Tytuł: Lewomycetyna (Laevomycetinum)
Skład i forma wydania:
Lewomycetyna (krople do oczu) 0,25% jest dostępna w szklanych lub plastikowych butelkach 5 lub 10 ml.
1 ml kropli do oczu chloramfenikolu zawiera:
- składnik aktywny - chloramfenikol (chloramfenikol) 0,25% - 2,5 mg;
- substancje pomocnicze: woda, kwas borowy.
Lewomycetyna - antybiotyk do stosowania miejscowego w okulistyce, o szerokim spektrum działania i wyraźnym działaniu bakteriostatycznym. Skuteczność chloramfenikolu wynika z jego zdolności do zakłócania syntezy białek mikroorganizmów.
Lewomycetyna aktywnie zwalcza wiele ziarniaków Gram-dodatnich (gono-i meningokoki), różne bakterie (pręciki jelitowe i hemofilne, salmonella, shigella, klebsiella, ząbkowanie), riketsje, krętki.
Lek jest aktywny wobec szczepów opornych na penicylinę, streptomycynę, sulfonamidy.
Jest jednak słabo aktywny wobec bakterii odpornych na kwasy, Pseudomonas aeruginosa, clostridia i pierwotniaków.
Rozwój uzależnienia od chloramfenikolu jest powolny.
Po upuszczeniu kropli do oczu odnotowuje się wysokie stężenie lewomycetyny w rogówce, ciele szklistym i tęczówce. Kropelki nie wnikają do soczewki.
Wskazania do użycia:
Zastosowanie lewomitsetiny możliwe jest w leczeniu chorób wywoływanych przez mikroorganizmy, które są podatne na jej działanie:
1 kropla Levomitsetina w każdym oku 3 razy dziennie. Zwykle leczenie przeprowadza się w ciągu 2 tygodni.
Przed rozpoczęciem leczenia skonsultuj się z okulistą, możesz otrzymać indywidualny kurs leczenia.
Krople z butelki wybierają czystą pipetę.
- zwiększona indywidualna wrażliwość na składniki leku
- łuszczyca, egzema, zakażenia grzybicze skóry
- ostre i przewlekłe zaburzenia czynności nerek lub wątroby
- ciąża, laktacja
- dzieci poniżej 4 miesięcy
Lek należy ostrożnie przepisać pacjentom, których praca wiąże się z zarządzaniem potencjalnie niebezpiecznymi maszynami i prowadzeniem samochodu.
Stosowanie leku podczas ciąży i późniejszego karmienia piersią jest przeciwwskazane.
Lek jest zwykle dobrze tolerowany. W niektórych przypadkach możliwe są reakcje alergiczne - wysypka skórna, świąd, podrażnienie oczu i zwiększone łzawienie. Przy długotrwałym stosowaniu chloramfenikolu może dojść do zaburzeń tworzenia krwi (zakrzepica i leukopenia).
W przypadku stosowania wyższych dawek chloramfenikolu może wystąpić odwracalne zaburzenie widzenia.
W przypadku przedawkowania przemyć oczy dużą ilością bieżącej wody.
Interakcja z innymi lekami:
Przy jednoczesnym stosowaniu chloramfenikolu z erytromycyną, linkomycyną, fenobarbitalem, fenytoiną, cefalosporyną i penicyliną może wystąpić zmniejszenie działania obu leków.
Skutki uboczne chloramfenikolu są zwiększone dzięki jego jednoczesnemu stosowaniu z lekami, które hamują powstawanie krwi iw połączeniu z radioterapią.
Krople do oczu Levomitsetin należy przechowywać w suchym, ciemnym miejscu w temperaturze od 8 do 15 stopni Celsjusza.
Opakowanie zamknięte Okres ważności - 2 lata. Otwarta butelka jest przechowywana nie dłużej niż 1 miesiąc.
http://infoglaza.ru/korrektsiya-zreniya/251-levomitsetinZ wielu chorób okulistycznych pomagają krople do oczu Levomitsetin. Instrukcje użytkowania wyraźnie wyjaśniają, komu, ile i jak długo można stosować lewomycetynę.
Lek w postaci kropelek stosowany jest głównie w okulistyce do zwalczania mikroorganizmów.
Narzędzie jest pokazane do użycia w:
Krople do oczu lewomitsetiny (instrukcje stosowania przedstawiono poniżej) - są płynnym antybiotykiem produkowanym w Rosji. Lek jest przeznaczony do leczenia chorób zakaźnych.
Aktywnymi składnikami zawartymi w leku są chloramfenikol, oprócz kompozycji znajduje się kwas borowy, woda destylowana.
Lek pomaga pozbyć się jęczmienia, ułatwiając jednocześnie przebieg choroby. Levomycetin dezynfekuje, nie pozwala na nawrót choroby, zmniejsza ból, zapobiega pęknięciu ropnia i innym problemom.
Lek jest sprzedawany w aptekach i jest dostępny dla większości ludzi. Ale lek ma wiele przeciwwskazań i skutków ubocznych.
To narzędzie dobrze radzi sobie z zaczerwienieniem oczu, o różnej etiologii. Po pewnym czasie użytkowania problem zniknie.
Lek należy wkraplać do obu oczu zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego.
Urazy oczu to różnego rodzaju uszkodzenia, które są klasyfikowane zgodnie ze stopniem uszkodzenia struktury gałki ocznej. Konsekwencje mogą być najbardziej nieprzewidywalne.
Leczenie jest zalecane w zależności od rodzaju uszkodzenia. Krople Lewomycetyna pomaga zwalczać skutki mechanicznych, chemicznych, termicznych uszkodzeń.
Pomimo tego, że krople są antybiotykami i działają antybakteryjnie, nie można ich stosować w leczeniu nieżytu nosa.
Wielu ekspertów przepisuje je na ropne zapalenie migdałków z nadzieją, że pomogą w leczeniu. Efekt może być odwrotny, ponieważ przyczyniają się do uzależnienia, w wyniku czego choroba staje się bardziej dotkliwa.
Główne przeciwwskazania:
Wiele kobiet obawia się stosowania chloramfenikolu w czasie ciąży. To rozwiązanie jest jednym z antybiotyków, które są przeciwwskazane do stosowania podczas ciąży.
Instrukcje dotyczące leku przewidują, że przyjmowanie w czasie ciąży jest dozwolone tylko wtedy, gdy zagrożone jest życie kobiety. W okresie karmienia piersią konieczne jest przeniesienie dziecka do mieszanki mlecznej.
