Koagulacja laserowa siatkówki jest operacją przeprowadzaną w znieczuleniu miejscowym i łatwo tolerowaną przez pacjentów. Nowoczesny sprzęt pozwala skierować wiązkę dokładnie w miejsce zmian patologicznych. W wyniku ekspozycji na laser dochodzi do koagulacji (częściowego zniszczenia) białek siatkówki. Powoduje to „lutowanie” obszaru problemowego i zatrzymuje postęp choroby, aw niektórych przypadkach prowadzi do jej wyleczenia.
Koagulacja laserowa jest wykonywana dla następujących chorób oczu:
Operacja nie jest przeprowadzana z następującymi patologiami:
To ważne! Ciąża nie jest przeciwwskazaniem do operacji. Koagulację laserową można przeprowadzić do 35-36 tygodni. Niektóre kobiety muszą ćwiczyć, aby umożliwić naturalny poród. Ryzyko pękania siatkówki zwiększa się wraz z wysiłkiem, dlatego, jeśli istnieje takie prawdopodobieństwo, lekarz zaleca zastosowanie cięcia cesarskiego. Do koagulacji konieczne jest nie tylko skierowanie od okulisty, ale także zezwolenie ginekologa.
Interwencja jest przeprowadzana w znieczuleniu miejscowym. W oku pacjenta wkrapla się środek znieczulający, który zaczyna działać natychmiast. Sama procedura jest bezbolesna, jednak zakładanie specjalnej soczewki może powodować dyskomfort.
Przebieg operacji rzadko przekracza 15 minut. Najpierw lekarz ponownie przyjrzy się pacjentowi, po uprzednim poszerzeniu jego uczniów o atropinę. Następnie środek przeciwbólowy kapie i nałoży soczewkę na oko. Wygląda jak okular mikroskopu. Zapobiegnie to mimowolnym ruchom oka i pozwoli precyzyjnie skupić wiązkę laserową na obszarze problemu.
Pacjent zobaczy działanie lasera jako błyski jasnego światła. Z reguły nie powodują dyskomfortu, ale niektórzy pacjenci zauważają lekkie mrowienie, zawroty głowy lub mdłości. Operacja odbywa się w pozycji siedzącej. Lekarz stoi przed pacjentem i kieruje laser na obszary problemowe. Samo oko jest bezpiecznie zamocowane, a wiązka na zdrowej siatkówce jest wykluczona.
Po operacji lekarz usuwa soczewkę. Pacjent jest proszony, aby usiadł na kilka minut, aby się opamiętać. Następnie zostaje zabrany na oddział.
Po operacji pozostanie działanie rozszerzających się źrenic. Jeśli zabieg wykonano tylko w jednym oku, to praktycznie nie wpływa na widzenie pacjenta. Jednak nadal nie zaleca się prowadzenia samochodu w takich warunkach.
W zależności od tego, czy operacja jest wykonywana w prywatnej czy publicznej placówce medycznej, pacjent może opuścić szpital w dniu jego działania lub w ciągu 3-5 dni. Ta ostatnia opcja, chociaż zajmuje trochę czasu, jest preferowana, ponieważ w okresie pooperacyjnym lekarz codziennie sprawdza, jak goi się siatkówka, a pielęgniarka zakopuje wszystkie niezbędne przygotowania.
Jeśli wolno opuścić prywatną klinikę natychmiast po zabiegu, nadal nie należy się spieszyć. Warto poczekać 2-3 godziny, aż efekt zaaplikowanych preparatów się skończy i powróci zwykła jasność widzenia. W każdym razie lepiej poprosić kogoś z krewnych lub przyjaciół, aby odebrał cię z kliniki i zabrał do domu.
W pierwszych godzinach po zabiegu może wystąpić normalny obrzęk i zaczerwienienie. Objawy te zwykle ustępują same. Proces odzyskiwania siatkówki trwa około 2 tygodni. W tym momencie pożądane jest porzucenie:
Ważne jest, aby unikać przeziębienia, ponieważ operowane oko jest podatne na zapalenie. Lepiej jest w okresie rekonwalescencji odmówić odwiedzania dużych tłumów ludzi, zwłaszcza grup dzieci.
Najczęstszą konsekwencją operacji jest zapalenie spojówek. W profilaktyce lekarz przepisuje krople (np. Tobrex), a jeśli pacjent przebywa w szpitalu, specjaliści będą monitorować ich przyjęcie i stan oczu. Jeśli zapalenie nadal się zaczęło, można użyć specjalnych kąpieli, antybiotyków w środku.
Powtarzające się złuszczanie jest również dość powszechne. Dzieje się tak, gdy podstawowa przyczyna choroby nie zostanie wyeliminowana lub nie można jej zasadniczo wyeliminować. Nawrót leczy się tą samą metodą - koagulacją laserową siatkówki.
Czasami po operacji występują zaburzenia widzenia. Mogą się one natychmiast rozwinąć i przejść po ustąpieniu obrzęku lub rozpocząć się później. Pacjent może być zaburzony przez zwężenie pól widzenia, pojawienie się jasnych plam lub punktów przed oczami. Każdy przypadek jest badany oddzielnie przez lekarza, przypisywane są indywidualne zalecenia. To ważne! Jeśli wystąpią takie objawy, należy natychmiast skonsultować się ze specjalistą.
