Tydzień temu zauważyłem, że dziecko (4,5 miesiąca) miało różne powieki: różnią się liczbą fałd, grubości. Nie martwiłbym się, gdybym był pewien, że to było od samego początku. Ale często robię zdjęcia dziecku, a na zdjęciach sprzed ponad tygodnia powieki były zawsze całkowicie symetryczne we wszystkich pozycjach, ale teraz nie są. Jedyne, co naprawdę różniło się niemal natychmiast po urodzeniu, to rzęsy: na prawym oku zginają się ku górze, na lewym są proste.
Okulista i neurolog byli dosłownie dwa dni przed pojawieniem się asymetrii - nie mieli żadnych skarg, a ja nie miałem żadnych pytań. Czy musimy ponownie odwiedzić tych specjalistów, czy nie martwić się i po prostu oglądać na razie?
http://forum.vseoglazah.ru/showthread.php?t=6361Z natury ludzka twarz jest asymetryczna.
Naturalna asymetria jest prawie niezauważalna i nie powoduje niedogodności dla osoby.
Szczególnie często obserwuje się różnice między prawym i lewym okiem.
Obawa powinna powstać, gdy asymetria powstaje nieoczekiwanie lub różnice są dość wyraźne.
Rozważ najczęstsze patologie, które ten objaw może wskazywać.
Należą do nich jęczmień i zapalenie spojówek. W tym przypadku choroba może dotknąć błonę śluzową oka, tkanki powiek lub mieszków włosowych rzęs.
Tkanki otaczające obolałe oko puchną i nie pozwalają na całkowite otwarcie. Jeśli u pacjenta wystąpi zapalenie wewnętrzne, wyraźna różnica między oczami wskaże problem.
Choroba ta może wystąpić w wyniku banalnej hipotermii lub zakażenia korzenia zęba.
Patologia wpływa na nerwy twarzy, w wyniku czego występuje wyraźna asymetria oka.
Zmiana cięcia oczu jest charakterystycznym objawem krążenia mózgowego.
Dodatkowymi objawami problemów z mózgiem są nieprawidłowości w przyjmowaniu pokarmu i problemy z pamięcią.
Oko może się kurczyć w wyniku różnych urazów i krwiaków.
Naruszenie zasad noszenia soczewek kontaktowych, kontakt z błoną śluzową obcego obiektu lub pocieranie powiek może wpłynąć na wielkość oka.
Najczęściej zmiany wielkości oczu pojawiają się w wyniku obrzęku alergicznego.
W niektórych przypadkach obrzęk może być tak wyraźny, że pacjent ledwo otwiera oczy.
Ponadto różnice w wielkości oczu mogą wskazywać na wiele chorób wewnętrznych, począwszy od problemów z nerkami, a skończywszy na nowotworach nowotworowych.
Przyczyny asymetrii oka u dzieci nie różnią się od przyczyn patologii u osoby dorosłej. Najczęstsze z nich to:
Konieczne jest skontaktowanie się z pediatrą w następujących przypadkach:
Tylko pediatra może określić dokładną przyczynę i dokonać prawidłowej diagnozy. Jednak według dr Komarovsky'ego można przytoczyć najczęstsze przyczyny różnej wielkości oczu.
Opuchlizna po porodzie może długo pozostać w dziecku.
Głównym objawem tego stanu jest zmniejszenie wielkości oczu.
Po pewnym czasie problem znika sam i nie wymaga żadnej interwencji z zewnątrz.
Jeśli asymetria oczu była obserwowana u rodziców dziecka, jego babć, dziadków lub innych bliskich krewnych, to najprawdopodobniej różnica między oczami w tym przypadku jest normą.
Problem może pojawić się podczas porodu i w życiu płodowym.
Mogą to być urazy mięśni lub mózgu.
Oprócz różnicy między oczami noworodka, będą obserwowane inne objawy, od częstych zwężeń do paraliżu.
Gdy różnica w wielkości oczu u noworodków, dziecko powinno być pokazane pediatrze i poddane kompleksowemu badaniu. Ważne jest, aby przejść pełną morfologię krwi i ultrasonografię mózgu.
Leczenie tego problemu całkowicie zależy od pierwotnej przyczyny patologii.
Zatem infekcje oczu wymagają konsultacji z okulistą, a problem pojawiający się na tle udaru wymaga leczenia neuropatologa.
Po uzyskaniu ogólnych informacji o pierwotnej przyczynie na podstawie badania lekarz prowadzący powinien skierować pacjenta do konkretnego specjalisty, na przykład chirurga, nefrologa lub okulisty.
Z tego filmu dowiesz się, co oznaczają oczy o różnych rozmiarach:
Zwykle niewielka różnica między oczami osoby jest normą, ale w niektórych przypadkach może mówić o poważnej patologii.
Jeśli asymetria powoduje obawy lub towarzyszą jej dodatkowe objawy, należy udać się do specjalisty i zbadać.
http://zrenie1.com/bolezni/simptomy/odin-glaz-bolshe-drugogo.html
Asymetria tkwi nie tylko w ludzkim ciele, ale także w twarzy. Łatwo się tego upewnić, wystarczy przeciąć zdjęcie na pół i przeprowadzić analizę porównawczą, otrzymasz dwie różne ramki. Z powodu tej funkcji ludzie często czują, że ich oczy różnią się rozmiarem. Ten problem można łatwo rozwiązać za pomocą kompetentnego makijażu. Jednak asymetria uroczych cech zmienia się w ból głowy, jeśli jest objawem choroby. Problem często napotykają rodzice niemowląt, co staje się powodem do niepokoju. Aby nie wpadać w panikę, warto wiedzieć, dlaczego dziecko ma jedno oko mniej niż drugie i którzy specjaliści pomogą w radzeniu sobie z patologią.
