Szyszki i sztyfty należą do aparatu receptora gałki ocznej. Są odpowiedzialni za transmisję energii świetlnej poprzez przekształcenie jej w impuls nerwowy. Ten ostatni przechodzi przez włókna nerwu wzrokowego w strukturach centralnych mózgu. Wędki zapewniają widzenie w warunkach słabego oświetlenia, są w stanie dostrzec tylko światło i ciemność, czyli czarno-biały obraz. Szyszki są w stanie dostrzec różne kolory, są także wskaźnikiem ostrości widzenia. Każdy fotoreceptor ma strukturę, która umożliwia mu wykonywanie funkcji.
Pręty mają kształt cylindra i dlatego mają swoją nazwę. Są one podzielone na cztery segmenty:
Energia jednego fotonu jest wystarczająca, aby doprowadzić do wzbudzenia patyka. Jest to postrzegane przez człowieka jako światło, które pozwala mu widzieć nawet w warunkach bardzo słabego oświetlenia.
Pałeczki mają specjalny pigment (rodopsynę), który pochłania fale świetlne w obszarze dwóch zakresów.
Szyszki przypominają wyglądem kolby, dlatego mają swoje własne imię. Zawierają cztery segmenty. Wewnątrz stożków znajduje się inny pigment (jodopsyna), który zapewnia postrzeganie czerwieni i zieleni. Pigment odpowiedzialny za rozpoznawanie niebieskiego koloru nie został jeszcze ustalony.
Główną funkcją są stożki i pręty, czyli odbieranie fal świetlnych i przekształcanie ich w obraz wizualny (fotoreceptor). Każdy receptor ma swoje własne cechy. Na przykład, kije są potrzebne, aby zobaczyć o zmierzchu. Jeśli z jakiegoś powodu przestają pełnić swoją funkcję, osoba nie może widzieć w warunkach słabego oświetlenia. Stożki są również odpowiedzialne za wyraźne widzenie kolorów w normalnym oświetleniu.
W inny sposób możemy powiedzieć, że kije należą do systemu postrzegania światła, a stożki do systemu postrzegania kolorów. To jest podstawa diagnostyki różnicowej.
W przypadku chorób obejmujących uszkodzenia pręcików i stożków występują następujące objawy:
Niektóre choroby mają bardzo specyficzne objawy, które mogą łatwo zdiagnozować patologię. Dotyczy to hemeralopii lub ślepoty barw. Inne objawy mogą występować w różnych patologiach, w związku z czym konieczne jest przeprowadzenie dodatkowego badania diagnostycznego.
Aby zdiagnozować choroby, w których występuje uszkodzenie pręcików lub stożków, należy wykonać następujące badania:
Warto jeszcze raz przypomnieć, że fotoreceptory są odpowiedzialne za postrzeganie kolorów i postrzeganie światła. Dzięki pracy człowieka można dostrzec obiekt, którego obraz powstaje w analizatorze wizualnym. W przypadku patologii siatkówki, w których znajdują się stożki i pręty, funkcja fotoreceptorów jest osłabiona, co prowadzi do osłabienia funkcji wzrokowych jako całości.
Patologie wpływające na fotoreceptor gałki ocznej obejmują:
Stożki to grupa fotoreceptorów na siatkówce, które przekształcają stymulację światła w nerwową. Lub, mówiąc prościej, stożki przekształcają światło w impulsy elektryczne, które przemieszczają się przez nerw wzrokowy do mózgu. Często wspominane są szyszki wraz z innymi fotoreceptorami siatkówki - pałeczkami.
Szyszki otrzymały tę nazwę ze względu na swój kształt, podobny do kolb laboratoryjnych. Długość stożka wynosi 0,00005 metra lub 0,05 mm. Jego średnica w najwęższym punkcie wynosi około 0,000001 metra lub 0,001 mm i 0,004 mm w najszerszym miejscu. Na siatkówce zdrowej osoby dorosłej około 7 milionów szyszek.
Stożki są mniej wrażliwe na światło, innymi słowy, aby je pobudzić, strumień świetlny jest wymagany dziesięć razy bardziej intensywny niż wzbudzanie prętów. Jednak stożki mogą przetwarzać światło bardziej intensywnie niż pręty, dlatego lepiej dostrzegają zmiany strumienia świetlnego (na przykład, odróżniają światło bardziej dynamicznie, gdy obiekty poruszają się względem oka), a także określają wyraźniejszy obraz.
Powodem powyższych właściwości stożków jest zawartość biologicznego pigmentu jodopsyny. W czasie pisania tego tekstu znaleziono dwa rodzaje jodopsyny (izolowane i sprawdzone): erytrolab (pigment wrażliwy na czerwoną część widma, na długie fale L), chloro-labore (pigment wrażliwy na zieloną część widma, na średnie fale M). Do tej pory pigment, który jest wrażliwy na niebieską część widma, na krótkie fale S, nie został znaleziony, chociaż nazwa cyanolab została już mu przypisana.
Oddzielenie stożków na 3 typy (ze względu na dominację w nich pigmentów barwnych: erytrolab, chloro-labore, cyanolaba) nazywa się hipotezą trójskładnikową. Istnieje jednak również nieliniowa dwuskładnikowa teoria widzenia, której zwolennicy uważają, że każdy stożek zawiera jednocześnie erytrolab i chlororub, a zatem jest w stanie dostrzec kolory czerwonego i zielonego widma. W tym przypadku rola cyanolabu powoduje wyblakłe rodopsyny z patyczków. Teorię tę potwierdza również fakt, że osoby z ślepotą barwną, a mianowicie ślepota w niebieskiej części widma (tritanopia), również mają trudności ze wzrokiem zmierzchowym (ślepota nocna), co jest oznaką nieprawidłowej pracy prętów siatkówki. Nadal nie ma zgody.
