Czy są jakieś skutki uboczne? jak długo to trwa? co się stanie, jeśli go usuniesz? Ogólnie rzecz biorąc, opowiedz swoją historię o tym, jak „zarabiałeś” na odwarstwienie siatkówki, gdzie byłeś leczony, czy poradziłeś sobie z chorobą?
Czy można z tego oślepić, czy jest nadzieja?
Jeszcze nie miałem takiego problemu, ale mój mąż miał ten problem 2,5 lata temu. Początkowo sądzili, że zaćma, dostał taką diagnozę w klinice, ale kiedy poszli do szpitala, okazało się, że oprócz zaćmy, nastąpiło całkowite odwarstwienie siatkówki. Wykonaliśmy operację, pompując silikonem, oczywiście nie widzieliśmy lepiej. Po pewnym czasie silikon został usunięty, tylko siatkówka natychmiast odpadła. Teraz mąż znowu idzie z silikonem, powinien zostać usunięty wkrótce i oczywiście istnieje obawa, że oderwanie się powtórzy. Bo za każdym razem, gdy jest coraz gorzej, ona się ustatkuje, a lekarz ostrzegał o tym. Jest wiele ograniczeń, mąż jest bezrobotny, większość prac jest niedostępna z powodu jego wzroku, ale nie ma sensu, jego wizja wciąż nie została przywrócona.
http://www.bolshoyvopros.ru/questions/219691-u-kogo-stoit-v-glazu-silikon.htmlW kwietniu 2013 roku na lewym oku wykonałem operację „Vitrectomy + ICT z olejem silikonowym + ELC”. Lekarz powiedział mi, że po czterech miesiącach (tj. W sierpniu 2013 r.) Potrzebowałem kolejnej operacji, aby usunąć silikon i ewentualnie wymienić soczewkę.
przydzielono kwotę, ale wystąpił problem z płatnością operacji. Zostałem umieszczony na liście oczekujących na luty 2014 r.
W związku z tym mam następujące pytania:
1. Jak długo mogę chodzić z silikonem?
2. Jakie konsekwencje dla operowanego oka może mieć przedłużone noszenie silikonu?
3. Czy mogą wystąpić konsekwencje długotrwałego noszenia silikonu dla drugiego oka (miałem wrażenie pogorszenia widzenia na zdrowe oko)?
4. Co można zrobić, aby przyspieszyć operację, możliwe jest, że regionalny Departament Zdrowia zapłaci za operację z niektórych innych źródeł?
5. Czy możliwe jest przeprowadzenie operacji w innej klinice w Rosji, z warunkiem operacji teraz i płatności w ramach kwoty w 2014 r.? Jeśli tak, do której kliniki mam się udać?
Z góry dziękuję za pomoc, szczerze, Nikołaj.
http://forum.vseoglazah.ru/showthread.php?t=11269Najlepszym wynikiem leczenia chirurgicznego odwarstwienia siatkówki jest stabilne przyleganie siatkówki po usunięciu oleju silikonowego mocującego go z jamy ciała. W tym samym czasie jama ciała szklistego jest wypełniona olejem silikonowym w końcowej fazie operacji witreoretinalnej. Jest to konieczne, aby zapewnić siatkówce pewne unieruchomienie po koagulacji laserowej podczas tworzenia zrostów naczynioruchowych. Po osiągnięciu ścisłego dopasowania siatkówki, po 1-4 miesiącach pojawia się pytanie o usunięcie wcześniej wprowadzonego oleju silikonowego z jamy oka.
Obecnie najczęściej stosowaną metodą usuwania oleju silikonowego z oka jest zastosowanie systemów mikrochirurgicznych Millennium, asystenta. Olej jest usuwany za pomocą samouszczelniających cięć tunelowych w twardówce 20G bez konieczności szycia, z połączeniem systemu 3-portowego 25G do aspiracji i nawadniania. Wszystkie te metody mają jednak poważne wady, które obejmują:
Dlatego osoby zajmujące się mikrosurgeonem stoją przed zadaniem opracowania mikroinwazyjnej metody bezproblemowego usuwania silikonu z jamy ciała, która będzie w stanie zminimalizować negatywne konsekwencje tej procedury.
Jedną z możliwości wyeliminowania ryzyka możliwych komplikacji podczas usuwania oleju silikonowego zaproponowali mikrochirurgowie z oddziału Wołgogradu IRTC „Mikrochirurgia oka”.
Innowacyjna metoda opracowana przez nich jest następująca. Pacjent (po znieczuleniu miejscowym i pełnej obróbce pola operacyjnego) składa się z trzech nakłuć spojówkowych twardówki w 3 meridianach, na przykład po 1, 2 i 11 godzinach, w odległości 4 mm od rąbka. Instalują porty światłowodowe 25G. Nawadnianie i zastępowanie samego oleju silikonowego solą fizjologiczną będzie również przeprowadzane przez te porty.
Za pomocą systemu chirurgicznego Millenium roztwór asystenta soli fizjologicznej jest podawany do portu irygacyjnego, znajdującego się 2 godziny. Sposób wprowadzania roztworu soli odpowiada trybowi wprowadzania silikonu i odbywa się pod kontrolowanym ciśnieniem do 1 bara. Przemieszczenie oleju silikonowego następuje, gdy roztwór jest pompowany, z powodu wysokiego ciśnienia wewnątrzgałkowego. Następnie wychodzi na zewnątrz przez porty o godzinie 1 i 11.
Po usunięciu oleju silikonowego, o godzinie 11, światłowód, niezbędny do zmiany jamy szklistej, jest dostarczany do portu. Następnie po usunięciu porty są samouszczelniające się. Szwy na twardówce i spojówce nie są nakładane - nie są wymagane.
