Ta patologia oka, jak zapalenie tęczówki oka (lub zapalenie przedniego odcinka błony naczyniowej), jest spowodowana rozwojem zapalenia w części czołowej naczyniowej błony ocznej, mianowicie tęczówki oka i ciała rzęskowego (rzęskowego).
Synchroniczna porażka tęczówki (tęczówki) i cyklitu (ciała rzęskowego) jest z góry określona przez ich jedność krążenia i nerw. Są one połączone z centralnym układem nerwowym przez jeden nerw, który zapewnia pobudzenie nerwowe włókien, a krew do tęczówki i cyklit pochodzi z tych samych naczyń.
W ostrej fazie (ostry kryzys) zapalenie tęczówki opisuje ból w oku z wyraźnym rumieniem (silne zaczerwienienie) i obrzękiem.
Zwiększone rozdarcie, zniekształcenie otworu źrenicy prowadzi do zastąpienia tonu tęczówki.
W tym samym czasie wizja spada, precypitaty (osady) pojawiają się w postaci osadów na rogówce elementów komórkowych (limfocyty, makrofagi, pigmenty), a ropiejący wysięk (ciecz) gromadzi się w przedniej komórce oka.
Okulistyka odnosi się również do czołowego (przedniego) zapalenia błony naczyniowej oka w postaci cyklitów i tęczówki, procesów patologicznych naczyń ocznych. Ale osobno są niezwykle rzadkie. Możesz przeczytać tutaj o różnych oczach błony naczyniowej oka.
Jeśli zapalenie pojawia się w tęczówce, natychmiast przechodzi do ciała rzęskowego (naczyniówki), ze względu na ich ciągłą interakcję. Tak rozwija się iridocyclitis.
Przyczyny zapalenia tęczówki tęczówki w ostrej postaci są zróżnicowane. Patologia może rozwijać się na tle czynników endogennych i egzogennych.
Układ naczyniowy oka jest reprezentowany przez gęstą sieć naczyń włosowatych o powolnym przepływie krwi - sprzyjające środowisko do rozmnażania mikroorganizmów.
Według genezy:
Zgodnie z etiologią:
Według wagi:
Według cech choroby:
Według rodzaju zmian zapalnych:
Charakterystyczną cechą zapalenia tęczówki oka jest znaczny wzrost bólu, nawet przy niewielkim nacisku na gałkę oczną. Test jest przeprowadzany przez lekarza z niezbędnymi środkami ostrożności.
Drugim objawem pozwalającym na zdiagnozowanie zapalenia tęczówki oka z wysokim stopniem pewności jest zmiana koloru dotkniętej tęczówki.
Jednocześnie może uzyskać dość niezwykłe odcienie kolorów (zielonkawe, czerwone, rdzawe).
Badanie rogówki oka pacjenta ujawnia obecność osadów (formacji) o szaro-białym kolorze, które składają się z miejscowego odkładania komórek i wysięku zapalnego (płynu). Nawet po wyzdrowieniu pacjenta na długo pozostają ślady osadów w postaci grudek pigmentu.
Rozwój zapalenia tęczówki jest charakterystyczny dla każdego wieku. Główną grupą ryzyka jest wiek średni, od 20 do 40 lat.
Główne objawy zapalenia tęczówki:
Głównym objawem rozpoznania zapalenia tęczówki jest ból w ciele rzęskowym, który szybko pojawia się z lekkim naciskiem na oko.
Po znalezieniu szeregu podejrzeń objawowych na zakażenie oka, ważne jest, aby skonsultować się z okulistą na czas. On zdiagnozuje, co będzie oparte na:
Odbędą się również:
Analizy:
Rozpoznanie zapalenia tęczówki musi być zróżnicowane w stosunku do innych patologii ocznych (jaskra, zapalenie rogówki, zapalenie spojówek).
Korzystny wynik leczenia zapaleniem tęczówki zależy od szybkości, z jaką lekarz odwiedza lekarza po wystąpieniu objawów stanu zapalnego oka. Leczenie zapalenia tęczówki w domu jest niedopuszczalne!
Leczenie obejmuje leczenie zachowawcze i operatywny wpływ na patologię.
Jego działanie w ostrej fazie ma na celu:
Dalsze leczenie odbywa się w szpitalu, podczas gdy na infekcję wpływa:
Jeśli tęczówka niesie zakaźną etiologię, niezbędną terapią towarzyszącą będą witaminy dla oczu i kropli, które wspierają miejscową odporność oczu, jak również ogólne immunostymulanty.
W celu oczyszczenia krwi z trucizn o silnym zapaleniu aktywnie stosuje się hemosorpcję i plazmaferezę.
Terapia laserowa, terapia magnetyczna i mikroprąda mają korzystny wpływ na resorpcję zrostów i wysięku ropnego (płynu). Jeśli to konieczne, metody te są wprowadzane do leczenia choroby. Leczenie chirurgiczne pacjentów z zapaleniem błony naczyniowej może być potrzebne na etapach powikłań. Przedstawiono skomplikowany klinicznie obraz:
Zapalenie błony naczyniowej jest procesem zapalnym, który działa na naczyniówkę. Istnieją przednie i tylne formy choroby. Zapalenie przedniego odcinka błony naczyniowej jest zapaleniem tęczówki, ciała rzęskowego lub połączonego zapalenia tęczówki i ciała rzęskowego. To ostatnie zjawisko nosi nazwę zapalenia tęczówki.
W związku z powyższym staje się jasne, że pytanie postawione w podtytule jest nieprawidłowe.
Zapalenie tęczówki jest rodzajem zapalenia błony naczyniowej. Diagnoza różnicowa jest tu przeprowadzana tylko w celu określenia konkretnej postaci choroby:
W ciężkiej chorobie zapalenie może dotyczyć zarówno naczyniówki, jak i tęczówki z ciałem rzęskowym. W tym przypadku możemy mówić o uogólnionym zapaleniu błony naczyniowej.
