Za pomocą widoku osoba zapoznaje się ze światem zewnętrznym i orientuje się w przestrzeni. Niewątpliwie inne narządy są również ważne dla normalnego życia, ale to przez oczy ludzie otrzymują 90% wszystkich informacji. Ludzkie oko ma unikalną strukturę, potrafi nie tylko rozpoznawać przedmioty, ale także odróżniać odcienie. Kolorowe patyczki i stożki są odpowiedzialne za postrzeganie kolorów. To oni przekazują informacje uzyskane ze środowiska do mózgu.
Oczy zajmują bardzo mało miejsca, ale wyróżnia je zawartość ogromnej liczby różnych struktur anatomicznych, z którymi dana osoba widzi.
Aparat wzrokowy jest prawie bezpośrednio połączony z mózgiem, podczas specjalnych badań okulistycznych widać przecięcie nerwu wzrokowego.
Oko zawiera elementy takie jak szkliste, soczewki, przednie i tylne komory. Gałka oczna wizualnie przypomina kulę i znajduje się w zagłębieniu zwanym orbitą, tworzy kości czaszki. Na zewnątrz aparat wzrokowy ma ochronę twardówki.
Twardówka zajmuje około 5/6 całej powierzchni oka, jej głównym celem jest zapobieganie uszkodzeniu narządu wzroku. Część skorupy wewnętrznej gaśnie i pozostaje w stałym kontakcie z negatywnymi czynnikami zewnętrznymi, nazywa się to rogówką. Ten element ma wiele cech, dzięki którym osoba wyraźnie odróżnia przedmioty. Obejmują one:
Ukryta część wewnętrznej powłoki nazywa się twardówką, składa się z gęstej tkanki łącznej. Pod nim znajduje się układ naczyniowy. Środkowa część obejmuje tęczówkę, ciało rzęskowe i naczyniówkę. Również w jego składzie jest źrenica, która jest mikroskopijną dziurą, która nie wchodzi do tęczówki. Każdy z elementów ma swoje funkcje niezbędne do zapewnienia płynnego działania narządu wzroku.
Wewnętrzna powłoka aparatu wzrokowego jest ważną częścią rdzenia. Składa się z wielu neuronów, pokrywających całe oko od wewnątrz. To dzięki siatkówce człowiek odróżnia przedmioty wokół siebie. Na nim jest koncentracja załamanych promieni świetlnych i powstaje wyraźny obraz.
Zakończenia nerwowe siatkówki przechodzą przez włókna światłowodowe, skąd informacje przekazywane są przez włókna do mózgu. Jest też mała żółta plamka zwana plamką żółtą. Znajduje się w centrum siatkówki i ma największą zdolność widzenia wzrokowego. Plamka jest zamieszkana przez pręty i stożki odpowiedzialne za widzenie w dzień i w nocy.
Powrót do spisu treści
Ich głównym celem jest umożliwienie osobie zobaczenia. Elementy działają jak rodzaj czarno-białych i kolorowych przetworników wizyjnych. Oba typy komórek są sklasyfikowane jako receptory światłoczułe.
Szyszki oka mają swoją nazwę dzięki kształtowi, który wizualnie przypomina stożek. Łączą centralny układ nerwowy i siatkówkę. Główną funkcją jest przekształcanie sygnałów świetlnych ze środowiska zewnętrznego w impulsy elektryczne przetwarzane przez mózg. Pręty oczu są odpowiedzialne za widzenie w nocy, zawierają również element pigmentowy - rodopsynę, a gdy padają na niego promienie światła, staje się ono odbarwione.
Fotoreceptor w wyglądzie przypomina stożek. W siatkówce koncentruje się do siedmiu milionów stożków. Jednak duża liczba nie oznacza gigantycznych parametrów. Element ma skromną długość (tylko 50 mikronów), szerokość wynosi cztery milimetry. Zawierają pigment jodopsynowy. Mniej wrażliwe niż patyki, ale bardziej wrażliwe na ruch.
Struktura receptora obejmuje:
Istnieją trzy rodzaje stożków, z których każdy zawiera unikalny rodzaj jodopsyny i dostrzega pewną część widma barw:
Współcześni naukowcy badający trójskładnikowy system percepcji wzrokowej zauważają jego niedoskonałość, ponieważ istnienie trzech rodzajów stożków nie zostało naukowo udowodnione. Ponadto nie znaleziono dzisiaj pigmentu cyanolab.
Hipoteza ta stwierdza, że tylko stożki i chloroab, które odbierają długą i środkową część spektrum kolorów, są zawarte odpowiednio w stożkach. W przypadku krótkich fal rodopsyna „odpowiada”, która jest głównym składnikiem pałeczek.
Twierdzenie to potwierdza fakt, że pacjenci, którzy nie rozróżniają niebieskiego widma (tj. Krótkie fale), cierpią z powodu problemów z widzeniem w nocy.
Receptor ten zaczyna działać, gdy nie ma wystarczającej ilości światła na zewnątrz lub wewnątrz. Wyglądem przypominają cylinder. W siatkówce koncentruje się około stu dwudziestu milionów pałeczek. Ten duży przedmiot ma skromne opcje. Wyróżnia się małą długością (około 0,06 mm) i szerokością (około 0,002 mm).
Skład pałeczek zawiera cztery główne elementy:
Receptor reaguje na najsłabsze błyski światła, ponieważ ma wysoki stopień czułości. Skład pałeczek zawiera unikalną substancję zwaną wizualną purpurą. W warunkach dobrego oświetlenia rozpada się i wrażliwie postrzega niebieskie widmo wizualne. W nocy lub wieczorem substancja jest regenerowana, a oko rozpoznaje obiekty nawet w ciemnościach.
Rhodopsin otrzymał niezwykłą nazwę ze względu na krwistoczerwony odcień, który zmienia kolor na żółty w światło, a następnie staje się całkowicie odbarwiony.
Pręty i stożki postrzegają przepływ światła i kierują go do centralnego układu nerwowego. Obie komórki są w stanie wydajnie pracować w ciągu dnia. Główna różnica polega na tym, że szyszki mają wyższą światłoczułość niż sztyfty.
Interneurony są odpowiedzialne za transmisję sygnału, kilka receptorów jest jednocześnie dołączonych do każdej komórki. Podczas łączenia wielu patyków wzrasta stopień czułości aparatu wzrokowego. W okulistyce zjawisko to nazywa się „konwergencją”. Dzięki niej człowiek może jednocześnie badać kilka pól widzenia jednocześnie i wykrywać najmniejsze wahania strumienia świetlnego.
