Dystrofia siatkówki jest pojęciem zbiorowym. Łączy on wiele chorób, które charakteryzują się postępującym spadkiem funkcji wzrokowych z powodu procesów zwyrodnieniowych siatkówki.
W ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci dystrofia siatkówki stała się główną przyczyną ślepoty, aw rezultacie niepełnosprawności populacji.
Wszystkie dystrofie można podzielić na dwie duże grupy: nabyte (wtórne) i wrodzone (pierwotne). Z kolei te drugorzędne są dalej podzielone na trzy grupy w zależności od lokalizacji wad: centralnej, peryferyjnej i uogólnionej.
Do tej pory naukowcy opisali następujące typy dystrofii siatkówki:
Przyczyny dystrofii siatkówki można podzielić na dwie kategorie:
Początkowo dystrofia siatkówki może nie objawiać się w żaden sposób. Mogą to być pojedyncze epizody błysków much przed oczami lub pływającymi plamami. Z reguły ludzie nie przywiązują do tego dużej wagi i nie szukają pomocy.
Pojawiają się następujące objawy dystrofii siatkówki:
Dzięki postępowi medycyny dystrofia siatkówki jest dobrym sposobem leczenia początkowych etapów i nie kończy się na ślepocie. W odniesieniu do zaniedbanych przypadków prognoza nie jest korzystna.
Proces patologiczny jest jedną z grup zaburzeń mikrokrążenia w naczyniach krwionośnych siatkówki. Specyfika choroby polega na pokonaniu tylko jej centralnej części (plamki żółtej). Stąd druga nazwa - dystrofia plamki żółtej.
W oparciu o procesy i objawy kliniczne, następujące typy dystrofii centralnej różnią się:
Grupa zaburzeń powstających na obrzeżach siatkówki. Niebezpieczny ze względu na powikłania i trudność diagnozy. Rozwija się u osób z prawidłową ostrością wzroku i przy występowaniu naruszeń (dalekowzroczność, krótkowzroczność).
Zmiany w odżywianiu obwodowych podziałów upośledzają procesy metaboliczne i prowokują powstawanie rozrzedzonych obszarów siatkówki. Typ patologii chorioretinalnej wpływa tylko na siatkówkę i warstwę naczyniową, a witreochorioretynowy typ dystrofii obwodowej siatkówki wpływa na ciało szkliste.
Okuliści dzielą dystrofię obwodową na następujące typy:
Obwodowemu typowi patologii towarzyszą zaburzenia widzenia, ograniczenie pola widzenia, zmęczenie, obecność much, plam lub błysków przed oczami. Obraz kliniczny może składać się z jednego lub kilku jednoczesnych objawów.
Niebezpieczeństwo tego stanu polega na tym, że początkowe stadia choroby są bezobjawowe, a pacjent zwraca się do okulisty już w zaawansowanych stadiach choroby, któremu towarzyszą pęknięcia siatkówki.
W większości przypadków zaburzenia zwyrodnieniowe analizatora wzrokowego u dzieci są dziedziczne. Patologia naczyniowa obszaru plamki żółtej objawia się kilkoma anomaliami. Na przykład choroba Stargardta, która ma zasadę autosomalnego recesywnego dziedziczenia (oboje rodzice dziecka mają „chory” gen w zestawie chromosomów).
Choroba dotyczy obu oczu, zaczyna się rozwijać po 5 wieku. Rokowanie jest niekorzystne, ponieważ niemożliwe jest wyleczenie takiej dystrofii, az czasem nerw wzrokowy może całkowicie zaniknąć.
Choroba Besta jest również chorobą wrodzoną. Formowanie postaci torbielowatej pojawia się w środku żółtej plamki, co zmniejsza ostrość widzenia centralnego.
Retinoschisis młodzieńczy jest chorobą związaną z chromosomem X, który charakteryzuje się dystroficznymi zmianami, po których następuje degradacja ciała szklistego. Dotyczy chłopców, dziewczynki stają się nosicielami „chorego” genu. Obraz kliniczny objawia się oczopląsem (mimowolne ruchy gałek ocznych) i zezem.
Barwnikowe zwyrodnienie siatkówki jest ciężką patologią, która jest kombinacją kilku chorób dziedzicznych. Szczyt progresji występuje w wieku dziesięciu lat.
Kobieta w ciąży musi bezzwłocznie udać się na konsultację okulisty. Pierwsza wizyta zwykle pojawia się na samym początku ciąży, kiedy przyszła mama zostaje zarejestrowana.
W trzecim trymestrze ciąży dochodzi do fizjologicznego obniżenia ciśnienia krwi z powodu regulacji hormonalnej i przygotowania ciała do porodu. W wyniku zmniejszonego przepływu krwi zmniejsza się ilość składników odżywczych dostarczanych do siatkówki. Czynnik ten może również wywołać rozwój procesów dystroficznych.
Biorąc powyższe pod uwagę, możemy stwierdzić, że regularne monitorowanie matki oczekującej przez okulistę jest integralną częścią zarządzania ciążą.
Jako diagnostyka najprostszą i najbardziej dostępną metodą badawczą jest test Amslera. Można to przeprowadzić zarówno w recepcji u okulisty, jak iw domu w celu samokontroli.
Należy zauważyć, że regularne przeprowadzanie testu Amslera jest zalecane dla wszystkich osób, które ukończyły 50 lat. Wynika to z faktu, że wtórna dystrofia siatkówki rozwija się częściej w starszej grupie wiekowej.
Jak leczyć dystrofię siatkówki? Niestety w tej chwili nie stworzono ani jednej metody, która mogłaby wyleczyć dystrofię siatkówki. Nowoczesne leczenie ma na celu powstrzymanie rozwoju choroby. Oznacza to, że jest to symptomatyczne i nie wpływa na pierwotną przyczynę.
W okulistyce stosuje się metody korekcji dystrofii siatkówki chirurgicznej, fizjoterapeutycznej, medycznej i laserowej. Rozważmy każdy z nich bardziej szczegółowo.