Jeśli zapalenie tęczówki jest zakaźne w etiologii zewnętrznej, terminowe leczenie pomaga pozbyć się ostrego przebiegu i wyeliminować powikłania i nawroty.
Powtarzające się zapalenie tęczówki występuje na tle układowych chorób autoimmunologicznych.
W tym przypadku wszystkie moce terapeutyczne powinny być ukierunkowane na eliminację pierwotnej przyczyny. Przewlekłemu zapaleniu tęczówki może towarzyszyć zmniejszenie ostrości widzenia zagrażające jaskrze, całkowitej ślepocie i wyłuszczeniu (usunięcie gałki ocznej). Środki zapobiegawcze obejmują:
Z fotografii nie można określić rodzaju zapalenia tęczówki, tylko lekarz okulista może ci to powiedzieć.
http://drvision.ru/bolezni/vospaleniya/iridociklit.htmlGdy leczenie tęczówki jest przeprowadzane z uwzględnieniem rodzaju choroby. Zapalenie dotyczy tęczówki i ciała rzęskowego oka. W ostrej postaci występuje obrzęk, zaczerwienienie i ból oka. Zmienia to kolor tęczówki, źrenica jest zdeformowana. Diagnoza patologii obejmuje badanie dotykowe, ultrasonograficzne i biometryczne narządów wzroku. Zalecane jest leczenie zachowawcze zapalenia tęczówki.
Co to jest cyklit, iritis, keratouwerite? Są to choroby okulistyczne związane z zapaleniem naczyniówki. Rozpatrywaną patologię rozpoznaje się w każdym wieku, ale częściej u osób w wieku od 20 do 40 lat. Ostry i przewlekły zapalenie tęczówki rzepki.
Czas trwania ostrej postaci choroby - 3-6 tygodni i przewlekły - kilka miesięcy. Przyczyny pojawienia się zapalenia tęczówki są następujące:
Najczęściej patologia rozwija się po urazie oka i zapaleniu rogówki. Choroba może być wywołana przez chorobę wirusową, bakteryjną lub pierwotniakową. Inne przyczyny zapalenia tęczówki oka:
Okuliści odnoszą się do czynników wyzwalających chorobę, takich jak zaburzenia endokrynologiczne i immunologiczne, stres, hipotermia. W rozpatrywanej dolegliwości częściej dotyka się 1 oka. Podstawowe objawy zapalenia tęczówki:
Ostremu zapaleniu tęczówki towarzyszy pojawienie się zielonkawego lub rdzawoczerwonego koloru zapalonej tęczówki. Zmniejsza to przejrzystość jej obrazu. W przedniej komorze wykrywa się wysięk o innej naturze.
Jeśli wysięk jest ropny, pojawia się pasek hipoponu i hiphemy. Zapalenie może zmniejszyć ostrość widzenia. Ostry surowiczy irydocyklit wywołuje wytrącenia i wysięki na tylnej powierzchni rogówki.
Jednocześnie pojawiają się grudki pigmentu. Z powodu pęcznienia tęczówki i jej bliskiego kontaktu z soczewką tworzą się synechia i zwężenie źrenicy. Następnie pojawia się skok. Szybki przebieg choroby przyczynia się do całkowitego przerostu źrenicy.
Ciśnienie wewnątrzgałkowe w rozpatrywanej dolegliwości jest niskie, ponieważ wydzielanie wilgoci z komory pierwotnej jest obniżone. W ostrym przebiegu choroby, któremu towarzyszy silny wysięk, wzrasta ciśnienie wewnątrzgałkowe. Dla każdego rodzaju zapalenia tęczówki charakterystyczny jest pewien obraz kliniczny:
W ziarniniakowym zapaleniu tęczówki objawy objawiają się pojawieniem się ziarniniaka w tęczówce. W przypadku wirusowych typów choroby charakteryzuje się przebiegiem torpowym, powstawaniem wysięków o różnym charakterze.
W przypadku gruźliczego zapalenia tęczówki obserwuje się łagodne objawy, pojawiają się duże „tłuste” osady. W tym samym czasie powstają silne tylne zrosty podścieliska, obserwuje się niewyraźne widzenie.
Autoimmunologiczne zapalenie tęczówki występuje w ciężkiej postaci. Szybko powraca, jeśli choroba podstawowa ulegnie pogorszeniu lub wystąpi jej powikłanie (zaćma, wtórna jaskra, zapalenie twardówki). Każdy kolejny nawrót jest poważniejszy niż poprzedni.
To szybko prowadzi do ślepoty. Gdy urazowa forma choroby rozwija współczulną oftalmię. Choroba wywołana chlamydiami spowodowana zespołem Reitera wywołuje zapalenie spojówek, zapalenie cewki moczowej. W tym samym czasie stawy są dotknięte choroidą.
Herpetic iridocyclitis to ciężkie zapalenie ciała rzęskowego i tęczówki. Choroba nie ma specyficznego obrazu klinicznego, co utrudnia diagnozę. Choroba może zacząć się ostro. Wcześniej występuje wyraźna światłowstręt, jaskrawe zastrzyk naczyń krwionośnych do osierdzia.
Wysięk może być surowiczy lub włóknisty. W przypadku opryszczkowego zapalenia tęczówki występuje wiele dużych osadów, które łączą się ze sobą. W tym samym czasie pęcznieje rogówka i tęczówka, pojawia się hiphema. Rokowanie choroby pogarsza się, jeśli stan zapalny przejdzie w rogówkę.
Czas trwania zapalenia pęcherza moczowego wynosi kilka miesięcy. Jeśli leczenie zachowawcze jest nieskuteczne, zaplanowano operację wycięcia rogówki, która zawiera wirusy. Potem jest transplantacja medyczna przeszczepu dawcy.
Aby zidentyfikować rozważaną patologię, przeprowadza się kompleksowe badanie (okulistyczne, laboratoryjne, radiologiczne). Przeprowadzone badanie zewnętrzne gałki ocznej. Następnie zebrano dane historyczne.
