Siatkówka jest elementem łączącym elementy optyczne i wizualny środek mózgu. Jest zaangażowana w przekształcanie światła w obraz wizualny. Kiedy siatkówka staje się cieńsza z jakiegoś powodu, wizja zaczyna opadać.
Dystrofia siatkówki może wystąpić bez względu na wiek osoby, ale może się nie objawiać, ale jednocześnie zachodzą nieodwracalne zmiany.
W tym artykule porozmawiamy o zagrożeniach związanych z dystrofią siatkówki oraz o tym, jak właściwie i skutecznie ją leczyć.
Dystrofia siatkówki jest patologią widzenia spowodowaną przez nieodwracalne procesy destrukcyjne w siatkówce. Ta choroba zwyrodnieniowa charakteryzuje się powolnym postępem, ale jest jedną z najczęstszych przyczyn zaburzeń widzenia w podeszłym wieku.
Dystrofia siatkówki występuje w większości przypadków u osób starszych.
Grupa ryzyka obejmuje osoby z krótkowzrocznością, chorobami naczyniowymi, diabetykami i pacjentami z nadciśnieniem. Chorobę tę można odziedziczyć, dlatego zaleca się regularne badanie tych, których rodzice mieli podobny problem.
Istnieje kilka rodzajów dystrofii siatkówki:
Z kolei dystrofia obwodowa siatkówki ma również kilka typów:
Główne przyczyny dystrofii siatkówki obejmują:
Wszystkie te przyczyny, z wyjątkiem predyspozycji genetycznych, nie zawsze mogą przyczyniać się do pojawienia się dystrofii siatkówki, ale są czynnikami ryzyka.
Lekarze twierdzą, że osoby z nadwagą i złymi nawykami mają wysokie prawdopodobieństwo dystrofii siatkówki. Niskie ciśnienie w drugim trymestrze ciąży prowadzi do upośledzenia krążenia krwi i złego odżywiania siatkówki. Dlatego kobiety w ciąży są również zagrożone.
Objawy dystrofii zależą od jej rodzaju. Tak więc dystrofia obwodowa siatkówki może trwać długo bez żadnych objawów, dlatego z reguły diagnozuje się ją przez przypadek. Pierwsze znaki („muchy” i błyski) pojawiają się tylko wtedy, gdy pojawiły się przerwy.
W przypadku dystrofii centralnej osoba widzi linie proste zniekształcone, części pola widzenia wypadają.
Inne objawy: niewyraźne widzenie, zmiana w normalnym postrzeganiu kolorów, niewyraźne widzenie, zniekształcenie pól widzenia, upośledzenie widzenia o zmierzchu.
Aby zdiagnozować dystrofię siatkówki, konieczne są następujące badania:
Leczenie dystrofii siatkówki może zająć dużo czasu. Jest to dość trudne i nie zawsze można uzyskać pozytywny wynik.
Nie można przywrócić wzroku, gdy zaostrzenie dystrofii już nastąpiło. W tym przypadku leczenie ma na celu spowolnienie postępu dystrofii, wzmocnienie naczyń i mięśni oczu, przywrócenie metabolizmu w tkankach oka.
Leczenie uzależnienia od narkotyków opiera się na stosowaniu leków, takich jak:
Musisz wiedzieć, że leki te mogą być skuteczne tylko we wczesnych stadiach rozwoju dystrofii siatkówki.
Na początku choroby fizjoterapia daje dobre wyniki. Ma na celu wzmocnienie mięśni siatkówki i oczu. Najczęściej stosowane metody fizjoterapii:
Interwencja chirurgiczna jest wykonywana w celu poprawy krążenia krwi w naczyniach oka i procesów metabolicznych w siatkówce. W przypadku dystrofii mokrej konieczna jest operacja usunięcia płynu z siatkówki.
Jedną z nowoczesnych metod leczenia dystrofii siatkówki jest koagulacja laserowa. Pozwala zapobiec oderwaniu się. Gdy wykonywana jest koagulacja laserowa, uszkodzone obszary są kauteryzowane na inne obszary do pewnej głębokości. Laser nie dotyczy zdrowych miejsc. Niestety, przy pomocy koagulacji laserowej niemożliwe jest odzyskanie utraconego widzenia, ale możliwe jest zatrzymanie dalszego niszczenia siatkówki.
U osób z dystrofią siatkówki powikłania nie występują zbyt często. Ale najbardziej niebezpieczne są łzy, odwarstwienie siatkówki i całkowita utrata wzroku. Dlatego bardzo ważne jest wykrycie choroby i rozpoczęcie leczenia.
Główna metoda zapobiegania - terminowa diagnoza. Dotyczy to zwłaszcza dystrofii obwodowej.
Osoby zagrożone lub mające początkową fazę dystrofii powinny być badane co najmniej raz w roku. Kobiety w ciąży muszą przejść badanie dna oka na początku i na końcu ciąży.
Zdrowy styl życia, unikanie złych nawyków, prawidłowe odżywianie to także dobre środki zapobiegające dystrofii.
Dystrofia siatkówki może prowadzić do odwarstwienia i ostrości wzroku. Niestety, w tym przypadku nie można przywrócić wzroku, ale postęp choroby można zatrzymać.
Osobom z dystrofią zaleca się noszenie ciemnych okularów, spożywanie zbilansowanej diety, leczenie w sposób przepisany przez okulistę i badanie dwa razy w roku.
http://eyesdocs.ru/zabolevaniya/razryv-setchatki-glaza/distrofiya-setchatki-glaza-chto-eto-takoe.htmlPrzeczytaj te dyskusje na temat ślimaków i wskazań do krzepnięcia. Zgadzam się - konieczne jest inne miejsce.
Udodov, widzisz, jestem spokojny. Ale kiedy pojawił się błysk i szarpnął dźwięk. Rozumiem, że lekarz denerwował się ze zmęczenia. Było około 20 wieczorem. Nie rozumiem, jak nie reagować moim układem nerwowym. Może mnie zatrzymają. Piję fenazipam. Torturowanie lekarzy jest już dla mnie niewygodne, a wszystkie te strzały najprawdopodobniej nie miały bardzo dobrego wpływu na siatkówkę. Wypiłem już afabazol, az dźwięków czasem drżę i to oko drży, wypiłem 2 kursy Ignium. Czy powinniśmy dotrzeć do zwycięzcy? Dla mnie skleroplastyka w wieku 12 lat wydawała się rajem. Nie jestem naprawdę denerwująca. Oko nie bolało, nie było zaczerwienienia.
Wiadomość dodana o 20:46
Czy istnieje taktyka leczenia takich ludzi? Moje oczy zwisają wąskie. Cóż, neurologicznie, wzdrygam się na hałas. Piję środek uspokajający - zero. Czasami się trzęsło, więc się trzęsie (jestem kasjerem). Wzdrygam się przed dzwonkiem. I jestem w stanie znieść procedurę z wyjątkiem tego. Czy mogą to utrzymać?
Udodov, zostań ze mną trochę więcej. Byliśmy wstrząśnięci, że odkopaliśmy się w wieku 11 lat, moje oko było drewniane. I prawdopodobnie dostali się na 7. Lekarze przez długi czas nie byli. Poszedłem do kliniki po potwierdzenie diagnozy. Sprawdź, czy po prawej stronie, po lewej stronie, jest zmiana, ale tolerują ją. Ale oni tego tam nie robią. Poszliśmy do miejscowego okulisty z ekstraktem. Dała kierunek. Cóż, oto jest. Po pierwsze, dał właściwy ślimak. W końcu wszyscy uciekli, nie było pielęgniarek, moja matka zaproponowała, że mnie przytrzyma, ale nie pozwolił na to. Powiedziałem, że skończę w poniedziałek i jeszcze 2 oczy. Ale on na mnie nie spojrzał! Dzielnica mówiłem po prawej! Co robić, nigdy się nie dowiem. Utwór został niedokończony. Drugi powiedział po 2 godzinach. Zawstydzeni ślubem dostaną. Napisz błąd? Poke kawałek papieru z centrum?
