Układ optyczny gałki ocznej składa się z kilku formacji zaangażowanych w załamanie fal świetlnych. Jest to konieczne, aby promienie wychodzące z obiektu skupiały się wyraźnie na płaszczyźnie siatkówki. W rezultacie możliwe jest uzyskanie wyraźnego i ostrego obrazu.
Struktura układu optycznego oka obejmuje następujące elementy:
W tym przypadku wszystkie elementy strukturalne oka mają swoje własne cechy:
Główne funkcje systemu optycznego oka przedstawiono poniżej:
W rezultacie osoba może postrzegać obiekty w objętości, wyraźnie i w kolorze, to znaczy sygnały o realistycznym obrazie są odbierane przez struktury mózgu. W tym samym czasie oko jest w stanie postrzegać ciemność i światło, a także wskaźniki koloru, to znaczy ma odpowiednio funkcję odczuwania światła i odczuwania koloru.
Następujące cechy są nieodłączne dla układu optycznego ludzkiego oka:
1. Lornetka - zdolność do postrzegania trójwymiarowego obrazu obiema oczami, podczas gdy obiekty nie dzielą się. Występuje na poziomie odruchu, jedno oko działa jako lider, drugie - niewolnik.
2. Stereoskopia pozwala osobie określić przybliżoną odległość od obiektu i ocenić relief i kontury.
3. Ostrość widzenia jest określona przez zdolność do odróżnienia dwóch punktów, które znajdują się w pewnej odległości od siebie.
Wszystkim tym stanom mogą towarzyszyć następujące objawy:
Oceniając działanie systemu optycznego jako całości, konieczne jest wyraźne określenie, które oczy są wiodące, a które naśladowców.
Łatwo to ustalić za pomocą prostego testu. Jednocześnie konieczne jest, aby spojrzeć przez otwór na ciemnym ekranie na przemian z prawym i lewym okiem. W takim przypadku, jeśli oko prowadzi, obraz nie porusza się. Jeśli oko jest napędzane, obraz jest przesuwany.
Aby zdiagnozować choroby, musisz wykonać szereg technik:
Należy ponownie przypomnieć, że układ optyczny oka jest najważniejszy w strukturze tego organu. Pozwala uzyskać wysokiej jakości obraz na siatkówce. Jest to możliwe dzięki wdrożeniu kilku mechanizmów, które obejmują binokularność, refrakcję, stereoskopię i kilka innych. Po pokonaniu co najmniej jednej struktury tego złożonego systemu jego praca jest zakłócona. Dlatego tak ważna jest wczesna diagnoza. Tylko pod tym warunkiem możesz zachować bogatą i jasną wizję.
Wśród chorób, które prowadzą do porażki układu optycznego, wyróżnia się:
http://mosglaz.ru/blog/item/1025-opticheskaya-sistema-glaza.htmlNadwzroczność i krótkowzroczność są najczęstszymi zaburzeniami widzenia u ludzi. Główną przyczyną tych chorób są cechy anatomiczne narządów wzroku, które różnią się krótkowzrocznością i nadwzrocznością. Jaka jest struktura naszych oczu w tych przypadkach i dlaczego to zależy? Powiemy więcej w artykule.
Ludzkie oko jest najbardziej złożonym układem optycznym. Nasza gałka oczna ma kształt kuli o średnicy około 23-25 mm. Światło odbite od otaczających obiektów wchodzi do oka, przechodzi przez rogówkę i soczewkę i jest rzutowane na siatkówkę. Fotoczułe komórki znajdujące się na nim przetwarzają informacje i przenoszą je do pewnych części mózgu przez nerw wzrokowy.
Soczewka jest odpowiedzialna za precyzyjne ogniskowanie światła na siatkówce - naturalnej dwuwypukłej soczewce, za pomocą mięśnia rzęskowego jest w stanie zmienić jej krzywiznę. Patrząc na odległe obiekty, spłaszcza się, a widząc z bliska, staje się bardziej wypukły i załamuje światło silniej. Ta właściwość obiektywu do zmiany mocy refrakcyjnej, a także ogniskowej oka, nazywana jest akomodacją.
Podczas oglądania na długich lub krótkich dystansach, rozmiar samej gałki ocznej również się zmienia, za to odpowiedzialne są specjalne mięśnie. Aby dokładnie obejrzeć obiekt, oko jest lekko rozciągnięte i, odwrotnie, zaokrąglone, gdy patrzy się na odległe obiekty. Jeśli w narządach wzroku występują patologie, promienie świetlne mogą być skupione za siatkówką, co powoduje dalekowzroczność lub przed nią, prowadząc do krótkowzroczności. Rozważmy bardziej szczegółowo strukturę oka w tych dwóch chorobach.