Aby wyjaśnić diagnozę, należy sprawdzić ostrość wzroku, zmierzyć ciśnienie wewnątrzgałkowe, przeprowadzić biomikroskopię oka. W razie potrzeby USG narządów wzroku. Oftalmoskopia z zapaleniem tęczówki jest trudna ze względu na zmienione pierwotne części oczu.
Aby zidentyfikować etiologię choroby, przeprowadzić diagnostykę laboratoryjną, wykonać koagulogram, testy reumatyczne i alergiczne. Stosując ELISA i PCR, okulista określa czynnik sprawczy procesu zapalnego. Ocena stanu układu odpornościowego wymaga badania poziomu takich wskaźników jak IgA, IgG.
W razie potrzeby konieczne może być skonsultowanie się z fisiologiem, reumatologiem, otorynolaryngologiem, dentystą. Dodatkowo wykonywane jest zdjęcie rentgenowskie płuc i zatok. Diagnostyka różnicowa pozwala wykluczyć zapalenie rogówki, zapalenie spojówek, jaskrę.
Leczenie zapalenia tęczówki przeprowadza się w celu wyeliminowania przyczyny jej wystąpienia. Leczenie zachowawcze ma na celu zapobieganie powstawaniu zrostów tylnych, zmniejszając ryzyko powikłań.
W takim przypadku należy zapewnić terminową opiekę w nagłych wypadkach i przeprowadzić zaplanowaną terapię. Początkowo zaleca się, aby choroba zakopała oczy, rozszerzając źrenicę. Aby to zrobić, użyj mydriatic, NLPZ, kortykosteroidów, leków przeciwhistaminowych.
Planowana terapia przeprowadzana jest w szpitalu. Obejmuje miejscowe, ogólne leczenie antyseptyczne, antybiotykowe, przeciwwirusowe. Pacjentowi podaje się hormonalne i przeciwzapalne niesteroidy.
Przygotowania pierwszej grupy prezentowane są w postaci kropli do oczu i zastrzyków. Jeśli zapalenie tęczówki jest toksyczne, autoimmunologiczne lub alergiczne, zaleca się stosowanie kortykosteroidów.
Aby wyeliminować wyraźne zapalenie, przepisano leczenie detoksykacyjne. Pacjentowi podaje się wkroplone roztwory mydriatyczne, które zapobiegają przywieraniu soczewki do tęczówki. Pacjentowi zaleca się przyjmowanie witamin i leków immunosupresyjnych.
Często zalecana terapia magnetyczna i laserowa. W celu wyeliminowania zapalenia tęczówki o etiologii syfilitycznej i gruźliczej wymagana będzie specyficzna terapia, zalecana przez odpowiednich specjalistów.
Standardowy schemat leczenia zapalenia tęczówki:
Powyższe leki są przyjmowane wewnętrznie (ogólnoustrojowo lub lokalnie) i zewnętrznie. Ale najpierw musisz skonsultować się z lekarzem. Aby przyspieszyć regenerację organizmu, zalecane są aktywne metody detoksykacji za pomocą roztworów infuzyjnych. Przy udzielaniu pierwszej pomocy stosuje się środek przeciwbólowy i atropinę.
Takiej pomocy powinien udzielić wykwalifikowany okulista. Terapia ogólna na każdym etapie zapalenia tęczówki obejmuje podawanie antybiotyków o szerokim spektrum działania, butadionu i kortykosteroidów. Przy prowadzeniu lokalnej terapii stosuje się mydriatic - 25% roztwór skopolaminy, który stosuje się 4 razy dziennie.
Ale dla ekspansji uczeń będzie wymagał wkroplenia. W tym celu stosuje się 1% roztwór wodorowęglanu epinefryny lub przepisuje się zastrzyk chlorowodorku adrenaliny. Możesz użyć rozwiązania Mezaton.
Jeśli przepisana jest odpowiednia terapia, pacjent ma niewyraźne widzenie. Zajmie to kilka tygodni lub miesięcy. Jeśli widzenie nie uległo poprawie i występuje zmętnienie, wymagane jest powtórne badanie przez okulistę. W celu wyeliminowania ostrego zapalenia zastosowane środki ludowe (po konsultacji z okulistą):
W przypadku powikłanego zapalenia tęczówki wskazane jest chirurgiczne oddzielenie zrostów. Podobną operację wykonuje się z jaskrą wtórną, która rozwinęła się na tle zapalenia tęczówki. Jeśli wykryje się poważne powikłanie ropnej postaci choroby, obserwuje się lizę błony, a następnie wykonuje się operację w celu usunięcia zawartości oka.
Iridocyclitis lub opryszczka oczna jest łatwo dziedziczona. Dlatego kobietom planującym ciążę zaleca się przeprowadzenie wstępnego pełnego badania. Choroba nie jest przenoszona przez kropelki unoszące się w powietrzu.
Rokowanie choroby z odpowiednim i terminowym leczeniem jest korzystne. Pełna eliminacja objawów ostrego zapalenia występuje w 15% przypadków, aw 45% choroba powraca w postaci podostrej. W drugim przypadku choroba zasadnicza jest zaostrzona. Zapalenie tęczówki łatwo staje się przewlekłe, co przyczynia się do uporczywej redukcji wzroku.
W zaawansowanym przypadku choroba powoduje rozwój niebezpiecznych powikłań, które zagrażają wzrokowi i istnieniu narządów wzroku (zaćma, subatrofia oka byka, zapalenie wnętrza gałki ocznej).
Zapobieganie chorobie to terminowe leczenie głównej choroby, rehabilitacja przewlekłego zakażenia w organizmie.
http://o-glazah.ru/drugie/iridotsiklit.htmlChoroid składa się z trzech części: tęczówki, rzęskowego (rzęskowego) ciała i samej naczyniówki. Zapalenie naczyniówki nazywa się zapaleniem błony naczyniowej.