Wiadomość dodana o 00:20
Problem polega na tym, że nie ma dokąd pójść. Niektórzy chwycą za 2. Drugi cent drogi. W trzecim nie. I gdzieś tam nie ma pieniędzy. Lekarze zawsze dziękujemy. Ale lewica nie da. Nie powiedziano mi, że 2. Czy można upaść cicho? Lub do kierownika z paragonem? Przepraszam z telefonu.
http://forum.vseoglazah.ru/showthread.php?t=19469Siatkówka jest specyficzną strukturalną i funkcjonalną jednostką gałki ocznej, niezbędną do utrwalenia obrazu otaczającej przestrzeni i przekazania jej do mózgu. Z punktu widzenia anatomii siatkówka jest cienką warstwą komórek nerwowych, dzięki której człowiek widzi, ponieważ to na nich obraz jest rzutowany i przesyłany wzdłuż nerwu wzrokowego do mózgu, gdzie przetwarzany jest „obraz”. Siatkówka jest tworzona przez komórki światłoczułe, zwane fotoreceptorami, ponieważ są one w stanie uchwycić wszystkie szczegóły otaczającego „obrazu”, które pojawiły się na ekranie.
Dystrofia siatkówki jest nazwą dużej grupy heterogenicznych chorób danej strukturalnej i funkcjonalnej jednostki gałki ocznej. Niezależnie od przyczyny, cech i charakteru kursu, każda dystrofia jest związana ze „śmiercią” tkanek siatkówki, to znaczy z ich postępującą degeneracją. Na tle „obumierania” ludzkich tkanek siatkówki, wzrok człowieka pogarsza się stopniowo, a tempo jego utraty zależy od rodzaju i charakteru choroby.
W ciągu ostatnich dwudziestu lat choroby dystroficzne siatkówki stały się coraz częstszą przyczyną słabego widzenia i całkowitej utraty wzroku. Jakiekolwiek choroby dystroficzne siatkówki charakteryzują się powolnym, lecz stale postępującym przebiegiem, któremu towarzyszy coraz ostrzejsza utrata wzroku.
Dystrofia siatkówki zwykle rozwija się u osób z czynnikami ryzyka, takimi jak cukrzyca, nadciśnienie, miażdżyca, nadwaga, palenie tytoniu, czynniki dziedziczne, nadmierna ekspozycja na bezpośrednie działanie promieni słonecznych na oczy, choroby wirusowe, stres i niedobory witamin i mikroelementów w diecie..
Dystrofia jest procesem uszkodzenia tkanek, który rozwija się na tle nieodpowiedniego odżywiania, ukrwienia i metabolizmu bezpośrednio w siatkówce. W rezultacie normalna struktura tkanki jest uszkodzona i przestaje ona w pełni wykonywać swoje funkcje fizjologiczne, co objawia się zaburzeniami widzenia.
Cały zestaw dystrofii siatkówki jest podzielony na dwie duże grupy - wrodzoną (pierwotną) i nabytą (wtórną). Wrodzone dystrofie siatkówki są związane z różnymi czynnikami dziedzicznymi i rozwijają się w dzieciństwie. Nabyte dystrofie siatkówki są spowodowane jakąkolwiek istniejącą chorobą lub urazem.
W zależności od tego, który obszar siatkówki został dotknięty, są one podzielone na trzy duże grupy:
1. Uogólniona dystrofia siatkówki;
2. Centralna dystrofia siatkówki;
3. Dystrofia obwodowa siatkówki.
W centralnej dystrofii dotyczy tylko środkowej części całej siatkówki. Ponieważ ta centralna część siatkówki jest nazywana plamką żółtą, termin plamka jest często używany do oznaczenia dystrofii odpowiedniej lokalizacji. Dlatego termin „centralna dystrofia siatkówki” jest synonimem dystrofii siatkówki.
W dystrofii obwodowej wpływają na brzegi siatkówki, a obszary centralne pozostają nienaruszone. W uogólnionej dystrofii siatkówki dotknięte są wszystkie jej części - zarówno centralne, jak i obwodowe. Wyróżnia się zależna od wieku (starcza) dystrofia siatkówki oka, która rozwija się na tle zmian starczych w strukturze mikronaczyń. Zgodnie z lokalizacją zmiany starczej dystrofia siatkówki jest centralna (plamka).
W zależności od charakterystyki uszkodzenia tkanki i charakterystyki przebiegu choroby, centralne, obwodowe i uogólnione dystrofie siatkówki są podzielone na liczne odmiany, które będą rozpatrywane oddzielnie.
Centralna dystrofia siatkówki i siatkówki (centralna surowicza choriopatia) rozwija się u mężczyzn w wieku powyżej 20 lat. Powodem powstawania dystrofii jest nagromadzenie wysięku z naczyń oka bezpośrednio pod siatkówką. Wysięk ten zakłóca normalne odżywianie i metabolizm w siatkówce, w wyniku czego rozwija się jego stopniowa dystrofia. Ponadto wysięk stopniowo złuszcza siatkówkę, co jest bardzo poważnym powikłaniem choroby, co może prowadzić do całkowitej utraty wzroku.
Ze względu na obecność wysięku pod siatkówką, charakterystycznym objawem tej dystrofii jest zmniejszenie ostrości wzroku i pojawienie się podobnej do fali krzywizny obrazu, tak jakby osoba patrzyła przez warstwę wody.
Dystrofia siatkówki związana z wiekiem (związana z wiekiem) może występować w dwóch głównych postaciach klinicznych:
1. Postać sucha (nieszkodliwa);
2. Forma mokra (wysiękowa).
Obie formy dystrofii siatkówki rozwijają się u osób w wieku powyżej 50 do 60 lat na tle starczych zmian w strukturze ścian mikronaczyniowych. Na tle dystrofii związanej z wiekiem uszkodzenie centralne występuje w centralnej części siatkówki, tak zwana plamka żółta, która zapewnia wysoką rozdzielczość, to znaczy pozwala osobie zobaczyć i rozróżnić najmniejsze szczegóły przedmiotów i środowiska z bliskiej odległości. Jednakże, nawet z ciężką dystrofią związaną z wiekiem, całkowita ślepota występuje niezwykle rzadko, ponieważ obwodowe obszary siatkówki pozostają nienaruszone i pozwalają osobie częściowo zobaczyć. Uporczywe obszary obwodowe siatkówki umożliwiają normalne poruszanie się w znanym środowisku. W najcięższym przebiegu dystrofii siatkówki związanej z wiekiem osoba traci zdolność czytania i pisania.
Suche (nie wysiękowe) związane z wiekiem zwyrodnienie plamki żółtej siatkówki charakteryzuje się gromadzeniem się odpadów komórkowych między naczyniami krwionośnymi a samą siatkówką. Te produkty odpadowe nie są usuwane na czas z powodu naruszenia struktury i funkcji mikronaczyń oka. Produkty odpadowe są substancjami chemicznymi, które osadzają się w tkankach pod siatkówką i mają wygląd małych żółtych guzków. Te żółte nierówności nazywane są druzami.
Suchy dystrofia siatkówki stanowi do 90% przypadków wszystkich dystrofii plamki żółtej i jest stosunkowo łagodną postacią, ponieważ jej przebieg jest powolny, a zatem zmniejszenie ostrości wzroku jest również stopniowe. Nie wysiękowa dystrofia plamki zwykle przebiega w trzech kolejnych etapach:
1. Wczesne stadium zwyrodnienia plamki żółtej związanego z wiekiem w siatkówce charakteryzuje się obecnością małych przyjaciół. Na tym etapie osoba nadal dobrze widzi, nie przeszkadza jej żadne upośledzenie wzroku;
2. Etap pośredni charakteryzuje się obecnością jednego dużego druza lub kilku małych druzów znajdujących się w środkowej części siatkówki. Te druzy zmniejszają pole widzenia osoby, w wyniku czego czasami widzi miejsce przed oczami. Jedynym objawem na tym etapie związanej z wiekiem dystrofii plamki żółtej jest potrzeba jasnego światła do czytania lub pisania;
3. Wyraźny etap charakteryzuje się pojawieniem się miejsca w polu widzenia, które ma ciemny kolor i duży rozmiar. To miejsce nie pozwala osobie zobaczyć większości otaczających obrazów.