Niemal wszystkie dzieci rodzą się z nieregularnym kształtem czaszki, w procesie rozwoju i wzrostu kości na miejscu, a głowa nabiera standardowego kształtu. Sytuacja wygląda inaczej przy wyraźnej asymetrii, ortopeda, który przeprowadza badanie dziecka w pierwszych minutach życia, powinien początkowo określić przyczynę wady.
Istnieje kilka powodów, dla których noworodek ma jedno oko więcej niż drugie.
Po narodzinach noworodka przez kilka dni obrzęk utrzymuje się, którego głównym objawem jest zmniejszenie wielkości wizjera. Po pewnym czasie problem znika i nie wymaga interwencji medycznej.
Jeśli ojciec lub matka dziecka (lub nawet odległych krewnych) cierpi na asymetrię, wówczas ryzyko dziedziczenia patologii jest wysokie.
W procesie narodzin nowego życia mięśnie twarzy lub mózg są często uszkodzone. W tym przypadku oprócz asymetrii oka obserwuje się objawy, takie jak częste zwracanie lub nawet paraliż.
Najczęstszymi przyczynami urazów porodowych są nieudolne działania położników lub wąska miednica porodu.
Problem pojawia się w procesie porodu lub rozwija się w łonie matki. Łatwo zauważyć patologię: ciało dziecka jest zgięte w jedną stronę. Choroba powoduje zanik mięśni twarzy i szyjki macicy, występuje dwa do trzech tygodni po narodzinach okruchów. Najczęściej choroba dotyka prawego oka.
Patologia pojawia się w procesie przepuszczania dziecka przez kanał rodny, w miejscu tkanki mięśniowej powstaje blizna, która utrzymuje głowę w określonej pozycji.
Najważniejsze jest, aby rozpocząć terapię na czas, w przeciwnym razie zakrzywione mięśnie ustąpią w tym stanie, problematyczne będzie skorygowanie niedoboru.
Choroba charakteryzuje się obciążeniem jednej powieki, więc dotknięte oko wygląda wizualnie mniej zdrowo. Ptosis jest wrodzona lub nabyta. Często objawy choroby notowane są zaledwie kilka dni po pojawieniu się okruchów na świecie.
Jednocześnie fałd górnej powieki jest wygładzony na obolałym oku i wizualnie wygląda trochę wyżej w stosunku do zdrowego. Ptosis prowokuje rozwój poważnych chorób, po pewnym czasie powieka może całkowicie zamknąć oko, co prowadzi do upośledzenia rozwoju funkcji wzrokowych i astygmatyzmu.
Dowiesz się więcej o ptosis, oglądając film.
Różne rozmiary oczu u dzieci najczęściej wskazują na poważne problemy zdrowotne. Jeśli dziecko ma jedno oko więcej niż drugie, możliwe przyczyny odrzucenia to:
Konieczna jest wizyta u pediatry w następujących sytuacjach:
Tylko kompleksowa ankieta będzie w stanie odpowiedzieć na pytanie, co spowodowało początek patologii.
Powrót do spisu treści
Istnieje kilka procedur, które skutecznie zwalczają wadę:
Jeśli ptoza jest przyczyną asymetrii, lekarze stosują następujące metody pozbywania się patologii:
Oczy różnej wielkości u niemowlęcia są objawem nieprawidłowego rozwoju lub oznaką choroby. Aby zdiagnozować problem na czas, regularnie odwiedzaj lekarzy.
Niemowlę powinno być badane przez okulistę co trzy miesiące pierwszego roku życia. Jeśli wada objawi się natychmiast po urodzeniu dziecka, natychmiast zwróć się o pomoc do specjalistów.
Jeśli przyczyną różnej wielkości oka była choroba okulistyczna, wówczas nie można obejść się bez wizyt u odpowiedniego specjalisty. „Korzeń zła” w zaburzeniach neurologicznych lub chorobie spowodowanej przez wirusa? Wymagany do odwiedzenia neurologa, chorób zakaźnych. Asymetria wywołuje udar, onkologię lub traumę. W takich przypadkach umów się na wizytę u traumatologa lub onkologa.
Jeśli problem zostanie zauważony u noworodka, jest on badany przez pediatrę, który następnie zaleca konsultację ze specjalistą o wąskim zakresie uwagi.
Pamiętaj, że drobne różnice w wielkości oczu - to norma, ale jeśli asymetria przeszkadza lub powoduje dyskomfort, powinieneś skonsultować się z lekarzem.
Powrót do spisu treści
Od dawna zauważono i udowodniono w badaniach, że ciało ludzkie, podobnie jak jego twarz, nie jest symetryczne. Takie zjawisko jest uważane za całkowicie normalne, jeśli różnica między organami prawej połowy i lewej pozostaje w normalnym zakresie, nie jest uderzająca i nie wpływa na funkcje organizmu. Ale czasami rodzice zauważają, że dziecko ma jedno oko więcej niż drugie. W tym przypadku inna część oczu niemowlęcia staje się bardziej zauważalna, gdy dziecko jest zmęczone, chore lub niegrzeczne. Dlaczego jedno oko stało się mniejsze od drugiego lub więcej, czy jest to defekt kosmetyczny czy objaw niebezpiecznej patologii i jak mogę to naprawić - poniżej.
Jest to interesujące: wszyscy ludzie, bez wyjątku, twarz, aw szczególności oczy, są asymetryczne. Aby to sprawdzić, możesz przeprowadzić prosty test. Zrób zdjęcie zrobione na całej powierzchni, przeciąć je na pół dokładnie w środku. Następnie przymocuj lustro do każdej z połówek. Otrzymasz dwie różne twarze.
Dlaczego jedno oko jest większe niż drugie, może wyjaśnić okulista lub neuropatolog. To ci eksperci zajmują się takimi problemami i potrafią określić, co zrobić, jeśli oczy są bardzo widoczne pod względem rozmiaru i kształtu. U osoby dorosłej różne oczy stają się najczęściej spowodowane zanikiem gałki ocznej. Następujące patologie i czynniki mogą prowadzić do atrofii:
Aby dowiedzieć się, jak naprawić wadę i czy jest to konieczne, rozważ bardziej szczegółowo każdą z jej przyczyn.
