Diagnoza funkcji wzrokowej w okulistyce nie ogranicza się do oceny ostrości wzroku. Wiele parametrów oka jest nie mniej ważne.
Zatem badanie percepcji kolorów widzenia jest konieczne do identyfikacji i korygowania różnych rodzajów ślepoty barw.
Ślepota na kolory odnosi się do zmniejszonej lub nieobecnej zdolności dostrzegania różnicy między niektórymi kolorami.
W przypadku ślepoty pełnokolorowej osoba nie jest w stanie odróżnić pewnych kolorów, a gdy postrzeganie kolorów jest zakłócone, trudno jest odróżnić różne kolory. W przeciwieństwie do większości innych chorób okulistycznych, ślepota barw nie wpływa na ostrość widzenia.
Główne funkcje ludzkiego aparatu wzrokowego są określone przez cechy strukturalne gałki ocznej. Przezroczyste i przezroczyste struktury, które obejmują rogówkę, soczewkę i ciało szkliste, załamują promienie świetlne i wysyłają je dokładnie do siatkówki. Z kolei siatkówka określa podstawowe postrzeganie informacji wizualnej.
Specyficzne receptory siatkówki, stożki, które zawierają pigmenty białkowe do postrzegania koloru czerwonego, zielonego, niebieskiego i ich odcieni, są odpowiedzialne za odróżnianie kolorów. Zwykle zaburzenie postrzegania kolorów jest spowodowane naruszeniem tej konkretnej jednostki funkcjonalnej.
Różne formy zaburzeń percepcji kolorów są zazwyczaj dziedziczone. U mężczyzn choroba objawia się częściej. Większość ludzi z tymi zaburzeniami nie potrafi rozróżnić niektórych odcieni czerwieni i zieleni, ale czasami patologia jest również związana z postrzeganiem niebieskiego i żółtego.
Takie nieprzyjemne cechy widzenia uniemożliwiają ludziom angażowanie się w pewne rodzaje kreatywności i zawodów, w których postrzeganie kolorów może mieć znaczenie.
Często osoby z zaburzeniami postrzegania kolorów nawet nie podejrzewają, że mają taką chorobę. Podejrzenia mogą pojawić się po różnych sytuacjach, gdy obserwowany kolor niektórych obiektów u osób niewidomych w kolorze nie pokrywa się z postrzeganiem zdrowych ludzi.
Często nawet najbardziej nieznaczne zaburzenia postrzegania kolorów przyciągają uwagę, gdy dana osoba uczy się rysować. Osoby cierpiące na zaburzenia percepcji kolorów mogą mieć następujące objawy:
Najczęstszym problemem jest postrzeganie koloru czerwonego i zielonego. W tym przypadku wada funkcji widzenia może być słaba, umiarkowana i ciężka. W przypadku poważnego upośledzenia funkcji osoba nie widzi żadnej różnicy między kolorami.
Na podstawie możliwych objawów klinicznych ślepota barw może być pełna lub częściowa. Ślepota pełnokolorowa jest znacznie mniej powszechna.
W przypadku częściowego naruszenia osoba nie dostrzega odcieni dwóch kolorów iw większości przypadków obserwuje ich mieszankę z przewagą jednego odcienia.
Główne rodzaje naruszeń postrzegania kolorów:
Wrodzona forma postrzegania kolorów jest znacznie bardziej powszechna.
Różne rodzaje zaburzeń zmysłów kolorów ze względu na strukturę i stosunek stożków siatkówki.
W związku z tym przyczyny chorób mogą być związane zarówno ze stanem dziedzicznym aparatu receptora oka, jak iz różnymi patologiami wpływającymi na siatkówkę.
Dziedziczna forma jest znacznie częstsza wśród mężczyzn, chociaż na chromosomie X znajdują się geny patologiczne. Inne powody:
Jeśli ślepota barw jest związana z pierwotną chorobą, którą można leczyć, odpowiednia terapia rozwiązuje problem postrzegania kolorów.
Identyfikacja chorób wpływających na postrzeganie kolorów nie powoduje trudności. Możliwe jest zdiagnozowanie patologii podczas rutynowych konsultacji w gabinecie okulisty.
W standardowym teście percepcji kolorów używane są tablice polichromatyczne z kwadratami, na których są przedstawione figury, figury i figury. Główny obraz różni się od tła tylko kolorem, a jasność pozostaje jednolita na całym obrazie. Pacjenci z zaburzeniami percepcji kolorów nie mogą odróżnić postaci lub figury.
Specjalne tabele zawierają z reguły kilka kwadratów, za pomocą których można zidentyfikować różne rodzaje ślepoty barw. Taka diagnoza zajmuje tylko kilka minut. W tym przypadku, jeśli lekarz podejrzewa nie dziedziczną etiologię choroby, mogą zostać przepisane dodatkowe metody badawcze.
Ponieważ problem widzenia kolorów może mieć znaczący wpływ na jakość życia danej osoby, zaleca się jak najszybsze przeprowadzenie diagnostyki. Wzrok dzieci należy sprawdzić przed ukończeniem 6 lat, aby uniknąć nagłych trudności w nauce.
Lekarze nie nauczyli się jeszcze, jak leczyć dziedziczne zaburzenie postrzegania kolorów. Jeśli problem jest związany z pierwotną chorobą aparatu wzrokowego, odpowiednie leczenie przywróci postrzeganie kolorów.
Korekta nie jest w żadnym wypadku wymagana dla wszystkich ludzi z takim problemem, ponieważ w wielu przypadkach naruszenie postrzegania kolorów jest prawie niezauważalne. Ponadto pacjenci z patologią postrzegania kolorów często dostosowują się do rozróżniania odcieni za pomocą subiektywnego postrzegania jasności.
