Abyśmy mogli zobaczyć, nasz aparat wizualny wykonuje bardzo trudną pracę. Oko łapie bodźce optyczne, przetwarza je na impulsy nerwowe, które są przekazywane do kory mózgowej, do miejsca, które jest odpowiedzialne za przetwarzanie i tworzenie pewnego obrazu. W tym procesie uczestniczyły mięśnie oka, układ optyczny oka, którego struktura obejmuje rogówkę, soczewkę, tęczówkę i ciało szkliste, jego wrażliwe komórki, nerw wzrokowy i ośrodki wzrokowe mózgu. Jeśli w którymkolwiek z tych elementów wystąpi niewydolność czynnościowa, powoduje to zaburzenia widzenia. Jednocześnie uszkodzenie różnych struktur przejawia się w różnych zaburzeniach. Tak więc nieregularny kształt oka często powoduje pojawienie się nadwzroczności lub krótkowzroczności. Poniżej znajdziesz informacje na temat najczęstszych zaburzeń widzenia.
Wiele osób często odkłada wizytę u okulisty, nie znajdując na to czasu lub nie uznając za konieczne poddania się badaniu bez widocznych oznak upośledzenia wzroku. Jednak takie naruszenia z reguły nie pojawiają się nagle, a osoba może po prostu nie zauważyć osłabienia ostrości oczu. Jednocześnie nikomu nie jest tajemnicą, że im wcześniej ujawniona zostanie wada, tym większe prawdopodobieństwo jej pomyślnego leczenia. Dlatego regularne badania przez okulistę powinny być traktowane poważnie, zwłaszcza jeśli codzienne czynności są ściśle związane z pracą na komputerze, studiowaniem, a także z czynnikiem wieku. Najczęstszymi rodzajami zaburzeń widzenia są krótkowzroczność i nadwzroczność, astygmatyzm, starczowzroczność i zaćma. A jeśli dwa pierwsze nadal można rozpoznać niezależnie, w innych przypadkach nie można tego zrobić bez konsultacji ze specjalistą. Pamiętaj, aby sprawdzić, jeśli zauważysz:
W przypadku krótkowzroczności osoba słabo odróżnia obiekty na odległość. Im wyższy stopień krótkowzroczności, tym słabszy widzi w oddali. W przypadku krótkowzroczności obraz obiektu nie jest skupiony na siatkówce, ale przed nią. Może to być spowodowane krzywizną rogówki, wydłużeniem gałki ocznej lub obecnością obu tych objawów. Najczęściej ludzie, którzy spędzili dużo czasu przy komputerze, twierdzą, że ich wzrok się pogorszył. Krótkowzroczność jest często obserwowana u dzieci w wieku szkolnym, ponieważ w tym czasie obciążenie oczu zwiększa się kilka razy. W tym przypadku krótkowzroczność jest korygowana przez okulary i soczewki, a także przez interwencję chirurgiczną. Niewielkie zaburzenia widzenia można skorygować za pomocą specjalnych ćwiczeń wizualnych.
Dalekowzroczność to zaburzenie refrakcyjne spowodowane zaburzoną krzywizną rogówki, niewystarczającą wielkością gałki ocznej lub obydwoma. W hipermetropii obraz nie jest rzutowany na siatkówkę, ale w płaszczyznę za nią. Błędem jest wierzyć, że z dalekowzrocznością osoba wyraźnie odróżnia odległe przedmioty. Jeśli pogorszenie wzroku jest średnie lub wysokie, obraz będzie niewyraźny zarówno blisko, jak i daleko. Nadwzroczność, podobnie jak krótkowzroczność, często występuje w dzieciństwie. Jednak takie naruszenie nie zawsze oznacza osłabienie wzroku. Dalekowzroczność pediatryczna jest normą, gdy jest spowodowana niewielkimi rozmiarami gałek ocznych. Gdy dziecko rośnie, takie naruszenie przechodzi samo. Jednak, aby kontrolować ten proces, konieczne jest regularne przeprowadzanie badań z okulistą.
To naruszenie ostrości wzroku jest spowodowane zmianą kształtu powierzchni gałki ocznej. Z astygmatyzmem nabiera owalnego kształtu, jak piłka do rugby. Zwykle oko ma wygląd koszykówki o całkowicie okrągłej powierzchni. To zaburzenie widzenia wyraża się w niewłaściwym ogniskowaniu. Promienie światła przechodzące przez oko są rzutowane na siatkówkę w dwóch punktach, co powoduje rozmycie obiektów. Astygmatyzm często rozwija się w dzieciństwie, zazwyczaj z dalekowzrocznością lub odwrotnie, krótkowzrocznością. W przypadku braku korekty naruszenie to może spowodować gwałtowne osłabienie ostrości wzroku, a także spowodować zeza, wpływając tym samym na pogorszenie jakości życia.
Starczowzroczność jest fizjologiczną zmianą wzroku, która występuje u osób w wieku powyżej 40 lat. W przeciwnym razie choroba nazywana jest „widzeniem starczym” lub „widzeniem wieku”. Gdy starczowzroczność zmniejsza ostrość widzenia obiektów w pobliżu oczu. Takie pogorszenie występuje ze względu na fakt, że soczewka staje się mniej elastyczna wraz z wiekiem, obserwuje się osłabienie trzymających ją mięśni. Jeśli takie naruszenie nie zostanie zwrócone, wkrótce spowoduje komplikacje w postaci bólów głowy i zmęczenia oczu.
Popularna nazwa tej choroby to „leniwe oko”. Rozwija się z różnicą mocy refrakcyjnej gałek ocznych lub wrodzonymi anomaliami jednego z nich, zeza. Z tego powodu rozmazany obraz jest przesyłany do mózgu, w wyniku czego po prostu tłumi pracę jednego oka. Jednocześnie następuje pogorszenie ostrości widzenia. Osoba może zauważyć, że jedno oko zaczęło widzieć gorzej lub ogólnie zmniejszoną jakość obrazu. Jeśli nie leczysz niedowidzenia, istnieje znaczące i trwałe pogorszenie ostrości widzenia.
Wiele z tych wad wzroku jest wrodzonych, jednak istnieją dodatkowe czynniki ryzyka:
Więcej informacji na temat każdej przyczyny można znaleźć na stronie „Przyczyny zaburzeń widzenia”
Większość ludzi spędza dużo czasu za ekranem telewizora lub monitorem komputera, co prowadzi do upośledzenia wzroku. Aby utrzymać zdolność oczu do dobrego widzenia, należy prawidłowo rozłożyć na nie obciążenie.
Okuliści zalecają, aby osoby pracujące przy komputerze przez długi czas tworzyły najbardziej optymalne warunki dla oczu - zainstaluj monitor tak, aby główne źródło oświetlenia znajdowało się z boku i nie oślepiało. Oczy powinny znajdować się w odległości co najmniej 50 cm od ekranu, podczas dnia pracy należy robić 15-minutowe przerwy co 2-3 godziny, aby odpocząć i uprawiać gimnastykę dla wzroku, w celu rozluźnienia mięśni.