Niektórzy pacjenci doświadczają zjawiska cydru suchego oka po operacji. Jest to związane z faktem, że nie powstaje wystarczająca ilość płynu łzowego, w wyniku czego pojawiają się uczucie pieczenia, dyskomfort, który mija, jeśli ziewasz. Ten symptom jest łatwo zatrzymywany przez specjalne krople, w szczególności Systane Balance, które pomagają przywrócić ochronną warstwę lipidową.
Inne zmiany są rzadkie i najczęściej wynikają nie z działania lasera, ale z postępu choroby podstawowej. Aby temu zapobiec, zaleca się wizytę u okulisty przynajmniej raz w roku i przeprowadzenie badania dna oka.
Koszt koagulacji laserowej wynosi średnio 7 000 - 10 000 rubli za wzmocnienie siatkówki w jednym oku. Cena nie obejmuje pobytu w szpitalu i leków. Na koszt wpływa lokalizacja kliniki, używany sprzęt.
Kontaktując się z publiczną instytucją medyczną, można wykonać operację bezpłatnie. Aby otrzymać tego rodzaju pomoc, pacjent musi udać się do swojego okulisty na badanie i otrzymać skierowanie do szpitala, który prowadzi koagulację laserową. Następnie możesz umówić się na spotkanie z chirurgiem. Przeprowadzi kolejną kontrolę i wyznaczy datę operacji.
Być może będziesz musiał poczekać 1-2 miesiące, usługa jest świadczona po kolei. W tym czasie pacjent musi przejść wszystkie niezbędne testy i przedstawić wyniki w wyznaczonym dniu. W organizacjach prywatnych z reguły pacjent wybiera czas i nie są wymagane żadne badania.
Większość pacjentów docenia poziom samej operacji i konsekwencje. Powikłania występują, gdy niezgodność z zaleceniami lekarskimi, odroczenie procedury.
W ciągu kilku godzin po zabiegu przywraca się wzrok, pacjent może powrócić do normalnego życia, biorąc pod uwagę ograniczenia zalecane przez lekarza. Jest to bardzo wygodne dla pacjentów. W recenzjach dziękują swoim lekarzom, są zadowoleni z wprowadzonych ulepszeń.
Niektóre kobiety poddawane są procedurze na miejscu. Dążą do tego, aby rodzić samodzielnie, bez uciekania się do cięcia cesarskiego. Problemy z siatkówką, co do zasady, ujawniają się dopiero podczas planowanej inspekcji. Dla kobiet, które nie zauważyły żadnych nieprzyjemnych objawów związanych z widzeniem, jest to szok. Dlatego rozważają możliwość szybkiego i bezbolesnego wzmocnienia siatkówki jako prawdziwego panaceum.
Ważne jest, aby nie odkładać operacji do ostatniego trymestru. Co więcej, najczęściej mówimy o obwodowej koagulacji laserowej siatkówki (jest to retinosphis, która ma niewielki wpływ na widzenie i często jest diagnozowana przypadkowo). Działanie lasera jest ograniczone przez skrajne pola komórek światłoczułych, które minimalnie wpływają na zdolność widzenia i stan pacjenta.
Laserowa koagulacja siatkówki jest prostą operacją, która ma ważną wartość terapeutyczną i profilaktyczną. Powikłania po tym są rzadkie, a jeśli przestrzegasz wszystkich zaleceń lekarza, można je zminimalizować.
http://operaciya.info/mikrohirurgia/lazernaya-koagulyaciya-setchatki-glaza/Najpopularniejszą obecnie metodą diagnozowania stanu siatkówki jest badanie oczu. Pozwala nawet na wczesnych etapach ujawnić patologię centralnej części siatkówki, jednak badanie stref peryferyjnych jest często trudne. Nawet specjalne przygotowania rozwijające ucznia nie zapewniają wystarczającego przeglądu ekstremalnych stron. Niestety, właśnie tam zaczyna się dystrofia, która prowadzi do łzawienia i oderwania, a tendencja ta ma miejsce zarówno u osób o obniżonej ostrości wzroku (krótkowzroczna i dalekowzroczna), jak iu osób bez problemów ze wzrokiem.
Dystrofię obwodowych obszarów siatkówki określa skrót PRHD i PWHT.
Dystrofia tkanek może rozwijać się w każdym wieku, zarówno u mężczyzn, jak iu kobiet. Nie zidentyfikowano powodów, które wyraźnie powodują naruszenie troficznych obszarów peryferyjnych siatkówki. Możesz mówić tylko o negatywnych czynnikach, które mogą zwiększyć prawdopodobieństwo rozwoju tej patologii. Ryzyko dystrofii siatkówki jest wyższe:
Początek procesów zwyrodnieniowych i zwyrodnieniowych jest zawsze związany z niedożywieniem siatkówki. Niewydolność naczyniowa, zakrzepy krwi, opóźniony metabolizm powodują niedobór niezbędnych substancji i akumulację produktów degradacji w strefach peryferyjnych.
Ciężkie obciążenia są również niebezpieczne. Oderwanie i pęknięcia siatkówki mogą mieć szybki rozwój w tle:
Czynnik obecności krótkowzroczności jest ściśle związany z ryzykiem rozwoju procesów dystroficznych. Wynika to ze zwiększonej długości oka. Wszelkie odchylenia w kształcie i wielkości elementów systemu wzrokowego od normalnych wskaźników mogą zapobiec trofizmowi i spowolnić metabolizm. Przy krótkowzroczności rozciąganie błon oka prowadzi do przerzedzenia i niejednorodności tkanek siatkówki.
