Źrenica jest dziurą w tęczówce oka, która chroni siatkówkę przed jasnym światłem. Zdumiewającym faktem jest to, że rozmiar i kształt źrenicy pozwala zdiagnozować choroby, a nawet zrozumieć, o czym myśli osoba.
1. Normalny jest uważany za okrągły kształt źrenicy, taki sam w obu oczach. Każda zmiana kształtu źrenicy wskazuje na obecność choroby oczu.
2. Wielkość źrenicy zmienia się w zależności od różnych okoliczności, jest to absolutnie normalne. Przede wszystkim oświetlenie wpływa na średnicę źrenicy. Jeśli jasne światło zostanie skierowane w oczy, źrenica się zwęzi, a przeciwnie, rozszerzy się w ciemności.
3. Efekt rozszerzenia źrenic występuje, gdy stosuje się krople do oczu do leczenia jaskry, przeprowadzając badania okulistyczne soczewki, dna oka.
4. Uczniowie mogą stać się szersi pod wpływem pewnych leków, takich jak marihuana, kokaina.
5. Ekspansja uczniów następuje podczas rozwiązywania trudnego zadania, pracy przy komputerze. Dlatego podczas pracy przy komputerze zaleca się robić przerwy i odwracać wzrok, a także częściej mrugać, tym samym zwilżając rogówkę i łagodząc napięcie oczu. Jeśli dana osoba nie poradzi sobie z rozwiązywanym problemem, mózg „daje sygnał przeciążenia”, a uczniowie się kurczą.
6. Uczniowie rozszerzają się, gdy odczuwamy ból lub kłamstwo. Jeśli rozmówca nie patrzy ci w oczy, jego spojrzenie nieustannie „biegnie”, a źrenice rozszerzają się, to wszystko może wskazywać, że próbuje cię oszukać lub knuje coś złego.
7. A co najciekawsze, według wielkości ucznia, możesz określić, jak twój partner cię traktuje. Jeśli źrenice się rozszerzają i skierowane jest na ciebie bliskie spojrzenie, jesteś atrakcyjny dla tej osoby, a jeśli się zwężą, prawdopodobnie wywołasz jakieś negatywne uczucia.
Częściej patrzą sobie w oczy, a potem lepiej rozumiesz osobę, która jest obok ciebie.
http://www.inoptika.ru/articles/ot-chego-zavisit-razmer-zrachkov/Wielkość źrenicy zmienia się w zależności od tego, jak irytujący jest jej przepływ światła, czy oczy się przecinają, są napięte czy rozluźnione. Innymi słowy, rozmiar źrenicy może wiele powiedzieć o stanie. Konieczne jest zatem zwrócenie uwagi na wielkość uczniów podczas diagnozowania jakichkolwiek problemów ze wzrokiem, a także podczas badania jakichkolwiek chorób wewnętrznych systemów i narządów.
Wielkość źrenicy zmienia się w zależności od aktywności mięśni tęczówki oka.
Nawiasem mówiąc, rozmiar źrenicy nigdy nie jest w stanie stałym, oczywiście z wyjątkiem czasu, gdy osoba śpi. Rozmiar źrenic może się różnić szerokością, jeśli osoba boi się lub martwi się, jeśli nagle się przestraszy. Innymi słowy, wielkość uczniów jest odpowiedzialna za uzyskanie najbardziej kompletnych informacji o otaczającej rzeczywistości, w szczególności o źródle irytacji.
Rozmiar ucznia zmienia się nawet przed śmiercią osoby. Zmniejszenie wielkości źrenicy następuje w spokojnym stanie, z depresją i depresją, w stanie zmęczenia. W ten sposób uczeń, jakby był, zapobiega przenikaniu zbędnych informacji, które uniemożliwiają odpoczynek.
Gdy człowiek dorasta i dorasta, rozmiar źrenicy ulega zmianom w kierunku zmniejszania obwodu, ponieważ wszystkie procesy zachodzące w ciele stają się wolniejsze z wiekiem. Ten rodzaj transformacji wielkości źrenicy tłumaczy się stopniem aktywności mózgu na poziomie bioenergetycznym. Nienaturalna zmiana źrenicy w kierunku zwężenia wskazuje, że potencjał mózgu jest zmniejszony.
Właściwa transformacja wielkości źrenicy, gdy jest podrażniona jej światłem, jest zwężeniem. Jeśli natężenie światła maleje, uczeń zaczyna się rozszerzać. Przekraczając osie widzenia, wielkość źrenic staje się mniejsza, gdy są rozcieńczone, przeciwnie, rozszerzają się.
Adaptacja widzenia wyjaśnia również pewne przekształcenia wielkości źrenicy: patrząc na bliskie przedmioty, źrenica zwęża się, a gdy patrzy się na obiekty w odległości, rozszerza się.
Załamanie oczu wpływa również na zmianę źrenicy, to znaczy, z krótkowzrocznością, notuje się szersze źrenice niż dalekowzroczność.
W procesie pobierania powietrza do płuc źrenice rozszerzają się, a gdy wydychasz, stają się one ponownie wąskie. Nawet aktywność mózgu wpływa na wielkość źrenicy. Na przykład, jeśli osoba mentalnie rysuje noc w swojej wyobraźni, sygnał ekspansji jest wysyłany do uczniów i odwrotnie.
Ostrość wzroku ma również wpływ na zdolność uczniów do zmiany - gdy oczy się pogarszają, źrenice stają się szersze. Osoby niewidome mają nieruchome, a uczniowie do granic możliwości.
Wielkość źrenic oczu danej osoby może wskazywać, że dana osoba jest uzależniona od narkotyków. Doświadczeni specjaliści mogą nawet wiarygodnie ustalić, na podstawie wielkości swoich uczniów, który konkretny lek „zahaczył”.
Palacze i osoby nadużywające alkoholu mają małych uczniów.
Jak wielkość uczniów wpływa na chorobę?
Gdy aktywność tarczycy wzrasta, źrenice stają się szersze, a gdy tarczyca jest niedostateczna, uczniowie stają się zwężeni.
Procesy zapalne opon mózgowych i wysokie ciśnienie wewnątrz czaszki powodują ostre zwężenie źrenicy. W zaawansowanym stadium choroby uczniowie, przeciwnie, rozwijają się. Jeśli zmiana w źrenicy jest obserwowana tylko w jednym oku, wówczas zapalenie obejmuje tylko odpowiednią połowę mózgu.
http://www.megamedportal.ru/articles/oftalmologiya/razmer_zrachkov.htmlU dzieci pierwszego roku życia źrenica jest wąska (2 mm), słabo reaguje na światło, nie rozszerza się dobrze. W widzącym oku rozmiar źrenicy stale się zmienia od 2 do 8 mm pod wpływem zmian oświetlenia. W warunkach pokojowych z umiarkowanym oświetleniem średnica źrenicy wynosi około 3 mm, a u młodych ludzi źrenice są szersze, a wraz z wiekiem stają się węższe.
Pod wpływem tonu dwóch mięśni tęczówki zmienia się rozmiar źrenicy: zwieracz wykonuje skurcz źrenicy (zwężenie źrenicy), a rozszerzacz zapewnia jej rozszerzenie (rozszerzenie źrenic). Stałe ruchy źrenicy - wycieczki - rozdzielają strumień światła do oka.
Zmiana średnicy otworu źrenicy następuje odruchowo:
Rozszerzenie źrenicy odruchowej może wystąpić w odpowiedzi na ostry sygnał dźwiękowy, podrażnienie aparatu przedsionkowego podczas rotacji, z nieprzyjemnymi odczuciami w nosogardzieli. Opisywane są obserwacje, które potwierdzają ekspansję źrenicy z wysokim napięciem fizycznym, nawet przy silnym uścisku dłoni, z naciskiem na pewne obszary szyi, a także w odpowiedzi na bolesny bodziec w dowolnej części ciała. Maksymalne rozszerzenie źrenic (do 7–9 mm) można zaobserwować przy bolesnym wstrząsie, a także przy nadmiernym obciążeniu umysłowym (strach, gniew, orgazm). Reakcja rozszerzania się lub kurczenia źrenicy może być wypracowana jako odruch warunkowy dla słów ciemny lub jasny.
Odruch nerwu trójdzielnego (odruch trójdzielny) wyjaśnia szybko zmieniającą się ekspansję i zwężenie źrenicy podczas dotykania spojówki, rogówki, skóry powiek i okolicy okołooczodołowej.
Łuk refleksowy reakcji źrenicznej na jasne światło jest reprezentowany przez cztery ogniwa. Zaczyna się od fotoreceptorów siatkówki (I), które otrzymały stymulację światłem. Sygnał jest przesyłany wzdłuż nerwu wzrokowego i przewodu wzrokowego do dwukolorowego przedniego mózgu (II). Tu kończy się eferentna część łuku odruchu źrenicznego. Stąd impuls do zwężenia źrenicy przechodzi przez węzeł rzęskowy (III), znajdujący się w ciele rzęskowym oka, do zakończeń nerwowych zwieracza źrenicy (IV). Po 0,7-0,8 sekundy uczeń zawrze umowę. Cała ścieżka odruchu zajmuje około 1 s. Impuls do ekspansji źrenicy przechodzi z centrum kręgosłupa przez górny zwój współczulny szyjki macicy do rozszerzacza źrenicy (patrz rys. 3.4).
