej tabletce wynosi 5 mg. Obejmuje ona także komponenty pomocnicze, które obejmują:
Tabletki pakowane są w butelki z ciemnego szkła w ilości 30 sztuk. Opakowanie kartonowe zawiera jedną butelkę pigułek i instrukcję dotyczącą leku.
Aktywnym składnikiem tabletek prednizolonu jest syntetyczna chemiczna pochodna glikokortykosteroidów (hormonów kory nadnerczy, które pełnią różne funkcje biologiczne w organizmie). Ma wyraźne działanie przeciwzapalne, które realizuje się za pomocą kilku mechanizmów:
Ponadto prednizon ma zdolność do immunosupresji, znacznie zmniejsza funkcjonalną aktywność całego układu odpornościowego. Jednak mechanizm takiego efektu nie jest w pełni zrozumiały. Ponadto prednizolon zwiększa wchłanianie zwrotne jonów wody i sodu w dystalnych kanalikach nerkowych, zwiększa katabolizm (rozpad) białek w organizmie człowieka, hamuje syntezę kości, wpływa na redystrybucję podskórnej tkanki tłuszczowej, zwiększa stężenie glukozy we krwi. Przy długotrwałym przyjmowaniu prednizonu w organizmie ludzkim na podstawie sprzężenia zwrotnego zmniejsza się produkcja ACTH (hormonu adrenokortykotropowego) w przysadce mózgowej, która jest odpowiedzialna za funkcjonalną aktywność nadnerczy. Dlatego po długotrwałym stosowaniu tabletek prednizolonu przywrócenie normalnego działania trwa co najmniej 1 miesiąc.
Po zażyciu tabletki prednizolonu do substancji czynnej, jest ona szybko wchłaniana do krążenia układowego z przewodu pokarmowego, jednak może rozwinąć się efekt terapeutyczny (zwykle biorąc tabletki kilka razy zgodnie z dawką). Prednizolon jest równomiernie rozłożony w tkankach, gdzie działa na różne receptory komórkowe, wywierając efekt terapeutyczny. Substancja czynna jest metabolizowana i usuwana głównie przez wątrobę.
Do tej pory istnieje znaczna liczba medycznych wskazań do stosowania tabletek prednizonowych, w tym:
Tabletki prednizolonu stosuje się również w celu zapobiegania odrzucaniu tkanek po przeszczepach narządów w transplantologii.
Ponieważ lek jest stosowany głównie w leczeniu ciężkiej patologii, lista przeciwwskazań jest niewielka:
Przed wyznaczeniem tabletek prednizonu lekarz musi upewnić się, że nie ma przeciwwskazań.
Tabletki prednizolonu są przeznaczone do podawania doustnego. Stosuje się je doustnie, zwykle po posiłkach, 1 raz dziennie, co wiąże się z codziennym rytmem wydzielania glikokortykosteroidów przez korę nadnerczy (czasami, jeśli to konieczne, częstotliwość tabletek można zwiększyć). Dawka jest ustalana przez lekarza indywidualnie, w zależności od rodzaju, ciężkości i charakterystyki procesu patologicznego w ciele pacjenta. Po osiągnięciu pożądanego efektu terapeutycznego, dawkę stopniowo zmniejsza się, aż zostanie zachowana. Średnia dzienna dawka dla dorosłego waha się od 5-60 mg. Maksymalna dawka dobowa nie powinna przekraczać 200 mg (stosowana w ostrym stwardnieniu rozsianym przez 7 dni, następnie dawkę stopniowo zmniejsza się do 80 mg na dobę). Dawkę dla dzieci ustawia się w dawce 0,14 mg prednizolonu na 1 kg masy ciała dziecka. W przypadku braku pigułki należy ją przyjąć jak najszybciej.
Podczas długotrwałego przyjmowania tabletek prednizolonu działania niepożądane występują niezwykle rzadko. Przy dłuższym stosowaniu leku mogą wystąpić negatywne reakcje z różnych narządów i układów:
W przypadku działań niepożądanych lekarz decyduje indywidualnie o kwestii odstawienia tabletek prednizolonu, w zależności od ich rodzaju, charakteru i ciężkości.
Pigułki prednizolonu są przepisywane wyłącznie przez lekarza, są to leki na receptę. Specjalista musi wziąć pod uwagę szczegółowe instrukcje dotyczące stosowania leku przed jego powołaniem, w tym:
W aptekach tabletki prednizolonu są dostępne tylko na receptę. Ich niezależne użytkowanie nie jest dozwolone.
Ryzyko przedawkowania znacznie wzrasta w przypadku długotrwałego stosowania prednizolonu. Objawia się to wzrostem ogólnoustrojowego ciśnienia tętniczego, rozwojem obrzęku obwodowego oraz pojawieniem się lub nasileniem działań niepożądanych. W tym przypadku lek jest tymczasowo zatrzymywany, a następnie zmniejsza dawkę.
W przypadku tabletek prednizolonu analogami strukturalnymi są leki Decortin, Prednisone, Medopred.
Trwałość tabletek Prednizolon wynosi 3 lata. Muszą być przechowywane w suchym, ciemnym, chłodnym miejscu niedostępnym dla dzieci w oryginalnym opakowaniu.
Średni koszt tabletek prednizolonu w aptekach w Moskwie waha się od 66-68 rubli.
http://bezboleznej.ru/prednizolon-tabletkiNazwa handlowa: Prednizolon
SKŁAD
Jedna tabletka zawiera:
Składnik aktywny: prednizon - 5 mg.
Substancje pomocnicze: koloidalny dwutlenek krzemu; skrobia ziemniaczana: kwas stearynowy; stearynian magnezu; talk; Powidon; skrobia kukurydziana; laktoza jednowodna.
OPIS
Płaskie tabletki o białym lub prawie białym kolorze z fasetą i grawerowaniem „P” po jednej stronie.
Kod ATX: Н02А В06
WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
Farmakodynamika.
Prednizolon jest syntetycznym lekiem glukokortykoidowym, odwodnionym analogiem hydrokortyzonu. Ma działanie przeciwzapalne, przeciwalergiczne, odczulające, przeciwwstrząsowe, przeciw toksyczne i immunosupresyjne.
Współdziała z określonymi receptorami cytoplazmatycznymi i tworzy kompleks, który przenika do jądra komórkowego. stymuluje syntezę kwasu rybonukleinowego macierzy (mRNA); ten ostatni indukuje powstawanie białek, w tym białek. lipokortyna. pośrednicząc w efektach komórkowych. Lipokortyna hamuje fosfolipazę A2, hamuje uwalnianie kwasu arachidonowego i hamuje syntezę endoperekisy, prostaglandyn, leukotrienów, przyczyniając się do procesów zapalnych, alergii itp.