Zapalenie błony naczyniowej jest podzielone na przód i tył. Przednie zapalenie błony naczyniowej obejmuje zapalenie tęczówki i ciała rzęskowego, a plecy - zapalenie samej naczyniówki. Pojedyncze zapalenie tęczówki (tęczówki) lub ciała rzęskowego (cyklit) występuje rzadko. Ze względu na ścisły związek anatomiczny i wspólne ukrwienie, tęczówka i ciało rzęskowe biorą udział w tym procesie.
Tak więc zapalenie tęczówki oka, zapalenie przedniego odcinka błony naczyniowej oka, jest połączonym zapaleniem tęczówki i rzęskowego (rzęskowego) ciała oka. Zapalenie tęczówki może być w każdym wieku, ale częściej obserwuje się u młodych, pełnosprawnych osób w wieku od 20 do 40 lat.
Najczęstszą przyczyną zapalenia tęczówki są powszechne choroby organizmu. Takie tęczówki nazywane są endogennymi. Choroba może być spowodowana przewlekłym zakażeniem zatok, nosogardzieli, zębów i szczęki (cysty podstawowe); choroby zakaźne bakterii (gruźlica, bruceloza, leptospiroza), wirusowe (opryszczka, grypa, odra), pierwotniaki (malaria, toksoplazmoza) i grzybicze. Często zapalenia tęczówki obserwuje się w różnych chorobach ogólnoustrojowych (reumatyzm, młodzieńcze reumatoidalne zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, dna, sarkoidoza).
Tak zwane egzogenne zapalenie tęczówki jest powikłaniem chorób zapalnych rogówki i twardówki oraz penetrującym uszkodzeniem gałki ocznej, operacjami. Czynnikami prowokującymi mogą być: hipotermia, nadmierne ćwiczenia, stres, zaburzenia endokrynologiczne.
Przez etiologię (powód) zapalenia tęczówki dzieli się na:
Występują ostre, podostre, przewlekłe nawracające zapalenie tęczówki.
Z natury zapalenia, tęczówki tęczówki dzieli się na surowicze, wysiękowe, fibrynoplastyczne i krwotoczne.
Choroba jest zwykle jednostronna, z ogólnoustrojowymi chorobami autoimmunologicznymi - częściej obustronna. Pacjenci martwią się zaczerwienieniem oka i silnym bólem oka i świątyni, łzawieniem, światłowstrętem, niewielkim spadkiem ostrości wzroku. Palpacja oka jest ostro bolesna.
Obiektywnie zanotuj zaczerwienienie gałki ocznej z powodu ekspansji naczyń krwionośnych wokół rąbka (wstrzyknięcie okołorakowe). Sama rogówka jest przezroczysta, ale na jej tylnej powierzchni mogą znajdować się osady o różnych rozmiarach i kolorach - to zbiór różnych komórek towarzyszących zapaleniu. Wilgoć w komorze przedniej jest często mętna, występują komórki krwi, a także wysięk, który może być surowiczy, włóknisty lub ropny. Ropny wysięk osiada na dnie przedniej komory oka i tworzy gromadę lub pasek w kształcie półksiężyca z poziomym poziomem szarości lub żółtego - hypopyon. Gdy naczynie zostaje przerwane w przedniej komorze, następuje nagromadzenie krwi - hiphema.
Charakterystyczną cechą zapalenia tęczówki jest zmiana koloru tęczówki i gładkość jej wzoru. Iris ma zielonkawy lub rdzawy odcień w porównaniu ze zdrowym okiem. Źrenica jest zwężona (zwężenie źrenicy), słabo reaguje na światło. Kolce (zrosty tylne) powstają między zapaloną tęczówką a przednią torebką soczewki. Uczeń ma nieregularny kształt. Może powstać kolczasty kolec, a nawet całkowita blokada źrenicy. Ciśnienie wewnątrzgałkowe w zapaleniu tęczówki jest często niższe, ponieważ płyn wewnątrzgałkowy jest wydzielany przez ciało rzęskowe, a gdy jest on zapalny, wydzielanie jest hamowane. Ale w obecności wyraźnych zrostów między źrenicą krawędzi tęczówki i soczewki, występuje naruszenie wypływu płynu i ciśnienie wewnątrzgałkowe wzrasta.
Cechy obrazu klinicznego i przebiegu choroby zależą od przyczyny zapalenia tęczówki i stanu odporności ogólnej i miejscowej.
Diagnoza jest dokonywana na podstawie typowych dolegliwości, danych dotykowych, badania pod lampą szczelinową (biomikroskopia oka). Pamiętaj, aby przeprowadzić diagnostykę różnicową z innymi ostrymi chorobami, którym towarzyszą podobne objawy. W celu określenia przyczyny choroby stosuje się różne kliniczne, laboratoryjne i instrumentalne metody badania: ogólną i biochemiczną analizę krwi w celu oceny stopnia reakcji zapalnej organizmu, prześwietlenia płuc i zatok w celu wyeliminowania ognisk przewlekłej infekcji, w razie potrzeby skonsultuj się ze stomatologiem, otorynolaryngologiem, endokrynologiem, fisiologiem, alergologiem, choroby zakaźne.
Leczenie zapalenia tęczówki wykonuje się w szpitalu. Zabieg ma na celu zmniejszenie stanu zapalnego, zapobiegając tworzeniu się zrostów tylnych, resorpcji wysięku.