Zdjęcie pokazuje absorpcję światła. Dla ludzkiego oka istnieją 3 maksymalne wchłanianie kolorów: L - erytrolab (maksymalnie 564 nm), M - chloroab (maksymalnie 534 nm), S - [cyanolab] (maksymalnie 420 nm) i 1 maksymalna absorpcja światła - 498 nm.
http://infoglaza.ru/ztrglaza/189-kolbochki-v-setchatke-glazaPręty i stożki siatkówki są szczególnymi fotoreceptorami narządów wzrokowych. Obowiązkiem stożków jest transformacja energii otrzymanej ze światła w specjalne części mózgu, w wyniku czego ludzkie oko jest w stanie wizualnie postrzegać swoje środowisko. Kije są odpowiedzialne za zdolność poruszania się w ciemności lub tzw. Wizję zmierzchu. Kije postrzegają tylko ciemne i jasne kolory. Natomiast stożki postrzegają miliony kolorów i odcieni, a także są odpowiedzialne za ostrość widzenia. Każdy z tych receptorów ma specjalną strukturę, dzięki której spełnia swoje funkcje.
Pręty i stożki są wrażliwymi receptorami siatkówki, które przekształcają stymulację światła w nerwową
Sticks mają swoją nazwę dzięki cylindrycznemu kształtowi. Każdy kij jest podzielony na cztery główne części:
Aby wywołać wzbudzenie fotoreceptora, wystarczająca ilość energii na foton. Ta energia jest wystarczająca, aby oczy były w stanie odróżnić obiekty w ciemnych warunkach. Otrzymując energię świetlną, kije siatkówki są podrażnione, a zawarty w nich pigment zaczyna pochłaniać fale świetlne.
Szyszki mają swoją nazwę dzięki podobieństwu do zwykłej kolby medycznej. Są również podzielone na cztery części. Stożki zawierają inny pigment odpowiedzialny za rozpoznawanie odcieni zieleni i czerwieni. Ciekawostką jest fakt, że pigment rozpoznający odcienie niebieskiego nie jest instalowany przez współczesną medycynę.
Pręty są odpowiedzialne za percepcję w warunkach słabego oświetlenia, stożki za ostrość widzenia i postrzeganie kolorów.
Połączona praca stożków i prętów nazywana jest fotorecepcją, czyli zmianą energii otrzymywanej z fal światła na określone obrazy wizualne. Jeśli ta interakcja jest zakłócona w gałce ocznej, osoba traci znaczną część swojej wizji. Na przykład naruszenie pracy kijów może prowadzić do tego, że dana osoba traci zdolność do nawigacji w ciemności i zmierzchu.
Stożki siatkówki odbierają fale światła w warunkach światła dziennego. Również dzięki nim ludzkie oko ma „czysty” obraz kolorów.
Choroby, którym towarzyszą patologie w dziedzinie fotoreceptorów, mają następujące objawy:
Większość chorób związanych z narządami wzroku ma charakterystyczne objawy, zgodnie z którymi specjalista łatwo rozpoznaje chorobę. Takimi chorobami mogą być ślepota barw i hemeralopia. Istnieje jednak szereg chorób, którym towarzyszą te same objawy, a rozpoznanie pewnej patologii jest możliwe tylko dzięki dogłębnej diagnozie i długoterminowemu gromadzeniu danych historycznych.
Szyszki otrzymały tę nazwę ze względu na kształt podobny do kolb laboratoryjnych.
Aby zdiagnozować patologie związane z działaniem szyszek i prętów, przepisany jest cały kompleks badań:
Prawidłowe postrzeganie kolorów i ostrości widzenia zależy bezpośrednio od pracy prętów i stożków. Nie można dokładnie odpowiedzieć na pytanie, ile szyszek w siatkówce, ponieważ ich liczba jest w milionach. W różnych chorobach siatkówki narządu wzrokowego praca tych receptorów jest zaburzona, co może prowadzić do częściowej lub całkowitej utraty wzroku.
Obecnie znane są następujące choroby, które wpływają na fotoreceptory narządów wzrokowych:
Długotrwałe obciążenie oczu - główna przyczyna zmęczenia i stresu narządów wzroku. Stały stres może prowadzić do poważnych konsekwencji i rozwoju poważnych chorób, w wyniku których może wystąpić utrata wzroku.
Eksperci twierdzą, że przestrzegając określonej techniki, można skutecznie radzić sobie ze zmęczeniem oczu i zapobiegać występowaniu zmian patologicznych. Głównym czynnikiem w tej sprawie jest odpowiednie oświetlenie. Okuliści nie zalecają czytania i pracy przy komputerze w pokoju o słabym świetle. Brak oświetlenia może spowodować poważne napięcie w gałkach ocznych.
Jeśli używasz soczewek optycznych i okularów, rozmiar dioptrii powinien wybrać specjalista. Aby to zrobić, w biurze okulisty można przejść specjalne testy, które ujawniają ostrość widzenia.
Ciągła praca przy komputerze powoduje, że gałka oczna zaczyna tracić wilgoć. Dlatego ważne jest, aby robić małe odstępy, aby oczy mogły odpocząć. Idealnym rozwiązaniem dla zdrowia narządów wzrokowych będą pięciominutowe przerwy w odstępie jednej godziny. Co trzy lub cztery godziny konieczne jest wykonywanie ćwiczeń gimnastycznych dla oczu.
Innym ważnym czynnikiem w zapobieganiu chorobom narządów wzroku jest odpowiednia dieta. Spożywana żywność powinna zawierać witaminy i składniki odżywcze. Zaleca się jeść więcej świeżych warzyw, owoców i jagód, a także produktów mlecznych.
http://tvoiglazki.ru/stroenie-glaza/chto-vosprinimayut-kolbochki-setchatki-glaza.htmlOrgan wizualny jest złożonym mechanizmem widzenia optycznego. Zawiera gałkę oczną, nerw wzrokowy z tkankami nerwowymi, część pomocniczą - układ łzowy, powieki, mięśnie gałki ocznej, a także soczewkę krystaliczną, siatkówkę. Proces wizualny rozpoczyna się od siatkówki.
W siatkówce wyróżnia się dwie części różniące się funkcją: jest to część wizualna lub optyczna; część jest ślepa lub rzęskowa. Siatkówka ma wewnętrzną warstwę okrywającą oko, która jest oddzielną częścią znajdującą się na obrzeżach układu wzrokowego.