Krople do oczu Lewomitsetin, których instrukcje nie zawsze są jasne, są w stanie:
Jeśli podjęto jedną pigułkę, nie panikuj. Konieczne jest jedynie skontaktowanie się z lekarzem i skonsultowanie się.
Pomimo skuteczności tego narzędzia, używaj go, gdy karmienie piersią jest przeciwwskazane. Lek przenika do mleka matki, a przez to do ciała dziecka. Może to prowadzić do niestrawności, alergii. Jeśli nie ma innego wyjścia, konieczne jest przeniesienie dziecka do sztucznego odżywiania.
Połączenie alkoholu z lekiem może prowadzić do drgawek, a nawet śmierci.
Alkohol niekorzystnie wpływa na wątrobę, antybiotyki zwiększają efekt.
Picie alkoholu zmieszanego z chloramfenikolem prowadzi do:
Instrukcje dotyczące kropli do oczu Aplikacja Levomitsetin jest prosta dla każdego. Eksperci są zgodni co do tego, że lek może być przyjmowany przez dzieci od roku. Do tej pory tylko w przypadkach, gdy niemożliwe jest naprawienie problemu w inny sposób, w przypadkach zagrażających życiu dziecka.
Takie leczenie może być potrzebne w przypadku wielu chorób:
Instrukcja dla leku pozwala na jego stosowanie od 3 lat, jednak lekarze przepisują wcześniej lek, ale w bardzo małych dawkach.
Czas trwania i dawkowanie prezentowanego leku przepisuje się osobiście każdemu lekarzowi prowadzącemu. Najdłuższy kurs to nie więcej niż 2 tygodnie.
Instrukcja użytkowania krople do oczu Lewomycetyna. Jak prawidłowo kapać w oczy
Często dawka jest przypisana do 1 nasadki. trzy razy dziennie, nie więcej. Krople muszą być zbierane wyłącznie czystą pipetą, która jest używana tylko dla tego leku.
Czas i dawkowanie leku ustala okulista, ale zgodnie z instrukcjami. Czas trwania leczenia wynosi około tygodnia za 1 czapkę. 3 razy dziennie.
Najpierw należy dokładnie opłukać ręce mydłem antybakteryjnym, a następnie wziąć lek i dobrze wstrząsnąć. Dolna powieka powinna być odsunięta na bok, a wzrok powinien być skierowany ku górze Butelka jest podana do oka, ale jej nie dotyka.
Instrukcje dla leku mówią, że lek jest przeciwwskazany u dzieci do 2 lat. Tylko w skrajnych przypadkach może być przepisywany niemowlętom od 4 miesiąca życia.
Dzieci po 2 latach kapania chloramfenikolu zgodnie z instrukcją, do 2 lat zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego.
Możliwe skutki uboczne:
Gdy wszczepienie oka jakiejkolwiek soczewki leku musi zostać usunięte. Jeśli tak się nie stanie, lek nie zadziała, aw najgorszym przypadku będzie to szkodliwe.
Przebieg leczenia jest przepisywany przez okulistę. Często trwa około tygodnia, czasem dłużej.
Levomycetin jest przechowywany w miejscu niedostępnym dla małych dzieci, chronionym przed światłem i temperaturą do 30 ° C.
Całkowity okres przechowywania kropli wynosi 2 lata, ale lek, który został otwarty, należy zużyć w ciągu 30 dni.
Jednoczesne podawanie chloramfenikolu z sulfonamidami i cytostatykami prowadzi do ryzyka reakcji z udziałem osób trzecich, takich jak reakcja disulfiramu, a także pogorszenie metabolizmu w wątrobie. Aby tego uniknąć, należy przyjmować krople do oczu Levomitsetin, zgodnie z instrukcją użycia.
W okresie terapii i połączenia leku ze środkami hipoglikemicznymi, zwiększa się skuteczność kropli.
Z erytromycyną, klindamycyną i linkomycyną efekt jest zmniejszony.
Wpływ penicylin i cefalosporyn może również się zmniejszyć.
Gdy lek jest łączony z fenobarbitalem, fenytoidem i antykoagulantami, obserwuje się spadek metabolizmu leku, a ich usuwanie z osocza jest również spowolnione.
W przypadku przedawkowania u niemowląt można zaobserwować następujące objawy:
Leczenie objawowe i hemosorpcja pomagają poprawić stan.
Implikacje dla dorosłych są na ogół takie same.
Efekty uboczne mogą być bardzo zróżnicowane:
Eksperci nie zalecają stosowania tych kropli do infekcji, przeziębienia, grypy, zapalenia gardła z powodu wysokiej toksyczności leku.
Przekroczenie dawki może prowadzić do problemów z układem krwiotwórczym i wielu innych. Mieszanie z niektórymi lekami również nie przechodzi bez śladu. Odbiór
każde jednoczesne leczenie należy omówić z lekarzem.
Krople do oczu lewomitsetiny są znane ze swojej skuteczności. Po przeczytaniu instrukcji i zapoznaniu się z funkcjami aplikacji konieczne jest zastosowanie narzędzia indywidualnie, zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego.
Czym jest Lewomitsetin. Instrukcje dotyczące stosowania kropli do oczu, tabletek i innych form leków:
http://healthperfect.ru/eye-drops-levomycetin-instructions-for-use.htmlNazwa: Levomitsetina pills
1 tabletka zawiera chloramfenikol 0,25 lub 0,5 g; w opakowaniu 10 szt.
Efekty farmakologiczne - szerokie spektrum działania przeciwbakteryjnego.
Narusza syntezę białek w komórkach drobnoustrojów.
Tyfus, gorączka paratyfusowa, czerwonka, bruceloza, tularemia, koklusz, zapalenie płuc, rzeżączka, jaglica, papuzica i inne choroby zakaźne.
Nadwrażliwość, depresja hematopoetyczna, łuszczyca, egzema, grzybicze choroby skóry, ciąża.
Niestrawność, podrażnienie błony śluzowej jamy ustnej i gardła, leukopenia, agranulocytoza, reakcje alergiczne.
Niezgodne z cytostatykami, sulfonamidami, pochodnymi pirazolonu.
Wewnątrz, przez 20–30 minut na czczo - 0,25–0,75 g 3–4 razy dziennie, najwyższa dzienna dawka wynosi 3 g. Pojedyncza dawka dla dzieci poniżej 3 lat wynosi 0,01–0,015 g / kg, 3 –8 lat - 0,15–0,2 g, starsze niż 8 lat - 0,2–0,3 g, 3-4 razy dziennie. Przebieg leczenia wynosi 8–10 dni.