Jeśli lubisz czytać w pozycji leżącej i przyćmionym świetle nocnego światła, powinieneś przemyśleć swoje nawyki. Zainstaluj lampę podłogową lub lampę, z której światło wpadnie tylko na książkę. Weź pozycję siedzącą podczas czytania.
Nie zaniedbuj noszenia okularów przeciwsłonecznych! Wykonane zgodnie z zasadami są w stanie chronić oczy przed jasnym światłem i zachować dobry wzrok. Obecnie istnieją okulary, które skutecznie zatrzymują promienie UV, a także zmniejszają odblaski.
http://www.horosheezrenie.ru/narushenie-zreniyaObejmuje to całą listę chorób oczu, które prowadzą do pogorszenia ostrości widzenia. Według badań statystycznych przeprowadzonych przez ponad sześć miliardów ludzi na naszej planecie, około czterech miliardów ludzi cierpi na zaburzenia widzenia. Co więcej, używają środków korekty, tylko 1,3 miliarda.
Zakłócenie analizatora wizualnego prowadzi do powstawania barier dla wielu rodzajów zatrudnienia. Ludzie o słabym wzroku nie mogą uprawiać wielu sportów, nie mogą służyć w elitarnych oddziałach, takich jak oddziały lub jednostki specjalne. Ponadto słaby wzrok nie pozwala na pilotowanie sprzętu powietrznego i wiele więcej.
Oczywiście wszystko to negatywnie wpływa na stan psychiczny i emocjonalny człowieka. Ze względu na słabą wizję osoby, w świecie zewnętrznym natychmiast pojawiają się niebezpieczeństwa - są to zderzenia i upadki na chodniku, niebezpieczeństwa na autostradach itp.
Wszystkie rodzaje zaburzeń widzenia można podzielić na dwie grupy - organiczne i funkcjonalne rodzaje zaburzeń widzenia.
Organiczne typy zaburzeń widzenia obejmują patologie okulistyczne, które rozwijają się wraz ze zmianami strukturalnymi, takimi jak zmiany zanikowe nerwu widzenia, zapalenie powiek i zapalenie spojówek, a także inne. Te zaburzenia widzenia mogą powodować niewłaściwy przebieg promieni świetlnych w narządzie widzenia.
Funkcjonalne typy zaburzeń widzenia mogą również rozwijać się w związku ze zmianami strukturalnymi. Jednak pogorszenie funkcji wizualnej w tym przypadku wynika z zupełnie innego powodu - zmian w przebiegu promieni światła, które wnikając w narząd wzroku, tworzą obraz obiektu. Te rodzaje zaburzeń widzenia są związane z patologiami refrakcyjnymi.
Normalne widzenie nazywa się współmierne lub emmetropiczne. Ludzie krótkowzroczni (myopes) widzą dobrze bliskie przedmioty, odległe widzą złe rzeczy, a dalekowzroczni (hipermetropy), wręcz przeciwnie. Prawie dwie trzecie całej ludzkości ma nadwzroczność lub krótkowzroczność, to znaczy mają oczy ametropiczne.
W krótkowzrocznych ludziach, ze względu na zwiększoną siłę załamującego się medium dzięki zwiększonemu rozmiarowi gałki ocznej, promienie światła z odległych obiektów skupiają się przed siatkówką. W rezultacie w obszarze żółtej plamki nie uzyskuje się wyraźnego obrazu, odległe obiekty są widoczne niejasne. Ale promienie światła z bliskich obiektów w krótkowzrocznym oku zbiegają się dokładnie na siatkówce i dają wyraźny obraz bez napięcia lub przy minimalnym napięciu podczas zakwaterowania. Krótkowidzowie mogą czytać przez wiele godzin, pracować z bardzo drobnymi szczegółami, nie czując zmęczenia wzrokiem.
Przeciwnie, w oczach dalekowzrocznych wyróżnia się słabą mocą refrakcji lub niewystarczającą wielkością wzdłuż osi przednio-tylnej. Promienie światła z odległych i bliskich obiektów w takim oku są załamane mniej niż potrzeba i nie ma wyraźnego obrazu na siatkówce, ponieważ ostrość okazuje się być za siatkówką. Te zmiany warunków ogniskowania obrazu w oku nazywane są refrakcją.
Osoby dalekowzroczne i krótkowzroczne poprawiają wzrok okularami. Wypukłe szkło zainstalowane przed dalekowzrocznym okiem zwiększa moc refrakcyjną oka, ostrość promieni świetlnych jest przenoszona dokładnie na siatkówkę, a oko pracuje z mniejszym napięciem. Wklęsłe szkło, umieszczone przed krótkowzrocznym okiem, zmniejsza jego moc refrakcyjną, promienie z odległych obiektów zbiegają się w żółtej plamce - widzenie poprawia odległość. Stosowanie okularów nieuchronnie prowadzi jednak do osłabienia wewnętrznych mięśni oka, w związku z czym z czasem okulary należy zastąpić mocniejszymi.
Zdolność oka do adaptacji jest badana za pomocą tak zwanej ergografii oka, która pozwala dokładnie określić stopień zmęczenia wzroku. Ergografia okazała się również cenną metodą identyfikacji zaburzeń refrakcji oka u dzieci i młodzieży z krótkowzrocznością, może być wykorzystana do oceny wizji osób zaangażowanych w delikatne i precyzyjne operacje produkcyjne.
Umieszczenie oka jest najważniejszym regulatorem widzenia. Z wiekiem jej stopień stopniowo maleje, ponieważ sama soczewka staje się mniej elastyczna. Powstaje zjawisko zwane starczowzrocznością lub starczowzrocznością. W związku z osłabieniem zakwaterowania, osoba stara się odsunąć książkę lub gazetę od oczu (aby ułatwić pracę mięśni rzęskowych) lub ucieka się do pomocy okularów z wybrzuszonymi soczewkami.
Astygmatyzm jest zniekształceniem obrazu przez układ optyczny, ponieważ załamanie lub odbicie promieni w różnych częściach transmitowanej wiązki światła nie jest takie samo. W rezultacie obraz obiektu staje się zamazany. Każdy punkt obiektu jest przedstawiony jako zamazana elipsa.
Najczęstsze przyczyny to:
Zaburzenia widzenia to najczęściej objawy różnych chorób:
Czynniki, które mogą powodować zaburzenia widzenia, obejmują:
Pogorszenie dopływu krwi do układu wzrokowego (oczy, część potyliczna dużych półkul, szlaki) może prowadzić do nieprawidłowego postrzegania wizualnego świata. W przypadku dystonii wegetatywno-naczyniowej z reguły występuje słaba funkcja naczyń włosowatych.
Upośledzenie widzenia może być spowodowane niedostatecznym dostarczaniem składników odżywczych do mózgu i siatkówki. Ale przecież takie odchylenie jest jednym z symptomów IRR. Jeśli mózg nie otrzyma wystarczającej ilości witamin, wapnia, fosforu, magnezu, tlenu, węgla i innych substancji, wówczas będzie działać niestabilnie. Informacje z wprowadzanych narządów widzenia będą przetwarzane nieprawidłowo.
