Wewnątrz komór oka znajduje się płyn wewnątrzgałkowy, który krąży swobodnie, jeśli funkcja i anatomia tych komór nie jest zaburzona. Gałka oczna ma dwie kamery: przednią i tylną. Bardziej znaczącą funkcję odgrywa przedni aparat. Jest ograniczony do przodu przez rogówkę, a później przez tęczówkę. Tylna kamera jest ograniczona do tylnej soczewki, a przednia - tęczówki.
Normalnie objętość płynu wewnątrzgałkowego jest stała. Wynika to z płynnego obiegu wilgoci przez komory oka.
Komora przednia ma głębokość w obszarze źrenicy około 3,5 mm. W obszarach obwodowych przestrzeń przedniej komory stopniowo się zwęża. Pomiar wielkości komory przedniej jest ważną cechą diagnostyczną niektórych chorób. Na przykład, wzrost wielkości komory przedniej występuje po usunięciu soczewki przez fakoemulsyfikację. Zmniejszenie tego rozmiaru jest charakterystyczne dla odwarstwienia naczyniówki.
W strukturze tylnej komory znajduje się większa ilość cienkich pasm tkanki łącznej. Nazywają się wiązkami Zinna i są wplecione w kapsułkę soczewki. Drugi koniec więzadła Zinna jest połączony z ciałem rzęskowym. Te więzadła są niezbędne do regulacji krzywizny soczewki, zapewniają mechanizm akomodacji, który pozwala ci wyraźnie widzieć obiekty.
Ważny jest rozmiar kąta komory przedniej gałki ocznej, ponieważ przez nią wilgoć wewnątrzgałkowa wypływa z komór. Jeśli pojawi się blok kąta czołowego, rozwija się tzw. Jaskra z zamkniętym kątem. Kąt komory przedniej tworzy się w miejscu, w którym osłona twardówki wchodzi do osłonki rogówki.
System drenażu płynu wewnątrzgałkowego obejmuje następujące struktury:
Główną funkcją komór oka jest wytwarzanie cieczy wodnistej. Wykrywa ciało rzęskowe płynu wewnątrzgałkowego, które jest dużą liczbą naczyń. Ciało znajduje się w tylnej części oka, co można nazwać tajemniczym. Podczas gdy przednia komora oka jest odpowiedzialna za normalny wypływ płynu z jam oka.
Ponadto kamery gałki ocznej mają inne funkcje:
Kamery nazywane są zamkniętą, połączoną przestrzenią oka, zawierającą płyn wewnątrzgałkowy. Gałka oczna zawiera dwie komory, przednią i tylną, które są połączone ze sobą przez źrenicę.
Komora przednia jest umieszczona bezpośrednio za rogówką, ograniczoną tylną częścią tęczówki. Położenie tylnej komory znajduje się bezpośrednio za tęczówką, ciało szkliste służy jako tylna granica. Zazwyczaj te dwie komory mają stałą objętość, której regulacja odbywa się poprzez tworzenie i wypływ płynu wewnątrzgałkowego. Wytwarzanie płynu wewnątrzgałkowego (wilgoci) zachodzi poprzez procesy rzęskowe ciała rzęskowego w tylnej komorze i płynie w swojej masie przez system drenażowy, który zajmuje kąt komory przedniej, a mianowicie połączenie rogówki i twardówki, ciała rzęskowego i tęczówki.
Główną funkcją komór oka jest organizacja normalnych wzajemnych relacji tkanek wewnątrzgałkowych, jak również udział w przekazywaniu promieni świetlnych do siatkówki. Ponadto są one zaangażowane razem z rogówką w załamanie napływających promieni świetlnych. Załamanie promieni zapewnia identyczne właściwości optyczne wilgoci wewnątrzgałkowej i rogówki, które działają razem jako soczewka zbierająca światło, która tworzy wyraźny obraz na siatkówce.
Komora przednia na zewnątrz ogranicza wewnętrzną powierzchnię rogówki - jej warstwę śródbłonkową, na obwodzie - zewnętrzną ścianę kąta przedniej komory, za, przednią powierzchnię tęczówki i przednią torebkę soczewki. Jego głębokość jest nierówna, w obszarze źrenicy jest największa i osiąga 3,5 mm, stopniowo zmniejszając się dalej na obrzeża. Jednak w niektórych przypadkach zwiększa się głębokość w komorze przedniej (przykładem jest usunięcie soczewki) lub zmniejsza się, jak w przypadku odwarstwienia naczyniówki.
Za komorą przednią znajduje się tylna komora, której przednią krawędzią jest tylna ulotka tęczówki, zewnętrzna strona to wewnętrzna strona ciała rzęskowego, tylna granica to przedni odcinek ciała szklistego, wewnętrzna strona to równik soczewki krystalicznej. Wewnętrzną przestrzeń tylnej komory przenika wiele bardzo cienkich włókien, tak zwane więzadła zinna, łączące kapsułkę soczewki i ciało rzęskowe. Napięcie lub rozluźnienie mięśnia rzęskowego, a następnie więzadeł, zapewnia zmianę kształtu soczewki, co daje osobie zdolność widzenia dobrze w różnych odległościach.
Wewnątrzgałkowa wilgoć wypełniająca objętość komór oka ma skład podobny do osocza krwi, niosąc składniki odżywcze potrzebne do wewnętrznych tkanek oka, a także produkty przemiany materii, które są następnie uwalniane do krwiobiegu.
