Ludzkie oczy - to najbardziej złożony układ optyczny, składający się z zestawu elementów funkcjonalnych. Dzięki dobrze skoordynowanej pracy dostrzegamy 90% nadchodzących informacji, to znaczy jakość naszego życia zależy w dużej mierze od naszej wizji. Znajomość cech struktury oka pomoże nam lepiej zrozumieć jego pracę i znaczenie zdrowia każdego z elementów jego struktury.
Jak są oczy osoby, wielu ludzi pamięta z liceum. Główne części to rogówka, tęczówka, źrenica, soczewka, siatkówka, plamka i nerw wzrokowy. Do gałki ocznej pasują mięśnie, które zapewniają im stały ruch, a osoba - wysokiej jakości widzenie przestrzenne. Jak wszystkie te elementy współdziałają ze sobą?
Urządzenie oka przypomina potężny obiektyw, który zbiera promienie światła. Ta funkcja jest wykonywana przez rogówkę - przednią przezroczystą powłokę oka. Co ciekawe, jego średnica wzrasta z narodzin do 4 lat, po czym nie zmienia się, chociaż samo jabłko wciąż rośnie. Dlatego u małych dzieci oczy wydają się większe niż u dorosłych. Przechodząc przez nie, światło dociera do tęczówki - nieprzezroczystej przysłony oka, w środku której znajduje się dziura - źrenica. Dzięki zdolności do zwężania się i rozszerzania nasze oko może szybko dostosować się do światła o różnym natężeniu. Od źrenicy promienie spadają na dwuwypukłą soczewkę - soczewkę. Jego funkcją jest załamanie promieni i zogniskowanie obrazu. Soczewka odgrywa ważną rolę w składzie aparatu załamującego światło, ponieważ jest w stanie dostosować się do wizji obiektów znajdujących się w różnych odległościach od osoby. Takie urządzenie do oczu pozwala nam dobrze widzieć zarówno blisko, jak i daleko.
Wielu z nas ze szkoły pamięta takie części ludzkiego oka, jak rogówka, źrenica, tęczówka, soczewka, siatkówka, plamka i nerw wzrokowy. Jaki jest ich cel?
Od źrenicy promienie światła odbite od przedmiotów są rzutowane na siatkówkę oka. Reprezentuje rodzaj ekranu, na którym obraz otaczającego świata jest „przesyłany”. Ciekawe, że początkowo jest odwrócony. Ziemia i drzewa są więc przekazywane do górnej części siatkówki, słońca i chmur - do niższej. To, co w tej chwili mamy, rzutowane jest na centralną część siatkówki (fovea fossa). To z kolei jest środkiem plamki żółtej lub strefy plamki żółtej. To ta część oka jest odpowiedzialna za wyraźne widzenie centralne. Cechy anatomiczne dołka określają jego wysoką rozdzielczość. Osoba ma jedną centralną fossę, jastrząb ma dwie w każdym oku i na przykład u kotów jest ona całkowicie reprezentowana przez długi pasek wizualny. Dlatego wizja niektórych ptaków i zwierząt jest ostrzejsza niż nasza. Dzięki temu urządzeniu nasze oczy wyraźnie widzą nawet małe przedmioty i detale, a także wyróżniają kolory.
Powinniśmy również wspomnieć o fotoreceptorach siatkówki - prętach i stożkach. Pomagają nam widzieć. Stożki są odpowiedzialne za widzenie kolorów. Są skoncentrowane głównie w centrum siatkówki. Ich próg czułości jest wyższy niż prętów. Za pomocą stożków widzimy kolory pod warunkiem wystarczającego oświetlenia. Pręty znajdują się również w siatkówce, ale ich stężenie jest maksymalne na jej obrzeżach. Te fotoreceptory są aktywne w słabym oświetleniu. To dzięki nim możemy odróżniać obiekty w ciemności, ale nie widzimy ich kolorów, ponieważ stożki pozostają nieaktywne.
Abyśmy mogli zobaczyć świat „poprawnie”, mózg musi być połączony z pracą oka. Dlatego informacje zebrane przez komórki światłoczułe siatkówki są przekazywane do nerwu wzrokowego. W tym celu jest zamieniany na impulsy elektryczne. Poprzez tkanki nerwowe są przekazywane z oka do ludzkiego mózgu. Tu zaczyna się praca analityczna. Mózg przetwarza napływające informacje i postrzegamy świat taki, jaki jest - słońce na niebie i pod naszymi stopami - ziemię. Aby to sprawdzić, możesz założyć specjalne okulary, obracając obraz. Po pewnym czasie mózg dostosuje się, a osoba ponownie zobaczy obraz w zwykłej perspektywie.
W wyniku opisanych procesów nasze oczy widzą otaczający nas świat w całej jego pełni i jasności!
http://www.horosheezrenie.ru/kak-ustroen-glaz-cheloveka/W życiu codziennym często korzystamy z urządzenia, które ma bardzo podobną strukturę do oka i działa na tej samej zasadzie. To jest kamera. Podobnie jak w wielu innych rzeczach, po wymyśleniu fotografii osoba po prostu naśladowała to, co już istnieje w przyrodzie! Teraz to zobaczysz.
Ludzkie oko ma kształt nieregularnej kuli o średnicy około 2,5 cm, zwanej gałką oczną. Światło wpada do oka, które odbija się od otaczających nas obiektów. Urządzenie, które odbiera to światło, znajduje się z tyłu gałki ocznej (od wewnątrz) i nazywa się GRID. Składa się z kilku warstw komórek światłoczułych, które przetwarzają informacje docierające do nich i wysyłają je do mózgu przez nerw wzrokowy.
Aby jednak promienie światła docierały do oka ze wszystkich stron, aby skupić się na tak małym obszarze, który zajmuje siatkówka, muszą one ulec załamaniu i skupić się dokładnie na siatkówce. Aby to zrobić, w gałce ocznej znajduje się naturalna dwuwypukła soczewka - CRYSTAL. Znajduje się przed gałką oczną.
Soczewka może zmienić swoją krzywiznę. Oczywiście nie robi tego sam, ale za pomocą specjalnego mięśnia rzęskowego. Aby dostroić się do wizji blisko rozmieszczonych obiektów, soczewka zwiększa krzywiznę, staje się bardziej wypukła i załamuje światło bardziej. Aby zobaczyć odległe obiekty, obiektyw staje się bardziej płaski.
Właściwość soczewki do zmiany mocy refrakcyjnej, a wraz z nią centralny punkt całego oka, nazywa się ZAKWATEROWANIE.