Tłumi uwalnianie hormonu adrenokortykotropowego przysadki, a drugi - syntezę endogennych glikokortykosteroidów. Hamuje wydzielanie hormonów stymulujących tarczycę i folikulotropowych.
Zmniejsza liczbę limfocytów i eozynofili, zwiększa - czerwone krwinki (stymuluje produkcję erytropoetyny).
Metabolizm białka: zmniejsza ilość białka w osoczu (z powodu globulin) wraz ze wzrostem stosunku albuminy / globuliny, zwiększa syntezę albuminy w wątrobie i nerkach: zwiększa katabolizm białek w tkance mięśniowej.
Metabolizm lipidów: zwiększa syntezę wyższych kwasów tłuszczowych i triglicerydów, redystrybuuje tłuszcz (gromadzenie tłuszczu głównie w obręczy barkowej, twarzy, brzuchu), prowadzi do rozwoju hipercholesterolemii.
Metabolizm węglowodanów: zwiększa wchłanianie węglowodanów z przewodu pokarmowego; zwiększa aktywność glukozo-6-fosfatazy. prowadzące do zwiększonego wychwytu glukozy z wątroby do krwi; zwiększa aktywność karboksylazy fosfoenolopirogronianowej i syntezę aminotransferaz. prowadzące do aktywacji glukoneogenezy.
Metabolizm wody i elektrolitów: zatrzymuje sód i wodę w organizmie, stymuluje wydalanie potasu (aktywność mineralokortykoidów), zmniejsza wchłanianie wapnia z przewodu pokarmowego, „wypłukuje” wapń z kości, zwiększa jego wydalanie przez nerki.
Działanie przeciwzapalne jest związane z hamowaniem uwalniania mediatorów zapalnych przez eozynofile i komórki tuczne, indukując tworzenie lipokortyny i zmniejszając liczbę komórek tucznych wytwarzających kwas hialuronowy; ze zmniejszeniem przepuszczalności naczyń włosowatych, stabilizacją błon komórkowych i błon organelli (zwłaszcza lizosomalnych).
Działanie przeciwalergiczne rozwija się w wyniku tłumienia syntezy i wydzielania mediatorów alergii, hamowania uwalniania z uwrażliwionych komórek tucznych i bazofilów histaminowych i innych substancji biologicznie czynnych, zmniejszenia liczby krążących bazofili, zahamowania rozwoju tkanki limfoidalnej i łącznej, zmniejszenia liczby limfocytów T i B, komórek tucznych, zmniejszając wrażliwość komórek efektorowych na mediatory alergii, hamowanie wytwarzania przeciwciał, zmiany odpowiedzi immunologicznej organizmu.
W obturacyjnych chorobach układu oddechowego działanie opiera się głównie na hamowaniu procesów zapalnych, hamowaniu rozwoju lub zapobieganiu obrzękowi błony śluzowej, hamowaniu nacieku eozynofilowego błony podśluzowej nabłonka oskrzeli i odkładaniu krążących kompleksów immunologicznych w błonie śluzowej oskrzeli. Erozja i łuszczenie się błony śluzowej jest zahamowane. Prednizolon zwiększa wrażliwość beta-adrenoreceptorów oskrzeli małego i średniego kalibru na endogenne katecholaminy i egzogenne sympatykomimetyki, zmniejsza lepkość śluzu na skutek hamowania lub redukcji jego produktów.
Działanie przeciwszokowe i przeciw toksyczne związane jest ze wzrostem ciśnienia krwi (poprzez zwiększenie stężenia krążących katecholamin i przywrócenie im wrażliwości na adrenoreceptory, jak również zwężenie naczyń), zmniejszenie przepuszczalności ściany naczyń, właściwości ochronnych błon, aktywacja enzymów wątrobowych biorących udział w metabolizmie endo i ksenobiotyków.
Efekt immunodepresyjny jest spowodowany hamowaniem proliferacji limfocytów (zwłaszcza limfocytów T), tłumieniem migracji komórek B i oddziaływaniem limfocytów T i B, hamowaniem uwalniania cytokin (interleukina-1, interleukina-2; interferon gamma) z limfocytów i makrofagów oraz zmniejszeniem tworzenia się przeciwciała.
Hamuje reakcje tkanki łącznej podczas procesu zapalnego i zmniejsza możliwość powstawania blizn.
Farmakokinetyka.
Wchłanianie jest wysokie, maksymalne stężenie we krwi po podaniu doustnym osiągane jest po 1-1,5 godziny W osoczu do 90% prednizolonu jest związane z białkami: transkortyna (globulina wiążąca kortyzol) i albumina.
Metabolizowany w wątrobie, nerkach, jelicie cienkim, oskrzelach. Utlenione postacie są glukuronizowane lub siarczanowane. Metabolity są nieaktywne. Okres półtrwania w fazie eliminacji wynosi 2-4 godziny, jest usuwany z żółcią i moczem przez filtrację kłębuszkową i jest 80–90% ponownie wchłaniany przez kanaliki. 20% wydalane przez nerki w niezmienionej postaci.
WSKAZANIA DO UŻYCIA
Zaburzenia endokrynologiczne: pierwotna i wtórna niewydolność nadnerczy (w tym stan po usunięciu nadnerczy); wrodzony przerost nadnerczy; podostre zapalenie tarczycy; stany hipoglikemiczne.
Układowe choroby tkanki łącznej:
reumatoidalne zapalenie stawów; toczeń rumieniowaty układowy; zapalenie skórno-mięśniowe; twardzina: guzkowe zapalenie okołostawowe.
Ostry reumatyzm, ostre zapalenie serca, pląsawica drobna.
Ostre i przewlekłe choroby zapalne stawów: periarthritis scapulohumeral; zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa); dnawe i łuszczycowe zapalenie stawów; zapalenie kości i stawów (w tym pourazowe); zapalenie wielostawowe; młodzieńcze zapalenie stawów, zespół Stilla u dorosłych; zapalenie kaletki; niespecyficzne tendosynovit; zapalenie błony maziowej; zapalenie nadkłykcia.
Ostre i przewlekłe choroby alergiczne:
reakcje alergiczne na leki i żywność; wysypka lecznicza; choroba posurowicza; pokrzywka; pyłkowica; obrzęk naczynioruchowy: alergiczny nieżyt nosa.