Z dalekowzrocznością osoba rozmyta widzi obiekty znajdujące się blisko niego, trudno mu czytać tekst, pracować z drobnymi szczegółami, ale wyraźnie i wyraźnie odróżnia obiekty na dużych odległościach. W przeciwieństwie do krótkowzroczności, wysoka jakość jest charakterystyczna dla widzenia bliży, ale obiekty na odległość są już zamazane.
Krótkowzroczność i dalekowzroczność różnią się również tym, że krótkowzroczność jest najczęściej spowodowana predyspozycją genetyczną i objawia się we wczesnym dzieciństwie, podczas gdy patologiczne nadwzroczność (w przeciwieństwie do fizjologicznej, która jest wrodzona u wszystkich osób urodzonych) zwykle rozwija się po 40-45 latach (nadwzroczność wieku). Jest to nieunikniony proces dla wszystkich ludzi.
Dzięki tej patologii ostrość optyczna nie jest dokładnie na siatkówce, ale za nią. Może być kilka powodów:
Nadwzroczność fizjologiczna jest wrodzona u wszystkich ludzi po urodzeniu. Dziecko rodzi się z niskim stopniem hipermetropii około 2-4 dioptrii. Wynika to z faktu, że organy widzenia noworodka nie są jeszcze w pełni rozwinięte, a wielkość gałki ocznej wynosi tylko 17-18 mm. Gdy dziecko rośnie, oczy rosną. Zwykle do pierwszego roku życia stopień nadwzroczności nie powinien przekraczać 2,5 dioptrii, stopniowo zmniejszając się, a przy braku patologii nadwzroczność powinna przekroczyć 14 lat.
Nadwzroczność jest znacznie trudniejsza do rozpoznania niż krótkowzroczność, zwłaszcza przy łagodnych i umiarkowanych stopniach. W rzeczywistości nasze oczy same zmagają się z hipermetropią, nieustannie napinając mięśnie rzęsowe, co pozwala osobie widzieć obiekty równie dobrze w różnych odległościach. Ale w wieku 40-45 lat, kiedy mięsień słabnie z powodu wieku i nie jest w stanie pracować z pełną siłą, pojawia się starczowzroczność, zwana także starczowzrocznością. Jednocześnie ludzie, którzy cierpią na niewielkie stopnie krótkowzroczności, mają więcej zalet - kompensacja negatywnych dioptrii jest dodatnia, a widoczność w pobliżu nawet trochę się poprawia. Ci, którzy wcześniej mieli normalny wzrok, zaczynają nosić okulary lub soczewki ze znakiem plus.
Główne zmiany w oczach ze starczowzrocznością występują przy soczewce. Zaczyna się degeneracja związana z wiekiem: staje się nieelastyczna, jądro jest zagęszczone, spada zakwaterowanie. W wyniku takich przekształceń soczewka traci zdolność do zwiększania promienia krzywizny podczas badania blisko rozmieszczonych obiektów i musi być odsunięta od oczu.
Przy silnych stopniach dalekowzroczności rozpoznaje się rozmyte widzenie zarówno blisko, jak i daleko, a przy tej formie nadwzroczności istnieje ryzyko rozwoju jaskry. Zbyt krótka oś lub przemieszczenie soczewki do przodu może prowadzić do częściowego zablokowania ścieżek drenażowych, przez które wypływa płyn wewnątrzgałkowy, co zwiększa ciśnienie w gałce ocznej i zwiększa ryzyko jaskry.
W przeciwieństwie do nadwzroczności, z krótkowzrocznością, przeciwnie, gałka oczna ma zwiększony rozmiar i istnieją dwa rodzaje krótkowzroczności.
Jeśli oś oka jest wydłużona - odległość od krawędzi rogówki do siatkówki, wtedy taka krótkowzroczność nazywana jest osiową. Jeśli rogówka ma nadmiernie wypukły kształt, wówczas promienie światła są zbyt mocno załamane, a ten typ nazywany jest krótkowzrocznością refrakcyjną. Zazwyczaj są one ze sobą łączone.