Mokra dystrofia siatkówki w siatkówce występuje w 10% przypadków i ma niekorzystne rokowanie, ponieważ na jej tle, po pierwsze, ryzyko odwarstwienia siatkówki jest bardzo wysokie, a po drugie, utrata wzroku występuje bardzo szybko. W tej postaci dystrofii pod siatkówką nowe naczynia krwionośne, które normalnie nie istnieją, zaczynają aktywnie rosnąć. Te naczynia mają strukturę, która nie jest charakterystyczna dla oka, ale dlatego, że ich skorupa jest łatwo uszkodzona, a przez to zaczyna się pocić płyn i krew, gromadząc się pod siatkówką. Ten wysięk nazywany jest wysiękiem. W rezultacie wysięk gromadzi się pod siatkówką oka, która naciska na niego i stopniowo złuszcza się. Dlatego mokre zwyrodnienie plamki żółtej jest niebezpiecznym odwarstwieniem siatkówki.
W mokrym zwyrodnieniu plamki siatkówki występuje ostry i nieoczekiwany spadek ostrości widzenia. Jeśli nie rozpoczniesz natychmiast leczenia, możliwe jest wystąpienie całkowitej ślepoty na tle odwarstwienia siatkówki.
Obwodowa część siatkówki zwykle nie jest widoczna dla lekarza podczas standardowego badania dna oka ze względu na jego położenie. Aby zrozumieć, dlaczego lekarz nie widzi obwodowych części siatkówki, musisz wyobrazić sobie piłkę, przez środek której narysowany jest równik. Połowa piłki do równika jest pokryta siatką. Ponadto, jeśli spojrzysz na tę piłkę bezpośrednio w obszarze bieguna, części siatki znajdujące się w pobliżu równika będą słabo widoczne. To samo dzieje się w gałce ocznej, która również ma kształt kuli. Oznacza to, że lekarz wyraźnie odróżnia centralne części gałki ocznej, a te obwodowe, które są blisko równika warunkowego, są dla niego praktycznie niewidoczne. Dlatego też dystrofie siatkówki obwodowej są często diagnozowane późno.
Dystrofia obwodowa siatkówki jest często spowodowana zmianami długości oka na tle postępującej krótkowzroczności i słabego krążenia krwi w danym obszarze. Na tle postępu dystrofii obwodowych siatkówka staje się cieńsza, co powoduje powstawanie tzw. Trakcji (obszarów nadmiernego napięcia). Te trakcje podczas długotrwałej egzystencji stwarzają warunki dla łez siatkówki, przez które ciekła część ciała szklistego wsiąka pod nią, unosi się i stopniowo odrywa się.
W zależności od stopnia zagrożenia odwarstwieniem siatkówki, a także od rodzaju zmian morfologicznych dystrofie obwodowe dzielą się na następujące typy:
Dystrofia kratowa siatkówki występuje w 63% przypadków ze wszystkich wariantów obwodowych typów dystrofii. Ten typ dystrofii obwodowej powoduje największe ryzyko odwarstwienia siatkówki, dlatego uważa się go za niebezpieczny i ma niekorzystne rokowanie.
Najczęściej (w 2/3 przypadków) dystrofię sieciową siatkówki wykrywa się u mężczyzn w wieku powyżej 20 lat, co wskazuje na jej dziedziczny charakter. Dystrofia kratowa wpływa na jedno lub oba oczy z mniej więcej taką samą częstotliwością, a następnie powoli i stopniowo postępuje przez całe życie człowieka.
Z dystrofią sieciową w dnie widocznym białymi, wąskimi, falistymi paskami, tworzącymi kraty lub drabinki linowe. Pasma te są tworzone przez zapadnięte i wypełnione szklistą naczynia krwionośne. Między zapadniętymi naczyniami tworzyły się obszary przerzedzenia siatkówki o charakterystycznym wyglądzie różowawych lub czerwonych ognisk. W tych obszarach cieńszej siatkówki mogą powstawać torbiele lub łzy, co prowadzi do oderwania. Ciało szkliste w obszarze przylegającym do miejsca siatkówki ze zmianami dystroficznymi, rozcieńczone. Natomiast na krawędziach miejsca dystrofii ciało szkliste jest bardzo mocno przylutowane do siatkówki. Z tego powodu istnieją obszary nadmiernego napięcia siatkówki (trakcji), które tworzą małe szczeliny w postaci zaworów. To przez te zawory pod siatkówką penetruje ciekłą część ciała szklistego i prowokuje jego oderwanie.
Podczas ciąży znaczna zmiana w krążeniu krwi i zwiększenie szybkości metabolizmu we wszystkich narządach i tkankach, w tym w oczach, występują w organizmie kobiety. Ale w drugim trymestrze ciąży następuje spadek ciśnienia krwi, co zmniejsza przepływ krwi do małych naczyń oczu. To z kolei może wywołać niedobory żywieniowe niezbędne do prawidłowego funkcjonowania siatkówki i innych struktur oka. Niedostateczny dopływ krwi i niedobory żywieniowe są przyczyną dystrofii siatkówki. Tak więc kobiety w ciąży mają zwiększone ryzyko dystrofii siatkówki.
Jeśli kobieta przed zajściem w ciążę miała jakiekolwiek choroby oczu, na przykład krótkowzroczność, hemeralopię i inne, to znacznie zwiększa ryzyko dystrofii siatkówki podczas porodu. Ponieważ różne choroby oczu są powszechne w populacji, rozwój dystrofii siatkówki u kobiet w ciąży nie jest rzadkością. Ze względu na ryzyko dystrofii, a następnie odwarstwienie siatkówki, ginekolodzy wysyłają kobiety w ciąży do okulisty w celu konsultacji. Z tego samego powodu kobiety cierpiące na krótkowzroczność potrzebują pozwolenia okulisty na naturalny poród. Jeśli okulista uzna, że ryzyko dystrofii błyskawicy i odwarstwienia siatkówki w pracy jest zbyt wysokie, zaleci cięcie cesarskie.
Dystrofia siatkówki w 30–40% przypadków rozwija się u osób cierpiących na krótkowzroczność (krótkowzroczność), u 6–8% - na tle nadwzroczności (dalekowzroczność) iu 2–3% przy prawidłowym widzeniu. Cały zestaw czynników sprawczych dystrofii siatkówki można podzielić na dwie duże grupy - lokalną i ogólną.
Lokalne przyczyny dystrofii siatkówki obejmują:
Oprócz wymienionych objawów klinicznych dystrofii siatkówki, ujawniają się następujące objawy, które ujawniają się podczas obiektywnych badań i różnych testów:
1. Linie zniekształceń na teście Amsler. Test ten polega na tym, że osoba na przemian z każdym okiem patrzy na punkt znajdujący się w środku siatki narysowanej na kartce papieru. Najpierw papier jest umieszczany na wyciągnięcie ręki od oka, a następnie powoli powiększany. Jeśli linie są zniekształcone, jest to oznaka dystrofii plamki siatkówki (patrz rysunek 1);
Rysunek 1 - Test Amslera. Prawe zdjęcie, które widzi osobę z normalnym wzrokiem. W lewym górnym rogu i na dole znajduje się obraz, który osoba widzi w dystrofii siatkówki.
2. Charakterystyczne zmiany w dnie (na przykład druzy, torbiele itp.).
3. Zmniejszona elektroretinografia.
Ta fotografia pokazuje dystrofię siatkówki typu „Ślimak”.
Ta fotografia pokazuje dystrofię siatkówki typu brukowiec.
Ta fotografia pokazuje suchą dystrofię plamki żółtej związaną z wiekiem.
Ponieważ dystroficzne zmiany w siatkówce nie mogą być wyeliminowane, każde leczenie ma na celu zatrzymanie dalszego postępu choroby iw rzeczywistości jest objawowe. W leczeniu dystrofii siatkówki stosuje się medyczne, laserowe i chirurgiczne metody leczenia w celu zatrzymania postępu choroby i zmniejszenia nasilenia objawów klinicznych, tym samym częściowo poprawiając widzenie.