Aby wyjaśnić pozytywne i negatywne aspekty nowej metody, jej autorzy podjęli badania kliniczne. W badaniu wzięło udział 26 pacjentów (25 oczu) w wieku od 18 do 65 lat, którzy przeszli operację z powodu różnego rodzaju odwarstwienia siatkówki. W tym samym czasie najczęstszą przyczyną oderwania był wysoki stopień krótkowzroczności, któremu towarzyszyła dystrofia witreochorioretyczna obwodowa (PWHT). Tamponada jamy szklistej została wykonana przez wszystkich badaczy przy użyciu oleju silikonowego (1300 cSt i 5700 cSt). Jednocześnie na 20 oczu zastosowano olej silikonowy 1300cSt, olej silikonowy 5700cSt - na 6 oczach. Usuwanie silikonu przeprowadzono przez 2-4 miesiące po interwencji. Przepis oderwania wynosił około 3 - 12 miesięcy, a okres tamponady silikonowej wynosił 1,5 - 4 miesiące.
Usunięcie silikonu z jamy ciała szklistego przeprowadzono u wszystkich pacjentów zgodnie z opracowaną metodą. Użyte narzędzia były związane z protokołem technologii bez szwu 25G. Nie wykryto powikłań śródoperacyjnych podczas usuwania oleju.
Pacjenci przeszli pełne badanie okulistyczne z pomiarem ostrości wzroku i poziomu IOP. Wykonywali perymetrię, tonografię, keratorefrakcję, biomikroskopię, echobiometrię, oftalmoskopię, ultradźwięki B - skanowanie, badania elektrofizjologiczne siatkówki i nerwu wzrokowego.
Zgodnie z wynikami badań, po usunięciu oleju silikonowego skorygowana ostrość wzroku wynosiła średnio 0,02–0,3, co wynikało z czasu trwania odwarstwienia siatkówki i stanu początkowego pacjenta. Średni poziom IOP u pacjentów z tamponadą silikonową wynosił 18,6 mm Hg. Art. I po usunięciu silikonu - 14,1 mm Hg. Art.
Wśród powikłań pooperacyjnych wczesnego okresu można zauważyć przejściowe niedociśnienie tętnicze, które wystąpiło w 3 przypadkach; 2 przypadki krwotoku; 2 przypadki reakcji wysiękowej. Nie obserwowano nawrotu odwarstwienia siatkówki w tym okresie.
Ze względu na postęp retinopatii proliferacyjnej nawrót odwarstwienia siatkówki wystąpił u czterech pacjentów w późnym okresie pooperacyjnym, około 3 miesiące po usunięciu oleju silikonowego.
Użycie portów 25G w operacji usuwania oleju silikonowego z komory szklistej eliminuje potrzebę szwów. Zatem inwazyjność operacji jest znacznie zmniejszona, ryzyko następujących powikłań jest zmniejszone: uszkodzenie naczyniówki, krwawienie, bliznowacenie błony śluzowej. Zastosowanie tej metody znacznie skraca czas wymiany silikonu na roztwór soli fizjologicznej, który w zależności od lepkości oleju i wielkości jamy szklistej wynosi około 3 do 10 minut.
Zmodyfikowana technika mikroinwazyjna 25G pozwala skrócić czas operacji i wyeliminować uraz śródoperacyjny. Z tego powodu nasilenie odpowiedzi zapalnej w okresie pooperacyjnym jest znacznie zmniejszone.
http://doctor-shilova.ru/udalenie-silikonovogo-masla-iz-glaza/Olej silikonowy odnosi się do ciekłego polimeru silikonowego, analogu krzemu związków organicznych, w którym niektóre atomy węgla są zastąpione atomami krzemu.
Sterylne wysoko oczyszczone oleje silikonowe na bazie polidimetylosiloksanu są szeroko stosowane w okulistyce, a dokładniej w chirurgii okulistycznej. Takie oleje mają wysoką przezroczystość i niezbędny współczynnik załamania światła. Mają niską gęstość i niskie napięcie powierzchniowe, co odróżnia je od cieczy. Wszystkie leki charakteryzują się nietoksycznością długich polimerów.
Olej silikonowy w okulistyce jest stosowany jako substytut ciała szklistego i tamponady wewnątrzgałkowej, gdy występują ciężkie przypadki odwarstwienia siatkówki, na przykład w oderwaniu związanym z retinopatią proliferacyjną. Substancja ta jest również stosowana w przypadku olbrzymich pęknięć siatkówki. W niektórych przypadkach tamponadowy olej silikonowy jest stosowany po witrektomii po hemophthalmus, gdy istnieje możliwość ponownego krwawienia.
Podczas prowadzenia tamponady olej silikonowy jest wprowadzany do jamy ciała szklistego w celu wyprostowania siatkówki od wewnątrz. Jest to po prostu niezbędne, gdy trzeba zapewnić długie dopasowanie siatkówki. Po wykonaniu danej funkcji (z reguły po kilku miesiącach) jest ona usuwana z oka, zastępując ją jednocześnie zrównoważonym rozwiązaniem.
Ze względu na fakt, że olej silikonowy jest przejrzystym, jednorodnym, lepkim płynem, pacjent może dobrze widzieć podczas długotrwałej tamponady wewnątrzgałkowej, a siatkówka zachowuje swoją anatomiczną pozycję i stopniowo przywraca jej funkcje.
Podstawą oleju silikonowego do celów medycznych jest polidimetylosiloksan. Jest poddawany wysokiej jakości wielostopniowemu oczyszczaniu, które gwarantuje brak siloksanów o niskiej masie cząsteczkowej, jak również składników jonowych. Takie oczyszczanie olejów silikonowych, gdy tylko łańcuchy polidimetylosiloksanów o wysokim ciężarze cząsteczkowym pozostają w chemicznym wzorze leku, zmniejsza wielokrotnie ryzyko jego emulgowania podczas długotrwałej tamponady.