Opcjonalne uszkodzenie struktur oka doprowadzi do zmiany rozmiaru i kształtu oka. Dzieje się tak, jeśli wystąpi ciężki obrzęk oka lub deformacja powieki. Wizualnie wydaje się, że jedno oko jest szersze niż drugie. Ale rzeczywista wielkość gałki ocznej w tym samym czasie pozostaje niezmieniona, jak również jakość widzenia (jeśli rogówka i soczewka lub inne elementy narządu wzroku nie zostały naruszone). Dlatego takie zjawisko nie jest uważane za niebezpieczne, zazwyczaj po zagojeniu się rany, rozmiar i kształt oka są przywracane niezależnie, bez komplikacji i konsekwencji.
Ale powierzchowna kontuzja oka to jedno, a przenikliwe obrażenia to kolejne. Jeśli takie uszkodzenie wpływa na głęboko leżące struktury oka odpowiedzialne za percepcję, przetwarzanie i przekazywanie impulsów wzrokowych do mózgu, to głęboka rana może prowadzić do rozwoju zapalenia wnętrza gałki ocznej, zaniku gałki ocznej oraz całkowitej lub częściowej ślepoty. Wizualnie oko staje się zauważalnie mniejsze, wpada do środka i jest bardzo miękkie w dotyku.
Meibomitowi, zapaleniu powiek, zapaleniu spojówek, jęczmieniu, chalazionowi i innym chorobom zakaźnym oka często towarzyszy znaczny obrzęk powiek, dzięki któremu oczy mogą stać się różnych rozmiarów. Zazwyczaj taki objaw jest tymczasowy, jeśli leczenie jest wykonywane prawidłowo, ponieważ rozmiar narządów wzroku powraca do normy. Przyspieszenie procesu pomoże odpowiednio dobranym lekom przeciwbakteryjnym o działaniu miejscowym, w ciężkich przypadkach, podczas fok stulecia i ciężkiej deformacji, wykonywana jest operacja chirurgiczna w celu otwarcia ropnia.
Trudniej jest skorygować wadę, jeśli infekcja przeniknęła do wewnętrznych struktur narządów wzroku. W tym przypadku rozwija się zapalenie wnętrza gałki ocznej, co prowadzi, jak wspomniano powyżej, do rzeczywistego zmniejszenia wielkości gałki ocznej i pogorszenia widzenia.
Ta patologia, jako przyczyna różnej wielkości oka, dotyczy neurologii, a nie okulistyki. Paraliż bariera prowadzi do takich zjawisk:
Zespół opuszkowy nie jest chorobą jako taką, ale stanem patologicznym, objawem towarzyszącym chorobom neurologicznym. Może wystąpić z udarem rdzenia przedłużonego, jak również z takimi diagnozami:
Urazowe uszkodzenia mózgu są często komplikowane przez porażenie opuszkowe.
Zapalenie nerwu twarzowego (zapalenie nerwów i neuropatia) najczęściej prowadzi do zmiany kształtu i wielkości oka, powieka może być w połowie przykryta lub wznieść się ponad drugą. Rozwój takiego objawu jest spowodowany upośledzeniem unerwienia nerwów ocznych i tkanki mięśniowej. W takich przypadkach ważne jest terminowe i odpowiednie leczenie patologii. Jeśli popełni się błąd, zmieniony kształt oka może pozostać na całe życie, towarzysząc nerwowemu kleszczowi oka i deformacji całej twarzy.
Wielu rodziców zauważa asymetrię wizjera u noworodka i zwraca się do lekarzy z wielkim niepokojem. Ale przedwczesne zmartwienie nie jest tego warte. Różny rozmiar wizjera u niemowlęcia może być spowodowany naturalnym obrzękiem poporodowym lub nierównomiernym rozmieszczeniem tkanki podskórnej na twarzy. Gdy dziecko rośnie i rozwija się, opuchlizna sama zniknie, a oczy staną się tej samej wielkości. Zdarza się około sześciu miesięcy.
Ale zdarzają się przypadki, gdy różnica w wielkości oczu dzieci jest objawem poważnych naruszeń w rozwoju dziecka - w takim przypadku należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem. Jeśli wielkość oczu nie jest równa 6 miesiącom życia, lub we wcześniejszym wieku, oprócz tej wady, inne podejrzane objawy występują w okruchach, przyczyny mogą być następujące:
Jest taka patologia noworodków jak kręcz szyi. Może rozwinąć się w łonie matki, jeśli dziecko leży nieprawidłowo, z niewielką ilością wody lub bez niej, a także urazy kobiety w ciąży. I można go kupić za ciężką, traumatyczną pracę. Z krzywą szyją dochodzi do zaniku mięśni twarzy i szyi, w wyniku czego część twarzy „ślizga się” jak po jednej stronie, podczas gdy jedno oko staje się mniejsze niż drugie.
Nie wykluczaj chorób zakaźnych oczu niemowląt lub starszych dzieci. W tym przypadku, podobnie jak u dorosłych, rozmiar i kształt gałki ocznej pozostają takie same. Ale oczy wydają się nierówne ze względu na obrzęk powieki i opadanie gałki ocznej.
Badanie i diagnoza podobnego objawu, w zależności od jego ciężkości i obecności innych nietypowych zjawisk, są zwykle przeprowadzane:
Jeśli oko jest uszkodzone lub istnieje podejrzenie rozwoju guza, pacjent jest wysyłany oprócz traumatologa lub onkologa, specjalista chorób zakaźnych może być podłączony w razie potrzeby.
Aby uzyskać dokładną diagnozę, wymagane będą następujące procedury:
Na podstawie wyników wszystkich testów i badań lekarz dokona diagnozy i w razie potrzeby określi optymalny schemat leczenia.