Zalecane są następujące grupy leków:
Leki te są przyjmowane kilka razy w roku. Lista leków i zasad ich przyjmowania jest zgodna z okulistą. Zabieg dobierany jest indywidualnie w zależności od konkretnego przypadku.
Ma dobry wpływ na oko i jest często stosowany w kompleksowym leczeniu dystrofii siatkówki. Prowadzony jest przez kursy na zalecenie lekarza prowadzącego i obejmuje następujące procedury:
Wszystkie interwencje są przeprowadzane w warunkach szpitala okulistycznego.
Laseroterapia nie może całkowicie wyeliminować patologii. Jest stosowany w celu złagodzenia progresji objawów i zapobiegania odwarstwieniu siatkówki. Metoda leczenia ma na celu uzyskanie następujących wyników:
Laser ogrzewa powierzchnię siatkówki, łącząc ją z dnem naczyniowym. Specjalista kontroluje procedurę za pomocą specjalnego urządzenia - stereoskopu. Głównym przeciwwskazaniem do krzepnięcia jest niewystarczający poziom przezroczystości gałki ocznej, rogówki i soczewki.
Stosowanie środków ludowych w domu na dystrofię siatkówki jest niepełnym leczeniem. Mogą być stosowane w połączeniu z tradycyjnymi środkami terapeutycznymi. Stosowanie ziołowych immunomodulatorów (echinacea, serdecznik, eleutherococcus) pomaga wzmocnić siły odpornościowe organizmu i zwiększyć metabolizm.
Rosoły i napary niektórych roślin leczniczych są przyjmowane doustnie lub stosowane w postaci kropli do oczu. Środki są przygotowywane z rumianku, cykorii, świetlika, koniczyny, szyszek sosnowych, jałowca. Niektóre skuteczne przepisy:
Dziedziczność może objawiać się w postaci podatności na chorobę lub rozwoju wad wrodzonych. Wrodzone mutacje genomowe są przyczyną wszelkiego rodzaju dystrofii.
Choroby często mają dziedzictwo autosomalne recesywne, to znaczy u zdrowych rodziców niektóre dzieci rodzą się chore. Wynika to z faktu, że oboje rodzice są nosicielami „chorego” autosomalnego genu recesywnego w zestawie chromosomów.
Środki zapobiegawcze dla dystrofii siatkówki obejmują:
Dystrofia siatkówki u dzieci odnosi się do poważnych patologii aparatu wzrokowego. W niektórych przypadkach dziecko całkowicie traci zdolność widzenia. Choroba może być wyleczona, jednak objawy nie zawsze pojawiają się na początkowych etapach, a zaawansowane przypadki są bardzo trudne do wyleczenia.
Siatkówka składa się z najcieńszej warstwy włókien nerwowych, która pokrywa wewnętrzną powierzchnię źrenicy. Jeśli z jakiegokolwiek powodu integralność siatkówki jest osłabiona, występuje utrata wzroku.
Najczęstszymi przyczynami dystrofii siatkówki są:
Dystrofię siatkówki rozpoznaje się u dzieci, stosując następujące metody:
Leczenie tej choroby u dzieci jest złożone i składa się z korekcji laserowej, leków, witamin i fizjoterapii, a także specjalnej diety. Aby poprawić trofizm i metabolizm, wykonywana jest operacja - vasoreconstruction.
Niewystarczająca ilość składników odżywczych w organizmie zwiększa ryzyko powstawania dystrofii w siatkówce dziecka. Dlatego w pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na odżywianie dziecka i przestrzegać określonej diety.
Pamiętaj, aby dać dziecku połączone witaminy. Już po 6-7 latach uczeń może przyjmować witaminy Luteiny, które chronią oczy przed obciążeniami wzrokowymi, wystawieniem na bezpośrednie działanie promieni słonecznych.
Ponadto dziecko może przepisać leki:
Pamiętaj, aby otrzymać leki wzmacniające naczynia krwionośne siatkówki.
W odniesieniu do fizjoterapii zaleca się wyznaczenie dzieci:
Koagulacja laserowa dzieci jest wykonywana w znieczuleniu miejscowym. Zaatakowane oko jest umieszczane pod soczewką trzech luster Goldmana, a wiązka lasera skupia się na dotkniętej chorobą części dnia oka. Laser „spawa” siatkówkę z naczyniówką, mocując ją mocno zrostami, które przeciwdziałają rozwarstwieniu. Laser także spala tkankę, więc operacja odbywa się bez krwi.
Aby zapobiec rozwojowi patologii, należy:
Teraz artykuł pozostawił liczbę recenzji: 47, średnia ocena: 4,11 z 5
http://lecheniedetej.ru/zrenie/distrofiya-setchatki.htmlDzięki nowoczesnemu stylowi życia na obrzeżach siatkówki często rozwijają się obszary przerzedzenia, niedożywienia siatkówki, co może prowadzić do ciężkiej choroby odwarstwienia siatkówki. Dystrofie obwodowe mogą rozwijać się we wszystkich grupach wiekowych, w tym u dzieci; z wszelkimi załamaniami (ostrość widzenia) - krótkowzroczność, nadwzroczność, z normalną strukturą oczu.
Istnieje wiele czynników predysponujących: dziedziczenie, krótkowzroczność w dowolnym stopniu, zwłaszcza przy rozciąganiu przednio-tylnej osi oka, urazy głowy, urazy oczu, choroby kręgosłupa szyjnego, skolioza, dzieci urodzone w wyniku ciężkiej ciąży i porodu, wcześniaki.
Z reguły zmiany w siatkówce na obrzeżach występują bez dolegliwości i są wykrywane przez szczegółowe badanie dna oka przez okulistę na tle najbardziej rozszerzonej źrenicy. Fakt, że taka niebezpieczna patologia nie przejawia się w żaden sposób, jest jej „przebiegłością”: w każdej chwili może prowadzić do odwarstwienia siatkówki z wyraźnym zmniejszeniem wzroku, trudnym leczeniem i trudnym rokowaniem dla ostrości widzenia. Niektórzy uważni pacjenci mogą mieć pływające zmętnienia, zanim ich oczy, błyskawice, błysną przed ich oczami.
