logo

Odwarstwienie siatkówki iw naszych czasach pozostaje jednym z najtrudniejszych pod względem chirurgicznym i ciężkim pod koniec stanu patologicznego. W ciągu ostatnich dziesięcioleci nastąpił wzrost tej postaci nozologicznej, średnio odwarstwienie siatkówki występuje rocznie u jednego na 10 000 osób. Obecnie odwarstwienie siatkówki zajmuje jedno z głównych miejsc wśród przyczyn niepełnosprawności i ślepoty, z 70% pacjentów cierpiących na tę patologię w wieku produkcyjnym. Odwarstwienie siatkówki najczęściej występuje, gdy krótkowzroczność i zwyrodnienie obwodowe siatkówki, urazy oka, jak również retinopatia cukrzycowa i guzy wewnątrzgałkowe.

  • osoby ze średnią i wysoką krótkowzrocznością,
  • osoby starsze z towarzyszącą cukrzycą,
  • osoby z dziedzicznymi chorobami dystroficznymi siatkówki (zwyrodnienie witreoretinalne),
  • osoby z chorobami zapalnymi tylnego odcinka gałki ocznej (zapalenie siatkówki, zapalenie naczyniówki i siatkówki),
  • kobiety w ciąży.

Odwarstwienie siatkówki nie może być wyleczone żadnymi kroplami, pigułkami lub zastrzykami! Jedynym sposobem na przywrócenie wzroku i uratowanie oka jest wykonanie pilnej operacji. Im wcześniej operacja zostanie wykonana w przypadku odwarstwienia siatkówki, tym większe szanse na odzyskanie wzroku!

Leczenie chirurgiczne odwarstwienia siatkówki

Obecnie istnieje tylko chirurgiczne leczenie odwarstwienia siatkówki, którego celem jest ewakuacja płynu podsiatkówkowego spod oderwanej siatkówki, wygładzenie siatkówki i przyczepienie jej do leżącej poniżej błony naczyniowej. W zależności od stanu ciała szklistego i siatkówki, rodzaju odwarstwienia siatkówki, jego powierzchni i czasu trwania, obecności pojedynczego rozdarcia siatkówki lub jego wielokrotnych przerw, leczenie chirurgiczne można przeprowadzić przy użyciu technik pozaszkieletowych lub stosując techniki chirurgii witreoretinalnej.

W praktyce klinicznej izoluje się trakcję, rytmogenne i wysiękowe odwarstwienie siatkówki. Regmatogenne odwarstwienie siatkówki („rhegma” greckie. - dziura, dziura) jest najczęstszą postacią odwarstwienia siatkówki. Istotą chirurgicznego leczenia odwarstwienia siatkówki jest wykrycie pęknięcia siatkówki i jej zamknięcie. Aby to zrobić, leżące pod spodem muszle zbliżają się do oderwanej siatkówki, a wokół pęknięcia zapalenie jest spowodowane ekspozycją termiczną (kriopeksja lub koagulacja laserowa siatkówki), a następnie bliznowacenie w obszarze pęknięcia siatkówki. Wszystko to przywraca integralność (integralność) siatkówki.

Laserowa koagulacja siatkówki

Zidentyfikowane obszary przerzedzenia siatkówki (obszary dystrofii siatkówki), świeże pęknięcia siatkówki bez odwarstwienia siatkówki lub z płaskim, nierozproszonym odwarstwieniem są ograniczone laserem. Laser powoduje oparzenia na krawędzi szczeliny. Powoduje to powstawanie blizn, które przyczepiają się do krawędzi szczeliny i zapobiegają penetracji i gromadzeniu się płynu pod siatkówką.

Kriopeksja siatkówki (zamrażanie)

Zamrożenie tylnej ściany oka poza obszarem rozdarcia siatkówki również stymuluje proces bliznowacenia i uszczelnia krawędzie szczeliny. Ten rodzaj operacji rzadko jest stosowany jako samodzielna operacja, często stosowana w połączeniu z wypełnieniem twardówki.

Wypełnienie twardówki odwarstwieniem siatkówki

Wypełnienie nadtwardówkowe jest powszechne ze względu na jego prostotę, bezpieczeństwo i wydajność. W tej metodzie gąbka silikonowa o drobnych oczkach jest stosowana jako materiał wypełniający, który jest zawinięty na zewnątrz do gałki ocznej, naciskając ścianę oka i zbliżając membranę naczyniową bliżej oderwanej siatkówki, blokując tym samym rozerwanie siatkówki na trzonie wgłębienia. W przyszłości łza siatkówki może być dalej ograniczona przez kriopeksję lub koagulację laserową siatkówki.

W zależności od objętości wycisku i umiejscowienia uszczelnień, wypełnienie nadtwardówki może być miejscowe (wypełnienie twardówki promieniowe lub sektorowe) i okrągłe. Chirurgia nadtwardówkowa odwarstwienia siatkówki może być wykonywana jako niezależna metoda chirurgicznego leczenia odwarstwienia siatkówki, w połączeniu z interwencją endowitalną.

Promieniowe wypełnienie twardówki wykonuje się w przypadkach, gdy występuje pojedyncze rozdarcie siatkówki z okołogałkowym świeżym miejscowym odwarstwieniem siatkówki. Uszczelnienie sektorowe twardówki jest pokazane z kilkoma sąsiadującymi łzami siatkówki, z olbrzymimi pęknięciami i rozdarciami z linii zębatej, to znaczy w przypadkach, gdy trzpień wcięcia powinien być bardziej wyraźny i wydłużony.

Okrągłe wypełnienie twardówki (circlage) jest stosowane w cięższych przypadkach, gdy występuje pojedyncze rozdarcie siatkówki z rozległymi obszarami zwyrodnienia siatkówki obwodowej, wielokrotne pęknięcia siatkówki w kilku kwadrantach. Krążenie za pomocą taśmy silikonowej lub okrągłego wypełnienia twardówki za pomocą silikonowego porowatego sznurka wykonuje się również w przypadku odwarstwienia siatkówki z wyraźnymi ciałkami szklistymi na siatkówce z rozległymi obszarami zwyrodnienia obwodowego siatkówki i nierozpoznanych pęknięć siatkówki.

Chirurgia witreoretinalna. Witrektomia

Przez wiele lat leczenie chirurgiczne pacjentów z odwarstwieniem siatkówki ograniczało się głównie do operacji napełniania nadtwardówkowego. Metody uszczelniania twardówki w strefie pęknięcia siatkówki w połączeniu z diatermopeksją, kriopeksją lub koagulacją laserową siatkówki dają całkiem zadowalające wyniki w nieskomplikowanych przypadkach i są szeroko stosowane dzisiaj.

Pojawienie się metody, takiej jak witrektomia, zaproponowanej przez R. Machemera w 1971 r., Umożliwiło skuteczne leczenie wcześniej nieuleczalnych przypadków odwarstwienia siatkówki z ciężką proliferacją witreoretinalną, które obejmują odwarstwienie siatkówki po urazie oka, odwarstwienie siatkówki trakcyjnej na tle retinopatii cukrzycowej i nawroty wcześniej operowanych odwarstwienie siatkówki. Podczas witreoretinopatii proliferacyjnej, w ciele szklistym i na powierzchni siatkówki tworzą się nici proliferacyjne i błony, które wywierają wpływ na siatkówkę i powodują odwarstwienie siatkówki.

