Tkanki gałki ocznej wyróżniają się cechami strukturalnymi i funkcjami. Szczególnie interesująca jest tęczówka, która jest najbardziej widoczną częścią gałki ocznej. Aby zrozumieć, jaką strukturę oka tworzy tęczówka, należy wziąć pod uwagę anatomiczne i fizjologiczne cechy tej tkanki.
Tęczówka jest płaską pierścieniową błoną znajdującą się za rogówką oka. W centrum tęczówki znajduje się dziura zwana źrenicą.
Jako przesłona, tęczówka jest strukturalnie powiązana z elementami mięśniowymi, które wpływają na światło źrenicy. Z kolei światło źrenicy określa intensywność światła wpadającego do wewnętrznych struktur gałki ocznej.
Tęczówka jest również zewnętrzną membraną pigmentową, która określa kolor ludzkich oczu. Sam kolor oczu zależy od genetycznie określonej ilości pigmentu i innych czynników.
Czasami osobom trudno jest odpowiedzieć, która funkcja jest związana z obecnością substancji pigmentowych w tęczówce. W istocie pigment chroni narząd wzroku przed nadmierną ekspozycją na promienie ultrafioletowe.
Strukturę tęczówki tworzą tkanka łączna i włókna mięśni gładkich. Część tkanki łącznej obejmuje naczynia krwionośne, które zasilają tęczówkę.
Jeśli chodzi o anatomię, tęczówka jest najważniejszą częścią przewodu moczowego. Oprócz tęczówki, odcinek błony naczyniowej obejmuje włókna mięśniowe ciała rzęskowego i jego własne naczynia siatkówki.
Tęczówka składa się z następujących wzajemnie powiązanych struktur:
Elementy mięśni gładkich tęczówki nie są kontrolowane przez człowieka - wegetatywny układ nerwowy jest odpowiedzialny za ich regulację. Przy silnym świetle mięśnie kurczą się i zwężają światło źrenicy, ograniczając przepływ światła do oka.
Aby dostosować się do słabego światła, mięśnie rozluźniają się, co prowadzi do rozszerzenia światła źrenicy. Ta funkcja widzenia jest dość widoczna.
Zrąb jest połączony z zwieraczem mięśniowym źrenicy, twardówki i ciała rzęskowego. W tych dwóch ostatnich strukturach połączona jest zewnętrzna krawędź tęczówki lub jej korzeń.
Bezpośrednio przed korzeniem tęczówki znajduje się obszar zwany siatką beleczkowatą. Przez ten obszar usuwa się nadmiar płynu wewnątrzgałkowego, kontrolując w ten sposób ciśnienie wewnątrz gałki ocznej. Jeśli siatka beleczkowa jest zaburzona, może rozwinąć się jaskra.
Struktura histologiczna (od zewnętrznej powierzchni do wewnętrznej):
Tęczówka składa się z dwóch warstw tkanek o różnym pochodzeniu embriologicznym. Przednia granica tęczówki jest utworzona przez zręby o luźnej włóknistej tkance łącznej w swoim składzie. Zrąb zawiera również komórki pigmentowe (melanocyty) i niepigmentowane komórki pomocnicze.
Wzór tęczówki, utworzony przez unikalny układ wewnętrznych struktur, jest indywidualny dla każdej osoby.
Badanie wzoru tęczówki jest obiecującą metodą identyfikacji osobistej. Dziś jest to jedna z najważniejszych technologii biometrycznych, nie gorsza pod względem skuteczności pobierania odcisków palców.
Melanocyty zawierają brązowy lub czarny pigment, który wpływa na kolor oczu danej osoby. Ogólna struktura tęczówki nie zależy od koloru oka. Nabłonek pigmentowy znajduje się w tylnej warstwie struktury.
Różnice w kolorze tęczówki zależą od następujących czynników:
Czynniki te określają ilość światła, którą tęczówka może pochłaniać lub odbijać. Zatem kolor tęczówki jest wynikiem odbicia światła od komórek pigmentowanych. Widoczny kolor oczu zależy od stopnia unaczynienia naczyń krwionośnych, co zależy również od ilości pigmentu.
Opcje kolorów oczu i ich funkcje:
W albinizmie tęczówka oka jest całkowicie pozbawiona pigmentu, dlatego kolor oczu zależy od światła naczyń (czerwona tęczówka). Jest to uwarunkowana genetycznie choroba, która wpływa na produkcję melaniny.
Ludzie o jasnych oczach są bardziej podatni na choroby wynikające z negatywnych skutków promieniowania ultrafioletowego.
Tęczówka jest ochronną częścią przewodu moczowego. Główne funkcje struktury to:
Reakcja tęczówki na światło pokaże wideo:
Zauważyłeś błąd? Wybierz go i naciśnij Ctrl + Enter, aby powiedzieć nam.
http://glaza.online/anatomija/naruzhnaya/raduzhnaya-obolochka.htmlTęczówka to okrągła membrana z otworem (źrenicą) w środku, która reguluje wejście światła do oka, w zależności od warunków. Dzięki temu źrenica zwęża się w silnym świetle, aw słabym świetle rozszerza się.
Tęczówka jest przednią częścią przewodu naczyniowego. Tworząc bezpośrednią kontynuację ciała rzęskowego, przylegającego prawie do włóknistej torebki oka, tęczówka na poziomie rąbka odsuwa się od zewnętrznej torebki oka i znajduje się w płaszczyźnie czołowej, tak że między nią a rogówką pozostaje wolna przestrzeń - komora przednia wypełniona ciekłą zawartością - wilgotność komory.
