Zwężenie kanału nosowo-łzowego jest patologią struktury kanału łzowo-nosowego, która pojawia się z powodu jego przewlekłego zapalenia.
Bez leczenia zwiększa się ryzyko niedrożności przewodu łzowego. Istnieje wrodzona postać patologii zwężenia.
Występowanie zwężenia kanału nosowo-łzowego zależy od różnych czynników, ta patologia nie jest w pełni zbadana. Niszczące zmiany w wewnętrznej wyściółce przewodu nosowego prowadzą do jego zwężenia. Drożność kanału łzowego jest osłabiona, w ciężkich przypadkach możliwa jest całkowita adhezja jego jamy.
Patologia występuje z powodu chorób wirusowych, bakteryjnych, dystroficznych błony spojówkowej lub błony śluzowej nosa.
Gdy przewód nosowy jest zwężony, płyn nie może opuścić worka spojówkowego w zwykły sposób. Gromadzi się w jamie łzowej, a kiedy dociera do krawędzi powiek, wylewa się z torby. Na tej podstawie głównym objawem zwężenia kanału łzowego jest nadmierne łzawienie.
Ze względu na fakt, że naturalny wypływ łez jest zakłócony, szkodliwe mikroorganizmy i cząstki mechaniczne pozostają w jamie łzowej, w wyniku czego zachodzi proces zapalny. Przejawia się to w postaci zaczerwienienia spojówki oka. Jama łzowa wzrasta, skóra nad nią staje się cieńsza. Obrzęk występuje w wewnętrznym narożniku, jeśli ropa lub śluz są uwalniane z miejsca łez.
Aby ujawnić patologię, wykonuje się zdjęcie rentgenowskie z kontrastem. Jeśli to konieczne, lekarz przepisuje diagnostyczne wykrywanie przewodu łzowego. Aby oszacować całkowitą produkcję łez, przeprowadza się test Schimmera. Ultradźwięki, rezonans magnetyczny, tomografia komputerowa pozwala określić stan przewodów łzowych i gruczołów łzowych.
Metoda leczenia dobierana jest w zależności od stopnia zwężenia kanału nosowo-łzowego.
Farmakoterapia polega na przepłukiwaniu przewodów łzowych specjalnymi lekami. W leczeniu zwężenia kanału nosowo-łzowego stosuje się roztwory dezynfekujące, środki przeciwbakteryjne, glukokortykoidy, enzymy proteolityczne. Skuteczny w leczeniu lasera dakryostenozowego na mieszance helu i neonu.
Niektórzy lekarze sprzeciwiają się sondowaniu przewodu nosowego, argumentując, że procedura ta jest dość traumatyczna, a jej efekt jest nieznaczny.
W przypadku dakryostenozy przewód nosowy jest intubowany. W tym samym czasie użyj rurki z wysokiej jakości materiałów polimerowych. Rurka jest wprowadzana do kanału nosowo-łzowego, eliminując go po pół roku.
Angioplastyka balonowa jest skuteczną metodą rozszerzania wąskich przewodów łzowych. W tym celu do kanału łzowego wstrzykuje się rurkę z balonem, którą należy napompować tak, aby ściany kanału się rozsunęły.
http://ofthalm.ru/stenoz-nososleznogo-kanala.htmlJeśli osoba zablokowała przewody łzowe, to normalny wypływ płynu łzowego zostaje zakłócony, oczy stale podlewają, rozwija się infekcja.
Około 20% noworodków cierpi na tę chorobę, ale przewody łzowe są zazwyczaj usuwane do końca pierwszego roku życia.
U dorosłych może dojść do zablokowania kanału łzowego w wyniku zakażenia, zapalenia, urazu lub guza. Ta choroba jest prawie zawsze uleczalna, ale leczenie zależy od wieku pacjenta i konkretnej przyczyny choroby.
Nasz płyn łzowy jest uwalniany z gruczołów łzowych powyżej każdego oka. Łzy spływają po powierzchni oka, nawilżając je i chroniąc. Następnie płyn łzowy przenika do cienkich otworów w rogach powiek. „Zużyty” płyn łzowy dostaje się do jamy nosowej przez specjalne kanały, gdzie jest ponownie wchłaniany lub wydalany.
Zablokowanie kanału łzowego w dowolnym punkcie tego złożonego układu prowadzi do zakłócenia wypływu płynu łzowego. W takim przypadku pacjent ma wodniste oczy i zwiększa ryzyko infekcji i zapalenia.
Przyczyny niedrożności kanału łzowego obejmują:
• Wrodzona niedrożność. U niektórych dzieci system odwadniający może być słabo rozwinięty. Często kanał łzowy jest blokowany przez cienką śluzówkę. Ta wada może zniknąć sama w pierwszych miesiącach życia, ale może wymagać specjalnej procedury - bougienage (wyczuwania).
• Nieprawidłowy rozwój czaszki i twarzy. Obecność takich nieprawidłowości jak w zespole Downa zwiększa ryzyko niedrożności przewodów łzowych.
• Zmiany wieku. Starsi ludzie mogą odczuwać związane z wiekiem zmiany związane ze zwężeniem otworów kanałów łzowych.
• Zakażenie i zapalenie oczu. Przewlekłe zapalenie oczu, przewodów nosowych i łzowych prowadzi do niedrożności.
• Urazy twarzy. W przypadku uszkodzenia twarzy kości w pobliżu kanałów łzowych mogą zostać uszkodzone, co zakłóca normalny odpływ.
• Guzy nosa, worka łzowego, kości ze znacznym wzrostem czasami nakładają się na przewody łzowe.