W zależności od przyczyny choroby przepisywane są antybiotyki, leki przeciwwirusowe, terapia specyficzna (na przykład leki przeciwgruźlicze, w niektórych przypadkach leki immunosupresyjne i cytostatyki). Szeroko stosowane są niesteroidowe leki przeciwzapalne i leki kortykosteroidowe. Preparaty enzymatyczne są zalecane do resorpcji wysięku i osadów. W celu zapobiegania powstawaniu zrostów przepisywane są guzki rozszerzające źrenicę. Stosowany jako leczenie miejscowe - w postaci kropli, zastrzyków podspojówkowych i zastawek parabularnych oraz leczenia ogólnoustrojowego - tabletek, domięśniowo i dożylnie podawania leków. Aktywnie wykorzystuj możliwości leczenia fizjoterapeutycznego - elektroforezę różnymi lekami. Dobre wchłanianie i działanie przeciwzapalne ma autohemoterapię. W zapaleniu tęczówki, któremu towarzyszy wzrost ciśnienia śródgałkowego, wskazane jest miejscowe i ogólne leczenie przeciwnadciśnieniowe: krople do oczu, leki moczopędne (doustnie, domięśniowo, dożylnie).
Jeśli zapalenie tęczówki występuje w obecności jakiejkolwiek choroby, leczenie przeprowadza się we współpracy z odpowiednimi specjalistami.
W przypadku wystąpienia objawów zapalenia tęczówki należy skonsultować się ze specjalistą.
Zapalenie tęczówki oka w odpowiednim czasie może spowodować całkowite wyleczenie. Jeśli zapalenie tęczówki przyjmuje przewlekły przebieg z częstymi nawrotami, mogą wystąpić poważne powikłania w postaci wtórnej jaskry, po której następuje zanik nerwu wzrokowego, stopniowe zmniejszenie widzenia, powikłana zaćma, dystrofia rogówki i inne. postęp choroby i pojawienie się jakichkolwiek powikłań.
Zapobieganie zapaleniu tęczówki to terminowe leczenie powszechnych chorób, eliminacja ognisk przewlekłej infekcji w organizmie - rehabilitacja jamy ustnej, leczenie przewlekłego zapalenia migdałków, zapalenia zatok itp. Okresowe badania profilaktyczne kluczowych specjalistów pomogą zachować zdrowie i wysoką jakość życia
http://www.vseozrenii.ru/glaznye-bolezni/iridociklit/Zapalenie tęczówki (zapalenie przedniego odcinka błony naczyniowej) jest patologią oka spowodowaną zapaleniem głównych odcinków naczyniówki oka. Ze względu na ścisłe anatomiczne i fizjologiczne oddziaływanie tęczówki i ciała rzęskowego, ich całkowite unerwienie i ukrwienie, zmiany zapalne szybko rozprzestrzeniają się z jednej jednostki funkcjonalnej na drugą.
Termin „zapalenie tęczówki” można podzielić na dwie koncepcje medyczne: zapalenie tęczówki - zapalenie tęczówki i cyklitu - zapalenie ciała rzęskowego. Te niezależne formy nozologiczne bardzo rzadko rozwijają się oddzielnie. Zapaleniu bakteryjnemu towarzyszy uwalnianie do krwi substancji biologicznie czynnych - serotoniny i histaminy, co prowadzi do upośledzenia krążenia krwi i zniszczenia ścian naczyń krwionośnych oka. W przypadku braku właściwego i terminowego leczenia, zapalenie tęczówki może spowodować przerwanie wizualnego analizatora i całkowitą utratę wzroku.
struktura ludzkiego oka
Reumatyzm i grypa - patologie, które przyczyniają się do rozwoju zapalenia tęczówki. U osób cierpiących na choroby reumatyczne lub grypę proces zapalny w oku występuje w 40% przypadków. Zapalenie tęczówki może być spowodowane różnymi przyczynami. Ogólnie choroba dobrze reaguje na terapię, pomimo tendencji do nawrotów.
Najczęściej patologia rozwija się u pacjentów w wieku 20–40 lat. Być może rozwój zapalenia tęczówki u dzieci i osób starszych.
Iridocyclitis jest klasyfikowany według przepływu na 4 typy:
Choroba ma pochodzenie:
Zgodnie z klasyfikacją etiologiczną istnieją następujące formy choroby:
Oddzielnie wyróżniają się toksyczno-alergiczne zapalenie tęczówki, która rozwija się głównie u dzieci w wieku 4-12 lat.
Przyczyny zapalenia tęczówki są bardzo zróżnicowane. Obejmują one:
Prowokujące czynniki tej patologii:
Związki patogenetyczne głównych form morfologicznych zapalenia tęczówki:
Objawy ostrego zapalenia obejmują:
Czerwone oczy,
Powieki puchną i zaczerwieniają się u pacjentów, widoczność obiektów staje się zamazana, a w okolicy skroni pojawia się pulsujący i naciskający ból głowy. Skarżą się na wysoką wrażliwość oczu na światło i trudności z otwieraniem chorego oka. Zapalona tęczówka zmienia swój kolor, staje się mętna, przejrzystość jej wzoru jest znacznie zmniejszona.
Ropna postać charakteryzuje się tworzeniem się hipopionii w dolnej części przedniej komory oka, która jest szaro-żółtym paskiem. Obiektyw staje się mętny, zmienia reakcję źrenicy na światło. Z tyłu rogówki osadzają się szaro-białe osady, które ostatecznie rozpuszczają się, tworząc grudki pigmentu. W wysiękowym zapaleniu tęczówki często tworzą się zrosty - zrosty, które powodują nieodwracalne zwężenie źrenicy. Tacy pacjenci są narażeni na ryzyko ślepoty z powodu całkowitej niedrożności źrenicy. Ostremu zapaleniu tęczówki zawsze towarzyszą wahania ciśnienia wewnątrzgałkowego.
Przewlekłe zapalenie tęczówki oka objawia się podobnymi objawami, ale mniej wyraźnymi i słabo uleczalnymi. Przewlekłe zapalenie prowadzi do zanikowych zmian w oku. Promieniowo sięgające naczynia przepełniają się krwią, stają się proste i długie. Prowadzi to do zawężenia ucznia i ograniczenia jego mobilności.
Rozpoznanie zapalenia tęczówki rozpoczyna się od wysłuchania skarg pacjenta i zebrania wywiadu życia i choroby, oględzin narządu wzroku i jego omacywania. Aby potwierdzić lub odrzucić rzekomą diagnozę, wszyscy pacjenci muszą przejść kompleksowe badanie, w tym diagnostykę laboratoryjną i pomocnicze metody instrumentalne. Niektórzy pacjenci wymagają konsultacji z lekarzami pokrewnych specjalności.