Tak więc ślepota barwna i inne rodzaje zaburzeń widzenia barwnego są głównie schorzeniami dziedzicznymi. Szybki test postrzegania kolorów pomaga w prawidłowej diagnozie.
W jaki sposób przeprowadzane jest badanie widzenia barwnego pokaże wideo:
Zauważyłeś błąd? Wybierz go i naciśnij Ctrl + Enter, aby powiedzieć nam.
http://glaza.online/zren/prov/narushenie-tsvetovogo-zreniya.htmlLudzie często są zainteresowani tym, jak odbywa się trening widzenia barwnego i czy są do tego specjalne ćwiczenia. Dlaczego ten temat staje się coraz bardziej istotny i jakie są te ćwiczenia? Teraz zrozumiemy.
Tak więc człowiek zyskał zdolność do postrzegania kolorów w trakcie ewolucji w celu identyfikacji otaczających obiektów (wraz z postrzeganiem innych właściwości - temperatury, twardości, rozmiaru itp.). Ze względu na potrzebę rozpoznawania obiektów w naszym umyśle, opracowano / naprawiono trwałą ideę konkretnego koloru. Oczy pomagają nam dostrzec oświetlenie, kształt, rozmiar i kolor obiektów. Dzięki naszym oczom orientujemy się w przestrzeni, definiujemy ruch, zarówno nasz własny, jak i obiekty wokół.
Zwróć uwagę! Nowoczesny sposób życia ze wszystkimi zakurzonymi roślinami i otaczającymi nas szarymi budynkami znacznie różni się od tego, co mieli nasi przodkowie. Ten ostatni, jak wiemy, musiał przetrwać, uciec od różnych drapieżników, polować. Dlatego nie dziwi fakt, że ludzie coraz częściej stają przed problemami związanymi nie tylko z ostrością widzenia, ale także z postrzeganiem kolorów.
Co zostało do zrobienia? Zgadza się - ciągle pracuj nad percepcją kolorów.
W świetle dziennym należy policzyć ile kolorowych kółek na rysunku. Najpierw zrób to z peryferii do centrum, a następnie w przeciwnym kierunku. Wskazane jest nie tylko liczenie, ale także nazywanie każdego okręgu innego niż jego sąsiedzi.
To ważne! To ćwiczenie powinno być wykonywane codziennie przez pięć do dziesięciu minut, aby dzień później móc szybko nawigować, określając kolor kwiatów.
Trening widzenia kolorowego
To ważne! Ćwiczenia a priori nie mogą być równie przydatne dla wszystkich! Wszelkie porady dotyczące ich wykonania powinny być udzielane przez okulistę, z uwzględnieniem stanu / zdrowia oczu, obecności niektórych powiązanych problemów, wieku pacjenta itp.
Jeśli pacjentowi przepisano soczewki kontaktowe lub okulary, to poza tym...
Lupy do małych zadań - urządzenie optyczne zawierające...
Główną przyczyną zwiększonego łzawienia i powstawania ropy w oczach jest...
http://linzopedia.ru/uprazhneniya-dlya-glaz/trenirovka-cvetovogo-zreniyaPost Alfiya »Tue 16 czerwca 2009 12:57
Często jestem pytany, czy istnieją ćwiczenia na rozwój percepcji kolorów. Oczywiście często powtarzane pytanie stawia mnie w ślepym zaułku. Zajrzałem do książek, internetu i zapytałem o inteligentnych ludzi. Oto, co mogę dzielić.
Zdolność do postrzegania kolorów u ludzi ewoluowała w procesie ewolucji w celu identyfikacji obiektów wraz z możliwością postrzegania innych właściwości (wielkość, twardość, ciepło itp.). Ta potrzeba rozpoznawania przedmiotów rozwinęła się i utrwaliła w ludzkiej świadomości stabilną ideę pewnego koloru.
Za pomocą oczu osoba postrzega oświetlenie (jasność), kolor, rozmiar, kształt obiektów, określa ruch i kierunek obiektów podczas ruchu, orientuje się w przestrzeni.
Sposób życia współczesnego człowieka z otaczającymi go szarymi budynkami i kwiatami pripylennymi bardzo różni się od życia jego przodków, którzy musieli polować i przeżyć, uciekając przed drapieżnikami.
Nic dziwnego, że ostrość widzenia, a także ostrość widzenia, postrzeganie kolorów stają się atawizmem.
Co pozostało ludziom do zrobienia? Cały czas pracuj nad percepcją.
Wielkość obiektu, odległość do oczu, oświetlenie, kontrast między jasnością obiektu a tłem wpływają na wizualne postrzeganie kształtu obiektu. Poznanie formy obejmuje aktywację percepcji semantycznej, powstawanie idei i rozwój myślenia.
Ważne funkcje informacyjne w obiektach i obrazach to kolor i kontrast. Kolor jest ustalany wizualnie i pozostaje świadomy przez długi czas. Na etapie wykrywania obiektu kolor jest środkiem sygnałowym, który przyciąga uwagę. Nawet zwykła plama kolorów stymuluje reakcję wizualną.
Kolor jako obiektywna właściwość formy ma wielką ekspresję emocjonalną. Wszystkie odcienie widma są emocjonalnie związane z percepcją zmysłową. Kolory czerwone, pomarańczowe są związane z ciepłem; zielony, niebieski - z zimnem. Również kolor aktywnie wpływa na nastrój. Na przykład czerwony pobudza i mobilizuje, podczas gdy zielone i niebieskie uspokajają.
Obecność widzenia kolorów odgrywa dużą rolę w identyfikacji obiektów i obrazów, pozwala lepiej odróżnić szczegóły obiektów i dostrzec dużą liczbę znaków informacyjnych.
Oto kilka ćwiczeń na rzecz rozwoju postrzegania kolorów.