Lekarze mają tendencję do dzielenia dystrofii siatkówki u pacjentów na tych wymagających obserwacji i leczenia zachowawczego oraz tak zwanego „ryzyka formy” dystrofii siatkówki, w dużym odsetku prowadzącym do poważnych powikłań wymagających leczenia chirurgicznego.
Celem leczenia jest stabilizacja zmian w dnie i zapobieganie odwarstwieniu siatkówki. W tym celu należy wykonać profilaktyczną koagulację laserową siatkówki w zakresie zmian dystroficznych lub delimitacji wokół istniejącej luki. Operacja jest wykonywana w znieczuleniu miejscowym, pacjent traktuje leczenie laserem jako jasne błyski światła, w okresie pooperacyjnym występuje łagodny dyskomfort, zmniejszone widzenie przez okres od 1 do 3 minut.
Główną metodą zapobiegania dystrofii siatkówki i odwarstwieniu siatkówki jest regularna obserwacja przez okulistę z badaniem dna oka u pacjentów z grup ryzyka, przy jednoczesnej identyfikacji „form ryzyka” dystrofii siatkówki, wykonywana jest obowiązkowa prewencyjna koagulacja laserowa.
Pacjenci ze zidentyfikowanymi dystrofiami, pacjenci z grupy ryzyka powinni być badani przez okulistę 1-2 razy w roku.
http://optic-center.ru/articles/perifericheskie-distrofii-setchatki-u-detey/Dystrofia siatkówki jest uważana za poważną chorobę, która może prowadzić do poważnych konsekwencji. Dziecko może nawet całkowicie stracić wzrok. Czym jest „dystrofia siatkówki”?
Siatkówka oka dziecka jest przedstawiona jako cienka warstwa włókien nerwowych, która pokrywa wnętrze gałki ocznej. Siatkówka jest organem, przez który osoba może zobaczyć.
Głównymi przyczynami choroby są:
Ta patologia występuje nie tylko u dorosłych, ale często u małych dzieci.
Okuliści wyróżniają dwa typy choroby: obwodową i centralną. W tym drugim przypadku uszkodzenie następuje w centralnym miejscu plamki żółtej. Objawy dystrofii centralnej są następujące: szybka utrata wzroku, osoba widzi tylko sylwetki i zarysy przedmiotów.
Ta patologia u dzieci występuje w bardzo rzadkich przypadkach. Z reguły są to osoby w podeszłym wieku. Dystrofia obwodowa - naruszenie siatkówki na obwodzie. Występuje, gdy dziecko ma dalekowzroczność lub krótkowzroczność. W niektórych przypadkach dystrofia siatkówki może rozwinąć się u dziecka, które nie ma problemów ze wzrokiem. Jedną z ciężkich postaci dystrofii obwodowej jest degeneracja siatkówki. W większości przypadków jest dziedziczona i prowadzi do całkowitej utraty wzroku. Pierwszymi niepokojącymi „dzwonkami” tej choroby są słabe widzenie w ciemnej porze dnia (popularnie zwane „nocną ślepotą”), utrata wrażliwości na jasne światło.
W przypadku zwyrodnienia pigmentu siatkówki występują powikłania, takie jak jaskra i odwarstwienie siatkówki. W dzieciństwie takie patologie obserwuje się w bardzo rzadkich przypadkach. Czego nie można powiedzieć o degeneracji białego punktu. To zaburzenie siatkówki może wystąpić we wczesnym wieku i postępować przez całe życie.
Przede wszystkim bada się dno, określa ostrość widzenia i ocenia percepcję koloru. Przeprowadza się badania elektrofizjologiczne w celu określenia żywotności komórek siatkówki i stanu zakończeń nerwowych. W niektórych przypadkach wykonuj USG.
Konieczne jest również przyjmowanie kompleksów witaminowych. Dzieciom od siódmego roku życia przepisuje się Lutein Complex Destky. Przyjmowanie tego leku chroni siatkówkę przed nadmiernym promieniowaniem, łagodzi zmęczenie spowodowane wysokim obciążeniem wzrokowym i zapobiega rozwojowi dystrofii.
W początkowej fazie dystrofii siatkówki pacjentowi przepisuje się leki, które opóźniają postęp procesu: środki rozszerzające naczynia, angioprotektory, przeciwutleniacze, stymulatory biogenne, środki do rozszerzania i wzmacniania naczyń krwionośnych siatkówki. Za pomocą leczenia farmakologicznego może poprawić i normalizować procesy metaboliczne w siatkówce. Spośród stosowanych metod fizycznych: terapia mikrofalowa, ultradźwięki, fonoforeza i elektroforeza. Aby poprawić krążenie krwi i metabolizm, wykonuje się operacje naczynioruchowe, w szczególności na żylakach.
Najbardziej skutecznym sposobem leczenia dystrofii oka jest koagulacja laserowa. Z pomocą lasera uszkodzona siatkówka jest spalana do tkanek gałki ocznej. Laser działa bardzo wyraźnie i we właściwym miejscu. Podczas wykonywania tej operacji zdrowa tkanka nie jest uszkodzona.
Laser to wyjątkowy instrument chirurgiczny, który pozwala okulistom z powodzeniem wykonywać najbardziej złożone operacje. Zasadą jego działania jest ostra ekspozycja na wysoką temperaturę. Prowadzi to do koagulacji tkanki. Ta manipulacja odbywa się bez rozlewu krwi. Podczas operacji oko chorego dziecka ma specjalną soczewkę z podstawą antyrefleksyjną. Dzięki temu promieniowanie wiązki przenika całkowicie do gałki ocznej. Laser jest zasilany przez specjalne prowadnice światła. Za pomocą stereomikroskopu chirurg kontroluje przebieg operacji i może skorygować kierunek wiązki.
http://ru-babyhealth.ru/distrofiya-setchatki-u-detej/Choroby widzenia coraz częściej manifestują się u dzieci z powodu predyspozycji dziedzicznych. Również popularni wśród okulistów rekrutują pacjentów z dystrofią siatkówki.