Przez przezroczystą rogówkę tęczówka jest dobrze dostępna do kontroli gołym okiem, oprócz skrajnego peryferii, tak zwanego korzenia tęczówki, pokrytego prześwitującym pierścieniem kończyn.
Rozmiary tęczówki: patrząc z przedniej powierzchni tęczówki (twarzy), prasuje ona cienką, prawie zaokrągloną płytkę, o lekko eliptycznym kształcie: jej pozioma średnica wynosi 12,5 mm, pionowa wynosi 12 mm, grubość tęczówki wynosi 0,2-0,4 mm Jest szczególnie cienki w strefie korzeniowej, tj. na granicy z ciałem rzęskowym. To tutaj ciężkie kontuzje gałki ocznej mogą się oderwać.
Jego swobodna krawędź tworzy zaokrąglony otwór - źrenicę, która nie znajduje się dokładnie w środku, ale lekko przesunięta do nosa i do dołu. Służy do regulacji ilości promieni światła przenikających do oka. Na krawędzi źrenicy na całej jej długości znajduje się czarna zębata obręcz, otaczająca ją wzdłuż całej długości i reprezentująca odwrócenie tylnej warstwy pigmentu tęczówki.
Tęczówka jej strefy źrenicy przylega do soczewki, spoczywa na niej i swobodnie ślizga się po jej powierzchni podczas ruchów źrenicy. Strefa źrenicy tęczówki jest przesunięta nieco do przodu przez wypukłą przednią powierzchnię soczewki przylegającej do niej, w wyniku czego tęczówka jako całość ma kształt ściętego stożka. Przy braku soczewki, na przykład po usunięciu zaćmy, tęczówka wygląda bardziej płasko i wyraźnie drży, gdy gałka oczna się porusza.
Optymalne warunki dla wysokiej ostrości wzroku zapewniają szerokość źrenicy 3 mm (maksymalna szerokość może osiągnąć 8 mm, minimalna - 1 mm). U dzieci i krótkowzrocznych uczeń jest szerszy, u osób starszych i 8 dalekowzrocznych - już. Szerokość źrenicy stale się zmienia. W ten sposób źrenice regulują przepływ światła z oczu: w słabym świetle źrenica rozszerza się, co przyczynia się do przenikania promieni świetlnych do oka, aw silnym świetle źrenica jest zwężona. Stratom, silnym i nieoczekiwanym doświadczeniom, niektórym efektom fizycznym (ucisk rąk, nóg, silne pokrycie ciała) towarzyszą rozszerzone źrenice. Radość, ból (strzały, uszczypnięcia, uderzenia) również prowadzą do rozszerzonych źrenic. Podczas wdechu źrenice rozszerzają się, podczas wydechu kurczą się.
Leki takie jak atropina, homatropina, skopolamina (paraliżują przywspółczulne zakończenia w zwieraczu), kokaina (pobudza włókna współczulne w rozszerzaczu źrenicy) prowadzi do ekspansji źrenicy. Dylatacja źrenic występuje również pod wpływem preparatów adrenaliny. Wiele leków, takich jak marihuana, ma również działanie rozszerzające źrenice.
Główne właściwości tęczówki, ze względu na anatomiczne cechy jej struktury, są
Pewna ilość melanocytów (komórek pigmentowych) w zrębie „jest odpowiedzialna” za kolor tęczówki, która jest cechą dziedziczną. Dominującym dziedzictwem jest brązowa tęczówka, niebiesko-recesywna.
Większość noworodków ma jasnoniebieską tęczówkę z powodu słabej pigmentacji. Jednak w ciągu 3-6 miesięcy liczba melanocytów wzrasta, a tęczówka ciemnieje. Całkowity brak melanosomów sprawia, że tęczówka jest różowa (albinizm). Czasami tęczówka oczu różni się kolorem (heterochromia). Często melanocyty tęczówki stają się źródłem rozwoju czerniaków.
Równolegle do krawędzi źrenicy, koncentrycznie do niej w odległości 1,5 mm, znajduje się niski zębaty wałek - koło Krause'a lub krezki, gdzie tęczówka ma największą grubość 0,4 mm (przy średniej szerokości źrenicy 3,5 mm). W kierunku źrenicy, tęczówka staje się cieńsza, ale najcieńsza jej część odpowiada korzeniu tęczówki, jej grubość wynosi tylko 0,2 mm. Tutaj, podczas stłuczenia, błona często pęka (irydodializa) lub jest całkowicie oderwana, co prowadzi do urazowych aniridii.
Krause jest używany do odróżnienia dwóch stref topograficznych tej skorupy: wewnętrznej, węższej, źrenicowej i zewnętrznej, szerszej, rzęskowej. Na przedniej powierzchni tęczówki rozchodzi się promieniście prążkowane, dobrze wyrażone w strefie rzęsowej. Jest to spowodowane promieniowym ułożeniem naczyń, wzdłuż którego zorientowana jest zręba tęczówki.
Po obu stronach okręgu Krause na powierzchni tęczówki widać wgłębione zagłębienia, głęboko wnikające w nią - krypty lub luki. Te same krypty, ale mniejsze, znajdują się wzdłuż korzenia tęczówki. W warunkach zwężenia źrenicy krypta zwęża się nieco.
