Oko zwykłej osoby wyróżnia się około 150 podstawowymi kolorami, przez profesjonalistę - do 10-15 tysięcy kolorów, w pewnych warunkach ludzkie oko wyróżnia się naprawdę kilkoma milionami kolorów, więc tabele są stworzone dla amerykańskich astronautów. Dane mogą się różnić w zależności od treningu, kondycji człowieka, warunków oświetleniowych i innych czynników.
Jeśli wierzysz w źródło - „Biologia w pytaniach i odpowiedziach” - przestrzeń kolorów ”normalnej osoby zawiera około 7 milionów różnych wartościowości, w tym małą kategorię achromatyczną i bardzo rozległą klasę chromatyczną. Wartości chromatyczne koloru powierzchni obiektu charakteryzują się trzema fenomenologicznymi cechami: tonem, nasyceniem i lekkością. W przypadku świetlnych bodźców barwnych „jasność” zastępuje się „jasnością”. Idealnie, odcienie kolorów są „czystymi” kolorami. Ton można mieszać z achromatyczną walencją, która daje różne odcienie kolorów. Nasycenie barwy jest miarą względnej zawartości składników chromatycznych i achromatycznych, a jasność jest określona przez pozycję składnika achromatycznego w skali szarości.
Badania wykazały, że w widzialnej części widma ludzkiego oka jest w stanie odróżnić, w sprzyjających warunkach, około 100 odcieni na kolorowym tle. W całym spektrum, uzupełnionym czystymi fioletowymi kwiatami, w warunkach wystarczającej jasności dla różnicowania kolorów, liczba rozróżnialnych odcieni w odcieniach kolorów osiąga 150.
Zostało ustalone empirycznie, że oko postrzega nie tylko siedem kolorów podstawowych, ale także wiele pośrednich odcieni kolorów i kolorów, uzyskanych z mieszania światła o różnych długościach fal. Łącznie dostępnych jest do 15 000 odcieni i odcieni kolorów.
Obserwator o normalnym widzeniu kolorów podczas porównywania obiektów o różnych kolorach lub różnych źródłach światła może odróżnić dużą liczbę kolorów. Wyszkolony obserwator wyróżnia około 150 kolorów w odcieniach kolorów, około 25 w nasyceniu, od 64 w wysokiej jasności do 20 w niskiej jasności.
Widocznie rozbieżność danych referencyjnych jest związana z faktem, że postrzeganie koloru może się częściowo różnić w zależności od stanu psychofizjologicznego obserwatora, stopnia jego sprawności, warunków oświetleniowych itp.
Widoczne promieniowanie - fale elektromagnetyczne odbierane przez ludzkie oko, które zajmują część widma o długości fali około 380 do 740 nm. Takie fale zajmują zakres częstotliwości od 400 do 790 teraherców. Promieniowanie elektromagnetyczne o takich długościach fali nazywane jest również światłem widzialnym lub po prostu światłem. Pierwsze wyjaśnienia spektrum promieniowania widzialnego przedstawił Izaak Newton w książce „Optyka” i Johann Goethe w swojej teorii kolorów, ale przed nimi Roger Bacon obserwował widmo optyczne w szklance wody.
Oko jest organem czuciowym ludzi i zwierząt, który ma zdolność odbierania promieniowania elektromagnetycznego w zakresie długości fali światła i zapewnia funkcję widzenia. Osoba przez oko otrzymuje około 90% informacji ze świata zewnętrznego. Nawet najprostsze bezkręgowce mają zdolność fototropizmu ze względu na ich, choć bardzo niedoskonały, wzrok.
http://www.liveinternet.ru/users/4262933/post210608054/„Przestrzeń kolorów” normalnej osoby zawiera około 7 milionów różnych wartościowości, w tym małą kategorię achromatyczną (szary, bezbarwny) i bardzo rozległą klasę chromatyczną. Wartości chromatyczne koloru powierzchni obiektu charakteryzują się trzema fenomenologicznymi cechami: tonem, nasyceniem i lekkością. W przypadku świetlnych bodźców barwnych (na przykład kolorowego źródła światła) „jasność” zastępuje się „jasnością”. Idealnie, odcienie kolorów są „czystymi” kolorami. Ton można mieszać z achromatyczną walencją, która daje różne odcienie kolorów. Nasycenie barwy jest miarą względnej zawartości składników chromatycznych i achromatycznych, a jasność jest określona przez pozycję składnika achromatycznego w skali szarości.