Witrektomia jest metodą chirurgicznego leczenia odwarstwienia siatkówki, w którym zmienione ciało szkliste, włókniste i błony przedsionkowe na powierzchni siatkówki są usuwane z jamy oka. Odłączona siatkówka jest rozprężana przy użyciu związków perfluorowęglowodorowych, prasowana i przytwierdzana do leżącej poniżej błony naczyniowej za pomocą lasera. Po zakończeniu operacji jama oka jest wypełniana specjalnym zrównoważonym roztworem soli lub sterylnym powietrzem, które w ciągu 24 godzin po operacji zostaje zastąpione własnym płynem wewnątrzgałkowym.

W niektórych przypadkach, aby utworzyć niezawodną fuzję naczyniowo-siatkową w dziedzinie koagulacji laserowej siatkówki, tamponada jamy oka jest wytwarzana przez związek perfluorowy w postaci cieczy lub gazu lub oleju silikonowego, który od wewnątrz wciska siatkówkę w naczyniówkę.

Więcej informacji na temat witrektomii można znaleźć w naszym filmie.

Możesz dowiedzieć się o usuwaniu błon preretinalnych z powierzchni siatkówki w naszym filmie

Połączone metody leczenia chirurgicznego

W zależności od konkretnego rodzaju odwarstwienia siatkówki, nasi specjaliści wybiorą jedną ze specyficznych metod działania lub ich kombinację. Połączenie tych interwencji jest wybierane indywidualnie dla każdego pacjenta, co zależy od stanu ciała szklistego i siatkówki, liczby i lokalizacji pęknięć siatkówki, częstości występowania i czasu trwania odwarstwienia siatkówki. W zależności od konkretnego przypadku leczenie można przeprowadzić w jednym lub kilku etapach, stosując krótkotrwałą tamponadę ciała szklistego gazowymi lub ciekłymi związkami fluoroorganicznymi lub długą tamponadą z silikonem.

Nasze sukcesy w dziedzinie chirurgii siatkówki i ciała szklistego, dzięki którym udaje nam się przywrócić i zachować wzrok, aby przywrócić przystosowanie społeczne pacjentom uważanym wcześniej za nieoperacyjne, byłyby niemożliwe bez zastosowania w praktyce najnowszych osiągnięć chirurgii witreoretinalnej, które opierają się na witrektomii.

Nowoczesne systemy chirurgiczne, szybka witreotomia, endosilatory ksenonowe, związki perfluorowe, endolasery, ulepszone mikrotooly w połączeniu z naszym ogromnym doświadczeniem klinicznym pozwalają nam leczyć odwarstwienie siatkówki na zupełnie nowym poziomie jakościowym.

Kompleksowe i indywidualne podejście do wyboru leczenia odwarstwień siatkówki, zaproponowane w naszej klinice, pozwala zaoszczędzić wzrok pacjentom cierpiącym na tę straszną chorobę.

http://www.ophthalm.com/content/Hirurgiya_otsloiki_setchatki.php

metoda leczenia odwarstwienia siatkówki

Wynalazek dotyczy medycyny, w szczególności okulistyki. Wykonaj wypełnienie pozacałkowe taśmą kielichową z rozłożonych perforowanych homoskopów. Przymocuj go do własnej twardówki w każdym kwadrancie. W projekcji pęknięcia siatkówki umieszcza się wypełnienie zewnątrzkomórkowe. Homoskopy pianotwórczej kompozycji polimerowej są poddane obróbce wstępnej. Metoda pozwala pacjentom z wieloma dystroficznymi i małymi łzami siatkówki osiągnąć pomyślny wynik anatomiczny leczenia i uzyskać wysokie wyniki funkcjonalne. 1 hp ff.

Wynalazek dotyczy okulistyki i jest przeznaczony do leczenia odwarstwienia siatkówki.

Odwarstwienie siatkówki pozostaje jedną z wiodących chorób, które prowadzą pacjentów do ślepoty i niepełnosprawności, nawet z udanym wynikiem anatomicznym, a zatem chirurgiczne leczenie odwarstwienia siatkówki pozostaje istotne.

Rewolucyjna rewolucja w chirurgii odwarstwienia siatkówki wywołała obwód, zaproponowany przez Arrigę i Schepensa ponad 40 lat temu. Od tego czasu zastosowano różne środki do oklejania: jedwabna nić, silikonowa taśma i gąbka. Najbardziej rozpowszechniona w praktyce chirurgicznej w chwili obecnej otrzymała zacisk z silikonową taśmą lub gąbką (D.N. Antelava, N.N. Pivovarov „Primary retinal detachment”, Tbilisi, 1986 str. 88-89). Zalety tej metody polegały na zdolności do zamykania wielu luk, łatwości wykonania, racjonalności z punktu widzenia biomechaniki oka. Wrażenie 360 ​​°, po pierwsze, zmniejsza przyczepność ciała szklistego, a po drugie, powstaje nowa dodatkowa linia przekładni, która zapobiega dalszemu postępowi procesu dystroficznego w tym obszarze.

Wskazania dotyczące krążenia:
1) obecność wielu przerw;
2) nie wykrywa przerw w całkowitym odwarstwieniu siatkówki;
3) niepowodzenie lokalnego uszczelnienia;
4) afakia zagrożona niewykrywaniem małych łez na skrajnych obrzeżach dna;
5) obecność statycznej trakcji witralnej w celu jej zmniejszenia;
6) jako dodatkowy element podtrzymujący dla wypełnień nadtwardówkowych z wieloma przerwami i cienką twardówką.

W przypadkach identyfikowania pacjenta z dużymi lub gigantycznymi pęknięciami pojawia się okrąg z wypełnieniem pozazwojowym.

Krążąca taśma silikonowa jest przeprowadzana w następujący sposób.
W znieczuleniu miejscowym lub ogólnym wykonuje się koliste nacięcie spojówki. Proste mięśnie biorą ligatury. Zlokalizuj rzut szczeliny na twardówce. Taśma silikonowa jest utrzymywana pod mięśniami, wzmocniona w każdym kwadrancie szwem w kształcie litery U, dzięki czemu obszar projekcji szczelin znajduje się pod taśmą. W przypadku braku przerw taśma silikonowa jest przeprowadzana odpowiednio w strefie równikowej 10–12, 12–14 mm od rąbka, w zależności od załamania oka. Końce taśmy wzmocnione w dolnej zewnętrznej ćwiartce szwu w kształcie litery U lub kapilary. Wytworzyć pęknięcie kriopeksji. W dolnej wewnętrznej ćwiartce twardówka jest nakłuta przez uwolnienie płynu podsiatkówkowego (lub płyn jest uwalniany na wysokości oderwania pęcherza), po czym końce są zaciskane, aż do uzyskania odpowiedniego wału wyciskowego pod kontrolą oftalmoskopii. Załóż szwy na spojówkę. Gentamycyna + deksametazon jest wstrzykiwany podskórnie i nakładany jest bandaż obuoczny.

Podobnie działa krążąca silikonowa gąbka.

Użyj silikonowej porowatej uprzęży. Wskazaniami do zastosowania tej metody są przypadki wspólnego oderwania, gdzie pożądane jest podkreślenie wycisku w jednej z ćwiartek. Różnica w stosunku do opisanej powyżej techniki polega na tym, że naprężenie gąbki odbywa się na przemian w ćwiartkach z mocowaniem gąbki szwami w kształcie litery U.

Istnieje metoda leczenia odwarstwienia siatkówki, która obejmuje okrążenie z wypełnieniem pozazwojowym (DN N. Antelava, NN Brewers „Primary retinal detachment” Tbilisi, 1986, s. 107-108). Ta metoda jest stosowana dla najbliższego analogu.