W ciemnym miejscu.
Chronić przed dziećmi.
Nie używać po upływie daty ważności wydrukowanej na opakowaniu.
Samoleczenie może być szkodliwe dla zdrowia, należy skonsultować się z lekarzem, a także przeczytać instrukcję przed użyciem.
składnik aktywny: chloramfenikol (chloramfenikol) - 500 mg;
substancje pomocnicze: powidon K-25, stearynian wapnia, skrobia ziemniaczana.
tabletki białe lub białe o żółtawym odcieniu koloru, z płaską powierzchnią, ryzykiem i fazowaniem.
Antybiotyk o szerokim spektrum działania bakteriostatycznego zakłóca proces syntezy białek w komórce drobnoustroju na etapie transferu aminokwasów t-RNA do rybosomów.
Skuteczny przeciwko szczepom bakterii odpornym na penicylinę, tetracykliny, sulfonamidy. Aktywny wobec wielu bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych, czynników sprawczych zakażeń ropnych, jelitowych, zakażeń meningokokowych: Escherichia coli, Shigella dysenteria, Shigella flexneri spp., Shigella boydii spp., Shigella sonnei, Salmonella spp. (w tym Salmonella typhi, Salmonella paratyphi), Staphylococcus spp., Streptococcus spp.
(w tym Streptococcus pneumoniae), Neisseria meningitidis, Neisseria gonorrhoeae, wiele szczepów Proteus spp., Burkholderia pseudomallei, Rickettsia spp., Treponema spp., Leptospira spp., Chlamydia spp. (w tym Chlamydia trachomatis), Coxiella burnetii, Ehrlichia canis, Bacteroides fragilis, Klebsiella pneumoniae, Haemophilus influenzae. Nie działa na bakterie kwasoodporne (w tym Mycobacterium tuberculosis), bakterie beztlenowe, oporne na metycylinę szczepy Staphylococcus, Acinetobacter, Enterobacter, Serratia marcescens, indole-dodatnie szczepy Proteus spp., Pseudomonas aeruginosa sop.
Odporność mikroorganizmów rozwija się powoli. Przysmaki rezerwują antybiotyki i są stosowane przy nieskuteczności innych antybiotyków.
Gdy spożycie jest szybko wchłaniane w przewodzie pokarmowym, maksymalne stężenie w osoczu krwi osiągane jest po 2-3 godzinach, stężenie terapeutyczne utrzymuje się przez 4-5 godzin, biodostępność - 75-90%.
Największe stężenia występują w wątrobie i nerkach. W żółci wykrywa się do 30% wstrzykniętej dawki. Cmax w płynie mózgowo-rdzeniowym określa się 4–5 godzin po pojedynczym wstrzyknięciu i może osiągnąć, przy braku zapalenia opon mózgowych, 21–50% Cmax w osoczu i 45–89% w przypadku zapalenia opon mózgowych.
Przechodzi przez barierę łożyskową, stężenie w surowicy płodu może wynosić 30-80% stężenia we krwi matki. Wnika do mleka matki. Główna ilość (90%) jest metabolizowana w wątrobie.
W jelicie pod wpływem bakterii jelitowych ulega hydrolizie, tworząc nieaktywne metabolity. Wydalane w ciągu 24 godzin przez nerki - 90% (przez filtrację kłębuszkową - 5-10% bez zmian, przez wydzielanie kanalikowe w postaci nieaktywnych metabolitów - 80%), przez jelito - 1-3%. U noworodków i pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby biotransformacja chloramfenikolu jest powolna i możliwa jest jego akumulacja, co wymaga korekty dawki leku.
Hemodializa nie usuwa chloramfenikolu. Zmniejszenie stężenia leku we krwi jest możliwe dzięki hemosorpcji. T1 / 2 u dorosłych - 1,5-3,5 godziny, z naruszeniem czynności nerek - 3-11 godzin.
T1 / 2 u dzieci od 1 miesiąca do 16 lat - 3-6,5 godziny, u noworodków od 1 do 2 dni - 24 godziny lub więcej (szczególnie różni się u dzieci z niską masą urodzeniową), 10-16 dni - 10 h. Pacjenci w podeszłym wieku częściej mają obniżoną czynność nerek, dlatego należy zachować ostrożność przy doborze dawki leku i konieczne jest monitorowanie czynności nerek.
Lewomycetynę należy stosować w wyjątkowych przypadkach z ciężkimi zakażeniami wywołanymi przez mikroorganizmy wrażliwe na chloramfenikol, jeśli bezpieczniejsze antybiotyki są nieskuteczne lub przeciwwskazane.
Nadwrażliwość na aktywne i pomocnicze składniki leku, hamowanie hematopoezy szpiku kostnego, ostra przerywana porfiria, niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej, niewydolność wątroby i / lub nerek, łuszczyca, egzema, grzybicze choroby skóry, toksyczne reakcje na lek w anamnesach., grypa, choroby zakaźne i zapalne górnych dróg oddechowych, zapobieganie zakażeniom bakteryjnym, dzieci poniżej 6 lat, ciąża, okres laktacji,
Nie przeprowadzono odpowiednich, dobrze kontrolowanych badań dotyczących stosowania leku podczas ciąży.
Lewomitsetyna przenika przez barierę łożyskową, ale nie wiadomo, czy działa toksycznie na płód. Stosowanie leku jest możliwe podczas ciąży tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu.
Lek jest wydzielany z mlekiem matki. Ze względu na możliwość wystąpienia ciężkich działań niepożądanych u dziecka podczas karmienia piersią należy przerwać leczenie.
Być może rozwój „szarego zespołu”: reakcje toksyczne, w tym śmiertelne przypadki opisane u noworodków; Objawy przedmiotowe i podmiotowe związane z tymi reakcjami nazywano „szarym zespołem”. Przypadki „szarego zespołu” opisano u noworodków urodzonych przez matkę, która otrzymywała lewomycetynę w czasie ciąży. Opisano przypadki do 3 miesięcy życia.
W większości przypadków terapię chloramfenikolem rozpoczęto w ciągu pierwszych 48 godzin życia. Objawy pojawiły się od 3 do 4 dni po ciągłym leczeniu dużymi dawkami lewomycetyny. Objawy pojawiły się w następującej kolejności:
- wzdęcia z lub bez wymiotów;
- postępująca blada sinica;
- zapaść naczynioruchowa, której często towarzyszy nieregularny oddech;
- Śmierć w ciągu kilku godzin po wystąpieniu tych objawów.