Źrenica rozszerzona lekiem występuje pod wpływem leków należących do grupy nadnerczy (adrenalina, fenylefryna, atropina itp.). Najbardziej uporczywie rozszerza źrenicę za pomocą 1% roztworu siarczanu atropiny. Po pojedynczym wkropleniu do zdrowego oka rozszerzenie źrenic może trwać do 1 tygodnia. Krótkodziałające środki rozszerzające źrenicę (tropikamid, mydriacyl) rozszerzają źrenicę o 1-2 h. Uczeń jest zwężony, gdy wkrapla się miotyki (pilokarpinę, karbachol, acetylocholinę, itp.). U różnych osób nasilenie reakcji na miotyki i środki rozszerzające źrenicę jest różne i zależy od stosunku tonu współczulnego i przywspółczulnego układu nerwowego, a także stanu układu mięśniowego tęczówki.
Zmiany w reakcjach źrenicy i jej postaci mogą być spowodowane przez chorobę oczu (zapalenie tęczówki, uraz, jaskrę), a także występują w różnych uszkodzeniach obwodowych, pośrednich i centralnych części unerwienia mięśni tęczówki, urazów, guzów, chorób naczyniowych mózgu, górnego gruczołu szyjnego, pni nerwowych.
Po kontuzji gałki ocznej może wystąpić rozszerzenie źrenic pourazowych w wyniku paraliżu zwieracza lub skurczu rozszerzacza. Patologiczne rozszerzenie źrenic rozwija się w różnych chorobach narządów klatki piersiowej i jamy brzusznej (patologia sercowo-płucna, zapalenie pęcherzyka żółciowego, zapalenie wyrostka robaczkowego, itp.) Z powodu podrażnienia obwodowej ścieżki współczulnej pupillo-motor.
Porażenie i niedowład obwodowych części współczulnego układu nerwowego powoduje zwężenie źrenic w połączeniu ze zwężeniem szpary powiekowej i enophthalmos (triada Hornera).
Z histerią, padaczką, nadczynnością tarczycy, a czasami u zdrowych ludzi, odnotowuje się „skaczące źrenice”. Szerokość źrenic zmienia się niezależnie od wpływu jakichkolwiek widocznych czynników w nieokreślonych odstępach czasu i niespójnych w obu oczach. Jednak inna patologia oka może być nieobecna.
Zmiana reakcji źrenicowych jest jednym z objawów wielu syndromów somatycznych.
W przypadku braku reakcji uczniów na światło, zakwaterowanie i konwergencję, jest to paraliżowa nieruchomość ucznia z powodu patologii nerwów przywspółczulnych.
Metody badania reakcji źrenicznych opisano w rozdziale 6.
http://glazamed.ru/baza-znaniy/oftalmologiya/glaznye-bolezni/14.1.2.-zrachok.-norma-i-patologiya-zrachkovyh-reakciy/Rozmiar ucznia w normalnym stanie różni się znacznie w zależności od osoby. Nawet dla tej samej osoby wielkość źrenicy zmienia się w zależności od stanu organizmu, a także od tych lub innych warunków środowiskowych. Niemniej jednak należy pamiętać, że nadal istnieją standardy fizjologiczne dla wielkości uczniów.
Pod względem wielkości źrenice są szerokie (mydriatyczne), średniej szerokości i wąskie (miotyczne). Często mówi się o rozszerzeniu źrenic, jeśli rozmiar źrenicy przekracza 4 mm. Pojęcie zwężenia źrenicy jest mniej jednoznaczne. Niektórzy autorzy proponują rozważenie źrenicy źrenicy o wielkości 1,5 mm, inne o rozmiarze 2 mm i wreszcie inne nawet o rozmiarze 2,5 mm.
Ponieważ wszystkie inne rzeczy są równe, u kobiet średnio uczniowie są nieco szersi niż u mężczyzn. Wiek wpływa na wielkość uczniów w następujący sposób. U noworodków wielkość źrenic wynosi zwykle już 3 mm. Nawet przy zmniejszonym oświetleniu, rozmiar źrenic u noworodków nigdy nie przekracza 5 mm z powodu niepełnego tworzenia się rozszerzania mięśni źrenicy. W wieku 2–5 lat wielkość źrenicy wzrasta stopniowo do 4–5 mm, a następnie wartość ta utrzymuje się do 10 lat. Po 10 latach do 50-60 lat wielkość źrenic waha się w granicach 3-4 mm, a po 60 latach spada do 1,5 lub nawet 1 mm.
Znane są zależności między rozmiarem źrenicy a refrakcją oka. W hipermetropach, źrenice są zwykle nieco węższe niż w emmetropach, aw emmetropach, węższe niż w miopach. Zależność wielkości źrenicy w spokojnym stanie od załamania oka jest szczególnie wyraźnie pokazana na stole.
http://zrenue.com/anatomija-glaza/40-raduzhka/383-razmer-zrachkov-malenkie-i-bolshie0-zrachki.htmlUczniowie powinni być symetryczni. Należy ocenić ich rozmiar i kształt - okrągły lub nieregularny. Średnica źrenic jest taka sama w obu oczach, chociaż niebieskoocy mogą mieć normalną różnicę 0,5 mm. Szerokość źrenic ze światłem w pomieszczeniu wynosi średnio 3-5 mm. Mają zaokrąglony kształt. Jeśli nie było interwencji chirurgicznych, nieregularny kształt źrenicy prawie zawsze wskazuje na patologię. Wrodzone anomalie, które są łagodnymi odmianami normy, mogą wpływać na jej kształt.
Anomalie źrenic są związane z chorobami neurologicznymi (uszkodzeniami kiły), ostrym zapaleniem wewnątrzgałkowym, powodującym skurcz lub atonię zwieracza źrenicy; poprzednie zapalenie, po którym powstały zrosty do tęczówki, urazy, wcześniejsze interwencje chirurgiczne, w szczególności z wszczepionymi soczewkami wewnątrzgałkowymi, z efektem pewnej terapii ogólnoustrojowej.
Skurcz źrenicy (zwężenie źrenicy) może wystąpić z zapaleniem tęczówki, z naruszeniem unerwienia współczulnego tęczówki, po zainstalowaniu miotyków (kropli zwężających źrenicę). Uczniowie mogą być miotyczni, jeśli pacjent otrzymuje określone leki do leczenia jaskry lub przyjmowania heroiny. Rozszerzenie źrenicy (rozszerzenie źrenic) obserwuje się po wkropleniu mydriatycznych (kropelek, które rozszerzają źrenicę), z uszkodzeniem nerwu okulomotorycznego; jednostronna ekspansja źrenicy jest możliwa z powodu uszkodzenia w wyniku uszkodzenia zwieracza źrenicy. Mogą być patologicznie szerokie z kontuzją oka, zatruciem układowym i chorobami śródmózgowia.
Nierówna szerokość źrenic nazywa się anisocoria. Uczniowie o średnicy mniejszej niż 2,5 mm są uważane za miotyczne, ponad 5,5 mm są mydriatyczne.
Gdy światło wchodzi do oka, źrenica zwęża się - zachodzi bezpośrednia reakcja źrenicy na światło, a gdy drugie oko jest oświetlone, wywołuje przyjazną reakcję ucznia na światło. Podczas skupiania się na bliskości zmniejsza się również rozmiar źrenicy. Sprawdzają reakcję każdego ucznia na bezpośrednie i przyjazne (od przeciwnego ucznia) światło, a także odruch akomodacyjny. Bezpośredni refleks świetlny jest sprawdzany w słabym pomieszczeniu przy świetle przyniesionym z boku. Reakcja jest podzielona na żywe i ospałe. Normalnie przyjazne zwężenie występuje jednocześnie w przeciwnej nieoświetlonej źrenicy, ale jest mniej wyraźne.
Reakcję na zakwaterowanie sprawdza się, wpatrując się w palec, który znajduje się 10 cm od badanego oka. Pacjent jest proszony o spojrzenie na palec, a następnie na dalszą ścianę, tuż za palcem. Źrenica zwykle zwęża się, patrząc na bliski obiekt i rozszerza się, jeśli spojrzysz na odległy obiekt. Aby uniknąć zakwaterowania, pacjent proszony jest o uważne spojrzenie w dal, a światło z oftalmoskopu lub latarki ręcznej jest umieszczone naprzeciwko każdego oka. Warunki słabego oświetlenia pomagają zaakcentować reakcje źrenic i lepiej wykryć nienormalnie małą źrenicę. Nienormalnie szeroka źrenica może być wyraźniejsza w jasnym podświetleniu. Zwykle, jeśli uczniowie reagują na światło, będą również reagować na zakwaterowanie. Uczniowie Argill-Robertsona z kiłą OUN, a czasami z uszkodzeniami półpaśca, tracą bezpośrednie i przyjazne reakcje na światło, ale reakcja na zakwaterowanie pozostaje normalna. Tonik Adieu reaguje na wszystkie rodzaje stymulacji, ale jest patologicznie powolny.
