Ludzki układ wzrokowy jest wielopoziomowy i bardzo złożony, więc jego ostateczna formacja następuje po narodzinach dziecka.
Przyczyny upośledzenia wzroku u dzieci w wieku noworodkowym są zwykle wrodzone i mówią o organicznych zmianach w analizatorze wzrokowym lub szlakach nerwowych, które są odpowiedzialne za tworzenie połączeń między postrzegającymi światłoczułymi receptorami a ośrodkiem wzrokowym w mózgu.
Dziecko początkowo ma pewne odruchy wzrokowe - skurcz i rozszerzenie źrenic w zależności od światła (wrażliwość na światło), śledzenie poruszających się obiektów. Stymulacja światła siatkówki oka staje się początkiem tworzenia percepcji świata zewnętrznego poprzez widzenie. Wrażliwość na światło u noworodka jest bardzo niska i dopiero pod koniec pierwszych sześciu miesięcy życia osiąga nieco ponad połowę poziomu dorosłego. Możesz zauważyć, że źrenice dziecka są znacznie wolniejsze w rozszerzaniu i kurczeniu się, w zależności od oświetlenia. Ale fizjologiczny rozwój dzieci stopniowo odzwierciedla się w poprawie funkcji światłoczułości, podmiotu, koloru i widzenia przestrzennego.
Pod koniec trzeciego miesiąca życia dziecko tworzy wizję centralną. Kiedy jest w stanie nie tylko wykryć obiekt, ale także go rozpoznać, wybierz go między innymi. Funkcja rozpoznawania wskazuje na normalne kształtowanie zdolności intelektualnych mózgu.
Stymulacja siatkówki światłem stopniowo prowadzi do rozwoju widzenia obuocznego. Podrażnienie centralnego dołu powoduje, że oczy skupiają się na źródle światła i powtarzając to raz po raz, oba oczy zaczynają się poruszać w porozumieniu. Normalny rozwój widzenia obuocznego daje osobie możliwość trójwymiarowej wizji, która pozwala ocenić głębokość i przestrzeń. Ta umiejętność u dziecka powstaje nawet wcześniej niż inne wskaźniki widzenia jednoocznego, ponieważ widzenie objętościowe u ludzi jest wynikiem ewolucji i warunkiem koniecznym do przetrwania naszego gatunku. Bliska przestrzeń jest opanowywana przez dziecko w pierwszych kilku miesiącach życia.
W tym samym okresie życia dziecko zaczyna rozpoznawać kolory. Pierwszy kolor, który dziecko łatwo rozpoznaje, jest czerwony. Zielone i podobne kolory krótkofalowe są odbierane gorzej. Pole widzenia niemowląt jest znacznie węższe niż u dorosłych. W przypadku dzieci w wieku przedszkolnym pole widzenia jest 10% mniejsze niż dorosłego, ale w wieku 7–8 lat osiąga normalną wartość. Ponadto dzieci mają nieco większą martwą plamkę, średnio 2 cm na każdej osi. Wynika to z mniejszej względnej wielkości gałki ocznej, która również osiąga normalną wartość o 10–14 lat.
Do dziesiątego miesiąca wizja dziecka pozwala mu rozpoznać kształty geometryczne. W drugiej połowie roku dziecko rozwija daleką przestrzeń, poprawia się trójwymiarowa wizja. Możliwość zbadania planu bliskiego i dalekiego sprawia, że aparat akomodacyjny pracy oczu trenuje mięśnie oka.
Czy przedszkolaki rozumieją narysowany obraz przedmiotów. Wolumetryczna percepcja obiektów i ostrość widzenia powstają u dzieci na czas rozpoczęcia szkoły. Od czasu, gdy dziecko zaczyna mówić, obrazy wizualne wzmacniają jego mowę i przyczyniają się do rozwoju myślenia abstrakcyjnego.
W wieku pięciu lat dzieci mają już wystarczająco rozwiniętą wizję kolorów, ale jego poprawa trwa. Zaburzenia postrzegania kolorów w tym wieku są proporcjonalne do dorosłych i nie różnią się częstością przypadków u obu płci.
Należy pamiętać, że noworodki mają bardzo niską ostrość widzenia - 0,005-0,015 dioptrii, prawie wszystkie mają dalekowzroczność. Wskaźniki te nie wskazują na zaburzenia widzenia u dzieci i są fizjologiczne, odpowiadające rozwojowi wieku. Ostrość widzenia stopniowo wzrasta do 0,3 dioptrii do końca pierwszych miesięcy, 0,6 dioptrii do końca drugiego roku i przechodzi do 1,0 dioptrii. o 7–10 lat.
Zatem prawidłowe kształtowanie widzenia u dziecka zależy nie tylko od wrodzonych mechanizmów, ale także od okoliczności, z którymi trzeba się zmierzyć w procesie wzrostu i rozwoju.
Rodzaje zaburzeń widzenia, które można określić w dzieciństwie:
Stopień upośledzenia wzroku można podzielić na kilka kategorii dzieci:
Cechy rozwoju dzieci z wadami wzroku powstają na podstawie tego, jakie procesy w tworzeniu wizualnego analizatora były nieprawidłowe.
Ogólna charakterystyka:
1. Upośledzenie wzroku utrudnia rozwój dziecka w różnych obszarach, ponieważ mózg nie ma zwykłej stymulacji do rozwijania połączeń nerwowych. U takich dzieci zdolności motoryczne, poznawcze (poznawcze) i umiejętności językowe są spowolnione.
W tym kontekście adaptacja społeczna jest znacznie utrudniona, ponieważ dziecko nie może w pełni naśladować dorosłych i uczestniczyć w behawioralnym i emocjonalnym funkcjonowaniu społeczeństwa. Zaburzenia widzenia u młodzieży z reguły powodują kolejną falę trudności w socjalizacji. Osoba niedowidząca musi nosić okulary, które nie zawsze go zdobią, lub po prostu polegać na pomocy osób widzących.
2. Należy wziąć pod uwagę cechy dzieci z upośledzeniem wzroku, które straciły je do 5 lat W takich przypadkach mówią o wrodzonym upośledzeniu wzroku, ponieważ dziecko nie ma obrazów, które mogłyby mu pomóc w nauce. Dzieci mają trudności ze zrozumieniem złożonych pojęć abstrakcyjnych, takich jak kolor, odległość przestrzenna, położenie przestrzenne itp.
3. Każde z upośledzeń funkcji widzenia różni się charakterem, kombinacją i stopniem. W konsekwencji rozwój dziecka, jego sposób uczenia się i potrzeby również będą się różnić. W celu udanej socjalizacji należy zrozumieć, w jaki sposób wizualne funkcjonowanie dziecka wpłynęło na jego rozwój, a tym samym określić jego wyjątkowe potrzeby edukacyjne i metody nauczania, niezależnie od wieku. Upośledzenie wzroku dzieci w wieku szkolnym sprawia, że proces ten jest nieco trudniejszy, ale nawet przy wizji resztkowej dzieci mogą normalnie studiować w specjalistycznych przedszkolach i szkołach.
4. Diagnozę dzieci z zaburzeniami widzenia należy przeprowadzić jak najwcześniej, ponieważ rozwój funkcji oczu dziecka kończy się przed ukończeniem 8 lat.
Uważa się, że gdy jeden organ zmysłów zostaje utracony, inni przejmują część jego funkcji. Byłoby tak w przypadku osoby dorosłej lub osoby, która początkowo dobrze widziała, ale stopniowo traciła tę funkcję. W przypadku dzieci z wrodzonym upośledzeniem wzroku utracono najważniejszy stymulant, który wywołuje rozwój mózgu.
Inne systemy sensoryczne mogą w pewnym stopniu pomóc, ale nie są w stanie w pełni zrekompensować braku wzroku z następujących powodów:
Tradycyjnymi metodami badania w okulistyce są badania oftalmoskopowe i ostrość wzroku za pomocą tabeli Orlova lub Sivtsev. Dla dzieci z wadami wzroku istnieją specjalne techniki, które pozwalają również ustalić jakość połączeń wizualnego analizatora z mózgiem i jego innymi funkcjami. W tym celu przeprowadzają diagnostykę zgodnie z metodą Solntseva LN, która obejmuje ocenę umiejętności motorycznych, powiązanie obrazów mowy z reprezentacją wizualną, zdolność do reprodukcji form i obrazów za pomocą rysunku, zdolność do naśladowania działań osoby dorosłej. W wyniku badania możliwe jest określenie poziomu rozwoju analizatora wizualnego, wskaźników psychicznych i umiejętności uczenia się.
Rodzice dzieci z wadami wzroku powinni zwracać szczególną uwagę na fizyczny rozwój dziecka. Ponieważ nie ma wizualnej kontroli ruchu, często dzieci te mają słabą koordynację. A ruchy są przerywane i ostre, często występują losowo.
Dla takich dzieci terapia ruchowa jest bardzo przydatna. Fizjoterapia pomaga nawiązać neuro-mięśniowe połączenia między mózgiem i mięśniami, uczy dziecko kontrolować swoje ciało bez widzenia.
