Dystrofia siatkówki jest niebezpiecznym stanem, w którym następuje stopniowe, często bezobjawowe, zniszczenie siatkówki, powodujące znaczne pogorszenie funkcji wzrokowych. Jednym z rodzajów dystrofii jest PWHT - dystrofia witreochorioretyczna obwodowa siatkówki. Ten proces degeneracyjny jest często wynikiem upośledzenia dopływu krwi do dna oka i może być leczony zarówno zachowawczo, jak i chirurgicznie.
PWHT - co to jest? Jest to dystrofia obwodowych obszarów siatkówki, która jest powszechna i może wystąpić w każdym wieku. Dokładny mechanizm rozwoju patologii jest nieznany. Następujące czynniki mogą wywołać dystrofię witreochorioretinalną obwodową:
Pod wpływem szeregu czynników, dopływ krwi do aparatu wzrokowego jest zakłócany, wymiana materiału jest zaburzona, w wyniku czego ściany siatkówki stają się cieńsze, a ciało szkliste jest uszkodzone. Takie zmiany zwyrodnieniowe prowadzą do upośledzenia wzroku iw obecności takich prowokujących czynników, jak fizyczne lub emocjonalne przeciążenie, mogą wystąpić nadmierne obciążenia wzrokowe lub narażenie na wibracje, pęknięcie lub oderwanie siatkówki.
Szczególną cechą występowania dystrofii siatkówki obwodowej witreohori jest jej przebieg bezobjawowy, co utrudnia zdiagnozowanie problemu w czasie. Pierwsze objawy PWHT są często obserwowane już w obecności luk w siatkówce. Podejrzane zmiany dystroficzne na obwodzie oka mogą wynikać z następujących objawów:
Widzenie centralne w PWHT nie jest zaburzone, obserwuje się jedynie stopniowe pogorszenie obwodowych funkcji wzrokowych. Jeśli po rozerwaniu siatkówki leczenie nie rozpoczęto w odpowiednim czasie, a proces degeneracyjny postępuje dalej, wówczas możliwe jest krwawienie do ciała szklistego lub odwarstwienie siatkówki, co ostatecznie prowadzi do utraty wzroku.
Dystrofia obwodowych obszarów siatkówki występuje w 2 postaciach: PCRD (dystrofia obwodowo-siatkówkowa) i PWHT (dystrofia witreochorioretyczna obwodowa). Różnica między PCRD a PWHT polega na tym, że w pierwszym przypadku proces patologiczny dotyczy tylko siatkówki i naczyniówki, aw drugim przypadku ciało szkliste jest również zaangażowane w proces degeneracyjny.
Współczesna medycyna wyróżnia kilka rodzajów dystrofii siatkówki z obwodowej witreorethory:
Dystrofia witreochorioretyczna obwodowa była przez długi czas bezobjawowa, dlatego często diagnozuje się ją, gdy występują duże luki i znaczne upośledzenie widzenia. Niemożliwe jest zidentyfikowanie PWHT za pomocą zwykłego badania dna oka, dlatego też oftalmoskopia jest wykonywana przy maksymalnym rozszerzeniu źrenicy i za pomocą specjalnego obiektywu Goldmana, który pozwala szczegółowo zbadać najbardziej odległe obszary siatkówki.
Ponadto można podjąć następujące działania diagnostyczne:
Na początkowych etapach rozwoju dystrofii obwodowej witreochorioretinalu, a także kilka miesięcy po interwencji lasera, zalecana jest terapia lekowa mająca na celu poprawę metabolizmu fizycznego i kompensację procesów dystroficznych. Następujące leki mogą być przepisywane w leczeniu PWHT:
Aby osiągnąć najlepszy efekt, okulista przepisuje kilka leków na raz, a ich połączenie pozwala wyeliminować procesy zwyrodnieniowe, zapobiec wystąpieniu powikłań i przywrócić funkcje wzrokowe.
W celu osiągnięcia najlepszego wyniku i najszybszej eliminacji procesów zwyrodnieniowych, oprócz głównej metody leczenia, zaleca się fizjoterapię, aby wzmocnić układ mięśniowy i normalizować IOP. Zalecane są następujące procedury fizjoterapeutyczne:
Wraz z fizjoterapią można przypisać różne programy komputerowe. Ambliokor, gimnastyka wizualna.
Najlepszym sposobem leczenia PWID jest koagulacja laserowa siatkówki, której istotą jest przyklejenie cienkich części skóry lub odcięcie podartej tkanki. Koagulacja laserowa jest przeprowadzana ambulatoryjnie w znieczuleniu miejscowym, a jej czas trwania nie przekracza 20 minut.
Interwencja laserowa jest skuteczna i bezpieczna, okres powrotu do zdrowia mija szybko i bez komplikacji. W celu szybkiego tworzenia zrostów w ciągu pierwszych 2 tygodni po operacji konieczne jest powstrzymanie się od obciążeń fizycznych i wizualnych, zabiegów termicznych i przyjmowanie napojów alkoholowych, środków rozszerzających naczynia.
Jeśli obwodowej dystrofii witreochorioretycznej siatkówki towarzyszy wiele przerw lub silne oderwanie błony, wówczas konieczna jest poważniejsza interwencja chirurgiczna, w której dotknięte obszary są wycinane, a pozostałe tkanki są zszywane. Możliwa jest implantacja ciała szklistego.
W okresie ciąży układ odpornościowy słabnie, w wyniku czego wzrasta prawdopodobieństwo rozwoju różnych procesów dystroficznych. Jeśli u kobiety ciężarnej wykryto PWRD w oku, wskazana jest koagulacja laserowa. W przypadku braku przeciwwskazań operacja jest możliwa w dowolnym momencie, ale nie zaleca się tego później niż w tygodniu 31. Przy takiej diagnozie, w większości przypadków, lekarze zalecają poród przez cięcie cesarskie, ponieważ poród pochwowy może powodować odwarstwienie siatkówki.
Rokowanie dla dystrofii obwodowej witreochorioretyny siatkówki oka jest w większości przypadków korzystne, po przebiegu leczenia zanikają zjawiska dystroficzne, przywracane jest widzenie. PWHT jest bezobjawowy i często występuje już w zaawansowanym stadium. Aby tego uniknąć, zaleca się przeprowadzanie corocznych badań profilaktycznych przez okulistę i wykonywanie następujących środków zapobiegawczych:
Dystrofia siatkówki jest jedną z najpoważniejszych patologii oka, która może prowadzić do ślepoty. Przyczyną tego procesu są zaburzenia w układzie naczyniowym oka. Strefa obwodowa siatkówki jest ukryta za gałką oczną, co czyni ją niewidoczną podczas badania dna oka.
Aby określić dystrofię witreochorioretyczną obwodową (PWHT), potrzebne jest specjalne badanie. Możliwość ślepoty, słabych symptomów i potrzeby specjalnej diagnostyki czynią PWID siatkówki bardzo niebezpieczną i podstępną chorobą.
Choroba nie ma objawów, które w pełni charakteryzują ten typ patologii. Kiedy obserwuje się PWHT:
Pacjenci na różne sposoby charakteryzują pojawiające się zaburzenia i zamykają pole widzenia. Obecność takich problemów wymaga odwołania się do optometrysty.
Dystrofia siatkówki wywołuje zaburzenia naczyniowe oka i brak dopływu krwi. Degeneracja może pchać:
Zmiany patologiczne mogą występować w obu oczach jednocześnie lub wpływać tylko na lewe lub prawe oko.
PVCRD siatkówki może wpływać tylko na jedno oko lub rozwijać się na dwa na raz.