Leczenie farmakologiczne dystrofii siatkówki polega na stosowaniu następujących grup leków:
1. Leki przeciwpłytkowe - leki zmniejszające zakrzepy krwi w naczyniach krwionośnych (na przykład tiklopidyna, klopidogrel, kwas acetylosalicylowy). Leki te są przyjmowane doustnie w postaci tabletek lub podawane dożylnie;
2. Leki rozszerzające naczynia i angioprotektory - leki, które rozszerzają i wzmacniają naczynia krwionośne (na przykład No-spa, Papaverine, Ascorutin, Complamin, itp.). Leki są przyjmowane doustnie lub wstrzykiwane;
3. Leki hipolipidemiczne - leki obniżające poziom cholesterolu we krwi, na przykład metionina, symwastatyna, atorwastatyna itp. Leki są stosowane tylko u osób cierpiących na miażdżycę;
4. Kompleksy witaminowe, w których występują elementy ważne dla normalnego funkcjonowania oczu, na przykład okyuvayt-luteina, borówka czarna itp.;
5. Witaminy z grupy B;
6. Leki poprawiające mikrokrążenie, na przykład pentoksyfilina. Zazwyczaj leki są wstrzykiwane bezpośrednio do struktury oka;
7. Polipeptydy pochodzące z siatkówki bydła (preparat retinolaminy). Lek jest wprowadzany do struktury oka;
8. Krople do oczu zawierające witaminy i substancje biologiczne, które promują naprawę i poprawiają metabolizm, na przykład Taufon, Emoksipin, Oftalm-Katahrom itp.;
9. Lucentis - środek zapobiegający wzrostowi nieprawidłowych naczyń krwionośnych. Używany do leczenia zwyrodnienia plamki żółtej związanego z wiekiem.
Odbiór wymienionych leków odbywa się kilkakrotnie (przynajmniej dwa razy) w ciągu roku.
Ponadto w przypadku mokrej dystrofii plamki żółtej wstrzykuje się deksametazon do oka i wstrzykuje się dożylnie furosemid. Wraz z rozwojem krwotoków w oku w celu jego szybkiej resorpcji i zatrzymania wstrzykuje się dożylnie heparynę, etamzilat, kwas aminokapronowy lub prourokinazę. Aby złagodzić obrzęk w jakiejkolwiek postaci dystrofii siatkówki, Triamcynolon jest wstrzykiwany bezpośrednio do oka.
Następujące metody fizjoterapii są również stosowane w kursach leczenia dystrofii siatkówki:
Po pierwsze, potrzebujesz kompleksowej terapii lekowej, która oczywiście bierze leki rozszerzające naczynia (na przykład No-shpa, Papaverin itp.), Angioprotektory (Ascorutin, Actovegin, Vazonit itp.), Środki przeciwpłytkowe (Aspirin, Thrombostop itp.) I witaminy A, E i grupa B. Zazwyczaj leczenie tymi grupami leków odbywa się kilka razy w ciągu roku (co najmniej dwa razy). Regularne kursy leczenia farmakologicznego mogą znacznie zmniejszyć lub całkowicie zatrzymać postęp dystrofii plamki żółtej, tym samym zachowując ludzkie widzenie.
Jeśli dystrofia plamki jest w cięższym stadium, to wraz z leczeniem lekami stosuje się metody fizjoterapii, takie jak:
Jeśli osoba ma wilgotną dystrofię, najpierw wykonuje się koagulację laserową kiełkujących, nieprawidłowych naczyń. Podczas tej procedury wiązka laserowa jest kierowana na dotknięte obszary siatkówki oka, a pod wpływem jej potężnej energii następuje uszczelnienie naczyń krwionośnych. W rezultacie płyn i krew przestają się pocić pod siatkówką oka i złuszczają, co hamuje postęp choroby. Laserowa koagulacja naczyń krwionośnych to krótki i całkowicie bezbolesny zabieg, który można wykonać w warunkach poliklinicznych.
Po koagulacji laserowej konieczne jest przyjmowanie leków z grupy inhibitorów angiogenezy, na przykład Lucentis, które będą hamować aktywny wzrost nowych, nieprawidłowych naczyń, zatrzymując w ten sposób postęp zwyrodnienia plamki żółtej siatkówki. Lucentis należy przyjmować w sposób ciągły, a inne leki - kilka razy w roku, podobnie jak w przypadku suchej dystrofii plamki żółtej.
Terapia laserowa jest szeroko stosowana w leczeniu różnych typów dystrofii, ponieważ skierowana wiązka laserowa, która ma ogromną energię, umożliwia skuteczne oddziaływanie na dotknięte obszary bez wpływu na normalne części siatkówki. Leczenie laserem nie jest jednorodną koncepcją, która obejmuje tylko jedną operację lub interwencję. Wręcz przeciwnie, laserowe leczenie dystrofii jest kombinacją różnych technik terapeutycznych, które są wykonywane za pomocą lasera.
Przykładami terapeutycznego leczenia dystrofii laserem jest stymulacja siatkówki, podczas której zaatakowane obszary są napromieniowywane w celu aktywacji ich procesów metabolicznych. Laserowa stymulacja siatkówki w większości przypadków daje doskonały efekt i pozwala na zatrzymanie postępu choroby na długi czas. Przykładem leczenia laserem chirurgicznym dystrofii jest koagulacja naczyniowa lub rozgraniczenie dotkniętego obszaru siatkówki. W tym przypadku wiązka laserowa jest kierowana na dotknięte obszary siatkówki oka i pod wpływem uwolnionej energii cieplnej dosłownie skleja się, uszczelnia tkanki i tym samym wyznacza obszar poddawany leczeniu. W rezultacie obszar siatkówki dotknięty dystrofią jest izolowany z innych części, co również umożliwia zatrzymanie postępu choroby.
W dystrofii siatkówki konieczne jest przyjmowanie witamin A, E i grupy B, ponieważ zapewniają one prawidłowe funkcjonowanie narządu wzroku. Witaminy te poprawiają odżywianie tkanek oka i przy długotrwałym stosowaniu pomagają zatrzymać postęp zmian dystroficznych w siatkówce.
Witaminy do dystrofii siatkówki należy przyjmować w dwóch postaciach - w specjalnych tabletkach lub kompleksach multiwitaminowych, a także w postaci bogatych w nie pokarmów. Witaminy A, E i B są najbogatsze w świeże warzywa i owoce, zboża, orzechy itp. Dlatego produkty te muszą być spożywane przez osoby cierpiące na dystrofię siatkówki, ponieważ są one źródłem witamin, które poprawiają odżywianie i funkcjonowanie oczu.
Leczenie ludowe dystrofii siatkówki można stosować tylko w połączeniu z tradycyjnymi metodami medycznymi, ponieważ choroba ta jest bardzo poważna. Popularne metody leczenia dystrofii siatkówki obejmują przygotowanie i stosowanie różnych mieszanin witamin, które dostarczają organowi widzenia niezbędnych witamin i mikroelementów, poprawiając w ten sposób jego odżywianie i hamując postęp choroby.
Najbardziej skuteczne metody ludowe na dystrofię siatkówki są następujące:
Autor: Nasedkina AK Specjalista w prowadzeniu badań nad problemami biomedycznymi.
http://www.tiensmed.ru/news/distrofiks2.htmlDystrofia siatkówki obejmuje różne choroby tej skorupy gałki ocznej, które łączy wspólny objaw - zwyrodnieniowe-dystroficzne uszkodzenie komórek siatkówki. Dystrofia prowadzi do postępującego wzrostu dysfunkcji wzroku.
W zależności od procesu lokalizacji dystrofia może być obwodowa lub centralna.
Dystrofia siatkówki „śladu ślimaka” odnosi się do chorób obwodowych siatkówki. Najczęściej patologia ta występuje na tle postępującej krótkowzroczności osiowej w wyniku znaczących zmian w łożysku naczyniowym siatkówki.
Główną przyczyną tej choroby siatkówki jest zmiana naczyniowa, w wyniku której powstają białe błyszczące plamy przypominające paski. Obszary przerzedzenia i ubytki tkanki siatkówki mogą również tworzyć się w postaci dziur.
Ze względu na zewnętrzne podobieństwo zmian w substancji siatkówki ze śladem ślimaka, ten typ dystrofii ma swoją wspólną nazwę.
W miarę rozprzestrzeniania się procesu, zmiany dystroficznej zmiany w siatkówce łączą się, co prowadzi do powstawania zmienionych taśmowo obszarów. Zwykle dystrofia typu „ślad ślimaka” występuje w górnej zewnętrznej ćwiartce dna. Osobliwością tej choroby jest tendencja do tworzenia długiego, okrągłego pęknięcia siatkówki.
W związku z tym zwiększa się ryzyko rozwoju odwarstwienia siatkówki, które nawet przekracza to prawdopodobieństwo z dystrofią sieciową siatkówki. Jednak rozpowszechnienie dystrofii typu „ślad ślimaka” nie jest szeroko rozpowszechnione.