Oleje silikonowe do okulistyki różnią się lepkością kinematyczną o różnych stopniach lepkości i tym samym ciężarze właściwym, chociaż czasami nazywane są „lekkimi” i „ciężkimi”. Oddzielnie w tej serii występują mieszaniny oleju silikonowego i związków fluoru. Pod względem wagi są cięższe od wody, ale mogą być w oku przez długi czas.
Względnym przeciwwskazaniem dla olejów silikonowych mogą być dane z wywiadu na temat długotrwałej tamponady pacjenta z użyciem oleju silikonowego już w przeszłości. Jednak decyzja o jego użyciu pozostaje w gestii chirurga.
Zastosowanie olejów silikonowych wymaga środków ostrożności koniecznych podczas operacji tylnego odcinka oka. Według większości ekspertów czas spędzony przez substancję w jamie ciała nie powinien przekraczać 6 miesięcy, w przeciwnym razie ryzyko wystąpienia powikłań znacznie wzrasta. Jednak w niektórych przypadkach czas tamponady przy użyciu oleju silikonowego można wydłużyć nawet do 8 miesięcy.
Olej silikonowy, w przypadku niedostatecznego oczyszczenia, może spowodować dekompensację stanu rogówki, wywołać zmętnienie soczewki i rozwój zaćmy, aw przypadku jej emulgowania, wywołać jaskrę indukowaną silikonem. Ponadto kropelki wstrzykiwanego oleju mogą osiadać na powierzchni soczewki IOL. Szczególnie silna adhezja jest obserwowana w przypadku wszczepienia silikonowej sztucznej soczewki do oka, soczewki wykonane z PMMA są mniej podatne na adhezję, proces ten jest mniej wyraźny, gdy olej silikonowy oddziałuje z akrylowymi soczewkami IOL.
W centrum medycznym Moskiewskiej Kliniki Oczu każdy może przetestować najnowocześniejszy sprzęt diagnostyczny i na podstawie wyników zasięgnąć porady specjalisty najwyższej klasy. Jesteśmy otwarci siedem dni w tygodniu i pracujemy codziennie od 9:00 do 21:00. Nasi specjaliści pomogą zidentyfikować przyczynę zaburzenia widzenia i przeprowadzą właściwe leczenie zidentyfikowanych patologii. Doświadczeni chirurdzy refrakcyjni, szczegółowa diagnostyka i badania, a także bogate doświadczenie zawodowe naszych specjalistów pozwalają nam zapewnić pacjentowi najkorzystniejszy wynik.
Aby wyjaśnić koszt zabiegu, możesz umówić się na wizytę w Moskiewskiej Klinice Oczu przez telefon wielokanałowy 8 (800) 777-38-81 (codziennie od 9:00 do 21:00, bezpłatnie dla telefonów komórkowych i regionów Federacji Rosyjskiej) lub korzystając z formularz rejestracyjny online.
Autor artykułu: specjalista moskiewskiej kliniki okulistycznej Mironova Irina Sergeevna
http://mgkl.ru/patient/stati/silikonovoe-maslo-v-oftalmologiiOd wielu lat bezskutecznie walczy z cukrzycą?
Szef Instytutu: „Będziesz zdumiony, jak łatwo leczyć cukrzycę, przyjmując ją codziennie.
Witrektomia jest operacją chirurgiczną, która jest z powodzeniem stosowana w krwotoku do ciała szklistego, odwarstwieniu siatkówki, ciężkich urazach analizatora wzrokowego i cukrzycy.
Wszystkie te choroby były wcześniej uważane za nieuleczalne i ostatecznie doprowadziły do utraty wzroku. Współczesna medycyna oferuje dziś witrektomię, jako skuteczny sposób korygowania i leczenia chorób oczu.
Witrektomia jest również rozumiana jako operacja usuwania ciała szklistego z oka. Ta struktura zajmuje największą objętość w oku. Ciało można częściowo usunąć, tj. wytwarzaj całkowitą witrektomię i możesz całkowicie.
Po witrektomii okulista ma pełny dostęp do tkanki siatkówki. Umożliwia to fotokoagulację („lutowanie”) siatkówki, przesuwanie z niej tkanki bliznowatej lub przywracanie integralności błony.
Podczas usuwania ciała szklistego oka wtryskiwany jest gaz lub płyn specjalny.
Operację tę można wykonać w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym.
Główne powody tej operacji to:
W celu wykonania leczenia chirurgicznego pacjent jest hospitalizowany przez kilka dni. Po wstępnym dokładnym badaniu zostaje wyznaczony termin operacji.
Przed zabiegiem około godziny 18:00 pacjent powinien jeść po raz ostatni. Następnie przed operacją nie należy jeść ani pić. Operacja trwa około 2 godzin.
Witrektomię oka można wykonać po wkropleniu środków znieczulających do oka lub w znieczuleniu ogólnym. Decyzja zależy od stanu pacjenta, obecności innych chorób i całkowitej liczby proponowanych procedur.
Sama operacja jest wykonywana na pacjencie, który jest w pozycji leżącej. Po znieczuleniu łączonym lub miejscowym do oka wprowadza się specjalny wziernik, który utrwala oko podczas zabiegów wykonywanych przez chirurga.
Następnie wykonuje się 3 małe nacięcia w oku, w które wkładane są instrumenty, umożliwiając chirurgowi manipulowanie na siatkówce i ciele szklistym.
Podczas zabiegu chirurg stosuje następujące oprzyrządowanie:
Ciało szkliste musi być całkowicie wyssane przez próżnię. Następnie blizny, tkanki patologiczne i krew są usuwane z organizmu. Następnie lekarz wykonuje manipulacje na siatkówce.