1. Kontemplacja koloru
W stanie spokoju z zamkniętymi oczami osoba kontempluje kolorowe plamy, które spontanicznie pojawiają się przed jego oczami. To nie są halucynacje, ale tak zwane kolejne obrazy. Wyjaśniają je osobliwości pracy siatkówki naszych oczu. Rozważając tsvetonyatna, możesz poczuć bezpośredni związek między kolorem a emocjami, jednością koloru i emocji.
Możesz sprawić, że regułą będzie okresowe sprawdzanie tabel Ishiharasa. Z czasem niuanse odcieni stają się coraz bardziej oczywiste.
2. Kontemplacja kolorów
Spójrz nieruchomo na dowolny kolor przez jedną lub dwie minuty, a następnie zamknij oczy i kontempluj ten kolor lub gamę kolorów. Kolory mogą wydawać się całkiem jasne! Gdy zakres kolorów zniknie, otwórz ponownie oczy i spójrz ponownie na próbkę koloru. Więc idź dalej.
3. Tabele Schulte
Do rozwoju widzenia peryferyjnego przydatne jest użycie tabeli Schulte To ćwiczenie, z regularnym stosowaniem, pozwala rozogniskować wzrok dzięki pokryciu większej przestrzeni.
Pole jest podzielone na komórki. Każda komórka ma numer. Konieczne jest, koncentrując wizję na czerwonej kropce na środku ekranu, aby obliczyć w porządku rosnącym wszystkie cyfry znajdujące się na polu. Poziome i pionowe ruchy oczu są zabronione. Pokryj wszystkie liczby, zarówno w górnej linii, jak iw dolnej linii, a nie licząc liczby. Wyliczenie liczb ma na celu wyćwiczenie uwagi, a nie cel. Ważne jest przede wszystkim pokrycie całego pola i nie znajdowanie wszystkiego tak szybko, jak to możliwe.
Czytelnicy o dobrych parametrach uwagi i szerokim polu widzenia (rozwinięte widzenie peryferyjne) spędzają 30 sekund na jednym stole. Podczas treningu czas wyszukiwania jest stopniowo zmniejszany i może zostać zwiększony do 11 sekund, aw niektórych przypadkach do 7 sekund. Zwykle opóźnienie wzrasta tylko z powodu opóźnienia na jednej z liczb, która wydaje się być nieobecna w tabeli.
Istnieją tabele Schulte: aby rozszerzyć pole widzenia, czerwono-czarna wersja tabel Schulte przy przełączaniu uwagi. Cele: ćwiczenie rozszerzające pole widzenia, poprawiające reakcję i widzenie kolorów, ma tajemniczy efekt halucynogenny.
4. Obudź wyobraźnię
Czytając lub słuchając nowych informacji, możesz określić kolor konkretnej części. Jest to okazja do poprawy postrzegania kolorów. Zastanów się, jak znajdują się obiekty i kształty na obrazie, skąd pada światło.
5. Zgodnie z metodą A.N. Lutoshkina o percepcji kolorów, siedem kolorów jest podświetlonych i określa się ich zgodność z określonym nastrojem:
kolor czerwony - entuzjastyczny;
pomarańczowy - radosny, ciepły;
żółty - jasny, przyjemny;
zielony - nawet spokojny;
niebieski - smutny, smutny;
fioletowy - niespokojny, ponury;
czarny - całkowity rozkład.
W regularnych odstępach czasu lub w przypadku nagłej zmiany nastroju konieczne jest scharakteryzowanie stanu zgodnie z podaną skalą.
Spróbuj wykonać kilka ćwiczeń.
I nie zapomnij podzielić się swoimi wrażeniami!
Miłego nastroju i kolorowego dnia pracy!
Widzenie kolorów to zdolność oka do postrzegania kolorów na podstawie wrażliwości na różne zakresy emisji widma widzialnego. Jest to funkcja aparatu stożka siatkówki.
Widzenie kolorów zapewnia ludziom postrzeganie nieskończenie zróżnicowanego kolorowego obrazu świata zewnętrznego. Percepcja kolorów występuje, gdy fale elektromagnetyczne o określonej długości fali są przykładane do siatkówki. W chromatycznej części widma występują trzy grupy kolorów:
longwave - czerwony i pomarańczowy;
średnia fala - żółta i zielona;
krótkofalówka - niebieski, niebieski, fioletowy. Cała różnorodność kolorów powstaje, gdy są mieszane w różnych proporcjach. Promienie polichromatyczne wpadają do oka, wizualny analizator określa wynikowy kolor. Aby wyjaśnić mechanizmy przetwarzania informacji o kolorze w siatkówce i ośrodkach wzrokowych, zaproponowano wiele różnych hipotez. Jednym z nich jest trójskładnikowa teoria widzenia barw. Został opracowany przez M. V. Łomonosowa i uzupełniony przez T. Junga i G. Helmholtza. Zgodnie z tą teorią, w analizatorze wizualnym istnieją trzy typy komponentów wyczuwających kolory, które na różne sposoby odbierają światło o różnych długościach fal.
Zdolność do prawidłowego odróżnienia kolorów podstawowych nazywana jest normalną trichromazją.
Zaburzenia postrzegania kolorów dzielą się na wrodzone i nabyte. Jeśli percepcja jakiegokolwiek koloru zostanie zmniejszona, stan ten nazywany jest nieprawidłową trichromasią. Całkowitą ślepotę na dowolny kolor nazywa się dichromazją (wyróżnia się tylko dwa składniki), zaś ślepota na wszystkie kolory (percepcja czarno-biała) nazywana jest monochromazją.