W książce V.V. Messzkowa i A. B. Matwiejewa „Podstawy techniki oświetleniowej” (M., Energoatomizdat, 1989) na str.100 jest napisane:
Badania wykazały, że w widzialnej części widma ludzkiego oka jest w stanie odróżnić, w sprzyjających warunkach, około 100 odcieni na kolorowym tle. W całym spektrum, uzupełnionym czystymi fioletowymi kwiatami, w warunkach wystarczającej jasności do rozróżniania kolorów (>10 cd / m2), liczba rozróżnialnych odcieni w odcieniach kolorów osiąga 150.
W książce B.I. Stepanova „Wprowadzenie do nowoczesnej optyki” (Mińsk, Nauka i technologia, 1989) na str. 93 czytamy:
Zostało ustalone empirycznie, że oko postrzega nie tylko siedem kolorów podstawowych, ale także wiele pośrednich odcieni kolorów i kolorów, uzyskanych z mieszania światła o różnych długościach fal. Łącznie dostępnych jest do 15 000 odcieni i odcieni kolorów.
W Encyklopedii Fizycznej, wyd. AM Prokhorov w tomie 5 (M., The Great Russian Encyclopedia), 1998) na stronie 420 napisano:
Obserwator o normalnym widzeniu kolorów podczas porównywania obiektów o różnych kolorach lub różnych źródłach światła może odróżnić dużą liczbę kolorów. Wyszkolony obserwator wyróżnia około 150 kolorów w odcieniach kolorów, około 25 w nasyceniu, od 64 w wysokiej jasności do 20 w niskiej jasności.
Widocznie rozbieżność danych referencyjnych jest związana z faktem, że percepcja koloru może się częściowo zmieniać w zależności od
http://touch.otvet.mail.ru/question/8886647Percepcja kolorów zawsze martwiła naukowców, zmuszając ich do szukania mechanizmów ich występowania. Ludzkie oko rozróżnia około 10 milionów kolorów, w tym wszystkie odcienie i 7 głównych. Ta umiejętność pojawiła się w procesie ewolucji człowieka i istnieje dzięki obecności siatkówki i specyficznych komórek - stożków. Te struktury komórkowe zawierają jodopsynę pigmentową, podzieloną na gatunki, które przechwytują kolory widma żółto-zielonego i żółto-czerwonego. 8% mężczyzn i 0,5% kobiet ma dziedziczne zaburzenie koloru - ślepotę barw.
Ludzkie oko rozpoznaje kilka milionów kolorów i odcieni. Główne z nich to żółty, czerwony, niebieski i zielony. Wszystkie inne kolory pojawiają się, gdy te cztery się łączą. Percepcja odcieni zależy od cech kulturowych. Na przykład w dzikich plemionach ludzie odróżniają bardziej zielone kwiaty, ponieważ ważne jest, aby znać różnice między roślinami. Są osoby, które widzą więcej odcieni niż inne. Jest to uważane za wariant normy i wynika z faktu, że w siatkówce znajduje się większa liczba komórek w kształcie stożka lub że same struktury komórkowe zawierają więcej jodopsyny.
Ludzka gałka oczna postrzega 7 podstawowych kolorów, bez względu na achromatyczne. Te ostatnie obejmują biały, czarny i szary. Każdy promień światła jest wyrażany w różnym stopniu. Powoduje to różnorodność odcieni. Organ widzenia może rozróżnić około 10 milionów kolorów. Jeśli chodzi o odcienie achromatyczne, osoba postrzega około 300 odcieni szarości. Ważne jest, aby pamiętać, że gałka oczna ludzi jest w stanie zobaczyć fale świetlne o długości od 320 do 760 nm. Ale podczerwone i ultra-długie (ultrafioletowe) kolory ludzkiego narządu wzroku nie są w stanie odróżnić.
