U osób z dystrofią siatkówki zaburzone jest widzenie obwodowe i adaptacja do ciemności. Oznacza to, że słabo widzą w ciemnych pomieszczeniach i prawie nie odróżniają obiektów znajdujących się z boku. Wraz z rozwojem powikłań u pacjentów mogą pojawić się bardziej oczywiste i niebezpieczne objawy.
W zależności od charakteru zmian patologicznych siatkówki, istnieje kilka rodzajów zwyrodnienia obwodowego. Tylko okulista może je odróżnić po oftalmoskopii - badanie dna oka. Podczas badania lekarz może zobaczyć błonę siatkową, która wyściela gałkę oczną od wewnątrz.
Występuje w około 65% przypadków i ma najbardziej niekorzystne rokowanie. Według statystyk jest to dystrofia sieciowa, która najczęściej prowadzi do odwarstwienia siatkówki i utraty wzroku. Na szczęście choroba ma powolny przebieg i powoli rozwija się przez całe życie.
Zwyrodnienie kratownicy charakteryzuje się pojawieniem się wąskich białych pasków na dnie, które wyglądają jak krata. Są spustoszone i wypełnione szklistymi naczyniami siatkówki. Między białymi pasmami widoczne obszary cieńszej siatkówki, mające różowawy lub czerwony odcień.
Ten typ obwodowego zwyrodnienia siatkówki najczęściej rozwija się u osób z wysoką krótkowzrocznością. Patologia charakteryzuje się pojawieniem się na siatkówce rodzaju perforowanych defektów, które wyglądają jak ślady ślimaka na asfalcie. Choroba prowadzi do pęknięcia siatkówki i jej późniejszego oderwania. Przeczytaj więcej o pęknięciu siatkówki →
Jest to choroba dziedziczna dotykająca mężczyzn i kobiety. Białawe osady na siatkówce oka, przypominające płatki śniegu, są charakterystyczne dla podobnej dystrofii obwodowej.
Należy do najmniej niebezpiecznej siatkówki PWHT. Występuje częściej u osób starszych i osób z krótkowzrocznością. Choroba jest prawie bezobjawowa i ma stosunkowo korzystny przebieg. Rzadko prowadzi do łzawienia lub odwarstwienia siatkówki.
W przypadku dystrofii typu bruku brukowego w dnie widoczne są liczne ogniska degeneracji. Mają biały kolor, wydłużony kształt i nierówną powierzchnię. Z reguły wszystkie ogniska znajdują się w okręgu, na samym obrzeżu dna.
Choroba jest dziedziczna. Prowadzi do oddzielenia siatkówki i powstawania ogromnych torbieli wypełnionych płynem. Retinoschisis jest bezobjawowy. W niektórych przypadkach towarzyszy mu miejscowa utrata wzroku w miejscu torbieli. Ale ponieważ ogniska patologiczne znajdują się na peryferiach, niezauważalne.
Patologia nazywana jest również chorobą Blessin-Ivanov. Małemu torbielowatemu PCRD siatkówki towarzyszy tworzenie wielu małych torbieli na obrzeżach dna. Choroba ma zwykle powolny przebieg i korzystne rokowanie. Jednak w rzadkich przypadkach torbiele mogą pękać wraz z tworzeniem się łez i odwarstwień siatkówki.
Duża część dystrofii obwodowej siatkówki i naczyniówki odnosi się do chorób dziedzicznych. W 30–40% przypadków rozwój choroby wywołuje wysoki stopień krótkowzroczności, u 8% - nadwzroczność. Uszkodzenie siatkówki może być również konsekwencją chorób ogólnoustrojowych lub ocznych.
Możliwe przyczyny zwyrodnienia obwodowego:
U młodych ludzi nabyte zwyrodnienie siatkówki najczęściej rozwija się na tle wysokiej krótkowzroczności. U osób starszych patologia powstaje z powodu upośledzenia prawidłowego krążenia krwi i metabolizmu w tkankach gałki ocznej.
Początkowo dystrofia obwodowa siatkówki nie objawia się. Czasami może się poczuć w jasnych błyskach lub migających muchach przed oczami. Jeśli pacjent ma zaburzenia widzenia bocznego, nie zauważa tego przez długi czas. W miarę postępu choroby osoba uświadamia sobie, że podczas czytania potrzebuje jaśniejszego światła. Z czasem może mieć inne upośledzenia wzroku.
Najczęstsze objawy PWHT:
Kiedy pojawiają się komplikacje (pęknięcie lub odwarstwienie siatkówki), pacjent ma iskry, błyskawice, jasne błyski przed oczami. W przyszłości, w polu widzenia, tworzy się ciemna kurtyna, przez co trudno jest zobaczyć normalnie. Objawy te są bardzo niebezpieczne, więc gdy wystąpią, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.
Dystrofia siatkówki obwodowo-siatkówkowej najczęściej dotyka ludzi z wysokim stopniem krótkowzroczności. Wynika to z faktu, że przy krótkowzroczności gałka oczna rośnie w długości. W konsekwencji prowadzi to do silnego rozciągania i ścieńczenia siatkówki. W rezultacie staje się niezwykle podatny na procesy dystroficzne.
Grupa ryzyka obejmuje również osoby powyżej 65 roku życia i osoby z cukrzycą, miażdżycą i nadciśnieniem. Dla wszystkich tych osób siatkówka cierpi na brak tlenu i składników odżywczych z różnych powodów. Wszystko to jest potężnym impulsem do rozwoju dystrofii.
Lekarz siatkówki jest zaangażowany w leczenie PCDD siatkówki. Specjalizuje się w diagnostyce i leczeniu chorób tylnego odcinka gałki ocznej (ciała szklistego, błon siatkowatych i naczyniówkowych).