IRR jest wynikiem negatywnych procesów myślowych, które z powodu pewnych okoliczności przeszły ze świadomości do poziomu podświadomości i są tam ustalone. Ogniska pobudzenia mózgu, które zajmują się przetwarzaniem negatywnych myśli, mogą rozprzestrzeniać się na inne obszary, przechwytując wizualne obszary półkul mózgowych. Zapobiega to prawidłowej transformacji informacji otrzymanych z organów widzenia na identyczne obrazy.
W przypadku zaburzenia widzenia podczas dystonii wegetatywnej pacjent może mieć następujące objawy:
Aby przywrócić wzrok w tym przypadku, tylko pozbycie się przyczyn dystonii wegetatywno-naczyniowych pomoże. Możesz poprawić swoje samopoczucie i poprawić percepcję wzrokową, wykonując specjalne ćwiczenia. Przydatne asany z jogi (pozycja odwrócona), a także ćwiczenia oddechowe.
Upośledzenie wzroku może być objawem następujących chorób:
Którzy lekarze leczą z powodu zaburzeń widzenia
Podstawowym sposobem poprawienia zaburzeń widzenia jest korekcja okularów. Poniżej znajduje się lista reguł, których należy użyć podczas używania punktów.
Jeśli metody korekcji optycznej nie pomagają, to znaczy, gdy występują istotne naruszenia funkcji wizualnej, pojawiają się specjalne usługi, które zapewniają pomoc tego typu populacji.
Zachowanie dobrego wzroku, zapobieganie chorobom, na które czasami nie zwraca się wystarczającej uwagi, jest trudnym zadaniem. Oprócz regularnych wizyt u okulisty zalecane są następujące metody.
Sport pomoże wzmocnić wzrok i przywrócić jego ostrość we wczesnych stadiach choroby. Najlepiej, jeśli preferujesz ten rodzaj treningu, który wymaga ciągłego skupiania oczu, na przykład badmintona, tenisa, koszykówki, piłki nożnej.
Kontrastujące zabiegi wodne poprawiają krążenie krwi w siatkówce. Rano przemyj oczy na przemian ciepłą i zimną czystą wodą około 20 razy. Alternatywą mogą być gorące i zimne okłady, które należy nakładać kolejno na powieki.
W pozycji siedzącej trzymaj książkę w wystarczającej odległości. Dziecko może korzystać ze specjalnego stojaka, który zapewnia optymalne nachylenie książki. Czytanie kłamstwa jest niedopuszczalne - w takiej pozycji ciała są zaciśnięte naczynia szyi, które dostarczają krew do mózgu. A jeśli leżysz po swojej stronie, jedna krawędź książki jest bliżej drugiej, dlatego konieczne ustawienie oczu na linii ciągle się zmienia. Czytanie w transporcie jest również niepożądane. Z powodu chaotycznych ruchów samochodu lub autobusu, twoje oczy są zmuszone do ciągłego skupiania się na literach, co zwiększa obciążenie narządów wzroku.
Aby zachować wzrok, zaleca się dietę bogatą w karotenoidy, aw szczególności luteinę i zeaksantynę. Substancje te mogą gromadzić się w siatkówce oka, zwiększając jego ochronę przed szkodliwymi wpływami zewnętrznymi. Oprócz karotenoidów, przeciwutleniacze, takie jak beta-karoten, witamina C, witamina E oraz cynk i kwasy tłuszczowe omega-3 mają pozytywny wpływ na wzrok. Te składniki odżywcze są bogate w pomarańcze, marchew, kiwi, zielone warzywa liściaste (brukselka, szpinak), paprykę, a także orzechy, rośliny strączkowe, produkty mleczne i jaja.
Specjalne ćwiczenia na widzenie mają dobry wpływ na poprawę ukrwienia tkanek oczu, zwiększenie napięcia, elastyczności i siły mięśni oczu, wzmocnienie mięśni powiek, złagodzenie zmęczenia. Technika gimnastyki dla oczu. Oferujemy jeden z najprostszych. Może być używany zarówno przez dziecko, jak i dorosłego podczas przerwy w pracy lub szkole.
W leczeniu krótkowzroczności amerykański okulista U. Bates oferuje następujące ćwiczenia, które opracował po zapoznaniu się z metodą poprawy czujności Indian. Stwierdził, że fenomenalna czujność Indian północnoamerykańskich nie jest cechą genetyczną, ale rozwija się we wczesnym dzieciństwie poprzez ćwiczenia. Oto niektóre z nich.
Te ćwiczenia zaleca się wykonywać 2 razy dziennie. Po miesiącu zatrzymaj się na 2-3 tygodnie, a następnie zacznij od nowa. Ten tryb działania oka wzmacnia mięśnie oczu, trenuje i masuje soczewki, poprawia krążenie krwi i odżywienie oczu.
Ćwiczenia na oczy (skręty, ruchy okrężne itp.) Zostały włączone do starożytnego systemu gimnastycznego. Niewątpliwie są one przydatne, ponieważ trenują mięśnie, które kontrolują ruchy oczu, aktywują krążenie krwi w danym obszarze i dobrze łagodzą zmęczenie psychiczne. Po nich ludzie czują się znacznie radośniej.
Ponadto takie ćwiczenia pomagają pozbyć się tzw. Worków w dolnej i górnej powiece (z reguły oznacza to starzenie się skóry i utratę jej elastyczności). Pozytywny efekt opiera się na pewnych funkcjonalnych połączeniach między nerwem okulomotorycznym a komórkami nerwowymi naczyń mózgu.
Oto kilka ćwiczeń, które pomogą wzmocnić mięśnie oczu, utrzymać elastyczność skóry powiek, opóźnić jej starzenie (ryc. 2.3). Powinny być wykonane w ciągu około 10 minut.
Zaleca się wykonywanie drugiego i trzeciego ćwiczenia nie tylko z otwartymi, ale także z zamkniętymi oczami. Powinny być wykonywane w pozycji siedzącej, powtarzając każde ćwiczenie 3-4 razy w odstępie 1-2 minut.
Pierwsze lata życia dziecka to czas intensywnego rozwoju wizji. To właśnie w tym okresie powstaje wizja, co oznacza, że w okresie od 3 do 7 lat najlepszy efekt uzyskuje się w przypadku problemów zidentyfikowanych w czasie. Dlatego okuliści mówią, że główną rzeczą, którą rodzice powinni wiedzieć o wizji swojego dziecka, jest to, że wszystkie główne problemy ze wzrokiem dzieci pojawiają się przed ukończeniem 7 lat. Po 7 latach system wizualny dziecka zaczyna doświadczać zwiększonego obciążenia związanego ze szkołą i „czołga się do świata”, czego wcześniej nie zauważono i któremu można było zapobiec: krótkowzroczność, astygmatyzm, niedowidzenie.
W tym przypadku walka z chorobą jest już trudniejsza, ponieważ tracony jest cenny czas, a zatem dużo więcej wysiłku zostanie poświęcone na uzyskanie dobrego wyniku. Niestety, w przedszkolach testy wzroku są przeprowadzane nominalnie i bardzo trudno jest niezależnie określić, czy dziecko ma problemy. W końcu, jeśli dziecko nie odczuwa ostrego bólu, często po prostu nie rozumie, że źle widzi.