U dziecka widmo widzialne jest nieco zawężone. Dostrzega tylko podstawowe kolory - żółty, czerwony, niebieski i zielony. To jest norma wieku i fizjologiczna. W miarę starzenia się osoba zaczyna rozróżniać więcej odcieni. Wszystkie różnią się długością fali:
W zielonym spektrum zdrowa osoba widzi jasnozieloną, szmaragdową zieleń, aqua i wiele innych.
Ta grupa chorób jest połączona z terminem „ślepota barw”. Te patologie są dziedziczne i osadzone w autosomalnych genach recesywnych. Przez liczbę „wypadłych” kolorów odróżnia się mono-, bi- i trichromazję. Zakres kolorów dla tych pacjentów jest ostro zawężony. Mylą czerwone i zielone światła. Tacy pacjenci nie mogą pracować jako kierowcy transportu publicznego, operatorzy sprzętu budowlanego, wojsko. Te ograniczenia zawodowe wynikają z faktu, że pacjent ze ślepotą barw może nieumyślnie pomylić przyciski lub żarówki. Patologie okulistyczne, takie jak zaćma i jaskra, również wpływają na jakość postrzegania kolorów. Są one skomplikowane przez zanik widzenia i utratę jasności, kontrast kolorów.
http://etoglaza.ru/anatomia/vazhno/skolko-tsvetov-razlichaet-chelovecheskiy-glaz.htmlLudzkie oko jest unikalnym systemem optycznym stworzonym przez samą naturę. W porównaniu z oczami zwierząt potrafi odróżnić znacznie więcej niuansów i odcieni kolorów. I nie jest to zaskakujące, ponieważ w siatkówce oka znajduje się około 125 milionów fotoczułych komórek, które są związane z percepcją koloru.
Ile kolorów może rozpoznać ludzkie oko? Aby odpowiedzieć na to pytanie, najpierw musisz zdecydować się na samą koncepcję koloru. Ale zrobienie tego jest bardzo problematyczne, ponieważ to słowo jest raczej trudne do opisania.
Świadczy o tym nawet fakt, że jeśli chcesz wytłumaczyć osobie niewidomej, co jest żółte, zielone lub w jakimkolwiek innym kolorze, trudno będzie ci to zrobić bez uciekania się do porównań.
Ale nie tylko niewidomi nie są w stanie dostrzec kolorów, ale są całkowicie widzący ludzie, którzy jednak doświadczają różnych stopni ślepoty barw. Jak już zrozumiałeś, mówimy o takiej chorobie jak ślepota barw. W przypadku tej choroby oczu osoba może nie rozpoznać zarówno jednego koloru, jak i kilku jednocześnie.
Ale nie trzeba mieć zaburzeń widzenia barw, aby zrozumieć, że postrzeganie kolorów jest trudne do opisania i postrzegania. Przecież nawet ten sam odcień różni ludzie oceniają każdy na swój sposób.
Dlatego w końcu wszystko zależy od konkretnego aparatu wzrokowego osoby. Wystarczy niewielka patologia lub odchylenie od normy, aby spowodować naruszenie widzenia kolorów. W końcu dochodzimy do głównego pytania artykułu, który został zadany na samym początku - ile kolorów może rozpoznać ludzkie oko? Teoretycznie, według naukowców, nasz organ widzenia powinien rozróżniać do 10 milionów odcieni. Niemniej jednak zwykły człowiek jest w stanie rozpoznać nie więcej niż 100 z nich.
Na nasze widzenie kolorów wpływają pręciki i stożki, które znajdują się w siatkówce. Pierwsza pomaga nam odróżnić odcienie szarości w słabym świetle lub w nocy, a druga - odpowiada za postrzeganie wszystkich innych kolorów w ciągu dnia. Z kolei szyszki dzielą się na trzy typy:
To obecność tych trzech rodzajów stożków i prętów daje osobową wizję koloru, która jest również nazywana trójchromatyczną. Jeśli postrzeganie kolorów danej osoby jest osłabione, wówczas wizja może stać się na przykład dichromatyczna. Jest to możliwe, jeśli na przykład nie rozpoznaje czerwieni i zieleni.
Podsumowując, należy powiedzieć, że ludzkie oko jest w stanie odróżnić różne kolory i odcienie. Ale nawet najmniejsza patologia może zakłócić ich postrzeganie, co może prowadzić do różnego stopnia ślepoty barw.