Jeśli wystąpią powikłania, pacjent może potrzebować pomocy chirurga okulisty lub chirurga okulisty laserowego. Specjaliści ci wykonują złożone operacje w celu wyleczenia łzawienia i odwarstwienia siatkówki. W trudnych sytuacjach ich pomoc pozwala zaoszczędzić, a nawet przywrócić częściowo utraconą wizję.
Metody stosowane do diagnozowania zwyrodnień obwodowych.
http://okulist.pro/bolezni-glaz/setchatka/perifericheskaya-distrofiya.htmlDystrofia siatkówki jest jedną z najpoważniejszych patologii oka, która może prowadzić do ślepoty. Przyczyną tego procesu są zaburzenia w układzie naczyniowym oka. Strefa obwodowa siatkówki jest ukryta za gałką oczną, co czyni ją niewidoczną podczas badania dna oka.
Aby określić dystrofię witreochorioretyczną obwodową (PWHT), potrzebne jest specjalne badanie. Możliwość ślepoty, słabych symptomów i potrzeby specjalnej diagnostyki czynią PWID siatkówki bardzo niebezpieczną i podstępną chorobą.
Choroba nie ma objawów, które w pełni charakteryzują ten typ patologii. Kiedy obserwuje się PWHT:
Pacjenci na różne sposoby charakteryzują pojawiające się zaburzenia i zamykają pole widzenia. Obecność takich problemów wymaga odwołania się do optometrysty.
Dystrofia siatkówki wywołuje zaburzenia naczyniowe oka i brak dopływu krwi. Degeneracja może pchać:
Zmiany patologiczne mogą występować w obu oczach jednocześnie lub wpływać tylko na lewe lub prawe oko.
PVCRD siatkówki może wpływać tylko na jedno oko lub rozwijać się na dwa na raz.
Istnieje wiele powodów, które przyczyniają się do rozwoju dystrofii siatkówkowej witreochorioretinalu. Podstawą ich działania jest pogorszenie krążenia krwi w naczyniach siatkówki, które następnie zmienia zachodzące w nim procesy biochemiczne, jak również w otaczających częściach ciała szklistego. W wyniku tych zaburzeń następuje sklejenie siatkówki i ciała szklistego. Takie procesy mogą wystąpić u osób z emmetropową ostrością widzenia.
Przy krótkowzroczności zwiększa się przednio-tylna wielkość gałki ocznej, w wyniku czego obserwuje się rozciąganie struktur oka. Siatkówka staje się cieńsza, rozwija się angiopatia, zakłóca się dopływ krwi, szczególnie dotknięte są części obwodowe, a jeśli jest cumowanie witreoretinalne, możliwe jest pęknięcie.
Niedostateczny dopływ krwi powoduje dystroficzne przerzedzenie warstwy siatkówki, co może prowadzić do pęknięcia i utraty wzroku. Luki występują w wyniku nadmiernego wysiłku fizycznego, podnoszenia ciężarów, wspinania się na wysokość lub zejścia pod wodą w miejscach największych dystroficznych zmian w tkankach.
Poważnym czynnikiem prowokującym w rozwoju zwyrodnienia siatkówki jest krótkowzroczność. Krótkowzroczność prowadzi do rozciągnięcia gałki ocznej. Prowadzi to do zmiany w całej strukturze narządu wzroku - obwód siatkówki staje się cieńszy, przepływ krwi pogarsza się.
Wysoki stopień krótkowzroczności powinien być przyczyną regularnych wizyt u okulisty, aby zdiagnozować w odpowiednim czasie dystrofię siatkówki z witreochorioretinalem.
Jednak większość okulistów uważa dziedziczność za główny czynnik rozwoju PWHT. Patologie oczu często są rodzinne i przekazywane z rodziców na dzieci.
Dziedziczność jest jednym z czynników prowokujących PWHT.
Oba typy patologii - chorioretinal i vitreochorioretinal - są związane z zaburzeniami oka naczyniowego, które prowadzą do rozwoju zwyrodnienia siatkówki.
Dystrofia witreochorioretyczna obwodowa jest bardziej niebezpiecznym typem choroby, ponieważ zmiany zwyrodnieniowe wpływają również na ciało szkliste oka. Vitreo - vitreo agg - od łacińskiego szkła, szklistego.
Drugi typ choroby - PRCD - dotyczy tylko samej siatkówki i naczyń.
Pierwszy typ choroby jest mniej powszechny, ale wymaga większej uwagi ze strony lekarza i pacjenta, ponieważ zagraża odwarstwieniu siatkówki i utracie wzroku. Zrosty witreoretinalne ciała szklistego z siatkówką powodują zniszczenie jej warstwy i pęknięcie.
Nie należy mylić PWHT i PCDD - są to dwie różne patologie.
Przebieg dystrofii witreochorioretinalnej jest:
PWHT jest klasyfikowany według przepływu i rodzaju luki.
Zgodnie z rodzajem podziału siatkówki istnieją następujące typy:
Etapy choroby wskazują na nasilenie, stopień i rodzaje przerw i trakcji, i są od I do V. Począwszy od etapu IV, zawsze pokazywana jest koagulacja laserowa. Na przykład stopień lub stopień PCRD 2I nie ma wskazań bezwzględnych, a decyzja o dalszym leczeniu podejmowana jest indywidualnie.
Według organizacji medycznych, na początku okresu rozrodczego ponad 25% kobiet ma krótkowzroczność, ponad 7% z nich ma wysoki stopień. Na tle normalnego przebiegu ciąży u kobiet z krótkowzrocznością odnotowuje się zwężenie naczyń siatkówki.
Wynika to ze zwiększonego obciążenia układu sercowo-naczyniowego i potrzeby dodatkowego krążenia krwi dla nienarodzonego dziecka. Dlatego podczas ciąży pacjenci są dwukrotnie badani przez okulistę z pełnym badaniem dna.