Oba fotoreceptory są wymagane, aby oczy mogły odróżnić widzenie w dzień iw nocy, aby wykryć kolorowe obrazy. Unikalna struktura oka daje człowiekowi ogromną liczbę możliwości: zobaczyć o każdej porze dnia, dostrzec dużą powierzchnię otaczającego świata, itp.
Również ludzkie oczy mają niezwykłą zdolność - widzenie obuoczne, znacznie rozszerzając przegląd. Pręty i stożki biorą udział w postrzeganiu całego spektrum kolorów, dlatego w odróżnieniu od zwierząt ludzie wyróżniają wszystkie odcienie otaczającego świata.
Wraz z rozwojem choroby dotykającej główne receptory siatkówki obserwuje się następujące objawy:
Niektóre patologie mają specyficzne objawy, więc łatwo je zdiagnozować. Obejmują one ślepotę barw i ślepotę nocną. Aby zidentyfikować inne choroby, należy przejść dodatkowe badania lekarskie.
Jeśli podejrzewasz, że rozwój procesów patologicznych w aparacie wzrokowym pacjenta jest wysyłany do następujących badań:
Choroby wpływające na receptory siatkówki obejmują:
Każda z tych chorób wymaga natychmiastowego leczenia, aby uniknąć rozwoju poważnych dolegliwości, które mogą zaszkodzić zdrowiu i oczom.
Człowiek jest jedyną żywą istotą na Ziemi, postrzegającą otaczający nas świat we wszystkich jego jasnych kolorach. Aby zachować ten dar natury przez wiele lat, chroń oczy przed szkodliwym promieniowaniem ultrafioletowym i regularnie odwiedzaj okulistę, który może zidentyfikować patologię na wczesnym etapie i znaleźć skuteczną terapię.
Z filmu dowiesz się więcej o strukturze stożków i prętów
http://zdorovoeoko.ru/stroenie-glaza/palochki-i-kolbochki-setchatki-glaza/Siatkówka jest główną częścią wizualnego analizatora. Tutaj jest postrzeganie elektromagnetycznych fal świetlnych, ich transformacja w impulsy nerwowe i transmisja do nerwu wzrokowego. Dzień (kolor) i widzenie w nocy zapewniają specjalne receptory siatkówki. Razem tworzą tak zwaną warstwę światłoczułą. Zgodnie z ich kształtem, receptory te nazywane są stożkami i pręcikami.
Mikroskopijna struktura oka
Histologicznie 10 siatek komórkowych jest izolowanych na siatkówce. Zewnętrzna warstwa światłoczuła składa się z fotoreceptorów (prętów i stożków), które są specjalnymi formacjami komórek nabłonka nerwowego. Zawierają wizualne pigmenty, które mogą absorbować fale świetlne o określonej długości. Pałeczki i stożki są nierównomiernie rozmieszczone na siatkówce. Główna liczba stożków umieszczonych w centrum, podczas gdy pręty znajdują się na obrzeżach. Ale to nie jedyna różnica:
Pręty są wrażliwe tylko na krótkie fale, których długość nie przekracza 500 nm (niebieska część widma). Ale są aktywne nawet w rozproszonym świetle, gdy gęstość strumienia fotonu jest obniżona. Szyszki są bardziej czułe i mogą odbierać wszystkie sygnały kolorów. Ale dla ich podniecenia wymagane jest światło o znacznie większej intensywności. W ciemnościach różdżki wykonują prace wizualne. W rezultacie o zmierzchu iw nocy człowiek widzi sylwetki przedmiotów, ale nie czuje ich kolorów.
Zaburzone funkcje fotoreceptorów siatkówki mogą prowadzić do różnych patologii widzenia:
Siatkówka jest jednym z kluczowych elementów ludzkiego układu wzrokowego. Zapewnia prawidłowe formowanie obrazu otaczającego świata, który jest następnie przesyłany do mózgu, odpowiada za percepcję kolorów, widzenie peryferyjne i zmierzchowe.
Siatkówka ma strukturę wielowarstwową, a jedna z warstw składa się z określonych komórek fotoreceptorowych - stożków i pręcików. Wyróżniają się unikalną strukturą i funkcjami, które pozwalają osobie otrzymywać pełne informacje o otaczającym świecie. Jakie są stożki i pręty siatkówki, gdzie się znajdują i jaką rolę odgrywają w pracy systemu wzrokowego?
Pręty i stożki reprezentują ostatnią warstwę siatkówki powstałą podczas wewnątrzmacicznego rozwoju płodu z ektodermy. Wyrównują tył gałki ocznej i zajmują około 72% jej wewnętrznej powierzchni. Komórki receptorowe tworzące warstwę różnią się pod względem struktury i funkcji, które wykonują. Pręty i stożki są bardzo wrażliwe i rozmieszczone nierównomiernie w siatkówce.
Pierwsze są rozmieszczone w całej siatkówce, z wyjątkiem obszaru w samym centrum, a ich liczba wynosi około 130 milionów. Są one bardzo wrażliwe na światło i mogą działać w słabym świetle. Głównymi funkcjami wędek jest zapewnienie widzenia peryferyjnego i półmroku, ale nie są one w stanie dostrzec kolorów i „malować” świata tylko w odcieniach czerni i bieli.
Szyszki są około 6-7 razy mniejsze niż pręty. Są mniej wrażliwe, ale są w stanie odróżnić miliony odcieni kolorów i są odpowiedzialne za widzenie kolorów i ich ostrość. Uszkodzenie komórek fotoreceptorowych może spowodować poważne zakłócenie układu wzrokowego i pogorszenie jakości życia ludzkiego.
Krótki film o strukturze i funkcjach prętów i stożków siatkówki:
POMOC! Fotoreceptory mają swoje nazwy ze względu na specjalny wygląd - pręty mają wydłużony kształt, a stożki przypominają kolby laboratoryjne.
Długość światłoczułych elementów siatkówki wynosi 0,05-0,06 mm.
Każda z nich ma specjalną strukturę i składa się z czterech części:
Różnica polega na pigmentach zawierających różne typy fotoreceptorów. Pręciki zawierają rodopsynę lub wizualną purpurę, a szyszki zawierają jodopsynę. Ten pigment jest podzielony na dwa rodzaje - erytrolab i chloroab, które są odpowiedzialne za postrzeganie czerwonych i zielonych części widma. Substancja, która jest wrażliwa na błękitne fale, nie została jeszcze odkryta, ale ma już nazwę - cyanolab.
