Choroba taka jak miopatia oka jest patologiczną zmianą widzenia spowodowaną naruszeniem funkcji refrakcyjnej układu wzrokowego. Jeśli terapia nie zostanie przeprowadzona, patologia postępuje i może prowadzić do poważnego pogorszenia widzenia i ewentualnie do ślepoty. Dlatego w przypadku upośledzenia funkcji wzrokowych ważne jest, aby skontaktować się z placówką medyczną, gdzie zostanie przeprowadzona odpowiednia diagnostyka i wymagane leczenie.
Fizjologicznymi czynnikami miopatii są zaburzenia akomodacji mięśni narządów układu wzrokowego i kształt ich komór.
Przeważnie miopatia narządów wzroku powstaje z powodu dysfunkcji mięśni, w wyniku czego nie mogą one utrzymać keratyny. Stopniowo ich ton osłabia się, a śmierć tkanki mięśniowej nie jest wykluczona. Ponadto następujące czynniki mogą wywołać miopatię oka:
Choroba jest klasyfikowana w następujący sposób:
Miopatia narządów wzroku przebiega głównie bezobjawowo, co znacznie komplikuje diagnozę. Łagodna forma tej patologii oka charakteryzuje się zmianami w mięśniach oka, które prowadzą do zaburzeń widzenia i trudności w zamykaniu i otwieraniu narządów układu wzrokowego. Niektórzy pacjenci rozwijają krótkowzroczność, która z kolei dzieli się na 3 stopnie:
Jeśli pacjent ma zaburzenia funkcji widzenia, ważne jest, aby natychmiast skontaktować się z placówką medyczną. Lekarz przeprowadzi wywiad z pacjentem, podczas którego dowie się, jak długo pojawiły się problemy z jego wzrokiem i czy podobne objawy patologiczne występują u najbliższych krewnych. Gdy takie problemy zostały wykryte u członków rodziny, diagnoza jest łatwa. Jeśli typowe objawy choroby nie zostały zaobserwowane, środki diagnostyczne są utrudnione.
Przede wszystkim konieczne będzie wykluczenie patologii układu nerwowego, na przykład przewlekłej polio, stwardnienia zanikowego bocznego.
Największą trudność w diagnozowaniu stanowią rozległe grupy zespołów miopatycznych, które są wywoływane przez patologie ekogeniczne i endogenne. Istnieje wiele pierwotnych chorób tkanki mięśniowej, które nie są związane z uszkodzeniem układu nerwowego. Na przykład miopatia narządów wzrokowych może rozwinąć się w przypadku mioglobinurii, pierwotnej amyloidozy. Aby dokonać dokładnej diagnozy, pacjent musi przejść następujące badania:
Jeśli osoba ma łagodną, ciężką lub umiarkowaną miopatię oczną, leczenie polega na stosowaniu leków poprawiających metabolizm mięśni. Głównie uciekają się do pomocy „Retabolil”, „Methylandrostenolone”, a także witamin z grup E i C. Jest leczenie bez leków poprawiających krążenie krwi. Można stosować Trominal i Nikovirin. Ponadto stosuje się farmaceutyki, które pozwalają normalizować procesy przewodności i pobudliwości. W tym celu należy przepisać „Galantaminę” i „Mestinon”. Ważne jest, aby pamiętać, że właściwy lek i czas jego stosowania mogą być ustalone wyłącznie przez lekarza, który bierze pod uwagę nasilenie przebiegu zdiagnozowanej choroby, obecność dodatkowych patologii, a także indywidualne cechy ciała każdego pacjenta.
http://etoglaza.ru/bolezni/esche/miopatiya-glaz.htmlJedną z najczęstszych chorób u dzieci jest krótkowzroczność lub krótkowzroczność. Najczęściej objawia się to w wieku szkolnym dziecka, co zwykle wiąże się ze zwiększonym obciążeniem oczu.
W pierwszym roku życia krótkowzroczność pojawia się u 4-6% dzieci. Ze względu na wzrost gałki ocznej u dzieci w wieku przedszkolnym krótkowzroczność jest mniej powszechna, ale u dzieci w wieku 11-13 lat krótkowzroczność obserwuje się w 14% przypadków.
Krótkowzroczność może być wrodzona lub nabyta.
Bezpośrednią przyczyną krótkowzroczności jest naruszenie proporcji między siłą refrakcji (refrakcją) a długością przednio-tylnej osi oka.
Z powodu naruszenia stosunku wielkości oka i refrakcji, obraz obiektów nie spada na siatkówkę (jak powinna), ale przed nią. Dlatego ten obraz będzie zamazany. I tylko soczewki ujemne lub zbliżanie się obiektu do oka może dać obraz na siatkówce, to znaczy wyraźny.
Czynnikami ryzyka rozwoju krótkowzroczności są:
Czynnik dziedziczny ma ogromne znaczenie dla rozwoju krótkowzroczności, ale to nie sama choroba jest dziedziczona, ale predyspozycje do niej. Ponadto jest znacznie zwiększona, jeśli krótkowzroczność jest obecna u obojga rodziców.
Wrodzona krótkowzroczność nie może postępować, jeśli nie ma dziedzicznej predyspozycji (osłabienie lub wysoka rozciągliwość twardówki). Ale z reguły są one połączone i prowadzą do wyraźnej utraty wzroku i ciągłego postępu. Te nieodwracalne zmiany w oku mogą nawet powodować niepełnosprawność. Krótkowzroczność rozwija się również w przypadku połączenia jaskry i twardości twardówki.
W rzadkich przypadkach dzieci mają przejściową krótkowzroczność. 90% pełnoletnich dzieci ma „dalekowzroczność z marginesem” 3-3,5 dioptrii. Nadwzroczność jest zatem normą dla niemowląt. Wynika to z niewielkich rozmiarów oka: przednia i tylna oś oka u niemowlęcia ma 17–18 mm, o 3 lata osiąga 23 mm, u dorosłych 24 mm.