Po 12 latach problemy z upośledzeniem wzroku u dzieci zwykle nie mogą być leczone i pozostaje tylko poczekać, aż koniec dzieciństwa zacznie radzić sobie z problemem w sposób dorosły, to znaczy zrobić laserową korektę wzroku i inne operacje, których można uniknąć. Jasne jest, że to wszystko pozostawia pewien ślad w psychologii tych ludzi. Ponadto tacy ludzie są narażeni na różnego rodzaju niebezpieczeństwa z powodu złego widzenia. To spada, zderzenia na ulicach, wypadki drogowe.
Poziom upośledzenia zależy od stopnia zmniejszenia ostrości widzenia. Zależy to od tego, czy oko jest w stanie zobaczyć dwa jasne punkty znajdujące się w minimalnej odległości od niego. W przypadku, gdy oczy dzieci są w stanie odróżnić litery lub znaki znajdujące się w dziesiątym rzędzie stołu okulistycznego (odległość od dziecka do stołu wynosi 5 metrów), ich wzrok jest normalny i odpowiada wartości 1,0. Odchylenie w dół lub w górę od 10 linii odpowiada zmianie ostrości o 0,1.
Klasyfikacja dzieci z wadami wzroku obejmuje podział na kilka grup:
Klasyfikacja obejmuje również tymczasowe oddzielenie objawów upośledzenia wzroku:
Upośledzenie wzroku u dzieci jest problemem od urodzenia lub w wyniku urazów. Słabe widzenie u dzieci jest poważnym problemem dla rodziców. Dziecko ma pewne trudności w studiowaniu otaczającego świata, takie dzieci są znacznie ograniczone w kontaktach publicznych, w tym, gdy wchodzą do przedszkola lub szkoły. Najczęstsze rodzaje zaburzeń widzenia u dzieci:
Kiedy rodzice zadają pytanie, dlaczego wzrok dziecka spada, należy szukać odpowiedzi z podstawowych powodów. Mogą być wrodzone i nabyte.
Aby uniknąć spadku ostrości widzenia u dziecka, ważne jest, aby zapewnić dostateczną ilość pewnych witamin i substancji biologicznie czynnych przedostających się do organizmu.
Połączenie biologicznie aktywnych składników starannie dobranych do potrzeb narządów wzroku chroni oczy dziecka, co jest szczególnie ważne, począwszy od wieku 7 lat, kiedy pierwsze poważne obciążenie wzrokowe zaczyna się w szkole podstawowej. i zmniejsza ryzyko chorób oczu.
Osoba niepełnosprawna ma codziennie trudności. Jest to wynik nie tylko jego ograniczonych możliwości, ale także cech rozwoju umysłowego. Dzieci z wadami wzroku od dzieciństwa różnią się od swoich rówieśników i wymagają specjalnego podejścia, zarówno w komunikacji, jak i edukacji. Aby to zrobić, rodzice muszą zrozumieć potrzebę i terminowość leczenia i edukacji.
Od najmłodszych lat dzieci z wadami wzroku mają trudności z wykonywaniem podstawowych czynności. Na tym tle zmienia się rozwój umysłowy. Tak więc, komunikując się z rówieśnikami, którzy nie mają problemów ze wzrokiem, dziecko czuje się niepewnie, ponieważ odczuwa trudności w grze, komunikacji.
Taka niepewność może przyczynić się do tego, że dziecko prędzej czy później wycofuje się w siebie. Dorastając dziecko poczuje wielką niepewność, której przyczyną może być słaba koordynacja ruchów, orientacja w przestrzeni. Dziecko zacznie odczuwać niedostatek, co doprowadzi do pogorszenia jego stanu psychicznego.
Dziecko, które odczuwa nieporozumienia ze strony otaczających go osób, zamyka się na sobie i nie chce nikogo wpuścić do swojego świata. Często, w wyniku pogorszenia rozwoju umysłowego, dziecko może wykazywać agresję wobec innych. Agresja jest rodzajem reakcji obronnej.
Ponadto, osobliwości rozwoju umysłowego dziecka z upośledzeniem wzroku leżą w jego nadmiernej emocjonalności, dziecko staje się nerwowe, drażliwe i stale poddawane stresowi.
Jeśli takie dziecko nie jest poświęcone należytej uwagi, to szczególne cechy rozwoju umysłowego, w szczególności będącego w ciągłym napięciu, mogą negatywnie wpływać na korę mózgową. W tym przypadku mogą wystąpić awarie równowagi procesów wzbudzenia i hamowania.
Cechy rozwoju fizycznego dzieci z wadami wzroku, a także psychiczne, mają pewne różnice, które odróżniają te dzieci od reszty. Cechami fizycznego rozwoju dzieci z problemami ze wzrokiem są: Dziecko różni się od swoich rówieśników mniejszą mobilnością, podczas gdy jego ruchy są niewygodne, ponieważ ma problemy z koordynacją.
Ćwiczenia wykonywane są wolniej niż zwykłe dzieci, podczas gdy cierpi na nich zręczność. Ruch może być niedokładny, nieregularny. Z powodu zmienionego rozwoju fizycznego dziecku trudno jest poruszać się w przestrzeni. Dzieci z problematycznym wzrokiem mają słabą równowagę. Dziecko, które doświadczyło problemów wzrokowych od dzieciństwa i doświadczyło różnic w jego rozwoju fizycznym, musi znaleźć odpowiedni program treningowy.
Program mający na celu charakterystykę rozwoju fizycznego powinien opierać się na następujących zasadach: W celu poprawy fizycznego rozwoju dziecka należy zwrócić należytą uwagę na jego zdrowie i układ nerwowy. Każdego dnia konieczne jest poprawienie możliwości ciała dziecka. Dokładaj wszelkich starań, aby w pełni osiągnąć normalny rozwój fizyczny.
Pomimo szczególnego rozwoju fizycznego dziecka, musi zaszczepić zainteresowanie różnymi działaniami. Dziecko nie powinno się bać podczas wykonywania podstawowych czynności. Dziecko musi zostać podniesione osobowości. Jeśli dziecko z upośledzeniem wzroku ma czas na zwrócenie uwagi i zaangażowanie w jego rozwój, wówczas będzie można pozbyć się osobliwości jego wcześniejszego rozwoju fizycznego.
Z lekkim zmniejszeniem ostrości wzroku, co można łatwo skorygować, jeśli zaczniesz leczenie przed pójściem dziecka do ogrodu, do czasu wejścia do szkoły jej stan jest całkowicie normalny.
Dzieci z umiarkowanymi patologiami wzroku mogą czuć się gorsze, dlatego bardzo ważne jest, aby rodzic wpajał w niego pewność, że dziecku brakuje. Jeśli uczęszcza do zwykłego przedszkola, musisz poprosić o pomoc nauczycieli, którzy będą również wspierać dziecko w trudnych czasach.
Nauczanie i wychowywanie dzieci z wadami wzroku różni się od normalnych programów rozwojowych. Rodzice odgrywają zasadniczą rolę w dostosowywaniu dziecka do różnych sytuacji. Kontakt słuchowy i dotykowy są głównymi asystentami w poznawaniu świata dzieci ze słabym wzrokiem. W związku z tym należy zwrócić szczególną uwagę na rozwój funkcji mowy, rodzice powinni dużo rozmawiać z dzieckiem. Aby czytać mu książki, prosić go o powtórzenie, opisać mu każdą jego czynność i wszystko, co widzi dorosły, ponieważ to przez oczy dorosłego dziecko z problemami ze wzrokiem zna świat.