W refrakcji światła zaangażowana jest również substancja, która jest wypełniona dużą częścią (2/3 objętości) gałki ocznej - ciała szklistego. Składa się z przezroczystej galaretowatej substancji, która nie tylko uczestniczy w załamywaniu światła, ale także zapewnia kształt oka i jego nieściśliwość.
Światło wpada do obiektywu nie na całą przednią powierzchnię oka, ale przez mały otwór, źrenicę (widzimy ją jako czarne kółko w środku oka). Wielkość źrenicy, czyli ilość nadchodzącego światła, jest regulowana przez specjalne mięśnie. Mięśnie te znajdują się w tęczówce otaczającej źrenicę (IRIS). Tęczówka oprócz mięśni zawiera komórki pigmentowe, które określają kolor naszych oczu.
Obserwuj swoje oczy w lustrze, a zobaczysz, że jeśli skierujesz jasne światło na oko, to źrenica zwęża się, a w ciemności wręcz przeciwnie, staje się duża - rozszerza się. Tak więc aparat oka chroni siatkówkę przed niszczącym działaniem jasnego światła.
Na zewnątrz gałka oczna jest pokryta solidną powłoką białkową o grubości 0,3-1 mm - SCLERA. Składa się z włókien utworzonych przez białko kolagenowe i pełni funkcję ochronną i wspierającą. Twardówka jest biała z mlecznym odcieniem, z wyjątkiem ściany przedniej, która jest przezroczysta. Nazywa się Cornea. Pierwotne załamanie promieni świetlnych występuje w rogówce.
Pod płaszczem białkowym znajduje się POWŁOKA NACZYNIOWA, która jest bogata w naczynia włosowate i zapewnia odżywianie komórek oka. To w nim znajduje się tęczówka z źrenicą. Na obrzeżach tęczówki przechodzi do CYNIARY, czyli BORN. W jego grubości znajduje się mięsień rzęskowy, który, jak pamiętacie, zmienia krzywiznę soczewki i służy do pomieszczenia.
Pomiędzy rogówką a tęczówką, jak również między tęczówką a soczewką, znajdują się przestrzenie - komory oka, wypełnione przezroczystym, ogniotrwałym płynem, który zasila rogówkę i soczewkę.
Ochronę oczu zapewniają również powieki - górna i dolna - oraz rzęsy. W grubych powiekach są gruczoły łzowe. Płyn, który wydalają, stale nawilża błonę śluzową oka.
Pod powiekami znajdują się 3 pary mięśni, które zapewniają ruchliwość gałki ocznej. Jedna para obraca oko w lewo i prawo, druga w górę iw dół, a trzecia obraca ją względem osi optycznej.
Mięśnie zapewniają nie tylko obroty gałki ocznej, ale także zmianę jej kształtu. Faktem jest, że oko jako całość bierze również udział w skupianiu obrazu. Jeśli ostrość jest poza siatkówką, oko jest lekko rozciągnięte, aby zobaczyć z bliska. I odwrotnie, jest zaokrąglany, gdy osoba ogląda odległe obiekty.
W przypadku zmian w układzie optycznym, w takich oczach pojawia się krótkowzroczność lub nadwzroczność. Ludzie cierpiący na te choroby skupiają się nie na siatkówce, ale przed nią lub za nią, dlatego widzą wszystkie obiekty rozmazane.
Krótkowzroczność i nadwzroczność
Przy krótkowzroczności w oku gęsta błona gałki ocznej (twardówka) jest rozciągnięta w kierunku przednio-tylnym. Oko zamiast sferyczne ma postać elipsoidy. Z powodu tego wydłużenia osi podłużnej oka, obiekty nie są skupione na samej siatkówce, ale przed nią, a osoba ma tendencję do zbliżania wszystkiego do oczu lub używa okularów z dyfuzyjnymi („minusowymi”) soczewkami, aby zmniejszyć moc refrakcyjną soczewki.
Nadwzroczność rozwija się, jeśli gałka oczna jest skrócona w kierunku wzdłużnym. Promienie świetlne w tym stanie są zbierane za siatkówką. Aby takie oko dobrze widziało, przed nim trzeba postawić kolekcję - okulary „plus”.
Korekcja krótkowzroczności (A) i dalekowzroczności (B)
Podsumowujemy wszystko, co powiedziano powyżej. Światło wpada do oka przez rogówkę, przechodzi kolejno przez płyn przedniej komory, soczewkę i ciało szkliste i ostatecznie uderza w siatkówkę, która składa się z komórek światłoczułych
Teraz wróć do urządzenia z kamerą. Rolę systemu załamania światła (obiektywu) w kamerze odgrywa system soczewek. Przysłona kontrolująca wielkość wiązki światła, która wchodzi do obiektywu, odgrywa rolę ucznia. „Retina” kamery to film (w kamerach analogowych) lub matryca światłoczuła (w aparatach cyfrowych). Jednak ważną różnicą między siatkówką a światłoczułą matrycą kamery jest to, że nie tylko percepcja światła występuje w jej komórkach, ale także wstępna analiza informacji wizualnej i wybór najważniejszych elementów obrazów wizualnych, takich jak kierunek i prędkość obiektu, jego wymiary.
http://allforchildren.ru/why/how77.phpLudzkie oko jest bardzo złożonym układem optycznym składającym się z wielu elementów, z których każdy jest odpowiedzialny za własne zadania. Ogólnie rzecz biorąc, aparat okulistyczny pomaga postrzegać obraz zewnętrzny, przetwarzać go i przekazywać informacje w już przygotowanej formie do mózgu. Bez jego funkcji narządy ludzkiego ciała nie mogłyby wchodzić w interakcje w pełni. Chociaż narząd wzroku jest złożony, przynajmniej w jego podstawowej formie warto zrozumieć każdą osobę, aby opisać zasadę jej funkcjonowania.
Rozumiejąc, czym jest oko, po zrozumieniu jego opisu, rozważmy zasadę jego działania. Oko działa, postrzegając światło odbite od otaczających obiektów. To światło uderza w rogówkę, specjalną soczewkę, która umożliwia skupienie napływających promieni. Po rogówce promienie przechodzą przez komorę oka (która jest wypełniona bezbarwną cieczą), a następnie spadają na tęczówkę, która ma źrenicę w środku. Źrenica ma otwór (szczelinę do oczu), przez który przechodzą tylko środkowe promienie, to znaczy, że niektóre promienie, które znajdują się na krawędziach strumienia światła, są eliminowane.