Widać, że największy wzrost gałki ocznej występuje do 3 lat, a jej pełne uformowanie osiąga się w ciągu 9-10 lat. W tym okresie zużywana jest „rezerwa” dalekowzroczności i ostatecznie powstaje normalna refrakcja.
Ale jeśli w chwili narodzin istnieje dalekowzroczność 2,5 dioptrii (i mniej) lub normalna refrakcja w ogóle, prawdopodobieństwo rozwoju krótkowzroczności u dziecka jest bardzo wysokie: ten „stado” nie wystarcza do wzrostu wraz z wiekiem gałki ocznej.
U wcześniaków krótkowzroczność rozwija się w 30-50% przypadków.
Jednak jeszcze częściej dzieci rozwijają krótkowzroczność, postępując w trakcie studiów w szkole.
Niektórzy rodzice błędnie uważają, że okulary przepisane dziecku przyczyniają się do postępu krótkowzroczności. Tak nie jest. Krótkowzroczność wzrośnie tylko przy niewłaściwie dobranych okularach.
Błędem jest również zakładanie, że krótkowzroczność rozwija się w wyniku czytania dużej liczby książek. Krótkowzroczność może być związana z czytaniem tylko w przypadku niewłaściwej pozycji ciała podczas czytania lub niewystarczającej ilości światła.
Pierwszym objawem krótkowzroczności u dziecka jest zmniejszenie ostrości widzenia na odległość, co powoduje, że dziecko mruży oczy. Czasami to zaburzenie widzenia jest tymczasowe, przemijające, odwracalne.
Objawem krótkowzroczności jest również szybkie zmęczenie oka podczas czytania, podczas oglądania jakichkolwiek obiektów zamkniętych. Dzieci mogą próbować przyciągnąć wzrok do tekstu podczas czytania lub pisania.
Wykryta na tym etapie krótkowzroczność może zostać zatrzymana, dlatego tak ważne jest regularne pokazywanie dziecku okulisty, niezależnie od obecności dolegliwości.
Rozbieżny zez u 6-miesięcznego dziecka (lub starszego) może być również objawem krótkowzroczności. W takim przypadku konieczna jest również konsultacja z okulistą.
Po roku częste mruganie dziecka i chęć zbliżenia każdego pacjenta do oczu mogą świadczyć o krótkowzroczności.
W wieku szkolnym dzieci mogą nie widzieć tekstu napisanego na tablicy, a od pierwszej klasy widzą lepiej. Widzenie w pobliżu pozostaje normalne. Chłopaki również zauważają szybkie zmęczenie oczu.
Taki stan może powodować nie tylko krótkowzroczność, ale także skurcz akomodacji (to znaczy skurcz mięśni wewnątrzgałkowych, które regulują moc refrakcyjną oka). Skurcz może być objawem dystonii wegetatywno-naczyniowej u dziecka, zwiększoną pobudliwością nerwową lub może naruszać zasady podczas czytania (niewystarczające oświetlenie, nieprawidłowa postawa itp.).
Pojawienie się „pływających much” przed oczami może wskazywać na powikłanie krótkowzroczności - destrukcyjne zmiany w ciele szklistym.
Istnieją takie rodzaje krótkowzroczności:
W trakcie krótkowzroczności nie postępuje i postępuje.
Nasilenie krótkowzroczności to:
Do 3 lat używane są tylko wymienione metody, ale wyniki są porównywane z poprzednimi danymi (po 3 i 6 miesiącach).
Od 3 roku życia ostrość wzroku jest dodatkowo sprawdzana za pomocą specjalnych tabel. Ze zmniejszoną ostrością soczewki są wybierane do korygowania widzenia na odległość: pozwala to określić stopień krótkowzroczności.
Możliwe jest zastąpienie skiascopy autorefraktometrią: po 5-dniowej atropinizacji oczu (wkroplenie roztworu atropiny do oczu), badanie lampą szczelinową. 2 tygodnie po atropinizacji niezbędne soczewki korekcyjne są ponownie ustalane.
Dzieci w wieku szkolnym są narażone na ryzyko rozwoju krótkowzroczności, dlatego ich ostrość widzenia powinna być sprawdzana co roku. Zmniejszona ostrość widzenia w nich może być zarówno objawem krótkowzroczności, jak i skurczem akomodacyjnym.
Dlatego ponowne określenie zarówno ostrości wzroku, jak i refrakcji przeprowadza się po 5-dniowej atropinizacji. W przypadku skurczu akomodacji wykrywa się normalne załamanie i ostrość wzroku. W takim przypadku zaleca się leczenie i zaleca się badanie neurologiczne.
W przypadku krótkowzroczności powtórne badanie ponownie ujawni naruszenie refrakcji i ostrości wzroku, a korekta zostanie osiągnięta tylko za pomocą soczewek ujemnych. Krótkowzroczność u dzieci w wieku szkolnym jest często łagodna lub umiarkowana. Zwykle nie postępuje i nie prowadzi do komplikacji.
Ale takie dzieci powinny być obserwowane przez okulistę co 6 miesięcy, aby nie przegapić postępu procesu i rozwoju powikłań (zanikowe zmiany siatkówki, a nawet jej oderwanie). Dlatego wyniki każdej następnej kontroli należy porównać z poprzednimi danymi.
Wzrost krótkowzroczności o 0,5–1 dioptrii na rok wskazuje na powolny postęp procesu, a ponad 1 dioptra oznacza szybki postęp. Może prowadzić do gwałtownego spadku, a nawet całkowitej utraty wzroku, nieodwracalnych powikłań w siatkówce (krwotoki, łzy, oderwanie, zmiany destrukcyjne). Zazwyczaj postęp następuje od 6 do 18 lat.
Leczenie krótkowzroczności w dzieciństwie jest niemożliwe. Możesz się go pozbyć po 18-20 latach. Leczenie zależy od stopnia krótkowzroczności, rodzaju (postępującego lub nie postępującego), istniejących powikłań.