Składa się z receptorów o wartości fotograficznej - stożków i prętów, które wykonują wstępne przetwarzanie przychodzących sygnałów świetlnych w postaci promieniowania elektromagnetycznego. Cienka warstwa ciała leży po wewnętrznej stronie ciała szklistego, a zewnętrzna strona przylega do układu naczyniowego powierzchni gałki ocznej.
Podział siatkówki jest podzielony na dwie części: większą część, odpowiedzialną za widzenie, a mniejszą, ślepą. Średnica siatkówki wynosi 22 mm i zajmuje około 72% powierzchni gałki ocznej.
W narządzie siatkówki oka dostępne fotoreceptory odgrywają ważną rolę w percepcji kolorów obrazów. Są to receptory - stożki i pręty, które są nierównomiernie rozmieszczone. Gęstość ich lokalizacji waha się od 20 do 200 tysięcy na milimetr kwadratowy.
W środku siatkówki znajduje się duża liczba stożków, na obwodzie znajduje się więcej pałeczek. Istnieje również tak zwana żółta plama, w której kije są całkowicie nieobecne.
Pozwalają zobaczyć wszystkie odcienie i jasność otaczających obiektów. Wysoka czułość tego typu receptora pozwala na przechwytywanie sygnałów światła i przekształcanie ich w impulsy, które są następnie przesyłane przez kanały nerwu wzrokowego do mózgu.
W godzinach dziennych receptory, stożki oczu, praca, o zmierzchu iw nocy receptory, pręty, zapewniają ludzkie widzenie. Jeśli w ciągu dnia osoba zobaczy kolorowy obraz, to w nocy tylko w czerni i bieli. Każdy z receptorów systemu fotograficznego podlega ściśle zarezerwowanej dla nich funkcji.
Szyszki i pręty mają podobną strukturę, ale mają różnice ze względu na różne funkcjonalne prace i postrzeganie strumienia świetlnego. Kije, jest to jeden z receptorów, nazwany tak ze względu na formę w postaci cylindra. W tej części jest ich około 120 milionów.
Są raczej krótkie, 0,06 mm długości i 0,002 mm szerokości. Receptory mają cztery fragmenty:
Fotokomórka jest w stanie reagować na słabe błyski światła w jednym fotonie dzięki jego wysokiej czułości. W swoim składzie ma jeden składnik, zwany rodopsyną lub wizualny fioletowy.
Rodopsyna w jasnym świetle rozkłada się i staje się wrażliwa na niebieski obszar widzenia. W półmroku lub półmroku przywraca się rodopsynę, a oko jest w stanie widzieć przedmioty.
Rhodopsin ma swoją nazwę ze względu na jasny czerwony kolor. W świetle staje się żółty, a następnie odbarwiony. W ciemności znów staje się jasnoczerwony.
Receptor ten nie jest w stanie rozpoznać koloru i odcieni, ale pozwala zobaczyć zarysy obiektów wieczorem. Reaguje na światło znacznie wolniej niż receptory stożkowe.
Szyszki są stożkowe. Liczba stożków w tej sekcji wynosi 6–7 milionów, długość do 50 mikronów, a grubość do 4 mm. W swoim składzie ma składnik - jodopsynę. Składnik dodatkowo składa się z pigmentów:
Istnieje również trzeci, oddzielnie reprezentowany pigment: cyanolab - składnik, który postrzega fioletowo-niebieską część widma.
Szyszki są mniej wrażliwe 100 razy niż sztyfty, ale przy ruchu reakcja percepcji jest znacznie szybsza. Receptor - szyszki składają się z 4 fragmentów składowych:
Część dysków skierowanych na strumień świetlny w sekcji zewnętrznej jest stale aktualizowana, przywracana, trwa wymiana pigmentu wizualnego. W ciągu dnia wymienianych jest ponad 80 dysków, całkowita wymiana dysków odbywa się w ciągu 10 dni, a same stożki mają różną długość fali, są trzy typy:
Pałeczki są fotoreceptorem, który postrzega światło, a stożki są fotoreceptorem, który reaguje na kolor. Te typy stożków i różdżek razem tworzą możliwość postrzegania kolorów otaczającego świata.
Grupy receptorów, które zapewniają percepcję obiektów w pełnym kolorze, są bardzo wrażliwe i mogą podlegać różnym chorobom.
Choroby wpływające na fotoreceptory siatkówki:
Dystrofia plamki żółtej - niedożywienie centralnej części siatkówki. W tej chorobie obserwuje się następujące objawy:
W przypadku innych chorób występują wyraźne objawy:
Nocna ślepota lub hemeralopia występuje, gdy brakuje witaminy A, ale jednocześnie praca kijów jest zakłócana, gdy osoba nie widzi wcale wieczorem i w ciemności, i widzi ją doskonale w ciągu dnia.
Zaburzenia czynnościowe szyszek prowadzą do światłowstrętu, kiedy widzenie jest normalne w słabym świetle, a początek ślepoty w jasnym świetle. Może rozwinąć się ślepota na kolor - achromazja.
Codzienna pielęgnacja wzroku, ochrona przed szkodliwymi skutkami, zapobieganie zachowaniu ostrości wzroku, harmonijne i postrzeganie kolorów to główne zadanie dla tych, którzy chcą zachować narząd wzroku - oczy, mieć czujność wzroku i wielostronność pełnego życia bez chorób.
Wideo kognitywne opowiada o paradoksach widzenia:
Zauważyłeś błąd? Wybierz go i naciśnij Ctrl + Enter, aby powiedzieć nam.
http://glaza.online/anatomija/setchatka/palochki-i-kolbochki.html
Za pomocą widoku osoba zapoznaje się ze światem zewnętrznym i orientuje się w przestrzeni. Niewątpliwie inne narządy są również ważne dla normalnego życia, ale to przez oczy ludzie otrzymują 90% wszystkich informacji. Ludzkie oko ma unikalną strukturę, potrafi nie tylko rozpoznawać przedmioty, ale także odróżniać odcienie. Kolorowe patyczki i stożki są odpowiedzialne za postrzeganie kolorów. To oni przekazują informacje uzyskane ze środowiska do mózgu.