Progresja objawów wiąże się z dużymi dawkami. Wstępne badania surowicy wykazały niezwykle wysokie stężenia chloramfenikolu (ponad 90 µg / ml przy powtarzanych dawkach).
Środki pomocy: wymiana krwi lub transfuzja krwi. Zakończenie terapii na wczesnym etapie często prowadziło do odwrotnych objawów aż do całkowitego wyzdrowienia.
Wewnątrz, 30 minut przed posiłkami.
Dla dorosłych pojedyncza dawka 250-500 mg dziennie - 2000 mg. W ciężkich przypadkach (dur brzuszny itp.) Można przepisać lek w dawce 4000 mg na dobę (pod ścisłym nadzorem lekarza i monitorować stan krwi i czynności nerek).
Dzienna dawka podzielona jest na 3-4 dawki.
Dla dzieci w wieku od 6 do 8 lat pojedyncza dawka wynosi 150-200 mg, powyżej 8 lat - 200-300 mg, przyjmowana 3-4 razy dziennie.
Leczenie nie powinno przekraczać 2 tygodni.
W miarę możliwości należy unikać powtarzających się zabiegów.
Pacjenci w podeszłym wieku, a także pacjenci ze zmniejszoną czynnością wątroby i nerek, muszą dostosować dawkę leku.
Ze strony układu pokarmowego: niestrawność, nudności, wymioty (prawdopodobieństwo zmniejszenia rozwoju po przyjęciu 1 godzinę po posiłku), biegunka, podrażnienie błony śluzowej jamy ustnej i gardła, zapalenie języka, zapalenie jamy ustnej, zapalenie jelit, dysbioza (zahamowanie prawidłowej mikroflory).
Od strony organów krwiotwórczych: retikulocytopenia, leukopenia, granulocytopenia, małopłytkowość, erytrocytopenia, pancytopenia; rzadko - niedokrwistość aplastyczna, niedokrwistość hipoplastyczna, agranulocytoza.
Ze strony układu nerwowego: zaburzenia psychomotoryczne, depresja, dezorientacja, zapalenie nerwów obwodowych, zapalenie nerwu wzrokowego, omamy wzrokowe i słuchowe, zmniejszona ostrość wzroku i słuchu, ból głowy.
Reakcje alergiczne: wysypka skórna, obrzęk naczynioruchowy.
Inne: wtórne zakażenie grzybicze, gorączka, zapaść (u dzieci poniżej 1 roku), w leczeniu pacjentów z durem brzusznym może wystąpić reakcja Jarisha-Herxheimera z powodu uwalniania endotoksyny, napadowa nocna hemoglobinuria, „szary zespół” noworodków: wymioty, wzdęcia, oddechowe zaburzenia, sinica. Dalej łączy się zapaść naczynioruchowa, hipotermia, kwasica.
Przyczyną „szarego zespołu” jest nagromadzenie chloramfenikolu, ze względu na niedojrzałość enzymów wątrobowych i jego bezpośrednie działanie toksyczne na mięsień sercowy. Śmiertelność sięga 40%.
Objawy: toksyczność objawia się poważnymi działaniami hematopoetycznymi, takimi jak niedokrwistość aplastyczna, małopłytkowość, leukopenia; zwiększone poziomy żelaza w surowicy; nudności, wymioty, biegunka, rozwój „szarego zespołu” (zespół sercowo-naczyniowy) u wcześniaków i noworodków leczonych dużymi dawkami (spowodowanych akumulacją chloramfenikolu z powodu niedojrzałości enzymów wątrobowych i jego bezpośrednim toksycznym działaniem na mięsień sercowy) jest niebieskawo-szarym kolorem skóry, niska temperatura ciała, nieregularne oddychanie, brak reakcji, niewydolność sercowo-naczyniowa.
Najpoważniejsze konsekwencje zatrucia chloramfenikolem mogą dotyczyć małych dzieci. Przy długotrwałym (przekraczającym zalecany czas) spożyciu w dużych dawkach - krwawieniu (z powodu depresji tworzenia krwi lub naruszenia syntezy witaminy K przez mikroflorę jelitową).
Leczenie: w przypadku poważnego przedawkowania leku zaleca się stosowanie węgla aktywnego, hemoperfuzja. Z ogromnym przedawkowaniem - przedyskutuj kwestię zastępczej transfuzji krwi.
Tłumi układ enzymatyczny cytochromu P450, dlatego przy jednoczesnym stosowaniu z fenobarbitalem, fenytoiną, pośrednimi antykoagulantami, obserwuje się osłabienie metabolizmu tych leków, spowolnienie wydalania i zwiększenie ich stężenia w osoczu. Przy jednoczesnym stosowaniu z fenobarbitalem może zmniejszyć stężenie chloramfenikolu (konieczne jest kontrolowanie stężenia chloramfenikolu we krwi).
Zmniejsza działanie antybakteryjne penicylin i cefalosporyn. Przy jednoczesnym stosowaniu z erytromycyną, klindamycyną, linkomycyną, obserwuje się wzajemne osłabienie działania ze względu na fakt, że chloramfenikol może wypierać te leki ze stanu związanego lub zapobiegać ich wiązaniu z podjednostką 50S rybosomów bakteryjnych. W przypadku stosowania z ryfampicyną stężenie chloramfenikolu może być zmniejszone.
Jednoczesne spotkanie z lekami hamującymi tworzenie się krwi (sulfonamidy, cytostatyki), wpływające na metabolizm w wątrobie, z radioterapią zwiększa ryzyko działań niepożądanych. Gdy przepisuje się je doustnym lekom hipoglikemicznym, ich działanie jest wzmocnione (przez hamowanie metabolizmu w wątrobie i zwiększanie ich stężenia w osoczu). Leki mielotoksyczne zwiększają hematotoksyczność leku.
Przy jednoczesnym stosowaniu z lekami przeciwwymiotnymi możliwe jest opóźnienie reakcji na preparaty żelaza, witaminę B12, kwas foliowy. Unikaj jednoczesnego stosowania tych leków.
Podczas leczenia chloramfenikolem nie jest dozwolone spożywanie alkoholu: podczas przyjmowania alkoholu w tym samym czasie może wystąpić reakcja disulfiramu (przekrwienie skóry, tachykardia, nudności, wymioty, kaszel odruchowy, drgawki).
Ciężkie powikłania ze strony układu krwiotwórczego są związane ze stosowaniem dużych dawek lewomycetyny (ponad 4000 mg / dobę) przez długi czas.
Nie zaleca się stosowania leku w okresie aktywnej immunizacji.