W przypadku rozwoju PWHT w czasie ciąży wskazana jest koagulacja laserowa. Można to przeprowadzić do 32 tygodni. Po udanej operacji kobieta może sama rodzić.
Potrzeba cięcia cesarskiego w czasie ciąży kobiety z PWID siatkówki znajduje się na miesiąc przed przybliżoną datą porodu.
Decyzja o potrzebie cięcia cesarskiego z powodu dystroficznych warunków siatkówki jest podejmowana na miesiąc przed porodem. Wysoki stopień krótkowzroczności (ponad 6,0 dioptrii) nie jest wskazaniem do operacji.
Okuliści zalecają cesarskie cięcie po koagulacji laserowej przez ponad 32 tygodnie lub jeśli u jednego widzącego oka występuje PWHT.
Początkowy etap zwyrodnienia witreochorioretycznego obwodowego przebiega bez objawów, osłabienie widzenia i pojawienie się hałasu przed oczami zaczyna się, gdy warstwa jest zniszczona. Przy zwykłym badaniu dna oka obszary obwodowe ukrywają gałkę oczną.
Pacjenci z wysokim stopniem krótkowzroczności są częściej badani przez okulistów, ponieważ należą do grupy ryzyka. PWHT często występuje u wielu pacjentów, gdy rozpoczyna się proces peelingu. Dlatego, ze słabym i umiarkowanym stopniem krótkowzroczności, z oczywistym i ciągłym pogorszeniem ostrości wzroku, warto poddać się diagnozie.
Aby zdiagnozować chorobę przeprowadza się:
Przy pomocy nowoczesnych urządzeń cyfrowych można uzyskać kolorowy obraz obwodowej części siatkówki i ocenić zasięg i obszar uszkodzeń.
Badanie dna oka za pomocą soczewki Goldmana pomaga zdiagnozować PWHT.
Badanie okulistyczne obejmuje diagnozę PWHT przed jej sporządzeniem. W zależności od stopnia i charakteru choroby następuje opóźnienie koagulacji laserowej.
Zwyrodnienie siatkówki jest procesem nieodwracalnym, powrót do normalnej tkanki nie będzie możliwy. Zabieg ma na celu spowolnienie niszczenia i poprawę widzenia.
Gdy PWHT w początkowej fazie stosuje się konserwatywne metody leczenia - leki. Pokazuje:
Narzędzia te pomagają zatrzymać proces niszczenia tkanek. Kompleksowe podawanie leków odbywa się dwa razy w roku.
Ascorutin jest przepisywany jako środek rozszerzający naczynia.
Procedury przyczyniają się do zawieszenia degeneracji tkanek. Zalecana elektroforeza, elektro-lub fotostymulacja siatkówki, laser. Leczenie odbywa się za pomocą kursów.
Aby zapobiec odwarstwieniu siatkówki, stosuje się koagulację laserową, jest to najskuteczniejsza metoda, która okazała się skuteczna. Wiązka laserowa skleja siatkówkę w miejscach napięcia z dnem naczyniowym narządu wzrokowego, zapobiegając rozwarstwieniu.
Koagulacja bariery (BLK) jest wykonywana w znieczuleniu miejscowym, procedura trwa 10-20 minut. Pacjent może wrócić do domu natychmiast po manipulacji. We współczesnej medycynie jest to najlepszy sposób zapobiegania poważnym konsekwencjom PWHT i angiopatii.
Operacja dystrofii siatkówki ze szklistką obwodową jest wykonywana w ciężkich przypadkach, gdy nie ma efektu leczenia farmakologicznego ani koagulacji laserowej.
Operacja jest przeprowadzana tylko wtedy, gdy zawiodą inne metody leczenia.
Po wykryciu choroby zapobieganie ma na celu zapobieganie dalszemu rozwojowi procesu patologicznego i zapobieganie pęknięciu siatkówki.
Pacjenci z PWHT powinni pamiętać - tylko ostrożne podejście do zdrowia, ścisłe przestrzeganie środków zapobiegawczych i recepty lekarskie pomogą uniknąć strasznych komplikacji.
Należy unikać wysiłku fizycznego, prowadzić zdrowy tryb życia, odwiedzać okulistę dwa razy w roku i prowadzić kursy leczenia.
Ludzie zagrożeni powinni być uważni i przechodzić badania lekarskie na czas. Konieczne jest porzucenie nadużywania komputera, wykonywanie ćwiczeń na oczy, przyjmowanie witamin.
Właściwe odżywianie, unikanie złych nawyków pomoże zminimalizować ryzyko dziedzicznych czynników choroby i uniknąć PWHT.
http://zrenie.online/zabolevaniya-setchatki/pvhrd.htmlDystrofia siatkówki jest niebezpiecznym stanem, w którym następuje stopniowe, często bezobjawowe, zniszczenie siatkówki, powodujące znaczne pogorszenie funkcji wzrokowych. Jednym z rodzajów dystrofii jest PWHT - dystrofia witreochorioretyczna obwodowa siatkówki. Ten proces degeneracyjny jest często wynikiem upośledzenia dopływu krwi do dna oka i może być leczony zarówno zachowawczo, jak i chirurgicznie.
PWHT - co to jest? Jest to dystrofia obwodowych obszarów siatkówki, która jest powszechna i może wystąpić w każdym wieku. Dokładny mechanizm rozwoju patologii jest nieznany. Następujące czynniki mogą wywołać dystrofię witreochorioretinalną obwodową:
Pod wpływem szeregu czynników, dopływ krwi do aparatu wzrokowego jest zakłócany, wymiana materiału jest zaburzona, w wyniku czego ściany siatkówki stają się cieńsze, a ciało szkliste jest uszkodzone. Takie zmiany zwyrodnieniowe prowadzą do upośledzenia wzroku iw obecności takich prowokujących czynników, jak fizyczne lub emocjonalne przeciążenie, mogą wystąpić nadmierne obciążenia wzrokowe lub narażenie na wibracje, pęknięcie lub oderwanie siatkówki.