Krótkowzroczność jest bardziej niebezpieczna dla zdrowia oczu niż dalekowzroczność. Ta choroba zaczyna się z reguły rozwijać wraz z początkiem szkoły, kiedy obciążenie wzrokowe dziecka dramatycznie wzrasta. Jednocześnie jego ciało szybko rośnie, wszystkie organy, w tym oczy, powiększają się. Zbyt ostremu wzrostowi wzdłuż osi przednio-tylnej może towarzyszyć zaburzenie: siatkówka jest rozciągnięta z powodu wzrostu gałki ocznej, a to jest obarczone jej oderwaniem lub pęknięciem. W tym okresie ważne jest, aby rodzice zwracali uwagę na stan wzroku dziecka i, w przypadku niepokojących objawów, skonsultowali się z okulistą. Pomyślna korekta i leczenie krótkowzroczności zależy od terminowej diagnozy.
W obecności tej patologii zabroniono wcześniej rodzić w naturalny sposób, ponieważ w momencie narodzin ciśnienie wewnątrzgałkowe i tętnicze wzrasta, a oczy doświadczają dużego napięcia, co często prowadzi do pęknięcia lub oderwania siatkówki. Teraz kobiety w ciąży o wysokim stopniu krótkowzroczności poddawane są koagulacji laserowej siatkówki, co umożliwia jej wzmocnienie i trwałe połączenie z naczyniówką, dzięki czemu praktycznie nie ma ryzyka uszkodzenia.
W dzieciństwie dopuszcza się również operację jednego oka w celu zatrzymania postępującej krótkowzroczności, zwanej skleroplastyką. Za gałką oczną przymocowany jest mały pasek tkanki biologicznej, który wzmacnia twardówkę i nie pozwala jej się rozciągnąć. Jednak żadna metoda nie daje absolutnej gwarancji zawieszenia rozwoju krótkowzroczności.
Zdarza się również, że osoba ma krótkowzroczność i nadwzroczność w tym samym czasie. Może to wynikać z następujących czynników:
W przypadku starczowzroczności zmniejsza się elastyczność soczewki oka, a jej zdolność do dostosowania się zmniejsza. Wraz z rozwojem dalekowzroczności na tle małej krótkowzroczności zdarza się to niezauważone przez osobę, ale przy wysokich stopniach krótkowzroczności należy nosić dwie pary okularów lub złożone wieloogniskowe soczewki kontaktowe, ponieważ widzenie nie jest wyraźne na różnych odległościach.
Astygmatyzm jest krótkowzroczny, hipermetropiczny i mieszany, gdy osoba ma krótkowzroczność i nadwzroczność. Najczęściej są w różnych oczach, ale z powikłaniami, wady te mogą być obserwowane jednocześnie na jednym z nich.
Gdy oczy astygmatyzmu szybko się męczą, ponieważ są w ciągłym napięciu. Najlepiej pozbyć się go za pomocą operacji mikrochirurgicznych, które przywrócą jasność widzenia w pobliżu i daleko.
Istnieje kilka sposobów przywrócenia dobrego widzenia poprzez zmianę powierzchni rogówki lub wymianę soczewki w oku na sztuczną - soczewkę wewnątrzgałkową. Ta procedura nazywa się lensektomią. Operacje LASIK i LASEK, które są wykonywane za pomocą lasera ekscymerowego, umożliwiają kształtowanie rogówki w taki sposób, że gdy przejdzie przez nią, skupi się dokładnie na siatkówce. Takie operacje wykonywane są w klinikach na całym świecie dzięki nowoczesnemu sprzętowi okulistycznemu i gwarantują wysoką przejrzystość widzenia przez wiele lat.
W ten sposób nowoczesna medycyna jest w stanie przywrócić dobre widzenie nawet w przypadku najbardziej złożonych wad wzroku, ważne jest jedynie zdiagnozowanie patologii na czas i zwrócenie się o pomoc do specjalisty.
Każda osoba jest zainteresowana pytaniami anatomicznymi, ponieważ odnoszą się do ludzkiego ciała. Wiele osób interesuje się tym, z czego składa się organ widzenia. W końcu należy do zmysłów.
Za pomocą oka osoba otrzymuje 90% informacji, pozostałe 9% trafia do ucha, a 1% do pozostałych organów.
Najciekawszym tematem jest struktura ludzkiego oka, artykuł opisuje szczegółowo, na co składają się oczy, jakie są choroby i jak sobie z nimi radzić.
Miliony lat temu stworzono jedno z unikalnych urządzeń - to ludzkie oko. Składa się z cienkiego i złożonego systemu.
Zadaniem ciała jest przekazanie mózgowi wynikowej, a następnie przetworzonej informacji. Wszystkiemu pomaga to, co dzieje się z promieniowaniem elektromagnetycznym światła widzialnego, ta percepcja wpływa na każdą komórkę oka.