Pod wpływem promieni ultrafioletowych pigmenty rozpadają się w komórkach, w wyniku czego uwalniana jest energia - wystarczy jeden foton, aby uruchomić mechanizm. Jest przekształcany w sygnały elektryczne i przesyłany do komórek pośrednich, a następnie do komórek zwojowych, a stamtąd impulsów nerwowych do mózgu. Tam jest przetwarzany, abyśmy mogli wyraźnie zobaczyć obraz otaczającego nas świata.
Oprócz trójskładnikowej teorii tworzenia widzenia barwnego istnieje teoria dwuskładnikowa. Jego zwolennicy twierdzą, że pigment nie jest w stanie dostrzec błękitu, a rodopsyna spełnia tę funkcję w patykach.
Siatkówka jest wrażliwa na działanie czynników negatywnych i często jest dotknięta.
Objawy wskazujące na procesy patologiczne w warstwie światłoczułej obejmują:
Czasami powyższym objawom towarzyszy dyskomfort, skurcze i krwotoki w oczach, jak również częste objawy - drażliwość, bóle głowy, zmęczenie.
Najczęściej dysfunkcja warstwy światłoczułej jest obserwowana przy hemeralopii i ślepocie barw, ale nadal istnieje wiele chorób związanych z podobnymi patologiami:
Przyczyny tych chorób są obciążone dziedzicznością, niewłaściwym stylem życia, niezrównoważoną dietą, zmęczeniem oczu, niekorzystną ekologią i wieloma innymi. Aby zmniejszyć ryzyko ich rozwoju, należy przestrzegać prostych zasad profilaktyki i regularnie poddawać się badaniom okulistycznym.
WAŻNE! Najczęściej choroby związane z uszkodzeniem receptorów światłoczułych rozwijają się z powodu kombinacji czynników negatywnych.
Jeśli pojawią się objawy uszkodzenia fotoreceptorów, należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem i poddać kompleksowemu badaniu, które obejmuje:
Na podstawie uzyskanych wyników lekarz dokonuje diagnozy, po której przepisuje się odpowiednie leczenie. Najczęściej z porażką prętów i stożków stosuje się leczenie zachowawcze - stosowanie leków poprawiających krążenie krwi, odżywianie i zdolność regeneracyjną tkanek. W ciężkich przypadkach pacjenci wymagają leczenia laserowego lub chirurgicznego.
Wędki i stożki są ważnymi elementami systemu wizualnego, które zapewniają osobie zdolność do dobrego widzenia we wszystkich warunkach i postrzegania kolorów otaczającego świata. Uszkodzenie tych komórek może prowadzić do poważnego upośledzenia wzroku, więc potrzebują stałej ochrony przed skutkami czynników negatywnych.
http://glaza.guru/stroenie/palochki-i-kolbochki-setchatki.htmlGłówną częścią analizatora wizualnego jest siatkówka. W tym miejscu postrzeganie lekkich fal elektromagnetycznych, ich transformacja w impulsy nerwowe i dalsza transmisja do nerwu wzrokowego. Dzień (kolor) i widzenie nocne zapewniają specjalne receptory siatkówki. Razem tworzą warstwę światłoczułą. W zależności od formy, receptory te nazywane są prętami i stożkami.
Funkcje prętów i stożków
W tym artykule staraliśmy się wyjaśnić bardziej szczegółowo, gdzie są pręty i stożki i dowiedzieć się, jakie funkcje pełnią.
Histologicznie na siatkówce można wyróżnić 10 warstw komórkowych. Warstwa światłoczuła składa się ze specjalnych fotoreceptorów, które reprezentują specjalne formacje komórek nabłonka nerwowego. Zawierają unikalne pigmenty wizualne, które pochłaniają fale świetlne o określonej długości. Pręty i stożki są nierównomiernie rozmieszczone na siatkówce. Główna część stożków często znajduje się w środku. Kije z kolei zazwyczaj znajdują się na peryferiach. Dodatkowe różnice obejmują:
Pręty są wrażliwe tylko na te fale, których długość nie przekracza 500 nm. Jednak pozostają aktywne nawet wtedy, gdy strumień fotonów jest obniżony. Stożki można uznać za bardziej wrażliwe i są w stanie odbierać wszystkie sygnały kolorów. Jednak ze względu na ich podniecenie czasami może być wymagane światło o znacznie większej intensywności.
W nocy prace wizualne są wykonywane przez kije. W rezultacie osoba może wyraźnie zobaczyć zarysy obiektów, ale po prostu nie może odróżnić ich koloru. Gdy fotoreceptor jest upośledzony, mogą wystąpić następujące problemy i patologie widzenia:
Ludzie z dobrym wzrokiem mają około miliona szyszek w każdym oku. Ich długość wynosi 0,05 mm, a ich szerokość wynosi 0,004 mm. Nie są wrażliwe na przepływ promieni. Jednak wszystkie z nich jakościowo postrzegają spektrum kolorów, w tym różne odcienie.
Są również odpowiedzialni za zdolność rozpoznawania ruchomych obiektów, dzięki czemu lepiej reagują na dynamikę oświetlenia.
W stożkach są trzy główne segmenty i ciągnięcia:
Wielu już wie, że w stożkach znajduje się specjalny pigment, jodopsyna, który pozwala dostrzec całe spektrum kolorów. Według trójskładnikowej hipotezy widzenia kolorów istnieją trzy typy stożków. W każdej specyficznej formie występuje rodzaj jodopsyny, która postrzega tylko swoją część widma:
Ważne, aby wiedzieć! Do tej pory wielu naukowców zajmuje się problemami współczesnej histologii i zwraca uwagę na niższość trójskładnikowej hipotezy postrzegania kolorów. Wynika to z faktu, że nie znaleziono potwierdzenia istnienia trzech rodzajów stożków. Ponadto nie odkryli jeszcze pigmentu, który wcześniej nazywał się cyanolab.
Jeśli wierzysz w tę hipotezę, możesz zrozumieć, że wszystkie stożki siatkówki zawierają erytholab, a także chloroab. Dlatego mogą doskonale postrzegać długą i środkową część widma. W tym przypadku pigment rodopsyny, który jest zawarty w pręcikach, odbiera krótką część widma.
Na rzecz takiej teorii może sprawić, że ludzie, którzy nie są w stanie dostrzec krótkich fal widma, jednocześnie cierpią na zaburzenia widzenia w złych warunkach oświetleniowych. Taka patologia ma nazwę „nocna ślepota”.
Jeśli przyjrzymy się prętom bardziej szczegółowo, zobaczymy, że wyglądają jak wydłużone cylindry o długości około 0,06 mm. U dorosłego jest około 120 milionów tych receptorów w każdym oku. Wypełniają całą siatkówkę, koncentrując się na obrzeżach.