Okulista musi określić prawidłowe centralne położenie obiektywu, stabilność jego pozycji (częściowo przemieszczone soczewki drżą), jak również jego przezroczystość. Obszar światła bocznego źrenicy wydaje się czarny. Prawdopodobnie wskazuje to na przezroczystość soczewki. Soczewka z bocznym oświetleniem jest widoczna tylko wtedy, gdy jest zamglona (zaćma). Obszar źrenicy staje się szary.
Jednak ostateczny osąd na temat przezroczystości soczewki można uzyskać dopiero po rozszerzeniu źrenicy, gdy widoczna jest większość soczewki, i jej badaniu przez biomikroskopię i metodę światła przechodzącego.
T. Birich, L. Marchenko, A. Chekina
„Badanie uczniów w diagnostyce chorób”? Artykuł z sekcji Okulistyka
http://www.myglaz.ru/public/ophthalmology/ophthalmology-0061.shtmlLudzkie oko łapie światło z powodu dziury w tęczówce. Średnica źrenicy u zdrowych mężczyzn i kobiet wynosi od 2 do 6 mm. Może się różnić w zależności od oświetlenia, stanu psycho-emocjonalnego i fizycznego osoby. Ale z niektórymi procesami patologicznymi w ciele zwiększa się rozmiar źrenicy. Jednocześnie obserwuje się asymetrię - nierówność średnicy w prawym i lewym oku. Ten objaw jest alarmujący i wymaga kompleksowego badania.
W encyklopedii medycznej objawem nadmiernego rozszerzenia źrenic jest rozszerzenie źrenic i zwężenie - zwężenie źrenic. Różnica między średnicami otworów źrenicowych w prawym i lewym oku nosi nazwę anisocoria.
Wielkość źrenic zależy od stanu lekkich struktur załamujących oko. Należą do nich rogówka, komora przednia i ciało szkliste. U pacjentów cierpiących na krótkowzroczność (krótkowzroczność) średnica źrenicy jest większa. Wynika to z faktu, że narząd wzrokowy tych pacjentów potrzebuje więcej światła, aby strefy optyczne części potylicznej kory mózgowej mogły zidentyfikować obraz.
U osób z dalekowzrocznością (hipermetropia) obserwuje się sytuację odwrotną, gdy uczeń z wiekiem staje się węższy. Tak więc organ wzrokowy chroni siatkówkę przed nadmiernymi promieniami światła padającymi na nią. Te ostatnie są wychwytywane przez pręty i stożki oraz wzdłuż nerwu wzrokowego bezpośrednio do mózgu. Poniższa tabela pokazuje wartości średnic gniazd w zależności od wieku i obecnej patologii.
Zwykle najmniejsza średnica źrenicy wynosi 2,5 mm. Mioz obserwuje się w następujących stanach fizjologicznych i patologicznych:
Mydriaza jest objawem klinicznym takich dysfunkcji:
Niepraktyczne jest ocenianie, ile waży uczeń, ponieważ jest to tylko dziura w tęczówce, chociaż wygląda jak ciemna struktura znajdująca się w środku gałki ocznej.
Asymetria źrenicy występuje głównie wtedy, gdy dana osoba widzi gorzej w prawym lub lewym oku. Ale ostra różnica między średnicami źrenic może również pojawić się w przypadku wielu poważnych zmian w mózgu. Obejmują one urazy głowy, udar krwotoczny i niedokrwienny, przemijające ataki naczyniowe i nowotwory złośliwe. Wszystkie te choroby wpływają na gałki oczne, jak zwiększone ciśnienie śródczaszkowe. Na przykład, gdy nowotwór objętościowy rośnie lub pojawia się krwotok w prawej półkuli, cierpi na to oko po odpowiedniej stronie.
http://etoglaza.ru/anatomia/vazhno/diametr-zrachka.htmlŹrenica jest okrągłym otworem, który znajduje się w środku tęczówki narządu wzroku. W przypadku układu optycznego oka odgrywa on bardzo dużą rolę, ponieważ może zmieniać swój rozmiar w odpowiedzi na drażniące efekty.
Uczeń, w swej istocie, jest tylko dziurą w oku. Aby wykonać swoje główne zadanie, którym jest regulacja przepływu światła w siatkówce, pobudzane są pobliskie mięśnie:
Zwieracz, znajdujący się na krawędzi tęczówki w okręgu, odpowiada za zwężenie źrenicy.
Składa się z tkanych włókien, które są ułożone w 3 wymiarach. Grubość zwieracza zwykle ma taki sam rozmiar w całym i może wynosić od 0,07 do 0,17 mm, a szerokość tego mięśnia zwykle waha się od 0,6 do 1,2 mm.
Rozwieracz jest odpowiedzialny za otwieranie otworu i jest układem składającym się z komórek nabłonkowych, z których każdy ma kształt wrzeciona z jądrem, którego przekrój może mieć kształt owalu lub okręgu. Mięsień ten jest ściśle związany z tęczówką i źrenicą i jest reprezentowany przez dwie warstwy: przednią i tylną.
Główną funkcją kryzy źrenicowej jest regulowanie ilości światła, które wchodzi przez nią do ciała szklistego, a następnie do siatkówki. Aby osoba mogła zobaczyć obiekt, światło musi spaść na niego. Dzięki odbijanemu światłu otrzymujemy obraz obiektu, z którego odbija się światło. A ponieważ uczeń ma zdolność zmiany rozmiaru, nasze oko jest w stanie dostrzec światło, a jednocześnie, z różnymi stopniami oświetlenia, zobaczyć obiekty wokół nas.
Zasada dziury źrenicowej jest podobna do zasady przepony w technice fotografowania. Przy nadmiernym oświetleniu membrana kurczy się, a intensywność promieni świetlnych jest zminimalizowana, co pozwala uzyskać wyraźny obraz. Gdy światło jest niewystarczające, przysłona rozszerza się, dając tym samym możliwość uzyskania dobrej widoczności obrazu. Źrenica ma więc właściwość przepony, na którą ma wpływ odruch źreniczny.
Zmieniając reakcje i kształt otworu źrenicy, można zidentyfikować następujące choroby:
Objawy choroby mogą być następujące:
W przypadku patologii odruchu źrenicznego stosuje się następujące metody diagnostyczne:
Podsumowując, należy zauważyć, że uczeń jest ważną częścią narządu wzroku, który jest odpowiedzialny za uzyskanie wyraźnego obrazu przedmiotów. Aby zidentyfikować choroby i choroby oczu w ludzkim ciele, wielu lekarzy bada go. Zadbaj o swój wzrok i nie zapomnij poddać się badaniom profilaktycznym przez okulistę, aby na czas wykryć wszelkie patologiczne zmiany w narządzie widzenia.
Źrenica jest zaokrąglonym otworem umieszczonym w centralnej części jabłka. Rola tego otworu jest bardzo duża, ponieważ zmieniając rozmiar źrenicy reguluje się ilość światła padającego na warstwę fotoreceptora.
Struktura źrenicy jest znacznie bardziej skomplikowana niż tylko dziura w środku. Aby zapewnić optymalną ilość światła padającego na tęczówkę, otaczające mięśnie biorą udział w pracy źrenicy: zwieracza i rozszerzacza. Pierwsza mysz znajduje się wokół otworu i jest odpowiedzialna za jego zwężenie. Struktura zwieracza składa się z włókien rozmieszczonych w trzech wymiarach, które są ze sobą ściśle powiązane. Grubość zwieracza ma często stałą wartość i może zmieniać się od 0,07 mm do 0,17 mm. Średnia szerokość tej warstwy mięśniowej wynosi 0,6-1,2 mm.
Funkcja rozszerzacza to rozszerzenie otworu źrenicy. Mięsień ten składa się z komórek nabłonkowych w postaci wrzeciona z wewnątrz jądra. W przekroju wrzeciono to może być owalne lub okrągłe. Jako część rozszerzacza występują dwie warstwy (przednia i tylna), które są ściśle splecione z otworem tęczówki i źrenicy.
Główną rolą otworu źrenicowego jest regulowanie ilości promieni świetlnych przechodzących przez źrenicę i opadanie na nie. Aby obraz był wyraźny, potrzebna jest pewna ilość światła do oświetlania obiektów. Ze względu na odbicie promieni świetlnych, oczu, a następnie ludzki mózg otrzymuje informacje o obiekcie. Ponieważ źrenica jest w stanie zmienić swój rozmiar, oko może postrzegać obrazy w różnych warunkach oświetleniowych.
Zasada dziury źrenicy jest podobna do pracy przepony w aparacie. Jeśli występuje zwiększony poziom oświetlenia, membrana jest zmniejszona, co zmniejsza intensywność napromieniowania folii lub matrycy. Rezultatem jest wyraźny obraz. Jeśli nie ma wystarczającego oświetlenia, przepona rozszerza się, w wyniku czego zwiększa się liczba przenikających promieni światła. Przyczynia się również do wyraźnego obrazu. Podobnie, źrenica zwiększa się lub zmniejsza w zależności od poziomu oświetlenia. Za to działanie odpowiedzialny jest odruch źreniczny.