Istnieje wiele powodów, które przyczyniają się do rozwoju dystrofii siatkówkowej witreochorioretinalu. Podstawą ich działania jest pogorszenie krążenia krwi w naczyniach siatkówki, które następnie zmienia zachodzące w nim procesy biochemiczne, jak również w otaczających częściach ciała szklistego. W wyniku tych zaburzeń następuje sklejenie siatkówki i ciała szklistego. Takie procesy mogą wystąpić u osób z emmetropową ostrością widzenia.
Przy krótkowzroczności zwiększa się przednio-tylna wielkość gałki ocznej, w wyniku czego obserwuje się rozciąganie struktur oka. Siatkówka staje się cieńsza, rozwija się angiopatia, zakłóca się dopływ krwi, szczególnie dotknięte są części obwodowe, a jeśli jest cumowanie witreoretinalne, możliwe jest pęknięcie.
Niedostateczny dopływ krwi powoduje dystroficzne przerzedzenie warstwy siatkówki, co może prowadzić do pęknięcia i utraty wzroku. Luki występują w wyniku nadmiernego wysiłku fizycznego, podnoszenia ciężarów, wspinania się na wysokość lub zejścia pod wodą w miejscach największych dystroficznych zmian w tkankach.
Poważnym czynnikiem prowokującym w rozwoju zwyrodnienia siatkówki jest krótkowzroczność. Krótkowzroczność prowadzi do rozciągnięcia gałki ocznej. Prowadzi to do zmiany w całej strukturze narządu wzroku - obwód siatkówki staje się cieńszy, przepływ krwi pogarsza się.
Wysoki stopień krótkowzroczności powinien być przyczyną regularnych wizyt u okulisty, aby zdiagnozować w odpowiednim czasie dystrofię siatkówki z witreochorioretinalem.
Jednak większość okulistów uważa dziedziczność za główny czynnik rozwoju PWHT. Patologie oczu często są rodzinne i przekazywane z rodziców na dzieci.
Dziedziczność jest jednym z czynników prowokujących PWHT.
Oba typy patologii - chorioretinal i vitreochorioretinal - są związane z zaburzeniami oka naczyniowego, które prowadzą do rozwoju zwyrodnienia siatkówki.
Dystrofia witreochorioretyczna obwodowa jest bardziej niebezpiecznym typem choroby, ponieważ zmiany zwyrodnieniowe wpływają również na ciało szkliste oka. Vitreo - vitreo agg - od łacińskiego szkła, szklistego.
Drugi typ choroby - PRCD - dotyczy tylko samej siatkówki i naczyń.
Pierwszy typ choroby jest mniej powszechny, ale wymaga większej uwagi ze strony lekarza i pacjenta, ponieważ zagraża odwarstwieniu siatkówki i utracie wzroku. Zrosty witreoretinalne ciała szklistego z siatkówką powodują zniszczenie jej warstwy i pęknięcie.
Nie należy mylić PWHT i PCDD - są to dwie różne patologie.
Przebieg dystrofii witreochorioretinalnej jest:
PWHT jest klasyfikowany według przepływu i rodzaju luki.
Zgodnie z rodzajem podziału siatkówki istnieją następujące typy:
Etapy choroby wskazują na nasilenie, stopień i rodzaje przerw i trakcji, i są od I do V. Począwszy od etapu IV, zawsze pokazywana jest koagulacja laserowa. Na przykład stopień lub stopień PCRD 2I nie ma wskazań bezwzględnych, a decyzja o dalszym leczeniu podejmowana jest indywidualnie.
Według organizacji medycznych, na początku okresu rozrodczego ponad 25% kobiet ma krótkowzroczność, ponad 7% z nich ma wysoki stopień. Na tle normalnego przebiegu ciąży u kobiet z krótkowzrocznością odnotowuje się zwężenie naczyń siatkówki.
Wynika to ze zwiększonego obciążenia układu sercowo-naczyniowego i potrzeby dodatkowego krążenia krwi dla nienarodzonego dziecka. Dlatego podczas ciąży pacjenci są dwukrotnie badani przez okulistę z pełnym badaniem dna.
W przypadku rozwoju PWHT w czasie ciąży wskazana jest koagulacja laserowa. Można to przeprowadzić do 32 tygodni. Po udanej operacji kobieta może sama rodzić.
Potrzeba cięcia cesarskiego w czasie ciąży kobiety z PWID siatkówki znajduje się na miesiąc przed przybliżoną datą porodu.
Decyzja o potrzebie cięcia cesarskiego z powodu dystroficznych warunków siatkówki jest podejmowana na miesiąc przed porodem. Wysoki stopień krótkowzroczności (ponad 6,0 dioptrii) nie jest wskazaniem do operacji.
Okuliści zalecają cesarskie cięcie po koagulacji laserowej przez ponad 32 tygodnie lub jeśli u jednego widzącego oka występuje PWHT.
Początkowy etap zwyrodnienia witreochorioretycznego obwodowego przebiega bez objawów, osłabienie widzenia i pojawienie się hałasu przed oczami zaczyna się, gdy warstwa jest zniszczona. Przy zwykłym badaniu dna oka obszary obwodowe ukrywają gałkę oczną.
Pacjenci z wysokim stopniem krótkowzroczności są częściej badani przez okulistów, ponieważ należą do grupy ryzyka. PWHT często występuje u wielu pacjentów, gdy rozpoczyna się proces peelingu. Dlatego, ze słabym i umiarkowanym stopniem krótkowzroczności, z oczywistym i ciągłym pogorszeniem ostrości wzroku, warto poddać się diagnozie.
Aby zdiagnozować chorobę przeprowadza się:
Przy pomocy nowoczesnych urządzeń cyfrowych można uzyskać kolorowy obraz obwodowej części siatkówki i ocenić zasięg i obszar uszkodzeń.
Badanie dna oka za pomocą soczewki Goldmana pomaga zdiagnozować PWHT.
Badanie okulistyczne obejmuje diagnozę PWHT przed jej sporządzeniem. W zależności od stopnia i charakteru choroby następuje opóźnienie koagulacji laserowej.
Zwyrodnienie siatkówki jest procesem nieodwracalnym, powrót do normalnej tkanki nie będzie możliwy. Zabieg ma na celu spowolnienie niszczenia i poprawę widzenia.
Gdy PWHT w początkowej fazie stosuje się konserwatywne metody leczenia - leki. Pokazuje:
Narzędzia te pomagają zatrzymać proces niszczenia tkanek. Kompleksowe podawanie leków odbywa się dwa razy w roku.
Ascorutin jest przepisywany jako środek rozszerzający naczynia.
Procedury przyczyniają się do zawieszenia degeneracji tkanek. Zalecana elektroforeza, elektro-lub fotostymulacja siatkówki, laser. Leczenie odbywa się za pomocą kursów.
Aby zapobiec odwarstwieniu siatkówki, stosuje się koagulację laserową, jest to najskuteczniejsza metoda, która okazała się skuteczna. Wiązka laserowa skleja siatkówkę w miejscach napięcia z dnem naczyniowym narządu wzrokowego, zapobiegając rozwarstwieniu.
Koagulacja bariery (BLK) jest wykonywana w znieczuleniu miejscowym, procedura trwa 10-20 minut. Pacjent może wrócić do domu natychmiast po manipulacji. We współczesnej medycynie jest to najlepszy sposób zapobiegania poważnym konsekwencjom PWHT i angiopatii.
Operacja dystrofii siatkówki ze szklistką obwodową jest wykonywana w ciężkich przypadkach, gdy nie ma efektu leczenia farmakologicznego ani koagulacji laserowej.
Operacja jest przeprowadzana tylko wtedy, gdy zawiodą inne metody leczenia.
Po wykryciu choroby zapobieganie ma na celu zapobieganie dalszemu rozwojowi procesu patologicznego i zapobieganie pęknięciu siatkówki.
Pacjenci z PWHT powinni pamiętać - tylko ostrożne podejście do zdrowia, ścisłe przestrzeganie środków zapobiegawczych i recepty lekarskie pomogą uniknąć strasznych komplikacji.