Z drugiej strony konieczne jest wykonywanie codziennej gimnastyki wizualnej, która pomaga w rozwoju samego aparatu wzrokowego. Trenują mięśnie oczu i te, które są odpowiedzialne za prawidłowe ogniskowanie. Gimnastyka pomaga rozładować napięcie jednej grupy mięśni i wzmocnić drugą. Dzięki temu możliwe jest skuteczne radzenie sobie z zezem, nadwzrocznością i krótkowzrocznością.
W placówkach medycznych stosowane są specjalne urządzenia - laser ambliospeklowy, stymulator plamki żółtej, stymulator fosfo, urządzenia do stymulacji wzorów.
Aby rozwinąć inne uczucia zmysłowe i poprawić problemy psychologiczne związane z upośledzeniem wzroku, nowoczesne techniki oferują różnorodne techniki dotykowe. Na przykład terapia piaskiem pomaga dziecku złagodzić napięcie emocjonalne, poprawia zdolności motoryczne, stymuluje aktywne punkty na dłoniach i wzmacnia układ nerwowy. Z pomocą piasku dzieci, którym trudno mówić, mogą wyrazić swoje myśli, obawy i doświadczenia, pozbywając się ich ciężaru. Taka psycho-emocjonalna emisja pomaga wielu dzieciom poprawić ich wzrok.
Ponieważ rodzice mogą mieć trudności z ustaleniem, że małe dzieci są objawem normy wieku, a jako dowód upośledzenia wzroku, koniecznie należy odwiedzić specjalistów dziecięcych w zalecanych terminach badań profilaktycznych.
http://glaziki.com/zdorove/narushenie-zreniya-deteyPo raz pierwszy dziecko odwiedza okulistę podczas rutynowego badania lekarskiego w wieku jednego miesiąca, a następnie w wieku 6 miesięcy i 1 roku. W tym czasie u 4-5% dzieci wykrywane są wrodzone patologie oka, takie jak krótkowzroczność i astygmatyzm. Ale w wieku 11-13 lat odsetek ten zmienia się radykalnie: według danych Ministerstwa Zdrowia Federacji Rosyjskiej 15-17% uczniów ma obniżoną ostrość wzroku. Liczby te rosną z każdym rokiem.
Przyczyn upośledzenia wzroku u dzieci w wieku przedszkolnym jest wiele, ale fizjologiczne zmęczenie oczu i zaburzenia zakwaterowania odgrywają główną rolę. Bogaty program szkolenia w przedszkolu i szkole, opracowywanie gier i oglądanie kreskówek na komputerze - wszystko to przyczynia się do rozwoju krótkowzroczności.
Ale bogaty harmonogram dziecka tworzy tylko warunki wstępne, a prawdziwymi wrogami dobrego wzroku są:
Niektóre choroby - ARVI, cukrzyca i inne - również mogą odgrywać swoją rolę.
Dlatego zapobieganie zaburzeniom widzenia u dzieci ogranicza się do organizacji miejsca pracy i reżimu odpoczynku, śledzenia diety i wzbogacania jej w witaminy i minerały. Ponadto uczniowie muszą udać się do okulisty co najmniej raz w roku i co sześć miesięcy, gdy zostaną wykryte objawy krótkowzroczności.
Oświetlenie, pozycja ciała w przestrzeni podczas czytania i pracy z drobnymi szczegółami, odległość od oczu do książki to czynniki, które są niezwykle ważne dla dzieci.
W przypadku dzieci z upośledzeniem wzroku 15-minutowe przerwy przyniosą korzyści z ćwiczeń, które trenują mięśnie oczu. Idealny kompleks pomoże Ci wybrać okulistę kliniki „Optic Center”, ale zawsze możesz zastosować skuteczne i proste techniki:
Szczególną uwagę należy zwrócić na odżywianie dzieci w wieku przedszkolnym i podstawowym, zwłaszcza, jeśli dziecko pogorszyło się na odległość. Przyczyny krótkowzroczności często wynikają z niedoboru witamin A i grupy B, kwasu foliowego, minerałów - selenu, cynku, manganu. Dlatego w diecie ważne jest włączenie produktów pełnoziarnistych, zielonych warzyw i owoców oraz roślin liściastych. Nie zapominajcie o znanych z dzieciństwa „narkotykach” - marchewkach i jagodach.
Dziecko w wieku szkolnym może narzekać, że widzi źle na tablicy. Przyczynia się do szybkiego wykrywania patologii i corocznego badania klinicznego. Znacznie trudniej rozpoznać patologię u dzieci w wieku przedszkolnym, które same nie mogą zgłosić problemu. Następujące zachowania powinny być niepokojącymi objawami dla rodziców:
U dzieci poniżej jednego roku krótkowzroczność sygnalizuje rozbieżny zez.
Jeśli zidentyfikujesz te objawy, natychmiast skontaktuj się z lekarzem.
Plan badań dla dzieci w wieku przedszkolnym i uczniów szkół podstawowych obejmuje:
Jeśli pogarsza się wzrok dziecka, okulary są odbierane jak najwcześniej. A rodzice nie mają się czego obawiać: wszystkie nowoczesne modele dziecięce są wykonane z plastiku, który nie stanie się źródłem ostrych fragmentów w przypadku walk dzieci. Alternatywą dla okularów dla dzieci od 6 lat może być „nocna korekta” - ortokeratologia. Jego istota polega na użyciu specjalnych soczewek tylko w nocy, które korygują kształt rogówki i przywracają wzrok na cały następny dzień.
U dzieci w wieku szkolnym krótkowzroczność jest często czasowa i jest spowodowana upośledzeniem warunków oka. Dlatego okulista często wyznacza dwie wizyty z przerwą tygodniową i wyznaczeniem kropli. W przypadku tymczasowych nieprawidłowości nie ujawni się powtórna kontrola pogorszenia widzenia.
Radykalne metody leczenia krótkowzroczności u dzieci nie. Korekcja laserowa jest dozwolona tylko od 18 lat. Dlatego główną metodą radzenia sobie z upadkiem wzroku są okulary. Ich ciągłe noszenie eliminuje dziecięce oczy ze zwiększonego stresu, przyczynia się do procesu stabilizacji.
Oprócz okularów dzieciom przepisuje się fizjoterapię - elektroforezę z Dibazolem, terapię magnetyczną, stymulację elektryczną i wiele innych metod. Dieta dziecka jest wzbogacona w witaminy - kwas foliowy i nikotynowy, suplementy wapnia.
Teraz istnieje wiele sposobów korygowania i stabilizowania wzroku u dzieci. Lekarze w klinice Optic Center pomogą znaleźć skuteczne i niezawodne opcje.
http://optic-center.ru/articles/uxudshenie-zreniya-u-detej-prichiny-simptomy-i-metody-profilaktiki/Wizja jest jednym ze zmysłów postrzegania, dzięki któremu uzyskujemy informacje o zewnętrznych właściwościach obiektów i ich lokalizacji w przestrzeni. Szczególnie ważna jest obecność dobrego wzroku dla dzieci, ponieważ zmniejszenie ostrości widzenia w takim czy innym stopniu utrudnia pełny rozwój dziecka.
Wszystkie przyczyny upośledzenia funkcji oczu można podzielić na: dziedziczne (dziedziczne), wrodzone (występujące w okresie prenatalnym) i nabyte (powstające po urodzeniu pod wpływem różnych czynników zewnętrznych). Ale ten podział jest względny, ponieważ Jedna lub inna patologia może należeć do trzech grup jednocześnie, na przykład, krótkowzroczność (krótkowzroczność), może być dziedziczona od rodziców, może wystąpić podczas rozwoju płodu, a także może być uzyskana dzięki przyspieszonemu wzrostowi oka.
Upośledzenie wzroku może być spowodowane nie tylko chorobami samego oka. W chorobach układu krążenia, w chorobach nerek, płuc, narządów laryngologicznych, ośrodkowego układu nerwowego (mózg i rdzeń kręgowy), układzie hormonalnym (cukrzyca, choroby tarczycy), w chorobach krwi, chorobach tkanki łącznej (reumatyzm), w zaburzeniach metabolizm, awitaminoza, różne choroby zakaźne (odra, krztusiec, szkarłat, ospa wietrzna, świnka, błonica, czerwonka itp.) - przy wszystkich tych chorobach może wystąpić upośledzenie wzroku.
Pierwsze badanie noworodka przez okulistę można przeprowadzić już w szpitalu położniczym. Dotyczy to zwłaszcza wcześniaków urodzonych o wadze poniżej 2 kg, z okresem ciąży (ciążą) krótszym niż 34 tygodnie. Dla tych dzieci ryzyko retinopatii jest przedwczesne. Termin ten oznacza nieprawidłowy wzrost naczyń siatkówki, który może później doprowadzić do całkowitego odwarstwienia siatkówki i, odpowiednio, ślepoty. Ryzyko rozwoju choroby wzrasta, jeśli dziecko przechodzi terapię tlenową przez długi czas (około 1 miesiąca) lub było sztucznie oddychane. Im szybciej ta patologia zostanie zidentyfikowana, tym lepsze prognozy dla wizji dziecka.