W zewnętrznej części strefy rzęskowej widoczne są fałdy tęczówki, koncentryczne względem jej rowków skurczowych korzeni lub rowków skurczowych. Zwykle reprezentują one tylko odcinek łuku, ale nie przechwytują całego obwodu tęczówki. Wraz ze zmniejszeniem źrenicy są one wygładzane, z rozszerzeniem - najbardziej wyraźnym. Wszystkie wymienione formacje na powierzchni tęczówki określają zarówno jej wygląd, jak i ulgę.
Tęczówka jest pigmentowaną okrągłą płytką, która może mieć inny kolor. U noworodka pigment jest prawie nieobecny, a tylna płytka pigmentowa pojawia się przez podścielisko, powodując niebieskawy kolor oczu. Tęczówka nabiera trwałego zabarwienia o 10-12 lat.
Powierzchnia tęczówki:
Mikroskopijna tylna powierzchnia tęczówki ma ciemnobrązowy kolor i nierówną powierzchnię ze względu na dużą liczbę okrągłych i promieniowych fałd przechodzących przez nią. Na południkowej części tęczówki widać, że tylko niewielka część tylnego liścia pigmentu, przylegająca do zrębu osłony i mająca wygląd wąskiego jednorodnego paska (tak zwana tylna płytka graniczna), jest pozbawiona pigmentu;
Zrąb tęczówki zapewnia specyficzny wzór (luki i beleczki) ze względu na zawartość promieniowo położonych, raczej gęsto splecionych naczyń krwionośnych, włókien kolagenowych. Zawiera komórki pigmentowe i fibroblasty.
Krawędzie tęczówki:
W tęczówce są dwie kartki:
Przednia warstwa graniczna warstwy mezodermalnej składa się z gęstej akumulacji komórek położonych blisko siebie, równolegle do powierzchni tęczówki. Jego komórki zrębu zawierają owalne jądra. Wraz z nimi komórki z licznymi cienkimi, rozgałęziającymi się procesami łączą się ze sobą - widoczne są melanoblasty (według starej terminologii - chromatofory) z obfitą zawartością ciemnych ziaren pigmentu w protoplazmie ich ciała i procesów. Przerywana jest przednia warstwa graniczna na krawędzi krypt.
Ze względu na fakt, że tylny arkusz pigmentu tęczówki jest pochodną niezróżnicowanej części siatkówki, która rozwija się z przedniej ściany miseczki oka, nazywa się to pars iridica retinae lub pars retinalis iridis. Z zewnętrznej warstwy tylnego arkusza pigmentu w okresie rozwoju embrionalnego powstają dwa mięśnie tęczówki: zwieracz, zwężająca się źrenica i rozszerzacz powodujący jego rozszerzenie. W procesie rozwoju zwieracz przemieszcza się z grubości liścia pigmentu tylnego do zrębu tęczówki, do jego głębokich warstw i znajduje się na krawędzi źrenicy, otaczając źrenicę w formie pierścienia. Włókna biegną równolegle do krawędzi źrenicy, bezpośrednio przy granicy barwnika. W oczach z niebieską tęczówką o charakterystycznej dla niej delikatnej strukturze zwieracz można czasem rozróżnić w lampę szczelinową w postaci białawego paska o szerokości około 1 mm, przezroczystej w głębokości zrębu i przechodzącej koncentrycznie do źrenicy. Krawędź rzęskowa mięśnia jest nieco zmyta, włókna mięśniowe do rozszerzacza odchylają się ukośnie od niego. Obok zwieracza, w zrębie tęczówki, rozrzucono dużą liczbę dużych, okrągłych, gęsto zabarwionych komórek pozbawionych procesów - „duże komórki”, które również wynikały z przemieszczenia pigmentowanych komórek z zewnętrznego liścia pigmentu do zrębu. W oczach z tęczówką niebieską lub z częściowym albinizmem można je rozróżnić podczas badania lampy szczelinowej.
Ze względu na zewnętrzną warstwę tylnego arkusza pigmentu rozwija się rozszerzacz - mięsień rozszerzający źrenicę. W przeciwieństwie do zwieracza, który przesunął się do zrębu tęczówki, dylatator pozostaje w miejscu formowania, jako część warstwy pigmentu tylnego, w warstwie zewnętrznej. Ponadto, w przeciwieństwie do zwieracza, komórki rozszerzające nie ulegają całkowitemu różnicowaniu: z jednej strony zachowują zdolność do tworzenia pigmentu, z drugiej strony zawierają miofibryle charakterystyczne dla tkanki mięśniowej. Pod tym względem komórki rozszerzające są nazywane formacjami mioepitelialnymi.
Od wewnątrz drugi odcinek składający się z jednego rzędu komórek nabłonkowych różnej wielkości jest przymocowany do przedniego tylnego liścia pigmentu, co powoduje nierówność jego tylnej powierzchni. Cytoplazma komórek nabłonkowych jest tak gęsto wypełniona pigmentem, że cała warstwa nabłonkowa jest widoczna tylko na odbarwionych skrawkach. Począwszy od krawędzi rzęskowej zwieracza, gdzie kończy się jednocześnie rozszerzacz, do krawędzi źrenicy, tylny arkusz pigmentu jest reprezentowany przez dwuwarstwowy nabłonek. Na krawędzi źrenicy jedna warstwa nabłonka przechodzi bezpośrednio do innej.
Naczynia krwionośne obficie rozgałęzione w zrębie tęczówki pochodzą z dużego koła tętniczego (circulus arteriosus iridis major).
W wieku 3-5 lat, kołnierz (krezka) tworzy się na granicy regionów źrenicowych i rzęskowych, w których odpowiednio krąg Krause'a w zrębie tęczówki, koncentryczny względem źrenicy, jest splotem naczyń łączących się ze sobą (circulus iridis minor) - małe kółko, krążące tęczówka.