Należy unikać wysiłku fizycznego, prowadzić zdrowy tryb życia, odwiedzać okulistę dwa razy w roku i prowadzić kursy leczenia.
Ludzie zagrożeni powinni być uważni i przechodzić badania lekarskie na czas. Konieczne jest porzucenie nadużywania komputera, wykonywanie ćwiczeń na oczy, przyjmowanie witamin.
Właściwe odżywianie, unikanie złych nawyków pomoże zminimalizować ryzyko dziedzicznych czynników choroby i uniknąć PWHT.
http://zrenie.online/zabolevaniya-setchatki/pvhrd.htmlStrefa obwodowa siatkówki jest praktycznie niewidoczna w zwykłym standardowym badaniu dna oka. Ale to na obrzeżach siatkówki rozwijają się często dystroficzne (zwyrodnieniowe) procesy, które są niebezpieczne, ponieważ mogą prowadzić do łez i odwarstwienia siatkówki.
Zmiany na obwodzie dna - dystrofie obwodowe siatkówki - mogą wystąpić zarówno u osób krótkowzrocznych, jak i dalekowzrocznych oraz u osób z prawidłowym wzrokiem.
Przyczyny obwodowych zmian dystroficznych w siatkówce nie są w pełni poznane. Dystrofia może wystąpić w każdym wieku, z takim samym prawdopodobieństwem u mężczyzn i kobiet.
Istnieje wiele możliwych czynników predysponujących: dziedziczna, krótkowzroczność dowolnego stopnia, zapalne choroby oczu, czaszkowo-mózgowe i urazy narządu wzroku. Częste choroby: nadciśnienie, miażdżyca, cukrzyca, zatrucie, przeszłe infekcje.
Wiodącą rolę w występowaniu choroby odgrywa upośledzony dopływ krwi do obwodowych obszarów siatkówki. Pogorszenie przepływu krwi prowadzi do zaburzeń metabolicznych w siatkówce i pojawienia się miejscowo zmodyfikowanych funkcjonalnie obszarów, w których siatkówka jest rozcieńczona. Pod wpływem wysiłku fizycznego, pracy związanej z podnoszeniem na wysokość lub zanurzaniem pod wodą, przyspieszaniem, przenoszeniem ciężarów, drganiami, pęknięciami mogą występować w obszarach dystroficznie zmodyfikowanych.
Udowodniono jednak, że u osób z krótkowzrocznością obwodowe zmiany zwyrodnieniowe siatkówki występują znacznie częściej, ponieważ z krótkowzrocznością zwiększa się długość oka, co powoduje rozciągnięcie jego błon i przerzedzenie siatkówki na obwodzie.
Dystrofia obwodowa siatkówki jest podzielona na obwodowy obwód naczynioruchowy (PCRD), kiedy tylko dotknięta jest siatkówka i naczyniówka oraz dystrofia witreochorioretyczna obwodowa (PWHT) - z udziałem w procesie degeneracyjnym ciała szklistego. Istnieją inne klasyfikacje dystrofii obwodowych, które są stosowane przez okulistów, na przykład, przez lokalizację dystrofii lub stopień zagrożenia odwarstwieniem siatkówki.
► Dystrofia kratowa - najczęściej wykrywana u pacjentów z odwarstwieniem siatkówki. Zakłada się rodzinną dziedziczną predyspozycję do tego typu dystrofii z większą częstością występowania u mężczyzn. Zwykle występuje w obu oczach. Najczęściej zlokalizowane w górnym zewnętrznym kwadrancie dna oka równikowe lub przednie względem równika oka.
Podczas badania dna oka, degeneracja sieci wygląda jak seria wąskich białych, jakby niejasnych pasów, tworzących figury przypominające kratownicę lub drabinkę linową. W ten sposób wyglądają zatarte naczynia siatkówki.
Pomiędzy tymi zmienionymi naczyniami występują różowo-czerwone ogniska przerzedzenia siatkówki, torbieli i pęknięć siatkówki. Charakterystyczne zmiany pigmentacji w postaci ciemniejszych lub jaśniejszych plam, pigmentacji wzdłuż naczyń. Ciało szkliste jest przymocowane do krawędzi dystrofii, tj. Powstają „trakcje” - pasma, które ciągną siatkówkę i łatwo prowadzą do pęknięć.
► Dystrofia typu „Ślimak”. Na siatkówce znaleziono białawe, lekko połyskujące inkluzje w kształcie pręta z obecnością wielu drobnych przerzedzeń i perforowanych defektów. Ogniska degeneracyjne łączą się i tworzą strefy przypominające wstęgę, które z wyglądu przypominają ślady ślimaka. Najczęściej znajduje się w górnej ćwiartce zewnętrznej. W wyniku takiej dystrofii mogą powstawać duże okrągłe szczeliny.
► Dystrofia innepoidów jest dziedziczną chorobą obwodową siatkówki. Zmiany dna, co do zasady, dwustronne i symetryczne. Na obrzeżach siatkówki znajdują się duże żółtawobiałe inkluzje w postaci „płatków śniegu”, które wystają ponad powierzchnię siatkówki i są zwykle zlokalizowane w pobliżu pogrubionych częściowo zatartych naczyń, mogą występować plamy pigmentowe.
Inepodemiczna degeneracja postępuje przez długi okres czasu i nie prowadzi często do pęknięć, takich jak krata i ślad ślimaka.
► Degeneracja przez rodzaj „bruku” znajduje się z reguły daleko na peryferiach. Widoczne są pojedyncze białe ogniska o lekko wydłużonym kształcie, wokół których czasami identyfikowane są małe grudki pigmentu. Najczęściej spotykane w dolnej części dna oka, chociaż można je określić na całym obwodzie.
► Cisiform (mała torbielowata) degeneracja siatkówki znajduje się na skrajnym obwodzie dna. Małe torbiele mogą się łączyć, tworząc większe. Podczas upadku, tępe obrażenia, torbiele mogą pęknąć, co może prowadzić do powstawania perforowanych pęknięć. Patrząc z oka dnia, torbiele wyglądają jak wielokrotne okrągłe lub owalne jasne czerwone formacje.
► Retinoschisis - rozwarstwienie siatkówki - może być wrodzone i nabyte. Najczęściej jest to dziedziczna patologia - wada rozwojowa siatkówki. Wrodzone torbiele siatkówki, młodzieńcza retinoschis X-chromosomalna są wrodzonymi postaciami retinozy, gdy pacjenci, oprócz zmian obwodowych, często wykazują procesy dystroficzne w strefie centralnej siatkówki, prowadząc do zmniejszenia widzenia. Nabyte dystroficzne retynozy są najczęściej związane z krótkowzrocznością, a także w starszym i starszym wieku.
Jeśli występują również zmiany w ciele szklistym, często powstają trakcje (sznury, zrosty) między zmodyfikowanym ciałem szklistym a siatkówką. Te zrosty, łączące się z jednym końcem do cieńszej powierzchni siatkówki, wielokrotnie zwiększają ryzyko przerwania i późniejszego odwarstwienia siatkówki.
Według rodzaju pęknięcia siatkówki są podzielone na perforowane, zastawki i rodzaj dializy.
Łzy Holey najczęściej wynikają z dystrofii kratowej i szyjnej, dziury w siatkówce.
Zawór nazywany jest szczeliną, gdy siatkówka pokrywa lukę. Łzy zastawkowe są z reguły wynikiem trakcji witreoretinalnej, która „ciągnie” siatkówkę. Gdy pęknie, obszar trakcji witreoretinalnej będzie końcówką zaworu.
Dializa jest liniowym pęknięciem siatkówki wzdłuż linii zębatej - punktem przyczepienia siatkówki do naczyniówki. W większości przypadków dializa wiąże się z tępym urazem oka.