Jeśli istnieją dowody, pierwsze badanie przez okulistę przeprowadza się w ciągu 1 miesiąca. Są to dzieci z wrodzonymi wadami rozwojowymi, zranionymi urazami porodowymi, utrzymującą się zamartwicą, wcześniakami, a także dziećmi z uporczywym łzawieniem lub wydzieliną śluzowo-ropną. Ankieta zawiera
Ostrość wzroku przy urodzeniu wynosi około 0,1, ale w takim wieku okuliści zwykle tego nie sprawdzają. U zdrowego noworodka szczelina powieki jest wąska, o tym samym kształcie. Rogówka jest przezroczysta, twardówka niebieskawa. Podczas badania zewnętrznego można zidentyfikować okresowy zez, który jest typowy dla dzieci w tym wieku z powodu niedoskonałości układu nerwowego. W przypadku ropnego zrzutu lub rozerwania można ocenić naruszenie drożności przewodów łzowych.
Aby określić utrwalenie spojrzenia, dziecko pokazuje jasną zabawkę, a jednocześnie przez kilka sekund trzyma na nim wzrok. Przy nagłym oświeceniu zdrowego dziecka, reakcja ucznia na światło (skurcz) jest obecna, podczas gdy z reguły dziecko zaczyna zamykać powieki, jego ogólna aktywność fizyczna wzrasta.
Metodę oftalmoskopii stosuje się do badania dna oka, przezroczystość ośrodka oka ocenia się, aby wykluczyć wrodzoną zaćmę. Aby to zrobić, użyj urządzenia - oftalmoskopu. Jednocześnie możesz zobaczyć struktury znajdujące się na dnie. W celu dokładniejszego zbadania dna oka konieczne jest rozszerzenie źrenicy, co osiąga się przez wkroplenie do oka takich leków (opcjonalnie), takich jak atropina lub tropikamid. Obraz dna noworodka jest nieco inny niż zdjęcie dorosłego. Na tle jasnoróżowej siatkówki znajduje się szarawy dysk nerwu wzrokowego o lekko podłużnych konturach z wyraźną prostoliniową siecią naczyń.
Zgodnie z planem pierwsze badanie okulisty dziecka odbywa się po 3 miesiącach. Odbywają się:
Gdy badanie zewnętrzne jest normalne, nadal można określić mały okresowy zez, ale w większości przypadków zez całkowicie znika do tego czasu. Dziecko powinno już wystarczająco dobrze naprawić oko, podążać za przedmiotami. Sprawdza również ruchliwość gałek ocznych. Ruchliwość gałek ocznych w górę, w dół, w lewo i w prawo powinna być pełna i taka sama w obu oczach.
Skiascopy (test cienia) - jego istotą jest obserwacja natury ruchu cienia w obszarze źrenicy tworzonej przez zwierciadło oftalmoskopu, gdy się kołysa. Aby określić stopień ametropii, niektóre soczewki są na przemian wprowadzane do oka, a naskropia jest przenoszona przez nie. Lekarz wyznacza soczewkę, w której cień przestaje się poruszać, i dokonując pewnych obliczeń, ustala stopień ametropii i dokonuje dokładnej diagnozy. Aby dokładniej określić diagnozę i jej zakres, atropinę należy zakraplać do oczu przed skiascopią w ciągu 5 dni.
Poprzez skiascopy w tym wieku ostrość widzenia może być już określona. Dla dzieci ogólnie nadwzroczność jest prawidłowa. Za normę hipermetropii w tym wieku uważa się refrakcję + 3,0D - +3,5 D. Jest to spowodowane krótkim przednim i tylnym rozmiarem oka, który wzrasta wraz z wiekiem, a nadwzroczność znika.
Obraz dna oka może nadal odpowiadać obrazowi miesięcznego dziecka.
Następna inspekcja planowana jest na 6 miesięcy. Przeprowadzono także badanie zewnętrzne, określenie ruchliwości gałek ocznych, skandynawię, oftalmoskopię.
Zeznanie w tym wieku jest już nieobecne. Ruchliwość gałek ocznych jest zakończona. Wyniki skiascopy są porównywane z poprzednimi wynikami. Stopień hipermetropii może się nieznacznie zmniejszyć lub pozostać na tym samym poziomie. Obraz dna staje się jak dorosły. Siatkówka ma kolor różowy, dysk nerwu wzrokowego nabiera bladego różu i wyraźnych konturów, stosunek kolibry tętnic i żył wynosi 2: 3.
Ostrość widzenia we wczesnych latach można ocenić na podstawie odległości, z jaką dziecko uczy się zabawek. W ciągu 1 roku wynosi 0,3-0,6. Wyniki skiascopy (lub autorefraktometrii) są ponownie porównywane z poprzednimi wynikami. Zwykle stopień nadwzroczności powinien zmniejszyć się do +2,5 D- + 3,0 D.
Obraz normalnego dna oka: siatkówka ma kolor różowy, dysk nerwu wzrokowego ma kolor jasnoróżowy z wyraźnymi konturami, stosunek humoru tętniczego i żył wynosi 2: 3.
Badania wzroku są powtarzane w wieku 2 lat, przed zarejestrowaniem dziecka do przedszkola, zwykle jest to 3 lata, 4 lata, 6 lat, przed wysłaniem do szkoły i co roku podczas nauki w szkole.
Od 3 roku życia ostrość wzroku jest sprawdzana za pomocą tabeli. Norma ostrości wzroku za 2 lata - 0,4-0,7; za 3 lata - 0,6-0,9; za 4 lata - 0,7-1,0; 5 lat - 0,8-1,0, w wieku 6 lat i starszych - 0,9-1,0.
Do 3 lat następuje intensywny wzrost oka, hipermetropia znacznie się zmniejsza w tym wieku. Ale gałka oczna rośnie do wieku 14-15 lat. Tak więc w ciągu 2 lat hipermetropia może wynosić + 2,0 D - + 2,5 D, w ciągu 3 lat - + 1,5 D - + 2,0 D, w ciągu 4 lat - + 1,0 D - + 1,5 D, do 6-7 lata - do + 0,5D. Przez 9-10 lat hipermetropia powinna całkowicie zniknąć. Jak widać, hipermetropia zmniejsza się wraz z wiekiem, co jest związane ze wzrostem oka.
Te wskaźniki hipermetropii, odpowiadające pewnemu wiekowi, nazywane są również rezerwową nadwzrocznością. U noworodków jest to około 3 dioptrii, które są spożywane podczas wzrostu oka. Stopień dalekowzroczności musi ściśle odpowiadać powyższym danym w danej kategorii wiekowej. Na przykład, jeśli roczne dziecko ma załamanie + 1,5D, zamiast przepisanego + 2,5D- + 3,0D (jest to mała rezerwa nadwzroczności), wówczas ryzyko rozwoju krótkowzroczności jest bardzo wysokie. A wczesny rozwój krótkowzroczności może prowadzić do szybkiej utraty wzroku. Wręcz przeciwnie, z refrakcją + 5,0 D u jednorocznego dziecka - jest to wysoki zapas krótkowzroczności, którego nie można całkowicie skonsumować wraz ze wzrostem oka - możliwy jest rozwój patologicznej nadwzroczności. W takim przypadku może wystąpić zez i niedowidzenie. Ale jeśli dziecko w ciągu 1 roku miało duży zapas nadwzroczności, a za 3 lata było niskie, oznacza to przyspieszony wzrost oka. W rezultacie rozwija się krótkowzroczność, która postępuje z upływem czasu, gdy oko dziecka nadal rośnie. W tym przypadku zaleca się zwiększoną uwagę na wzrok - witaminy i profilaktyczne gimnastyki dla oczu.
Przy przyspieszonym wzroście gałki ocznej siatkówka nie ma czasu na wzrost poza błonę zewnętrzną, jej troficzność (dopływ krwi) jest zakłócona, naczynia rozciągają się i stają się kruche - wszystko to prowadzi do dystroficznych zmian w ciele szklistym, siatkówce, krwotoku, a następnie do oderwania ciała szklistego i siatkówki; i odpowiednio do ślepoty.
Po wykryciu patologii refrakcji konieczna jest regularna (co 6 miesięcy) obserwacja ambulatoryjna, której celem jest monitorowanie leczenia i terminowe identyfikowanie powikłań.
W niektórych przypadkach diagnozę można ustawić już podczas badania zewnętrznego. Na przykład zez, uraz, choroby zakaźne i zapalne. Lekarz bada powieki, spojówkę, samą gałkę oczną. Patrząc z gałki ocznej, zwróć uwagę na rozmiar, kształt, pozycję i ruchliwość.