Szczególną cechą występowania dystrofii siatkówki obwodowej witreohori jest jej przebieg bezobjawowy, co utrudnia zdiagnozowanie problemu w czasie. Pierwsze objawy PWHT są często obserwowane już w obecności luk w siatkówce. Podejrzane zmiany dystroficzne na obwodzie oka mogą wynikać z następujących objawów:
Widzenie centralne w PWHT nie jest zaburzone, obserwuje się jedynie stopniowe pogorszenie obwodowych funkcji wzrokowych. Jeśli po rozerwaniu siatkówki leczenie nie rozpoczęto w odpowiednim czasie, a proces degeneracyjny postępuje dalej, wówczas możliwe jest krwawienie do ciała szklistego lub odwarstwienie siatkówki, co ostatecznie prowadzi do utraty wzroku.
Dystrofia obwodowych obszarów siatkówki występuje w 2 postaciach: PCRD (dystrofia obwodowo-siatkówkowa) i PWHT (dystrofia witreochorioretyczna obwodowa). Różnica między PCRD a PWHT polega na tym, że w pierwszym przypadku proces patologiczny dotyczy tylko siatkówki i naczyniówki, aw drugim przypadku ciało szkliste jest również zaangażowane w proces degeneracyjny.
Współczesna medycyna wyróżnia kilka rodzajów dystrofii siatkówki z obwodowej witreorethory:
Dystrofia witreochorioretyczna obwodowa była przez długi czas bezobjawowa, dlatego często diagnozuje się ją, gdy występują duże luki i znaczne upośledzenie widzenia. Niemożliwe jest zidentyfikowanie PWHT za pomocą zwykłego badania dna oka, dlatego też oftalmoskopia jest wykonywana przy maksymalnym rozszerzeniu źrenicy i za pomocą specjalnego obiektywu Goldmana, który pozwala szczegółowo zbadać najbardziej odległe obszary siatkówki.
Ponadto można podjąć następujące działania diagnostyczne:
Na początkowych etapach rozwoju dystrofii obwodowej witreochorioretinalu, a także kilka miesięcy po interwencji lasera, zalecana jest terapia lekowa mająca na celu poprawę metabolizmu fizycznego i kompensację procesów dystroficznych. Następujące leki mogą być przepisywane w leczeniu PWHT:
Aby osiągnąć najlepszy efekt, okulista przepisuje kilka leków na raz, a ich połączenie pozwala wyeliminować procesy zwyrodnieniowe, zapobiec wystąpieniu powikłań i przywrócić funkcje wzrokowe.
W celu osiągnięcia najlepszego wyniku i najszybszej eliminacji procesów zwyrodnieniowych, oprócz głównej metody leczenia, zaleca się fizjoterapię, aby wzmocnić układ mięśniowy i normalizować IOP. Zalecane są następujące procedury fizjoterapeutyczne:
Wraz z fizjoterapią można przypisać różne programy komputerowe. Ambliokor, gimnastyka wizualna.
Najlepszym sposobem leczenia PWID jest koagulacja laserowa siatkówki, której istotą jest przyklejenie cienkich części skóry lub odcięcie podartej tkanki. Koagulacja laserowa jest przeprowadzana ambulatoryjnie w znieczuleniu miejscowym, a jej czas trwania nie przekracza 20 minut.
Interwencja laserowa jest skuteczna i bezpieczna, okres powrotu do zdrowia mija szybko i bez komplikacji. W celu szybkiego tworzenia zrostów w ciągu pierwszych 2 tygodni po operacji konieczne jest powstrzymanie się od obciążeń fizycznych i wizualnych, zabiegów termicznych i przyjmowanie napojów alkoholowych, środków rozszerzających naczynia.
Jeśli obwodowej dystrofii witreochorioretycznej siatkówki towarzyszy wiele przerw lub silne oderwanie błony, wówczas konieczna jest poważniejsza interwencja chirurgiczna, w której dotknięte obszary są wycinane, a pozostałe tkanki są zszywane. Możliwa jest implantacja ciała szklistego.
W okresie ciąży układ odpornościowy słabnie, w wyniku czego wzrasta prawdopodobieństwo rozwoju różnych procesów dystroficznych. Jeśli u kobiety ciężarnej wykryto PWRD w oku, wskazana jest koagulacja laserowa. W przypadku braku przeciwwskazań operacja jest możliwa w dowolnym momencie, ale nie zaleca się tego później niż w tygodniu 31. Przy takiej diagnozie, w większości przypadków, lekarze zalecają poród przez cięcie cesarskie, ponieważ poród pochwowy może powodować odwarstwienie siatkówki.
Rokowanie dla dystrofii obwodowej witreochorioretyny siatkówki oka jest w większości przypadków korzystne, po przebiegu leczenia zanikają zjawiska dystroficzne, przywracane jest widzenie. PWHT jest bezobjawowy i często występuje już w zaawansowanym stadium. Aby tego uniknąć, zaleca się przeprowadzanie corocznych badań profilaktycznych przez okulistę i wykonywanie następujących środków zapobiegawczych:
Strefa obwodowa siatkówki jest praktycznie niewidoczna w zwykłym standardowym badaniu dna oka. Ale to na obrzeżach siatkówki rozwijają się często dystroficzne (zwyrodnieniowe) procesy, które są niebezpieczne, ponieważ mogą prowadzić do łez i odwarstwienia siatkówki.