Astma oskrzelowa, stan astmatyczny.
Choroby krwi i układu krwionośnego: autoimmunologiczna niedokrwistość hemolityczna; ostra białaczka limfoidalna i szpikowa; limfogranulomatoza, plamica małopłytkowa; agranulocytoza; panmielopatia; wtórna małopłytkowość u dorosłych; erytroblastopenia (niedokrwistość erytrocytów); wrodzona (erytroidalna) niedokrwistość hipoplastyczna.
Choroby skóry:
pęcherzyca; egzema, łuszczyca, złuszczające zapalenie skóry; atopowe zapalenie skóry; rozproszone atopowe zapalenie skóry; kontaktowe zapalenie skóry (z uszkodzeniem dużej powierzchni skóry); toksidermiya; łojotokowe zapalenie skóry; toksyczna martwica naskórka (zespół Lyella); pęcherzowe opryszczkowe zapalenie skóry; złośliwy wysiękowy rumień (zespół Stevensa-Johnsona).
Choroby alergiczne i zapalne oka:
alergie rogówki; alergiczne formy zapalenia spojówek; współczulna oftalmia; ciężkie powolne zapalenie przedniego i tylnego błony naczyniowej; zapalenie nerwu wzrokowego.
Choroby przewodu pokarmowego:
wrzodziejące zapalenie jelita grubego; Choroba Crohna; zapalenie wątroby; miejscowe zapalenie jelit.
Rak płuc (w połączeniu z lekami cytotoksycznymi).
Szpiczak
Choroby płuc:
ostre zapalenie pęcherzyków płucnych, zwłóknienie płuc, sarkoidoza stopnia II-III.
Choroby nerek o podłożu autoimmunologicznym (w tym ostre zapalenie kłębuszków nerkowych). zespół nerczycowy.
Gruźlicze zapalenie opon mózgowych, gruźlica płuc.
Aspiracyjne zapalenie płuc (w połączeniu ze specyficzną chemioterapią).
Beryloza, zespół Lefflera (nie podlega innej terapii).
Stwardnienie rozsiane.
Obrzęk mózgu (w tym na tle guza mózgu lub związany z zabiegiem chirurgicznym, radioterapią lub urazem głowy) po wcześniejszym podaniu pozajelitowym.
Zapobieganie reakcji odrzucenia przeszczepu podczas przeszczepu narządu.
Hiperkalcemia na tle raka. Nudności i wymioty podczas leczenia cytostatycznego.
PRZECIWWSKAZANIA
Jedynym przeciwwskazaniem do krótkotrwałego stosowania ze względów zdrowotnych jest zwiększona wrażliwość na prednizon lub składniki leku.
U dzieci w okresie wzrostu glikokortykosteroidy należy stosować tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne i pod ścisłym nadzorem lekarza prowadzącego.
Prednizon należy przyjmować w następujących warunkach i chorobach:
Choroby pasożytnicze i zakaźne o charakterze wirusowym, grzybiczym lub bakteryjnym (obecnie lub niedawno przeniesione, w tym niedawny kontakt z pacjentem): opryszczka zwykła, półpasiec (faza wiremiczna), ospa wietrzna, odra; amebiaza, silnofilidoza; grzybica układowa; aktywna i utajona gruźlica. Stosowanie w ciężkich chorobach zakaźnych jest dopuszczalne tylko na tle specyficznej terapii.
Okresy przed i po szczepieniu (okres 8 tygodni przed i 2 tygodnie po szczepieniu), zapalenie węzłów chłonnych po szczepieniu BCG.
Stany niedoboru odporności (w tym AIDS lub zakażenie HPV). Choroby przewodu pokarmowego: wrzód trawienny i 12 wrzód dwunastnicy, zapalenie przełyku, zapalenie błony śluzowej żołądka, ostry lub utajony wrzód trawienny, nowo powstałe zespolenie jelit, wrzodziejące zapalenie jelita grubego z groźbą perforacji lub tworzenia ropnia, zapalenie uchyłków.
Choroby układu sercowo-naczyniowego, w tym niedawny zawał mięśnia sercowego (u pacjentów z ostrym i podostrym zawałem mięśnia sercowego, nekroza może się rozprzestrzeniać, spowalniając tworzenie tkanki bliznowatej, aw konsekwencji pęknięcie mięśnia sercowego), zdekompensowaną przewlekłą niewydolność serca, nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemię.
Choroby endokrynologiczne: cukrzyca (w tym upośledzona tolerancja węglowodanów), nadczynność tarczycy, niedoczynność tarczycy, choroba Itsenko-Cushinga, otyłość (III-IV stopień).
Ciężka przewlekła niewydolność nerek i (lub) wątroby, nefroluritioza.
Hipoalbuminemia i stany predysponujące do jej wystąpienia.
Osteoporoza układowa, miastenia, ostra psychoza, polio (z wyjątkiem postaci opuszkowego zapalenia mózgu), jaskra z zamkniętym i zamkniętym kątem przesączania.
Stosować w czasie ciąży i laktacji.
W czasie ciąży prednizon jest możliwy, jeśli zamierzona korzyść dla matki przewyższa potencjalne ryzyko dla płodu.
W pierwszym trymestrze ciąży prednizon jest stosowany wyłącznie ze względów zdrowotnych.
W przypadku długotrwałej terapii w okresie ciąży nie wyklucza się możliwości rozwoju płodu. W przypadku stosowania w trzecim trymestrze ciąży istnieje ryzyko zaniku kory nadnerczy u płodu, co może wymagać terapii zastępczej u noworodka.
Ponieważ glikokortykosteroidy przenikają do mleka matki, w przypadku konieczności stosowania leku podczas karmienia piersią zaleca się przerwanie karmienia piersią.
SPOSÓB PODAWANIA I DAWKI.
Dawka i czas trwania leczenia ustalane są przez lekarza indywidualnie, w zależności od dowodów i ciężkości choroby.
Zazwyczaj dzienna dawka jest przyjmowana raz lub przyjmuje podwójną dawkę co drugi dzień, rano, w zakresie od 6 do 8 rano.
Wysoką dawkę dzienną można podzielić na 2-4 dawki, z dużą dawką przyjmowaną rano. Tabletki należy przyjmować w trakcie lub bezpośrednio po posiłku z niewielką ilością płynu.