Oczy zajmują bardzo mało miejsca, ale wyróżnia je zawartość ogromnej liczby różnych struktur anatomicznych, z którymi dana osoba widzi.
Aparat wzrokowy jest prawie bezpośrednio połączony z mózgiem, podczas specjalnych badań okulistycznych widać przecięcie nerwu wzrokowego.
Oko zawiera elementy takie jak szkliste, soczewki, przednie i tylne komory. Gałka oczna wizualnie przypomina kulę i znajduje się w zagłębieniu zwanym orbitą, tworzy kości czaszki. Na zewnątrz aparat wzrokowy ma ochronę twardówki.
Twardówka zajmuje około 5/6 całej powierzchni oka, jej głównym celem jest zapobieganie uszkodzeniu narządu wzroku. Część skorupy wewnętrznej gaśnie i pozostaje w stałym kontakcie z negatywnymi czynnikami zewnętrznymi, nazywa się to rogówką. Ten element ma wiele cech, dzięki którym osoba wyraźnie odróżnia przedmioty. Obejmują one:
Ukryta część wewnętrznej powłoki nazywa się twardówką, składa się z gęstej tkanki łącznej. Pod nim znajduje się układ naczyniowy. Środkowa część obejmuje tęczówkę, ciało rzęskowe i naczyniówkę. Również w jego składzie jest źrenica, która jest mikroskopijną dziurą, która nie wchodzi do tęczówki. Każdy z elementów ma swoje funkcje niezbędne do zapewnienia płynnego działania narządu wzroku.
Wewnętrzna powłoka aparatu wzrokowego jest ważną częścią rdzenia. Składa się z wielu neuronów, pokrywających całe oko od wewnątrz. To dzięki siatkówce człowiek odróżnia przedmioty wokół siebie. Na nim jest koncentracja załamanych promieni świetlnych i powstaje wyraźny obraz.
Zakończenia nerwowe siatkówki przechodzą przez włókna światłowodowe, skąd informacje przekazywane są przez włókna do mózgu. Jest też mała żółta plamka zwana plamką żółtą. Znajduje się w centrum siatkówki i ma największą zdolność widzenia wzrokowego. Plamka jest zamieszkana przez pręty i stożki odpowiedzialne za widzenie w dzień i w nocy.
Powrót do spisu treści
Ich głównym celem jest umożliwienie osobie zobaczenia. Elementy działają jak rodzaj czarno-białych i kolorowych przetworników wizyjnych. Oba typy komórek są sklasyfikowane jako receptory światłoczułe.
Szyszki oka mają swoją nazwę dzięki kształtowi, który wizualnie przypomina stożek. Łączą centralny układ nerwowy i siatkówkę. Główną funkcją jest przekształcanie sygnałów świetlnych ze środowiska zewnętrznego w impulsy elektryczne przetwarzane przez mózg. Pręty oczu są odpowiedzialne za widzenie w nocy, zawierają również element pigmentowy - rodopsynę, a gdy padają na niego promienie światła, staje się ono odbarwione.
Fotoreceptor w wyglądzie przypomina stożek. W siatkówce koncentruje się do siedmiu milionów stożków. Jednak duża liczba nie oznacza gigantycznych parametrów. Element ma skromną długość (tylko 50 mikronów), szerokość wynosi cztery milimetry. Zawierają pigment jodopsynowy. Mniej wrażliwe niż patyki, ale bardziej wrażliwe na ruch.
Struktura receptora obejmuje:
Istnieją trzy rodzaje stożków, z których każdy zawiera unikalny rodzaj jodopsyny i dostrzega pewną część widma barw:
Współcześni naukowcy badający trójskładnikowy system percepcji wzrokowej zauważają jego niedoskonałość, ponieważ istnienie trzech rodzajów stożków nie zostało naukowo udowodnione. Ponadto nie znaleziono dzisiaj pigmentu cyanolab.
Hipoteza ta stwierdza, że tylko stożki i chloroab, które odbierają długą i środkową część spektrum kolorów, są zawarte odpowiednio w stożkach. W przypadku krótkich fal rodopsyna „odpowiada”, która jest głównym składnikiem pałeczek.
Twierdzenie to potwierdza fakt, że pacjenci, którzy nie rozróżniają niebieskiego widma (tj. Krótkie fale), cierpią z powodu problemów z widzeniem w nocy.
Receptor ten zaczyna działać, gdy nie ma wystarczającej ilości światła na zewnątrz lub wewnątrz. Wyglądem przypominają cylinder. W siatkówce koncentruje się około stu dwudziestu milionów pałeczek. Ten duży przedmiot ma skromne opcje. Wyróżnia się małą długością (około 0,06 mm) i szerokością (około 0,002 mm).
Skład pałeczek zawiera cztery główne elementy:
Receptor reaguje na najsłabsze błyski światła, ponieważ ma wysoki stopień czułości. Skład pałeczek zawiera unikalną substancję zwaną wizualną purpurą. W warunkach dobrego oświetlenia rozpada się i wrażliwie postrzega niebieskie widmo wizualne. W nocy lub wieczorem substancja jest regenerowana, a oko rozpoznaje obiekty nawet w ciemnościach.
Rhodopsin otrzymał niezwykłą nazwę ze względu na krwistoczerwony odcień, który zmienia kolor na żółty w światło, a następnie staje się całkowicie odbarwiony.
Pręty i stożki postrzegają przepływ światła i kierują go do centralnego układu nerwowego. Obie komórki są w stanie wydajnie pracować w ciągu dnia. Główna różnica polega na tym, że szyszki mają wyższą światłoczułość niż sztyfty.
Interneurony są odpowiedzialne za transmisję sygnału, kilka receptorów jest jednocześnie dołączonych do każdej komórki. Podczas łączenia wielu patyków wzrasta stopień czułości aparatu wzrokowego. W okulistyce zjawisko to nazywa się „konwergencją”. Dzięki niej człowiek może jednocześnie badać kilka pól widzenia jednocześnie i wykrywać najmniejsze wahania strumienia świetlnego.