Jeśli porównamy to ze starą liczbą pacjentów z dystrofią, widzimy, że odsetek przypadków wzrósł, ale nie na poziomie, na którym na przykład rozwija się zaćma. Oznacza to, że dystrofia siatkówki nie jest jeszcze uważana za częstą chorobę, ale nie oznacza to, że nie ma potrzeby zapobiegania tej i innych chorobom oczu.
Dystrofia siatkówki oznacza jej całkowite zniszczenie lub oderwanie od oka, więc patologia bez wyjątku prowadzi do utraty wzroku. Przebieg choroby jest długi, na początkowym etapie może być bezobjawowy, a późniejsze stadia rozwoju są trudne do wyleczenia, co jest kolejnym powodem, dla którego chorobę uważa się za niebezpieczną.
Wszystkie te i inne rodzaje zwyrodnienia są wrodzone i dziedziczne. Jednak objawy kliniczne mogą objawiać się u dzieci w wieku przedszkolnym i starszym (młodzież).
Zwyrodnienie siatkówki jest wykrywane albo podczas wczesnych badań profilaktycznych narządu wzroku, albo w przypadkach, w których rodzice zauważają słabe widzenie u dzieci lub same dzieci wskazują na słabe widzenie, zwłaszcza z pierwotną zmianą jednego oka.
Starsze dzieci skarżą się na upośledzenie wzroku o zmierzchu, krzywiznę przedmiotowych przedmiotów. Przebieg retinodystrofii jest powolny, postępujący, proces prowadzi do słabego widzenia i ślepoty.
Odwrotny rozwój tego procesu jest prawie niemożliwy, ale w ostatnich latach, w związku z wielostronnym i dogłębnym badaniem poszczególnych ogniw w patogenezie retinodystrofii, zaproponowano leczenie (ENCAD, FAD itp.), Które w niektórych przypadkach dają zachęcające wyniki.
Zwyrodnienie pigmentu siatkówki. Choroba charakteryzuje się obecnością hemeralopii (ślepota nocna), tj. Gwałtownym pogorszeniem funkcji wzrokowych o zmierzchu. U takich pacjentów ujawnia się zwężenie granic pola widzenia, ostry spadek adaptacji ciemności.
Przedni odcinek oka i ośrodek załamujący z reguły nie ulegają zmianie, aw dnie, głównie na obrzeżach, znajdują się „ciała kości” i czarne formacje procesu pigmentowego. Znajdują się one częściej w obszarach rozgałęzień naczyń siatkówki.
Stopniowo, w ciągu kilku lat, wzrasta liczba „ciał kostnych”, stają się one większe, w niektórych miejscach łączą się w zlepieńce i zbliżają się do środka dna.
Jednocześnie widzenie obwodowe pogarsza się do widzenia „tubowego”, a pacjent traci zdolność do poruszania się w półmroku. Głowa nerwu wzrokowego zanika, zamiast różowego nabiera żółtawego odcienia. Naczynia siatkówki są zwężone, stwardniałe.
Proces jest dwustronny, wrodzony i dziedziczny, nieodwracalny. W przeciwieństwie do funkcjonalnej hemeralopii, zwyrodnienie barwnika siatkówki nie zanika i nie zmniejsza się w wyniku przyjmowania witamin A i grupy B.
Zaćma, jaskra, odwarstwienie siatkówki itp. Mogą rozwijać się w związku z naruszeniem trofizmu oka, a diagnoza w wyrażonych stadiach nie powoduje trudności.
Barwione zwyrodnienie siatkówki obserwuje się w zespole Lawrence-Moon-Bardé-Biddle, który ma również ubytek słuchu i zaburzenia endokrynologiczne (otyłość, wzrost karłowaty, upośledzenie umysłowe).
Leczenie zwyrodnienia barwnikowego siatkówki polega na przepisywaniu witamin (A, B, C, PP, E itd.), Działających bezpośrednio antykoagulantów (heparyna), steroidów metabolicznych (retabolil), ATP, tlenu, ENCAD, deoksyrybonukleazy, tauonu.
Stosowanie tego kompleksu środków często pozwala na opóźnienie postępu procesu na wiele lat i przyczynia się do poprawy funkcji wizualnych.
Zwyrodnienie siatkówki punktowej. Choroba, podobnie jak zwyrodnienie barwnikowe siatkówki, rozwija się w dzieciństwie, jest związane z rodziną i postępuje powoli. Główna skarga pacjentów - zmierzch i ślepota nocna.
W dnie w części środkowej i na obwodzie znajdują się liczne, nie pigmentowane białe ogniska wielkości główki szpilki. Czasami po znacznym okresie czasu na obwodzie zaczynają pojawiać się grudki pigmentu, w takich przypadkach obraz kliniczny przypomina zwyrodnienie barwnika siatkówki.
Spowolnienie i stwardnienie naczyń siatkówki, jak również zanik głowy nerwu wzrokowego rozwijają się powoli. Rozpoznanie choroby uwzględnia również obecność hemeralopii, zmniejszenie adaptacji do ciemności, zwężenie pola widzenia i mroczek w kształcie pierścienia.
W leczeniu zwyrodnienia siatkówki wolnego od pigmentu, te same środki są szeroko stosowane jako pigment. Kursy leczenia są powtarzane po 6-8 miesiącach, ponieważ efekt leczenia jest zazwyczaj tymczasowy.
Centralne zwyrodnienie siatkówki. Degeneracja plamki pojawia się w różnym wieku, jest chorobą dziedziczną. Istnieją dziecięce, młodzieńcze i starcze formy choroby. U dzieci najczęstsza degeneracja żółtej plamki Stargardt występuje w wieku przedszkolnym i szkolnym.