Ciało szkliste, które zostało usunięte, zastępuje:
Różnorodność interwencji chirurgicznej polega na ekstrakcji całego ciała szklistego lub jego części. Operacja jest wykonywana w trzech mikroskopijnych nakłuciach o rozmiarze 0,3-0,5 mm. Nawet mniejsze narzędzia są wkładane w przebicia.
Charakterystyczne jest, że częstość witreotomii podczas witrektomii mikroinwazyjnej jest wyższa i wynosi nie 2500 na minutę, ale dwa razy więcej. Ponadto stosowany jest inny typ iluminatora - samoblokujący wielopunkt.
Cechy operacji są następujące:
We wszystkich ośrodkach wzroku nie wykonuje się minimalnie inwazyjnej witrektomii.
Przeglądy witrektomii zależą bezpośrednio od kwalifikacji lekarza i dostępności specjalnych narzędzi.
Po standardowej witrektomii pacjent przez 1-3 dni powinien pozostać w szpitalu, pod ścisłym nadzorem lekarzy.
Wizja pacjenta zostaje przywrócona jakiś czas po operacji. Stopień odzyskania i czas trwania zależy od następujących czynników:
Jeśli ciało szkliste zostało zastąpione solą fizjologiczną, to jakiś czas w oku będzie zawierał elementy krwi. Opinie pacjentów wskazują, że zmętnienie oczu może utrzymywać się przez kilka tygodni.
Jeśli ciało szkliste zostanie zastąpione mieszaniną gazów, pojawi się czarny welon, który zniknie w ciągu siedmiu dni.
W przypadku późnego leczenia, gdy siatkówka uzyskała już nieodwracalne zmiany, działania rehabilitacyjne trwają długo.
Po witrektomii przez 3-6 miesięcy jest zabronione:
Pamiętaj, że po operacji nie musisz stosować specjalnej diety.
Mogą wystąpić następujące komplikacje:
Im lepsze przygotowanie do operacji i badanie przedoperacyjne, tym większe prawdopodobieństwo uniknięcia komplikacji.
Witrektomia jest najczęstszą operacją, jeśli konieczne jest usunięcie ciała szklistego oka, zwłaszcza w cukrzycy typu 2. Często operacja jest jedynym warunkiem zapisania wizji danej osoby. Obecnie witrektomia jest wykonywana na nowoczesnym sprzęcie w dobrych warunkach medycznych.
Zapobieganie retinopatii cukrzycowej jest ważne w cukrzycy, gdy może wystąpić osłabienie sieci naczyniowej gałki ocznej. Ta choroba oczu jest bardzo często obserwowana przez lekarzy. Istnieją dwa etapy retinopatii cukrzycowej, które różnią się między sobą ciężkością konsekwencji. We wczesnych stadiach choroby u pacjentów z nieproliferacyjną retinopatią cukrzycową, która występuje w pierwszym etapie cukrzycy. Jeśli choroba się rozwija, pojawia się inna jej postać - preproliferacyjna retinopatia cukrzycowa, która prowadzi do ślepoty. Aby temu zapobiec, pacjent jest wysyłany do koagulacji laserowej: często pomaga utrzymać wzrok pacjenta.
Aby dowiedzieć się, jak różne etapy rozwoju choroby wpływają na narządy wzroku, konieczne jest krótkie wyjaśnienie ich urządzenia. Promienie świetlne dostają się do oka i są załamywane przez soczewkę, a następnie skupiają się na siatkówce. Znajduje się na wewnętrznej powłoce gałki ocznej i składa się ze struktur receptorów (prętów, stożków itp.). Struktury te przekładają promieniowanie światła na impulsy elektryczne, które mogą być postrzegane przez struktury nerwowe mózgu. Istnieje również podstawowe przetwarzanie otrzymanych informacji. Następnie jest przesyłany przez nerw wzrokowy do mózgu.
Pomiędzy siatkówką a soczewką znajduje się tak zwane ciało szkliste. Oczy są wyposażone w mięśnie, które zapewniają wszystkie ruchy narządów wzroku. Siatkówka (inaczej nazywana jest plamką żółtą) jest obszarem, na który choroba wpływa głównie. W nim, jak również w gałce ocznej, przechodzą małe naczynia. Wraz z rozwojem choroby pękają, co powoduje krwotoki. Aby zrekompensować straty i przywrócić normalny dopływ krwi do oka, zaczynają rosnąć nowe naczynia, które nie są wystarczająco silne i mogą rosnąć w obszary takie jak ciało szkliste, co powoduje upośledzenie wzroku.
Dokładna patogeneza choroby nie została jeszcze określona, ale znane są warunki, w których choroba może się rozwinąć:
Szczególną rolę w rozwoju choroby odgrywają dwa pierwsze czynniki.
W cukrzycy małe naczynia znajdujące się w gałce ocznej ulegają uszkodzeniu z powodu gwałtownego wzrostu poziomu cukru w osoczu krwi, palenia tytoniu i rozwoju nadciśnienia u ludzi. Główne objawy choroby na początkowym etapie są następujące:
Wraz z dalszym rozwojem choroby zaczyna manifestować się retinopatia proliferacyjna. Kiedy w oku zaczynają rosnąć nowe naczynia, które mają kruche ściany i szybko ulegają zniszczeniu, co powoduje krwotoki. Nieprawidłowe naczynia włosowate rosną głównie w siatkówce, ale mogą również przenikać przez ciało szkliste. Na tym etapie rozwoju choroby manifestują się następujące objawy, które charakteryzują się retinopatią proliferacyjną:
Jeśli poziom cukru we krwi pacjenta zmniejszy się do normalnego i ciśnienie krwi ustabilizuje się tak, że nie przekroczy 120–130 mm Hg, ryzyko powikłań cukrzycy można zmniejszyć.