Mały okrąg tętniczy jest tworzony przez anastomozujące gałęzie dużego koła i zapewnia dopływ krwi do pasa źrenicy 9. Duży okrąg tętniczy tęczówki tworzy się na granicy z ciałem rzęskowym z powodu gałęzi tylnych długich i przednich tętnic rzęskowych, które łączą się między sobą i dają powracające gałęzie do właściwej naczyniówki.
Dylatator ma postać cienkiej płytki znajdującej się między częścią rzęskową zwieracza i korzeniem tęczówki, gdzie jest połączony z aparatem beleczkowatym i mięśniem rzęskowym. Komórki rozszerzacza są ułożone w jednej warstwie, promieniowo w stosunku do źrenicy. Podstawy komórek dylatacyjnych zawierających miofibryle (wykrywane za pomocą specjalnych metod leczenia) są zamieniane na zręby tęczówki, brak pigmentu i razem tworzą tylną płytkę graniczną opisaną powyżej. Reszta cytoplazmy komórek dylatacyjnych jest pigmentowana i dostępna do przeglądu tylko w odbarwionych skrawkach, gdzie wyraźnie widoczne są jądra komórek mięśniowych w kształcie pręcików, usytuowane równolegle do powierzchni tęczówki. Granice poszczególnych komórek są niewyraźne. Rozszerzacz kurczy się kosztem miofibryli, a zmieniają się zarówno rozmiar, jak i kształt jego komórek.
W wyniku interakcji dwóch antagonistów - zwieracza i rozszerzacza - tęczówka jest w stanie, poprzez odruchowe zwężenie i rozszerzenie źrenicy, regulować strumień promieni światła wnikających do oka, a średnica źrenicy może zmieniać się od 2 do 8 mm. Zwieracz otrzymuje unerwienie z nerwu okulomotorycznego (n. Oculomotorius) z gałęziami krótkich nerwów rzęskowych; wzdłuż tej samej drogi do rozszerzacza nadają się unerwiające go włókna współczulne. Jednak powszechna opinia, że zwieracz tęczówki i mięsień rzęskowy są zaopatrywane wyłącznie w przywspółczulny, a rozszerzacz źrenicy tylko z nerwem współczulnym jest dzisiaj nie do przyjęcia. Istnieją dowody, przynajmniej dla zwieracza i mięśnia rzęskowego, na ich podwójne unerwienie.
Specjalne metody barwienia w zrębie tęczówki mogą ujawnić bogato rozgałęzioną sieć nerwową. Włókna czuciowe są gałęziami nerwów rzęskowych (n. Trigemini). Oprócz nich istnieją gałęzie naczynioruchowe z korzenia współczulnego węzła rzęskowego i silnika, ostatecznie pochodzące z nerwu okulomotorycznego (n. Osulomotorii). Włókna motoryczne również mają nerwy rzęskowe. W niektórych miejscach w zrębie tęczówki występują komórki nerwowe znalezione podczas oglądania sekcji w półksiężycu.
Głównymi metodami diagnostycznymi do badania tęczówki i źrenicy są:
W takich badaniach można zidentyfikować wady wrodzone:
Lista nabytych naruszeń jest dość zróżnicowana:
Specyficzne zmiany w uczniu:
Tęczówka to kolorowy, niezwykle czuły ekran, który wyświetla informacje o tym, co dzieje się w ciele. W tej części oka znajduje się duża liczba zakończeń nerwowych. Łączą tęczówkę z innymi częściami ciała. Dlatego odzwierciedla naruszenia występujące w innych organach. Tęczówka oka jest filmem naczyniowym, w którym znajduje się mały otwór zwany źrenicą.
Tęczówka jest częścią naczyniówki. Jest nieprzezroczysty i leży między rogówką a soczewką. W środku tęczówki znajduje się źrenica, która składa się z wielu warstw. Zawiera naczynia i barwniki. Kolor tęczówki zależy od ilości i jakości barwnika.
Membrana ma dwa systemy migotania mięśni, które działają wzajemnie antagonistycznie. Mięśnie tworzące ten układ to zwieracz i jelenie. Źrenica ma nerw przywspółczulny oraz spiralną nić mięśniową. Zwieracz jest prosty, a mięśnie mają układ promieniowy. W rezultacie przysłona wpływa na ilość światła docierającego do obiektywu.
Strukturę tęczówki reprezentują następujące warstwy:
Na wierzchu powłoki znajduje się krezka. Dzieli je na źrenicę (mniejszą) część wewnętrzną i na zewnętrzną rzęskę (większą).
Główne parametry tęczówki to kolor, obraz i topologia. Barwa oka jest najdoskonalszym identyfikatorem, który zawiera 266 charakterystycznych punktów i ochronę przed uszkodzeniem.
Rysunek tęczówki każdej osoby jest indywidualny.
Oko ma podwójną strukturę: mezodermalną i nerwową. Górny obszar tęczówki (stromy) ma strukturę mezodermalną i tylną (pigmentowaną) endodermalną.
Obwód przekształca się w ciało rzęskowe (rzęskowe).
Membrana jest lekko eliptyczna o średnicy 12,5 mm w poziomie i 12 mm w pionie. Średnia grubość powłoki wynosi około 300 mikronów.