Oba fotoreceptory są wymagane, aby oczy mogły odróżnić widzenie w dzień iw nocy, aby wykryć kolorowe obrazy. Unikalna struktura oka daje człowiekowi ogromną liczbę możliwości: zobaczyć o każdej porze dnia, dostrzec dużą powierzchnię otaczającego świata, itp.
Również ludzkie oczy mają niezwykłą zdolność - widzenie obuoczne, znacznie rozszerzając przegląd. Pręty i stożki biorą udział w postrzeganiu całego spektrum kolorów, dlatego w odróżnieniu od zwierząt ludzie wyróżniają wszystkie odcienie otaczającego świata.
Wraz z rozwojem choroby dotykającej główne receptory siatkówki obserwuje się następujące objawy:
Niektóre patologie mają specyficzne objawy, więc łatwo je zdiagnozować. Obejmują one ślepotę barw i ślepotę nocną. Aby zidentyfikować inne choroby, należy przejść dodatkowe badania lekarskie.
Jeśli podejrzewasz, że rozwój procesów patologicznych w aparacie wzrokowym pacjenta jest wysyłany do następujących badań:
Choroby wpływające na receptory siatkówki obejmują:
Każda z tych chorób wymaga natychmiastowego leczenia, aby uniknąć rozwoju poważnych dolegliwości, które mogą zaszkodzić zdrowiu i oczom.
Człowiek jest jedyną żywą istotą na Ziemi, postrzegającą otaczający nas świat we wszystkich jego jasnych kolorach. Aby zachować ten dar natury przez wiele lat, chroń oczy przed szkodliwym promieniowaniem ultrafioletowym i regularnie odwiedzaj okulistę, który może zidentyfikować patologię na wczesnym etapie i znaleźć skuteczną terapię.
Z filmu dowiesz się więcej o strukturze stożków i prętów
http://zdorovoeoko.ru/stroenie-glaza/palochki-i-kolbochki-setchatki-glaza/Siatkówka jest główną częścią wizualnego analizatora. Tutaj jest postrzeganie elektromagnetycznych fal świetlnych, ich transformacja w impulsy nerwowe i transmisja do nerwu wzrokowego. Dzień (kolor) i widzenie w nocy zapewniają specjalne receptory siatkówki. Razem tworzą tak zwaną warstwę światłoczułą. Zgodnie z ich kształtem, receptory te nazywane są stożkami i pręcikami.
Mikroskopijna struktura oka
Histologicznie 10 siatek komórkowych jest izolowanych na siatkówce. Zewnętrzna warstwa światłoczuła składa się z fotoreceptorów (prętów i stożków), które są specjalnymi formacjami komórek nabłonka nerwowego. Zawierają wizualne pigmenty, które mogą absorbować fale świetlne o określonej długości. Pałeczki i stożki są nierównomiernie rozmieszczone na siatkówce. Główna liczba stożków umieszczonych w centrum, podczas gdy pręty znajdują się na obrzeżach. Ale to nie jedyna różnica:
Pręty są wrażliwe tylko na krótkie fale, których długość nie przekracza 500 nm (niebieska część widma). Ale są aktywne nawet w rozproszonym świetle, gdy gęstość strumienia fotonu jest obniżona. Szyszki są bardziej czułe i mogą odbierać wszystkie sygnały kolorów. Ale dla ich podniecenia wymagane jest światło o znacznie większej intensywności. W ciemnościach różdżki wykonują prace wizualne. W rezultacie o zmierzchu iw nocy człowiek widzi sylwetki przedmiotów, ale nie czuje ich kolorów.
Zaburzone funkcje fotoreceptorów siatkówki mogą prowadzić do różnych patologii widzenia:
Dla prawidłowego widzenia są odpowiedzialni przede wszystkim za pręty i stożki, komórki wzrokowe reagujące na światło.
Pręty i stożki są zakończeniami komórek nerwowych (neuronów) odpowiedzialnych za naszą zdolność widzenia. Są bardzo wrażliwi na wszelkie uszkodzenia, co wyjaśnia ich ogromną liczbę: na przykład liczba kijów sięga 100 milionów!
Pręty i stożki siatkówki są początkiem ścieżki, która przemieszcza się do mózgu i przekazuje nam impulsy nerwowe przekształcone z bodźców świetlnych.
Szyszki są odpowiedzialne za postrzeganie koloru - niebieski, czerwony i zielony. „Zrobione” zależy od widma światła padającego na stożek. Te podstawowe kolory, łączące się ze sobą, tworzą obrazy określonego koloru.
Położenie stożków na siatkówce jest bardzo nierównomierne - w niektórych miejscach siedzą bardzo ciasno, aw innych nie występują wcale. Jest to ściśle związane z kątem padania światła na oko i pozwala nam optymalnie rozpoznawać kolory, które widzieliśmy w różnych warunkach oświetleniowych.
Miejsce z największym zatłoczeniem stożków w siatkówce nazywane jest żółtą plamką - znajduje się w środku oka i jest miejscem najostrzejszej percepcji wzrokowej.
Wiele urządzeń wyświetlających obrazy, takich jak telewizory lub monitory komputerowe, modeluje się po stożkach w siatkówce.
Pręty, w przeciwieństwie do stożków, nie wymagają silnego oświetlenia dla ich normalnego funkcjonowania. Odpowiadają za trójwymiarową wizję obiektów, a także za wykrywanie ruchu. Dzięki nim znamy rozmiar obserwowanego obiektu i jesteśmy w stanie określić jego pozycję oraz fakt przemieszczenia.
Same różdżki nie rozpoznają kolorów obiektów, dla nich wszystkie obrazy są czarno-białe. Pręty są ponad 10 razy większe niż stożki. Mimo to kije pozwalają zobaczyć z mniejszą dokładnością i ostrością i bez możliwości rozpoznawania części.
Każdy z nas ma swoją własną unikalną liczbę stożków i prętów w siatkówce - to wyjaśnia różnice w ostrości widzenia u ludzi bez wad wizualnych.
Ich całkowita nieobecność prowadzi do ślepoty (absolutny brak zdolności widzenia), a brak pręcików prowadzi do ślepoty o zmierzchu (brak zdolności widzenia w słabym świetle).