Jedynie 1,23-1,32 cm3 cieczy wodnistej mieści się w komorach oka, ale ścisła równowaga między jej wydatkiem a odpływem jest niezwykle ważna dla funkcji oka. Każde naruszenie tego systemu może prowadzić do wzrostu ciśnienia wewnątrzgałkowego, tak jak w jaskrze, jak również do jego zmniejszenia, co dzieje się z subatrofią gałki ocznej. Jednocześnie każdy z tych stanów jest bardzo niebezpieczny i grozi całkowitą ślepotą i utratą oka.
Wytwarzanie płynu wewnątrzgałkowego zachodzi w procesach rzęskowych przez filtrowanie przepływu krwi w kapilarnym przepływie krwi. Tworzący się z tyłu komory płyn przedostaje się do przodu, a następnie przepływa przez kąt komory przedniej z powodu różnicy ciśnień w naczyniach żylnych, w których wilgoć i wchłania się w końcu.
Kąt komory przedniej jest obszarem odpowiadającym przejściu rogówki do twardówki i tęczówki do ciała rzęskowego. Głównym składnikiem tej strefy jest system drenażowy, który zapewnia i kontroluje wypływ płynu wewnątrzgałkowego w drodze do krwiobiegu.
System drenażowy gałki ocznej składa się z: przepony beleczkowej, zatoki żylnej twardówki i kanalików kolektorowych. Przepona beleczkowata może być reprezentowana jako gęsta sieć o strukturze warstwowej i porowatej, a jej pory stopniowo zmniejszają się na zewnątrz, umożliwiając regulację wypływu wilgoci wewnątrzgałkowej. W przeponie beleczkowatej zwyczajowo izoluje się płytkę uveal, rogówkę-twardówkę i yukstakanalikulyarnuyu. Mając sieć beleczkową, płyn przepływa do szczelinopodobnej przestrzeni zwanej kanałem Shlemmovy'ego, która jest zlokalizowana w rąbku w grubości twardówki, wzdłuż obwodu gałki ocznej.
Jednocześnie istnieje jeszcze jedna dodatkowa ścieżka odpływu, tak zwana ścieżka odpływowa, która omija sieć beleczkową. Przepływa przez nią prawie 15% objętości przepływającej wilgoci, która płynie z kąta w komorze przedniej do ciała rzęskowego wzdłuż włókien mięśniowych, wchodząc dalej w przestrzeń nadłonową. Następnie przepływa przez żyły absolwentów, natychmiast przez twardówkę lub kanał Schlemma.
W kanalikach kolektorowych zatoki twardówkowej ciecz wodnista jest odprowadzana do naczyń żylnych w trzech kierunkach: głębokich i powierzchownych twardówkowych żylnych splotów, żył nadtwardówkowych, sieci żył rzęskowych.
Aby zidentyfikować stany patologiczne komór oka, tradycyjnie zaleca się następujące metody diagnostyczne:
Wady wrodzone
Nabyte zmiany
Materiał przygotowany pod kierunkiem
Komory oka to zamknięte pomieszczenia zawierające płyn wewnątrzgałkowy. W gałce ocznej znajdują się dwie kamery - przednia i tylna. Poprzez źrenicę komunikują się ze sobą i zapewniają swobodny przepływ płynu wewnątrzgałkowego i przewodzenie do siatkówki, a także częściowe załamanie promieni świetlnych.
Komora przednia znajduje się za rogówką i jest ograniczona za tęczówką, a z przodu - wewnętrzna powierzchnia rogówki. Komora przednia ma nierówną głębokość: jej największy wskaźnik - 3,5 mm - znajduje się w obszarze źrenicy, a bliżej krawędzi zmniejsza się głębokość. Przy różnych cechach oka, na przykład po zdjęciu soczewki, jej głębokość może wzrosnąć, a przy oderwaniu naczyniówki przeciwnie, zmniejszyć.
Tylna kamera znajduje się z przodu. Jest ograniczona przez tęczówkę, rzęskową (ciało rzęskowe), przednią szklistą i środkową część soczewki. Tylna powierzchnia komory składa się z zestawu najcieńszych nici, które łączą ciało rzęskowe z kapsułką soczewki. Napięcie lub rozluźnienie najpierw mięśnia rzęskowego, a następnie włókien, zmienia kształt soczewki, tak że osoba dobrze widzi w różnych odległościach, tzn. Przyjmuje.
W stanie zdrowym przednia i tylna komora oka mają stałą objętość, która jest regulowana przez tworzenie i wypływ płynu wewnątrzgałkowego. Płyn wewnątrzgałkowy tworzy się w tylnej komorze poprzez operację rzęsek ciała rzęskowego i przepływa przez system drenażowy pod kątem komory przedniej - obszar, w którym rogówka przechodzi do twardówki i ciała rzęskowego do tęczówki.
Wilgotność wewnątrzgałkowa jest podobna pod względem składu do osocza krwi. Wnosi do oczu składniki odżywcze niezbędne do prawidłowego funkcjonowania narządów wzroku.
Głównymi funkcjami komór oka są utrzymanie właściwej relacji, położenie tkanek wewnątrzgałkowych, odżywianie i udział w przewodzeniu światła do siatkówki.
Jakiekolwiek zakłócenia w pracy oczu kamery mogą prowadzić do zmniejszenia ostrości wzroku i rozwoju różnych zmian patologicznych. Wszystkie oznaki nieprawidłowego funkcjonowania komór oka są podzielone na objawy chorób wrodzonych i nabytych.
Wrodzone obejmują:
Nabyte zmiany w komorach oka obejmują wszystkie inne zaburzenia spowodowane z reguły urazami lub chorobami oczu lub układowych. Zatem może wystąpić hiphema - gromadzenie krwi w przedniej komorze oka lub jaskra, której jednym z objawów jest naruszenie wypływu płynu wewnątrzgałkowego (zwiększone ciśnienie wewnątrzgałkowe).