• Torbiele i kamienie. Czasami cysty i kamienie tworzą się wewnątrz tego złożonego systemu drenażowego, powodując zakłócenia odpływu.
• Zewnętrzne leki. W rzadkich przypadkach stosowanie kropli do oczu (na przykład w leczeniu jaskry) może powodować niedrożność kanałów łzowych.
• Wewnętrzne leki. Niedrożność jest jednym z możliwych skutków ubocznych leku docetaksel (Taxoret) stosowanego w leczeniu raka piersi lub płuc.
Wśród znanych czynników ryzyka niedrożności przewodów łzowych:
• Wiek i płeć. Starsze kobiety są bardziej narażone na tę chorobę w wyniku zmian związanych z wiekiem.
• Przewlekłe zapalenie oczu. Jeśli oczy są stale podrażnione i zapalne (zapalenie spojówek), istnieje zwiększone ryzyko.
• Operacja w przeszłości. Operacja oka, powieki, zatok nosowych może powodować bliznowacenie w systemie drenażowym oka.
• Jaskra. Preparaty na jaskrę czasami przyczyniają się do rozwoju niedrożności kanałów łzowych.
• Leczenie raka w przeszłości. Jeśli dana osoba została narażona na twarz lub zażyła leki przeciwnowotworowe, ryzyko wzrasta.
Niedrożność kanału łzowego można zaobserwować zarówno z boku jednego oka, jak iz obu stron.
Objawy tej choroby mogą być spowodowane bezpośrednią niedrożnością kanałów lub zakażeniem, które rozwinęło się w wyniku blokady:
• Nadmiar płynu łzowego (mokre oczy).
• Częste zapalenie oka (zapalenie spojówek).
• Zapalenie worka łzowego (dacryocystitis).
• Bolesny obrzęk w wewnętrznym kąciku oka.
• Śluzowy lub ropny wydzielina z oka.
• Krew w płynie łzowym.
• Niewyraźne widzenie.
Testy diagnostyczne do określenia niedrożności kanału łzowego obejmują:
• Test z barwnikiem fluorescencyjnym. Test jest przeprowadzany w celu sprawdzenia, jak dobrze działa system drenażowy oka. Kropla specjalnego roztworu z barwnikiem jest wkraplana do oczu pacjenta. Jeśli po kilku minutach podczas normalnego mrugania na oku pozostaje duża ilość barwnika, wówczas występuje problem w układzie odpływowym.
• Sondowanie kanału łzowego. Lekarz może użyć specjalnego cienkiego instrumentu do zbadania kanału, aby sprawdzić jego drożność. Podczas procedury kanał rozszerza się, a jeśli problem wystąpił przed procedurą, można go po prostu rozwiązać.
• Dakryocystografia lub dakryoscyntygrafia. Celem tego badania jest uzyskanie obrazu systemu wypływu oka. Przed badaniem do oka wkrapla się środek kontrastowy, po czym wykonuje się zdjęcie rentgenowskie, obliczone lub rezonans magnetyczny. Barwnik podkreśla kanały łzowe na zdjęciach.
Leczenie zależy od konkretnej przyczyny niedrożności lub zwężenia kanałów. Czasami potrzeba kilku metod leczenia, aby rozwiązać ten problem.
Jeśli podejrzewa się zakażenie, lekarz prawdopodobnie przepisze antybiotyki.
Jeśli guz spowodował niedrożność, wówczas leczenie skupi się na zwalczaniu guza. W tym celu guz usuwa się zazwyczaj chirurgicznie.
U dużego odsetka niemowląt wrodzona niedrożność przewodu łzowego jest rozwiązywana sama w pierwszych miesiącach życia dziecka. Jeśli tak się nie stanie, lekarz najpierw zaleci dziecku specjalny masaż, a aby zwalczyć zakażenie, przepisz krople zawierające antybiotyki.
Leczenie zachowawcze można zalecić pacjentom, którzy doznali urazu twarzy. W większości tych przypadków system wypływu zaczyna ponownie działać kilka miesięcy po urazie, inne leczenie może nie być konieczne.
W leczeniu wrodzonej niedrożności kanału łzowego u małych dzieci stosuje się mało inwazyjne metody, jeśli inne metody nie pomogły. Najczęściej stosowaną metodą jest bougienage, w której do kanału łzowego wprowadza się specjalną rurkę, przywracając jej drożność. Zabieg nie wymaga znieczulenia i zajmuje tylko kilka minut. Po zabiegu lekarz przepisze krople do oczu antybiotykami, aby zapobiec infekcji.
Operacja jest zwykle przepisywana dorosłym i starszym dzieciom z nabytą niedrożnością kanału łzowego. Są również przepisywane na wrodzoną niedrożność, jeśli wszystkie inne metody były nieskuteczne.
Operacje są niezbędne do odbudowy uszkodzonych lub słabo rozwiniętych kanałów łzowych. Jedna z operacji - dakryocystorynostomia - polega na stworzeniu nowego przejścia między jamą nosową a workiem łzowym. Takie operacje są dość złożone i przeprowadzane w znieczuleniu ogólnym.
Po zabiegu pacjenci potrzebują czasu na zastosowanie leku. Lekarz może przepisać aerozol do nosa w celu zmniejszenia obrzęku błon śluzowych, a także kropli do oczu, aby zapobiec infekcji i zmniejszyć pooperacyjne zapalenie.