Uczeń pomaga dostosować się do różnych poziomów oświetlenia. On (dokładniej, jego rozcięcie oka) odfiltrowuje tylko te promienie, które nie wpływają na jakość obrazu, ale regulują ich przepływ. W rezultacie to, co pozostało, trafia do obiektywu, który, podobnie jak rogówka, jest soczewką, ale przeznaczoną tylko dla innego - dla dokładniejszego „wykańczającego” ogniskowania światła. Soczewka i rogówka są nośnikami optycznymi oka.
Następnie światło przechodzi przez specjalne ciało szkliste, które wchodzi do aparatu optycznego oka, na siatkówkę, gdzie obraz jest wyświetlany jak na ekranie projekcyjnym, ale tylko do góry nogami. W centrum siatkówki znajduje się plamka żółta, strefa, która reaguje na ostrość widzenia, w którą spada obiekt, na którą patrzymy bezpośrednio.
Na końcowych etapach obrazowania komórki siatkówki przetwarzają to, co na nich jest, tłumacząc wszystko na impulsy elektromagnetyczne, które następnie są wysyłane do mózgu. Aparat cyfrowy działa w podobny sposób.
Spośród wszystkich elementów oka tylko twardówka nie uczestniczy w przetwarzaniu sygnału, specjalna nieprzezroczysta powłoka zakrywająca gałkę oczną na zewnątrz. Otacza go prawie całkowicie, około 80%, a przed nim płynnie przechodzi w rogówkę. W ludziach jej zewnętrzna część nazywa się białkiem, chociaż nie jest to całkowicie poprawne.
Ludzkie oko postrzega obraz w kolorze, a liczba odcieni kolorów, które może rozróżnić, jest bardzo duża. Ile różnych kolorów różni się w oku (dokładniej, ile odcieni) może różnić się od indywidualnych cech danej osoby, jak również od poziomu jego treningu i rodzaju jego aktywności zawodowej. Oko „działa” z tak zwanym promieniowaniem widzialnym, które jest falami elektromagnetycznymi o długości fali od 380 do 740 nm, czyli ze światłem.
Istnieje jednak dwuznaczność, czyli względna subiektywność postrzegania kolorów. Dlatego niektórzy naukowcy zgadzają się co do innej figury, ile odcieni kolorów zwykle widzi / rozróżnia osoba - od siedmiu do dziesięciu milionów. W każdym razie postać jest imponująca. Wszystkie te odcienie są uzyskiwane poprzez zmianę siedmiu podstawowych kolorów znajdujących się w różnych częściach widma tęczy. Uważa się, że wśród profesjonalnych artystów i projektantów liczba postrzeganych odcieni jest wyższa, a czasami osoba rodzi się z mutacją, która pozwala mu zobaczyć o wiele więcej kolorów i odcieni. Ile różnych kolorów widzą ludzie, to pytanie otwarte.
Jak każdy inny system ludzkiego ciała, narząd wzroku podlega różnym chorobom i patologiom. Tradycyjnie można je podzielić na zakaźne i niezakaźne. Częste choroby wywoływane przez bakterie, wirusy lub mikroorganizmy to zapalenie spojówek, jęczmień i zapalenie powiek.
Jeśli choroba jest niezakaźna, zwykle występuje z powodu ciężkiego zmęczenia oczu, z powodu dziedzicznej predyspozycji, lub po prostu z powodu zmian, które zachodzą w organizmie człowieka z wiekiem. Rzadziej problem może polegać na tym, że powstała ogólna patologia organizmu, na przykład rozwinęło się nadciśnienie lub cukrzyca. W rezultacie może wystąpić jaskra, zaćma lub zespół suchego oka, w wyniku czego osoba widzi obiekty gorsze lub gorsze.
W praktyce medycznej wszystkie choroby dzielą się na następujące kategorie:
Ludzkie oko ma nie tylko wewnętrzną strukturę, ale także zewnętrzną strukturę, którą reprezentują wieki. Są to specjalne przegrody, które chronią oczy przed urazami i negatywnymi czynnikami środowiskowymi. Składają się głównie z tkanki mięśniowej, która jest pokryta cienką i delikatną skórą z zewnątrz. W okulistyce ogólnie przyjmuje się, że powieki są jednym z najważniejszych elementów w przypadku problemów, które mogą powodować problemy.
Chociaż powieka jest miękka, jej siłę i konsystencję formy zapewnia chrząstka, która jest zasadniczo formacją kolagenu. Ruch powiek wynika z warstwy mięśniowej. Gdy powieki się zamykają, niesie to funkcję funkcjonalną - gałka oczna jest zwilżona, a małe obce cząsteczki, bez względu na to, ile na powierzchni oka są usunięte. Ponadto, dzięki zwilżaniu gałki ocznej, powieka może swobodnie przesuwać się względem jej powierzchni.
Ważnym składnikiem powiek jest również rozbudowany system dopływu krwi i wiele zakończeń nerwowych, które pomagają stuleciom wykonywać ich funkcje.
Ludzkie oczy poruszają się za pomocą specjalnych mięśni, które zapewniają oczom normalne stałe funkcjonowanie. Aparat wzrokowy porusza się za pomocą dobrze skoordynowanej pracy kilkudziesięciu mięśni, z których główne to cztery proste i dwa ukośne procesy mięśniowe. Proste mięśnie otaczają nerw wzrokowy z różnych stron i pomagają obracać gałkę oczną wokół różnych osi. Każda grupa pozwala odwrócić ludzkie oko w jego kierunku.
Mięśnie pomagają także podnosić i opuszczać powieki. Gdy wszystkie mięśnie pracują harmonijnie, nie tylko pozwala ci kontrolować oczy osobno, ale także wykonywać skoordynowaną pracę i koordynować ich kierunki.
http://zreniemed.ru/stroenie/organ-zreniya.htmlKiedy tylko budzimy się i otwieramy oczy, już zaczynają zbierać wszystkie niezbędne informacje o świecie zewnętrznym. Jest to bardzo interesujący, złożony i wrażliwy narząd, który należy chronić przed uszkodzeniami i negatywnymi wpływami środowiska. W tym artykule dowiesz się, jak działa oko i jak je chronić.
W swojej akcji przypomina kamerę. Ciało postrzega obraz, a następnie wysyła impulsy do mózgu, gdzie powstaje ten sam obraz. Dzięki swojej pracy dostosowujemy jasność obiektów i dostrzegamy dużą liczbę odcieni.