W ostrych stanach i jako terapia zastępcza, dorosłym przepisuje się dawkę początkową 20-30 mg / dobę, dawka podtrzymująca wynosi 5-10 mg / dobę. W niektórych chorobach (zespół nerczycowy, niektóre choroby reumatyczne) przepisywane są wyższe dawki. Leczenie zatrzymuje się powoli, stopniowo zmniejszając dawkę. Jeśli w wywiadzie występuje psychoza, wysokie dawki są przepisywane pod ścisłym nadzorem lekarza.
Dawki dla dzieci: dawka początkowa - 1-2 mg / kg / dzień w 4-6 dawkach, podtrzymujące - 0,3-0,6 mg / kg / dzień.
Podczas przepisywania należy wziąć pod uwagę dzienny rytm wydzielania glikokortykosteroidów: rano przepisana jest duża (lub cała) porcja dawki.
SKUTKI NIEPOŻĄDANE
Częstość rozwoju i nasilenie działań niepożądanych zależą od czasu stosowania, wielkości zastosowanej dawki i zdolności do przestrzegania rytmu dobowego podawania prednizonu.
Z endokrynologiczne: nadnerczy, obniżoną tolerancję glukozy, cukrzycę „steroidowy” lub manifestacji utajonej cukrzycy, Cushinga (zespół twarz księżyca, otyłość typu przysadki, hirsutyzm, podwyższone ciśnienie krwi, zaburzenia miesiączkowania, brak miesiączki, miastenia gravis, rozstępy ), opóźnienie wzrostu i opóźniony rozwój seksualny u dzieci.
Ze strony przewodu pokarmowego: kandydoza jamy ustnej, nudności, wymioty, zapalenie trzustki, „wrzód żołądka i dwunastnicy steroidowej, nadżerkowe zapalenie przełyku, krwawienie i perforacja przewodu pokarmowego, zwiększony lub zmniejszony apetyt, wzdęcia, czkawka. W rzadkich przypadkach - zwiększona aktywność aminotransferaz wątrobowych i fosfatazy alkalicznej.
Od układu sercowo-naczyniowego: zwiększone ciśnienie krwi, zaburzenia rytmu, bradykardia; rozwój (u pacjentów predysponowanych) lub nasilenie przewlekłej niewydolności serca, zmiany w EKG charakterystyczne dla hipokaliemii, nadkrzepliwość, zakrzepica. U pacjentów z ostrym i podostrym zawałem mięśnia sercowego - rozprzestrzenianiem się martwicy, spowalniającym tworzenie tkanki bliznowatej, co może prowadzić do pęknięcia mięśnia sercowego.
Zaburzenia układu nerwowego: majaczenie, dezorientacja, euforia, omamy, psychoza maniakalno-depresyjna, depresja, paranoja, zwiększone ciśnienie śródczaszkowe, nerwowość lub lęk, bezsenność, zawroty głowy, zawroty głowy. guza rzekomego móżdżku, ból głowy, drgawki.
Ze strony zmysłów: tylna zaćma podtorebkowa, zwiększone ciśnienie wewnątrzgałkowe z możliwym uszkodzeniem nerwu wzrokowego, tendencja do rozwoju wtórnych zakażeń bakteryjnych, grzybiczych lub wirusowych oka, zmiany troficzne rogówki, wytrzeszcz oczu.
Ze strony metabolizmu: hipokalcemia, zwiększona masa ciała, ujemny bilans azotowy (zwiększony rozpad białek), zwiększona potliwość.
Działania niepożądane spowodowane działaniem mineralokortykoidów - zatrzymywanie płynów i sodu (obrzęk obwodowy), hipernatremia, zespół hipokaliemiczny (hipokaliemia, arytmia, bóle mięśni lub skurcze mięśni, osłabienie i zmęczenie).
Ze strony układu mięśniowo-szkieletowego: opóźnienie wzrostu i procesy kostnienia u dzieci (przedwczesne zamknięcie nasadowych stref wzrostu), osteoporoza (bardzo rzadko - patologiczne złamania kości, aseptyczna martwica głowy kości ramiennej i kości udowej), pęknięcie ścięgna mięśni, miopatia „steroidowa”. spadek masy mięśniowej (atrofia).
Na części skóry i błon śluzowych: opóźnione gojenie się ran, wybroczyny, wybroczyny, przerzedzenie skóry, hiper- lub hipopigmentacja, trądzik, rozstępy, tendencja do rozwoju ropnego zapalenia skóry i kandydozy.
Choroby nerek i dróg moczowych: częste oddawanie moczu w nocy, kamica moczowa ze względu na zwiększone wydalanie wapnia i fosforanów.
Choroby układu immunologicznego: uogólnione (wysypka skórna, swędzenie skóry, wstrząs anafilaktyczny) i lokalne reakcje alergiczne.
Inne: rozwój lub zaostrzenie zakażeń (wspólnie stosowane leki immunosupresyjne i szczepienia przyczyniają się do wystąpienia tego działania niepożądanego), leukocyturia.
PRZECIĄŻENIE
W przypadku działań niepożądanych konieczne jest zmniejszenie dawki prednizonu.
Nie ma swoistego antidotum, leczenie jest objawowe. Wymaga kontroli elektrolitów krwi.
Interakcje z innymi lekami
Fenobarbital, fenytoina, ryfampicyna, efedryna, aminoglutetymid, aminofenazon (induktory „mikrosomalnych” enzymów wątrobowych) zmniejszają działanie terapeutyczne hormonów glikokortykosteroidowych.
Może być konieczne zwiększenie dawki insuliny i doustnych leków hipoglikemicznych ze względu na osłabienie działania hipoglikemii.
Zarówno wzmocnienie, jak i osłabienie działania przeciwzakrzepowego jest możliwe przy przyjmowaniu pośrednich leków przeciwzakrzepowych (konieczna jest modyfikacja dawki).
Leki przeciwzakrzepowe i leki trombolityczne - zwiększają ryzyko krwawienia z owrzodzeń przewodu pokarmowego.
Niesteroidowe leki przeciwzapalne:
Kwas acetylosalicylowy - prednizon przyspiesza jego wydalanie i zmniejsza stężenie we krwi. Po zniesieniu leków glikokortykosteroidowych możliwy jest wzrost stężenia salicylanów i rozwój zatrucia; z powodu wrzodziejącego działania salicylanów zwiększa się ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego i owrzodzenia.
Indometacyna - zwiększa ryzyko działań niepożądanych prednizolonu (przemieszczenie prednizonu przez indometacynę z albuminy).
Ryzyko hipokaliemii wzrasta podczas przyjmowania amfoterycyny B, diuretyków, teofiliny, glikozydów nasercowych.