Ostrość widzenia określa się przy użyciu tabeli Sivtsev. Pacjent siedzi 5 metrów od niej, na przemian zakrywając prawe i lewe oczy, czytając sugerowane mu litery. Dla młodszych dzieci te tabele przedstawiają różne zdjęcia. Korzystając z tych tabel, można określić ostrość wzroku u dzieci od około 3 lat. Sprawdzają wzrok bez korekcji, aw razie potrzeby z korektą specjalnymi okularami. Jeśli wzrok polepsza się przy szkle negatywnym, można założyć krótkowzroczność lub skurcz akomodacji, a przy okularach pozytywnych, hipermetropii, a jeśli wizja przy tych okularach nie jest poprawna, można podejrzewać astygmatyzm. Dokładna diagnoza krótkowzroczności, hipermetropii lub astygmatyzmu może być dokonana tylko po skiascopii lub autorefraktometrii.
Podczas oglądania za pomocą lampy szczelinowej (biomikroskopia) można szczegółowo zbadać struktury oka, takie jak spojówka, rogówka, przednia komora oka (przestrzeń między rogówką a tęczówką), twardówka, tęczówka i soczewka, można ocenić przezroczystość mediów do oczu. Dzięki tej metodzie diagnostycznej procesy zapalne można zidentyfikować zarówno w okresie ostrym, jak i przewlekłym (pojawienie się rozszerzonych naczyń twardówki, spojówki, zmętnienia rogówki, zmętnienia komory przedniej, zmiany koloru i wzoru tęczówki), możliwe jest określenie obecności formacji (jęczmień, chalazion, torbiele różnego pochodzenia, formacje onkologiczne, blizny), obecność urazów, zmętnienia soczewki (zaćma).
Oftalmoskopia służy do badania dna oka. Na tle różowej siatkówki pierwszą rzeczą, która przyciąga wzrok, jest dysk nerwu wzrokowego (dysk nerwu wzrokowego). Zwykle ma kolor jasnoróżowy, okrągły lub owalny, z wyraźnymi konturami z małą wnęką pośrodku. W przypadku jaskry pogłębienie może dotrzeć do całego obszaru dysku. Wraz z zanikiem nerwu wzrokowego dysk nerwu wzrokowego jest blady z wyraźnymi konturami, z zapaleniem, kontury są rozmyte, sam dysk jest hiperemiczny (zaczerwieniony), spuchnięty. W początkowej fazie krótkowzroczności w tarczy wzrokowej można zobaczyć tzw. Stożek krótkowzroczny, który powstaje podczas przyspieszonego wydłużania oka. Wraz z postępem krótkowzroczności stożek ten może przekształcić się w dużą ostrość zanikową, ostro pogarszając widzenie. Ogólnie rzecz biorąc, wszelkie procesy patologiczne na nerwu wzrokowym prowadzą do gwałtownego pogorszenia widzenia. Od środka dysku do naczyń siatkówki (tętnice i żyły). Stosunek średnicy tętnic i żył wynosi 2: 3. Zmieniając strukturę naczyń krwionośnych, można założyć, że ich kolibry mają patologię w mózgu, można ocenić przebieg cukrzycy, nadciśnienie tętnicze i inne choroby. Ponadto lekarz zbada obszar plamki żółtej i centralnej dołu, które są odpowiedzialne za widzenie centralne. W tym obszarze siatkówki mogą pojawić się rozległe ogniska dystroficzne, na przykład w przypadku toksoplazmozy, która znacząco upośledza widzenie. Ponadto za pomocą oftalmoskopii można określić obecność zanieczyszczeń w ciele szklistym (na przykład domieszka krwi w przypadku urazu).
W chorobach nerwu wzrokowego i mózgu określa pole widzenia. Pole widzenia jest tą częścią przestrzeni, którą oko widzi w stanie stacjonarnym. Aby to zrobić, użyj urządzenia - obwodu. I zgodnie z uzyskanymi wynikami, lekarz określa stopień uszkodzenia określonej struktury układu nerwowego. Pole widzenia jest określane naprzemiennie dla każdego oka przy użyciu obiektów o różnych kolorach. U dzieci w wieku szkolnym i starszych normalne granice pola widzenia są następujące: na zewnątrz - 90 °, do wewnątrz - 55 °, do góry - 55 °, do dołu - 60 °. Dozwolone są indywidualne zmiany około 5-10 °. U dzieci w wieku przedszkolnym obwodowe granice pola widzenia
10 ° węższy niż dorośli. Najszersze pola widzenia są charakterystyczne podczas badania białego obiektu. Na niebiesko, czerwone i zielone kolory tworzą węższe pola widzenia.
Wśród wad wzroku najczęściej występujących u dzieci można wyróżnić: krótkowzroczność, nadwzroczność, astygmatyzm, niedowidzenie, zez, zmiany siatkówki, opadanie powieki (pominięcie górnej powieki), zaburzenia widzenia z powodu urazów, choroby zapalne itp.
Najczęstsze patologie widzenia u dzieci to anomalie refrakcji oka (tj. Nieregularności załamania promieni świetlnych w oku). Anomalie refrakcji nazywane są również ametropią. Ametropia obejmuje krótkowzroczność (krótkowzroczność), nadwzroczność (dalekowzroczność) i astygmatyzm. Są to głównie choroby dziedziczne. Ale z reguły sama choroba nie jest dziedziczona bezpośrednio, ale dziedziczona jest tylko jej predyspozycja. Dlatego rodzice z takimi wadami wzroku muszą zwracać szczególną uwagę na wizję swoich dzieci i od najmłodszych lat prowadzić profilaktykę.
Oko można nazwać układem soczewek. Promienie światła, przenikające przez te soczewki, są załamane iw zdrowym oku są rzutowane bezpośrednio na siatkówkę. Rogówka i soczewka mają najsilniejszą moc refrakcji. Jeśli promienie, załamane w soczewkach, są zbierane przed siatkówką, to nazywa się to krótkowzrocznością (krótkowzroczność), jeśli jest zbierana za siatkówką, to jest to nadwzroczność (dalekowzroczność).
Krótkowzroczność może wystąpić albo z powodu nadmiernego załamania promieni, albo z powodu zwiększonego przedniego i tylnego rozmiaru oka. Na przykład, krótkowzroczność może wystąpić w okresie intensywnego wzrostu (5-10 lat) i stopniowo wzrastać, aż oko w końcu wzrośnie (głównie do 18 lat). Astygmatyzm występuje głównie przy nierównym wzroście oka, gdy rogówka zamiast zaokrąglonego kształtu staje się owalna. Powodem może być również nieregularny kształt soczewki. Ponadto astygmatyzm może być wynikiem różnych urazów oka. W tym przypadku promienie światła załamują się pod różnymi kątami i nie skupiają się na siatkówce. W tym przypadku osoba wyraźnie widzi niektóre linie, podczas gdy inne są niewyraźne.
Z dalekowzrocznością, astygmatyzmem, zezem, opadaniem powieki (pominięcie górnej powieki) może rozwinąć się niedowidzenie. Niedowidzenie to zmniejszenie widzenia, którego nie można poprawić soczewkami. Siatkówka funkcjonuje normalnie tylko wtedy, gdy jest stale podrażniona przez promienie światła, z tworzeniem impulsów, które wchodzą do nerwu wzrokowego w mózgu. W przypadku niedowidzenia, to podrażnienie jest nieobecne, dlatego żadna informacja nie dostaje się do mózgu i osoba nie widzi nic tym okiem, nawet jeśli jest w okularach.
Oko ma inną ważną właściwość - zakwaterowanie. Jest to zdolność do zmiany krzywizny soczewki, dzięki czemu oko może wyraźnie widzieć obiekty w różnych odległościach od niego. Dzieje się tak w wyniku skurczu pewnego mięśnia oka i giętkości soczewki. Dzieci, a zwłaszcza dzieci w wieku szkolnym, często mają skurcz mieszkania i objawiają się nagłym pogorszeniem widzenia na odległość i zachowaniem dobrego widzenia w pobliżu. Dziecko pragnie sprowadzić przedmiot na oczy. Może to wynikać z nieprzestrzegania zasad higieny widzenia, z dystonią wegetatywno-naczyniową, ze zwiększoną pobudliwością nerwową. Warunek ten nazywany jest również fałszywą krótkowzrocznością, ponieważ po leczeniu objaw ten znika. Ale jeśli nie będzie leczona, może rozwinąć się prawdziwa krótkowzroczność.
http://7gy.ru/rebenok/detskie-bolezni-simptomy-lechenie/glaza/177-narushenija-zrenija-u-detej.htmlU dzieci zaburzenia widzenia powodują dyskomfort i problemy w badaniu rzeczywistości. Może wpłynąć na zawężenie kontaktów społecznych, a także znacząco ograniczyć orientację w otaczającej przestrzeni. Ponadto problemy ze wzrokiem mogą ograniczać wybór działań. Ważną rolę odgrywa edukacja dziecka, socjalizacja.
Ważne jest, aby dziecko otrzymywało pielęgnację oczu od najmłodszych lat. Choroby oczu negatywnie wpływają na wyniki w nauce i charakter. Osłabienie wzroku można skorygować za pomocą okularów. Wrażliwa skorupa gałki ocznej dziecka stale się stresuje. Zmniejsz oglądanie telewizji, jeśli nie chcesz stawić czoła poważnym chorobom oczu.