W znieczuleniu miejscowym lub ogólnym wykonuje się koliste nacięcie spojówki. Proste mięśnie biorą ligatury. Zlokalizuj rzut szczeliny na twardówce. Taśma silikonowa jest utrzymywana pod mięśniami, wzmacnia w każdym kwadrancie szwy w kształcie litery U. Wyprodukuj twardówkę kriopeksyjną w obszarze szczeliny. W obszarze rzutu szczeliny nałóż uszczelkę z gąbki silikonowej i przymocuj do szwów przerwanych twardówki. W dolnej wewnętrznej ćwiartce lub na wysokości pęcherza twardówka jest nakłuta przez uwolnienie płynu podsiatkówkowego. Końce taśmy wzmocnione w dolnej zewnętrznej ćwiartce szwu w kształcie litery U lub kapilary. Końce taśmy są zaciśnięte, aż do uzyskania odpowiedniego wału wyciskowego pod kontrolą oftalmoskopii. Załóż szwy na spojówkę. Gentamycyna + deksametazon jest wstrzykiwany podskórnie i nakładany jest bandaż obuoczny.

Jednakże, pomimo licznych zalet, wypełnienie nadzieniem ma kilka wad:
- ściskanie tętnic rzęskowych;
- możliwość zaburzeń krążenia w tętnicy środkowej siatkówki;
- zwiększone ciśnienie wewnątrzgałkowe;
- Erupcja krążąca (zwłaszcza przy trzymaniu jej nicią jedwabną lub wąską taśmą silikonową);
- niemożność uzyskania wysokiej ostrości wzroku nawet przy pomyślnym wyniku anatomicznym operacji z powodu poważnych zaburzeń naczyniowych;
- możliwość odleżyn pod taśmą lub gąbką z rozcieńczoną twardówką gronkowcową;
- zespół niedokrwienia przedniego odcinka;
W połączeniu z wypełnieniem krążeniowym i pozazwojowym, oprócz powyższych wad, możliwe są następujące powikłania pooperacyjne:
1) ropienie wypełnienia gąbką silikonową;
2) odrzucenie wypełnień silikonowych;
3) pojawienie się astygmatyzmu;
4) pojawienie się podwójnego widzenia lub zniekształcenia przedmiotów;
5) rozwój lub progresję witreoretinopatii proliferacyjnej z powodu dużej inwazyjności interwencji chirurgicznej;
6) rozwój zwłóknienia plamki żółtej.

W związku z wymienionymi wadami tradycyjnych metod chirurgicznego leczenia odwarstwienia siatkówki opracowaliśmy metodę leczenia odwarstwienia siatkówki, która obejmuje zalety krążenia z wypełnieniem pozazwojowym, ale unikając wielu wad najbliższego analogu.

Rezultatem technicznym proponowanej metody jest stworzenie warunków do poprawy ostrości wzroku w okresie pooperacyjnym z odwarstwieniem siatkówki z wieloma zmianami dystroficznymi i małymi łzami, a także zapobieganie owrzodzeniom twardówki w późnym okresie po zabiegu i progresji zmian dystroficznych.

Rezultat techniczny uzyskuje się dzięki zastosowaniu homosekleur perforowanych w sposób rozłożony jako taśma krążąca z materiału biologicznego, który jest elastycznym, mało alergizującym materiałem, umożliwiającym symulację dowolnej konfiguracji i stworzenie korzystnych warunków dla rewaskularyzacji, a także poprzez nałożenie uszczelnienia na perforowanej homosklonie i dzięki Okrągły układ perforowanych homoskopów.

Metoda jest następująca
W znieczuleniu miejscowym lub ogólnym wykonuje się koliste nacięcie spojówki.

Proste mięśnie biorą ligatury.

Przygotowanie homoskopii: oko dawcy przemywa się wodnym roztworem brylantowej zieleni, rogówkę i twardówkę wycina się wokół nerwu wzrokowego, po czym wycina twardówkę w postaci taśmy, perforacje nakłada się w sposób rozłożony, a następnie możliwa jest obróbka z kompozycją pieniącą (certyfikat nr 1680161, 1991 ), 30-minutowa inkubacja szczepienia w roztworze kompozycji polimerowej.

Pod kontrolą oftalmoskopii obuocznej można zlokalizować szczeliny i ich rzut na twardówkę. Wyprodukuj kriopeksję w obszarze luki. Wykonać extrascleral napełniania gąbkę silikonowy, przecięty na pół, w którym przednie i tylne uszczelnienia krawędziowe przyszyte do twardówki zewnętrznej powierzchni szwami, a następnie tsirklyazh przygotowanego otworami gomoskleroy i stałej w strefie równikowej, do własnego twardówki w każdej ćwiartce szwami, przy czym perforowany gomoskleru przeprowadzono pod wypełnieniem silikonowym. Pod perforowaną homosclerą w dolnej wewnętrznej ćwiartce lub na wysokości oderwania pęcherza, twardówka jest nakłuta przez uwolnienie płynu podsiatkówkowego.

W przypadku, gdy średnica oka dawcy okazuje się mniejsza niż średnica oka pacjenta operowanego, klapa jest dodatkowo wycinana z homoskreda, który jest zawinięty do wcześniejszego cięcia, w celu utworzenia okrągłej klapki do krążenia.

Pacjent E., 26 lat.

Zapisany na wydział patologii siatkówki Helmholtz z diagnozą OD-obwodowej dystrofii witreochorioretycznej; Subtotalne odwarstwienie siatkówki z dużym zwłóknieniem i dystrofią sieciową i pęknięciami.

Z wywiadu wiadomo, że po wysiłku zauważył zaburzenia widzenia po lewej stronie. Po miesiącu zwróciłem się do okulisty, gdzie postawiono diagnozę - odwarstwienie siatkówki. Po 2 miesiącach wstąpił do naszego oddziału w celu leczenia chirurgicznego.

Stan oczu przy przyjęciu:
VIS OD = 1,0, VIS OS = 0,1 n / rdzeń, IOP OU = N
Przedni odcinek: OU - przezroczysta rogówka, przednia komora średniej głębokości, przezroczysta soczewka, niszczenie nitkowate w ciele szklistym, wyrażone bardziej w OS niż w OD.

Dno oka: nóż paletowy OD jasnoróżowy z wyraźnymi granicami w obszarze plamki bez zmian patologicznych. Na obwodzie wykrywane są liczne strefy dystrofii sieciowej z pigmentacją. OS - dysk nerwu wzrokowego ma jasnoróżowe, wyraźne granice. Całkowite odwarstwienie siatkówki z dużym zwłóknieniem w zewnętrznych podziałach, z wieloma strefami dystrofii sieciowej i małymi przerwami w górnym zewnętrznym kwadrancie.

Wykonano operację na OS - opaskę silikonową z kriodydią twardówki i uwolnieniem płynu podsiatkówkowego. Operacja przebiegła gładko, siatkówka leżała wszędzie.

Przy rozładowaniu: VIS OS = 0,1 spb-4.0 D = 0, З. Oko jest spokojne, szwy są usuwane ze spojówki. Rogówka jest przezroczysta, komora przednia ma średnią głębokość, soczewka jest przezroczysta, zniszczenie nitkowate w ciele szklistym.