Pigment, który zapewnia pręciki o wystarczająco wysokiej wrażliwości na światło, nazywany jest rodopsyną lub wizualnym fioletem. W jasnym świetle taki pigment zanika i całkowicie traci swoją zdolność. W tym momencie będzie podatny tylko na krótkie fale świetlne, które tworzą niebieski obszar widma. W ciemności jej kolor i właściwości są stopniowo przywracane.
Struktura sztyftów praktycznie nie różni się od struktury stożków. Istnieją 4 główne części:
Wrażliwość takich receptorów na działanie fotonów pozwala przekształcić stymulację świetlną w podniecenie nerwowe i przekazać ją do mózgu. Proces percepcji fal świetlnych przez ludzkie oko - fotorecepcja.
Jak widać, człowiek jest jedyną żywą istotą, która może postrzegać świat w całej jego różnorodności kolorów. Niezawodna ochrona narządów wzroku przed szkodliwymi skutkami, jak również zapobieganie zaburzeniom widzenia, pomoże zachować wyjątkową zdolność na długie lata. Mamy nadzieję, że te informacje były przydatne i interesujące.
http://uglaznogo.ru/palochki-i-kolbochki.htmlPręty i stożki są światłoczułymi receptorami siatkówki, zwanymi również fotoreceptorami. Ich głównym zadaniem jest przekształcenie stymulacji światłem w nerwową. Oznacza to, że zamieniają promienie świetlne w impulsy elektryczne, które wchodzą do mózgu przez nerw wzrokowy, które po pewnym przetworzeniu stają się obrazami, które postrzegamy. Każdy typ fotoreceptora ma swoje własne zadanie. Pręty odpowiadają za percepcję światła w warunkach słabego oświetlenia (widzenie w nocy). Stożki są odpowiedzialne za ostrość wzroku, a także postrzeganie kolorów (widzenie w dzień).
Te fotoreceptory mają postać cylindra, którego długość wynosi około 0,06 mm i średnicę około 0,002 mm. Zatem taki cylinder jest rzeczywiście całkiem podobny do różdżki. Oko zdrowej osoby zawiera około 115-120 milionów pałeczek.
Ludzką gałkę oczną można podzielić na 4 strefy segmentowe:
1 - Zewnętrzna strefa segmentowa (zawiera dyski membranowe zawierające rodopsynę),
2 - Segmentowa strefa łącząca (cilium),
3 - Wewnętrzna strefa segmentowa (obejmuje mitochondria),
4 - Podstawowa strefa segmentowa (połączenie nerwowe).
Pręty są bardzo światłoczułe. Tak więc dla ich reakcji jest wystarczająca energia 1 fotonu (najmniejszej, elementarnej cząstki światła). Ten fakt jest bardzo ważny w przypadku noktowizji, która pozwala widzieć w słabym świetle.
Pałeczki nie potrafią odróżnić kolorów, głównie z powodu obecności w nich tylko jednego pigmentu - rodopsyny. Pigment rodopsyny, inaczej zwany wzrokowym fioletem, ze względu na włączone grupy białek (chromofory i opsyny) ma 2 maksymalne pochłanianie światła. To prawda, że jedna z maksimów znajduje się poza krawędzią światła widzianego przez ludzkie oko (278 nm to obszar promieniowania UV), więc prawdopodobnie powinieneś nazwać to maksymalną absorpcją fali. Ale drugie maksimum jest widoczne dla oka - istnieje przy 498 nm, znajduje się na granicy zielonego i niebieskiego spektrum kolorów.
Wiadomo, że rodopsyna obecna w pręcikach reaguje na światło znacznie wolniej niż jodopsyna zawarta w szyszkach. Dlatego pręty charakteryzują się słabą reakcją na dynamikę strumieni światła, a ponadto nie odróżniają wyraźnie ruchu przedmiotów. A ostrość widzenia nie jest ich przywilejem.
Te fotoreceptory otrzymały również swoją nazwę dzięki charakterystycznej formie, podobnej do formy kolb laboratoryjnych. Stożek ma długość około 0,05 mm, jego średnica w najwęższym punkcie wynosi około 0,001 mm, aw najszerszym miejscu wynosi 0,004. Siatkówka zdrowej osoby dorosłej zawiera około 7 milionów szyszek.
Szyszki są mniej wrażliwe na światło. Oznacza to, że w celu zainicjowania ich działania wymagany jest strumień świetlny, który jest dziesięć razy bardziej intensywny niż w przypadku wzbudzenia pracy prętów. Ale stożki przetwarzają strumienie światła znacznie intensywniej niż pręty, dlatego lepiej je postrzegają i zmieniają (na przykład lepiej rozróżniają światło, gdy obiekty poruszają się, w stosunku do oka, w dynamice). Ponadto bardziej precyzyjnie określają obraz.
Stożki ludzkiego oka zawierają również 4 strefy segmentowe:
1 - Zewnętrzna strefa segmentowa (zawiera dyski membranowe zawierające jodopsynę),
2 - Segmentowa strefa połączeń (holowanie),
3 - Wewnętrzna strefa segmentowa (obejmuje mitochondria),
4 - Złącze synaptyczne lub segment podstawowy.
Powodem wyżej opisanych właściwości szyszek jest zawartość w nich specyficznego pigmentu jodopsynowego. Obecnie wyizolowano i udowodniono dwa rodzaje tego pigmentu: erytrolab (jodopsyna, wrażliwa na czerwone widmo i długie fale L) oraz chloroab (jodopsyna, wrażliwa na zielone widmo i średnie fale M). Pigment, który jest wrażliwy na niebieskie widmo i krótkie fale S, nie został jeszcze znaleziony, chociaż nazwa za nim jest już ustalona - cyanolab.
Podział stożka według rodzajów dominacji pigmentów barwnych w nich (erytrolab, chloro-labore, cyanolab) wynika z trójskładnikowej hipotezy widzenia. Istnieje jednak inna teoria widzenia - nieliniowa dwuskładnikowa. Jego zwolennicy uważają, że wszystkie stożki zawierają erytrolab i hloro-lab w tym samym czasie, a zatem są w stanie dostrzec kolory zarówno czerwonego, jak i zielonego widma. Rola cyanolabu w tym przypadku polega na wykonaniu wyblakłych pręcików rodopsynowych. Teorię tę potwierdzają przykłady osób z ślepotą barwną, mianowicie niemożność odróżnienia niebieskiej części widma (tritanopia). Mają też trudności z widzeniem w półmroku (hemeralopia), co jest oznaką anomalnej aktywności prętów siatkówki.