Według statystyk światowych, co dwudzieste dziecko w wieku przedszkolnym i co czwarty uczeń ma problemy ze wzrokiem w krajach rozwijających się. Najczęstsze choroby dziecięce: krótkowzroczność, nadwzroczność i astygmatyzm. U noworodków wzrok jest prawie 25 razy słabszy niż u dorosłego.
Wśród najczęstszych zaburzeń widzenia w dzieciństwie:
Kiedy amblyopia jest osłabieniem wzroku, które jest korygowane przez okulary. Zez jest bardzo powszechną chorobą wieku dziecięcego, w której oczy patrzą w różnych kierunkach i nie koncentrują się na tym samym przedmiocie. W przypadku krótkowzroczności obraz jest skupiony przed siatkówką. W rezultacie odległe obiekty rozmazują się.
Oprócz powyższych chorób dzieci mogą wykazywać wrodzoną ślepotę barw. W tym stanie oczy dziecka mają trudności z określeniem indywidualnego koloru. Również niektóre kolory mogą się różnić. Ta choroba nie jest uleczalna. Wśród chorób oczu może pojawić się rozogniskowanie w młodym wieku. Astygmatyzm jest wynikiem nieregularnych rogówek. Zespół Terry'ego jest rodzajem uszkodzenia siatkówki. Występuje u wcześniaków doświadczających zmian w naczyniach krwionośnych gałki ocznej.
Jeśli zidentyfikujesz nawet dwa z tych objawów, natychmiast skontaktuj się ze specjalistą. Im szybciej zostanie przepisane odpowiednie leczenie, tym większe są szanse na wyzdrowienie. W dzieciństwie oczy, podobnie jak wszystkie inne organy ciała, powstają tylko dlatego, znacznie łatwiej jest naprawić wszelkie naruszenia. Ponadto wiele chorób oczu ma tendencję do szybkiego postępu.
Pierwsza wizyta u okulisty jest konieczna u noworodka. Lekarz będzie w stanie określić obecność chorób takich jak jaskra, zaćma, wrodzony zez. Specjalista oceni stan naczyń dna oka. Następnie wzrok dziecka jest sprawdzany:
Rodzice powinni pamiętać, że wczesna diagnoza pomoże zidentyfikować chorobę i zapobiec możliwym zaburzeniom rozwojowym. Bardzo ważne jest przestrzeganie zasad i zaleceń okulisty, aby upewnić się, że dziecko przestrzega zasad:
1. Ściśnij oczy mocno przez 3-5 sekund, a następnie otwórz.
2. Mrugaj szybko oczami przez 30-60 sekund.
3. Spójrz na czubek palca wyciągniętej dłoni, powoli zegnij palec i przysuń go bliżej oczu.
4. Przymocuj palec do nosa, spójrz na niego, a następnie usuń i spójrz na czubek nosa. Zamknij oczy i obracaj gałki oczne w prawo, w lewo, w górę, w dół, bez odwracania głowy.
5. Spójrz na odległość prosto przez kilka sekund, a następnie przesuń spojrzenie na czubek nosa na 3-5 sekund.
6. Weź prawą rękę na bok, powoli przesuń palec zgiętego ramienia od prawej do lewej i, nie ruszając głową, podążaj za oczami palcem. Powtórz ćwiczenie, przesuwając palec od lewej do prawej.
7. Konieczne jest wykonywanie okrężnych ruchów ręką zgodnie z ruchem wskazówek zegara w odległości 30-35 cm od oczu, przy jednoczesnym pilnowaniu palca. Powtórz ćwiczenie, przesuwając rękę w lewo.
http://www.likar.info/symptoms/Narusheniya-zreniya-u-detej/· Spowodowane przez różne choroby wirusowe i zakaźne (grypa, toksoplazmoza itp.), Zaburzenia metaboliczne matki podczas ciąży;
· Dziedziczna transmisja pewnych wad wzroku (zmniejszenie wielkości oczu, zaćmy itp.);
· Czasami z powodu wrodzonych łagodnych guzów mózgu (takie naruszenia nie pojawiają się natychmiast).
· Krwotoki śródczaszkowe i wewnątrzgałkowe, urazy głowy podczas porodu i we wczesnym wieku dziecka;
· Ze względu na wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego;
· Na tle ogólnego osłabienia somatycznego zdrowia dziecka;
· Wcześniaki z retinopatią (zmniejszona wrażliwość siatkówki), w której często występuje całkowita ślepota.
Przyczyną zaniku nerwu wzrokowego mogą być zarówno dziedziczne, jak i nabyte anomalie. Czasami może być kilka czynników powodujących zmniejszenie widzenia.
Główne choroby narządu wzroku u dzieci według profesora E.S. Avetisova i in. (1987) to procesy zapalne spojówki powiek i aparatu łzowego (do 50%), błędy refrakcji z obniżonym wzrokiem (do 20%), zez (do 3%) i około 10% chorób rogówki, soczewki, naczyniówki i siatkówki. 10% uszkodzenia oczu.
Wśród przyczyn słabego widzenia i ślepoty u dzieci w wieku wczesnym i przedszkolnym w ostatnich dziesięcioleciach przewodzą choroby wrodzone i uszkodzenia oczu.
U dzieci w wieku szkolnym głównymi przyczynami niepełnosprawności są postępująca krótkowzroczność, uszkodzenie oczu i konsekwencje manifestacji ogólnej patologii.
W dzieciństwie przeważają zmiany wrodzone i zapalenie powiek.
Anomalie rozwoju powiek są spowodowane wpływem różnych czynników teratogennych (szkodliwych) w okresie prenatalnym rozwoju.
· Cryptophthalmos jest najcięższym i rzadkim zaburzeniem. Nowo narodzone dziecko nie ma powiek ani szczelin do oczu po obu stronach. Najczęściej nie ma rogówki, soczewki, a wizja jest całkowicie nieobecna.
· Microblepharone, anomalia rozwoju powiek, charakteryzująca się spadkiem pionowych rozmiarów powiek.
· Najczęstszą anomalią powiek jest opadanie powieki lub pominięcie górnej powieki. Wrodzona opadanie powiek występuje z powodu niedorozwoju mięśnia, podnoszenia górnej powieki lub w wyniku naruszenia unerwienia. Dzięki znacznemu obniżeniu górnej powieki dzieci, dla wygody, zmuszone są podnosić głowy i marszczyć czoła - „głowa astrologa”. Ostrość wzroku po stronie ptozy jest zmniejszona, a granice pola widzenia są nieco zawężone. Często w wyniku rozwoju przyjaznego zeza.
Choroby zapalne powiek u dzieci w wieku wczesnym i szkolnym częściej występują w postaci zapalenia powiek i jęczmienia.
· Zapalenie powiek - zapalenie marginesu powieki. Proces charakteryzuje się zapaleniem gruczołów łojowych i uwolnieniem patologicznie zmienionej tajemnicy.
· Jęczmień - ostre zapalenie gruczołów łojowych. Najczęściej jęczmień jest wywoływany przez gronkowca żółtego. Pojawienie się jęczmienia wiąże się z osłabieniem ciała dziecka po powszechnych chorobach, infekcjach z dzieciństwa, a także z kontaktem z wiekiem małych ciał obcych na spojówce.
Zapalenie spojówek jest najczęstszą chorobą oczu. Częstość występowania zapalenia spojówek u dzieci w wieku od 0 do 4 lat wynosi 30,7%, 5–9 lat - 20,2%, 10–14 lat - 10,6%. Choroba występuje częściej w gorącym klimacie iw okresie letnio-jesiennym.
Pochodzenie zapalenia spojówek wiąże się z narażeniem na czynniki środowiskowe i czynnikami endogennymi. W zależności od etiologii rozróżnia się bakteryjne, wirusowe i alergiczne zapalenie spojówek. U dzieci częstotliwość występowania wynosi odpowiednio odpowiednio 73%, 25% i 2%. Większość zapalenia spojówek rozprzestrzenia się w postaci niestabilnych infekcji dziecięcych i dotyka placówek przedszkolnych i szkolnych.
Głównymi objawami zapalenia spojówek są: zaczerwienienie i obrzęk spojówek, uczucie ciała obcego (piasek), pieczenie, świąd i ból oka. Objawom tym towarzyszy światłowstręt, łzawienie, obfite ropne wydzieliny, łączenie powiek rano.
· Ostre bakteryjne zapalenie spojówek.
· Pneumokokowe zapalenie spojówek jest zaraźliwe, aw instytucjach przedszkolnych może stać się epidemią.
· Ostre epidemiczne zapalenie spojówek spowodowane jest przez Kocha - tygodnie.
Wirusowe zapalenie spojówek. Choroby adenowirusowe oka. Choroba jest obserwowana we wszystkich porach roku.
Anomalie i choroby rogówki
Rogówka jest jedną z najważniejszych struktur optycznych oka. Jest bardzo wrażliwy ze względu na ciągły kontakt ze środowiskiem. Rogówka jest najbardziej narażona na światło, ciepło, mikroorganizmy i ciała obce. Może to być wiele zmian anatomicznych i funkcjonalnych.