Głównymi objawami zaburzeń aparatu oka są „rozmycie” widzenia, pojawienie się jakichkolwiek formacji i skaz na oku, ból i światłowstręt.
Jednak rozpoznanie choroby i ustalenie przyczyny jej wystąpienia jest możliwe tylko za pomocą badania na specjalnym sprzęcie okulistycznym.
Wysoka złożoność struktury naszych oczu nie pozwala - w większości przypadków - wykryć naruszeń systemu wzrokowego podczas badania zewnętrznego. W związku z tym okuliści zalecają cały szereg badań.
W Klinice okulistycznej dr Belikovej przeprowadzamy następujące metody diagnozowania chorób przedniej i tylnej komory oka:
Lekarze naszej kliniki mają duże doświadczenie w wykrywaniu i skutecznym leczeniu chorób układu wzrokowego o różnym stopniu złożoności. Korzystamy z nowoczesnego sprzętu i pomagamy każdemu z naszych Pacjentów przez cały proces leczenia - od diagnozy do pełnego wyzdrowienia.
http://belikova.net/encyclopedia/stroenie_glaza/perednyaya_i_zadnyaya_kamery_glaza/Doświadczyłeś problemów ze wzrokiem, przyszedłeś do okulisty, a on zaczął przewijać z niezrozumiałymi terminami i definicjami podczas badania i konsultacji - czy to znajoma sytuacja? Aby zrozumieć, na czym polega problem, dlaczego powstał i jak się go pozbyć, pomoże minimalna wiedza na temat anatomii narządów wzroku. Na przykład, co to są kamery oka, jaka jest ich struktura i lokalizacja, funkcje i znaczenie dla jakości widzenia?
Odpowiedzi na te pytania pomogą ci czuć się bardziej komfortowo z problemami z oczami i lepiej współdziałać z lekarzami. Ponadto oczy są unikalnym i najbardziej złożonym w swojej strukturze ludzkim organem, w którym wszystko jest przemyślane i działa bardzo płynnie. Dlatego urządzenie gałki ocznej i jej wartość będą interesujące nawet dla tych, którzy do tej pory dobrze widzieli i nie zwracali się do optyka.
Wewnątrz gałki ocznej stale krąży specjalny płyn. W swoim składzie jest podobny do osocza krwi i zawiera wszystkie pierwiastki śladowe niezbędne do prawidłowego odżywiania tkanki oka. Jego objętość jest niezmieniona, wynosi od 1,23 do 1,32 centymetra sześciennego. Sam płyn wewnątrzgałkowy jest całkowicie przezroczysty (pod warunkiem, że oko jest zdrowe). Takie właściwości pozwalają mu swobodnie przekazywać światło do siatkówki i soczewki oraz zapewniają wyraźny obraz.
Jeśli oczy danej osoby są w porządku, porusza się swobodnie od połowy do drugiej. Te dwie części nazywane są przednią komorą oka i tylną komorą oka. Funkcjonalnie przednia kamera przekracza tylną kamerę, im bardziej szczegółowy zostanie opisany poniżej. Jego struktura jest dość skomplikowana, znajduje się między opalizującym a rogówką.
Głębokość komory przedniej nie jest taka sama na całym obwodzie. W środku oka, na źrenicy, może osiągnąć 3,5 mm. Wzdłuż krawędzi głębokość jest mniejsza, gdy kamera się zwęża. To właśnie zmiany kąta i głębokości komory przedniej mogą wykryć patologiczne zaburzenia oka podczas badania i wybrać odpowiednie leczenie.
Na przykład rozszerzanie obwodowe komory przedniej często występuje po usunięciu soczewki metodą fakoemulsyfikacji (rozpuszczanie soczewki za pomocą specjalnej substancji i późniejsze usunięcie powstałej emulsji za pomocą specjalnych narzędzi). Zwężenie jest zwykle odnotowywane w oderwaniu naczyniówki.
Zaraz za przednią kamerą znajduje się tył. Na tylnej ścianie ogranicza się do obiektywu, a z przodu - tęczówki. W nim, w procesach rzęskowych ciała rzęskowego, wytwarzana jest wilgoć oka. We wnęce tylnej części aparatu znajduje się duża liczba cienkich pasm tkanki łącznej. Są to tak zwane więzadła Zinna, z jednej strony penetrujące strukturę soczewki, az drugiej strony przechodzące do ciała rzęskowego. To właśnie te więzadła regulują kurczenie się soczewki i dają możliwość wyraźnego widzenia.
Od tyłu kamery płyn wewnątrzgałkowy przepływa do przodu przez otwór źrenicy, rozprzestrzenia się w rogach obwodowych i wraca na tył aparatu. Proces ten jest stale utrzymywany ze względu na różne ciśnienie w naczyniach wzroku. W tym przypadku kąty komory przedniej pełnią w tym przypadku rolę systemu drenażowego. Duże znaczenie ma wielkość kąta, ponieważ od tego zależy również prawidłowa cyrkulacja cieczy. Jeśli kąt komory przedniej jest zablokowany, wypływ płynu jest zaburzony, wzrasta ciśnienie wewnątrzgałkowe i rozwija się jaskra z zamkniętym kątem przesączania.
I często diagnozuje się zaćmę siatkówki. Zmiana objętości wilgoci z kolei prowadzi do zmiany ciśnienia wewnątrz oka, jeśli funkcje elementów tylnej komory odpowiedzialne za jej wytwarzanie są zaburzone. Funkcje komór oka są opisane bardziej szczegółowo poniżej.