Ze względu na to, że łzy nie mogą płynąć tam, gdzie powinny, ciecz zastyga, stając się podatnym gruntem dla grzybów, bakterii i wirusów. Te mikroorganizmy mogą powodować trwałe infekcje oczu.
U niemowląt głównym objawem niedrożności kanału łzowego jest ropienie („zakwaszenie”) jednego lub obu oczu. Lekarz natychmiast przepisuje krople antybiotykami, stan poprawia się, ale po zaprzestaniu leczenia infekcja pojawia się ponownie.
http://medbe.ru/news/meditsina/neprokhodimost-sleznogo-kanala-prichiny-i-lechenie/Zwężenie kanału nosowo-łzowego (dakryostenoza) jest procesem patologicznym, który prowadzi do zakłócenia przepływu płynu wzdłuż kanału nosowego. Występowanie zwężenia kanału łzowego ułatwia wiele czynników. Proces patologiczny wywołuje wirusowe, bakteryjne zmiany w błonie śluzowej nosa i spojówce oka. Brak leczenia prowadzi do zwiększonego ryzyka rozwoju niedrożności przewodu łzowego.
Patologia jest wrodzona, która jest wykrywana u 6% niemowląt i nabytych, co jest głównie diagnozowane u osób starszych (najczęściej u kobiet).
Wrodzona dakryostenoza u noworodków wynika z utworzenia wspólnej siatki naczyń łzowych i nosa, cech strukturalnych przewodów łzowych i pojawienia się uchyłków.
Nabyta forma rozwija się pod wpływem następujących czynników:
Choroba objawia się dość specyficznymi objawami, więc dla doświadczonego lekarza dokonanie dokładnej diagnozy nie jest trudne.
Ogólnie pacjenci lub ich krewni mogą zauważyć następujące objawy charakterystyczne dla zwężenia kanału nosowo-łzowego:
Obrzęk oka narasta z czasem, skóra nad nim staje się cieńsza i samoistnie się otwiera, w tym miejscu pojawia się przetoka. Ta sytuacja jest dość niebezpieczna dla życia pacjenta. Otwarciu guza towarzyszy uwolnienie ropy, która rozprzestrzenia się wraz z przepływem krwi przez ciało. A ponieważ patologia rozwija się obok mózgu, może to prowadzić do poważnych konsekwencji, a nawet śmierci. Aby zapobiec takiemu rozwojowi zdarzeń, konieczne jest, aby przy pierwszych objawach udać się do lekarza.
Badanie podstawowe u dorosłych przeprowadza terapeuta (można samodzielnie skonsultować się z okulistą). Jeśli dziecko jest chore, rodzice powinni skontaktować się z pediatrą.
Środki diagnostyczne rozpoczynają się od wywiadu, podczas którego lekarz pyta o niepokojące objawy. Następnie wydaj:
Obowiązkowe jest wykonanie testu obroży lub testu West. Do oka wkrapla się barwnik. Włóż bawełnianą papkę do nosa i odczekaj 10 minut. Jeśli w tym czasie vata jest zabarwiona, oznacza to, że test jest pozytywny, a przewody nosowo-łzowe są przejezdne. Jeśli turundochka pozostaje czysta, mówimy o naruszeniu drożności kanałów.
Niektórzy próbują samodzielnie wyeliminować dakryostenozę, co nie jest zalecane. Lekarz powinien wybrać metodę terapeutyczną na podstawie stopnia zwężenia przewodów. W leczeniu zwężenia kanału łzowego jest on przemywany roztworami glukokortykoidów, antybiotyków, enzymów proteolitycznych.
Niedrożność jest zasadniczo eliminowana za pomocą kropli i maści. Muszą koniecznie przepisać tylko lekarza, który określi dawkę. Zwykle przepisuje się maści Vigamox, Tobrex, Oftakviks, Levomycetinum, Gentamycyna i Deksametazon. Do mycia oczu przepisano roztwory antyseptyczne Furacilin, Chlorhexidine.
W bardziej złożonych przypadkach zalecane są następujące procedury:
W dzieciństwie zwężenie kanału łzowego eliminuje się za pomocą masażu, w wyniku czego błona embrionalna zostaje złamana i przywracana jest drożność przewodów łzowych. Procedura jest zredukowana do 7-10 szarpiących ruchów wewnętrznego kącika oka.
Przed masażem należy nosić sterylne rękawiczki medyczne. Przetrzyj oko dziecka bawełnianym wacikiem zamoczonym w wywarze rumianku, w kierunku od skroni do nosa. Ostrożnie chwyć mały guzek w wewnętrznym kąciku oka i zacznij go masować. Jednocześnie należy uwolnić ropę, którą należy usunąć, myjąc się środkami antyseptycznymi.
Po zakończeniu masażu okiem spada chloramfenikol lub zakopuje się Vitabact. Masaż należy wykonywać 5-6 razy dziennie. Jeśli po 3 miesiącach regularnych zabiegów problem nie zostanie rozwiązany, lekarz zaproponuje operację w celu zbadania kanału nosowo-łzowego. Do niego wkładana jest sonda, przez którą przebija się film embrionalny. W szczególnie trudnych przypadkach wymagana jest dakryocystorynostomia.
W większości przypadków rokowanie dla zwężenia kanału łzowego jest dodatnie, ale tylko wtedy, gdy wizyta u lekarza była na czas i leczenie rozpoczęło się natychmiast. Jeśli terapia jest opóźniona, mogą pojawić się komplikacje. Każde zwężenie kanału łzowego prowadzi do naruszenia łzawienia, naturalnej cyrkulacji płynu, suchych oczu, zapalenia powiek, powstania przetoki w worku łzowym.