Gdy percepcja jest zakłócona tylko jednym kolorem (niższa percepcja zieleni jest bardziej powszechna, rzadziej jest czerwona), postrzeganie koloru jako całość jest zakłócone, ponieważ normalne mieszanie kolorów nie występuje. Wrodzone zaburzenie czucia koloru występuje u około 8% mężczyzn i jest niezwykle rzadkie u kobiet. Wada ta jest przeciwwskazaniem do pracy w niektórych gałęziach przemysłu, kierowcą dla wszystkich rodzajów transportu, obsługi niektórych żołnierzy. Wrodzonym zaburzeniom percepcji kolorów zazwyczaj nie towarzyszą inne zmiany oczu, a właściciele tej anomalii dowiedzą się o tym przypadkowo.
Do badania widzenia barw stosowane są tablice polichromatyczne (wielokolorowe), a czasami, w wątpliwych przypadkach, anomaloskopy spektralne. Stoły polichromatyczne Rabkina są szeroko stosowane. Składają się z wielokolorowych kół o tej samej jasności. Niektóre z nich, malowane w jednym kolorze, tworzą na tle innych, pomalowane na inny kolor, jakąś figurę lub figurę. Te wyróżnione kolorowymi znakami łatwo odróżniają się od normalnej percepcji kolorów, ale łączą się z otaczającym tłem z nieodpowiednim postrzeganiem kolorów. Ponadto tabela zawiera ukryte znaki, które różnią się od tła nie kolorem, ale jasnością okręgów, które je tworzą. Znaki te odróżniają tylko te, które mają osłabioną percepcję kolorów.
Badanie prowadzone jest w świetle dziennym. Pacjent siedzi plecami do światła. Tabele są wyświetlane w odległości 1 m przy ekspozycji 1 - 2 s, ale nie więcej niż 10 s. Pierwsze dwie tabele są kontrolowane, są odczytywane przez osoby o normalnym i osłabionym postrzeganiu kolorów. Jeśli pacjent ich nie czyta, jest to symulacja ślepoty barw.
Jeśli pacjent nie rozróżnia oczywistych, ale pewnie nazywa ukryte znaki, ma wrodzone zaburzenie postrzegania kolorów. W badaniu percepcji kolorów dyssymulacja jest często spotykana, gdy tabele są zapamiętywane i rozpoznawane przez wygląd. Dlatego przy najmniejszej niepewności pacjenta konieczne jest zróżnicowanie sposobów wyświetlania tabel lub użycie innych tabel polichromatycznych, które nie są dostępne do zapamiętania.
Jeśli pacjent nie rozpoznaje żadnych jawnych lub ukrytych znaków na stołach, należy podejrzewać nabyte zaburzenia postrzegania kolorów. Występuje w chorobach siatkówki, nerwu wzrokowego, centralnego układu nerwowego i może być wyrażony z naruszeniem postrzegania wszystkich trzech kolorów.
W przypadku zatrucia, w szczególności lekami (chlorovil), widoczne obiekty zmieniają kolor na zielony i przy wysokiej bilirubinemii, której towarzyszy pojawienie się bilirubiny w ciele szklistym, żółtym.
Artykuł z książki: Choroby oczu. Pełna referencja | Peredery V.A.
http://laski-glazkam.ru/stati/cvetooshhushhenieŚlepota na kolor jest niewłaściwym postrzeganiem kwiatów przez osobę, która często ma charakter dziedziczny, ale może być również nabyta przez całe życie. Patologia może przejawiać się w kilku formach, w zależności od ilości brakujących pigmentów w oku.
Nie ma dokładnej metody leczenia ślepoty barw na świecie, ale istnieje szereg środków medycznych, które przyczyniają się do bardziej poprawnego postrzegania spektrum kolorów. Terapia terapeutyczna opiera się na zastosowaniu soczewek, które pomagają prawidłowo odróżnić kolory, a także na użyciu okularów z grubą szeklą w celu dokładniejszego dopasowania oka do koloru obiektu.
Takie metody nie leczą ślepoty barw, ale pozwalają zobaczyć świat w taki sam sposób jak zwykli ludzie, ale w przypadku całkowitego braku kolorów nawet takie urządzenia nie będą skuteczne.
Ślepota barwna jest konsekwencją braku lub niepowodzenia niektórych wrażliwych na kolor komórek w siatkówce.
Siatkówka to warstwa nerwów w tylnej części oka, która przekształca światło w sygnały nerwowe, które wysyłają informacje do mózgu.
Inne problemy ze wzrokiem z określeniem koloru są spowodowane procesem starzenia, chorobą, uszkodzeniem oka (nabyte problemy ze wzrokiem), problemami z nerwem wzrokowym lub działaniami niepożądanymi niektórych leków.
Dziedziczne problemy ze wzrokiem związane z określaniem koloru są częstsze niż problemy nabyte i dotyczą mężczyzn znacznie częściej niż kobiet.
Zwykle oko ma trzy typy komórek stożkowych, które są komórkami światłoczułymi i znajdują się w siatkówce. Każdy typ jest wrażliwy na światło czerwone, zielone lub niebieskie.
Widzicie, rozróżniając kolory, kiedy komórki stożkowe rozróżniają liczbę komórek tych trzech kolorów podstawowych. Jeśli brakuje jednego lub więcej z tych typów komórek lub nie mogą one działać prawidłowo, nie można zobaczyć jednego z tych trzech kolorów lub można zobaczyć zmianę jednego lub drugiego koloru.
Komórki stożkowe koncentrują się głównie w środkowej części siatkówki (plamki), aby zapewnić wyraźne, ostre widzenie kolorów. Działają najlepiej w stosunkowo jasnym świetle, dlatego trudno jest odróżnić kolory w słabym świetle.
Termin „problem z widzeniem kolorów” jest często używany zamiast ślepoty barw, ponieważ większość osób z ślepotą barwną może nieznacznie odróżnić kolory. Niektóre osoby ze ślepotą barwną w ogóle nie są w stanie odróżnić kolorów.