Jest już jasne, że główną funkcją tylnej komory jest wytwarzanie wodnistego płynu, dzięki któremu ciśnienie jest normalnie utrzymywane w oczach. Dlaczego uważa się, że front jest funkcjonalnie ważniejszy? W strukturze oka przypisuje jej następujące role:
Kamera tylna uczestniczy również w transmisji światła i refrakcji. Ale jeśli funkcje przedniej kamery zostaną naruszone, tylna kamera pozostaje niewykorzystana. Oczywiste jest, że ostrość widzenia osoby zależy od dobrze skoordynowanej pracy dwóch kamer i wszystkich ich elementów.
Duże znaczenie ma prawidłowe funkcjonowanie systemu odwadniania, który obejmuje następujące elementy konstrukcyjne:
Przepona beleczkowata to mała, porowata i warstwowa siatka. Rozmiar porów nie jest taki sam, na zewnątrz stają się szersze. Z tego powodu krążenie krwi jest regulowane. Po pierwsze, płyn wewnątrzgałkowy przechodzi przez przeponę beleczkowatą do kanału hełmu, skąd wchodzi do twardówki. I już stamtąd, przez kanały kolektora wraca żylna zatoka twardówkowa.
Wszystkie te części są ze sobą ściśle powiązane i są w ciągłej interakcji. Dlatego trudno powiedzieć, który jest najważniejszy, a który jest drugorzędny. Wszystkie powinny działać płynnie, wtedy ciśnienie wewnątrzgałkowe będzie normalne i stabilne, co oznacza, że wizja też.
Wizja osoby ulegnie pogorszeniu, gdy zmieni się głębokość którejkolwiek z komór lub struktura i funkcje systemu odwadniającego zostaną osłabione. Istnieje szereg chorób spowodowanych zmianami patologicznymi w komorach oka. Są one podzielone na dwie duże grupy:
Do najczęstszych chorób wrodzonych i stanów patologicznych należą:
Spośród nabytych chorób najpowszechniejsze są:
Głębokość i właściwości aparatu mogą również ulec zmianie w przypadku niektórych operacji okulistycznych na oczy, na przykład po zdjęciu obiektywu. Oderwanie lub pęknięcie siatkówki powoduje zmianę grubości komory oka.
Uszkodzenie kamery można rozpoznać po jednym z następujących objawów:
Badanie instrumentalne często ujawnia zmętnienie rogówki.
Różne nowoczesne metody diagnostyczne są wykorzystywane do badania dna oka i dokładnej diagnozy. W zależności od zidentyfikowanych objawów i zaburzeń lekarz może zastosować następujące środki:
Ponadto lekarz zbada proces wytwarzania płynu w ciele rzęskowym tylnej komory oka i jego wypływ. Na podstawie uzyskanych wyników lekarz zdiagnozuje i określi najbardziej skuteczne taktyki leczenia. Jeśli metody konserwatywne okażą się niewłaściwe, przeprowadzona zostanie rekonstrukcja dotkniętych chorobą elementów oka.
Streszczenie: Przednie i tylne komory oka mają ogromne znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania narządów wzroku. Ich głównym celem - produkcja płynu wewnątrzgałkowego i zapewnienie jego krążenia. W tym przypadku funkcję wydzielania wykonuje tylna kamera, a przednia odpowiada za normalny wypływ wilgoci. A także te elementy zapewniają przepuszczalność światła i załamanie światła. Wraz z porażką którejkolwiek z komór rozwija się szereg patologii.
http://glaziki.com/obshee/chto-takoe-kamery-glazaKomory oka są zamkniętymi wnękami wewnątrz gałki ocznej, połączonymi źrenicą i wypełnionymi płynem wewnątrzgałkowym. U ludzi istnieją dwie komory: przednia i tylna. Rozważ ich strukturę i funkcje, a także wymień patologie, które mogą wpływać na te części narządów wzroku.
Przednia komora oka znajduje się bezpośrednio za rogówką. Dlatego z zewnątrz ogranicza się do śródbłonka rogówki, składającego się z pojedynczej warstwy płaskich komórek.
Po bokach kąt komory przedniej oka jest ograniczony. A odwrotna powierzchnia wnęki to przednia powierzchnia tęczówki i korpus soczewki.
Głębokość przedniej kamery jest zmienna. Maksymalna wartość, jaką ma w pobliżu źrenicy, wynosi 3,5 mm. Z odległością od środka źrenicy do obwodu (powierzchni bocznej) wnęki, głębokość zmniejsza się równomiernie. Ale kiedy usuniesz kryształową kapsułę lub odwarstwienie siatkówki, głębokość może się znacząco zmienić: w pierwszym przypadku wzrośnie, w drugim będzie się zmniejszać.
Bezpośrednio pod przodem znajduje się tylna kamera oka. W formie jest to pierścień, ponieważ centralna część wnęki jest zajęta przez soczewkę. Dlatego z wnętrza pierścienia wnęka komory jest ograniczona przez jej równik. Zewnętrzna część jest ograniczona wewnętrzną powierzchnią ciała rzęskowego. Przednia ulotka tęczówki znajduje się z przodu, a za wnęką komory znajduje się zewnętrzna część ciała szklistego, ciecz podobna do żelu, która przypomina właściwości optyczne szkła.
Wewnątrz tylnej komory oka znajduje się wiele bardzo cienkich strun zwanych wiązkami Zinna. Są one niezbędne do kontrolowania torebki soczewki i ciała rzęskowego. To dzięki nim można skurczyć mięsień rzęskowy, a także więzadła, za pomocą których zmienia się kształt soczewki. Taka cecha struktury organu wizualnego daje osobie możliwość zobaczenia równie dobrze zarówno na małej, jak i na dużej odległości.