Tylko odpowiednia kombinacja liczby stożków i pałeczek zapewnia poprawne widzenie w dowolnym świetle, nawet sztucznym, o każdej porze dnia.
http://oftolog.ru/blog/palochki_i_kolbochki_osnova_ostrogo_i_chetkogo_zrenija/2013-07-01-106Dzień dobry, przyjaciele! Każdy z was zapewne przynajmniej raz pomyślał o strukturze działu, z którym widzimy. Oczy są najbardziej złożonym organem zmysłów, składającym się z różnych skorup, komórek i warstw połączonych ze sobą.
Główną częścią działu odpowiedzialnego za widzenie jest muszla do oczu. Zachodzą w nim różne procesy związane z falami elektromagnetycznymi, które przekształcają się w impulsy nerwowe docierające przez komórki do nerwu wzrokowego, gdzie zlokalizowana jest cała czułość.
Na cienkiej warstwie, która łączy się z ciałem szklistym naczyń, znajdują się specjalne komórki - patyczki i stożki siatkówki. Odgrywają rolę fotoreceptorów oka, których funkcje są bardzo zróżnicowane. Chodzi o te funkcje, które zostaną omówione w artykule.
Receptory siatkówki są prętami i stożkami, z których osoba o zdrowym wzroku ma ogromne ilości w oku. Są one nierównomiernie rozmieszczone w siatkówce, mają małe rozmiary i są ponad 7 milionów.
Procesy peryferyjne w postaci pałeczek zapewniają osobie możliwość poruszania się w ciemności, w wyniku czego są odpowiedzialni tylko za zdolność widzenia różnych obiektów w czerni i bieli. Z tego powodu przy zerowym świetle osoba może widzieć tylko sylwetki i rozmyte ciemne obrazy.
Znaczenie stożków polega na zapewnieniu dokładnego widzenia i rozpoznawania kolorów. Promienie świetlne, które dostają się do oka, są przekształcane w podniecenie nerwowe za pomocą impulsów. Nie są jednak tak wrażliwe na światło jak patyki. Wynika to z faktu, że komórki stożków i prętów mają inną klasyfikację.
Pręty są wrażliwe tylko na fale o długości zaledwie 500 nm, ale jednocześnie kontynuują swoją pracę nawet w warunkach rozproszonych promieni świetlnych.
Z drugiej strony stożki są bardziej wrażliwe na sygnały barwne, ale do ich stabilnej pracy wymagane jest bardziej stabilne napięcie.
Charakterystyczną cechą szyszek jest obecność pigmentu jodopsynowego, który dzieli się na chloro-lab i erytrolab. Pierwszy obejmuje głównie widmo żółto-zielone, a drugi żółto-czerwony. Zasadniczo są w stanie uchwycić prawie całą przestrzeń widma.
Ponadto stożki mają inną zdolność, która jest odpowiedzialna za identyfikację obiektów w ruchu, z powodu najlepszej zdolności adaptacji do dynamiki cząstek lekkich. Mają trzy główne obszary:
Istnieją również trzy typy komórek fotoreceptorowych - typu L, typu M i typu S. Każdy z nich odpowiada za pewne kolory: L - za czerwony i żółty, M - za zielono-żółty, a S kontroluje niebieski kolor.
Te komórki fotoreceptorów rozprzestrzeniają się w ogromnym układzie siatkówki, ich liczba waha się od 115 do 120 milionów. Komórki te mają kształt cylindrów, dlatego zostały nazwane warunkowo. Ich długość jest mała, około 30 razy większa od średnicy.
Najbardziej znaczącą różnicą od innych komórek jest to, że zawierają rodopsynę - wizualny pigment należący do grupy chromoprotein, który pomaga osiągnąć największą wrażliwość oka na światło. Wyróżnia się czerwonym odcieniem, który odkryto podczas różnych analiz i badań. Rodopsyna jest podzielona na bezbarwne białko i żółty pigment.
Najważniejsze jest to, że reaguje na lekkie cząstki z rozkładem i podrażnieniem nerwu wzrokowego. W ciągu dnia czułość przenosi się do strefy niebieskiej, a nocą wizualne fioletowe przemienia się przez pół godziny, co nie jest w stanie odróżnić kolorów, ale doskonale oddaje małe błyski światła z energią jednego fotonu.
Zanim wszystko zostanie całkowicie odbudowane, ciało dostosowuje się do słabego światła i zaczyna widzieć wyraźniej, podczas gdy ten proces jest uważany za najlepszy dla oka. Struktura kijów składa się z czterech elementów:
To ważne! Pręty są zbyt wrażliwe na światło i potrzebny jest tylko jeden foton, aby reakcja mogła nastąpić. Dzięki najmniejszym elementarnym cząstkom światła człowiek jest w stanie dobrze widzieć nawet o zmierzchu!
Film pokazuje konwencjonalny semantyczny obraz siatkówki. Składa się wyłącznie z fotoreceptorów i kilku warstw komórek nerwowych. Organ ten zawiera około 7 milionów szyszek i 130 milionów prętów.
Są one rozmieszczone nierównomiernie, zachodzą w nich złożone procesy fotochemiczne, a także podniecenie światłem samego dna, dzięki czemu człowiek ma doskonałą okazję do zobaczenia. Jeśli jesteś zainteresowany większą strukturą, polecam obejrzenie filmu do końca.
Podsumowując, chciałbym zauważyć, że nasza wizja jest zbiorem najmniejszych elementów, z których każdy jest ważny i ma własną wartość. W tym artykule opisałem wyspecjalizowane komórki oka, których zdjęcia można oglądać w Internecie, aby lepiej zrozumieć, jak działa układ narządów. Jednocześnie, jeśli masz jakiekolwiek pytania - pamiętaj, aby zostawić je w komentarzach. Bądź zdrowy! Z poważaniem, Olga Morozova!
http://dvaglaza.ru/otslojka-setchatki/chto-takoe-i-kakoe-znachenie-imeyut-palochki-i-kolbochki-glaza.htmlZdrowy człowiek nawet nie myśli o znaczeniu oczu w systemie ludzkiego ciała. Spróbuj zamknąć oczy i usiąść na kilka minut, a natychmiast życie traci swój zwykły rytm, mózg, nie odbierając impulsów wysyłanych przez siatkówkę, traci, trudno jest kontrolować inne narządy, na przykład układ mięśniowo-szkieletowy.