Jeśli różnica wielkości oczu jest przejawem jakiejkolwiek patologii, leczenie jest przepisywane w zależności od diagnozy. Mogą być stosowane leki przeciwbakteryjne do infekcji, leki przeciwzapalne i obkurczające naczynia krwionośne w przypadku urazów i urazów, leki, które eliminują skurcze mięśni przy różnych nerwobólach. Czasami nie da się tego zrobić bez interwencji chirurgicznej: na przykład, jeśli zatonięcie oka lub nie zamknięcie powieki jest spowodowane przez wrodzone anomalie w rozwoju struktur oka.
Jeśli nierówna wielkość oczu jest wadą kosmetyczną, nie jest związana z jakimikolwiek naruszeniami w ludzkim ciele, wówczas można zastosować takie metody korekty:
Podsumowanie: jeśli dokonasz dokładnych pomiarów, okaże się, że rozmiar oczu każdej osoby jest inny i są asymetryczne na twarzy. Takie odchylenie jest uważane za naturalne i nie jest patologią. Ale jeśli różnica jest zbyt zauważalna, podczas gdy oko nie może być całkowicie otwarte lub zamknięte, występują zaburzenia widzenia lub inne nietypowe objawy, zdecydowanie należy skonsultować się z lekarzem. Powodem mogą być poważne choroby okulistyczne lub neurologiczne, wymagające długotrwałego leczenia. U małych dzieci ten objaw w niektórych przypadkach wskazuje na wrodzone wady rozwojowe lub jest konsekwencją urazu porodowego. Wada jest korygowana za pomocą leków, zabiegów chirurgicznych lub zabiegów kosmetycznych.
http://glaziki.com/diagnostika/pochemu-odin-glaz-menshe-drugogoCiało ludzkie jest z natury asymetryczne. Jeśli przyjrzysz się uważnie, możesz zauważyć niewielką różnicę między długością ramion i nóg, wielkością oczu i uszu po prawej i lewej stronie ciała.
Zazwyczaj różnice te są dość nieznaczne i nie przyciągają uwagi, ale w przypadku dzieci wszystko jest inne. Najczęstszym rodzajem asymetrii u niemowląt jest różna wielkość oczu.
Prawie wszystkie dzieci rodzą się z nieregularnym kształtem czaszki, ale w procesie rozwoju kości układają się na miejscu, a kształt głowy wyrównuje się. Sytuacja jest zupełnie inna z wyraźną różnicą w wielkości prawego i lewego oka. W pierwszych minutach życia dziecka kilku lekarzy bada go od razu. Jednym z nich jest chirurg ortopedyczny dla dzieci. Musi określić przyczyny i ciężkość wady wzroku.
Jest kilka powodów:
Tutaj powinniśmy porozmawiać o zmianach w kościach czaszki, tkanek miękkich i nerwach twarzowych. Zmiany te prowadzą do znacznej różnicy między lewą i prawą połówką twarzy, co wpływa na wielkość oczu. Istnieje kilka czynników prowadzących do asymetrii oka:
Choroba ta charakteryzuje się wagą jednego stulecia, co prowadzi do tego, że dotknięte chorobą oko wygląda mniej zdrowo. Z natury ptoza może być wrodzona lub nabyta. Czasami chorobę rozpoznaje się dopiero po kilku dniach od narodzin dziecka. Fałda górnej powieki na obolałym oku z tą chorobą jest wygładzona, a powieka staje się wizualnie wyższa w stosunku do zdrowego oka. W ten sposób oko wizualnie zmienia rozmiar, stając się węższe.
Ptoza to poważna choroba, która często prowadzi do poważnych konsekwencji. Z czasem powieka może całkowicie zamknąć dotknięte oko, co prowadzi do nieprawidłowego rozwoju widzenia i astygmatyzmu.
Z asymetrią twarzy:
Z ptosis:
Różna wielkość oczu u niemowląt jest zawsze objawem odchylenia od normy lub konsekwencją choroby. W celu terminowej diagnozy nie jest konieczne odkładanie wizyty u lekarza-optometry. Niemowlę powinno odwiedzić okulistę po 3, 6, 9 i 12 miesiącach. A jeśli problem istnieje i jest widoczny od momentu narodzin, należy natychmiast zasięgnąć porady kompetentnego okulisty dziecięcego.
http://ru-babyhealth.ru/u-grudnichka-odin-glaz-bolshe-drugogo-prichiny-i-lechenie/Anomalie w rozwoju i pozycji powiek z reguły wynikają z różnorodnych czynników teratogennych, które działały podczas ciąży w okresie powstawania i rozwoju powiek, a także mogą być dziedziczne i mieć charakter rodzinny.
Mikroblepharon jest rzadkim typem nieprawidłowości powiek i charakteryzuje się zmniejszeniem pionowej wielkości powieki, co powoduje powstanie oczodołu.
Ankyloblefaron, częściowy lub całkowity, fuzja brzegów powiek (ryc. 83).
Rys. 83. Ankyloblefaron
Koloboma powiek objawia się tym, że w powiece, częściej w górnej, występuje defekt, który przechodzi przez wszystkie warstwy od krawędzi do obszaru brwi. Coloboma jest zawsze z szeroką podstawą skierowaną w stronę krawędzi powieki (ryc. 84).
Rys. 84. Coloboma górnej powieki
Leczenie mikroblepharon i coloboma powiek obejmuje chirurgię plastyczną, aby zapobiec patologii rogówki u noworodków.
Blepharofimoza - skrócenie szpary powiekowej, zwykle z powodu narastania krawędzi powiek w zewnętrznym kąciku oka.
Blepharochalaza - zanik skóry górnych powiek, w którym jest zbierany w małe cienkie fałdy i zwisa nad krawędzią powieki. Obie te anomalie są eliminowane chirurgicznie.
Odwrócenie (ektropion) dolnej powieki jest anomalią pozycji, objawiającą się tym, że jej krawędź rzęskowa jest zwrócona w kierunku skóry twarzy, szczelina oka nie zamyka się, zanika łzawienie.