Cele leczenia krótkowzroczności w dzieciństwie:
Wraz z postępującą krótkowzrocznością im szybciej rozpocznie się leczenie, tym większa szansa na uratowanie wzroku dziecka. Dopuszczalne jest wzmocnienie krótkowzroczności poniżej 0,5 dioptrii rocznie.
W leczeniu krótkowzroczności stosuje się takie metody:
W początkowej fazie rozwoju krótkowzroczności, codzienne ćwiczenia ze specjalną gimnastyką oka, które złagodzą napięcie i zmęczenie oczu, dają dobry efekt. Istnieje wiele technik wzmacniania mięśni wewnątrzgałkowych. Optometrysta pomoże ci wybrać konkretny zestaw ćwiczeń. Takie ćwiczenia nie są trudne, powinny być wykonywane w domu co najmniej 2 pkt. dziennie.
Niektórzy lekarze prowadzą trening mięśnia rzęskowego w szafce na oczy: soczewki ujemne i dodatnie są na przemian wkładane do specjalnych okularów.
Przy słabej krótkowzroczności lekarz czasami wybiera „relaksujące” okulary ze słabo pozytywnymi soczewkami. Programy komputerowe są również używane do wypoczynku w domu.
Stosowane są również specjalne okulary laserowe (Laser Vision). Te perforowane okulary nazywane są „okularami treningowymi”: nadają pożądany ładunek osłabionym mięśniom oczu i nadmiernie się napinają. Musisz ich używać przez 30 minut dziennie. Może być stosowany jako środek zapobiegawczy dla młodzieży, która spędza dużo czasu przy komputerze.
W celu skorygowania wizji okulista wybiera okulary dla dziecka - tradycyjna i powszechna metoda korekcji. I chociaż nie mają one efektu terapeutycznego, należy przekonać dziecko do noszenia okularów (lub soczewek kontaktowych dla starszych dzieci). Badania ekspertów z USA i Europy świadczą o tym, co dokładnie noszenie okularów prowadzi do najgorszych wariantów przebiegu choroby krótkowzrocznej.
Okulary nie tylko zapewniają dziecku komfort, ale także zmniejszają zmęczenie oczu, co zmniejsza postęp choroby. W przypadku wrodzonej krótkowzroczności okulary powinny być przypisane jak najwcześniej. Przy łagodnej do umiarkowanej krótkowzroczności okulary są wydawane tylko na odległość.
Konieczne jest ciągłe noszenie okularów przy wysokiej krótkowzroczności i przy postępującym. Noszenie okularów jest również konieczne dla rozbieżności zeza.
Noszenie soczewek kontaktowych jest zalecane dla starszych dzieci w przypadku znacznej (powyżej 2 dioptrii) różnicy załamania w obu oczach, to jest w przypadku anisometropii. Wybór soczewek powinien być przeprowadzany przez specjalistę, ponieważ słaba jakość optyki i korekcja mogą pogorszyć krótkowzroczność.
W przypadku krótkowzroczności konieczna jest szybka zmiana okularów, ponieważ nadmierny stres na zakwaterowaniu przyczyni się do postępu krótkowzroczności. Wadami korekcji wzroku za pomocą okularów są: niedogodności w sporcie, ograniczenie widzenia obwodowego, zaburzenia percepcji przestrzennej, uraz.
Korekcja za pomocą soczewek jest wygodniejsza, ale stosowanie soczewek jest przeciwwskazane w przypadku choroby zakaźnej. Wadą jest możliwość uszkodzenia oczu w przypadku niewłaściwego użycia lub zakażenia przy zakładaniu niejałowych soczewek.
Obecnie soczewki są korygowane w trybie nocnym - metodą ortokeratologiczną lub terapią refrakcyjną rogówki - stosowanie specjalnych soczewek przez 6-8 godzin, które powodują zmianę kształtu rogówki (spłaszczają ją) do 2 dni. W tym okresie osiąga się 100% widzenie bez okularów. Soczewki są używane w nocy, podczas snu, więc ta metoda nazywa się korektą widzenia nocnego. Następnie przywraca się kształt rogówki.
Wynik korekty nocnej jest zbliżony do lasera (zmienia moc refrakcyjną rogówki) i różni się tylko krótkim czasem trwania efektu, który jest związany ze stałą odnową komórek rogówki.
Bezpieczna metoda korekty nocnej może być stosowana u dzieci od 6 lat. Te specjalne soczewki nie tylko całkowicie usuwają skurcz akomodacyjny u dzieci, ale także hamują rozwój krótkowzroczności i jej progresji.
Aby zmniejszyć napięcie mięśni śródgałkowych, czasami przepisywane są krople do oczu (zazwyczaj atropina) w ciągu 7–10 dni. Ale nie powinno być leków podawanych samodzielnie. Ponadto w przypadku słabej krótkowzroczności można stosować kompleksy witaminowe zawierające luteinę (Vitrum-vision, luteina Okuvayt, kompleks luteiny dla dzieci itp.).
W celu zapobiegania powikłaniom i postępowi procesu, przepisuje się kwas nikotynowy, Trental, preparaty wapnia. W początkowych objawach dystrofii stosuje się Emoksipin, Ditsinon, Ascorutin. W niektórych przypadkach zaleca się stosowanie leków resorpcyjnych (Lidase, Fibrinolizina, Kollalizina).
Z metod fizjoterapeutycznych dobre efekty daje stosowanie dibazolu w postaci elektroforezy. Tak zwaną „mieszankę krótkowzroczną” można również podawać w ten sam sposób: difenhydraminę, nowokainę i chlorek wapnia. W niektórych przypadkach skuteczna refleksologia.
Urządzenia fizjoterapeutyczne do leczenia domowego są również wykorzystywane do poprawy widzenia. Zasada ich działania jest inna: „masuj źrenicę” (zwężając ją i poszerzając), poprawiając ukrwienie tkanek oka, stymulację elektryczną, terapię magnetyczną, terapię ultradźwiękową itp. Być może alternatywne leczenie za pomocą różnych urządzeń.