Metody badawcze pozwalające na prawidłową diagnozę:
Diagnostyka laboratoryjna polega na przeprowadzeniu ogólnych badań klinicznych krwi i moczu, koagulogramu, reumatyzmu i testów alergenowych. We krwi i płynie łzowym określają immunoglobuliny w surowicy M, I, G.
Leczenie kompleksu tęczówki. Ma na celu wyeliminowanie czynników etiologicznych, zmniejszenie objawów zapalnych, zapobieganie zrostom, stymulowanie odporności, poprawę trofizmu i dopływu krwi do tkanek, wzmocnienie mięśni oczu i normalizację ciśnienia wewnątrzgałkowego. Pacjenci są hospitalizowani na oddziale okulistycznym, gdzie prowadzą terapię antyseptyczną, przeciwdrobnoustrojową i przeciwzapalną, co eliminuje kliniczne objawy choroby, pozwala na pełne życie i na zawsze zapomina o istniejącej chorobie.
Leczenie zachowawcze to stosowanie leków wytwarzanych w różnych postaciach dawkowania - w postaci leków doustnych, zastrzyków, kropli do oczu:
Pacjentom przepisuje się doustne podawanie następujących grup leków:
Zastrzyki gentamycyny, diprospany, deksametazonu, Dexonu do przestrzeni parabularnych, paraorbitalnych i podspojówkowych mają maksymalny efekt terapeutyczny.
Domięśniowe wstrzyknięcie „Diklofenaku” i „Furosemidu” w celu zmniejszenia objawów stanu zapalnego, dożylnego - roztwory koloidalne i krystaloidalne, „Reosorbilakt”, „Hemodez”, roztwór glukozy w celu zwalczania zatrucia.
W przypadku ciężkiego zapalenia wykonywana jest detoksykacja pozaustrojowa - plazmafereza, hemosorpcja.
Środki ludowe stosowane w leczeniu zapalenia tęczówki:
Rokowanie ostrej postaci choroby jest zwykle korzystne. Długie i trwałe leczenie zapalenia tęczówki pozwala na całkowite wyzdrowienie.
Przewlekła patologia często prowadzi do poważnych komplikacji.
Gdy pojawiają się pierwsze objawy zapalenia tęczówki, należy natychmiast skontaktować się z okulistą, aby uniknąć powikłań i dalszego postępu choroby.
Środki zapobiegawcze i zalecenia specjalistów, pozwalające zapobiec rozwojowi zapalenia tęczówki:
Zapalenie tęczówki jest poważną chorobą, z którą nie można żartować. Nie należy samoleczyć i samodzielnie brać narkotyków. Tylko terminowa wizyta u lekarza pomoże uniknąć komplikacji i ślepoty. Leczenie domowe będzie skuteczne tylko po konsultacji ze specjalistą.
http://sosudinfo.ru/arterii-i-veny/iridociklit/Zapalenie tęczówki (zapalenie przedniego odcinka błony naczyniowej) jest połączoną zmianą zapalną wpływającą na tęczówkę (tęczówkę) i ciało rzęsowe oka. W ostrym zapaleniu tęczówki występuje obrzęk, zaczerwienienie i ból oka, łzawienie, odbarwienie tęczówki, zwężenie i deformacja źrenicy, tworzenie się hipoponii, wytrącenie, zmniejszenie ostrości widzenia. Rozpoznanie zapalenia tęczówki obejmuje badanie, badanie dotykowe, dane biometryczne i USG oka, sprawdzenie ostrości wzroku, pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego, prowadzenie badań klinicznych, laboratoryjnych, immunologicznych. Leczenie zachowawcze zapalenia tęczówki opiera się na terapii przeciwzapalnej, przeciwbakteryjnej i przeciwwirusowej, mianowaniu leków przeciwhistaminowych, hormonalnych, detoksykacyjnych, rozszerzających źrenice, immunomodulatorów, witamin.
Zapalenie tęczówki, tęczówki, cyklitu, zapalenia rogówki i rogówki jest w okulistyce tak zwane zapalenie przedniego odcinka błony naczyniowej - zapalenie naczyniówki. Ze względu na ścisłą interakcję anatomiczną i funkcjonalną tęczówki i ciała rzęskowego (rzęskowego), proces zapalny, zaczynając od jednej z tych części naczyniówki, rozprzestrzenia się bardzo szybko na drugą i przybiera postać zapalenia tęczówki.
Zapalenie tęczówki rozpoznaje się u osób w każdym wieku, ale częściej u pacjentów od 20 do 40 lat. W zależności od przebiegu choroby wyróżnia się ostre i przewlekłe zapalenie tęczówki; z natury zmian zapalnych - surowiczych, wysiękowych, włóknisto-plastycznych i krwotocznych; przez etiologię - zakaźne, zakaźne alergiczne, alergiczne nieinfekcyjne, pourazowe, niejasnej etiologii, a także spowodowane chorobami ogólnoustrojowymi i syndromowymi. Czas trwania ostrego zapalenia tęczówki wynosi 3-6 tygodni, przewlekły - kilka miesięcy; choroba i nawroty występują zwykle w zimnej porze roku.
Przyczyny zapalenia tęczówki są zróżnicowane, mogą być endogenne lub egzogenne. Często zapalenia tęczówki rozwija się z powodu traumatycznego uszkodzenia oka (rana, stłuczenie, operacja okulistyczna), zapalenie tęczówki (zapalenie rogówki). I ciała rzęskowego może powodować pokrywa wirusowe, choroby bakteryjnej lub pierwotniakowej (grypa, odra, HSV, gronkowcowe i paciorkowcowe zakażenie gruźlicą, rzeżączki, Chlamydia, toksoplazmoza, malarię, itp) i dostępny przewlekła infekcja w nosogardzieli i jamie ustnej (zapalenie zatok zapalenie migdałków).