Inwersja (entropia) - anomalia sytuacji, w której krawędź rzęskowa jest zwrócona w stronę gałki ocznej, co prowadzi do jej podrażnienia i wystąpienia zapalenia rogówki. Leczenie wzdęć i wywracania powiek, co do zasady, działa.
Ptoza (opadanie powiek) lub pominięcie górnej powieki jest najczęstszą anomalią stanu powieki (ryc. 87).
Rys. 87. Zanik górnej powieki z zespołem Marcusa-Gunna (a, b)
Wrodzona opadanie powiek może wystąpić z powodu niedorozwoju mięśnia, który podnosi górną powiekę (dźwigacz) lub w wyniku naruszenia unerwienia. W drugim przypadku zejściem powieki towarzyszy ograniczenie ruchomości gałki ocznej, ponieważ mają one wspólne unerwienie (gałęzie nerwu okulomotorycznego). Ptosis może być kompletny i częściowy, jednostronny i dwustronny.
Aby osiągnąć jednolitość w ocenie wielkości opadania powieki, wskazane jest rozróżnienie trzech jej stopni: I - górna powieka pokrywa odpowiednio rogówkę, górną trzecią część źrenicy, II - do połowy źrenicy, III - całą powierzchnię źrenicy. Stopień I jest częściowy, drugi niekompletny, a trzeci to kompletna ptoza. Taka gradacja jest klinicznie bardziej uzasadniona niż oszacowanie szerokości szpary powiekowej. Jest jednak jeszcze lepiej, jeśli wielkość ptozy jest określona przez dwa wymienione objawy - stopień zamknięcia powierzchni źrenicy przez powiekę i szerokość szczeliny powiekowej. Wyniki leczenia są również oceniane przez te dwa znaki.
Dzięki znacznemu obniżeniu górnej powieki dzieci, dla wygody widzenia, zmuszone są podnosić głowy i marszczyć czoła - „głowa astrologa”. U takich dzieci ostrość wzroku po stronie opadania powieki jest zmniejszona (niedowidzenie zaciemnienia), a granice pola widzenia są nieco zawężone z powodu niekorzystnych warunków dla funkcjonowania siatkówki. Często, z powodu zmniejszonego widzenia, ptoza rozwija współistniejący zez, który wymaga złożonego, stopniowego leczenia zachowawczego i chirurgicznego.
Leczenie opadania powiek jest sprawne, przeprowadza się je nie tylko w celach kosmetycznych, ale także w celu wyeliminowania niedowidzenia. Przedoperacyjne środki zapobiegające niedowidzeniu i zezowi w opadaniu powieki polegają na podniesieniu górnej powieki (lub obu górnych powiek), gdy dziecko jest przytomne. Procedura ta jest wykonywana w ciągu roku od diagnozy. Wykonuje się go przy pomocy plastra przylepnego, którego jeden koniec jest przymocowany w pobliżu krawędzi powieki, a drugi koniec brwi przy podniesionej powiece. Powieka jest podniesiona tak, że możliwe jest, że są prawie całkowicie zamknięte (zamknięcie szczeliny powiekowej w procesie mrugania, co jest konieczne, aby uniknąć wysuszenia rogówki). W czasie snu dziecka należy usunąć tynk, ponieważ z długotrwałego kontaktu plastra samoprzylepnego ze skórą powiek i czoła może wystąpić maceracja.
Operacje przeprowadza się zwykle po 3 latach, tj. Gdy określa się głównie rozmiar, kształt szczeliny powiekowej i twarz. Metoda operacji jest wybierana w zależności od stopnia opadania powieki i obecności lub braku funkcji dźwigni. Jeśli funkcja dźwigacza jest częściowo zachowana, wówczas preferowane są operacje, które pozwalają nie tylko wyeliminować opadanie powieki, ale także zwiększyć ruchliwość powieki kosztem tego mięśnia (według Blashkovicha).
Epicantus (epicantus) przejawia się w postaci małego fałdu skórnego, którego podstawa znajduje się w obszarze wewnętrznego narożnika górnej (bezpośredni epikant) lub niższej (odwróconej epicantus) powieki. Często epikant jest łączony z opadaniem powiek. Leczenie epikantem jest tylko chirurgiczne: wykonywane są różne operacje plastyczne.
Wymienione anomalie powiek są nie tylko wrodzone, ale mogą również wystąpić w każdym wieku w wyniku różnych chorób ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego, a także w wyniku urazów. Pod tym względem metody leczenia chirurgicznego tego samego typu patologii mogą się różnić, ale w zasadzie wszystkie mają na celu przywrócenie normalnej pozycji i funkcjonowania powiek. Ponieważ większość nieprawidłowości powiek może prowadzić do zmian zapalnych i dystroficznych gałki ocznej, a także do ograniczonego widzenia i zeza, konieczne jest zdiagnozowanie tej wrodzonej patologii powiek i zapewnienie leczenia w pierwszych tygodniach życia noworodka.
Zapalenia powiek u dzieci w wieku wczesnym i szkolnym częściej występują w postaci zapalenia powiek, cholazionu, meybomitu, jęczmienia, mięczaka zakaźnego, toksykochemicznego, obrzęku naczynioruchowego.
Zapalenie powiek - zapalenie brzegu powieki. Istnieją proste łuszczące się, wrzodziejące, meibomijne i kanciaste formy zapalenia powiek. Proces ten charakteryzuje się zapaleniem gruczołów łojowych i uwolnieniem od nich patologicznie zmienionej tajemnicy. Czynnikami przyczyniającymi się do wystąpienia tej choroby są niekorzystne warunki sanitarne i higieniczne, w których dziecko jest zawarte, stany toksyczne i alergiczne ciała (skrofula), osłabienie organizmu po chorobach zakaźnych, przewlekłe choroby przewodu pokarmowego, inwazje robaków pasożytniczych i zmiany grzybicze, choroby przewodów łzowych, niedokrwistość, niedobór witamin, cukrzyca, nieskorygowane błędy refrakcyjne (dalekowzroczność, astygmatyzm) itp.