Częściej jest dziedziczona w sposób autosomalny recesywny, pojawia się w wieku 8-14 lat i stopniowo prowadzi do znacznego zmniejszenia ostrości widzenia. Proces jest zlokalizowany w żółtej plamce i rozprzestrzenia się na obrzeża siatkówki.
Najtrudniejsza diagnoza we wczesnych stadiach choroby, ponieważ proces przebiega jako choroba zapalna.
W związku z tym, w celu ustalenia diagnozy we wczesnym okresie, konieczne jest przeprowadzenie kompleksowego badania, w tym wizometrii, perymetrii, kampimetrii, definicji percepcji kolorów i adaptacji ciemności, testu fotostresyjnego, oftalmochromoskopii, angiografii fluorescencyjnej.
We wczesnych stadiach choroby elektroklogram i elektroretinogram nie zmieniają się lub powstaje tylko patologia elektroretinogramu plamkowego. Istnieją trzy etapy choroby:
Cechami charakterystycznymi, które umożliwiają różnicowanie dystrofii taporetoretycznych od procesu zapalnego są:
Leczenie pacjentów z degeneracją Stargardu polega na stosowaniu domięśniowo i jednocześnie pod spojówką 0,1-0,5 ml leków - pochodnych kwasu hydroksyrybonukleinowego: ENCAD, dronukleotydu, nukleinianu sodu, mononukleotydu ryboflawiny w 0,2-0,5 ml roztworu 10 15 dni.
Wyraźny efekt daje stosowanie taufon (4% roztwór w postaci zastrzyków podspojówkowych 0,3–0,5 ml, przebieg 10–15 dni).
Dziecięce zwyrodnienie plamki żółtej (choroba zachodnia). Choroba występuje w dzieciństwie i okresie dojrzewania.
Obraz kliniczny charakteryzuje się niewyraźnym zmniejszeniem ostrości widzenia, w dnie dna oka, objawia się obustronnym uszkodzeniem obszaru plamki żółtej w postaci żółtego ogniska torbielowatego o stosunkowo wyraźnych granicach, które wprowadza się do ciała szklistego.
W wybuchu znajdź wysięk, uzyskując poziomy poziom. Podczas tego procesu istnieje kilka etapów. Po resorpcji zmiany chorobowej choroba kończy się rozwojem procesów fibroplastycznych w strefie plamki z silną pigmentacją.
Zachowanie względnie wysokiej ostrości wzroku wynika z lokalizacji procesu za nabłonkiem nerwowym. Zabieg jest taki sam jak przy degeneracji pigmentu.
Dzięki nowoczesnemu stylowi życia na obrzeżach siatkówki często rozwijają się obszary przerzedzenia, niedożywienia siatkówki, co może prowadzić do ciężkiej choroby odwarstwienia siatkówki. Dystrofie obwodowe mogą rozwijać się we wszystkich grupach wiekowych, w tym u dzieci; z wszelkimi załamaniami (ostrość widzenia) - krótkowzroczność, nadwzroczność, z normalną strukturą oczu.
Z reguły zmiany w siatkówce na obrzeżach występują bez dolegliwości i są wykrywane przez szczegółowe badanie dna oka przez okulistę na tle najbardziej rozszerzonej źrenicy.
Fakt, że taka niebezpieczna patologia nie przejawia się w żaden sposób, jest jej „przebiegłością”: w każdej chwili może prowadzić do odwarstwienia siatkówki z wyraźnym zmniejszeniem wzroku, trudnym leczeniem i trudnym rokowaniem dla ostrości widzenia.
Niektórzy uważni pacjenci mogą mieć pływające zmętnienia, zanim ich oczy, błyskawice, błysną przed ich oczami.
Lekarze mają tendencję do dzielenia dystrofii siatkówki u pacjentów na tych wymagających obserwacji i leczenia zachowawczego oraz tak zwanego „ryzyka formy” dystrofii siatkówki, w dużym odsetku prowadzącym do poważnych powikłań wymagających leczenia chirurgicznego.
Celem leczenia jest stabilizacja zmian w dnie i zapobieganie odwarstwieniu siatkówki. W tym celu należy wykonać profilaktyczną koagulację laserową siatkówki w zakresie zmian dystroficznych lub delimitacji wokół istniejącej luki.
Operacja jest wykonywana w znieczuleniu miejscowym, pacjent traktuje leczenie laserem jako jasne błyski światła, w okresie pooperacyjnym występuje łagodny dyskomfort, zmniejszone widzenie przez okres od 1 do 3 minut.
Główną metodą zapobiegania dystrofii siatkówki i odwarstwieniu siatkówki jest regularna obserwacja przez okulistę z badaniem dna oka u pacjentów z grup ryzyka, przy jednoczesnej identyfikacji „form ryzyka” dystrofii siatkówki, wykonywana jest obowiązkowa prewencyjna koagulacja laserowa.
Mogą być izolowane lub związane z innymi chorobami układowymi. Większość z nich to choroby postępujące.
Barwnikowe zwyrodnienie siatkówki (dystrofia tapetoretyczna, dystrofia prętowo-stożkowa, pierwotna dystrofia pigmentowa siatkówki). Jest to dziedziczna postępująca choroba siatkówki, zlokalizowana w złożonym nabłonku barwnikowym siatkówki - fotoreceptorach.
Choroba objawia się we wczesnym dzieciństwie, chociaż diagnoza pojawia się częściej w okresie dojrzewania, a nawet w wieku 30 lat. Wynika to z faktu, że z barwnikowym zwyrodnieniem siatkówki ostrość widzenia może pozostać wysoka przez długi czas.
Wśród objawów choroby po raz pierwszy pojawia się ślepota nocna, przedłużony okres adaptacji podczas przejścia ze światła do ciemności (naruszenie adaptacji ciemności) Postępowi choroby towarzyszy koncentryczne zwężenie pól widzenia.