Jak działa ludzkie oko, ponieważ dzięki niemu otrzymujemy ponad 80% informacji o otaczającym nas świecie? Aby odpowiedzieć na to pytanie, konieczne jest zrozumienie struktury tego ciała.
Urządzenie oka składa się z takich jego części:
Zasada działania oka jest podobna do mechanizmu, za pomocą którego wykonywane są zdjęcia. A raczej ten aparat został stworzony zgodnie z tą zasadą. Światło odbija się od przedmiotów, ponieważ widzimy je tylko w świetle, a nie w ciemności. To światło przenika przez soczewkę naszego narządu wzroku i skupia się na jego siatkówce. Struktura siatkówki składa się z prętów i stożków, które są receptorami odbierającymi światło. Mają około 130 milionów i są odpowiedzialne za wyróżnianie kolorów. Dzięki nim osoba nie tylko odróżnia kolory, ale może dostrzec ich intensywność. Niektóre z receptorów są odpowiedzialne za czarno-biały obraz, są to pręty, a stożki postrzegają gamę kolorów.
Receptory służą do przekształcania informacji w nie, po czym wchodzą do ludzkiego mózgu przez nerw wzrokowy. Aby osoba mogła dostrzec zarys obiektów i zobaczyć je wyraźnie, odległość od soczewki obiektywu, która jest odpowiedzialna za ostrość, dostosowuje się do odległości od obiektu. Jednocześnie rozciąga się, co wynika z mięśni zakwaterowania. W ten sposób zmienia się krzywizna i człowiek może wyraźnie postrzegać otaczający go świat.
Aby chronić siatkówkę przed ekspozycją na jasne światło, otwór wewnątrz jest zwężony w dobrym świetle. Z tego znacznie zmniejszył się przepływ światła. Aby gałka oczna mogła poruszać się po orbicie, jej ruch zapewnia praca sześciu mięśni. Są one zaprojektowane tak, aby przyciągały wzrok w kierunku, w którym osoba musi patrzeć.
Poniższy film wyraźnie pokazuje strukturę oka i jego pracę:
Mechanizm oka jest tak ułożony, że każdy organ wzrokowy widzi tylko połowę. Jest to zapewnione przez rozbieżność i przeplatanie się nerwów w ludzkim mózgu. Źrenica zwęża się, gdy pada na nią jasne światło, pomaga chronić siatkówkę przed uszkodzeniem. Rozszerzenie źrenicy następuje w ciemności, a taka reakcja jest wywoływana przez niektóre leki, środki odurzające, efekty psychologiczne i fizjologiczne odczucie bólu.
Co ciekawe, kiedy się rozglądamy, każdego dnia ciało wykonuje około 60 000 ruchów.
Nasz organ wzrokowy potrzebuje niezawodnej ochrony, a dzieje się to za pomocą powiek, brwi i rzęs. Najpierw oczyszczają rogówkę, zmywają z niej brud, pozwalają odpocząć i odpocząć w nocy. Brwi utrzymują pot w upalny dzień, aby nie uderzył w oko. Rzęsy opóźniają cząsteczki kurzu i dlatego nie wpadają w nasze oczy.
To ważne! Podczas mrugania powieki wywołują wydzielanie niewielkiej ilości łez, które oczyszczają rogówkę. Jeśli spadają na niego różne bodźce, takie jak brud, kurz lub ciało obce, wzrasta liczba łez. Jest to reakcja ochronna, dzięki której oczy są czyszczone.
Są ludzie o różnych kolorach obu oczu, a na Ziemi jest ich około 1%. Ten sam kolor oczu może się zmienić pod wpływem zimna lub przy różnym oświetleniu.
Jak już powiedzieliśmy, na świecie są ludzie o różnych kolorach tęczówki. Dlaczego tak się dzieje? Od tego, ile w tęczówce pigmentacji zależy jej kolor. Substancja taka jak melanina, która jest dziedziczona z organizmów rodziców, odpowiada za kolor. Najrzadszy odcień jest niebieski, a najczęściej można znaleźć brązowy kolor.
Niektóre zwierzęta mogą dobrze widzieć o zmierzchu, a ludzie - nie, dlaczego? W przypadku braku światła stożki nie mogą w pełni działać. A pręty w tym czasie działają, dopóki światło w ogóle się nie pojawi. Ale za pomocą niektórych pałeczek widzimy tylko czarno-biały obraz, a ponadto jego jakość znacznie się pogarsza.
Rozważając, jak działają organy wzrokowe, a także interesujące fakty na ich temat, można stwierdzić, że jest to wyjątkowy i bardzo złożony organ. Pozwala nam odkrywać świat i go postrzegać. Ale nawet przy współczesnym rozwoju nauki i medycyny praca oczu nie została w pełni zbadana, a naukowcy i lekarze wciąż mają wiele tajemnic.
http://yaviju.com/stroenie-glaza/kak-rabotaet-glaz-cheloveka-i-ot-chego-zavisit-ego-rabota.htmlGłówne informacje (do 80%) o świecie wokół osoby uczą się poprzez wizję. Dzięki niemu rozpoznajemy kształty, kolory, śledzimy ruch obiektów.
Struktura ludzkiego oka i jego praca w zasadzie przypomina kamerę, tylko z bardziej zaawansowanymi instrumentami optycznymi.
Jak ludzkie oko
Kształt oka przypomina niewłaściwą piłkę ze względu na lekko wydłużony przód. Pośrodku tej piłki znajduje się uczeń. Ponieważ w rzeczywistości jest to dziura, wydaje się ona czarna, ponieważ za nią znajduje się ciemne wnętrze oka.
Otacza źrenicę tęczówki (tęczówki). W swoim kształcie przypomina kierownicę. Dla każdej osoby tęczówka jest zabarwiona na określony kolor: niebieski, szary, zielony lub brązowy.
W obszarze źrenicy znajduje się soczewka. W kształcie jest to dwuwypukła soczewka. Obiektyw jest aktywnie zaangażowany w dostosowanie oka do warunków zewnętrznych.
Zewnętrzna powłoka oka to twardówka (białko) i rogówka. Twardówka - otacza całą gałkę oczną i jest rodzajem obudowy, spełniającej funkcję ochrony i zapewniającej stałość kształtu oka. Jego wypukła część nazywana jest rogówką. Rogówka jest rodzajem soczewki. Między tęczówką a rogówką znajduje się „płyn komorowy”. Ona, podobnie jak obiektyw, jest soczewką.