Rozwój zapalenia powiek predysponuje cienką delikatną skórę, która jest częstsza u dzieci o blond włosach. Na tym tle aktywowana jest flora bakteryjna, która jest zawsze obecna w jamie spojówkowej i jest wprowadzana do gruczołów łojowych. Głównymi objawami zapalenia powiek są zaczerwienienie i pogrubienie, a także swędzące powieki.
Zapalenie powiek (zapalenie powiek) lub łojotok objawia się zaczerwienieniem i zgrubieniem, pieczeniem i swędzeniem krawędzi powiek. Odnotowuje się łagodną światłowstręt, zwężenie szpary powiekowej (częściowy skurcz powiek) i niewielkie łzawienie. U podstawy rzęs i między nimi pojawiają się szare, białe i żółtawe łuski, utworzone z obranych komórek naskórka i wysuszonej wydzieliny gruczołów międzyargamowych.
Po usunięciu tych łusek wilgotnym bawełnianym wacikiem wykrywane są obszary hiperemiczne przeniknięte przez cienkie naczynia krwionośne, ale w tych miejscach nie występują defekty (owrzodzenia). W niektórych przypadkach przekrwienie rozciąga się również na spojówkę, w wyniku czego rozwija się później zapalenie powiek. W związku z pieczeniem i swędzeniem powiek dzieci ocierają oczy, tym samym pogarszając proces. Przebieg łojotoku brzegów powiek jest przewlekły i długotrwały (miesiące i lata), jeśli przyczyna nie jest wykluczona i nie przeprowadzono regularnego leczenia miejscowego.
Wrzodziejące zapalenie powiek (wrzodziejące zapalenie powiek) u małych dzieci prawie nie występuje, ale często występuje u dzieci w wieku szkolnym. Ogólne i lokalne oznaki, a także skargi na tę chorobę są podobne do tych, które odnotowuje się w łojotoku wieku, ale są bardziej wyrażone. Głównym objawem wrzodziejącego zapalenia powiek jest owrzodzenie powierzchni powiek w rzęsach.
Usuwanie żółtawych, gęstych skorup jest trudne, powoduje ból, a krwawiące wrzody pozostają pod skorupami. Wraz ze skorupami, z reguły, rzęsy są również usuwane, a żółtawy ropny płyn wystaje z mieszka włosowego (torebki). W wyniku późniejszych blizn często dochodzi do zwijania powiek, później pojawia się nieprawidłowy wzrost rzęs (włosienie), występuje łysienie (madaroza), w wyniku czego krawędź powiek jest zniekształcona. Takie poważne zmiany w powiekach mogą spowodować uszkodzenie rogówki i spojówki, w wyniku czego rozwija się zapalenie rogówki i spojówki.
Angularis (angularis) zapalenie powiek charakteryzuje się znacznym zaczerwienieniem skóry powiek, głównie w kącikach szpary powiekowej. Powieki są pogrubione, mają pęknięcia, owrzodzenia i płacz. W worku spojówkowym pojawia się obfite wydzieliny śluzowe. Procesowi towarzyszy ból i silny świąd. Choroba występuje częściej u młodzieży i dorosłych.
Meibomijskiemu zapaleniu powiek (zapaleniu miażdżycowemu zapalenia powiek) towarzyszy zaczerwienienie i pogrubienie brzegu wieczka (czerwona obwódka), a przez stan zapalny spojówki w okolicy chrząstki powiek, powieki (gruczoły meibomijne) pojawiają się przez powieki. W związku z nadmiernym wydzielaniem i przebarwieniami wydzielania gruczołów chrząstki powiek i gruczołów łojowych, na marginesie rzęskowym tworzą się żółto-szare skorupy. W jamie spojówkowej znajduje się także zmieniony sekret, który podrażnia błonę łączną, dlatego procesowi temu często towarzyszy zapalenie spojówek.
Leczenie zapalenia powiek etiologiczne, ogólne i miejscowe.
Leczenie miejscowe polega przede wszystkim na toalecie powiek. Łuski i skórki są usuwane, krawędzie powiek są traktowane roztworami antyseptycznymi (furatsilin 1: 5000 itp.), A następnie masuj powieki szklanymi prętami. Następnie krawędzie powiek suszy się i odtłuszcza alkoholem lub eterem (wacikiem na pręcie do oczu), po czym krawędzie powiek wysmarowuje się alkoholowym roztworem brylantowej zieleni, a na końcu w nocy krawędzie powiek wysmarowuje się wzbogaconą maścią z antybiotykami lub sulfonamidami. Każdego dnia, przed zanikiem skutków zapalenia, do jamy spojówkowej wkrapla się roztwory nowokainy (5%), dimeksydum (15 i 30%), amidopirynę (2%), sulfacyl sodu (30%), siarczan cynku (0,25%) 6–10. raz dziennie.
W przypadku wrzodziejącego zapalenia powiek, strupy są usuwane wraz z rzęsami (depilacja), a podczas lekkiego przebiegu procesu wykonywana jest interwencja chirurgiczna - rozłożenie powiek wzdłuż krawędzi rzęskowej, w celu odsłonięcia mieszków włosowych, a następnie wykonanie zabiegu medycznego (błyszcząca zieleń, przygotowanie srebra) lub elektrycznego (diathermocoagulacja) kauteryzacja. Jeśli nastąpiło skręcenie powiek i włosienia, są one eliminowane za pomocą operacji plastycznych, częściej metodą Sapezhko.
Leczenie zapalenia powiek powinno być systematyczne i długie (miesiące). Kluczem do skutecznego leczenia jest ustalenie etiologii choroby. Najlepszym sposobem zwalczania tej przewlekłej choroby jest zapobieganie zaburzeniom, które przyczyniają się do jej wystąpienia. U zdrowych, silnych dzieci, które przestrzegają właściwego reżimu sanitarnego i higienicznego, racjonalnie jedzą i uprawiają kulturę fizyczną i sport, a także przepisują ametropię korekcji okularów, choroba ta prawie nie występuje.