Organ widzenia ma szczególne zadanie, składa się z następujących czynników:
Zaleca się kobietom, które odczuwają zmęczenie oczu w wyniku długotrwałego czytania, pracy przy komputerze, oglądania telewizji, noszenia okularów lub soczewek kontaktowych.
Badania wykazały, że u 97% pacjentów siniaki i worki pod oczami całkowicie zniknęły, a zmarszczki stały się mniej wyraźne. Polecam!
Narząd wzrokowy jest jednocześnie pokryty kilkoma muszlami, które znajdują się wokół wewnętrznego jądra oka. Składa się z cieczy wodnistej, a także ciała szklistego i soczewki.
Narząd widzenia ma trzy muszle:
Sferyczne ciało odpowiada za funkcję wizualną - jest gałką oczną. Dostaje wszystkie informacje o środowisku.
Za drugą parę nerwów głowy odpowiedzialny jest nerw wzrokowy. Zaczyna się od dolnej powierzchni mózgu, a następnie płynnie przechodzi w krzyż, do tego miejsca część nerwu ma swoją nazwę - tractus opticus, po skrzyżowaniu ma inną nazwę - n.opticus.
Wokół ludzkich narządów wzroku poruszają się fałdy - powieki.
Wykonują kilka funkcji:
Dzięki wiekom występuje taka sama wilgotność rogówki i spojówki.
Fałdy mobilne składają się z dwóch warstw:
Te dwie warstwy są oddzielone szarawą linią, znajdują się na krawędzi fałd, przed nią znajduje się duża liczba otworów gruczołów meibomijskich.
Zadaniem aparatu łzowego jest wytwarzanie łez i pełnienie funkcji drenażu.
Jego skład to:
Jakość i objętość widzenia zapewnia ruch gałki ocznej. Na to odpowiedz mięśnie oczne w ilości 6 sztuk. 3 nerwy czaszkowe kontrolują funkcjonowanie mięśni oczu.
Narząd widzenia składa się z kilku ważnych dodatkowych narządów.
Rogówka - wygląda jak szkło do zegarka i reprezentuje zewnętrzną powłokę oka, jest przezroczysta. Dla systemu optycznego jest podstawowy. Rogówka wygląda jak soczewka wypukła-wklęsła, niewielka część osłony narządu wzroku. Ma przezroczysty wygląd, więc łatwo odbiera promienie świetlne, docierając do samej siatkówki.
Ze względu na obecność rąbka rogówka wchodzi w twardówkę. Powłoka ma inną grubość, w samym środku jest cienka, obserwuje się pogrubienie w przejściu na obrzeże. Krzywizna w promieniu wynosi 7,7 mm, pozioma średnica promienia wynosi 11 mm. Moc załamania wynosi 41 dioptrii.
Rogówka ma 5 warstw:
Gałka oczna jest otoczona zewnętrzną osłoną - błoną śluzową, zwaną spojówką.
Ponadto skorupa znajduje się w wewnętrznej powierzchni powiek, dzięki czemu łuki są uformowane powyżej oka i poniżej.
Łuki zwane są ślepymi kieszeniami, dzięki czemu gałka oczna porusza się łatwo. Górny łuk wielkości jest większy niż dolny.
Conjunctiva pełni główną rolę - nie pozwalają na przenikanie czynników zewnętrznych do narządów wzroku, zapewniając jednocześnie komfort. Pomagają w tym liczne gruczoły wytwarzające mucyny i gruczoły łzowe.
Stabilny film łzowy powstaje po wytworzeniu mucyny, a także płynu łzowego, chroniąc w ten sposób narządy wzroku. W przypadku chorób spojówki towarzyszy im nieprzyjemny dyskomfort, pacjent odczuwa pieczenie i obecność obcego ciała lub piasku w oczach.
Błona śluzowa w wyglądzie jest cienka i przezroczysta reprezentuje spojówkę. Znajduje się z tyłu powiek i ma ścisłe połączenie z chrząstką. Po skorupie powstają specjalne łuki, wśród nich są górne i dolne.
Wewnętrzna powierzchnia jest wyłożona specjalną siatkówką, w przeciwnym razie nazywana jest skorupą wewnętrzną.
Wygląda jak płyta o grubości 2 mm.
Siatkówka jest częścią wizualną, a także ślepą.