Dystrofie obwodowych obszarów siatkówki są podzielone na dwie grupy:
W pierwszym przypadku patologia obejmuje tylko samą siatkówkę i naczyniówkę. W przypadku PWHT zmiany troficzne wpływają również na ciało szkliste.
Nasilenie i ryzyko prognostyczne dystrofii siatkówki ocenia się również za pomocą wielu innych wskaźników. Istnieją następujące rodzaje degeneracji obwodowych obszarów siatkówki:
Dystrofia kratowa. Ten typ patologii jest najbardziej powszechny. Zauważa się, że takie odwarstwienie siatkówki ma wysokie prawdopodobieństwo dziedziczenia. Choroba jest częściej diagnozowana u mężczyzn niż u kobiet. Z reguły dystrofia obejmuje oba oczy. Lokalizacja zaburzeń troficznych jest najprawdopodobniej w górnej zewnętrznej ćwiartce dna oka. Układ przestrzenny równikowy lub z przodu równika oka. Badanie dna oka w tego typu patologii daje następujący obraz: obszary zwyrodnieniowe są serią wąskich białych pasów, mających wygląd rozmytych linii, tworzących rodzaj kraty lub drabinki linowej. Manifestacja tych pasm jest spowodowana obliterowanymi naczyniami w tkankach siatkówki, między którymi widoczne są czerwonawe ogniska przerzedzania tkanek. Właśnie w strefach między paskami, które tworzą szczeliny i torbiele. Ogólny obraz może uzupełniać obszary o zmienionej pigmentacji (jaśniejsze lub ciemniejsze plamy). Krawędzie stref dotkniętych zmianami dystroficznymi są połączone z ciałem szklistym przez „trakcje”, które ciągną siatkówkę, a tym samym zwiększają ryzyko przerwania.
Dystrofia typu „Ślimak”. Obraz widziany w badaniu dna oka odpowiada nazwie typu patologii. Ośrodkami dystrofii siatkówki są szerokie pasma utworzone przez najmniejsze punkty przerzedzenia i perforacji, wycięcia w kształcie pręta i błyszczące inkluzje. Do lokalizacji tego typu dystrofii charakterystyczna jest strefa górnego zewnętrznego kwadrantu. Takie przerzedzenie siatkówki niesie ze sobą ryzyko dużych okrągłych pęknięć.
Dystrofia innepoidów. Ten typ dystrofii występuje najczęściej w wyniku dziedziczenia. Zmiany dystroficzne w strefach obwodowych są zwykle symetryczne w obu oczach. Przerzedzone ogniska wyglądają jak duże żółtawe płatki śniegu lub fragmenty wzorów mrozu, wystające ponad powierzchnię siatkówki i zlokalizowane w pobliżu zatartych zagęszczonych naczyń. Obraz może również uzupełniać obszary o zwiększonej pigmentacji. Dystrofia innepoidów rozwija się powoli i rzadziej kończy się pęknięciami i oderwaniem niż inne rodzaje patologii.
Zwyrodnienie porów typu „brukowiec” z reguły obejmuje najbardziej skrajne obszary obwodowe siatkówki. Badanie dna oka ujawnia oddzielone, zaokrąglone, wydłużone zmiany zlokalizowane w dolnych sekcjach lub (rzadko) na obwodzie. Duża zmiana może być otoczona luźnymi plamami pigmentu.
Dystrofia guzkowata (mała torbielowata). Przerzedzające ogniska wyglądają jak małe, duże i łączące się plamy o jasnoczerwonym kolorze. Ich lokalizacja to najczęściej skrajne strefy peryferyjne. Ten typ dystrofii jest niebezpieczny, ponieważ prowadzi do pęknięć siatkówki jesienią, wibracji lub w wyniku tępych urazów głowy.
Retinoschisis. Ten typ patologii jest wadą rozwojową siatkówki i, co do zasady, jest dziedziczony. Istnieją jednak przypadki nabytej retinezji. Wrodzone torbiele obejmują torbiele siatkówki i młodzieńczą retinezję skórną X-chromosomów. W drugim przypadku przerzedzenie może mieć wpływ nie tylko na peryferie, ale także na strefy centralne, co znacząco wpływa na ostrość widzenia i jakość życia w ogóle. Nabyte retinoschisis jest charakterystyczne dla osób w podeszłym wieku i wieku starczego, a także może być konsekwencją wysokiego stopnia krótkowzroczności.
W przypadku wszystkich rodzajów dystrofii obwodowej szczególne ryzyko stanowi patologia, która przeszła poza siatkówkę i dotknęła ciała szklistego. W tym przypadku zrosty między dwoma strukturami powodują napięcie już cieńszych tkanek siatkówki i, w pewnych niekorzystnych warunkach, prowadzą do oderwania i rozdarcia.