Zmiany na obwodzie dna - dystrofie obwodowe siatkówki - mogą wystąpić zarówno u osób krótkowzrocznych, jak i dalekowzrocznych oraz u osób z prawidłowym wzrokiem.
Przyczyny obwodowych zmian dystroficznych w siatkówce nie są w pełni poznane. Dystrofia może wystąpić w każdym wieku, z takim samym prawdopodobieństwem u mężczyzn i kobiet.
Istnieje wiele możliwych czynników predysponujących: dziedziczna, krótkowzroczność dowolnego stopnia, zapalne choroby oczu, czaszkowo-mózgowe i urazy narządu wzroku. Częste choroby: nadciśnienie, miażdżyca, cukrzyca, zatrucie, przeszłe infekcje.
Wiodącą rolę w występowaniu choroby odgrywa upośledzony dopływ krwi do obwodowych obszarów siatkówki. Pogorszenie przepływu krwi prowadzi do zaburzeń metabolicznych w siatkówce i pojawienia się miejscowo zmodyfikowanych funkcjonalnie obszarów, w których siatkówka jest rozcieńczona. Pod wpływem wysiłku fizycznego, pracy związanej z podnoszeniem na wysokość lub zanurzaniem pod wodą, przyspieszaniem, przenoszeniem ciężarów, drganiami, pęknięciami mogą występować w obszarach dystroficznie zmodyfikowanych.
Udowodniono jednak, że u osób z krótkowzrocznością obwodowe zmiany zwyrodnieniowe siatkówki występują znacznie częściej, ponieważ z krótkowzrocznością zwiększa się długość oka, co powoduje rozciągnięcie jego błon i przerzedzenie siatkówki na obwodzie.
Dystrofia obwodowa siatkówki jest podzielona na obwodowy obwód naczynioruchowy (PCRD), kiedy tylko dotknięta jest siatkówka i naczyniówka oraz dystrofia witreochorioretyczna obwodowa (PWHT) - z udziałem w procesie degeneracyjnym ciała szklistego. Istnieją inne klasyfikacje dystrofii obwodowych, które są stosowane przez okulistów, na przykład, przez lokalizację dystrofii lub stopień zagrożenia odwarstwieniem siatkówki.
► Dystrofia kratowa - najczęściej wykrywana u pacjentów z odwarstwieniem siatkówki. Zakłada się rodzinną dziedziczną predyspozycję do tego typu dystrofii z większą częstością występowania u mężczyzn. Zwykle występuje w obu oczach. Najczęściej zlokalizowane w górnym zewnętrznym kwadrancie dna oka równikowe lub przednie względem równika oka.
Podczas badania dna oka, degeneracja sieci wygląda jak seria wąskich białych, jakby niejasnych pasów, tworzących figury przypominające kratownicę lub drabinkę linową. W ten sposób wyglądają zatarte naczynia siatkówki.
Pomiędzy tymi zmienionymi naczyniami występują różowo-czerwone ogniska przerzedzenia siatkówki, torbieli i pęknięć siatkówki. Charakterystyczne zmiany pigmentacji w postaci ciemniejszych lub jaśniejszych plam, pigmentacji wzdłuż naczyń. Ciało szkliste jest przymocowane do krawędzi dystrofii, tj. Powstają „trakcje” - pasma, które ciągną siatkówkę i łatwo prowadzą do pęknięć.
► Dystrofia typu „Ślimak”. Na siatkówce znaleziono białawe, lekko połyskujące inkluzje w kształcie pręta z obecnością wielu drobnych przerzedzeń i perforowanych defektów. Ogniska degeneracyjne łączą się i tworzą strefy przypominające wstęgę, które z wyglądu przypominają ślady ślimaka. Najczęściej znajduje się w górnej ćwiartce zewnętrznej. W wyniku takiej dystrofii mogą powstawać duże okrągłe szczeliny.
► Dystrofia innepoidów jest dziedziczną chorobą obwodową siatkówki. Zmiany dna, co do zasady, dwustronne i symetryczne. Na obrzeżach siatkówki znajdują się duże żółtawobiałe inkluzje w postaci „płatków śniegu”, które wystają ponad powierzchnię siatkówki i są zwykle zlokalizowane w pobliżu pogrubionych częściowo zatartych naczyń, mogą występować plamy pigmentowe.
Inepodemiczna degeneracja postępuje przez długi okres czasu i nie prowadzi często do pęknięć, takich jak krata i ślad ślimaka.
► Degeneracja przez rodzaj „bruku” znajduje się z reguły daleko na peryferiach. Widoczne są pojedyncze białe ogniska o lekko wydłużonym kształcie, wokół których czasami identyfikowane są małe grudki pigmentu. Najczęściej spotykane w dolnej części dna oka, chociaż można je określić na całym obwodzie.
► Cisiform (mała torbielowata) degeneracja siatkówki znajduje się na skrajnym obwodzie dna. Małe torbiele mogą się łączyć, tworząc większe. Podczas upadku, tępe obrażenia, torbiele mogą pęknąć, co może prowadzić do powstawania perforowanych pęknięć. Patrząc z oka dnia, torbiele wyglądają jak wielokrotne okrągłe lub owalne jasne czerwone formacje.
► Retinoschisis - rozwarstwienie siatkówki - może być wrodzone i nabyte. Najczęściej jest to dziedziczna patologia - wada rozwojowa siatkówki. Wrodzone torbiele siatkówki, młodzieńcza retinoschis X-chromosomalna są wrodzonymi postaciami retinozy, gdy pacjenci, oprócz zmian obwodowych, często wykazują procesy dystroficzne w strefie centralnej siatkówki, prowadząc do zmniejszenia widzenia. Nabyte dystroficzne retynozy są najczęściej związane z krótkowzrocznością, a także w starszym i starszym wieku.