Jęczmień (hordeolum externum) jest ostrym zapaleniem gruczołów łojowych, charakteryzującym się występowaniem ograniczonego zaczerwienienia i obrzęku w okolicy jednej lub obu powiek. Dość często są liczne infiltracje. Po 2-3 dniach obrzęk staje się żółty, a następnie tworzy się ropna krosta i wokół niej obserwuje się reaktywną przekrwienie i obrzęk. W tym przypadku ból jest nieco zmniejszony. W 3-4 dni od początku procesu krosta jest otwierana i wydobywa się z niej gęsta żółta zawartość ropna; czasami krosta nie jest otwierana, a następnie następuje resorpcja nacieku lub jego organizacja i zagęszczenie. Pod koniec tygodnia znika obrzęk i przekrwienie. W miejscu otwarcia krost może tworzyć delikatną bliznę.
Czasami jęczmień zewnętrzny zachowuje się jak wściekłość lub furunculosis, z bardzo wyraźną infiltracją przeważającą z pogrubieniem skóry powieki. Po otwarciu wrzenia powstaje zagłębienie w kształcie krateru, na dnie którego znajduje się martwicza ropna zatyczka. Tkanka martwicza jest odrzucana, aw miejscu krateru powstaje blizna.
Jęczmień jest najczęściej powodowany przez żółtego gronkowca. Występowanie jęczmienia jest często związane z osłabieniem ciała dziecka po powszechnych chorobach, infekcjach dziecięcych, stanach toksycznych i alergicznych, a także obecności zapalenia spojówek, kontaktu z wiekiem małych ciał obcych na spojówce. Choroba może być również spowodowana nieskorygowaną dalekowzrocznością i astygmatyzmem, w którym dzieci, z powodu zmęczenia oczu, pocierają powieki, co prowadzi do ich przekrwienia i powstawania drobnych wykwitów w okolicy gruczołów łojowych i chrząstki powiek, jak również zakażenia.
Zakażenie może wystąpić w krwiotwórczy sposób z różnymi infekcjami i urazami. W niektórych przypadkach proces może również rozprzestrzeniać się na mieszek włosowy, ale możliwa jest również droga odwrotna rozprzestrzeniania się infekcji, tj. Z mieszków włosowych do gruczołów łojowych. Dzieci przede wszystkim skarżą się na ból w okolicy stulecia.
Ostry meybomit (hordeolum internum) charakteryzuje się tym, że proces zapalny rozwija się wewnątrz powiek, a nie na zewnątrz, jak w jęczmieniu. Choroba jest spowodowana zapaleniem gruczołów chrząstki powiek iw konsekwencji naciekiem, obrzękiem, przekrwieniem i późniejszym ropnym naciekiem rozwija się ze spojówki stępowej. W większości przypadków infiltracja nie jest otwierana, ale jest wchłaniana lub organizowana. Choroba objawia się ostrym zespołem rogówki, pieczeniem, pacjenci skarżą się na uczucie ciała obcego w worku spojówkowym.
Leczenie jęczmienia i ostrej choroby miejscowej i ogólnej rozpoczyna się natychmiast po ustaleniu diagnozy. Wewnątrz przepisują sulfonamidy i salicylany. Lokalnie - kauteryzacja (na samym początku procesu) alkoholem, eterem, alkoholowym roztworem brylantowej zieleni, smarowanie 10% maścią sulfacylo-sodową na krawędzi powieki, wprowadzenie 30% roztworu sulfacylo-sodu do worka spojówkowego, suche ciepło, promieniowanie ultrafioletowe. Ponadto roztwory nowokainy (5%) i amidopiryny (2%) są wkraplane 6–10 razy dziennie. Lokalne leczenie zachowawcze prowadzi się do momentu ustąpienia objawów zapalenia. W przypadku masywnych procesów wykonuje się autopsję (nacięcie) nacieków.
Aby prawidłowo przeprowadzić leczenie przeciwbakteryjne, wskazane jest przeprowadzenie badania flory pod kątem oporności na sulfonamidy i antybiotyki. W celu pełnej i szybkiej resorpcji infiltracji i łagodnych blizn, pokazano balsam z lidzas i smarowanie marginesu powieki 1% żółtą maścią rtęciową. Wychodząc na ulicę, należy założyć rozgrzewający suchy aseptyczny opatrunek. Zaleca się również stosowanie drożdży piwnych, autohemów lub laktoterapii.
Chalazion (chalazion) lub gradobicie to przewlekły, powolny i prawie bezbolesny proces zapalny z przewagą zjawisk proliferacji i hiperplazji w gruczole chrząstki powiek. W niektórych przypadkach rozwija się po ostrym meybomicie. Chalazion charakteryzuje się tworzeniem gęstego okrągłego guza w grubości chrzęstnej tkanki powieki od wielkości głowy zapałki do dużego grochu. Jeśli chalazion znajduje się bliżej zewnętrznej powierzchni powieki, natychmiast wykrywa się miejscowe wybrzuszenie powieki, skóra nie jest przylutowana do leżącej poniżej tkanki i jest ruchoma.
W tych przypadkach, gdy chalazion jest zlokalizowany bliżej spojówki stępowej, jest lepiej widoczny podczas odwracania powiek. W tym przypadku możliwe jest określenie nie tylko konturów i rozmiarów halazionu, ale także biało-żółtawego koloru jego zawartości. Można zaobserwować zarówno pojedyncze, jak i wielokrotne, często małe gradobicia. Z reguły są one położone bliżej krawędzi żebrowej powieki i często powstają w wyniku zamknięcia przewodów wydalniczych gruczołów chrząstki powiek. Gradziny można rozwiązać, otworzyć i opróżnić, ale częściej się zwiększają. W obszarze przewodów wydalniczych mogą tworzyć się cysty lub nagromadzenie szarawych wydzielin.