Pierwszy odkrył, że niektórzy ludzie nie są w stanie odróżnić pewnych kolorów, angielski chemik i fizyk John Dalton. W 1794 roku opisał swój własny defekt wizualny: niezdolność do odróżnienia czerwieni od zieleni.
Pod nazwą odkrywcy ta wada nazywana jest ślepotą kolorów. Specjalne odkrycie nie wywołało sensacji. Była postrzegana raczej jako ciekawostka, prowadząca do drobnych niedogodności w gospodarstwie domowym, takich jak niezdolność do zbierania czerwonych truskawek na zielonej trawie.
Jednak z czasem okazało się, że niesamowite szczegóły: wrodzona ślepota barw - z nielicznymi wyjątkami - jest charakterystyczna tylko dla mężczyzn. Ponadto niebieski (fioletowy) kolor rzadko jest określany jako „niewidoczny”.
Sto lat później pojawiło się nowe zainteresowanie problemem ślepoty barwnej - ze względu na szybki rozwój transportu. Na drogach pojawiły się sygnalizatory świetlne, a niewidomi kolor za kierownicą stał się źródłem zagrożenia. Wkrótce podjęli działania: zanim otrzymasz pozwolenie na jazdę, musisz przejść testy weryfikacyjne.
Każdy, kto potrafił odróżnić postacie lub figury składające się z kręgów o tej samej jasności, ale o innym kolorze od jednokolorowych kręgów tła, otrzymał prawo do prowadzenia. Jeśli wizja koloru obiektu nie jest prawidłowa, nie może tego zrobić i dlatego nie może być kierowcą.
Ale nie tylko problemy z transportem zwróciły uwagę na ślepotę barw. Interesował się także naukowcami: pierwszymi fizjologami, a następnie specjalistami dziedziczności.
Do tej pory odpowiedź na to pytanie nie jest wyczerpująca. Wiadomo, że komórki znajdujące się w siatkówce ludzkiego oka, które mają podobny kształt do kolby chemicznej (które nawiasem mówiąc nazywane są stożkami), są podzielone na trzy typy.
Pobudzenie jednego „rodzaju” komórek daje wrażenie odpowiedniego koloru, z wyjątkiem bieli, która jest uzyskiwana przez „włączenie” wszystkich stożków. Wszystkie inne kolory i odcienie są złożonymi odmianami stanów pośrednich.
Jeśli w stożkach brakuje jednego z pigmentów, osoba nie może zobaczyć odpowiedniego koloru. Ponadto, z powodu tego opadu, postrzeganie pewnych odcieni jest zniekształcone. Ta teoria wyjaśnia jednak nie wszystkie wrodzone zaburzenia postrzegania kolorów.
Dlatego w ostatnim czasie naukowcy zasugerowali, że osoby niewidome kolorowo mają nieco inny pigment, który nie spełnia swojej roli. Taka sytuacja jest również możliwa: pigmenty są normalne, ale wpadają w „nie swoje” komórki - na przykład „zielony” pigment kończy się w „czerwonych” stożkach.
Takie zamieszanie utrudnia przekazywanie reszty normalnych sygnałów do mózgu. Ale wyjaśnienie nie polega na wyleczeniu. Niestety, nie ma metod leczenia wrodzonej ślepoty barw (chociaż soczewki kontaktowe pojawiły się na Zachodzie, z pomocą których osoby niewidome kolorowo mogą zobaczyć świat w jego oryginalnym pięknie).
A teraz o tym, dlaczego taki atak spada głównie na mężczyzn. Genetyka była w stanie odpowiedzieć na to pytanie. Okazało się, że „odpowiedzialność” za występowanie ślepoty barw u mężczyzn spoczywa na kobietach.
Są ukrytymi nośnikami wadliwego genu, który powoduje zaburzenia widzenia barw. Dlaczego ten gen przejawia się w organizmie męskim, ale nie w żeńskim? Faktem jest, że para chromosomów odpowiedzialna za płeć osoby istnieje w dwóch wersjach.
Dla kobiet jej składniki są identyczne, ale dla mężczyzn - nie. Chromosomy płci żeńskiej są zwykle oznaczone łacińską literą „X”. Kobiety mają dwa chromosomy X (XX), a mężczyzna, oprócz chromosomu X, ma mały chromosom, oznaczony łacińską literą „Y”.
Oznacza to, że zestaw „dżentelmena” to XY. Gen ślepoty barw leży w chromosomie X, a jego „siła” jest niewielka. Jeśli osoba ma normalny, niezmieniony gen, nie może się wyrazić.
Oczywiste jest, że u kobiet z dwoma chromosomami X pojawienie się wrodzonej ślepoty barw jest możliwe tylko w przypadku, gdy wadliwe geny pojawiają się w obu chromosomach. Ta sytuacja jest niezwykle rzadka.
Ale w chromosomie Y nie ma genu zdolnego do „wyciszenia” jego nieudanego partnera, dlatego gen ślepoty barw często pojawia się u mężczyzn. Co zaskakujące, wiele osób z upośledzoną percepcją kolorów dowiaduje się o tej szczególnej funkcji przez przypadek.
Okazuje się, że stopniowo „uczą się” rozróżniać kolory według stopnia ich jasności, co częściowo kompensuje ich brak. I robią to z takim powodzeniem, że tylko specjalista jest w stanie „zdemaskować” ten przebiegły sposób postrzegania.
Nabyte problemy ze wzrokiem mają wiele przyczyn:
Większość problemów ze wzrokiem ma związek z genami, które regulują wytwarzanie pigmentów w stożkowych stożkach, które postrzegają kolor. Stożki stożków genów odpowiedzialnych za percepcję czerwonych i zielonych kolorów znajdują się w chromosomach X.
Kobiety mają dwa chromosomy X. Mężczyźni mają tylko jeden chromosom X i chromosom Y i odziedziczą chromosomy X od matki.