Na dnie: tarcza wzrokowa jest jasnoróżowa, z wyraźnymi granicami. Wyrażony okrągły wałek obniżający. Siatkówka leży wzdłuż całego obszaru dystrofii z przerwami na wysokości trzonu wgłębienia.

Po 1 roku: siatkówka leży wszędzie, VIS OS = 0,1 sph-4,0 D = 0,3.

Przykład 2
Pacjent V., 36 lat.

Zapisany na wydział patologii siatkówki Zdiagnozowano u Helmholtza: OD - wyraźną retinozę OS - subtotalne wysokie odwarstwienie siatkówki z wieloma strefami dystrofii sieciowej i pęknięć. OU - umiarkowana krótkowzroczność.

Z wywiadu wiadomo, że po ciężkiej pracy fizycznej zauważył gwałtowny spadek widzenia po lewej stronie. Zwrócił się do okulisty, gdzie zdiagnozowano - odwarstwienie siatkówki. Dwa tygodnie później wstąpił do naszego oddziału w celu leczenia chirurgicznego.

Stan oczu przy przyjęciu:
VIS OD = 0,1 sph-4,0 D = 1,0, VIS OS = 0,08 n / rdzeń IOP OU = N
OU - spokojna, przezroczysta rogówka, przednia komora o średniej głębokości, przezroczysta soczewka. Delikatne niszczenie nitkowate ciała szklistego.

Dno oka: OD - dysk nerwu wzrokowego ma jasnoróżowe, wyraźne granice. W obszarze plamki bez zmian patologicznych. Na obwodzie w zewnętrznej połowie - wyraźne retinoschisis.

OS - dysk nerwu wzrokowego ma jasnoróżowe, wyraźne granice. Całkowite odwarstwienie siatkówki z perforowanymi pęknięciami w strefach dystrofii sieciowej w dolnej zewnętrznej ćwiartce tarczy optycznej w jasnoróżowych, wyraźnych granicach. W obszarze plamki bez zmian patologicznych. Na obwodzie w zewnętrznej połowie - wyraźne retinoschisis.

Operację przeprowadzono na OD - perforowanym krążeniu homosklerotycznym z wypełnieniem pozazwojowym, z kriopeksją twardówki i uwolnieniem płynu podsiatkówkowego. Operacja przebiegła gładko, siatkówka leżała wszędzie.

Po wyładowaniu VIS OD-0,1 sph-4,0 D = 1,0 VIS OS = 0,1 sph-5,0 D = 0,4
OU - spokojna, przezroczysta rogówka, przednia komora o średniej głębokości, niszczenie nitkowate ciała szklistego. W dnie: OS - dysk nerwu wzrokowego jest jasnoróżowy, z wyraźnymi granicami. Retina leży wszędzie
Po 1 roku, VIS OS = 0,1 sph-5,0 D = 0,6, siatkówka leży na całej drodze.

Zatem proponowana metoda pozwala pacjentom z licznymi zmianami dystroficznymi i małymi przerwami siatkówki osiągnąć nie tylko pomyślny wynik leczenia anatomicznego, ale także uzyskać wysokie wyniki funkcjonalne.

FORMUŁA WYNALAZKU

1. Sposób leczenia odwarstwienia siatkówki, w tym nadziemnego wypełnienia taśmą kielichową z umieszczeniem uszczelnienia pozaszkieletowego w projekcji łez siatkówki, znamienny tym, że homosklera perforowana w szachownicę jest stosowana jako krążąca wstęga i przymocowana do własnej twardówki w każdym kwadrancie.

2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że homosclera perforowana w szachownicę jest wstępnie traktowana pieniącą kompozycją polimerową do wypełniania wnęk w ciele.

http://www.freepatent.ru/patents/2164120

Choroby siatkówki

Informacje dla pacjentów o odwarstwieniu siatkówki

Zabieg odwarstwienia siatkówki

Leczenie chirurgiczne odwarstwienia siatkówki

Odwarstwienie siatkówki należy do kategorii chorób wymagających pilnego leczenia. Główna metoda leczenia tej patologii jest chirurgiczna.

Głównym zadaniem w leczeniu odwarstwienia siatkówki jest zbieżność warstwy pręcików i stożków z nabłonkiem pigmentu oraz wyznaczenie luki przez ogniska adhezyjnego zapalenia naczyniówki i siatkówki (miejscowy aseptyczny (sterylny) proces zapalny). Termin mówi sam za siebie: proces kończy się rodzajem „sklejenia” siatkówki z leżącą pod nią błoną naczyniową i zapobiega postępowi odwarstwienia siatkówki w przyszłości.

Warunkiem powodzenia operacji odwarstwienia siatkówki jest ich aktualność, ponieważ długie istnienie oderwania prowadzi do nieodwracalnych zmian w siatkówce, śmierci neuronów wzrokowych.

Wszystkie metody chirurgii odwarstwienia siatkówki są podzielone na pozaszkieletowe (interwencja jest wykonywana na powierzchni twardówki) i endowitalne (interwencja jest wykonywana z wnętrza gałki ocznej).

Celem każdej operacji odwarstwienia siatkówki jest przybliżenie oderwanej siatkówki do nabłonka pigmentowego. W chirurgii pozaszkieletowej odwarstwienia siatkówki osiąga się to poprzez utworzenie miejsca wgłębienia twardówki (procedura wypełniania twardówki). Jednocześnie, z powodu utworzonego wgłębienia wału, pęknięcia siatkówki są blokowane, a płyn, który nagromadził się pod siatkówką, jest stopniowo wchłaniany przez nabłonek pigmentowy i naczynia włosowate naczyniówki.

W okresie przedoperacyjnym należy przestrzegać zaleceń dotyczących leżenia w łóżku. Jest to wymagane, aby oddzielone pęcherzyki siatkówki zmniejszyły swoją objętość z powodu resorpcji płynu podsiatkówkowego. To znacznie ułatwi procedurę znajdowania (lokalizowania) luki podczas operacji. W okresie pooperacyjnym, przynajmniej na jeden dzień, zalecana jest również odpoczynek w łóżku.

Obecnie jako główny materiał do wypełniania twardówki stosuje się miękką silikonową gąbkę. Jest to elastyczny materiał, z którego można łatwo wyciąć uszczelkę o wymaganym rozmiarze i konfiguracji.

Technika działania polega na tym, że: po dokładnej lokalizacji miejsca pęknięcia lub pęknięcia (jeśli jest ich kilka), chirurg zaznacza te strefy na twardówce. Następnie wycina się wymaganą wielkość i przyszywa do twardówki w miejscu projekcji szczeliny.

Początkowy etap operacji: nacięcie spojówki

Procedura lokalizacji szczeliny: za pomocą końcówki diatermometru chirurg tworzy tymczasowy trzon wycisku wewnątrz gałki ocznej, kontrolując jednocześnie położenie trzonu względem przebicia siatkówki za pomocą oftalmoskopii. Niszczyciel diater może oznaczyć położenie rzutu szczeliny na twardówce w celu dalszego wypełnienia w tym miejscu gąbki silikonowej

Przeprowadzenie szwu „materacowego” do wypełnienia implantu silikonowego

W zależności od rodzaju pęknięcia (zastawki lub perforacji), lokalizacji, liczby i lokalizacji pęknięć względem siebie i wielu innych czynników, w każdym konkretnym przypadku klinicznym położenie uszczelnienia (lub odpowiednio kilku wypełnień) może być różne: promieniowe (promieniowe wypełnienie twardówki), sektorowe (sektorowe wypełnienie twardówki) i okrągłe (okrągłe uszczelnienie twardówki lub callegeonu).