W większości gałki ocznej znajduje się obszar widzenia, ma on kontakt z naczyniówką i jest przedstawiony w postaci 2 warstw:
Ze względu na obecność ślepego obszaru zasłonięte jest ciało rzęskowe, a także tylna część tęczówki. Zawiera tylko warstwę pigmentu. Obszar wizualny wraz z obszarem siatki graniczy z linią zębatą.
Możesz zbadać dno i zwizualizować siatkówkę za pomocą oftalmoskopii:
Neurony siatkówki składają się z następujących elementów:
W ludzkich narządach wzroku znajdują się naczynia włosowate - są to małe naczynia, które z czasem tracą swoją pierwotną zdolność.
W rezultacie, w pobliżu źrenicy, gdzie występuje uczucie koloru, może pojawić się żółta plamka.
Jeśli plama powiększy się, osoba straci wzrok.
Gałka oczna otrzymuje krew przez główną gałąź tętnicy wewnętrznej, nazywana jest okiem. Dzięki tej gałęzi jest moc narządu wzroku.
Sieć naczyń włosowatych tworzy pożywienie dla oka. Główne naczynia pomagają karmić siatkówkę i nerw wzrokowy.
Z wiekiem, małe naczynia narządu wzroku, naczynia włosowate, zużywają się, a oczy zaczynają przyklejać się do jedzenia, ponieważ nie ma wystarczającej ilości składników odżywczych. Na tym poziomie ślepota nie pojawia się, śmierć siatkówki nie występuje, wrażliwe obszary narządu wzroku ulegają zmianie.
Naprzeciwko ucznia znajduje się żółta plama. Jego zadaniem jest zapewnienie maksymalnej rozdzielczości kolorów, a także większej chromatyczności. Z wiekiem pojawia się zużycie naczyń włosowatych i plama zaczyna się zmieniać, starzeje się, więc wzrok osoby pogarsza się, nie czyta dobrze.
Gałka oczna na zewnątrz pokryta jest specjalną twardówką. Reprezentuje błonę włóknistą oka wraz z rogówką.
Twardówka wygląda jak nieprzezroczysta tkanina, wynika to z chaotycznego rozkładu włókien kolagenowych.
Pierwsza funkcja twardówki jest odpowiedzialna za zapewnienie dobrego widzenia. Działa jako bariera ochronna przed przenikaniem światła słonecznego, gdyby nie twardówka, mężczyzna byłby ślepy.
Ponadto powłoka nie pozwala na penetrację uszkodzeń zewnętrznych, służy jako prawdziwe wsparcie dla struktur, jak również tkanek narządu wzroku, które znajdują się poza gałką oczną.
Struktury te obejmują następujące ciała:
Jako gęsta struktura twardówka utrzymuje ciśnienie wewnątrzgałkowe, uczestniczy w wypływie płynu wewnątrzgałkowego.
Zewnętrzny obszar gęstej powłoki nie przekracza 5/6 części, ma inną grubość, w jednym miejscu wynosi od 0,3-1,0 mm. W równikowym obszarze narządu oka grubość wynosi 0,3-0,5 mm, te same wymiary są na wyjściu z nerwu wzrokowego.
W tym miejscu zachodzi formowanie się płyty sitowej, dzięki której uwalnianych jest około 400 procesów komórek zwojowych, nazywanych inaczej - aksonami.
Struktura tęczówki obejmuje 3 arkusze lub 3 warstwy:
Jeśli dokładnie rozważysz tęczówkę, możesz zobaczyć położenie różnych części.
Najwyższym miejscem jest krezka, dzięki której tęczówka jest podzielona na 2 różne części:
Brązowa granica nabłonka znajduje się między krezką a marginesem źrenicy. Następnie możesz zobaczyć położenie zwieracza, a następnie gałęzie radarowe statków. W zewnętrznym regionie rzęskowym są zaznaczone luki, a także krypty, które zajmują przestrzeń między naczyniami, wyglądają jak szprychy w kole.
Organy te mają charakter losowy, im wyraźniejsze jest ich położenie, tym bardziej równomiernie rozmieszczone są naczynia. Na tęczówce są nie tylko krypty, ale także rowki, które koncentrują rąbek. Organy te mogą wpływać na wielkość źrenicy, dzięki czemu źrenica rozszerza się.
Ciało rzęskowe lub ciało rzęskowe odnosi się do środkowej pogrubionej części przewodu naczyniowego. Jest odpowiedzialna za produkcję płynu wewnątrzgałkowego. Soczewka otrzymuje wsparcie dzięki ciału rzęskowemu, dzięki czemu odbywa się proces akomodacji, nazywany jest kolektorem termicznym narządu wzroku.