Ma następującą postać:
W początkowej fazie kapilary są uszkodzone. Kruchość i przepuszczalność ich ścian wzrasta. Krwotoki zaczynają się w oku i rozwija się obrzęk samej siatkówki.
Do leczenia stawów nasi czytelnicy z powodzeniem używają DiabeNot. Widząc popularność tego narzędzia, postanowiliśmy zwrócić na nie uwagę.
Czytaj więcej tutaj...
Na następnym etapie zmiany w nim się zwiększają. Podczas badania okulista ujawnia wiele punktów pęknięcia naczyń włosowatych, stref rozwoju niedokrwienia i akumulacji płynu. Krążenie krwi jest zaburzone w tych obszarach. Proces obejmuje plamkę żółtą, a pacjent zaczyna narzekać na spadek ostrości widzenia.
Następny, proliferacyjny etap charakteryzuje się pojawieniem się nowych naczyń, które rosną, aby przywrócić normalny przepływ krwi w gałce ocznej. Wzrost tkanek następuje przez rozmnażanie komórek, więc nowe naczynia pojawiają się nie tylko na siatkówce, ale także wnikają w ciało szkliste. Te nowe naczynia włosowate są kruche, co prowadzi do częstych krwotoków.
Wraz z rozwojem ostatniego stadium choroby wszystkie powyższe czynniki prowadzą do rozległych obszarów pokrytych dużymi skrzepami krwi, które rozwijają się w odwarstwieniu siatkówki. Na ostatnim etapie może nadejść chwila, gdy soczewka nie będzie już w stanie skupić promieni świetlnych na plamce żółtej, co prowadzi do całkowitej ślepoty osoby.
Podczas badania w klinice lekarze rozróżniają następujące objawy choroby:
Przejawiają się one w przypadku, gdy osoba zwróciła się do kliniki z opóźnieniem. W celu zachowania wzroku i powrotu do zdrowia po retinopatii, osoba cierpiąca na cukrzycę musi przejść profilaktyczne badania okulistyczne 1-2 razy w ciągu 12 miesięcy. Wtedy choroba zostanie wykryta na czas i jej leczenie rozpocznie się na czas.
Diagnoza choroby obejmuje następujące metody:
Być może będziesz musiał wysłać pacjenta na dodatkowy kurs egzaminacyjny. Wykonuje się go po rozszerzeniu źrenic i służy do ustalenia poziomu ciśnienia wewnątrz gałki ocznej i obejmuje następujące elementy:
Najbardziej dokładną metodą diagnozy retinopatii jest badanie dna. Być może użycie fluorescencyjnej angiografii. Jest również uważany za jedną z najdokładniejszych metod diagnozowania chorób oczu w cukrzycy.
Po diagnozie zastosowanie różnych metod diagnostycznych rozpoczyna ocenę problemów ze wzrokiem. Początkowo ustala się etap rozwoju choroby, który decyduje o możliwości zastosowania określonej metody leczenia składającej się z takich środków:
Aby zwalczyć chorobę za pomocą leków nie można stosować antyoksydantów, witamin ani enzymów. Wcześniej używane caviton, dicinone, trental mają wiele skutków ubocznych, ale nie mają żadnego wpływu na łagodzenie objawów retinopatii w cukrzycy.
Jeśli siatkówka się odłączy, stosuje się tak zwaną koagulację laserową. Oznacza kauteryzację naczyń włosowatych, aby zatrzymać ich wzrost. Jest to bardzo skuteczna metoda zwalczania tej choroby, a po prawidłowym zastosowaniu stabilizuje procesy w gałce ocznej. Pozwala to wyeliminować w 82% przypadków chorobę na etapie preprofileracyjnym i do 50% - na etapie profilowania.
Efekt tej metody opiera się na ogrzewaniu naczyń włosowatych, co powoduje koagulację osocza krwi w nich. Potem zarastają tkanką włóknistą i nie rosną. Ta metoda użycia lasera pozwala zaoszczędzić wzrok pacjentom w końcowej fazie retinopatii przez 9-11 lat. Z powodzeniem leczy do 55% takich pacjentów.
Pacjent ma prawo skonsultować się z okulistą prowadzącym w sprawie stosowania metody leczenia choroby.
http://1podiabetu.ru/narodnyie-sredstva/silikon-v-glazu/Aby zastąpić chore ciało szkliste (krew, wysięk, linie cumownicze) wydobyte z jamy ciała szklistego, często ogranicza się to do wprowadzenia izotonicznego roztworu chlorku sodu, ogrzanego do temperatury ciała. Jednak w przypadkach całkowitej i szczególnie całkowitej witrektomii, istnieją wszelkie powody, aby dać pierwszeństwo tym substytutom, które są bliższe lepkości do naturalnego CT. Obecnie gealon jest używany częściej za granicą, aw naszym kraju - luronit, honsurid i visiton.
Przez wiele lat sterylne powietrze było używane jako tymczasowy substytut. Taka pneumoretinopeksja może być podstawą ambulatoryjnego leczenia chirurgicznego świeżego odwarstwienia siatkówki, zwłaszcza w przypadku lokalizacji przerw w górnej połowie dna. Bardziej obiecujące jest jednak stosowanie gazów ekspandujących, w szczególności z grupy sulfoheksafluorków (SF6) lub perfluoropropanów (C3F8) i innych (patrz tabela). Ich powszechne stosowanie w naszym kraju od dawna było powstrzymywane przez brak zgody ze strony Państwowego Komitetu Gospodarskiego.
Przydatne jest przytoczenie fragmentów instrukcji ARCEOLE dotyczących stosowania gazów oftalmicznych SF6 (sześciofluorek siarki), C2F5 (heksafluorheksan), C3F8 (oktafluoropropan).