Jeśli występują również zmiany w ciele szklistym, często powstają trakcje (sznury, zrosty) między zmodyfikowanym ciałem szklistym a siatkówką. Te zrosty, łączące się z jednym końcem do cieńszej powierzchni siatkówki, wielokrotnie zwiększają ryzyko przerwania i późniejszego odwarstwienia siatkówki.
Według rodzaju pęknięcia siatkówki są podzielone na perforowane, zastawki i rodzaj dializy.
Łzy Holey najczęściej wynikają z dystrofii kratowej i szyjnej, dziury w siatkówce.
Zawór nazywany jest szczeliną, gdy siatkówka pokrywa lukę. Łzy zastawkowe są z reguły wynikiem trakcji witreoretinalnej, która „ciągnie” siatkówkę. Gdy pęknie, obszar trakcji witreoretinalnej będzie końcówką zaworu.
Dializa jest liniowym pęknięciem siatkówki wzdłuż linii zębatej - punktem przyczepienia siatkówki do naczyniówki. W większości przypadków dializa wiąże się z tępym urazem oka.
Szczelina dna oka wygląda jak jasno czerwone wyraźnie zarysowane ogniska różnych form, przez które można zobaczyć wzór naczyniówki. Szczególnie zauważalne pęknięcia siatkówki na szarym tle.
Dystrofie siatkówki obwodowej są niebezpieczne, ponieważ są praktycznie bezobjawowe. Najczęściej okazuje się przypadkiem podczas kontroli. Jeśli istnieją czynniki ryzyka wykrycia dystrofii, może to być wynikiem dokładnego, ukierunkowanego badania. Mogą występować skargi na pojawienie się błyskawicy, błysków, nagłego pojawienia się mniej lub więcej pływających much, które mogą już wskazywać na pęknięcie siatkówki.
Pełna diagnostyka dystrofii obwodowej i „cichych” łez (bez odwarstwienia siatkówki) jest możliwa przy badaniu dna oka w warunkach maksymalnej ekspansji medycznej źrenicy za pomocą specjalnej trójwierszowej soczewki Goldmana, która pozwala zobaczyć najbardziej ekstremalne obszary siatkówki.
W razie potrzeby stosuje się kompresję twardówki (sklerokompresję) - lekarz przesuwa siatkówkę z obrzeża do środka, w wyniku czego widoczne są niektóre obszary peryferyjne, które nie są dostępne do badania.
Obecnie istnieją również specjalne urządzenia cyfrowe, za pomocą których można uzyskać kolorowy obraz peryferii siatkówki oraz, w obecności stref dystrofii i łez, oszacować ich rozmiar w stosunku do powierzchni całego dna oka.
Jeśli wykryta zostanie dystrofia obwodowa i pęknięcie siatkówki, leczenie prowadzi się w celu zapobieżenia odwarstwieniu siatkówki.
Wykonaj profilaktyczną koagulację laserową siatkówki w zakresie zmian dystroficznych lub koagulacji laserowej na granicy wokół istniejącej luki. Za pomocą specjalnego lasera oddziałuje się na siatkówkę wzdłuż krawędzi dystroficznego ogniska lub pęknięcia, co powoduje „sklejenie” siatkówki z leżącymi pod spodem skorupami oczu w miejscach ekspozycji na promieniowanie laserowe.
Koagulacja laserowa jest wykonywana ambulatoryjnie i jest dobrze tolerowana przez pacjentów. Należy wziąć pod uwagę, że proces powstawania zrostów zajmuje trochę czasu, dlatego po przeprowadzeniu koagulacji laserowej zaleca się obserwowanie trybu oszczędzania, który eliminuje ciężką pracę fizyczną, wspinaczkę na wysokość, nurkowanie pod wodą, ćwiczenia związane z przyspieszeniem, drganiami i nagłymi ruchami (bieganie, spadochroniarstwo, aerobik itp.).
Mówiąc o prewencji, przede wszystkim oznaczają zapobieganie pęknięciom siatkówki i odwarstwieniu. Głównym sposobem zapobiegania tym powikłaniom jest terminowe rozpoznanie dystrofii obwodowej siatkówki u pacjentów z grupy ryzyka, a następnie regularne monitorowanie i, jeśli to konieczne, zapobiegawcza koagulacja laserowa.
Zapobieganie ciężkim powikłaniom zależy wyłącznie od dyscypliny pacjentów i dbałości o własne zdrowie.
Pacjenci z istniejącą patologią siatkówki i zagrożonych pacjentów powinni być badani 1-2 razy w roku. Podczas ciąży konieczne jest sprawdzenie dna oka szerokiej źrenicy co najmniej dwa razy - na początku i pod koniec ciąży. Po porodzie zaleca się również badanie okulistyczne.
Zapobieganie samym procesom dystroficznym na obrzeżach siatkówki jest możliwe u przedstawicieli grupy ryzyka - są to krótkowzroczni, pacjenci z dziedziczną predyspozycją, dzieci urodzone w wyniku ciężkiej ciąży i porodu, pacjenci z nadciśnieniem tętniczym, cukrzycą, zapaleniem naczyń i innymi chorobami, w których następuje pogorszenie krążenie obwodowe.
Zaleca się również regularne badania profilaktyczne wykonywane przez okulistę w celu zbadania dna oka w warunkach indukowanej lekami rozszerzalności źrenicy oraz kursów terapii naczyniowej i witaminowej w celu poprawy krążenia obwodowego i stymulacji procesów metabolicznych w siatkówce. Zapobieganie strasznym powikłaniom jest zatem całkowicie zależne od dyscypliny pacjentów i dbałości o własne zdrowie.
http://www.vseozrenii.ru/glaznye-bolezni/distrofiya-setchatki-perifericheskaya-pvhrd/Przez dystrofię siatkówki konieczne jest zrozumienie procesu degeneracyjnego, który charakteryzuje się stopniowym niszczeniem tkanki siatkówki. Najczęściej ta patologia jest związana z zaburzeniami w układzie naczyniowym dna. Dystrofia charakteryzuje się porażką fotoreceptorów, w wyniku czego wizja gwałtownie spada.