Szczelina dna oka wygląda jak jasno czerwone wyraźnie zarysowane ogniska różnych form, przez które można zobaczyć wzór naczyniówki. Szczególnie zauważalne pęknięcia siatkówki na szarym tle.
Dystrofie siatkówki obwodowej są niebezpieczne, ponieważ są praktycznie bezobjawowe. Najczęściej okazuje się przypadkiem podczas kontroli. Jeśli istnieją czynniki ryzyka wykrycia dystrofii, może to być wynikiem dokładnego, ukierunkowanego badania. Mogą występować skargi na pojawienie się błyskawicy, błysków, nagłego pojawienia się mniej lub więcej pływających much, które mogą już wskazywać na pęknięcie siatkówki.
Pełna diagnostyka dystrofii obwodowej i „cichych” łez (bez odwarstwienia siatkówki) jest możliwa przy badaniu dna oka w warunkach maksymalnej ekspansji medycznej źrenicy za pomocą specjalnej trójwierszowej soczewki Goldmana, która pozwala zobaczyć najbardziej ekstremalne obszary siatkówki.
W razie potrzeby stosuje się kompresję twardówki (sklerokompresję) - lekarz przesuwa siatkówkę z obrzeża do środka, w wyniku czego widoczne są niektóre obszary peryferyjne, które nie są dostępne do badania.
Obecnie istnieją również specjalne urządzenia cyfrowe, za pomocą których można uzyskać kolorowy obraz peryferii siatkówki oraz, w obecności stref dystrofii i łez, oszacować ich rozmiar w stosunku do powierzchni całego dna oka.
Jeśli wykryta zostanie dystrofia obwodowa i pęknięcie siatkówki, leczenie prowadzi się w celu zapobieżenia odwarstwieniu siatkówki.
Wykonaj profilaktyczną koagulację laserową siatkówki w zakresie zmian dystroficznych lub koagulacji laserowej na granicy wokół istniejącej luki. Za pomocą specjalnego lasera oddziałuje się na siatkówkę wzdłuż krawędzi dystroficznego ogniska lub pęknięcia, co powoduje „sklejenie” siatkówki z leżącymi pod spodem skorupami oczu w miejscach ekspozycji na promieniowanie laserowe.
Koagulacja laserowa jest wykonywana ambulatoryjnie i jest dobrze tolerowana przez pacjentów. Należy wziąć pod uwagę, że proces powstawania zrostów zajmuje trochę czasu, dlatego po przeprowadzeniu koagulacji laserowej zaleca się obserwowanie trybu oszczędzania, który eliminuje ciężką pracę fizyczną, wspinaczkę na wysokość, nurkowanie pod wodą, ćwiczenia związane z przyspieszeniem, drganiami i nagłymi ruchami (bieganie, spadochroniarstwo, aerobik itp.).
Mówiąc o prewencji, przede wszystkim oznaczają zapobieganie pęknięciom siatkówki i odwarstwieniu. Głównym sposobem zapobiegania tym powikłaniom jest terminowe rozpoznanie dystrofii obwodowej siatkówki u pacjentów z grupy ryzyka, a następnie regularne monitorowanie i, jeśli to konieczne, zapobiegawcza koagulacja laserowa.
Zapobieganie ciężkim powikłaniom zależy wyłącznie od dyscypliny pacjentów i dbałości o własne zdrowie.
Pacjenci z istniejącą patologią siatkówki i zagrożonych pacjentów powinni być badani 1-2 razy w roku. Podczas ciąży konieczne jest sprawdzenie dna oka szerokiej źrenicy co najmniej dwa razy - na początku i pod koniec ciąży. Po porodzie zaleca się również badanie okulistyczne.
Zapobieganie samym procesom dystroficznym na obrzeżach siatkówki jest możliwe u przedstawicieli grupy ryzyka - są to krótkowzroczni, pacjenci z dziedziczną predyspozycją, dzieci urodzone w wyniku ciężkiej ciąży i porodu, pacjenci z nadciśnieniem tętniczym, cukrzycą, zapaleniem naczyń i innymi chorobami, w których następuje pogorszenie krążenie obwodowe.
Zaleca się również regularne badania profilaktyczne wykonywane przez okulistę w celu zbadania dna oka w warunkach indukowanej lekami rozszerzalności źrenicy oraz kursów terapii naczyniowej i witaminowej w celu poprawy krążenia obwodowego i stymulacji procesów metabolicznych w siatkówce. Zapobieganie strasznym powikłaniom jest zatem całkowicie zależne od dyscypliny pacjentów i dbałości o własne zdrowie.
http://www.vseozrenii.ru/glaznye-bolezni/distrofiya-setchatki-perifericheskaya-pvhrd/Siatkówka jest jednym z kluczowych elementów systemu wzrokowego, który zapewnia tworzenie obrazu otaczających obiektów.
W związku z tym wszelkie procesy patologiczne zachodzące w tej części oka mogą prowadzić do poważnych problemów.
Jedną z chorób, która charakteryzuje się uszkodzeniem tkanek siatkówki i stopniowym zmniejszeniem ostrości wzroku, nazywa się degeneracją naczyniówki i siatkówki. Może występować w kilku formach, ale w każdym razie wymaga terminowej diagnozy i leczenia.
CHRD - choroba zlokalizowana w centralnych obszarach siatkówki i powodująca nieodwracalne uszkodzenia tkanek. Proces dystroficzny obejmuje warstwy naczyniowe i pigmentowe oka, a także płytkę szklistą znajdującą się między nimi.
Zdjęcie 1. Dno oka z dystrofią środkowo-siatkówkową. Obwód i strzałki wskazują obszar zmian patologicznych.
Z czasem zdrowe tkanki są zastępowane włóknistymi, blizny pojawiają się na powierzchni, co prowadzi do pogorszenia funkcji siatkówki.
To ważne! Dystrofia choryoretinalna rzadko prowadzi do całkowitej ślepoty, ponieważ pacjent utrzymuje widzenie centralne lub obwodowe (w zależności od lokalizacji patologii), ale znacząco pogarsza jakość życia.
Najczęściej choroba jest wykrywana u osób starszych (ponad 50 lat), to znaczy główną przyczyną CDS są zmiany związane z wiekiem w tkankach, ale jej dokładna etiologia nie została wyjaśniona. Oprócz wieku dojrzałego, czynnikami ryzyka rozwoju dystrofii ośrodkowo-siatkówkowej są:
Choroba dotyka jednocześnie obu oczu, ale czasami zaczyna się na jednym z nich, po czym rozprzestrzenia się na drugą.
W początkowej fazie CRHD może być bezobjawowa, a następnie pojawiają się drobne zaburzenia okulistyczne (muchy, zniekształcenia obrazów, utrata pewnych obszarów itp.).
W miarę rozwoju procesu patologicznego widzenie centralne znacznie się zmniejsza i ostatecznie zanika całkowicie.
Pomoc Według statystyk kobiety i osoby z jasną tęczówką są najbardziej narażone na rozwój patologii.
Dystrofia środkowo-siatkówkowa może występować w dwóch postaciach: nieostrościowej i wilgotnej (wysiękowej), przy czym ta pierwsza występuje częściej w 90% przypadków, podczas gdy ta druga charakteryzuje się ciężkim przebiegiem i niekorzystnym rokowaniem.
Postać nieuleczalna charakteryzuje się zaburzeniami procesów metabolicznych między warstwą naczyniową a siatkówką. Objawy rozwijają się powoli, ostrość widzenia pozostaje zadowalająca przez długi czas, po czym następuje lekkie zmętnienie obrazu, zniekształcenie linii prostych i pogorszenie funkcji oka.