Opcje uszczelnień pozaziarnistych: a) wypełnienie sektorowe wykonane z monolitycznego silikonu z silikonową opaską silikonową, b) wypełnienie promieniowe gąbką silikonową

Przy dużej ilości płynu podsiatkówkowego jest on usuwany przez mały otwór utworzony w twardówce (drenaż płynu podsiatkówkowego).

Prowadzenie drenażu płynu podsiatkówkowego

Ponadto może być konieczne wprowadzenie powietrza do jamy ciała szklistego ciała szklistego lub specjalnego gazu ekspandującego (pneumo-retinopeksja). W tym przypadku, przez kilka dni, podczas gdy pęcherzyk gazu zostaje wchłonięty, z powodu zakłócenia promieni świetlnych w układzie optycznym oka, widzenie pozostanie niskie.

Retinopeksja pneumatyczna z jednoczesnym uwalnianiem płynu podsiatkówkowego

Ostatni etap operacji. Spojówka zszyta

Po operacji mogą wystąpić następujące powikłania:

A. We wczesnym okresie pooperacyjnym.

  • Zakażenie rany operacyjnej i wprowadzenie zakażenia do tkanek gałki ocznej oczodołu (ostre zapalenie tkanki łącznej orbity). W celu zapobiegania rozwojowi powikłań zakaźnych w okresie pooperacyjnym pacjentowi przepisuje się kompleksową (lokalną i ogólną) terapię przeciwzapalną i przeciwbakteryjną;
  • Oddzielenie naczyniówki;
  • Podwyższenie ciśnienia wewnątrzgałkowego;
  • Brak równowagi mięśni oka we wczesnym okresie pooperacyjnym, któremu towarzyszy uczucie podwójnego widzenia;
  • Pominięcie powieki górnej (opadanie powiek) z powodu urazu i rozciągnięcia mięśnia, podniesienie górnej powieki podczas operacji i negatywny wpływ obrzęku powieki w okresie pooperacyjnym.
  • Gdy duże wypełnienie znajduje się pod mięśniem oka, możliwe jest naruszenie jego funkcji - rozwój zeza;

B. W późnym okresie pooperacyjnym.

  • Ekspozycja na implant (późne powikłanie: występuje kilka tygodni lub miesięcy po zabiegu). Zabieg polega na przykryciu odsłoniętej gąbki spojówką. Gdy implant jest zainfekowany, jest usuwany;
  • Różne zmiany w obszarze centralnym (plamki żółtej) - tworzenie błon powodujących deformację tej strefy siatkówki, prowadzące do zniekształcenia obiektów i zmniejszenia ostrości widzenia („celofanowa” makulopatia); tworzenie się w regionie plamki żółtej mikrocystycznych (mikrozgłębienia w siatkówce) i ognisk degeneracji (torbielowatej maculopatii) itp.;
  • Zmiana załamania w kierunku krótkowzroczności (w ciągu kilku dioptrii). Jest to bardziej powszechne w przypadku okluzji twardówki z powodu okrągłego wgłębienia, ponieważ wgłębienie sztucznie zwiększa oś przednią gałki ocznej (patrz sekcja „załamanie”). Przy dużym wypełnieniu promieniowym może rozwinąć się astygmatyzm, który jest trudny do skorygowania;
  • Tworzenie się zaćmy;

B. Awarie chirurgii odwarstwienia siatkówki pozaszkieletowej.

  • Brak przylegania odwarstwienia siatkówki we wczesnym okresie pooperacyjnym. Najczęstszymi przyczynami są: a) niewłaściwe położenie wypełnienia i, w rezultacie, brak zablokowania pęknięcia siatkówki; b) sytuację, w której podczas operacji nie znaleziono wszystkich przerw siatkówki lub powstały nowe.
  • Powtarzające się odwarstwienie siatkówki (nawrót): najczęstszą przyczyną nawrotu odwarstwienia jest rozwój zmian w ciele szklistym i na powierzchni siatkówki (tzw. Witreoretinopatia proliferacyjna). Jednocześnie występują wyraźne trakcje na siatkówce, które mogą prowadzić do jej deformacji, pojawienia się nowych luk lub odblokowania starych. W celu skutecznego leczenia tego stanu konieczna jest interwencja endowityczna (patrz poniżej). Leczenie zachowawcze (stosowanie preparatów enzymatycznych w postaci tabletek lub zastrzyków) z reguły jest nieskuteczne.

Przywrócenie funkcji wzrokowych w okresie pooperacyjnym następuje stopniowo przez kilka miesięcy. Pooperacyjna ostrość widzenia w dużej mierze zależy od czasu trwania odwarstwienia i udziału w nim regionu plamki żółtej.

Twardówka belująca. Istota operacji polega na czasowym zszyciu do twardówki w obszarze projekcji pęknięcia siatkówki specjalnego cewnika za pomocą balonu. Podczas nadmuchiwania takiego balonu ten sam efekt występuje, jak przy uszczelnianiu twardówki (powstaje wałek wcinający).

Operacja balonowania twardówki

Blokowanie szczeliny za pomocą balonu umożliwia resorpcję płynu podsiatkówkowego, a następnie prowadzi do koagulacji laserowej siatkówki. Po utworzeniu zrostów siatkówki z leżącymi poniżej tkankami balon usuwa się. Balonowanie twardówki jest mniej traumatyczne niż wypełnianie, jednak wskazania do ostatniej operacji są znacznie szersze.

Endowitrealna operacja odwarstwienia siatkówki

Na początku lat 70. ubiegłego wieku pojawił się nowy kierunek mikrochirurgii oka - chirurgia wewnątrznaczyniowa. Jest to zaawansowana technologicznie mikrochirurgia oka, wymagająca najwyższej technologii i umiejętności chirurga.

Podczas wykonywania interwencji endowitalnej, dostęp do jamy ciała szklistego i siatkówki jest zapewniany przez trzy sklerotomie (mikroskopijne nacięcia o długości mniejszej niż 1 mm) w obszarze płaskiej części ciała rzęskowego. Kaniula jest przyszyta do jednej sklerotomii, przez którą sól fizjologiczna jest podawana do jamy ciała szklistego, aby utrzymać ton gałki ocznej przez całą operację, a pozostałe dwa są używane do wprowadzenia źródła światła i specjalnego instrumentu, witreotomii.

Witreot jest pustym cylindrem o średnicy około 1 mm, w którym znajduje się nóż tnący, który porusza się w górę iw dół (witreotom posuwisto-zwrotny) lub oscyluje z boku na bok (rodzaj oscylacyjny witreotomu) z bardzo dużą częstotliwością. Narzędzie pozwala na rozcięcie tkanek wewnątrzgałkowych i jednocześnie na usunięcie (zasysanie) zawartości jamy ciała szklistego. Jeśli to konieczne, podczas operacji mogą być używane inne instrumenty endowitalne (nożyczki, pęseta, szpatułki itp.) Zamiast witreotomu.

Podczas przeprowadzania interwencji endovitrealnoe badającej jamę ciała szklistego i siatkówki chirurg wykonuje przez źrenicę za pomocą mikroskopu operacyjnego; na rogówce znajduje się specjalna soczewka kontaktowa. Używając soczewek kontaktowych o szerokim polu widzenia i wielu specjalnych technikach chirurgicznych, podczas operacji można sprawdzić całą jamę ciała szklistego i siatkówkę aż do skrajnych peryferii.