Jednym ze skutecznych urządzeń dopuszczonych do użytku dla dzieci w wieku powyżej 3 lat jest „okulary Sidorenko”. Urządzenie łączy następujące metody ekspozycji na oczy: pneumomassage, fonoforeza, koloroterapia i infradźwięki. Nie ma skutków ubocznych, a u wielu dzieci pozwala uniknąć operacji postępującej krótkowzroczności. Urządzenie jest szeroko stosowane w kompleksowym leczeniu dzieci.
Jako ogólny zabieg wzmacniający zaleca się obserwowanie codziennego schematu, dawkowanie ładunków wzrokowych (w tym regulowany czas oglądania programów telewizyjnych i zajęć na komputerze), witaminizowane zrównoważone odżywianie dziecka, codzienne spacery na świeżym powietrzu, pływanie. Przy wysokim stopniu krótkowzroczności, a jeszcze bardziej przy pojawieniu się powikłań, aktywne sporty są przeciwwskazane (bieganie, skakanie itp.). Dzieci z tą patologią powinny wybrać specjalny zestaw ćwiczeń.
Wraz z szybkim postępem krótkowzroczności zaleca się zastrzyki wzmacniające twardówkę i leczenie chirurgiczne (skleroplastyka).
Wskazania dla niego to:
Podczas operacji tylny biegun oka jest wzmocniony, co nie pozwala na dalsze powiększanie się oka. Aby poprawić dopływ krwi do twardówki, możliwe są 2 opcje interwencji: podwinięcie przeszczepu z twardówki dawcy (silikon lub kolagen) lub wprowadzenie płynnej zawiesiny ze zmiażdżonej tkanki na tylnym biegunie gałki ocznej. Operacja nie prowadzi do wyleczenia, tylko zmniejsza postęp choroby.
Laserowa korekcja wzroku jest najbezpieczniejszym rodzajem operacji krótkowzroczności, która trwa około 60 sekund w znieczuleniu miejscowym i zapewnia efekt przez całe życie, eliminując potrzebę używania okularów lub soczewek. Niestety, takie operacje są przeciwwskazane dla dzieci (poniżej 18 lat).
Najlepszy wynik w krótkowzroczności daje zastosowanie wszystkich metod leczenia zachowawczego w kompleksie i przy szybkim postępie - w połączeniu z zabiegiem chirurgicznym.
Słaba i umiarkowana krótkowzroczność u uczniów ma korzystny przebieg: nie postępuje i nie powoduje komplikacji, jest dobrze korygowana okularami.
Wysoki stopień krótkowzroczności prowadzi do zmniejszenia ostrości widzenia nawet przy korekcji obiektywu.
Brak korekty krótkowzroczności może być obarczony pojawieniem się rozbieżnego zeza.
Przy postępującej krótkowzroczności i wrodzonej krótkowzroczności, przy występowaniu powikłań, zwłaszcza na części siatkówki, rokowanie jest słabe, obserwuje się znaczny spadek ostrości widzenia.
Od najmłodszych lat należy uczyć dziecko obserwować, czytając kilka prostych zasad:
Należy zadbać o to, aby stół (biurka) powiększył się. Musimy zwrócić uwagę na krzesło: nogi zgięte w kolanach pod kątem 90 stopni powinny sięgać podłogi. Światło przy czytaniu, rysowaniu i pisaniu powinno zawsze leżeć po lewej stronie dla osoby praworęcznej i prawej dla osoby leworęcznej. Nawet w pokoju zabaw dla dzieci należy zapewnić dobre oświetlenie.
Przed rozpoczęciem szkoły powinieneś skonsultować się z okulistą i wyjaśnić, w którym biurze szkolnym dziecko powinno siedzieć, jeśli potrzebuje korekcji wzroku.
Powinno rozsądnie ograniczyć czas oglądania telewizji i grania w gry na komputerze. Nie zezwalaj na oglądanie telewizji w ciemności.
Zrównoważona dieta i okresowe stosowanie kompleksów witaminowych dla oczu pomoże nie tylko w leczeniu, ale także w zapobieganiu krótkowzroczności u dzieci.
Krótkowzroczność u dziecka może prowadzić do trwałego zmniejszenia ostrości wzroku i wystąpienia poważnych powikłań. Wiele zależy od terminowej korekty wzroku i leczenia. Dlatego ważne jest, aby każdego roku (i dzieci z grupy ryzyka 2 razy w roku) odwiedzać z dzieckiem okulistę.
W przypadku krótkowzroczności należy natychmiast zastosować się do wszystkich zaleceń lekarza, aby wyeliminować szybki postęp choroby, aby uniknąć interwencji operacyjnej.
Istnieje kilka metod leczenia zachowawczego krótkowzroczności. Nawet gimnastyka dla oczu może mieć dobry efekt dzięki regularnemu stosowaniu.
Jeśli dziecko ma przepisane okulary, należy kontrolować zgodność soczewek w nich i zmieniać je w odpowiednim czasie.
http://myfamilydoctor.ru/profilaktika-i-lechenie-miopii-u-detej/Rola oczu i wizji w życiu człowieka jest trudna do przecenienia. Osoba traktuje swoją wizję jako coś zwyczajnego i nie tak ważnego. Ale jeśli choroba nagle się dogoni, dopiero wtedy zacznie myśleć i doceniać to, co dała mu natura.
Istnieją choroby, które nie są śmiertelne dla ludzi, ale mogą łatwo pozbawić go widocznego postrzegania otaczającej przestrzeni. Są to choroby narządów wzroku, takie jak miopatia i krótkowzroczność lub, po prostu, krótkowzroczność.
Krótkowzroczność jest chorobą oczu, w której ostrość widzenia jest osłabiona. Dziś na świecie co trzecia osoba podlega tej chorobie. Z powodu zmiany refrakcji oka, wzroku i pogorszenia. Człowiek przestaje widzieć wyraźnie na odległość.