Jeśli opiszemy pracę oczu językiem dostępnym dla człowieka, okazuje się, że promień światła padający na rogówkę i soczewkę oka ulega załamaniu, przechodzi przez przezroczystą masę płynną (ciało szkliste) i opada na siatkówkę oka. Siatkówka jest warstwą między błoną oka a masą szklistą. Składa się z dziesięciu warstw, z których każda spełnia swoją funkcję.
W siatkówce występują dwa typy komórek nadwrażliwych - pręty i stożki. Impuls świetlny uderza w siatkówkę, a substancja zawarta w prętach zmienia kolor. Ta reakcja chemiczna pobudza nerw wzrokowy, który przekazuje irytujący impuls do mózgu.
Jak już wspomniano, siatkówka ma dwa typy wrażliwych komórek - pręty i stożki - z których każdy spełnia swoje funkcje. Pręty odpowiadają za percepcję światła, stożki - za kolor. W organach widzenia zwierząt liczba prętów i stożków nie jest taka sama. W oczach zwierząt i nocnych ptaków jest więcej patyków, więc dobrze widzą w półmroku i prawie nie odróżniają kolorów. W siatkówce ptaków i zwierząt dziennych jest więcej szyszek (jaskółki lepiej odróżniają kolory niż ludzie).
W oku jednej osoby jest ponad sto milionów pałeczek. W pełni uzasadniają swoją nazwę, ponieważ ich długość jest trzydziestokrotnie większa od średnicy, a kształt przypomina wydłużony cylinder.
Pręty są wrażliwe na impulsy światła, wystarczy pojedynczy foton, aby wzbudzić pręty. Zawierają barwnik rodopsyny, nazywany jest również fioletem wizualnym, w przeciwieństwie do jodopsyny, która znajduje się w szyszkach, rodopsyna reaguje wolniej na światło. Kije słabo odróżniają obiekty w ruchu.
Inny rodzaj fotoreceptorowych komórek nerwowych siatkówki - stożki. Ich funkcją jest odpowiadanie za postrzeganie kolorów. Są tak nazwane, ponieważ ich kształt przypomina kolbę laboratoryjną. Ich liczba w ludzkim oku jest znacznie mniejsza niż liczba prętów, około sześciu milionów. Są podekscytowani jasnym światłem i bierni o zmierzchu. Tłumaczy to fakt, że w ciemności nie rozróżniamy kolorów, lecz tylko kontury przedmiotów. Świat staje się czarny i szary.
Stożek składa się z czterech warstw:
Jodopsyna z pigmentu biologicznego przyczynia się do szybkiego przetwarzania strumienia światła, a także wpływa na wyraźniejszy obraz.
Są one podzielone na trzy typy:
Jeśli trzy typy stożków są podekscytowane w tym samym czasie, widzimy biały. Fale świetlne o różnej długości wpływają na siatkówkę, a stożki każdego typu nie są jednakowo stymulowane. Na tej podstawie długość fali jest postrzegana jako oddzielny kolor. Widzimy różne kolory, jeśli szyszki są nierówno podrażnione. Różne kolory i odcienie są uzyskiwane dzięki optycznemu mieszaniu kolorów podstawowych: czerwonego, niebieskiego i zielonego.
Latem, w ostrym słońcu lub zimą, kiedy biały śnieg oślepia nasze oczy, jesteśmy zmuszeni nosić okulary i ograniczać przepływ jasnego światła. Okulary nie tracą czerwonego koloru, szyszki dla percepcji czerwonego koloru są w spoczynku. Wszyscy zauważyli, jak wygodne są oczy w lesie, ponieważ działają tylko zielone szyszki, a odpoczywają stożki, które postrzegają czerwony i niebieski kolor.
Istnieją również odchylenia w postrzeganiu kolorów.
Jednym z tych odchyleń jest ślepota barw. Ślepota na kolory to brak postrzegania przez ludzkie oko jednego lub kilku kolorów lub wędrówki ich odcieni. Powód - brak stożków o określonym kolorze w siatkówce.
Ślepota barw może być wrodzona lub nabyta. Może wystąpić u osób starszych lub z powodu wcześniejszych chorób. Nie wpływa to na samopoczucie danej osoby, ale mogą obowiązywać ograniczenia w wyborze zawodu (osoba niewidoma nie może prowadzić pojazdu).
Jest jeszcze inne odchylenie od normy, są to ludzie, którzy są w stanie zobaczyć i odróżnić odcienie kolorów, które nie podlegają wizji zwykłej osoby. Tacy ludzie nazywani są tetrachromatami. Ten aspekt postrzegania koloru przez ludzkie oko nie został wystarczająco zbadany.
W placówkach medycznych istnieją specjalne tabele, które pomogą zbadać zdolność postrzegania kolorów i wykryć wszelkie zaburzenia widzenia.
Dzięki stożkom widzimy świat w całej okazałości, w całej gamie kolorów i odcieni. Bez nich nasze postrzeganie rzeczywistości przypominałoby czarno-biały film.
http://glaz.guru/stroenie-glaza/k-kakom-cvetu-izbiratelno-chuvstvitelny-kolbochki-setchatki.htmlWiele chorób oczu można wyleczyć, wykorzystując fakt, że normalne działanie „stożków” - fotoreceptorów siatkówki - zapewniają komórki Müllera. Wniosek ten został złożony przez naukowców z Washington University.