Ludzkie oko jest najbardziej zaawansowanym systemem optycznym wymyślonym przez naturę. Siatkówka zawiera około 125 milionów komórek światłoczułych. Przetwarzają cząstki światła docierające do nich, a mózg, odbierając te informacje, przekształca je w różne kształty i kolory. A ile kolorów może odróżnić osoba?
Teoretycznie ludzkie oko może rozróżnić do 10 milionów kolorów. Ale w rzeczywistości wyróżnia tylko około 100 odcieni, a ci, których zawód związany jest z kolorem, to artyści, projektanci - około 150. Siatkówka zawiera dwa typy komórek światłoczułych: stożki i pręty. Te pierwsze są odpowiedzialne za percepcję kolorów (wizja dnia), a te drugie dają możliwość zobaczenia odcieni szarości w słabym świetle (widzenie w nocy). Z kolei stożki są trzech typów i najlepiej odróżnić niebieskie, zielone i czerwone części widma. Taka wizja jest nazywana trójchromatyczną. Ale u niektórych osób dochodzi do naruszenia postrzegania kolorów, najczęściej czerwonego i zielonego (ślepota barw). Nazywane są dichromianami. Dichromatyczne widzenie jest również wspólne dla większości ssaków.
Ale możliwości naszych oczu nie są nieograniczone. Stożki mogą wychwytywać tylko te fotony świetlne, których długość fali mieści się w zakresie od 370 do 710 nanometrów) - nazywane jest to widmem promieniowania widzialnego. Poniżej znajduje się promieniowanie podczerwone i widmo radiowe, a powyżej - ultrafiolet, a nawet wyższe - promieniowanie rentgenowskie, a następnie widmo promieniowania gamma. Wszystko, co leży poza granicami widma widzialnego, nasze oko już nie postrzega. Chociaż są ludzie z afakją (brak soczewki), potrafią widzieć fale UV.
W rzeczywistości cała różnorodność kolorów to tylko zdolność obiektów niebieskich, zielonych i czerwonych do odbijania światła o różnych długościach fal, a nasz mózg przekształca je w kolory, otrzymując sygnał od receptorów wzrokowych. Zielony ma długość fali 530 nanometrów, czerwony ma 560, a niebieski 420.
Większość filmów, część materiałów wideo została nakręcona z częstotliwością 24 sek. Wartość jest klasycznym standardem w kinematografii, ale nie wynika z tego, że jest używany wszędzie.
12 klatek wystarczyłoby do utworzenia ruchu, ale ta wartość nie została użyta, ponieważ była minimalna, aby osiągnąć efekt. Przy użyciu mniejszej liczby c. Obraz przestał być postrzegany jako gładki, co doprowadziło do zaniku efektu. Postanowiono zatrzymać się na 16 klatkach, co dało pożądany rezultat. Dalsze 16 tys. zostały uznane za standard cichej produkcji.
Potrzeba użycia większej liczby ramek pojawiła się wraz z pojawieniem się aktorstwa głosowego. Podczas nagrywania w tym samym formacie wystąpiły niezgodności między ścieżkami audio i wideo. Z powodu niewystarczającej liczby klatek działanie głosu stało się zniekształcone i asynchroniczne, co doprowadziło do zniknięcia całościowej percepcji. Dodatkowe 8 tys.
z większą gładkością i pomógł rozwiązać problem. Zastosowanie większej liczby ramek wymagało większych nakładów filmu, który w tym czasie nie był tani. 24 klatki są minimalną wartością płynności i są używane do tej pory, co jest ogólnie przyjętym standardem filmowania i projekcji. Czas płynie, a wraz z nim postęp, wymieranie standardu zanika. W ostatnich latach coraz częściej mówi się o przejściu na nowe technologie.
Częstotliwość 60 klatek jest wykorzystywana przez HDTV - High Definition Television i szeroki ekran systemu kina IMAX.