Donoszono, że biegunka związana z Clostridium difficile (CDAD) występuje praktycznie we wszystkich środkach przeciwbakteryjnych, w tym lewomycetynie, i może się różnić pod względem nasilenia od łagodnej biegunki do śmiertelnego zapalenia jelita grubego.
Leczenie środkami przeciwbakteryjnymi zmienia normalną mikroflorę okrężnicy, prowadząc do nadmiernego wzrostu C. dificile.
dificile wytwarza toksyny A i B, które przyczyniają się do rozwoju biegunki. Szczepy C. dificile wytwarzające hipertoksynę powodują zwiększoną zachorowalność i śmiertelność, ponieważ zakażenia te mogą być oporne na terapię antybiotykową i mogą wymagać kolektomii.
CDAD należy podejrzewać u wszystkich pacjentów z biegunką spowodowaną antybiotykami. Konieczna jest dokładna historia, ponieważ biegunka może wystąpić w ciągu 2 miesięcy po zastosowaniu leków przeciwbakteryjnych.
Jeśli podejrzewa się lub potwierdza CDAD, należy nadal stosować antybiotyki nie skierowane przeciwko C.
dificile powinien zostać zakończony. Należy zastosować odpowiednie płyny i elektrolity, suplementy białkowe, antybiotyki przeciw C. dificile i przeprowadzić ocenę chirurgiczną.
Należy unikać powtarzających się cykli leczenia chloramfenikolem. Zabieg nie powinien być bardziej niż konieczny.
Nadmiernie wysoki poziom leku we krwi można zaobserwować u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek. Dla takich pacjentów konieczne jest dostosowanie dawki, a stężenie leku we krwi powinno być określone w odpowiednich odstępach czasu.
Stosowanie chloramfenikolu, podobnie jak innych antybiotyków, może prowadzić do nadmiernego wzrostu niewrażliwych mikroorganizmów, w tym grzybów. Jeśli podczas leczenia lekiem pojawią się infekcje spowodowane przez niewrażliwe drobnoustroje, należy podjąć odpowiednie środki.
Stosowanie chloramfenikolu może powodować poważne zaburzenia krwi (niedokrwistość aplastyczna, hipoplazja szpiku kostnego, małopłytkowość, granulocytopenia). Istnieją dwa rodzaje depresji szpiku kostnego związane ze stosowaniem chloramfenikolu. Obserwuje się zwykle łagodną depresję szpiku kostnego, zależną od dawki i odwracalną, którą można wykryć na podstawie wczesnych zmian w badaniach krwi.
Bardzo rzadko dochodzi do nagłej śmiertelnej zmiany szpiku kostnego - hipoplazji - bez wcześniejszych objawów. Podstawowe badania krwi należy przeprowadzać co około dwa dni podczas terapii lekowej. Należy przerwać przyjmowanie chloramfenikolu, gdy wystąpi retikulocytopenia, leukopenia, trombocytopenia, niedokrwistość lub jakiekolwiek inne zmiany laboratoryjne we krwi.
Należy jednak zauważyć, że takie badania nie wykluczają możliwego późniejszego pojawienia się nieodwracalnego zahamowania szpiku kostnego. Równoległe stosowanie innych leków z opresyjnym czerwonym szpikiem Levomitsetinom jest przeciwwskazane.
Podczas stosowania leku u pacjentów z cukrzycą w testach na obecność glukozy w moczu możliwe są wyniki fałszywie dodatnie.
Stosowanie leku prowadzi do zwiększenia częstości zakażeń drobnoustrojowych w jamie ustnej, spowalniając proces gojenia i krwawienie z dziąseł, co może być objawem mielotoksyczności. Interwencje dentystyczne powinny, jeśli to możliwe, zostać zakończone przed rozpoczęciem leczenia.
Wcześniejsza terapia cytostatyczna lub radioterapia. Możliwa jest akumulacja chloramfenikolu i reakcje toksyczne w postaci zahamowania czynności szpiku kostnego, zaburzenia czynności wątroby.
Wystarczająca liczba osób w wieku 65 lat i starszych nie brała udziału w badaniach klinicznych chloramfenikolu. Istnieją badania kliniczne wskazujące na brak różnic w odpowiedzi terapeutycznej na leczenie farmakologiczne pacjentów w podeszłym wieku i młodych. Jednak dobór dawki u pacjentów w podeszłym wieku powinien być ostrożny, zwykle zaczynając od dolnego końca zakresu dawkowania.
Lek jest znacząco wydalany przez nerki, a ryzyko reakcji toksycznych może być większe u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Ponieważ pacjenci w podeszłym wieku częściej mają zmniejszoną czynność nerek, należy zachować ostrożność przy wyborze dawki i konieczne jest monitorowanie czynności nerek.
Wpływ na zdolność kierowania pojazdami i potencjalnie niebezpieczne maszyny.
Podczas leczenia należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i angażować się w inne potencjalnie niebezpieczne czynności, które wymagają zwiększonej koncentracji i szybkości psychomotorycznej.
10 tabletek w blistrze.
Jedno, dwa lub trzy opakowania blistrowe wraz z instrukcją aplikacji w opakowaniu kartonowym.
W miejscu chronionym przed wilgocią i światłem w temperaturze nie wyższej niż 25 0 С.
Chronić przed dziećmi.
3 lata. Nie stosować po upływie terminu ważności.
Na receptę.
Samoleczenie może być szkodliwe dla zdrowia, należy skonsultować się z lekarzem, a także przeczytać instrukcję przed użyciem.
http://hochu-znat.ru/proizvodstvo-i-postavki/levomicetin-srok-godnosti/W przypadku wszystkich leków okulistycznych (okulistycznych) stosowanych miejscowo konieczne jest zachowanie jałowości. A krople do oczu nie są wyjątkiem. W idealnym przypadku otwartą butelkę z kroplami należy wyrzucić dzień później. Jeśli jednak sterylność zostanie zaobserwowana (leczenie dłoni, szyi lub pipety fiolki alkoholem, przechowywanie fiolki w sterylnej lub żelaznej serwetce), można użyć otwartej fiolki przez tydzień. Niektórzy producenci piszą, że otwarta fiolka może być przechowywana przez miesiąc, zapominając, że lek bardzo szybko traci sterylność i że po wystawieniu na działanie tlenu w powietrzu lek traci swoje właściwości.
Szczerze mówiąc, przed pojawieniem się w mojej rodzinie dziecka, nie mogłem odpowiedzieć na to pytanie bez pomocy usług internetowych.