Wrodzonej postaci dakryostenozy nie można zapobiec. Podczas rozwoju płodu w każdym płodzie tworzy się film embrionalny. A jeśli nie wybuchnie przy pierwszym krzyku dziecka, konieczne będzie jego wyeliminowanie niezależnie lub przy pomocy lekarzy. Zwężeniu kanału łzowego nabytego kształtu można zapobiec za pomocą podstawowych zasad higieny. Nie dotykaj oczu brudnymi rękami, musisz właściwie używać soczewek kontaktowych i regularnie odwiedzać okulistę.
http://glazalik.ru/bolezni-glaz/drugie-bolezni/stenoz-slyoznogo-kanala/Dakryostenoza jest procesem patologicznym, który prowadzi do zwężenia przewodów łzowych i upośledzenia ruchu płynu łzowego do kanału nosowego. Istnieją dwie formy tej choroby - wrodzone i nabyte, ale klinicznie są prawie identyczne.
Wrodzona dakryostenoza jest diagnozowana zarówno u chłopców, jak i dziewcząt, według statystyk, występuje u 6% noworodków. Jeśli chodzi o nabytą formę choroby, tutaj w głównej grupie istnieje ryzyko osób powyżej 50 roku życia, choroba jest częściej diagnozowana u kobiet.
Diagnoza tej choroby obejmuje badanie fizykalne przez okulistę oraz laboratoryjne i instrumentalne pomiary diagnostyczne.
Leczenie opiera się na metodach zachowawczych, ale w niektórych przypadkach konieczna jest interwencja chirurgiczna w celu poszerzenia worka łzowego. Z zastrzeżeniem terminowego leczenia opieki medycznej, prognoza jest korzystna.
Wrodzona dakryostenoza u noworodków jest spowodowana przez następujące czynniki etiologiczne:
Jeśli chodzi o nabytą formę choroby, należy podkreślić następujące czynniki etiologiczne:
Rzadko, ale nadal występuje zwężenie kanału łzowego u dorosłych o nieokreślonej etiologii. Lekarze zauważają, że najczęściej zwężenie powstaje w przetoce nosowej przewodu nosowego, co może wynikać ze specyfiki struktury fizjologicznej.
Obraz kliniczny tej choroby charakteryzuje się raczej specyficznymi objawami iw większości przypadków nie ma problemów z diagnozą. Należy jednak zauważyć, że dość często proces patologiczny jest powikłany zapaleniem spojówek lub zapaleniem pęcherza moczowego, dlatego ogólny obraz kliniczny zostanie uzupełniony przez specyficzne objawy.
Ogólnie objawowy kompleks dakryostenozy charakteryzuje się następująco:
W przypadku, gdy choroba jest powikłana zapaleniem pęcherza moczowego (zapalenie worka łzowego), powyższa klinika zostanie uzupełniona o następujące objawy:
W tym przypadku sytuacja może być bardzo niebezpieczna dla życia człowieka, ponieważ proces patologiczny jest zlokalizowany w pobliżu zatok, aparatu wzrokowego i mózgu. Po otwarciu guza ropny wysięk rozprzestrzenia się wraz z przepływem krwi do powyższych obszarów, co może prowadzić do poważnych konsekwencji, a śmierć nie jest wykluczona.
Aby zapobiec takim powikłaniom, możliwe jest skontaktowanie się z lekarzem przy pierwszych objawach klinicznych. W takim przypadku należy zasięgnąć porady okulisty.
Badanie podstawowe dzieci przeprowadza lekarz ogólny, czyli pediatra. W przyszłości leczenie wykonuje okulista, to samo dotyczy dorosłych pacjentów.
Podczas pierwszego badania lekarz powinien przeprowadzić:
Jest oczywiste, że badanie dzieci przeprowadza się wspólnie z rodzicami, niemożliwe jest ustalenie dokładnej diagnozy tylko za pomocą badania fizykalnego, w tym celu stosuje się następujące metody diagnostyczne:
Ponadto lekarz może przepisać standardowe testy laboratoryjne (pobieranie próbek krwi do analizy klinicznej i biochemicznej) oraz testy alergiczne.
Leczenie dakryostenozy można przeprowadzić zarówno metodami konserwatywnymi, jak i radykalnymi. Należy zauważyć, że środki terapeutyczne w odniesieniu do wrodzonych i nabytych form są prawie identyczne.
W tym przypadku przepisywane są tylko lokalne leki. Gdy uwalniany jest ropny wysięk, przepisywane są antybakteryjne środki miejscowe, można również zalecić roztwór antyseptyczny do mycia dotkniętego narządu wzroku.
W przypadku, gdy główny proces patologiczny jest skomplikowany przez zapalenie worka łzowego, zaleca się leczenie przeciwbakteryjne. Lek, schemat i dawkowanie są ściśle przepisywane przez lekarza prowadzącego, nie można samodzielnie dokonywać regulacji.
Oprócz lokalnej terapii lekowej pacjentowi przepisuje się następujące procedury fizjoterapeutyczne:
W wrodzonej postaci choroby rodzice powinni masować dziecko, którego specyfiki uczy pediatra lub terapeuta manualny. Istnieją przypadki, gdy takie manipulacje normalizowały ruch płynu łzowego wzdłuż przewodu nosowo-łzowego i operacja nie była wymagana.
Leczenie niedrożności kanału nosowego za pomocą interwencji chirurgicznej jest zalecane, gdy wyniki diagnostyczne jasno wskazują, że leczenie zachowawcze nie będzie skuteczne lub jeśli leczenie lekami i masaż przez pół roku nie przyniosą właściwego wyniku.