Około połowa (40%) przypadków rozpoznania dystrofii siatkówki występuje u pacjentów z krótkowzrocznością. W przypadku dalekowzroczności patologia ta występuje w 8% przypadków, a przy ametropii nie przekracza 2-5%.
Czynniki ryzyka rozwoju dystrofii siatkówki typu „ślad ślimaka” można podzielić na dwie grupy: lokalną i ogólną.
Pierwsza grupa przyczyn to:
Wśród powszechnych przyczyn dystrofii siatkówki emitują:
Dystrofię obwodową można rozpoznać u pacjentów w każdym wieku. Zagrożeniem dla tego typu dystrofii jest ryzyko odwarstwienia siatkówki, jak również bezobjawowy przebieg choroby we wczesnych stadiach zmian patologicznych.
Pacjent może narzekać na pojawienie się zasłony przed oczami, która zwykle pojawia się, gdy choroba rozprzestrzenia się na centralne obszary siatkówki. W tym przypadku wizja może być zapisana tylko za pomocą leczenia chirurgicznego. Ale nawet po zabiegu ryzyko ślepoty pozostaje dość wysokie.
Jeśli pacjent ma te czynniki ryzyka, powinien być regularnie sprawdzany przez okulistę (co najmniej dwa razy w roku) i zwracać uwagę na najmniejsze objawy, które mogą pojawić się podczas dystrofii
Dystrofia siatkówki typu „ślad ślimaka” jest trudna do leczenia, zwłaszcza jeśli wystąpiły powikłania procesu patologicznego (odwarstwienie siatkówki). Znacznie łatwiej zapobiegać rozwojowi choroby.
Jeśli regularnie badasz dno oka, możesz zidentyfikować wczesne objawy dystrofii. Pozwoli to lekarzowi obserwować proces w czasie i, jeśli to konieczne, zalecić leczenie laserem. Czasami koagulacja laserowa siatkówki jest stosowana w profilaktyce, ponieważ skuteczność techniki jest dość wysoka, a ryzyko powikłań interwencji jest minimalne.
Przeprowadzić operację laserową w warunkach ambulatoryjnych po znieczuleniu miejscowym. W wyniku tej procedury możliwe jest ograniczenie zmodyfikowanych części siatkówki z nienaruszonych obszarów, w wyniku czego dystrofia nie obejmuje centralnych obszarów siatkówki.
Czasami zalecają ponowne przeprowadzenie koagulacji laserowej, co pomoże naprawić wynik.
http://setchatkaglaza.ru/distrofia-sled-ulitkiNiewiele osób jest w tej chwili zaznajomionych z dystrofią siatkówki, ale ci, których uderzyły oczy tej patologii, rozumieją, jak poważna jest ta dolegliwość. Jest uważany za poważny z kilku powodów. Po pierwsze, dystrofia jest uważana za nieuleczalną chorobę, a im gorszy jest etap rozwojowy, tym ostrzejsze będą objawy.
Po drugie, to odchylenie prowadzi do ślepoty we wszystkich przypadkach, nawet jeśli przeprowadzane są niezbędne procedury medyczne. Jedyne, co można zrobić w przypadku dystrofii, to opóźnić moment całkowitego odwarstwienia siatkówki i ślepoty.
W tym celu stosują terapię wspomagającą, która jest niezbędna do spędzenia całego życia, ponieważ każdy czynnik zewnętrzny może wpływać na gwałtowny spadek ostrości wzroku i silny postęp choroby.
W rezultacie, krótkowzroczność postępuje i przepływ krwi zmniejsza się w naczyniach naczyniówki. Procesy te często prowadzą do odwarstwienia siatkówki, co jest jednym z najpoważniejszych problemów w okulistyce.
Jeśli postępuje dystrofia komórek, substancja siatkówki stopniowo staje się cieńsza. W tych obszarach powstają napięcia (trakcje) między substancją ciała szklistego a samą siatkówką.
Trakcje te prowadzą do deformacji siatkówki, jej pęknięcia, a następnie oderwania pod wpływem ciekłego składnika ciała szklistego, który przechodzi pod siatkówkę i unosi ją.
Zwyrodnienie obwodowe substancji siatkówki może być kilku typów, które różnią się prawdopodobieństwem rozwoju odwarstwienia siatkówki. Jedną z najbardziej niebezpiecznych (pod względem rozwoju dystrofii) dystrofii jest dystrofia sieciowa siatkówki.
Ten typ dystrofii odpowiada za 63% wszystkich zmian zwyrodnieniowych obserwowanych u pacjentów z odwarstwieniem siatkówki. Podczas badania dna oka u 5% pacjentów ujawnia oznaki dystrofii sieciowej siatkówki, przy czym większość (68%) pacjentów u mężczyzn.
Istnieją również dowody rodzinnej wrodzonej podatności na tę chorobę. Najczęściej, z dystrofią sieciową, ujawniają się zmiany dna po obu stronach. Ta patologia zaczyna się rozwijać u pacjentów w wieku powyżej 20 lat i stopniowo postępuje z wiekiem.
W licznych badaniach potwierdzono związek dystrofii sieciowej i odwarstwienia siatkówki. Jedna trzecia pacjentów z niedawnym odwarstwieniem ma oznaki dystrofii sieciowej substancji siatkówki, które są wykrywane przez oftalmoskopię.
Podczas badania dna oka pacjentów z dystrofią sieciową można dostrzec szereg charakterystycznych cech: serię wąskich, białych pasków, które tworzą kształty, które wyglądają jak drabinka lub krata w wyglądzie.
Pasma te są niczym więcej niż wymazanymi hialinizowanymi naczyniami siatkówki (dotyczy to głównie łożyska żylnego). Pomiędzy tymi pasmami znajdują się obszary przerzedzenia siatkówki o różowawym lub czerwonawym kolorze, a także tworzą się łzy i torbiele siatkówki.
Istnieją również ogniskowe strefy pigmentacyjne, obszary hipopigmentacji, pigmentacji wokół naczyń lub rozproszonej pigmentacji.
W obszarze dystrofii następuje zmiana substancji ciała szklistego. Na granicy z siatkówką ulega kondensacji i mocno przylega do marginesów dystrofii, odwodnienie ciała szklistego zachodzi głębiej. Prowadzi to do powstawania trakcji wzdłuż granicy zmian dystroficznych siatkówki.
Jednocześnie w jednej trzeciej przypadków pojawiają się łzy siatkówki, aw 14-18% przypadków - okrągłe łzy, które powodują odwarstwienie siatkówki.
Czynniki ryzyka dystrofii sieciowej oka można podzielić na dwie duże grupy. Wśród czynników lokalnych są:
Do czynników ryzyka systemowego należą:
Dystrofię kratową można zdiagnozować u pacjentów w różnym wieku, w tym dzieci. Największe niebezpieczeństwo tej choroby wynika z braku objawów klinicznych we wczesnych stadiach procesu dystroficznego.
W związku z tym osoby z czynnikami ryzyka powinny odwiedzać okulistę co najmniej dwa razy w roku i poddawać się badaniu dna oka. W przypadku niejasnych objawów wizualnych należy również skontaktować się z optykiem.
Jeśli odwarstwienie siatkówki powstało na tle dystrofii, to raczej trudno jest sobie poradzić z chorobą. W związku z tym lepiej jest zapobiegać takim zmianom. Podczas rutynowych badań dna oka lekarz może wykryć pośrednie oznaki dystrofii substancji siatkówki.
W takim przypadku optometrysta może zalecić ponowne przyjęcie, czyli obserwację w dynamice lub zapobiegawcze leczenie dystrofii laserem. Jednocześnie wykonać restrykcyjną koagulację laserową substancji siatkówki w regionie peryferyjnym.
Wykonaj manipulację ambulatoryjną po miejscowym zastosowaniu środka znieczulającego. Koagulacja laserowa pomaga ograniczyć dotknięty obszar i ocalić centralne części siatkówki przed oderwaniem.
Będąc poza granicami równikowymi gałki ocznej, obszary obwodowe siatkówki są słabo dostępne do kontroli za pomocą konwencjonalnej oftalmoskopii. Tymczasem to właśnie w dystalnej siatkówce powstają defekty siatkówki, spowodowane zwiększeniem długości oczu, rozwojem krótkowzroczności i pogorszeniem krążenia krwi w naczyniach naczyniówki.