Wraz z pokonaniem mięśni, rozszerzeniem lub zwężeniem źrenicy, następuje odpowiednio stały wzrost lub skurcz, który nie zmienia się pod wpływem promieni świetlnych.
Jeśli występują problemy z otworem źrenicy, występują następujące objawy:
Jeśli podejrzewa się patologię uczniów, bada się pacjenta:
Należy jeszcze raz zauważyć, że otwór źrenicowy odgrywa ważną rolę w tworzeniu wyraźnego obrazu wizualnego dzięki regulacji ilości promieni świetlnych docierających do fotoreceptorów. Wraz z patologią otworu źrenicy cierpi na to funkcja wzrokowa. Istnieje również zmiana w uczniu z różnymi patologiami systemowymi ciała. Aby wykryć chorobę w czasie, nie należy zaniedbywać rutynowych badań okulisty.
W miarę starzenia się osoby jego soczewka staje się większa i grubsza i traci swoją elastyczność, częściowo dzięki postępującej denaturacji białek soczewek. Zdolność obiektywu do zmiany kształtu zmniejsza się z wiekiem, a stopień akomodacji zmniejsza się o 45–50 lat do 2 dioptrii; do 70 lat - do zera. Ten stan jest znany jako starczowzroczność.
Jak tylko osoba osiągnie stan prezbiopii, każde z jego oczu stale pozostaje skupione w pewnej odległości, która zależy od fizycznych cech oczu danej osoby. Oczy nie mogą już dostosowywać się do mocowania obiektu ani blisko, ani daleko, dlatego stara osoba musi nosić okulary dwuogniskowe, których górny segment skupia się na odległych obiektach, a dolny na bliskich (na przykład do czytania).
Główną funkcją tęczówki jest zwiększenie ilości światła wpadającego do oka w ciemności i zmniejszenie jego ilości do światła.
Ilość światła wpadającego do oka przez źrenicę jest proporcjonalna do pola powierzchni źrenicy lub kwadratu jego średnicy. Średnica źrenicy ludzkiego oka może zmieniać się od około 1,5 mm do 8 mm. Zmieniając otwarcie źrenicy, ilość światła wpadającego do oka może się zmienić około 30 razy.
Głębokość pola układu optycznego oka wzrasta wraz ze zmniejszaniem się średnicy źrenicy. Na rysunku pokazano dwa oczy, które są takie same we wszystkim, z wyjątkiem średnicy źrenic. W górnym oku średnica źrenicy jest mała, a w dolnym oku średnica źrenicy jest większa. Dwa punktowe źródła światła są umieszczone przed każdym okiem; światło z każdego źródła przechodzi przez otwór źrenicy i skupia się na siatkówce.
W konsekwencji w obu oczach siatkówka „widzi” dwa wyraźnie skupione punkty światła. Gdy siatkówka porusza się do przodu lub do tyłu w stosunku do pozycji ogniskowania, rozmiar każdego punktu w górnym oku prawie się nie zmienia, podczas gdy w dolnym oku każdy punkt zwiększa swój rozmiar, stając się „miękkim okręgiem”. Innymi słowy, głębia pola układu optycznego górnego oka jest znacznie większa niż dolna.
Jeśli układ optyczny ma dużą głębię ostrości, możliwe jest znaczne przesunięcie siatkówki z płaszczyzny ogniskowej lub znacząca zmiana mocy soczewki przy niewielkiej lub zerowej utracie ostrości obrazu na siatkówce. Przy „płytkim” ustawieniu ostrości nawet małe przemieszczenie siatkówki z płaszczyzny ogniskowej prowadzi do nadmiernego rozmycia obrazu.
Największa głębia ostrości jest możliwa przy minimalnej średnicy źrenicy. Wynika to z faktu, że przy bardzo małym otworze prawie wszystkie promienie przechodzą przez środek soczewki, a większość centralnych promieni, jak wyjaśniono wcześniej, jest zawsze skupiona.
Jeśli na chwilę zamkniesz oczy i spróbujesz żyć w całkowitej ciemności, zaczniesz rozumieć, jak ważna jest osoba. Jak bezradni stają się ludzie, którzy nie są w stanie zobaczyć. A jeśli oczy są lustrem duszy, to uczeń jest naszym oknem na świat.
Ludzki organ jest złożonym układem optycznym. Jego głównym celem jest przekazanie obrazu przez nerw wzrokowy do mózgu.
Gałka oczna, mająca kształt kuli, znajduje się na orbicie i ma trzy muszle: włókniste, naczyniowe i siatkówkowe. Wewnątrz znajdują się wodnista wilgoć, soczewka i ciało szkliste.
Biały segment gałki ocznej pokryty jest błoną śluzową (twardówka). Przednia przezroczysta część, nazywana rogówką, jest soczewką optyczną o dużej mocy refrakcyjnej. Pod nim znajduje się tęczówka, która pełni funkcję przepony.
Strumień światła odbity od powierzchni przedmiotów najpierw spada na rogówkę i załamuje się, wchodząc w soczewkę przez źrenicę, która jest również soczewką dwuwypukłą i wchodzi do układu optycznego oka.
Następnym elementem na ścieżce obrazu widocznego dla człowieka jest siatkówka. Jest to skorupa komórek wrażliwych na światło: stożki i pręty. Siatkówka pokrywa wewnętrzną powierzchnię oka i przez włókna nerwowe przez nerw wzrokowy przekazuje informacje do mózgu. To w nim następuje ostateczne postrzeganie i świadomość tego, co jest widoczne.
W ludziach istnieje popularny idiom: „cencie to”, ale niewielu ludzi wie dzisiaj, że uczeń był nazywany uczniem starego. To wyrażenie jest używane dawno temu i tak dobrze jak to możliwe pokazuje, jak powinniśmy traktować nasze oczy - jako najcenniejsze i najdroższe.
Ludzka źrenica jest regulowana przez dwa mięśnie: zwieracz i rozszerzacz. Są zarządzane przez różne układy współczulne i przywspółczulne.
Źrenica jest zasadniczo dziurą, przez którą wpada światło. Działa jako regulator, zwężający się w jasnym świetle i rozszerzający się, gdy jest niedostateczny. W ten sposób chroni siatkówkę przed oparzeniami i poprawia ostrość widzenia.
Czy uważa się za normalne, gdy osoba ma rozszerzoną źrenicę? To zależy od wielu czynników. W środowisku medycznym zjawisko to nazywa się rozszerzeniem źrenic.
Okazuje się, że uczniowie reagują nie tylko na światło. Ich ekspansję może wywołać podniecony stan emocjonalny: silne zainteresowanie (w tym natura seksualna), gwałtowna radość, nieznośny ból lub strach.
Czynniki wymienione powyżej powodują naturalne rozszerzenie źrenic, które nie wpływa na ostrość wzroku i zdrowie oczu. Z reguły ten stan ucznia szybko mija, jeśli tło emocjonalne wraca do normy.
Zjawisko rozszerzania źrenic jest charakterystyczne dla osoby, która jest w stanie alkoholu lub narkotyków. Ponadto rozszerzone źrenice często wskazują na poważne zatrucie, takie jak butylizm.
Patologiczne rozszerzenie źrenic często można zaobserwować u pacjentów z urazowym uszkodzeniem mózgu. Ciągle mówi się o obecności u ludzi wielu możliwych chorób:
Wiele osób wie z filmów, że kiedy omdlają lekarze karetki, najpierw badają oczy. Reakcja uczniów na światło, jak również ich wielkość, może wiele powiedzieć lekarzom. Niewielki wzrost wskazuje na niewielką utratę przytomności, podczas gdy „szkło”, prawie czarne oczy sygnalizują bardzo poważny stan.
Nadmiernie zwężony uczeń jest przeciwieństwem rozszerzenia źrenic. Okuliści nazywają to zwężeniem źrenicy. Takie odchylenie ma również wiele przyczyn, może to być nieszkodliwa wada wizualna, ale często jest to okazja do natychmiastowego skonsultowania się z lekarzem.
Eksperci rozróżniają kilka rodzajów zwężenia źrenicy:
Według statystyk co piąta osoba na świecie ma uczniów o różnych rozmiarach. Ta asymetria nazywa się anisocoria. W większości przypadków różnice są nieznaczne i widoczne tylko dla okulisty, ale dla niektórych różnica ta jest widoczna gołym okiem. Regulacja średnicy źrenic tą cechą występuje asynchronicznie, aw niektórych przypadkach rozmiar zmienia się tylko na jednym oku, podczas gdy drugi pozostaje nieruchomy.
Anisocoria może być zarówno dziedziczna, jak i nabyta. W pierwszym przypadku ta struktura oka jest spowodowana przez genetykę, w drugim - przez uraz lub jakąś chorobę.
Uczniowie o różnych średnicach znajdują się u osób cierpiących na takie choroby:
Podwójna źrenica - najrzadszy rodzaj anomalii oka. Ten wrodzony efekt, zwany policoria, charakteryzuje się posiadaniem dwóch lub więcej źrenic w jednej tęczówce.