Wszystkie obiekty są widoczne w stanie rozmazanym, ale obiekty w pobliżu nie tracą wyraźnych konturów. W przypadku krótkowzroczności wiązka światła dociera do oka, a ognisko nie znajduje się na powierzchni siatkówki, ale przed nią.
Z tego powodu obraz jest zniekształcony. Lekarze, w zależności od przyczyny krótkowzroczności, klasyfikują krótkowzroczność na cztery grupy:
Ze względu na swoje pochodzenie krótkowzroczność jest najczęściej nabywana i dość rzadko wrodzona. Jeśli jest wrodzony, musi mu towarzyszyć naruszenie rozwoju narządu wzroku w bardzo wczesnym okresie lub patologii.
Najczęściej osoba cierpi na nabytą krótkowzroczność z powodu panujących warunków społecznych, które drastycznie wpływają na zdrowie oczu. Podczas rozwoju młodego organizmu krótkowzroczność może się rozwijać, co dodatkowo prowadzi do gwałtownego pogorszenia widzenia.
Pierwszymi oznakami początku choroby mogą być: osoba zaczyna mrużyć oczy, pragnie siedzieć bliżej monitora lub ekranu, podczas czytania lub pracy głowa jest opuszczona. Podczas pracy w dość bliskiej odległości często występują bóle oczu i głowy.
Dla rodziców jest to bardzo ważny punkt, aby nie przegapić objawów u dziecka, ponieważ leczenie na wczesnym etapie daje zupełnie inny, bardziej zachęcający efekt. A poza tym nie da to późniejszych komplikacji z oczami i wzrokiem.
Istnieją trzy stopnie krótkowzroczności:
Przyczyny krótkowzroczności oka mogą być następujące:
W rzeczywistości istnieje wiele innych powodów. Jednak głównym czynnikiem wpływającym na rozwój choroby pozostaje genetyczna lub dziedziczna predyspozycja. Z tego powodu identyfikacja przez rodziców pierwszych objawów u dziecka powinna zmusić ich do bezzwłocznego skorygowania i leczenia krótkowzroczności.
Przyczyny rozwoju miopatii są takie, jak:
Istnieją bardzo skuteczne opcje, które mogą poprawić lub w pełni przywrócić wzrok w krótkowzroczności. Leczenie farmakologiczne umożliwia leczenie każdego pacjenta z krótkowzrocznością. Postęp choroby pomaga również zawiesić fizjoterapię.
Krótkowzroczność dobrze reaguje na korektę soczewkami kontaktowymi lub, po prostu, okularami. Chirurgia oka pozostaje najbardziej obiecującym leczeniem. Istnieją jednak ograniczenia wiekowe - tylko od osiemnastu lat do okresu czterdziestu pięciu lat. Dzieci do lat osiemnastu bardziej odpowiednie ćwiczenia korygujące dla oczu lub specjalne krople.
Trochę warto mówić o tym, które krople do oczu poprawiają widzenie pacjenta. Krople pozostają najdelikatniejszym środkiem zapobiegania i leczenia, a także pomagają przywrócić wzrok.
Specjalne krople do oczu mogą odbierać i zapisywać tylko specjalistę. Rozważmy najbardziej przepisane krople do oczu, aby poprawić widzenie w krótkowzroczności:
Ale bardzo ważne jest, aby nie zapominać, że krótkowzroczność jest raczej poważną chorobą przewlekłą. Wymaga ścisłej uwagi i stałego nadzoru ze strony specjalisty. Takie odpowiedzialne podejście do zdrowia oczu pomoże uniknąć komplikacji w postaci słabego wzroku lub jego całkowitej utraty.
http://zrenie.me/bolezni/miopiya-glazMiopatia jest chorobą mięśni z zaburzeniami metabolicznymi, zmniejszeniem substratu energetycznego i postępującą atrofią błonnika. Astygmatyzm miopatyczny jest zaburzeniem widzenia wywołanym przez niesferyczność soczewki w wyniku miopatii mięśnia wewnątrzgałkowego.
Istnieje znacząca różnica między definicjami krótkowzroczności i miopatii. Pierwsza forma charakteryzuje się uszkodzeniem włókna mięśniowego, druga - uszkodzeniem wzroku.
Główną patogenetyczną teorią miopatii jest etiologia „wadliwych błon”. Zwiększając przepuszczalność mikroelementów przez warstwę ochronną błony komórkowej, następują stopniowe zanikowe zmiany we włóknach, zniszczenie mięśni z uwolnieniem fosfokinazy kreatyninowej do krwi.
Różnica między krótkowzrocznością a miopatią. Krótkowzroczność to krótkowzroczność wynikająca z ogniskowania promieni przed siatkówką. Morfologiczną przyczyną choroby jest rozszerzenie gałki ocznej. W rzadszych przypadkach przyczyną jest kondensacja soczewki. Nosologia nie ma nic wspólnego z zaburzeniami metabolicznymi mięśni.
Definicja astygmatyzmu miopatycznego jako taka nie istnieje. Można przypuszczać, że termin ten odnosi się do widzenia obiektów przed oczami, utraty widzenia z powodu naruszenia kulistego kształtu soczewki lub rogówki. Ta odmiana nazywa się astygmatyzmem krótkowzrocznym.
Miopatia charakteryzuje się zmniejszeniem odruchów ścięgnistych. Zmiany zanikowe niektórych grup mięśniowych są kompensowane przez inne włókna. Częstszą postacią morfologiczną choroby jest pseudohipertrofia. Dzięki temu objętość masy mięśniowej znacznie wzrasta nie z powodu włókien mięśniowych, ale pod wpływem tkanki tłuszczowej. Stopniowo mięśnie stają się wiotkie. Utracie gęstości towarzyszy silny ból.