Patologia rogówki występuje jako wady wrodzone, nowotwory, dystrofie, stany zapalne i urazy.
Nieprawidłowości rogówki częściej charakteryzują się zmianami w wielkości i promieniu krzywizny.
· Mikrokorne lub mała rogówka to stan rogówki, w którym jej średnica jest zmniejszona w porównaniu z normą wieku o 1-2 mm.
· Makrocornea lub duża rogówka, jej wymiary są zwiększone w porównaniu z normą wieku powyżej 1 mm.
Należy pamiętać, że tym warunkom może towarzyszyć wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego. Zasadniczo funkcje refrakcji klinicznej i wizualnej nie ulegają zmianie.
· Stożek rogówki jest stanem rogówki, w którym jego kształt i krzywizna są znacząco (stożkowo) zmodyfikowane.
· Keratoglobus charakteryzuje się tym, że powierzchnia rogówki ma kształt wypukły, nie tylko w środku, jak w stożku rogówki, ale w całym.
Leczenie tych anomalii polega na optycznej korekcji ametropii i realizacji zabiegów chirurgicznych.
Zwyrodnienie rogówki. Warunkowo rozróżnić pierwotną lub wrodzoną i wtórną lub nabytą degenerację.
· Pierwotna dystrofia rogówki jest rodzinna i dziedziczna i objawia się we wczesnym dzieciństwie lub w okresie dojrzewania. Z reguły mętność znajduje się w środku i ma białawy kolor. Pierwotna dystrofia dotyczy prawie wszystkich warstw rogówki. Oczy są spokojne, bezbolesne. Zmniejszona wizja.
· Wtórne dystrofie rogówki rozwijają się w wyniku procesów patologicznych, takich jak kolagenoza, jaskra wrodzona, postępujący stożek rogówki, różne awitaminozy, znaczące oparzenia i twardówka spojówki itp. W dzieciństwie dystrofia jest najczęstsza w reumatoidalnym zapaleniu stawów i jaskrze wrodzonej.
Zaobserwowano różną lokalizację i wielkość zmętnienia. Histologiczną podstawą zmętnienia jest odkładanie się wapiennych płytek i szklistych granulek.
Zapalenie rogówki (zapalenie rogówki) występuje w około 0,5% przypadków, ale z powodu resztkowych zmętnień często prowadzi do zmniejszenia widzenia (do 20% ślepoty i słabego widzenia).
Wiodącym objawem zapalenia rogówki jest obecność nacieku zapalnego w różnych częściach rogówki, charakteryzującej się zróżnicowanym kształtem, wielkością, głębokością, kolorem i wrażliwością. Występuje fotofobia, kurcz powiek, łzawienie, uczucie obcego ciała w oku, ból.
W ciągu ostatnich dwóch dekad dzieci miały głównie opryszczkowe, gronkowcowe i paciorkowcowe oraz toksyczno-alergiczne zapalenie rogówki.
Z roku na rok opryszczkowe zapalenie rogówki staje się coraz powszechniejszą chorobą oczu u dzieci i dorosłych na całym świecie. Wszędzie odnotowuje się cięższy przebieg choroby i dominujące uczucie dzieci i młodzieży. Opryszczkowe zapalenie rogówki stanowi do 80% wszystkich procesów zapalnych rogówki. Wzrost chorób opryszczkowych oczu można wyjaśnić powszechnym stosowaniem hormonów kortykosteroidowych i pojawieniem się epidemii wirusowej grypy, aktywując utajoną infekcję, w tym wirusa opryszczki.
Intensywne zmętnienia (lub oczy) w kolorze szaro-niebieskim lub białym prowadzą do wyraźnego zmniejszenia widzenia.
Ćwierć wieku temu mors był jedną z najczęstszych przyczyn ślepoty i słabego widzenia. Obecnie, dzięki skutecznemu wdrożeniu środków zapobiegawczych i terapeutycznych mających na celu zwalczanie zmian rogówkowych, liczba pacjentów z łojotokiem znacznie się zmniejszyła.
Anomalie i choroby twardówki
Zmiany i choroby twardówki są rzadkie.
Wrodzone nieprawidłowości twardówki obejmują zmianę jej koloru.
Jednym z rodzajów tej patologii jest zespół twardówki niebieskiej. Zespół jest dziedziczony w autosomalnym dominującym typie z wysoką penetracją (71%). Częstotliwość występowania wynosi 1 przypadek na 40-60 tys. Noworodków. Głównymi objawami tego zespołu są obustronne barwienie twardówki niebiesko-niebieskiej, zwiększona łamliwość kości i utrata słuchu. Istnieje przypuszczenie, że niebiesko-niebieski kolor twardówki wynika ze zwiększenia jej przezroczystości z powodu zmian właściwości koloidalnych-chemicznych tkanki. Niebiesko-niebieski kolor jest wykrywany po urodzeniu i nie zanika jak zwykle w ciągu 5-6 miesięcy. Leczenie objawowe i mało skuteczne.
Melanoza lub pigmentacja twardówki są zwykle połączone z pigmentacją innych struktur oka. Żółtawy kolor twardówki może być oznaką patologii metabolizmu węgla - galaktozemii lub zaburzonego metabolizmu tłuszczów. Leczenie jest objawowe i nieskuteczne.
Stany patologiczne soczewki u dzieci obejmują anomalie jej kształtu i wielkości, naruszenie pozycji i przezroczystość. Zaburzenia patologiczne mogą być wrodzone lub nabyte.
Anomalie obiektywu. Nieprawidłowości rozwojowe obejmują:
· Mikrofakija lub mała soczewka;
· Macrophakia lub duże soczewki
· Sferofacia - soczewka sferyczna.
· Lenticonus - zmiana kształtu powierzchni soczewki.
Wszystkie wymienione nieprawidłowości są wrodzone i występują rzadko.
Najczęściej obserwowane zmiany w soczewce z powodu obecności pozostałości kapsułki naczyniowej. Proces odwrotnego rozwoju worka naczyniowego zwykle musi być zakończony do 8 miesiąca życia wewnątrzmacicznego. W przypadku jego naruszenia istnieją różne warianty anomalii: precyzyjne zmętnienie tylnej torebki soczewki, pozostałości tętnicy szklistej i innych.
Zmiany pozycji obiektywu. Dyslokacje i podwichnięcia soczewki mogą być wrodzone i nabyte. Słabość więzadeł mocujących go do ciała rzęskowego może być czynnikiem predysponującym do przemieszczenia soczewki. W rezultacie istnieje niebezpieczeństwo, że soczewka przesunie się do komory przedniej lub ciała szklistego. Taka zmiana może prowadzić do wzrostu ciśnienia wewnątrzgałkowego. Subluksacja soczewki może być chorobą niezależną lub towarzyszyć każdej chorobie.
Dla dzieci z upośledzeniem wzroku z afakią i podwichnięciem soczewki, aktywność fizyczna związana z ostrymi ruchami, podnoszeniem ciężaru, drżeniem ciała itp. Powinna być ograniczona.
Zaćmom lub zmętnieniom soczewek towarzyszy spadek ostrości widzenia, od lekkiego spadku do postrzegania światła. Zaćma jest jedną z częstych postaci klinicznych ślepoty i słabego widzenia.
Są wrodzone i nabyte (skomplikowane i traumatyczne).
· Wrodzona zaćma. Wśród przyczyn ślepoty u dzieci, zaćma wrodzona stanowi 13,2 - 24,1%, wśród przyczyn słabego widzenia, 12,1 - 13,4%. Wrodzona zaćma może być dziedziczna (częściej - dominujący sposób dziedziczenia) lub pojawiać się w okresie prenatalnym w wyniku narażenia na płód różnych zakaźnych (np. Wirus różyczki, opryszczka, grypa) lub toksycznych (alkohol, eter, niektóre środki antykoncepcyjne i nieskuteczne itp.) czynniki. Najbardziej niebezpiecznym okresem wpływu szkodliwych czynników na narząd wzroku jest 3 - 7 tygodni ciąży.
· Formy dziedziczne stanowią 25–33% wrodzonej zaćmy i często występują u członków tej samej rodziny.
Zaćma może wystąpić przy zaburzeniach metabolizmu węglowodanów. Tak więc wrodzona zaćma jest wczesnym objawem galaktozemii i rozwija się z reguły w pierwszej połowie życia.
Gdy zaćma hipoglikemii występuje w 2-3 miesiącu życia. Zaćma jest jednym z objawów dziedzicznych zmian w tkance łącznej i anomalii układu kostnego.
W chorobach chromosomalnych uszkodzenie soczewki występuje częściej w zespole Downa (w 15–50% przypadków).
Zmętnienie soczewki jest wynikiem zaburzeń biochemicznych, które występują z powodu uszkodzenia jej włókien. Zgodnie z lokalizacją i cechami morfologicznymi zmętnienia soczewki, zaćma dzieli się na przednią biegunową, tylną polarną, wrzecionowatą, warstwową, jądrową, korową i kompletną.