Operacja obejmuje następujące manipulacje:
W ten sposób chirurg rozszerza przewód łzowy, co eliminuje nawrót procesu patologicznego w przyszłości i normalizuje ruch płynu łzowego. W niektórych przypadkach po operacji można dodatkowo przepisać antybiotykoterapię.
Jeśli chodzi o środki ludowe, nie istnieją one w odniesieniu do tej choroby, a gdyby istniały takie przepisy, nie mogłyby one wytworzyć właściwego efektu terapeutycznego.
Pod warunkiem, że zabiegi medyczne zostaną rozpoczęte w odpowiednim czasie, wykluczone są powikłania i nawrót procesu patologicznego. W odwrotnym przypadku przystąpienie do choroby wtórnej - zapalenia pęcherza moczowego lub zapalenia spojówek.
W odniesieniu do wrodzonej formy choroby nie istnieją ani ogólne, ani szczególne metody zapobiegania. W takim przypadku tylko powikłaniom można zapobiec poprzez terminowe skierowanie do okulisty dziecięcego.
Jeśli chodzi o nabytą postać dakryostenozy, wskazane jest przestrzeganie następujących zaleceń:
Ponadto systematycznie zarówno dorośli, jak i dzieci muszą udać się do okulisty. Zapobiegnie to chorobom lub zdiagnozuje je w odpowiednim czasie, co znacznie zwiększa skuteczność leczenia i umożliwia całkowite wyeliminowanie choroby bez powikłań.
http://brulant.ru/health/dakriostenoz/Choroby narządów łzowych
Zablokowanie kanału łzowego zakłóca zdrowy wypływ płynu łzowego. Może to prowadzić do rozwoju procesu zapalnego. Choroba najczęściej występuje u kobiet (zwłaszcza osób starszych). Przyczynami patologii mogą być cechy wrodzone, urazy, choroby. Symptomatologia przejawia się bardziej w rozwoju choroby. Skuteczne metody leczenia zapalenia kanału łzowego to: stosowanie leków, bougienage, chirurgia.
Zablokowanie przewodów łzowych (dakryocystitis) jest procesem zapalnym. Wpływa na kanał łzowy znajdujący się między przegrodą nosa a wewnętrznym kącikiem oka. W rezultacie blokady zaczynają gromadzić patogeny. Ich aktywacja prowadzi do zapalenia i upośledzenia wypływu płynu.
Przyczyny niedrożności kanału łzowego obejmują:
Oczy odrywają się od ulicy: możliwe przyczyny i metody leczenia
Okluzja może wystąpić w jednym lub obu oczach. Zapaleniu kanału łzowego u dorosłych towarzyszą następujące objawy:
W początkowej fazie choroby jest słaby. Pacjent odczuwa dyskomfort i uczucie rozdęcia w worku łzowym. Po pewnym czasie na tle ciągłego łzawienia występuje silny ból i zaczerwienienie skóry.
Technika masażu kanału łzowego u noworodków
Aby potwierdzić wstępną diagnozę, okulista bada pacjenta i przepisuje badania. Obejmują one:
Zespół Sjogrena: główne objawy, metody diagnozowania i leczenia
Terapia choroby zależy od przyczyny, która spowodowała jej rozwój. W celu zwalczania choroby stosuje się:
1. Terapia antybiotykami. Jeśli choroba jest spowodowana infekcją, należy użyć antybiotyków (cyprofloksacyna, lewomycetyna, erytromycyna).
2. Bougienage. Metoda leczenia jest łagodniejsza niż operacja. Do zabiegu przy użyciu specjalnej sondy - bougie. Jest podawany przez punkt łzowy. Urządzenie usuwa mechanicznie przeszkody (czyszczenie jest wykonywane) i rozszerza kanały. Metoda leczenia jest bezbolesna, ale towarzyszą jej nieprzyjemne doznania. Czasami pacjent wykonuje znieczulenie dożylne przed przeprowadzeniem zabiegu. Procedura trwa kilka minut. W zaawansowanych przypadkach może być konieczne powtórzenie tego, co kilka dni. Czasami bougienage odbywa się za pomocą syntetycznych elastycznych nici lub pustych rur.
3. Krople do oczu. Pomyślnie lecz okluzję przewodów łzowych, stosując:
Mogą także przepisać inne krople do oczu (Furacilin, Vitabact, Vigamoks, Tobreks).
Interwencja chirurgiczna jest zalecana w zaawansowanych przypadkach i jeśli przyczyną zapalonego kanału jest tworzenie się guza. Można wykonać dwa typy operacji:
Masaż kanałów łzowych jest częścią kompleksowego leczenia choroby. Lekarz prowadzi szkolenie pacjentów w zakresie technik masażu. Następnie pacjent może zrobić to sam w domu.
Podczas wykonywania masażu kanałów łzowych należy przestrzegać szeregu zasad:
Cztery takie procedury wystarczą dziennie.
Sok Kalanchoe ma lokalne działanie drażniące. Ma to pozytywny wpływ na eliminację blokujących zatyczek z przewodów łzowych, łagodzi stany zapalne.
Aby przygotować produkt w domu, potrzebujesz:
Po zabiegu zwykle rozpoczyna się długie kichanie, stymulujące wydalanie ropy.
Terminowe leczenie u lekarza pozwoli uniknąć ewentualnych powikłań wynikających z zapalenia kanału łzowego (zapalenie powiek, zapalenie spojówek, zapalenie rogówki, zapalenie wnętrza gałki ocznej). Do celów profilaktycznych zaleca się pełne wyleczenie chorób zapalnych oczu i laryngologicznych narządów.