Stan dna oka charakteryzuje się triadą objawów: typowymi zmianami barwnikowymi w postaci ciał kostnych, bladością przypominającą wosk głowy nerwu wzrokowego i przerzedzeniem tętniczek.
Postępująca utrata fotoreceptorów prowadzi do nieodwracalnego spadku ostrości widzenia w późniejszych stadiach choroby. Najważniejsze w diagnozie choroby jest niezarejestrowany lub znacznie zmniejszony ogólny elektroretinogram.
Choroba jest dziedziczna, przenoszona przez autosomalny typ recesywny, charakteryzujący się wysoką zgodnością rodzinną. Ślepota obu oczu od urodzenia powoduje błądzące lub gwałtowne ruchy gałek ocznych.
Choroba ma szereg charakterystycznych zmian w dnie oka, brak elektroretinogramu i często łączy się z dalekowzrocznością. Często obserwuje się fotofobię i zaburzenia ciemnej adaptacji.
W tej chorobie, zarówno pręciki, jak i stożki siatkówki są dotknięte chorobą, podczas gdy w dnie oka występuje zaburzenie dystrybucji pigmentu, rozprzestrzeniające się zanik kosmówki, białawe ogniska w postaci punktów na siatkówce, a także obraz marmurowego dna.
Leetystyczna amauroza Lebera jest chorobą, która zaczyna się w wieku 2-3 lat. W typowej postaci jest to dystrofia pigmentowana, która przebiega wzdłuż typu recesywnego, podobnie jak u dorosłych: z odkładaniem obwodowej siatkówki, zwłaszcza wzdłuż naczyń, pigmentu w postaci „komórek kostnych” z dalszym zaangażowaniem w proces plamki żółtej (typ Kunta Junius), woskowa atrofia nerwu wzrokowego i rozwój skomplikowanej zaćmy.
Istnieją także formy nietypowe - o sproszkowanej pigmentacji, a nawet jej braku. Może towarzyszyć oczopląs, zez, połączony z chorobą Coatsa, chorioderma, jaskra i inne choroby oczu i zaburzenia metaboliczne.
Choroba jest uważana za dysculoidiasis. Histologicznie, zniszczenie jest najpierw wykrywane przez pręty, a następnie stożki z wakuolizacją ich zewnętrznych segmentów. Odpowiednio, spadek wzroku zaczyna się od peryferii - od zwężenia pola widzenia, które u dzieci często nie jest ustalone.
Leczenie jest prawie bezskuteczne. W ostatnich latach pojawiły się jednak leki (enkad, taufon, niektóre inne), które, według doniesień niektórych autorów, dają pewien pozytywny efekt podczas leczenia.
Stosowano również kompleksową terapię, w tym stymulujące, rozszerzające naczynia, środki objawowe, witaminy, fizyczne metody ekspozycji (ultradźwięki itp.).
Istnieją oznaki opóźnienia w rozwoju tego procesu (a nawet poprawy w jego widzeniu) podczas transplantacji automyscleus okulomotorycznego do przestrzeni nadjądrowej, co nie zostało potwierdzone w obserwacjach.
Ponadto nie napotkaliśmy żadnych publikacji dotyczących skuteczności wymienionych metod terapeutycznych u dzieci z opisaną patologią. Wizja jest szybko tracona.
Choroba dziedziczna o typie dziedziczenia autosomalnego dominującego, autosomalnego recesywnego lub sprzężonego z chromosomem X, charakteryzująca się upośledzoną adaptacją ciemności, obniżonym widzeniem (zwykle nie niższym niż 0,1), oczopląsem i paradoksalną reakcją ucznia na światło (zwężenie źrenicy w ciemności).
W większości przypadków obraz dna oka jest normalny, ale elektroretinogram charakteryzuje się gwałtownym spadkiem fali B. W większości przypadków choroba jest połączona z wysoką krótkowzrocznością.
Dziedziczony przez autosomalny typ recesywny. Choroba ta charakteryzuje się stopniowym symetrycznym zmniejszeniem ostrości widzenia obu oczu (zwykle około 0,1). Wizja z reguły zaczyna spadać w wieku 8-15 lat.
Dno oka pozostaje normalne przez długi czas, nawet gdy ostrość widzenia spada. Odruch odruchowy zmienia się stopniowo, redystrybucja pigmentu pojawia się w strefie plamki siatkówki, zmiany w strefie nadprzyrodzonej w postaci złamanego brązu.
Angiografia fluorescencyjna ujawnia „fenestrowane” defekty nabłonka barwnikowego siatkówki i ciemne obszary naczyniówki. We wczesnych stadiach choroby wskaźniki elektroretinogramów zwykle pozostają normalne, podczas gdy patologia potencjałów wywołanych wzrokowo przejawia się dość wcześnie.
Pacjenci, ich krewni i dzieci powinni przechodzić systematyczne badania w celu oceny dynamiki procesu. Badanie powinno obejmować elektroretinografię, perymetrię i angiografię fluoresceinową.
Obowiązkowe są również badania innych narządów i układów wykluczających zmiany syndromowe, a także poradnictwo genetyczne dla samego pacjenta i członków jego rodziny.
Dystrofia siatkówki jest uważana za poważną chorobę, która może prowadzić do poważnych konsekwencji. Dziecko może nawet całkowicie stracić wzrok. Czym jest „dystrofia siatkówki”?
Ale jeśli czas rozpocząć leczenie, można przezwyciężyć chorobę. Należy zauważyć, że we wczesnych stadiach choroby postępuje bez żadnych objawów, więc można go przeoczyć. Głównymi przyczynami choroby są:
Ta patologia występuje nie tylko u dorosłych, ale często u małych dzieci. Okuliści wyróżniają dwa typy choroby: obwodową i centralną. W tym drugim przypadku uszkodzenie następuje w centralnym miejscu plamki żółtej.
Objawy dystrofii centralnej są następujące: szybka utrata wzroku, osoba widzi tylko sylwetki i zarysy przedmiotów. Ta patologia u dzieci występuje w bardzo rzadkich przypadkach. Z reguły są to osoby w podeszłym wieku.