Ponieważ usunięcie ciała szklistego odbywa się podczas operacji wewnątrztrefowej, interwencja jest nazywana witrektomią (szklistka - szklista, ektomia - usunięcie, wycięcie). Pełna nazwa operacji to witrektomia przezskórna (tj. Wykonywana przez ciało rzęskowe).

Wskazania do witrektomii dla odwarstwienia siatkówki są następujące:

  • Olbrzymie łzy siatkówki i wyrywanie jej z linii zębatej na dużą odległość;
  • Witreoretinopatia proliferacyjna (PVR) z utworzeniem utrwalonych fałdów siatkówki na ponad 3/4 dna dna oka (zgodnie z klasyfikacją C3 i powyżej PVR);
  • Tylna część łezki siatkówki (szczególnie duża), gdy wypełnienie pozazwojowe jest znacznie trudne technicznie. Ponadto, wypełnienie tylnego bieguna ma negatywny wpływ na obszar plamki żółtej: prowadzi do deformacji siatkówki, marszczenia, powstawania błon przedretynalnych (zlokalizowanych przed siatkówką), przyspiesza rozwój witreoretinopatii proliferacyjnej itp.;
  • Pęknięcie siatkówki w połączeniu z hemophthalmus (krwotok do ciała szklistego).

Podczas interwencji endowitalnej dla odwarstwienia siatkówki reumatogennej chirurg usuwa ciało szkliste i tylną błonę hialidową. Aby usunąć istniejące trakcje na siatkówce w strefie pęknięć, obszary te są ostrożnie traktowane witreotomem, usuwane są wszystkie błony i pasma, które wycofują siatkówkę i zapobiegają jej leżeniu.

Witrektomia. Usunięcie błony epidtinalnej w obszarze pęknięcia siatkówki za pomocą pęsety endowitrealnej

W przypadku starych oddziałów z wyraźną witreoretinopatią proliferacyjną, tkanka siatkówki jest czasami tak zmieniana, że ​​niemożliwe jest nadanie jej poprzedniego kształtu i przyłączenie do leżących poniżej błon bez przeprowadzania obwodowych nacięć siatkówki (retinotomia obwodowa).

Związki perfluorowo-organiczne (PFOS) - tak zwana „ciężka woda” są szeroko stosowane w celu ułatwienia manipulowania siatkówką podczas operacji. PFOS to bezbarwne przezroczyste ciecze o ciężarze właściwym 1,7-2,0. Ze względu na swoją ciężkość pęcherz PFOS zawsze znajduje się na dnie, dociskając siatkówkę do leżących poniżej tkanek i prostując ją.

Usuwanie płynu podsiatkówkowego wykonuje się za pomocą specjalnego narzędzia - kaniuli wytłaczającej bezpośrednio przez rozdarcie siatkówki. Po usunięciu płynu podsiatkówkowego siatkówka rozszerza się za pomocą PFOS. Następnie wykonuje się koagulację laserową stref pęknięcia za pomocą endolasera (prowadnica światła laserowego jest wprowadzana do jamy ciała szklistego). Następnie PFOS jest zastępowany zrównoważonym roztworem soli fizjologicznej (BSS), a sklerotomie są przyszywane.

Witrektomia. Etap krzepnięcia obszaru pęknięcia siatkówki za pomocą endolasera

W razie potrzeby PFOS można pozostawić w jamie ciała szklistego do 7-10 dni w celu krótkotrwałej tamponady. Następnie, w drugim etapie, jest również zastępowany przez BSS po dodatkowej koagulacji siatkówki.

W przypadku dłuższego zatykania (do 1-1,5 miesiąca) jamy ciała szklistego stosuje się specjalne długotrwałe wchłanialne gazy lub, częściej, mieszaniny powietrza z gazem. Zastosowanie tamponady gazowej jest możliwe, gdy siatkówka jest dostosowana do leżących poniżej tkanek, a chirurg jest przekonany, że po zaabsorbowaniu gazu utworzą się niezawodne zrosty siatkówki do leżących poniżej tkanek. W okresie resorpcji gazu widzenie pozostaje niskie, ponieważ pęcherzyk gazu zakłóca przebieg promieni w układzie optycznym oka i powoduje rozpraszanie światła.

W celu długiej tamponady stosuje się tak zwany olej silikonowy. Olej silikonowy jest zwykle usuwany z oka nie wcześniej niż w ciągu 2-3 miesięcy, ale może znajdować się w jamie ciała szklistego i znacznie dłużej, chociaż znacznie zwiększa ryzyko powikłań (tworzenie się zaćmy, rozwój zmętnień rogówki, zwiększone ciśnienie wewnątrzgałkowe i inne) ).

Zabiegi laserowe na odwarstwienie siatkówki

Celem leczenia laserowego jest tworzenie zrostów między siatkówką a leżącą poniżej naczyniówką. W tym celu stosuje się lasery koagulacyjne, które powodują powstawanie lokalnych drobnoustrojów siatkówki (koagulantów laserowych).

Stosuje się leczenie laserem:

  • Aby zapobiec odwarstwieniu siatkówki (zapobiegawcza koagulacja laserowa). Koagulacja laserowa służy do izolowania niebezpiecznych dystrofii siatkówki (głównie „kraty” i „śladu ślimaka”). Aby je zidentyfikować, konieczne jest dokładne zbadanie obwodu dna w warunkach maksymalnego rozszerzenia źrenic (przy maksymalnej rozszerzonej źrenicy). Takie badanie powinno być przeprowadzane co najmniej raz na 6 miesięcy u pacjentów ze zwiększonym ryzykiem rozwoju odwarstwienia siatkówki (krótkowzroczność, obecność odwarstwienia siatkówki u najbliższych krewnych, wcześniejsze operacje na narządzie wzroku, itp.).
  • W celu wyznaczenia już istniejącego odwarstwienia siatkówki (terapeutyczna koagulacja laserowa). Z reguły koagulacja brzeżna może być stosowana w przypadku miejscowego płaskiego odwarstwienia siatkówki, w przypadkach, gdy radykalna interwencja chirurgiczna jest z jakiegoś powodu niemożliwa (na przykład w ciężkim stanie ogólnym pacjenta).
  • W celu dodatkowej koagulacji strefy pęknięcia po operacji odwarstwienia siatkówki.

Procedura koagulacji laserowej siatkówki jest wykonywana w znieczuleniu miejscowym (po wkropleniu roztworu znieczulającego). Specjalna soczewka kontaktowa (trzy lustrzany obiektyw Goldmana) jest zainstalowana na oku, co umożliwia skupienie promieniowania laserowego na dowolnej części dna.

Koagulacja siatkówki

Strefa pęknięcia lub miejscowego odwarstwienia siatkówki jest ograniczona przez kilka rzędów koagulantów.

Schematyczne przedstawienie marginalnej koagulacji pęknięcia zastawki siatkówki

W celu utworzenia silnego spoidła naczynioruchowego potrzeba czasu - około 10-14 dni. Brak postępu odwarstwienia siatkówki, jego rozprzestrzenianie się za pomocą koagulatów służy jako podstawa do uznania tej koagulacji laserowej za udaną.

Duże rozdarcie siatkówki zastawki jest ograniczone przez 2-3 rzędy koagulatu. Zdjęcia wykonano: a) natychmiast po laserowej procedurze koagulacji, b) 2 tygodnie po koagulacji laserowej (koagulaty pigmentowe wytworzyły silny spoidło naczynioruchowe wokół strefy pęknięcia)

Podczas przeprowadzania niepotrzebnie „twardej” koagulacji laserowej dużych obszarów siatkówki mogą wystąpić następujące powikłania: wysiękowe odwarstwienie siatkówki, odwarstwienie naczyniówki (przy odpowiednim leczeniu, powikłania te ustąpią w ciągu kilku dni), zmiany zwyrodnieniowe w obszarze plamki (maculopatia).