Istnieją dwa rodzaje tej patologii: fałszywa i prawdziwa. Fałszywa wersja sugeruje, że źrenica nie jest równomiernie zamknięta przez membranę i wydaje się, że istnieje kilka dziur. W tym przypadku reakcja na światło występuje tylko w jednym.
Prawdziwa polikoria wiąże się z patologią rozwoju miseczki ocznej. Kształt źrenic nie zawsze jest okrągły, są dziury w postaci owalu, krople, Reakcja na światło, choć nie jest wyraźna, jest w każdym z nich.
Ludzie z tą patologią odczuwają znaczny dyskomfort, wadliwe oko widzi znacznie gorzej niż normalnie. Jeśli liczba uczniów jest większa niż 3, a są one dość duże (2 mm lub więcej), dziecko w wieku poniżej jednego roku prawdopodobnie zostanie poddane operacji chirurgicznej. Dorośli przepisują sobie soczewki korekcyjne.
Wiele młodych matek często zauważa, że ich źrenice są rozszerzone. Czy z tego powodu warto budzić panikę? Pojedyncze przypadki nie są niebezpieczne, mogą być spowodowane słabym oświetleniem pomieszczenia i cechami łatwo pobudliwego układu nerwowego. Widząc piękną zabawkę lub obawiając się strasznej Barmale, dziecko odruchowo rozszerzy źrenice, które wkrótce powrócą do normy.
Jeśli taki warunek jest stale obserwowany - jest to powód, aby włączyć alarm i natychmiast skonsultować się z lekarzem. Może to mówić o chorobach neurologicznych, a dodatkowa konsultacja ze specjalistą na pewno nie zaszkodzi.
Reakcja uczniów na zmiany światła z wiekiem. U młodzieży obserwuje się największą możliwą ekspansję, w przeciwieństwie do osób starszych, dla których stale zwężeni uczniowie są wariantem normy.
Dzięki stałym czynnikom zewnętrznym i pełnej adaptacji ciała do nich, uczniowie nigdy nie odpoczywają. Ich rozmiar zmienia się w sposób ciągły ze względu na ciągłe wahania tęczówki oka.
Wraz z wiekiem zmienia się rozmiar uczniów. U noworodków wielkość źrenicy w spoczynku wynosi 3 mm, ale rzadko przekracza 5 mm, nawet w warunkach słabego oświetlenia. Wynika to z faktu, że u dzieci mięśnie odpowiedzialne za ekspansję źrenic nie są w pełni uformowane.
W wieku 2-4 lat mięśnie oka stają się silniejsze, a wielkość źrenic stopniowo wzrasta do 4-5 mm i pozostaje tak do 10-12 lat. Następnie zmniejsza się, a do 45-55 lat wynosi 3-4 mm. W starszym wieku wielkość źrenic zmniejsza się do 1-2 mm, co tłumaczy się spowolnieniem procesów fizjologicznych w organizmie człowieka.
Na stan uczniów wpływa ogólny stan ludzkiego ciała. Istnieją specjalne medyczne metody leczenia, które mogą określić stan pewnych wewnętrznych systemów i narządów danej osoby pod względem wielkości i kształtu źrenic.
Podobnie wielkość uczniów zależy od stanu emocjonalnego osoby. Uczniowie są ograniczeni zmęczeniem, depresją, w złym i nerwowym stanie. I przeciwnie, zwiększają się w momentach inspiracji i radości.
Na wielkość źrenicy mają wpływ poziomy światła. W słabym świetle lub w ciemności źrenice rozszerzają się, aw świetle dziennym lub w jasnym świetle zwężają się. Skupienie oka w dużym stopniu wpływa na stan oczu. Kiedy koncentrują się na odległych obiektach, uczniowie zwiększają się, podczas gdy uczniowie zbliżają się do nich. Ponadto wielkość źrenic zmienia się podczas oddychania: rozszerzają się podczas inhalacji i kurczą się przy wyjściu.
Stan uczniów wpływa na płeć osoby. Średnia średnica źrenicy kobiety jest o 0,3 mm wyższa niż u mężczyzny. Oznacza to, że oczy kobiety mają więcej światła słonecznego niż męskie.
Osoby nadużywające palenia, pijące alkohol lub zażywające narkotyki mają nieco mniej uczniów niż osoby prowadzące zdrowy tryb życia.
Innym czynnikiem wpływającym na wielkość źrenicy jest spadek ostrości widzenia. Z krótkowzrocznością, nadwzrocznością, astygmatyzmem i innymi chorobami oczu u osoby te lub inne mięśnie oka zaczynają działać gorzej, co prowadzi do zmniejszenia liczby uczniów.
http://igens.ru/the-diameter-of-the-pupil-is-normal-pupil-what-is-it-and-what-functions-does-it-perform.htmlW okulistyce zwężenie źrenicy nazywa się zwężeniem źrenicy. Ten stan nie jest chorobą niezależną. W ciągu dnia ludzka źrenica zwęża się i rozszerza kilka razy - jest to normalna reakcja na światło. Ale w niektórych przypadkach zawężenie wskazuje na rozwój procesu patologicznego.
Zwężenie ucznia w osobie nazywa się zwężeniem źrenicy.
Źrenice oka są okrągłymi czarnymi (lub czerwonymi w albinosach) punktami znajdującymi się w środku tęczówki. Są rodzajem filtra światła. Oczy każdego rozwijają się inaczej. Nie ma jednego standardu „prawidłowego” rozmiaru, dopuszczalne są odchylenia od przyjętej normy fizjologicznej.
Rozmiar źrenicy u dorosłego wynosi około 6 milimetrów.
Wielkość mierzona jest w naturalnym świetle dziennym, bez przyciemniania pomieszczenia i lamp elektrycznych. W takich warunkach normalny rozmiar źrenicy u dorosłego wynosi 5-6 mm. Minimalny rozmiar jest ustalony w ciemności i osiąga 2 mm.
Oczy reagują ostro na światło, wielkość źrenicy jest kontrolowana przez układ nerwowy. Kiedy wysyła sygnał, jeden z dwóch mięśni reaguje na to. Zmiana rozmiaru na dużą stronę nazywana jest rozszerzaczem, czyli mięśnie zwężające źrenicę - zwieracz źrenicy.
U zdrowej osoby odstępstwo od normy może wywołać kilka czynników:
Osoba wędzona może oznaczyć zmianę. Pochodzi również z leków - każda substancja ma swój wpływ. Amfetamina prowadzi do wzrostu ucznia, a gdy heroina lub morfina są spożywane, małe wąskie źrenice są częściej. Alkohol powoduje subtelne wahania.
Stosowanie amfetaminy prowadzi do rozszerzonych źrenic.
Stan emocjonalny osoby wpływa również na oczy. Ekspansja wywołuje panikę, strach, podniecenie lub zainteresowanie.
Mioz jako objaw choroby może wskazywać na szereg stanów patologicznych:
Aby dokładnie określić przyczyny, które spowodowały zmianę ucznia, zwróć uwagę na powiązane objawy.
Ale istnieje jednostronna zwężenie źrenicy, w której jedna źrenica jest rozszerzona, druga zwężona. Podobny stan obserwuje się często u małych dzieci, których narządy widzenia przechodzą okres adaptacji do nowych warunków środowiskowych. Jednostronne zwężenie źrenicy u dorosłych mówi o urazach głowy lub oczu, stopniowym rozwoju krótkowzroczności lub jest konsekwencją infekcji.
W przypadku podstawowej skargi skontaktuj się z okulistą - ten lekarz zapewnia kontrolę narządów wzroku. Ponadto może być konieczne skonsultowanie się z neurologiem, chirurgiem, terapeutą, endokrynologiem lub kardiologiem.
Gdy pojawiają się objawy lękowe, pacjent powinien spędzić trochę czasu niezależnie od stanu uczniów. Zwróć uwagę na środowisko.
W recepcji lekarz mierzy średnicę źrenic i sprawdza ich odruch, aby zmienić oświetlenie. Przeprowadź test „dalej-bliżej”: pacjent musi spojrzeć na jakiś obiekt w niewielkiej odległości, aby przenieść jego oczy w najdalszy punkt. Po pierwsze, uczeń musi się zwęzić, a następnie rozszerzyć.
Jeśli źrenica nie reaguje na światło lub istnieją podejrzenia o nieprawidłowości kliniczne, soczewka oka jest badana w świetle bocznym. Ciśnienie wewnątrzgałkowe określa się za pomocą tonometrii: w ten sposób wykrywa się problemy z ciśnieniem lub naczyniami.
Podczas badania przeprowadza się szereg analiz, w tym ciśnienie wewnątrzgałkowe
Jeśli nie można ustalić przyczyny naruszenia, wymagane są dodatkowe badania:
Rozpoznaj przyczynę jest możliwe nawet podczas zbierania historii.
Tymczasowa - funkcjonalna - zwężenie źrenicy nie wymaga specjalnego leczenia. Z biegiem czasu objaw przejdzie sam, bez interwencji medycznej. W przypadku wykrycia choroby podstawowej, która spowodowała zmianę wielkości źrenic, potrzebna jest specyficzna terapia.