Wybór przedszkola i szkoły jest bardzo ostrożny. Wyspecjalizowane instytucje edukacyjne mają nauczycieli pedagogiki specjalnej, którzy jasno rozumieją, jak należy budować szkolenia i prowadzić wychowanie fizyczne dla dzieci z wadami wzroku.
Najtrudniejszym okresem w życiu każdego dziecka, zwłaszcza tych o słabym wzroku, jest wiek od 1 roku do 7 lat. W tym okresie następuje szybki rozwój i powstawanie głównych funkcji życiowych człowieka. W tym wieku stres fizyczny na dziecku wzrasta z powodu przyjęcia do przedszkola, odwiedzania różnych kręgów i sekcji
Rodzice muszą monitorować stan dziecka, regularnie uczęszczać na zaplanowane badania u okulisty (1 raz na 4 miesiące). Jednocześnie, im większe obciążenie dziecka, tym częściej dzieci z patologią oka powinny odwiedzić lekarza.
Od 3 roku życia, podczas badania, eksperci testują dzieci z wadami wzroku za pomocą różnych metod, najczęściej używa się stołu Orlova, w którym litery są zastępowane prostymi obrazkami (gwiazdy, choinki, trójkąty). W przypadku wykrycia naruszeń zalecana jest specjalna gimnastyka, a jeśli dziecko uczęszcza na ogród kompensacyjny, wszystkie zalecenia otrzymają od lekarza w placówce przedszkolnej.
Pytanie: Cześć! Moje prawe oko często widzi odbijający się obraz, jeśli go zamknę, widzę to wyraźnie moim lewym okiem, otwieram je ponownie, nie ma wyraźnego obrazu podczas zawrotów głowy i aby zobaczyć to lepiej, muszę przechylić głowę. Z czym można się połączyć? Jakaś choroba?
Odpowiedź: Może to być spowodowane wieloma przyczynami, zarówno z oczu, jak i układu nerwowego. Potrzebujesz konsultacji wewnętrznej przez okulistę i neurologa.
Pytanie: Witaj. Dlaczego, po operacji wymiany obiektywu na sztuczną, pojawiły się duchy obiektów znajdujących się dwa metry dalej.
Odpowiedź: Cześć. Być może doszło do naruszenia prawidłowej pozycji części optycznej sztucznej soczewki. Z niewielkim przesunięciem (decentralizacja) obiektywu, pacjenci wydają się narzekać na zmęczenie po obciążeniach wzrokowych, często jest podwójne widzenie, gdy patrzy się w dal, mogą być skargi na dyskomfort w oku. Skargi zazwyczaj nie są trwałe i znikają po odpoczynku. Przy znacznym przemieszczeniu soczewki IOL (0,7–1 mm) pacjenci odczuwają stały dyskomfort wzrokowy, występuje podwojenie, głównie podczas patrzenia z daleka. Oszczędzający tryb pracy wizualnej nie działa. Wraz z rozwojem takich dolegliwości wymaga wielokrotnej interwencji chirurgicznej, która polega na korygowaniu pozycji soczewki IOL. Skontaktuj się z lekarzem.
Pytanie: Witaj. Po znieczuleniu jego syn z cukrzycą typu 1 stracił wzrok i zawroty głowy. Czy to boli i nie zagraża dalszemu pogorszeniu? Znaki pojawiły się tydzień po zabiegu.
Odpowiedź: Cześć. Zmniejszona ostrość wzroku (zmniejszone widzenie) jest powikłaniem chirurgii oka, w przypadku innych operacji naruszenie to nie jest przestrzegane. Mikrouszkodzenia rogówki są znanym powikłaniem znieczulenia, jednak ten stan patologiczny jest bardzo rzadki i nie towarzyszy mu zmiana ostrości widzenia. Możliwą przyczyną złego widzenia może być pogorszenie przebiegu cukrzycy. Dlatego, aby dokładnie odpowiedzieć na twoje pytanie, należy zawrzeć wniosek okulisty (okulisty), a także określić poziom glukozy we krwi. Jednocześnie powtarzam raz jeszcze, że połączenie znieczulenia z wadą wzroku jest mało prawdopodobne.
Pytanie: Witaj. Po obiedzie mój wzrok został nagle zakłócony, widzę dwa obrazy z moim lewym okiem i prawym okiem, ale nie zachodzą na siebie (nie skupiaj się). Zwróciłem się do okulisty, wszystko jest normalne z moim wzrokiem. Poradzono mu, aby skontaktował się z neuropatologiem. Dla niego w naszym mieście nie ma. Doradzić, co można zrobić? Okulista powiedział, że jest to naruszenie systemu nerwowego.
Odpowiedź: Cześć. Pojedyncze powielanie może być objawem udaru, miastenii i innych chorób. Ale w pierwszej kolejności wyjątki to udar mózgu. Jest to ostry stan, jeśli nie dostaniesz się do neurologa, radzę zadzwonić po karetkę, udać się do szpitala, gdzie konieczne jest wykluczenie udaru, tylko neurolog może to zrobić.
Pytanie: Witaj. Mam 36 lat. Wizja jest normalna (100%). Kilka razy, budząc się w środku nocy i gwałtownie otwierając oczy, widziałem wszystko na czerwono (coś w rodzaju plamki krwi), po kilku sekundach zaczerwienienie się rozproszyło. Pracuję jako księgowy (pod koniec dnia pracy czuję się zmęczony oczami), więc stale kontroluję poziom widzenia. Nie biorę żadnych leków, mam na myśli systemowo. Ankiety na ten temat nie przeszły. Chciałbym wiedzieć, czy jest to jakiś rodzaj zaburzeń widzenia i jaki może być powód?
Odpowiedź: Cześć. Musisz zostać zbadany przez neurologa z powodu naruszenia dopływu krwi do mózgu.
Pytanie: Witaj. Podaj mi pochodzenie i przyczynę następujących objawów. Atak zaczyna się od upośledzenia wzroku - nie mogę skoncentrować się na przedmiotach, ciemność pojawia się przed moimi oczami, nie umiem czytać i pisać. Jednocześnie występuje uczucie drętwienia w prawej ręce. Stopniowo zwiększa się ból głowy. Wtedy to uczucie znika, pozostaje tylko silny ból. Co mnie najbardziej przeraża, atakowi towarzyszy zaburzenie mowy - nie pamiętam najprostszych słów, tracę myśl. Zwykle ten stan trwa około 25 minut, ostatni raz był dłuższy niż 40 minut i poza dłonią połowa twarzy i usta były zdrętwiałe. Ból głowy może trwać 6-8 godzin, leki przeciwbólowe nie pomagają. Takie ataki są 3-4 razy w roku, ostatnio - mniej. Mam 20 lat, zaczęło się pięć lat temu. Czy to wszystko można połączyć z szyją? Chrupie, gdy się zgina, prawie zawsze boli w takim czy innym stopniu.