Inhibitory karboanhydrazy i diuretyki „loopback” mogą zwiększać ryzyko osteoporozy.
Podczas przyjmowania estrogenów i doustnych środków antykoncepcyjnych zawierających estrogen zmniejsza się klirens glikokortykosteroidów, wydłuża się okres półtrwania, zwiększa się terapeutyczne i toksyczne działanie prednizolonu.
Hetotoksyczność metotreksatu wzrasta.
Zmniejsza stymulujący wpływ somatropiny na wzrost.
Witamina D - jej wpływ na wchłanianie wapnia w jelitach zmniejsza się:
Praziquantel - jego stężenie zmniejsza się;
M-holinoblokatory (w tym leki przeciwhistaminowe i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne) i azotany - przyczyniają się do wzrostu ciśnienia wewnątrzgałkowego;
Izoniazyd i meksyletyna - prednizon zwiększa metabolizm (zwłaszcza w „wolnych” acetylatorach), co prowadzi do zmniejszenia ich stężeń w osoczu.
Hormon adrenokortykotropowy nasila działanie prednizonu.
Ergokalcyferol i hormon przytarczyc zapobiegają rozwojowi osteopatii powodowanej przez prednizon.
Cyklosporyna i ketokonazol, spowalniające metabolizm prednizonu, mogą w niektórych przypadkach zwiększyć jego toksyczność.
Glukokortykosteroidy zmniejszają działanie hipotensyjne leków przeciwnadciśnieniowych.
Jednoczesne powołanie androgenów i sterydowych leków anabolicznych z prednizonem sprzyja rozwojowi obrzęków obwodowych i hirsutyzmu, pojawieniu się trądziku.
Mitotan i inne inhibitory funkcji kory nadnerczy mogą wymagać zwiększenia dawki prednizonu.
Przy jednoczesnym stosowaniu żywych szczepionek przeciwwirusowych i na tle innych rodzajów szczepień zwiększa ryzyko aktywacji wirusów i rozwoju zakażeń.
Leki immunosupresyjne zwiększają ryzyko rozwoju zakażeń i chłoniaków lub innych zaburzeń limfoproliferacyjnych związanych z wirusem Epsteina-Barra.
Leki przeciwpsychotyczne (neuroleptyki) i azatiopryna zwiększają ryzyko wystąpienia zaćmy, gdy przepisywany jest prednizon.
Jednoczesne powołanie leków zobojętniających zmniejsza wchłanianie prednizonu.
Przy jednoczesnym stosowaniu leków przeciwtarczycowych zmniejsza się, a przy hormonach tarczycy - zwiększa klirens prednizolonu.
SPECJALNE INSTRUKCJE
Przed rozpoczęciem leczenia należy zbadać pacjenta, aby zidentyfikować możliwe przeciwwskazania. Badanie kliniczne powinno obejmować badanie układu sercowo-naczyniowego, badanie rentgenowskie płuc, badanie żołądka i dwunastnicy; układ moczowy, narząd wzroku.
Przed i podczas leczenia steroidami konieczne jest monitorowanie całkowitej liczby krwinek, stężenia glukozy we krwi i moczu oraz elektrolitów w osoczu.
W okresie leczenia glikokortykosteroidami, zwłaszcza w dużych dawkach, szczepienie nie jest zalecane ze względu na zmniejszenie jego skuteczności.
Średnie i wysokie dawki glikokortykosteroidów mogą powodować wzrost ciśnienia krwi.
W przypadku gruźlicy lek można podawać tylko razem z lekami przeciwgruźliczymi.
Z współistniejącymi infekcjami. stany septyczne wymagają jednoczesnej antybiotykoterapii.
W przypadku długotrwałego leczenia glikokortykosteroidami konieczne jest przepisanie potasu w celu uniknięcia hipokaliemii.
W chorobie Addisona lek nie powinien być przyjmowany jednocześnie z barbituranami ze względu na niebezpieczeństwo rozwoju ostrej niewydolności nadnerczy (kryzys uzależnienia).
Hormony glikokortykosteroidowe mogą powodować zahamowanie wzrostu u dzieci i młodzieży. Przepisywanie leku co drugi dzień zazwyczaj pozwala uniknąć lub zminimalizować prawdopodobieństwo wystąpienia takiego działania niepożądanego.
W podeszłym wieku częstość występowania działań niepożądanych wzrasta.
W przypadku nagłego anulowania, zwłaszcza w przypadku dużych dawek, występuje zespół „anulowania” glikokortykosteroidów: utrata apetytu, nudności, letarg, uogólniony ból mięśniowo-szkieletowy, osłabienie.
Prawdopodobieństwo niewydolności nadnerczy w wyniku zażywania leku i związanych z nim powikłań można zmniejszyć poprzez przeprowadzenie stopniowej eliminacji leku. Po zniesieniu leku niewydolność nadnerczy może utrzymywać się przez miesiące, dlatego w każdej stresującej sytuacji w tym okresie należy wznowić terapię hormonalną.
W niedoczynności tarczycy i marskości wątroby działanie hormonów glikokortykosteroidowych może być nasilone.
Pacjentów należy uprzedzić z wyprzedzeniem. że oni i ich krewni powinni unikać kontaktu z pacjentami z ospą wietrzną, odrą i opryszczką. W przypadkach, gdy leczenie systemowe glikokortykosteroidami jest przeprowadzane lub leczenie preparatami glikokortykosteroidowymi przeprowadzono w ciągu najbliższych 3 miesięcy, a pacjent nie został zaszczepiony, należy podać swoiste immunoglobuliny.
glukokortykosteroidy leczenie wymaga kontroli lekarskiej w cukrzycy (włącznie z historii rodziny), osteoporozy pomenopauzalnej przede (ryzyka), nadciśnienie, przewlekłe reakcje psychotyczne (glikokortykosteroid hormony mogą powodować zaburzenia umysłowe i chwiejność emocjonalna amplifikacji) Historia gruźlicy, jaskra, miopatia steroidowa, wrzód żołądka i dwunastnicy, padaczka, opryszczka oka (niebezpieczeństwo perforacji rogówki).
Ze względu na słabe działanie mineralokortykoidów w terapii zastępczej w przypadku niewydolności nadnerczy prednizon stosuje się z mineralokortykoidami.
Pacjenci z cukrzycą muszą kontrolować stężenie glukozy we krwi i, jeśli to konieczne, prawidłową terapię.
Wpływ na zdolność prowadzenia samochodu i mechanizmy pracy.
Ten efekt leku jest nieznany.