Głównym objawem zaćmy jest zmniejszenie ostrości widzenia.
W przypadku zaćmy wrodzonej najczęściej występuje warstwa. Charakteryzuje się zmętnieniem jednej lub kilku warstw soczewki i może zostać wykryty natychmiast po urodzeniu lub rozwinąć się w pierwszym roku życia dziecka. Laminowana zaćma często dotyka obu oczu i towarzyszy jej gwałtowny spadek ostrości widzenia.
Zaćma polarna to pozostałości formacji embrionalnych. W przedniej zaćmie polarnej zmętnienie znajduje się w środku przedniej powierzchni soczewki; z tylną zaćmą biegunową - na jej tylnym biegunie. Zaćma polarna jest prawie zawsze obustronna. Ich wzrok słabnie lub wcale.
Leczenie wrodzonej zaćmy chirurgicznej. Stan oka po usunięciu soczewki nazywa się afakją. Ponieważ wrażliwy okres rozwoju widzenia przypada na okres od 2 do 6 miesięcy życia dziecka, wiek ten jest optymalny dla interwencji chirurgicznej.
W przypadku usunięcia zaćmy wrodzonej ostrość widzenia w większości przypadków ulega zmniejszeniu. Jedną z głównych przyczyn słabych wyników zabiegu chirurgicznego jest niedowidzenie amblyopia.
Rozwój niedowidzenia wynika z faktu, że zmętnienie soczewki od momentu urodzenia dziecka zapobiega opadaniu promieni świetlnych na siatkówkę. To opóźnia rozwój funkcjonalny analizatora wizualnego i jego centralnego podziału. Im późniejsza operacja jest wykonywana w przypadku wrodzonej zaćmy, tym wyraźniejsza jest niedowidzenie.
Po usunięciu zaćmy wrodzonej tylko niewielka część dzieci może zostać zapisana do masowej szkoły. Większość dzieci ze względu na niską ostrość wzroku powinna uczęszczać do szkół dla osób niedowidzących i niektórych dzieci - szkół dla niewidomych.
Anomalie i choroby naczyniówki
W strukturze chorobowości oczu u dzieci patologia naczyniówki stanowi 5%.
Anomalie naczyniówki są rzadkie. Obejmują one:
· Aniridia (brak tęczówki),
· Polycoria (obecność kilku dziurek źrenicy w tęczówce),
Zapalenie naczyniówki z powodu bogatego dopływu krwi i powolnego przepływu krwi, co przyczynia się do opóźnienia mikrobów i wirusów.
Proces zapalny może być zlokalizowany w tęczówce (tęczówce) lub w ciele rzęskowym (cyklicie). Pojedyncze zapalenie występuje rzadko. Najczęściej tęczówka i ciało rzęskowe, które tworzą przednią część przewodu naczyniowego, biorą udział w procesie zapalnym. W tym przypadku choroba nazywa się zapaleniem tęczówki.
Iridocyclitis lub połączone uszkodzenie tęczówki i ciała rzęskowego (rzęskowego) jest spowodowane przez wspólne ukrwienie i unerwienie. Przyczyną irydiocykliki mogą być powszechne choroby o charakterze zakaźnym, zakaźnym, alergicznym lub autoimmunologicznym.
Rozwój choroby jest wspierany przez rozwiniętą sieć naczyniową i spowolnienie prądu w tęczówce i ciele rzęskowym. Ważną rolę przypisuje się czynnikom prowokacyjnym - hipotermii, urazom, nadmiernym ćwiczeniom, sytuacjom stresującym, zaburzeniom endokrynologicznym.
Prognoza na czas leczenia jest korzystna; z rozwojem powikłań może wystąpić ślepota.
Zapalenie właściwej naczyniówki nazywa się zapaleniem tylnego odcinka błony naczyniowej. Ta choroba najczęściej prowadzi do zmniejszenia ostrości wzroku. Dlatego wiele dzieci, które doznały obustronnego zapalenia błony naczyniowej, jest zapisanych do specjalnych szkół poprawczych dla osób niewidomych i niedowidzących.
W strukturze chorobowości oczu u dzieci odsetek patologii siatkówki stanowi nie więcej niż 1% przypadków. Choroby siatkówki są powszechną postacią kliniczną ślepoty i słabego widzenia.
Retinopatia to koncepcja łącząca różne choroby siatkówki o charakterze niezapalnym (retinopatia pierwotna) i jej uszkodzenie w niektórych chorobach innych narządów i układów (retinopatia wtórna).
Retinopatia wcześniaków jest poważną chorobą oczu, która rozwija się głównie u bardzo wcześniaków.
Współczesne koncepcje retinopatii wcześniaków sprowadzają się do rozpoznania wieloczynnikowości, co prowadzi do zakłócenia normalnego tworzenia naczyń siatkówki u bardzo wcześniaków.
Ważnymi czynnikami ryzyka rozwoju choroby jest stan matki w czasie ciąży (głównie przewlekłe choroby żeńskich narządów płciowych, krwawienie podczas porodu, przewlekłe zakażenia organizmu, palenie tytoniu, stosowanie beta-blokerów itp.). Warunki niedotlenienia płodu, wahania ciśnienia cząstkowego tlenu we krwi i inne czynniki wpływają na rozwój pH. Ważnym czynnikiem ryzyka jest pobyt dziecka w warunkach sztucznej wentylacji płuc przez ponad 5 dni i czas trwania ogólnej terapii tlenowej przez ponad 20 dni.
Międzynarodowa Klasyfikacja PH została przyjęta przez Międzynarodowy Komitet ds. PH w Kanadzie w 1984 r. Opiera się ona na podzieleniu procesu na 1) etapy choroby, 2) lokalizację i 3) dystrybucję procesu w dnie. Istnieje 5 etapów choroby.
Przy 1-2 etapach PH w większości przypadków następuje spontaniczna regresja z minimalnymi resztkowymi zmianami dna. U pewnej liczby dzieci choroba postępuje do stadium 3 choroby.
Choroba w stadium 4 charakteryzuje się częściowym odwarstwieniem siatkówki. Wraz z dalszym postępem procesu następuje całkowite odwarstwienie siatkówki (etap 5).
Osobno przydziel specjalną formę PH - „plus” - chorobę, która rozwija się u skrajnie przedwczesnych i obciążonych somatycznie dzieci. Charakteryzuje się wczesnym początkiem i szybkim postępem procesu w siatkówce.
„Choroba plus” występuje z bardziej wyraźną aktywnością naczyniową, gwałtowną ekspansją naczyń siatkówki, ich krętością, tworzeniem silnych pasaży naczyniowych na obrzeżach. Często występują krwotoki w różnych warstwach siatkówki i ciała szklistego. Przebieg tej formy PH jest bardzo szybki, a prognoza jest bardzo niekorzystna.
W przyszłości u dzieci, które miały lekkie stopnie retinopatii, może rozwinąć się krótkowzroczność, jaskra, niedowidzenie, zwyrodnienie siatkówki, późne odwarstwienie siatkówki. W ciężkich stadiach choroby rozwija się ślepota.
Retinopatia nadciśnieniowa występuje z nadciśnieniem, chorobą nerek, zatruciem u kobiet w ciąży.
Retinopatia cukrzycowa rozwija się u około połowy pacjentów z cukrzycą, częściej z jej długim czasem trwania.
Prognoza jest poważna. Retinopatia cukrzycowa u 16–18% (aw trzecim stadium u 50%) przypadków kończy się ślepotą. Ponadto jest to niekorzystny znak prognostyczny dla choroby podstawowej.
Retinopatia w chorobach układu krwionośnego rozwija się z policytemią, niedokrwistością, białaczką.
W przypadku policytemii żyły siatkówki mogą mieć niezwykły ciemny czerwony kolor, który daje dno sinicy. Czasami zakrzepica żylna i obrzęk głowy nerwu wzrokowego są związane z niewydolnością krążenia w tętnicach szyjnych wewnętrznych, kręgowych lub podstawnych.
W białaczce zmiany dna oka objawiają się ogólnym blanszowaniem i żółtawym odcieniem. Zmniejszona ostrość widzenia, zawężono granice pola widzenia.
Zwyrodnienie siatkówki - powszechna nazwa procesów patologicznych w siatkówce, charakteryzująca się głównie zwyrodnieniem dystroficznym.
Jest stosunkowo rzadki u dzieci i objawia się głównie w postaci białego pigmentowanego i punktowego zwyrodnienia, zwyrodnienia plamki żółtej itp. Przebieg choroby jest powolny i postępujący, co prowadzi do słabego widzenia i ślepoty.
Pigmentacyjne zwyrodnienie siatkówki objawia się u dzieci po pięciu do siedmiu lat, a następnie stopniowo postępuje. Pierwszym objawem choroby jest niewyraźne widzenie o zmierzchu, gdy pałeczki są najpierw dotknięte. Nieco później dzieci mają trudności z orientacją w przestrzeni. Choroba charakteryzuje się zwiększeniem koncentrycznego zwężenia pola widzenia i hemeralopii. Na dnie znaleziono wiele skupisk pigmentów, występuje zanik głowy nerwu wzrokowego. Proces kończy się ślepotą.