Mokrej CRRD towarzyszy pojawienie się nieprawidłowych naczyń i gromadzenie się płynu pod siatkówką, tworzenie się blizn. Objawy pojawiają się w ciągu kilku tygodni po rozpoczęciu procesu patologicznego - wzrok pacjenta dramatycznie się zmniejsza, tworzenie obrazu jest zakłócone, linie stają się złamane i skręcone.
Zdjęcie 2. Dno pacjenta z mokrą formą obrońców praw człowieka. W centralnej części siatkówki widać czerwonawy obrzęk.
W przebiegu klinicznym tej formy choroby wyróżnia się cztery etapy rozwoju:
Uwaga! We wczesnych stadiach mokrej postaci CHRD proces patologiczny można zatrzymać, ale zmiany w tkance są nieodwracalne i nie można ich leczyć.
W przeciwieństwie do dystrofii centralnej, obwodowy typ choroby nie wpływa na środkową część siatkówki, ale na jej obrzeża, to znaczy na obrzeża. Może być dziedziczna lub nabyta, a głównymi czynnikami ryzyka są: krótkowzroczność, choroby zapalne, uszkodzenia oczu i czaszki oraz patologia narządów wewnętrznych. W zależności od lokalizacji zmiany i jej głębokości, naruszenie zwykle dzieli się na obwodowe formy naczyniówki i witreochorano-siatkówki.
Zdjęcie 3. Obraz dna oka w obwodowej dystrofii naczyniówki i siatkówki. Uszkodzenie znajduje się na krawędziach siatkówki.
Drugi wariant kursu jest bardziej niebezpieczny dla pacjenta niż pierwszy i może prowadzić do całkowitej utraty wzroku.
To ważne! Trudno jest odróżnić PCDD od PVRHD nawet przy użyciu nowoczesnych metod diagnostycznych, co komplikuje leczenie choroby i pogarsza rokowanie.
Rozpoznanie dystrofii naczyniowo-siatkowej wykonuje się na podstawie dolegliwości pacjenta, wywiadu i złożonej diagnostyki przy użyciu różnych metod:
Dodatkowo, badania mogą być wykorzystane do sprawdzenia postrzegania kolorów, kontrastu widzenia i innych jego cech.
Pomoc Dystrofię środkowo-siatkówkową rozpoznaje się dość łatwo, czasami podczas badania dna oka, podczas gdy pełna diagnoza jest konieczna do wykrycia formy obwodowej.
Terapia tej patologii ma na celu zatrzymanie nieprawidłowego procesu i niszczenia tkanek, a także zapobieganie powikłaniom.
Nieuleczalna forma choroby jest łatwiejsza do leczenia, dlatego we wczesnych stadiach dystrofii naczyniówki i odbytnicy możliwe jest leczenie zachowawcze za pomocą antykoagulantów, angioprotektorów, przeciwutleniaczy i innych leków.
Leczenie należy przeprowadzać w sposób ciągły, dwa razy w roku, zazwyczaj wiosną i jesienią. Czasami potrzebna jest stymulacja laserowa tkanek, aby zatrzymać uszkodzenie siatkówki i zapobiec powikłaniom.
Oprócz przyjmowania leków (doustnie lub przez wstrzyknięcie) pacjenci muszą zrezygnować ze złych nawyków i dobrze się odżywiać.
Dystrofia wysiękowa zwykle wymaga operacji - wykonuje się koagulację laserową siatkówki i błon, która „skleja” uszkodzone tkanki, zatrzymuje krwawienie, zapobiega łzawieniu i oderwaniu. Wraz z korektą laserową zaleca się terapię odwodnienia w celu usunięcia nadmiaru płynu (leki moczopędne, dieta bezsolna itp.), Przyjmując witaminy i mikroelementy.
Uwaga! Nie zaleca się leczenia recepturami ludowymi na dystrofię siatkówki i siatkówki, ponieważ może to prowadzić do rozwoju powikłań i całkowitej ślepoty.
Obejrzyj film, który opisuje dystrofię siatkówki, jej typy - centralną i obwodową.
Dystrofia siatkówki oka jest złożonym procesem patologicznym, który niszczy tkankę oka i może prowadzić do poważnych zaburzeń widzenia lub całkowitej ślepoty.
Niestety zmiany w strukturach oczu z tą chorobą są nieodwracalne, dlatego nie można poprawić funkcji widzenia.
Dzięki terminowej diagnozie i prawidłowemu leczeniu, rozwój dystrofii naczyniówki i siatkówki można zatrzymać, utrzymując w ten sposób dostateczną ostrość wzroku, a pacjenci mogą prowadzić normalne życie.
http://linza.guru/distrofiya-setchatki/horioretinalnaya/Co kryje się za skrótem PWHT? Tak zwana dystrofia siatkówki ze szklistką obwodową. Jest to podstępna i niebezpieczna choroba siatkówki, która również wpływa na ciało szkliste (w przeciwieństwie do PCDD, dystrofii obwodowej naczyniówki i siatkówki, wpływającej na błonę naczyniową). Niebezpieczeństwo polega na tym, że przy standardowym badaniu okulistycznym dna oka nie można zbadać strefy obwodowej siatkówki. Jednak w tym obszarze mogą się rozwijać takie zwyrodnieniowe zmiany, które z czasem doprowadzą do odwarstwienia siatkówki. PWHT może rozwijać się równolegle z innymi problemami z oczami, takimi jak nadwzroczność lub krótkowzroczność i niezależnie. Głównym niebezpieczeństwem dystrofii siatkówki jest to, że przed początkiem odwarstwienia jest ona prawie bezobjawowa.
Przyczyny patologii
Zupełnie inne powody mogą prowadzić do rozwoju PWHT. Obejmują one:
- wszelkiego rodzaju chorób zapalnych oka;
- cukrzyca różnych typów;
- różnorodność wcześniejszych chorób zakaźnych;
Jednak większość współczesnych okulistów zgadza się, że głównym czynnikiem prowokującym rozwój PWHT jest dziedziczność.
Taka choroba, jak dystrofia siatkówki, z taką samą częstotliwością występuje u kobiet i mężczyzn. Choroba może wystąpić w każdym wieku. Jednak badania wykazały, że ryzyko PWHT u osób z krótkowzrocznością jest wyższe niż w innych. Wynika to z faktu, że w krótkowzroczności gałka oczna z reguły ma bardziej wydłużony kształt. Wzrost długości oka wpływa na wszystkie jego struktury: błony rozciągają się, a obwód siatkówki staje się cieńszy, ponieważ przepływ krwi w tej strefie pogarsza się. Z niedożywieniem peryferii siatkówki pojawia się zaburzenie procesów metabolicznych, prowadzące do pojawienia się dystroficznych ognisk.
Rozrzedzona siatkówka jest znacznie słabsza i łatwo ulega rozdarciu. Aby sprowokować przerwy, można:
- intensywny wysiłek fizyczny (zwłaszcza podnoszenie i noszenie ciężkich przedmiotów);
- nurkować głęboko pod wodą i wznosić się na wielką wysokość;
- zwiększone obciążenie oczu.
Najsłabsze obszary siatkówki nie wytrzymują, tworząc łzy. Zrosty witreoretinalne ciała szklistego również prowadzą do pęknięć. Takie zrosty łączą słabe obszary siatkówki z ciałem szklistym. Jeśli w dowolnej części siatkówki występuje duża liczba mikroskopijnych szczelin, znacznie zwiększa to ryzyko defektu o dużej powierzchni. Najbardziej niebezpieczne są rozciąganie i rozdarcie siatkówki z krótkowzrocznością.