Pomimo, że dystrofia siatkówki jest jedną z najniebezpieczniejszych chorób oczu, może być bezobjawowa. Dotyczy to zwłaszcza patologii obwodowej. Zmiany zwyrodnieniowe i zaburzenia tkanki troficznej siatkówki w większości przypadków są wykrywane przez przypadek podczas badania dna oka (profilaktyczne lub związane z innymi problemami z oczami). Tylko osoby zagrożone (z predyspozycją genetyczną lub wysokim stopniem krótkowzroczności) mogą dowiedzieć się o początku dystrofii obwodowych obszarów siatkówki w początkowych stadiach, ponieważ są one regularnie poddawane ukierunkowanej diagnostyce w tym kierunku. Zmiany, które rozpoczęły się w tkankach siatkówki, mogą być subiektywnie manifestowane przez błyskawice i błyski w polu widzenia, a także przez muchy przed oczami, które nagle pojawiły się w pewnym momencie. Mniej więcej takie ciemne punkty mogą wskazywać na nieciągłości, które już wystąpiły. Mogą być „głupie”, to znaczy nie połączone z oderwaniem tkanki, ale tylko po to, aby naruszyć integralność jej powierzchni.
Następujące metody diagnostyczne są wykorzystywane do identyfikacji patologii na obrzeżach siatkówki:
Bardziej zaawansowane techniki opierają się na wykorzystaniu nowoczesnej technologii cyfrowej. Nowoczesne urządzenia okulistyczne pozwalają uchwycić kolorowy obraz siatkówki, zidentyfikować obszary dystrofii, oderwania i pęknięcia, ocenić stopień naruszeń i obszar zmienionych obszarów.
Leczenie objawów dystrofii obwodowych obszarów siatkówki ma na celu zapobieganie łuszczeniu się i przywracaniu odżywiania tkankowego. Rokowanie zależy w dużej mierze od terminowej opieki medycznej i jest najkorzystniejsze przy podejmowaniu środków zapobiegawczych.
Nowoczesna okulistyka oferuje skuteczną i bezpieczną metodę wzmacniania siatkówki - koagulacji laserowej. Może mieć na celu lutowanie osłabionych tkanek lub wytyczenie istniejącej luki. Efekt termiczny lasera powoduje „zwijanie” tkanek i „klejenie” siatkówki z błonami, które ją zasilają.
Leczenie laserem łączy skuteczność i bezpieczeństwo. Sam zabieg trwa 10-20 minut pod przykrywką miejscowego znieczulenia kroplowego. Pacjent nie wymaga hospitalizacji, a okres rehabilitacji wprowadza drobne ograniczenia. Pierwsze tygodnie i miesiące po zabiegu powinny unikać wysiłku fizycznego, podnoszenia ciężarów, nagłego wzrostu do wysokości lub nurkowania pod wodą, działania wibracji.
Zapobieganie zidentyfikowanym już problemom dopływu krwi do obwodowych obszarów siatkówki powinno być ukierunkowane na zapobieganie dalszemu rozwojowi patologii i zmniejszanie ryzyka oderwania i pęknięcia.
Niezbędnym warunkiem korzystnego rokowania jest regularna obserwacja i terminowe zakończenie procedur medycznych (w tym koagulacji laserowej). Pacjenci zagrożeni powinni odwiedzać okulistę dwa razy w roku.
Osobno warto zauważyć potrzebę badania dna u kobiet w ciąży. Ponieważ naturalna poród niesie ze sobą ryzyko odwarstwienia siatkówki, ginekolog dwukrotnie wysyła ciężarną kobietę w celu sprawdzenia dna - na początku ciąży i przed porodem.
Środki zapobiegawcze mające na celu zapobieganie dystrofii mają szczególne znaczenie dla osób zagrożonych. Prawdopodobieństwo zaburzeń odżywiania siatkówki jest wyższe w przypadku:
Na tle regularnych badań kontrolnych lekarz może zalecić terapię witaminową, aparaturę i kursy fizykoterapii. Środki te wspierają efektywny metabolizm w tkankach siatkówki i utrzymują jego żywotność.
http://moscoweyes.ru/setchatka-glaza/setchatka-glaza-perifericheskie-distrofiiDystrofia siatkówki jest jedną z najpoważniejszych patologii oka, która może prowadzić do ślepoty. Przyczyną tego procesu są zaburzenia w układzie naczyniowym oka. Strefa obwodowa siatkówki jest ukryta za gałką oczną, co czyni ją niewidoczną podczas badania dna oka.
Aby określić dystrofię witreochorioretyczną obwodową (PWHT), potrzebne jest specjalne badanie. Możliwość ślepoty, słabych symptomów i potrzeby specjalnej diagnostyki czynią PWID siatkówki bardzo niebezpieczną i podstępną chorobą.
Choroba nie ma objawów, które w pełni charakteryzują ten typ patologii. Kiedy obserwuje się PWHT:
Pacjenci na różne sposoby charakteryzują pojawiające się zaburzenia i zamykają pole widzenia. Obecność takich problemów wymaga odwołania się do optometrysty.
Dystrofia siatkówki wywołuje zaburzenia naczyniowe oka i brak dopływu krwi. Degeneracja może pchać:
Zmiany patologiczne mogą występować w obu oczach jednocześnie lub wpływać tylko na lewe lub prawe oko.
PVCRD siatkówki może wpływać tylko na jedno oko lub rozwijać się na dwa na raz.
Istnieje wiele powodów, które przyczyniają się do rozwoju dystrofii siatkówkowej witreochorioretinalu. Podstawą ich działania jest pogorszenie krążenia krwi w naczyniach siatkówki, które następnie zmienia zachodzące w nim procesy biochemiczne, jak również w otaczających częściach ciała szklistego. W wyniku tych zaburzeń następuje sklejenie siatkówki i ciała szklistego. Takie procesy mogą wystąpić u osób z emmetropową ostrością widzenia.