Porażka prętów i stożków oka jest możliwa dzięki różnym patologiom siatkówki:
http://mgkl.ru/patient/stroenie-glaza/palochki-i-kolbochkiPręty i stożki są wrażliwymi receptorami siatkówki, które przekształcają stymulację światła w nerwowe, tj. zamieniają światło na impulsy elektryczne, które przemieszczają się przez nerw wzrokowy do mózgu. Pręty są odpowiedzialne za percepcję w warunkach słabego oświetlenia (odpowiedzialne za widzenie w nocy), stożki za ostrość wzroku i postrzeganie kolorów (widzenie w dzień). Rozważ każdy z typów fotoreceptorów oddzielnie.
Pręty mają kształt cylindra o nierównej, ale w przybliżeniu równej średnicy okręgu wzdłuż długości. Ponadto długość (równa 0,000006 m lub 0,06 mm) jest 30 razy większa niż ich średnica (0,000002 m lub 0,002 mm), dzięki czemu wydłużony cylinder jest naprawdę bardzo podobny do drążka. W oku zdrowej osoby jest około 115-120 milionów pałeczek.
Drążek ludzkiego oka składa się z 4 segmentów:
1 - Segment zewnętrzny (zawiera dyski membranowe),
2 - Segment wiążący (cilium),
3 - Segment wewnętrzny (zawiera mitochondria),
4 - Segment bazowy (połączenie nerwowe)
Pręty są bardzo wrażliwe na światło. Wystarczająca energia jednego fotonu (najmniejsza, elementarna cząstka światła) do reakcji prętów. Fakt ten pomaga w tak zwanym widzenie w nocy, pozwalając zobaczyć o zmierzchu.
Pałeczki nie są w stanie odróżnić kolorów, przede wszystkim z powodu obecności tylko jednego pigmentu rodopsyny w pałeczkach. Rodopsyna, inaczej nazywana jest wizualną purpurą, ze względu na zawarte dwie grupy białek (chromofor i opsyna) ma dwa maksima absorpcji światła, chociaż biorąc pod uwagę, że jedna z tych maksimów znajduje się poza światłem widzialnym ludzkiego oka (278 nm to obszar ultrafioletu, niewidoczne dla oka), warto nazwać je maksimami absorpcji fal. Jednak drugie maksimum absorpcji jest nadal widoczne dla oka - znajduje się przy 498 nm, które jest jakby na granicy między zielonym widmem kolorów a niebieskim.
Wiadomo, że rodopsyna zawarta w pręcikach reaguje na światło wolniej niż jodopsyna w stożkach. Dlatego pręty reagują słabiej na dynamikę strumienia światła i słabo odróżniają obiekty w ruchu. Z tego samego powodu ostrość widzenia nie jest również specjalnością prętów.
Szyszki otrzymały tę nazwę ze względu na swój kształt, podobny do kolb laboratoryjnych. Długość stożka wynosi 0,00005 metra lub 0,05 mm. Jego średnica w najwęższym punkcie wynosi około 0,000001 metra lub 0,001 mm i 0,004 mm w najszerszym miejscu. Na siatkówce zdrowej osoby dorosłej około 7 milionów szyszek.
Stożki są mniej wrażliwe na światło, innymi słowy, aby je pobudzić, strumień świetlny jest wymagany dziesięć razy bardziej intensywny niż wzbudzanie prętów. Jednak stożki mogą przetwarzać światło bardziej intensywnie niż pręty, dlatego lepiej dostrzegają zmiany strumienia świetlnego (na przykład, odróżniają światło bardziej dynamicznie, gdy obiekty poruszają się względem oka), a także określają wyraźniejszy obraz.
Stożek ludzkiego oka składa się z 4 segmentów:
1 - Segment zewnętrzny (zawiera dyski membranowe jodopsynowe),
2 - Segment wiążący (talia),
3 - Segment wewnętrzny (zawiera mitochondria),
4 - Obszar połączenia synaptycznego (segment podstawowy).
Powodem powyższych właściwości stożków jest zawartość biologicznego pigmentu jodopsyny. W czasie pisania tego tekstu znaleziono dwa rodzaje jodopsyny (izolowane i sprawdzone): erytrolab (pigment wrażliwy na czerwoną część widma, na długie fale L), chloro-labore (pigment wrażliwy na zieloną część widma, na średnie fale M). Do tej pory pigment, który jest wrażliwy na niebieską część widma, na krótkie fale S, nie został znaleziony, chociaż został już przypisany do nazwy cyanolab.
Oddzielenie stożków na 3 typy (ze względu na dominację w nich pigmentów barwnych: erytrolab, chloro-labore, cyanolaba) nazywa się hipotezą trójskładnikową. Istnieje jednak również nieliniowa dwuskładnikowa teoria widzenia, której zwolennicy uważają, że każdy stożek zawiera jednocześnie erytrolab i chlororub, a zatem jest w stanie dostrzec kolory czerwonego i zielonego widma. W tym przypadku rola cyanolabu powoduje wyblakłe rodopsyny z patyczków. Teorię tę potwierdza również fakt, że osoby z ślepotą barwną, a mianowicie ślepota w niebieskiej części widma (tritanopia), również mają trudności ze wzrokiem zmierzchowym (ślepota nocna), co jest oznaką nieprawidłowej pracy prętów siatkówki.
http://proglaza.ru/stroenieglaza/palochki-kolbochki-setchatki-glaza.htmlSzyszki i sztyfty należą do aparatu receptora gałki ocznej. Są odpowiedzialni za transmisję energii świetlnej poprzez przekształcenie jej w impuls nerwowy. Ten ostatni przechodzi przez włókna nerwu wzrokowego w strukturach centralnych mózgu. Wędki zapewniają widzenie w warunkach słabego oświetlenia, są w stanie dostrzec tylko światło i ciemność, czyli czarno-biały obraz. Szyszki są w stanie dostrzec różne kolory, są także wskaźnikiem ostrości widzenia. Każdy fotoreceptor ma strukturę, która umożliwia mu wykonywanie funkcji.
Pręty mają kształt cylindra i dlatego mają swoją nazwę. Są one podzielone na cztery segmenty:
Energia jednego fotonu jest wystarczająca, aby doprowadzić do wzbudzenia patyka. Jest to postrzegane przez człowieka jako światło, które pozwala mu widzieć nawet w warunkach bardzo słabego oświetlenia.
Pałeczki mają specjalny pigment (rodopsynę), który pochłania fale świetlne w obszarze dwóch zakresów.