Typy dystrofii obwodowej siatkówki
Diagnozowanie dystrofii obwodowej siatkówki (PWHT i PCRD) jest dość trudne, konieczne jest skontaktowanie się z doświadczonym okulistą. Diagnostyka PCRD i PWHT jest przeprowadzana za pomocą specjalnej trójwierszowej soczewki Goldmana, bez której nie można dostrzec odległych obwodowych obszarów siatkówki, z maksymalnym rozszerzeniem źrenicy w medycynie. W niektórych przypadkach lekarz musi zastosować metodę sklerokompresji, naciskając na twardówkę, aby obwód siatkówki był bliżej środka i był dostępny do kontroli.
Podczas diagnozowania PWHT (lub PCDD), leczenie jest konieczne, aby zapobiec późniejszemu odwarstwieniu siatkówki. Odwarstwienie siatkówki, gdy płyn wewnątrzgałkowy dostaje się pod nią, jest niebezpieczną utratą wzroku na zawsze. Obszar oderwania dla pacjenta wygląda jak czarna kropka, z której nie można się go pozbyć. Niestety, ta patologia może się szybko rozwijać, dlatego gdy wykryta zostanie dystrofia i pęknięcia, konieczne jest natychmiastowe działanie, aby zachować zdolność widzenia.
Do tej pory jedną z najbardziej skutecznych metod zapobiegania odwarstwieniu siatkówki jest koagulacja laserowa, w wyniku której uszkodzone obszary błony siatkówki „sklejają się”. Średnio przez 10 dni w miejscach ekspozycji na laser siatkówka łączy się z błonami oka. Procedura ta jest przeprowadzana ambulatoryjnie, ponieważ jest dobrze tolerowana przez pacjentów. Po takim leczeniu nie należy obciążać oczu, przestrzegając łagodnego schematu, ponieważ czas jest potrzebny do gojenia siatkówki za pomocą struktur leżących poniżej.
Dystrofia siatkówki związana z wiekiem
Jeśli PWHT i PCDD mogą wystąpić u osoby, niezależnie od wieku, reakcja na prawa człowieka jest z reguły powszechna u pacjentów w podeszłym wieku. Ten ostatni skrót oznacza inwolucyjną dystrofię środkowo-siatkówkową. SCRD jest również nazywany związaną z wiekiem dystrofią plamki żółtej, zwyrodnieniem plamki związanym z wiekiem i starczą dystrofią plamki żółtej. Inną różnicą między PCRD a PCRD jest to, że ten typ dystrofii nie wpływa na obwód siatkówki, ale na najważniejszą jej część centralną, plamkę żółtą. Rozwój CHRD w dużej mierze wynika z dziedziczenia.
Patogeneza CHRD jest związana z upośledzonym mikrokrążeniem krwi i uszczelnieniem błony Burkha, upośledzonym funkcjonowaniem i strukturą nabłonka pigmentowego.
Obecnie nie opracowano jeszcze skutecznych metod leczenia pacjentów ludzkich. Główna terapia SCRD ma na celu spowolnienie postępu choroby, a także przywrócenie funkcji wzrokowej i zmniejszenie objawów klinicznych choroby. W zależności od stadium i formy patologii, okulista może zaoferować zarówno leczenie zachowawcze (lecznicze), jak i operacyjne (koagulacja laserowa) zaburzeń praw człowieka.
Strefa obwodowa siatkówki jest praktycznie niewidoczna w zwykłym standardowym badaniu dna oka. Ale to na obrzeżach siatkówki rozwijają się często dystroficzne (zwyrodnieniowe) procesy, które są niebezpieczne, ponieważ mogą prowadzić do łez i odwarstwienia siatkówki.
Zmiany na obwodzie dna - dystrofie obwodowe siatkówki - mogą wystąpić zarówno u osób krótkowzrocznych, jak i dalekowzrocznych oraz u osób z prawidłowym wzrokiem.
Przyczyny obwodowych zmian dystroficznych w siatkówce nie są w pełni poznane. Dystrofia może wystąpić w każdym wieku, z takim samym prawdopodobieństwem u mężczyzn i kobiet.
Istnieje wiele możliwych czynników predysponujących: dziedziczna, krótkowzroczność dowolnego stopnia, zapalne choroby oczu, czaszkowo-mózgowe i urazy narządu wzroku. Częste choroby: nadciśnienie, miażdżyca, cukrzyca, zatrucie, przeszłe infekcje.
Wiodącą rolę w występowaniu choroby odgrywa upośledzony dopływ krwi do obwodowych obszarów siatkówki. Pogorszenie przepływu krwi prowadzi do zaburzeń metabolicznych w siatkówce i pojawienia się miejscowo zmodyfikowanych funkcjonalnie obszarów, w których siatkówka jest rozcieńczona. Pod wpływem wysiłku fizycznego, pracy związanej z podnoszeniem na wysokość lub zanurzaniem pod wodą, przyspieszaniem, przenoszeniem ciężarów, drganiami, pęknięciami mogą występować w obszarach dystroficznie zmodyfikowanych.
Udowodniono jednak, że u osób z krótkowzrocznością obwodowe zmiany zwyrodnieniowe siatkówki występują znacznie częściej, ponieważ z krótkowzrocznością zwiększa się długość oka, co powoduje rozciągnięcie jego błon i przerzedzenie siatkówki na obwodzie.
Dystrofia obwodowa siatkówki jest podzielona na obwodowy obwód naczynioruchowy (PCRD), kiedy tylko dotknięta jest siatkówka i naczyniówka oraz dystrofia witreochorioretyczna obwodowa (PWHT) - z udziałem w procesie degeneracyjnym ciała szklistego. Istnieją inne klasyfikacje dystrofii obwodowych, które są stosowane przez okulistów, na przykład, przez lokalizację dystrofii lub stopień zagrożenia odwarstwieniem siatkówki.
► Dystrofia kratowa - najczęściej wykrywana u pacjentów z odwarstwieniem siatkówki. Zakłada się rodzinną dziedziczną predyspozycję do tego typu dystrofii z większą częstością występowania u mężczyzn. Zwykle występuje w obu oczach. Najczęściej zlokalizowane w górnym zewnętrznym kwadrancie dna oka równikowe lub przednie względem równika oka.
Podczas badania dna oka, degeneracja sieci wygląda jak seria wąskich białych, jakby niejasnych pasów, tworzących figury przypominające kratownicę lub drabinkę linową. W ten sposób wyglądają zatarte naczynia siatkówki.
Pomiędzy tymi zmienionymi naczyniami występują różowo-czerwone ogniska przerzedzenia siatkówki, torbieli i pęknięć siatkówki. Charakterystyczne zmiany pigmentacji w postaci ciemniejszych lub jaśniejszych plam, pigmentacji wzdłuż naczyń. Ciało szkliste jest przymocowane do krawędzi dystrofii, tj. Powstają „trakcje” - pasma, które ciągną siatkówkę i łatwo prowadzą do pęknięć.
► Dystrofia typu „Ślimak”. Na siatkówce znaleziono białawe, lekko połyskujące inkluzje w kształcie pręta z obecnością wielu drobnych przerzedzeń i perforowanych defektów. Ogniska degeneracyjne łączą się i tworzą strefy przypominające wstęgę, które z wyglądu przypominają ślady ślimaka. Najczęściej znajduje się w górnej ćwiartce zewnętrznej. W wyniku takiej dystrofii mogą powstawać duże okrągłe szczeliny.
► Dystrofia innepoidów jest dziedziczną chorobą obwodową siatkówki. Zmiany dna, co do zasady, dwustronne i symetryczne. Na obrzeżach siatkówki znajdują się duże żółtawobiałe inkluzje w postaci „płatków śniegu”, które wystają ponad powierzchnię siatkówki i są zwykle zlokalizowane w pobliżu pogrubionych częściowo zatartych naczyń, mogą występować plamy pigmentowe.
Inepodemiczna degeneracja postępuje przez długi okres czasu i nie prowadzi często do pęknięć, takich jak krata i ślad ślimaka.