Po udanej profilaktycznej koagulacji laserowej, co najmniej raz na 6 miesięcy, a częściej, zgodnie z zaleceniami lekarza, konieczne jest rutynowe badanie obwodu dna oka obu oczu szerokim źrenicą dla nowych obszarów zwyrodnienia siatkówki lub przerzedzenia i pęknięcia wcześniej wykrytych obszarów. Zapobiegawcza koagulacja laserowa takich obszarów kilkakrotnie zmniejszy ryzyko odwarstwienia siatkówki i pozwoli uniknąć utraty funkcji widzenia.

http://www.retina.ru/otsloyka/lechenie/

Krążenie gałki ocznej

- metoda przywracania struktury odłączonej siatkówki. W tym samym czasie na zewnętrzną powłokę oka nakłada się kołową lub lokalną silikonową taśmę, pęknięcia siatkówki zamyka się metodą kriopeksji i usuwa się płyn pod siatkówką.

Wszystko to pozwala przywrócić pierwotną pozycję siatkówki i stworzyć warunki do przywrócenia wzroku. Obrzezanie jest mniej traumatyczne niż witrektomia. Używany do odwarstwienia siatkówki różnego pochodzenia (uraz, krótkowzroczność itp.).

http://eyesfor.me/glossary-of-terms/c/scleral-buckles.html

Materiały dotyczące chirurgii witreoretinalnej, chorób siatkówki i metod ich leczenia

Odwarstwienie siatkówki jest pilną sytuacją, która wymaga natychmiastowego leczenia chirurgicznego. W przeciwnym razie mogą wystąpić nieodwracalne zmiany.

Tak więc, jeśli pacjent nie zwrócił uwagi na pierwsze oznaki odwarstwienia siatkówki i nie pojawił się w porę przed okulistą, często dochodzi do hipotonii gałki ocznej, jej subatrofii, zaćmy, przewlekłego zapalenia tęczówki i nawet nieuleczalnej ślepoty.

W przypadku odwarstwienia siatkówki jedynie zabieg mikrochirurgiczny może pomóc w zachowaniu wzroku. Głównym zadaniem chirurga jest przybliżenie siatkówki do otaczających tkanek i zablokowanie szczeliny. W wyniku tej manipulacji możliwe jest uratowanie wzroku pacjenta i uwolnienie go od ślepoty.

Gdy odwarstwienie siatkówki można wykonać dwa rodzaje operacji: na powierzchni twardówki, to jest pozazwojowej lub endowitralnej, które wpływają na wewnętrzne struktury oka.

Wypełnienie twardówki

Gdy wykonywana jest operacja pozaszkieletowa, oderwane warstwy siatkówki zbliżają się, ściskając oczy na zewnątrz. Nad obszarem rozerwania siatkówki na twardówce nałożyć silikonową uszczelkę o wymaganym rozmiarze i przymocować ją szwami.

W wyniku operacji obszar twardówki i naczyniówki zbliża się do wewnętrznej błony, która znajduje się pod wypełnieniem. Ten wał blokuje szczelinę. Ciecz, która zgromadziła się w strefie oderwania, rozpuszcza się z czasem. Wypełnienia silikonowe o danym rozmiarze można nakładać wzdłuż promieni, sektorów, a nawet w okręgu. W zależności od lokalizacji i kształtu pęknięcia siatkówki zmieni się również obszar wypełnienia.
Czasami wykonują tzw. Circlage. Ta operacja, która jest zalecana do odwarstwienia siatkówki, polega na równikowych zagłębieniach twardówki gałki ocznej za pomocą oplotu lub nici. Przy znacznej ilości cieczy w strefie oderwania jest ona usuwana przez dodatkowe przebicie skorupy.

Balonowanie twardówki

Podczas balonowania twardówki na tle odwarstwienia siatkówki stosuje się specjalny cewnik i balon. Skuteczność tej techniki jest porównywalna do wypełnienia twardówki, jednak mechanizm działania jest nieco inny.

Nacisk twardówki przeprowadza się za pomocą balonu, w którym ciecz jest umieszczana w wymaganej ilości. W celu ustalenia wyniku balonowania wykonuje się laserową koagulację siatkówki, która ogranicza strefę oderwania i pęknięcia. Ponadto przyczynia się do szybkiego wchłaniania płynu pod skorupą. Po utworzeniu gęstego kolca balon można usunąć. Ten rodzaj operacji jest mniej traumatyczny, ale jest stosowany tylko w niektórych przypadkach.

Witrektomia

Witrektomia odnosi się do operacji wewnątrzkomórkowych, które są wykonywane podczas odwarstwienia siatkówki. Podczas operacji zmieniona substancja ciała szklistego jest usuwana z gałki ocznej. Następnie powstająca wnęka jest wypełniana specjalnym gazem, silikonem lub cieczą o wysokiej masie cząsteczkowej. W wyniku operacji naczyniówka i twardówka zbliżają się do odłączonej siatkówki.

Do witrektomii konieczne jest zastosowanie trzech mikro nacięć, w które włożona jest oprawa oświetleniowa, rozwiązanie i narzędzie robocze. W ciągu miesiąca po operacji zastępczy gaz lub ciecz zostaje całkowicie zastąpiony przez wilgoć wewnątrzgałkową.

Korzyści

Wszystkie operacje wykonywane podczas odwarstwienia siatkówki mają kilka zalet:

  • Są bezbolesne, ponieważ wykonywane są w znieczuleniu miejscowym.
  • Są bezpieczne, ponieważ jednocześnie lekarz stosuje tylko nowoczesne techniki i wysokiej klasy sprzęt medyczny.
  • Przeprowadza się je ambulatoryjnie przez 40-120 minut (dokładny czas trwania zależy od złożoności interwencji).

Ograniczenia czasowe

Podczas okresu rehabilitacji po zabiegu odwarstwienia siatkówki lekarz zaleca powstrzymanie się od pójścia do sauny lub kąpieli (przez miesiąc) i uniknięcia poważnego wysiłku fizycznego (do roku). Brak ograniczeń wizualnych po nałożeniu takich procedur.

http://setchatkaglaza.ru/poleznoe/237-operacii-pri-otsloenii

Circummage - komplikacja czy norma?

Dzień dobry Mam 23 lata, mieszkam w Jekaterynburgu. Tydzień temu miałem operację mikrochirurgii w celu odwarstwienia siatkówki - depresję kołową. Lekarz powiedział, że operacja poszła dobrze i zamówiła drugą dawkę miesiąc później. Oddział był peryferyjny, przyczyną nieprzywiązania była kontuzja.

W tej chwili operowane oko widzi wszystko bardzo zamazane, jakbym miał ciężką krótkowzroczność. Ponadto wszystko jest nieco zniekształcone geometrycznie. Przejrzystość pojawia się tylko wtedy, gdy zbliżasz coś do twarzy, ale obiekty wydają się powiększone. Oko jest bardzo wodniste i stale boli go głowa.