Tęczówka ma dużą sieć naczyń krwionośnych o specyficznej architekturze. Drzewo tętnicze opuszcza układ tętniczy, a żyły wchodzą do żyły górnej oka. Dwie tylne długie i przednie krótkie rzęski są rozgałęzione i tworzą duży pierścień tętniczy.
Tęczówka oka spełnia główne cztery funkcje, w tym:
Służy do osłaniania promieni słonecznych, oczyszczania i osuszania płynu z oczu oraz utrzymywania stałej temperatury wewnątrz ciała w wyniku zmian w przestrzeni między naczyniami krwionośnymi.
Choroby zapalne mogą zaburzać funkcję tęczówki. Należą do nich zapalenie błony naczyniowej, zapalenie tęczówki, zapalenie tęczówki.
Diagnoza zapalenia tęczówki jest trudna. We wczesnych stadiach choroby trudno jest odróżnić zapalenie spojówek od jaskry. Dlatego diagnoza i leczenie powinny być wykonywane przez okulistów. Najczęściej wymaga hospitalizacji. Pacjenci nie powinni lekceważyć wystąpienia objawów, ponieważ nieleczone tęczówki mają poważne konsekwencje. Podrażnienia tęczówki często wracają i mogą prowadzić do zaćmy lub jaskry.
Objawami chorób o charakterze zapalnym tęczówki są:
W przypadku przewlekłego zapalenia błony pojawiają się zaburzenia widzenia w postaci much latających w zasięgu wzroku, zmętnienia. Tęczówka oka traci okrągły kształt.
Chorobie towarzyszy zwykle zapalenie rzęskowe, które znajduje się w pobliżu soczewki. Jego funkcją jest regulacja grubości soczewki. Tęczówka jest zapalna z powodu chorób zakaźnych. Po stronie układu wzrokowego może to spowodować obrażenia oczu.
Na tęczówce można zidentyfikować choroby, które dotykają ludzi. Zmiany związane z tym narządem mogą wskazywać na rozwój miażdżycy, osteoporozy, osłabienia układu odpornościowego, nerwic, problemów z wątrobą i trzustką.
Jeśli w tęczówce znajdują się wgniecenia i dziury, oznacza to, że kości mogą być w złym stanie. Może rozwinąć się osteoporoza. Pożądane jest stosowanie wzbogaconych minerałów.
Miażdżyca pojawia się w tęczówce jako szary pierścień, zwany również obwodem oka. Jest zbudowany z cholesterolu i zwykle tworzy się przed wystąpieniem innych objawów. Jeśli można to zaobserwować w dolnej części tęczówki, choroba jest związana z tętnicami nóg i nerek. Gdy znajduje się w górnej części tęczówki, zagrożenie górnych tętnic jest prawdopodobne. Wynika to ze złego odżywiania i siedzącego trybu życia.
Brązowe plamy w tęczówce mogą być spowodowane zapaleniem wątroby, zatruciem lub nawet ekspozycją na leki. Ich liczba i rozmiar zmieniają się w czasie.
Oznaki osłabienia układu odpornościowego to białe paski i plamy.
Nieprawidłowe funkcjonowanie trzustki ma ciemny pomarańczowy kolor. Zwykle ten objaw jest charakterystyczny dla diabetyków lub osób, które miały zapalenie trzustki. Jeśli kolor plamy jest żółty, oznacza to chorobę nerek, na przykład obecność kamieni.
Liczne pierścienie na tęczówce świadczą o nerwicy. Są one spowodowane chronicznym stresem.
Iris odgrywa ważną rolę w tworzeniu obrazów wizualnych. Pełni ważne funkcje, reguluje ilość światła, jest wskaźnikiem wielu chorób. Konieczne jest monitorowanie jego stanu i zapobieganie rozwojowi procesów zapalnych.
http://moy-oftalmolog.com/anatomy/eye-structure/raduzhka-glaza.htmlKolorowa część narządów wzroku nazywa się tęczówką, a jej rola w ich funkcjonowaniu jest bardzo duża. Tęczówka oka dla nadmiaru światła służy jako przeszkoda i regulator. Ze względu na specjalną strukturę i anatomię działa na zasadzie membrany kamery, kontroluje pracę aparatu wzrokowego i zapewnia jakość widzenia.
Tęczówka oka przesyła maksymalną ilość promieni świetlnych, aby osoba mogła normalnie zobaczyć. To jest główna funkcja tęczówki. Nieprzezroczysta warstwa pigmentu chroni tylną część oka przed nadmiernym światłem, a skurcz odruchowy reguluje przenikający przepływ.
Inne funkcje tęczówki:
Tęczówka jest częścią naczyniówki o grubości 0,2–0,4 mm, w środku której znajduje się okrągły otwór - źrenica. Tylna strona przylega do soczewki, oddzielając przednią jamę gałki ocznej od tyłu, umieszczoną za soczewką. Bezbarwna ciecz wypełniająca jamę, ułatwiająca światło wnika do wnętrza oka. W pobliżu części źrenicowej tęczówka staje się grubsza.
Warstwy tworzące przeponę, ich struktura i właściwości:
Dopływ krwi do tęczówki jest wykonywany przez tylne długie rzęskowe i przednie tętnice rzęskowe, które są ze sobą połączone. Gałęzie tętnic są wysyłane do źrenicy, gdzie tworzą się naczynia warstwy pigmentu, z których odchodzą promieniowe gałęzie, które tworzą sieć kapilarną wzdłuż krawędzi źrenicy. Stąd krew pochodzi ze środka tęczówki do korzenia.