Centralna pigmentacja zwyrodnienia siatkówki charakteryzująca się skupiskiem pigmentu w obszarze żółtej plamki. Występuje spadek ostrości widzenia i pogorszenie percepcji kolorów. Występuje w młodym wieku i jest chorobą dziedziczną.
Ostre białe zwyrodnienie siatkówki rozwija się w dzieciństwie, jest podobne do rodziny i postępuje powoli. Charakteryzuje się licznymi małymi, białawymi, dobrze zdefiniowanymi ogniskami zlokalizowanymi na obrzeżach dna oka, a czasami w obszarze żółtej plamki. Spowolnienie i stwardnienie naczyń siatkówki i zanik nerwu wzrokowego rozwijają się powoli. Postępuje zmierzch i nocna ślepota.
Niedowidzący z różnymi formami zwyrodnienia barwnikowego wymaga systematycznego leczenia medycznego mającego na celu poprawę trofizmu siatkówki.
Odwarstwienie siatkówki jest stanem patologicznym, w którym siatkówka oddala się od naczyniówki.
Występuje pierwotne i wtórne odwarstwienie siatkówki.
· Pierwotne odwarstwienie siatkówki występuje po pęknięciu siatkówki i penetracji płynu pod nią. Czynnikami predysponującymi są wysoka krótkowzroczność, dziedziczne osłabienie połączenia między nabłonkiem pigmentowym a warstwą pręcików i stożków, a także, zwłaszcza w dzieciństwie, upadek, urazy głowy, drżenie ciała.
· Wtórne odwarstwienie siatkówki występuje w chorobach zapalnych, urazach penetrujących, nowotworach oka itp. W wyniku powstawania tkanki łącznej w ciele szklistym lub nagromadzenia wysięku, itp. W przeciwieństwie do pierwotnego odwarstwienia siatkówki, przerwy siatkówki są często nieobecne. Kiedy następuje odwarstwienie siatkówki, subiektywne odczucia pojawiają się w postaci iskier, błyskawic, krzywizny, drgań obiektów, pojawia się ciemna kurtyna, postępujące ograniczenie pola widzenia, ostry i głęboki spadek ostrości widzenia.
Najbardziej korzystny wynik uzyskuje się w przypadku wczesnej operacji. Dlatego dzieci z podejrzeniem odwarstwienia siatkówki należy natychmiast skierować do lekarza okulisty.
Dzieci, które miały odwarstwienie siatkówki, powinny unikać stresu fizycznego.
Anomalie i choroby nerwu wzrokowego
Anomalie rozwoju nerwu wzrokowego u dzieci są dość rzadkie.
Zapalenie nerwu - zapalenie nerwu wzrokowego. Przyczyną rozwoju zapalenia nerwów mogą być choroby zapalne mózgu i jego błon (zapalenie opon mózgowych, zapalenie mózgu), ostre i przewlekłe zakażenia (grypa, odra, świnka itp.), Miejscowe zapalenie (choroby zębów, nosogardzieli) itp.
U dzieci zapalenie nerwów jest stosunkowo częstsze niż u dorosłych. Dzieci skarżą się na ograniczone widzenie i ból głowy.
Funkcje wizualne są zakłócane wcześnie i gwałtownie, co wiąże się ze zniszczeniem części włókien nerwowych w ognisku zapalnym i z zaburzoną funkcją zachowanych włókien. Istnieje naruszenie postrzegania kolorów i zwężenie pola widzenia.
Z chorób nerwu wzrokowego prowadzących do ślepoty i słabego widzenia najczęstszy jest zanik nerwu wzrokowego.
Atrofia nerwu wzrokowego nie jest chorobą niezależną, ale konsekwencją różnych procesów patologicznych. Atrofia charakteryzuje się rozpadem włókien nerwowych i ich zastąpieniem przez tkankę glejową.
U dzieci szczególne znaczenie mają wrodzone i dziedziczne zaniki nerwu wzrokowego. Wrodzone zaniki rozwijają się w różnych wewnątrzmacicznych chorobach mózgu (wodogłowie wrodzone i nabyte, guzy). Różne deformacje czaszki i choroby mózgowe prowadzą do zaniku nerwu wzrokowego.
Stopień upośledzenia funkcjonalnego zależy od lokalizacji i intensywności procesu atroficznego. Wczesnym i częstym objawem jest nabyte zaburzenie widzenia barw i zmiana pola widzenia. Wraz z całkowitą atrofią nerwu wzrokowego dochodzi do całkowitej ślepoty i źrenica rozszerza się. U dzieci niedowidzących zanik jest częściowy.
Dzieci z zanikiem nerwu wzrokowego mają niską sprawność wzrokową. Szybciej rozwijają zmęczenie wzrokowe i ogólne.
Zabieg ma na celu poprawę ukrwienia nerwu wzrokowego i pobudzenie pozostałych włókien nerwowych.
Pod względem stresu wizualnego i fizycznego dzieci cierpiące na zanik nerwu wzrokowego powinny być traktowane indywidualnie.
Guzy narządu wzroku
Odsetek guzów w strukturze zachorowalności oczu u dzieci waha się od 0,17 do 0,74%.
Łagodne nowotwory u dzieci są znacznie częstsze złośliwe.
Z nowotworów złośliwych u dzieci obserwuje się głównie glejaki siatkówki. Najczęściej guz jest wykrywany u dzieci w wieku poniżej 3 lat. Może rozwijać się z dowolnej części optycznej części siatkówki.
Pierwsze objawy glejaka siatkówki, które wymagają uwagi, są następujące: białawo-żółtawa luminescencja źrenicy, z powodu odbicia światła od powierzchni guza; rozszerzenie źrenicy i zez.
Retinoblastoma charakteryzuje się szybkim rozwojem. Guz może przerzuty do mózgu, węzłów chłonnych, narządów wewnętrznych. Rokowanie dotyczące zachowania życia i wzroku jest poważne, zwłaszcza w przypadku guzów obustronnych.
Leczenie ogranicza się do wczesnego usunięcia gałki ocznej, a następnie radioterapii i chemioterapii. Wczesne rozpoczęcie kompleksowego leczenia ratuje życie dziecka.
W strukturze patologii oka u dzieci uszkodzenie gałki ocznej i jej aparatu pomocniczego wynosi około 10%.
Większość uszkodzeń charakteryzuje się mikrourazami (do 60%) i obrażeniami tępymi (do 30%), oparzenia stanowią około 8%, a obrażenia penetrujące nie mniej niż 2%.
Z wiekiem urazy stają się częstsze, osiągając częstotliwość 5,8 na 1000 dzieci w grupie 7–9 lat.
Wśród urazów oczu emitują:
Tępe obrażenia oczu. Dzieci mają różny stopień nasilenia i mogą być spowodowane różnymi obiektami. Następujące urazy są charakterystyczne dla tępych urazów gałki ocznej: erozja tkanek i rogówek otaczających oko; krwotoki w skorupie i przezroczyste struktury oka; zaćma; podwichnięcie soczewki; pęknięcie twardówki, itp.
U dzieci występują cztery stopnie uszkodzenia: I - łagodny, II umiarkowany, III - ciężki i IV - bardzo ciężki. Według profesora E.I. Kovalevsky udział tępych obrażeń I i II wynosił 90%, III 9% i IV - 1% przypadków.
Nudne obrażenia gałki ocznej klasy I kończą się bezpiecznie z prawie całkowitym odzyskaniem wzroku. W przypadku poważniejszych obrażeń zmniejsza się ostrość wzroku, a tępe obrażenia w IV stopniu prowadzą do całkowitej ślepoty.
Oparzenia oczu. Oparzenia mogą być spowodowane różnymi czynnikami: chemicznymi, termicznymi i promieniowaniem.
Oparzenia chemiczne występują w wybrykach z wapnem, „bombą” mieszaniny manganu i magnezu, mieszaniną manganu z siarką i solą bertoletową, palącym się zapałką, acetonem, wrzącą wodą. Wymagane jest natychmiastowe i długotrwałe płukanie oka wodą i wspomaganie lekowe.
Uszkodzenia radiacyjne - oparzenia rogówki promieniami ultrafioletowymi mogą wystąpić, gdy dziecko pozostaje na śniegu lub w wodzie w słoneczny dzień przez długi czas i obserwując spawanie elektryczne bez okularów.
Urazy oczu. Rana jest takim uszkodzeniem, w którym naruszona jest przede wszystkim integralność tkanek nabłonkowych. Urazy oczu nie są penetrujące, penetrują i penetrują. U dzieci obrażenia występują szczególnie mocno.
Uszkodzenie narządu wzroku może prowadzić do poważnych konsekwencji - gwałtownego zmniejszenia widzenia, ślepoty lub utraty oka.
http://studbooks.net/1558068/meditsina/prichiny_narusheniya_zreniya_detey