Zdrowe ludzkie oko ma trzy rodzaje stożków, z których każdy może rozróżnić około 100 różnych odcieni kolorów, więc większość badaczy zgadza się, że nasze oczy mogą ogólnie odróżnić około miliona odcieni. Niemniej jednak postrzeganie kolorów jest raczej subiektywną zdolnością, która różni się w zależności od osoby, dlatego trudno jest określić dokładne liczby.
Jamison wie, o czym mówi, ponieważ pracuje z „tetrachromatami” - ludźmi o „nadludzkiej” wizji. Te rzadkie osobniki, głównie kobiety, mają mutację genetyczną, która dała im dodatkowe czwarte szyszki. Mówiąc ogólnie, dzięki czwartemu zestawowi stożków, tetrachromaty mogą rozpoznać 100 milionów kolorów. (Ludzie ze ślepotą barwną, dichromianami, mają tylko dwa rodzaje stożków i widzą około 10 000 kolorów).
Aby widzenie kolorów działało, szyszki z reguły potrzebują znacznie więcej światła niż ich inne pałeczki. Dlatego w warunkach słabego oświetlenia kolor „gaśnie”, ponieważ na pierwszy plan wysuwają się monochromatyczne kije.
W idealnych warunkach laboratoryjnych i miejscach siatkówki, gdzie pręty są w większości nieobecne, stożki mogą być aktywowane tylko przez garstkę fotonów. A jednak różdżki wykonują lepszą pracę w świetle otoczenia. Jak pokazały eksperymenty z lat 40., wystarczy jeden kwant światła, aby przyciągnąć naszą uwagę.
W 1941 roku naukowcy z Columbia University umieścili ludzi w ciemnym pokoju i pozwolili swoim oczom się dostosować. Pełną czułość zajęły wędki kilka minut - dlatego mamy problemy z widzeniem, kiedy światła nagle gasną.
Następnie naukowcy zapalili niebiesko-zielone światło przed badanymi. Na poziomie przekraczającym szansę statystyczną uczestnicy byli w stanie uchwycić światło, gdy pierwsze 54 fotony dotarły do oczu.
Po skompensowaniu utraty fotonów poprzez absorpcję przez inne składniki oka naukowcy odkryli, że już pięć fotonów aktywuje pięć oddzielnych prętów, co daje uczestnikom poczucie światła.
Ten fakt może cię zaskoczyć: nie ma wewnętrznego ograniczenia dla najmniejszej lub najodleglejszej rzeczy, którą możemy zobaczyć. Dopóki przedmioty o dowolnej wielkości, w dowolnej odległości, przekazują fotony do komórek siatkówki, możemy je zobaczyć.
Na przykład konwencjonalna mądrość mówi, że w ciemną, czystą noc widzimy światło świecy z odległości 48 kilometrów. W praktyce oczywiście nasze oczy będą po prostu kąpać się w fotonach, więc wędrujące kwanty światła z dużych odległości zostaną po prostu zgubione w tej mieszance. „Kiedy zwiększasz intensywność tła, ilość światła potrzebnego do zobaczenia czegoś wzrasta”, mówi Landy.
Nocne niebo z ciemnym tłem, usiane gwiazdami, jest uderzającym przykładem naszej oferty. Gwiazdy są ogromne; wiele z tych, które widzimy na nocnym niebie, ma miliony kilometrów średnicy. Ale nawet najbliższe gwiazdy oddalone są od nas o co najmniej 24 tryliony kilometrów, a zatem są tak małe dla naszych oczu, że nie można ich rozmontować. A jednak widzimy je jako potężne promieniujące punkty światła, ponieważ fotony przechodzą przez kosmiczne odległości i wpadają w nasze oczy.
Wszystkie pojedyncze gwiazdy, które widzimy na nocnym niebie, są w naszej galaktyce - Drodze Mlecznej. Najdalszy obiekt, który możemy zobaczyć gołym okiem, znajduje się poza naszą galaktyką: jest to galaktyka Andromedy, znajdująca się 2,5 miliona lat świetlnych od nas. (Chociaż jest to kontrowersyjne, niektórzy twierdzą, że są w stanie zobaczyć galaktykę Trójkąta na bardzo ciemnym nocnym niebie, a jest to trzy miliony lat świetlnych stąd, musimy po prostu wziąć na to słowo).