Szyszki przypominają wyglądem kolby, dlatego mają swoje własne imię. Zawierają cztery segmenty. Wewnątrz stożków znajduje się inny pigment (jodopsyna), który zapewnia postrzeganie czerwieni i zieleni. Pigment odpowiedzialny za rozpoznawanie niebieskiego koloru nie został jeszcze ustalony.
Główną funkcją są stożki i pręty, czyli odbieranie fal świetlnych i przekształcanie ich w obraz wizualny (fotoreceptor). Każdy receptor ma swoje własne cechy. Na przykład, kije są potrzebne, aby zobaczyć o zmierzchu. Jeśli z jakiegoś powodu przestają pełnić swoją funkcję, osoba nie może widzieć w warunkach słabego oświetlenia. Stożki są również odpowiedzialne za wyraźne widzenie kolorów w normalnym oświetleniu.
W inny sposób możemy powiedzieć, że kije należą do systemu postrzegania światła, a stożki do systemu postrzegania kolorów. To jest podstawa diagnostyki różnicowej.
W przypadku chorób obejmujących uszkodzenia pręcików i stożków występują następujące objawy:
Niektóre choroby mają bardzo specyficzne objawy, które mogą łatwo zdiagnozować patologię. Dotyczy to hemeralopii lub ślepoty barw. Inne objawy mogą występować w różnych patologiach, w związku z czym konieczne jest przeprowadzenie dodatkowego badania diagnostycznego.
Aby zdiagnozować choroby, w których występuje uszkodzenie pręcików lub stożków, należy wykonać następujące badania:
Warto jeszcze raz przypomnieć, że fotoreceptory są odpowiedzialne za postrzeganie kolorów i postrzeganie światła. Dzięki pracy człowieka można dostrzec obiekt, którego obraz powstaje w analizatorze wizualnym. W przypadku patologii siatkówki, w których znajdują się stożki i pręty, funkcja fotoreceptorów jest osłabiona, co prowadzi do osłabienia funkcji wzrokowych jako całości.
Patologie wpływające na fotoreceptor gałki ocznej obejmują:
Fotoreceptory to specjalne neurony, które reagują na impulsy światła. Fotoreceptory znajdują się w ziarnistej warstwie siatkówki. Są skoncentrowane w formie sześciokątów (sześciokątów). Fotoreceptory siatkówki obejmują trzy rodzaje stożków, odpowiedzialnych za percepcję światła i jeden rodzaj prętów, zapewniających widzenie o zmierzchu. Średnio w siatkówce znajduje się około 120 milionów prętów i 7 milionów szyszek.
Procesy peryferyjne o warunkowo cylindrycznym kształcie. Długość sztyftów wynosi 0,06 mm, ich średnica wynosi 0,002 mm. W składzie pałeczek jest rodopsyna pigmentowa, zanikająca pod wpływem światła. Kij może wykryć wejście kilku fotonów światła.
Struktura pałeczek zawiera
Pałeczki są w stanie synchronizować się i składać w grupy, aby wykonać wspólne zadanie. Dzięki wizji peryferyjnej ludzie łapią szybkie ruchy i dostrzegają to, co dzieje się poza kątem widzenia.
Laski robocze zależą od światła. O zmierzchu kije, gdy jest mało fotonów świetlnych, tylko kije pełnią funkcję wizualną. W jasnym świetle pręty mogą odbierać fale niebieskiej części widma, pomagając stożkom. Ponieważ stożki nie działają o zmierzchu, ludzkie oko odbiera informacje tylko z prętów, co wyjaśnia monochromatyczność percepcji w ciemności.
Procesy peryferyjne o warunkowo stożkowym kształcie. Ten typ komórki przekształca sygnały świetlne w impulsy nerwowe. Stożki zawierają jodopsynę pigmentową, która składa się z chloro-labu, który reaguje na żółto-zieloną część widma i erytrolab, który reaguje na żółto-czerwoną część widma.
Szyszki są mniejsze niż pręty - ich długość
0 mikronów i średnica - 2-4 mikrony. Stożki postrzegają światło o kilka rzędów wielkości mniej niż patyki, ale lepiej reagują na szybkie ruchy.
Struktura stożków obejmuje
Szyszki dzielą się na trzy typy w zależności od wrażliwości na fale świetlne o różnej długości.
http://opervisus.ru/palochki-kolbochki.htmDzień dobry, przyjaciele! Każdy z was zapewne przynajmniej raz pomyślał o strukturze działu, z którym widzimy. Oczy są najbardziej złożonym organem zmysłów, składającym się z różnych skorup, komórek i warstw połączonych ze sobą.
Główną częścią działu odpowiedzialnego za widzenie jest muszla do oczu. Zachodzą w nim różne procesy związane z falami elektromagnetycznymi, które przekształcają się w impulsy nerwowe docierające przez komórki do nerwu wzrokowego, gdzie zlokalizowana jest cała czułość.
Na cienkiej warstwie, która łączy się z ciałem szklistym naczyń, znajdują się specjalne komórki - patyczki i stożki siatkówki. Odgrywają rolę fotoreceptorów oka, których funkcje są bardzo zróżnicowane. Chodzi o te funkcje, które zostaną omówione w artykule.
Receptory siatkówki są prętami i stożkami, z których osoba o zdrowym wzroku ma ogromne ilości w oku. Są one nierównomiernie rozmieszczone w siatkówce, mają małe rozmiary i są ponad 7 milionów.
Procesy peryferyjne w postaci pałeczek zapewniają osobie możliwość poruszania się w ciemności, w wyniku czego są odpowiedzialni tylko za zdolność widzenia różnych obiektów w czerni i bieli. Z tego powodu przy zerowym świetle osoba może widzieć tylko sylwetki i rozmyte ciemne obrazy.
Znaczenie stożków polega na zapewnieniu dokładnego widzenia i rozpoznawania kolorów. Promienie świetlne, które dostają się do oka, są przekształcane w podniecenie nerwowe za pomocą impulsów. Nie są jednak tak wrażliwe na światło jak patyki. Wynika to z faktu, że komórki stożków i prętów mają inną klasyfikację.
Pręty są wrażliwe tylko na fale o długości zaledwie 500 nm, ale jednocześnie kontynuują swoją pracę nawet w warunkach rozproszonych promieni świetlnych.
Z drugiej strony stożki są bardziej wrażliwe na sygnały barwne, ale do ich stabilnej pracy wymagane jest bardziej stabilne napięcie.
Charakterystyczną cechą szyszek jest obecność pigmentu jodopsynowego, który dzieli się na chloro-lab i erytrolab. Pierwszy obejmuje głównie widmo żółto-zielone, a drugi żółto-czerwony. Zasadniczo są w stanie uchwycić prawie całą przestrzeń widma.