Odpowiedź: Cześć. Nie zwlekaj z wizytą u neurologa! Potrzebujesz kompleksowego badania! Stan może być związany ze zmianami w kręgach szyjnych, ale zaburzenia mowy nie są jasne. Może jak stany przedświadome?
Pytanie: Witaj. Powiedz mi proszę, w wieku 42 lat, widzę dobrze, litery są zamazane. Czy muszę to leczyć?
Odpowiedź: Cześć. Nie wymaga leczenia. To po prostu wymaga optymalnej korekcji okularów z bliskiej odległości. Przy średnio 40 latach problemy zaczynają się od pracy z bliskiej odległości.
http://www.diagnos-online.ru/symptoms/symptom0444.htmlUkład optyczny ludzkiego oka składa się z różnych elementów, które załamują promienie świetlne, po przejściu przez różne środowiska odbiegające od jego trajektorii, oraz mechanizmów odpowiedzialnych za właściwe ogniskowanie obrazów na siatkówce: gdy mechanizmy te przestają działać prawidłowo, pojawiają się problemy ze wzrokiem.
Dla jasnego postrzegania przedmiotu konieczne jest, aby jego obraz był uformowany na siatkówce, w przeciwnym razie osoba nie będzie wyraźnie widzieć obiektu. Układ optyczny oka składa się głównie z rogówki i soczewki, które z natury są przystosowane do kontemplacji odległych obiektów. Aby zbadać obiekt znajdujący się dalej niż pięć metrów od oka, soczewka musi przybrać spłaszczony kształt - wtedy promienie światła pochodzące z odległych obiektów wpadną w jej ostrość i na siatkówce pojawi się wyraźny obraz. Podczas oglądania obiektów znajdujących się bliżej, jeśli kształt obiektywu się nie zmieni, obraz na siatkówce będzie nieostry. Tak się nie dzieje, ponieważ oko ma mechanizm akomodacji soczewki, której istotą jest to, że gdy osoba patrzy na bliski obiekt, mięsień rzęskowy kurczy się i soczewka zmienia swój kształt, staje się wypukła - promienie świetlne emanujące z obiektu skupiają się na siatkówce.
Krótkowzroczność jest defektem refrakcji wzrokowej (refrakcji), dzięki czemu promienie światła emanujące z obiektów znajdujących się daleko od siebie są skupione przed siatkówką, w wyniku czego osoba widzi je niewyraźnie. Dzieje się tak, ponieważ gałka oczna ma większą średnicę niż w stanie normalnym. Krótkowzroczność można łatwo skorygować za pomocą wklęsłych soczewek optycznych lub okularów z takimi soczewkami - zwiększają one ostrość oka, dzięki czemu obraz odległych obiektów spada dokładnie na siatkówkę. Również dzisiaj, w celu korekcji wzroku, można zastosować metody chirurgiczne: za pomocą lasera, aby zmienić krzywiznę rogówki, a wraz z nią zdolność załamania promieni soczewki.
Dalekowzroczność jest wadą refrakcji wzrokowej, przez co promienie światła emanujące z obiektów znajdujących się blisko, skupiają się za siatkówką, w wyniku czego osoba widzi je niewyraźnie. Dzieje się tak, ponieważ ludzka gałka oczna ma mniejszą średnicę niż w stanie normalnym. Nadwzroczność można łatwo skorygować za pomocą zakrzywionych soczewek optycznych lub okularów z takimi soczewkami - zmniejszają one ostrość oka, dzięki czemu obraz bliskich obiektów spada dokładnie na siatkówkę.
Astygmatyzm jest zaburzeniem wzroku, które powstaje z powodu naruszenia krzywizny rogówki i wywołania wyglądu
zniekształcony obraz obiektów na siatkówce. Zdrowa rogówka ma kształt półkulisty, a krzywizna wszystkich południków jest prawie taka sama: promienie światła przechodzące przez rogówkę są zbierane w jednej płaszczyźnie i umożliwiają uzyskanie wyraźnego obrazu i kształtu obiektu. W astygmatyzmie, gdy krzywizna rogówki wzdłuż południków nie jest taka sama i złamana jest symetria osiowa, promienie świetlne penetrujące rogówkę są rzutowane na różne płaszczyzny siatkówki - z tego powodu osoba widzi obiekty zniekształcone. Astygmatyzm koryguje się za pomocą cylindrycznych soczewek, które odchylają promienie światła na żądaną oś, podczas gdy inne nie wpływają na nie.
Stan oka i zdolność do widzenia mogą się pogorszyć z różnych powodów. Upośledzenie wzroku i choroby gałki ocznej mogą mieć różny stopień nasilenia i konsekwencji; niektóre z nich są powszechne, inne są bardzo rzadkie, ale wszystkie dzielą jedną rzecz; z powodu chorób gałki ocznej nasza wizja pogarsza się i otrzymujemy mniej informacji ze świata zewnętrznego.
To naruszenie polega na utracie równoległości osi oczu, dzięki czemu oczy są kierowane na jeden obiekt, to znaczy jedna oś oka jest stale odchylona od drugiej. Problem polega na porażeniu lub braku koordynacji zewnętrznych mięśni oka, które są odpowiedzialne za jego ruchy i pozwalają mózgowi otrzymywać uzupełniające obrazy z obu oczu. Efekty zeza zależą od wieku, w którym pojawił się u ludzi. Kiedy zez pojawia się w dorosłości, z tego powodu pojawia się podwójne widzenie, ponieważ w każdym oku powstaje inny obraz, a mózg nie może połączyć ich w jeden obraz. Kiedy zez pojawia się w dzieciństwie, podwójne widzenie nie rozwija się z tego powodu, ponieważ mechanizm pozwalający mózgowi łączyć obrazy dwojga oczu jeszcze się nie uformował, powstaje w pierwszych latach życia: jeśli mózg otrzymuje dwa zupełnie różne obrazy, „eliminuje” jeden z obrazów i interpretuje sygnał pochodzący tylko z jednego oka. Początkowo dwoje oczu ma zdolność postrzegania otaczającego świata, ale z czasem, jeśli zeza nie jest leczona, zboczone oko traci zdolność postrzegania otaczających obiektów, czyli w ogóle widzenia.
Ruchliwość każdego oka zależy od sześciu mięśni okulomotorycznych w gałce ocznej. Aby dwie gałki oczne poruszały się w tym samym kierunku, mięśnie oka powinny mieć doskonałą koordynację. Na przykład, w przypadku ruchów bocznych oczu, konieczne jest, aby wewnętrzne boczne mięśnie prostownika zaciskały się, mięśnie zewnętrzne rozluźniały się, a następnie odwrotnie.
Aby rozwiązać problem zeza, konieczne jest „wyszkolenie” słabych mięśni oka, takie leczenie, nazywane ortotopowym, w wielu przypadkach pozwala osiągnąć równoległość dwóch osi oka.