Istnieje kilka form zwyrodnienia siatkówki obwodowej, wśród których krata jest najbardziej niebezpieczna. Występuje podczas badania dna oka u 5% pacjentów, wśród których 70% to mężczyźni.
Występuje w 65% wszystkich zmian zwyrodnieniowych oczu u pacjentów z odwarstwieniem siatkówki. Anomalia występuje u pacjentów w wieku 20+ i stopniowo pogarsza się z biegiem lat. Korelacja odwarstwienia siatkówki i dystrofii sieciowej została udowodniona w wielu badaniach klinicznych.
Co trzeci pacjent ze „świeżym” przypadkiem odwarstwienia podczas oftalmoskopii ujawnia oznaki dystrofii sieciowej substancji siatkówki. Są to figury typu kratowego z białawymi paskami. Pasma - unicestwione hialinizowane naczynia siatkówki.
Pomiędzy nimi występują obszary różowej dystrofii siatkówki, pęknięcia siatkówki i strefy pigmentowe. Zmiana ciała szklistego w pobliżu siatkówki skrapla się, stając się utrwalona na obrzeżach dystrofii z wyładowaniem ciała szklistego. Wzdłuż krawędzi dystroficznej zmiany siatkówki powstają trakcje.
Łzy zastawkowe siatkówki rozpoznaje się w 30%, w 15% - odwarstwienie siatkówki spowodowane łzami. Do czynników lokalnych należą:
Wśród czynników systemowych są:
Choroba jest niebezpiecznie pozbawiona wyraźnych wczesnych objawów. Wielu pacjentów zauważa uczucie filmu lub ekranu przed oczami. Jest to przypadek zaawansowanej dystrofii sieciowej, która już obejmuje centralne części siatkówki i wymaga pilnej operacji.
Dlatego, jeśli podejrzewasz jakąkolwiek chorobę oczu, powinieneś odwiedzić klinikę okulistyczną i wykonać procedurę badania dna oka. Jeśli występują podobne objawy dystrofii substancji siatkówki, okulista może zalecić obserwację dynamiczną.
Zlokalizuj dotknięty obszar i spróbuj zapisać centralne części siatkówki przed oderwaniem za pomocą koagulacji. Koagulacja laserowa jest wykonywana ambulatoryjnie, jest to zabieg nieinwazyjny i wygodny.
Obwodowa strefa siatkówki jest praktycznie niewidoczna w zwykłym badaniu dna oka, ponieważ znajduje się za „równikiem” gałki ocznej. Niestety w tej strefie najczęściej rozwijają się procesy dystroficzne (zwyrodnieniowe), często związane ze wzrostem długości oka, aw konsekwencji postępem krótkowzroczności i pogorszeniem krążenia krwi w naczyniówce w tej strefie.
Są to główne warunki dla rozwoju jednej z najbardziej groźnych chorób okulistycznych - odwarstwienia siatkówki.
Wraz z postępem dystroficznych zmian w oku, dotknięte obszary siatkówki stopniowo stają się cieńsze, tutaj powstają trakcje (napięcie) między zmodyfikowanym ciałem szklistym a siatkówką, oddziałując na siatkówkę przez długi czas, tworząc lukę, przez którą ciekła część ciała szklistego wchodzi pod siatkówkę, i podnosząc to.
Istnieje kilka rodzajów dystrofii obwodowych (zwyrodnień), różniących się stopniem niebezpieczeństwa odwarstwienia siatkówki. Spośród nich najbardziej niebezpieczne pod względem rozwoju oderwania są następujące.
Najbardziej niebezpieczne w związku z występowaniem odwarstwienia siatkówki i stanowi 63% wszystkich postaci dystrofii u pacjentów z odwarstwieniem siatkówki, które już nastąpiło.
W ponad połowie przypadków dystrofia sieciowa siatkówki jest obustronna. Najczęściej po raz pierwszy wykryto w drugiej dekadzie życia i stopniowo postępuje z czasem.
Szereg badań wskazuje na ścisły związek zwyrodnienia sieci i odwarstwienia siatkówki. U 30-31% pacjentów ze świeżym odwarstwieniem siatkówki wykrywa się dystrofię sieciową siatkówki.
Dystrofia kratowa siatkówki widziana z dna oka jest widoczna jako seria wąskich białych, lekko kędzierzawych pasów, tworzących figury przypominające kratownicę lub drabinkę linową. W ten sposób wyglądają unicestwione i hialinizowane naczynia siatkówki, głównie żyły.
Pomiędzy tymi zmienionymi naczyniami występują różowo-czerwone ogniska przerzedzenia siatkówki, torbieli i pęknięć siatkówki. Charakterystycznymi zmianami w pigmentacji są ogniskowe plamy pigmentowe, strefy hipopigmentacji, pigmentacja okołonaczyniowa lub rozproszona pigmentacja.
Ciało szkliste na obszarze dystrofii siatkówki jest rozcieńczone, a wzdłuż granicy dystrofii przeciwnie, jest skondensowane i przylega do jego krawędzi. Istnieją więc trakcje wzdłuż granicy dystrofii z tworzeniem się przerw w siatkówce zastawki, które występują w 30-32% przypadków, okrągłe szczeliny - 14-18% przypadków, co prowadzi do odwarstwienia siatkówki.
Ta postać może być wykryta u osób z osiową postępującą krótkowzrocznością, czasami z niewielkim stopniem ametropii, ale znaczące zmiany w błonach naczyniowych i siatkowatych (choroba krótkowzroczna).
Patologia jest obserwowana z powodu zmian naczyniowych i polega na pojawieniu się białawych, lekko błyszczących wtrętów w siatkówce z obecnością krótkowzrocznego małego przerzedzenia i perforowanych defektów. Ten rodzaj degeneracji nazywany jest „śladem ślimaka”, wyglądem podobnym do tego.
Pęknięcia często przyczyniają się do odwarstwienia siatkówki. Według niektórych autorów dystrofia obwodowa siatkówki typu „ślad ślimaka” ma jeszcze większą tendencję do odwarstwienia siatkówki niż dystrofia siatkówki siatkówki, chociaż jest znacznie mniej powszechna.
Przyczyny występowania tego stanu patologicznego można podzielić na śródgałkowe i ogólne. Te pierwsze obejmują w szczególności krótkowzroczność, drugie nadciśnienie, niewydolność nerek, białaczkę i inne.
Oddzielnie zauważamy dystrofie uwarunkowane genetycznie (pigment, Stargardt, Best, Franceschetti) i wiek (retinoschisis, dystrofia siatkowa, wykopywanie siatkówki, centralna dystrofia starcza lub dystrofia wieku plamki, hialinoza błony Bruchta).
Można podejrzewać tę chorobę u siebie, polegając na chorobach współistniejących (w przypadku wtórnej dystrofii) lub analizując objawy. Różne typy, w zależności od stadium i rozpowszechnienia, zachowują się inaczej.
Niemniej jednak wiele form dystrofii nie objawia się aż do rozwoju powikłań - odwarstwienia siatkówki i różni się u okulistów od specyficznego obrazu dna oka. Prognoza zależy od rodzaju dystrofii.
Dystrofia pigmentacji siatkówki jest przewlekłym, powoli postępującym stanem dotykającym młodych ludzi. Przy stosunkowo dobrym widzeniu centralnym, w zaawansowanych stadiach pozostaje tylko małe „okno” zdrowej siatkówki. Pacjent widzi świat, jakby przez wąską rurkę.
Minus: obserwuje się rodzinne predyspozycje do tej choroby. Dodatkowo: tymczasowa stabilizacja i zarządzanie procesem jest możliwe dzięki terminowemu leczeniu wspomagającemu co najmniej 2 razy w roku.
Dystrofia żółtkowa Best występuje w trzech etapach: powstawanie torbieli, jej pęknięcie z krwotokiem i tworzenie blizny na dotkniętym obszarze. W związku z tym ostateczne funkcje wizualne są określane przez lokalizację procesu.
Dystrofia plamki Starod i żółta dystrofia Franceschettiego prowadzą do zauważalnego zmniejszenia widzenia, ponieważ wychwytują środkową część siatkówki, plamkę żółtą.
Rozwój wtórnych dystrofii jest związany z postępem choroby podstawowej - zwykle pośród przewlekłego nadciśnienia, choroby nerek lub białaczki rozwija się angiopatia, która może przekształcić się w retinopatię. Jego wynikiem jest dystrofia.