Obie komory oka są wypełnione płynem wewnątrzgałkowym. W składzie przypomina osocze krwi. Płyn zawiera składniki odżywcze i przekazuje je do tkanek oka od wewnątrz, zapewniając funkcjonowanie narządu wzroku. Ponadto otrzymuje od nich produkty przemiany materii, które następnie przekierowują do ogólnego krwiobiegu. Objętość wnęk komory oka mieści się w zakresie 1,23-1,32 ml. I wszystko jest wypełnione tą cieczą.
Ważne jest zachowanie ścisłej równowagi między produkcją (tworzeniem) nowego a wypływem zużytej wilgoci wewnątrzgałkowej. Jeśli zostanie przesunięty w jednym lub drugim kierunku, funkcje wizualne zostaną zakłócone. Jeśli objętość wyprodukowanego płynu przekracza objętość wilgoci pozostawionej w jamie, rozwija się ciśnienie wewnątrzgałkowe, co prowadzi do rozwoju jaskry. Jeśli odpływ zabiera więcej płynu niż jest wytwarzany, ciśnienie wewnątrz wnęk komory spada, co zagraża subatrofii narządu wzroku. Każda nierównowaga jest niebezpieczna dla oczu i prowadzi, jeśli nie do utraty narządu wzroku i ślepoty, to przynajmniej do pogorszenia widzenia.
Wytwarzanie płynu do napełniania komór oka odbywa się w procesach rzęskowych metodą filtrowania prądu krwi z kapilary - najmniejszych naczyń. Jest on umieszczony w tylnej przestrzeni komory, a następnie wchodzi z przodu. Następnie przepływa przez powierzchnię kąta komory przedniej. Przyczynia się to do różnicy ciśnień w żyłach, które wydają się ssać płyn odpadowy.
Kąt przedniej komory, czyli CPC, jest powierzchnią obwodową komory przedniej, gdzie rogówka gładko przechodzi do twardówki, a tęczówka do ciała rzęskowego. Najważniejszy jest system drenażowy CPC, którego funkcje obejmują kontrolę wypływu zużytej wilgoci wewnątrzgałkowej do ogólnego krwiobiegu.
System drenażu oczu obejmuje:
Najpierw wilgoć wewnątrzgałkowa wchodzi do przepony beleczkowatej, a następnie do małego światła kanału Schlemmowa. Znajduje się w pobliżu rąbka w twardówce gałki ocznej.
Odpływ płynu można przeprowadzić w inny sposób - przez ścieżkę naczyniówkowo-twardówkową. Tak więc we krwi dochodzi do 15% objętości odpadów. W tym przypadku wilgoć z przedniej komory oka przechodzi najpierw do ciała rzęskowego, po czym porusza się w kierunku włókien mięśniowych. Następnie przenika do przestrzeni nadskórnej. Z tej wnęki wypływają przez żyły stopniujące przez kanał lub twardówkę Schlemma.
Kanaliki zatokowe w twardówce są odpowiedzialne za odprowadzanie wilgoci do żył w trzech kierunkach:
Wszelkie naruszenia związane z odpływem płynu wewnątrz ubytków narządu wzroku, prowadzą do osłabienia lub utraty funkcji wzrokowych, ważne jest, aby na czas zidentyfikować możliwe choroby. W tym celu stosuje się następujące metody diagnostyczne:
Korzystając z opisanych powyżej metod diagnostycznych, można zidentyfikować wady wrodzone:
Patologie nabyte przez całe życie to znacznie więcej:
Aby zachować zdolność widzenia, ważne jest, aby odwiedzać okulistę w odpowiednim czasie. Określi zmiany zachodzące wewnątrz gałki ocznej i zasugeruje, jak im zapobiec. Rutynowa kontrola jest wymagana raz w roku. Jeśli wizja pogorszyła się gwałtownie, pojawiły się bóle, zauważyłeś wylanie krwi do jamy narządów, odwiedź lekarza bez harmonogramu.
Kamery nazywane są zamkniętą, połączoną przestrzenią oka, zawierającą płyn wewnątrzgałkowy. Gałka oczna zawiera dwie komory, przednią i tylną, które są połączone ze sobą przez źrenicę.
Komora przednia jest umieszczona bezpośrednio za rogówką, ograniczoną tylną częścią tęczówki. Położenie tylnej komory znajduje się bezpośrednio za tęczówką, ciało szkliste służy jako tylna granica. Zazwyczaj te dwie komory mają stałą objętość, której regulacja odbywa się poprzez tworzenie i wypływ płynu wewnątrzgałkowego. Wytwarzanie płynu wewnątrzgałkowego (wilgoci) zachodzi poprzez procesy rzęskowe ciała rzęskowego w tylnej komorze i płynie w swojej masie przez system drenażowy, który zajmuje kąt komory przedniej, a mianowicie połączenie rogówki i twardówki, ciała rzęskowego i tęczówki.
Główną funkcją komór oka jest organizacja normalnych wzajemnych relacji tkanek wewnątrzgałkowych, jak również udział w przekazywaniu promieni świetlnych do siatkówki. Ponadto są one zaangażowane razem z rogówką w załamanie napływających promieni świetlnych. Załamanie promieni zapewnia identyczne właściwości optyczne wilgoci wewnątrzgałkowej i rogówki, które działają razem jako soczewka zbierająca światło, która tworzy wyraźny obraz na siatkówce.
Komora przednia na zewnątrz ogranicza wewnętrzną powierzchnię rogówki - jej warstwę śródbłonkową, na obwodzie - zewnętrzną ścianę kąta przedniej komory, za, przednią powierzchnię tęczówki i przednią torebkę soczewki. Jego głębokość jest nierówna, w obszarze źrenicy jest największa i osiąga 3,5 mm, stopniowo zmniejszając się dalej na obrzeża. Jednak w niektórych przypadkach zwiększa się głębokość w komorze przedniej (przykładem jest usunięcie soczewki) lub zmniejsza się, jak w przypadku odwarstwienia naczyniówki.