Jeśli kanał nosowy jest zablokowany lub zwężony u dorosłych, może rozwinąć się niebezpieczna choroba oczu, zapalenie pęcherza moczowego. Bez właściwej diagnozy i leczenia wysokiej jakości choroba ta jest obarczona nieodwracalnymi konsekwencjami, które w zaawansowanych przypadkach mogą nawet doprowadzić do śmierci pacjenta. Dlatego w tym artykule rozważymy wszystkie aspekty tej choroby, objawy i nowoczesne metody leczenia.
Zapalenie pęcherza moczowego jest chorobą zakaźną i zapalną, która charakteryzuje się uszkodzeniem worka łzowego oka. Z reguły choroba ta najczęściej występuje u osób w wieku 30-60 lat. U kobiet choroba ta pojawia się częściej ze względu na węższą budowę anatomiczną kanałów nosowo-łzowych.
Z reguły u dorosłych zmiana z zapaleniem pęcherza moczowego jest zawsze jednostronna.
Choroba występuje z powodu zablokowania kanału łzowo-nosowego. W rezultacie płyn łzowy gromadzi się w worku łzowym i nie może przeniknąć. Z powodu naruszenia odpływu łez następuje aktywna reprodukcja mikroorganizmów, co prowadzi do zapalenia i powstawania śluzowo-ropnego wydzieliny.
Objaw dacryocystitis u dorosłych
U dorosłych zapalenie pęcherza moczowego występuje z powodu zwężenia i zamknięcia kanału nosowo-łzowego. Ze względu na zwężenie kanałów, krążenie płynu jest zakłócone. W efekcie wydzielina łzowa ulega stagnacji, w której mikroorganizmy zaczynają się aktywnie rozwijać.
Obrzęk tkanek otaczających przewód nosowo-łzowy występuje w wyniku chorób zapalnych pochodzenia wirusowego lub bakteryjnego (infekcje dróg oddechowych, przewlekły nieżyt nosa, zapalenie zatok).
Choroba może również powodować:
Również następujące czynniki mogą przyczynić się do wystąpienia choroby:
W przypadku zapalenia pęcherza moczowego występują następujące objawy kliniczne:
Zapalenie pęcherza moczowego może mieć ostrą lub przewlekłą postać choroby. Objawy kliniczne postaci choroby są różne.
W ostrej postaci choroby objawy kliniczne pojawiają się najwyraźniej. W obszarze zapalenia kanałów łzowych występuje ostre zaczerwienienie skóry i bolesny obrzęk. Szczeliny oczu spowodowane obrzękiem powiek zostały poważnie zwężone lub całkowicie zamknięte. Pacjent może odczuwać ból w okolicach oczu, dreszcze, gorączkę, ból głowy.
Biegnący etap zapalenia pęcherza moczowego
Przewlekła postać choroby charakteryzuje się uporczywym łzawieniem i obrzękiem worka łzowego. Po naciśnięciu tego obszaru wysięk śluzowo-ropny jest wydzielany z kanałów łzowych. W obszarze worka łzowego powstaje spuchnięty nowotwór, wizualnie przypominający fasolę. Wraz z rozwojem staje się ściśle elastyczny.
Wewnątrz jamy tego nowotworu gromadzi się ropa, która po naciśnięciu jest wydalana. Przy dalszym rozwoju zakażenia możliwe jest wystąpienie cellulitu na orbicie lub przetoce.
Aby zidentyfikować chorobę, pacjent musi zostać zbadany przez okulistę. Z reguły zapalenie pęcherza moczowego jest dość łatwe do zdiagnozowania ze względu na charakterystyczne objawy kliniczne. Podczas badania lekarz przeprowadza badanie zewnętrzne i omacywanie okolicy worka łzowego, przeprowadza test łzy nosowej Vesty, test fluorescencyjny z wkropleniem oraz prześwietlenie przewodu łzowego.
Przede wszystkim okulista słucha dolegliwości pacjenta i przeprowadza zewnętrzne badanie okolicy worka łzowego. Na badaniu palpacyjnym tego obszaru powinna być ropna wydzielina kanalików łzowych.
Najczęściej przeprowadzany test łez nosowych na zachód. Jest to jedna z najczęstszych metod diagnostycznych. Podczas tej procedury do worka spojówkowego wkrapla się roztwór collargolu lub protargolu. Te środki barwiące stosuje się do określenia drożności przewodu łzowego. W nos zatoki wprowadza się watę lub tampon turunda. Ślady substancji barwiących powinny pojawić się na wymazie nie później niż 5 minut. Opóźnienie wejścia substancji do jamy nosowej lub jej brak wskazuje na naruszenie drożności przewodu łzowo-nosowego.
Stopień drożności całego układu łzowego, a także poziom i lokalizację miejsc obliteracji określa się za pomocą dyfrakcji kontrastu rentgenowskiego. W tej metodzie diagnostycznej stosuje się roztwór jodolipolu.
W przypadku wykrycia drobnoustrojów chorobotwórczych zapalenia pęcherza moczowego przeprowadza się szczepienie bakteriologiczne.
Aby wyjaśnić diagnozę, pacjent musi być dodatkowo zbadany przez otolaryngologa. Z reguły otolaryngolog z zapaleniem pęcherza moczowego wykonuje rinoskopię. Może być również konieczne, aby pacjent skonsultował się ze stomatologiem, traumatologiem, neurologiem lub neurochirurgiem.