Zestaw zawiera:
Efektywny czas tamponady, dni
Stężenie w mieszaninie powietrze-gaz,%
Maksymalna ilość czystego gazu, ml
Każdy cylinder zawiera czysty niesterylny gaz. Gaz jest nietoksyczny, obojętny, niepalny, bezbarwny, bezwonny. Po wprowadzeniu do oka gaz nie jest metabolizowany, ale stopniowo wydalany przez krwiobieg przez płuca. Instrukcja zwraca uwagę na fakt, że gaz jest niesterylny i przechodzi sterylizację podczas przechodzenia przez filtr sterylizujący zawarty w zestawie. Każda strzykawka dołączona do zestawu powinna być używana do sterylizacji i przygotowania tylko jednej porcji mieszaniny powietrze-gaz.
Przygotowanie mieszaniny. Sterylna igła o rozmiarze 30 w nasadce ochronnej jest umieszczona na stole przyrządów. Sterylna strzykawka (objętość 50 ml) z dołączonym adapterem i filtrem sterylizującym jest umieszczona na stole przyrządów. Sprawdź przepuszczalność strzykawki, pociągając tłok (po zwolnieniu tłok powróci do pierwotnego położenia, usuwając resztkowe powietrze). Niejałową fiolkę umieszcza się na płaskiej powierzchni obok stołu operacyjnego (podczas manipulacji niejałowy personel podtrzymuje ten balon). Butelkę gazu można poddać wstępnej dezynfekcji przez zanurzenie w roztworze chlorheksydyny, a następnie wszystkie manipulacje z nią wykonywane są przez sterylny personel. Strzykawka wyposażona w adapter i filtr jest połączona z balonem poprzez energetyczne włożenie końcówki adaptera do specjalnego otworu balonu z zatyczką ochronną. Gaz w cylindrze pod ciśnieniem pasywnie wchodzi do sterylnej komory strzykawki. Końcówka adaptera wewnątrz rurki jest utrzymywana do momentu, gdy co najmniej 10 ml sterylnego gazu zostanie wypuszczone do strzykawki przez filtr sterylizujący. Odłączyć strzykawkę z adapterem od fiolki, lekko pociągając i potrząsając strzykawką. Fiolka powinna być przechowywana przez personel niesterylny. Adapter i filtr pozostają podłączone do strzykawki. Należy pamiętać, że końcówka adaptera po tych manipulacjach nie jest sterylna. Aby zapobiec infekcji, nie manipuluj stołem operacyjnym. Naciskając tłok, nadmiar gazu jest usuwany ze strzykawki, pozostawiając żądaną objętość. Nie stawiając strzykawki na stole operacyjnym, dodaj do niej wymaganą objętość powietrza, uzyskując pożądany skład mieszaniny powietrze-gaz. Powietrze będzie sterylizowane przez przejście przez filtr. Wyjmij adapter filtra ze strzykawki. Natychmiast założyć sterylną igłę do wstrzykiwań o rozmiarze 30 G z nasadką ochronną. Umieść strzykawkę z igłą na stole operacyjnym. Mieszanina powietrze-gaz jest gotowa do wprowadzenia. Wprowadzić mieszaninę powietrza i gazu tak szybko, jak to możliwe. Cylinder nie powinien być ponownie używany 15 lub więcej dni po pierwszym pobraniu gazu.
Skład mieszaniny powietrze-gaz
Przy stosunkowo świeżych odwarstwieniach z górnymi pęknięciami korzystny jest siarkofenafluorek. W cięższych przypadkach klinicznych gazy są używane przez długi okres skutecznej tamponady. Im skuteczniejszy czas tamponady, tym większe ryzyko powikłań, w tym nieodwracalnych.
Podstawą efektu stopniowego zwiększania objętości tych słabo rozpuszczalnych gazów po wprowadzeniu ich do jamy oka jest zasada Ficka. Zgodnie z tą zasadą, pęcherzyk gazu, powoli rozpuszczający się w tkankach, stopniowo zwiększa swoją objętość, jeśli po drugiej stronie jego ograniczających błon (ścian naczyniowych), tj. W krwiobiegu, znajduje się inny szybciej rozpuszczający się gaz, w tym przypadku azot, wchodzenie do krwi przez płuca. W celu złagodzenia rozważanego działania (w celu uniknięcia nadciśnienia ocznego), gazy politetrafluoroetylenowe, jak już wspomniano powyżej, nie są stosowane w czystej postaci, ale w mieszaninie z powietrzem.
Etapy rzeczywistej interwencji chirurgicznej:
Pęcherz wewnątrz zatkania siatkówki, zwykle na 5-7 dni, po pierwsze zapobiega przedostawaniu się świeżo uformowanej wilgoci przez szczelinę z ciała szklistego pod siatkówką, a po drugie, po prostu dociska ją do leżącego poniżej horyzontu. Obecność gazu we wnęce oka stwarza dla pacjentów ograniczenia w transporcie lotniczym, wznoszeniu się w góry, w znieczuleniu.
W Stanach Zjednoczonych metodę polimeryzacji polimerów magnetycznych w postaci cieczy i wypełnień twardówkowych opatentowano bezpośrednio podczas operacji przeciw drenażowi na oku [Dailey J., Riffle J., USPTO, Appl.: 20050203333]. W sprawie ochrony siatkówki przed syderozą nie odnotowano. Ogólnie rzecz biorąc, jest to oczywiste: bez odpowiedniej witrektomii problem ten nie może zostać rozwiązany.
Technicznie znacznie prostsza i mniej niebezpieczna niż metody wymienione powyżej była propozycja R. Cibisa i in., Opublikowanej już w 1962 r. Zalecano wyprostowanie i zmiażdżenie („wtyczka”) siatkówki oderwanej na dużą odległość za pomocą praktycznie niewchłanialnego materiału wprowadzonego do jamy ciała szklistego. płynny silikon z jednoczesnym drenażem płynu podsiatkówkowego.