Za komorą przednią znajduje się tylna komora, której przednią krawędzią jest tylna ulotka tęczówki, zewnętrzna strona to wewnętrzna strona ciała rzęskowego, tylna granica to przedni odcinek ciała szklistego, wewnętrzna strona to równik soczewki krystalicznej. Wewnętrzną przestrzeń tylnej komory przenika wiele bardzo cienkich włókien, tak zwane więzadła zinna, łączące kapsułkę soczewki i ciało rzęskowe. Napięcie lub rozluźnienie mięśnia rzęskowego, a następnie więzadeł, zapewnia zmianę kształtu soczewki, co daje osobie zdolność widzenia dobrze w różnych odległościach.
Wewnątrzgałkowa wilgoć wypełniająca objętość komór oka ma skład podobny do osocza krwi, niosąc składniki odżywcze potrzebne do wewnętrznych tkanek oka, a także produkty przemiany materii, które są następnie uwalniane do krwiobiegu.
Jedynie 1,23-1,32 cm3 cieczy wodnistej mieści się w komorach oka, ale ścisła równowaga między jej wydatkiem a odpływem jest niezwykle ważna dla funkcji oka. Każde naruszenie tego systemu może prowadzić do wzrostu ciśnienia wewnątrzgałkowego, tak jak w jaskrze, jak również do jego zmniejszenia, co dzieje się z subatrofią gałki ocznej. Jednocześnie każdy z tych stanów jest bardzo niebezpieczny i grozi całkowitą ślepotą i utratą oka.
Wytwarzanie płynu wewnątrzgałkowego zachodzi w procesach rzęskowych przez filtrowanie przepływu krwi w kapilarnym przepływie krwi. Tworzący się z tyłu komory płyn przedostaje się do przodu, a następnie przepływa przez kąt komory przedniej z powodu różnicy ciśnień w naczyniach żylnych, w których wilgoć i wchłania się w końcu.
Kąt komory przedniej jest obszarem odpowiadającym przejściu rogówki do twardówki i tęczówki do ciała rzęskowego. Głównym składnikiem tej strefy jest system drenażowy, który zapewnia i kontroluje wypływ płynu wewnątrzgałkowego w drodze do krwiobiegu.
System drenażowy gałki ocznej składa się z: przepony beleczkowej, zatoki żylnej twardówki i kanalików kolektorowych. Przepona beleczkowata może być reprezentowana jako gęsta sieć o strukturze warstwowej i porowatej, a jej pory stopniowo zmniejszają się na zewnątrz, umożliwiając regulację wypływu wilgoci wewnątrzgałkowej. W przeponie beleczkowatej zwyczajowo izoluje się płytkę uveal, rogówkę-twardówkę i yukstakanalikulyarnuyu. Mając sieć beleczkową, płyn przepływa do szczelinopodobnej przestrzeni zwanej kanałem Shlemmovy'ego, która jest zlokalizowana w rąbku w grubości twardówki, wzdłuż obwodu gałki ocznej.
Jednocześnie istnieje jeszcze jedna dodatkowa ścieżka odpływu, tak zwana ścieżka odpływowa, która omija sieć beleczkową. Przepływa przez nią prawie 15% objętości przepływającej wilgoci, która płynie z kąta w komorze przedniej do ciała rzęskowego wzdłuż włókien mięśniowych, wchodząc dalej w przestrzeń nadłonową. Następnie przepływa przez żyły absolwentów, natychmiast przez twardówkę lub kanał Schlemma.
W kanalikach kolektorowych zatoki twardówkowej ciecz wodnista jest odprowadzana do naczyń żylnych w trzech kierunkach: głębokich i powierzchownych twardówkowych żylnych splotów, żył nadtwardówkowych, sieci żył rzęskowych.
Aby zidentyfikować stany patologiczne komór oka, tradycyjnie zaleca się następujące metody diagnostyczne:
Wady wrodzone
Nabyte zmiany
Umów się na spotkanie
Harmonogram kliniki podczas wakacji noworocznych Klinika nie działa od 12/30/2017 do 02/01/2018 włącznie.
Komory oka są wypełnione płynem wewnątrzgałkowym, który porusza się swobodnie z jednej komory do drugiej o normalnej strukturze i funkcjonowaniu tych struktur anatomicznych. W gałce ocznej znajdują się dwie kamery - przednia i tylna. Najważniejszy jest jednak front. Jego granice znajdują się przed rogówką, a za nią tęcza. Z kolei tylna kamera z przodu jest ograniczona do tęczówki i za obiektywem.
To ważne! Objętość formacji komory gałki ocznej powinna być normalnie niezmieniona. Wynika to z wyważonego procesu tworzenia płynu wewnątrzgałkowego i jego wypływu.
Maksymalna głębokość formowania komory przedniej wynosi 3,5 mm w obszarze źrenicy, stopniowo zwężając się w kierunku obwodowym. Jego pomiar jest ważny dla diagnozy pewnych procesów patologicznych. Tak więc obserwuje się wzrost grubości przedniej komory po fakoemulsyfikacji (usunięcie soczewki) i zmniejszenie odwarstwienia naczyniówki. W tylnej formacji komory znajduje się duża liczba cienkich pasm tkanki łącznej. Są to więzadła zinne, które z jednej strony przeplatają się w kapsułce soczewki, az drugiej są połączone z ciałem rzęskowym. Są zaangażowani w regulację krzywizny soczewki, co jest konieczne dla jasnego i jasnego widzenia. Duże znaczenie praktyczne ma kąt komory przedniej, ponieważ przez nią wypływa płyn zawarty w oku. Wraz z blokadą rozwija się jaskra z zamkniętym kątem przesączania. Kąt przedniej komory jest zlokalizowany w obszarze, w którym twardówka wchodzi do rogówki. System odwadniania obejmuje następujące formacje:
Funkcją struktur komory oka jest tworzenie cieczy wodnistej. Jego wydzielanie zapewnia ciało rzęskowe, które ma bogate unaczynienie (duża liczba naczyń). Znajduje się w tylnej komorze, czyli jest strukturą wydzielniczą, a przednia odpowiada za wypływ tego płynu (przez rogi).