Mówiąc o dystrofii siatkówki u osób starszych, konieczne jest wyjaśnienie, że niektóre rodzaje zmian obwodowych są bardziej niebezpieczne pod względem możliwego oderwania niż inne. Na przykład retinoschisis (stratyfikacja) jest znacznie mniej podatny na pęknięcie niż ta sama dystrofia sieciowa.
Jeśli chodzi o dystrofię plamki związaną z wiekiem, to z pewnością obniża jakość widzenia pacjenta, ale w tym przypadku poziom dyskomfortu zależy od formy - suchej lub wysiękowej. Pierwszy jest zwykle mniej agresywny, drugi wymaga aktywnej interwencji i znacząco wpływa na funkcję oka.
Dystrofię kratową stwierdzono u 8% całej populacji, częściej w myopach. Jest to najczęściej wykrywana dystrofia w oddziałach reumatogennych (w 40% przypadków). Zmiany podobne do dystrofii sieciowej występują u osób z zespołem Marfana, Ehler-Danlos, Stickler. We wszystkich przypadkach ryzyko odwarstwienia siatkówki jest wysokie.
Obiektywne badanie ujawniło następujące oznaki. W przypadku dystrofii sieciowej charakterystyczne są wyraźnie ograniczone, obwodowo wrzecionowate obszary przerzedzenia siatkówki, częściej między równikiem a tylną krawędzią podstawy ciała szklistego.
Wysepki tej dystrofii mogą tworzyć dwa, trzy lub nawet cztery rzędy, zorientowane wokół obwodu. Czasami są rozmieszczone promieniowo (jak u pacjentów z zespołem Sticklera), rozprzestrzeniając się wzdłuż równika.
Typowym objawem dystrofii odległej jest rozgałęziona sieć białych linii jako przedłużenie naczyń. Zazwyczaj „krata” jest definiowana w obu oczach, częściej w segmentach skroniowych, w górnej części.
Zmiany takie jak „mrozoodporność”, „rozrost nabłonka pigmentowego”, „biel z naciskiem” są często związane z „kratą”. Jeśli szklistka powyżej sekcji „kraty” zostanie rozcieńczona, wzmocnione zostaną więzy ciała szklistego wzdłuż krawędzi dystrofii.
U większości pacjentów stan ten jest bezobjawowy, ale niektóre mogą mieć powikłania:
Dystrofia „ślad ślimaka” - być może wczesna forma lub wariant „kraty”. Podczas badania ujawniają się wyraźnie określone pasma ściśle umiejscowionego „mrozu”, nadając siatkówce „szron”. Białe linie są nieobecne, a okrągłe otwory w obszarach dystrofii są większe niż w prawdziwej „siatce”. Powikłania: odwarstwienie siatkówki często występuje przy dużych otworach siatkówki.
W dystrofii sieciowej zazwyczaj wykrywane są prążki w obszarze dna (wąskie, białe, pofałdowane), które tworzą wzór w postaci drabin linowych lub kratownic. Te pasma składają się z naczyń krwionośnych wypełnionych szklistymi i sklejonymi razem.
Cienkie obszary siatkówki pojawiają się w obszarach między naczyniami, które są reprezentowane przez różowe lub czerwone obszary. To w tych obszarach powstają luki lub torbiele, które prowokują oderwanie.
Istnieje również zmiana w ciele szklistym przylegającym do obszarów dystrofii, która staje się upłynniona. Wzdłuż krawędzi skroplonych obszarów, substancja ciała szklistego, przeciwnie, bardzo ciasno przylegająca do siatkówki, a nawet przylutowana do niej.
Gdy to nastąpi, obszary siatkówki z wysokim napięciem, na których powstają również szczeliny w postaci zaworów. Dzięki temu możliwe jest przenikanie materii szklistej pod siatkówkę, co prowadzi do jej oderwania. Choroba ma tendencję do powolnego postępu przez całe życie pacjenta.
Leczenie dystrofią sieciową ma na celu spowolnienie procesów niszczenia i ogranicza się głównie do leczenia objawowego i wspomagającego.
W tym przypadku wykonuje się głównie laserową koagulację naczyniową, próbuje się ograniczyć obszar dystrofii, a następnie przepisuje się fizjoterapię i terapię lekami. Aby poprawić ich stan, pacjenci powinni całkowicie wyeliminować palenie i używać okularów przeciwsłonecznych do ochrony oczu.
Jeśli dystrofia siatkówki jest już skomplikowana przez jej oderwanie, przepisywana jest interwencja chirurgiczna, witrektomia. Jednakże, gdy oddział jeszcze się nie wydarzył, należy temu zapobiec.
Podczas planowanego badania dna oka, okulista może ujawnić pośrednie oznaki dystrofii sieciowej. W tym przypadku specjalista koniecznie zaleca ponowne przyjęcie w celu obserwacji choroby z upływem czasu i, jeśli to konieczne, przeprowadzenia profilaktycznego leczenia laserowego.
Zapobiegawcze leczenie laserem obejmuje procedurę ograniczania koagulacji laserowej strefy obwodowej siatkówki.
Jest to operacja ambulatoryjna, łatwo tolerowana przez pacjentów w każdym wieku, której celem jest wyznaczenie obszarów siatkówki, które już są dotknięte chorobą, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się potencjalnego odwarstwienia siatkówki na obszary centralne odpowiedzialne za widzenie.
Zabieg trwa średnio nie więcej niż 15-20 minut, jest wykonywany w znieczuleniu miejscowym i jest łatwo tolerowany nawet przez osoby starsze i dzieci. Po wprowadzeniu środka znieczulającego kroplówki do oka, zainstalowany jest na nim 3-lustrzany obiektyw Goldmana (specjalna soczewka kontaktowa), który umożliwia skupienie promieniowania laserowego na dowolnej części siatkówki.
Strefy pęknięć i lokalnych oddziałów są ograniczone przez kilka rzędów skoagulowanej (lutowanej) tkanki. Potrzeba czasu na utworzenie pełnowartościowego, trwałego spoidła naczyniówki.
Z reguły jest to 10-14 dni, podczas których pacjent musi przestrzegać minimalnych środków ograniczających: wykluczyć tułów, podnieść ciężar, nadmierne ćwiczenia, nie uczęszczać na gorącą kąpiel, saunę, basen. W przyszłości te ograniczenia zostaną całkowicie usunięte.
W bardzo rzadkich przypadkach procedura ta może powodować niewielkie komplikacje. Takie leczenie laserem nie drastycznie poprawia jakość widzenia, ale pozwala nie stracić go całkowicie w przypadku odwarstwienia siatkówki.
Jedną z form zmian zwyrodnieniowych siatkówki jest dystrofia sieciowa. Patologia otrzymała tę nazwę z powodu charakterystycznego wzoru, który tworzą wymazane naczynia dotkniętego dna oka, między którymi wyraźnie widoczne są przerzedzone tkanki siatkówki i różne urazy (łzy, torbiele).
Z reguły dystrofia siatkówki siatkówki dotyczy obu oczu. Ta patologia jest bardziej podatna na mężczyzn, zwłaszcza cierpiących na krótkowzroczność. Główną przyczyną choroby są związane z wiekiem zmiany w tkankach oka.
Z reguły choroba zaczyna być całkowicie bezobjawowa i tylko wraz z upływem czasu zaczyna się objawiać zmniejszeniem ostrości widzenia i pojawieniem się zniekształconych i błotnistych obszarów w polu widzenia.
Leczenie choroby jest złożone i ma na celu zapobieganie odwarstwieniu siatkówki i poprawę funkcji wzrokowych. Koagulacja laserowa i nowoczesne operacje naczynioruchowe należą do najskuteczniejszych metod leczenia zwyrodnienia siatkówki siatkówki.
Operacja pozwala na racjonalną redystrybucję przepływu krwi w tętnicy oczodołowej, co prowadzi do poprawy ukrwienia nerwu wzrokowego i dotkniętych obszarów siatkówki. W wyniku tego naturalne procesy metaboliczne w tkankach oka są aktywowane, co przyczynia się do znacznej poprawy funkcji wzrokowych.
Istnieje wiele dowodów na to, że jest to dystrofia sieciowa, która jest główną przyczyną odwarstwienia siatkówki, dlatego tak ważne jest, aby zdiagnozować chorobę w odpowiednim czasie i przeprowadzić właściwe leczenie.