Ciało rzęskowe znajduje się pod twardówką, w samym środku, gdzie znajdują się tęczówka i naczyniówka, trudno jest zobaczyć w normalnych warunkach. Na twardówce ciało rzęskowe znajduje się w postaci pierścieni, których szerokość wynosi 6-7 mm, odbywa się wokół rogówki. Pierścień ma dużą szerokość na zewnątrz, a po stronie nosowej jest mniejszy.
Ciało rzęskowe wyróżnia się złożoną strukturą:
W analizatorze wizualnym znajduje się sekcja obwodowa, zwana wewnętrzną powłoką oka lub siatkówki.
Ciało zawiera dużą liczbę komórek fotoreceptorowych, dzięki czemu łatwo pojawia się percepcja, a także konwersja promieniowania, w której znajduje się widzialna część widma, przekształcana w impulsy nerwowe.
Anatomiczna siatka wygląda jak cienka powłoka, która znajduje się w pobliżu wewnętrznej strony ciała szklistego, z zewnątrz znajduje się w pobliżu naczyniówki narządu wzroku.
Składa się z dwóch różnych części:
Historie naszych czytelników!
„Zawsze byłem kochankiem, który bardzo późno kładł się spać, dlatego torby pod oczami były moimi stałymi towarzyszami. Plastry nie tylko usuwały siniaki pod oczami, ale także poprawiały samą skórę. Mam bardzo złą skórę, a zwłaszcza pod oczami.
Nigdy wcześniej nie widziałem takiego wpływu na produkty do pielęgnacji skóry. Zdecydowanie polecam te maski każdemu, kto chce wyglądać młodziej! ”
Organ ludzki składa się ze złożonego układu optycznego soczewek, obraz świata zewnętrznego jest postrzegany przez siatkówkę w postaci odwróconej i zredukowanej.
Struktura aparatu dioptrii obejmuje kilka organów:
Promień krzywizny rogówki, jak również położenie przedniej i tylnej powierzchni soczewki, wpływa na moc refrakcji narządu wzroku.
Procesy ciała rzęskowego narządu wzroku wytwarzają czystą wilgoć cieczowo-komorową. Wypełnia oczy i znajduje się w pobliżu przestrzeni okołonaczyniowej. Zawiera elementy znajdujące się w płynie mózgowo-rdzeniowym.
Struktura tego ciała obejmuje jądro wraz z korą.
Wokół soczewki znajduje się przezroczysta membrana o grubości 15 mikronów. W pobliżu znajduje się pas rzęskowy.
Organ ma urządzenie mocujące, główne elementy są zorientowanymi włóknami o różnych długościach.
Pochodzą z kapsułki soczewki, a następnie płynnie przechodzą do ciała rzęskowego.
Promienie świetlne przechodzą przez powierzchnię, która jest ograniczona przez 2 media o różnych gęstościach optycznych, z których wszystkie towarzyszą specjalne załamania.
Na przykład, przechodzenie promieni przez rogówkę jest zauważalne, gdy załamują się, jest to spowodowane faktem, że gęstość optyczna powietrza różni się od struktury rogówki. Następnie promienie świetlne penetrują dwuwypukłą soczewkę, nazywamy ją soczewką.
Gdy kończy się refrakcja, promienie zajmują jedno miejsce za obiektywem i są skupione. Na załamanie ma wpływ kąt padania promieni świetlnych odbijających się na powierzchnię soczewki. Promienie są bardziej załamane od kąta padania.
Większe załamanie obserwuje się w promieniach rozproszonych na krawędziach soczewki, w przeciwieństwie do promieni centralnych, które są prostopadłe do soczewki. Nie mają zdolności załamywania światła. Z tego powodu na siatkówce pojawia się niewyraźna plamka, która ma negatywny wpływ na narząd wzroku.
Ze względu na dobrą ostrość widzenia widoczne są wyraźne obrazy na siatkówce ze względu na odbijalność układu optycznego narządu wzroku.
Gdy kierunek jasnego widzenia w pewnym punkcie dalej, gdy napięcie powróci, organ widzenia powraca do punktu bliskiego. Okazuje się więc, że odległość obserwowana między tymi punktami jest nazywana obszarem zakwaterowania.
Ludzie z normalnym wzrokiem mają wysoki stopień zakwaterowania, zjawisko to wyraża się u osób dalekowzrocznych.
Kiedy osoba znajduje się w ciemnym pokoju, w ciele rzęskowym pojawia się lekkie napięcie, co wyraża się stanem gotowości.