Przy krótkowzroczności zwiększa się przednio-tylna wielkość gałki ocznej, w wyniku czego obserwuje się rozciąganie struktur oka. Siatkówka staje się cieńsza, rozwija się angiopatia, zakłóca się dopływ krwi, szczególnie dotknięte są części obwodowe, a jeśli jest cumowanie witreoretinalne, możliwe jest pęknięcie.
Niedostateczny dopływ krwi powoduje dystroficzne przerzedzenie warstwy siatkówki, co może prowadzić do pęknięcia i utraty wzroku. Luki występują w wyniku nadmiernego wysiłku fizycznego, podnoszenia ciężarów, wspinania się na wysokość lub zejścia pod wodą w miejscach największych dystroficznych zmian w tkankach.
Poważnym czynnikiem prowokującym w rozwoju zwyrodnienia siatkówki jest krótkowzroczność. Krótkowzroczność prowadzi do rozciągnięcia gałki ocznej. Prowadzi to do zmiany w całej strukturze narządu wzroku - obwód siatkówki staje się cieńszy, przepływ krwi pogarsza się.
Wysoki stopień krótkowzroczności powinien być przyczyną regularnych wizyt u okulisty, aby zdiagnozować w odpowiednim czasie dystrofię siatkówki z witreochorioretinalem.
Jednak większość okulistów uważa dziedziczność za główny czynnik rozwoju PWHT. Patologie oczu często są rodzinne i przekazywane z rodziców na dzieci.
Dziedziczność jest jednym z czynników prowokujących PWHT.
Oba typy patologii - chorioretinal i vitreochorioretinal - są związane z zaburzeniami oka naczyniowego, które prowadzą do rozwoju zwyrodnienia siatkówki.
Dystrofia witreochorioretyczna obwodowa jest bardziej niebezpiecznym typem choroby, ponieważ zmiany zwyrodnieniowe wpływają również na ciało szkliste oka. Vitreo - vitreo agg - od łacińskiego szkła, szklistego.
Drugi typ choroby - PRCD - dotyczy tylko samej siatkówki i naczyń.
Pierwszy typ choroby jest mniej powszechny, ale wymaga większej uwagi ze strony lekarza i pacjenta, ponieważ zagraża odwarstwieniu siatkówki i utracie wzroku. Zrosty witreoretinalne ciała szklistego z siatkówką powodują zniszczenie jej warstwy i pęknięcie.
Nie należy mylić PWHT i PCDD - są to dwie różne patologie.
Przebieg dystrofii witreochorioretinalnej jest:
PWHT jest klasyfikowany według przepływu i rodzaju luki.
Zgodnie z rodzajem podziału siatkówki istnieją następujące typy:
Etapy choroby wskazują na nasilenie, stopień i rodzaje przerw i trakcji, i są od I do V. Począwszy od etapu IV, zawsze pokazywana jest koagulacja laserowa. Na przykład stopień lub stopień PCRD 2I nie ma wskazań bezwzględnych, a decyzja o dalszym leczeniu podejmowana jest indywidualnie.
Według organizacji medycznych, na początku okresu rozrodczego ponad 25% kobiet ma krótkowzroczność, ponad 7% z nich ma wysoki stopień. Na tle normalnego przebiegu ciąży u kobiet z krótkowzrocznością odnotowuje się zwężenie naczyń siatkówki.
Wynika to ze zwiększonego obciążenia układu sercowo-naczyniowego i potrzeby dodatkowego krążenia krwi dla nienarodzonego dziecka. Dlatego podczas ciąży pacjenci są dwukrotnie badani przez okulistę z pełnym badaniem dna.
W przypadku rozwoju PWHT w czasie ciąży wskazana jest koagulacja laserowa. Można to przeprowadzić do 32 tygodni. Po udanej operacji kobieta może sama rodzić.
Potrzeba cięcia cesarskiego w czasie ciąży kobiety z PWID siatkówki znajduje się na miesiąc przed przybliżoną datą porodu.
Decyzja o potrzebie cięcia cesarskiego z powodu dystroficznych warunków siatkówki jest podejmowana na miesiąc przed porodem. Wysoki stopień krótkowzroczności (ponad 6,0 dioptrii) nie jest wskazaniem do operacji.
Okuliści zalecają cesarskie cięcie po koagulacji laserowej przez ponad 32 tygodnie lub jeśli u jednego widzącego oka występuje PWHT.
Początkowy etap zwyrodnienia witreochorioretycznego obwodowego przebiega bez objawów, osłabienie widzenia i pojawienie się hałasu przed oczami zaczyna się, gdy warstwa jest zniszczona. Przy zwykłym badaniu dna oka obszary obwodowe ukrywają gałkę oczną.
Pacjenci z wysokim stopniem krótkowzroczności są częściej badani przez okulistów, ponieważ należą do grupy ryzyka. PWHT często występuje u wielu pacjentów, gdy rozpoczyna się proces peelingu. Dlatego, ze słabym i umiarkowanym stopniem krótkowzroczności, z oczywistym i ciągłym pogorszeniem ostrości wzroku, warto poddać się diagnozie.