Tył oka nazywany jest siatkówką, która powstaje z milionów komórek światłoczułych. Siatkówka jest odbiornikiem impulsów świetlnych, dzięki swojej złożonej pracy widzimy jeden lub inny obiekt.
Jak ludzkie oko
Po pierwsze, światło uderza w tęczówkę i źrenicę. Przy jasnych promieniach tęczówka rozszerza się, a źrenica zwęża się. W ciemności wszystko dzieje się na odwrót.
Promienie przechodzące przez źrenicę są załamywane przez soczewkę. Kształt soczewki może się różnić w zależności od odległości między obiektem a nami. Jeśli znajduje się blisko nas, soczewka zgęstnieje, a jeśli jest daleko, staje się cieńsza.
Następnie światło uderza w siatkówkę, gdzie wrażliwe na światło komórki przekształcają je w impuls nerwowy poprzez złożone procesy chemiczne. Ten impuls jest przekazywany przez nerw wzrokowy do części mózgu odpowiedzialnej za widzenie, gdzie jest przetwarzany. Następnie odtwarzany jest wizualny obraz przedmiotowego obiektu.
http://belriem.org/?p=11961Ponad 80% wszystkich informacji, które otrzymujemy z otaczającej rzeczywistości, przechodzi przez kanały percepcji wizualnej: po prostu mówiąc, zasadniczo widzimy ten świat. Reszta zmysłów wnosi znacznie mniejszy wkład w sprawę wiedzy i tylko po utracie wzroku, osoba może być zaskoczona, aby dowiedzieć się, jaki ma bogaty potencjał.
Jesteśmy tak przyzwyczajeni do patrzenia i patrzenia, że nawet nie myślimy o tym, jak to się dzieje. Bądźmy ciekawi i przekonajmy się, że mechanizmy widzenia są bardzo podobne do techniki fotografowania, a struktura i funkcje oka są jednym w zwykłym aparacie.
Ludzki narząd wzroku ma postać małej kuli. Zaczynamy badać jego anatomię na zewnątrz i przeniesiemy się do centrum:
Struktura ludzkiego oka w sekcji jest pokazana na rysunku. Tutaj możesz zobaczyć oznaczenia głównych struktur oka:
Oko jest niezwykle delikatnym i niezwykle ważnym organem, dlatego musi być obficie odżywione i niezawodnie chronione. Moc zapewnia szeroką sieć kapilarną, ochronę - wszystkie otaczające struktury:
Oczy są niezwykle organami biznesowymi. Ciągle się poruszają, obracają, kurczą. Aby to wszystko zrobić, potrzebujesz potężnego układu mięśniowego, reprezentowanego przez sześć zewnętrznych mięśni okulomotorycznych:
Wewnętrzna struktura człowieka jest wynikiem pracy najbardziej wykwalifikowanego mistrza świata - natury. Niektóre mechanizmy i systemy ciała zadziwiają wyobraźnię swoją złożonością i delikatną precyzją. Ale oko działa po prostu, ludzie od starożytności wiedzą, jak zrobić coś podobnego:
Schematyczny opis procesu wizualnego pokazano na rysunku:
Przez źrenicę w oku spadają równoległe promienie światła, które zbierają soczewki obiektywu. Zwykle skupiają się bezpośrednio na powierzchni siatkówki. W tym przypadku obraz jest wyraźny i można mówić o dobrym widzeniu. Ale dzieje się to tylko wtedy, gdy odległość od soczewki do siatkówki jest dokładnie równa ogniskowej obiektywu.
Ale nie wszystkie oczy są jednakowo okrągłe. Zdarza się, że ciało ciała jest wydłużone i wygląda jak ogórek. Jednocześnie promienie zebrane przez soczewkę nie docierają do siatkówki i skupiają się gdzieś w ciele szklistym. Z tego powodu osoba źle widzi odległe obiekty, wydają się rozmyte. Nazywają to stanem krótkowzroczności lub, w sposób naukowy, krótkowzrocznością.
Zdarza się i odwrotnie. Jeśli oko jest lekko spłaszczone od przodu do tyłu, ostrość soczewki znajduje się za siatkówką. Utrudnia to wyraźne rozróżnienie podobnych obiektów i nazywa się nadwzrocznością (nadwzrocznością).
Przy różnych patologiach soczewki, rogówki i innych struktur oka ich kształt może się zmieniać, co prowadzi do błędów w działaniu układu optycznego. Z powodu niewłaściwej konstrukcji ścieżki światła, promienie nie są tam skupione, a nie w razie potrzeby. Aby zrekompensować i leczyć takie wady jest bardzo trudne. W medycynie łączy się je pod ogólnym pojęciem astygmatyzm.
Naruszenia funkcji wizualnej - problem jest dość powszechny. Można go zdiagnozować zarówno u dorosłego, jak i dziecka. Im wcześniej odkryje się patologię, tym większe są szanse na jej zwalczenie.
Aby organy widzenia były w porządku i pracowały jako dobry aparat, ważne jest zapewnienie im komfortowych warunków życia: obfitego odżywiania w postaci krwi bogatej w użyteczne substancje i wysokiej jakości komunikacji w postaci szerokiej sieci neuronów. Bardzo ważne:
Ludzkie oczy są potężnym i niezwykle dokładnym systemem. Jej dobra praca jest ważna dla pełnego życia, pełnego wrażeń i przyjemności.
http://zrenie.me/diagnostika/stroenie-glazaAparat oka jest stereoskopowy iw organizmie jest odpowiedzialny za prawidłowe postrzeganie informacji, dokładność jego przetwarzania i dalszą transmisję do mózgu.
Prawa część siatkówki, poprzez transmisję przez nerw wzrokowy, wysyła informacje do mózgu prawego płata obrazu, lewa część przekazuje lewy płat, w wyniku czego mózg łączy oba i uzyskuje się wspólny obraz.
To jest widzenie obuoczne. Wszystkie części oka tworzą złożony system, który wykonuje czynności w zakresie jakościowej percepcji, przetwarzania i przekazywania informacji wizualnej w promieniowaniu elektromagnetycznym.
Oko składa się z następujących części zewnętrznych:
Służy do ochrony oczu przed negatywnym wpływem środowiska. Chronią również przed przypadkowym zranieniem. Powieki składają się z tkanki mięśniowej pokrytej skórą na zewnątrz, a wewnątrz są pokryte spojówką w postaci błony śluzowej. Tkanka mięśniowa zapewnia swobodny nawodniony ruch powiek.
Powieki chronią przed przypadkowym zranieniem.