FORMA WYDANIA
Tabletki 5 mg:
100 tabletek w butelce z polipropylenu, zamkniętych pokrywką z kontrolą pierwszego otwarcia. Jedna butelka w pudełku kartonowym z dołączoną instrukcją użytkowania.
WARUNKI PRZECHOWYWANIA
Lista B.
Przechowywać w temperaturze nie wyższej niż 25 ° C.
Chronić przed dziećmi.
TRWAŁOŚĆ
5 lat.
Nie używać po upływie daty ważności.
WARUNKI WAKACJI Z LEKÓW
Na receptę.
Nazwa i adres producenta
Gideon Richter Romania A.O.
Rumunia. 540306 Targu Mures. Ulica Kuza Voda 99-105
Skargi konsumentów wysyłane do:
Moskiewskie Przedstawicielstwo JSC „Gedeon Richter”
119049 Moskwa, 4. Droga Dobryninsky, 8.
Od wielu lat bezskutecznie walczy z bólem stawów?
Szef Instytutu: „Będziesz zdumiony, jak łatwo jest wyleczyć stawy, biorąc dziennie 147 rubli.
Obecnie firmy farmakologiczne nauczyły się tworzyć leki hormonalne stosowane w leczeniu przewlekłych i ostrych chorób, jednym z nich są zastrzyki z deksametazonu. Preparaty tego typu są syntetyzowanymi analogami tych hormonów, które są wytwarzane przez organizm.
Do leczenia chorób zapalnych stosuje się leki, analogi glukokortykoidów, które są wytwarzane przez korę nadnerczy. Z ich pomocą możesz pozbyć się procesu zapalnego, reakcji alergicznej lub chorób stawów.
Do leczenia stawów nasi czytelnicy z powodzeniem używają Artrade. Widząc popularność tego narzędzia, postanowiliśmy zwrócić na nie uwagę.
Czytaj więcej tutaj...
Lek Deksametazon należy do tej grupy. Teraz lek jest powszechny w leczeniu stawów, dlatego konieczne jest poznanie wszystkich aspektów jego stosowania.
Deksametazon wytwarza się przez zmianę struktury takiego glukokortykoidu jak hydrokortyzon. Narzędzie jest szeroko stosowane w różnych dziedzinach medycyny ze względu na to, że ma wiele efektów. Przebieg leczenia i dawka określona przez lekarza.
Pomimo faktu, że lek ten jest stosowany wielokrotnie, gdy występuje choroba związana ze stawami, jest hormonalny, co może prowadzić do negatywnego wpływu na organizm. Faktem jest, że skuteczność leku polega na działaniu glukokortykoidów nie tylko na stan zapalny, ale także na metabolizm. W takim przypadku należy wziąć pod uwagę przeciwwskazania, a dawka nie powinna przekraczać dawki przepisanej przez lekarza. Kikut Deksametazon wymaga ściśle określonej liczby dni.
Aby uniknąć powyższych skutków przy stosowaniu deksametazonu w ampułkach podczas podawania zastrzyku domięśniowo lub bezpośrednio do jamy stawu, dawka powinna być minimalna, a liczba dni leczenia nie powinna przekraczać liczby wskazanej przez lekarza.
Niezależnie od formy podawania, lek przechodzi tę samą drogę wydalania i metabolizmu.
Wstrzyknięcie domięśniowe pomaga substancji szybko przedostać się do krwiobiegu. Podawanie dożylne sprzyja natychmiastowemu trafieniu.
Poprzez krew lek przenika do obszaru objętego stanem zapalnym - miejsca alergii lub stawu. Lek ten jest w stanie przeniknąć do każdej części ciała, nawet przez barierę krew-mózg lub łożysko.
Niezależnie od dawki, substancja „podróżująca” w ciele łatwo dostaje się do mleka matki karmiącej.
Ten lek jest wskazany w wielu chorobach, ale najczęściej do leczenia reakcji alergicznych i stawów, z tego powodu, ten ostatni należy rozważyć bardziej szczegółowo i oddzielnie.
W tych warunkach Deksametazon jest przyjmowany ogólnoustrojowo. Dawkę i liczbę dni przyjęcia określa lekarz prowadzący.
Wymuszone jest stosowanie leków hormonalnych w leczeniu chorób stawów. Takie leki są przepisywane po niepowodzeniu leków niesteroidowych.
Leczenie deksametazonem powinno być przepisane przez lekarza i trwać tak długo, jak to konieczne, aż do ustąpienia stanu zapalnego. Lek podaje się domięśniowo, dożylnie, bezpośrednio do stawu.
Gdy pojawiają się alergie, wskazane jest leczenie przeciwhistaminowe. Ale w niektórych przypadkach reakcja jest bardzo silna i takie fundusze nie mogą mieć wpływu.
Pacjentowi przepisano hormonalne leki przeciwzapalne. Wpływają na komórki tuczne, prowadząc do ustania alergii i zaniku wszystkich jej objawów.
Ale nie zawsze konieczne jest zatrzymanie tych procesów za pomocą terapii steroidowej. W takim przypadku lekarz powinien wybrać lek.
Jeśli potrzebujesz pomocy z szokiem i obrzękiem, Quincke, przeciwwskazanie, na które zwraca się uwagę, jest tylko nietolerancją leku przez organizm.
Ponadto, gdy osoba musi zastosować leczenie systemowe Deksametazonem, powinien zwrócić uwagę na wszystkie przeciwwskazania.
Wszystkie te czynniki powinny być znane lekarzowi przepisującemu lek. W przeciwnym razie, zamiast pozytywnego wyniku, pacjent odczuje tylko pogorszenie stanu.
Metaboliczne i aktywne formy leku swobodnie wchodzą w każdy narząd. Z tego powodu musisz uważać na leki hormonalne. Czasami jednak kobieta może pogorszyć się z powodu przewlekłej choroby lub mogą pojawić się ostre procesy wymagające natychmiastowej pomocy. W tym przypadku warto porównać ryzyko i korzyści.
Ten lek ma przypisaną klasę C, co oznacza, że hormon może zaszkodzić płodowi, ale jeśli istnieje zagrożenie dla zdrowia kobiety, jego stosowanie uznaje się za dopuszczalne.
Jeśli chodzi o kobiety karmiące, lepiej nie używać tego leku. Jeśli istnieje zagrożenie dla zdrowia matki, powinna przenieść dziecko na sztuczne karmienie.