Z reguły, jeśli zapalenie pęcherza moczowego jest bez powikłań, rokowanie powrotu do zdrowia jest korzystne. Leczenie zapalenia pęcherza moczowego zależy przede wszystkim od postaci choroby i przyczyn jej wystąpienia.
Leczenie zapalenia pęcherza moczowego dzieli się na dwie części:
W leczeniu zapalenia pęcherza moczowego u dorosłych, obfitości i przemywania kanału łzowo-nosowego roztworami dezynfekującymi, stosuje się krople i maści przeciwbakteryjne.
Bougienage jest najczęstszą, łagodną metodą przywracania drożności kanału łzowo-nosowego. Podczas tej procedury fizyczne usuwanie niedrożności kanału łzowo-nosowego odbywa się za pomocą specjalnej sztywnej sondy (bougie).
Początkowo pacjentom z zapaleniem pęcherza moczowego zaleca się lepsze leczenie przeciwbakteryjne, aby uniknąć powikłań zakaźnych. Jest to konieczne, ponieważ w zapaleniu pęcherza moczowego istnieje możliwość ropnej postaci zapalenia mózgu lub ropnia mózgu.
Zapalenie pęcherza moczowego u osób starszych
Ostra postać choroby jest leczona w szpitalu. Z reguły w tym przypadku przepisuje się domięśniowe iniekcje soli sodowej penicyliny benzylowej (3-4 razy dziennie) lub doustne podawanie tetracykliny (4 razy dziennie), sulfadimezynę (4 razy dziennie).
Jeśli uformował się ropień worka łzowego, jest on otwierany przez skórę. Przed otwarciem ropnia wykonuje się układową terapię witaminową i terapię UHF. Po otwarciu rana jest osuszana i przemywana antyseptycznymi roztworami furatsiliny, dioksidiny, nadtlenku wodoru. Aby zapobiec dalszemu rozwojowi infekcji, krople do bakterii (chloramfenikol, Miramistin, sulfacyl sodu, gentamycyna) i maści przeciwbakteryjne (erytromycyna, tetracyklina, floksal) są wkraplane do jamy spojówki.
Oprócz leczenia miejscowego, antybiotykoterapię ogólnoustrojową przeprowadza się za pomocą leków o szerokim spektrum działania. W tym celu stosuje się cefalosporyny, aminoglikozydy, penicyliny.
W przypadku zaawansowanych postaci zapalenia pęcherza moczowego, gdy standardowe leczenie farmakologiczne jest już nieskuteczne, wykonuje się dakryocysthoplastykę lub endoskopową dakryocystorynostomię.
Endoskopowa dakryocystorynostomia to zabieg chirurgiczny stosowany w leczeniu zapalenia pęcherza moczowego u dorosłych. Do operacji wykorzystywany jest specjalny nowoczesny, minimalnie inwazyjny sprzęt. Dakryocystorynostomię można wykonać tylko u pacjentów, którzy nie mają reakcji alergicznej na leki znieczulające. Podczas operacji do przewodu łzowego wprowadza się specjalną elastyczną rurkę, endoskop z kamerą mikroskopową. Za pomocą endoskopu wykonuje się nacięcie w niedrożnym kanale łzowym. Okres rehabilitacji po zabiegu wynosi 6-8 dni. W celu uniknięcia zapalenia rogówki przepisuje się kurs antybiotyków. Zaletą tej operacji jest to, że nie pozostawia widocznych blizn na twarzy i uszkodzeń kanałów łzowych.
W większości przypadków za pomocą dacryocystplastii balonowej. Jest to bezpieczna operacja, którą można wykonać nawet dla dzieci od 1 roku życia. Podczas operacji do kanału łzowo-nosowego wprowadza się specjalny cienki przewodnik przez kącik oka, który jest wyposażony w mikroskopijny balon rozszerzający wypełniony cieczą. W zamkniętym miejscu przewodu nosowego balon rozszerza się i otwiera przewód za pomocą ciśnienia, a następnie jest usuwany z kanału. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym. Po operacji przepisywany jest cykl antybiotyków i stosowanie kropli do oczu w celu zapobiegania rozwojowi zakażenia.
Zapalenie pęcherza moczowego jest dość niebezpieczną chorobą, ponieważ bez leczenia może wywołać różne powikłania.
Szczególnie niebezpieczna jest przewlekła postać choroby. W tym przypadku możliwe jest zakażenie innych blaszek oka. Istnieje możliwość rozwoju chorób współistniejących - zapalenia powiek, zapalenia spojówek, zapalenia rogówki. Wraz z dalszym rozwojem przewlekłego zapalenia pęcherza moczowego, rogówka jest dotknięta i powstaje ropny wrzód. W wyniku pojawienia się owrzodzenia rogówki może następnie rozwinąć się cierń, który może stać się nie tylko defektem kosmetycznym, ale także obniżyć jakość widzenia.
Dalszy rozwój wrzodu może również prowadzić do wystąpienia zapalenia wnętrza gałki ocznej, które charakteryzuje się zapaleniem wewnętrznych struktur oka.
Istotną komplikacją może być rozwój zagrażających życiu chorób, które mogą doprowadzić pacjenta do niepełnosprawności lub śmierci:
W celu zapobiegania zapaleniu pęcherza moczowego konieczne jest natychmiastowe leczenie chorób zapalnych oczu i górnych dróg oddechowych, a także uniknięcie uszkodzenia oczu i ciał obcych. Dzięki terminowej diagnostyce i leczeniu zapalenia pęcherza moczowego możliwe jest całkowite wyzdrowienie bez poważnych konsekwencji.