Aby zdiagnozować chorobę przeprowadza się:
Przy pomocy nowoczesnych urządzeń cyfrowych można uzyskać kolorowy obraz obwodowej części siatkówki i ocenić zasięg i obszar uszkodzeń.
Badanie dna oka za pomocą soczewki Goldmana pomaga zdiagnozować PWHT.
Badanie okulistyczne obejmuje diagnozę PWHT przed jej sporządzeniem. W zależności od stopnia i charakteru choroby następuje opóźnienie koagulacji laserowej.
Zwyrodnienie siatkówki jest procesem nieodwracalnym, powrót do normalnej tkanki nie będzie możliwy. Zabieg ma na celu spowolnienie niszczenia i poprawę widzenia.
Gdy PWHT w początkowej fazie stosuje się konserwatywne metody leczenia - leki. Pokazuje:
Narzędzia te pomagają zatrzymać proces niszczenia tkanek. Kompleksowe podawanie leków odbywa się dwa razy w roku.
Ascorutin jest przepisywany jako środek rozszerzający naczynia.
Procedury przyczyniają się do zawieszenia degeneracji tkanek. Zalecana elektroforeza, elektro-lub fotostymulacja siatkówki, laser. Leczenie odbywa się za pomocą kursów.
Aby zapobiec odwarstwieniu siatkówki, stosuje się koagulację laserową, jest to najskuteczniejsza metoda, która okazała się skuteczna. Wiązka laserowa skleja siatkówkę w miejscach napięcia z dnem naczyniowym narządu wzrokowego, zapobiegając rozwarstwieniu.
Koagulacja bariery (BLK) jest wykonywana w znieczuleniu miejscowym, procedura trwa 10-20 minut. Pacjent może wrócić do domu natychmiast po manipulacji. We współczesnej medycynie jest to najlepszy sposób zapobiegania poważnym konsekwencjom PWHT i angiopatii.
Operacja dystrofii siatkówki ze szklistką obwodową jest wykonywana w ciężkich przypadkach, gdy nie ma efektu leczenia farmakologicznego ani koagulacji laserowej.
Operacja jest przeprowadzana tylko wtedy, gdy zawiodą inne metody leczenia.
Po wykryciu choroby zapobieganie ma na celu zapobieganie dalszemu rozwojowi procesu patologicznego i zapobieganie pęknięciu siatkówki.
Pacjenci z PWHT powinni pamiętać - tylko ostrożne podejście do zdrowia, ścisłe przestrzeganie środków zapobiegawczych i recepty lekarskie pomogą uniknąć strasznych komplikacji.
Należy unikać wysiłku fizycznego, prowadzić zdrowy tryb życia, odwiedzać okulistę dwa razy w roku i prowadzić kursy leczenia.
Ludzie zagrożeni powinni być uważni i przechodzić badania lekarskie na czas. Konieczne jest porzucenie nadużywania komputera, wykonywanie ćwiczeń na oczy, przyjmowanie witamin.
Właściwe odżywianie, unikanie złych nawyków pomoże zminimalizować ryzyko dziedzicznych czynników choroby i uniknąć PWHT.
http://zrenie.online/zabolevaniya-setchatki/pvhrd.htmlStopniowy proces niszczenia siatkówki nazywany jest dystrofią siatkówki. Z reguły patologia ta jest związana z zaburzeniami naczyniowymi w strukturach oka. Podczas procesów dystroficznych fotoreceptory są uszkodzone, co powoduje stopniowe pogorszenie widzenia. Szczególne niebezpieczeństwo dystrofii obwodowej polega na tym, że wczesne stadia choroby są zwykle bezobjawowe. Ponadto obszary siatkówki, które znajdują się przed równikiem oka, są trudniejsze do zbadania, dlatego podczas badania dna oka trudniej jest wykryć dystrofię obwodową, w wyniku czego odwarstwienie siatkówki często rozwija się niezauważalnie.
Pacjenci z krótkowzrocznością (krótkowzroczność) są najbardziej podatni na rozwój dystrofii obwodowej. Wynika to z faktu, że krótkowzroczność zwiększa długość oka, co prowadzi do napięcia siatkówki i jej przerzedzenia. Grupa ryzyka obejmuje również osoby starsze w wieku 65 lat i starsze. Należy zauważyć, że zwyrodnienie obwodowe siatkówki jest bardzo częstą przyczyną upośledzenia wzroku w podeszłym wieku. Ponadto osoby najbardziej podatne na tę patologię obejmują pacjentów z cukrzycą, nadciśnieniem tętniczym, miażdżycą tętnic i innymi chorobami.
Rodzaje dystrofii obwodowej siatkówki
Istnieje wiele klasyfikacji dystrofii obwodowej siatkówki. Skala zaangażowania struktur oka w proces patologiczny jest inna:
Ponadto choroba jest klasyfikowana zgodnie z charakterem szkody:
Często przyczyna choroby gromadzi się w organizmie wraz z produktami rozkładu metabolicznego wieku. Ważnymi czynnikami w rozwoju patologii są również problemy z dopływem krwi do wyściółki wewnętrznej, zakażeniem i zatruciem. Dystrofia obwodowa może również występować u młodych ludzi z powodu chorób gruczołów dokrewnych i układu sercowo-naczyniowego, a także podczas ciąży.