► Degeneracja przez rodzaj „bruku” znajduje się z reguły daleko na peryferiach. Widoczne są pojedyncze białe ogniska o lekko wydłużonym kształcie, wokół których czasami identyfikowane są małe grudki pigmentu. Najczęściej spotykane w dolnej części dna oka, chociaż można je określić na całym obwodzie.
► Cisiform (mała torbielowata) degeneracja siatkówki znajduje się na skrajnym obwodzie dna. Małe torbiele mogą się łączyć, tworząc większe. Podczas upadku, tępe obrażenia, torbiele mogą pęknąć, co może prowadzić do powstawania perforowanych pęknięć. Patrząc z oka dnia, torbiele wyglądają jak wielokrotne okrągłe lub owalne jasne czerwone formacje.
► Retinoschisis - rozwarstwienie siatkówki - może być wrodzone i nabyte. Najczęściej jest to dziedziczna patologia - wada rozwojowa siatkówki. Wrodzone torbiele siatkówki, młodzieńcza retinoschis X-chromosomalna są wrodzonymi postaciami retinozy, gdy pacjenci, oprócz zmian obwodowych, często wykazują procesy dystroficzne w strefie centralnej siatkówki, prowadząc do zmniejszenia widzenia. Nabyte dystroficzne retynozy są najczęściej związane z krótkowzrocznością, a także w starszym i starszym wieku.
Jeśli występują również zmiany w ciele szklistym, często powstają trakcje (sznury, zrosty) między zmodyfikowanym ciałem szklistym a siatkówką. Te zrosty, łączące się z jednym końcem do cieńszej powierzchni siatkówki, wielokrotnie zwiększają ryzyko przerwania i późniejszego odwarstwienia siatkówki.
Według rodzaju pęknięcia siatkówki są podzielone na perforowane, zastawki i rodzaj dializy.
Łzy Holey najczęściej wynikają z dystrofii kratowej i szyjnej, dziury w siatkówce.
Zawór nazywany jest szczeliną, gdy siatkówka pokrywa lukę. Łzy zastawkowe są z reguły wynikiem trakcji witreoretinalnej, która „ciągnie” siatkówkę. Gdy pęknie, obszar trakcji witreoretinalnej będzie końcówką zaworu.
Dializa jest liniowym pęknięciem siatkówki wzdłuż linii zębatej - punktem przyczepienia siatkówki do naczyniówki. W większości przypadków dializa wiąże się z tępym urazem oka.
Szczelina dna oka wygląda jak jasno czerwone wyraźnie zarysowane ogniska różnych form, przez które można zobaczyć wzór naczyniówki. Szczególnie zauważalne pęknięcia siatkówki na szarym tle.
Dystrofie siatkówki obwodowej są niebezpieczne, ponieważ są praktycznie bezobjawowe. Najczęściej okazuje się przypadkiem podczas kontroli. Jeśli istnieją czynniki ryzyka wykrycia dystrofii, może to być wynikiem dokładnego, ukierunkowanego badania. Mogą występować skargi na pojawienie się błyskawicy, błysków, nagłego pojawienia się mniej lub więcej pływających much, które mogą już wskazywać na pęknięcie siatkówki.
Pełna diagnostyka dystrofii obwodowej i „cichych” łez (bez odwarstwienia siatkówki) jest możliwa przy badaniu dna oka w warunkach maksymalnej ekspansji medycznej źrenicy za pomocą specjalnej trójwierszowej soczewki Goldmana, która pozwala zobaczyć najbardziej ekstremalne obszary siatkówki.
W razie potrzeby stosuje się kompresję twardówki (sklerokompresję) - lekarz przesuwa siatkówkę z obrzeża do środka, w wyniku czego widoczne są niektóre obszary peryferyjne, które nie są dostępne do badania.
Obecnie istnieją również specjalne urządzenia cyfrowe, za pomocą których można uzyskać kolorowy obraz peryferii siatkówki oraz, w obecności stref dystrofii i łez, oszacować ich rozmiar w stosunku do powierzchni całego dna oka.
Jeśli wykryta zostanie dystrofia obwodowa i pęknięcie siatkówki, leczenie prowadzi się w celu zapobieżenia odwarstwieniu siatkówki.
Wykonaj profilaktyczną koagulację laserową siatkówki w zakresie zmian dystroficznych lub koagulacji laserowej na granicy wokół istniejącej luki. Za pomocą specjalnego lasera oddziałuje się na siatkówkę wzdłuż krawędzi dystroficznego ogniska lub pęknięcia, co powoduje „sklejenie” siatkówki z leżącymi pod spodem skorupami oczu w miejscach ekspozycji na promieniowanie laserowe.
Koagulacja laserowa jest wykonywana ambulatoryjnie i jest dobrze tolerowana przez pacjentów. Należy wziąć pod uwagę, że proces powstawania zrostów zajmuje trochę czasu, dlatego po przeprowadzeniu koagulacji laserowej zaleca się obserwowanie trybu oszczędzania, który eliminuje ciężką pracę fizyczną, wspinaczkę na wysokość, nurkowanie pod wodą, ćwiczenia związane z przyspieszeniem, drganiami i nagłymi ruchami (bieganie, spadochroniarstwo, aerobik itp.).
Mówiąc o prewencji, przede wszystkim oznaczają zapobieganie pęknięciom siatkówki i odwarstwieniu. Głównym sposobem zapobiegania tym powikłaniom jest terminowe rozpoznanie dystrofii obwodowej siatkówki u pacjentów z grupy ryzyka, a następnie regularne monitorowanie i, jeśli to konieczne, zapobiegawcza koagulacja laserowa.
Pacjenci z istniejącą patologią siatkówki i zagrożonych pacjentów powinni być badani 1-2 razy w roku. Podczas ciąży konieczne jest sprawdzenie dna oka szerokiej źrenicy co najmniej dwa razy - na początku i pod koniec ciąży. Po porodzie zaleca się również badanie okulistyczne.
Zapobieganie samym procesom dystroficznym na obrzeżach siatkówki jest możliwe u przedstawicieli grupy ryzyka - są to krótkowzroczni, pacjenci z dziedziczną predyspozycją, dzieci urodzone w wyniku ciężkiej ciąży i porodu, pacjenci z nadciśnieniem tętniczym, cukrzycą, zapaleniem naczyń i innymi chorobami, w których następuje pogorszenie krążenie obwodowe.
Zaleca się również regularne badania profilaktyczne wykonywane przez okulistę w celu zbadania dna oka w warunkach indukowanej lekami rozszerzalności źrenicy oraz kursów terapii naczyniowej i witaminowej w celu poprawy krążenia obwodowego i stymulacji procesów metabolicznych w siatkówce. Zapobieganie strasznym powikłaniom jest zatem całkowicie zależne od dyscypliny pacjentów i dbałości o własne zdrowie.
Proszę ocenić artykuł
Stopniowy proces niszczenia siatkówki nazywany jest dystrofią siatkówki. Z reguły patologia ta jest związana z zaburzeniami naczyniowymi w strukturach oka. Podczas procesów dystroficznych fotoreceptory są uszkodzone, co powoduje stopniowe pogorszenie widzenia. Szczególne niebezpieczeństwo dystrofii obwodowej polega na tym, że wczesne stadia choroby są zwykle bezobjawowe. Ponadto obszary siatkówki, które znajdują się przed równikiem oka, są trudniejsze do zbadania, dlatego podczas badania dna oka trudniej jest wykryć dystrofię obwodową, w wyniku czego odwarstwienie siatkówki często rozwija się niezauważalnie.