Ale teraz, wraz z pojawieniem się mojej córki, mój domowy zestaw pierwszej pomocy został uzupełniony!
Zacząłem zwracać szczególną uwagę na trwałość leków i leków, zwłaszcza antybiotyków i środków przeciwdrobnoustrojowych do stosowania miejscowego.
Moje instrukcje dotyczące przechowywania kropli lewomitsetiny i wszystkich podobnych preparatów stosowanych w chorobach oczu, uszu i nosa są następujące: zachorowali - kupili lek przepisany przez lekarza w aptece - otworzyli go - używali go, aż zostali wyleczeni - wyrzucili go!
Levomitsetinovye upuszcza więcej „jednej choroby”.
http://www.bolshoyvopros.ru/questions/1533012-kapli-levomicetin-skolko-mozhno-hranit-otkrytyj-flakon-srok-godnosti.htmlKrople chloramfenikolu. Jak długo można przechowywać fiolkę OPEN? Data ważności?
W przypadku wszystkich leków okulistycznych (okulistycznych) stosowanych miejscowo konieczne jest zachowanie jałowości. A krople do oczu nie są wyjątkiem. W idealnym przypadku otwartą butelkę z kroplami należy wyrzucić dzień później. Jeśli jednak sterylność zostanie zaobserwowana (leczenie dłoni, szyi lub pipety fiolki alkoholem, przechowywanie fiolki w sterylnej lub żelaznej serwetce), można użyć otwartej fiolki przez tydzień. Niektórzy producenci piszą, że otwarta fiolka może być przechowywana przez miesiąc, zapominając, że lek bardzo szybko traci sterylność i że po wystawieniu na działanie tlenu w powietrzu lek traci swoje właściwości.
Szczerze mówiąc, przed pojawieniem się w mojej rodzinie dziecka, nie mogłem odpowiedzieć na to pytanie bez pomocy usług internetowych.
Ale teraz, wraz z pojawieniem się mojej córki, mój domowy zestaw pierwszej pomocy został uzupełniony!
Zacząłem zwracać szczególną uwagę na trwałość leków i leków, zwłaszcza antybiotyków i środków przeciwdrobnoustrojowych do stosowania miejscowego.
Moje instrukcje dotyczące przechowywania kropli lewomitsetiny i wszystkich podobnych preparatów stosowanych w chorobach oczu, uszu i nosa są następujące: zachorowali - kupili lek przepisany przez lekarza w aptece - otworzyli go - używali go, aż zostali wyleczeni - wyrzucili go!
Levomitsetinovye upuszcza więcej: jedna choroba; Nie przechowuję.
http://info-4all.ru/zdorove-i-medicina/kapli-levomicetin-skolko-mozhno-hranit-otkritij-flakon-srok-godnosti/Ceny w aptekach internetowych:
Lewomycetyna jest środkiem przeciwbakteryjnym o szerokim spektrum działania.
Dostępne leki w postaci:
Jak wskazano w instrukcjach dotyczących chloramfenikolu w postaci kapsułek i tabletek, lek ten jest wskazany w leczeniu chorób zakaźnych i zapalnych wywołanych przez mikroorganizmy wrażliwe na chloramfenikol. W szczególności jest przepisywany na terapię:
Lewomitsetin na zewnątrz, zgodnie z instrukcjami stosowanymi w leczeniu:
W okulistyce chloramfenikol stosuje się w leczeniu zapalnych chorób oczu, w tym zapalenia rogówki, zapalenia powiek, zapalenia spojówek.
Zgodnie z adnotacjami do leku, stosowanie chloramfenikolu jest przeciwwskazane:
Określony schemat dawkowania i czas trwania leczenia chloramfenikolem określa lekarz biorąc pod uwagę wskazania i ogólny obraz kliniczny.
Po podaniu doustnym dawka dla dorosłych wynosi zazwyczaj 500 mg, którą należy przyjmować trzy lub cztery razy dziennie.
Dzieciom w wieku 8 lat i powyżej przepisuje się 200–400 mg każda, dzieciom w wieku od 3 do 8 lat należy podawać po 150–200 mg, a dzieciom do 3 lat - 15 mg na kilogram masy ciała. Wielość przyjęć - 3-4 razy dziennie.
Standardowy przebieg leczenia trwa 7-10 dni.
Na zewnątrz roztwór alkoholu jest nakładany bezpośrednio na dotknięte obszary ciała lub gazowe tampony, które są następnie nakładane na obolały obszar. Na wierzchu opatrunku opatrunkowego (możliwe z papierem kompresyjnym lub pergaminowym). Bandaże zmieniają się co 1-5 dni w zależności od dowodów.
Krople do oczu Lewomitsetynę wkrapla się do worka spojówkowego 1 kroplę trzy lub cztery razy dziennie. Nie zaleca się stosowania leku dłużej niż trzy dni bez konsultacji z lekarzem.
Doustne podawanie chloramfenikolu, według opinii, może wywołać takie działania niepożądane leku jak:
Przy zastosowaniu zewnętrznym i lokalnym możliwe jest podrażnienie.
W okresie doustnego podawania chloramfenikolu zabronione jest spożywanie napojów zawierających alkohol, ponieważ połączenie chloramfenikolu i etanolu może wywołać reakcję podobną do disulfiramu, objawiającą się odruchowym kaszlem, nudnościami, przekrwieniem skóry, wymiotami, tachykardią, a nawet napadami drgawkowymi.
Wszyscy pacjenci poddawani leczeniu chloramfenikolem wymagają systematycznego monitorowania wzoru krwi obwodowej.
Jednoczesne korzystanie z Lewomitsetiny z:
Następujące leki są analogami lewomycetyny w postaci tabletek i kapsułek:
Analogi lewomycetyny w postaci roztworu alkoholu to:
Analogi lewomycetyny w postaci kropli do oczu to:
Jeśli przestrzegane są warunki przechowywania zalecane przez producenta - suche, chłodne (w temperaturze pokojowej) i chronione przed światłem słonecznym - okres trwałości lewomycetyny wynosi 2 lata. Krople do oczu po otwarciu butelki można przechowywać nie dłużej niż 30 dni.
http://zdorovi.net/preparaty/levomicetin.htmlTabletki są białe lub białe z lekko żółtawym odcieniem, płaskie cylindryczne, z fazowaniem i ryzykiem.
Antybiotyk o szerokim spektrum działania bakteriostatycznego zakłóca proces syntezy białek w komórce mikrobiologicznej.
Skuteczny przeciwko szczepom bakterii odpornym na penicylinę, tetracykliny, sulfonamidy.