Najczęściej takie konsekwencje powodują naruszenie dawkowania, techniki stosowania, na co wpływa także specyfika organizmu. Czasami pacjent odczuwa objawy jakiegokolwiek działania nawet przy małej dawce. Dlatego ważne jest, aby przy stosowaniu Dexametazoku jak najczęściej odwiedzać lekarza.
Metoda i technika stosowania leku zależy od jego formy uwalniania. Poniżej przedstawiono podstawowe zasady stosowania deksametazonu przez wstrzyknięcie:
Często do leczenia stawów razem z tym lekiem wprowadza się lidokainę, która pomaga łagodzić ból.
Rofekoksyb należy do grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych i wysoce selektywnych inhibitorów cyklooksygenazy II. Dostępny w postaci tabletek (najczęściej stosowana forma), w postaci żelu, roztworów do wstrzykiwań w ampułkach i czopkach doodbytniczych.
Lek ma inną dawkę:
Skład leku we wszystkich formach uwalniania zawiera aktywny składnik rofecoksib, ma działanie przeciwbólowe, przeciwgorączkowe i zmniejsza stan zapalny.
Efekt farmakologiczny wynika z faktu, że lek osłabia syntezę substancji (ale nie tłumi) uczestniczących w tworzeniu procesów zapalnych (prostaglandyn). Dzięki temu uzyskuje się efekt znieczulenia.
Biodostępność rofekoksybu wynosi około 90%. Oznacza to, że prawie cały lek wchodzi do organizmu i jest wchłaniany do krwi. Maksymalne stężenie leku osiągane jest po 2 godzinach, a następnie wydalane przez nerki jako nieaktywne metabolity.
Wskazania do stosowania leku to:
Ponadto lek stosuje się jako dodatkową terapię chorób zakaźnych i zapalnych układu moczowo-płciowego (zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie cewki moczowej) i górnych dróg oddechowych (zapalenie tchawicy, zapalenie oskrzeli). Lek jest często stosowany w gabinetach ginekologicznych i okulistycznych.
Do leczenia stawów nasi czytelnicy z powodzeniem używają Artrade. Widząc popularność tego narzędzia, postanowiliśmy zwrócić na nie uwagę.
Czytaj więcej tutaj...
Przeciwwskazania:
Używaj ostrożnie podczas ciąży (przenika przez barierę krew-mózg, prawdopodobieństwo negatywnych konsekwencji dla płodu) i podczas karmienia piersią, ponieważ lek przez mleko matki może dostać się do ciała dziecka. Podczas przyjmowania Rofekoksybu należy powstrzymać się od karmienia piersią.
Nie zaleca się również przyjmowania leku na wrzód żołądka i wrzód dwunastnicy, marskość wątroby i osoby starsze powyżej 70 lat, z niedostateczną czynnością nerek. Picie alkoholu i napojów o niskiej zawartości alkoholu podczas leczenia jest zabronione.
Podczas leczenia dozwolone jest prowadzenie pojazdu.
Instrukcje dotyczące stosowania leku zawierają informacje niezbędne dla pacjentów. Roztwór do wstrzykiwań wstrzykuje się tylko domięśniowo, głęboko w tkankę. Stosowanie Rofekoksybu dożylnie nie do przyjęcia. Dawkowanie zastrzyków przepisanych przez lekarza. Działanie przeciwbólowe osiąga się 30 minut po wstrzyknięciu.
Tabletki są przyjmowane niezależnie od posiłku z dużą ilością wody. Jeśli przepisane przez lekarza leczenie zostanie pominięte, nie należy podwajać dawki, należy przyjmować kolejną tabletkę co drugi dzień. Żel stosuje się w celu uniknięcia kontaktu z powierzchniami rany i błonami śluzowymi. Zastosuj ruchami masującymi, używając niewielkiej ilości żelu wielkości grochu. Największy pozytywny efekt można osiągnąć dzięki kompleksowej terapii, łączącej kilka postaci substancji leczniczej jednocześnie.
Mogą wystąpić skutki uboczne. Podczas odbioru Rofekoksybu można zaobserwować:
Używaj ostrożnie w marskości wątroby.
Lek można łączyć z doustnymi środkami antykoncepcyjnymi (Regulon, Jess), lekami hormonalnymi (Prednizolon, Hydrokortyzon), środkami zobojętniającymi kwas (Rennie, Almagel), środkami przeciwbakteryjnymi (Ketokonazol, Ornidazol), Cymetydyną.
Analogi rofekoksybu to:
Są rosyjscy odpowiednicy.
Lek jest wydawany bez recepty, można przechowywać w dowolnym miejscu niedostępnym dla dzieci. Jeśli wystąpią objawy niepożądanego działania leku, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.
Lek Rofekoksyb jest szeroko rozpowszechniony, nietoksyczny, często przepisywany przez lekarzy z powodu różnych objawów bólowych. Czas trwania leczenia może osiągnąć 14 dni. Recenzje pacjentów przyjmujących lek, głównie pozytywne. Niechciane efekty rozwijają się niezwykle rzadko w porównaniu z innymi lekami z tej samej grupy. Działanie przeciwbólowe rozwija się szybko i utrzymuje się przez długi czas.
Ekaterina Jurijna Ermakowa
Sabelnik to roślina wieloletnia, cenne źródło surowców dla potrzeb przemysłu farmaceutycznego. Suchy ekstrakt z kłączy stosuje się do wytwarzania różnych postaci dawkowania. W praktyce reumatologicznej, ortopedycznej i traumatologicznej aktywnie stosuje się tabletki z sabelnikiem Evalar. Mają wyraźny efekt przeciwzapalny, przeciwbólowy i przeciwobrzękowy. Biologicznie aktywny dodatek (BAA) jest przepisywany pacjentom z zapaleniem stawów, zapaleniem ścięgien, spondyloartrozą, artrozą, osteochondrozą o różnej lokalizacji.
Tabletki Sabelnik Evalar są produkowane przez rosyjską firmę farmaceutyczną specjalizującą się w produkcji suplementów diety. Podstawowym opakowaniem suplementów diety są blistry z metalizowanej folii. Każdy ma 20 komórek na tabletki. W opakowaniu wtórnym, pudełku kartonowym z załączoną instrukcją użytkowania znajdują się 3 blistry. Aktywnym składnikiem suplementów diety jest suchy ekstrakt z bagiennego sabelnika (0,4 g) otrzymany z jego kłączy. Aby utworzyć tabletkę, producent użył celulozy mikrokrystalicznej. MCC jest uważany za składnik pomocniczy, ale charakteryzuje się wysoką aktywnością terapeutyczną. Celuloza mikrokrystaliczna jest silnym wiązaniem enterosorbentu na swojej powierzchni:
Niskoskładnikowy skład tabletek z Sabelnikiem znacznie zawęża listę przeciwwskazań i wyjaśnia rzadki rozwój działań niepożądanych. Linia terapeutyczna Evalar do leczenia stawów składa się z maści, nalewki alkoholowej, herbaty pakowanej i luźnej.