Stopniowo zwiększona mobilność stawów. Ograniczenie zakresu ruchu powstaje poprzez skrócenie grup mięśniowych. Ścięgna są uszkodzone stopniowo. Intensywność wzrostu zaniku jest charakterystyczna dla poszczególnych form - formy łopatki (Landusi-Dejerine), formy młodzieńczej (Erba), pseudo-hipertroficznej (Dushen). Poronione gatunki prowadzą do wczesnej niepełnosprawności pacjenta.
Podsumowując, miopatia jest grupą chorób mięśniowych, w których stopniowo postępuje wyczerpanie i powstaje osłabienie układu mięśniowego. Istnieje wiele rodzajów dystrofii mięśniowej, ale zadaniem specjalisty jest odróżnienie zmiany chorobowej pewnej grupy włókien mięśniowych w początkowej fazie.
Istnieje wiele badań klinicznych twierdzących, że objawy miopatii są wrodzone. Czynniki genetyczne przyczyniają się do braku rozwoju niektórych rodzajów białek, więc patologia nie jest wykrywana u małych dzieci. Właśnie tworzy się tkanka mięśniowa. Ma niewielkie obciążenie, więc nozologia nie jest widoczna.
Jeśli choroba została zdiagnozowana w dzieciństwie, lekarze nie mogą przewidzieć dalszego rozwoju patologii. Od kilku lat osoba traci zdolność do samodzielnego poruszania się. Powolny postęp prowadzi do słabego chodu. Z jej powodu osoba zaczyna stopniowo tracić aktywność. Po wstaniu z krzesła, wchodzeniu na górę, w obszarze uszkodzeń pojawia się ból. Podnosząc ramiona nad głowę, odczuwasz ból kończyn górnych.
Stopniowo miopatia powoduje problemy z sercem, rozwija się arytmia. Gdy ta forma nozologiczna wymaga dynamicznego monitorowania stanu mięśnia sercowego. Rozwój ślepoty wpływa na patologię.
Opracowano następujące metody diagnozy miopatii:
Analiza fosfokinazy kreatynowej - enzymu, który wzrasta z uszkodzeniem mięśni. Z dystrofią jej poziom wzrasta setki i tysiące razy;
Elektromiografia jest bezbolesną, ale nieprzyjemną procedurą, która pozwala badać stan skurczów mięśni. Procedura określa również działanie nerwów ruchowych;
Aby zidentyfikować rodzaj miopatii, pobiera się próbkę tkanki. Procedura pozwala określić brak lub niewielką ilość określonego białka. Dzięki patologii włókien mięśniowych biopsja pozwala wykryć obecność białka w tkance mięśniowej.
Badania genetyczne ujawniają mechanizm przenoszenia chorób:
W autosomalnej ścieżce transmisji gen nośnika nie znajduje się na chromosomie płci, więc jest równie prawdopodobny, że jest przenoszony przez linie męskie i żeńskie. Dwa opisane typy są podzielone na kilka bardziej złożonych ciast białkowych. Ostatnie badania genetyczne określiły związek między mechanizmami rozwoju choroby, tempem rozwoju zaangażowanym w wadliwy gen.
Zgodnie z genetycznymi mechanizmami rozwoju około 90% populacji ma chorobę odziedziczoną w sposób autosomalny recesywny. W tej formie oboje rodzice mogą nosić gen, ale sami nie chorują. Jeśli uderzą wadliwe geny obojga rodziców, dziecko doświadczy miopatii. Jeśli jeden z genów jest zdrowy, choroba nie wystąpi.
Leczenie kompleksu miopatii. Do aktywacji choroby stosuje się terapię odbudowującą, objawową, której celem jest znaczny wzrost warunków życia osoby. Główne leki przepisywane w dystrofii mięśniowej:
Jeśli naruszenie sferyczności rogówki lub soczewki jest połączone z krótkowzrocznością, wówczas osoba ma postać krótkowzroczną. W połączeniu z dalekowzrocznością - astygmatyzm hipermetropowy. W tłumaczeniu z łaciny choroba opisywana jest jako brak punktu centralnego. Gdy jest to spowodowane defektem sferyczności powierzchni, załamanie światła z różnych kierunków jest zniekształcone.
Niektóre obszary obrazu są skupione przed siatkówką, inne po niej. Sytuacja prowadzi do rozmycia obiektów. Według cech morfologicznych astygmatyzm dzieli się na soczewkę i rogówkę. Wzmocnienie wzroku w astygmatyzmie rogówki. Różnica między południkami tworzy niewłaściwą oś, wyrażoną w stopniach.
Różnica załamania przydziela 3 stopnie astygmatyzmu:
Rodzaje astygmatyzmu są podzielone na nabyte i wrodzone. W pierwszej formie zniekształcenie różni się o 0,5 dioptrii u dzieci. Zaburzenia widzenia wpływają nie tylko na ostrość, ale także na obuoczność. Korekcja do 0,5 dioptrii jest możliwa dzięki konserwatywnym metodom. Jeśli stan jest obserwowany u dzieci, znika z wiekiem. Korekcja okularów u dziecka jest przeprowadzana z astygmatyzmem z zniekształceniem większym niż 1 dioptrii.
Astygmatyzm krótkowzroczny dzieli się na prosty i złożony. W pierwszym typie krótkowzroczność można śledzić w jednym południku, w drugim - w normalnym widzeniu. Część promieni świetlnych skupia się przed siatkówką, częściowo - po niej.
Trudny astygmatyzm różni się od prostego tym, że krótkowzroczność różni się w różnych meridianach. Wiązki światła opadają przed siatkówką w dwóch punktach.
Najczęstsze objawy patologii:
Przy słabym stopniu miopatii do 3 dioptrii osoba stopniowo przyzwyczaja się do zniekształceń otaczających obiektów. Ból głowy, częste zmęczenie przy obciążeniu wzrokowym może być powodem do niepokoju.