W narządzie widzenia występuje wewnętrzny sparowany mięsień, nazywany jest mięśnie rzęskowym.
Dzięki jej pracy zapewnione jest zakwaterowanie. Ma inne imię, często słyszysz, jak mięśnie rzęsowe przemawiają do tego mięśnia.
Składa się z kilku włókien mięśni gładkich, które różnią się rodzajem.
Dopływ krwi do mięśnia rzęskowego odbywa się za pomocą 4 przednich tętnic rzęskowych - są to gałęzie tętnic narządu wzroku. Z przodu znajdują się żyły rzęskowe, które otrzymują odpływ żylny.
W środku tęczówki ludzkiego narządu wzroku znajduje się okrągły otwór i nazywa się go źrenicą.
Często zmienia średnicę i odpowiada za regulację przepływu promieni świetlnych, które dostają się do oka i pozostają na siatkówce.
Zwężenie źrenic występuje z powodu tego, że zwieracz zaczyna się naciągać. Ekspansja ciała rozpoczyna się po ekspozycji na rozszerzacz, pomaga wpływać na stopień oświetlenia siatkówki.
Taka praca jest wykonywana jako membrana kamery, ponieważ rozmiar membrany zmniejsza się po ekspozycji na jasne światło, a także silne oświetlenie. Dzięki temu pojawia się wyraźny obraz, oślepiające promienie są odcinane. Przysłona rozszerza się, gdy oświetlenie jest słabe.
Ta funkcja nazywana jest przeponą, która wykonuje swoje czynności dzięki odruchowi źrenicowemu.
Ludzkie oko ma siatkówkę wzrokową, reprezentuje aparat receptorowy. Zewnętrzna warstwa pigmentu, jak również wewnętrzna światłoczuła warstwa nerwu są częścią wewnętrznej wyściółki gałki ocznej i siatkówki.
Ze ściany miseczki ocznej rozpoczyna się rozwój siatkówki. Jest to wewnętrzna powłoka narządu wzroku, składa się z ulotek światłoczułych, a także pigmentu.
Jego podział został znaleziony na 5 tygodni, w tym czasie siatkówka jest podzielona na dwie identyczne warstwy:
W siatkówce narządu wzroku znajduje się specjalne miejsce, w którym gromadzona jest największa ostrość widzenia - jest to żółta plamka. Jest owalna i znajduje się naprzeciwko źrenicy, ponad nią jest nerw wzrokowy. Żółty pigment znajduje się w komórkach plamy, więc ma tę nazwę.
Dolna część narządu jest wypełniona naczyniami krwionośnymi. Przerzedzenie siatkówki jest zauważalne w środku plamki, tworzy się tam fossa, która składa się z fotoreceptorów.
Organy ludzkiego wzroku wielokrotnie podlegają różnym zmianom, z tego powodu rozwija się szereg chorób, które mogą zmienić wizję osoby.
Zmętnienie soczewki oka nazywa się zaćmą. Obiektyw znajduje się między tęczówką, a ciałem szklistym.
Soczewka ma przezroczysty kolor, w rzeczywistości mówi o naturalnej soczewce, która jest załamywana za pomocą promieni świetlnych, a następnie przekazuje je do siatkówki.
Jeśli obiektyw utracił przezroczystość, światło nie przechodzi, widzenie staje się gorsze, a z czasem osoba staje się ślepa.
Odnosi się do stopniowego widzenia choroby wpływającej na narząd wzrokowy.
Komórki siatkówki są stopniowo niszczone przez zwiększone ciśnienie, które powstaje w oku, w wyniku czego nerw wzrokowy zanika, sygnały wzrokowe nie wchodzą do mózgu.
U ludzi zmniejsza się zdolność widzenia normalnego, zanika widzenie obwodowe, zmniejsza się widoczność i staje się znacznie mniejsza.
Całkowitą zmianą ostrości jest krótkowzroczność, podczas gdy osoba słabo widzi obiekty znajdujące się daleko. Choroba ma inną nazwę - krótkowzroczność, jeśli osoba ma krótkowzroczność, widzi obiekty, które są blisko.
Krótkowzroczność jest częstą chorobą związaną z zaburzeniami widzenia. Ponad miliard ludzi żyjących na naszej planecie cierpi na krótkowzroczność. Jedną z odmian ametropii jest krótkowzroczność, są to zmiany patologiczne, występujące w funkcji refrakcyjnej oka.