Dlatego problem widzenia barw można zaobserwować przez kilka pokoleń w rodzinach, które mają genetyczne predyspozycje do problemów ze wzrokiem.
Istnieją cztery główne typy dziedzicznych problemów ze wzrokiem:
Ludzie z tymi problemami ze wzrokiem mogą zobaczyć wszystkie trzy kolory, takie jak zielony, czerwony i niebieski - ale nie jak ludzie z normalnym widzeniem kolorów. W ten sposób widzą różne odcienie kolorów inaczej niż osoby o normalnym widzeniu kolorów.
Inny typ problemu z widzeniem kolorów, zwany dichromasją, występuje, gdy brakuje jednego z trzech rodzajów stożków stożkowych. Zatem osoba może zobaczyć tylko dwa z trzech kolorów.
Trzeci rodzaj odziedziczonego problemu widzenia kolorów, zwany niebieskim stożkowym monochromem, występuje, gdy brakuje dwóch stożków stożkowych (czerwony i zielony).
Czwarty i główny typ odziedziczonego problemu widzenia kolorów, zwany achromatopsią, występuje, gdy brakuje wszystkich trzech typów stożków stożkowych.
Ślepota barw to dziedziczna wada wzroku, a nie choroba. Ludzie z tą wadą mogą dobrze widzieć, ale trochę inaczej niż inni.
Odchylenia w postrzeganiu kolorów u ludzi nie sugerują, że osoba nie jest zdrowa. Można tylko powiedzieć, że dana osoba ma swoje własne postrzeganie kolorów wokół siebie, odmienne od postrzegania kolorów przez innych ludzi.
Historia wiele razy nauczyła nas, że wszyscy błyskotliwi ludzie postrzegają otaczający ich świat, naturę i zjawiska nie jak wszyscy inni. Jesteśmy im to winni nowe odkrycia i wynalazki.
Ślepota kolorów na jeden kolor i osoby o niskim widzeniu kolorów postrzegają kolory otaczającego ich świata inaczej niż my, ale często nie zauważają różnicy od innych. Czasami ludzie tego nie zauważają.
Przecież ci ludzie z dzieciństwa uczą się nazywać kolory przedmiotów codziennego użytku ogólnie przyjętą notacją. Słyszą i pamiętają, że trawa jest zielona, niebo jest niebieskie, krew jest czerwona. Ponadto zachowują zdolność odróżniania kolorów w zależności od stopnia jasności.
U każdego pacjenta ze ślepotą barwną objawy choroby mogą być różne i różnorodne, a także liczba kolorów i odcieni tęczy. Na szczęście najczęstsze są zaburzenia koloru jasnego, a poważniejsze są dość rzadkie.
Częściowa ślepota barw charakteryzuje się następującymi cechami:
Wśród objawów poważniejszej wrodzonej (rzadko nabytej) formy ślepoty barw mogą być:
Głównym objawem ślepoty barw jest niemożność odróżnienia „upuszczonego” koloru od reszty. Jeśli osoba cierpi na protanopię, czerwony kolor łączy się z ciemnobrązowymi i ciemnoczerwonymi kwiatami, podczas gdy zielony kolor łączy się z szarym, żółtym i brązowym (z ich jasnymi odcieniami).
U pacjentów z deuteranopią zielony jest zmieszany z jasnoróżowym i jasnopomarańczowym, a czerwony z jasnymi odcieniami zieleni i brązu. Dla tych, którzy nie odróżniają fioletowego koloru, wszystkie obiekty są postrzegane jako pomalowane na zielono lub czerwono.
Aby określić lub wyeliminować zaburzenia percepcji kolorów, lekarz bada pacjenta za pomocą testu koloru Ishihary. To seria zdjęć przedstawiających plamy o różnych kolorach.
Liczba tych plam różni się od reszty kolorem koloru i jest złożona w określony kształt, liczbę lub literę. Jeśli osoba ma widzenie wolne od wad, może łatwo powiedzieć lekarzowi, co jest widoczne na zdjęciu. Pacjent ze ślepotą koloru nie może tego zrobić.
W tym samym czasie należy uwzględnić 2 światła w różnych kolorach i zaproponować pacjentowi nazwanie tych kolorów. Aby roleta kolorów nie mogła określić koloru jasności, światło przechodzi przez filtr i jest stłumione. Warto pamiętać, że test ten może przejść około 30% pacjentów z zaburzoną percepcją kolorów.
Zdolność patrzenia na obraz oczami ślepoty barw jest zdecydowanie przydatna. Ale funkcja odwrotna jest o wiele bardziej użyteczna - aby obrazy „problemowe” były widoczne dla ciemnej barwy. Przecież pomoże to takim ludziom, aby nie czuli się zranieni i samozrealizowani w branży, w której chcą.
Przykład: jeśli zrobisz zdjęcie komórki pobranej za pomocą mikroskopu elektronowego, naukowiec niewidomy jest fizycznie niezdolny do rozróżnienia poszczególnych składników struktury komórkowej na obrazie.
W praktyce oznacza to zawodową nieprzydatność naukowca ze względu na ograniczenia fizjologiczne, niezależnie od poziomu inteligencji i otrzymanego wykształcenia. Smutne, prawda? Jednak poddanie obrazu nieznacznemu przetwarzaniu może być całkiem czytelne dla ciemnych kolorów.
W tym przypadku należy wziąć pod uwagę, że w mikroskopii elektronowej, tomografii i wielu innych dziedzinach nauki i technologii, w których stosowana jest wizualizacja „syntetyczna”, bezwzględna wartość koloru nie jest tak ważna, ponieważ zależność między mierzoną wielkością a wyznaczającym ją kolorem jest bardzo warunkowa.
Próby zrekompensowania ślepoty barw przy użyciu kolorowych soczewek kontaktowych lub okularów z kolorowymi okularami nie powiodły się, ponieważ zapewniają tylko najprostsze barwienie obrazu, bez uwzględnienia psychofizjologii postrzegania kolorów.