Ponadto stożki mają inną zdolność, która jest odpowiedzialna za identyfikację obiektów w ruchu, z powodu najlepszej zdolności adaptacji do dynamiki cząstek lekkich. Mają trzy główne obszary:
Istnieją również trzy typy komórek fotoreceptorowych - typu L, typu M i typu S. Każdy z nich odpowiada za pewne kolory: L - za czerwony i żółty, M - za zielono-żółty, a S kontroluje niebieski kolor.
Te komórki fotoreceptorów rozprzestrzeniają się w ogromnym układzie siatkówki, ich liczba waha się od 115 do 120 milionów. Komórki te mają kształt cylindrów, dlatego zostały nazwane warunkowo. Ich długość jest mała, około 30 razy większa od średnicy.
Najbardziej znaczącą różnicą od innych komórek jest to, że zawierają rodopsynę - wizualny pigment należący do grupy chromoprotein, który pomaga osiągnąć największą wrażliwość oka na światło. Wyróżnia się czerwonym odcieniem, który odkryto podczas różnych analiz i badań. Rodopsyna jest podzielona na bezbarwne białko i żółty pigment.
Najważniejsze jest to, że reaguje na lekkie cząstki z rozkładem i podrażnieniem nerwu wzrokowego. W ciągu dnia czułość przenosi się do strefy niebieskiej, a nocą wizualne fioletowe przemienia się przez pół godziny, co nie jest w stanie odróżnić kolorów, ale doskonale oddaje małe błyski światła z energią jednego fotonu.
Zanim wszystko zostanie całkowicie odbudowane, ciało dostosowuje się do słabego światła i zaczyna widzieć wyraźniej, podczas gdy ten proces jest uważany za najlepszy dla oka. Struktura kijów składa się z czterech elementów:
To ważne! Pręty są zbyt wrażliwe na światło i potrzebny jest tylko jeden foton, aby reakcja mogła nastąpić. Dzięki najmniejszym elementarnym cząstkom światła człowiek jest w stanie dobrze widzieć nawet o zmierzchu!
Film pokazuje konwencjonalny semantyczny obraz siatkówki. Składa się wyłącznie z fotoreceptorów i kilku warstw komórek nerwowych. Organ ten zawiera około 7 milionów szyszek i 130 milionów prętów.
Są one rozmieszczone nierównomiernie, zachodzą w nich złożone procesy fotochemiczne, a także podniecenie światłem samego dna, dzięki czemu człowiek ma doskonałą okazję do zobaczenia. Jeśli jesteś zainteresowany większą strukturą, polecam obejrzenie filmu do końca.
Podsumowując, chciałbym zauważyć, że nasza wizja jest zbiorem najmniejszych elementów, z których każdy jest ważny i ma własną wartość. W tym artykule opisałem wyspecjalizowane komórki oka, których zdjęcia można oglądać w Internecie, aby lepiej zrozumieć, jak działa układ narządów. Jednocześnie, jeśli masz jakiekolwiek pytania - pamiętaj, aby zostawić je w komentarzach. Bądź zdrowy! Z poważaniem, Olga Morozova!
http://dvaglaza.ru/otslojka-setchatki/chto-takoe-i-kakoe-znachenie-imeyut-palochki-i-kolbochki-glaza.htmlCzapki - (angielski stożek - stożek) to jeden z typów eksteroreceptorów (fotoreceptorów) procesów obwodowych fotoczułych komórek nerwowych siatkówki. Nazywane stożkami ze względu na kształt podobny do stożkowej kolby laboratoryjnej.
Stożki to grupa receptorów składająca się z różnych typów wyspecjalizowanych komórek nerwowych, które postrzegają i przekształcają bodźce świetlne w podniecenie nerwowe w sygnały bioelektryczne, przechodzące do części wzrokowych mózgu.
Szyszki są wrażliwe na światło w szerokim zakresie. O zmierzchu, kiedy oświetlenie jest niewystarczające do działania szyszek, tylko pałeczki działają dla osoby. W nocy stajemy się „ślepymi kolorami” - świat postrzegany jest jako monochromatyczny.
Receptory nadwrażliwości na światło są związane z obecnością w nich określonego pigmentu - jodopsyny; z przejściem cis-trans retinalu i innych mechanizmów. Z kolei jodopsyna składa się z kilku pigmentów wizualnych. Do tej pory dwa pigmenty są dobrze znane i badane: chloro-labore (wrażliwy na żółto-zielony obszar widma) i erytrolab (wrażliwy na żółto-czerwoną część widma).
W siatkówce dorosły ma około 6 milionów [1] stożków. Ich rozmiary są bardzo małe: długość około 50 mikronów, średnica - od 1 do 4 mikronów. Stożki są około 100 razy mniej wrażliwe na światło niż pałeczki (inny typ komórek siatkówki), ale są one znacznie bardziej wrażliwe na szybkie ruchy.
Siatkówka jest złożoną, warstwową strukturą z kilkoma warstwami neuronów połączonych synapsami. Neurony samotne, które są bezpośrednio światłoczułe, to komórki szyszek i fotoreceptorów pałeczek.
Szyszki u różnych gatunków zwierząt mają inną strukturę, u poszczególnych gatunków można znaleźć inną strukturę szyszek.
Struktura stożków (siatkówka)
Szyszki i pręty mają podobną budowę i składają się z czterech sekcji.
Zewnętrzny segment stożka jest wypełniony pół-dyskami membranowymi utworzonymi przez błonę plazmową, oddzielonymi od niego. Są fałdami błony plazmatycznej. W stożkach półdyski membranowe są znacznie mniejsze niż dyski w sztyfcie, a ich liczba wynosi około kilkuset.
W obszarze łącznika (zwężenie) segment zewnętrzny jest prawie całkowicie oddzielony od segmentu wewnętrznego przez przyklejenie zewnętrznej błony. Połączenie między dwoma segmentami odbywa się przez cytoplazmę i parę rzęsek, przemieszczając się z jednego segmentu do drugiego. Rzęski zawierają tylko 9 obwodowych dubletów mikrotubul: nie ma pary centralnych mikrotubul charakterystycznych dla rzęsek.
Wewnętrzny segment jest obszarem aktywnego metabolizmu. Jest wypełniona mitochondriami, które dostarczają energii dla procesów widzenia, a także polirybosomów, które syntetyzują białka uczestniczące w tworzeniu dysków błonowych i pigmentu wzrokowego. W tym samym obszarze znajduje się rdzeń.
W regionie synaptycznym komórka tworzy synapsy z komórkami dwubiegunowymi.