Dystrofia obwodowa - naruszenie siatkówki na obwodzie. Występuje, gdy dziecko ma dalekowzroczność lub krótkowzroczność. W niektórych przypadkach dystrofia siatkówki może rozwinąć się u dziecka, które nie ma problemów ze wzrokiem.
Jedną z ciężkich postaci dystrofii obwodowej jest degeneracja siatkówki. W większości przypadków jest dziedziczona i prowadzi do całkowitej utraty wzroku.
Pierwszymi niepokojącymi „dzwonkami” tej choroby są słabe widzenie w ciemnych porach dnia (popularnie zwane „nocną ślepotą”), utrata wrażliwości na jasne światło. W przypadku zwyrodnienia pigmentu siatkówki występują powikłania, takie jak jaskra i odwarstwienie siatkówki.
W dzieciństwie takie patologie obserwuje się w bardzo rzadkich przypadkach. Czego nie można powiedzieć o degeneracji białego punktu. To zaburzenie siatkówki może wystąpić we wczesnym wieku i postępować przez całe życie.
Głównym objawem jest słaby wzrok w ciemności i zmierzchu. U dzieci choroba ta prowadzi do takich powikłań, jak zez i oczopląs. Jeśli rodzice nie rozpoczną leczenia dziecka w czasie, dystrofia prowadzi do przerwania siatkówki lub jej oderwania.
W rezultacie dziecko może całkowicie stracić wzrok. Jednocześnie praktycznie nie ma szans na jego przywrócenie. Bardzo ważne jest, aby nie przegapić pierwszych symptomów: blasku i „much” w oczach, kręgach i miejscach.
Jeśli zauważysz, że dziecko pogorszyło się, zaczęło widzieć w półmroku, to sprawdź go w klinice okulistycznej. Przede wszystkim bada się dno, określa ostrość widzenia i ocenia percepcję koloru.
W związku z tym do diety pacjenta należy włączyć następujące produkty spożywcze:
Konieczne jest również przyjmowanie kompleksów witaminowych. Dzieciom od siódmego roku życia przepisuje się Lutein Complex Destky. Przyjmowanie tego leku chroni siatkówkę przed nadmiernym promieniowaniem, łagodzi zmęczenie spowodowane wysokim obciążeniem wzrokowym i zapobiega rozwojowi dystrofii.
W początkowej fazie dystrofii siatkówki pacjentowi przepisuje się leki, które opóźniają postęp procesu: środki rozszerzające naczynia, angioprotektory, przeciwutleniacze, stymulatory biogenne, środki do rozszerzania i wzmacniania naczyń krwionośnych siatkówki.
Za pomocą leczenia farmakologicznego może poprawić i normalizować procesy metaboliczne w siatkówce. Spośród stosowanych metod fizycznych: terapia mikrofalowa, ultradźwięki, fonoforeza i elektroforeza.
Aby poprawić krążenie krwi i metabolizm, wykonuje się operacje naczynioruchowe, w szczególności na żylakach. Najbardziej skutecznym sposobem leczenia dystrofii oka jest koagulacja laserowa. Z pomocą lasera uszkodzona siatkówka jest spalana do tkanek gałki ocznej.
Laser działa bardzo wyraźnie i we właściwym miejscu. Podczas wykonywania tej operacji zdrowa tkanka nie jest uszkodzona. Laser to wyjątkowy instrument chirurgiczny, który pozwala okulistom z powodzeniem wykonywać najbardziej złożone operacje.
Dzięki temu promieniowanie wiązki przenika całkowicie do gałki ocznej. Laser jest zasilany przez specjalne prowadnice światła. Za pomocą stereomikroskopu chirurg kontroluje przebieg operacji i może skorygować kierunek wiązki.
Zdrowie dzieci jest opieką rodziców. Terminowo przechodzą badania profilaktyczne u okulisty, śledzą odżywianie dziecka, stwarzają komfortowe warunki do odpoczynku.
Jeśli zauważysz pierwsze objawy zaburzenia widzenia, natychmiast skontaktuj się z optykiem. Ważne jest, aby nie przegapić rozwoju choroby, ponieważ znacznie skomplikuje to leczenie.
Dystrofia siatkówki u dzieci występuje w postaci nabytej i wrodzonej. Predyspozycje do choroby tworzą mutacje genetyczne i zaburzenia rozwoju wewnątrzmacicznego. Objawy choroby mogą występować we wczesnym dzieciństwie lub rozwijać się później.
W niektórych przypadkach rodzice zauważają słabe widzenie u dziecka lub same dzieci informują, że nie widzą dobrze w półmroku i ciemności. Przyczyny nabytej patologii są często związane z innymi powszechnymi chorobami, takimi jak:
Dystroficzne zmiany siatkówki w dzieciństwie są najczęściej reprezentowane przez następujące gatunki, które należą do grupy dziedzicznej:
Występuje głównie u dzieci w wieku szkolnym. Ukazuje się częściej u chłopców, ponieważ może być przekazywany z chromosomu X od matki do syna. Diagnozowanie choroby u małych dzieci do 6 lat jest trudne.
Pierwszy etap charakteryzuje nocna ślepota, błyski w oczach i ból głowy. W następnym etapie wzrok peryferyjny pogarsza się do „tunelu”. Utrata widzenia centralnego występuje w ostatnim stadium choroby.
Dystrofia punktowa siatkówki
Rozwija się we wczesnym wieku i często towarzyszy mu zez i oczopląs - niekontrolowane oscylacyjne ruchy oczu. Podejrzenie patologii może być pogwałceniem ciemnej adaptacji dziecka i zmienionym postrzeganiem kolorów. Po zbadaniu dna znaleziono bezbarwne białe ogniska.
Stargardt Yellow Degeneration
Wadliwy gen jest dziedziczony od jednego z rodziców, więc choroba występuje w równym stopniu u obu płci. Przejawia się stopniowym i symetrycznym zmniejszeniem wzroku w wieku 8-15 lat.