Spojówka ma działanie nawilżające, dzięki czemu następuje gładkie przesuwanie powieki nad gałką oczną. Na krawędzi powiek znajdują się rzęsy, które pełnią również funkcję ochronną dla oka.
Obejmuje gruczoł łzowy, dodatkowe gruczoły i szlaki, które służą jako odpływ łez. Gruczoł łzowy znajduje się w dole na zewnątrz orbity w górnym rogu.
Drogi łzowe znajdują się po wewnętrznej stronie kącików powiek. Dodatkowe gruczoły powstają w sklepieniu spojówki, a także w pobliżu górnej krawędzi chrząstki powieki.
Łzy z gruczołów dodatkowych służą jako substancja nawilżająca dla rogówki i spojówki. Oczyszczają woreczek spojówkowy ciał obcych i mikrobów.
Przybliżona ilość łez wydzielanych dziennie wynosi 0,4-1 ml. Gdy spojówka jest podrażniona, gruczoł łzowy zaczyna działać. Dopływ krwi do gruczołu zapewnia tętnica łzowa.
Struktura ludzkiego oka. Widok z przodu
Znajduje się w środku tęczówki oka i jest okrągłym otworem o wielkości od 2 mm do 8 mm. Energia wizualna powstająca w siatkówce powstaje poprzez przepuszczanie promieni świetlnych przez źrenicę do oka.
Uczeń ma tendencję do rozszerzania się i kurczenia, w zależności od wpływu światła. Strumień świetlny wchodzi do siatkówki oka i przekazuje tę informację do ośrodków nerwowych, które optymalnie regulują pracę źrenicy.
Ta funkcja jest zapewniana przez mięśnie tęczówki - zwieracza i rozszerzacza. Zwieracz służy do zwężenia źrenicy, rozszerzacza do ekspansji. Ze względu na tę właściwość źrenicy, wizualna funkcja oka nie cierpi z powodu jasnego słońca lub mgły.
Zmiana średnicy źrenicy następuje automatycznie i jest całkowicie niezależna od osobistych pragnień. Oprócz jasnego strumienia światła spadek źrenicy może powodować podrażnienie nerwu trójdzielnego i leków. Wzrost powoduje silne emocje.
Rogówka oka jest elastyczną osłonką. Jest przezroczysty w kolorze i stanowi ułamek aparatu refrakcji światła, składa się z kilku warstw:
Warstwa nabłonkowa chroni oko, normalizuje wilgoć oka i zapewnia tlen.
Membrana Bowmana znajduje się pod warstwą nabłonkową, jej funkcją jest ochrona oczu i odżywianie. Membrana Bowmana jest najbardziej nie do naprawy.
Stroma - główna część rogówki, która zawiera poziome włókna kolagenowe.
Czytaj dalej - cena maści Zovirax. Ile kosztuje narzędzie w CIS?
W wiadomościach (tutaj) opinie o Timololu.
Membrana descemeta służy jako substancja oddzielająca podścielisko ze śródbłonka. Jest bardzo elastyczny, dzięki czemu rzadko ulega uszkodzeniu.
Śródbłonek w rogówce służy jako pompa do wypływu nadmiaru płynu, w wyniku czego rogówka pozostaje przezroczysta. Również śródbłonek pomaga w karmieniu rogówki.
Jest słabo odrestaurowany, a liczba komórek wypełniających zmniejsza się z wiekiem, a wraz z nimi zmniejsza się przezroczystość rogówki. Uraz, choroba i inne czynniki mogą wpływać na gęstość komórek śródbłonka.
Zrób sobie przerwę - obejrzyj film na temat artykułu:
Jest zewnętrzną powłoką oka, która jest nieprzezroczysta. Gładko wchodzi w rogówkę. Mięśnie okulomotoryczne są przymocowane do twardówki i zawierają naczynia i zakończenia nerwowe.
Przyjrzyjmy się wewnętrznej strukturze oka:
Obiektyw znajduje się za tęczówką, za źrenicą.
Ma mechanizm akomodacyjny i jest podobny do soczewki o charakterze biologicznym, która ma dwuwypukły kształt. Obiektyw znajduje się za tęczówką, za źrenicą i ma średnicę 3,5-5 mm. Substancja tworząca soczewkę jest zamknięta w kapsułce.
Pod górną częścią kapsułki znajduje się nabłonek ochronny. W nabłonku znajduje się właściwość podziału komórki, z powodu zagęszczenia, którego z wiekiem pojawia się nadwzroczność.
Soczewka jest zamocowana na cienkich nitkach, których jeden koniec jest ciasno wpleciony w soczewkę, jej kapsułkę i drugi koniec połączony z ciałem rzęskowym.
Kiedy zmieniasz napięcie włókien, zachodzi proces zakwaterowania. Soczewka jest pozbawiona naczyń limfatycznych i naczyń krwionośnych, a także nerwów.
Zapewnia oko z refrakcją światła i światła, nadaje mu funkcję akomodacji i jest dzielnikiem oka dla odcinka tylnego i przedniego.
Ciało szkliste oka jest największą formacją. Substancja ta nie ma koloru substancji podobnej do żelu, która jest uformowana w kształcie kulistym, w kierunku strzałkowym jest spłaszczona.
Ciało szkliste składa się z substancji podobnej do żelu substancji pochodzenia organicznego, membrany i kanału szklistego.
Przed nim znajduje się soczewka krystaliczna, więzadło strefowe i procesy rzęskowe, a jego tylna część ściśle pasuje do siatkówki. Połączenie ciała szklistego i siatkówki występuje w nerwie wzrokowym oraz w części linii zębatej, gdzie znajduje się płaska część ciała rzęskowego. Obszar ten stanowi podstawę ciała szklistego, a szerokość tego pasa wynosi 2-2,5 mm.
Skład chemiczny ciała szklistego: 98,8 hydrofilowego żelu, 1,12% suchej pozostałości. Gdy pojawia się krwotok, aktywność tromboplastyczna ciała szklistego dramatycznie wzrasta.
Ta funkcja ma na celu powstrzymanie krwawienia. W normalnym stanie ciała szklistego nie ma aktywności fibrynolitycznej.
Odżywianie i utrzymanie środowiska szklistego zapewnia dyfuzja składników odżywczych, które przez błonę szklistą wchodzą do organizmu z płynu wewnątrzgałkowego i osmozy.
Zwróć uwagę - krople do oczu Travatan. Przegląd leku, jego ceny i analogi.