Rozproszone komórki dwubiegunowe mogą tworzyć synapsy z wieloma prętami. Zjawisko to nazywamy zbieżnością synaptyczną.
Monosynaptyczne komórki dwubiegunowe wiążą jeden stożek z jedną komórką zwojową, co zapewnia większą ostrość widzenia w porównaniu z pręcikami.
Poziome i amakrylowe komórki wiążą ze sobą wiele prętów i stożków. Dzięki tym komórkom informacja wizualna podlega pewnym procesom, nawet zanim opuści siatkówkę; w szczególności te komórki biorą udział w hamowaniu bocznym. [2], [3]
Szyszki w siatkówce ptaków, płazów i innych kręgowców różnią się strukturą od szyszek znajdujących się w siatkówce naczelnych.
W szczególności kropelki oleju występują w strukturze szyszek ptaków, ryb i żółwi. Ponadto w ich siatkówkach wyróżniono „zwykłe” stożki i tzw. „Podwójne” stożki.
Krzywe widm absorpcji pigmentów zawartych w szyszkach i prętach ludzkiej siatkówki. Widma krótkich (S), średnich (M) i długich fal (L) pigmentów oraz widmo pigmentu sztyftu przy słabym (zmierzchowym) oświetleniu (R). Uwaga: oś długości fali na tym wykresie jest nieliniowa.
Krzywe czułości widmowej stożkowych odbiorników normalnego trichromianu, określone metodą kolorymetryczną (A), i widma absorpcji zmierzone w zewnętrznych segmentach pojedynczego stożka makaka (B). (Po.Marks i in., 1964). Krzywe bryłowe na A reprezentują wynik obliczenia krzywych czułości widmowej z krzywych addycyjnych normalnego trichromianu (Bongard, Smirnov, 1955); koła - wyniki eksperymentów z dichromianami [4].
Według zwolenników trójskładnikowej teorii widzenia, po znalezieniu trzech pików absorpcji w obszarze widzialnym przez tkanki siatkówki, powinno to wynikać z obecności trzech typów pigmentów wzrokowych i uważają oni, że powinny być trzy typy stożków wrażliwych na różne długości fal światła (kolory). Obecność stożków typu S wrażliwych na niebiesko (S z angielskiego. Krótkie - widmo krótkofalowe), Typ M - na zielono (M z angielskiego. Średnio - średnie fale) i typu L - czerwone (L z angielskiego. Długa - długa fala) ) części widma. Jednocześnie zakłada się, że każdy typ stożka zawiera tylko jeden z trzech pigmentów. [5] Do tej pory te założenia nie zostały jeszcze potwierdzone.
Obecnie wiadomo, że światłoczuły pigment jodopsyna znajdujący się w stożkach oka zawiera pigmenty, takie jak chloroab (maksymalnie około 540 nm) i erytrolab (maksymalnie około 570 nm); pierwszy z nich pochłania promienie odpowiadające żółto-zielonej i drugiej żółto-czerwonej części widma. Ich maksimum absorpcji znajduje się w pobliżu. Nie odpowiada to zwykłym „podstawowym” kolorom i nie jest zgodny z zasadami modelu trójskładnikowego.
Trzeci, hipotetyczny pigment, który jest wrażliwy na fioletowo-niebieski obszar widma, wcześniej nazywany cyanolabem, również nie został znaleziony i nie był dotychczas badany.
Ponadto nie było możliwe znalezienie żadnej różnicy między stożkami w siatkówce oka i nie było możliwe udowodnienie obecności tylko jednego rodzaju pigmentu w każdym stożku. Ponadto uznano, że pigment może jednocześnie zawierać pigmenty chloroab i erytrolab. [6]
Według innego modelu (nieliniowa dwuskładnikowa teoria widzenia S. Remenko) trzeci pigment „hipotetyczny” nie jest potrzebny, odbiornik niebieskiej części widma jest patykiem. Wyjaśnia to fakt, że gdy jasność oświetlenia jest wystarczająca do rozróżnienia kolorów, maksymalna wrażliwość widmowa drążka (z powodu zaniku zawartej w nim rodopsyny) przesuwa się z zielonego obszaru widma na niebieski. Zgodnie z tą teorią stożek powinien zawierać tylko dwa pigmenty z sąsiadującymi maksimami czułości: chloro-lab (wrażliwy na żółto-zielony obszar widma) i erytrolab (wrażliwy na żółto-czerwoną część widma). Te dwa pigmenty od dawna zostały znalezione i dokładnie zbadane. Jednocześnie stożek jest nieliniowym czujnikiem zależności, wydającym nie tylko informacje o stosunku czerwieni i zieleni, ale także podkreślający poziom żółtego w tej mieszaninie.
Dowodem na to, że odbiornik niebieskiej części widma w oku jest różdżką może być również fakt, że przy anomaliach kolorystycznych trzeciego typu (tritanopia) ludzkie oko nie tylko nie postrzega niebieskiej części widma, ale nie rozróżnia obiektów w półmroku (ślepota), A to wskazuje dokładnie na brak normalnych drążków roboczych. Zwolennicy trójskładnikowych teorii wyjaśniają, dlaczego zawsze przestają działać w tym samym czasie, w którym niebieski odbiornik przestaje działać, a kije nadal nie działają (dlaczego zawsze, w tym samym czasie, gdy niebieski odbiornik przestaje działać, kije przestają działać również). [7]
Ponadto potwierdzeniem tego mechanizmu jest znany od dawna efekt Purkinjego, którego istota polega na tym, że o zmierzchu, gdy iluminacja maleje, czerwone kolory stają się czarne, a białe wydają się niebieskawe. R. F. Feynman pisze: „Dzieje się tak, ponieważ pręty widzą niebieską krawędź widma lepiej niż stożki, ale stożki widzą na przykład ciemnoczerwony kolor, podczas gdy pręty nie mogą tego absolutnie zobaczyć”. [8]
Do tej pory dojść do konsensusu co do zasady postrzegania kolorów za pomocą oka i nie powiodło się.
W nocy, gdy strumień fotonów jest niewystarczający do normalnego działania oka, widzenie jest zapewniane głównie przez pręty, więc w nocy osoba nie może odróżnić kolorów.
http://ru.science.wikia.com/wiki/%D0%9A%D0%BE%D0%BB%D0%B1%D0%BE%D1%87% D0% BA% D0% B8 _ (% D1 81% D0% B5% D1% 82% D1% 87% D0% B0% D1% 82% D0% B0% B0% D0% B3% D0% BB% D0% B0% D0% B7% D0% B0