Leczenie zwykle następuje w trybie ambulatoryjnym. Pod miejscową kroplą i znieczuleniem naciekającym na powiece nałóż okienkową pincetę, zaciskaj, zrób część spojówki powieki i ostrożnie w kapsule wyodrębnij stopień. Łóżko jest dodatkowo zeskrobane za pomocą ostrej łyżeczki do oczu, a ubytek jest rozmazany roztworem Lugola lub jakimkolwiek płynem dezynfekującym. Szwy z reguły nie narzucają się. W jamie spojówkowej (podspojówkowej) wstrzyknięto antybiotyki, sulfonamidy. Nakładaj jednoczęściowy aseptyczny opatrunek na dzień. W ciągu następnych 3-4 dni dodaje się roztwory nowokainy (5%), sulfacylo-sodu (30%), amidopyryny (2%), lidazy 4-10 razy w ciągu dnia. Skuteczne są również iniekcje hydrokortyzonu lub deksazonu do jamy chalazionu.
Mięczak zakaźny (molluscum contagiosum) ma postać żółtawobiałych guzków zapalnych o wielkości do 2 mm, których krawędź jest owalna, a pośrodku jest mała depresja (ryc. 88). Najczęściej guzki znajdują się na skórze w obszarze wewnętrznego rogu dolnej powieki bliżej krawędzi rzęsowej, a czasami kilka węzłów „siedzi” tuż przy krawędzi powieki. Gdy marginalna lokalizacja guzków występuje maceracja i ich pastowata masa wyróżnia się w jamie spojówkowej. W takich przypadkach błona łączna jest podrażniona i występuje zapalenie spojówek. Istnieją podstawy, aby uznać mięczak zakaźny za chorobę wirusową.
Rys. 88. Zakaźny skórka powiek
Leczenie polega na wycięciu guzka w zdrowej tkance, a następnie kauteryzacji alkoholowym roztworem brylantowej zieleni, roztworu Lugola, azotanu srebra itp. Manipulowanie odbywa się w warunkach ambulatoryjnych.
Toksydia charakteryzuje się pojawieniem się na skórze powiek, aw innych miejscach owalne i okrągłe, zróżnicowane ogniska przekrwienia bez wyraźnych konturów. Bardzo szybko opuchlizna pojawia się na tych miejscach, a następnie naskórek podnosi się i tworzą się przezroczyste pęcherze. Pęcherzyki mogą się kurczyć, spłaszczać, a po odrzuceniu naskórka skóra pozostaje niezmieniona. Czasami pęcherze pękają i wycieka z nich zawartość wody. W uogólnionym procesie obserwuje się ciężki świąd, niepokój, bezsenność, wymioty, gorączkę itp. Blondynki z objawami skazy wysiękowej, dzieci z cienką skórą, luźną podskórną tkanką tłuszczową i wyraźnymi reakcjami wegetatywnymi są bardziej powszechne.
Toksidermiya często łączy się z pokrzywką ze względu na powszechność ich objawów klinicznych i etiologii. Choroba jest spowodowana nadwrażliwością na czynniki endogenne, z których najbardziej patogenne są ukąszenia niektórych owadów (muchy, komary, muszki), pokarmy (jaja, raki, truskawki), pyłki kwiatowe, leki (antybiotyki, atropina, ezerina, brom, jod itp..). Jeśli przyczyna choroby nie zostanie ustalona i nie zostanie wyeliminowana, skóra i reakcje ogólne mogą często nawracać i powodować ciężkie stany, nawet wstrząs anafilaktyczny. Testy skórne z alergenami pomagają ustalić prawidłową diagnozę.
Leczenie polega przede wszystkim na eliminacji czynników etiologicznych. Desensibiliziruyuschuyu (chlorek wapnia, Suprastinum kortykosteroidy), środkiem przeciwhistaminowym (difenhydramina) i odwodnienie (glukozy z fonurit kwasu askorbinowego diamoks, Diacarbum) leczenia i wcierać zmiany słabe antyseptyczne (roztwór nadmanganianu potasu furatsilin i in.), W temperaturze 4 —6 razy dziennie, dopóki objawy choroby nie znikną.
Obrzęk Quincke (obrzęk Quincke) występuje nieoczekiwanie, najczęściej w powiekach, zwykle rano po śnie, wyraźny „wodnisty” obrzęk. Skóra powiek jest blada z woskowym odcieniem, dziecko nie może otworzyć oczu i jest bardzo wystraszona tym stanem. Najbardziej wyraźny obrzęk i gładkość fałd skórnych i depresji w górnej powiece. Obrzęk znika niemal tak nagle, jak się pojawił. Mogą wystąpić nawroty, które występują bez pewnego wzorca.
Czas trwania obrzęku mierzy się w godzinach lub dniach. Podczas tego obrzęku nie ma bólu w okolicy powiek, inne działania niepożądane nie są również obserwowane w dzieciństwie i okresie dojrzewania na tle całkowitego zdrowia. W analizie retrospektywnej z reguły nie można ustalić żadnych czynników i momentów, które powodują wystąpienie obrzęku. Możliwe jest tylko z pewnym prawdopodobieństwem powiązanie wystąpienia tego procesu z cechami konstytucyjnymi (cienka skóra, powierzchowne naczynia itp.), Skaza wysiękowa, skrofula, zwiększona labilność autonomicznego układu nerwowego. W związku z tym większość fizjologów i alergologów interpretuje tę chorobę jako przejściowy nawracający obrzęk naczynioruchowy. Istnieją przypadki dziedzicznej predyspozycji do tego procesu.
Leczenie obrzęku naczynioruchowego powinno być ukierunkowane na poprawę aktywności ośrodkowego i wegetatywnego układu nerwowego, zmniejszając przepuszczalność naczyń i możliwą desensytyzację.
Avetisov ES, Kovalevsky E.I., Khvatova A.V.