Jeśli mówimy o zwyrodnieniu obwodowym siatkówki, stan ten jest szczególnie niebezpieczny, ponieważ ma przebieg bezobjawowy.
Diagnoza dystrofii obwodowej jest trudna, ponieważ zmiany w dniu oka nie zawsze są jasno określone, a obszar przed równikiem oka jest trudny do zbadania. Dlatego ten typ dystrofii często prowadzi do odwarstwienia siatkówki.
Ludzie z krótkowzrocznością są bardziej podatni na rozwój dystrofii siatkówki. Można to wyjaśnić faktem, że krótkowzroczne mają przerzedzenie i napięcie siatkówki (z powodu wydłużenia oka). Osoby starsze można przypisać do głównej grupy ryzyka (po 65 latach). Przecież dystrofia obwodowa siatkówki oka staje się główną przyczyną szybkiego spadku widzenia u osób starszych. Ta grupa obejmuje osoby, które mają następujące stany:
Najczęściej choroba jest spowodowana przez produkty rozkładu metabolicznego, które kumulują się z wiekiem. Znaczące miejsce zajmują infekcje, zatrucia i zaburzenia ukrwienia wewnętrznej wyściółki.
Dystrofia siatkówki może rozwinąć się również u młodych na tle ciąży, chorób układu krążenia i patologii gruczołów dokrewnych.
Jak wspomniano powyżej, choroba jest prawie bezobjawowa z niewielkimi objawami klinicznymi. Z reguły jest wykrywany przypadkowo podczas kontroli. Jeśli mówimy o pierwszych objawach, zaczynają pojawiać się głównie w łzach siatkówki. Pacjent ma przed sobą pływające „muchy” i miga.
Dzięki prostemu badaniu dna oka obszar peryferyjny jest niedostępny. W większości przypadków diagnoza tego obszaru jest możliwa tylko przy maksymalnej możliwej ekspansji medycznej źrenicy, do kontroli używa się trzywierciowej soczewki Goldmanna. W niektórych przypadkach wykonuje się sklerokompresję (prasowanie twardówki). Optyczna tomografia koherencyjna, EFI (badania elektrofizjologiczne), a także ultradźwięki mogą być przypisane jako dodatkowe badania.
Leczenie dystrofii siatkówki można podzielić na:
Wszystkie rodzaje terapii mają na celu stabilizację i kompensację procesów dystroficznych. Osiągnięcie pełnego odzyskania wzroku jest prawie niemożliwe. Leczenie lekiem pomaga zapobiec kolejnym przerwom siatkówki.
W procesie leczenia dystrofii siatkówki koagulacja laserowa zajmuje szczególne miejsce (specjalny laser wykonuje zrosty wzdłuż krawędzi dystroficznych obszarów, które zapobiegają dalszemu niszczeniu wewnętrznych błon oka). Ta procedura jest przeprowadzana w klinice.
Terapia witaminowa, różne procedury fizjoterapeutyczne, na przykład stymulacja magnetyczna i elektryczna, są pokazane jako leczenie pomocnicze.
Prognozę dystrofii obwodowej można nazwać warunkowo korzystną, z jakościowym leczeniem, zapobiegającym dalszemu rozwojowi patologii i odwarstwieniu siatkówki jest główną zaletą, ale przywrócenie wzroku jest niemożliwe.
http://fedorovmedcenter.ru/stati/oft-distrofiya/articles/perifericheskaa_distrofia_setchatki_glaza/Siatkówka jest jednym z kluczowych elementów systemu wzrokowego, który zapewnia tworzenie obrazu otaczających obiektów.
W związku z tym wszelkie procesy patologiczne zachodzące w tej części oka mogą prowadzić do poważnych problemów.
Jedną z chorób, która charakteryzuje się uszkodzeniem tkanek siatkówki i stopniowym zmniejszeniem ostrości wzroku, nazywa się degeneracją naczyniówki i siatkówki. Może występować w kilku formach, ale w każdym razie wymaga terminowej diagnozy i leczenia.
CHRD - choroba zlokalizowana w centralnych obszarach siatkówki i powodująca nieodwracalne uszkodzenia tkanek. Proces dystroficzny obejmuje warstwy naczyniowe i pigmentowe oka, a także płytkę szklistą znajdującą się między nimi.
Zdjęcie 1. Dno oka z dystrofią środkowo-siatkówkową. Obwód i strzałki wskazują obszar zmian patologicznych.
Z czasem zdrowe tkanki są zastępowane włóknistymi, blizny pojawiają się na powierzchni, co prowadzi do pogorszenia funkcji siatkówki.
To ważne! Dystrofia choryoretinalna rzadko prowadzi do całkowitej ślepoty, ponieważ pacjent utrzymuje widzenie centralne lub obwodowe (w zależności od lokalizacji patologii), ale znacząco pogarsza jakość życia.
Najczęściej choroba jest wykrywana u osób starszych (ponad 50 lat), to znaczy główną przyczyną CDS są zmiany związane z wiekiem w tkankach, ale jej dokładna etiologia nie została wyjaśniona. Oprócz wieku dojrzałego, czynnikami ryzyka rozwoju dystrofii ośrodkowo-siatkówkowej są:
Choroba dotyka jednocześnie obu oczu, ale czasami zaczyna się na jednym z nich, po czym rozprzestrzenia się na drugą.