Artykuł (link) instrukcje użytkowania kropli do oczu Tauryna.
W ciele szklistym nie ma naczyń i nerwów, a jego biomikroskopowa struktura reprezentuje różne formy szarych wstążek z białymi plamkami. Pomiędzy taśmami znajdują się obszary bez koloru, całkowicie przezroczyste.
Z wiekiem pojawiają się wakuole i zmętnienie w ciele szklistym. W przypadku częściowej utraty ciała szklistego miejsce jest wypełnione płynem wewnątrzgałkowym.
Oko ma dwie komory wypełnione wodnistą wilgocią. Wilgoć powstaje z krwi w procesach ciała rzęskowego. Jego wybór następuje najpierw w komorze przedniej, a następnie w komorze przedniej.
Ciekły wodnisty dostaje się do przedniej komory przez źrenicę. Codziennie ludzkie oko wytwarza od 3 do 9 ml wilgoci. W cieczy wodnistej występują substancje odżywiające soczewkę krystaliczną, śródbłonek rogówki, przednią część ciała szklistego i sieć beleczkową.
Zawiera immunoglobuliny, które pomagają usunąć niebezpieczne czynniki z oka, jego wewnętrzną część. Jeśli odpływ cieczy wodnistej jest zaburzony, może to spowodować chorobę oczu, taką jak jaskra, a także wzrost ciśnienia wewnątrz oka.
W przypadku naruszenia integralności gałki ocznej utrata cieczy wodnistej prowadzi do niedociśnienia oka.
Tęczówka odpowiada za kolor oczu.
Tęczówka jest awangardową częścią układu naczyniowego. Znajduje się bezpośrednio za rogówką, między komorami i przed soczewką. Tęczówka jest okrągła i znajduje się wokół źrenicy.
Składa się z warstwy granicznej, warstwy zrębowej i pigmentowej warstwy mięśniowej. Ma szorstką powierzchnię z wzorem. W tęczówce znajdują się komórki o charakterze pigmentowym, które odpowiadają za kolor oczu.
Główne zadania tęczówki: regulacja strumienia światła, który przechodzi do siatkówki przez źrenicę i ochrona komórek światłoczułych. Ostrość wzroku zależy od prawidłowego funkcjonowania tęczówki.
Tęczówka ma dwie grupy mięśni. Jedna grupa mięśni jest rozmieszczona wokół źrenicy i reguluje jej redukcję, druga grupa stacjonuje promieniowo wzdłuż grubości tęczówki, regulując ekspansję źrenicy. Tęczówka ma wiele naczyń krwionośnych.
Jest to optymalnie cienka powłoka tkanki nerwowej i reprezentuje obwodową część analizatora wzrokowego. W siatkówce znajdują się komórki fotoreceptorowe, które są odpowiedzialne za percepcję, a także za konwersję promieniowania elektromagnetycznego na impulsy nerwowe. Leży na wewnętrznej stronie ciała szklistego i na warstwie naczyniowej gałki ocznej - na zewnątrz.
Siatkówka obejmuje fotoreceptory - prętowe (zmierzch, czarno-białe widzenie) i stożkowe (dzienne, widzenie kolorów).
Siatkówka ma dwie części. Jedna część to część wizualna, druga to część niewidoma, która nie zawiera komórek światłoczułych. Wewnętrzna struktura siatkówki jest podzielona na 10 warstw.
Głównym zadaniem siatkówki jest otrzymanie strumienia świetlnego, przetworzenie go, przekształcenie w sygnał, który sam w sobie tworzy kompletną i zakodowaną informację o obrazie.
Nerw wzrokowy - przeplatanie włókien nerwowych. Wśród tych drobnych włókien znajduje się centralny kanał siatkówki. Początkowy punkt nerwu wzrokowego znajduje się w komórkach zwojowych, a następnie jego tworzenie następuje przez przejście przez błonę twardówki i obrastanie włókien nerwowych strukturami oponowymi.
Nerw wzrokowy ma trzy warstwy - twardą, pajęczą, miękką. Między warstwami jest ciecz. Średnica tarczy optycznej wynosi około 2 mm.
Struktura topograficzna nerwu wzrokowego:
Strumień świetlny przechodzi przez źrenicę i przez soczewkę skupia się na siatkówce. Siatkówka jest bogata w wrażliwe na światło pałeczki i stożki, których ludzkie oko ma ponad 100 milionów.
Wideo: „Proces widzenia”
Wędki zapewniają wrażliwość na światło, a stożki pozwalają oczom odróżnić kolory i drobne szczegóły. Po załamaniu strumienia światła siatkówka przekształca obraz w impulsy nerwowe. Ponadto impulsy te są przekazywane do mózgu, który przetwarza otrzymane informacje.
Choroby związane z naruszeniem struktury oczu mogą być spowodowane niewłaściwą lokalizacją ich części względem siebie i wad wewnętrznych tych części.
Pierwsza grupa obejmuje choroby prowadzące do zmniejszenia ostrości wzroku:
Patologie związane z zaburzeniami czynnościowymi niektórych części narządu wzroku:
Poniższe zalecenia pomogą w utrzymaniu jasności wzroku przez lata:
Oko jest skomplikowanym i bardzo subtelnym mechanizmem. Jego robot nadal nie jest w pełni zrozumiały dla biologów. Chociaż nauka nieustannie próbuje stworzyć coś podobnego do ludzkiego oka. Czasami naprawdę się okazuje. Obecnie wiele osób ma pewne urządzenie, które pod względem funkcji, pracy i struktury jest podobne do ludzkiego oka - jest to kamera i kamera wideo. Co jest podobne między tymi urządzeniami a naszym okiem? Teraz się dowiemy.
Kształt ludzkiego oka przypomina nieregularną kulę o średnicy 2,5 cm i jest nazywany gałką oczną w nauce. Kiedy coś widzimy, światło wchodzi w nasze oko. To światło jest tylko odbiciem tego, na co patrzymy. Światło wchodzi w postać sygnałów z tyłu gałki ocznej - siatkówki. Siatkówka składa się z wielu warstw, ale jej głównymi częściami są pręty i stożki.