Ponadto, ze względu na wyraźny efekt poprawy percepcji, konieczne jest przekształcenie koloru w inny, leżący w innej strefie widmowej (na przykład różowej do niebieskiej), czego nie można zrobić za pomocą filtra światła.
Stosowanie kolorowych filtrów dla osób o ograniczonej percepcji czerwieni / zieleni w większości przypadków daje nieprzewidywalny rezultat, od braku korzystnego efektu do nudności i bólu głowy.
Osiągnięcia elektroniki umożliwiają tworzenie okularów korekcyjnych z miniaturowymi kamerami wideo, komputerowe przetwarzanie obrazu i jego wyjście na okulary LCD. Na początku takie urządzenie będzie dość kłopotliwe, ale telefony komórkowe są ostatnio nieco mniejsze niż klocki. W każdym razie istnieje obiecujący kierunek rozwoju technologii, jest popyt i raczej nie zostanie porzucony.
Dzisiaj leczenie genetycznie odziedziczonej ślepoty barw jest niemożliwe. Niektóre nabyte problemy ze wzrokiem mogą być leczone, w zależności od ich przyczyn.
Nabyta ślepota barw może zostać wyeliminowana przez operację.
Można podjąć pewne środki, które można wdrożyć, aby zrekompensować problem z widzeniem kolorów:
Przyczyną ślepoty barw jest porażka genetyczna, choroba ta jest dziedziczna i najczęściej cierpią na nią mężczyźni (około jeden na dwunastu). Zdarzają się przypadki, gdy uzyskuje się ślepotę barw, których przyczyną są urazy lub choroby oczu.
W tym przypadku możliwe jest przywrócenie postrzegania koloru, jeśli możliwe jest zdiagnozowanie i wyeliminowanie przyczyny, ale dziedziczna (wrodzona) ślepota barw nie może zostać wyleczona bez powodzenia.
Jednak medycyna szybko się rozwija i trwają badania w dziedzinie leczenia tej choroby, odnotowano już przypadki leczenia ślepoty barw w doświadczeniach na zwierzętach.
Na przykład amerykańscy naukowcy przeprowadzili udaną operację na dwóch małpach, wprowadzając nieszkodliwy wirus z brakującym genem receptora światłoczułego do siatkówki.
Cząstki wirusowe nie powodowały żadnych zakłóceń, a wrażliwość kolorów została przywrócona. Nie przeprowadzono jeszcze badań na ludziach, ale ludzie niewidomi mają prawdziwą nadzieję na pozbycie się choroby.
Niedawno doniesiono, że EnChroma, amerykańska firma, opracowała specjalne okulary, które selektywnie usuwają niektóre fale między czerwoną i zieloną częścią widma, skutecznie poszerzając przepaść między nimi ”.
Zastosowanie takich okularów pozwala odróżnić kolory czerwone i zielone dla osób cierpiących na jedną z odmian ślepoty barw. Czas, w którym osoby niewidome kolorami mogą żyć pełnią życia, jest tuż za rogiem.
W międzyczasie możesz skorzystać z niektórych narzędzi, które pomogą skompensować problem z widzeniem kolorów:
Odziedziczone problemy ze wzrokiem nie mogą być wyleczone lub poprawione. Niektóre nabyte problemy ze wzrokiem mogą być wyleczone, w zależności od przyczyny. Na przykład, jeśli zaćma powoduje problemy ze wzrokiem, operacja zaćmy może przywrócić normalne widzenie kolorów.
Problem ze wzrokiem może mieć znaczący wpływ na życie człowieka. Problemy te mogą wpływać na zdolność uczenia się i czytania, a także znacząco ograniczać wybór zawodu danej osoby.
Jednak dzieci i dorośli z problemami z widzeniem kolorów mogą nauczyć się kompensować niezdolność do odróżniania kolorów. Oznaki ślepoty barw mogą się różnić. Różni ludzie widzą różne odcienie kolorów.
Nie widzisz kolorów czerwonego, zielonego i niebieskiego ani odcieni tych kolorów. Jeśli problem widzenia kolorów nie jest tak poważny, możesz nie zrozumieć, że widzisz coś innego niż osoba, która ma normalne widzenie kolorów.
Dziedziczne problemy ze wzrokiem wpływają na oba oczy w równym stopniu. Nabyte problemy ze wzrokiem mogą występować tylko w jednym oku lub mogą wpływać na jedno oko bardziej niż na drugie.
Dziedziczne problemy ze wzrokiem są zwykle obecne przy urodzeniu i nie zmieniają się w czasie. Nabyte problemy z widzeniem kolorów mogą zmieniać się z czasem wraz z wiekiem osoby lub w trakcie choroby.
Większość problemów związanych z widzeniem kolorów jest dziedziczona genetycznie i wiąże się z problemami komórki stożkowej w oku, co odróżnia kolor. Dziedziczne problemy ze wzrokiem dotykają obu oczu jednakowo, zwykle występują od urodzenia i nie zmieniają się przez całe życie.
Najczęstsze problemy ze wzrokiem to odziedziczone problemy, które utrudniają odróżnienie kolorów czerwonego od zielonego.
Ten problem dotyczy około 8% mężczyzn i mniej niż 1% kobiet. Rzadko zdarza się znaleźć typ odziedziczonego problemu, w którym osoba widzi niebieskie i żółte odcienie w ten sam sposób (zarówno mężczyźni, jak i kobiety).
Ślepota na kolor może mieć znaczący wpływ na jakość życia. Wiele czynności wykonuje się za pomocą tabliczek i sygnałów, które są kodowane kolorami, jak na przykład znaki w środkach transportu publicznego, światła, światła i mapy.