Kolor tęczówki u ludzi zależy od genów i zależy od ilości pigmentu melaninowego. Strefa klimatyczna wpływa na kolor oczu. Południowe narody mają ciemne oczy, ponieważ są wystawione na działanie aktywnego słońca, co z kolei przyczynia się do produkcji melaniny. Przeciwnie, przedstawiciele północy są lekcy. Wyjątkiem są Eskimosi i Czukocki - z brązowymi oczami. Fakt ten tłumaczy fakt, że oślepiający biały śnieg stymuluje tworzenie melaniny. Podczas życia zmienia się kolor tęczówki. U niemowląt są szaro-niebieskie. Zacznij się zmieniać po 3 miesiącach życia. U osób starszych tęczówka rozjaśnia się wraz ze zmniejszaniem się ilości pigmentu. Jeśli od najmłodszych lat chroni się narządy wzroku za pomocą okularów przeciwsłonecznych, można spowolnić zanikanie.
Czarny lub brązowy kolor wiąże się z wysokim poziomem pigmentu, a odcienie szarości, niebieskiego i niebieskiego wskazują na jego niewielką ilość. Zielony kolor uzyskuje się dzięki tworzeniu się złogów bilirubiny w połączeniu z niewielką ilością melaniny. W albinosach jest czerwony z powodu braku melanocytów i obecności krąŜącej siatki w tęczówce. Istnieją rzadkie przypadki heterogenicznego zabarwienia różnych jego części i wielobarwnych oczu jednej osoby. Gęstość włókien, z których składa się warstwa pigmentu, oznacza również wiele do pokolorowania oczu.
Proces zapalny w tęczówce nazywa się zapaleniem tęczówki. Jest to choroba oczu, w której zakażenie może wystąpić przez krew. Podstawą rozwoju choroby są:
Obecność reakcji zapalnej w oczach zależy od następujących cech:
Inne choroby nabyte w wyniku uszkodzenia narządów wzrokowych i nieprawidłowego rozwoju warstwy pigmentu:
Jakiekolwiek uszkodzenie oczu, w tym tęczówki, wymaga pilnej konsultacji przez okulistę. Aby zapobiegać chorobom oczu, konieczne jest monitorowanie stanu zdrowia i regularne badanie w celu zidentyfikowania negatywnych objawów powodujących powikłania narządów wzroku. Kontrola tęczówki odbywa się w następujący sposób:
W walce z chorobami tęczówki okuliści używają:
Choroby oczu wymagają profesjonalnej terapii. Samoleczenie nie ma znaczenia i może prowadzić do uszkodzeń naczyniówki narządu, siatkówki lub całkowitej utraty wzroku. Terapia prowadzona jest w szpitalu pod nadzorem lekarza. Jeśli operacja jest konieczna, okulista skieruje pacjenta do specjalistycznego oddziału lub kliniki patologii oka, zgodnie z wynikami badań.
http://etoglaza.ru/anatomia/kak-ustroen/raduzhka-glaza.htmlIris, irys, irys (łac. Tęczówka), cienka ruchoma przepona oka u kręgowców z dziurą (źrenicą) w środku; znajduje się za rogówką, między przednią i tylną komorą oka, przed soczewką. Prawie nieprzepuszczalny dla światła. Zawiera komórki pigmentowe (u ssaków, melanocyty), okrągłe mięśnie, zwężające się źrenice i promieniowe, rozszerzające się. Brak pigmentu w tęczówce (w tym przypadku oczy mają czerwonawy odcień) łączy się z niedostateczną pigmentacją skóry, włosów (albinizm). Tęczówka większości ryb nie zawiera mięśni, a źrenica nie zmienia średnicy. Tęczówka mięczaków głowonogów jest tęczówką.
Kolor tęczówki zależy od dziedziczności, aw rezultacie od narodowości. U ludzi może przybierać różne znaczenia, ale determinują je cztery czynniki.
W wyniku stosunku tych czynników uzyskuje się pewien kolor. Na przykład zielony jest mieszaniną niebieskiego i żółtego, bagno jest niebieskie i brązowe. U ludzi nie ma czystych żółtych oczu, ale jeśli naczynia krwionośne tęczówki są bardzo blade, wynik może być żółto-zielony, co jest rzadkością. W pojedynczych przypadkach zdarza się, że naczynia krwionośne są bezbarwne, ale osoba nie jest albinosem, a tęczówka zawiera melaninę - wtedy oczy będą brązowe z czerwonawo-miedzianym połyskiem. Szare oczy to rodzaj niebieskiego. Czarny - z wysokim stężeniem melaniny.