Aby wstrzyknąć olej silikonowy do jamy oka, zwykły system dostarczania płynu do faga szklistego nie jest odpowiedni. Biorąc pod uwagę wysoką lepkość oleju silikonowego, należy wziąć igłę o szerszym niż zwykle świetle i stworzyć dodatkowe „wrota” dla niej w twardówce (w projekcji płaskiej części ciała rzęskowego). W innym kanale rany wypływa zmieniony patologicznie płyn wypychany z jamy ciała szklistego lub przestrzeni podsiatkówkowej. Istnieją różne metody tzw. Bimanualnej techniki działania. S.N. Fedorov, V.D. Zakharov i wsp. (1988) uważali, że wprowadzenie ciekłego silikonu do oka w celu wyeliminowania odwarstwienia siatkówki zostało wykazane:
Autorzy przestrzegają przed wprowadzeniem silikonu w obecności gruboziarnistej trakcji witreoretinalnej w jamie oka, z subatrofią gałki ocznej i obecnością nie zstępującego procesu zapalnego. W ostatnich latach najważniejszym wskazaniem do stosowania oleju silikonowego w chirurgicznym leczeniu odwarstwienia siatkówki jest obecność plamek plamki żółtej. Można jednak stosować tę metodę tylko pod warunkiem, że po operacji pacjent będzie mógł leżeć twarzą w dół przez kilka (do 10 i więcej) dni. Podczas operacji, albo oko jest początkowo wypełnione powietrzem, a przez drugi sklerotom, tylna część oka jest wypełniona olejem silikonowym, utrzymując IOP na poziomie 10 mmHg. Art. i umożliwiając ucieczkę powietrza przez pierwszy sklerotom lub olej silikonowy jest natychmiast wstrzykiwany, odprowadzając SRZh, wychodząc przez przednią łzę w siatkówce.
Dłuższa, w porównaniu z powietrzem, tamponada silikonowa umożliwia liczenie na sukces nawet w przypadku zachowania lekkich trakcji, czyli z początkiem TAC, w szczególności po urazie. W chirurgii plamki dodatki biologiczne są stosowane do obliczania wyższego efektu funkcjonalnego, wprowadzając podczas operacji do 10 minut materiału w postaci kropli (0,5 ml) surowicy autologicznej, krwi bydlęcej itp., Która zawiera czynnik transformujący wzrost (TGF-2), autologiczny koncentrat płytek krwi, mieszanina trombiny z fibryną [Kirchof V., Wong D., 2007].
Pierwotnie dostępne dla oftalmosurgeonów były tak zwane lekkie silikony. Podlegając gęstości ciała szklistego (0,8–0,9 vs. 1,1), silikony o lepkości około 400 cSt unoszą się w górę w jamie ciała szklistego i dlatego są bardziej odpowiednie do blokowania szczelin (łez) znajdujących się w górnej połowie gałki ocznej. Płyn silikonowy jest przezroczysty, bezbarwny, bakteriobójczy. Ma bardzo wysoką lepkość i dlatego nie może swobodnie przemieszczać się przez wąskie szczeliny. Do wprowadzenia do jamy oka należy wziąć kaniule, igły o średnicy wewnętrznej większej niż 1 mm.
Zgodnie z techniką stopniowego wypełniania przestrzeni przedreinalnej płynem silikonowym z synchronicznym wyrzutem płynu podsiatkówkowego z oka, istnieje wiele propozycji. Podczas wymuszonego powolnego (ze względu na wysoką lepkość) wstrzykiwania silikonu należy unikać przerw, ponieważ fragmentacja leku na małe pęcherzyki niekorzystnie wpłynie na funkcje wzrokowe i ułatwi penetrację pęcherzyków silikonowych do przestrzeni podsiatkówkowej i do komory przedniej. Ogólnie, jednym z głównych problemów w stosowaniu olejów silikonowych w chirurgii okulistycznej jest ich niestabilność, w szczególności tendencja do tak zwanego emulgowania (fragmentacja na małe pęcherzyki). Ustalono, że jednym z czynników, które się do tego przyczyniają, jest krew (wymagana jest bezkrwawa realizacja wszystkich manipulacji). Ponieważ coraz więcej lepkich lekkich silikonów (1000–4000 cSt), a następnie ciężkich silikonów, takich jak Oxan, oczyszczony z niskocząsteczkowych składników, ale zawierających fluorowane olefiny, weszło do praktyki, problem emulgowania został przezwyciężony, ale technologia ich wprowadzania do jamy oka była skomplikowana.. Co więcej, problem usunięcia ich z oka powstał z całą pilnością. Faktem jest, że w odległych okresach w miejscach długotrwałego kontaktu struktur wewnątrzgałkowych z płynem silikonowym powstają procesy dystroficzne: soczewka staje się mętna, cierpi śródbłonek rogówki, rozwija się zwłóknienie przedsiatkówkowe; W rezultacie wzrasta ciśnienie wewnątrzgałkowe. Z tych powodów, w każdym przypadku, zarówno z sukcesem, jak i bez niego, wskazane jest usunięcie silikonu z jamy oka, zastępując go izotonicznym roztworem chlorku sodu, luronitu, honuridu, gościa lub geonalnika.
Przy stosowaniu silnie lepkich silikonów (5000 cSt) istnieje problem z wyborem kalibru końcówki do witreofagu. R. Gentile (2008) zaleca wykonanie nacięcia w górnym czasowym kwadrancie twardówki na końcówkę kalibru 20, ale trzeba mieć trójgraniec z adapterem, który pozwala na przejście do czubka 25, gdy trzeba wykonać cienkie operacje wewnątrz ciała szklistego Według V. Gabela (1987), silikony nie powodują tak wyraźnej witreoretinopatii proliferacyjnej jak płuca. W poszukiwaniu ciężkiego silikonu okuliści zwrócili się w szczególności na olej fluorosilikonowy, który okazał się nieco cięższy od wody (powszechnie stosowane polidimetylosiloksany są lżejsze od wody, a zatem zajmują górną część jamy ciała szklistego oczu). Znacznie cięższe silikony są mniej lepkie. Przy lepkości 300 cSt można zrezygnować ze zwykłego systemu witreofagów. Po niezbędnym oczyszczeniu ze związków niskocząsteczkowych silikon traci toksyczność i, zgodnie z licznymi obserwacjami, może być trwale pozostawiony w oku.