Zapalenie tęczówki może być spowodowane stanami reumatycznymi (reumatyzm, choroba Stilla, autoimmunologiczne zapalenie tarczycy, choroba Bechterewa, zespoły Reitera i Sjogrena), zaburzeniami metabolicznymi (dna, cukrzyca), chorobami układowymi o nieznanej etiologii (sarkoidoza, choroba Behceta, zespół Vogta, choroba tarczycy, niedokrwistość o nieznanej etiologii (sarkoidoza, choroba Behceta, niedokrwistość o nieznanej etiologii (sarkoidoza, choroba Behceta, zespół Vogta). Częstość występowania zapalenia tęczówki u pacjentów z chorobami reumatycznymi i zakaźnymi wynosi około 40% przypadków.
Rozwój zapalenia tęczówki jest wspierany przez rozwiniętą sieć naczyniową oka i zwiększoną podatność tęczówki i ciała rzęskowego na antygeny i CEC, które spadają z ognisk infekcji poza oczami lub niezakaźnych źródeł uczulenia.
Wraz z rozwojem zapalenia tęczówki, poza bezpośrednim uszkodzeniem naczyniówki przez zarazki lub ich toksyny, następuje jej uszkodzenie immunologiczne z udziałem mediatorów zapalnych. Zapaleniu towarzyszą objawy cytolizy immunologicznej, waskulopatii, dysfermentozy, zaburzeń mikrokrążenia, po których następuje bliznowacenie i dystrofia.
Równie ważne w rozwoju zapalenia tęczówki należy czynniki prowokujące - zaburzenia hormonalne i immunologiczne, sytuacje stresowe, hipotermia, nadmierne ćwiczenia.
Nasilenie i charakterystyka zapalenia tęczówki zależy od charakteru i czasu trwania ekspozycji na antygen, poziomu przepuszczalności bariery krwiotwórczej, genotypu i stanu odporności organizmu. Gdy zwykle obserwuje się zapalenie tęczówki, jednostronne uszkodzenie oczu. Pierwszymi objawami ostrego zapalenia tęczówki oka są ogólne zaczerwienienie i ból oka, z charakterystycznym znaczącym wzrostem bólu po naciśnięciu gałki ocznej. U pacjentów z zapaleniem tęczówki oka, światłowstrętem, łzawieniem, lekkim (w ciągu 2-3 linii) spadkiem ostrości widzenia pojawia się „mgła” przed pojawieniem się oczu.
Przebieg zapalenia tęczówki charakteryzuje się zauważalną zmianą barwy tęczówki objętej stanem zapalnym (zielonkawa lub rdzawoczerwona) i zmniejszeniem klarowności jej wzoru. Być może pojawienie się umiarkowanego zespołu rogówki, zastrzyku naczyniowego gałki ocznej z osierdzia. Surowy, włóknisty lub ropny wysięk można znaleźć w przedniej komorze oka. Gdy ropny wysięk osiada na dnie przedniej komory oka, tworzy się hypopyon w postaci szarego lub żółto-zielonego paska; przy pęknięciu naczynia w przedniej komorze wykrywana jest akumulacja krwi - hiphema.
Proces zapalny w ciele rzęskowym, gdy wysięk osadza się na powierzchni soczewki i włókna ciała szklistego, może prowadzić do zmętnienia i zmniejszenia ostrości widzenia.
W przypadku pojawienia się zapalenia tęczówki na tylnej powierzchni rogówki pojawiają się szaro-białe osady punktowych złogów komórek i wysięków, których resorpcja jest zauważalna przez długi czas. Obrzęk tkanek tęczówki i jej bliski kontakt z przednią torebką soczewki w obecności wysięku prowadzi do powstania spoidła tylnego (zrostów), powodując nieodwracalne skurcze (zwężenie źrenic) i deformację źrenicy, pogarszając jej reakcję na światło. Po połączeniu tęczówki i przedniej powierzchni soczewki na całej długości kolca kolistego. Z powodu niekorzystnego przebiegu zapalenia tęczówki, zrosty stwarzają ryzyko rozwoju ślepoty z powodu całkowitego przekrwienia źrenicy.
Często ciśnienie wewnątrzgałkowe z zapaleniem tęczówki jest poniżej normy z powodu hamowania wydzielania wilgoci w komorze przedniej. Czasami, z ostrym zapaleniem tęczówki i silnym wysiękiem lub stopieniem źrenicy krawędzi tęczówki z soczewką, obserwuje się wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego.
Różne typy tęczówki mają własne cechy kliniczne. Wirusowe zapalenie tęczówki charakteryzuje się przebiegiem bezwładności, powstawaniem surowiczego lub serofibrinowego wysięku i lekkich osadów, zwiększonym ciśnieniem wewnątrzgałkowym.
Gruźlicze zapalenie tęczówki występuje z łagodną symptomatologią, objawiającą się obecnością dużych „tłustych osadów”, żółtawych guzków (guzków) na tęczówce, opalescencją wilgoci w komorze przedniej, tworzeniem silnych tylnych zrostów zrębu, niewyraźnym widzeniem lub całkowitym zamknięciem źrenicy.
Autoimmunologiczne zapalenie tęczówki charakteryzuje się ciężkim rzutem nawrotowym na tle zaostrzeń choroby podstawowej z częstym rozwojem powikłań (zaćma, wtórna jaskra, zapalenie rogówki, zapalenie twardówki, zanik gałki ocznej). Każdy nawrót jest gorszy niż poprzedni i często prowadzi do ślepoty.
W traumatycznym zapaleniu tęczówki może rozwinąć się współczulne zapalenie zdrowego oka (współczulna oftalmia). Zespoleniu tęczówki w zespole Reitera, wywołanemu przez zakażenie chlamydiami, towarzyszy zapalenie spojówek, zapalenie cewki moczowej i uszkodzenie stawów, z niewielkimi objawami zapalenia naczyniówki.