Ponadto kamery zapewniają:
Procesy patologiczne wpływające na formacje komórkowe mogą być zarówno wrodzone, jak i nabyte. Możliwe choroby tej lokalizacji:
Objawy, które pojawiają się, gdy komory oka są uszkodzone:
Diagnoza podejrzewanych pewnych procesów patologicznych obejmuje następujące badania:
Podsumowując, należy zauważyć, że przednie i tylne formacje komory gałki ocznej spełniają ważne funkcje, które są niezbędne do normalnego funkcjonowania analizatora wzrokowego. Z jednej strony przyczyniają się do tworzenia wyraźnego obrazu na siatkówce, az drugiej strony regulują równowagę płynu wewnątrzgałkowego. Rozwojowi procesu patologicznego towarzyszy naruszenie tych funkcji, co prowadzi do zakłócenia normalnego widzenia.
http://lechi-glaz.ru/perednyaya-i-zadnyaya-kamera-glaza/Przednie i tylne komory oka są ważnymi częściami aparatu wzrokowego, które biorą udział w pozyskiwaniu światła i postrzeganiu obrazu. Ponadto wykonują funkcje ruchu płynu wewnątrzgałkowego. Ze względu na występowanie chorób w tej części ciała może rozwinąć się ślepota. Dlatego zaleca się regularne odwiedzanie okulisty w celu sprawdzenia stanu gałki ocznej.
Komory oka to dwie połączone ze sobą przestrzenie w oku, w których krąży płyn wewnątrzgałkowy. Pierwszy znajduje się za rogówką. Jest ograniczona przez tęczówkę. Przez źrenicę jest połączony z tylną komorą, która graniczy z ciałem szklistym. Objętość przestrzeni jest taka sama i wynosi od 1,23 do 1,32 centymetra sześciennego. Pojemność zależy od ilości płynu, który wchodzi do środka.
Głównym zadaniem kamer jest regulacja wzajemnych powiązań tkanek gałki ocznej. Dzięki nim promienie świetlne padają na siatkówkę. Wraz z rogówką, przednia i tylna komora oka zapewniają promienie prilomlenie: właściwości optyczne rogówki i płynu wewnątrzgałkowego pozwalają aparatowi wzrokowemu na przechwytywanie obrazów. Ponadto w drugiej części ciecz wodnista jest wytwarzana na ciele rzęskowym za pomocą procesów rzęskowych na ciele rzęskowym. Po systemie odwadniającym opada on na inne części gałki ocznej. Część przednia odpowiada za wypływ wilgoci z ciała.
Przestrzenie komorowe znajdują się jeden za drugim. Przednia komora oka z przodu jest ograniczona do tkanki rogówki, az drugiej strony do tęczówki. Głębokość wewnątrz jest inna: największy wskaźnik znajduje się w pobliżu źrenicy (zwykle 3,5 mm), a następnie rozmiar stopniowo maleje. Ale jeśli ktoś ma usuniętą soczewkę lub zaczyna się odrywać naczynia oczne, zwiększa się objętość. Między tkanką tęczówki a ciałem rzęskowym znajduje się druga część.
Głęboka tylna komora znajduje się w pobliżu ciała szklistego i równika soczewki, a ich struktura jest ze sobą połączona. Położenie ciała nazywane jest komorą szklistą oka. Więzadła Zinna przechodzą przez całą powierzchnię, co zapewnia ruch soczewki i jest odpowiedzialne za proces zakwaterowania. Struktura przestrzeni zapewnia odprowadzanie esencji odżywczych wzdłuż gałki ocznej. Płyn wewnątrzgałkowy to wilgoć wypełniona składnikami odżywczymi. Jest niezbędny do utrzymania funkcji życiowych narządów gałki ocznej. Ponadto wchodzi do krwiobiegu.
Przybliżona objętość w oku wynosi 1,23 i do 1,32 centymetra sześciennego. Jego ilość jest ściśle regulowana, ponieważ brak lub nadmiar płynu może prowadzić do całkowitej ślepoty. Jest wytwarzany w tylnej komorze przez filtrację krwiobiegu. Po przejściu do przedniej, a stamtąd do naczyń włosowatych, gdzie jest całkowicie wchłaniany.
Program odwadniania obejmuje:
Są takie oznaki naruszeń:
Patologie mogą być wrodzone i nabyte. Dla niektórych nie ma otwartego kąta przedniej komory oka przy urodzeniu lub zachowuje tkankę embrionalną, która powinna zniknąć po porodzie. Ze względu na brak równowagi płynu występuje jaskra. Z powodu urazów ropa (hypopyon) lub krew (hiphema) mogą gromadzić się w komorze. Ponadto występują zrosty tęczówki, które blokują przednią przestrzeń.
MM Zolotarev w swojej pracy „Wybrane sekcje okulistyki klinicznej” stwierdza, że stagnacja ropy lub krwi służy jako symptom poważnych chorób oczu: zapalenia rogówki, owrzodzeń rogówki, zapalenia tęczówki.