Dużą zaletą może być także wybór ubrań z oznaczeniami i odpowiednimi symbolami lub dodatkowymi różnicami kolorów.
Na przykład możesz wiedzieć, co symbolizuje jeden z trzech kolorów świateł drogowych, a jednocześnie wiedzieć, że jeśli zapali się zielone światło świateł drogowych, oznacza to, że możesz bezpiecznie przejść przez ulicę. Problemy ze wzrokiem mogą mieć wpływ na umiejętności uczenia się i czytania.
Dzieci mogą próbować ukryć fakt, że nie widzą pewnych kolorów, obserwując innych kolegów z klasy lub nawet kopiując ich prace. Brak rozróżnienia kolorów może być poważnym problemem dla dzieci i może prowadzić do słabych wyników w klasie i niskiego poczucia własnej wartości.
Problemy ze wzrokiem mogą ograniczać wybór zawodu. Na przykład kolorowi fotografowie, projektanci wnętrz i projektanci odzieży, malarze potrzebują normalnego postrzegania kolorów.
Przepisy zabraniają osobom z poważnymi problemami ze wzrokiem posiadania pewnych pozycji, takich jak pilot linii lotniczych, policjant i niektóre stanowiska w siłach zbrojnych.
Ślepota na kolory może ograniczyć zdolność danej osoby do wykonywania określonych umiejętności zawodowych. Wizja kierowców, żeglarzy i pilotów jest dokładnie badana, ponieważ życie wielu ludzi zależy od jej poprawności.
Wada widzenia barw po raz pierwszy zwróciła uwagę opinii publicznej w 1875 r., Kiedy w Szwecji doszło do katastrofy pociągu w pobliżu miasta Lagerlund, powodując ogromne straty. Okazało się, że kierowca nie wyróżnił się kolorem czerwonym, a rozwój transportu w tym czasie doprowadził do powszechnej sygnalizacji kolorowej.
Katastrofa ta doprowadziła do tego, że ubiegając się o pracę w służbie transportowej, zaczęli bezbłędnie oceniać postrzeganie kolorów. A teraz, jeśli ktoś ma ślepotę barw, prawo do prowadzenia pojazdu, niestety, „nie świeci”.
Kolory tęczy zachwycają nas estetycznie i służą jako znaki wizualne, ale czy naprawdę potrzebujemy tego wszystkiego? Warto o tym pomyśleć.
Kiedy architekt planuje projekt budynku, bierze pod uwagę wszystkie szczegóły, aby zadowolić gości, aby nawet osoby niepełnosprawne fizycznie czuły się w nim dobrze. Ale czy ktoś bierze pod uwagę zaburzenia koloru?
Prawdopodobnie, ponieważ takie zaburzenia są niezauważalne przez pojawienie się osoby, wiele osób nawet o tym nie myśli i nie próbuje niczego robić. W końcu jak wytłumaczyć osobie, jak wygląda zielony kolor, jeśli nigdy go nie widział?
Oczywiście, możesz spróbować opisać ten kolor, ale wciąż ślepy kolor nie może go sobie wyobrazić, tak jak zwykli ludzie go widzą. W życiu codziennym ślepota na kolor często jest sfrustrowana.
Próbują kupić ciemne, monotonne ubrania, aby przypadkowo nie przyjść na imprezę w kolorowym i niekompatybilnym stroju. Dzieci czują się zakłopotane podczas lekcji rysunkowej, jeśli ołówki lub farby nie mają znaków orientacyjnych.
I najprawdopodobniej trudno słuchać, kiedy inni mówią o pięknych, jasnych rzeczach, a ty ich nie widzisz. I chociaż osoby niewidome kolorami nie mogą zostać pilotami, elektrykami lub wizażystami, istnieje wiele innych zawodów, w których mogą się wypowiedzieć. Na przykład projekt graficzny.
Po drugie, wszystkie kolory w Internecie są ułożone w systemie szesnastkowym. Niebieski, jak wszystkie inne, ma swój własny kod - # 0000FF. Dlatego osoby, które nie rozróżniają kolorów, mogą zapamiętać kody odcieni i spokojnie pokolorować strony.
Operacja może pomóc. Na przykład, jeśli choroba, z powodu której nie można odróżnić kolorów, pojawiła się w tobie z powodu zaćmy, to jej usunięcie pomoże pozbyć się konsekwencji ślepoty barw nabytych.
A jeśli stał się konsekwencją skutków ubocznych leków, musisz zawiesić leczenie farmakologiczne.
Teraz wiesz dużo o leczeniu trudnej choroby, jak leczyć ślepotę barw u dzieci w domu. Niestety, nie można pozbyć się wrodzonej choroby. A jeśli masz inny przypadek, powodzenia w walce z tą chorobą!
Rokowanie ślepoty barw na całe życie i zdolność do pracy są korzystne, ale ta patologia pogarsza jakość życia pacjenta. Diagnoza ślepoty barw ogranicza wybór zawodu w obszarach, w których postrzeganie kolorów odgrywa ważną rolę (personel wojskowy, kierowcy pojazdów użytkowych, lekarze).
W niektórych krajach (Turcja, Rumunia) wydawanie prawa jazdy dla pacjentów ze ślepotą barwną jest zabronione. Nie opracowano konkretnych środków zapobiegawczych w celu zapobiegania tej patologii.
Nietypowa profilaktyka polega na konsultacji z genetykiem rodzin z blisko spokrewnionymi małżeństwami podczas planowania ciąży. Pacjenci z cukrzycą i postępującą zaćmą powinni być badani dwa razy w roku przez okulistę.
Podczas nauczania dziecka z deficytem postrzegania kolorów w niższych klasach konieczne jest użycie specjalnych materiałów (tabel, map) w kontrastowych kolorach.
http://glazaexpert.ru/daltonizm/kak-lechit-daltonizm