Bez korekcji krótkowzroczny astygmatyzm u dziecka jest niebezpieczny z powikłaniami. Niezwykle ważne jest zidentyfikowanie choroby na wczesnym etapie, aby zapobiec zmęczeniu, bólom głowy i zaburzeniom dopływu krwi do siatkówki oka.
Rodzicom zaleca się zwracanie uwagi na sposób wyświetlania obiektów przez dziecko. Zmęczenie, bóle głowy, mrużenie oczu - mogą to być początkowe objawy choroby.
Po wykryciu tych objawów wymagane jest pełne badanie wzroku. Dziecko musi być w klinice, dopóki system wizualny nie znajdzie się w fazie formowania.
Krótkowzroczne naruszenie sferyczności oka dzieli się na proste i złożone. Z prostą formą część promieni jest zbierana przed siatkówką, druga część jest na niej. Gdy złożona fokus znajduje się przed siatkówką.
Złożona forma może być odwrotna i bezpośrednia. W typie bezpośrednim przeważają zmiany w południku pionowym, w przeciwnych, poziomych.
Przyczyny krótkowzrocznego astygmatyzmu:
Prosty astygmatyzm jest wrodzony, złożony - nabywany.
W przypadku krótkowzrocznego astygmatyzmu pojawiają się następujące objawy:
Krótkowzroczność i krótkowzroczny astygmatyzm są różnymi pojęciami, chociaż objawy patologii są podobne. Obraz kliniczny obu chorób jest maksymalnie podobny w porażce obu oczu. W krótkowzrocznym astygmatyzmie obraz znajduje się przed siatkówką. W krótkowzroczności można prześledzić zmianę kształtu i wielkości gałki ocznej. Z krótkowzrocznym astygmatyzmem zmienia się kształt rogówki. U dzieci astygmatyzm krótkowzroczny towarzyszy znaczne upośledzenie wzroku. Możliwe jest określenie choroby poprzez objawy funkcjonalne - dziecko patrzy na przedmioty blisko, mrużąc oczy, pochyla głowę.
W zależności od charakteru choroby w leczeniu krótkowzroczności stosuje się środki zachowawcze i chirurgiczne. Leki są przepisywane na łagodną krótkowzroczność. Aby normalizować ogniskowanie, zalecane są okulary z mocowaniem ostrości na siatkówce. Przy wyborze okularów należy ostrożnie traktować, jak przy złym wyborze możliwego dyskomfortu - zawroty głowy, ból oczu, dyskomfort podczas czytania.
Do normalizacji trofizmu i dopływu krwi do tkanek wewnątrzgałkowych zaleca się terapię regeneracyjną, ćwiczenia mięśni oczu i masaż.
W przypadku krótkowzroczności średniej i wysokiej (nie miopatii) jedynym sposobem skutecznego pozbycia się patologii jest normalizacja kształtu gałki ocznej - keratotomia. Procedura obejmuje zmianę krzywizny rogówki. Jeśli to konieczne, soczewka może zostać wszczepiona podczas manipulacji.
Laserowa korekcja wzroku pomaga w skorygowaniu wysokiego stopnia astygmatyzmu.
Zwykle laserowa korekcja wzroku nie jest wykonywana u dzieci poniżej 18 roku życia, ze względu na stały wzrost ciała i tworzenie struktury oka. Czasami zdarzają się wyjątki, gdy keratotomia jest wykonywana chirurgicznie na małoletnich dzieciach z wysoką krótkowzrocznością.
http://vnormu.ru/miopatiya-miopaticheskii-astigmatizm.htmlMiopatia jest chorobą charakteryzującą się powolnymi, postępującymi zmianami dystroficznymi w tkance mięśniowej u dzieci. Inną nazwą miopatii jest postępująca dystrofia mięśniowa. W większości przypadków miopatia jest dziedziczna. Patologia występuje u dzieci w każdym wieku. Miopatia jest rzadką chorobą w dzieciństwie.
Czynniki etiologiczne, które prowadzą do rozwoju dystrofii mięśniowej u dziecka, nie są w pełni zrozumiałe. Współczesne badania wykazały, że choroba jest najczęściej spowodowana takimi przyczynami:
• predyspozycje genetyczne. Ten czynnik ma największą wartość. Ustalono, że dzieci z miopatią mają wrodzone zaburzenia metaboliczne w niektórych grupach mięśniowych. Z reguły te mięśnie, które powstają wcześniej w procesie rozwoju prenatalnego, są bardziej uszkodzone.
• obrażenia. Może być impulsem do rozpoczęcia rozwoju procesu patologicznego w mięśniach
• choroby zakaźne
• długotrwałe przepracowanie
• wyczerpanie innej natury
• zaburzenia metaboliczne w organizmie, zwłaszcza kreatyniny i kreatyny
• zmiany patologiczne w tarczycy
• zaburzenia unerwienia współczulnego. Wynika to z dominującej atrofii mięśni kończyn u dzieci
Procesy patologiczne zaczynają manifestować się w dzieciństwie i młodości. Choroba zawsze postępuje powoli i stopniowo. Przez długi czas wszystkie objawy kliniczne pozostają niewidoczne, ponieważ dzieci w trakcie aktywności zaczynają używać zdrowych grup mięśniowych, kompensując niedobór dotkniętych obszarów. Z czasem obserwuje się wzrost objawów i pogorszenie stanu dziecka.
Takie mięśnie są głównie dotknięte:
• ramiona
• miednica
• nogi
• ręce
• górna część ciała
To ważne! Uszkodzenie tkanki mięśniowej w miopatii jest zawsze symetryczne i obustronne.
Ważnymi motorycznymi objawami choroby są:
• słabość ruchu
• ograniczone ruchy aktywne
• zaburzenia ruchowe
• naruszenie pozycji ciała dziecka
• dziecko spada nawet z lekkiego wstrząsu
• szybki początek zmęczenia podczas biegania lub chodzenia
• dzieci nie wspinają się po schodach dobrze
• Bardzo trudno jest dziecku usiąść z pozycji leżącej. Dziecko musi przewrócić się na brzuchu, stanąć na czworakach, zgiąć kolana, oprzeć się na dłoniach i stopach, wspiąć się na ręce na nogach, wstać na nogi. Ta cecha jest jedną z najbardziej typowych dla miopatii. Jest używany jako główny test diagnostyczny.