Aby określić rodzaj choroby, lekarze zalecają kompleksowe badanie. Według badań A. Ambartsumiana, podkreślonych w publikacji „Nowoczesne możliwości wizualizacji w okulistyce opartej na biomikroskopii ultradźwiękowej”, uzyskanie obrazu wewnętrznej struktury anatomicznej oka pozwala na dokładne określenie problemu i prawidłowe przypisanie leczenia dynamiką śledzenia. Dlatego najpierw pacjent poddawany jest badaniu biometrycznemu. Następnie kamera gałki ocznej jest badana za pomocą specjalnej lampy szczelinowej. Gonioskopia pozwala określić stan przedniej przestrzeni w celu identyfikacji jaskry. Przy pomocy pachymetrii okulista mierzy objętość wewnątrz oka. Sprawdza się płyn wewnątrzgałkowy i ciśnienie w aparacie wzrokowym. Lekarz może również przepisać USG lub tomografię.
Przy pierwszych objawach zaleca się natychmiastowe skontaktowanie się z okulistą w celu zidentyfikowania naruszenia w odpowiednim czasie i zapobieżenia jego rozwojowi. Lekarz przepisuje pilną interwencję chirurgiczną w celu rozwiązania problemu. Aby pozbyć się zastoju krwi i ropy w komorach, użyj leków. Ale lepiej jest wcześniej zapobiegać patologii i systematycznie sprawdzać wzrok co sześć miesięcy u okulisty.
http://etoglaza.ru/anatomia/kak-ustroen/kamery-glaza.htmlKomory oka to połączone ze sobą zamknięte przestrzenie, w których krąży płyn wewnątrzgałkowy. Zwykle oczy kamery komunikują się ze sobą przez źrenicę.
W strukturze oka wyróżniono dwie komory: przednią i tylną. Objętość komór oka jest wartością stałą, co osiąga się poprzez kontrolowanie dopływu i odpływu płynu wewnątrz oka. Zakłócają one od 1,23 do 1,32 cm3 płynu wewnątrzgałkowego. Tylna komora oka uczestniczy w tworzeniu płynu wewnątrzgałkowego, a dokładniej w procesach rzęskowych ciała rzęskowego. Znaczna ilość płynu wewnątrzgałkowego przepływa przez system drenażowy kąta komory przedniej.
Tylna powierzchnia rogówki i zewnętrzna powierzchnia tęczówki stanowią granice komory przedniej. Głębokość komory nie jest jednolita, największa głębokość znajduje się w obszarze źrenicy i sięga 3,5 mm, ale zmniejsza się w kierunku obwodu. Ponadto głębokość może wzrosnąć z powodu usunięcia soczewki lub zmniejszenia z powodu odwarstwienia naczyniówki.
Tylna komora znajduje się bezpośrednio za przednią częścią, dlatego jej przednia granica to tylny liść tęczówki, tylna to przednia część ciała szklistego, zewnętrzna to wewnętrzna część ciała rzęskowego, a wewnętrzna to segment równika soczewki. Przestrzeń komory przenika więzadła Zinna, które łączą kapsułkę soczewki z ciałem rzęskowym.
Kąt przedniej komory oka to obszar, który odpowiada miejscu, w którym rogówka wchodzi do twardówki, a tęczówka do ciała rzęskowego. Główną częścią tego odcinka jest system drenażowy, przez który następuje wypływ płynu wewnątrzgałkowego.
Układ drenażowy jest reprezentowany przez: przeponę beleczkowatą, zatokę żylną twardówki i kanaliki kolektora.
- Przepona beleczkowata jest gęstą siecią, której struktura jest porowata i warstwowa. Regulacja wypływu płynu wewnątrzgałkowego ze względu na wielkość porów, która zmniejsza się w kierunku na zewnątrz.
- Przez przeponę beleczkowatą płyn wewnątrzgałkowy wpada do kanału Schlemma znajdującego się w grubości twardówki. Istnieje również dodatkowa droga odpływu, która pobiera 15% płynącego płynu wewnątrzgałkowego. W tym przypadku płyn wewnątrzgałkowy wchodzi z kąta komory przedniej do ciała rzęskowego, a następnie do przestrzeni nadgarstkowej, a stamtąd przepływa przez twardówkę przez żyły do stopni lub kanału Schlemma.
- Na kanalikach kolektorowych zatoki żylnej twardówki płyn wewnątrzgałkowy wpływa do naczyń żylnych na trzy sposoby: głęboki splot twardówkowy i powierzchowny splot twardówki, żyły nadtwardówkowe, sieć żylna ciała rzęskowego.
Dzięki płynowi wewnątrzgałkowemu komory oka pełnią szereg ważnych funkcji, a mianowicie biorą udział w przewodzeniu i załamywaniu promieni świetlnych, a także zapewniają normalną komunikację tkanek wewnątrz oka. Przezroczysty płyn wewnątrzgałkowy - pozwala to promieniom światła swobodnie przechodzić przez nie i skupiać się na siatkówce.
Funkcja refrakcji jest wykonywana razem z rogówką, ponieważ mają taką samą moc optyczną, tworząc w ten sposób soczewkę zbiorczą. Płyn wewnątrzgałkowy, który wypełnia całą przestrzeń komór, ma podobny skład do osocza krwi i zawiera składniki odżywcze, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania tkanki oka.
- Biomikroskopia;
- gonioskopia;
- diagnostyka ultrasonograficzna;
- biomikroskopia ultradźwiękowa;
- Optyczna tomografia koherencyjna;
- Pachymetria komory przedniej;
- Tonografia;
- Tonometria.
Ta strona wykorzystuje Akismet do zwalczania spamu. Dowiedz się, jak przetwarzane są Twoje dane komentarza.
http://about-vision.ru/kamery-glaza-stroenie-funktsii/