Irydologia jest szarlatanem i nie ma absolutnie żadnej podstawy naukowej. W związku z tym irydologia jest równoznaczna z lekcją czarownic
Fundacja Wikimedia. 2010
IRON SHIRT - (tęczówka) jest przednią częścią przewodu naczyniowego oka i jest okrągłą płytką. Jest umieszczony za rogówką i przed soczewką, oddzielając komorę przednią od tyłu. W centrum R. o., Kilka drobiazgów,...... Wielka Medyczna Encyklopedia
PŁASKA ŻELAZA - (tęczówka) cienka ruchoma przysłona oka z otworem źrenicy w środku; przez zwężenie i rozszerzenie źrenicy reguluje przepływ światła do siatkówki. Zawiera komórki pigmentowe, które określają kolor oczu. Zapalenie tęczówki tęczówki... Wielki słownik encyklopedyczny
PŁASZCZA ŻELAZNA - PŁASKA ŻELAZA, kolorowa część pochwy OCZU. Skurcz lub relaks, mięśnie tęczówki zwiększają lub zmniejszają POPYT, kontrolując tym samym ilość światła, które dostaje się do środka oka... Słownik naukowy i techniczny
Iris - RAINBOW, oh, oh; żony, żona. Słownik Ozhegova. S.I. Ozhegov, N.Yu. Shvedov. 1949 1992... Słownik Ozhegova
KOSZULKA ŻELAZNA - tęczówka, cienka ruchoma przysłona oka u kręgowców z dziurą (źrenicą) w środku; znajduje się za rogówką, między przednią i tylną komorą oka, przed soczewką. Prawie nieprzepuszczalny dla światła. Zawiera komórki pigmentowe (w...... Słownik encyklopedii biologicznej
iris - rzeczownik, liczba synonimów: 3 • iris (3) • iris (3) • rajek (13) ASIS słownik synonimów... Słownik synonimów
tęczówka - (tęczówka), cienka ruchoma przysłona oka z dziurą źrenicy w środku; przez zwężenie i poszerzenie źrenicy reguluje światło wpadające do siatkówki. Zawiera komórki pigmentowe, które określają kolor oczu. Zapalenie tęczówki tęczówki. * *...... Słownik encyklopedyczny
PŁASKA ŻELAZA - (tęczówka), cienka ruchoma przysłona oka z dziurą źrenicy w środku; przez zwężenie i poszerzenie źrenicy reguluje światło wpadające do siatkówki. Zawiera komórki pigmentowe, które określają kolor oczu. Stan zapalny P.O. zapalenie tęczówki Iris...... Nauka przyrodnicza. Słownik encyklopedyczny
Tęczówka to tęczówka, tęczówka, część przedniego kompleksu Oczy zwierząt i ludzi, znajdujące się między jamą ciała szklistego (patrz Ciało szkliste) a komorą przednią oka. R. o. cienka i ruchoma membrana z otworem źrenicy w...... Wielkiej Encyklopedii Radzieckiej
iris - (irys) patrz Iris... Duży słownik medyczny
http://dic.academic.ru/dic.nsf/ruwiki/223755Tęczówka jest przednią naczyniówką. W jego centrum znajduje się zaokrąglony otwór - źrenica.
Tęczówka oddziela rogówkę i soczewkę, jest także rodzajem anatomicznej przepony, która reguluje przepływ światła (przez źrenicę) do gałki ocznej. Ten ostatni występuje z powodu grupy mięśni antagonistycznych - zwieraczy (zwężających źrenicę) i rozszerzaczy (rozszerzających źrenicę). Podobnie jak praca kamery, źrenica rozszerza się przy niskim strumieniu świetlnym (w celu zwiększenia napływu fotonów światła) i zwężenia ostrym lub jasnym światłem (ostrzeżenie przed oślepieniem).
Oprócz regulacji przepływu promieni świetlnych, skurcz źrenicy przyczynia się do pogłębienia ostrości nadchodzącego obrazu na siatkówce.
Najlepsze zdolności kurczliwości źrenicy odnotowuje się w młodym wieku (średnica tego ostatniego może zmieniać się od 1,5 do 8 mm), w wieku dojrzałym i zaawansowanym wskaźniki są gorsze ze względu na zmiany związane z wiekiem (zwłóknienie, stwardnienie, zanik tkanki mięśniowej).
Tęczówka ma kształt dysku i składa się z trzech warstw: przedniej granicy, środkowej zrębu (z mezodermy) i tylnego pigmentu mięśniowego (z ektodermy).
Przednia warstwa jest utworzona przez komórki tkanki łącznej, pod którymi znajdują się komórki zawierające pigment (melanocyty). Pod nimi jeszcze głębiej (w zrębie) znajduje się sieć naczyń włosowatych i włókien kolagenowych.
Tylna część (warstwa) tęczówki składa się z mięśni - pierścieniowego zwieracza źrenicy i promieniowo umieszczonego rozszerzacza.
Przednią powierzchnię tęczówki można podzielić na dwa pasy: źrenicowy i rzęskowy. Granica między nimi to okrągły wałek - krezka. W pasie źrenicy znajduje się zwieracz źrenicy, aw rzęskowym (rzęskowy) - rozszerzacz.
Zewnętrzny obszar narządu ma luki lub krypty, które znajdują się między naczyniami.
Obfite dopływy krwi do tęczówki zapewniają dwie tylne i kilka przednich tętnic rzęskowych, tworząc duże koło tętnicze. Od tego ostatniego w kierunku promieniowym odchodzą gałęzie naczyń, tworząc na granicy pasów źrenicy i rzęs małe kółko tętnicze.
Organ otrzymuje wrażliwe unerwienie z długich nerwów rzęskowych, które tworzą zwarty splot.
Grubość tęczówki wynosi około 0,2 mm. Większość z nich jest cienka na granicy z ciałem rzęskowym. W tej strefie mogą być łzy narządu i obfite krwawienie do komór oka.
Tylna część przylega do powierzchni soczewki. Dlatego, gdy zjawiska zapalne mogą tworzyć synechię - fuzję torebki soczewki i komórek pigmentowych tęczówki.
Barwienie tęczówki zależy od liczby komórek pigmentowych (melanocytów) w zrębie. Brązowy to dominujący niebieski, recesywny niebieski.
U noworodków melanocyty są nieobecne, pojawiają się stopniowo w ciągu pierwszych kilku miesięcy (i lat) i zmienia się kolor tęczówki. W albinosach tęczówka jest różowa.