W początkowej fazie CRHD może być bezobjawowa, a następnie pojawiają się drobne zaburzenia okulistyczne (muchy, zniekształcenia obrazów, utrata pewnych obszarów itp.).
W miarę rozwoju procesu patologicznego widzenie centralne znacznie się zmniejsza i ostatecznie zanika całkowicie.
Pomoc Według statystyk kobiety i osoby z jasną tęczówką są najbardziej narażone na rozwój patologii.
Dystrofia środkowo-siatkówkowa może występować w dwóch postaciach: nieostrościowej i wilgotnej (wysiękowej), przy czym ta pierwsza występuje częściej w 90% przypadków, podczas gdy ta druga charakteryzuje się ciężkim przebiegiem i niekorzystnym rokowaniem.
Postać nieuleczalna charakteryzuje się zaburzeniami procesów metabolicznych między warstwą naczyniową a siatkówką. Objawy rozwijają się powoli, ostrość widzenia pozostaje zadowalająca przez długi czas, po czym następuje lekkie zmętnienie obrazu, zniekształcenie linii prostych i pogorszenie funkcji oka.
Mokrej CRRD towarzyszy pojawienie się nieprawidłowych naczyń i gromadzenie się płynu pod siatkówką, tworzenie się blizn. Objawy pojawiają się w ciągu kilku tygodni po rozpoczęciu procesu patologicznego - wzrok pacjenta dramatycznie się zmniejsza, tworzenie obrazu jest zakłócone, linie stają się złamane i skręcone.
Zdjęcie 2. Dno pacjenta z mokrą formą obrońców praw człowieka. W centralnej części siatkówki widać czerwonawy obrzęk.
W przebiegu klinicznym tej formy choroby wyróżnia się cztery etapy rozwoju:
Uwaga! We wczesnych stadiach mokrej postaci CHRD proces patologiczny można zatrzymać, ale zmiany w tkance są nieodwracalne i nie można ich leczyć.
W przeciwieństwie do dystrofii centralnej, obwodowy typ choroby nie wpływa na środkową część siatkówki, ale na jej obrzeża, to znaczy na obrzeża. Może być dziedziczna lub nabyta, a głównymi czynnikami ryzyka są: krótkowzroczność, choroby zapalne, uszkodzenia oczu i czaszki oraz patologia narządów wewnętrznych. W zależności od lokalizacji zmiany i jej głębokości, naruszenie zwykle dzieli się na obwodowe formy naczyniówki i witreochorano-siatkówki.
Zdjęcie 3. Obraz dna oka w obwodowej dystrofii naczyniówki i siatkówki. Uszkodzenie znajduje się na krawędziach siatkówki.
Drugi wariant kursu jest bardziej niebezpieczny dla pacjenta niż pierwszy i może prowadzić do całkowitej utraty wzroku.
To ważne! Trudno jest odróżnić PCDD od PVRHD nawet przy użyciu nowoczesnych metod diagnostycznych, co komplikuje leczenie choroby i pogarsza rokowanie.
Rozpoznanie dystrofii naczyniowo-siatkowej wykonuje się na podstawie dolegliwości pacjenta, wywiadu i złożonej diagnostyki przy użyciu różnych metod:
Dodatkowo, badania mogą być wykorzystane do sprawdzenia postrzegania kolorów, kontrastu widzenia i innych jego cech.
Pomoc Dystrofię środkowo-siatkówkową rozpoznaje się dość łatwo, czasami podczas badania dna oka, podczas gdy pełna diagnoza jest konieczna do wykrycia formy obwodowej.
Terapia tej patologii ma na celu zatrzymanie nieprawidłowego procesu i niszczenia tkanek, a także zapobieganie powikłaniom.
Nieuleczalna forma choroby jest łatwiejsza do leczenia, dlatego we wczesnych stadiach dystrofii naczyniówki i odbytnicy możliwe jest leczenie zachowawcze za pomocą antykoagulantów, angioprotektorów, przeciwutleniaczy i innych leków.
Leczenie należy przeprowadzać w sposób ciągły, dwa razy w roku, zazwyczaj wiosną i jesienią. Czasami potrzebna jest stymulacja laserowa tkanek, aby zatrzymać uszkodzenie siatkówki i zapobiec powikłaniom.
Oprócz przyjmowania leków (doustnie lub przez wstrzyknięcie) pacjenci muszą zrezygnować ze złych nawyków i dobrze się odżywiać.
Dystrofia wysiękowa zwykle wymaga operacji - wykonuje się koagulację laserową siatkówki i błon, która „skleja” uszkodzone tkanki, zatrzymuje krwawienie, zapobiega łzawieniu i oderwaniu. Wraz z korektą laserową zaleca się terapię odwodnienia w celu usunięcia nadmiaru płynu (leki moczopędne, dieta bezsolna itp.), Przyjmując witaminy i mikroelementy.
Uwaga! Nie zaleca się leczenia recepturami ludowymi na dystrofię siatkówki i siatkówki, ponieważ może to prowadzić do rozwoju powikłań i całkowitej ślepoty.
Obejrzyj film, który opisuje dystrofię siatkówki, jej typy - centralną i obwodową.
Dystrofia siatkówki oka jest złożonym procesem patologicznym, który niszczy tkankę oka i może prowadzić do poważnych zaburzeń widzenia lub całkowitej ślepoty.
Niestety zmiany w strukturach oczu z tą chorobą są nieodwracalne, dlatego nie można poprawić funkcji widzenia.
Dzięki terminowej diagnozie i prawidłowemu leczeniu, rozwój dystrofii naczyniówki i siatkówki można zatrzymać, utrzymując w ten sposób dostateczną ostrość wzroku, a pacjenci mogą prowadzić normalne życie.
http://linza.guru/distrofiya-setchatki/horioretinalnaya/