Nadwzroczność: jak przywrócić wzrok.
Dlaczego odczuwasz dyskomfort podczas noszenia soczewek, przeczytaj ten artykuł.
Czy okulary pomagają przywrócić wzrok: Wideo
Zapalenie pęcherza moczowego jest niebezpieczną chorobą oczu u dorosłych, która może prowadzić do poważnych powikłań. Podobna do niego choroba to skroniowe zapalenie tętnic, które ma ogromne konsekwencje, jeśli zostanie źle zdiagnozowane i opóźnione leczenie w klinice. Dlatego konieczne jest przeprowadzenie prawidłowego, terminowego leczenia i oczywiście środków zapobiegawczych w celu uniknięcia wystąpienia tej choroby. Istnieją różne metody zapobiegania chorobom, takie jak masaż, ćwiczenia oczu, joga.
Niedrożność kanału łzowego jest powszechną chorobą okulistyczną występującą zarówno u dorosłych, jak iu dzieci. W medycynie choroba ta, której towarzyszy blokada kanału łzowego, nazywana jest również zapaleniem dakryocystowym. Ze względu na podobieństwo objawów, niedrożność kanału łzowego jest często mylona z innymi chorobami oczu, dlatego przy pierwszych oznakach wymagane jest badanie w celu ustalenia dokładnej diagnozy.
Według statystyk, zapalenie pęcherza moczowego jest najczęściej diagnozowane u kobiet, których wiek wynosi od 30 do 60 lat, u mężczyzn choroba występuje znacznie rzadziej. Więcej informacji na temat leczenia blokady kanału łzowego i zostanie omówiony w tym artykule.
Niedrożność kanału łzowego
Do najczęstszych przyczyn przeszkód lekarzy należą:
Struktura aparatu łzowego
Uwaga! Często zapalenie pęcherza moczowego występuje u osób, które wcześniej miały do czynienia z leczeniem raka. Według statystyk, przyjmowanie leków przeciwnowotworowych i napromienianie twarzy pacjenta zwiększa prawdopodobieństwo rozwoju zapalenia pęcherza moczowego.
Mechanizm zapalenia pęcherza moczowego
Zablokowanie kanału łzowego może wystąpić zarówno na jednym oku, jak i natychmiast na obu. Z reguły objawy patologii są spowodowane rozwojem procesu zakaźnego, który rozwija się na tle zablokowanego kanału. Wśród wszystkich objawów zapalenia pęcherza moczowego należy podkreślić:
Zapalenie pęcherza moczowego u kobiety
Wiele osób myli dacryocystitis z normalnym stanem zapalnym z powodu podobnego obrazu klinicznego. Konieczne jest nauczenie się odróżniania zapalenia pęcherza moczowego od innych patologii ocznych. Najważniejszą rzeczą, którą musisz wiedzieć, jest główny objaw towarzyszący zapaleniu pęcherza moczowego. Mówimy o obrzęku powiek, ich zaczerwienieniu, a także o bolesnych odczuciach towarzyszących chorobie. Często po kliknięciu na przewód łzowy pojawia się ropna wydzielina. Jeśli zauważyłeś powyższe objawy, musisz jak najszybciej zwrócić się o pomoc medyczną. Ignorowanie zapalenia pęcherza moczowego jest niemożliwe, ponieważ późne leczenie może prowadzić do poważnych powikłań.
Zapalenie pęcherza moczowego u dorosłych
Przy pierwszym podejrzeniu zapalenia pęcherza moczowego należy skonsultować się z lekarzem w celu przeprowadzenia badania diagnostycznego. W tym przypadku diagnoza jest dostarczana przez okulistę, który wykonuje kilka testów laboratoryjnych w celu postawienia dokładnej diagnozy. Przede wszystkim lekarz musi przeprowadzić test kolizji, który może posłużyć do określenia lokalizacji ogniska zapalnego, a przede wszystkim ustalić, która konkretna choroba uderzyła w oczy pacjenta - dacryocystitis lub zapalenie spojówek.
Oprócz testu obroży lekarz może zalecić dodatkowe procedury diagnostyczne:
Odbiór u okulisty
Na podstawie uzyskanych wyników lekarz będzie mógł dokonać dokładnej diagnozy. Dopiero po tym przepisuje się kurs leczenia zgodnie z ciężkością choroby, stopniem uszkodzenia i wiekiem pacjenta.
W zależności od czynnika, który wywołał rozwój zapalenia pęcherza moczowego, przebieg leczenia może się nieznacznie różnić. Aby osiągnąć maksymalny efekt, lekarze stosują zintegrowane podejście, które obejmuje nie tylko przyjmowanie leków, ale także wykonywanie specjalnego masażu, przyspieszając proces regeneracji. W rzadkich przypadkach, na przykład, jeśli konwencjonalna terapia nie pomaga lub jeśli guz stał się przyczyną patologii, lekarze uciekają się do leczenia chirurgicznego. Rozważ każdą z tych metod oddzielnie.
Często leczenie farmakologiczne stosuje się po operacji w celu szybkiego powrotu do zdrowia. Głównym zadaniem leków jest złagodzenie głównych objawów choroby, a także zapobieganie nawrotom. Poniżej znajdują się najczęstsze leki stosowane w przypadku niedrożności kanału łzowego.
Tabela Leczenie lekami zapalenia pęcherza moczowego.
http://kcson-sp.ru/zakuporka-sleznogo-kanala-u-vzroslyh-lechenie-simptomy.html