W niektórych przypadkach możliwe jest niesymetryczne rozmieszczenie komórek pigmentowych w obu oczach i dlatego rozwija się heterochromia.
Melanocyty Stroma są źródłem rozwoju czerniaka oka.
Stan tęczówki ocenia się poprzez kontrolę:
Metody badania ucznia:
W badaniu można wykryć wady wrodzone:
Ponadto można zidentyfikować nabyte patologie:
Tęczówka oka ma za zadanie kontrolować funkcjonowanie aparatu wzrokowego i jakość widzenia. Jest w stanie nie tylko sygnalizować stan zdrowia ludzkich narządów wewnętrznych, ale także zapewnia piękno, urok oczu dzięki różnorodności odcieni kolorów.
Na pierwszy rzut oka wydaje się, że tęczówka jest zwykłym dyskiem kolorowym zajmującym znaczną powierzchnię gałki ocznej. Ale w rzeczywistości jest to przednia część jej naczyniówki - przepona, w środku której znajduje się okrągły otwór - źrenica.
Iris eyes: zdjęcie
Iris pomija maksymalną dopuszczalną ilość promieni świetlnych, aby osoba mogła normalnie zobaczyć.
Tęczówka ma grubość około 0,2 mm, kształt dysku i składa się z 3 warstw:
• granica przednia;
• średnia podścieliska;
• grzbiet pigmentowo-mięśniowy.
Przednia warstwa jest utworzona z komórek tkanki łącznej, pod którymi zlokalizowane są melanocyty zawierające pigment. W zrębie znajduje się sieć naczyń włosowatych i włókna kolagenowe. W tylnej części organu znajduje się mięsień gładki odpowiedzialny za redukcję źrenicy, rozszerzacza i przylegający do powierzchni soczewki.
Zewnętrzna powierzchnia skorupy jest podzielona na parę pasów: źrenicy i rzęsek, a między nimi znajduje się poduszka - krezka.
Kolor tęczówki zależy od liczby melanocytów - komórek pigmentowych:
• ludzie-albinosi są właścicielami różowej tęczówki, jej kolor jest spowodowany krwią płynącą w naczyniach;
• przy małej liczbie melanocytów ma niebieski, szary lub niebieski kolor;
• jeśli występuje nadmiar pigmentu, tęczówka staje się brązowa;
• kolor bagienny jest uzyskiwany poprzez połączenie skupisk melaniny i niedostatecznie zabarwionych komórek;
• ciało dostaje zielonego koloru z powodu złogów bilirubiny z niewielką ilością melaniny;
• nierównomierne zabarwienie obszarów tęczówki i wielokolorowych oczu jest zjawiskiem bardzo rzadkim, ale podobne zjawisko wciąż istnieje.
Główną fizjologiczną rolą tęczówki jest regulowanie promieni światła wpadających do gałki ocznej.
Wynik uzyskuje się przez naprzemienne skurcz i rozszerzenie źrenicy. Zwykle jego szerokość waha się od 2 do 5 mm, ale przy słabym lub nadmiernie jasnym świetle może się zmniejszyć do 1 mm lub rozszerzyć do 8-9. Na średnicę źrenicy, oprócz oświetlenia, może mieć wpływ emocjonalny nastrój danej osoby (ból, strach, radość), stosowanie leków, choroby okulistyczne i dolegliwości neurologiczne.
Choroby o charakterze zapalnym nazywane są tęczówką. Schorzenie porażki ciała rzęskowego nazywa się zapaleniem tęczówki i jeśli zapalenie przechodzi w naczyniówkę, to jest to zapalenie błony naczyniowej.
Podstawą rozwoju choroby może być:
• wirusy, bakterie, pasożyty;
• alergeny;
• choroby reumatyczne;
• zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa;
• infekcje opryszczkowe;
• cukrzyca dowolnego typu;
• gruźlica;
• choroby przenoszone drogą płciową.
Głównymi objawami reakcji zapalnej są:
• ostry i silny ból głowy (szczególnie wieczorem lub w nocy);
• dyskomfort w chorym oku;
• zwiększone rozdarcie;
• utrata jasności widzenia;
• strach przed światłem;
• rozwój niebiesko-czerwonych plam na oczach wiewiórki.
Brak profesjonalnej terapii obarczony jest zarówno częściową, jak i całkowitą utratą wzroku, uszkodzeniem naczyniówki lub siatkówki. Pacjent potrzebuje leczenia szpitalnego. W walce z chorobami okuliści zwykle stosują przeciwzapalne krople i maści, środki przeciwbólowe, leki przeciwhistaminowe, kortykosteroidy i środki rozszerzające źrenicę, które zmniejszają ciśnienie wewnątrzgałkowe.
W tłumaczeniu z greckiego coloboma jest „brakującą częścią”, aw odniesieniu do okulistyki - brakiem części struktury gałki ocznej. Problem jest dziedziczny lub nabyty.
Ponadto, coloboma pociąga za sobą zmiany w dnie: przy powiększonej źrenicy zbyt wiele światła uderza w siatkówkę oka, co może oślepić pacjenta.
Aby zapobiec problemom z oczami, musisz uważnie monitorować swoje zdrowie. Regularne badania lekarskie ujawnią negatywne objawy, które powodują komplikacje w oczach, w tym tęczówki. Każda jej porażka wymaga natychmiastowej wizyty u okulisty i wyraźnego wdrożenia wszystkich zaleceń medycznych.
http://glazaizrenie.ru/stroenie-glaza/raduzhka-glaza-stroenie-funktsii-bolezni-i-osobennosti/