Jest to wrodzone zaburzenie widzenia barw, charakteryzujące się niezdolnością do odróżnienia niektórych kolorów. Fotoreceptory wrażliwe na kolor - stożki - dzielą się na trzy typy, z których każdy jest w stanie odróżnić tylko jeden kolor podstawowy: czerwony, zielony lub niebieski. U zdrowej osoby jednoczesna i częściowa stymulacja trzech rodzajów stożków pozwala rozróżnić szerokie spektrum kolorów. W przypadku ślepoty barw osoba całkowicie nie ma jednego z rodzajów stożków, dlatego nie może odróżnić kolorów, na które brakujące stożki są wrażliwe. Często ślepota na kolor nie odróżnia czerwieni i zieleni. Karty z kolorowymi kropkami są używane do identyfikacji tego odchylenia: kropki tego samego koloru tworzą litery lub cyfry - osoby o normalnym wzroku mogą odróżnić symbole na kartach, podczas gdy dla osób niewidomych kolor niezauważony, ponieważ mylą kolory i błędnie je interpretują.
Zaćma jest zmętnieniem soczewki z następczą utratą przezroczystości właściwą soczewce zdrowego oka; jego objawy - spadek ostrości widzenia ze względu na występowanie i ekspansję zaciemnionego obszaru. Jakiekolwiek pogorszenie składników soczewki może spowodować tworzenie się ciemnego obszaru, który może pojawić się w centralnej części (zaćma jądrowa) soczewki lub w obwodzie (zaćmie korowej), co wpłynie na widzenie. Czasami zaćma jest wrodzona, ale w większości przypadków jest to choroba związana z wiekiem, która rozwija się w wyniku przemian, które zachodzą z soczewką przez lata; Głównym powodem jest utrata wodnistej zawartości przez soczewkę i utrwalenie tkanek. Jedynym leczeniem jest operacja.
http://tardokanatomy.ru/content/opticheskaya-sistema-glaza-i-narusheniya-zreniyaZaburzenia widzenia związane są nie tylko z warunkami pracy wzrokowej, ale także z innymi szerokimi warunkami społecznymi i życiowymi. Są to takie czynniki, jak odżywianie, w szczególności niedobór witamin, warunki środowiskowe, klimat. Ustalono związek między upośledzeniem wzroku a stanem zdrowia. Ważny jest wzrost i rozwój samego narządu wzroku, predyspozycja dziedziczna itp. Istotną rolę odgrywa również stan układu nerwowego. Wielki stres układu nerwowego i drażliwość mogą również służyć jako predyspozycja do rozwoju zaburzeń widzenia [14].
Innymi słowy, niemożliwe jest wyodrębnienie jednego czynnika wpływającego na rozwój upośledzenia wzroku. Można myśleć tylko o dominującym znaczeniu jednego lub drugiego czynnika w konkretnych warunkach. W tej sytuacji konieczne jest uznanie upośledzenia wzroku u dzieci za duży, złożony problem.
Przyczyną chorób oczu jest wrodzona patologia oka, niedorozwój układu wzrokowego na tle ogólnego somatycznego upośledzenia zdrowia. Przyczyną wrodzonej patologii widzenia może być czynnik dziedziczny powodujący pojawienie się zaćmy, jaskry, patologii siatkówki, zaniku nerwu wzrokowego, krótkowzroczności itp.; Czasami może być kilka czynników, które powodują pogorszenie wzroku. Jedną z najczęstszych przyczyn pogorszenia wzroku są błędy refrakcji: nadwzroczność, krótkowzroczność, astygmatyzm, zez. Zez i niedowidzenie występujące na jego tle są częstymi chorobami. Wczesne wykrywanie i leczenie zeza pozwala zachować, przywrócić i poprawić widzenie dzieci w wieku wczesnym i przedszkolnym. Jeśli podejrzewasz kłopoty ze wzrokiem dziecka, rodzice powinni skontaktować się z biurem okulistycznym w klinice dziecięcej lub klinice okulistycznej. Przyczyny chorób wrodzonych i nieprawidłowości narządu wzroku mogą być zmiany w środowisku zewnętrznym i wewnętrznym: różne choroby matki w czasie ciąży: grypa, inne choroby wirusowe, zaostrzenie chorób przewlekłych. We wszystkich patologiach oka najczęściej obserwuje się widzenie centralne - ostrość widzenia, w wyniku której proces badania małych obiektów jest utrudniony, postrzeganie kształtu i wielkości obiektów, zaburza się odległość postrzegania. Czytanie i pisanie w warunkach zmniejszonej ostrości wzroku jest znacznie skomplikowane. Istnieją wrodzone i nabyte formy patologii oka. Jednocześnie obserwuje się również dziedziczne choroby oczu. Gdy choroba oczu występuje od urodzenia dziecka, tworzenie się pewnego zapachu wrażeń wzrokowych jest skomplikowane, występują trudności w opanowaniu chodzenia, aktywności przedmiotowo-praktycznej, orientacji w przestrzeni. Wobec braku specjalnej pomocy korekcyjnej, opanowania marihuany, rozwój praktyczny u niewidomych dzieci jest znacznie utrudniony [15].
Gdy ślepota jest najbardziej wyraźnym naruszeniem narządu wzroku. Jednocześnie rejestrowana jest całkowita utrata wzroku z powodu głębokiego spadku ostrości widzenia centralnego 0-0,04 lub zwężenia pola widzenia do 10–15 stopni z większą ostrością. W zależności od stopnia zachowania wizji resztkowej wyróżnia się absolutną (całkowitą) i praktyczną ślepotę. Z absolutną ślepotą oba oczy całkowicie wyłączyły wrażenia wzrokowe. W praktycznej ślepocie istnieje szczątkowe widzenie, które utrzymuje percepcję światła lub kształtowane widzenie. Percepcja światła pozwala odróżnić światło od ciemności. Dzięki szczątkowej jednolitej wizji możliwe jest policzenie palców przy twarzy, postrzeganie światła, kolorów, konturów, sylwetek obiektów z bliskiej odległości. Początek szybkiego zmęczenia z powodu zmniejszonej wydajności oczu. Ślepota u dzieci jest wrodzona i nabyta. Wrodzona ślepota jest najczęściej wynikiem urazów lub chorób płodu podczas rozwoju płodowego lub dziedziczenia pewnych wad wzrokowych od rodziców. Nabyta ślepota jest wynikiem chorób narządów wzroku siatkówki, rogówki, układu naczyniowego itp., Chorób ośrodkowego układu nerwowego - zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych OUN, zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu, guzów mózgu wpływających na korę układu wzrokowego, jak również powikłań różnych chorób zakaźnych, urazowych uszkodzeń oka lub mózgu. Według A.I. Kaplan, istnieją trzy główne kliniczne formy ślepoty dziecięcej: uszkodzenie aparatu wzrokowo-nerwowego narządu wzroku, zanik nerwu wzrokowego i inne części szlaku wzrokowo-nerwowego, zwyrodnienie siatkówki i inne choroby siatkówki; uszkodzenie soczewki, wrodzona nieotwarta i operowana zaćma; uszkodzenie narządu wzroku ogólnie, wrodzone mikroglumy, jaskra, głównie w postaci wrodzonych wodniakowatości. Wrodzona atrofia nerwu wzrokowego jest obserwowana albo jako niezależna choroba w postaci dziedzicznej i rodzinnej atrofii nerwu wzrokowego, jako konsekwencja różnych wrodzonych i dziedzicznych anomalii szkieletowych, albo jako objaw dziedzicznej i rodzinnej choroby neurologicznej. Atrofię nerwu wzrokowego można również zauważyć jako współistniejący stan patologiczny (w postaci częściowej atrofii) z różnymi anomaliami rozwojowymi i chorobami [18].