Jest aktywny wobec wielu bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych, czynników sprawczych zakażeń ropnych, duru brzusznego, czerwonki, zakażenia meningokokowego, bakterii hemofilnych, Escherichia coli, Shigella dysenteria spp., Shigella flexneri spp., Shigella boydii spp., Shigella, seei (w tym Salmonella typhi, Salmonella paratyphi), Staphylococcus spp., Streptococcus spp. (w tym Streptococcus pneumoniae), Neisseria meningitidis, wiele szczepów Proteus spp., Pseudomonas pseudomallei, Rickettsia spp., Treponema spp., Leptospira spp., Chlamydia spp. (w tym Chlamydia trachomatis), Coxiella burnetii, Ehrlichia canis, Bacteroides fragilis, Klebsiella pneumoniae, Haemophilus influenzae.
Działa na bakterie odporne na działanie kwasów (w tym Mycobacterium tuberculosis), Pseudomonas aerobacillus, aftystozę, aferozę, afystozynę, asymptocytozę, ase i asexacillus, asymptomatter, asymptomatter, ara, arato i asexacillus.
Odporność mikroorganizmów rozwija się powoli.
Absorpcja - 90% (szybka i prawie kompletna). Biodostępność - 80%. Komunikacja z białkami osocza - 50–60%, u wcześniaków - 32%. Tmax po podaniu doustnym - 1-3 godzinyd - 0,6–1 l / kg. Stężenie terapeutyczne we krwi utrzymuje się przez 4–5 godzin po podaniu.
Wnika dobrze do płynów ustrojowych i tkanek. Największe stężenia występują w wątrobie i nerkach. W żółci wykrywa się do 30% wstrzykniętej dawki. Cmax w płynie mózgowo-rdzeniowym określa się 4–5 godzin po pojedynczym wstrzyknięciu do środka i może osiągnąć 21–50% C w przypadku niezapalnych błon mózgowychmax w osoczu i 45–89% - z zapaleniem opon mózgowych. Przechodzi przez barierę łożyskową, stężenie w surowicy płodu może wynosić 30-80% stężenia we krwi matki. Wnika do mleka matki. Główna ilość (90%) jest metabolizowana w wątrobie. W jelicie pod wpływem bakterii jelitowych ulega hydrolizie, tworząc nieaktywne metabolity.
Jest wydalany w ciągu 24 godzin przez nerki - 90% (przez filtrację kłębuszkową - 5–10% w postaci niezmienionej, przez wydzielanie kanalikowe w postaci nieaktywnych metabolitów - 80%), przez jelito - 1-3%. T1/2 u dorosłych 1,5–3,5 godziny, w przypadku zaburzeń czynności nerek 3–11 godzin1/2 u dzieci (od 1 miesiąca do 16 lat) - 3–6,5 godziny, u noworodków (od 1 do 2 dni) - 24 godziny lub dłużej (różni się zwłaszcza u dzieci z niską masą urodzeniową), 10–16 dni - 10 h. Słabo poddany hemodializie.
Choroby wywołane przez wrażliwe mikroorganizmy:
salmonelloza (głównie formy uogólnione);
http://www.rlsnet.ru/tn_index_id_4699.htmSubstancje pomocnicze: kwas borowy.
5 ml - butelka z kroplomierzem polimerowym (1) - opakowania kartonowe.
10 ml - butelka z kroplomierzem polimerowym (1) - opakowania kartonowe.
Lewomycetyna jest antybiotykiem o szerokim spektrum działania; jest skuteczny przeciwko wielu Gram-dodatnim ziarniakom (gonokokom i meningokokom), różnym bakteriom (bakterie jelitowe i hemofilne, salmonella, shigella, klebsiella, serration, iris, protei), riketsji, krętkom i niektórym głównym wirusom. Lek jest aktywny wobec szczepów opornych na penicylinę, streptomycynę, sulfonamidy. Jest słabo aktywny przeciwko bakteriom odpornym na kwasy, Pseudomonas aeruginosa, clostridia i pierwotniakom.
Działa bakteriostatycznie. Mechanizm działania przeciwbakteryjnego jest związany z upośledzoną syntezą białek mikroorganizmów.
Oporność na lek rozwija się stosunkowo powoli, podczas gdy z reguły nie występuje oporność krzyżowa na inne środki chemioterapeutyczne.
Stężenie terapeutyczne chloramfenikolu po zastosowaniu miejscowym powstaje w rogówce, cieczy wodnistej, tęczówce, ciele szklistym; lek nie przenika do soczewki.
Wydalany głównie z moczem w postaci nieaktywnych metabolitów.
Zapobieganie i leczenie infekcji oczu:
http://www.vidal.ru/drugs/levomycetin__20577W przypadku wszystkich leków okulistycznych (okulistycznych) stosowanych miejscowo konieczne jest zachowanie jałowości. A krople do oczu nie są wyjątkiem. W idealnym przypadku otwartą butelkę z kroplami należy wyrzucić dzień później. Jeśli jednak sterylność zostanie zaobserwowana (leczenie dłoni, szyi lub pipety fiolki alkoholem, przechowywanie fiolki w sterylnej lub żelaznej serwetce), można użyć otwartej fiolki przez tydzień. Niektórzy producenci piszą, że otwarta fiolka może być przechowywana przez miesiąc, zapominając, że lek bardzo szybko traci sterylność i że po wystawieniu na działanie tlenu w powietrzu lek traci swoje właściwości.
Szczerze mówiąc, przed pojawieniem się w mojej rodzinie dziecka, nie mogłem odpowiedzieć na to pytanie bez pomocy usług internetowych. Ale teraz, wraz z pojawieniem się mojej córki, mój domowy zestaw pierwszej pomocy został uzupełniony! Zacząłem zwracać szczególną uwagę na trwałość leków i leków, zwłaszcza antybiotyków i środków przeciwdrobnoustrojowych do stosowania miejscowego. Moje instrukcje dotyczące przechowywania kropli lewomitsetiny i wszystkich podobnych preparatów stosowanych w chorobach oczu, uszu i nosa są następujące: zachorowali - kupili lek przepisany przez lekarza w aptece - otworzyli go - używali go, aż zostali wyleczeni - wyrzucili go! Levomitsetinovye upuszcza więcej „jednej choroby”.
http://otvet.expert/kapli-levomicetin-skolko-mozhno-hranit-otkritiy-flakon-srok-godnosti-1288359Lewomycetyna jest lekiem przeciwbakteryjnym. Jest on stosowany w medycynie w celu eliminacji stanów zapalnych bakterii. Krople chloramfenikolu stosuje się w praktyce okulistycznej do zapalenia spojówek lub rogówki. Główną zaletą tego leku jest powolne uzależnienie. Jakie są cechy stosowania kropel chloramfenikolu?