Ludzkie oko jest z natury unikalnym urządzeniem optycznym o niewiarygodnie złożonej strukturze, która powstała w trakcie ewolucji, która trwała miliony lat. Osoba, która nie ma problemów ze wzrokiem, po przejściu z jasnej ulicy do raczej ciemnego pokoju, w ciągu kilku minut może już całkowicie swobodnie poruszać się po niej. I odwrotnie - po przebywaniu w jasnym miejscu po zmroku oko po krótkim czasie pozwala osobie czuć się całkiem komfortowo. Percepcja promieniowania elektromagnetycznego w widzialnym obszarze widma, w tym zdolność do rozróżniania kolorów, jest zapewniana przez siatkówkę. Ta część oka jest jej wewnętrzną powłoką, która zawiera nabłonek pigmentowy, komórki fotoreceptorowe (znane każdemu ze szkoły pręcików i stożków) oraz szereg komórek nerwowych.
Pręty są bardziej wrażliwe na światło i koncentrują się na krawędziach siatkówki, co decyduje o ich udziale w nocnym i peryferyjnym widzeniu. Szyszki, które otrzymały swoją nazwę ze względu na stożkowy kształt, są 100 razy mniej wrażliwe na światło niż pręty, ale znacznie lepiej postrzegają szybkie ruchy. Ponadto istnieją trzy rodzaje stożków, w zależności od wrażliwości na różne długości fal optycznej części widma (fioletowo-niebieski, zielono-żółty i żółto-czerwony), a obecność tych trzech rodzajów stożków (plus pręty, wrażliwe w szmaragdowo-zielonej części widma) daje człowiekowi wizję koloru.
Największe przekrwienie szyszek w ludzkiej siatkówce znajduje się w centralnym dole, tak zwanej plamce żółtej lub „żółtej plamce” znajdującej się na osi optycznej oka, co zapewnia ostrość widzenia.
Pałeczki są jednym z dwóch typów komórek fotoreceptorowych w siatkówce, nazwanych tak ze względu na ich cylindryczny kształt. Trzyma się.
Zasada działania tych prętów i stożków polega na tym, że pod działaniem światła w komórkach wytwarzane są specjalne pigmenty, czyli reakcja fotochemiczna zachodząca przy konwersji energii fotonów w energię związków tkanki nerwowej. Ważną rolę w składniku chemicznym procesu percepcji wzrokowej człowieka odgrywa nabłonek pigmentowy, który odbierając fotony światła oddziałuje z prętami i stożkami, wytwarzając specjalne białko, które pełni funkcję transportową, a także odgrywa rolę w regeneracji ważnych substancji chemicznych zaangażowanych w cały proces. Tak więc w ciemności, pręty i stożki przywracają im zdolność do produkcji pigmentu, zapewniając tym samym człowiekowi wzrok przez całe życie.
Pałeczki są jednym z dwóch typów komórek fotoreceptorowych w siatkówce, nazwanych tak ze względu na ich cylindryczny kształt. Trzyma się.
Jednak nadal wiele w procesie percepcji wzrokowej pozostaje niezrozumiałe dla ludzi. Z powodu urazów, chorób lub po prostu ze względu na wiek ludzie często cierpią na choroby oczu, a lekarze, niestety, nie zawsze mogą im pomóc. Grupa naukowców z University of Washington School of Medicine, prowadzona przez bułgarskiego Władimira Kefalova, w trakcie swoich badań nauczyła się trochę więcej o pracy fotoreceptorów i siatkówki. Naukowcy uzyskali wyniki, które mogą być później wykorzystane w leczeniu chorób oczu, w szczególności dystrofii plamki żółtej. Choroba ta, zwana także „zwyrodnieniem siatkówki związanym z wiekiem”, rozwija się u osób powyżej 50 roku życia i jest jedną z najczęstszych przyczyn ślepoty w podeszłym wieku.
Dystrofia plamki żółtej powoduje zniszczenie „żółtej plamki”, to znaczy stożki przestają spełniać swoją funkcję - reagować na światło.
Więcej informacji na temat pracy Kefalova i jego współpracowników można znaleźć w artykule z czasopisma Current Biology.
Naukowcy kontynuują pracę przez ponad rok. W lutym tego roku ta sama grupa w czasopiśmie Nature Neuroscience opublikowała swoje badanie dotyczące pracy siatkówki salamandry, która zawiera dużą liczbę szyszek. Kefalov i jego współpracownicy usunęli nabłonek pigmentowy z siatkówki i wysłali na niego jasne światło. Okazało się, że kije straciły wówczas zdolność przywracania produkcji pigmentu, czyli „wypalonego”.
Szyszki, pomimo braku nabłonka pigmentowego, były w stanie przywrócić ich funkcje.
W nowym badaniu podobne prace przeprowadzono na siatkówce myszy i dały takie same wyniki: przy braku nabłonka pigmentowego, po jasnym świetle, pałeczki „wypaliły się”, a stożki nadal funkcjonowały normalnie.
Ostatnio opublikowano kilka artykułów w światowych czasopismach dotyczących roli komórek glejowych Muellera (nazwanych tak na cześć wybitnego niemieckiego przyrodnika Johannesa Mullera), które pełnią funkcję pomocniczą dla normalnych neuronów. W listopadzie ubiegłego roku Gazeta.Ru napisała o pracy naukowców z brytyjskiego laboratorium Toma Recha z tego samego Uniwersytetu w Waszyngtonie, gdzie powiedziano, że komórki Mullera mogą pomóc w walce ze ślepotą, będąc w stanie podzielić się i przekształcić w inne typy komórek. To pytanie zostało podniesione, a Kefalow z kolegami.
Badali wpływ komórek Mullera na przywrócenie funkcji stożków.
Okazało się, że jeśli zmusisz siatkówkę do interakcji ze specjalnym roztworem chemicznym, który blokuje działanie komórek Müllera, to po percepcji jasnego światła przy braku nabłonka pigmentowego, stożki również „wypalają się”. Ale normalna praca komórek Mullera przyczynia się do normalnego działania szyszek, niezależnie od obecności nabłonka pigmentowego.
Autorzy twierdzą, że ustalony w najbliższej przyszłości pomoże opracować technologię leczenia przypadków zaburzeń widzenia, gdy nabłonek pigmentowy jest uszkodzony w wyniku urazów lub innych przyczyn, w szczególności, pomoże w leczeniu dystrofii plamki żółtej.
http://www.gazeta.ru/science/2009/10/14_a_3272970.shtml