Jeśli leki okulistyczne spowodowały zwężenie, przepisywane są krople do oczu, aby przywrócić źrenicę do normy. Stosuj nieszkodliwe leki mydriatyczne - Irifren, Midrum, Fenylefryna, Cyklomed. Wszystkie są sprzedawane bez recepty, ale są używane tylko po uzyskaniu zgody lekarza. Mioz odbędzie się w ciągu kilku dni.
Ceftriakson - lek na zapalenie opon mózgowych
Przy określaniu choroby wybiera się oddzielne leczenie.
http://lechusdoma.ru/suzhennye-zrachki/Anomalie rozwoju tęczówki
Iris, irys, irys (łac. Tęczówka), cienka ruchoma przepona oka u kręgowców z dziurą (źrenicą) w środku; znajduje się za rogówką, między przednią i tylną komorą oka, przed soczewką. Prawie nieprzepuszczalny dla światła. Zawiera komórki pigmentowe (u ssaków, melanocyty), okrągłe mięśnie, zwężające się źrenice i promieniowe, rozszerzające się. Brak pigmentu w tęczówce (w tym przypadku oczy mają czerwonawy odcień) łączy się z niedostateczną pigmentacją skóry, włosów (albinizm). Tęczówka większości ryb nie zawiera mięśni, a źrenica nie zmienia średnicy. Tęczówka mięczaków głowonogów jest tęczówką.
Dlatego 7 mm powinno być idealnym maksymalnym rozmiarem źrenicy wyjściowej lornetki lub teleskopu. Są to argumenty przemawiające za popularną lornetką szklaną 7x50 w nocy. Podziel go otworem 50 mm z 7-krotnym zoomem, a otrzymasz źrenicę wyjściową o szerokości 1 mm, prawie na prawo.
Niektórzy z nas mają uczniów sów, którzy w ciemności rosną do prawie 9 mm; inni nie robią tego do 4 mm. Po młodym wieku dorosłym następuje stopniowy spadek wraz z wiekiem? najpierw powoli, potem szybciej od 30 do 60 lat, potem powoli w kolejnych latach. Ale nawet wśród ludzi w tym samym wieku jest dobre 3 mm rozproszenia, więc około 70-latków prześcignęło niektórych nastolatków.
Kolor tęczówki zależy od dziedziczności, aw rezultacie od narodowości. U ludzi może przyjmować różne wartości, ale determinują je cztery czynniki: Kolor Przyczyna
Niebieskie naczynia krwionośne tęczówki mają niebieskawy odcień
Niebieski
Szary
Brązowy Gdy zawartość melaniny w tęczówce
Czarny
Żółte Oddzielne substancje często związane z chorobą wątroby
Czerwony Kolor krwi - tylko w przypadku albinizmu
Problem polega na tym, że jeśli źrenica wyjściowa lornetki lub teleskopu jest zbyt duża, aby zmieścić się w twoim oku, tracisz część przychodzącego światła z instrumentu. Wyobraź sobie znacznie powiększoną tęczówkę pokrywającą przedni koniec teleskopu, jak w horrorze, przesłaniający instrument do mniejszego otworu. Na przykład, gdy 10-calowy teleskop jest używany 10 razy, jego źrenica wyjściowa ma szerokość 10 mm. Jeśli źrenica twojego oka jest tylko ¾ tego rozmiaru, czy patrzysz tylko przez otwór ¾ teleskopu? Działa jak 3-calowy, a nie 4-calowy.
To samo dotyczy okularów teleskopu. Jeśli masz 5-mm źrenicę oka i 8-calowy teleskop, powinieneś użyć co najmniej 40 razy. Dzieje się tak bez względu na rozmiar teleskopu lub cokolwiek innego. Oczywiste jest, że „znajomość wielkości twojego ucznia” powinna być hasłem przy zakupie. Dwa sposoby pomiaru ucznia są opisane na końcu tego artykułu.
Uczeń. Norma i patologia reakcji źrenic
U dzieci pierwszego roku życia źrenica jest wąska (2 mm), słabo reaguje na światło, nie rozszerza się dobrze. W widzącym oku rozmiar źrenicy stale się zmienia od 2 do 8 mm pod wpływem zmian oświetlenia. W warunkach pokojowych z umiarkowanym oświetleniem średnica źrenicy wynosi około 3 mm, a u młodych ludzi źrenice są szersze, a wraz z wiekiem stają się węższe.
Dlaczego w ogóle nie użyjesz maksymalnej wielkości uczniów? W ten sposób uzyskuje się najniższą moc, maksymalne możliwe pole widzenia przy danej konstrukcji okularu, a także tzw. „Najbogatsze pole”. Oznacza to, że większość gwiazd jest zapakowana w show. maksymalna jasność powierzchni? gęstość światła dla każdego stopnia kwadratowego pola widzenia, które oko może uzyskać podczas oglądania tej sceny.
Nie oznacza to, że same gwiazdy stają się jaśniejsze, w przeciwieństwie do błędnych przekonań, które są rozprowadzane przez niedbałe sformułowania w książkach i złożone sformułowania w reklamie. Niska moc po prostu kompresuje to samo światło na mniejszym obszarze.
Pod wpływem tonu dwóch mięśni tęczówki zmienia się rozmiar źrenicy: zwieracz wykonuje skurcz źrenicy (zwężenie źrenicy), a rozszerzacz zapewnia jej rozszerzenie (rozszerzenie źrenic). Stałe ruchy źrenicy - wycieczki - rozdzielają strumień światła do oka.
Zmiana średnicy otworu źrenicy następuje odruchowo:
w odpowiedzi na podrażnienie siatkówki światłem;
po zainstalowaniu na wyraźnej wizji obiektu w różnych odległościach (zakwaterowanie);
z zbieżnością (zbieżnością) i dywergencją (dywergencja) osi wizualnych;
jako reakcja na inne podrażnienia.
Tak więc oglądanie z otwartymi oczami jest najbogatszą opcją przeglądania w bogatym polu. Widzisz największą jasność powierzchni obiektów, jakie kiedykolwiek potrafiłeś. Pod tym względem żaden teleskop o dowolnej wielkości, mocy ani konstrukcji nie może pokonać gołym okiem? co stwarza problem z jasnością powierzchni w odpowiedniej perspektywie. Jeśli to wszystko czego potrzebujesz, po co zawracać sobie głowę teleskopem? W rzeczywistości istnieją dobre powody, aby nie używać najniższej dopuszczalnej mocy twojego teleskopu.
Rozszerzenie źrenicy odruchowej może wystąpić w odpowiedzi na ostry sygnał dźwiękowy, podrażnienie aparatu przedsionkowego podczas rotacji, z nieprzyjemnymi odczuciami w nosogardzieli. Opisywane są obserwacje, które potwierdzają ekspansję źrenicy z wysokim napięciem fizycznym, nawet przy silnym uścisku dłoni, z naciskiem na pewne obszary szyi, a także w odpowiedzi na bolesny bodziec w dowolnej części ciała. Maksymalne rozszerzenie źrenic (do 7–9 mm) można zaobserwować podczas bolesnego wstrząsu, a także podczas przeciążenia umysłowego (strach, gniew, orgazm). Reakcja rozszerzania się lub kurczenia źrenicy może być wypracowana jako odruch warunkowy dla słów ciemny lub jasny.
Po pierwsze, jeśli źrenica wyjściowa teleskopu dokładnie pasuje do wielkości twojego oka, musisz trzymać kamień oka nawet we właściwym miejscu lub odciąć światło. Może to być praktyczne, jeśli organizujesz trzymanie głowy w imadle. W przeciwnym razie krawędź milimetra zapewnia wygodny pokój dla małych naturalnych ruchów.
Innym powodem jest to, że jakość optyczna oka jest najgorsza na krawędziach. Dlatego odkryjesz, że żaden okular, bez względu na to, jak jest idealnie zaprojektowany, pokazuje naprawdę „punktowe” gwiazdy o bardzo małej mocy. Dlatego jasne gwiazdy oglądane gołym okiem mają kilka punktów i migają na nich. Ten, kto spopularyzował pięcioramienną formę „gwiazdy”, po prostu utrwalił swoje specjalne aberracje oczu.
Odruch nerwu trójdzielnego (odruch trójdzielny) wyjaśnia szybko zmieniającą się ekspansję i zwężenie źrenicy podczas dotykania spojówki, rogówki, skóry powiek i okolicy okołooczodołowej.
Łuk refleksowy reakcji źrenicznej na jasne światło jest reprezentowany przez cztery ogniwa. Zaczyna się od fotoreceptorów siatkówki (I), które otrzymały stymulację światłem. Sygnał jest przesyłany wzdłuż nerwu wzrokowego i przewodu wzrokowego do dwukolorowego przedniego mózgu (II). Tu kończy się eferentna część łuku odruchu źrenicznego. Stąd impuls do zwężenia źrenicy przechodzi przez węzeł rzęskowy (III), znajdujący się w ciele rzęskowym oka, do zakończeń nerwowych zwieracza źrenicy (IV). Przez 0,7-0,8 z redukcją ucznia. Cała ścieżka odruchu zajmuje około 1 s. Impuls do ekspansji źrenicy przechodzi z centrum kręgosłupa przez górny zwój współczulny szyjki macicy do rozszerzacza źrenicy (patrz rys. 3.4).