Tak powinno być w okresie pooperacyjnym, a następnie wizja zostanie przywrócona? A może to komplikacja i czy chirurg powinien się pilnie pokazać?

http://forum.vseoglazah.ru/showthread.php?t=4632

Krąg episkopalny Arrug

Techniki przedstawiające okrągłe okrągłe wypełnienia i drenaż, znane jako „wypełnienie twardówki”, zostały zaproponowane w latach 50. ubiegłego wieku przez Amigę i Schepensa. Obwód był logiczną kontynuacją techniki rozcięcia kołowego, a także diatermii barierowej z wypełnieniem, które wprowadzili Jess i Custodis. Ewolucja drenażu jest łatwa do prześledzenia po wielokrotnym nakłuciu twardówki, w celu spłaszczenia wzniesień siatkówki i techniki ignipunktury wykonanej przez Julesa Gonina.

Metoda działania

Hiszpański okulista N. Arruga w leczeniu odwarstwienia siatkówki opracował prostą procedurę z użyciem szwu jedwabnego, nylonowego lub supramidowego, używanego do wciśnięcia równika gałki ocznej. Jednocześnie luki zostały poddane diatermii metodą Gonina lub ograniczone barierą. Operacja Arrugi polegała na uzdrawianiu przerw, tworzeniu barier i zmniejszaniu objętości. Płyn został spuszczony, ale w celu zastąpienia utraconej objętości wprowadzono powietrze do jamy oka. Dokręcenie szwu wzdłuż równika (14 mm za rąbkiem) zmniejszyło objętość wnęki i osłabiło trakcję ciała szklistego, chroniąc tylny segment kosztem ucisku z przerw w przednim odcinku. Taka kompresja często prowadziła do erupcji szwu wewnątrz oka, co powodowało zwężenie szpary powiekowej. Jednak znacznie częściej prowadziło to do rozwoju niedokrwienia oka, któremu towarzyszyły obrzęki powiek, chemoza, zapalenie błony naczyniowej oka i niedociśnienie, określane również jako „zespół sznurka”.

Oczywiście położenie szwu równikowego, które ograniczało przednie szczeliny, bez ich blokowania, uważano za niedoskonałe. Na przykład Schepens napisał, że „taka zapora tworzy zaporę, która ogranicza oderwanie się od obszaru nieleczonych łez siatkówki, jednocześnie chroniąc potencjalnie użyteczne strefy”. Lokalizacja (szerokość geograficzna) krążącej rurki z tworzywa sztucznego została określona przez krawędź tylnego pęknięcia siatkówki. W najlepszym scenariuszu wszystkie przerwy, zlokalizowane na tej samej szerokości geograficznej, zostały zgrupowane wzdłuż przedniego zbocza wgłębienia, usytuowanego jak najbliżej równika gałki ocznej.

Luki znajdujące się za wałem wgłębienia doprowadziły do ​​niepowodzenia procedury, podczas gdy szczeliny położone bliżej rąbka zostały ograniczone przez diatermię. Pod koniec drenażu taśma cyrkulacyjna stała się krótsza o 25–30 mm, szczególnie w przypadku masywnej trakcji witralnej. Ponieważ obwód siatkówki emmetropusa na równiku wynosi 72 mm, takie skrócenie mogłoby osiągnąć 40%, co doprowadziło do komplikacji (fałdy południkowe - usta ryb, szczeliny zastawek i fałdy nadmiaru siatkówki na powierzchni trzonu wgłębienia).

Krążąca technika próbki z 1957 r. Zablokowała luki na pewnej szerokości geograficznej, z ograniczeniem przednich szczelin, ale nie wspierała krawędzi natarcia szczelin zaworowych. Później wypełnienie czołowe poprawiono przez dodanie szerszych wypełnień, takich jak „przedłużenie”, „kliny radialne” lub „południk”, które są nadal używane do dziś. Podobnie jak okrągłe wypełnienie, krążek blokuje szczeliny, blokując je funkcjonalnie na trzonie wgłębienia, co przerywa przepływ płynu przez otwór. Kompresja trwale osłabia trakcję szklistą. Zmniejszenie objętości podczas koncentracji ciała szklistego, pomagając w dopasowaniu siatkówki i zamykając lukę. Jest to szczególnie korzystne, gdy są małe niewykryte pęknięcia, które pozostają zakorkowane, są podtrzymywane przez wał wgłębień, nie doświadczają przyczepności, a zatem mogą nigdy nie stać się aktywne.

W przypadku wstrzyknięcia gazu wewnątrzgałkowego i bez niego dolna część siatkówki podlega powstawaniu luk. W 1921 r. Gonin wskazał na wpływ masy ciała szklistego w stosunku do dolnej części siatkówki, osłabiając trakcję. Prawdą jest, że wierzył, że przywiązanie niższego ciała szklistego jest bardziej gęste i wydłużone. W tym przypadku wypełnienie ciała szklistego u podstawy, podobnie jak w okrążeniu, jest w stanie chronić przed skutkami zwiększonej trakcji ciała szklistego.

Proliferacja witaminy z reguły zaczyna się od dołu i jest stymulowana przez szkliste manipulacje lub urazy. Pęcherzyki gazu, w przypadku jego wstrzyknięcia wewnątrzgałkowego, w zależności od ich wyporu, są w stanie bezpośrednio oddziaływać na trakcję. Wrażenie chroni podstawę ciała szklistego, która jest szczególnie podatna na zranienie, co ilustruje niewielka liczba szczelin siatkówki po wykonaniu zawrotnym, w porównaniu z retinopeksją pneumatyczną lub efektem barierowym z zapobiegawczą koagulacją laserową, z włączeniem dolnego obwodu.

Nasze zalety

Moscow Eye Clinic to nowoczesna instytucja medyczna, która zapewnia pełen zakres profesjonalnych usług w dziedzinie okulistyki. Klinika dysponuje najlepszymi przykładami nowoczesnego sprzętu wiodących światowych producentów.

Klinika jest prowadzona przez wiodących krajowych specjalistów z niezwykle szerokim doświadczeniem praktycznym. Tak więc klinice doradza chirurg najwyższej kategorii Tsvetkov Sergey Alexandrovich, który przeprowadził ponad 12 000 udanych operacji. Ze względu na wysoki profesjonalizm lekarzy i wykorzystanie nowoczesnych technologii, CIM gwarantuje najlepszy efekt leczenia i powrót wzroku. Nawiązując do moskiewskiej kliniki okulistycznej, możesz być pewny szybkiej i dokładnej diagnozy i skutecznego leczenia.

Ceny za badanie i leczenie

W Moskiewskiej Klinice Oczu możesz przejść pełne badanie diagnostyczne i uzyskać zalecenia dotyczące najskuteczniejszych metod leczenia. Kompleksowe badanie pacjenta (w tym takie metody, jak sprawdzanie ostrości wzroku, biomikroskopia, autorefraktometria, oftalmoskopia z wąską źrenicą, pneumotonometria) wynosi 3500 rubli.

Koszt operacji krążenia biskupiego na Arrug w klinice zaczyna się od 90 000 rubli. Ostateczny koszt leczenia jest ustalany indywidualnie w każdym konkretnym przypadku i zależy od konkretnej diagnozy, stadium choroby, przeprowadzonych manipulacji medycznych, testów pod ręką itp.

Możesz wyjaśnić koszt procedury dzwoniąc pod numer 8 (800) 777-38-81 i 8 (499) 322-36-36 lub online, korzystając z odpowiedniego formularza na stronie internetowej, możesz również przeczytać sekcję „Ceny”.

http://mgkl.ru/uslugi/tsirklyazh-po-arruga
Up