To na siatkówce przetwarzane są informacje, które widzieliśmy, i to dzięki niemu sygnał jest przesyłany do mózgu. Aby siatkówka mogła skupić się na niezbędnym obiekcie w oku, istnieje tzw. Soczewka. Znajduje się przed gałką oczną i jest naturalnie dwuwypukła w strukturze i kształcie. Obiektyw skupia informacje na wymaganym przedmiocie. Ogólnie rzecz biorąc, soczewka - jedna z najbardziej złożonych i „inteligentnych” części oka. Jest właścicielem obiektu - możliwość zmiany pozycji, rozmiaru i mocy refrakcji w celu uzyskania lepszej ostrości. Soczewka zmienia swoją krzywiznę w zależności od sytuacji - jeśli chcemy zobaczyć blisko rozmieszczone obiekty, soczewka zwiększa krzywiznę, bardziej załamuje światło i staje się wypukła. Pomaga zobaczyć wszystkie szczegóły w najdrobniejszych szczegółach.
Jeśli spojrzymy na obiekty, które są daleko - obiektyw staje się płaski i zmniejsza jego moc refrakcyjną. Może to wszystko zrobić dzięki mięśniom rzęskowym. Ale oczywiście sama soczewka nie może sobie poradzić - szklisty pomaga.
Substancja ta zajmuje 2/3 gałki ocznej i składa się z galaretowatej tkanki. Ciało szkliste, oprócz załamania światła, zapewnia również kształt i nieściśliwość oka. Światło wpada do obiektywu przez źrenicę. Widać to w lustrze - to najczarniejszy okrąg w centralnej części naszych oczu. Źrenica może zmieniać swoją średnicę i odpowiednio kontrolować ilość nadchodzącego światła. To pomaga mu mięśnie tęczówki. Widzimy to jako okrąg wokół źrenicy i, jak wiemy, ta część oka może mieć różne kolory, to decydują o tym komórki pigmentowe tęczówki.
Tak więc źrenica zmienia swój rozmiar w zależności od ilości światła skierowanego na nią. Jeśli patrzysz w lustro, możesz zobaczyć wiele interesujących rzeczy. Jeśli nasze oko patrzy na jasne światło - źrenica zwęża się, a zatem nie pozwala na to, by duże światło padało na siatkówkę.
Jeśli wokół jest ciemno - źrenica rozszerza się. Tak więc ten czarny okrąg nie niszczy naszego wzroku. Twardówka znajduje się przed okiem - jest to powłoka białkowa o średnicy 0,3-1 mm. Ta warstwa gałki ocznej składa się z włókien białkowych i komórek kolagenu. Sclera chroni oko i wykonuje funkcję wsparcia. Jego kolor jest biały z pewnym mlecznym odcieniem, tylko w środkowej części przechodzi w rogówkę - przezroczysty film.
Rogówka znajduje się powyżej źrenicy i tęczówki i to w niej światło załamuje się na samym początku. Pod osłoną białka znajduje się naczyniówka, w której znajduje się źrenica i tęczówka. Tutaj przechodzą cienkie naczynia włosowate, przez które oko otrzymuje niezbędne substancje z krwi.
Za warstwą naczyniową znajduje się ciało rzęskowe, w którym mieści się mięsień rzęskowy, co oznacza, że występuje w nim lekka krzywizna. Pomiędzy tymi wszystkimi skorupami są przestrzenie, wypełnione są ogniotrwałym przezroczystym płynem, który odżywia oko.
Zewnętrzne części oka to powieki - dolne i górne. W nich są gruczoły łzowe, przez które gałka oczna jest zwilżona i chroniona przed drobinami. Pod powiekami są mięśnie. Są tylko 3 pary i wszystkie angażują się w ruch oka - niektóre przesuwają oko od lewej do prawej, inne w górę iw dół, a inne - obracają go wzdłuż osi. Mięśnie te ciągną oko do przodu, gdy osoba bada coś z bliska i zaokrągla ją, gdy odwraca wzrok.
Wszystko jest bardzo harmonijne i absolutnie wszystkie części oka są zaangażowane w proces skupiania. Jeśli coś jest nie tak z urządzeniem optycznym, rozwijają się takie choroby, jak krótkowzroczność i dalekowzroczność. W tych chorobach widzenia światło wpadające do oka nie spada na siatkówkę, lecz na obszar przed nią lub za nią. Przy takich zmianach w układzie optycznym oczy bliskich lub odległych obiektów stają się zamazane.
Krótkowzroczność charakteryzuje się rozciąganiem twardówki w kierunku tam iz powrotem, a gałka oczna ma postać elipsy. Dzięki temu wystąpiło przedłużenie osi, a światło skupione jest nie na siatkówce, ale przed nią. Osoba z tą chorobą nosi okulary soczewkowe, aby zredukować załamanie światła za pomocą znaku minus, ponieważ wszystkie usunięte obiekty nie są wcale jasne. Przeciwnie, z dalekowzrocznością wszystkie informacje spadają za siatkówkę oka, a samo jabłko ulega skróceniu. Dla dalekowzroczności, tylko okulary z pomocą znaku plus.
Tak więc, po rozważeniu wszystkich głównych części oka i uświadomieniu sobie, jak działają, możemy wyciągnąć pewne wnioski - wiązka światła przez rogówkę oka uderza w siatkówkę, przechodząc przez ciało szkliste i soczewkę, spada na stożki i kije, które przetwarzają informacje.
Co ciekawe, obraz spadający na siatkówkę wcale nie jest tym, co widzisz. Jest zmniejszona i odwrócona. Dlaczego widzimy świat dobrze? Nasz mózg robi wszystko, kiedy otrzymuje informacje, analizuje je i dokonuje niezbędnych poprawek i zmian. Ale zaczynamy wszystko widzieć, ponieważ jest to konieczne tylko za 3 tygodnie.
Niemowlęta, aż do tego wieku, widzą wszystko do góry nogami, dopiero wtedy mózg zaczyna wszystko w razie potrzeby. Nawiasem mówiąc, było dużo pracy na ten temat i przeprowadzono wiele eksperymentów. Na przykład, jeśli osoba nosi okulary, które obracają wszystko dookoła - po raz pierwszy osoba jest całkowicie zagubiona w przestrzeni, ale wkrótce mózg zwykle dostrzega zmiany i powstają nowe umiejętności koordynacji. Po usunięciu takich okularów osoba ponownie nie może zrozumieć, co się stało i ponownie odbudowuje swoją koordynację wzrokową i ponownie widzi wszystko poprawnie. Takie możliwości naszego aparatu wzrokowego i wizualnego centrum mózgu po raz kolejny dowodzą elastyczności i złożoności struktury wszystkich systemów ludzkiego ciała.
http://www.worldofnature.ru/pochemuchka/chelovek/295-kak/3229-kak-ustroen-glaz-cheloveka-i-kak-on-rabotaet