W rzeczywistości głównym powodem, dla którego nasi uczniowie otwierają się i zamykają, może nie być regulowanie światła w celu zmniejszenia aberracji, zatrzymanie otwarcia oka, gdy jest wystarczająco dużo światła, aby na to pozwolić. Niestety, nasze oczy są tak niedoskonałe, że natura sprowadza się do kiczowatej sztuczki używanej przez twórców najgorszych teleskopów w departamencie? zatrzymaj przysłonę, aby ukryć aberracje.
Nie ma na to lekarstwa, wyciągnąć gałki oczne i szlifować i polerować najlepszy na nich kształt optyczny, którego nie zalecamy. W każdym przypadku, gdy używasz teleskopu lub lornetki, uczeń jest mniejszy niż maksimum, nie przenosi światła ze złego zewnętrznego obszaru oka.
Źrenica rozszerzona lekiem występuje pod wpływem leków należących do grupy nadnerczy (adrenalina, fenylefryna, atropina itp.). Najbardziej uporczywie rozszerza źrenicę za pomocą 1% roztworu siarczanu atropiny. Po pojedynczym wkropleniu do zdrowego oka rozszerzenie źrenic może trwać do 1 tygodnia. Krótkodziałające środki rozszerzające źrenicę (tropikamid, mydriacyl) rozszerzają źrenicę na 1-2 godziny, zwężenie źrenic występuje, gdy wkrapla się miotynę (pilokarpina, karbachol, acetylocholina itp.). U różnych osób nasilenie reakcji na miotyki i środki rozszerzające źrenicę jest różne i zależy od stosunku tonu współczulnego i przywspółczulnego układu nerwowego, a także stanu układu mięśniowego tęczówki.
Ten strefowy problem może również pomóc w wyjaśnieniu tak zwanego „efektu skotopowego Stilesa-Crawforda”, tak że bardzo słabe światło padające na krawędź źrenicy nie jest postrzegane tak łatwo, jak ta sama ilość światła padającego w pobliżu środka. Oto kolejny powód, aby zachować ostrożność w wykorzystywaniu swojej najniższej mocy, nawet jeśli obiekty są zbyt słabe, aby mogły być widoczne aberracje obiektywu.
Dzięki reflektorom i teleskopom Schmidta-Cassegraina istnieje kolejny powód, aby uniknąć najniższej możliwej mocy. Teleskopy mają centralną przeszkodę - drugorzędne zwierciadło blokujące źrenice wejściowe. Im większa wizja wyjściowa, tym większa czarna plamka w środku i tym bardziej wykreśla optycznie lepszą strefę w środku oka.
Zmiany w reakcjach źrenicy i jej postaci mogą być spowodowane przez chorobę oczu (zapalenie tęczówki, uraz, jaskrę), a także występują w różnych uszkodzeniach obwodowych, pośrednich i centralnych części unerwienia mięśni tęczówki, urazów, guzów, chorób naczyniowych mózgu, górnego gruczołu szyjnego, pni nerwowych.
Wreszcie oczywiście zanieczyszczenie światłem. Gdy zwiększysz jasność powierzchni, aby uzyskać obraz najbogatszego pola, zwiększysz nasycenie nieba o taką samą ilość. Mimo to niektórzy ludzie uwielbiają oglądać duże pola. Nawet wtedy gwiazdy pokazują punkty i migają.
Ale od kiedy życie jest piękne? Na drugim końcu skali jest coś takiego, jak zbyt mała źrenica wyjściowa. Podstawowa granica jest określona przez dyfrakcję nieodłączną dla każdej apertury teleskopu. Oznacza to, że minimalny użyteczny rozmiar źrenicy dla dowolnego teleskopu wynosi 5 mm. Ale nawet z źrenicą 1 mm prawdopodobnie zauważysz irytujące efekty. Czy widzisz, że naczynia krwionośne siatkówki nakładają się na Jowisza razem z „pływającymi”? mikroskopijne plamki i wióry gruzu w płynie z oczu.
Po kontuzji gałki ocznej może wystąpić rozszerzenie źrenic pourazowych w wyniku paraliżu zwieracza lub skurczu rozszerzacza. Patologiczne rozszerzenie źrenic rozwija się w różnych chorobach narządów klatki piersiowej i jamy brzusznej (patologia sercowo-płucna, zapalenie pęcherzyka żółciowego, zapalenie wyrostka robaczkowego, itp.) Z powodu podrażnienia obwodowej ścieżki współczulnej pupillo-motor.
Z wiekiem pływacy mają tendencję do wzrostu. Inne drobne nieprawidłowości mogą być widoczne. Zwykle sieć neuronowa za siatkówką wykonuje wspaniałą pracę przetwarzania obrazów wszystkich tych rzeczy poza zasięgiem wzroku. Jednak zazwyczaj rzuca się w pętlę, gdy obraz jest tworzony przez wąskie lekkie stożki małego źrenicy. Oko nigdy nie używa naturalnej źrenicy o średnicy 1 mm, więc nasz system przetwarzania wizualnego nie ewoluował, aby poprawić problemy napotkane przez tak małego ucznia.
Jeśli stale obserwujesz pływaki, ziarna i naczynia krwionośne o bardzo dużej mocy, ignoruj je. Jeszcze bardziej palącym problemem młodych uczniów jest problem złagodzenia oczu. Tak daleko źrenica wyjściowa unosi się za szybą okularu. Wielkość odciążenia oczu zależy w dużym stopniu od konstrukcji okularu. Jednak im mniejsza źrenica wyjściowa, tym bliżej szkła może być.
Porażenie i niedowład obwodowych części współczulnego układu nerwowego powoduje zwężenie źrenic w połączeniu ze zwężeniem szpary powiekowej i enophthalmos (triada Hornera).
Z histerią, padaczką, nadczynnością tarczycy, a czasami u zdrowych ludzi, odnotowuje się „skaczące źrenice”. Szerokość źrenic zmienia się niezależnie od wpływu jakichkolwiek widocznych czynników w nieokreślonych odstępach czasu i niespójnych w obu oczach. Jednak inna patologia oka może być nieobecna.
Ponieważ musisz pozbyć się ucznia z oczu, możesz być zmuszony do tłumu. Jeśli musisz nosić okulary podczas obserwacji, możesz nie być w stanie zamknąć oczu, aby zobaczyć całe pole widzenia. Sprawdź to przed zakupem lornetki.
Na teleskopie można uzyskać dobre odbicie oka przy dużej mocy za pomocą okularu o umiarkowanie długim ogniskowaniu z soczewką Barlowa. Barlooz miał niegdyś słabą reputację, ale nowoczesne, dobrze zaprojektowane modele z wielowarstwowymi elementami obiektywu nie obniżają znacząco jakości obrazu.
Zmiana reakcji źrenicowych jest jednym z objawów wielu syndromów somatycznych.
W przypadku braku reakcji uczniów na światło, zakwaterowanie i konwergencję, jest to paraliżowa nieruchomość ucznia z powodu patologii nerwów przywspółczulnych.
W wyniku stosunku tych czynników uzyskuje się pewien kolor. Na przykład zielony jest mieszaniną niebieskiego i żółtego, bagno jest niebieskie i brązowe. U ludzi nie ma czystych żółtych oczu, ale jeśli naczynia krwionośne tęczówki są bardzo blade, wynik może być żółto-zielony, co jest rzadkością. W pojedynczych przypadkach zdarza się, że naczynia krwionośne są bezbarwne, ale osoba nie jest albinosem, a tęczówka zawiera melaninę - wtedy oczy będą brązowe z czerwonawo-miedzianym połyskiem. Szare oczy to rodzaj niebieskiego. Czarny - z wysokim stężeniem melaniny.
Kiedy wszystko zostanie powiedziane i zrobione, najprawdopodobniej poczujesz podziw dla oglądania teleskopu, gdy jego źrenica wyjściowa ma 2 do 5 mm szerokości. To nie przypadek, że jest to tylko codzienna wielkość robocza uczniów, którą dała ci natura. Łatwo jest znaleźć średnicę źrenicy i obserwować, jak zmienia się w innym świetle. Aby przeprowadzić szybki test, przytrzymaj ołówek pionowo przed okiem, kładąc go na policzku i brwiach. Standardowy ołówek ma średnicę około 7 mm. W świetle jasnego światła wokół nieprzezroczystego rdzenia zobaczysz rozmyte obramowanie.
Do anomalii rozwoju tęczówki należą aniridia (brak tęczówki), jej coloiba, przebarwienia (dwukolorowa tęczówka, heterochromia, bielactwo), patologia źrenic (polikoria, ektopia źrenicy itp.). Naruszeniu funkcji przeponowej tęczówki (z aniridią, kolobomą, bielactwem, polikorią) towarzyszy wyraźny spadek widzenia. Dość często nieprawidłowy rozwój tęczówki prowadzi do jaskry wrodzonej.