Rozpoznanie zapalenia tęczówki jest określane na podstawie wyników kompleksowego badania: wąskich specjalistów przez okulistykę, diagnostykę laboratoryjną, radiologię, poradnictwo dla pacjentów.
Początkowo okulista przeprowadził zewnętrzne badanie gałki ocznej, badania palpacyjnego i anamnestycznego zbierania danych. Aby wyjaśnić diagnozę zapalenia tęczówki, ostrość wzroku jest sprawdzana, ciśnienie wewnątrzgałkowe jest mierzone za pomocą tonometrii kontaktowej lub bezkontaktowej, biomikroskopia oka, która ujawnia uszkodzenie struktur oka, ultradźwięki oka z jednowymiarowym lub dwuwymiarowym obrazem gałki ocznej. Oftalmoskopia z zapaleniem tęczówki jest często trudna z powodu zmian zapalnych w przednim oku.
Aby określić etiologię zapalenia tęczówki oka, ogólne i biochemiczne badania krwi i moczu, koagulogram, testy reumatyczne do wykrywania chorób ogólnoustrojowych, testy alergiczne (lokalne i ogólne reakcje na podawanie paciorkowców, gronkowca, specyficzne antygeny: tuberkulina, toksoplazmina itp.), PCR i ICA oraz specyficzne antygeny: tuberkulina, toksoplazmina i inne. czynnik sprawczy zapalenia (w tym kiła, gruźlica, opryszczka, chlamydia itp.).
W celu oceny stanu odporności wykonuje się badanie poziomu immunoglobulin w surowicy krwi IgM, IgG, IgA, jak również ich zawartość w płynie łzowym.
W zależności od charakterystyki obrazu klinicznego zapalenia tęczówki, konsultacji i badania przez reumatologa, specjalistę od gruźlicy, dentystę, otorynolaryngologa, alergologa, dermatovenerologa. Możliwa radiografia płuc i zatok przynosowych.
Przeprowadzić diagnostykę różnicową zapalenia tęczówki i innych chorób, którym towarzyszy obrzęk i zaczerwienienie oczu, takie jak ostre zapalenie spojówek, zapalenie rogówki, ostry atak pierwotnej jaskry.
Leczenie zapalenia tęczówki powinno być aktualne i, jeśli to możliwe, mieć na celu wyeliminowanie przyczyny jego wystąpienia.
Leczenie zachowawcze zapalenia tęczówki ma na celu zapobieganie powstawaniu zrostów tylnych, zmniejszając ryzyko powikłań i obejmując środki ratunkowe i planowaną terapię. W pierwszych godzinach choroby wskazanie oka rozszerzające rozszerzacze źrenic (środki rozszerzające źrenice), NLPZ, kortykosteroidy i preparaty przeciwhistaminowe.
Planowane leczenie zapalenia tęczówki jest przeprowadzane w szpitalu, opiera się na lokalnej i ogólnej terapii antyseptycznej, przeciwbakteryjnej lub przeciwwirusowej, wprowadzeniu anty-niesteroidowych i hormonalnych leków przeciwzapalnych (w postaci kropli do oczu, zastrzyków parabularnych, podspojówkowych, domięśniowych lub dożylnych. Stosuje się kortykosteroidy. geneza alergiczna i autoimmunologiczna.
W przypadku zapalenia tęczówki przeprowadza się terapię detoksykacyjną (w przypadku ciężkiego zapalenia - plazmafereza, hemosorpcja), wkraplanie roztworów mydriatycznych, które uniemożliwiają przekształcenie tęczówki w soczewkę. Przepisuj leki przeciwhistaminowe, multiwitaminy, immunostymulanty lub leki immunosupresyjne (w zależności od choroby podstawowej), lokalne enzymy proteolityczne do resorpcji wysięku, osadów i zrostów. Procedury fizjoterapeutyczne są często stosowane w leczeniu tęczówki: elektroforeza, terapia magnetyczna, terapia laserowa.
Iridocyclitis gruźlicy, kiły, toksoplazmozy, etiologii reumatycznej wymaga specyficznej terapii pod nadzorem odpowiednich specjalistów.
Leczenie chirurgiczne zapalenia tęczówki wykonuje się, gdy konieczne jest oddzielenie zrostów lub (rozwarstwienie przednich i tylnych zrostów tęczówki), w przypadku rozwoju wtórnej jaskry. W przypadku poważnych powikłań ropnego zapalenia tęczówki z lizą błon i zawartości oka wskazane jest chirurgiczne usunięcie tego ostatniego (wyłuszczenie, wypatroszenie oka).
Rokowanie zapalenia tęczówki oka w odpowiednim czasie, adekwatnie i starannie przeprowadzonym jest całkiem korzystne. Pełne wyzdrowienie po leczeniu ostrego zapalenia tęczówki występuje w około 15–20% przypadków, w 45–50% przypadków choroba ma przebieg podostry z nawrotami, z bardziej wymazanymi nawrotami, co często pokrywa się z zaostrzeniami choroby podstawowej (reumatyzm, dna).
Zapalenie tęczówki może stać się przewlekłe z utrzymującą się utratą wzroku. W zaawansowanych i nieleczonych przypadkach ciała rzęskowego rozwijać niebezpiecznych powikłań zagrażających wizję i istnienie oczu: zapalenie naczyniówki i siatkówki, Fusion i nieperforowana źrenicy, jaskra wtórna, zaćma, szkliste deformacji ciała i odwarstwienie siatkówki, ciała szklistego ropień, zapalenie wnętrza gałki ocznej i Panophthalmitis, subatrophy i zanik gałki ocznej.
Zapobieganie zapaleniu tęczówki jest terminowym leczeniem choroby podstawowej, rehabilitacją ognisk przewlekłej infekcji w organizmie.
http://www.krasotaimedicina.ru/diseases/ophthalmology/iridocyclitis