Niebezpieczeństwo tej choroby leży dokładnie w jej bezobjawowym rozwoju. Często okazuje się to całkowicie przypadkowo podczas badania okulistycznego. Oczywiste objawy patologii zwykle objawiają się, gdy występują pęknięcia siatkówki: przed oczami pojawiają się „pływające muchy”, błyski.
Podczas rutynowego badania dna oka obszary obwodowe siatkówki są ukryte przed obserwacją. Do diagnozy tych obszarów tradycyjnie przeprowadza się maksymalną ekspansję medyczną źrenicy, po czym do badania wykorzystuje się soczewkę z trzema lusterkami Goldmana. W niektórych przypadkach może być konieczne wykonanie sklerokompresji - nie jest to szczególnie przyjemna manipulacja naciskiem twardówki. Ponadto do diagnozy można przeprowadzić badanie pól widzenia, optycznej koherentnej tomografii, elektrofizjologii i ultradźwięków.
W leczeniu tej choroby stosuje się techniki laserowe, medyczne i chirurgiczne, chociaż te ostatnie są stosowane rzadziej. Nie należy oczekiwać pełnego przywrócenia wzroku po leczeniu, terapia ma na celu ustabilizowanie i zrekompensowanie procesu dystroficznego oraz podjęcie niezbędnych środków, aby zapobiec zerwaniu siatkówki.
Koagulacja laserowa jest uważana za najskuteczniejszą metodę leczenia dystrofii obwodowej siatkówki, dlatego jest najczęściej stosowana. Podczas zabiegu wykonuje się zrosty wzdłuż krawędzi dystroficznych ognisk za pomocą specjalnego lasera, który staje się przeszkodą dla dalszego zniszczenia wewnętrznej skorupy oka. Manipulacja ta jest wykonywana ambulatoryjnie i natychmiast po jej wykonaniu zaleca się ograniczenie różnic wysokości i intensywny wysiłek fizyczny.
Leczenie pomocnicze to terapia witaminowa. Procedury fizjoterapeutyczne (terapia magnetyczna, stymulacja elektryczna itp.) W leczeniu dystrofii siatkówki obwodowo-siatkówkowej mają niską skuteczność.
Sukces w leczeniu tego PCDD i PWHT polega na zapobieganiu dalszemu postępowi dystrofii siatkówki i jej odwarstwieniu. W przypadku szybkiego dostępu do okulisty problemy te są prawie zawsze skutecznie rozwiązywane.
http://setchatkaglaza.ru/bolezni/disrofii/perifericheskaya-dystrophiyaObwodowa dystrofia siatkówki i siatkówki jest bardzo częstą chorobą narządów wzroku. Diagnoza tego naruszenia jest bardzo problematyczna, ponieważ siatkówka znajduje się głęboko w gałce ocznej. Niemożliwe jest zidentyfikowanie PCDD na początkowym etapie, ponieważ choroba nie objawia się. Jak radzić sobie z dystrofią siatkówki? Co musisz zwrócić uwagę na pacjenta?
Oczy PCDD - jedna z odmian chorób dystroficznych siatkówki. Jest to dość niebezpieczna patologia, ponieważ powoduje zmiany dna obwodowego, co prowadzi do pęknięcia i oderwania siatkówki.
Istnieją 2 rodzaje dystrofii siatkówki:
Pierwszy wariant dystrofii jest związany z uszkodzeniem naczyniówki i siatkówki, a drugi z uszkodzeniem naczyniówki, ciała szklistego i siatkówki.
Rodzaje dystrofii siatkówki:
Do tej pory przyczyny dystroficznych zmian obwodowych siatkówki nie są w pełni zrozumiałe. Dystrofia może rozpocząć się w każdym wieku zarówno u kobiet, jak iu mężczyzn.
Zakłada się, że zmiany w siatkówce prowadzą do takich czynników ryzyka, jak:
Pogorszenie krążenia krwi prowadzi do zakłócenia procesów metabolicznych w siatkówce i tworzenia zmienionych miejsc, w których siatkówka jest rozcieńczona. Pod wpływem znacznych obciążeń może pojawić się praca związana z zanurzeniem pod wodą lub podniesieniem na wysokość, wibracje, przeniesienie ciężaru, przyspieszenie, pęknięcia w dystroficznych zmienionych miejscach.
Udowodniono, że ludzie z krótkowzrocznością częściej mają zwyrodnieniowe patologie obwodowe, ponieważ przy krótkowzroczności zwiększa się długość oka, w wyniku czego zaczyna się przerzedzenie siatkówki i przedłużenie błon na obwodzie.
W początkowych stadiach dystrofii pacjent nie ma żadnych dolegliwości, co sprawia, że choroba jest szczególnie niebezpieczna. Osoba zauważa zmiany ze wzrokiem tylko wtedy, gdy pojawiają się komplikacje - łzawienie i odwarstwienie siatkówki. Nagłe błyski, błyskawice, tak zwane „muchy” (przypuszczalne symptomy pęknięcia siatkówki) mogą pojawić się na twoich oczach. Objawem rozwijającej się dystrofii jest także gwałtowny spadek ostrości wzroku z pojawieniem się masywnego miejsca przed oczami. Wszystkie te sygnały ostrzegawcze wymagają natychmiastowego dostępu do okulisty, w przeciwnym razie pacjent ma całkowitą ślepotę.