Trylion gwiazd w galaktyce Andromedy, biorąc pod uwagę odległość od niej, rozmazuje się w niewyraźnym, świecącym kawałku nieba. A jednak jego wymiary są kolosalne. Pod względem wielkości pozornej, nawet będąc kwintillilionami kilometrów od nas, ta galaktyka jest sześć razy szersza niż księżyc w pełni. Jednak nasze oczy docierają do tak niewielu fotonów, że ten niebiański potwór jest prawie niezauważalny.
Dlaczego nie odróżniamy pojedynczych gwiazd w galaktyce Andromedy? Granice naszej rozdzielczości wizualnej lub ostrości widzenia narzucają ich ograniczenia. Ostrość widzenia to zdolność do rozróżniania takich szczegółów jak punkty lub linie, niezależnie od siebie, tak aby nie łączyły się w jedną. Zatem granice widzenia można uznać za liczbę „punktów”, które możemy rozróżnić.
Granice ostrości wzroku określają kilka czynników, na przykład odległość między stożkami i prętami, zapakowanymi w siatkówkę. Ważna jest również optyka samej gałki ocznej, która, jak powiedzieliśmy, zapobiega przenikaniu wszystkich możliwych fotonów do komórek światłoczułych.
Teoretycznie badania wykazały, że najlepsze, co możemy zobaczyć, to około 120 pikseli na stopień łuku, jednostka pomiaru kątowego. Można to sobie wyobrazić jako czarno-białą szachownicę o wymiarach 60 na 60 komórek, która mieści się na paznokciu wyciągniętej dłoni. „To najczystszy wzór, jaki można zobaczyć”, mówi Landy.
Badanie wzroku, podobnie jak stół z małymi literami, kieruje się tymi samymi zasadami. Te same granice nasilenia wyjaśniają, dlaczego nie możemy odróżnić i skupić się na pojedynczej słabej komórce biologicznej o szerokości kilku mikrometrów.
Ale nie odpisuj sobie. Milion kolorów, pojedyncze fotony, galaktyczne światy na kwantowe miliony kilometrów od nas nie są tak złe dla galaretowatej bańki w naszych gniazdach połączonych z 1,4-kilogramową gąbką w naszych czaszkach.
http://lechimglaza.ru/skolko-vidit-chelovecheskiy-glaz/Ludzkie oko jest w stanie rozróżnić 10 milionów kolorów. Jednocześnie jest w stanie odróżnić około 500 odcieni szarości.
Ludzie mają dobrze rozwiniętą umiejętność rozróżniania kolorów. Jednak pies widzi takie odmiany szarości, których dana osoba nie jest w stanie zobaczyć.
Wśród mężczyzn 1 na 12 nie rozróżnia kolorów, a wśród kobiet 1 na 200.
„Ile kolorów wyróżnia ludzkie oko” i inne artykuły z sekcji Przydatne informacje
http://www.glazmed.ru/news/news-0093.shtmlLudzkie oko jest w stanie dostrzec siedem podstawowych kolorów: niebieski, pomarańczowy, czerwony, żółty, zielony, niebieski, fioletowy. Jednocześnie dostrzega do stu tysięcy odcieni tych kolorów, z czego 500 odcieni szarości. Należy pamiętać o tym, że z dziedziny fizyki - trzy są czystymi kolorami: zielony, czerwony, niebieski. Pozostałe cztery kolory to połączenie trzech pierwszych.
2% kobiet jest podatnych na rzadką mutację genetyczną, w której mają dodatkowy stożek siatkówki, co pozwala nam dostrzec do 100 milionów kolorów.
Strach przed kwiatami lub chromatofobia objawia się u ludzi nadmierną gwałtownością reakcji na pewne kolory, przez zaburzenia, a czasami przez całkowite wyeliminowanie jakiegokolwiek koloru z życia. Nudności, duszność, zawroty głowy, uczucie paniki i lęku, zwiększone ciśnienie i tętno, dreszcze - to tylko niektóre z objawów chromofobii. Ale na szczęście traktuje ją, podobnie jak inne fobie współczesnego świata.