Przy standardowym badaniu okulistycznym obwód siatkówki praktycznie nie jest wizualizowany, ponieważ znajduje się w dnie oka za równikiem oka. Jednak właśnie ta strefa jest szczególnie podatna na występowanie dystrofii i zwyrodnień, które są głównie spowodowane wydłużeniem osi oka.
W rezultacie takim stanom towarzyszy pogorszenie krążenia krwi w błonie naczyniowej w sąsiedztwie siatkówki i postęp krótkowzroczności.
Wszystkie te czynniki stanowią niepokojące przesłanki do wystąpienia jednego z najpoważniejszych awaryjnych warunków okulistycznych - odwarstwienia siatkówki.
Występuje w wyniku postępu zmian zwyrodnieniowych, które prowadzą do przerzedzenia obszarów siatkówki w zaatakowanym oku i powstawania w tym obszarze trakcji (napięcia), które występuje między ciałem szklistym a siatkówką.
Przedłużony efekt takiego napięcia na siatkówce powoduje tworzenie się szczeliny, która przechodzi pod siatkówką ciekłą część ciała szklistego, stopniowo podnosząc ją.
Dystrofia kratowa siatkówki jest szczególnie niebezpieczna jako czynnik prowadzący do odwarstwienia siatkówki i stanowi co najmniej 65% wszystkich przypadków dystrofii obwodowej. Podczas badania dystrofię tego gatunku wykrywa się u 68% mężczyzn, co wskazuje na dziedziczną naturę jego występowania.
Ponadto u ponad połowy pacjentów z tą chorobą jest obustronna. Z reguły występuje najpierw u pacjentów w wieku dwudziestu lat, obserwując dalszy postępujący rozwój.
Odwarstwienie siatkówki w wielu przypadkach jest ściśle związane z obecnością degeneracji sieci, o czym świadczy masa prac naukowych różnych autorów. Ponadto ostatnie badania wykazały, że w 30–31% przypadków świeżego odwarstwienia siatkówki przyczyną była dystrofia kratowa.
Badanie dna w przypadku dystrofii sieciowej ujawnia serię białych, wąskich, lekko czernionych pasków, z których figury są zdalnie przypominające drabinkę linową lub kratownicę. Są to hialinizowane i zatarte naczynia i żyły (głównie) siatkówki.
W przerwach między naczyniami zmodyfikowanymi w ten sposób pojawiają się różowoczerwone strefy cieńszej siatkówki, często z ogniskami torbieli i pęknięć.
Zmiany pigmentacyjne charakterystyczne dla dystrofii sieciowej to strefy hipopigmentacji, ogniskowe plamy pigmentowe, pigmentacja okołonaczyniowa lub rozproszona.
W obszarze zwyrodnienia wykrywane jest nadmiernie upłynnione ciało szkliste, które, na granicy dystrofii, przeciwnie, przylega do jego krawędzi i jest skondensowane. Z tego powodu, wzdłuż granicy degeneracji, trakcja występuje z tworzeniem się szczelin zastawek siatkówki (30-32% przypadków) lub kolistych przerw (14-18% przypadków), które ostatecznie stają się przyczyną odwarstwienia siatkówki.
Według statystyk, szczególnie często (30-40% przypadków), dystrofie siatkówki obwodowej występują u osób z postępującą krótkowzrocznością myopów. Te liczby u osób z dalekowzrocznością (hipermetropami) wynoszą 6-8%. Biorąc pod uwagę, że dla osób z normalnym wzrokiem jest to tylko 2-5%.
Czynniki prowadzące do dystrofii sieciowej siatkówki są podzielone na dwie grupy - systemową i szczegółową. Specjalni czynniki, które wywołują dystrofię siatkówki, eksperci obejmują: predyspozycje dziedziczne; dowolny stopień krótkowzroczności; choroby oczu o charakterze zapalnym; urazy oczu.
Lekarze nazywają czynniki systemowe, występowanie dystrofii sieciowej, nadciśnienie, miażdżyca, cukrzyca, ciężkie zatrucie, choroby zakaźne, inne przewlekłe choroby i stany.
Dystrofie obwodowe są wykrywane u pacjentów w każdym wieku, w tym dzieci. Nieco częściej choroba ta dotyczy mężczyzn w średnim wieku i starszych.
Wskazuje to na początek odwarstwienia siatkówki z udziałem jego centralnych podziałów w procesie. Ten etap choroby to już nagły wypadek, w którym może pomóc tylko chirurgia. Ale nawet ona nie zawsze zapewnia pełne przywrócenie funkcji wzrokowych.
Tak więc ludzie zagrożeni rozwojem zwyrodnienia sieci obwodowej, w tym odwarstwieniem siatkówki, powinni przejść pełne badanie oczu z szerokim źrenicą dwa razy w roku. Ponadto warto zwrócić większą uwagę na zmiany wizualne, a gdy zostaną wykryte nowe odczucia i niejasne objawy, natychmiast zwrócić się o oczy.
Dystrofia siatkówki podczas ciąży jest uważana za dość powszechną. To zjawisko po porodzie może prowadzić do różnych niekorzystnych komplikacji w postaci pęknięcia lub łuszczenia się siatkówki. Często choroba występuje z powodu postępującej krótkowzroczności.
Kobiety cierpiące na tę chorobę rzadko mają pozwolenie na poród samodzielnie. Zasadniczo wykonuje się cesarskie cięcie, aby uniknąć nieprzyjemnych problemów. Kobieta zawsze ma wybór: cesarskie cięcie lub koagulacja laserowa.
Taka operacja może być wykonana tylko do trzydziestego piątego tygodnia ciąży. Jego głównym celem jest konsolidacja miejsc, w których wystąpiła dystrofia. Po wystawieniu na działanie blizn laserowych powstają blizny, co skutkuje ścisłym połączeniem naczyniówki i siatkówki.
Ten rodzaj manipulacji pozwala na samodzielne poród i uniknięcie negatywnych konsekwencji po porodzie i porodzie. Niektórzy pacjenci szukają leczenia w domu. Ale będzie skuteczny tylko wtedy, gdy zostanie przeprowadzony kompleksowo.
Doskonałym narzędziem, które można stosować w domu, jest mleko kozie. Powinien być mieszany z wodą w równych częściach i kapać w oczy. Nawet jako środki ludowe stosowano infuzję igieł, łusek, cebuli i owoców dzikiej róży.
Użyteczne w dystrofii siatkówki jest także stosowanie wodorostów, żurawin, musztardy, miodu i cynamonu. Według opinii pacjentów cierpiących na dystrofię siatkówki najlepszą metodą jest koagulacja laserowa.
Oczywiście żaden sposób nie pomoże w końcu przywrócić wizji, ale może zatrzymać postęp. Leczenie laserowe jest uważane za bezpieczne, bezbolesne i nie pociąga za sobą poważnych konsekwencji. Dlatego też, jeśli pacjentowi przydzielono tę procedurę, lepiej nie zwlekać z upływem czasu, w przeciwnym razie istnieje szansa na całkowite utratę funkcji widzenia.
Zapobieganie zidentyfikowanym już problemom dopływu krwi do obwodowych obszarów siatkówki powinno być ukierunkowane na zapobieganie dalszemu rozwojowi patologii i zmniejszanie ryzyka oderwania i pęknięcia.
Niezbędnym warunkiem korzystnego rokowania jest regularna obserwacja i terminowe zakończenie procedur medycznych (w tym koagulacji laserowej). Pacjenci zagrożeni powinni odwiedzać okulistę dwa razy w roku.
Osobno warto zauważyć potrzebę badania dna u kobiet w ciąży. Ponieważ naturalna poród niesie ze sobą ryzyko odwarstwienia siatkówki, ginekolog dwukrotnie wysyła ciężarną kobietę w celu sprawdzenia dna - na początku ciąży i przed porodem.
Środki zapobiegawcze mające na celu zapobieganie dystrofii mają szczególne znaczenie dla osób zagrożonych. Prawdopodobieństwo zaburzeń odżywiania siatkówki jest wyższe w przypadku:
Na tle regularnych badań kontrolnych lekarz może zalecić terapię witaminową, aparaturę i kursy fizykoterapii. Środki te wspierają efektywny metabolizm w tkankach siatkówki i utrzymują jego żywotność.
http://glazaexpert.ru/distrofiya-setchatki/reshetchataya-distrofiya-setchatki