Ciężkie i pospolite choroby obejmują odwarstwienie siatkówki, w którym to przypadku obserwuje się je, gdy siatkówka oddala się od naczyniówki, zwana jest naczyniówką. Siatkówka zdrowego narządu wzroku jest połączona naczyniówką, dzięki czemu odżywia się.
Z powodu porażki naczyń siatkówki pojawia się choroba retinopatii. Prowadzi to do zakłócenia dopływu krwi do siatkówki.
Podlega zmianom, w końcu nerw wzrokowy zanika, a następnie następuje ślepota. Podczas retinopatii pacjent nie odczuwa bolesnych objawów, ale przed jego oczami osoba widzi pływające plamy, a także zasłonę, widzenie zmniejsza się.
Retinopatię można rozpoznać, diagnozując specjalistę. Lekarz przeprowadzi badanie ostrości wzroku oraz pola widzenia, używając oftalmoskopii, wykona biomikroskopię.
Dno oka jest sprawdzane pod kątem angiografii fluorescencyjnej, konieczne jest przeprowadzenie badań elektrofizjologicznych, ponadto konieczne jest wykonanie USG narządu wzroku.
Ślepota na chorobę ma swoją nazwę - ślepota barw. Specyfika widoku polega na naruszeniu różnic między kilkoma różnymi kolorami lub odcieniami. Ślepota na kolory charakteryzuje się objawami, które pojawiają się w wyniku dziedziczenia lub z powodu naruszeń.
Czasami ślepota na kolor wydaje się być oznaką poważnej choroby, może to być zaćma lub choroba mózgu lub zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego.
W wyniku różnych urazów lub infekcji, a także reakcji alergicznej, rogówka narządu wzroku jest zapalona i ostatecznie powstaje choroba zwana zapaleniem rogówki. Chorobie towarzyszy niewyraźne widzenie, a następnie silny spadek.
W niektórych przypadkach dochodzi do naruszenia prawidłowego funkcjonowania mięśni oka, w wyniku czego pojawia się zez.
Jedno oko w tym przypadku odbiega od wspólnego punktu fikcji, organy widzenia są skierowane w różnych kierunkach, jedno oko jest skierowane na konkretny obiekt, a drugie odbiega od normalnego poziomu.
Gdy pojawi się zez, wzrok obuoczny jest osłabiony.
Choroba jest podzielona na 2 typy:
W przypadku choroby, gdy koncentruje się na obiekcie, wyrażany jest częściowy lub całkowicie zamazany obraz. Problem polega na tym, że rogówka lub soczewka narządu wzroku staje się nieregularna.
Po wykryciu astygmatyzmu promienie świetlne są zniekształcone, na siatkówce jest kilka punktów, jeśli narząd widzenia jest zdrowy, jeden punkt znajduje się na siatkówce.
Ze względu na zmiany zapalne spojówki, przejaw choroby - zapalenie spojówek.
Błona śluzowa pokrywająca powieki i twardówkę ulega zmianom:
Gdy gałka oczna zaczyna wybrzuszać się z orbity, pojawia się proptoza. Chorobie towarzyszy obrzęk skorupy oka, źrenica zaczyna się zwężać, powierzchnia narządu wzroku zaczyna wysychać.
Wśród poważnych i niebezpiecznych chorób w okulistyce jest zwichnięta soczewka.
Choroba pojawia się po urodzeniu lub powstaje po urazie.
Jedną z najważniejszych części ludzkiego narządu wzroku jest soczewka.
Dzięki temu następuje refrakcja światła narządowego, uważana jest za soczewkę biologiczną.
Soczewka krystaliczna zajmuje stałe miejsce, jeśli jest w dobrym stanie, w tym miejscu obserwuje się silny związek.
Po przeniknięciu czynników fizycznych i chemicznych na narząd wzroku pojawia się uszkodzenie, które nazywa się - oparzeniem oczu. Może to nastąpić z powodu niskiej lub wysokiej temperatury lub narażenia na promieniowanie. Wśród czynników chemicznych znajdują się substancje chemiczne o wysokim stężeniu.
Środki zapobiegania i leczenia narządów wzroku:
Wizja jest zobowiązaniem i bogactwem ludzkiego narządu wzroku, dlatego powinna być chroniona od najmłodszych lat.
Dobre widzenie zależy od właściwego odżywiania, w diecie codziennego menu powinny być pokarmy zawierające luteinę. Substancja ta znajduje się w składzie zielonych liści, na przykład w kapuście, a także w sałacie lub szpinaku, wciąż w zielonej fasoli.
http://vizhuchetko.com/anatomiya-glaz/iz-chego-sostoyat-glaza.html