Levomitsetinovye krople - lek przeciwbakteryjny, który ma szerokie spektrum działania. Odnosi się do miejscowych antybiotyków w okulistyce. Lek jest aktywny przeciwko bakteriom Gram-dodatnim i Gram-ujemnym oraz mykoplazmom, co pozwala na jego zastosowanie w leczeniu i profilaktyce chorób oczu, takich jak zapalenie spojówek, zapalenie powiek, zapalenie rogówki itp.
Lewomitsetynę 0,25% krople do oczu wytwarza się w sterylnych butelkach o pojemności 10 ml. Chloramfenikol (25 mg w roztworze o pojemności 1 ml) służy jako aktywny składnik kropli.
Substancje pomocnicze leku to kwas borowy i woda oczyszczona.
Lek ma dość silne działanie bakteriostatyczne. Lewomitsetyna zdolna do hamowania syntezy białek mikroorganizmów. Lewomycetyna jest aktywna wobec wielu bakterii, a także niektórych szczepów opornych na penicylinę, sulfonamidy i streptomycynę.
Odporne na kwas mikroorganizmy, Pseudomonas aeruginosa, clostridia i pierwotniaki są niewrażliwe na działanie leku. Jednocześnie rozwój oporności na chloramfenikol jest powolny.
Po miejscowym zastosowaniu kropli chloramfenikolu odnotowuje się wysokie stężenia terapeutyczne substancji w rogówce, ciele szklistym i tęczówce. Lek nie przenika do soczewki oka, jest wyświetlany głównie z moczem w postaci nieaktywnych metabolitów.
Krople Levomitsetinovye są stosowane w praktyce okulistycznej w leczeniu pacjentów cierpiących na zapalenie spojówek, zapalenie rogówki i inne choroby zakaźne wywołane przez drobnoustroje wrażliwe na działanie tego antybiotyku.
Narzędzie to jest również stosowane w leczeniu chorób zakaźnych w przypadku niepowodzenia innych leków.
Lekarz zazwyczaj przepisuje 1 kroplę leku do każdego oka 3 razy dziennie. Krople zbiera się z fiolki za pomocą czystej pipety.
Czas trwania leczenia kroplami chloramfenikolu jest określany przez okulistę indywidualnie dla każdego pacjenta. Maksymalny czas trwania leczenia nie powinien przekraczać 2 tygodni.
Należy unikać dłuższego stosowania kropli do oczu Levomitsetin, ponieważ istnieje możliwość nadwrażliwości i pojawienia się opornych mikroorganizmów.
W recepcji u okulisty pacjenci muszą poinformować lekarza o:
W trakcie leczenia tymi kroplami nie można nosić soczewek kontaktowych. Ponadto nie należy ich nosić w ciągu 24 godzin po zakończeniu leczenia.
Kropelki chloramfenikolu wpływają na zdolność prowadzenia pojazdów i potencjalnie niebezpiecznych maszyn i mogą powodować tymczasowe zamazane widzenie. Pacjenci nie powinni prowadzić samochodu ani poruszać maszyną aż do pełnego odzyskania wzroku.
Krople Levomitsetinovye są przeciwwskazane w następujących przypadkach:
Większość użytkowników normalnie toleruje ten lek. Komplikacje mogą wystąpić, jeśli:
Najczęstszym skutkiem ubocznym jest podrażnienie oczu. Objawy takiego podrażnienia:
Przy zbyt długim stosowaniu kropli chloramfenikolu mogą rozwinąć się następujące patologie układu krążenia:
Ciężkie powikłania ze strony układu krwiotwórczego są z reguły związane z zastosowaniem dużych dawek (ponad 4 g / dzień) przez długi czas. W procesie leczenia wymaga systematycznego monitorowania wzorca krwi obwodowej.
Ponadto może wystąpić wtórna infekcja grzybicza. Z takimi manifestacjami lek zostaje anulowany.
Lewomitsetin krople do oczu dla dzieci należy przyjmować ostrożnie (jak również krople do oczu Floxal). Dziecko z tego leku może doświadczyć:
U płodu i noworodków wątroba nie jest wystarczająco rozwinięta, aby wiązać chloramfenikol, więc lek może gromadzić się w toksycznych stężeniach i prowadzić do powstania „szarego zespołu”. Lek Grudnichkam przepisywany tylko ze względów zdrowotnych. Objawami tego zespołu są: niebieskawo-szary kolor skóry, niska temperatura ciała, nieregularny oddech, brak reakcji, niewydolność sercowo-naczyniowa. Skutek śmiertelny - do 40%.
Nie zaleca się bez konieczności stosowania leku do leczenia i zapobiegania częstym infekcjom, przeziębieniom, grypie, zapaleniu gardła z powodu jego wysokiej toksyczności.
Standardowy schemat opisany w instrukcjach obejmuje upuszczanie kropli Levomitsetina przez kroplę do worka spojówkowego oka co 4 godziny. Zgodnie z instrukcjami zabieg nie powinien być dłuższy niż 2 tygodnie. Przy ciężkim zapaleniu możesz kapać co godzinę. Dawkowanie określa lekarz okulista, w zależności od charakterystyki choroby.
Okres trwałości kropli Levomycetinum wynosi 2 lata. Powinny być przechowywane w nieoświetlonym miejscu w temperaturze 8-15 ° C W stanie otwartym butelka nie może być używana dłużej niż 1 miesiąc.
Co to jest niebezpieczna przepuklina dolnej powieki, przeczytaj tutaj.
Krople do oczu chloramfenikolu są miejscowym lekiem przeciwdrobnoustrojowym przepisywanym przez okulistów swoim pacjentom, jeśli na ich oczy wpływają różne infekcje. Pomimo szerokiego spektrum działania tego środka przeciwbakteryjnego, nie należy stosować kropli bez uprzedniej konsultacji ze specjalistą (szczególnie u dzieci), ponieważ lek ma wiele przeciwwskazań.
Jaki rodzaj maści używanej do leczenia jęczmienia opowie ten artykuł, a ten materiał jest całkowicie poświęcony problemowi ślepoty nocnej u ludzi.
http://eyesdocs.ru/medicinaoperacii/lekarstva/levomicetinovye-kapli-dlya-glaz-osobennosti-primeneniya-protivopokazaniya.html