Nie wszyscy piraci, którzy używali opaski na oczy, byli wyłączeni. Zakładają bandaż na krótko przed atakiem, aby szybko dostosować swoją wizję do bitwy na pokładzie i pod pokładem. Jedno oko przyzwyczaiło się do jasnego światła, drugie do przyciemnienia oświetlenia. Opatrunek zmienił się w miarę potrzeb i warunków bitwy.
Pocierając oczy, osoba widzi błyski światła pod powiekami. Zjawisko to nazywa się fosfenem.
Czy wiesz, że czerwony kolor jest postrzegany przez kobiety i mężczyzn zupełnie inaczej? Kobieca połowa ludzkości potrafi odróżnić bordo od jasnoczerwonej lub purpurowej od karmazynowej i wielu innych odcieni, podczas gdy mężczyźni widzą tylko czerwone. Wszystko zależy od ludzkiego DNA. Faktem jest, że konkretny gen odpowiedzialny za interpretację czerwonego koloru znajduje się w chromosomie X i, jak wiadomo, kobiety, w przeciwieństwie do mężczyzn, mają dwa chromosomy X. Ta cecha żeńskiego DNA pozwala uzyskać pełny obraz czerwonego koloru i wyjaśnia szczególną zdolność kobiecego mózgu do przechwytywania różnych odcieni.
Najbardziej popularny kolor na świecie jest niebieski. Około 40% osób nazywa swój ulubiony kolor niebieskim. Na drugim miejscu jest fioletowy, który zdobył 14%.
Wiele osób uważa, że nie ma dużej różnicy między odcieniem cytryny, blaskiem żółtego lasera i kolorem kanarka. Dla nich jest po prostu „żółty”.
W rzeczywistości wszystko sprowadza się do tego, ile szyszek - fotoczułych receptorów - jest w twoich oczach. Profesor Diana Derval, specjalistka od neuromarketingu, opublikowała interesujący test, który określa, ile tych stożków posiadasz. Ten test jest naprawdę fascynujący, ponieważ jest tak ciekawy, jak widzisz świat, który ty i ludzie wokół ciebie.
Aby wykonać test, policz ile kolorów widzisz w tym widmie:
Ile widziałeś? Zobaczmy wyniki.
Mniej niż 20 kolorów: Jesteś dichromianem. Oznacza to, że masz tylko dwa wrażliwe na kolor stożki w oku. 25% osób należy do tej kategorii. „Ale nie martw się. Jesteś w dobrym towarzystwie - psy też są dichromatyczne! ”- żartuje Diana Derval. Zauważa również, że ludzie tego typu mają na sobie czarne, beżowe i niebieskie ubrania.
Od 20 do 32 kolorów: Jesteś trójchromianem. Masz trzy rodzaje stożków w oku. Możesz rozróżnić wiele odcieni w fioletowym, niebieskim, zielonym i czerwonym obszarze widma. Około 50% populacji należy do tej kategorii.
Od 32 do 39 kolorów: Gratulacje! Ty, podobnie jak trzmiel, jesteś tetrahromatem. Profesor Derval mówi, że ci ludzie mają cztery rodzaje stożków. Ich zasięg jest jeszcze bogatszy. Ale są zirytowani żółtym kolorem i najprawdopodobniej nie będą nosić ubrań tego koloru. Około 25% ludzi to tetrachromaty.
Ponad 39 kolorów: następnie policz ponownie! Diana Derval wyjaśnia, że na tym widmie jest tylko 39 różnych kolorów, a prawdopodobnie tylko 35 jest dobrze widzianych, biorąc pod uwagę, że patrzysz na ekran komputera, a nie na oryginał papieru.
http://miraman.ru/posts/1292Ludzkie oko jest w stanie rozróżnić 10 milionów kolorów. Jednocześnie jest w stanie odróżnić około 500 odcieni szarości.
Ludzie mają dobrze rozwiniętą umiejętność rozróżniania kolorów. Jednak pies widzi takie odmiany szarości, których dana osoba nie jest w stanie zobaczyć.
Wśród mężczyzn 1 na 12 nie rozróżnia kolorów, a wśród kobiet 1 na 200.
„Ile kolorów wyróżnia ludzkie oko” i inne artykuły z sekcji Przydatne informacje
http://www.glazmed.ru/news/news-0093.shtml