Przy zakupie suplementów diety nie musisz przedstawiać recepty farmaceucie od lekarza. Okres ważności - 24 miesiące. Tabletki należy przechowywać w temperaturze pokojowej w miejscach chronionych przed przenikaniem światła słonecznego. Nie są używane do leczenia przy zmianie koloru, pojawieniu się obcego zapachu lub pęknięć na powierzchni. Średni koszt bioaktywnego dodatku nr 60 wynosi 200 rubli.
W celu poprawy stanu zdrowia pacjenta w reumatologii praktykuje się stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych, aw przypadku silnego bólu stosuje się glikokortykosteroidy. Akceptacja tych leków nie przechodzi bez śladu dla ludzkiego ciała. Na liście ich niebezpiecznych objawów ogólnoustrojowych - uszkodzenie błony śluzowej żołądka, nerek, wątroby, depresja tkanki kostnej. Dlatego po ustabilizowaniu stanu pacjenta lekarze wolą przepisywać bezpieczniejsze leki do leczenia. Tabletki z Ebelarem Sabelnikiem są dobrze tolerowane przez organizm, są dostępne, mają różne właściwości lecznicze. Tak złożony efekt zapewnia biologicznie aktywne substancje ze składu chemicznego użytecznej rośliny:
Bioaktywne związki korzeni cynamonu normalizują mikrokrążenie w strukturach chrząstki i tkanek miękkich. Usuwają nagromadzony wysięk, skutecznie eliminują nawet rozległy obrzęk.
Sabelnik zawiera olejki eteryczne z substancjami szczególnie interesującymi w leczeniu patologii stawowych. To pinen, terpeniol, metyloheptenon. Mają działanie przeciwzapalne, przeciwgrzybicze, bakteriostatyczne, dezynfekujące. Wiele tabletek Sabelnik Evalar pierwiastków śladowych niezbędnych do pełnego funkcjonowania stawów: fosfor, wapń, siarka, miedź, molibden. Kwas askorbinowy i witaminy z grupy B występują w niskich stężeniach w materiałach roślinnych.
W instrukcji użytkowania tabletek Sabelnik Evalar zaleca się stosować w leczeniu przewlekłych chorób stawów i kręgosłupa. Suplementy są również przewidziane w celu zapobiegania patologiom. Reumatolodzy, traumatolodzy, ortopedzi zalecają przyjmowanie tabletek dla sportowców, ludzi spędzających większość dnia na nogach (farmaceuci, sprzedawcy, fryzjerzy) lub ruchliwych ciężkich przedmiotów. Lekarze zalecają rozpoczęcie suplementu diety w wieku 45-50 lat. W tym czasie produkcja kolagenu i chondrocytów - materiałów budowlanych na więzadła, ścięgna, kości i chrząstki - zostaje zredukowana w organizmie. Tabletki Sabelnik Evalar są przepisywane pacjentom w leczeniu następujących patologii stawów i kręgosłupa:
Przyjmowanie bioaktywnego dodatku poprawia stan aparatu więzadłowo-ścięgienowego. Pozwala to na stosowanie tabletek z Sabelnikiem w leczeniu zapalenia ścięgien, zapalenia ścięgien. BAA jest często włączany do schematów terapeutycznych w celu przyspieszenia rehabilitacji pacjentów po urazach: złamania, ciężkiego urazu, zwichnięcia, pęknięcia więzadeł lub ich całkowitego oddzielenia od podstawy kości.
W reumatologii praktykowano stosowanie tabletek Sabelnik do leczenia stawów. Lekarze zalecają przyjmowanie 1 tabletki dziennie przez miesiąc, a następnie przerwę tygodniową. Jeśli suplement diety jest stosowany do celów profilaktycznych, jest stosowany przez 30 dni 2-4 razy w roku. Wskazane jest prowadzenie kursu poza sezonem, przed epidemią ARVI i grypy. Bakteryjne i wirusowe infekcje dróg oddechowych czasami wywołują rozwój patologii stawowych, na przykład zapalenia błony maziowej lub zapalenia kaletki.
Suplementy należy przyjmować podczas posiłków, popijając dużą ilością czystej wody. Instrukcje dla tabletek Sabalnik Evalar wskazują, że ich jednoczesne stosowanie z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi może zwiększyć ich działanie. W takich przypadkach lekarze redukują jednorazowe i dzienne dawki NLPZ.
Podobnie jak większość produktów zawierających składniki ziołowe, tabletki z sabelnikiem nie są przeznaczone do leczenia dzieci w wieku poniżej 12 lat, kobiet w ciąży i karmiących piersią. Przy stosowaniu suplementów diety należy mieć świadomość, że substancje ze składu chemicznego korzeni mają słabe działanie moczopędne, żółciopędne i działanie hemostatyczne. Instrukcje dotyczące tabletek Sabelnik Evalar określają ich ostrożne stosowanie przez pacjentów z ciężkimi chorobami wątroby, narządów moczowych i zaburzeń tworzenia krwi. Przeciwwskazaniami do leczenia suplementów diety są:
Ponieważ składniki bioaktywnego dodatku są wchłaniane do krwiobiegu, istnieje możliwość wystąpienia ogólnoustrojowych zdarzeń niepożądanych. Ze strony przewodu pokarmowego - nudności, brak apetytu, wzdęcia, ból w nadbrzuszu, niestrawność i perystaltyka. Rzadko występują bóle głowy, zawroty głowy, bezsenność. Przypadki rozwoju reakcji alergicznej - obrzęk i zaczerwienienie skóry, tworzenie się małej wysypki.
Zgodnie z instrukcją użytkowania tabletek Sabelnik Evalar, ich przebieg może poprawić pracę stawu bolesnego. Pomimo ziołowego składu suplementów diety, jego odbiór może powodować ogólnoustrojowe i miejscowe zdarzenia niepożądane. Zaleca się skonsultowanie z lekarzem bezpieczeństwa stosowania Sabelnika Evalar w leczeniu patologii stawowych.
http://n-kroi.ru/lechenie/prednizolon-tabletki-instruktsiya-po-primeneniyu/