Gdy zanik nerwu wzrokowego w przypadku dobrowolnych i mimowolnych ruchów oczu może być związany z uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego. Uszkodzenia aparatu wzrokowo-nerwowego narządu wzroku, prowadzące do ślepoty, przejawiają się nie tylko w wyniku różnych chorób ośrodkowego układu nerwowego, ale także w wyniku urazów, chorób zakaźnych i innych. Gdy zanik nerwu wzrokowego w lepiej widzącym oku pozostaje kształtowanym wzrokiem. Dzieci z ostrym wzrokiem centralnym 0,05-0,08 i wyższym mogą wykorzystać swój wzrok w procesie uczenia się. Jednak funkcjonalne możliwości widzenia zależą od stanu widzenia lepiej widzącego oka i innych funkcji wzrokowych, takich jak: kolor i widzenie obwodowe, a przede wszystkim ostrość widzenia centralnego [13]. Wiadomo, że w atrofii nerwu wzrokowego gorsze oko nie bierze udziału w akcie widzenia. Ślepota jest najbardziej widocznym stopniem upośledzenia wzroku, gdy wzrokowa percepcja otaczającego świata jest niemożliwa lub poważnie ograniczona z powodu głębokiej utraty ostrości widzenia lub zwężenia pola widzenia, jak również innych funkcji wzrokowych. Najważniejsze cechy ślepoty dzieci z klinicznego i tyfusowo-pedagogicznego punktu widzenia wynikają z faktu, że reprezentują one różne formy dysfunkcji różnych struktur wzrokowych, jak również przyczyny utraty wzroku, początek ślepoty. Im wcześniej nastąpi ślepota, tym większa może być trudność w rozwoju umysłowym i fizycznym dzieci. W większości przypadków z utratą wzroku pozostaje szczątkowe widzenie. Wizja resztkowa jest zdeterminowana przez całość funkcjonowania funkcji wizualnych, poziom ich zachowania, stopień stabilności i możliwość ich wykorzystania podczas orientacji. Jedną z tych funkcji jest chromatyczna wizja kolorów. Często jest nienaruszony z wizją resztkową i charakteryzuje się zdolnością oka do rozróżniania barw chromatycznych. W achromatycznej wizji cała otaczająca rzeczywistość jest postrzegana na szaro z zachowaniem różnic w jasności i nasyceniu. Wzrokowi achromatycznemu często towarzyszy światłowstręt, niska ostrość widzenia centralnego i oczopląs. Obserwuje się to zarówno u osób niewidomych z wadami wzroku, jak i u dzieci niedowidzących z pewnymi chorobami aparatu neuroaktywnego narządu wzroku. Niskie widzenie to znaczne zmniejszenie ostrości wzroku, w którym widzenie centralne na lepiej widzącym oku mieści się w zakresie 0,05-0,2 lub wyższym - 0,3 przy zastosowaniu korekcji optycznej. Osoby niedowidzące obejmują te dzieci, których ostrość widzenia może być wyższa, jeśli choroba oka postępuje. Niski wzrok jest spowodowany chorobami oczu na tle ogólnej choroby ciała. Najczęstszą przyczyną złego widzenia jest nieprawidłowość refrakcji. Najczęstszą postacią jest krótkowzroczność, następnie nadwzroczność, nadwzroczność i astygmatyzm [14]. Jedną z przyczyn słabego widzenia jest również astygmatyzm, anomalia zdolności refrakcyjnej oka, w której obserwuje się kombinację różnych typów refrakcji w jednym oku. Astygmatyzm nie zawsze jest korygowany okularami, możliwa jest pełna korekta w przypadku prostego astygmatyzmu. Czasami astygmatyzm jest bardzo trudny i nie można go naprawić za pomocą okularów, więc dzieci mają trudności z opanowaniem czytania, pisania i innych rodzajów pracy, w których konieczne jest widzenie obuoczne. Albinizm jako wrodzona anomalia charakteryzuje się brakiem pigmentu w oczach naczyń krwionośnych i tęczówki, rzęs, brwi, skóry, co często prowadzi do zmniejszenia ostrości wzroku i pojawienia się słabego wzroku. Często przyczyną niskiego widzenia jest zanik siatkówki, nerwu wzrokowego, oczopląsu i innych chorób oczu. W słabym wzroku, jak w ślepocie, wady wzroku są podzielone na postępowe i stacjonarne. Przypadki pierwotnej i wtórnej jaskry, niepełna atrofia nerwów wzrokowych są postępujące. Pigmentacyjne zwyrodnienie siatkówki, złośliwe formy krótkowzroczności, odwarstwienie siatkówki, itp. Przez stacjonarne wady rozwojowe, takie jak mikrofthalmia, albinizm, nadwzroczność, astygmatyzm o wysokim stopniu, a także nie postępujące konsekwencje chorób i operacji, uporczywe zmętnienia rogówki, zaćma, pooperacyjna afakja itp. [16].
U dzieci niedowidzących, a także niewidomych, dochodzi do naruszenia widzenia kolorów. Stopień anomalii różnicy barw nie jest taki sam i zależy od diagnozy choroby narządu wzroku. Błędy refrakcji często prowadzą do łagodnych form zaburzeń widzenia barw. Gdy obserwuje się krótkowzroczność, normalna trichromazja. Ze zmianami dna oka mogą wystąpić pewne naruszenia dyskryminacji kolorów. Choroby soczewki często nie prowadzą do zakłócenia postrzegania kolorów. Powikłanie rozróżnienia kolorów jest charakterystyczne dla dystrofii siatkówki, w której naruszenie widzenia barw zaczyna się od spadku progu wrażliwości między kolorami czerwonym i zielonym. Częściowa atrofia nerwów wzrokowych czasami prowadzi do patologii widzenia barw. Atrofii nerwów wzrokowych po pozagałkowym zapaleniu nerwów towarzyszy wyraźny spadek rozróżniania kolorów. W przypadku wrodzonej atrofii nerwu wzrokowego zmniejsza się czułość czerwieni, zieleni i błękitu [12].
Zezowanie pojawia się z powodu zmniejszenia ostrości widzenia jednego lub obu oczu z powodu upośledzenia refrakcji zdolności refrakcyjnej oka, zaburzenia przyjmowania oka do badania obiektów w różnych odległościach i zbieżności redukcji osi oka, aby zobaczyć obiekty z bliskiej odległości [13].
Tak więc słabe widzenie charakteryzuje się różnymi zaburzeniami funkcji wzrokowych, ich poziomem zachowania, stopniem nasilenia patologii i możliwością wzajemnej kompensacji. W przeciwieństwie do wizji resztkowej, słabe widzenie daje więcej możliwości wykorzystania analizatora wizualnego jako lidera w wiedzy o otaczającym świecie.
http://studwood.ru/1723703/pedagogika/psihologo_pedagogicheskaya_harakteristika_detey_narusheniyami_zreniya