Zablokuj większość światła przed wzrokiem, kupując ręce i obserwując rdzeń. Jeśli rdzeń jest całkowicie rozproszony w przyćmionym świetle, dzięki czemu możesz zobaczyć trochę światła w jego centrum, twoja źrenica zwiększyła się powyżej 7 mm. Najlepszym sposobem jest użycie pary małych szczelin w nieprzezroczystym arkuszu z wewnętrznymi krawędziami oddzielonymi mierzoną odległością. Spójrz na kilka szczelin, przyciskając papier do brwi i policzka. Zobaczysz dwa ciemne dyski światła. Jeśli ich krawędzie ledwo się dotykają, średnica źrenicy jest równa odległości między otworami.
Wśród nieprawidłowości ciała rzęskowego i naczyniówki ich kolobomy są częstsze. W rejonie kolobomy naczyniówki siatkówka jest słabo rozwinięta lub nieobecna. Dzięki rozległym kolobomom naczyniówkowym wzrok jest zmniejszony.
Odruchowo poszerzaj źrenicę i pod wpływem wewnętrznych zmian w ciele. Należą do nich przede wszystkim zmiany w aparacie przedsionkowym podczas rotacji, dyskomfort w nosogardzieli i reakcja na głośny dźwięk. Podczas badań stwierdzono również, że źrenica zawsze rozszerza się z dużym obciążeniem fizycznym i nadmiernym obciążeniem.
Uczeń maksymalnie wykorzystuje swoją ekspansję w ciągu pierwszych kilku sekund lub dwóch po wejściu w ciemność, ale osiągnięcie absolutnego maksymalnego rozmiaru zajmuje kilka minut. Dylatacji źrenicy nie należy mylić z adaptacją ciemności, procesem chemicznym, który zachodzi wolniej w siatkówce.
Dojrzały odruch światła jest optymalnym systemem wizualnym do badań i stosowania w łagodnym urazowym uszkodzeniu mózgu. Stwierdzono, że wrażliwość na duże prędkości znacznie zwolniła, zwolniła i zmniejszyła się, ale miała charakter symetryczny i mniejszą średnicę początkową niż normalna. Kilka parametrów ucznia różni się również u tych, którzy nie mają wrażliwości na światło.
Rozszerzacz źrenicy jest włączony do pracy, z ostrym i silnym bólem w każdej części ludzkiego ciała, z naciskiem na niektóre wrażliwe obszary ciała. Mydriaza, osiągająca prawie 9 mm, jest wykrywana z bólem i szokiem traumatycznym oraz z nadmiernym napięciem psychicznym w momencie najwyższej reakcji emocjonalnej, którą może wywołać gniew, strach, panika, orgazm. Mięsień, który zwęża źrenicę lub rozszerza się, może również działać, gdy rozwija specyficzny odruch w odpowiedzi na słowa warunkowe „światło” lub „ciemność”.
Niektórzy uważają, że uczeń jest oknem na duszę. Uczący się może być także oknem na łagodne traumatyczne urazowe uszkodzenie mózgu. Wynikające z tego uszkodzenie mózgu i otaczające mikrośrodowisko, często zacisk, powodują rozległe uszkodzenia nerwowe. Na przykład mogą występować problemy z kontrolą impulsów, snem, uwagą i pamięcią, by wymienić tylko kilka. Jednak dysfunkcja wzrokowa związana z tym przeglądem odnosi się do światła odruchowego źrenicy.
Uczniowie są regularnie badani przez klinicystów, aby ocenić w szczególności integralność nerwową układu wzrokowego. Klinicznie, nieprawidłowa wielkość źrenicy i czułość dostarczają ważnych wskazówek do identyfikacji lokalizacji i natury różnych zmian chorobowych wzdłuż jej rozległych ścieżek doprowadzających i odprowadzających. Niedawno, ze względu na obecność nowoczesnej akupunktury, klinicysta i badacz mają teraz możliwość oceny subtelnych anomalii na poziomie stanu stacjonarnego ucznia oraz dynamiki bezpośredniej i konsekwentnej reakcji uczniów.
Odruch trójdzielny związany z nerwem trójdzielnym wyjaśnia prawie natychmiastowe zwężenie lub powiększenie źrenicy osoby, gdy palec lub przedmiot dotyka spojówki, skóry powiek, rogówki i okolicy okołooczodołowej.
Struktura łuku odruchowego w rozwoju reakcji źrenicy oka na jasne oświetlenie jest reprezentowana przez cztery ogniwa. Rozpoczyna się łuk fotoreceptorów siatkówki, otrzymując stymulację światłem. Następnie sygnał przez nerw wzrokowy wchodzi do przedniej części mózgu. W tym momencie kończy się część odprowadzająca łuku odruchowego. I tu wytwarza się impuls, którego funkcje polegają na kurczeniu się źrenicy. Impuls przechodzi przez węzeł rzęskowy ciała rzęskowego w kierunku zwieracza źrenicy, to znaczy do jego zakończeń nerwowych. Zwieracz źrenicy zmniejsza jego średnicę, cały proces, począwszy od światła padającego na siatkówkę, a kończąc na zwężeniu źrenicy, zajmuje tylko 0,7 do 0,8 sekundy. Rozszerzacz źrenicy otrzymuje impuls do późniejszego rozprężenia od środka kręgosłupa przez górną część węzła współczulnego szyjki macicy.
Podczas przyjmowania niektórych leków może wystąpić zwężenie i rozszerzenie źrenicy ludzkiej, w tym środki rozszerzające źrenicę i miotyki.
Nasilenie wpływu na leki jest różne dla każdej osoby i zależy od stanu układu mięśniowego oka i od tonu układu przywspółczulnego i współczulnego.
Wady w postaci źrenicy i jej reakcje mogą być spowodowane przez tęczówki, jaskrę i urazy. Patologie często pojawiają się nawet wtedy, gdy zaburzone jest unerwienie centralnych i przejściowych mięśni tęczówki, z guzami, chorobami naczyniowymi mózgu, chorobami gruczołu szyjnego, uszkodzeniami zakończeń nerwowych na orbicie odpowiedzialnymi za kontrolowanie reakcji źrenicy.
Kontuzja gałki ocznej prowadzi do porażenia zwieracza lub skurczu rozszerzacza, co objawia się rozszerzeniem źrenic. Patologiczna ekspansja źrenicy często rozwija się w chorobach klatki piersiowej i jamy brzusznej, których przebieg prowadzi do zakłócenia unerwienia ścieżki źrenicy. Niedowład i porażenie obwodowych części współczulnego NS prowadzi do zwężenia źrenic. Takie zwężenie źrenicy można również połączyć z enophthalmos i zwężeniem szpary powiekowej.
„Ikony skoków” - termin ten w okulistyce oznacza niespójną zmianę szerokości obu źrenic, występującą bez określonego powodu iw różnych odstępach czasu. „Skaczące źrenice” są często wykrywane z nadczynnością tarczycy, histerią, padaczką, czasami tę wadę obserwuje się również u ludzi praktycznie zdrowych. Zmiany w reakcjach uczniów należą do objawów syndromów somatycznych. Jeśli bodźce świetlne, zakwaterowanie nie powodują reakcji źrenic, oznacza to patologię nerwów przywspółczulnych.
Umiejscowienie oka to zdolność do wyraźnego i wyraźnego widzenia obiektów znajdujących się w różnych odległościach od oka. Zakwaterowanie spełnia pewne funkcje w pracy całej gałki ocznej i jej struktur. Mechanizm umieszczania oka polega na zmniejszeniu i rozluźnieniu włókien mięśnia rzęskowego. Wraz ze zmniejszeniem mięśnia rzęskowego, więzadło Zinna rozluźnia się, co uczestniczy w przywiązaniu soczewki do ciała rzęskowego. Prowadzi to do zmniejszenia napięcia soczewki i staje się wypukłe. Spłaszczanie soczewki jest spowodowane rozluźnieniem mięśnia rzęskowego. Inwazja tego mięśnia jest w sposób ciągły przeprowadzana przez nerwy współczulne i okulomotoryczne.
Ułożenie oka jest ograniczone do dalekiego i bliskiego punktu wyraźnego widoku. Najbliższy punkt zależy od odległości, na której można odczytać drobny druk bez stresu. Najdalszy punkt jest określony stanem oka, w którym obiekt jest wyraźnie odróżnialny przy braku zakwaterowania. Objętość oka jest nazywana wzrostem załamania światła przez układ optyczny, który występuje przy najwyższym napięciu widzenia. Związane z wiekiem zmiany w organizmie wpływają również na strukturę soczewki - traci ona swoją elastyczność, w wyniku czego zmienia się objętość oka.
Zakwaterowanie oka może się zmienić patologicznie. Skurcz mieszkania objawia się krótkowzrocznością i występuje częściej u młodych ludzi z urazem, długotrwałym stresem, pod działaniem jasnego źródła światła. Niedowłady i porażenia występują pod wpływem infekcji i zatruć. Tymczasowy paraliż może być spowodowany zakraplaniem się źrenic podczas stosowania atropiny, siniaków. Wszelkie patologie zakwaterowania oczu powinny być leczone przez okulistę.
http://viman.ru/the-size-of-the-pupil-is-normal-pathology-of-the-pupils.html