Alarmującym objawem początkowego etapu jest „bezprzyczynowa” światłowstręt. Stan dna przez długi czas pozostaje normalny, pomimo pogorszenia funkcji widzenia.
Pierwsze oznaki pojawiają się za 10-15 lat. Dzieci skarżą się na zniekształcone postrzeganie kształtu przedmiotów, „zasłony” na ich oczach. Podczas badania w okolicy plamki żółtej stwierdza się zmianę przypominającą żółtko jaja.
Dystrofia to proces uszkodzenia, zmian w tkankach siatkówki, wynikający z naruszenia ich odżywiania i metabolizmu. Tkanina przestaje normalnie wykonywać swoje funkcje. Powody, dla których dystrofia siatkówki występuje bardzo często.
Jest to naruszenie krążenia krwi, unerwienia, zaburzeń hormonalnych, zaburzeń metabolicznych, różnych infekcji, zatrucia, a także czynników dziedzicznych. Przyczyną dystrofii siatkówki u dzieci są wrodzone wrodzone choroby siatkówki.
U młodych ludzi najczęstszą przyczyną jest wysoki stopień krótkowzroczności, który prowadzi do zwiększenia wielkości oka, nadmiernego rozciągnięcia siatkówki i zakłócenia jej odżywiania. Cukrzyca jest również częstą przyczyną. U osób starszych zmiany naczyniowe związane z wiekiem są przyczyną dystrofii siatkówki.
Dystrofia siatkówki może rozpocząć się po urazie oka, w wyniku długotrwałych zapalnych i zakaźnych chorób oczu. Może również pojawić się na tle różnych powszechnych chorób, takich jak: nadciśnienie, nerki, serce, tarczyca itp.
Różne rodzaje intoksykacji mogą powodować uszkodzenia siatkówki. Najczęstszymi przyczynami dystrofii siatkówki są:
Dystrofie siatkówki dzielą się na dziedziczne i nabyte, które z kolei dzielą się na centralne i obwodowe. Dziedziczne dystrofie obejmują dystrofię barwnikową siatkówki, postępującą dystrofię stożkową i wiele innych.
Centralna dystrofia siatkówki to zmiany zwyrodnieniowe, które występują w obszarze plamki (miejsce najbardziej wyraźnego widzenia). Najczęstszymi chorobami są związane z wiekiem dystrofie plamki żółtej i centralna retinopatia surowicza.
Choroba postępuje powoli, podczas gdy ostrość widzenia stopniowo zmniejsza się, zwłaszcza w pobliżu. Całkowita ślepota z reguły nie występuje, jeśli nie wpływają na obszary obwodowe siatkówki.
Głównymi objawami dystrofii centralnej siatkówki są podwojenie obiektów, krzywizna obrazu, pojawienie się plam przed okiem, linie przerywane. Centralna dystrofia siatkówki występuje w dwóch postaciach:
Obwodowe, najczęściej mają niepozorny przepływ, a tylko czasami pacjenci widzą muchy lub błyski przed oczami. Dystrofia obwodowa siatkówki może prowadzić do poważnych powikłań łzawienia i odwarstwienia siatkówki.
Przejawia się to gwałtownym spadkiem wzroku. Diagnoza:
Najważniejszą rzeczą w leczeniu dystrofii siatkówki jest określenie przyczyny, postaci i stadium choroby. W początkowych stadiach dystrofii, w celu opóźnienia postępu procesu, przeprowadza się leki: angioprotektory, środki rozszerzające naczynia, pozagałkowe kortykosteroidy, stymulatory biogenne, leki moczopędne, przeciwutleniacze, środki wchłaniane do wzmacniania i rozszerzania naczyń krwionośnych oka i poprawy metabolizmu siatkówki.
Stosowane są metody leczenia fizycznego - elektro- i fonoforeza, ultradźwięki, terapia mikrofalowa, dożylne laserowe napromieniowanie krwi.
W celu poprawy metabolizmu i krążenia krwi stosuje się operacje naczynioruchowe: podwiązanie gałęzi powierzchni tętnicy skroniowej, operację żylaków żylnych, rewaskularyzację tylnego bieguna oka.
W przypadku wilgotnych form centralnej dystrofii siatkówki wykonuje się operacje, aby zapobiec gromadzeniu się płynu w siatkówce. Najnowszym osiągnięciem w tej dziedzinie jest wszczepienie „energetycznych” implantów magnetycznych do tylnego bieguna oka - pozwala to na zawieszenie procesu dystroficznego w tkankach oka.
Koagulacja laserowa jest najskuteczniejszą metodą leczenia: laser spala uszkodzoną siatkówkę do tkanki oka w określonym miejscu i na pewnej głębokości. Laser działa punktowo, bardzo selektywnie, bez uszkadzania zdrowych tkanek oka wokół miejsca dystrofii siatkówki.
Leczenie dystrofii siatkówki u dzieci jest złożone i składa się z korekcji laserowej, leków, witamin i fizjoterapii, a także specjalnej diety. Aby poprawić trofizm i metabolizm, wykonywana jest operacja - vasoreconstruction.
Niewystarczająca ilość składników odżywczych w organizmie zwiększa ryzyko powstawania dystrofii w siatkówce dziecka. Dlatego pierwszą rzeczą, na którą musisz zwrócić uwagę, jest żywienie dziecka i przestrzeganie określonej diety.
Pamiętaj, aby dać dziecku połączone witaminy. Już po 6-7 latach uczeń może przyjmować witaminy Luteiny, które chronią oczy przed obciążeniami wzrokowymi, wystawieniem na bezpośrednie działanie promieni słonecznych.
Ponadto dziecko może przepisać leki:
Pamiętaj, aby otrzymać leki wzmacniające naczynia krwionośne siatkówki.
http://glazaexpert.ru/distrofiya-setchatki/distrofiya-setchatki-u-detej-chem-opasno-zabolevanie