• poruszająca się miednica podczas chodzenia - chód „kaczki”
Następujące naruszenia struktury ciała dziecka są odnotowywane:
• lordoza lędźwiowa: górna część tułowia zakrzywiona i zagięta do tyłu, brzuch wystaje
• płaska klatka piersiowa
• wybrzuszone żebra
• poprzeczna talia ciała dziecka - „talia osy”
• łopatki przypominają skrzydła
• ramiona w dół i do przodu
• brak umocowania mięśni obręczy barkowej: kiedy chore dziecko jest chwytane pod pachę i próbuje podnieść pas barkowy, głowa spada między nimi
• „fałszywy” przerost niektórych mięśni. Wzrost jego wielkości występuje tylko z powodu odkładania się tłuszczu i proliferacji tkanki łącznej.
• „fałszywy” przerost mięśni głównie w okolicach nóg
• Nogi dziecka mają kształt butelki: cienkie biodra, grube łydki. Jest to charakterystyczny znak miopatii.
Naruszenie wyglądu dzieci z miopatią jest następujące:
• usta są grube, wyjdź na przód
• powieki nie zamykają całkowicie oczu dziecka
• gładkie czoło
• słaba mimika twarzy
• „krzyżowy uśmiech” - kąciki ust nie wznoszą się
Istnieje szereg objawów, które nie są specyficzne dla miopatii, ale często towarzyszą chorobie:
• w rzadkich przypadkach upośledzenie umysłowe
• rozszerzenie źrenic - rozszerzone źrenice
• marmurkowatość i błękit skóry
• naruszenie potliwości
• kołatanie serca
• nierówne odkładanie się tłuszczu na ciele
• powiększony tarczyca
• zwiększone stężenie kreatyny w moczu
• zmniejszenie ilości wydzielanego kreatyniny
• zwiększone stężenie amoniaku w moczu
• wzrost poziomu kwasu mlekowego we krwi, fosforu
Patologii mogą towarzyszyć pewne cechy zgodne z postacią miopatii. Najczęstsze to:
• pseudo-przerostowa miopatia Duchenne-Griesinger. Zawsze zaczyna się manifestować w wieku 5-6 lat, często w wieku 3 lat, rzadko do roku. Niektóre dzieci nie chodzą dobrze, ponieważ zmiany zanikowe dotyczą głównie mięśni miednicy i nóg. Głównymi objawami są uszkodzenia mięśnia sercowego - mięsień sercowy, który prowadzi do jego niedotlenienia i upośledzenia funkcjonowania układu sercowo-naczyniowego. Zanik mięśni oddechowych prowadzi do poważnych konsekwencji. W rezultacie choroba może być śmiertelna z powodu niewydolności oddechowej w wieku 15-18 lat
• Miopatia młodzieży Erb-Rott. Ta forma choroby rozpoczyna się w wieku od 10 do 20 lat. Chłopcy chorują znacznie częściej niż dziewczynki. Kobiety są często „nosicielkami” miopatii, przekazując ją potomstwu. W tej formie procesy patologiczne mogą przebiegać w porządku rosnącym i malejącym, rzadziej w całym ciele w tym samym czasie. Uszkodzenie mięśni twarzy jest rzadkie. Pseudohipertrofia często wyrażana
• Formularz Landusi-Dejerine. Początek choroby - w wieku dziecka od 10 do 15 lat. Zauważa się wczesne i wyraźne uszkodzenie mięśni twarzy, z którym zawsze zaczynają się objawy choroby. Proces patologiczny ma charakter malejący, często kończy się na obręczy barkowej i łopatkach. Pseudo-przerost tkanki mięśniowej występuje niezwykle rzadko.
Poprawna diagnoza jest łatwa. Główne funkcje diagnostyczne:
• progresja objawów
• połączenie zaniku i przerostu tkanki mięśniowej
• wybiórcza zmiana mięśni miednicy, obręczy barkowej, kończyn
• brak drgawek
• oznaki chodu kaczki
• specjalny proces podnoszenia dziecka z pozycji leżącej
• brak zaburzeń neurologicznych
Częściej zagrożenie życia jest nieobecne. Jedynymi wyjątkami są takie formy choroby, którym towarzyszy zanik mięśni oddechowych i sercowych.
Główne powikłania i konsekwencje miopatii u dzieci są następujące:
• ograniczenie ruchów dziecka
• pełne unieruchomienie
• stany depresyjne
• próby samobójcze u młodzieży z powodu ich bezradności
• śmiertelne z powodu uduszenia i uduszenia z uszkodzeniami mięśni oddechowych
Im wcześniej rozpocznie się leczenie choroby, tym większe są szanse na normalizację stanu dziecka. Główne narzędzia i metody są następujące:
• wprowadzenie wapnia i fosforu z zastosowaniem procedury jonoforezy
• ATP w postaci zastrzyków. Przeprowadza się około 5 kursów po 30-40 wstrzyknięć.
• witamina E w postaci zastrzyków
• Witaminy z grupy B.
• insulina z glukozą
• środki poprawiające krążenie krwi i przewodnictwo włókien nerwowo-mięśniowych - Cerebrolysin, Ceraxon
• hormony o działaniu anabolicznym - nerobol
• stosowanie kwasu glutaminowego
• podawanie środków antycholinesterazowych - prozerina, neuromidyna
• leki przeciwskurczowe
• podawanie leku przez elektroforezę
• masaż stymulujący
• noszenie gorsetów i butów ortopedycznych
Głównym kierunkiem przyszłej medycyny jest leczenie chorych dzieci komórkami macierzystymi.
http://www.kroha.net/zdorovye_rebenka/pediatriya/miopatiya_u_detej/