W 1987 roku Chang i wsp. Stwierdzili, że ciężkie ciecze, takie jak perfluorotributyloamina i inne o niskiej lepkości, ale ciężkie związki fluoru, po raz pierwszy zastosowane przez S. Haidta i in., Mają bardziej niezawodne właściwości zatykania niż ciężkie silikony. (1982). Leki te, w szczególności sowiecki perftoran („niebieska krew”) i inne perfluororganiczne związki organiczne o wysokiej czystości (PFOS), na przykład perfluorodekalina z Opsea lub Vitreon (perfluorofenanthren) z Richter lub perfluoropolieether DK-164 (vitreopres), wreszcie o wysokiej czystości Perfluoropolieter 6MF-130 i perfluorooctalbromine mają wysoką gęstość względną (1,94-2,03) przy lepkości zaledwie 8,03 cSt, a zatem mogą być niezwykle przydatne przy usuwaniu przemieszczonych soczewek z CT, nie tylko naturalnych, ale także sztucznych.
Podczas wymiany CT na perftoran soczewka unosi się od dna do obszaru źrenicy. Ale po zakończeniu operacji perftoran musi zostać usunięty z oka. Vitreopres H.P. Takhchidi i V.N. Kazaykin (1999) pozostawiono w oku do 3 tygodni po zabiegu.
Połączone zastosowanie olejów silikonowych i ciężkich cieczy.
W leczeniu odwarstwienia siatkówki z przerwami zlokalizowanymi w dolnej części gałki ocznej, F. Genovesi-Ebert i in. (2000) stwierdzili, że użyteczne jest stosowanie kombinacji ciężkiego silikonu (o lepkości 1200 cSt) i lekko lepkiego perfluorowęgla (FeHg). Oba leki usunięto z oka 1 miesiąc po podaniu. Całkowitą przyczepność siatkówki uzyskuje się w 83% przypadków. To prawda, emulgację obserwowano w 33% przypadków, a jaskrę niekontrolowaną przez leki w 8%.
Z olbrzymimi przerwami siatkówki przekraczającymi 75 ° wzdłuż obwodu, V.N. Kazaykin (2000) zaleca następującą technikę interwencji wewnątrzgałkowej. W trakcie tzw. Witrektomii trójportowej witreopry wprowadzane są do jamy ciała szklistego małymi porcjami. Zatapiając się w dnie oka, ściska płyn podsiatkówkowy w strefie kontaktu z siatkówką. Chirurg rozciągający się z błonami epidtinalnymi może teraz atraumatycznie rozciąć. Warunkiem sukcesu jest usunięcie nie tylko tych błon, ale także podstawowego ciała szklistego. Wypełniając (etap po etapie) całą jamę ciała szklistego witreopresją, koagulację siatkówki przez endolaser wykonuje się w 4-6 rzędach. Zaraz po tym przejdź do tamponady silikonowej.
Bezpośrednia wymiana „ciężkiego” PFOS na „lekki” olej silikonowy stwarza warunki, w których „martwa przestrzeń” nad PFOS jest natychmiast eliminowana, ponieważ jest zajęty przez lżejszy silikon. Ponieważ PFOS jest zasysany z tylnej części oka i wprowadzane są nowe części oleju silikonowego, interfejs między nimi spada coraz niżej. Zatem, podczas gdy ostatnie części PFOS nadal zachowują pełną adhezję siatkówki utworzoną na początku operacji, ostatnie części oleju silikonowego wchodzą w kontakt z wklęsłą tylną powierzchnią dna. PFOS na końcu operacji, która ma zostać usunięta z oka.
Tak więc ciężkie ciecze (PFOS i inne) są pokazane przede wszystkim jako narzędzie stabilizujące (ściskające) siatkówkę podczas operacji, jako sposób na uwolnienie (zapobieganie) opóźnienia siatkówki w otworach twardówki lub kaniuli, jako sposób na zmianę konturu siatkówki w poszukiwaniu pęknięcia ( z jednoczesnym miażdżeniem twardówki). Z reguły konieczne jest usunięcie ciężkich płynów z jamy oka natychmiast po zakończeniu operacji. Małe pęcherzyki ciężkiego płynu uwięzione w komorze przedniej są usuwane cienką igłą przy użyciu paracentezy. Ciężkie pozostałości cieczy w szklistej jamie za powietrzem nie są łatwo wykrywalne. Tymczasowe zatrzymanie i nowy cykl usuwania nie są jednak zalecane.
W bezpiecznym prowadzeniu operacji doszklistkowych istotną rolę odgrywają mikroskopy z oświetleniem współosiowym, działającymi soczewkami kontaktowymi (concav -20, -40 dptr) lub soczewkami asferycznymi bezstykowymi (+60, +90 dptr). W obecności zmętnień w rogówce można zastosować domowy endoskop okulistyczny lub tymczasową keratoprotezę. Sukces chirurgicznego leczenia odwarstwienia siatkówki osiągnięty w ciągu ostatnich 30-40 lat byłby po prostu nie do pomyślenia bez użycia polimerów w postaci uszczelek, taśm, nici, plecionek, puszek, płynnych substytutów szklistych.
http://eyesfor.me/home/eye-diseases/pathology-of-vitreous-humour/polymers.html