PCDD oka jest bardzo niebezpieczną chorobą, ponieważ powoduje zmiany obwodowe dna oka, co prowadzi do pęknięcia i oderwania siatkówki. Stąd - jeden krok do utraty wzroku.
Techniki laserowe, medyczne i chirurgiczne stosuje się do leczenia różnych dystrofii oczu.
W przypadku dystrofii nie należy oczekiwać całkowitego odzyskania wzroku po zastosowaniu środków terapeutycznych. Celem terapii jest ustabilizowanie i skompensowanie procesu dystroficznego, a także podjęcie niezbędnych środków, aby zapobiec całkowitemu zerwaniu siatkówki.
Leczenie zachowawcze dystrofii siatkówki obejmuje stosowanie następujących grup leków:
Odbiór wymienionych leków odbywa się przez kursy (2 razy) w ciągu roku. Ponadto, Heparyna, Etamzilat, Kwas Aminokapronowy lub Prourokinaza są wstrzykiwane do oka podczas rozwoju krwotoku. Aby złagodzić obrzęk w jakiejkolwiek postaci dystrofii siatkówki, Triamcynolon jest wprowadzany do oka.
Terapia laserowa jest najskuteczniejszą techniką stosowaną w leczeniu różnych rodzajów dystrofii. Kierunkowa wiązka lasera o wysokiej energii działa bezpośrednio na dotknięte obszary, nie wpływając na normalne części siatkówki.
Leczenie laserowe PCDD koniecznie wiąże się z krzepnięciem naczyń. W tym przypadku wiązka laserowa jest kierowana na dotknięte obszary siatkówki i pod wpływem uwolnionej energii cieplnej skleja się i uszczelnia tkankę, ograniczając w ten sposób obszar poddany działaniu. W rezultacie dystroficzny obszar siatkówki jest izolowany od innych części, co pozwala na zatrzymanie postępu choroby.
Operacje chirurgiczne wykonywane są tylko z ciężkim przebiegiem dystrofii, gdy terapia laserowa i leczenie farmakologiczne są nieskuteczne. Wszystkie operacje wykonywane dla dystrofii siatkówki są podzielone na 2 kategorie:
Podczas wykonywania zabiegu rewaskularyzacji lekarz niszczy nieprawidłowe naczynia i otwiera normalne, jak to możliwe. Vasoreconstruction jest operacją, w której lekarz przywraca normalną aktywność mikronaczyniowego łoża oka za pomocą przeszczepów.
Wszystkie operacje wykonywane są w szpitalu przez doświadczonych okulistów.
W leczeniu dystrofii siatkówki stosuje się następujące metody fizjoterapii:
W przypadku PCDD i innych dystrofii siatkówki konieczne jest przepisywanie spożycia witamin A, E i grupy B, ponieważ zapewniają one prawidłowe funkcjonowanie narządu wzroku. Witaminy te poprawiają odżywianie tkanek oka i przy długotrwałym stosowaniu pomagają zatrzymać postęp zmian dystroficznych w siatkówce.
Witaminy do dystrofii siatkówki należy przyjmować w specjalnych tabletkach lub kompleksach multiwitaminowych, a także w postaci bogatej w nie żywności (świeże warzywa i owoce, płatki zbożowe, orzechy itp.).
Receptury ludowe na dystrofię siatkówki mogą być stosowane jako dodatkowe metody wraz z metodami medycyny tradycyjnej, ponieważ choroba ta jest bardzo podstępna.
Popularne metody leczenia dystrofii siatkówki obejmują stosowanie różnych mieszanin witamin, które dostarczają organowi widzenia niezbędnych witamin i pierwiastków śladowych. Poprawa mocy oka hamuje postęp PCDD.
Najbardziej skuteczne przepisy na dystrofię siatkówki:
Jęczmień w oku: przyczyny pojawienia się i leczenia są opisane tutaj.
Zapobieganie PCDD, podobnie jak innym typom dystrofii siatkówki, polega na przestrzeganiu kilku prostych zasad:
Najlepsza profilaktyka dystrofii siatkówki oka polega na pełnowartościowej diecie wzbogaconej, która zapewnia zaopatrzenie ludzkiego organizmu w niezbędne witaminy i minerały, co oznacza normalne funkcjonowanie i zdrowie oczu. Włączaj do diety świeże warzywa i owoce każdego dnia, a to będzie niezawodne zapobieganie dystrofii siatkówki.
PCDD to patologia, która może rozwinąć się zarówno u dorosłych, jak iu dzieci. Jeśli istnieje czynnik dziedziczny, należy regularnie sprawdzać wzrok. Nie narażaj oczu: lepiej zdiagnozować na czas występowanie niebezpiecznych zaburzeń i skontaktować się z okulistą, który zaleci przebieg leczenia, aby zatrzymać destrukcyjny proces i przywrócić wzrok.
Sukces w leczeniu tego PCDD polega na zapobieganiu dalszemu postępowi dystrofii siatkówki i odwarstwieniu siatkówki. W przypadku terminowego skierowania do okulisty, zadania te są z powodzeniem rozwiązywane w większości przypadków.
Przeczytaj także o chorobach takich jak zapalenie naczyniówki i siatkówki oka i chemoza spojówek.
http://eyesdocs.ru/zabolevaniya/otsloenie-setchatki/pxrd-glaza-v-chyom-opasnost-kak-lechit.html