Pacjenci z krótkowzrocznością (krótkowzroczność) są najbardziej podatni na rozwój dystrofii obwodowej. Wynika to z faktu, że krótkowzroczność zwiększa długość oka, co prowadzi do napięcia siatkówki i jej przerzedzenia. Grupa ryzyka obejmuje również osoby starsze w wieku 65 lat i starsze. Należy zauważyć, że zwyrodnienie obwodowe siatkówki jest bardzo częstą przyczyną upośledzenia wzroku w podeszłym wieku. Ponadto osoby najbardziej podatne na tę patologię obejmują pacjentów z cukrzycą, nadciśnieniem tętniczym, miażdżycą tętnic i innymi chorobami.
Rodzaje dystrofii obwodowej siatkówki
Istnieje wiele klasyfikacji dystrofii obwodowej siatkówki. Skala zaangażowania struktur oka w proces patologiczny jest inna:
Ponadto choroba jest klasyfikowana zgodnie z charakterem szkody:
Często przyczyna choroby gromadzi się w organizmie wraz z produktami rozkładu metabolicznego wieku. Ważnymi czynnikami w rozwoju patologii są również problemy z dopływem krwi do wyściółki wewnętrznej, zakażeniem i zatruciem. Dystrofia obwodowa może również występować u młodych ludzi z powodu chorób gruczołów dokrewnych i układu sercowo-naczyniowego, a także podczas ciąży.
Niebezpieczeństwo tej choroby leży dokładnie w jej bezobjawowym rozwoju. Często okazuje się to całkowicie przypadkowo podczas badania okulistycznego. Oczywiste objawy patologii zwykle objawiają się, gdy występują pęknięcia siatkówki: przed oczami pojawiają się „pływające muchy”, błyski.
Podczas rutynowego badania dna oka obszary obwodowe siatkówki są ukryte przed obserwacją. Do diagnozy tych obszarów tradycyjnie przeprowadza się maksymalną ekspansję medyczną źrenicy, po czym do badania wykorzystuje się soczewkę z trzema lusterkami Goldmana. W niektórych przypadkach może być konieczne wykonanie sklerokompresji - nie jest to szczególnie przyjemna manipulacja naciskiem twardówki. Ponadto do diagnozy można przeprowadzić badanie pól widzenia, optycznej koherentnej tomografii, elektrofizjologii i ultradźwięków.
W leczeniu tej choroby stosuje się techniki laserowe, medyczne i chirurgiczne, chociaż te ostatnie są stosowane rzadziej. Nie należy oczekiwać pełnego przywrócenia wzroku po leczeniu, terapia ma na celu ustabilizowanie i zrekompensowanie procesu dystroficznego oraz podjęcie niezbędnych środków, aby zapobiec zerwaniu siatkówki.
Koagulacja laserowa jest uważana za najskuteczniejszą metodę leczenia dystrofii obwodowej siatkówki, dlatego jest najczęściej stosowana. Podczas zabiegu wykonuje się zrosty wzdłuż krawędzi dystroficznych ognisk za pomocą specjalnego lasera, który staje się przeszkodą dla dalszego zniszczenia wewnętrznej skorupy oka. Manipulacja ta jest wykonywana ambulatoryjnie i natychmiast po jej wykonaniu zaleca się ograniczenie różnic wysokości i intensywny wysiłek fizyczny.
Leczenie pomocnicze to terapia witaminowa. Procedury fizjoterapeutyczne (terapia magnetyczna, stymulacja elektryczna itp.) W leczeniu dystrofii siatkówki obwodowo-siatkówkowej mają niską skuteczność.
Sukces w leczeniu tego PCDD i PWHT polega na zapobieganiu dalszemu postępowi dystrofii siatkówki i jej odwarstwieniu. W przypadku szybkiego dostępu do okulisty problemy te są prawie zawsze skutecznie rozwiązywane.
Choroby siatkówki i ciała szklistego
Ważne, aby wiedzieć! Istnieje skuteczny sposób przywrócenia wzroku!...
Dystrofia obwodowa - proces niszczenia siatkówki spowodowany upośledzonym krążeniem krwi. W obecności tej patologii następuje zniszczenie fotoreceptorów. Dystrofia obwodowa siatkówki jest niebezpieczną chorobą, ponieważ wczesny etap nie ma żadnych objawów i dość trudno jest wykryć patologię w badaniu dna oka.
Istnieje wiele czynników predysponujących do wystąpienia tej choroby:
Choroby siatkówki i ciała szklistego
Zniszczenie ciała szklistego oka: dlaczego muchy pojawiają się przed oczami?
W zależności od obszaru zmiany dystrofia dzieli się na dwa typy:
Wybór kropli do oczu!
Malysheva: „Jak łatwo jest przywrócić wzrok. Sprawdzony sposób - napisz przepis...! ”>>
Z natury szkody PCDD dzieli się na następujące typy:
W początkowej fazie dystrofii osoba nie odczuwa żadnych objawów. Około 80% chorób jest wykrywanych podczas rutynowych badań przez okulistę. Oczywiste objawy pojawiają się dopiero w późnym stadium, gdy siatkówka jest rozdarta. Jednocześnie osoba widzi błysk przed oczami i zauważa zaburzenia widzenia.
Choroby siatkówki i ciała szklistego
Objawy i leczenie dystrofii plamki siatkówki
Podczas rutynowego badania u okulisty obszary peryferyjne dolnej części gałki ocznej są prawie niedostępne. Do swoich badań konieczne jest zwiększenie ucznia w sposób medyczny. Następnie za pomocą specjalnego obiektywu możesz postawić pełną diagnozę.
E. Malysheva „Aby zwrócić potrzebną wizję...”
Aby szybko odzyskać normalny wzrok, musisz być traktowany od samego początku! Jest sprawdzony sposób - przepis był znany od bardzo dawna, potrzebujesz... >>
Jeśli podejrzewa się PCDD, wykonuje się sklerokompresję. Ponadto możesz skorzystać z następujących badań:
Przy niewielkich zmianach w siatkówce leczenie nie jest wskazane. Pacjent musi jednak regularnie odwiedzać okulistę, a nawet z lekkim pogorszeniem należy przepisać leczenie.
Głównym celem leczenia jest spowolnienie procesów zwyrodnieniowych i poprawa wzroku pacjenta. Jednak, aby całkowicie zatrzymać proces patologiczny w tkance, nie zadziała.
Choroby siatkówki i ciała szklistego
Główne objawy i metody leczenia niszczenia ciała szklistego oka
W początkowej fazie możesz zastosować leczenie farmakologiczne. Obejmuje:
Fundusze te biorą udział w kursie powtarzanym co sześć miesięcy.
Choroby siatkówki i ciała szklistego
Skuteczny sposób przywrócenia wzroku
Leczenie chirurgiczne jest stosowane, gdy leki nie dają pożądanego efektu przez określony czas. Najbardziej skuteczne i często stosowane zabiegi chirurgiczne w leczeniu tej patologii to:
Leczenie laserem można łączyć z innymi rodzajami leczenia sprzętowego (na przykład stabilizacją krótkowzroczności).
Dobre wyniki w leczeniu dystrofii dają następującą fizjoterapię:
Oprócz procedur medycznych ważne jest, aby zmienić swój styl życia - zrezygnować ze złych nawyków, jeść zdrową żywność, nosić okulary przeciwsłoneczne.
Aby uniknąć tak podstępnej choroby jak dystrofia siatkówki, powinieneś przestrzegać kilku prostych zaleceń, które pomogą utrzymać oczy i oczy przez długi czas:
Te proste wskazówki pomogą chronić oczy przed dystrofią i zachować wzrok przez długi czas.
Czy kiedykolwiek miałeś problemy z EYES? Sądząc po tym, że czytasz ten artykuł - zwycięstwo nie było po twojej stronie. Oczywiście nadal szukasz dobrego sposobu, aby przywrócić normalną wizję.
Następnie przeczytaj, co Elena Malysheva mówi o tym w swoim wywiadzie na temat skutecznych sposobów przywrócenia wzroku.
http://lechi-glaz.ru/pvhrd-levogo-glaza/